'ROËST
Contrasten in Spanje
ZWEDEN in de branding
5
hoogspanning
EX-KROONPRINS
B.U.
WOLKEN
Elegante vrouwen uitgemergelde honden
en bedelende kinderen
r~
Stormloop op de winkels ondernomen
Wij luisteren morgen
naar
.J
vraagt „Huize Doorn" terug
Verzoek
met schouderophalen
ontvangen
Binnen twaalt
uur leeggekocht
Prettig vooruitzicht
Wij spelen Bridge
Feuilleton
maanden
God van alle zeeëp.
dere wateren....,."
was er beslist niet, vrijwel
meende daar trouwens enige
r te hebben. Natuurlijk was
„Harmonie" drukker dan
Eveneens was de dansvloer
ndes" te vol om te dansen
'ond zijn oorzaak in de velé
die vrij hadden. En, mis-
i je het met mij eens, geef
it vrij om welke reden ook
lem is het feest, geef een
'uurwerk en voor hem is 't
feest. Ook gaf men den ka-
1 de Martin Bermann Hol.
never en ook hij vergat de
beslommeringen voor korte
ertussen begeef ik me op I
het is beslist interessanter
ontmoeting van heden- k
schrijven.
ongeveer één uur na zons-
jeweest zijn, even ten Zui-
Kreta, toen onze tweede
undige, een oud scheeps-
even voor ons een schuit
die opvallend veel op het
vlaggesehip „Oranje" leek
een prachtige witte één-
stoer door het blauwe Mid-
Zeewater stoomde. Het was
de „Oranje" en toén we
namen en ons tot op be-
lage hoogte lieten zakken
ssagiers van beide vaartui-
let schouwspel te laten ge-
jen we de „Oranje" vlagge-
len, die wij met onze licht-
trachtten te beantwoorden.
al cirkelend lager geko-
n, konden we alles duide-
icheiden. Enige honderdtal
mden, de meesten in pya-
nd wuifend over de reling,
n boord was men niet min-
usiast. De passagiers ver-
Ich voor de cabineraampjes,
bemanning zich voor in
liëmachine ophielden om
ïp van dit schouwspel te
erder Bakker maakte ge-
het radiocontact door een
ijkst telegram te zenden,
et: „Het gebruikelijke oor-
n we later halen!" beant-
lifde de TBU weer al klim-
de laatste paar duizend
ran onze reis en enige uren
iet naderen van de grens,
issagiers en bemanning in
cende hoerastemmmg-, Eu
die ik iedere reis weet
en die ik een passagier,
meer jaren uit zijn vader-
est is niet kwalijk neem,
k van mijzelf, die hoog uit
en de Brabantse grens acn-
Iaten heeft, niet begrijp,
is het iedere reis weer zo.
iets uit van het aantrek-
i het vliegersvak, iets van
geest, die er in heerst!
nijn vacantie. TON.
zeeën, drinkbakken en
nen, motten en andere
ijk halfrond zal behoe-
>orts, liefdesverdriet en
(w.g.) Neptunus.
/erzicht Purmerend
k was heel wat minder dan
de stemming was dan ook
goed.
kkoeien werden vrij veel
en zakten daardoor in
koeien bleven prijshoudend,
led weidebeest flink boven
sprijs stond, werd hier in
onbruikbaar goed overge-
>onnen noteerden, na vorige
j cent te zijn teruggelopen,
i 7 cent.
er van nuchtere kalveren
ïg bleef vrij stabiel. Een
was gezocht en werd dan
rhandeld.
d op de wolveemarkt bleef
raagprijzen voor de weide-
:hter hoog, zodat de weiders
'den. Een goed stelletje, ge-
fokmateriaal, bracht een
op.
ikken en geiten wilde het
itten. De gang was daar
igenmarkt lagen de prijzen
:r, zodat daar zeer weinig
;t.
nmarkt vertoonde dezelfde
als voorheen. Pluimvee was
lig aanbod en matige koop-
!ND, 8 April. Aanvoer 650
.o. *75 vette koeien, 4 stie-
m; 1260 nuchtere kalveren,
kens voor de levering, 252
alfkoeien; 312 geldekoeien
uchtere kalveren 3525,
232 schapen: 81 bokken
3—80; 390 biggen 30—50,
68 paarden 4001200,
ig; 1500 oude kippen en
1.50 per kg; 500 jonge ha*
'5; 1150 eenden 46 Per
inijnen 1—15; 800 kievits
ier stuk.
(Van onze correspondente Belinda Davies)
L
Spanje is een land, dat nog altijd in staat Is de verbeelding te prik
kelen: de grote rol, die het In het verleden heeft gespeeld, het vurige
temperament van zijn bewoners; de vruchtbare vlakten van de Ebro-
delta; de met sneeuw bedekte bergen van de Sierra Nevada; de stie
rengevechten; zfln gespierde, vaak hoeldge mannen- zjjn elegante
vrouwen.
Thans staat Spanje in het brandpunt van de politieke belangstelling
der wereld. De Verenigde Naties besloten kort geleden haar ambassa
deurs tdt het tegenwoordige Spanje terug te roepend Het regiem van
Franco vindt geen sympathie bjj de regeringen van verscheidene vol
keren van de wereld.
Op dit ogenblik, waarop Spanje in het brandpunt staat van de pu
blieke belangstelling, is het ogenblik rijp enige indrukken te geven van
een tocht, die de bekende journaliste Belinda Davies maakte door dit
om haar eigen woorden te gebruiken weergaloos mooie land.
Douane en Sherry
Mjjn man en Ik vertelt zij
rijn juist teruggekeerd van een be-
zoek aan Spanje en wel een be
zoek, dat hoofdzakelijk het Zuide
lijk gedeelte gold van dit uitge
strekte land.
Ik heb altjjd een verlangen ge
had Spanje te bezoeken. Vele lan
den heb ik bezocht, maar Spanje
was tot dusver onbekend voor mij
gebleven en er was lets ln mjj, dat
mij naar dit land toetrok, reeds
van mjjn jeugd af.
Nu Spanje op aller lippen was,
schiep ik de gelegenheid dit jeugd-
verlangen te stillen. Als kind leefde
Spanje voor mij in de atmosfeer, die
ik in mijn verbeelding weefde rond
>en figuur als Philips de Tweede, de
Spaanse Armada, de rijkdommen uit
ndië en de andere Spaanse koio-
Ook was ik zeer gegrepen door
de verhalen van Washington Irving
wer het legendarische Alhambra,
welks historie zo verweven was met
de ascetischen en toch ook weer
rimmigen Philips. Ik dacht aan de
overheersing door de Moren en ik zag
figuren voor mijn geestesoog oprijzen
als Ferdinand en Isabella van Casti-
lië.
Toen ik ouder werd, vereenzelvigde
ik Spanje met de meesterwerken van
Gerco, Goya en Velasquez. Als volwas
sen vrouw stond ik voor het Spanje
van de burgeroorlog en van generaal
Franco. Al deze indrukken van zo
verschillende aard wentelden nu door
'elkaar en verwarden mij.
Eén zekerheid was mij gebleven:
ik zou een mooi land zien en deze
lekerheld is mij, nu ik het gezien
heb, niet ontnomen, want ik vond een
ternauwernood in woorden weer te
geven mooi land; het schoonste land,
dat ik ooit heb gezien. En het zal
moeilijk vallen mij er van te over
tuigen, dat er op aarde iets aantrek-
keiijkers bestaat dan Spanje.
Het is goed om Spanje te bezoe
ken, zonder toegerust te zijn met uit
gebreide wetenschap over land en
volk. Men moet er onbevangen heen
gaan en zonder vooroordelen.
De luchthaven van Madrid is gelijk
aan iedere andere grote Europese
luchthaven. De behandeling der rei
zigers is minder zakelijk en doeltref
fend dan elders misschien, want het
inse tempo en het Spaanse tem
perament is wel zeer verschillend
van het Amerikaanse. Meer dan an
derhalf uur was er mee gemoeid om
i passagiers van onze vliegmachine
de douane te laten passeren.
Toch viel mij het verblijf op het
vliegveld lang niet tegen; ik voelde
er behageljjk. Met welbehagen
J'et ik mjjn ogen dwalen over de uit
gestrektheid, over de volmaakte
strakheid van de vlakte van Castilië
en het wachten werd mij veraange
naamd doordat men mij in de gele
genheid stelde te nippen aan desheer-
Iflkste sherry, die men zich geperst
kan denken uit vruchten, die zijn rijp
gestoofd door de meest koesterende
»n van het continent.
Vrjjheid in soorten.
Ik begon natuurlijk met een wan
deling door Madrid. Madrid is ook
des nachts een levende stad.
Het is of de Spanjaard de slaap
tart; althans hem niet slaapt op de
uren, waarop de in nevel en kilte ge
hulde Noorderling zulks pleegt te
doen. Ik was niet de enige wande
laar in de straten van Madrid. De
stad was vol leven. Wel vond ik het
een vreemd schouwspel, toen ik op
iedere straathoek twee politiemannen
gearmd hun dienst zag uitoefenen.
Men zei mjj, dat Madrid de blijmoe
digste hoofdstad in Europa is en ik
geloof, dat er waarheid schuilt in
deze bewering.
Toch was de pret, toen ik er was,
wat gedempt, maar men zei mij, dat
dit verband hield met het seizoen. Ik
zag honderden aantrekkelijke meis
jes, goed gekleed in alleraardigste
jurken en wat mij vooral opviel
wet prachtige schoentjes. Ook werd
ik getroffen door de aanblik van
honderden prachtig door de zon ge
bruinde kinderen.
Wanneer dit Spanje uitbeeldde,
moest Spanje wel een gelukkig land
zjjn. Deze stralende gezondheid
trof mjj dieper, omdat ik nog de
beelden met mij meedroeg van die
vele zielige, ondervoede kinderen,
die ik met hun zorgelijke gezicht
jes in Midden-Europa had ontmoet.
De prijzen van de levensmiddelen
in de winkels en in de café's waren
echter ontzettend hoog. Hoe dit
alles door lieden met een smalle
beurs kon worden gekocht, bleef
mjj een raadsel.
Er was één zaak waar ik nieuws
gierig naar was: hoe stond het met
de vrijheid van de Spanjaarden? Men
had mij gezegd, dat er onder dit re-
giem vrijheid van spreken was. Ik
verwonderde mjj over deze bewering,
wijl men mij buiten Spanje steeds had
voorgehouden, dat het tegendeel het
geval was. Ik beproefde dus een ver-
geljjking te trekken tussen de vrij
heid voor het houden van openbare
bijeenkomsten en het houden van
redevoeringen in het publiek, zoals
die in Engeland en Amerika bestaan
en de mogelijkheden daaromtrent in
Spanje. Ik merkte spoedig, dat ik
deze vergelijking niet moest trekken.
Het gold hier meer de vrijheid van
individueel spreken, de vrijmoedigheid
om zich jegens anderen te uiten, de
mogelijkheid om een Spanjaard aan 't
praten te krijgen, hetzij in zijn stam
café, hetzij in zijn huis; eu dan moet
ik bekennen, dat de Spanjaarden
althans degenen, die ik sprak
niet beschroomd zijn hun mening te
geven.
Schichtige causeurs.
Zeker, in een café dwaalden, tij
dens zo'n gesprek van vertrouwelijke
aard, hun ogen wel eens naar de deur
en werden vreemdelingen met arg
waan gadegeslagen. Het komt ook
voor, dat de ene Spanjaard den ander
de raad geeft, een zekere voorzichtig
heid niet te veronachtzamen. Zeifs
probeerde iemand wel eens de mond
te snoeren van dengene, die onge
dwongen met ons praatte en het was
dan noodzakelijk hem er van te over-
tuigen, dat wjj gespreksgenoten
vrienden waren.
Bij deze gesprekken verbaasde ik
mq er vaak over, hoevele mensen,
niet alleen in Madrid, maar ook
daarbuiten, meningen Hitspraken, die
lijnrecht ingingen tegen de opvattin
gen van het regiem. En deze afwij
kende meningen treft men aan onder
bevolkingsgroepen, waar men ze al
lerminst zou verwachten. Ik zou
daarvan gaarne voorbeelden aan
halen, wanneer ik niet een zekere
schroom koesterde, mensen in ver
legenheid te brengen. Wanneer ik
hierover echter openhartig zou mogen
spreken, dan zou blijken hoe - vrij
Spanje in werkelijkheid wel is...j..
Ik verzadigde mfl in Madrid aan 't
verlangen de Greco's, de Goya's en
Velasquez' te bewonderen. En ik
aarzel niet te zeggen, dat alleen reeds
het zien van deze meesterwerken der
schilderkunst de moeite van een reis
naar Madrid volkomen loont.
Ik vond er ook de sporen van de
burgeroorlog en in Toledo de herin
nering aan Philips den Tweede. De
weg van Madrid naar Toledo ver
toonde allerwegen de ontzettende lid
tekens van de oorlog.
Op het hoofdplein van deze laat
ste stad zag Ik ook nog een andere
kant van Spanje, die mij terneer
drukte. Mensen, die aan de grens
van de honger leefden, uitgemer
gelde honden en bedelende kinde
ren. De tegenstelling tussen de
pronk en het blijde gezicht van het
vrolijke Madrid en deze armoede en
nooddruft greep mij diep aan.
Een grimmige herinnering aan
de historie van het gemartelde
Spanje Is de rü kettingen, die ge
klonken zijn aan de muur van de
kathedraal. De kettingen, waarmee
de Moren, tijdens hun overheersing,
him krijgsgevangenen ketenden.
(Wordt vervolgd)
De laatste foto's van
Koningin Frederika
en Koning Paul II
van Griekenland
Hilversum I. 7, 8, 13, 18, 20, 23
Nieuws. 8.45 AVRO. Gramofoonpla-
ten 9.15 Morgenwijding 9.30 Ar
beidsvitaminen 10.35 Opera-frag
menten 11.— Vergeet U het niet"
21.35 Twee Londense suites 1.45 In
old Vienna 3.— Voor zieken en ge
zonden 5.— AVRO Kaleidoscoop
6.15 Sportpraatje 7.05 Radio-strip
7.15 Radio-Volksmuziekschool 8.15
Het Omroeporkest 9-25 Op de grens
van het genie 10.20 Uit Palla s brie
venbus.
Hilversum n. 7, 8, 13, 19, 20, 22
Nieuws. 8,15 KRO Pluk de dag
9.50 Potpoourri 10.NCRV Leger
des Heils-kwartiertje 10,15 Morgen
dienst 11.— KRO „De Zonnebloem" -
12.03 Cello-concert 1-45 „Van de
hak op de tak" 2.40 NCRV. Voor
de Vrouw. 4.— Bijbellezing 4.45
Rotterdams Strijkkwartet 5.50 Rijk
over zee 6.— Celestra-ensemble
7.30 Zang door Jo Vincent 8.05 Sa
menkomst in de Westerkerk te Am
sterdam voor Jordaanbewoners 9.15
Met band en plaat voor U paraat.
10.30 „St. Georges Chapel Choir"
11.— Nieuwe Nederlandse muziek.
De ex-kroonprins van Duitsland,
Friedrich Wilhelm, heeft via 'n advo
caat te Amersfoort bij het Nederl. Be
heersinstituut een verzoek ingediend
om een z.g. „non-ennemy-verklaring"
met het doel op die wijze het beslag
opgeheven te krijgen van de bezittin
gen in ons land, welke den ex-kroon
prins door zijn vader, den ex-keizer
zijn nagelaten, zo meldt de Maasbode.
Na de bevrijding is bij K.B. onmid
dellijk beslag op alle Duitse waarden
en goederen in ons land gelegd. Alleen
op grond van een der artikelen van
dit besluit het z.g. besluit vijande
lijke vermogens welk artikel de
non-ennemy-verklaring inhoudt, is het
mogelijk weer in het bezit van zijn
vermogen en goederen te worden ge
steld.
Onder het vermogen van den ex-
kroonprins, dat nu onder beheer is
gesteld, bevindt zich ook „Huize
Doorn", waarin zich een zeer grote
waarde aan kostbaarheden bevindt, le
laatste verblijfplaats van den ex-
keizer van Duitsland.
In het verzoek nu, dat de ex-kroon
prins heeft gedaan, beroept hij zich
op het asylrecht, dat indertijd aan
zijn vader werd verleend, die dan ook
onder dit asylrecht zijn bezittingen
naar Nederland zou hebben overge
bracht. Er wordt voorts op gewezen,
dat de ex-keizer tegen het nationaal-
socialisme gekant zou zijn geweest en
daarom ook niet in Duitsland begra
ven wenste te worden.
Intussen is, naar het blad ter ore
komt, dit verzoek van den ex-kroon-
prins nogal schouderophalend ontvan
gen. Er is nu eenmaal bij K.B. beslag
gelegd op alle vijandelijke vermogens
als compensatie van alle hier door de
Duitsers veroorzaakte oorlogsschade.
En 't is begrijpelijk, dat een non-en
nemy-verklaring, welke ^iit beslag zou
kunnen opheffen, niet gegeven wordt
dan na grondig onderzoek. Dit onder
zoek nu is momenteel in Duitsland
onmogelijk en daardoor blijft het be
slag op alle vijandelijke vermogens
van Duitsers, die tijdens de bezetting
in Duitsland leefden, voorlopig ge
handhaafd. Van een beslissing kan
dan ook nog geen sprake zijn.
(Van een U.P.-correspondent).
Zweden, het land van melk en ho
ning, dat in de afgelopen twaalf
maanden door honderden buitenlan
ders is bezocht die hier kwamen ko
pen, wat zij elders in Europa niet
konden krijgen, is in hevige mate
opgeschrikt door het plotselinge re
geringsdecreet, dat alle invoer in het
land stopzette.
Ondanks het feit, dat de regering
het volk herhaaldelijk had gewaar
schuwd, dat de economische toestand
alleen gestabiliseerd kon worden als
d- eischen voor hogere lonen wer
den opgegeven en als drastische be
zuinigingen werden ingevoerd, hoopte
de grote massa van het Zweedse volk
dat het Inflatiespook de grenzen van
Zweden voorbij zon gaan.
Toen dan ook de regering aankondig
de, dat de economische reserves van
het land vrijwel waren uitgeput, dat de
invoer werd stopgezet en dat verschil
lende artikelen gerantsoeneerd zouden
worden, geraakte dat volk in een staat
grenzende aan paniek. Vooral de rant
soenering van koffie, thee en cacao
heeft enorme opschudding verwekt. De
Zweden zijn grote koffiedrinkers en in
de oorlog ondervonden de autoriteiten,
dat het volk het desnoods met wat min
der boter, brood of vlees kon doen,
maar niet met minder koffie.
De regeringsaankondiging werd on
middellijk gevolgd door een wilde
„run" op de winkels. Het lijkt alsof
alle Zweden hun spaarcentjes hebben
opgeofferd om zoveel mogelijk te
hamsteren. Binnen twaalf uur waren
de kruidenierswinkels leeggekocht.
De winkels, die nylonkousen in voor
raad hadden, waren nog eerder leeg:
na acht uur hadden de Stockholmse
dames alle verkrijgbare nylons opge
kocht. Geïmporteerde wijnen en li
keuren waren zelfs nog sneller uit
verkocht. Dat duurde nog geen vijf
uur. Zwarte prijzen werden in een
ommezien voor koffie berekend: 30
kronen per kg. tegen 5 kronen nor
maal. De prijzen van tweedehands
auto's stegen binen 24 uur met 100
Nie'; alleen het volk reageerde met
verschrikte verbazing. Ook industriëlen
en zakenlieden waren ten zeerste ver
rast. Het gevolg is, dat de regering een
ongekende storm van critiek kreeg te
doorstaan. De oppositiepartijen ontvin
gen plotseling steun van kanten, die
gewoonlijk de sociaal-democraten steu
nen. De liberale pers heeft de aanval
op de regering geopend met de be
schuldiging, dat zij Zweden in een eco
nomische crisis heeft gedreven tenge
volge van haar koppige pogingen om
het land de geleide economie op te
dringen.
Een schril ontwaken.
De minister van voedselvoorziening
heeft verklaard, dat Zweden's import in
1946 3370 millioen kronen bedroeg te
gen een uitvoer van slechts 2528 mil
lioen. Bovendien ontving Zweden niet
eens de hoog nodige artikelen, maar
een stroom van luxe-waren. De goud
reserve van de Staatsbank vermindert
voortdurend, terwijl vele exporteurs en
reders er 4e voorkeur aan geven hun
geld ln het buitenland te houden.
Zo zijn de bewoners van het land
van melk en honing uit hun dromen
van overvloed schril ontwaakt....
Toen dezer dagen in het Engel
se parlement vragen werden ge
steld over de 1000 Engelse huizen
die naar. Nederland zullen worden
geëxporteerd op dringend verzoek
van Nederlandse zijde, wist het
socialistische lid Hoy te vertellen,
dat toch geen gemeente ln Enge
land deze huizen zou willen heb
ben, daagde reparatiekosten voor
Engeland te hoog zouden zijn! De
Engelse minister van Handel, sir
Stafford Cripps, volstond met mede
te delen, „dat de huizen niet tot
het type behoren, dat voor 't En
gelse woningprogramma wordt
uitgekozen".
Eerst het spel uit onze vorige rubriek.
De kaartverdeling was:
S: 8—6—3
H; 10—5
R: ahv42
KI: 9—5—4
S: h-v-b-10-5 S: 9-7-2
H: v-8-7-2 H: b-9-4-3
R: b R: 10-9-3
KI: h-8-2 KI: b-10-8
S: aas, 4
H: aas, heer, 6
R: 8—7—6—5
KI: aas, vrouw, 73
De 3 sans is gemaakt als gij 5 ruiten
slagen kunt maken. Maar een goed
speler ziet, dat wanneer de ruiten niet
2-2 verdeeld zitten, Zuid zijn ruiten in
Ncord blokkeert doordat hij 8765
heeft. Zuid moet dus van die blokke
rende ruiten zien af te komen. Zuid
speelde in de derde slag een ruiten
naar het aas en speelde de heer na,
waarop hij merkte dat West maar één
ruiten had. Hij hield toen met ruiten op
en speelde uit Noord sch. 8. Oost nam
met seh. 9, maar Zuid gooide in eigen
hand een ruiten weg. West liet Oost
aan slag om deze gelegenheid te geven
met klaver te komen wat deze dan ook
deed. Maar Zuid aarzelde niet, nam di
rect klaver aas en ging met zijn laatste
ruiten naar vrouw-4—2 in Noord en
maakte zijn 3 sans. Een andere manier
om bij sterk tegenspel de 3 sans te ma
ken is er niet. (Zuid maakte natuur
lijk na de ruiten ook nog aas-heer van
harten).
Volgende week een ander spel ter
ove denking.
Het gaat om de punten.
Het gebeurt dikwijls dat een paar
zich een mooi vierschoppen spel bv.
ziet afgenomen door de tegenpartij die
bv. 5 klaver of 5 ruiten biedt of 5 har
ten, met de bijna zekere wetenschap,
dat het spel één of meer slagen down
zal gaan. Soms wordt dit zelfs „unfair"
genoemd. Maar dat is het beslist niet.
Het spel gaat ten slotte om de punten,
en als men op deze manier 500 punten
verliest inplaats van 620 is daar niets
geen onbillijks in. 't Vloeit voort uit
de spelregels en is dus absoluut geoor
loofd.
Z. N. bieden 4 schoppen niet kwets
baar. O. W. zijn ook niet kwetsbaar en
nemen af met 5 klaver. Zij worden ge
doubleerd en gaan 3 down. Dat kost
500 punten. Z. N. hadden de 4 sch.
juist gemaakt en dan 420 p. verdiend.
Nu heeft O. W. dus nadeel van het af
nemen en zo zijn er talrijke gevallen.
Heus maakt U niet ongerust, al dat af
nemen is lang niet altijd een voordeel.
Want het komt ook dikwijls voor, dat
men een spel afneemt en down gaat,
terwijl het overboden spel zelf ook
down zou zijn gegaan.
34.
door Tjeerd Adema
„De chef", fluisterde ze waarschu
wend.
Hans van Linschoten zag een dikken
man van omstreeks veertig jaar in ja-
quet met streepbroek met afgemeten
tred naar het buffet schrijden.
„Juffrouw Van Riethoven," zei hij,
„er is rechts een tafel gereserveerd
voor twaalf personen. Over een kwar
tiertje moet er een dozijn koffie zijn
met slagroom en vier en twintig moc-
capunten. Is er nog voorraad?"
Juffrouw Van Riethoven liet haar
blikken over de mocca-punten glijden
als een Franse generaal over de Ma
rokkanen van een erecompagnie. Toen
schoof ze een raampje achter het buf
fet omhoog, stak er haar hoofd door
en riep: „Een slagroom, twee mocca!"
Ze keerde zich om en er verscheen
aan de andere zijde een groot rood
hoofd met een witte koksmuts.
„Je mot", zei het hoofd, „tegen de
chef zegge, dat ie ken verrekke
Op hetzelfde moment kreeg de eige
naar van dat hoofd den chef zelf in 't
vizier en corrigeerde haastig het slot
van zijn overpeinzing.
„Dat ie d'r op ken rekene."
Het raampje sloeg dicht. De chef
trok een gezicht of hij een haar in de
soep had gevonden en schreed majes
tueus naar het ijsbuffet, waar twee
dienstertjes het offensief tegen een
koksjongen waren begonnen.
„Een engert," zei juffrouw van Riet
hoven, met haar hoofdje in de rich
ting van den verdwijnenden major
4omus wijzend.
Hans van Linschoten knikte, begrij
pend. Onverdeeld geluk was nergens
te vinden. Juffrouw van Riethoven had
gekregen wat zij zich als hoogste ge
schenk van het leven gedroomd had,
maar ook ln haar bestaantje verdween
de zon nog ieder ogenblik achter voor
bijdrijvende grauwe wolken.
Hij zocht naar zijn portemonnaie,
maar de buffet juf rouw gaf hem een
wenk.
„Wacht nog effe," zei ze met een
snelle blik naar den chef. „Ik moet je
nog wat zeggen."
Ze hielp een dienstertje aan een blad
vol kopjes koffie en stapeltjes inge
pakte suikerklontjes en overtuigde zich
toen, dat de chef zich, ter inspectie,
naar een andere afdeling had begeven.
,,'k Zal 's aan den kok vrage," zei ze,
„of ie je niet ken gebruike. Hij heeft
altijd hulp van Janus Pleizier, maar
die heb verlejen Dinsdag een vat bier
op zijn tene gekrege en nou leit ie in
't ziekenhuis. Wacht maar effe."
Ze trok wederom het luikje omhoog,
liet er ditmaal haar hoofd helemaal
door verdwijnen en voerde een lang
gesprek met een onzichtbaren partner.
Het gesprek wilde in het begin niet
erg vlotten, gezien het nog zichtbare
deel van juffrouw Van Riethoven, dat
zo nu en dan min of meer stamvoeten-
de bewegingen maakte, maar tenslotte
scheen men tot een voorlopig accoord
te zijn gekomen.
De buffetjuffrouw trok haar blond
gelokt kopje terug en gaf haar protégé
een bemoedigend knipoogje.
Op hetzelfde ogenblik verscheen het
witbemutste hoofd andermaal voor het
raampje en een paar nieuwsgierige
ogen gleden over de dichtbij zittende
bezoekers.
„Waar zit ie?"
„Hier", zei juffrouw Van Riethoven,
terwijl ze wat op zij ging om den kok
het onbelemmerde uitzicht op den sol
licitant te kunnen geven.
Hans van Linschoten ging onwille
keurig rechtop zitten en de kok taxeer
de hem of hij een schapenbout was.
„Laat ie maar achterom komme" zei
hij.
De buffetjuffrouw beloonde den keu-
kenvorst met een vriendelijk glimlach
je en vertelde haar beschermeling, dat
'1. om zo te zeggen, alles kits was.-Hij
moest maar naar beneden gaan en dan
most ie maar naar meneer Samson vra
gen Als er moeilijkheden waren, kon
ie wel effen terugkommen.
Hans van Linschoten bedankte haar
uit den grond van zijn hart voor haar
belangstelling in zijn particuliere aan
gelegenheden en juffrouw Van Rietho
ven straalde van voldoening. „Als ie
no bezwaren maakt", zei ze, „dan
waarschuw je me maar effe."
Hans knikte, gaf het dienstertje, dat
op zijn wenk kwam afrekenen, een ex
tra grote fooi en verdween na een blik
van vriendschappelijke verstandhou
ding met de juffrouw van het taartjes-
buffet, als betalende klant aan de voor
zijde van de lunchroom om er als toe
komstige employé aan de achterzijde
weer binnen te komen.
Hij liet zich met de lift naar beneden
brengen en vond achter de eerste étage
een wenteltrap, die, volgerfs het op
schrift: „Alleen voor gebruik van het
personeel" bestemd, was.
Een juffrouw van de retirade, die
juist retireerde omdat zij afgelost was
en die haar schortje losstrikte, verwees
hem, op zijn vraag naar de bijkeuken.
naar een matglazen deur en Hans van
Linschoten klopte beleefd aan en deed
toen niemand antwoordde de deur
open om vla een magazijntje vol con-
servenblikjes, in een soort spoelkamer-
tje te belanden, waar een dikke jongen
met een bril op bezig was messen te
slijpen.
„Kom je van «Jen poelier?" vroeg het
jongmens.
„Neen" zei Hans, „ik kom van juf
frouw van Riethoven om den heer
Samson te spreken".
„De chef is in de bijkeuken", zei de
iongen, „loop maar even door".
De bijkeuken bleek juist groot ge
noeg om den chefkok Samson die
eigenlijk Simson had moeten heten
te kunnen omvatten.
Hij stond daar m zijn volle waardig
heid. één meter zes en negentig lang,
of beter gezegd, hoog en met de muts
op bijna twee meter vijftien.
Hij was zo dik, dat je om heen
kon wandelen en als hij niet in de bij
keuken stond. Zijn gezicht had iets
van een reusachtige tomaat, waarin een
paar kinderlijk blauwe ogen zwommen
en hij stond den sollicitant af te wach
ten met de linkerhand in de zij, ter
wijl hij in zijn rechterknuist, als sym
bool van zijn waardigheid, een grote
houten pollepel geklemd hield.
(Wordt vervolgd.)
