eve Kracht De vernieuwing van ons onderwijs „Ik zag mijn boeken branden J acWATËR-SHSÜIIOai/MfUiife. Deviezen-smokkelaars verdienen kapitalen Waarom ik een te koop heb Wij spelen Bridge Vijf maanden hoogspanning Broek op Langendijk. trechter-perikelen. irktberichten Erich Kasiner: Goebbels vierde feest Paarden sterven in Rotterdamse haven Munitievoor raad in Tel-Aviv ontdekt Belgen profiteren er van Dorado voor hengelaars Koninklijke verjaardagen op Zondag Kort verhaal xm. zich meer dan honderd me. uitstrekt. wandeling Zondag gemaakt niet anders dan genoten n dit wintersprookje. Spoorwegen waren zo attent 5 twee trams naar zee te stu- oller dan 's zomers terugre- Bergen en Alkmaar. Hon- esten de weg te voet weer imdat zelfs twee trams de :sa lang niet konden bergen, maren hebben een voor- lad van wat het zomersei- ft te brengen. BINNENBRAND vroege Maandagochtenduren, mstreeks half vijf. ontstond le huiskamer van de familie r. De brandweer, die spoe- :ig was. slaagde er na onge- kwartier in het laatste vuur 3elukkig bleef de brand be- le huiskamer, doch hoewel ■rijl een deel van de Inboedel had kunnen slepen, is een toch nog een prooi der eworden. Schr. uit St. Pancras, had, verschil van mening op het antoor, in het bijzijn van :gen A. Sm. gezegd dat bij valst had. En wanneer dat s, dan mag men nu eenmaal t zeggen: weshalve het Sis- jen Politierechter stond Anto- jn loslippigheid te lates de boete bedroeg: f 25 of 10 gens uit Egmond aan Zee, en Arie G., hadden klaar- jorvoeld dat het een koud* worden, en daarom hadden aantal dekens uit een ba- Nu is dat feit op zichzelf iet te laken; het vertoont :kere werklust. Maar.... er d die de heren toestemming om die lakens uit die en, en daar zat 'm de kneep warme dekens zullen Hen- e misschien wel een koude en gekregen bij het horen ;e die zij moeten betalen, 30 en f 20. Of zou het nogal zijn? i Heiloo herbergt een echt- ;n eigen woning kon vin- mt meer voor tegenwoor- itpaar, het waren Wilhel- ega, had onderdak gevon- ilie, maar erg liefderijk was iing klaarblijkelijk niet, ;erd het verblijf ontzegd, het echtpaar op straat en iter te doen dan de vol- och maar weer terug te nilie zei echter dat ze er gaan, hetgeen de B.'s wei- pol'tie die er bij gehaald e nog eens in duidelijks ar, dat het blijven in ds neer hun gesommeerd werf n, strafbaar was. En we lras voordeliger gewet rekken, want voor die f 4S oeten betalen (de man f 30 f 15), hadden zij toch en paar uur ergens anders i.nen zijn. R, 3 Maart. 70 vette rale; 39 pinken, centrale; kalveren centrale. T.ANGENDIJK, 3 Mrt. - kool 17,50; 15003 kg gele 13,40; 47500 kg gele kool 1,10—15,50; 15000 kg Deen" 1011,50; 400 kg uien 16; roren uien 6,809. HZEN, 1 Maart 1947. 2550 i15,10; 84810 kg rode kool gele kool 13,50-15,50 7550 (Deense) 9,10—11,50. lARWOUDE, 4 Maart 1947. - bond. 36.000 kg rode kool g gele kool 15,50 47.000 kg eense) 11,50; 15.000 kg uien :s te richten aan oormeer 10, Alkmaar Vermoedelijk is de Duitse auteur Erlch Kastner de enige die in Duitsland tegenwoordig was bü de feestelijke verbranding van zijn boeken. Hij vertelt daarvan in de inleiding, die hij schreef bij een bloemlezing, „Bel Durchsicht mei- ner Bilcher", welke onlangs In Zu rich verscheen. „Mijn eerste hoek, de gedichten bundel „Herz auf Taille" verscheen ln 1927 en in het jaar 1933 werden mijn boeken in Berlijn op het grote plein bij de Staatsopera, door een zekeren heer Goebbels, met een drei gend-feestelijke -bombarie verbrand. Vier en twintig Duitse schrijvers, die symbolisch voor altijd uitgedreven moesten worden, somde hij triomfan- teijk op. Ik was de énige van deze vier en twintig, die persoonijk ver schenen was, om deze theatrale on beschaamdheid bij te wonen. Ik stond voor de universiteit, tus sen studenten in S.A.-unlform inge drukt, zag onze boeken in de vlam men opgaan en hoorde de tiraden van den kleinen leugenaar. Het was begrafenisweer. De kop van de ka potgeslagen buste van Magnus Hirchfeh} stak, op een lange stok hoog boven de zwijgende mensen massa uit en bewoog heen en weer. Het was afschuwelijk. Opeens riep een schrille vrouwen stem: „Daar staat Kastner". Een jonge cabaretartlste, dié met haar collega in de menigte stond, had mij gezien en gaf aan haar verbazing overdreven luid uitdrukking. Ik be gon me onbehaaglijk te voelen. Maar er gebeurde niets. (Ofschoon er in deze dagen juist zeer veel placht te .gebeuren"). Nieuwe boeken zweer den in het vuur. Nieuwe leugens klonken. En de gezichten der bruine studenten staarden met de stormriem Vier schepen met ruim tweeduizend paarden, een geschenk van de Unrra aan Polen, teneinde daar de landbouw voor uit te helpen, zijn reeds enige weken in de Rotterdamse haven gestrand, daar de Poolse haven Gdynia is dichtgevroren En het wil ook in Polen nog maar steeds niet dooien De dieren komen uit Amerika, hebban uit de aard der zaak een onaangename overtocht gehad en verlangen nu zo gauw mogelijk uit het benauwde ruim te ko men en in de irisse lucht de poten te mogen uitslaan Dat dit nog steeds niet is gebeurd en ook voorlopig niet zal gebeu ren, komt doordat er aan het in- en uitladen der paarden voor de Unrra te veel kosten zitten Een warme stal wacht de dieren, op boerderijen in de omgeving, waar ze op verhaal kunnen komen tot het vaarwa ter weer open is, maai\ vracht- en los prijs schrikt de heren van de organisatie, die het leed der door de oorlog getroffen volken wil verzachten, af van een even menslievende behandeling van beesten De paarden in de onhygiënische scheepsstallen hinneken om de wal en sterven vrijwel als ratten het sterfte cijfer is al bijna tot veertig gestegen maar de Unrra berekent blijkbaar dat veertig dode paarden in kosten nog niet opwegen tegen de prijs voor het ont schepen van de rest Waarschijnlijk moe ten er eerst nog veertig sterven De paar den die de wal verdienen, krijgen hem niet Zéér veel wollen stof, en dus tex tielpunten, is verwerkt in deze fraaie en practische mantel Maar het resultaat is dan ook begerens waardig. onder de kin, onbewogen over het vuur naar het gesticulerende duiveltje In de jaren die volgden zag ik mjjn boeken alleen als ik in het buitenland was. In Kopenhagen, in Zürich, in Londen. Het is een merk waardig gevoel een verboaen schrijver te zfln en zijn boeken nooit meer in de étalages der boekhan delaren te zien. In geen stad in het vaderland. Zelfs niet in de ge boorteplaats. Niet eens met Kerm.- mis, als de Duitsers door de be sneeuwde straten lopen om pre sentjes te kopen. Men is een levend ltfk. Het heeft twaalf jaar geduurd, eer het Derde Rfjk ten onder was. Twaalf korte jaren waren genoeg, om Duits land te gronde te richten." S K Jeruzalem, (Reuter). In de Joodse stad Tel Avlv hebben Britse soldaten Zondag een werkplaats van geweldple gers ontdekt, aldus is officlëel mede gedeeld. Een grote voorraad van allerlei explosief materiaal, electrlsche ontste- kingsapparaten_ handgranaten en ande re wapenen, werd ln beslag genomen. Volgens een onbevestigd bericht zou een Joodse wielrijder in -de hoofdstraat van Tel-Aviv doodgeschoten zijn. Deviezen smokkelaars van for maat, gedreven door zuiver egoïs tische motieven, verdienen kapita len. Z(j wisselen hun guldens in België ,op de zwarte markt tegen francs in en ontvangen dan slechts 8 in plaats van 16 Belgische francs Met dit Belgische geld kopen zij ln België (of soms in Zwitserland) goederen die naar Nederland wor den gesmokkeld e>n daar zwart worden verkocht. Maar de Nederlandse guldens zijn in België. De goederen die ons land er voor ontvangt worden niet alleen duur betaald, maar verdwijnen boven dien hier in de zwarte handel. Met een zelfde bedrag aan Nederlands geld zou met legale handel een groter kwantum gekocht kunnen worden aan goederen, die langs de normale en wettige weg in de handel zouden kun nen worden gebracht. Echter blijven de Nederlandse guldens In België niet ongebruikt liggen. Belgische zakenlie den believen er slechts ca 8 francs voor te betalen en voorzien zich op hun reizen door Nederland daarmede van extra hoeveelheden, in ons land nu eenmaal niet meer gedistribueerde benzine. Vele Belgen hebben daartoe zelfs extra tanks in hun auto's laten bouwen en komen op deze wijze al heel goedkoop aan deze brandstof, waar voor ons land buitenlandse valuta heeft gegeven. Met de goedkoop verkregen Neder landse guldens kopen de Belgen bv ook talloze plezierjachten in Neder land, weliswaar tegen zwarte prijzen, maar de guldens hebben ze Immers voor de helff van de normale koers gekocht, dus wat deert het hen? Uiteindelijk betalen zij voor de jachten niet meer dan de vooroorlogse prijs. En over de Schelde varen zij ze zonder al te veel risico naar België. Verder zijn er talloze andere artikelen aan te wijzen die van onze markten worden afgeroomd. Dan bestaat het zeker niet denkbeeldige gevaar dat sommige Belgen de guldens hamste ren, omdat ze toch wel vertrouwen hebben ln de opbouw van yedcrland en daarmede ln de waarde, die de gulden in de toekomst weer kan krii- gen. Als ons land zich dan weer defi nitief opricht, zullen zij er mee te voorschijn komen, op een moment, waarop dat ons het ongunstigst uit komt. Dat geldsmokkel een schrikbarende omvang heeft gekregen, bewijzen ook de faciliteiten, die zakenlieden reeds geboden worden. Indien men de kanalen weet, dan kan men in Amsterdam op geheime (zwarte) clearing bureaux guldens de poneren die zonder risico de grens overgaan naar Brussel. Omgekeerd storten Belgische smok kelaars francs in Brussel, gaan dan naar Nederland, nemen hier hun gul- dena op en kopen er van alles waar mede ze in België succes kunnen boe ken. Drie instanties vechten tegen de handelingen van deze onvaderlandse practijken; de douane-recherche en de marechaussee aan de grenzen, de CCD in het land zelf. Zij zijn er zich van bewust, dat ze slechts op een zeer ge ring percentage van de smokkelaffalre de hand kunnen leggen. Dit zeer ge- ringe percentage geeft reeds een in druk van de bedragen, waar het hier om gaat. In een maand werden aan de grensposten te Eindhoven, Tilburg Breda. Roosendaal, Terneuzen, Maa stricht, Sittard, Roermond en Venlo o.m. In beslag genomen 42.000 guldens, 102,000 Belgische francs, 39,000 Franse francs. 300 Zwitserse francs, 14 pond sterling, 31 dollar en 27.000 Duitse mar ken. De strenge winter brengt voor de Noord-Limburgse bevolking toch niet louter narigheid met zich mee, althans niet voor de verstokte hengelaars, die kou noch sneeuw schuwen, als het getij gunstig is om het hengelsnoer uit te werpen. En het getij is Inderdaad gunstig, want door het strijken der stuwen fn de Maas, is er op de rivier een zeer sterke drift ontstaan, waarin het goed vissen blijkt te zijn, om dat de vissen zich naar de oevers begeven. Tientallen hengelaars ziet men dagelijks alleen al te Veno hun geluk beproeven en vangsten van 70 pond per dag zijn helemaal geen zeldzaamheid. Ten vervolge op een reeds eerder ge nomen beslissing heeft de ministerraad besloten: Gelijk reeds voor de oorlog ln deze gebruikelijk was, zal voorshands. Indien de verjaardag van H-M. de Koningin op een Zondag valt, de daar op volgende Maandag de gehele dag vrij van dienst worden verleend. Indien de verjaardag van H.K.H. Prinses Juliana of van Z.K.H. Prins Bernhard op een Zondag valt, de daar op volgende Maandag na de ochtend dienst vrijaf worden verleend. Sklwedstrjjden achter paarden. Op het vliegveld Tpenburg werden skl-wed- strjjden achter paarden gehouden. Mevrouw v, d. Berg, nr. 8, werd winnares, v. d. Reyken P. m (Slot) (Van een bij zonderen medewerker) Er valt niet veel te zeggen over de mid delbare avondscholen en de avondlycea Het getuigt van een gezond en democra tisch inzicht, dat Jonge mensen, die lust voor studie hebben en de bekwaamheid daartoe bezitten zich door het bezoeken van deze inrichtingen een weg naar het universitaire onderwijs kunnen banen. Het staatsexamen zal dan moeten ver dwijnen wat niemand zal berouwen, om dat er een gebrekkige opleiding aan voorafgaat, welke in de regel dure pri vaatlessen noodzakelijk maakt. Voortaan zal voor leder, die wil en capaciteiten bezit de weg naar het hoger onderwas open liggen. De onderwijzersopleiding. In tegenstelling met hetgeen thans ge schied zal men volgens het schema van prof. Bolkestein eerst voor onderwij iet kunnen studeren als men de A M S, de M S V M (middelbare school voor meis jes) of vier klassen van het Lyceum heeft doorlopen. De toekomstige onderwijzers volgen daarna een cursus van vier, d.w.z. twee Jaar algemene en twee Jaar theoreti sche en practische opleiding. Het onder scheid tussen een lagere- en een hoofd- acte komt dan te vervallen, zodat er voortaan één diploma zal gelden. Voor het onderwijs aan U L O-scholen en kleuterscholen zal men bijzondere aan tekeningen vragen. Lof en blaam. Het schema van prof. Bolkestein hééft reeds heel wat stof doen opwaaien en het zal ongetwijfeld vele enthousiaste voor standers en ook vele krachtige tegenstan ders vinden. Men kan natuurlijk aan velerlei varia ties denken en zich b.v. afvragen of men niet beter de eerste klasse van de lagere school in de sfeer van het kleuteronder wijs kan brengen, zodat een kind toch op zijn zesde jaar naar de lagere school kan gaan. Men kan vragen hoe men zich de aansluiting van het kleuteronderwijs op de lagere school voorstelt, of het uitgesloten wordt geacht, dat men voortaan de kin deren voor de zogenaamde brugklasse klaarstoomt, zoals men dat vroeger voor het toelatingsexamen van de middelbare scholen deed en wat de waarde is van ,het psycho-technisch onderzoek. Dat alles zal nader moeten blijken. Men krijgt in elk geval de Indruk, dat het systeem-Bolkestein een grote verbetering zal brengen. Men heeft hier te doen met een knap stuk werk van een man, die op dit ge bied zijn sporen alleszins verdiend heeft en wiens schema veel voor de toekomst van ons onderwijs belooft. (Door JORO.) „Willem", sprak mijn vrouw een ochtend aan het ontbijt, „Willem, het wordt toch eens tijd dat we een vlagge- stok kopen we kunnen hem vaak ge noeg nodig hebben". Natuurlijk kon ik net gedaan heb ben of ik de woorden niet gehoord had en een gesprek over de kolenslag. be gonnen zijn, maar als je 22 jaar met elkaar getrouwd bent, leer je elkaar zo'n beetje kennen en meer zal ik maar niet zeggen. De koude Oostenwind trotserend, kon ik nog juist het treintje van 9,32 u. halen en reisde stadwaarts. Nu groeien vlaggestokken wel niet aan een boom, maar het geluk was mij gunstig, want door het inschakelen van zakenvrienden en met. behulp van telefoonconnecties, was ik v^rij spoedig de gelukkige bezitter van een drie meter lange, roodwitblauw gespiraalde stok met vergulde knop. De firma waar ik dit juweelje van uithuizig vreugdebetoon gekocht had,, bezorgde de stok aan het station, waar ik hem in ontvangst nam en voor ver dere expeditie zou zorgen. (Dit met het oog op door brandstoffenschaarste aan getrokken zaaglustigen.) Op het sta tion aangekomen, liet het geluk mij echter schromelijk ln de steek, daar bij nadere informatie bleek, dat er geen bagage-, noch postwagen ln dit treinstel medereed. De enigste manier om de stok onbe schadigd en onder persoonlijk toezicht thuis te krijgen zou zijn, hem als hand bagage bij mij in de coupé te nemen. Zoo kon men mij, omstreeks de .tijd dat mijn trein moest binnenlopen, op het koude perron zien staan met mijn vlaggestok als een lans naast mij. Graag had ik door flink stampen m'n voeten trachten te verwarmen, maar bedacht bijtijds, dat ik dan teveel zou gaan gelijken op een Afrikaanse wilde, die een of andere oorlogsdans ver toonde. Jeugdige scholieren maakten tijdens hun, passeren reeds opmerkingen als: „Dat is nu toch geen weer om pols stok te gaan springen", enz. Een ben gel was zelf zo brutaal mij te komen vragen: „of hij het aP'e mocht zien dat in die paal moest klimmen." Ik verdroeg dit alles in gelatenheid, mij troostend met de gedachte hoe verheugd Amalia zou zijn met mijn aankoop. Gelukkig was de trein op tijd, zodat Ik niet te lang met mijn onhandige bagage hoefde te poseren en op zoek ging naar een. liefst ledige coupé Hierbij had lk het ongeluk met het boveneind van mijn stok tegen een der richtingaanwijzers te stoten, wat dit ding naar beneden deed kletteren, juist voor de voeten van een zwoegen den kruier. Enige schampere opmer kingen als „Welke Idioot gaat er nu ook met zo'n mast °P reis", en „een wandelstok is toch veel handiger", daargelaten, bereikte ik een, naar het mij toescheen, niet te dicht bevolkt compartiment. Nu zijn er twee manieren om met bagage een coupé binnen te stappen. Ge kunt uw koffer eerst naar binnen smijten en er dan achteraan klauteren, of eerst zelf instappen en dan met ruw geweld uw spullen achter u aantrek ken. Eensdeels gedreven door zenuwach tigheid, anderdeeds door haast, ver koos ik de eerste manier en de vlag gestok als een stormram onder mijn arm houdend, betrad ik het compar timent. Hierbij werd lk door enige vrolijke medereizigers met gejuich begroet, hetwelk echter spoedig verstomde door een luide schreeuw van schrik. Iemand op het perron was met een vaart tegen het nog steeds buiten de coupédeur stekende achtereind opge tornd zodat het vooreind omzwaaide en een der juichende passagiers ge ducht tegen het voorhoofd sloeg. Mijn welgemeende verontschuldigin gen gerichf tot de slachoffers aan beide einden van de stok. werden ge smoord door de komst van den con ducteur, die mij een scherpe aanmer king maakte over mijn onhandige ba gage en persé mijn abonnementskaart wilde zien. Deze man, die bij wijze van spreken mijn gezicht zo goed kent dat hij het geblinddoekt zou kunnen scheren, zag met satanisch genoegen toe. hoe tk hulpeloos stond te tobben om hem het gevraagde te tonen. Ondertussen had de trein zich ln beweging gezet en kon ik gaan zitten. Twee dames van moeilijk te schatten leeftijd raakten in een heftig dispuut over de vraag, waarom een reiziger in vlaggestokken nu juist zijn grootste model mee moest dragen. De firma, waar zo'n man voor werkte, mest toch ook rekening houden met de rtv'mte in de coupé's vosden zij. Ik wil u de rest van mijn moeilijkheden hesparen, maar wel wil lk u verklappen dat ik trots de felle koude, hevig transpire rend aan mijn hulsdeur arriveerde en mijn vrouw de deur opende. Trots toonde ik haar mijn zwaar be vochten zege, maar zij schudde het hoofd en zei: „O, wat hen je weer overijld te werk gegaan, had het me dan gezegd dat je een vlaggestok ging kopen. Nog geen half uur geleden heb ik een nog heel goede overgenomen van mevrouw L. Kijk, daar staat hij al." Is er misschien iemand, die voor een redelijke prijs mijn gloednieuwe vlag gestok wil kopen..7 Iets over het Weense systeem. Wij gaven de puntentelling, de 1 klaver-opening (1827 p.) geen vijf- kaart behalve klaver. Dan de opening van 1 r„ 1 h. en 1 sch. op ongeveer 21 p. met in de openingskleur minstens een vijfkaart, vrijwel naar Culbertson. De zwakke klaver-opening eist als de op volgende speler past een antwoord van den partner, bij minder dan 12 p. een zwaktebod van 1 ruiten; ieder ander bod is positief. Doubelt de opvolgende speler het 1 W. bod, dan moet de part ner als hij niets of zeer weinig heeft, door 1 ruiten toch zijn zwakte aan geven. Wanneer men met 1 klaver heeft geopend en inderdaad een goede klaverkaart heeft, moet men dit later door een nieuw klaverbod aangeven. Behalve de zwakke klaver-opening heeft het W.S. ook de sterke sans- openiixg. Wanneer men 1 sans opent, heeft men minstens 28 p. Het bod geeft alleen het puntenaantal aan, doch zegt niets over de distributie. Ook op dit sansbod moet de partner zijn eventuele zwakte aangeven, nj, door 2 klaver. Zegt de openaar hierop 2 ruiten, dan vraagt bij de parner naar zijn beste hoge kleur, harten of schoppen. Kan deze een 4 kaart ii* harten of schoppen noemen, dan past de openaar hierop. Heeft de partner geen voldoende harten of schoppen, dan zegt hij 2 sans, waar op wordt gepast. (Wordt vervolgd). Eh nu gelieve gij eens te denken over het volgende 6 schoppen-spel. S. 108764 H. 9—8—5—4 R. a—10 KI. a—h. KI. 7—6—5—3—2 S. 9 R 6—5—3 H. 10-7-6 H h—b—2 R. h—9—6-7—4—2 S v—5 KI. 9-8-4 a—hb3—2 a—v—3 vb vb10 Als West uitkomt met ruien 6, hoe zoudt gij dan dit spel verder spelen? Volgende rubriek komen wij op dit spel terug. van Linschoten had, ln d« behoeft*, dat ook andaren zloh blQ en gelukkig souden ge voelen, zQn laatste dubbeltje in een op het trot toir neergelegde pet geworpen. HOOFDSTUK ZL den regen kt den drop. Ckduk to nUt afhankelijk van aardach bezit en Hans van Linschoten, die op het oogenbHk dat hQ uit dienst van de Elite-Stofzuigerfabriek was getreden, «jlgenaar was van de kapitale som van een kwartje min elf centen tramgeld en een dubbeltje voor „muziek" Mep door de straten van Amsterdam met een gevoel, dat hl) een vorst was. HQ kon doen en laten wat hQ wilde, hQ be hoefde voor niemand beleefdheid te veinzen, welke hfl niet voelde, hQ bezat alle rechten welke een staatsburger door de grondwet zQn gewaarborgd en wat van nog veel grooter bet eekenis waa hQ was jong en gezond, onder zQn versleten colbertje stak een krachtig en goed gevormd lichaam en klopte een hart, dat ontvankelijk was voor schoonheid en liefde. HQ was nlemanda meester, maar ook nie mand* knecht HQ neuriede een vaderiandsch Uedeke en knipoogde tegen een zwartharig „bak- vlschje", dat op t punt stond te gUmlachen toen haar oogen over het afgedragen costuum van den zonderlingen voorbijganger gleden en zjj, met een hautain gebaar, haar kopje in den nek wierp. HQ had na een dag ais deze behoefte aan een brokje natuur,' aan groen, bloemen en vogels en hQ koos zQn weg naar t Vondelpark, waar hQ zich, ln de beste stemming ter wereld, bfl het standpunt van Neerlands grootaten dichter op een bankje zette en aan ti oud mannetje, dat met een pQpje bi den mond, voor zich uitstaarde, een lucifer voor zijn laatste sigaret vroeg. De wereld waa mooi en groot en vol toekomst beloften. De stofzulgerperiode was niet anders geweest dan een hindernis, die hQ had moeten nemen om zQn voet op betere paden te kunnen zetten, een episode, waarin hQ onvergetelijke lessen had gekregen ln geduld, nederigheid, ver draagzaamheid en zelfbeheersching. HQ glimlachte bij de gedachte, dat hQ dat alles achter den rug had en het mannetje naast hem nam zQn pQpje uit den mond en bekeek hem met vriendelijke belangstelling. „Zeker een goeden dag gehad", sel hQ. „Dat sou lk denken", antwoorddde Hans. „Een prQsje uit de loterQT" vorschte de oude. „Dat nou Juist niet", zei Hans, „maar lk ben zoo Juist ongedeerd te voorschQn gekomen uit de klauwen van een stofzuiger- of laat lk liever zeggen van een uitzuigersonderneming. Ik ben zoo vrij als een vogeltje ln de lucht, lk kan gaan en staan waar ik wil en ik behoef tegen niemand meer asjebUeft en dank je te zeggen." „En?" vroeg de man, „hoe staat het met de spieën?" HQ verduidelijkte zQn woorden door den duim van zQn rechterhand over z'n wijsvinger te laten glQden. „Dat zal lk u laten zien", zei Hans, terwQl hQ vier centen uit den zak van zijn colbertje op diepte en op de palm van zfln hand legde. „Dat zQn al mfln aardsche bezittingen, niet meer en niet minder." „En wat ga Je d*r nou mee beginnen?" vroeg de man spottend. „Ga je 't ln hulzen beleggen of koop je d'r effecten voor?" „Daar moet lk nog eens over denken", zei Hans, „maar om u te bewQzeft, dat lk geen geldwolf ben, wil lk u mQn heele kapitaal ver maken en dan behoeft u niet eens te wachten tot lk dood ben." „Dank je vriendelijk", zei het mannetje, „maar lk heb ln mijn leven ondervonden, dat het bezit van geld niets dan zorgen heeft. Bovendien is het niet eens genoeg om er in het Tehuis een kop koffie van te kunnen koopen." (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1947 | | pagina 3