ena s onzer maatschappij
VROUW
DINGEN
Oud papier en deviezen
raar tot 3 jaar
iordeeld
leien en bisons te
coop
ng te Westerveld
I
Hy
De gifhandel gaat niet dood, zij leeft
Wij luisteren morgen
naar
Icrsakow l00^'- Werken van
r~
van deze tijd
J
Voor vier ton per maand
naar de prul Iemand!
Robert Taylor en Barbara Stanwyck
„deden" Volendam
De glorietijd
ypor O.P.A.
,ML
KINDERBIJSLAG geeft handen
vol werk
„Centrale Onderlinge" doet een
beroep op allen
K Storm over Ameland
Het avontuur van
hun leven
K.L.M.-ers bejubeld
in Zuid-Amerika
Daar
moet je
voor zijn
SeuiiSetm
Vijf maanden hoogspanning
jsraad te velde, zitting
's-Gravenhage, stond
Winkel, dienstplich-
de le compagnie Ue 5
giment infanterie, fele-
Rochdale te Alkmaar,
feit, dat hü geweigerd
sergeant-fourier zijn
ti ontvangst te nemen
tken
een principiëel dienst»
zijn zeggen was hij
t oorlogsjournaal in de
zich voorgenomen
s te dragen
president luitenant»
Erk, verklaarde K, dat
ouders en naaste
?lan tot dienstweigering
ich uit een onderschept
hierop voorlas,
achter de schermen
ing gedreven hadden
ze hekelde de president
deze „figuren op de
zelf buiten het bereik
blijven en anderen de
vuur laten halen Naar
echter de langste tijd
waarop deze jongeman
noemde luitenant-kol
geraffineerd
maj mr Smits
gde niet bijzonder prin-
ging K nl
hetgeen niet bepaald
id kan worden Te meer
eer was, bracht zijn be-
n grote gevaren mee
rdeel van den auditeur-
zekere zijde instruc-
ae te handelen
strenge straf te moe-
een lichte straf on-
zijn tegenover die
wel naar Indië gaan -
en bij hun terugkeerde
er met een lichte straf
zijn, op hun plaatsen
aantreffen
e tot 3 jaar gevangenis
van voorarrest en ont-
re dienst
ees er op, dat de dienst-
geen politiek strijdmld-
zeker uit een princl-
Pleiter drong
ak doende, veroordeelde
aftrek, alsmede ontslag j
ontzetting uit het recht
macht te dienen
en wethouders van
n de raad Voor om
tot de verkoop van
ieren uit de voorma-
ïntuin aan de volgende
Blijdorp" 2 zebra's
1 jonge kameel voor
's voor 835 dleren-
1 zebu voor 1225
3250, 2 nandoe's voor
>or 800 Ouwehand's
Ihenen 1 bison voor
oor het innen van
verleent zij baar be-
t verkrijgen van auto's
n de schippers is zeer
s contributie met f 1
ogen.
am ook nog, dat er
ne kooplieden zijn die
illes per schuit verzoo
lt in het bezit zijn van
's.
noodt, gewezen, waarin
rkeren doordat zij
iet hebben kunnen va-
it, dat de moderne mo
eloos aan de wal üg-
iuto's die zeer veel de-
ekost, met de vracht
sorts kwam men op ta
king van het werk der
t bepaalde gebieden
■s zijn gesloten.
deze spreker feliciteerde
zijn behaalde prestaties
is zijn vereniging een
De familie Langedijk
elers kunnen met trots
:ze grootse huldigings
hun gegeven om „Ja»
op deze wijze in M
hebben
naar de oorzaak van d<
duinen achter het ere
esterveld heeft tot due
ig resultaat opgeleved
,e opruimings- en ben
:n in samenwerking m!t
-.lijke marechaussee re
sultaat het terrein na»r
ichtoffer afgezocht
aar Zondag nog de «roti
geen stukje beton mee
echter In de aarde leven
e kracht der explosie
een desbetreffen
e luitenant-kolonel W
eerste militaire afdel™
at de mogelijkheid va
er in de bunker aan*
;t uitgesloten mag w°
bunker was nl van e
deur voorzien, waarva
uur vóór de ontplo»1™
ngspatrouille van W
óleerd Het lijkt dus o
t kinderen of burge"
iben gezien de bun»
l Intussen zijn de
n wissen dood ontsn Pj
ia hun bezoek om 5
m half zes ten tijde
im l km afstand daarv
5 bunker slechts sPr'"5
projectielen bevond
evaar - zoals in MU*'
destijds - van
a e d, die In de
en kunnen komen -
Ing van de bunkers
prak overste Maas (e>
ouille staaft dit w'i(,
Jger om het verb"
-posten, die er nu
K-
Er is de laatste tüd zoveel geschreven over de zwarte handel, dat het
misschien overbodig ltfkt, er nog meer regels aan te wtfden. Aan de andere
kant hoort men tegenwoordig vaak de opmerking, dat de gifhandel bezig
is uit te sterven. Niets is echter minder waar. Wel lijkt hier en daar het
kwaad iets af te nemen, maar er zyn zoveel kanalen, het euvel is zo ver
breid en heeft zich een dergelijke ontoelaatbare plaats weten te veroveren
in onze samenleving, dat het zeer .zeker nuttig is, aan deze uitwas van de
na»-oorlogse t\jd aandacht te bltjven besteden.
Van oveizee.
Een zwaargeladen Liberty-schip, re
gelrecht uit New-York of San Fran
cisco of Philadelphia, stoomt de
Nieuwe Waterweg op. In het donker
zoeken de mannen in de roeiboten hun
weg naar het schip, om bjj het meren
behulpzaam te zijn. Amerikanen heb
ben Camels en Chesterfields en ze
hebben ook Nylonkousen en textiel"
waren en koffie en suiker en spek. Al
deze artikelen bezitten wij in Holland
niet of niet genoeg.
Dat weten de Amerikanen, dat weten
-ook de bootslieden. Een paar grote do
zen aan een hieuwlijntje afgevierd
hun boot en de zaak is gezond. Op de
'kade lopen de politiemannen en pa-
irouilereni, maar de mensen van de wa
terkant weten ze wel te verschalken en
de lading komt aan wal.
En over land.
Langs de wegen aan de Zuidgrens
/morren automobielen van Zuid naar
Noord en omgekeerd. Particuliere wa
gens zijn het en ook legertrucs. Naar
België toe zijn ze soms leeg, maar in
Noordelijke richting altijd zwaar ge
laden. De Belgen hebben shag en ook
textiel en schoenten en plastic regen
mantels, alweer artikelen, die wij in
Holland -niet bezitten De grens zit
potdicht, maar een smokkelaar, die
zichzelf respecteert weet altijd wel 'n
gaatje te vinden. De truck stopt, een
lange rij mannen sluipt in het donk'%
door de bossen en heidevelden en ook
die lading komt op zijn bestem
ming.
De zwarte handel is geboren, de
grondstoffen zijn aanwezig, de funda
menten zijn gelegd. Geen politie-toe-
zicht, geen douane-maatregelen kunnen
daar meer iets aan veranderen. Over
strafbepalingen gesproken, er was een
füjjd, toen Nederland werd overstroomd
-met kunstzinnig uitgevoerde affichefe:
„'Zwartehandelaars, Veenhuizen wacht
TJ„. Deze biljetten zijn sinds lang weer
verdwenen. Veenhuizen wacht tever
geefs.
Zwarte zielen....
Alles, wat met dit bedryf verband
houdt, is zwart. De omgeving waarin
de zaken worden gedaan, is zwart, de
gordijnen voor de ramen zyn zwart en
groezelig, de nagels van de kerels,
die hun waren te koop aanbieden, zijn
zwart, zwart zijn hun zielen en zwart
hun practijken.
Loop door Katendrecht in Rotterdam,
of door de Rubroekstraat, wandel over
het Zuiderdiep in Groningen, over het
Spui in Den Haag, over het Spui, de
grachtjes, het Waterloo-plein in de
hoofdstad, daar kunt U ze zien, de para
sieten, die hun bestaan vinden in het
uitbuiten van menselijke zwakheden,
die er geen been in zien, arme sloebers
van hun bonkaarten te ontlasten tegen
de prijs van dertig, veertig gulden, om
dat de stakkers niet genoeg geld ver
dienen, om zelfs maar de hoogstnodige
levensmiddelen te kopen voor hun,
meestal groot gezin
in luxe wagens.
Maar deze hyena's van onze maat
schappij strekken hun, arbeidsterrein
nog veel verder uit, dan tot de gore
sloppen en stegen van onze grote ste
den. Ziet ze zitten op de terrassen van
Americain, van het Lido in, Amster
dam, in de Ambassadeur in de Maas
stad, bij Frigge in de Herenstraat on-
der de Martinitoren. Hun wagens,
model 1947 glijden geruisloos voor en
de goudgegalonneerde portier van de
Villa d'Este of de Shéhérézade draait
uitnodigend met de zoevende deuren.
O, zeker, hele heren zijn het. Deze heb-
hen geen zwarte nagels, of thuis zwarte
g rdijnen voor het raam, maar hun
maatcostuum is zwart, hun overjas is
«J ^n directeur van deze of gene fa-'
DINSDAG 18 MAART 1947
Hilversum I (301 m.)
18.20 Sportnraatl. over Zee- -
20 08 De Kewnn. "De Bru«"-
nieuws 22 as v*"' 22'15 KathoIlRk
- "-35 Kamerorkest.
8.45, 13 - <41! m-> geeft nieuws om
Urbeidsvitam en 23 UUr' - AVRO: 8-50
vrouw - Van vrouw
Pierre Pan! Kleu'ertje luister. 11,00
12 00 Cram Alfredo Campoll. -
land °"™'00nmuzlek. 12,30 Ons Platte
naald en' Reginald - 14,00 Met
is 4(1 7, r" 15,00 De wondere wereld
6,40 De schoolbel. 17,30 The Sk/-
masters - i8.3„ Henova Sepïet I 19,15
Conrad d0°r Mary P0S' 19'30 Doda
Conrad, zng en Joh Röntgen, piano
Contant Dinsdagavond trein, - 21,30
slcht. Buitenlands weekover.
briek, eigenaar van een kledingmaga
zijn, zij beheren een kolenbureau, heb
ben een, positie in de levensmiddelen
branche of zitten bij de distributie.
Marionetten.
Zij .trekken aan touwtjes en de harle
kijn die het Nederlandse volk heet, be
gint te dansen. Zij laten hun producten
verdwijnen buiten de distributie om< zij
helpen een bevriende relatie, die op
zijn beurt voor hen óók wel iets over
heeft, maar het eind daarvan is zoek
en de gewone man komt er niet aan te
pas.
Het euvel schuilt niet alleen bij de'
handelaartjes op straat of hun welge
stelde collega's, het zit ook en dat niet
in de laatste plaats, bij de hogere re
gionen. Daarover in een volgend ar
tikel nader.
W. OLIEMANS.
De Berlijners zijn wantrouwend
geworden tegenover de schoenma
kers, omdat zo vaak schoenen wor
den vermist. Ze brengen nu voor
taan maar één schoen tegelijk, en
1 de tweede pas als ze de eerste te-
rug hebben.
De gemeenteraad van Lubeck over
weegt distributieambtenaren, alle
gemeente-autoriteiten en de politie
agenten, die zich bezig houden met
de strijd tegen de zwarte handel,
regelmatig te laten wegen, om al
dus te kunnen vaststellen of zij
misbruik van hun functie maken
(Van onzen Haagsen redacteur.)
Vroeger vond men in Den Haag
een instelling genaamd liefdewerk
Oud Papier (L.O.P.), welke oude,
behoeftige mannetjes op pad stuur
de om bij mensen oud papier op te
halen, bij wijze van werkverschaf
fing. En wie wilde niet wat oude
kranten enz. bewaren voor een
goed doel? We leefden toen in de
tfjd van overvloed en niemand dacht
eraan, dat er eenmaal een tijd zou
komen, dat „oud papier" iets te
maken zou krijgen met landsbelang
en in engeren zin vooral met de
culturele behoeften des volks...
Thans moeten wij veel papier in
voeren en omdat zulks veel deviezen
kost is dat voor de Staat een grote
zorg. Daarbij komt, dat het buiten
land ook maar matigjes aan ons-ver
langen kan voldoen. We zien nog
aan de omvang onzer dagbladen hoe
't met dit vraagstuk gesteld is. Zelfs
kwam er een ministeriele mededeling
met ietwat sombere perspectieven op
dit punt. Toch kan ons volk nog heei
wat doen om de situatie te verbete
ren en wel door op de wijze van de
oude L.O.P.-actie mee te helpen via
het inleveren van oud papier, welke
actie nu immers heel gemoedelijk
O.P.A. heet oftewel: Oud Papier
Actie. Ook ten aanzien van schrijf
papier, het rolletje crêpe en verpak
kingsmateriaal bemerken we de
klemmende schaarste. Als men mr.
H. Wils, de secretaris van de Vak
groep groothandel in oude materialen
en afvalstoffen, over deze kwestie
hoort praten, dan wordt het u duide
lijk hoeveel wij allen nog kunnen
meewerken tot verruiming van de
papiersituatie.
Een rekensommetje
Onze papierindustrie kan circa
10.000 ton oud papier per maanu
verwerken, doch ongeveer de helft
komt slechts binnen. Hetgeen be
tekent, dat als die ontbrekende
5000 ton werd opgebracht 500
maal 80 k f 90 per maand aan de
viezen zouden kunnen worden be
spaard niet alleen, maar ook de pa
piersituatie flink zou kunnen wor
den verruimd. Ook lompen zijn
waardevol voor de papierfabricage.
Volgens mr. Wils liggen op heei
veel archieven nog stapels vergeteu
papieren (van uitstekende kwali
teit) en zullen bij de ingezetenen
veelal pakken oude tijdschriften op
zolders of in kasten liggen te ver
gaan.
Kantoren en banken mogen stellig
ook niet worden vergeten! Maai
iedereen kan kranten, enveloppen,
oude schoolschriften, brieven, ver
pakkingsmiddelen enz. voor inleve
ring bewaren. Men behoeft niet be
vreesd te zijn, dat in oude papieren
„geneusd" wordt, want alles gaat in
zakken en dan regelrecht naar de pa
pierfabrieken. Grote behoefte bestaat
aan grauw papier voor verpakking,
dat geheel uit oud papier vervaardigd
kan worden en dat vooral voor ae
export van betekenis mag heten. In
Amerika is men reeds zover, dat on
geveer 60 pet. van het nieuw gefabri
ceerde papier als oud bij de fabrie
ken terugkomt, wel een bewijs dus,
dat men daar het grote belang dei
actie inziet. Ook hier in ons land be
hoort men in deze niet achter te blij
ven. In Den Haag b.v. zijn een 60-tai
beroepsophalers dagelijks aan het
werk. En als er geen ophaler komt
dan kan men de verschillende lompen
en papierzaken in de stad verwitti-,
gen, indien men énige voorraad heeft
Zo kunnen op vele plaatsen in ons
land de nodige inleveringsmogelijk
heden worden geschapen en mwi
weet,dat hier en daar reeds de
schooljeugd is ingeschakeld om oud
papier mee te brengen naar bepaal
de punten, waar de handel het dan
afhaalt.
De kolenschaarschte zal thans rem
mend werken op de afgifte van oud
papier, omdat nu allicht meer kran
ten en dergelijke in de kachel ver
dwijnen, doch de lente moet spoedig
komen en dan zal iedereen zich
haasten zo gauw mogelijk „het zwar
te monster" op stal te zetten. En
dan komt de glorietijd voor O.P.A.-
En laat dan de organisatie klaar zijn
om alom in den lande te kunnen zor
gen voor toevoer van oud papier naar
onze papierfabrieken!
IK wilde mijn vrouw,
die voor het eerst in
Europa is, Nederland ia-
ten zien", zegt Robert
Taylor, wiens populariteit
bü het vrouwelijk geslacht
in ons land door het uil
blijven van Amerikaanse
films, waarin hij optreedt..
tengevolge van de oorlog
wellicht iets is getaand,
maar die in de jaren vóór
de wereldbrand als waar
dig opvolger van Rudoli
Valentino een groot aan
tal vrouwelijke vereerder*
had.
Met zijn echtgenote, die
als Ruby Stevens werd ge
boren, maar thans bekend
is onder de naam Barbara
Stanwyck, maakt hij een
tocht door enkele Euro
pese landen en kwam Vrij
dagavond geheel onver
wacht per auto, na een
moeilijke reis door de
sneeuw, uit Brussel in
Amsterdam aan. Daar nam
hij zijn intrek in hotel
„Pays Bas" en maakte
Zaterdag j.l. in gezelschap
van enkele vertegenwooi
digers der Motion Picture
Export te Amsterdam het
traditionele tochtje naar
Volendam. Zondagmiddag
stond het film-echtpaar
aan een aantal journalis
ten een interview toe, waar
Taylor lachend vertelde,
hoe hij met zijn vrouw in
Volendam werd rondgeleid
door een inheemsen gids,
die hem niet herkende er
vol vuur aan mevr. Taylor
verhaalde, hoe talloze be
roemde Amerikaanse toe
risten 'het dorpje reeds
eerder hadden bezocht.
Onder de namen, die de
gids daarop noemde, kwam
ook die van Robert Tay
lor voor, waarop Barbara
Stanwyck met geveinsde
verbazing uitriep: „Werke..
lijk? En hoe zag hij er
uit?"
Bijna 11 jaar geleden is
Taylor ook reeds in ons
land geweest, waarbij een
uitgelaten menigte meisjes
hem op het Leidseplein
danig in het nauw bracht
De oorlog met al zijn sen
saties heeft daarin ver
andering gebracht. Het
publiek maakt het Taylor
althans minder lastig. Maar
bovendien is hij op een
vacantiereis en verschenen
in Frankrijk, waar hij
juist enkele weken is ge
weest, geen couranten, zo
dat slechts aan weinigen
van zijn verblijf in Pa
rijs iets bekend was.
Natuurlijk kwam he
gesprek ook op de films
Barbara's laatste film is
„The other Love", waarin
zij met David Niven de
hoofdrollen vervult. De
Europese première daarvan
zal op 26 Maart in Londen
worden gegeven en door
het echtpaar Taylor, dat
drie dagen van te voren
naar Engeland hoopt te
reizen, worden bijgewoond
Op 28 Maart keren zij dan
per boot naar Amerika
terug. Taylor's laatste -film
is „Undercurrent".
„Hebt U beiden wel eens
samen in een film ge
speeld?" vroeg een derj
journalisten. Mevr. Taylor
glimlacht bevestigend, en
voegt er aan toe: „Tw^e
maal, nog vóór we ge
trouwd waren, in 1936 in
„His Brother's Wife" en
één jaar later in „This is
my affair". Maar ze wa
ren verschrikkelijk slecht,
ik hoop, dat U ze niet
gezien hebt."
JIJN eigenlijke naam
is S. Arlington
Brugh", vertelde Taylor,
en voor zover hij weet is
het laatste gedeelte een
Nederlandse naam. Zeker
is, dat hij Nederlandse
voorouders heeft gehad.
Intussen heeft zich tussen
enkele journalisten en
Barbara Stanwyck een dis_
cussie ontsponnen over
Bing Crosby. Hij blijkt in
mevr. Taylor een enthou
siast bewonderaarster te
hebben, die hem om zijn
innemend karakter prijst,
„Als U hem persoonlijk
zoudt kennen", zegt zij,
„dan zoudt U ieder© film
van hem appreciëren".
Nadat nog vele andere
sterren besproken zijn,
nemen de twee gasten af
scheid en vertrekken per
auto naar Brussel, Zij zul,
ien dasarna nog enkele
dagen in Parijs doorbren
gen vóór zij zich naar En
geland begeven.
„Arbeiders dreigen met staking, indien
niet per omgaande kinderbijslag wordt
uitgekeerd" Zo luidde een der vele
telegrammen^ die bij de „Centrale
Onderlinge" één der uitvoerings
instanties van de kinderbijslagwet,
binnenkwamen Op de vraag, wanneer
de aanvrage was ingediend, antwoord
de de betrokken werkgever verbaasd:
„Moet je dat aanvragen?"
Koewei de werkgevers tweemaal door
een circulaire bericht werden, welke han
delingen verricht moesten worden ter
verkrijging van kinderbijslag voor hun
werknemers, blijken er nog veel te zijn,
die menen, dat alles buiten hen om wel
in orde komt en dit brengt veel moeilijk
heden in de omvangrijke organisatie
Ook de arbeiders zijn in veel gevallen
niet erg actief om aan de geringe admi
nistratieve verplichtingen te voldoen Nu
de kinderbijslag over 1946 bijna geëindigd
is, blijken nog ruim 12000 arbeiders hun
lijsten niet te hebben ingestuurd
Door het kruiende ys in de Berkel en de Bolksbeek werden de dtfken dermate
ondermijnd, dat voortdurend bewaking nodig was. In de dijk ten Noorden van
Haarloo werd een gat van 12 meter geslagen. De kade van de Bolksbeek nabij
Lochem, die eveneens gevaar liep, wordt door de boeren met zandzakken bevei-
U8d- k ANP P.
Hun wordt nu nog een korte herinne
ring gestuurd, maar dit brengt weer extra
correspondentie jnet zich mee wanneer
men nu weet, dat in de maanden Januari
en Februari per dag ruim 3000 brieven
binnen kwamen, boekdelen en vodjes,
dikwijls zo onzakelijk mogelijk, dan be
hoeft men niet te vragen wat een werk dit
kost allen te beantwoorden
Alleen il bij de Centrale Onderlinge
moest de administratie na de uitbreiding
der kinderbijslagwet tussen de 70.000 en
80.000 aanvragen behandelen, hetgeen
driemaal zoveel is als vóór 1 October.
Van iedere aanvraag moet worden on
derzocht of de betrokken arbeider inder
daad werkzaam is bij een aangesloten
werkgever en of het aantal opgegeven
kinderen klopt met de registratie bij de
b evolkingsr egisters.
Als deze aanvraag en na-contröle alles
was, wat de bedrijfsvereniging te doen
had, dan had zij al handen vol werk,
maar de hierboven beschreven extra
correspondentie vertraagt de afwerking
aanmerkelijk. Men verzoekt ons daarom
nogmaals mede te delen:
Om in aanmerking te komen voor de
kinderbijslag moet iedere werknemer
een aanvraagformulier bij zijn werkgever
indienen. Hij moet er op letten, dat zijn
werkgever deze formulieren inderdaad
doorzendt. Indien om een of andere reden
tr.ch gecorrespondeerd moet worden, dan
moeten de belanghebbenden het nummer
van hun kinderbijslagboekje vermelden
en vooral: laat men kort en zakelijk zijn.
Door de Zuidwesterstorm van gister
nacht is het ijs in de Waddenzee los
gebroken en hevig gaan kruien. In het
Oosten van het eiland Ameland werd
een grote ravage aangericht. Het 'is
ligt tot een hoogte van 12 meter op de
steiger te Nes opgestapeld. Deze aan
legplaats werd gedeeltelijk vernield.
De kaartenkiosk is geheel weggescho
ven en in zee verdwenen. Van de duc-
dalven zijn de meeste als lucifers af
gebroken. De hulppostboot „Barkas",
welke aan deze steiger gemeerd lag, is
voor de ijsdrang bezweken en enige
kilometers verder op een zandbank
vastgelopen. Waaschijnlijk zal zij niet
meer te redden zijn. De postboot „Wad
denzee" die aan de steiger bij Buren
gemeerd lag. is enige meters de wal
opgeschoven. De telefoonverbinding
tussen Leeuwarden en Hollum recht
streeks is verbroken, zodat alleen via
Nes telefonisch contact mogelijk is.
Een dezer dagen vlagde heel Monte
video Een kleurige mensenmenigte
deinde door de straten van Uruguay's
hoofdstad, want de nieuwe president
zou beëdigd worden Parades, uniform-
geschitter, bazuinklanken, paardenge
trappel, redevoeringen, vlaggengewap-
per; kantoren en winkels gesloten
Op dezelfde dag 'was juist een KLM-
toestel van de Zuid-Atlantische dienst
in Montevideo aangekomen en de beman
ning ging passagieren, in afwachting van
de terugreis De telegrafist en de steward,
twee oude vrienden, gingen gezamenlijk
op stap in hun beste uniformen; de tele
grafist met zijn vier gouden banden blin
kend in de Zuiü-Amerikaanse zon en de
steward sloeg met zijn twee zilveren
mouwstrepen ook lang geen slecht figuur
Aangetrokken door 't feestgewoel dwaal
den zij in de richting van de binnenstad,
waar op de Placa d'Independencia een
enorme menigte verzameld was Eretribu
nes aan de kanten en, met tien meter
tussenruimte, agenten van politie Toen
ons tweetal de halzen rekte om over de
talloze hoofden heen te zien, werd het
door de menigte opgemerkt, die, verblind
door zoveel goud en zilver op de unifor
men, onmiddelijk opzij gihg om de KLM-
ers door te laten
Dezen maakten van de gelegenheid ge
bruik en kwamen midden op de afgezet
te straat terecht, een driehonderd meter
van de ere-tribunes En nu begonnen on
waarschijnlijke dingen te gebeuren Poli
tiemannen sprongen in de houding en sa
lueerden; iemand begon té applaudiseren
en spoedig daverde een algemeen hand
geklap door de overvolle straten langza
merhand drong het tot de twee Hollan-
c^rs door, dat men hen blijkbaar voor be
roemde generaals of geüniformeerde am
bassadeurs van bevriende staten aanzag;
naar hun uitleg wilde echter niemand
luisteren en bovendien.... zij spraken de
landstaal niet
Een politiecommissaris kwam naar hen
toe en sprak enige woorden in 't Spaans
Voordat ze nog ja of nee konden zeggen,
werden ze naar de ere-tribune gebracht
en moesten plaats nemen tussen ambas
sadeurs, generaals, admiraals en andere
hoogwaardigheidsbekleders, vlak bij den
nieuwen president Zij zaten nu eenmaal
in het schuitje en moesten wel meevaren
Anderhalf uur duurde hun ongewilde
maskerade, in welke tijd ze een schier
eindeloze parade aanschouwden Toen de
KLM-ers 'n gelegenheid kregen, stil weg
te sluipen, hebben ze die niet voorbij la
ten gaan
En nu vertellen ze aan al hun colle
ga's van het avontuur van hun leven
In September van het vorig jaar
werd een bewoonster van een der
Apeldoornse buitenbuurten haar rij
wiel ontstolen. En laat ze nu dezer
dagen haar karretje terugvinden in
de rijwielstalling van het distributie
kantoor aan de Stationsstraat.
De juffrouw was niet voor het eer
ste gat gevangen. Zij posteerde zich
bij haar rijwiel, in afwachting tot de
„eigenaar" naar buiten zou komen.
Die kwam inderdaad de fiets opha
len. Waarop de juffrouw met hem
aanpapte en een „afspraak" maakte
om des avonds „ergens" heen te gaan
't Was er haar om te doen te weten
te komen waar de man werkte of
thuis hoorde.
Ze had succes.
Getweeën wandelden ze naar de
fabriek, waar de man werkte.
Nadat de juffrouw haar gelanr
daar had afgeleverd, waarschuwde
zij de politie. Toen was 't zaakje
gauw beklonken. Een rechercheur
ging mee naar de fabriek en daar
wees ,ztj" „hem" aan, nadat zij eerst
haar rijwiel, dat enige veranderingen
had ondergaan, had geïdentificeerd.
En des avonds zat „hij", in plaats
van b.v. gezellig met z'n beidjes een
bioscopie te pikken, in 't bureau van
politie.
Inderdaad, één vrouw is duizena
mannen te erg. En die juffouw geldt
minstens voor twee. Geen wonder,
dat „hij" tegen de lamp liep
(N. Apeld. Crt.)
door Tj. Adema
17
De klanten kwamen tegen de avond
geleidelijk opzetten. Er kwamen stam
gasten, die door den waard me^ een
„Hé Driekus!" of „Ah die Ariel" wer
den begroet en mannen, die zo
nu en dan er eens kwamen of nog
nooit eerder in „De Grote Slok" had
den gedronken en bij hun entree de
nieuwsgierige blikken van alle bezoe
kers op zich zagen gevestigd.
De stamgasten behoorden over het
algemeen tot de kleine kooplieden uit
de buurt, enkele chauffeurs en arbei
ders, die in dit stadsdeel een kosthuis
hadden. Aan twee tafeltjes werd een
kaartclubje gevormd en het „vijftigen"
bleek een geliefd spei te zijn. De ke
rels ketsten de kaarten op tafel, praat
ten allemaal tegelijk en trachtten el
kaar te overschreeuwen.
Naast het buffet werd door een lood
gieter en een chauffeur een partijtje
biljart gespeeld. De loodgieter liet de
ballen langzaam over het gestopte la
ken rollen, de chauffeur gaf ze telkens
zo n formidabele duw, dat ze als ren
dieren over het biljart vlogen en een
werkeloze timmerman, die als toe
schouwer fungeerde, de opmerking
ontlokte, „dat de Meraopie weer werk
te".
„Asjeblieft!" schreeuwde de loodgie
ter, toen de ballen elkaar rakelings
voorbij schoten. „Wat scheelt iel?"
,„Geen haar van een oud wijf!" riep de
chauffeur. Hij maakte in een hoekje
een serie van drie en kondigde aan,
dat er nog veel meer zou worden ge
presenteerd. De vierde stoot „scheelde
ook geen pèreplu", maar was toch mis,
waarna de loodgieter de ballen netjes
in een rijtje bracht en over „de rech'e
lijn" sprak.
„Fabricius", zei de timmerman, die
in een liefhebberlj-comedie speelde.
„Zijn opmerking werd overstemd door
het geschreeuw van een dikken vee
boer die had moeten bekennen en niet
bekend had, waardoor zijn maat Schop
penwijf had gekregen en aangezien de
maat dat niet „nam", was er groot tu
mult en kwam de -baas achter het
buffet vandaan om als een dreigende
schaduw achter het speeltafeltje te
staan, wat 'n de regel de bezoekers
wel wat kalmeerde.
Aan de andere zijde van het buffet
was een aquarium met goud- en maan-
visjes. Er was een electrisch lichtje
achter geplaatst en men zag hoe de
sierlijke visjes hier en daar uit het
groen van de waterplanten te voor
schijn schoten.
Hans keek er met belangstelling naar,
maar veel tijd werd hem niet gelaten,
want er bleek van alle kanten bier en
nog eens bier nodig en de baas kwam
handen te kort om de glazen te vullen
en de schuimkoppen er af te strijken.
Tegen negen uur was het bezoek het
grootst. Er waren verscheidene „dames"
meegekomen er werd hier en daar een
„domineetje" gelegd en ln de tapkast
werd de tweede fles rode bessen open
gemaakt.
De baas peilde de stemming en gaf
bevel „een jasje" op te zetten, waarna
Hans een keuze deed en het cafétje met
een cacophonie yan ratelende, gillende,
jankende en trommelende geluiden vul
de, die elk gesprek onmogelijk maakten
De stamgasten, die „het moppie"
kenden, stampte met de hakken op de
vloer en een juffrouw met een wip
neusje trachtte met een paar hoge
gilletjes, op een tra-la-la-tekst een solo
bij een verondersteld melodietje te
zingen.
In een hoek bij de deur zat een jonge
vrouw met een matroos. Ze keken in
eikaars ogen en er scheen voor hen
niets anders ter wereld te bestaan dan
wat zij daarin lazen. De vrouw van
een kruideniertje in de buurt had haar
baby meegebracht en liet het schreeu
wende kindje paardjerijden op haar
dikke knieën en een binnenschipper,
die een pet met een anker droeg en
zwart van 't kolengruis zag, bleek niet
tegen zijn vijftiende bier te kunnen en
knikkebolde boven zijn tafeltje.
(Wordt vervolgd)