Monster
ogoff
Pionierswerk in de
Wieringermeer
Muziek van de arbeid tussen
dennen en helm
EATER
„Onze generatie zal geen bevredigende
oplossing beleven"
OPBOUW VAN DE KRANT
betekent
OPBOUW VAN HET LAND
Abonneert U op dit blad
1 EATER
TIKSTERS
yyvt en,
assert
jotheek.
Langs de Noordzeekust.
Tankgrachten als stadssingels
IMOVA I
II
Dit Jaar een volledige oogst
Architect A. INGWERSEN
1
9
DEN CZAAR
i.v.a.
Denemend ver-
'aliteit.
14 JAAR.
uur.
iTE)
wekkende film
n beklemmende
14 JAAR.
5
OudegracVit 285,
MOET U HEBBEN
V «2-01»* -#0
id bedrijf vraagt op
n groot winkelpand
in dit blad.
en naaicursus van
duidelijk als mon-
f weken maaktUal
|t gratis proefles I
n in open couvert,
gel, aan: Imova
ilversum
A
Een der mooiste streken van ons land, de bloeiende duinenzoom van
het Noordzeekanaal tot Camperduin, is zwaar gehavend uit de oorlog
gekomen. Betonnen wegen werden dwars door de beplanting en langs
de hellingen aangelegd, de duinen werden uitgehold en kolossale bun
kers erin gegoten, geschutsopstellingen en radar-posten kwamen op de
toppen te staan. Het strand werd ook al volgezet met bunkers en boven
dien verrezen daar de versperringen van beton en ijzer, die moesten
dienen, om een invasie op onze lage kusten te keren. En, alsof dit alles
nog niet genoeg was, verrees er dwars door duinen en velden een tank
muur en een gracht en duizenden kilometers prikkeldraad.
Thans is de oorlog twee jaar voorbij, zijn wij reeds twee jaar verlost
van de bezetters, die behalve het persoonlijk leed, dat zij oös volk
aandeden, niet schroomden om te vernielen alles, wat hen in de weg
stond in hun verdwaasde pogingen, de geallieerden te stuiten. Thans
bouwen wij weer op, alom in de lande en al gaat dit velen te langzaam,
er is zeker reden wat langer stil te staan bij dit proces en ons eens af
te vragen: „Hoe staat het er nu mee? Wat is er zoal reeds verricht?'
Wij hebben ons gewald tot de
heren Spijker en Nijholf van het
„Sub-Bureau Noord van het Streek-
bureau Haarlem van de Wederop
bouw". Deze mondvol klinkt heel
ambtelijk, maar het is toch niet zo
ingewikkeld. Dit bureau is belast
met de wederopbouw in de ruimste
zins des woords voor de streek van
Egmond tot Petten. Na dat onze in
formaties welwillend waren ver
strekt hebben wij een rit door deze
streek gemaakt en zo kwamen wij
eerst in Petten.
VAN TANKGRACHT TOT
STADSSINGEL.
Of eigenlijk, in Petten kan men
niet meer komen, want Petten is
met de grond gelijk gemaakt, af
gebroken, gesloopt, Petten bestaat
niet meer. Honderdveertig huizen
verdwenen, 120 werden min of
meer zwaar beschadigd. Maar nu,
twee jaar na de bevrijding, is.er
an nieuw Petten aan het groeien,
crder landinwaarts dan het oude
i.orp. Zestien woningen zijn onder
handen genomen, over drie maan
den worden er opnieuw zestien
aanbesteed. Hier staat Wederop
bouw wel voor een zwaar pro
bleem. Niet alleen huizen moeten
er komen, maar ook straten en een
riolering en beplanting.
AAN DE VOET DER
DUINEN.
Verdèr kruipt de jeep, over de
kronkelende weg langs de duin
voet, door Hargen en Groet na*r
Schoorl. Om een bocht heen
draaien we en daar staat warem
pel nog zo'n geel bord met een
zwarte rand: „Groet, prov. Noord-
Holland, naar Schoorl 1 km." Her
innering uit de Duitsche tijd, waar-
van men in Groet klaarblijkelijk
nog geen afstand kan doen, ten'
minste, het bord is keurig opnieuw
in de verf gezet
Schoorl verwacht, evenals alle an
dere plaatsen in deze streek komen
de zomer een buitengewoon druk
bezoek, waaraan de omstandigheid,
dat men niet naar het buitenland
kan reizen, wel niet vreemd zal
zijn. En gelukkig heeft men hier
mede rekening gehouden en is, over
al waar wij komen, het herstelwerk,
de reparaties aan de beschadigde
percelen, glas, dakpannen, verf en
wat al niet meer, zo goed als ge
reed. Op dit feit werd ons trouwens
nadrukkelijk gewezen door den heer
Nijhoff, tijdens ons onderhoud.
Overigens wacht Schoorl met
spanning op het begin van de op
bouw, want de woningnood is ook
hier ontstellend. Een der Schoorlse
ingezetenen vertelde ons desge
vraagd hoe dit onder anderen kwam.
Toen de bevrijding eenmaal een feit
was, trokken, vele gedwongen ge-
evacueerden met hun boedel on
middellijk naar Schoorl terug, von
den soms hun huis afgebroken en
namen dan eenvoudig hun intrek in
een ander toevallig leegstaand huis.
Doch ook Egmond herrijst. Hierboven ziet men de nieuwe boulevard.
i
T 91
Op de oude plaats wilde het met
de bomen en struiken niet vlotten.
Te veel wind. te veel zand en te
veel zout belemmerden daar de
groei. Ook daarom is de nieuwe
plaats beter geschikt. De nieuwe
riolering krijgt een zuiveringsinstal
latie en via een duiker natuurlijke
lozing op het kanaal.
En bij de beplanting wordt wel
héél handig gebruik gemaakt van
de bestaande toestanden. Een stuk
tankgracht namelijk blijft intact
en zal dienen als singel, die de
gordel van groen om het komende
dorp heen zal verlevendigen. Wij
zagen de tekening, die het geheel
in beeld brengt en zelfs een leek
kan zien, dat hier iets goeds wordt
gewrocht.
Zelfs de gure wind en de mieze
rige regen, die ons op onze rit plaag
den vermochten diet besef niet te
verjagen. Callantsoog lieten wij lig
gen, omdat de tijd ons ontbrak. Hier
zijn 35 woningen gesloopt en 140
beschadigd, terwijl onlangs de bouw
van de eerste vijf nieuwe huizen is
aanbesteed.
TUSSEN WAKER EN
SLAPER.
En voort gaat het, in de richting
van Camperduin. Een erbarmelijk
slechte weg slingert tussen de mas
sieve dijk aan de zeezijde en zijn
lagere broer, verder het land in.
Hier en daar een houten noodwo
ning, een paar rollen roestig prik
keldraad, putten en kuilen in de
grintlaag op het pad.'De weg loopt
uit tegen de steile helling van de
duinenrij. Dreigend steekt een lange
loop van een zwaar stuk vestingge-
schut uit een bunker te voorschijn,
roestig en verwaarloosd. De ver
weerde verf van de camouflage is
vaal dooreengelopen. Half verzakt
in het duin staat het gevaarte daar.
Het huisje aan de overkant van de
weg is voor het grootste gedeelte
gesloopt. Dat stond in de weg en
was een hinderpaal voor de heren.
Weg ermee, de hamer ertegen, het
breekijzer erin! De bewoners eva
cueerden naar elders. In Schoorl en
Camperduin is het niet zó erg. Tien
woningen gesloopt, beschadigd ech
ter een 140-tal. Maar met de weder
opbouw vlot het nog niet erg. Men
's nog niet veel verder dan plannen
wel voor zeven woningen.
Kwam dan later de bewoner, zelfs
de eigenaar, dan maakte deze geen
kans meer. Onnoodig te zeggen, hoe
hier met verlangen wordt uitgezien
naar nieuwe huizen, door de laatste
categorie niet het minst.
DE GEMEENTE BERGEN.
De weg naar Bergen wordt aan
de ene zijde begrensd door de dui
nen, aan de andere kant door de
weiden en akkers van de vruchtbare
geestgrond. Links is het landschap
ongeschonden, maar aan de duinen
kant overal het zelfde beeld, prikkel
draad, roestig en verwrongen, stuk
ken tankmuur en bunkers, steeds
opnieuw. Het verhaal dreigt werke
lijk eentonig te worden. Dan komen
we in Bergen en kunnen met eigen
ogen aanschouwen, hoever het her
stelwerk hier al is gevorderd. Bijna
alle 800 woningen, waarbij inbegre
pen hotels en pensions, die bescha
digd werden, uitgewoond en versle
ten door de tijdelijke bewoners, die
zonder vensters bleven na de oorlog,
en met dode ramen over de weg
staarden, waarvan de pannen ver
dwenen, houtwerk werd gekerfd en
geschonden, bijna al deze 800 zijn
hersteld en voor het seizoen begint,
hoopt men met het gehele werk ge
reed te komen. Maar behalve dat
zijn er nog 60 woningen verdwenen,
met de grond gelijk gemaakt, zoals
overal elders.
Echter, de nieuwbouw is ook
hier ter hand genomen. Zes huizen
zijn onderhanden, terwijl men bin
nenkort aan nog zes andere hoopt
te beginnen. Voorwaar een be
scheiden begin, maar het spreek
woord zegt: „Als er één schaap
over de dam is, volgen er n»*r.„,"
Langs de Eeuwige laan rijden wij
naar Bergen-aanrZee, waar het BiO-
Vacantie-oord hoog op het duin
staat en de weg" abrupt op de zee
zijde uitloopt. Resten van bunkers
noodzaakten ons om te keren, maar
de pensions 2ijn glasdicht en wij
zagen nieuwe rieten stoelen naar
binnen dragen. De badgasten zijn
welkom, ondanks de moeilijkheden
des tijds.
OOK EGMOND HERRIJST.
Mistroostig staat aan de zeeKant
de Egmondcr vuurtoren op zijn
hoge standplaats, en staart ne«>r
°P dg BhtL.' yvaar eertijds net Wel
varende toeristendorp
lag. Eertijds, schrij
ven wij, want Eg-
mond is er wel het
ergste aan toe. Niet
minder dan 110 wo
ningen, waar Egmon-
ders leefden en een
veelal bescheiden be
staan leidden, ver
dwenen van de aard
bol, zevenhonderdvijf
tig liepen schade op.
Egmond werd geëva
cueerd naar Heiloo en
kan nog steeds niet terug
doffe ontploffingen, waar weer
een stukje van een bunker wordt
opgeblazen. De firma's, die met
dit werk zijn belast, moeten voor
zichtig te werk gaan. Reeds sneu
velden enkele ruiten en die kun
nen niet gemist worden. Veel gesar
boteerd werd er niet bij het bou
wen van deze betonnen gevaar
ten. Helaas komt dit feit bij het
opruimen aan het licht. Hard is
het beton, héél hard en het werk
vordert langzaam. De palen op het
strand zijn getrokken (alleen voor
Egmond stonden er wel 2500), de
ijzeren versperringshekken verwij
derd.
In Egmond treft men tal van puinhopen aan. Wat er van het bekende
Pomplein overbleef. De vuurturen, als een trouwe wachter, bleef infact.
Wanneer men op een zomerse dag in het begin van de maand Mei
de Wieringermeer binnenrijdt, vallen twee dingen op.
In de eerste plaats de strakke schoonheid van het land, waarover
een groen waas hangt van het pas ontluikende groen, dat zich
koestert in de warme voorjaarszon.
In de tweede plaats valt op, dat er na de bevrijding reeds ontzet
tend veel werk verzet moet zijn om de polder opnieuw in cultuur te
brengen.
Want reeds in 1946 werd er geoogst, maar voor 1947 is al het land
weer in gereedheid gebracht en zal de Wieringermeer weer de
„graanschuur" voor Noordholland zijn.
naar het geboortedorp, waaraan juist
deze mensen zozeer zijn gehecht.
Toch is er veel hoopvols!
De pensions, die langs de voor
malige boulevard stonden, zijn her
steld en een heel nieuwe boulevard
aangelegd van een halve kilometer
lang en acht meter breed, met brede
trottoirs en een klinkerbestrating.
Zoals wij onlangs uitvoerig bericht
ten werd eind April de eerste steen
gelegd voor de eerste 16 nieuwe hui
zen en nog dit jaar worden de vol
gende dertig aanbesteed. Het puin is
geruimd, de straten zijn hersteld,
ook Egmond herrijst!
DE MUZIEK VAN DE
ARBEID.
Op de stranden wordt hard ge
werkt. Onophoudelijk klinken de
Waar wij kwamen werd gewerkt,
in de dorpen, in het duin, op het
strand. Ruimingswerkzaamheden,
straat-aanleg, opbouw.
„Landbouwherstel" draait op volle
toeren, belast met de schade in de
duinen, „Wederopbouw" blijft niet
achter, de „Wet Materieële oorlogs
schade" is in voorbereiding, die een
ieder, die bouwt een rendabel bezit
waarborgt.
In de Noordhollandse kuststrook
klinkt de muziek van de arbeid.
Noodgedwongen thans nog lento,
maar allengs versnellend, om straks
prestissimo te eindigen. Egmond en
Bergen en Schoorl en Petten, zij zijn
bezig te herrijzen. De tijd van orde
nen en opruimen en schiften van de
Duitsche nalatenschap is voorbij. Het
lied van de wederopbouw klinkt
door de duinen!
Na de bevrijding hebben de Wie-
ringermeerboeren zich weer eens
van hun beste zij de laten zien. Om
hun land te beploegen moes'ten zij
vaak grote afstanden afleggen,
want de meeste boeren waren nog
steeds geëvacueerd.,:.
„Het is gebeurd," zo vertelde bur
gemeester Loggers ons, „dat ik mid
den in de nacht hier en daar in de
polder licht zag branden. Dan was
men om een uur of één 's nachts
aan het zaaien. Er is in de oorlogs
jaren veel critiek geleverd op den
Wieringermeerboer, niet geheel te
recht, maar dit pionierswerk van
hen mag toch wel eens gememo
reerd worden. Ook weer niet te veel,
want dan zouden ze een hoge borst
opzetten."
En inderdaad, in de oorlogsjaren
trokken vele Noordhollanders naar
de Wieringermeer om eten op te
halen. Men mopperde dan, wanneer
men niets kreeg. Vergeten wordt
daarbij dat sommige boeren, voor
al aan de rand van de polder, per
dag enige honderden bezoekers no
teerden, die men onmogelijk allen
kon helpen! Als men echter de ge
tallen hoort van hetgeen er illegaal
uit de „Meer" is gegaan, dan dwingt
dit ongetwijfeld respect af.
Er werd door de Wieringermeer
2000 ton tarwe, 750 ton peulvruch
ten, 2600 liter olie en 3000 ton aard
appelen geleverd aan het illegaal
voedselapparaat.
Woningbouw wordt
verkeerd aangepakt
„Onze generatie zal het niet
meer beleven, dat er een bevredi
gende oplossing van het woning-
bouw-vraagstuk tot stand komt."
Dat is de mening van den beken
den architect A. Ingwersen, die
zich ook door zijn pen een naam
heeft verworven. Wij hebben lang
durig met hem zitten praten en
mogen gerust neerschrijven, dat
hij een bijzonder zwaar hoofd
heeft in de maatregelen, die de
regering bij het woningprobleem
voorstaat. Dit moge wel uit het
volgende blijken.
„In een radio-programma werd
Zondagavond gezegd, hoe prachtig
het toch wel met die wederopbouw
gaat, maar over de woningbouw
heeft men maar niet gerept. De
enige oplossing is mijns inziens",
aldus Ingwersen, „dat men zich uit
sluitend aan noodmaatregelen houdt.
Nieuwbouw is een bijvoegsel. Maar
je ziet nu dingen gebeuren, die ab
surd en lachwekkend zouden zijn,
wanneer zij niet zo tragisch waren.
Men gaat nu een tentoonstellings
gebouw in Rotterdam bouwen. In
dit gebouw zal,een tentoonstelling
van (sic!) bouwmaterialen worden
gehouden. Terwijl ons land eenvou
dig geen materialen heeft. De kosten
van dit gebouw bedragen, maar
eventjes één millioen gulden. Daar
wordt ons kostbare cement, beton
ijzer, balken, enz. die wij nog heb
ben, aan gespendeerd. Die zaak is
natuurlijk door ambtenaren opgezet.
Daar zitten weer van die reisjes aan
vast. En als de heren op reis zijn,
dan moeten zij door anderen gorden
vervangen. Dan krijg je dubbele
ploegen.
Wij moeten niet op de nieuwbouw
het oog richten. Wij moeten kijken
naar en werken met wat wij heb
ben. Een bosbouwer, die een nieuw
stuk gaat ontginnen, gaat tenslotte
ook „uitplanten". Met de huizen is
het precies zo. Je moet uit het oude
halen wat er nog inzit, zolang er
van noodtoestand sprake is.
Wanneer er geen rigoreuze maat
regelen genomen worden, is het een
verloren zaak. Als je een betonplaat
neemt, daarop een gemetseld muurtje
en daarop een dakje van betonnen
spanten met een houten afdekking
en dakpannen, dan heb je een kan
toorlokaal, dat zeker 25 jaar mee
gaat. Pakt men dit even flink aan,
dan krijgt men de beschikking over
50.000 woningen. Men zou dit als
uitgangspunt kunnen nemen. Ik heb
heus wel ervaring in het bouwen
van woningen. Tussen 19141918
bouwde ik 10.000 woningen. De prijs
van een huis bouwen was toen on
geveer 2400.Maar tqen de oor
log voorbij was kon men voor een
huis 12.500,neertellen.
En dan is er nog een heel belang
rijk ding. In 1910 was de normale
breedte van een huis vijf meter vijf
tig. Toen kwam later de zogenaam
de woningverbetering onder Wibaut
en de breedte werd tot zes meter op
gevoerd. Nederland had een buiten
gewone naam op het gebied van
woningbouw over de geheele wereld.
Gedurende de oorlog heeft men
weer meer plannen tot woningver
betering gemaakt en de breedte op
zeven meter vastgesteld. Men heeft
zich daarbij niet afgevraagd hoe de
toestand er na de bevrijding wel eens
zou kunnen uitzien.
Inplaats van, gezien de noodtoe
stand, eenvoudig terug te gaan
naar het eenvoudige woningtype,
gaat men nu bouwen op zeven
meter breedte. Dat is absurd! U
moet zich eens afvragen wat dit
aan grond meer kost, aan straten
aanleg, aan bouwkosten.
Wat ook heel belangrijk is, is hoog-
en laagbouw. Onder een laag huis,
laten wij zeggen van twee verdie
pingen, moet een fundering komen
en bovenop het huis een dak. Bij een
hoog huis heeft men dezelfde funde
ring nodig en datzelfde dak. Der
halve is hoogbouw veel en veel
voordeliger. Maar nu heeft men in
Amsterdam complexen woningen
aanbesteed niet voor hoogbouw maar
voor laagbouw. Dat wil dus zeggen:
een zeer duur type woningen.
Ik zal er verder mijn mond maar
over houden. Men schijnt nog steeds
niet in te zien, dat de woningbouw
de kern van het leven is. Dit jaar
is het nog slechter dan in 1946. De
6500 woningen, die men in 1946
bouwde, haalt men dit jaar zeker
niet."
Het raadhuis te Wieringerwerf
althans, wat er van overbleef.
DE RAMP OP 17 APRIL
1945.
De bevrijding, die door ons allen
met zo veel vreugde begroet werd,
kwam voor de Wieringermeer juist
3 weken te laat.
Want op 16 April werd bekend
gemaakt, dat de bewoners huis en
hof moesten verlaten, daar de dij
ken doorgestoken zouden worden,
zodat de polder weer onder water
kwam.
Menige Noordhollander zal zich
de droeve stoet herinneren, die in
deze dagen uit de Wieringermeer
kwam. Her en der werden de be
woners gastvrij ontvangen en ook
nu bleek weer de eensgezindheid
van ons volk.
Het was voor de mensen uit de
polder overigens een zeer harde
slag zo in het zicht van de bevrij
ding. Vooral omdat men de gehele
oorlog goed doorgekomen was.
De verwoesting door de Duitsers
was nu echter veel radicaler dan
overal elders.
Door een tweetal grote gaten in
de dijk, ten noorden van de „Oude
Zeug", stroomde op 17 April om
kwart over twaalf het water naar
binnen en deed zijn vernielend werk.
Van de 515 pachterswoningen bijv.
werden er 385 totaal verwoest, 56
kregen schade boven 3000, erwijl
74 schade beneden 3000,op
liepen.
Na de bevrijding werd met spoed
aan de herstelwerkzaamheden be
gonnen. Op 5 Augustus van 't jaar
van de Bevrijding, 's avonds om 7
uur, kwam men gereed met de dijk
en op 9 Augustus werd begonnen
de polder weer leeg te malen en op
11 December 1945 werden geluks-
Opgeblazen bunkers? Neen, de cel
len van de politiewoning te Wierin
gerwerf, die het geweld van het
water hebben weerstaan.
telegrammen verzonden aaD H. M.
de Koningin en de toenmalige Mi
nister-President Schermerhorn: De
Wieringermeer was droog.
De vreugde over de droêgmaking
werd echter vergald door de ont
zettende verwoestingen.
MET MAN EN MACHT
AAN HET WERK.
„Het meest radicaal verwoeste
gedeelte van ons land," schreven we
in ons blad van 12 Dec. 1945 naar
aanleiding van de Wieringermeer.
De cijfers over de vernielde pach
terswoningen noemden we reeds.
Als men nu 2 jaar na de bevrijding
een bezoek aan de Wieringermeer
brengt, moet men zich verbazen
over hetgeen er in 1% jaar, ondanks
materiaalschaarste, reeds hersteld
is. De 74 licht beschadigde pachters
woningen zijn allen hersteld. Van
de 56 zwaar beschadigde zijn er
reeds 52 weer gereed. Aan het her
stel van de overige wordt met man
en macht gewerkt. «j
Alles hangt echter af van de ma
terialen. Toewijzingen werden er
genoeg afgegeven, alleen het mate
riaal was niet altijd aanwezig.
De heer Keesman, het hoofd van
de Dienst Wederopbouw Wieringer
meer, vertelde ons hierover een en
ander.
De oorlogsschade wordt door de
wederopbouwinstanties uit alle de
len van het land naar Den Haag
doorgestuurd en daar maakt men
uit hoeveel elk gebied toegewezen
krijgt, terwijl men daar bovendien
uitmaakt wat voor materiaal er
voor elke 1000,schade nodig is.
Dit kwam voor de Wieringermeer
wel eens ongunstig uit, omdat hier
bijv. meer stenen percentsgewijze
nodig zijn dan elders.
Verdelg was er vrij veel spiegel
glas toegewezen, hoewel er in de
Wieringermeer niet zo'n grote be
hoefte aan bestond. Het vensterglas
had men daarentegen zo ruim toe
gewezen, dat op een gegeven mo
ment de toewijzingen werden stop
gezet, omdat hieraan onmogelijk kon
worden voldaan.
Binnenkort zullen nu waarschijn
lijk bij de Wederopbouw in Den
Haag de plannen ingediend worden
door de plaatselijke wederopbouw-
diensten, en dan maakt men daar
uit wat uitvoerbaar is.
ER WORDT GEWERKT.
In de Wieringermeer wordt door
de 3000 bewoners hard gewerkt. Het
opnieuw in cultuur brengen van de
akkers noemden we reeds. Jammer
genoeg deed de winter veel afbreuk
aan de te velde staande gewassen.
Niettemin hoopt men op een goede
oogst deze zomer.
Ook de wederopbouw van pach
terswoningen stipten we reeds aan.
De herstelwerkzaamheden aan de
schuren zijn haast even belangrijk
en ook daar is nu al veel hersteld.
Van de 515 schuren zijn er 127 to
taal verwoest. Van de 324 zwaar!
beschadigde zijn er 5 hersteld, ter
wijl van de 64 licht beschadigde
schuren er 49 hersteld zijn. De
overige moeten echter nog geheel
of gedeeltelijk in hun oude staat
terug gebracht worden.
Ondanks dat hebben de pach
ters vele schuren, waarvan de
overkapping nog intact was, weer
in gebruik genomen. We zagen op
vele plaatsen onder deze over
kappingen geïmproviseerde stal
len en bergruimten. Dat is pio
nierswerk, waar men de grootste
bewondering voor moet hebben.
Maar niet alleen aan de pachters-
woningen en schuren moest gewerkt
worden, ook in de dorpen Wierin-
gèrwerf, Slootdorp en Middenmeer
is het herstel in volle gang.
De ergst getroffen plaats is wel
Wieringerwerf. Het Raadhuis bijv.
is geheel verdwenen, evenals da
ambtswoning van burgemeester
Loggers. Deze woning kwam juist in
1942 gereed toen de Burgemeester
van de Wieringermeer in gijzeling
gezet werd, zodat hij zijn home in
het geheel niet heeft kunnen be
trekken.
In totaal werden in Wieringer
werf 99 arbeiderswoningen vernie
tigd. Men is bezig met de opbouw
van 95 stuks. Van de 34 midden-
standswoningen waren er 32 weg.
De overige twee zijn hersteld.
In Slootdorp zijn 94 arbeiders
woningen verwoest. Maar hier zal
meer herrijzen dan vernietigd werd,
want men is met de opbouw van
103 woningen bezig. De 9 beschadig
de arbeiderswoningen, waarvan 9
zwaar en 4 licht zijn hersteld, even
als de 8 beschadigde woningen in
Middenmeer, waarvan er twee zwaar
en 6 licht beschadigd waren. In dit
dorp zijn van de 133 verwoeste ar
beiderswoningen 127 weer in op
bouw.
Zo ziet ge: de Wieringermeer
leeft en bouwt aan de toekomst!
Het gaat moeizaam, maar eens-
■zind en, binnen enkele jaren, zal
lc polder" grootser en mooier her-
-zen zjja. v
