WERELD OP 'N KEERPUNT
ENKELE GROTEN DER AARDE
DE
IN HET JAAR DAT HEENGING 7
W erkelij kheidszin
en Vertrouwen.....
REDDING BRENGEN
Geen onvermengde
voldoening
Wat dan?
Wh
luisteren
naar....
Als de zandloper
wordt omgekeerd
FEUILLETON
Durf ie Leven
O mensengeslacht", schreef Dante, „hoeveel stormen en verlieten, hoevele
schipbreuken moet gij doorstaan, zolang gij, een veelhoofdig monster ge
worden, nog haakt naar verschillende doeleinden". Er zijn ruim zes eeu
wen vergaan, sinds de burgers van Ravenna van deze woorden konden kennis
nemen. En gedurende deze zes eeuwen werden zij volkomen bewaarheid.
Want nu, op de laatste dag van het jaar 1947, is de wereld nog verdeeld en de
mensheid nog niet eensgezind. Het heeft er zelfs de schijn van, dat wederom
Stormen en verliezen en schipbreuken de volkeren gaan teisteren. Is het niet
raw moedeloos te worden?
Maar in hetzelfde boek „Over de monarchie" lees ik: „Waar ooit een twist kati
ontstaan, daar moet deze kunnen worden beslecht. Anders zou er een onvol
maaktheid zijn, welke niet kon worden opgelost, en dit is onmogelijk, daar God
est de natuur in het.nodige niet tekort schieten".
Men zou erover kunnen twisten, of Dante de juiste leidsman is In het inferno
yan deze dagen. Zijn gedachten geven echter nog immer blijk van een realisti
sche kijk op de werkelijkheid en bovenal van vertrouwen. En deze beide
Jactoren zijn na zes jaar oorlog met de wapenen en twee jaar in woord en
geschrift noodzakelijker dan ooit. Want het past ons, te bedenken,.hoeveel strijd
'èfi wereld tenslotte nog zal verdragen.
iy»e terugblik op het voorbije
jaar kan er niet een zijn van
4 Onvermengde voldoening. Zeker,
er werden besluiten genomen en
daden verricht, welke reden ga
ven tot blijdschap. Maar de ten
dens van 1947 was toch die van de
twijfel, van het wantrouwen voor
al. En waar 't wantrouwen nooit
de basis kan zijn voor herstel en
opbouw, ligt 't vóór de hand, dat
xvij de achter ons liggende drie
honderd vijf en zestig dagen
slechts even zovele wankele stei
gerpalen kunnen noemen op een
drassige bedem.
De steigerpalen werden geslagen,
gèkèr, en er zijn timmerlieden en met-
êèlaars aan het werk. Het keiharde
'fundament echter, wanneer zal dat
itoórdèn gelegd? Waarom wij dan ook
èigénlijk met recht kunnen zeggen
Öat wü in een omgekeerde wereld le
ven. Toen het jaar nog maar enkele
flagen oud was, kreeg de bouwer van
-.Rockefeller Center", Wallace Harri-
ion, opdracht, plannen te ontwerpen
roor de U.N.O.-gebouwen aan de East
liver. Over het voortbestaan van de
Ï.N.O. zelf hééft menigeen sindsdien
iet hart vaak vastgehouden.
Wat niet wil zeggen, dat de U.NO.
besluiten genomen, zo wat betreft de
verdeling van Palestina en de instel
ling van een „Kleine Assemblée." Er
werden sinds half September te Lake
Success en Flushing Meadows een
kleine vijftig voltallige zittingen en
meer dan vierhonderd commissiever
gaderingen gehouden. En het totaal
der aangenomen voorstellen is zelfs
niet ver van de honderd.
De grote tegenstelling, welke reeds
bij de geboorte van de Verenigde
Volkeren reden ,tot bezorgdheid gaf'
bleef evenwel bestaan. Zelfs In de
zeer kleine kring der Grote Vier
kwam het niet tot 'n compromis, laat
staan tot volledige overeenstemming.
Dus ziet het er naar uit, dat de ge
droomde éne wereld voorlopig eèn il
lusie zal blijven, en dat wij, Europe
anen, de meeste last zullen hebben
van de brokken.
BE SCHEIDING
JNoor dit, ons werelddeel, loopt thans
immers een bredere scheidings
lijn dan óóit. Duitsland staat voor
een volledige splitsing. Zij, die voor
en achter de oude demarcatielijn wo
nen, krijgen steeds sterker het gevoel,
op de rand van een afgrond te leven,
of liever op de rand van een kolken
de krater. Hier en daar spatte er zelfs
al een druppel lava naar buiten.
Frankrijk en Italië hebben in
het afgelopen jaar een zware dobber
gehad, om het hoofd koel te houden.
Daar was men immers getuige van
een klein maar hevig offensief tegen
de dam, die de hoogste nood in West-
Europa moet keren, 't plan-Marshall.
Ook Engeland kwam er niet
ilets bereikte. De tweédè Algemene zonder kleerscheuren van af, ondanks
tergadering heeft zélfs belangrijke i de algemene vreugde om het geluk Van
Laat men zich geen illusies over
hét antwoord maken: alles of
niets. Er is geen middenweg. Of
we blijven gescheiden, eik binnen
zijn eigen nationaliteit, binnen die
magische cirkel van militaire ge
heimen, welke alleen dwazen in
„offensieve" of „defensieve" kun-
nèh verdelen, öf we dompelen
onze naties in één enige natie en
onze politiék in één enige poli
tiek. De atoombom heeft drie in
drukwekkende ruïnes gemaakt:
Hirojsima, Nagasaki en het Hand
vest van San Francisco. Niets
minder dan een nieuw geloof,
voor ons allen gemeenschappelijk,
kan ons redden van de verwoes
ting van de volgende oorlog.
Salvador de Madariaga
I III II
Philip en Elizabeth. De economische
toestand van Groot-Brittannië ver
slechterde bijna zienderogen. En de
afwikkeling der zaken in India,
maar vooral de Palest ij nse
kwestie berokkenen Attlee en de zij
nen zware zorgen.
Er is evenwel één land in Europa,
dat de gemiddelde Nederlander uit
eigen aanschouwing of meer nog van
horen zeggen, een paradijs pleegt te
noemen, België. Dit zit 'm uiter
aard in de nylons en de vrije chocola.
En werkelijk, onze Zuiderburen zit
ten niét zo krap in de dollars als de
meeste andere Europese staten. De
koningskwestie bleef echter de gemoe
deren hevig bezighouden. En.vele
Belgen ook de Benelux Al moet
gezegd, dat de voordelen van de Unie
geleidelijk aan niet alleen door de
drie partners, maar ook door vele an
dere landen worden erkend.
Ook in Oost-Europa is eén streven
naar eenheid merkbaar, alhoewel daar
de intenties wel enigszins anders zijn,
dan in t Westen. De Sovjet-Unie
bouwt langzaam maar zeker aan een
hechte muur van satellieten. De laat-
sten sluiten, met name in de'Balkan,
pacten en verdragen, waarvan men de
mogelijkheid tien jaar gelèden cate
gorisch zou hebben ontkend. Maar er
gebeuren erger dingen in deze landen:
de vrije werêld zal schande blijven
spreken over het lot van Petkoff en
Maniu; de Poolse boerenleider Miko-
lajczyk zal buiten zijn land kunnen
blijven strijden voor de juiste opvat
ting der democratie.
DE HULP
IJjet komende jaar zal ongetwijfeld be
slissend zijn vóór de toekomst van
de Oude Wereld. In hoever de hulp
van Amerika een eventueel blij
vend herstel zal kunnen doen aanvan
gen en bespoedigen, valt nog niét te
zeggen, ook al werden concrete cijfers
gepubliceerd en tonen de Staten zich
per slot van rekening niet afkerig van
het verlenen van bijstand. Dat Was
hington hierbij ook oog heeft voor zijn
eigen mogelijkheden en lasten ligt
voor dé hand. maar is het de Ameri
kanen kwalijk te nemen? Amerika
heeft trouwens zorgen genoeg, en niet
alleen om zijn atoombom, die de Rus
sen nu ook zouden kunnen makén, of
om de paar filmstérren, die van on
vaderlandse activiteit of misschien
mentaliteit werden beschuldigd. Ame
rika ziet naar Rusland, zoals Rusland
Amerika in het oog houdt. Dézé weder
zijdse observatie sfrekt zich uit over
de gehele wereld en heeft haar tref
punten béhalve natuurlijk in Ëur'öpa,
vooral in het Midden- en Vérre
Oosten. Het zijn niet alleen de ólie-
belangen, welke de Grote Twee wan
trouwend tégenover elkaar dóen staan.
De oorzaken van de scheiding liggen
dieper. Er zijn, zoals békend, hoogst
belangrijke principiële verschillen.
Waarméé ik terugkom op mijn punt
van uitgang, zolang het wantrouwen
blijft bestaan, zullen de verschillen
groter worden. Hierover valt niet
meer, maar 6ok niet minder te zeggen.
het nieuwe geloof.
Calvador de Madariaga, die wij elders
op deze pagina de belangrijkste
vraag van deze tijd lieten beantwoor
den, vult dit antwoord in zijn ver
maard boek „Overwinnaar waakt
volgt aan. Schrijvend over het niéuWe
geloof, dat de wereld zijns inziens zal
kunnen redden, verklaart hij: „Dit
nieuwe geloof eist: 1. dat de Westerse"
mogendheden hun liberalisme van im
perialisme en winzucht zuiveren; 2
dat de Sovjet-Unie afziet van haar
neiging tot gewéld éri onderdrukking
ten a'anzien van haar éigen én andere
volken en eerlijk zich in de gemeen
schap van liberale naties voegt; 3. dat
het Óosféii eg het Wésten openlijk en
éérlijk de leer aannemen, dat de na
tionale politiek ondergeschikt is aan
de politiek van het gemenebest: 4. dat
onmiddellijk maatregelen worden ge
nomen om deze verandering voor ieder
duidelijk té maken. Allés, waar dit
aan ontbreekt", zo besluit hij, „is
slechts kinderpraat".
Voor wie dit ailes te eenzijdig, of
zelfé te libéraal Vindt, dit: uiteindelijk
komt het eróp aan Wat iédér méns
afzonderlijk van zijn leven maakt.
Want al was het Immanuel Kant, die
zei: dit is de eigenlijke taak van
de politiek, dat ieder met zijn toe
stand tevreden is", de kunst \an het
tevreden zijn dient in eerste instantie
individueel beoefend. Moge dit der
halve dé les zijn van het afgelopen
jaar en het voornemen voor 1948, dat
wij bij ons zelf te rade gaan, Wat wij,
kleine, onbelangrijke mensen zelf kun
nen doen, en dat wij, wat wij moeten
doen, ook volbrengen!
1 JANUARI.
HILVERSUM I, 301
Meter, geeft nieuws
om 8, 1,. 7 en 10.30
uur. K.R.O.: 8.30
Hoogmis; N.C.R.V.:
9.45 Thornaner-
koor; 1Ó.0Ó Kerk
dienst; 11.45 Koorzang: K.R.O.: 12.15
Danéorkest; 1.20 Kareol-septet; N.C.
R.V.: 2Vrij en blij: 3.Weih-
nachts Oratorium; 5.— Radio jeugd
journaal; 5.30 Orgel; 8.30 Regerings-
uitz.; 8.15 Kon. Zangver. Excelsior;
10.Met band en pl,aat; 11.Piano;
HILVERSUM n, 415 Meter, geeft
nieuws om 8, 1, 6, 8 en 11 uur. A.V.R.O.:
8.15 Nog vele jaren!; 8.45 B.B.C.-Sym-
phonie Orkest; 9.15 Morgenwijding; 9.35
Nieuwjaarsvitaminen; 10.35 Orgel en
sopraan; 11.55 Wóórden en muziek;
12.20 Orkest Nador Bela; 2.De Kwin
tetspelers; 2.40 Declamatie; 3.Voor
zieken en gewonden; 4.30 The dansant;
5.30 Gram.platen; 0.15 Sportpraatje; 6.30
Strijkorkest; 7.05 Pistaches; 3.05 Nieuw
jaarswensen; 8.15 Contact met Zwitser
land; 9.15 Thomasvaer en Pieternel;
10.— Radio Philharmoiiisch Orkest;
2 JANUARI.
HILVERSUM I, 301 Meter. N.C.R.V.:
Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 7, 8, 11 uur.
7.30 Réveille; 7.45 Een woord van de
dag; 8.15 gem. koor; 8.30 klassieke
morgenklanken; 9.15 Ochtendbezoek bij
onze zieken; 9.30 Non-stop (gr.pl.); 10.30
Morgendiénst; 11.— Cèllo en piano;
11 30 orgel; 11.45 Petter Nobino's Mu-
set^e-orkest; 12.15 Orkestwerken (gr.-
platen); 12.30 weeroverzicht; 1.15 Me-
tropole-orkest; 1.45 Quintet (Brakens);
2.20 Van oude en nieuwe schrijvers; 2.40
orgelconcert; 3.25 Aurora-trio; 4.
Voordracht door Dinja Lap—de Wolf;
4.20 ensemble Lachman; 4.45 viool cn
piano; 5.20 Werken voor strijkorkest;
5.45 Uit een grote stad komt een
kleine melodie; 6.15 Voor de Prot. Ghr.
recliasseringsver.; 6.30 Regeringsuitzen
ding; 7.Weeroverzicht; 7.15 Geeste
lijke liederen; 7.30 Het actueel geluid;
7.45 „Veilig Verkeer"; 8.15 N.C.R.V.-
koor; 8.45 Slot-accoord; 9.30 Kamer
orkest; 10 vragen aan voorbijgangers;
HILVERSUM II, 415 Meter. Nieuws
berichten om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur.
V.A.R.A.: 8.18 Operaprogramma; 8.50
Voor de huisvrouw; 9— Lichte mor
genklanken; 9.30 Waterstanden; 9.35
Calvet-kwartet. V.P.R.O.: 10— Mor
genwijding. V.A.R.A.: 10.20 Opera
orkest; 10.30 Voor dé vrouW; 10.45 Lie
deren van Grieg; 11— „De droom van
Tanshoe". 11.20 Licht orkestconcert.
A.V.R.O.: 12— „Tangóland"; 12.30
Sportagenda; 12.35 Guus v. Opstal en
zijn Ball Rooin Orchestra; 1.15 Tino
Rossi en het orkest van Petër Yorke;
2— Kookkunst; 2.30 Beethoven-progr.;
3— Ons volk en zijn dichters; 3.20 so
listenconcert. V.A.R.A.; 4— Orgel; 4.30
„Tussen 'twaalf en zestien"; 5— Selec
ties uit operettes; 5.20 Wij en de Mu
ziek; 6.15 De V.A.R.A. feliciteert; 6.35
de Ramblers; 7— Denk om de bocht;
7.15 Regeringsuitzending; V.P.R.O.: 7.30
Cursus „Het geloof der oude kerk": 7.50
„Tien voor acht"; 8.30 Cursus; V.A.R.A.:
- Men vraagt en wij draaien;
Vader Tijd keért op de laatste dag
van het jaar Zijn zand'oper óm »ri lóst
de keten op het rad één schakel ver
springen.
't Rad is roud, de keten is eindeloos.
Geslachten zijn opgekomen uit het
grijs verleden, Zij hebben elkaar ge
volgd van vadér óp zóón. Vafi móéder
op dochter en alleen de omstandighe
den waaronder zij leven hebben zich
gewijzigd.
Óp de Óudépaaesavond legt de mens
een ogenblik Zijn wérk néér en téft de
klokkeslagen.
Een oud jaar is verdwenen, *n nieuw
is aangebroken.
Wij, dié óns korte léven 48et dé jaar-
maat als eeriheid météS, bedenken, dat
alweer een belangrijk tijdsdeel foor
ons voorbijging om nimmer terug te
k'èrén.
Waarom komen en gaan de geslach
ten in eindeloze opeenvolging?
Wij weten het niet, maar wij Besef
fen, dat alleen ons voelen en denken
waarde heeft en bovën stof en tijd zijn
verheven. Sléchts oftzé geest, die niét
sterven kan, heeft bliivende waarde.
Er is éen leven na dit leven éri Oftïë
geest kan niet vernietigd wórden.
Wij hebben als zij. die oriS liêf Wa
ren van ons weggenomen zürt, niet Bet
gevoel, dat zij mis vóór altijd hébben
Verlaten. Hun geest omvangt óns éfl fit
momenten van diepe ontroering ge
voelen wij hun tegenwoordigheid, Hua
macht om onze gedachten efi doden
ten góedé leiden.
Als het vaststaat, dat onze gedachten
onvergankelijke wa- -dé hebben, dan
hebben wij in ons leven elk ogenblik
nodig om onze geest te verrijken
Wij weten niet welk lot ons bei „o-
ren is, maar wel, dat tallozen behóefte
aan onze hulp hebben, aan ons mede
lijden, onze troost en onze liefde.
Als wij die hebben gegeven vóélen
wij ons gelukkiger en een inwendigs
stem zegt ons, dat wij de weg zijn ge
gaan waarlangs wii tot het doel van
ons leven moeten komen.
„Praetereunt et imputantur" stêat tt
boven de zonnewijzers zij gaaft Vóór-
bij en worden tóegèrèkénd.
Uit de jaren, die gingen kan niét*
Ongedaan worden gemaakt. Willen Wij
nog goed makén wat Wij aan liefde te
kort zijn geschoten, dan moeten wij
ons haasten.
Ieder jaar worden wij op de Oude
jaarsavond gewaarschuwd, dat èr kt
weer een deeltje van óns leven is af
gesloten en wij Wètèn niet of Bet ons
laatste zal zijn.
Laat van mi af dan elke daad, etite
gedachte zó zijn, dat wij In ons de
vreugde ovér ons werk voelen. Laten
Wij de lichtjes van blijdschap en
dankbaarheid ontsteken in ogssi,
in wanhoop staren of door traner ver
duisterd zijn.
Op de Oudejaarsavond doordringen
de klokkeslagen ons Vah Bet beiéf, dèï
de tijd om èeii zégen voor andèrëft fê
kunnen zijn maar Béél kórt is.
Laten Wij hopen, dat zij óók dit ja»
niet tevergeefs ztl'.lèn klinken. Tj. X.
de Gaulle.
te deze rij van groten uit het af-
gélopén jaar mag généraal de
Gaulle niet ontbreken. De snel stij
gende aanhang van Frgsikrijk's
stérke man uit de bezettingstijd is
een gevolg van de ondermijnende
stakingen en troebelen, dié de
^Fransen dreigen te verstikken,
eva perön.
Dé spéciale ambassadrice Van Ar
gentinië bezocht Europa, wélk be
zoek veel ópzlen baarde. In Spanje
vónd zij eèn gróóts onthaal, in
Zwitserland werd Zij bekogeld met
tomaten. Het Argentijnse graan en
vlees Warén oorzaak, dat zij ook in
Frankrijk en Engeland ontvangen
werd.
Vele ministers achtèr Hét „ijzeren
gordijn." achtten zich Biet langer
veilig en zochten èén wijkplaats in
hét Westèn. Mikolajczyk, de Poolse
ministèr vluehttè naar Amerika,
welk land ook verschillende Roe
meense én Hongaarse ambtsdragers
opnam.
Dóór:
HILLEGONDA VAN REENEN
Hij gaf ook Nëwtön eén hand.
,.;lk wens jullie veèl geluk," zèi hg
zacht. „Als ik iets voor jullie kan
doen. dan met genoegen. Kom eèn
avond naar dè p&stórié, Newton. Dan
kunnen wij nog êens praten. Als
vrienden", Bedoel ik."
„Ik praat lièvér mét Dolly, Drake.
Maar bedankt Vóór je góéde bèdèè-
lingen."
De geestelijke keek hem een ögéö-
blik strak aan, knikte en ging weg.
„Dat was een harde slag voor dé
arme kerel!" laehte Newton.
Maar Dolly's ged#hten Waren bij
de andere kamer, bg gordijnen, bij de
afmetingen van de vloer.
Frank Nèwtons gedachten dwaal
den naar de wonderlijkheden van het
leven. Een week lang was hij bij haar
geweest, had haar kamer met haar
gedeeld. Maar ómdat zij nu zouden
trouwen, eiste het fatsoen, dat hij weg
ging. Hg had wilien zeggen want
Drake had hem niet weinig wrevelig
gemaakt „Als wy al zo gauw
trouwen, waarom zou !k dan wég-
gaan, Dolly? Zou hét niet veel gezel
liger zijn als ik bleef? Dan bèhöéf
jé jé tóch niét zó te haasten om de
kamers lh orde té inakèn."
Maar temvijl zij naar hem Reèk, Be
gréép zij wat èr in hém omging. „Nu
Wfl gaan tróuwen, is hèt heèl wat
ahdèrs. NU jé beter bent, is hèt heel
Wat ahdèrs. Nu wg nu wij zóveel
van èlkander hóudèn," zèi zé verle
gen, „èn nu wg voor altgd bij elkaar
WiÜën Blijven gaat Bet niét. Zo is
het en hiét anders. Hèt kan nu één
maal niet. Begry'p je?"
Tederheid rees in Frank Newton
op. „Natuurigk begrgp ik het, Dolly.
Natuurlgk begrgp ik hèt."
„Als je wist hoe de mensen in déze
buurt
„Ik wèèt het."
„Ik heb mg altgd voorgenomen, dat
het bij mg anders zou zgn. Ik wil
détrouwen heeft mg altgd zo
mooi geleken; De vrouwen hier vinden
mg vreseigk trots. Zg vinden, dat ik
een te hoge dunk van mg' zelf heb.
zg
„Wees jg maar trots, Dolly. Ik ben
trots op jou."
„Als ik trouw, wil ik een échte damé
zijn."
uJe beat egn dstófil" Sa hg brasfct
hkar handen aan zgn llppéh èn fluis-
téïde: „Ik zóu jé vóèten kunnen kus
sen."
„MrS. Gladstone zóu zeggen; „Waar
om maak je je zó druk? Over een
paar weken is toch alles wéér het
zelfde. Maar ik heb mgft éigen
ideeënZij vèrviel in ernstig ge
peins.
Hij begreep haar idééën. Hoewel hg"
veel meer voor dé ideeën van mrs.
Gladstone vöfelde, zweeg hij, ootmoe
dig. Èn zgn verstand zéi tot 2gn ver
moeid lichaam: „je möèt Wëg gaan.
Wees een bèhoorigke kerel."
Eensklaps riep zg uit, opschrikkend
uit haar gepeins: „Er staat geen bed
in die kamer, liefste. Èr staat hele
maal niets!"
„Ik ga wel op dé grond liggen!"
„Oh!"
„Heeft Dolly dan nog nooit op de
grond gelegen?"
Zg lacfttèn, zg kusten elkaar, zg
voélden zich opgewonden; zij kenden
dé extése van jèUgd en hartstócht.
Hg was alléén in de lége kamer
tégenover die Van Dolly; Maai' niet op
de naakte grohd; zg hadden èr haar
beidé stoeien heen gébracht, en dpat-
lag'hij op.
Zij had hem hsar extra deken ge-
gevsn, een grgs ding, een ïeigk ding.
dat zg voor zo goed als niets op een
verkoping bemachtigd had. De maan
scheen door het onbedekte raam en
speelde op zgn gezicht. Hij voelde
zich vreemd vermoeid en talloze ge
dachten doorkruisten zijn brèln. Ging
hij werkelijk met dit mooie fabrieks
meisje trouwen? Zou hg werkelijk
knecht hg een groentenman wórden?
Zou hij werkélijk mèt zijn handen in
zijn onderhoud voorzien? Was dit al
les werkelykheid Maar zoals hij zich
altgd óp de omstandigheden had la
ten drijven, deed hg het thans oók.
Zijn gedachten verwarden zich. Hg
vièl in slaap.
De vólgende dag,
zg waren bezig mét de inrichting,
zg wist er alles van. „Op afbetaling.
Èr is een grote zaak0 in de Whitcha-
pèl Road. En in drie weken kunnen
wy dè meubelen overbrengenDit
wordt de mooie kamer. Dit wordt
onze huiskamer."
Èn haar kamer zou hun slaapkamer
worden.
Was het niet vreemd? Vreemd en
absurd Mannen, met wie hg In
Christchurch geweest was hoe zou
den zg staren en lachenen ver
wonderd zgn en maken dat zg weg
kwamenals zg hem thans kon
den zien.
'""""te (Wordt vervolgd.)
GANDHI
zag vóór zgn vaderland de Vrijheid
gloren, maar niet de Vrèdè. Dè
schoonste dag van Zijh ièven wèfd
vóór de Mahatma tevens zgn diep
ste teleurstelling. Deze vredelie
vende 'strijder vóór dë ónafhankè-
Igkheid van India zal Voortgaat!
zgn vólk te wijzen op de ondériingè
vrede, dié dit land sléchts kan óp-
heffen uit dè pöël van bloed eft
armöêde.
Dé sprookjesachtige huwelijks-
plechtigheid tè Londen plaatste
Philip MoUntbattèn over de gèhelè
Wereld óp dë voorpagina's 'der
kranten. Zgn huwelijk metvEngè-
land's Kroonprinses was vóór hét
Britse Imperium een Van de méést
vreugdevolle -dagen iii 1947.
ANDREI GROMTKÓ.
In de vèrgaderingen vah dè Ver
enigde Naties deed dé Russische
afgevaardigde Gromyko véél van
zich spréken. Zijn féllê uitvallen
tegen Amerika en Engeland, ar'
mede de talrijke Russische vew»
liggen nog vers in het aebeuaeO"
Een bijzonderheid in 1947 vormde het regentschap van Prinses Juliana, dii
enkele wéken' Bét gèzag van haar Koninkigke Móeder overnam.
Óp 1 December was H. M. weer geheel en kon Z8 dè regering Van hèt vadèr-
lahd weer In handen nemén. In 194S zal het Nederlandse volk de gelegen
heid geboden worden zgn Landsvrouwe te huldigen ter gelegenheid van
Haar 50-jarig regeringsjubileum.
