eve Kracht
De vernieuwing van ons
onderwijs
„Ik zag mijn boeken branden J
acWATËR-SHSÜIIOai/MfUiife.
Deviezen-smokkelaars verdienen
kapitalen
Waarom ik een
te koop heb
Wij spelen Bridge
Vijf maanden hoogspanning
Broek op Langendijk.
trechter-perikelen.
irktberichten
Erich Kasiner:
Goebbels vierde feest
Paarden sterven in
Rotterdamse
haven
Munitievoor raad in Tel-Aviv
ontdekt
Belgen profiteren er
van
Dorado voor hengelaars
Koninklijke verjaardagen op
Zondag
Kort verhaal
xm.
zich meer dan honderd me.
uitstrekt.
wandeling Zondag gemaakt
niet anders dan genoten
n dit wintersprookje.
Spoorwegen waren zo attent
5 twee trams naar zee te stu-
oller dan 's zomers terugre-
Bergen en Alkmaar. Hon-
esten de weg te voet weer
imdat zelfs twee trams de
:sa lang niet konden bergen,
maren hebben een voor-
lad van wat het zomersei-
ft te brengen.
BINNENBRAND
vroege Maandagochtenduren,
mstreeks half vijf. ontstond
le huiskamer van de familie
r. De brandweer, die spoe-
:ig was. slaagde er na onge-
kwartier in het laatste vuur
3elukkig bleef de brand be-
le huiskamer, doch hoewel
■rijl een deel van de Inboedel
had kunnen slepen, is een
toch nog een prooi der
eworden.
Schr. uit St. Pancras, had,
verschil van mening op het
antoor, in het bijzijn van
:gen A. Sm. gezegd dat bij
valst had. En wanneer dat
s, dan mag men nu eenmaal
t zeggen: weshalve het Sis-
jen Politierechter stond Anto-
jn loslippigheid te lates
de boete bedroeg: f 25 of 10
gens uit Egmond aan Zee,
en Arie G., hadden klaar-
jorvoeld dat het een koud*
worden, en daarom hadden
aantal dekens uit een ba-
Nu is dat feit op zichzelf
iet te laken; het vertoont
:kere werklust. Maar.... er
d die de heren toestemming
om die lakens uit die
en, en daar zat 'm de kneep
warme dekens zullen Hen-
e misschien wel een koude
en gekregen bij het horen
;e die zij moeten betalen,
30 en f 20. Of zou het nogal
zijn?
i Heiloo herbergt een echt-
;n eigen woning kon vin-
mt meer voor tegenwoor-
itpaar, het waren Wilhel-
ega, had onderdak gevon-
ilie, maar erg liefderijk was
iing klaarblijkelijk niet,
;erd het verblijf ontzegd,
het echtpaar op straat en
iter te doen dan de vol-
och maar weer terug te
nilie zei echter dat ze er
gaan, hetgeen de B.'s wei-
pol'tie die er bij gehaald
e nog eens in duidelijks
ar, dat het blijven in ds
neer hun gesommeerd werf
n, strafbaar was. En we
lras voordeliger gewet
rekken, want voor die f 4S
oeten betalen (de man f 30
f 15), hadden zij toch
en paar uur ergens anders
i.nen zijn.
R, 3 Maart. 70 vette
rale; 39 pinken, centrale;
kalveren centrale.
T.ANGENDIJK, 3 Mrt. -
kool 17,50; 15003 kg gele
13,40; 47500 kg gele kool
1,10—15,50; 15000 kg Deen"
1011,50; 400 kg uien 16;
roren uien 6,809.
HZEN, 1 Maart 1947. 2550
i15,10; 84810 kg rode kool
gele kool 13,50-15,50 7550
(Deense) 9,10—11,50.
lARWOUDE, 4 Maart 1947. -
bond. 36.000 kg rode kool
g gele kool 15,50 47.000 kg
eense) 11,50; 15.000 kg uien
:s te richten aan
oormeer 10, Alkmaar
Vermoedelijk is de Duitse auteur
Erlch Kastner de enige die in
Duitsland tegenwoordig was bü de
feestelijke verbranding van zijn
boeken. Hij vertelt daarvan in de
inleiding, die hij schreef bij een
bloemlezing, „Bel Durchsicht mei-
ner Bilcher", welke onlangs In Zu
rich verscheen.
„Mijn eerste hoek, de gedichten
bundel „Herz auf Taille" verscheen
ln 1927 en in het jaar 1933 werden
mijn boeken in Berlijn op het grote
plein bij de Staatsopera, door een
zekeren heer Goebbels, met een drei
gend-feestelijke -bombarie verbrand.
Vier en twintig Duitse schrijvers, die
symbolisch voor altijd uitgedreven
moesten worden, somde hij triomfan-
teijk op. Ik was de énige van deze
vier en twintig, die persoonijk ver
schenen was, om deze theatrale on
beschaamdheid bij te wonen.
Ik stond voor de universiteit, tus
sen studenten in S.A.-unlform inge
drukt, zag onze boeken in de vlam
men opgaan en hoorde de tiraden
van den kleinen leugenaar. Het was
begrafenisweer. De kop van de ka
potgeslagen buste van Magnus
Hirchfeh} stak, op een lange stok
hoog boven de zwijgende mensen
massa uit en bewoog heen en weer.
Het was afschuwelijk.
Opeens riep een schrille vrouwen
stem: „Daar staat Kastner". Een
jonge cabaretartlste, dié met haar
collega in de menigte stond, had mij
gezien en gaf aan haar verbazing
overdreven luid uitdrukking. Ik be
gon me onbehaaglijk te voelen. Maar
er gebeurde niets. (Ofschoon er in
deze dagen juist zeer veel placht te
.gebeuren"). Nieuwe boeken zweer
den in het vuur. Nieuwe leugens
klonken. En de gezichten der bruine
studenten staarden met de stormriem
Vier schepen met ruim tweeduizend
paarden, een geschenk van de Unrra aan
Polen, teneinde daar de landbouw voor
uit te helpen, zijn reeds enige weken in
de Rotterdamse haven gestrand, daar de
Poolse haven Gdynia is dichtgevroren En
het wil ook in Polen nog maar steeds niet
dooien
De dieren komen uit Amerika, hebban
uit de aard der zaak een onaangename
overtocht gehad en verlangen nu zo gauw
mogelijk uit het benauwde ruim te ko
men en in de irisse lucht de poten te
mogen uitslaan Dat dit nog steeds niet is
gebeurd en ook voorlopig niet zal gebeu
ren, komt doordat er aan het in- en
uitladen der paarden voor de Unrra te
veel kosten zitten
Een warme stal wacht de dieren, op
boerderijen in de omgeving, waar ze op
verhaal kunnen komen tot het vaarwa
ter weer open is, maai\ vracht- en los
prijs schrikt de heren van de organisatie,
die het leed der door de oorlog getroffen
volken wil verzachten, af van een even
menslievende behandeling van beesten
De paarden in de onhygiënische
scheepsstallen hinneken om de wal en
sterven vrijwel als ratten het sterfte
cijfer is al bijna tot veertig gestegen
maar de Unrra berekent blijkbaar dat
veertig dode paarden in kosten nog niet
opwegen tegen de prijs voor het ont
schepen van de rest Waarschijnlijk moe
ten er eerst nog veertig sterven De paar
den die de wal verdienen, krijgen hem
niet
Zéér veel wollen stof, en dus tex
tielpunten, is verwerkt in deze
fraaie en practische mantel Maar
het resultaat is dan ook begerens
waardig.
onder de kin, onbewogen over het
vuur naar het gesticulerende duiveltje
In de jaren die volgden zag ik
mjjn boeken alleen als ik in het
buitenland was. In Kopenhagen, in
Zürich, in Londen. Het is een merk
waardig gevoel een verboaen
schrijver te zfln en zijn boeken nooit
meer in de étalages der boekhan
delaren te zien. In geen stad in
het vaderland. Zelfs niet in de ge
boorteplaats. Niet eens met Kerm.-
mis, als de Duitsers door de be
sneeuwde straten lopen om pre
sentjes te kopen. Men is een levend
ltfk.
Het heeft twaalf jaar geduurd, eer
het Derde Rfjk ten onder was. Twaalf
korte jaren waren genoeg, om Duits
land te gronde te richten."
S
K
Jeruzalem, (Reuter). In de Joodse
stad Tel Avlv hebben Britse soldaten
Zondag een werkplaats van geweldple
gers ontdekt, aldus is officlëel mede
gedeeld. Een grote voorraad van allerlei
explosief materiaal, electrlsche ontste-
kingsapparaten_ handgranaten en ande
re wapenen, werd ln beslag genomen.
Volgens een onbevestigd bericht zou
een Joodse wielrijder in -de hoofdstraat
van Tel-Aviv doodgeschoten zijn.
Deviezen smokkelaars van for
maat, gedreven door zuiver egoïs
tische motieven, verdienen kapita
len. Z(j wisselen hun guldens in
België ,op de zwarte markt tegen
francs in en ontvangen dan slechts
8 in plaats van 16 Belgische francs
Met dit Belgische geld kopen zij
ln België (of soms in Zwitserland)
goederen die naar Nederland wor
den gesmokkeld e>n daar zwart
worden verkocht.
Maar de Nederlandse guldens zijn
in België. De goederen die ons land
er voor ontvangt worden niet alleen
duur betaald, maar verdwijnen boven
dien hier in de zwarte handel. Met
een zelfde bedrag aan Nederlands
geld zou met legale handel een groter
kwantum gekocht kunnen worden aan
goederen, die langs de normale en
wettige weg in de handel zouden kun
nen worden gebracht. Echter blijven
de Nederlandse guldens In België niet
ongebruikt liggen. Belgische zakenlie
den believen er slechts ca 8 francs
voor te betalen en voorzien zich op
hun reizen door Nederland daarmede
van extra hoeveelheden, in ons land
nu eenmaal niet meer gedistribueerde
benzine. Vele Belgen hebben daartoe
zelfs extra tanks in hun auto's laten
bouwen en komen op deze wijze al heel
goedkoop aan deze brandstof, waar
voor ons land buitenlandse valuta
heeft gegeven.
Met de goedkoop verkregen Neder
landse guldens kopen de Belgen bv
ook talloze plezierjachten in Neder
land, weliswaar tegen zwarte prijzen,
maar de guldens hebben ze Immers
voor de helff van de normale koers
gekocht, dus wat deert het hen?
Uiteindelijk betalen zij voor de
jachten niet meer dan de vooroorlogse
prijs. En over de Schelde varen zij ze
zonder al te veel risico naar België.
Verder zijn er talloze andere artikelen
aan te wijzen die van onze markten
worden afgeroomd. Dan bestaat het
zeker niet denkbeeldige gevaar dat
sommige Belgen de guldens hamste
ren, omdat ze toch wel vertrouwen
hebben ln de opbouw van yedcrland
en daarmede ln de waarde, die de
gulden in de toekomst weer kan krii-
gen. Als ons land zich dan weer defi
nitief opricht, zullen zij er mee te
voorschijn komen, op een moment,
waarop dat ons het ongunstigst uit
komt.
Dat geldsmokkel een schrikbarende
omvang heeft gekregen, bewijzen ook
de faciliteiten, die zakenlieden reeds
geboden worden.
Indien men de kanalen weet, dan
kan men in Amsterdam op geheime
(zwarte) clearing bureaux guldens de
poneren die zonder risico de grens
overgaan naar Brussel.
Omgekeerd storten Belgische smok
kelaars francs in Brussel, gaan dan
naar Nederland, nemen hier hun gul-
dena op en kopen er van alles waar
mede ze in België succes kunnen boe
ken.
Drie instanties vechten tegen de
handelingen van deze onvaderlandse
practijken; de douane-recherche en de
marechaussee aan de grenzen, de CCD
in het land zelf. Zij zijn er zich van
bewust, dat ze slechts op een zeer ge
ring percentage van de smokkelaffalre
de hand kunnen leggen. Dit zeer ge-
ringe percentage geeft reeds een in
druk van de bedragen, waar het hier
om gaat. In een maand werden aan de
grensposten te Eindhoven, Tilburg
Breda. Roosendaal, Terneuzen, Maa
stricht, Sittard, Roermond en Venlo
o.m. In beslag genomen 42.000 guldens,
102,000 Belgische francs, 39,000 Franse
francs. 300 Zwitserse francs, 14 pond
sterling, 31 dollar en 27.000 Duitse mar
ken.
De strenge winter brengt voor de
Noord-Limburgse bevolking toch
niet louter narigheid met zich mee,
althans niet voor de verstokte
hengelaars, die kou noch sneeuw
schuwen, als het getij gunstig is
om het hengelsnoer uit te werpen.
En het getij is Inderdaad gunstig,
want door het strijken der stuwen
fn de Maas, is er op de rivier een
zeer sterke drift ontstaan, waarin
het goed vissen blijkt te zijn, om
dat de vissen zich naar de oevers
begeven. Tientallen hengelaars ziet
men dagelijks alleen al te Veno
hun geluk beproeven en vangsten
van 70 pond per dag zijn helemaal
geen zeldzaamheid.
Ten vervolge op een reeds eerder ge
nomen beslissing heeft de ministerraad
besloten:
Gelijk reeds voor de oorlog ln deze
gebruikelijk was, zal voorshands.
Indien de verjaardag van H-M. de
Koningin op een Zondag valt, de daar
op volgende Maandag de gehele dag
vrij van dienst worden verleend.
Indien de verjaardag van H.K.H.
Prinses Juliana of van Z.K.H. Prins
Bernhard op een Zondag valt, de daar
op volgende Maandag na de ochtend
dienst vrijaf worden verleend.
Sklwedstrjjden achter paarden. Op het vliegveld Tpenburg werden skl-wed-
strjjden achter paarden gehouden. Mevrouw v, d. Berg, nr. 8, werd winnares,
v. d. Reyken P.
m (Slot)
(Van een bij zonderen medewerker)
Er valt niet veel te zeggen over de mid
delbare avondscholen en de avondlycea
Het getuigt van een gezond en democra
tisch inzicht, dat Jonge mensen, die lust
voor studie hebben en de bekwaamheid
daartoe bezitten zich door het bezoeken
van deze inrichtingen een weg naar het
universitaire onderwijs kunnen banen.
Het staatsexamen zal dan moeten ver
dwijnen wat niemand zal berouwen, om
dat er een gebrekkige opleiding aan
voorafgaat, welke in de regel dure pri
vaatlessen noodzakelijk maakt.
Voortaan zal voor leder, die wil en
capaciteiten bezit de weg naar het hoger
onderwas open liggen.
De onderwijzersopleiding.
In tegenstelling met hetgeen thans ge
schied zal men volgens het schema van
prof. Bolkestein eerst voor onderwij iet
kunnen studeren als men de A M S, de
M S V M (middelbare school voor meis
jes) of vier klassen van het Lyceum heeft
doorlopen.
De toekomstige onderwijzers volgen
daarna een cursus van vier, d.w.z. twee
Jaar algemene en twee Jaar theoreti
sche en practische opleiding. Het onder
scheid tussen een lagere- en een hoofd-
acte komt dan te vervallen, zodat er
voortaan één diploma zal gelden.
Voor het onderwijs aan U L O-scholen
en kleuterscholen zal men bijzondere aan
tekeningen vragen.
Lof en blaam.
Het schema van prof. Bolkestein hééft
reeds heel wat stof doen opwaaien en het
zal ongetwijfeld vele enthousiaste voor
standers en ook vele krachtige tegenstan
ders vinden.
Men kan natuurlijk aan velerlei varia
ties denken en zich b.v. afvragen of men
niet beter de eerste klasse van de lagere
school in de sfeer van het kleuteronder
wijs kan brengen, zodat een kind toch op
zijn zesde jaar naar de lagere school kan
gaan. Men kan vragen hoe men zich de
aansluiting van het kleuteronderwijs op de
lagere school voorstelt, of het uitgesloten
wordt geacht, dat men voortaan de kin
deren voor de zogenaamde brugklasse
klaarstoomt, zoals men dat vroeger voor
het toelatingsexamen van de middelbare
scholen deed en wat de waarde is van
,het psycho-technisch onderzoek.
Dat alles zal nader moeten blijken. Men
krijgt in elk geval de Indruk, dat het
systeem-Bolkestein een grote verbetering
zal brengen.
Men heeft hier te doen met een knap
stuk werk van een man, die op dit ge
bied zijn sporen alleszins verdiend heeft
en wiens schema veel voor de toekomst
van ons onderwijs belooft.
(Door JORO.)
„Willem", sprak mijn vrouw een
ochtend aan het ontbijt, „Willem, het
wordt toch eens tijd dat we een vlagge-
stok kopen we kunnen hem vaak ge
noeg nodig hebben".
Natuurlijk kon ik net gedaan heb
ben of ik de woorden niet gehoord had
en een gesprek over de kolenslag. be
gonnen zijn, maar als je 22 jaar met
elkaar getrouwd bent, leer je elkaar
zo'n beetje kennen en meer zal ik
maar niet zeggen.
De koude Oostenwind trotserend,
kon ik nog juist het treintje van 9,32
u. halen en reisde stadwaarts.
Nu groeien vlaggestokken wel niet
aan een boom, maar het geluk was
mij gunstig, want door het inschakelen
van zakenvrienden en met. behulp van
telefoonconnecties, was ik v^rij spoedig
de gelukkige bezitter van een drie
meter lange, roodwitblauw gespiraalde
stok met vergulde knop.
De firma waar ik dit juweelje van
uithuizig vreugdebetoon gekocht had,,
bezorgde de stok aan het station, waar
ik hem in ontvangst nam en voor ver
dere expeditie zou zorgen. (Dit met het
oog op door brandstoffenschaarste aan
getrokken zaaglustigen.) Op het sta
tion aangekomen, liet het geluk mij
echter schromelijk ln de steek, daar
bij nadere informatie bleek, dat er
geen bagage-, noch postwagen ln dit
treinstel medereed.
De enigste manier om de stok onbe
schadigd en onder persoonlijk toezicht
thuis te krijgen zou zijn, hem als hand
bagage bij mij in de coupé te nemen.
Zoo kon men mij, omstreeks de .tijd
dat mijn trein moest binnenlopen, op
het koude perron zien staan met mijn
vlaggestok als een lans naast mij.
Graag had ik door flink stampen m'n
voeten trachten te verwarmen, maar
bedacht bijtijds, dat ik dan teveel zou
gaan gelijken op een Afrikaanse wilde,
die een of andere oorlogsdans ver
toonde.
Jeugdige scholieren maakten tijdens
hun, passeren reeds opmerkingen als:
„Dat is nu toch geen weer om pols
stok te gaan springen", enz. Een ben
gel was zelf zo brutaal mij te komen
vragen: „of hij het aP'e mocht zien
dat in die paal moest klimmen."
Ik verdroeg dit alles in gelatenheid,
mij troostend met de gedachte hoe
verheugd Amalia zou zijn met mijn
aankoop.
Gelukkig was de trein op tijd, zodat
Ik niet te lang met mijn onhandige
bagage hoefde te poseren en op zoek
ging naar een. liefst ledige coupé
Hierbij had lk het ongeluk met het
boveneind van mijn stok tegen een
der richtingaanwijzers te stoten, wat
dit ding naar beneden deed kletteren,
juist voor de voeten van een zwoegen
den kruier. Enige schampere opmer
kingen als „Welke Idioot gaat er nu
ook met zo'n mast °P reis", en „een
wandelstok is toch veel handiger",
daargelaten, bereikte ik een, naar het
mij toescheen, niet te dicht bevolkt
compartiment.
Nu zijn er twee manieren om met
bagage een coupé binnen te stappen.
Ge kunt uw koffer eerst naar binnen
smijten en er dan achteraan klauteren,
of eerst zelf instappen en dan met ruw
geweld uw spullen achter u aantrek
ken.
Eensdeels gedreven door zenuwach
tigheid, anderdeeds door haast, ver
koos ik de eerste manier en de vlag
gestok als een stormram onder mijn
arm houdend, betrad ik het compar
timent.
Hierbij werd lk door enige vrolijke
medereizigers met gejuich begroet,
hetwelk echter spoedig verstomde door
een luide schreeuw van schrik.
Iemand op het perron was met een
vaart tegen het nog steeds buiten de
coupédeur stekende achtereind opge
tornd zodat het vooreind omzwaaide
en een der juichende passagiers ge
ducht tegen het voorhoofd sloeg.
Mijn welgemeende verontschuldigin
gen gerichf tot de slachoffers aan
beide einden van de stok. werden ge
smoord door de komst van den con
ducteur, die mij een scherpe aanmer
king maakte over mijn onhandige ba
gage en persé mijn abonnementskaart
wilde zien.
Deze man, die bij wijze van spreken
mijn gezicht zo goed kent dat hij het
geblinddoekt zou kunnen scheren, zag
met satanisch genoegen toe. hoe tk
hulpeloos stond te tobben om hem het
gevraagde te tonen.
Ondertussen had de trein zich ln
beweging gezet en kon ik gaan zitten.
Twee dames van moeilijk te schatten
leeftijd raakten in een heftig dispuut
over de vraag, waarom een reiziger in
vlaggestokken nu juist zijn grootste
model mee moest dragen. De firma,
waar zo'n man voor werkte, mest toch
ook rekening houden met de rtv'mte in
de coupé's vosden zij. Ik wil u de
rest van mijn moeilijkheden hesparen,
maar wel wil lk u verklappen dat ik
trots de felle koude, hevig transpire
rend aan mijn hulsdeur arriveerde en
mijn vrouw de deur opende.
Trots toonde ik haar mijn zwaar be
vochten zege, maar zij schudde het
hoofd en zei: „O, wat hen je weer
overijld te werk gegaan, had het me
dan gezegd dat je een vlaggestok ging
kopen. Nog geen half uur geleden heb
ik een nog heel goede overgenomen
van mevrouw L. Kijk, daar staat
hij al."
Is er misschien iemand, die voor een
redelijke prijs mijn gloednieuwe vlag
gestok wil kopen..7
Iets over het Weense systeem.
Wij gaven de puntentelling, de 1
klaver-opening (1827 p.) geen vijf-
kaart behalve klaver. Dan de opening
van 1 r„ 1 h. en 1 sch. op ongeveer 21 p.
met in de openingskleur minstens een
vijfkaart, vrijwel naar Culbertson. De
zwakke klaver-opening eist als de op
volgende speler past een antwoord van
den partner, bij minder dan 12 p. een
zwaktebod van 1 ruiten; ieder ander bod
is positief. Doubelt de opvolgende
speler het 1 W. bod, dan moet de part
ner als hij niets of zeer weinig heeft,
door 1 ruiten toch zijn zwakte aan
geven. Wanneer men met 1 klaver
heeft geopend en inderdaad een goede
klaverkaart heeft, moet men dit later
door een nieuw klaverbod aangeven.
Behalve de zwakke klaver-opening
heeft het W.S. ook de sterke sans-
openiixg. Wanneer men 1 sans opent,
heeft men minstens 28 p. Het bod geeft
alleen het puntenaantal aan, doch zegt
niets over de distributie. Ook op dit
sansbod moet de partner zijn eventuele
zwakte aangeven, nj, door 2 klaver.
Zegt de openaar hierop 2 ruiten, dan
vraagt bij de parner naar zijn beste
hoge kleur, harten of schoppen. Kan
deze een 4 kaart ii* harten of schoppen
noemen, dan past de openaar hierop.
Heeft de partner geen voldoende harten
of schoppen, dan zegt hij 2 sans, waar
op wordt gepast. (Wordt vervolgd).
Eh nu gelieve gij eens te denken over
het volgende 6 schoppen-spel.
S. 108764
H. 9—8—5—4
R. a—10
KI. a—h.
KI. 7—6—5—3—2 S. 9
R 6—5—3 H. 10-7-6
H h—b—2 R. h—9—6-7—4—2
S v—5 KI. 9-8-4
a—hb3—2
a—v—3
vb
vb10
Als West uitkomt met ruien 6, hoe
zoudt gij dan dit spel verder spelen?
Volgende rubriek komen wij op dit
spel terug.
van Linschoten had, ln d« behoeft*, dat
ook andaren zloh blQ en gelukkig souden ge
voelen, zQn laatste dubbeltje in een op het trot
toir neergelegde pet geworpen.
HOOFDSTUK ZL
den regen kt den drop.
Ckduk to nUt afhankelijk van aardach bezit
en Hans van Linschoten, die op het oogenbHk
dat hQ uit dienst van de Elite-Stofzuigerfabriek
was getreden, «jlgenaar was van de kapitale som
van een kwartje min elf centen tramgeld
en een dubbeltje voor „muziek" Mep door de
straten van Amsterdam met een gevoel, dat hl)
een vorst was.
HQ kon doen en laten wat hQ wilde, hQ be
hoefde voor niemand beleefdheid te veinzen,
welke hfl niet voelde, hQ bezat alle rechten
welke een staatsburger door de grondwet zQn
gewaarborgd en wat van nog veel grooter
bet eekenis waa hQ was jong en gezond, onder
zQn versleten colbertje stak een krachtig en
goed gevormd lichaam en klopte een hart, dat
ontvankelijk was voor schoonheid en liefde.
HQ was nlemanda meester, maar ook nie
mand* knecht HQ neuriede een vaderiandsch
Uedeke en knipoogde tegen een zwartharig „bak-
vlschje", dat op t punt stond te gUmlachen
toen haar oogen over het afgedragen costuum
van den zonderlingen voorbijganger gleden en
zjj, met een hautain gebaar, haar kopje in den
nek wierp.
HQ had na een dag ais deze behoefte aan
een brokje natuur,' aan groen, bloemen en vogels
en hQ koos zQn weg naar t Vondelpark, waar
hQ zich, ln de beste stemming ter wereld, bfl
het standpunt van Neerlands grootaten dichter
op een bankje zette en aan ti oud mannetje, dat
met een pQpje bi den mond, voor zich uitstaarde,
een lucifer voor zijn laatste sigaret vroeg.
De wereld waa mooi en groot en vol toekomst
beloften. De stofzulgerperiode was niet anders
geweest dan een hindernis, die hQ had moeten
nemen om zQn voet op betere paden te kunnen
zetten, een episode, waarin hQ onvergetelijke
lessen had gekregen ln geduld, nederigheid, ver
draagzaamheid en zelfbeheersching.
HQ glimlachte bij de gedachte, dat hQ dat alles
achter den rug had en het mannetje naast hem
nam zQn pQpje uit den mond en bekeek hem
met vriendelijke belangstelling.
„Zeker een goeden dag gehad", sel hQ.
„Dat sou lk denken", antwoorddde Hans.
„Een prQsje uit de loterQT" vorschte de oude.
„Dat nou Juist niet", zei Hans, „maar lk ben
zoo Juist ongedeerd te voorschQn gekomen uit
de klauwen van een stofzuiger- of laat lk liever
zeggen van een uitzuigersonderneming. Ik ben
zoo vrij als een vogeltje ln de lucht, lk kan gaan
en staan waar ik wil en ik behoef tegen niemand
meer asjebUeft en dank je te zeggen."
„En?" vroeg de man, „hoe staat het met
de spieën?"
HQ verduidelijkte zQn woorden door den duim
van zQn rechterhand over z'n wijsvinger te laten
glQden.
„Dat zal lk u laten zien", zei Hans, terwQl hQ
vier centen uit den zak van zijn colbertje op
diepte en op de palm van zfln hand legde. „Dat
zQn al mfln aardsche bezittingen, niet meer en
niet minder."
„En wat ga Je d*r nou mee beginnen?" vroeg
de man spottend. „Ga je 't ln hulzen beleggen
of koop je d'r effecten voor?"
„Daar moet lk nog eens over denken", zei
Hans, „maar om u te bewQzeft, dat lk geen
geldwolf ben, wil lk u mQn heele kapitaal ver
maken en dan behoeft u niet eens te wachten
tot lk dood ben."
„Dank je vriendelijk", zei het mannetje, „maar
lk heb ln mijn leven ondervonden, dat het bezit
van geld niets dan zorgen heeft. Bovendien is
het niet eens genoeg om er in het Tehuis een
kop koffie van te kunnen koopen."
(Wordt vervolgd).