Dictator werd scheepstimmerman
MONICA
Bloedig geweld op Sicilië
Ir. JOH AN ROSENDAAL
Zijn wieg stond in
Hoorn
Wij spelen Bridge
Door een olifant
verpletterd
Wij luisteren morgen
naar
„Uit de bergen zullen de schoten knallen"
Czaar Peter de Grote
Hoera,
we gaan vooruit
PAMPUS-'PIRAAT door j. d. van exter
FEUILLETON
Verloofd.
Vrouw redde hond
Nylon kousen
De eerste vliegende Nederlander
Veertig jaar geleden, in 1907,
vier jaren nadat de Gebr. Wright
in Amerika met een primitieve
combinatie van latten, staaldra
den en spandoeken hadden bewe
zen, dat het, alle tegengestelde
beweringen ten spyt, toch werke
lijk mogelijk was te vliegen met
een apparaat zwaarder dan de
lucht, toen de demonstraties van
de Wright's nog werden be
schouwd als een aardig maar ge
vaarlijk spelletje, toen de luite-
.nant ter zee A. E. Rambaldo er
met veel moeite in slaagde bin
nen onze grenzen de belangstel
ling voor de vliegerij wakker te
schudden, toen leefde te Berlijn
nóg een Nederlander die onweer
staanbaar door het vliegen werd
aangetrokken en met ver voor
uitziende blik het vliegtuig een
grootse, ja fantastische toekomst
voorspelde.
Die Nederlander was de jonge
ingenieur John Rosendaal, die op
1 Juli 1877 te Hoorn het eerste
levenslicht aanschouwde.
Rosendaal studeerde aan de Tech
nische Hogescholen te Stuttgart en
Darmstadt, was op diverse grote
locomotieffabrieken in Kngciand;
België en Duitsland werkzaam,
maakte zich in 1901 zelfstandig, werd
Berlijns vertegenwoordiger van een
Amerikaans consortium en rustte
niet voor hy in die hoedanigheid in
oontact was gekomen met de Gebr.
Wright van wier toestel hjj een gron
dige studie had gemaakt.
Dat contact groeide uit tot goede
vriendschap en zo gebeurde het, dat
op 7 Oct. 1908 Rosendaal als eerste
Vliegende Nederlander by Le Mans
met Wilbur Wright de lucht in ging.
In 1909 organiseerde hij pp het
Tempelhofer Feld te Berlijn 'n vlieg
week bij welke de Anglo-Franse vlie
ger Hubert Latlas met zijn Antoinet
te eendekker sensationele demonstra
ties gaf en kort daarna maakte Lat
ham, wederom door de zorgen van
Rosendaal, een vlucht van Tempelhof
naar Johannisthal, de eerste over-
landvlucht in Duitschland.
PROPAGANDIST VOOR DE
LUCHTVAART
Daarmede was in dat land het ys
gebroken. En wanneer Rosendaal na
die gebeurtenissen wederom lezingen
hield en artikelen schreef over de
verstrekkende gevolgen welke het
vliegen zou hebben, zowel wat het
verkeer als wat de landsverdediging
betrof, bleek het aantal dergenen die
dat alles met een glimlach of schou
derophalen hoorden of lazen en Ro
sendaal een fantast noemden, al klei
ner en kleiner te worden.
Rosendaal heeft de luchtvaart van
haar geboorte af meegemaakt en tot
op de dag van heden heeft htj door
al die jaren heen als manager, tech
nisch adviseur, animator en geest
driftig en overtuigend propagandist
daadwerkelijk aan haar ontwikkeling
meegewerkt.
In 1913 was het aan Rozendaal's
initiatief te danken, dat Alfred
Friedrich als eerste Duitser met een
Duits toestel (Erich Taube) de voor
die tijd enorme rondvlucht Berlijn—
ParijsLondenAntwerpen Ber
lijn maakte.
In 't zelfde jaar werd hij by Kon. Be
sluit als deskundige en technisch ad
viseur toegevoegd aan een militaire
XXX.
In onze laatste rubriek gaven wij het
volgende spel ter bestudering.
De kaartverdeling was als volgt:
S. a, 9
H. h, 5. 4, 2
R. 10. 6, 5, 4, 3. 2
KI. 4
S. 4, 2 S. 10, 8, 5
H. b. 10, 8 H. v. 9, 7, 6
R. h, b, 9, 7 R. V, 8
KI. h, v, 10, 2 KI. 8, 6, 5, 3
S. h, v, b, 7, 6, 3
H. a, 3
R. a
KI. a, b, 9. 7
Zuid moest op dit spel groot slam
schoppen spelen. West kwam uit met
klaver heer.
Om aan zijn contract te voldoen moet
Zuid als volgt spelen:
le slag kl. heer-4-3-aas. 2e slag ruiten
aas-7-2-8.
3e slag kl. boer-vrouw-sch. 9 kl. 5
4e slag. ruiten 3-vrouw-sch. 3-ruiten 9.
5e slag. kl. 9-10-sch. aas-kl. 6.
6e slag. ruiten 4-harten 6-sch. 6 rui
ten boer.
7e slag. sch. heer-2-harten 2 sch. 5.
8e slag. sch. vrouw-sch. 4-ruiten 5-
sch. 8.
9e slag. sch. boer-kl. 2-ruiten 6-sch 10
En wanneer Zuid ïu in de 10e slag de
laatste troef 7 speelt, komen beide te
genspelers in dwangpositie. Als West
een harten wègdoet gaat de ruiten 10
in N. weg. Zou West ruiten heer weg
doen. dan behoudt Noord h-5 van har
ten en ruiten 10 en de laatste 3 slagen
zijn voor N-Z.
West doet dus een harten weg. Dan
in N. ruiten 10. Oost moet dan ook een
harten wegdoen om klaver 7 in Zuid
niet vrij te maken.
M°n bestudere aandachtig deze mooie
dubbele dwangpositie.
In onze volgende rubriek een ander
spel.
commissie welke tot taak had vlieg
tuigfabrieken te bezoeken en toestel
len voor het Nederlandse leger 'aan
te kopen. Tijdens de daarop volgende
oorlog hield Rozendaal in Den Haag
een lezing welke o.a. werd bijge
woond door H.M. de Koningin Moe
der, Z.K.H. Prins Hendrik, de Minis
ter van Oorlog, benevens vele offi
cieren en de burgemeester van
's-Gravenhage.
VOORUITZIENDE BUK
Vermelding verdient het feit, dat
Rosendaal op die lezing met nadruk
zijn voorspelling herhaalde, dat er 'n
geregelde vliegdienst op Ned. Indië
zou komen en dat zich binnen afzien
bare tijd het wonder zou voltrekken,
dat men binnen 4 dagen naar Indië
zou kunnen reizen. Met kracht en
klem pleitte hij voor het reeds tijdens
de oorlog treffen van die maatrege
len welke voor het in het leven roe
pen van die vliegdienst nodig waren.
Het zou niet doenlijk zijn een op
somming te geven van de vele voor
drachten welke Rosendaal over de
luchtvaart hield en de artikelen wel
ke hij erover schreef in dagbladen en
tijdschriften.
In 1937 werd Rosendaal welver
diend benoemd tot ridder in de orde
van Oranje Nassau.
Van nabij zag hy in Berlyn de op
komst van het Hitler-regiem en wie
hem kent zal weten hoe ontsteld hij
Een merkwaardig ongeval met do
delijke afloop heeft zich te Ant
werpen voorgedaan. Toen men in
de haven bezig was dieren af te
laden uit de Belgische Congo,
welke bestemd zijn voor Belgische
en Europese dierentuinen, werd
een der olifanten plotseling ze
nuwachtig. Hij stormde op een
der bewakers toe, wierp deze op
de grond en verpletterde hem.
bij zijn geregelde bezoeken aan Den
Haag was over de zorgeloosheid hier
te lande ten opzichte van de snel na
derende en niet meer te keren oorlog.
Reeds tijdens de vorige wereldoor
log beticht van spionnage ten gunste
van de Entente en onder steeds ster
ker druk gerakende van de Hitier-
groep die zijn medewerking vroeg
en tenslotte zelfs eiste, achtte Ro
sendaal het bij het uitbreken van de
nieuwe wereldbrand wenselijk om,
met achterlating van velen die hem
lief waren en van veel waaraan hij
was gehecht, zijn geliefd Berlijn te
verlaten en zich in Den Haag te ves
tigen.
STILL GOING STRONG
En nu werd hrj op 1 Juli 70 jaar!
Wie denkt, dat hij op deze leeftijd
wel veel van zijn activiteit zal hebben
verloren, vergist zich, nóg is hij pu
blicist, nóg houdt hy lezingen, Nog
maar enkele maanden misschien ge
leden hield hy in „Ponoma" voor het
Kon. Instituut van Ingenieurs en
voor de Kon. Nederl. Vereniging voor
Luchtvaart een lezing over de ideeën
van prof.Kurt Wiesinger uit Zilrich
betreffende speciale spoorlijnen op
welke met ultra licht gebouwd mate
riaal gereden zal kunnen worden met
een snelheid van circa 500 K.M. per
uur.
Alweer iets fantastisch! Maar let
op het komt!
G. B. B. BOSCH VAN DRAKESTEIN
HILVERSUM I (301 m.) geeft nieuws
om 7, 8, 1, 7, 8 en 10.30 uur. KRO:
7.15 Ochtendgymnastiek. 8.15 Pluk
de dag. NCRV: 10 uur Leger des
Heils. 10.15 Morgendienst. KRO:
11 De Zonnebloem. 11.50 Familiebe
richten. 12.30 Lunchconcert. 1.30
Welk boek? 1.45 Vrouwenvaria.
NCRV: 2 Cellorecital. 2.30 Reünie
van Philips-commando. 4 Bijbellezing
4.45 Omroeporkest. 5.45 Concert
Zwitserse musici. 6.15 Nieuwe opna
men. 6.30 Ned. Strijdkr. 7.15 Mij
kleine melodietjes. 7.45 Regerings
voorlichtingsdienst. 8.05 Van dit van
dat, van alles wat. 8.15 Sans Souci.
8.55 Die Delftse Sanghers. 9.30 De
vaart der volkeren. 9.50 Gram. pla
ten. 11 Nieuwe Nederl. muziek.
11.30 Rustige avondklanken.
HILVERSUM II (415 m.) geeft nieuws
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. AVRO:
7.15 Ochtendgymnastiek. 8.15 Och-
tendrhythhme. 8.45 Orkestsuite.
9.15 Morgenwijding. 9.35 Arbeidsvita
minen. 10.30 Van vrouw tot vrouw.
10.50 Kleutertje luister. 11 Een
plaatje en een praatje. 12 Lyra Trio.
12.35 Gerard van Krevelen. 2 De
viouw binnen en buiten haar huis.
3 Voor zieken en gezonden. 4 U kunt
het geloven of niet! 5 AVRO-kalei-
doscoop. 5,20 De vacantie komt in 't
zicht. 5.50 Rijk overzee. 6.15 Sky-
masters. 6.45 Sportpraatje. 7 Ber
nard Person. 7.30 Volksmuziekschool
8.05 Bij de jubilerende Snip en
Snap. 9.30 Ensemble „De speeldoos".
10.20 Het Vaudeville orkest. 11.15
Dutch Swing College.
(Van een U.P.-correspondent.)
„Sicilië is en blijft Sicilië" met
de Maffia, de landbezittere en de
separatisten. Wy hebben politiek
en armoe en bandieten. Maar het
communisme is iets nieuws. Het
is niet Siciliaans en de Sicilianen
houden niet van nieuwigheden. De
communisten zeggen, dat zij de
verkiezingen hebben gewonnen,
maar zij zullen merken, wie ge
wonnen heeft, want „uit de bergen
zullen de schoten knallen". Dat is
de mening van een oude Siciliaan-
se krantenverkoopster in Palermo,
geuit in haar wonderlijk Siciliaans
dialect, een mengelmoes van La
tijn, Spaans, Italiaans, Grieks en
Arabisch.
„Die geweren uit de bergen" hebben
reeds enkele malen gesproken. Op 1
Mei doodden zij 11 betogende arbei
ders en enkele dagen geleden knalden
de schoten opnieuw, ditmaal niet uit
de bergen, maar uit snelrijdende
auto's.
De meeste Italianen geloven, dat
hun geliefde en haast legendarische
Maffia leider Salvatore Giuliano de
man is die de „oorlog" van de ban
dieten tegen de communisten leidt, een
strijd, die nieuwe onrust brengt op
het van nature zo onrustige eiland en
die reeds meer dan 30 mensenlevens
Czaar Peter de Grote van Rus
land, de man die de kiem van de
grootheid van Rusland heeft ge
legd, die Rusland de blik naar het
Westen heeft doen wenden, die
Czaar heeft als een gewone
scheepswerker gezwoegd op de
scheepswerven van Zaandam. Drie
en een halve eeuw na zijn dood
herdenken en hervieren wij deze
ongewone bezigheid van iemand,
die Koning was in zijn land.
In onze tijd heeft het niets vreemds
meer, dat iemand die aan de draai
bank gestaan heeft, of iemand, die
met kranten heeft gevent, een gezien
en geëerd man wordt. Maar wij zou
den het wel dubbel vreemd vinden als
iemand, die in eer en aanzien bij het
volk hoog staat aangeschreven, zijn
jacket uittrekt of zijn „hoge zije"
aan de kapstok hangt en weer de ge
wone hamer hanteert of de schoffel
of de zeis. Zo iets was alleen mogelijk
heel vroeger in de bloeitijd van de
Romeinse Republiek, toen men de
legeraanvoerders en de hoogste be-
stuurs-ambtenaren van de ploeg weg
riep, terwijl zij rustig na het beëindi
gen van hun ambtsbezigheden terug
gingen naar de ploeg om de vóór ver
der te trekken, die nog maar half af
was en die zij zo hadden moeten
laten liggen.
Maar ook Czaar Peter de Grote zag
in de handenarbeid niets minderwaar
digs. Hij was de aangebedene van het
Russische volk, welks lot hij geheel
alleen in handen had. Met volle be
wondering kon hij echter staan kijken
naar de fraaie schepen, die uit het
Westen hun cultuurgoederen kwamen
ruilen tegen de natuur-rijkdommen
van zijn land. Zijn hand kon glijden
langs de gebogen rompen, die het wa
ter trotseerden. En hij genoot als hij
de wapperende zeilen zag, die door de
wind het schip voortjoegen. Hij ver
langde ernaar zo'n schip zelf te kun
nen maken. Het denkbeeld betoverde
hem te kunnen zeggen „dat schip, dat
daar vaart, is het werk van mijn han
den", of tenminste, „aan de bouw van
dat schip heb ik meegewerkt" en mis
schien zelfs eens „dat schip heb ik
ontworpen". En hij begon zijn einde
loze onderhandelingen met het meer-
hoofdig bestuur van de Republiek der
Nederlanden. Hij, de dictator, de al
machtige in zijn land, zal dikwijls
woedend geweest zijn op de langzame
voortgang, die de besprekingen had
den over de uitwisseling van Russi
sche ongeschoolde arbeiders tegen
Westerse kooplieden. Want hij mocht
zich de beschaafde omgangsmanieren
hebben eigengemaakt, die hij nodig
had om met het Westen in contact te
komen, zijn gehele inborst was nog
zoals hij die van zijn Vader geërfd
had: barbaars.
Eindelijk mocht hij schaven en
scheepswanden klinken. Niet bekend
als de grote Czaar, over wie iedereen
sprak, maar als een van de gewone
ambachtslieden. En hij mocht teke
ningen voor nieuwe schepen zien
groeien en hij mocht het papier van
de tekeningen langzaam vorm zien
aannemen in het hout.
Het genoegen, dat hij daarin vond,
zal maar moeilijk begrepen kunnen
worden tenzij men zelf zich de vreug
de herinnert, die verbonden is aan het
verwerkelijken van een ontwerp.
Die vreugde bracht Czaar Peter er
toe, zijn Czaren-kroon tijdelijk te ver
wisselen voor het werkmans-voor-
schoot.
Daardoor heeft hij aan zijn volk,
buiten vele andere dingen, een nieuw
ambacht gegeven, een nieuwe bron
ook van vreugde en verdienste: het
scheepmaken. V. B.
„De V. S. beschikken thans over
voorraden atoombommen van een
nieuw en verbeterd type, voldoen
de volgens gewoonlijk conserva
tieve kringen om iedere grote stad
ter aarde te vernietigen", aldus
schrijft dr. Robert Hutchins.
Het type atoombom, dat men
op Hirosjima en Nagasaki heeft
neergeworpen, is volgens dr. Hut
chins al weer uit de tijd.
Copyright R.D.P
DE VERBASTE SOLDATEN KUNNEN WE1NI6 DOEK DAAG.
DE QPOK HEN VERBLINDT...DE JCHEF" HEEFT ZUN
BUIT EN IS NIET VAN PLAN ZICH DIE TE LATEN OHT-
EH DANJUIST ALS DE SOLDATEN ZICH EEN
BEETJE HERSTELD HEBBEN VAN DE SCHRIK
KOLKT EEN NIEUWE ROOKWOLK OP
NAAR HET ENGELS
VAN BERTA RUCK
DOOR: J. JORISSEN
16
„Het spijt mij heel erg, meneer Wa
ters, maar ik wist er niets anders op.
Zij waren oude vrienden van mijn va
der, zij zouden het vreemd gevonden
hebben, dat ik zo alleen met u uit
lunchen was".
„Natuurlijk, natuurlijk", antwoordde
mijn chef geruststellend. „Ik begreep
het best".
Begreep hij de situatie?
Niet geheel, denk ik. Arme Syd
ney! Nooit te voren was ik er zo dicht
bij geweest, om verliefd op hem te
worden.
De Baas was echter nog aan het
woord.
„Eigenlijk spijt het mij niet, dat de
ze gelegenheid zich heeft voorgedaan.
W ij zullen het evenwel nu wel spoedig
dig publiek moeten maken".
„Ja", stemde ik toe en ik voelde,
dat het hart mij weer in de schoenen
zonk.
Wij waren intussen bij Piccadilly
Circus gekomen, en voor ik wist, wat
hij ging doen, was meneer Waters
overgestoken naar de bloemenmeisjes,
wier manden vol kleurige bloemen zo
vrolijk afsteken tegen de stenen ach
tergrond van de fontein.
In een ogenblik was hij terug met
een bosje grote, rode, heerlijk rieken
de anjelieren.
„O, maar dat had u niet moeten
doen", begon ik. Toen besefte ik, dat
dit er ook bij hoorde en dat zeker
nooit eerder iemand onder zo weinig
romantische omstandigheden bloemen
had gekregen van een jonge man, en
dat ik beter deed, het cadeau van Still
Waters met enig vertoon aan te ne
men.
Ik stak de mooie, rode anjers op
my'n manteltje. Terwijl wij naar de
City terug reden in een taxi, nam de
Baas het woord.
„Juffrouw Trant, ik heb u nog iets
mee te delen", begon hij. Ten eerste,
als ik het zo zeggen mag, vind ik dat
u u goed weet te kleden".
Kort en krachtig: niemand zou zijn
woorden als een compliment be
schouwd hebben.
„Ik mag uw manier van kleden
voor het kantoor. Altijd is u netjes en
ladylike. Geen oorbellen, geen hals
kettingen en ingewikkelde japonnen,
zoals sommigen die hebben. Alles, zo
als ik het graag voor een kantoor zie.
Als ik u echter meer mee uit neem,
zult u, denk ik, een paar speciale
middag- en avondjaponnen moeten
hebben en een avondmantel enz. Ik
weet niet, hoe al die dingen precies
heten, maar u weet ongetwijfeld, wat
u daarvoor nodig hebt. Het hoort na
tuurlijk bij onze overeenkomst, dat
begrijpt u wel.
De vrouw van een kennis van mij
heeft zo'n eerste klas zaak. Ik zal hem
het adres vragen. Dan kunt u er heen
gaan".
„U kunt dan alles aanschaffen, wat
u nodig hebt en mij de rekening zen
den".
„Neen, dat niet, als je blieft", viel
ik hem haastig in de rede. Mijn chef
keek mij aan. Iets van zijn onverstoor
bare kalmte was verdwenen en zijn
gelaat drukte verwondering uit.
„Wat bedoelt u?" vroeg hij.
„Als u het goed vindt, zou ik dat
liever niet doen", zei ik, met opgehe
ven hoofd, maar ik voelde, dat ik zo
rood werd als de anjers, die ik tussen
mijn mantel had gestoken.
Mijn stem beefde ook enigszins, want
dit was de eerste maal, dat ik mijn
eigen gevoelens uitsprak tegenover
hem.
„Ik weet wel, dat het lijkt, alsof ik
een mug wil uitzuigen, waar ik toch
bereid ben, zoveel kamelen door te
slikken. Ik zal natuurlijk voor de ja
ponnen en de rest zorgen, maar u
moet mij toestaan, die van mijn toe
lage mijn salaris te betalen".
Hij keek mij aan, alsof hij niet wist
wat hij doen moest.
„Dat lijkt mij niet eerlijk tegenover
u. Het betekent, dat u uw eigen geld
uitgeeft voor dingen, die, ja, naar ik
meende, tot de onkosten van onze
overeenkomst behoorden".
Ik voelde mij ver van op mijn ge
mak.
„Ziet u zelf niet in, dat ik u onmo
gelijk kan toestaan, mijn japonnen te
betalen mij japonnen te geven?"
„Maar begrijpt u niet dat ik u
vanzelf andere dingen zal moeten ge
ven en dat u mij dat zult moeten toe
staan?"
„Andere dingen? Wat bedoelt u?"
„Wel, cadeautjes. Wat weet ik zelf
niet precies. U zult waarschijnlijk eens
met mij langs de winkels moeten gaan
en het mij vertellen. U weet zelf het
beste, wat een meisje graag zou laten
zien aan haar kennissen als cadeau
tjes, gedachtenisjes, snuisterijen enz.,
die zij van de man gekregen heeft,
waar zij ogenschijnlijk mee geënga
geerd is. Het hoort nu eenmaal bij de
ze geschiedenis". (wordt vejvo^gd)
heeft gekost. De Sicilianen geloven in
de Maffia, omdat zij nooit iets anders
gezien hebben. Van de 12e eeuw af
opereert deze organisatie als een soort
Robin Hood-bende om de rijken te
bestelen ten behoeve van de armen
Er. sedert Giuliano's naam voorkwam
onder de ondertekenaars van het anti
communistische manifest, dat op het
toneel van de zeven bomaanslagen en
mitrailleuraanvallen op communisti
sche hoofdkwartieren werd gevonden,
doodverft de gemiddelde Siciliaan
Giuliano als de aanstichter van deze
aanvallen. De communisten zelf, de
politie en de regering in Rome achten
een deelname van de Maffia-leider
aan de terreur niet onmogelijk, maar
zij zijn veeleer van mening, dat Giu
liano zich laat betalen door reaction-
naire elementen en door rijke grond
bezitters, terwijl de gewone Siciliaanse
bevolking denkt dat de bandietenlei
der „voor eigen rekening" werkt. Zo
als onze oude krantenverkoopster in
Palermo denkt.
De verhalen, die over Giuliano de
ronde doen zijn legio. Een van de
meest recente en meest hardnek
kige was afkomstig van 'n Ameri
kaanse journalist, Michael Stern,
die ergens in een olijventuin ten
Z. van Palermo de bandietenlei
der beweert ontmoet te hebben. De
man maakte een foto van Giuliano
gezeten naast een bord, waarop te
lezen staat: „Weg met de communis
ten, leve Giuliano".
UITGEBREIDE SPEURTOCHT.
Of de Amerikaan werkelijk met de
Maffia-chef zelf gesproken heeft of
slechts met iemand die zich voor hem
uitgaf, is niet na te gaan. De Siciliaanse
politie heeft een uitgebreide speurtocht
naar de bandiet georganiseerd, maar
met geen resultaat,want niemand had
Giuliano gezien". En een ieder, met
wien de duizenden politiemannen, ca
rabinieri en soldaten, die aan de speur
tocht deelnemen, spraken, herinnerde
zich een voorval, waarbij een vermoor
de Siciliaan tegen een boom was ge
vonden met een briefje op zijn borst
gespeld: „Dat is 't lot van hem die in
lichtingen geeft over Giuliano".
Intussen lijkt de situatie op het
eiland zeer onrustig te blijven. De aan
gevallen communisten, die immers niet
geloven in een werkelijk onafhankelij
ke actie van de Maffia, maar die hun
politieke tegenstanders er achter ver
moeden, zullen zich niet gemakkelijk
bit de intimidaties neerleggen, al is de
reactie van de linkse partijen vrij ge
matigd geweest. De schuld werd geheel
geworpen op de „reactionnaire agrari
sche groepen" en van de regering werd
gevraagd de schuldigen te straffen,
doch geen anti-democratische tegen
maatregelen te nemen, zolang er van
de andere kant geen systematische bur
geroorlog zal worden ontketend. „Wij
zijn niet bang voor reactionnaire moor
denaars", zegt het communistische ma
nifest.
Maar de gemiddelde Siciliaan denkt:
het zijn niet de reactionnaire landeige
naren, die hier achter zitten, maar het
is onze Giuliano zelf, de „vrije" Sicili
aan, die zich keert tegen het on-Sicili-
aanse communisme.
In Maart van dit jaar heeft mevrouw
G. H. H. L. BoumanOffereins te
Zutphen, met gevaar voor haar eigen
leven, een hond gered, die op een ijs
schots in de vaart achter haar tuin in
doodsgevaar verkeerde. Gekleed sprong
zij te water, en zonder zich te bekom
meren aan de verwondingen die zij op
liep aan de ijsschotsen, nam zij het dier
mee naar haar woning en verzorgde
hem als een kind.
Gelukkig bracht zij het er zelf ook
goed af. Deze moedige daad heeft de Ne
derlandse vereniging tot bescherming
van dieren beloond met de medaille,
die haar Maandagmiddag is overhan
digd.
Er heerst onder de dames verschil
van mening over de duurzaamheid
van de zo zeer geroemde Nylonkou
sen. Er zijn er, die beweren, dat ze
jaren lang mee kunnen, anderen heb
ben in dit opzicht slechte ervaringen.
Het spreekt vanzelf, dat de Nylon
kousen niet lang mee kunnen als ze
met op de juiste wijze behandeld
worden.
Het is zeer gewenst de kousen,
vóór men ze gaat dragen, een etmaal
in koud water te leggen. Ook mag men
nooit nalaten, de kousen 's avonds in
koud water te wassen. Nu en dan
moet men zelfs de kousen een goede
beurt geven, maar dan in koud' zeep
sop.