WIJ VIEREN WEER FEEST
BURDOR
C3@R
ALKMAAR—
Geh
e
October
Alkmaar - Leiden
Wat er aan de „optocht"
vooraf gaat
KR
PHILIP
8 October weer een dag
van blijheid over onze vrijheid
i
en hei huis van Oranje
ledere dag met 'n lach!
„De stadt van Alcmaer behielt de croon;
Zij gaven de Spangjaerts cranssen:
Pijpen en trommelen ginghen daar schoon,
Men speelde daar vreemde danssen.
De Spangjaerts stonden daar vergaert,
Zij dansten een nieuwe Spaansche galjaert,
Maar zij vergaten te comen in de schansen.
HET OUDE STADHUIS
badend in een zee
van licht
Alkmaar's ontzet
met I
STAAT
I VAN UW
ZIET Hl
ETALA
Typen
Steno
Tac
Talen
Conversatie
Handels
correspondent
Boekhouden
Middenstand
diploma
S. P. D.
Boekhoudt
Moderne bedri
administratie
r „De liefde tot zijn land is ieder aangeboren", heeft Vondel eens gezegd.
Hoeveel te meer dan moet dat de liefde voor de eigen stad zijn, bovenal
wanneer die stad in onze roemrijke vaderlandse historie met ere vermeld
wordt.
Van Alkmaar is eens de Victorie begonnen, dat wil zeggen, dat het onze
stad was waar in de tijd toen geheel ons land in angstige spanning om ver
lossing van het Spaanse juk smeekte, het eerst 't licht der vrijheid gloorde.
Alkmaar was trouw aan de Prins,
Alkmaar had het aangedurfd op een
hoogst gevaarlijk tijdstip de zijde der
kleine verdrukte groep te kiezen. Alk
maar sloot zijn poorten toen de Spaan
se legerscharen de stad naderden en
mannen, vrouwen en kinderen voerden
een heldhaftige en uiterst bloedige
strijd voor onze vrijheid.
Niet alleen voor de vrijheid van
eigen stad, maar voor die van het ge
hele land, want van de vraag of de
stad al dan niet in 's vijands handen
zou vallen was op dat ogenblik van de
grootste betekenis voor de vrijheid van
ons gehele vaderland.
Alkmaar heeft de beproeving van het
beleg dapper doorstaan en het ontzet
van deze stad is voor de geschiedenis
van ons land van de groctste betekenis
geweest.
VAN ALKMAAR BEGINT DE
VICTORIE.
Van Alkmaar begint de victorie! Het
Is een gevleugeld woord geworden en
zoals thans nog onze kaasmarkt onze
stad een wereldberoemde naam heeft
gegeven, zo blijft voor alle vaderlan
ders aan de naam Alkmaar de herinne
ring verbonden aan een der r jemrijk-
ste feiten uit onze historie.
Dal wij dit dankbaar herdenken be
wijst niet alleen de naam „Alcmaria
Vicirix" op ons wapen en als naam
voor diverse verenigingen, maar ook
het feit dat de stad onze ontzetdag
8 October ieder jaar weer op feeste-
telijke wijze gaat herdenken.
De heer Nachbar, oud-secretaris der
feestcommissie, heeft in dit nummer
van onze courant laten uitkomen, dat
er in het begin van de twintigste eeuw
eer tijd geweest is waarin het nationaal
gevoel althans wat onze stad betreft
enigszins verslapte en dat men het
„herdenkingsfeest" heeft overgelaten
aan wat jeugdige enthousiasten, die
met wat vuurwerk en met een uit de
inhoud van vuilnisbakken gestookt
vuurtje op het Waagplcin voor een
soort feest zorgden, dat die naam aller
minst verdiende.
Maar uit Alkmaarse jongeren is
toen het besef gekomen, dat het
anderd moest en ook anders kon.
De ontzetvereniging kreeg nieuw
bloed en nieuw leven en vanaf die
tijd dateert een nieuwe bewustwor
ding, een nieuw besef van de gro
te betekenis van ons ontzet en van
de noodzakelijkheid om dat door
de gehele burgerij op passende wij
ze te laten vieren.
ALGEMENE FEESTVIERING
En men ziet hoe dat besef in verloop
van jaren tot een spontane algemene
actie is gegroeid.
Er is een tijd geweest, dat de katho
lieken zich afzijdig hielden en dat men
er nog aan twijfelde of deze groep stad
genoten aan de algemene feestviering
wel medewerking kon verlenen.
Was niet Alkmaars strijd eigenlijk
een geloofsstrijd geweest, was Alva met
zijn huurlingen niet de afgezant van de
Koning van Spanje, die hem naar het
verre Noorden had gestuurd om hier
aan de ketterij voorgoed een einde te
maken?
Het was een vraag, die haar beant
woording vond in de uitspraken van
katholieken wier stem gezag had, o.a.
Pater Willibrordus Lampe O.F.M., die
in zijn boek over de Alkmaarse marte
laren uit de Spaanse tijd duidelijk liet
uitkomen, dat de katholieken in die
dagen nimmer aan de Spaanse zijde
hadden gestaan en als goede vaderlan
ders de vrijheidsstrijd van ons volk in
alle opzichten gedeeld hadden.
Toen is er met bisschoppelijke goed
keuring besloten, dat ook de katholie
ken aan onze ontzetviering zouden
deelnemen en hoe zij dat doen met
welk een toewijding en enthousiasme
is ieder jaar weer uit hun spontane ac
tie gebleken. Met hun medewerking is
het ontzetfeest eerst recht in het teken
van een algemeen stadsfeest gekomen
en dat men gevoelt, dat het ontzet iets
is, dat in het bijzonder ons, Alkmaar-
ders, aangaat is gebleken uit het vor
men van talloze buurtverenigingen die
als om strijd trachten hun straten het
mooiste aanzien te geven.
Maar niet alleen daarin ligt de grote
betekenis van onze 8 October-herden-
king.
EEN ERNSTIG WOORD.
Naast de feestviering past een ernstig
woord, een woord van herinnering en
overdenking.
Dat is in verloop van jaren uitgespro
ken door de mannen, die als goede va
derlanders en bovenal als goede Alk-
maarders doordrongen waren van 1 de
grote historische betekenis van deze
dag.
Met welk een enthousiasme heeft
destijd de oude heer Ringers in het
Victoriepark zijn gloedvolle redevoe
ringen gehouden, van hoeveel liefde
voor ons land en zijn historie getuig
den niet de toespraken van kapitein
Blaauw. oud-directeur van de Cadetten
school, die als weinige anderen een
kenner van onze historie was en juist
daardoor zo goed was doordrongen van
de grote betekenis van deze dag voor
ons gehele land en voor onze stad in
het bijzonder.
Hoe hebben zij in woord en geschrift
meegewerkt om de Ontzetvereniging
tekenis van de pers niet miskend en
daar hun onvermoeid streven is in de
harten en hoofden van alle Alkmaar-
ders de gedachte geboren, dat er een
spontane algemene medewerking moet
zijn om de feestviering in alle opzich
ten te doen slagen.
DE DAGEN DER ONDER
DRUKKING.
Hoe hebben wij in het bijzonder dit
hoogtepunt van de dag de rede bij
het beeld gemist tijdens de bezetting,
toen onze vijanden blijkbaar bevreesd
waren voor het opwekken van nationa
le gevoelens en van het hijsen van on
ze lands- en stadvlaggen, die hoe eer
hoe liever moesten verdwijnen.
Wij hebben op 8 October in de oor
logsjaren op het tijdstip dat de tradi
tionele rede zou worden gehouden wel
eens een wandeling door het Victorie
park gemaakt. De enige bezoekers wa
ren wat oude mannetjes, die tussen de
vallende bladeren de stelen van hun op
zijn kop bengelend pijpje zagen en zich
koesterden in het zonnetje.
Vanuit een nabij gelegen garage
klonken de luidkeels geschreeuwde be
velen van een of andere Herr Haupt-
mann en onze Victorie-engel stond daar
eenzaam en alleen, de arm naar boven
en de hand gereed voor de krans, die
niet zou worden opgehangen.
Laten wij niet meer aan die duistere
tijd denken.
Dat is voorbij en wij kunnen slechts
hopen, dat wij zoiets verschrikkelijks
geen tweede keer zullen beleven.
WEER VRIJ EN ZELFSTANDIG
Nederland is weer vrij en zelfstandig
en nimmer hebben wij Alkmaarders
dat sterker gevoeld dan toen wij
weer bijeen waren bij het Victoriebeeld
waar Ir. J. Ringers op de plaats stond
waar zijn vader zo vele jaren de bete
kenis van deze dag geschetst had en
waar de zoon, als zijn waardige opvol
ger, de strijd onzer voorvaderen met
zoveel gloed en enthousiasme heeft be
sproken.
En ook in onze stad heeft men dank
baar de gelegenheid aangegrepen weer
als van ouds te gaan feesten.
Straten waren weer versierd, vlag
gen waren weer uitgestoken, het caril
lon liet weer zijn vaderlandse liedekens
horen.
En nu zal het weer crescendo
gaan, want het oude enthousiasme
was niet gedoofd en het smeulende
vuur slaat uit met nieuwe vlam
men.
Nauwelijks is de winkelweek
achter de rug of opnieuw verschij
nen overal palen en masten om
onze stad een feestelijk aanzien te
geven.
Straks zullen de feestklanken weer
het straatrumoer overstemmen en zal
Alkmaar in vredelievende wedijver
tussen talloze buurtverenigingen
weer een stad vol groen en bloemen
zijn, een stad, die in de avond door haar
feeërieke verlichting een sprookjesach
tige aanblik zal krijgen en waar dui
zenden uit onze omgeving zullen sa
menkomen om onze feeststemming te
delen.
HET WAKKERE BESTUUR.
Het wakkere bestuur der 8 October-
vereniging, waar in het bijzonder de
jongeren een nieuwe geest tot drang
naar een algemene en spontane feest
viering hebben geschapen, heeft weer
voor een uitstekend programma ge
zorgd en wie het boekdeel ziet waarin
de blijde gebeurtenissen tot in alle
finesses worden beschreven, kan niet
anders dan bewondering en waardering
hebben voor de mannen van het initia
tief en van de daad, die ons op de oude
paden hebben teruggevoerd.
Alkmaar leeft weer, Alkmaar streeft
weer, Alkmaar herdenkt weer de grote
dagen van zijn verleden.
Spontaan en algemeen zal er weer ge
feest worden en wij kunnen hier nog
slechts de hoop uitspreken, dat 8 Octo
ber een mooie herfstdag zal zijn waar
op alles wat wij aan blijdschap in ons
hebben en willen uiten zo goed moge
lijk tot zijn recht kan komen.
Op de 300ste gedenkdag van Alk
maars ontzet was het Zijne Majesteit
Koning Willem III, die bij de huldiging
in het Victoriepark aanwezig was en
daardoor aan die herdenking de groot
ste luister heeft gegeven.
Vijftig jaar later, op 8 O.:'ober 1323,
waren het H.M. de Koningin /Vilhel-
mina en Haar gemaal Prim Hendrik,
die Alkmaar op de feestdag bezochten
en als bewijs van Hun grote belang
stelling in dit roemrijke feit onzer va
derlandse historie, een krans aan de
voet van het Victoriebeeld hebben ge
legd.
Toen is het feest in Alkmaar op
luisterrijke wijze gevierd.
Het bestuur der Alkmaarse Ontzet
vereniging heeft toen een door de heer
C. Nannes Gorter verzorgde fegsicou-
rant uitgegeven, waarin niet alleen de
voorzitter en de oud-voorzitters van de
Ontzetvereniging een gedachtenis
woord hebben geschreven, maar waar
in ook talrijke bekende staatslieden, mi
litairen en historici hun gedachten
over de betekenis van Alkmaars ont-
8 October -revue in
November
Alkmaar herbergt binnen zijn
muren een tweetal ras-artisten,
amateurs weliswaar, maar dan
amateurs, die het klappen van de
zweep kennen en al jaren lang
met het revue-bijltje hebben gehakt.
Wie kent ze niet, deze mensen,
Piet Cloeck en Guus Verhoeven?
Dit jaar komt de 8 Octobervereniging
met een revue, die speciaal voor deze
gelegenheid werd samengesteld en die
een groot succes belooft te worden.
Daarin hebben wij aanleiding gevon
den, de heer Cloeck een en ander te
gaan vragen over deze revue, die wel
iswaar pas in November zal gaan
draaien, maar waarvan toch wel wat
verteld mag worden.,.
„Al vanaf begin Augustus", zo ver
telde ons de heer Cloeck, „zijn wij be
zig met de repetities en het andere
voorbereidende werk".
De hele revue wordt oorspronkelijk
en alles is eigen werk. Natuurlijk zijn
er scetches in verwerkt, geschreven
door beroepsmensen als Roland Wagter
of Ben ter Hall, maar de origineelste
vondsten, de pakkendste taferelen ko
men voort uit eigen initiatief.
Er zullen maar liefst een 45 mede
werkenden zijn, allen amateurs, alleen
de musici zijn beroepsmensen onder
leiding van Joh. Gerritsen.
Wij zullen van het programma niet
teveel verklappen, want dan zou de
aardigheid eraf gaan, maar wel willen
wij vertellen, dat er geheel nieuwe,
oorspronkelijke décors komen, dat er
korte schetsen zullen zijn, balletten,
liedjeszangers, conferenciers, en alles,
v/at bij een goede revue behoort.
Demi-finale en nog enkele program
mapunten zijn speciaal ingesteld op de
8e October en daarom verdient deze
revue zeker alle aandacht van de Alk-
zet hebben weergegeven en in het bij
zonder tot uitdrukking brachten hoe
Alkmaar en Oranje altijd één en on
verbrekelijk zijn geweest.
Ruim twee jaren nadat de laatste
Spanjaard van Alkmaar was verdre
ven heeft Prins Willem van Oranje de
steden van het Noorderkwartier be
zocht en de Alkmaarse historieschrijf
ster Mej. M. W. Maclaine Pont heeft er
van getuigd hoe groot de blijdschap en
vreugde geweest zijn. welke zijn komst
hier heeft veroorzaakt.
Men riep elkander toe: „Vader Wil
lem is gekorpen!" En dat met zoveel
liefde, dat men „de blijdtschap in 't
herte wezijde, uit de aensichten mocht
scheppen".
Die verbondenheid van Alkmaar aan
ons vorstenhuis heeft in verloop van
eeuwen niets geleden.
Zij blijkt uit het bezoek van Z.M. Ko
ning Willem III, van H M. Koningin
Wilhelmina en Z.K.H. Prins Hendrik
op de hoogtijdagen van onze herden
king. Zij is ook reeds gebleken uit het
bezoek van H.K.H. Prinses Juliana.
Het volgend jaar, in 1948, zullen wij
de 375ste herdenking van Alkmaars
ontzet vieren.
Dat jaar zal de feestviering moeten
uitblinken, dat jaar zal ons meer dan
ooit het besef moeten bijbrengen, dat
wij een roemrijke geschiedenis hebben
en ons de grote daden van ons voorge
slacht moeten blijven herinneren.
Misschien is het mogelijk, dat de ge
hele prinselijke familie dan bij de her
denking in het Victoriepark tegen
woordig zal zijn.
Het zou opnieuw een bewijs zijn
van de verbondenheid van Alkmaar
en Oranje en van de grote belang
stelling welke ons vorstenhuis steeds
getoond heeft voor de herdenking van
de roemruchtige feiten uit ons aller
historie.
Eens riep men: „Alkmaar voor den
Prins", maar blijvend moet de leuze
zijn: „Alkmaar in lief en leed voor
het Huis van Oranje!"
Alkmaar's Victorie
ontstak het licht
van de Vrijheid
Er was steeds
vriendschappelijk contact
't Was in 1886, dat de heer N. Brou
wer, de latere eerste voorzitter der 3
October-vereniging, zich tot het be
stuur van „Alkmaars Ontzet" wendde
met het verzoek om inlichtingen be
treffende de vereniging aldaar, die toen
reeds enige jaren op 8 October het ont
zet der stad feestelijk herdacht.
Het gevolg van die eerste kennisma
king was, dat kort daarop, eji wel op
13 Mei 1886, de 3 October-vereniging
werd opgericht, die tot op de huidige
dag op 3 October herdenkt, wat op die
dag in 1574 is geschied.
Zo was het eerste contact, tussen de
beide verenigingen ontstaan en die eer
ste kennismaking had tot gevolg, dat
ten enkele maal bestuursleden wel eens
over en weer eikaars 3 en 8 October-
i'eesten bezochten; het laatst gebeurde
dat in 1913. Toen kwam de oorlog en
van feestvieren was geen sprake.
De kennismaking werd hernieuwd in
3923, toen de Koningin Alkmaar be
zocht en de 3 October-vereniging voor
een belangrijk deel het Openluchtspel
in Alkmaar had geregeld.
't Was op 8 October 1923 tevens mijn
eerste bezoek aan Alkmaar, juist op dit
hoogtepunt ip de herdenking van het
ontzet. Die eerste kennismaking was
voor mij van de meest aangename aard
en sindsdien ben ik ieder jaar op 8 Oc
tober in Alkmaar met enkele bestuurs
leden present geweest en omgekeerd
hebben we al die jaren het Alkmaarse
bestuur met groot genoegen in Leiden
ontvangen.
Steeds treft het ons, dat de bevolking
van Alkmaar zich veel moeite getroost
om de stad een feestelijk voorkomen te
geven: veel vlaggen, straatversieringen,
vooral in de Langestraat, aardige ver
lichting van de mooie grachten, electri-
s.che versiering aan de gevels der hui-
zén en voor de ramen soms kaarsver
lichting In Leiden is dat minder het
geval, vandaar dat ik in het program
ma van de feestwijzer voor 1947 een op
wekking heb geDlaatst om het goede
voorbeeld van Alkmaar te volgen.
Het gemeentebestuur heeft reeds aan
deze oproep gehoor gegeven door op 2
October na afoop van de grote Taptoe
de oude, middenin de stad staande mo
len „De Valk" electrisch te verlichten
en de wieken verlicht te laten draaien.
We wachten nu af, wat de Leidse bur
gerij zelf zal doen.
Voor ons is het bezoek aan Alkmaar
altijd een aangename ontspanning na
de grote drukte van 3 October; we zijn
dan toeschouwers en bewonderaars van
optocht en versiering en van het werk
door de verschillende commissies ver
richt om Alkmaar die dag een bizon
der feest te bereiden.
Moge de goede verhouding tussen de
beide verenigingen steeds blijven be
staan.
W. VAN DER LAAN,
Voorzitter der 3 October-ver.
te Leiden.
oopulair te maken. Zij hebben de be- maarders!
(Zegezang uit het „cort
verhael" van Mr. N. van Foreest).
Regisseur Jos Groenland over
Weken'ange voorbereiding noodzakelijk
Wanneer in de middag van de 8ste October duizenden Alkmaarders vol
ongeduld en halsreikend uitzien naar het in aantocht zijnde, grootste evene
ment van de 8 October-viering, de historische optocht, dan zullen er onder hen
maar weinigen zijn die zich realiseren welk een ontzaglijke werklust, onver
moeibare ijver en enthousiasme nodig zijn om een goede gang van zaken te'
verzekeren. Ook wij wisten het niet. Maar een dezer dagen hadden wij een ge-
gesprek met de man die dit jaar de regie van dit, steeds weer fraaie schouw
spel, op zich heeft genomen, de regisseur Jos. Groenland. Nu weten wij het wel.
De incomste van Frederik Hen
drik en Prins Maurits" is de titel
van de optocht, cn zes-en-twintig
wagens zullen in bonte pracht aan
het kijkgrage oog van Alkmaars
burgerij voorbijtrekken.
Als eenmaal, na diverse beraadsla
gingen en rijp overleg is bepaald wat
de inhoud van de optocht zijn zal,
begint pas het werk van de regisseur.
Allereerst moet hij zich ervan ver
zekeren voldoende medewerkenden te
kunnen krijgen.
Gebrek aan deelnemers, daaraan
heeft men over het algemeen niet te
Klagen. Dit jaar heeft men zelfs niet
eens van alle particuliere aanbiedingen
gebruik behoeven te maken, daar ook
de leerlingen van de hoogste klassen
van H.B.S., Lyceum, Huishoudschool.
Ambachtsschool en Kweekschool hun
medewerking gaarne verleenden.
De Vieisjes van de Huishoudschool
verzorgen zelf hun gehele kledij en
grime; hieraan heeft regisseur Groen
land dus niets te doen. Zij nemen het
eerste nummer, de wagen van de ste-
denmaagd, voor hun rekening.
De vijf-en-twintig andere nummers
vergen evenwel nog een geweldige
voorbereiding. De costuums, die allen
betrokken worden van de Fa. Helsloot
uit Amsterdam, worden door de heer
Groenland zelf uitgezocht. Men heeft
bij deze bekende firma een keus uit
honderden costuums; om van iedere
wagen apart en tevens van de nummers
onderling een harmonisch geheel te
maken, is een taak die heel wat kunst
zinnige aanleg en vooral ook, organi
satietalent vereist.
VOOROP GAAT DE POST-
HARMONIE.
Drie stedelijke muziekcorpsen zullen
meelopen; aan de kop van de stoet de
Postharmonie, die in eigen uniform ge
stoken zijn, en gevolgd wordt door de
wagen van de Stedenmaagd. „St. Cae-
cilia" en „Excelsior" lopen gecostu-
meerd mee, midden in de stoet. Na de
Postharmonie volgt als nummer drie
Prins Maurits en zijn gevolg. De vroed
schap, schouten en schepenen, die on
middellijk achter de wagen van Prins
Maurits komen, worden weer gevolgd
door de verschillende gildewagens. De
uit te beelden gilden alle op te noe
men. zou te ver voeren. Wij noemen
echter het brandweergilde, dat geheel
gekleed zal zijn in de originele kledij
Van Alkmaar kwam eens de
„victorie"
(We hebben 't op school al ge
hoord!)
Die blijdschap uit vroegere dagen
Leeft nóg in herinnering voort.
Zeg zelf maar! Wie kan dat
vergeten?
Het gaat van geslacht op geslacht:
De stad werd verlost van Span
jolen
En v r ij h e i d „den volke"
gebracht.
Die dag van de achtste October
Blijft levenslang iedereen bij
Juist w ij, die de vrijheid óók
misten,
Begrijpen die drie letters: v r ij!
Opnieuw werd die vrijheid ge
geven
(Na vijf jaar) aan 't levend
geslacht,
Maar't hunkert nog steeds
naar „victorie",
Wat wordt daar al lang gewacht.
Het rommelt en rammelt nog
altijd,
De wereld herstelt zich niet vlug.
Hoe gaan weOp weg
naar „VICTORIE"
Of naar de ellende weer t'rug
PHILIA.
van de 17e eeuw, die hier in Alkmaar
bewaard is gebleven; het kuipersgilde
waarin een deelnemer met de naam
Stikvoort niet ontbreekt, en het kaas-
dragersgilde.
„WAT EEN KERELS ZIJN DIE
KAASDRAGERS".
„Zullen de kaasdagers hun gewene
witte pakken dragen?" informeerden
wij.
„Neen", zegt de heer Groenland. „Zij
zullen worden gestoken in de kledij
van de middeleeuwen, want in werke
lijkheid droegen zij toen ook geen wit
te pakken".
Hij vertelt hierover nog een aardige
bijzonderheid.
„Ik moest dus voor die costuums ook
bij de Fa. Helsloot terecht. Maar wat
bleek? De meeste van de pakken wa
ren te klein voor die stoere kerels. Ter
wijl maat 52 de normale maat is, ble
ken deze mannen allen maat 56 of 58
nodig te hebben. Men is echter zo wel
willend geweest de pakken te vergro
ten en deels nieuwe aan te schaffen".
JAN STEEN EN REMBRANDT.
Verder noemt de heer Groenland nog
het wijnkopersgilde, het schuttersgilde,
dat verzorgd zal worden door de gym
nastiekvereniging „De Halter", en het
grutters- en schippersgilde.
Het Chirurgijnsgilde zal worden
nagebootst naar een schilderij van Jan
Steen. Als fantasiewagen gaat mee een
nabootsing van de affiche van de ten
toonstelling „Weense kunstschatten",
waarop een schilderij van Rembrandt is
afgebeeld.
VIJFTIEN KAPPERS BEGINNEN
VIER UUR VROEGER.
Om half drie 's middags zal de eerste
v/agen het Doelenveld afrijden, doch
s morgens om elf uur begint een batal
jon van vijftien kappers van de Fa.
Michels reeds met kappen en grimeren.
Vóór de aftocht houdt de heer Groen
land nog een algemene inspectie. Ieder
wordt in de juiste houding gezet en ste
vig op het hart gedrukt niet naar ken
nissen aan de wegkant te wuiven.
Men moet de gehele duur der optocht
z ij n die men moet voorstellen. Een re
gie la minute dus.
WAAROM ZIJN ACROBATEN
VERBODEN?
Dan komt het gesprek op de viering
van 8 October; wij merken op dat het
wel lijkt of toch nooit in Alkmaar die
uitbundige feeststemming heerst als bij
voorbeeld in Leiden.
„Ja, als wij hier ook een universiteit
hadden zou het allicht ook uitbundiger
toegaan", zegt de heer Groenland.
„Een ding zou echter de stemming er
meer kunnen inbrengen, en dat is ver
boden door de gemeente. Ik bedoel de
acrobaten, vuurvreters en dergelijke
mensen, die graag op een dag als 8 Oc
tober in Alkmaar hun kunsten zouden
willen vertonen.
Het gemeentebestuur verbiedt dit om
dat het als verkapte bedelarij wordt
aangemerkt; dat is heel jammer".
Ons gesprek met de heer Groenland
r.eemt hierna een einde.
„Ik zal blij zijn als alles goed en wel
achter de rug is", verzucht de regis
seur nog.
Wij kunnen ons dit heel goed inden
ken, want nu weten wij wat er alle
maal aan vastzit. Alle bewondering en
waardering voor de mensen die zo'n
groot deel van hun vrije tijd opofferen
om hun stadgenoten een mooie dag te
kunnen brengen.
Instituut
Longestraat 83
Telefoon 2497
Laat anderen ma
praten
voor Scheerap parate
Hit*evoort 29, Tel. %1S
B.V
LAN