Onze duinen ais „Atlantikwall
Kanonnen zongen
MONICA
n.v.
r
E@nbenig gymnastSjef Meyer
Waar een wil is, is een weg
GRATIS!
DE PAMPLS-PIRAAT doorj.
D. VAN EXTER
Ze hadden nog nooit een trein gezien...
J
ff
hei lied van de vrijheid
Herr Himmler wilde
praten
Distributievrije plastic
Wij luisteren morgen
naar.
Treedt Eisenhower at?
HUIDVERZORGING.
Verloofd
Oplichter met fantasie
aden is in de loop
het bericht voor
zen der baden f0,30
10,20 voor kinderen
waren geworden.
naar verhouding.
DOr het ANP door-
stellen wij altijd ten
als de voorlichting
en door eenzijdig-
ieelte uit de Staats-
s het niets anders
l aan de betrokken
«r ontvredenheid te
bliek.
3eschikking zegt: Al-
t het in rekening
la'n in artikel 2 ge-
welke tot nu toe
ernemers, als in ar-
ïgeven, blijven ge-
itum van ingang in
vermeld.
de baden een der-
Lus vallen hier bui-
sen in artikel l.
ig is van Economl-
ad op zich zelf te
al lang bekend,
e baden van minde*
jaden met een paar
ebouwd boven wa-
jlëne afhankelijk
het ogenblik, an-
dat de baden met
lter-installatie e.d.»
at belangrijk duur-
jn en een veiliger
AAR TEL. 9692
GEVING.
ur ds. Van Santen,
k, 10 en 5 uur ds.
merdam. Mara-
■emer.
GENDIJK, herv.
ir, ds. Nieolai van
rk, 10 en 7 uur ds.
rk (Art. 31) elfu.
werda van Amers-
E. kerk, half 10
geloofs) en 3 uur
sgez. kerk, 10 uur
kerk, half elf ds.
rk, half 10 en 2.15
10 uur, ds. Plug.
it.
irk, half elf, ds.
Kerklaan, 10.15
Bruin van Heiloo.
ang. gebouw), half
>orb. H.A.); 4 uur,
Bloemhof!
lUDE, herv. kerk,
kerk, 10 en 4 uur,
ienst.
half 8, ds. Klein
5. Bosch.
herv. gem., 10
ïrkiezing notabel).
3 uur ds. Visser,
ds. C. M. de Jong
arv. kerk, 10 en 7
■eref. kerk, 10 uur
s. Huismans van
?een dienst,
de heer Dekker,
t.
i dienst.
geen dienst.
)E, 10 uur ds. ten
geen dienst.
lelangrjjkste pun-
:re perken hou-
r hoofdartikelen,
van overvoering
markt (z.g.n.
controle op de
mumprijzen.
jsstabilisatie in
ussie werden het
nomen. Het 3e
gedeelten behan-
plusfonds inneemt
\yeinig onder de
niet meer in-
ber.
ids geen z.g.n.
er overneemt en
iet surplus wordt
rden deze twee
naar de alge-
erd gekozen de
ie afgevaardigden
n.
- 4400 kg vroegs
;n 27—32 en kleine
i STAND
A, dochter van C
Petrus J Jonker
Joannes
Ier Schaaf, ij
BOE ZIET het leven er vit voor
een Jongen van 17, die bij een on-
getak een been verliest? Niet bis
ter rooskleurig, vooral niet wan
neer b$ zijn hart aan de turnsport
heeft verpand. Maar hier is het
verhaal van een man, wien een
been werd geampHteerd en die nu
met acrobatisch turnen een eerlij
ke boterham verdient. Hij zwemt,
fietst, rijdt motor en auto.
SJBF MEYER, Luikenaar van ge
boorte, groeide op in Z.-Limburg en
was m Sittard ondanks zijn jeugd een
prominent lid van de turnvereniging.
De zwartste dag van zijn leven viel in
1984, toen h« als 17-jarige met zijn
motor tegen een boom reed. Een half
jaar later strompelde hij 't ziekenhuis
uit met één been. Het andere was ge
amputeerd. Een leven op krukken, 'n
leven van onbruikbaarheid en hulpbe
hoevendheid scheen vóór den jongen
te liggen.
Maar Sjef wilde niet onbruikbaar en
hulpbehoevend zijn, hij wilde niet het
meewarig beklag van anderen. Hij
zocht de turnvereniging weer op en
zeg zijn kameraden oefenen aan de
ringen en rekstok, op bok en brug. He
viger dan ooit tevoren kwam het oude
verlangen weer boven. Twee jaar na
het ongeluk schreef Sjef in voor de
turnkampioensehappen van Limburg -
en werd derde. Een jaar later werd hij
kampioen. In de turnwedstrijden om
het kampioenschap van België eindig-
da hfl ris goede derde.
„OP BEROEP"
TOT DUSVER was Sjef amateur ge
weest. Van kindsbeen af echter had 't
circusleven hem onweerstaanbaar aan
getrokken, maar thuis was men niet
erg gecharmeerd op „het rijk van
zand en zaagsel". Sjefs ouders wilden
hun zoon geen circusartist zien wor
den. Doch weldra kwam het moment,
dat Sjef meerderjarig werd en zijn
oude liefde kon volgen. Hij trok naar
Amsterdam en ging zich „op beroep"
bekwamen. In een klein circus vond t
eerste optreden plaats. Wilskracht en
volharding hadden gezegevierd over de
lichamelijke handicap.
Kort vóór de oorlog bevond zich
onder de toeschouwers van een open
luchtvoorstelling op de kanovijver in
Ermelo een Rotterdamse costuumnaai-
ster. Zij zag Sjef in zijn trapezenum
mer en werd na eindeloos aanhouden
14 dagen als partner op proef genomen.
Die proef slaagde en nu trekken de
eenbenige gymnast en de voormalige
costuumnaaister reeds tien jaar door
Nederland en Europa.
Het trapezenummer is afgeschaft en
de Cornels, zoals hun toneelnaam luidt,
blijven dichter bij de begane grond.
Hun nummers verraden een verbluf
fende gymnastische vaardigheid, welke
alleen door intensieve en onafgebroken
training kan worden behouden. Elke
vrije dag wordt daaraan dan ook be
steed op een artistenzolder aan de
Oudeschans te Amsterdam, waar dan 4
uur achtereen ingespannen wordt ge
oefend.
OP 'T KANTJE AF
DE CORNELS traden derhalve hier
te lande, in België, Frankrijk en in de
Balkan op. In Joego-Slaviëliepen zij
eens 's avonds na de voorstelling naar
hun hotel terug, toen een auto hen
verblindde. Juist bevonden zij zich bij
een trap. die naar het lager liggende
straatdeel voerde. Hals over kop rol
den zij de stenen af. Sjef verwondde
zijn been, zijn partner brak beide hak
ken van haar schoenen en liep een
geblesseerde arm op, terwijl beider jas
sen aan flarden hingen. Maar de vol
gende avond trad het tweetal weer op.
zij het ook moeizaam hun pijn ver
bijtend.
Nooit incidenten tijdens uw op
treden gehad?
In Wenen werkten wij eens op
een podium, waar de bezoekers aan
tafeltjes vlak omheen zaten.
Bij 't achterwaarts gaan van 't turn-
toestel springen kwam ik juist op de
rand van het podium terecht. Ik ver
loor mijn evenwicht en had geen
tweede been om het weer te herwin
nen. In een onderdeel van één seconde
zag ik achter mij het tafeltje vol gla
zen en flessen. Ik mocht met mijn rug
spieren geen val in glasscherven ris
keren. bedacht ik in een flits. Achter
het tafeltje was een kleine open ruimte
en eer ik het zelf goed wist was ik
met een miraculeuze sprong over het
tafeltje heen. Ik begrijp nog niet. hoe
me dat toen gelukt is. Het publiek
dacht, dat dit alles tot het normale
nummer behoorde, en applaudisseerde
uitbundig. Toen ik de zaak aan de di
rectie uitlegde, vroeg men mij die
sprong iedere avond te herhalen. Daar
ben ik natuurlijk niet op ingegaan.
Een mens moet niet te veel willen.
Na de oorlog al weer op tournee
geweest?
Vier dagen na de Bevrijding tra
den wij in het voormalige „Kame-
radschaftshaus Erika" aan 't Museum
plein voor de B. S. op. Kort daarop
zocht het Amerikaanse leger vier va-
rieténummers. De selectie vond plaats
in Hilligersberg; er waren 35 candi
dates Wij behoorden tot de vier uit
verkorenen. Op die tournée door de
Amerikaanse bezettingszone in Duits
land hebben wij ons dankbaarste pu
bliek gehad, vooral de Amerikaanse
jongens die aan het front zelf een
been hadden verloren. Voor hen zijn
mijn prestaties een hele bemoediging
geweest, zoals ze mij zelf meermalen
hebben verteld.
Dan is het gesprek afgelopen, want
Sjef Meyer moet nog even een kennis
bezoeken. Hij stapt op zijn fiets en
verdwijnt in het grote-stadsverkeer,
geen beklagenswaardig mens, maar
een volwaardig medeburger.
N. P, C.
ZiJ
af op
die zich van heden
dit blad abonneren,
ontvangen de tot 1 Juli
verschijnende nummers
Copyright R.D.P.
•HAU0 HIEP POB.2. UTRECHT'
ALGEMEEN POLITIE-BERICHT N4
1 F2.04GENOEMDE INSPEC
TEUR MAAKT BEKEND... HEDEN
AVOND 00 HET EILAND PAMPUS
i£ GESIGNALEERD DE LAN
GE, GESPELD MET DE BEGIN
LETTERS VANWIENS OP
SPORING EN AANHOUDING REEDS
WERb VERZOCHT IN BERICHT
HALLO. SCHREIERS TOREN,
DUS U HEBT 'T BEGREPEN
WU VAREN NU 00 HAARDE
ORANJE-SUJIZEh TOT
MAAR. WEE
JA CUE RADI0-TELEP0NIE IS EEN
GRPTE VOORUITGANG. TE BEDENKEN,
DAT DE P.DB.T. VANUIT UTRECHT
MET ALLE POLITIE-BUREAUX AUTOS
EN MANSCHAPPEN KAN SPREKEH,
ZONDER DAT IEMAND ANDERS ER
IETS VAN KAN OPVANGEN...OF HET
ZOU AL 'N HELE KNAPPE AMA
TEUR MOETEN 7.UN
ZO, IHSPECTEURTJEALLEEN
EEN HELE KNAPPE AMATEUR
KAN CAT APPARAAT NABOUWEN.
..HAHA... IK BEN MÉÉR DAN
EEN KNAP AMATEUR EN IK
ZAL DAT BEWUZEN 00K.
DE H.P.3. VAART OP VOLLE KRACHT WE6
OM DE IHSPECTEUR AAN BOORD TE NE
MEN EN HEN NAAR'T EILAND WUIPUS TE
BREN6EN. DEZE POLITIE-BOOT STAAT IN
RADIO-TELEFONISCHE VERBINDING MET
DE AUTO VAN BARENOSEDIE NU VAN ALK
MAAR ONDERWEG 15 NAAR AMSTERDAM.
Dertien Lappenkinderen uit het
Noordelijkste deel van Zweden onder
gingen dezer dagen de sensatie van
hun leven. Deze kinderen, die nog
nooit in hun leven een trein, een auto
of zelfs een motorboot hadden gezien,
maakten een schoolreisje naar Stock
holm. Eerst moesten ze vele uren met
paarden reizen voor ze d.e dichtst bij-
zijnde bus bereikten. Het Zweedse
stadje Lulea was een openbaring voor
hen. Met grote ogen volgden de Lap
penkinderen de weinige auto's, die
door de straten reden en bewonderden
de hoge huizen van het stadje. In het
pension waar ze de eerste nacht door
brachten vochten ze uren met elkaar
om het voorrecht het licht aan en uit
te mogen doen. Electrisch licht was
hun een volkomen onbekend begrip.
Is een luchtreis voor velen reeds een
vreemde gewaarwording, men kan
zich voorstellen wat het betekende
voor de primitieve kinderen toen ze
in de vliegmachine van de Zweedse
Luchtvaart Maatschappij Aba moesten
stappen, die een dagelijkse dienst tus
sen Lulea en Stockholm onderhoudt.
Nooit tevoren is een vliegreis in zulke
volmaakte stilte gemaakt als deze reis
van Lulea naar de Zweedse hoofd
stad. Toen de piloot ter ere van zijn
gasten laag over hun huisjes vloog
konden zij geen woord uitbrengen.
De Lappen zijn van nature een wei
nig spraakzaam volk, maar tekenen
kunnen ze des te beter. De reden van
hun vlucht met de Zweedse Lucht
vaart Maatschappij was n.l., dat zij
een nationale tekenwedstrijd, uitge
schreven door een groot Zweeds dag
blad, hadden gewonnen. Het mooiste
ogenblik was, toen ze in het Zweedse
nationale museum hun eigen tekenin
gen zagen hangen.
in
Maar toch licht er een eigenaar
dige gloed in de ogen van die uit
gehongerde lichamen. Het licht
van de hoop. Soms, op stille da
gen als de wind uit het zuiden
waait, zijn er van die plotselinge
trillingen in de lucht, schijnt er
ver weeg een onweer over te trek
ken. Inderdaad, ver in het zuiden
zingen de geallieerde kanonnen
hun lied van de vrijheid.
Dreunend met machtige accoor-
den passeren dagelijks de giganti
sche luchtvloten van Engelsen en
Amerikanen ons geknechte en zo
zwaar beproefde Hollandse land.
Vol heimwee staren wij dikwijls
naar boven, maar dan begrijpen
wü het. Die jongens daarboven
ons, dat zijn onze wrekers. Zij
zullen het betaald zetten alles wat
ons aan moord, roof, verraad, uit
hongering, gemeenheid is aange
daan. Onze rekening is hoog, uit
zonderlijk hoog, maar moet wor
den voldaan!
Niettemin kruipen de maanden
slechts langzaam voorbij maar als het
voorjaar daar is en de velden weer
hun traditionele bloemenpracht ver
tonen, schijnt het einde toch werke
lijk nabij. Diep dringt het 2e Britse
leger Noord-Duitsland binnen en het
befaamde pantserleger van generaal
Patton schijnt dag en nacht door te
stoten.
Herr Himmler, de grootste beul aller
tijden wil praten. Hem wordt ondub
belzinnig te verstaan gegeven, dat er
niet te praten valt, hij heeft slechts
te kiezen tussen onvoorwaardelijke ca
pitulatie of volkomen vernietiging. De
Duitser weet, dat de geallieerden het
laatste volkomen in hun macht heb
ben. Hij lanceert zijn laatste troef en
wil zich onvoorwaardelijk aan de En
gelsen en Amerikanen overgeven.
ONVOORWAARDELIJKE
CAPITULATIE
Kortaf laat generaal Eisenhower
hem weten, dat er ook nog een Rus
sische bondgenoot bestaat. Diens be
faamde artillerie schiet trouwens de
eens zo trotse Duitse hoofdstad volko
men in puin en de andere vazalsta
ten zijn reeds lang onder de voet ge
lopen. Het hoofd der Gestapo begrijpt
dat hier niets meer te redden valt.
Keitel, JodI en Donitz tekenen de on
voorwaardelijke capitulatie. Von Frie-
deburg en Himmler maken zelf een
eind aan hun leven.
In Nederland voert kolonel-gene
raal Blaskowitz het bevel over het
leger. Een ogenblik schijnt het of hij
in z'n eentje door wil vechten, doch
zijn verstand wint het ten slotte. Op
de 5e Mei 1945 's morgens om 8 uur
wordt de in „Hotel de Wereld" te Wa
peningen getekende overgave van
kracht.
Toch duurt het nog een paar da
gen alvorens de Canadese voorhoe
den geheel West-Nederland hebben
bezet. En zij worden begroet en be
jubeld zoals hier nog nimmer men
sen bejubeld zijn. Onze ogen wor
den vochtig. Dit zijn onze bevrijders,
thank you boys, thank you very
much, well done! God bless you all!
Daar gaan zij, breed lachend, vrien
delijk wuivend, de kerels van de Sea-
forth Highlanders, het West-Toronto-
regiment, the Royal Signals ,het Royal
Army Service-Corps en hoe de be-
ïoemde Canadese eenheden ook meer
mogen heten. Geen wagen passeert er
of hij is versierd met klapperende
oranje-vlaggetjes en waar dit maar
even mogelijk is beladen met een
juichende kinderschaar.
Vijf jaren geleden was er ook eens
een intocht!
Waaiervormig verspreiden de Cana
dezen zich ook in het kustgebied en
daar vinden zij volkomen onbe
schadigd de roemruchte Atlantic-
wall. (Slot volgt)
Het Ministerie van Economische Za
ken deelt mede, dat alle uit plastic
en gummi-sheet vervaardigde kleding,
voorzover daarin niet meer textiel of
textielvervangende weefsels zijn ver
werkt dan ten hoogste 50 pet. van het
gewicht of de oppervlakte, voortaan
zonder in ontvangstneming van tex
tielpunten dient te worden verkocht
en afgeleverd.
Het bovenstaande geldt niet voor
genummerde kleding of weefsels.
Hilversum I, 301 M. geeft nieuws
om 7, 8, 6, 8 en 11 uur. 7.30 Muziek
bij het ontbijt. 8.43 gram.muziek.
V.P.R.O.: 10.00 Morgenwijding. V.A.
R.A.11.00 Arb. continubedrijven.
12.00 Kon. Mil. Kapel. 1.00 Ned.
strijdkrachten. 1.30 Miller sextet. 2.15
Omroeporkest. 3.00 Boekbespreking.
3.15 Symphonieconcert. 5.00 Sport-
praatje. 5.30 Om en nabij de twintig.
6.30 Ned. Strijdkrachten. V.P.R.O.:
7.30 Rijpere jeugd. V.A.R.A.: 8.15 En
nuOké. 9.30 The Ramblers. 10.00
Hoorspel. 10.30 Cabaret. 11.15 Dans
muziek.
Hilversum II, 4.15 M. geeft nieuws
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. K.R.O.: 8.30
Hoogmis. 10.15 Orkestmuziek. 11.00
De Zonnebloem. 12.03 Ned. componis
ten. 12.30 Lunchconcert. 1.45 Film
kwartier. 2.00 Omroepkamerorkest.
4.00 gram.muziek. 5.00 De Wigwam,
6.30 Buffalo Bill. 7.20 Ensemble Fan
tasia. 8.05 De gewone man. 8.30
Henri de Greeve. 9.00 Orkest zonder
naam. 9.30 Muzikale tombola. 9.50
Ajax'—Volewijckers. 10.05 Cabaret.
11.20 Radio Philharmonisch orkest.
De „Stad Alkmaar" gereed voor de
tewaterlating op de scheepswerf van
Piet Smit te Rotterdam.
Tegen zonnebrand, stuklopen, door-
itten, schrijnen, smetten, en ter ver
betering der huid: Purol of Purolin.
Door 't crême-karakter is Purolin ge
liefd door de vrouw voor zichzelf en
de baby.
(Ingezonden mededeling).
Volgens een bericht van de Ameri
kaanse journalist Walter Winchell in
de „New York Mirror" zou generaal
Dwight Eisenhower, chef van staf van
het leger der Verenigde Staten, aan
president Truman om ontslag hebben
verzocht en voorzitter worden van de
Columbia Universiteit in New York, in
de komende herfst. Volgens Winchell
zou het verzoek om ontslag ongetwij
feld aanvaard worden. Bevestiging van
dit bericht kon niet verkregen worden.
FEUILLETON
Sir Adrian Boult, de dirigent van
het B.B.C.-orkest, dat op 25 Juni en
26 Juni in ons land zal concerteren,
tjjdens de repetitie met zijn orkest.
is
NAAR HET ENGELS
VAN BERTA RUCK
DOOR: J. JORISSEN
6)
De angst, zonder werk te zullen
komen, vervolgde mij zelfs in de on
dergrondse, totdat ik dicht bij mijn
huis was gekomen en daar, vóór ik
naar binnen ging, aan de arme man,
(lie altijd wat tekent met krijt op het
trottoir en daar geld voor tracht op
te halen, voor het laatst, naar ik vrees
de, nog iets gaf voor zijn schone te
kening „een gestrand schip" met daar
onder de woorden, „evenals de kun
stenaar zelf, aan de grond!"
„Ik zit ook aan de grond, Blossom
Dit zal wei de laatste stuiver zijn, die
ik je geven kan!" zei ik met een glim
lach vol wanhoop.
Toen ging ik de grote poort in en
klom de stenen trap op, die naar on
ze goedkope kamers voert op een
van de bovenverdiepingen; de kamers
die zes maanden lang ons huis zijn
geweest.
Hoe lang zou ik mijn aandeel in
de huur nog kunnen opbrengen?
HOOFDSTUK III.
Ik ben altijd lang voor Cicely Har-
radine thuis. We leerden elkaar ken
nen, toen wij beiden een kamer ge
huurd hadden in een Tehuis, waar je
die voor 10 sh. in de week kon krijgen.
Zij was ook een wees zonder enige
kennissen van betekenis en met een
heel klein beetje geld. Dit gebruikte ze
om tekenlessen te nemen. Ze hadden
bij haar thuis altijd gezegd, dat ze zo'n
aanleg had. Haar plan was later mode
platen te tekenen. Ze had gehoord'(dat
hebben wij allen wel eens gehoord)
dat dat werk bijzonder goed betaald
wordt, dat men er zelfs fortuin mee
kan maken. Zij had echter niet beseft
dat voor een meisje, zoals zij, knap,
goedhartig, maar zonder grote aanleg,
niet zoveel wegen tot fortuin voeren.
Ik was zeer verbaasd, toen ik van
daag bij mijn binnentreden op de twee
dehands rustbank met cretonne over
trokken iemand zag liggen. Eigenlijk
zag ik niet veel meer dan een paar
shawls en daarboven uit wat verwarde
rode krullen en een verband maar ik
hoorde tegelijk het geluid van snikken.
„Cicely!" riep ik ontsteld uit. „Ben je
al thuis? Wat is er gebeurd?"
„O, zo iets heel ergs?' klonk het
klagend, en Cicely trachtte wat over
eind te komen. „Toen ik om twaalf
uur wegging, om te gaan eten, gleed
ik uit over een bananenschil, die de
een of andere naarheid midden op
straat had gegooid. Neen, Tots, het was
niet de schuld van mijn schoentjes,
daar hoef je niet mee aan te komen!
en ik verstuikte mijn enkel en kwam
met mijn hoofd tegen de rand van het
trottoir terecht. Ze brachten mij thuis
met een taxi, en de dokter is er ge
weest en hij zegt, dat ik mijn voet
veertien dagen niet op de grond mag
zetten en wat wat moet ik begin
nen? Ik ben natuurlijk meteen mijn
baantje kwijt", jammerde zij. De baas
neemt mij stellig niet terug; want er is
een nichtje van deze of gene
die al lang hoopte, mij te verdringen.
Zij zal het nu natuurlijk inpikken! En
wat moet ik dan doen?"
Zij deed niets dan snikken, en ik
wist niet beter te doen dan haar mooie
handjes, die echter voor niets deugden,
zachtjes te strelen.
„En nu moet ik die dokter ook nog
betalen! En over drie weken komt de
huur weer! Wij moeten hier altijd om
de huur denken; thuis behoefde dat
nooit.. En Ik heb niets meer liggen,,
nu ik pas die fiets heb gekocht voor
onze Zaterdagmiddag. Is het niet af
schuwelijk? Wat zijn de meisjes, die
bij hun ouders thuis moeten blijven,
niet altijd jaloers op ons, omdat wij
ze vrij en onafhankelijk zijn! Als ze
maar eens wisten, hoe ellendig het is,
als wij ziek worden en niet meer dan
een shilling op zak hebben!"
Ik glimlachte even.
„Ja, jij lacht om alles, Tots, maar
ik ben er ernstig genoeg aan toe. Ze
ven en een halve shilling! Dat is alles
wat ik in de wereld bezit! En jij hebt
niets dan je vijf en twintig shilling in
de week!"
„Ja", dacht ik, „en zelfs dat kleine
salaris ben ik morgen kwijt, want als
ik de baas zég, dat ik zijn aanbod
niet kan aannemen, krijg ik bijna ze
ker mijn ontslag. Na zijn toespelling
op mijn werk, na al de waarschuwin
gen van meneer Dundonald, kan ik
weinig anders verwachten.
Het was echter nu het Ogenblik
niet, om mijn arm, wanhopend kame
raadje deelgenoot te maken van mijn
aanstaande ellende. Al zouden wij bei
den aan de grond zitten, dan moest
ik dat nog, voor het ogenblik tenmin
ste, voor haar stilhouden.
(Wordt vervolgd).
Hij ging voor in
gebed
Met de arrestatie van een 25-jari-
ge Haagse kantoorbediende heeft de
Rotterdamse politie een oplichter en
fantast in handen gekregen.
't Was tijdens een verjaarsfuifje,
dat een kennis van een politieman
vol trots vertelde, dat hij voor het
eerst van zijn leven een jonkheer in
zijn auto had gehad, „een fijne vent,
en zo doodgewoon" Hjj had hem ge
holpen op adressen in Rotterdam en
Den Haag een oude luitenantsuniform
te halen, bestemd voor een luit, wiens
goede uniform bij een auto-ongeval
in de soep gereden" was.
De politieman vond het een vreemd
geval en toog op pad, waarbij hij al
dra een aanknopingspunt had, dat
hem in contact met de „jonkheer"
bracht.
Een nader onderzoek deed vermoe
den, dat de man zich na de bevrij
ding hoofdzakelijk met oplichterijen
had bezig gehouden. In het concen
tratiekamp Wöbeling, waar hij enige
tijd had doorgebracht, had hij zich
reeds voor meer uitgegeven dan hij
was. Hij liet zich doorgaan voor een
dominè'szoontje en ging, om zijn be
wering geloofwaardig te doen schij
nen, voor in gebed, maar ondertussen
zou hij zijn medegevangenen öp ve
lerlei manieren bestolen hebben. In
Juli 1945 meldde hij zich by de B.S. in
een dorpje in de Achterhoek, waar hij
fantastische belevenissen uit het con
centratiekamp vertelde en een lezing
hield in tegenwoordigheid van de no
tabelen van het dorp, tijdens welke
hij beweerde de enige man te zijn, die
wist waar de slachtoffers uit zijn
kamp begraven lagen. Hij wist het
zelfs gedaan te krijgen een auto te
krijgen om de families der slacht
offers te bezoeken en een prachtige
verklaring van de B.S.-commandant
af te troggelen.
Met behulp van gestolen blanco for
mulieren stelde hij daarna zelf een
verklaring op waarin de burgemees
ters in Twenthe hem grote dank be
tuigden voor het vele belangrijke
werk, dat hij verricht had.
Later toog hij op audiëntie bij
hooggeplaatste personen, die hem op
hun beurt weer van aanbevelingsbrie
ven, nu echte, voorzagen. Hij liet zich
zelfs door een verslaggever van een
Amsterdamse krant interviewen, die
het verhaal met grote opmaak publi
ceerde.
Een Krommeniese fabrikant leende
hem na het verhaal gelezen te heb
ben, zijn auto, waarom hij wederom
had gevraagd.
Na vier maanden kon de eigenaar
de wagen zwaar beschadigd in Half
weg ophalen. Hij had er een goede
tfd mee gehad. Met vele vrouwen
had hij kennis gemaakt, dank zij zijn
„slee" en hij had kans gezien be
dragen van enkele honderden guldens
van verschillende er van los te krij
gen.
De menslievende stichting Puttens
jeugd misbruikte hij om bij fabrikan
ten goederen los te krijgen, die hfl in
plaats van voor het goede doel ten
eigen bate aanwendde.
