ena s onzer maatschappij VROUW DINGEN Oud papier en deviezen raar tot 3 jaar iordeeld leien en bisons te coop ng te Westerveld I Hy De gifhandel gaat niet dood, zij leeft Wij luisteren morgen naar Icrsakow l00^'- Werken van r~ van deze tijd J Voor vier ton per maand naar de prul Iemand! Robert Taylor en Barbara Stanwyck „deden" Volendam De glorietijd ypor O.P.A. ,ML KINDERBIJSLAG geeft handen vol werk „Centrale Onderlinge" doet een beroep op allen K Storm over Ameland Het avontuur van hun leven K.L.M.-ers bejubeld in Zuid-Amerika Daar moet je voor zijn SeuiiSetm Vijf maanden hoogspanning jsraad te velde, zitting 's-Gravenhage, stond Winkel, dienstplich- de le compagnie Ue 5 giment infanterie, fele- Rochdale te Alkmaar, feit, dat hü geweigerd sergeant-fourier zijn ti ontvangst te nemen tken een principiëel dienst» zijn zeggen was hij t oorlogsjournaal in de zich voorgenomen s te dragen president luitenant» Erk, verklaarde K, dat ouders en naaste ?lan tot dienstweigering ich uit een onderschept hierop voorlas, achter de schermen ing gedreven hadden ze hekelde de president deze „figuren op de zelf buiten het bereik blijven en anderen de vuur laten halen Naar echter de langste tijd waarop deze jongeman noemde luitenant-kol geraffineerd maj mr Smits gde niet bijzonder prin- ging K nl hetgeen niet bepaald id kan worden Te meer eer was, bracht zijn be- n grote gevaren mee rdeel van den auditeur- zekere zijde instruc- ae te handelen strenge straf te moe- een lichte straf on- zijn tegenover die wel naar Indië gaan - en bij hun terugkeerde er met een lichte straf zijn, op hun plaatsen aantreffen e tot 3 jaar gevangenis van voorarrest en ont- re dienst ees er op, dat de dienst- geen politiek strijdmld- zeker uit een princl- Pleiter drong ak doende, veroordeelde aftrek, alsmede ontslag j ontzetting uit het recht macht te dienen en wethouders van n de raad Voor om tot de verkoop van ieren uit de voorma- ïntuin aan de volgende Blijdorp" 2 zebra's 1 jonge kameel voor 's voor 835 dleren- 1 zebu voor 1225 3250, 2 nandoe's voor >or 800 Ouwehand's Ihenen 1 bison voor oor het innen van verleent zij baar be- t verkrijgen van auto's n de schippers is zeer s contributie met f 1 ogen. am ook nog, dat er ne kooplieden zijn die illes per schuit verzoo lt in het bezit zijn van 's. noodt, gewezen, waarin rkeren doordat zij iet hebben kunnen va- it, dat de moderne mo eloos aan de wal üg- iuto's die zeer veel de- ekost, met de vracht sorts kwam men op ta king van het werk der t bepaalde gebieden ■s zijn gesloten. deze spreker feliciteerde zijn behaalde prestaties is zijn vereniging een De familie Langedijk elers kunnen met trots :ze grootse huldigings hun gegeven om „Ja» op deze wijze in M hebben naar de oorzaak van d< duinen achter het ere esterveld heeft tot due ig resultaat opgeleved ,e opruimings- en ben :n in samenwerking m!t -.lijke marechaussee re sultaat het terrein na»r ichtoffer afgezocht aar Zondag nog de «roti geen stukje beton mee echter In de aarde leven e kracht der explosie een desbetreffen e luitenant-kolonel W eerste militaire afdel™ at de mogelijkheid va er in de bunker aan* ;t uitgesloten mag w° bunker was nl van e deur voorzien, waarva uur vóór de ontplo»1™ ngspatrouille van W óleerd Het lijkt dus o t kinderen of burge" iben gezien de bun» l Intussen zijn de n wissen dood ontsn Pj ia hun bezoek om 5 m half zes ten tijde im l km afstand daarv 5 bunker slechts sPr'"5 projectielen bevond evaar - zoals in MU*' destijds - van a e d, die In de en kunnen komen - Ing van de bunkers prak overste Maas (e> ouille staaft dit w'i(, Jger om het verb" -posten, die er nu K- Er is de laatste tüd zoveel geschreven over de zwarte handel, dat het misschien overbodig ltfkt, er nog meer regels aan te wtfden. Aan de andere kant hoort men tegenwoordig vaak de opmerking, dat de gifhandel bezig is uit te sterven. Niets is echter minder waar. Wel lijkt hier en daar het kwaad iets af te nemen, maar er zyn zoveel kanalen, het euvel is zo ver breid en heeft zich een dergelijke ontoelaatbare plaats weten te veroveren in onze samenleving, dat het zeer .zeker nuttig is, aan deze uitwas van de na»-oorlogse t\jd aandacht te bltjven besteden. Van oveizee. Een zwaargeladen Liberty-schip, re gelrecht uit New-York of San Fran cisco of Philadelphia, stoomt de Nieuwe Waterweg op. In het donker zoeken de mannen in de roeiboten hun weg naar het schip, om bjj het meren behulpzaam te zijn. Amerikanen heb ben Camels en Chesterfields en ze hebben ook Nylonkousen en textiel" waren en koffie en suiker en spek. Al deze artikelen bezitten wij in Holland niet of niet genoeg. Dat weten de Amerikanen, dat weten -ook de bootslieden. Een paar grote do zen aan een hieuwlijntje afgevierd hun boot en de zaak is gezond. Op de 'kade lopen de politiemannen en pa- irouilereni, maar de mensen van de wa terkant weten ze wel te verschalken en de lading komt aan wal. En over land. Langs de wegen aan de Zuidgrens /morren automobielen van Zuid naar Noord en omgekeerd. Particuliere wa gens zijn het en ook legertrucs. Naar België toe zijn ze soms leeg, maar in Noordelijke richting altijd zwaar ge laden. De Belgen hebben shag en ook textiel en schoenten en plastic regen mantels, alweer artikelen, die wij in Holland -niet bezitten De grens zit potdicht, maar een smokkelaar, die zichzelf respecteert weet altijd wel 'n gaatje te vinden. De truck stopt, een lange rij mannen sluipt in het donk'% door de bossen en heidevelden en ook die lading komt op zijn bestem ming. De zwarte handel is geboren, de grondstoffen zijn aanwezig, de funda menten zijn gelegd. Geen politie-toe- zicht, geen douane-maatregelen kunnen daar meer iets aan veranderen. Over strafbepalingen gesproken, er was een füjjd, toen Nederland werd overstroomd -met kunstzinnig uitgevoerde affichefe: „'Zwartehandelaars, Veenhuizen wacht TJ„. Deze biljetten zijn sinds lang weer verdwenen. Veenhuizen wacht tever geefs. Zwarte zielen.... Alles, wat met dit bedryf verband houdt, is zwart. De omgeving waarin de zaken worden gedaan, is zwart, de gordijnen voor de ramen zyn zwart en groezelig, de nagels van de kerels, die hun waren te koop aanbieden, zijn zwart, zwart zijn hun zielen en zwart hun practijken. Loop door Katendrecht in Rotterdam, of door de Rubroekstraat, wandel over het Zuiderdiep in Groningen, over het Spui in Den Haag, over het Spui, de grachtjes, het Waterloo-plein in de hoofdstad, daar kunt U ze zien, de para sieten, die hun bestaan vinden in het uitbuiten van menselijke zwakheden, die er geen been in zien, arme sloebers van hun bonkaarten te ontlasten tegen de prijs van dertig, veertig gulden, om dat de stakkers niet genoeg geld ver dienen, om zelfs maar de hoogstnodige levensmiddelen te kopen voor hun, meestal groot gezin in luxe wagens. Maar deze hyena's van onze maat schappij strekken hun, arbeidsterrein nog veel verder uit, dan tot de gore sloppen en stegen van onze grote ste den. Ziet ze zitten op de terrassen van Americain, van het Lido in, Amster dam, in de Ambassadeur in de Maas stad, bij Frigge in de Herenstraat on- der de Martinitoren. Hun wagens, model 1947 glijden geruisloos voor en de goudgegalonneerde portier van de Villa d'Este of de Shéhérézade draait uitnodigend met de zoevende deuren. O, zeker, hele heren zijn het. Deze heb- hen geen zwarte nagels, of thuis zwarte g rdijnen voor het raam, maar hun maatcostuum is zwart, hun overjas is «J ^n directeur van deze of gene fa-' DINSDAG 18 MAART 1947 Hilversum I (301 m.) 18.20 Sportnraatl. over Zee- - 20 08 De Kewnn. "De Bru«"- nieuws 22 as v*"' 22'15 KathoIlRk - "-35 Kamerorkest. 8.45, 13 - <41! m-> geeft nieuws om Urbeidsvitam en 23 UUr' - AVRO: 8-50 vrouw - Van vrouw Pierre Pan! Kleu'ertje luister. 11,00 12 00 Cram Alfredo Campoll. - land °"™'00nmuzlek. 12,30 Ons Platte naald en' Reginald - 14,00 Met is 4(1 7, r" 15,00 De wondere wereld 6,40 De schoolbel. 17,30 The Sk/- masters - i8.3„ Henova Sepïet I 19,15 Conrad d0°r Mary P0S' 19'30 Doda Conrad, zng en Joh Röntgen, piano Contant Dinsdagavond trein, - 21,30 slcht. Buitenlands weekover. briek, eigenaar van een kledingmaga zijn, zij beheren een kolenbureau, heb ben een, positie in de levensmiddelen branche of zitten bij de distributie. Marionetten. Zij .trekken aan touwtjes en de harle kijn die het Nederlandse volk heet, be gint te dansen. Zij laten hun producten verdwijnen buiten de distributie om< zij helpen een bevriende relatie, die op zijn beurt voor hen óók wel iets over heeft, maar het eind daarvan is zoek en de gewone man komt er niet aan te pas. Het euvel schuilt niet alleen bij de' handelaartjes op straat of hun welge stelde collega's, het zit ook en dat niet in de laatste plaats, bij de hogere re gionen. Daarover in een volgend ar tikel nader. W. OLIEMANS. De Berlijners zijn wantrouwend geworden tegenover de schoenma kers, omdat zo vaak schoenen wor den vermist. Ze brengen nu voor taan maar één schoen tegelijk, en 1 de tweede pas als ze de eerste te- rug hebben. De gemeenteraad van Lubeck over weegt distributieambtenaren, alle gemeente-autoriteiten en de politie agenten, die zich bezig houden met de strijd tegen de zwarte handel, regelmatig te laten wegen, om al dus te kunnen vaststellen of zij misbruik van hun functie maken (Van onzen Haagsen redacteur.) Vroeger vond men in Den Haag een instelling genaamd liefdewerk Oud Papier (L.O.P.), welke oude, behoeftige mannetjes op pad stuur de om bij mensen oud papier op te halen, bij wijze van werkverschaf fing. En wie wilde niet wat oude kranten enz. bewaren voor een goed doel? We leefden toen in de tfjd van overvloed en niemand dacht eraan, dat er eenmaal een tijd zou komen, dat „oud papier" iets te maken zou krijgen met landsbelang en in engeren zin vooral met de culturele behoeften des volks... Thans moeten wij veel papier in voeren en omdat zulks veel deviezen kost is dat voor de Staat een grote zorg. Daarbij komt, dat het buiten land ook maar matigjes aan ons-ver langen kan voldoen. We zien nog aan de omvang onzer dagbladen hoe 't met dit vraagstuk gesteld is. Zelfs kwam er een ministeriele mededeling met ietwat sombere perspectieven op dit punt. Toch kan ons volk nog heei wat doen om de situatie te verbete ren en wel door op de wijze van de oude L.O.P.-actie mee te helpen via het inleveren van oud papier, welke actie nu immers heel gemoedelijk O.P.A. heet oftewel: Oud Papier Actie. Ook ten aanzien van schrijf papier, het rolletje crêpe en verpak kingsmateriaal bemerken we de klemmende schaarste. Als men mr. H. Wils, de secretaris van de Vak groep groothandel in oude materialen en afvalstoffen, over deze kwestie hoort praten, dan wordt het u duide lijk hoeveel wij allen nog kunnen meewerken tot verruiming van de papiersituatie. Een rekensommetje Onze papierindustrie kan circa 10.000 ton oud papier per maanu verwerken, doch ongeveer de helft komt slechts binnen. Hetgeen be tekent, dat als die ontbrekende 5000 ton werd opgebracht 500 maal 80 k f 90 per maand aan de viezen zouden kunnen worden be spaard niet alleen, maar ook de pa piersituatie flink zou kunnen wor den verruimd. Ook lompen zijn waardevol voor de papierfabricage. Volgens mr. Wils liggen op heei veel archieven nog stapels vergeteu papieren (van uitstekende kwali teit) en zullen bij de ingezetenen veelal pakken oude tijdschriften op zolders of in kasten liggen te ver gaan. Kantoren en banken mogen stellig ook niet worden vergeten! Maai iedereen kan kranten, enveloppen, oude schoolschriften, brieven, ver pakkingsmiddelen enz. voor inleve ring bewaren. Men behoeft niet be vreesd te zijn, dat in oude papieren „geneusd" wordt, want alles gaat in zakken en dan regelrecht naar de pa pierfabrieken. Grote behoefte bestaat aan grauw papier voor verpakking, dat geheel uit oud papier vervaardigd kan worden en dat vooral voor ae export van betekenis mag heten. In Amerika is men reeds zover, dat on geveer 60 pet. van het nieuw gefabri ceerde papier als oud bij de fabrie ken terugkomt, wel een bewijs dus, dat men daar het grote belang dei actie inziet. Ook hier in ons land be hoort men in deze niet achter te blij ven. In Den Haag b.v. zijn een 60-tai beroepsophalers dagelijks aan het werk. En als er geen ophaler komt dan kan men de verschillende lompen en papierzaken in de stad verwitti-, gen, indien men énige voorraad heeft Zo kunnen op vele plaatsen in ons land de nodige inleveringsmogelijk heden worden geschapen en mwi weet,dat hier en daar reeds de schooljeugd is ingeschakeld om oud papier mee te brengen naar bepaal de punten, waar de handel het dan afhaalt. De kolenschaarschte zal thans rem mend werken op de afgifte van oud papier, omdat nu allicht meer kran ten en dergelijke in de kachel ver dwijnen, doch de lente moet spoedig komen en dan zal iedereen zich haasten zo gauw mogelijk „het zwar te monster" op stal te zetten. En dan komt de glorietijd voor O.P.A.- En laat dan de organisatie klaar zijn om alom in den lande te kunnen zor gen voor toevoer van oud papier naar onze papierfabrieken! IK wilde mijn vrouw, die voor het eerst in Europa is, Nederland ia- ten zien", zegt Robert Taylor, wiens populariteit bü het vrouwelijk geslacht in ons land door het uil blijven van Amerikaanse films, waarin hij optreedt.. tengevolge van de oorlog wellicht iets is getaand, maar die in de jaren vóór de wereldbrand als waar dig opvolger van Rudoli Valentino een groot aan tal vrouwelijke vereerder* had. Met zijn echtgenote, die als Ruby Stevens werd ge boren, maar thans bekend is onder de naam Barbara Stanwyck, maakt hij een tocht door enkele Euro pese landen en kwam Vrij dagavond geheel onver wacht per auto, na een moeilijke reis door de sneeuw, uit Brussel in Amsterdam aan. Daar nam hij zijn intrek in hotel „Pays Bas" en maakte Zaterdag j.l. in gezelschap van enkele vertegenwooi digers der Motion Picture Export te Amsterdam het traditionele tochtje naar Volendam. Zondagmiddag stond het film-echtpaar aan een aantal journalis ten een interview toe, waar Taylor lachend vertelde, hoe hij met zijn vrouw in Volendam werd rondgeleid door een inheemsen gids, die hem niet herkende er vol vuur aan mevr. Taylor verhaalde, hoe talloze be roemde Amerikaanse toe risten 'het dorpje reeds eerder hadden bezocht. Onder de namen, die de gids daarop noemde, kwam ook die van Robert Tay lor voor, waarop Barbara Stanwyck met geveinsde verbazing uitriep: „Werke.. lijk? En hoe zag hij er uit?" Bijna 11 jaar geleden is Taylor ook reeds in ons land geweest, waarbij een uitgelaten menigte meisjes hem op het Leidseplein danig in het nauw bracht De oorlog met al zijn sen saties heeft daarin ver andering gebracht. Het publiek maakt het Taylor althans minder lastig. Maar bovendien is hij op een vacantiereis en verschenen in Frankrijk, waar hij juist enkele weken is ge weest, geen couranten, zo dat slechts aan weinigen van zijn verblijf in Pa rijs iets bekend was. Natuurlijk kwam he gesprek ook op de films Barbara's laatste film is „The other Love", waarin zij met David Niven de hoofdrollen vervult. De Europese première daarvan zal op 26 Maart in Londen worden gegeven en door het echtpaar Taylor, dat drie dagen van te voren naar Engeland hoopt te reizen, worden bijgewoond Op 28 Maart keren zij dan per boot naar Amerika terug. Taylor's laatste -film is „Undercurrent". „Hebt U beiden wel eens samen in een film ge speeld?" vroeg een derj journalisten. Mevr. Taylor glimlacht bevestigend, en voegt er aan toe: „Tw^e maal, nog vóór we ge trouwd waren, in 1936 in „His Brother's Wife" en één jaar later in „This is my affair". Maar ze wa ren verschrikkelijk slecht, ik hoop, dat U ze niet gezien hebt." JIJN eigenlijke naam is S. Arlington Brugh", vertelde Taylor, en voor zover hij weet is het laatste gedeelte een Nederlandse naam. Zeker is, dat hij Nederlandse voorouders heeft gehad. Intussen heeft zich tussen enkele journalisten en Barbara Stanwyck een dis_ cussie ontsponnen over Bing Crosby. Hij blijkt in mevr. Taylor een enthou siast bewonderaarster te hebben, die hem om zijn innemend karakter prijst, „Als U hem persoonlijk zoudt kennen", zegt zij, „dan zoudt U ieder© film van hem appreciëren". Nadat nog vele andere sterren besproken zijn, nemen de twee gasten af scheid en vertrekken per auto naar Brussel, Zij zul, ien dasarna nog enkele dagen in Parijs doorbren gen vóór zij zich naar En geland begeven. „Arbeiders dreigen met staking, indien niet per omgaande kinderbijslag wordt uitgekeerd" Zo luidde een der vele telegrammen^ die bij de „Centrale Onderlinge" één der uitvoerings instanties van de kinderbijslagwet, binnenkwamen Op de vraag, wanneer de aanvrage was ingediend, antwoord de de betrokken werkgever verbaasd: „Moet je dat aanvragen?" Koewei de werkgevers tweemaal door een circulaire bericht werden, welke han delingen verricht moesten worden ter verkrijging van kinderbijslag voor hun werknemers, blijken er nog veel te zijn, die menen, dat alles buiten hen om wel in orde komt en dit brengt veel moeilijk heden in de omvangrijke organisatie Ook de arbeiders zijn in veel gevallen niet erg actief om aan de geringe admi nistratieve verplichtingen te voldoen Nu de kinderbijslag over 1946 bijna geëindigd is, blijken nog ruim 12000 arbeiders hun lijsten niet te hebben ingestuurd Door het kruiende ys in de Berkel en de Bolksbeek werden de dtfken dermate ondermijnd, dat voortdurend bewaking nodig was. In de dijk ten Noorden van Haarloo werd een gat van 12 meter geslagen. De kade van de Bolksbeek nabij Lochem, die eveneens gevaar liep, wordt door de boeren met zandzakken bevei- U8d- k ANP P. Hun wordt nu nog een korte herinne ring gestuurd, maar dit brengt weer extra correspondentie jnet zich mee wanneer men nu weet, dat in de maanden Januari en Februari per dag ruim 3000 brieven binnen kwamen, boekdelen en vodjes, dikwijls zo onzakelijk mogelijk, dan be hoeft men niet te vragen wat een werk dit kost allen te beantwoorden Alleen il bij de Centrale Onderlinge moest de administratie na de uitbreiding der kinderbijslagwet tussen de 70.000 en 80.000 aanvragen behandelen, hetgeen driemaal zoveel is als vóór 1 October. Van iedere aanvraag moet worden on derzocht of de betrokken arbeider inder daad werkzaam is bij een aangesloten werkgever en of het aantal opgegeven kinderen klopt met de registratie bij de b evolkingsr egisters. Als deze aanvraag en na-contröle alles was, wat de bedrijfsvereniging te doen had, dan had zij al handen vol werk, maar de hierboven beschreven extra correspondentie vertraagt de afwerking aanmerkelijk. Men verzoekt ons daarom nogmaals mede te delen: Om in aanmerking te komen voor de kinderbijslag moet iedere werknemer een aanvraagformulier bij zijn werkgever indienen. Hij moet er op letten, dat zijn werkgever deze formulieren inderdaad doorzendt. Indien om een of andere reden tr.ch gecorrespondeerd moet worden, dan moeten de belanghebbenden het nummer van hun kinderbijslagboekje vermelden en vooral: laat men kort en zakelijk zijn. Door de Zuidwesterstorm van gister nacht is het ijs in de Waddenzee los gebroken en hevig gaan kruien. In het Oosten van het eiland Ameland werd een grote ravage aangericht. Het 'is ligt tot een hoogte van 12 meter op de steiger te Nes opgestapeld. Deze aan legplaats werd gedeeltelijk vernield. De kaartenkiosk is geheel weggescho ven en in zee verdwenen. Van de duc- dalven zijn de meeste als lucifers af gebroken. De hulppostboot „Barkas", welke aan deze steiger gemeerd lag, is voor de ijsdrang bezweken en enige kilometers verder op een zandbank vastgelopen. Waaschijnlijk zal zij niet meer te redden zijn. De postboot „Wad denzee" die aan de steiger bij Buren gemeerd lag. is enige meters de wal opgeschoven. De telefoonverbinding tussen Leeuwarden en Hollum recht streeks is verbroken, zodat alleen via Nes telefonisch contact mogelijk is. Een dezer dagen vlagde heel Monte video Een kleurige mensenmenigte deinde door de straten van Uruguay's hoofdstad, want de nieuwe president zou beëdigd worden Parades, uniform- geschitter, bazuinklanken, paardenge trappel, redevoeringen, vlaggengewap- per; kantoren en winkels gesloten Op dezelfde dag 'was juist een KLM- toestel van de Zuid-Atlantische dienst in Montevideo aangekomen en de beman ning ging passagieren, in afwachting van de terugreis De telegrafist en de steward, twee oude vrienden, gingen gezamenlijk op stap in hun beste uniformen; de tele grafist met zijn vier gouden banden blin kend in de Zuiü-Amerikaanse zon en de steward sloeg met zijn twee zilveren mouwstrepen ook lang geen slecht figuur Aangetrokken door 't feestgewoel dwaal den zij in de richting van de binnenstad, waar op de Placa d'Independencia een enorme menigte verzameld was Eretribu nes aan de kanten en, met tien meter tussenruimte, agenten van politie Toen ons tweetal de halzen rekte om over de talloze hoofden heen te zien, werd het door de menigte opgemerkt, die, verblind door zoveel goud en zilver op de unifor men, onmiddelijk opzij gihg om de KLM- ers door te laten Dezen maakten van de gelegenheid ge bruik en kwamen midden op de afgezet te straat terecht, een driehonderd meter van de ere-tribunes En nu begonnen on waarschijnlijke dingen te gebeuren Poli tiemannen sprongen in de houding en sa lueerden; iemand begon té applaudiseren en spoedig daverde een algemeen hand geklap door de overvolle straten langza merhand drong het tot de twee Hollan- c^rs door, dat men hen blijkbaar voor be roemde generaals of geüniformeerde am bassadeurs van bevriende staten aanzag; naar hun uitleg wilde echter niemand luisteren en bovendien.... zij spraken de landstaal niet Een politiecommissaris kwam naar hen toe en sprak enige woorden in 't Spaans Voordat ze nog ja of nee konden zeggen, werden ze naar de ere-tribune gebracht en moesten plaats nemen tussen ambas sadeurs, generaals, admiraals en andere hoogwaardigheidsbekleders, vlak bij den nieuwen president Zij zaten nu eenmaal in het schuitje en moesten wel meevaren Anderhalf uur duurde hun ongewilde maskerade, in welke tijd ze een schier eindeloze parade aanschouwden Toen de KLM-ers 'n gelegenheid kregen, stil weg te sluipen, hebben ze die niet voorbij la ten gaan En nu vertellen ze aan al hun colle ga's van het avontuur van hun leven In September van het vorig jaar werd een bewoonster van een der Apeldoornse buitenbuurten haar rij wiel ontstolen. En laat ze nu dezer dagen haar karretje terugvinden in de rijwielstalling van het distributie kantoor aan de Stationsstraat. De juffrouw was niet voor het eer ste gat gevangen. Zij posteerde zich bij haar rijwiel, in afwachting tot de „eigenaar" naar buiten zou komen. Die kwam inderdaad de fiets opha len. Waarop de juffrouw met hem aanpapte en een „afspraak" maakte om des avonds „ergens" heen te gaan 't Was er haar om te doen te weten te komen waar de man werkte of thuis hoorde. Ze had succes. Getweeën wandelden ze naar de fabriek, waar de man werkte. Nadat de juffrouw haar gelanr daar had afgeleverd, waarschuwde zij de politie. Toen was 't zaakje gauw beklonken. Een rechercheur ging mee naar de fabriek en daar wees ,ztj" „hem" aan, nadat zij eerst haar rijwiel, dat enige veranderingen had ondergaan, had geïdentificeerd. En des avonds zat „hij", in plaats van b.v. gezellig met z'n beidjes een bioscopie te pikken, in 't bureau van politie. Inderdaad, één vrouw is duizena mannen te erg. En die juffouw geldt minstens voor twee. Geen wonder, dat „hij" tegen de lamp liep (N. Apeld. Crt.) door Tj. Adema 17 De klanten kwamen tegen de avond geleidelijk opzetten. Er kwamen stam gasten, die door den waard me^ een „Hé Driekus!" of „Ah die Ariel" wer den begroet en mannen, die zo nu en dan er eens kwamen of nog nooit eerder in „De Grote Slok" had den gedronken en bij hun entree de nieuwsgierige blikken van alle bezoe kers op zich zagen gevestigd. De stamgasten behoorden over het algemeen tot de kleine kooplieden uit de buurt, enkele chauffeurs en arbei ders, die in dit stadsdeel een kosthuis hadden. Aan twee tafeltjes werd een kaartclubje gevormd en het „vijftigen" bleek een geliefd spei te zijn. De ke rels ketsten de kaarten op tafel, praat ten allemaal tegelijk en trachtten el kaar te overschreeuwen. Naast het buffet werd door een lood gieter en een chauffeur een partijtje biljart gespeeld. De loodgieter liet de ballen langzaam over het gestopte la ken rollen, de chauffeur gaf ze telkens zo n formidabele duw, dat ze als ren dieren over het biljart vlogen en een werkeloze timmerman, die als toe schouwer fungeerde, de opmerking ontlokte, „dat de Meraopie weer werk te". „Asjeblieft!" schreeuwde de loodgie ter, toen de ballen elkaar rakelings voorbij schoten. „Wat scheelt iel?" ,„Geen haar van een oud wijf!" riep de chauffeur. Hij maakte in een hoekje een serie van drie en kondigde aan, dat er nog veel meer zou worden ge presenteerd. De vierde stoot „scheelde ook geen pèreplu", maar was toch mis, waarna de loodgieter de ballen netjes in een rijtje bracht en over „de rech'e lijn" sprak. „Fabricius", zei de timmerman, die in een liefhebberlj-comedie speelde. „Zijn opmerking werd overstemd door het geschreeuw van een dikken vee boer die had moeten bekennen en niet bekend had, waardoor zijn maat Schop penwijf had gekregen en aangezien de maat dat niet „nam", was er groot tu mult en kwam de -baas achter het buffet vandaan om als een dreigende schaduw achter het speeltafeltje te staan, wat 'n de regel de bezoekers wel wat kalmeerde. Aan de andere zijde van het buffet was een aquarium met goud- en maan- visjes. Er was een electrisch lichtje achter geplaatst en men zag hoe de sierlijke visjes hier en daar uit het groen van de waterplanten te voor schijn schoten. Hans keek er met belangstelling naar, maar veel tijd werd hem niet gelaten, want er bleek van alle kanten bier en nog eens bier nodig en de baas kwam handen te kort om de glazen te vullen en de schuimkoppen er af te strijken. Tegen negen uur was het bezoek het grootst. Er waren verscheidene „dames" meegekomen er werd hier en daar een „domineetje" gelegd en ln de tapkast werd de tweede fles rode bessen open gemaakt. De baas peilde de stemming en gaf bevel „een jasje" op te zetten, waarna Hans een keuze deed en het cafétje met een cacophonie yan ratelende, gillende, jankende en trommelende geluiden vul de, die elk gesprek onmogelijk maakten De stamgasten, die „het moppie" kenden, stampte met de hakken op de vloer en een juffrouw met een wip neusje trachtte met een paar hoge gilletjes, op een tra-la-la-tekst een solo bij een verondersteld melodietje te zingen. In een hoek bij de deur zat een jonge vrouw met een matroos. Ze keken in eikaars ogen en er scheen voor hen niets anders ter wereld te bestaan dan wat zij daarin lazen. De vrouw van een kruideniertje in de buurt had haar baby meegebracht en liet het schreeu wende kindje paardjerijden op haar dikke knieën en een binnenschipper, die een pet met een anker droeg en zwart van 't kolengruis zag, bleek niet tegen zijn vijftiende bier te kunnen en knikkebolde boven zijn tafeltje. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1947 | | pagina 3