DE JEUGD-KOER
ZWAITf SCHAOUW
J
SCHUDT UW
LEVER WAKKER
Joost kon niet achteruit
rijden
om door j. D. v. Exter
D
VAN NELLE
even
Hallo, Jongens en Meisjes!
LUISTEREN
NAAR....
door Jan Dirk van Exter
FEUILLETON
Durf te L
EN NU
Vulkanische uitbarsting
en aardbeving
EEN KOPJE
Benen als een Barometer
en steeds maar rauw weer op til
En vooruit kon hij het ook niet
Onze mededelingen
De vorige prijsvraag
Smakelijk likken
PRIJSRAADSEL
tif. Hilversum I, 301 m.
Yy IJ Nieuwsber. om 7, 8,
1, 7, 8 en 10.30 uur.
KRO. 7.30 Morgen
gebed. 7.45 Gr.pl.
8.15 „Pluk de dag'
9.Voor de vrouw.
9.05 Ochtendconcert. NCRV. 10.— Ge
wijde muziek. 10.15 Morgendienst. 10.45
Orgel. KRO. 11.— „De Zonnebloem"
11.45 Gr.pl. 12.— Angelus. 12.30 Weer-
overzicht. 12.33 Het orkest onder lei
ding van Klaas van Beeck. 12.55 Zon
newijzer. 1.25 Vervolg dansorkest. 1.45
Hors d'oeuvre. NCRV. 2.De varian
ten. 2.30 Orgel. 2.40 Voor de vrouw. 3.
Ré Koster, sopraan. 3.30 Ned. Strijk
kwartetten. 4.— Bijbellezing. 4.45 „La
damnation de Faust". 5.Radio Jeugd
journaal. 5.30 Praagse koren. 5.50 Piano
recital. 8.15 Land. en Tuinbouw. 6.30
Ned. Strijdkrachten. 7.15 NCRV-kwar-
tet. 7.30 Het Actueel geluid. 7.45 Reg.
Voorlichtingsdienst. 8.15 La voce
d' Italia. 9.30 Familie-competitie. 10.
Met Band en Plaa^. 10.15 De vaart des
volken. 10.45 Avondoverdenking.
Hilversum II, 415 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1; 6, 8 en 11 uur. AVRO. 7.15
Gr.pl. 7.30 Ochtendrhythme. 7.50 Dag
opening. 8.15 Gr.pl. 8.43 Vioolconcert.
915 Morgenwijding. 9.30 Waterstanden.
935 „Arbeidsvitaminen". 10.30 Van
vrouw tot vrouw. 10.35 Richard Cruxs
ringt. 10.50 Kleutertje luister. 11.
Franz Schubert concert (gr.pl.) 12.
Orgelconcert. 12.30 Weerpraatje. 12.33
,In 't spionnetje". 12.38 Piano. 1.15 De
kwintetspelers. 2.De vrouw binnen
en buiten haar huis. 2.20 Gr.pl. 3.
Voor zieken en gezonden. 4.„Van vier
tot vijf". 5.AVRO. Kalefdoscoop. 5.20
Welk dier. 5.30 Radio dansorkest. 5.50
„Wij slaan op de tong-tong. 6.15 Sport-
praatje. 6.30 „Les Gars de Paris". 7.
Het klokje van zeven. 7.05 Heer Bom
mel. 7.15 Negrospirituals". Gr.pl. 7.30
Radio Volksmuziekschool. 8.05 Echo
van de dag. 8.15 Radio Philh. orkest.
9— „De twee brillanten" 3.45 ,,L' invi
tation a la danse!" 10.15 Liverpool-Du-
blin-Glasgow. 10.45 „Spreekt Uw eigen
taal". 11.15 Om het wereldkampioen
schap schaken.
CoovrtcM k.d.p.
en u zult morgens weer
kiplekker nit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal ln
uw ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet, het bederft U raakt
verstopt wordt humeurig en loom. Neem de
plantaardige CARTER'S LEVERPILLETJES
om die liter gal op te wekken en uw spijs
vertering en stoelgang op natuurlijke wijze
1< regelen.
Onder, het spreken wordt de meis
jesstem luider en luider en de Chef
en de Lange hebben helemaal geen
moeite om hen te verstaan.
,En nu nog wat Piet! Als jij niet
zorgt, dat je die kamers van die ouwe
huichelaar loskrijgt, dan is het tus
sen ons uit, versta je dat?"
„Toe Lottie schreeuw niet zo!"
Maar Lottie luistert al niet meer
en verdwijnt langs het pad. De on
gelukkige Piet volgt haar.
„Zo, dat was dat". De Lange kijkt
ziin Chef grinnekend aan. „We kun
nen nu veilig naar huis toe gaan".
„Ja, na&r huis", zegt de Chef pein
zend. „Dat kunnen wij doenzij
niet! Wacht nog eens even met die
schop", vervolgt hij, als de Lange deze
over zijn schouder gooit. „Ik
ehik krijg een ideetje. Als dat
waar is, dat die ouwe heer hen wei
gert die ruimte af te staan, dan eh,
nou ja, wij kunnen ze misschien hel
pen".
Een straal van hoop verlicht de
Lange's gelaat. „U bedoelt, Als het
een huichelaar is, dan grijpen wij in?
Maar dat meisje heeft gelijk. Die
kerel is een huichelaar. Hij is he
lemaal geen invalide. Ik weet het
van zijn dienstmeisje, die tref ik wel
eensmet boodschappen doen in
het dorp".
„Ben je daar zeker van?" sist de
Chef.
„Nou ja, boodschappen doen, is het
voord niet, maar"Nee, man,
dat bedoel ik niet, speelt die Grijp-
stuiver comedie ja of nee?"
„Oh, bedoelt U dat. Ja, die kerel
speelt de rol van zijn leven".
„Genoeg!" valt de Chef hem in de
leden. „Langede Chef begroef
zojuist zijn verleden, maargraaf
het nog even op, en vlug. Ik moet
even nadenken".
En terwijl de Chef nadenkt, graaft de
Lange als een dolle en in minder dan
geen tijd staan de koffers weer aan
de oppervlakte.
Door:
HILLEGONDA VAN REENEN
Haar verdwenen en vruchteloze be
langstelling voor Ward Downing deed
haar thans wenhen hem te verachten,
belachelijk te maken, een bescher
mend air tegenover hem aan te
nemen, hoewel zij er zich niet van
bewust was. Zij dacht slechts togn zij
naast John Riverside naar het ten
toonstel] ingsvertrek ging: „Hoe heb ik
mij ooit voor hem kunnen interesse
reniterwijl dit van zoveel meer
waarde Is terwijl hij zoveel meer
een echte man is! Dat zoeken in ate
liers naar sensatie deugt voor niets".
Toen stonden zij in het vertrek,
waar het tenslotte toch niet zo vol
bleek te zijn, al het geroezemoes had
doen vermoeden. Zij zocht opgewon
den naar haar eigen portret, doch gaf
zich de grootste moeite het niet te la
ten blijken.
En een vrouwenstem, zacht: „Ja, dat
is Downings nieuwste vlamKijk
eens, wat onschuldig! „Geluk". Anders
niets voor Downing. Dat zijn natuur
lijk de Perzische katjes van Alphonse.
Ik heb dat grijs-blauwe voor* mijzelf
uitgezocht".
„Huichelaarster", verdraaid goed ge
daan".
Dit was oude lord Cheltenham, die
riets van kunst verstond, maar die
door het coloriet van het schilderij
getroffen werd.
„Ja, en doordrenkt met Downings
spot.
Lilians stem met bijna een jaloerse
klank, omdat bijna niemand aandacht
voor haar portret had: „Ongelooflijk
aantrekkelijk dat meisje, hè?
John keerde zich om en verliet het
vertrek. Wat had dat te betekenen?
Zij volgde haastig zijn voorbeeld en
liep met hem mee alsof zij het erover
eens waren genoeg gezien te hebben.
Maar hij moest werkelijk niet zo
bruusk doen! Toen keek zij naar hem
op .Ouder, grimmiger; ogen met een
felle schittering, met iets van de ver
woede wanhoop van een speler, die al
les gewaagd en verloren had en thans
niets bezat! „John?" Maar hij hoorde
haar niet en hij voelde de druk van
haar hand op zijn arm niet. „John!"
Zij liepen langzaam terug naar de ga
lerij, Lilian met haar greyhound-gang
minzaam links en rechts groetend,
maar met een angstig, onrustig gevoel
in haar hart.
„John, er ligt een prachtige tuin
achter het huis. Laten wij naar bene-
neöen gaan en er een plaatsje zoeken.
Dat doet men hier altijd. Je hebt een
hekel aan dergelijke recepties, hè,
John?"
Maar terwijl zij dit zei, hem vleide,
gebeurde er beneden iets; spanning
rees op naar de galerij en langs de
trap, die zij, met nog een paar ande
ren, wilden afdalen.
Ward Downing maakte 'zijn entrée.
Bleek, somber, door Alphonse tot in
de puntjes verzorgd, kwam hij lang
zaam de trap op. Hij zag er uit alsof
de opinie van niemand ter wereld
zelfs niet van de hertogin hem in
teresseerde; hetgeen ook zó was Hij
zag er, zoals gewoonlijk, arrogant uit,
met die schaduw van een spotlach
om zijn welgevormde mond. En hij
had t\vee vingertoppen luchtig onder
de elleboog van een meisje, dal naast
hem de trap besteeg, een meisje met
een weelde van kastanjebruin haar,
een bleek gezicht, een van nature ro
de mond, die haar, voor die avond,
toch had doen accentueren, een meis
je dat zich geen donkere schaduwen
onder de ogen behoefde te tekenen,
omdat zij die reeds van zichzelf had.
En zij droeg een toilet in de kleuren
van een pauwenstaart. En als een
pauw zou zij paraderen; want zij had
het origineel meegebracht om 't naast
de copie te tonen, zoals hij de herto
gin beloofd had.
Dolly trok aller aandacht.
„John?" zei Lilian nogmaals, drin
gender, maar hij hoorde het niet. Hij
stond boven 'aan de trap en staarde
naar beneden. Kracht stroomde door
hem heen; hij voelde zich vervuld
van een schrijnende en ondragelijke
kracht. En de deftige mensen en hét
historische huis, alles viel weg als vi
sioenen in een droom, zodat alleen
Óolly werkelijkheid was, langzaam de
trap opkomend; Dolly en de schilder.
(Wordt vervolgd)
Uit de 2300 m. hoge Bromo in Oost-
Java daalde een warme asregen neer
op de ondernemingen in de omgeving,
na de aardschokken van gisteren, die,
naar wordt aangenomen, hun epicen
trum hebben nabij Boeroe en Ceram
in de Zuid-Molukken. Deze aardschok
ken waren zelfs te Los Angeles voel
baar. Reuter meldt uit Batavia, dat
er tot nu toe nog geen slachtoffers
zijn gemeld van deze aardbeving, wel
ke, naar men meent, dubbel zo hevig
was als die, welke onlangs in de Phi-
lippijnen woedde en daar 21 ongeval
len met dodelijke afloop tengevolge
had. De as der eruptie bracht schade
toe aan ondernemings-aanplanten op
Java. De beving deed gebouwen in
Los Angeles, 9000 mijlen van het cen
trum verwijderd, trillen en ruiten
klepperen, doch voorzover tot nu toe
werd gerapporteerd, werd er geen
schade aangericht.
AUTO VAN GöRING WORDT
VERKOCHT
Het Britse ministerie van Oorlog
heeft een advertentie geplaatst, waar
in de geblindeerde auto die aan Göring
heeft toebehoord, te koop wordt aan
geboden. De wagen weegt vijf ton en
is geheel kogelvrij. De maximumsnel
heid is 160 km. per uur. Het enige na
deel is 't grote benzineverbruik. Men
vraagt zich af, of er liefhebbers voor
de auto zullen zijn.
PLAN-MAJBSHALL DEZE MAAND
GOEDGEKEURD?
Volgens welingelichte Amerikaanse
kringen te Londen zal het plan-Mar
shall nog deze maand door beide hui
zen van het Amerikaanse Congres
worden goedgekeurd.
Rheumatische pijnen in armen en
benen, neen in alle ledematen nu
hier, dan daar zijn in ons vochtig
wispelturig klimaat voor velen onfeil
bare voorboden van verandering van
weer. Wapen U tegen die slopende
pijnen. Neem Kruschen Salts.
De aansporende werking van Kruschen
op Uw bloedzuiverende organen drijft
de pijnverwekkende schadelijke zuren
op de vlucht en neemt zo de oorzaak
weg van die steeds weerkerende plaag,
die Uw hele gestel ondermijnt. Tob
niet langer door, vraag vandaag Kru
schen bij Uw Apotheker of Drogist en
reem van morgen af regelmatig de
kleine dagelijkse dosis in Uw eerste
kopje thee.
De schoolbel luidde en na enkele
ogenblikken werden de deuren van de
lokalen wijd opengeworpen en een
stroom van jongens en meisjes drong
de gang door naar de buitendeur.
Fijn, joh, vanmiddag weer ijsvrij",
juichte Henk Bakker en van plezier gaf
hij zijn vriend Joost een vriendschap
pelijke por in zijn ribben.
„Zeg Joost, ik heb jou gisteren niet
op de ijsbaan gezien. Ben je er niet ge
weest?"
f. Joost kreeg een kleur.
„Natuurlijk wel", zei hij haastig,
„maar ik ben wat later gegaan omdat
ik een paar boodschappen moest doen".
Gelukkig merkte Henk de verlegen
heid van Joost niet op en hij vertelde
geestdriftig over zijn gekrabbel op het
ijs. Henk was een jaar tevoren uit In-
dië gekomen en van schaatsenrijden
bracht hij nog niet veel terecht.
„Ik kan er nog geen steek van, maar
ik hoop dat ik het net zo goed zal le
ren als jij het doet", zei hij verlangend.
Joost mompelde iets onverstaanbaars en
nam bij een straathoek vlug afscheid
onder voorwendsel dat hij nog even
naar zijn grootouders moest. Hé, .die
vervelende Henk, dacht hij' onder het
Baar huis lopen. Vanmiddag werd hij
natuurlijk op de ijsbaan verwacht en
daar zouden Henk en Jap en wie
weet nog-hoeveel jongens uit de
klas zijn. Had hij nu maar niet zo op
geschept over zijn prestatie's. Henk
moest eens weten dat hij heel niet rij
den kon. Wat zouden de jongens hem
uitlachen
Nét toen Joost 's middags van tafel
opstond klonk de bel door het huis en
eyen later stapte Henk de huiskamer
binnen, gevolgd door moeder,
•kt? Joost", zei Henk opgewekt,
kom je maar halen om naar de ijs
baan te gaan".
Joost had wel door de grond willen
tinken Hoe moest hij zich hier uit
redden"
..Dat is prettig, Henk", zei moeder
en tegen Joost: „pak maar vlug je
schaatsen en trek je trui aan".
£r was geen ontkomen meer aan en
15*® minuten later wandelden de
Jongens |n de richting van de ijsbaan.
Joost was stil en hij liep steeds lang
zamer Henk vertelde druk over het ijs
*n de koektent.
T.,Zeg Joost. Jan en Martien zijn er
pok! Wil jij ze leren om achteruit te
tijden?" vroeg hij plotseling.
Joost kreeg het steeds benanwder.
naar probeerde zich nog groot te hou
den.
„Ja, ikik zal wel eens kijken"
jtotterde hij.
Ze stonden bij de ingang van de ijs
baan en Henk haalde zijn toegangskaart
te voorschijn. Toen werd het Joost te
machtig en hij trok Henk aan zijn
mouw.
„Ik moet je wat vertellen, loop nog
even mee terug".
Vervolgens kwam de bekentenis en
daarna was het eventjes stil.
„Nu vind je mij natuurlijk een mis
punt en een opschepper, hé", zei Joost,
terwijl hij met gebogen hoofd voort
liep, maar hoe verbaasd keek hij op
toen Henk hartelijk in de lach schoot.
„Och joh, ik dacht wel, dat jij het
ook niet kon, want je moeder heeft me
dat verteld. Eerlijk gezegd ben ik er
wat blij om. Nu heb ik tenminste
iemand die met mij meekrabbelt. We
zoeken een goede sloot en niemand van
onze klas zal ons daar zien oefenen".
En zoals Henk het voorstelde is het
ook gebeurd. Op een buitenslootje
krabbelden de jongens rond en leer
den het rijden met vallen en opstaan.
Ze hadden veel pleizier én na een
week reden ze al samen op de grote
ijsbaan.
Wanneer een van de klasgenoten aan
Joost om een kunststukje vroeg, ver
zon Henk een uitvluchtje voor zijn
vriend en dan reden ze samen lachend
weg. IET.
Voor een elf-jarig meisje, dat al
een jaar in eep sanatorium wordt
verpleegd, worden foto's of plaatjes
van onze prinsesjes gevraagd. Wie
kan dit meisje een groot plezier
deen? Brieven aan Nellie Nijveid,
Baanstraat 4, Beverwijk.
Kinderen, die postzegels willen rul
len, kunnen schrijven naar George
Stam, Ruyterstraat 4, Den Helder.
(Niet via Tante Iet.)
Welk meisje in Beverwijk wil cor
responderen met Geesje Bqon, Hoe-
verkade 8, Alkmaar? Zij is elf jaar
oud.
Voor een Alkmaars meisje, 14 jaar
oud en leerlinge van de Huishoud
school, wordt een correspondentie
vriendinnetje tn Noordi-Hollana ge
zocht.
J. Moes, Ruyterstraat 7, Den Hel
der, wil postzegels runen.
Het ruilen van postzegels kan niet
via Tante Iet gebeuren.
151. Terwijl ze in gestrekte draf
naar het dierendorp rennen, vraagt
Ram aan Pim:
„Welke bende moeten we gevangen
nemen?" „Ach, jij snapt ook nooit
wat", antwoordt Pim. „Ik bedoel Ger-
rit Kraai natuurlijk, maar ik zei ben
de, omdat het zo ook altijd in de boe
ken staat. Het klinkt beter". „Oh",
zegt Pam. Hij snapt het niet erg goed
maar durft niet verder te vragen. Ah,
daar zijn ze al bij het dorp gekomen.
152. „Waar is de burgemeester",
roept Pim. „En de veldwachter? We
moeten dadelijk de veldwachter spre
ken", roepen ze alle drie. „Nou, nou
een beetje kalmer kan ook wel",
biomt een dikke ezel mijnheer. „Zul
ke kleine hondjes en dan al zoveel
praats! De burgemeester en de veld
wachter zijn er niet. Die zijn vanmor
gen al vertrokken in verband 'met 'n
belangrijke zaak. Er worden namelijk
drie kleine honden vermist". „Oh, dat
is vreselijk", zegt Pim,
Deze week moest ik weer een keus
doen uit de grote stapel aardige en
vaak met tekeningen versierde ge
dichtjes. O, wat was het moeilijk om
daar vijf gedichtjes uit te zoeken.
Hier komen zeidan:
Het vriest, het Vriest nu alle dagen,
Wij kunnen ons op het ijs wel wagen
De schaatsen onder de voeten gedaan
En nu maar rijden op de gladde baan.
Links, recHts en maar zwieren
Achter elkaar of met z'n vieren.
Zo rijden wij tot 's middags «laat,
Tot iedereen naar het huis toe gaat.
Ingezonden door Nico Schekker-
man, Schellinkhout 125 (10 jaar).
Ans en Truus zijn twee vriendinnen,
Samen gaan zij naar de baan.
Schaatsenrijden is een kunst hoor.
Die zij beiden wei verstaan.
Op het baantje aangekomen,
Bom! Daar zit al onze An.
Truus laat echter lachend horen,
„Goed zo, jöh, daar leer je van!"
Ingezonden door Hetty Veen,
Spoorgracht 32, Den Helder.
(11 jaar)
WINTERVOORRAAD
't Is weer herfst en in de bossen.
Loopt een ieder af en aan,
Want nu moeten alle dieren
Voor de winter zorgen gaan.
Gladde eikels, beukenootjes,
Alles wordt bijeen vergaard.
Op een veilig, d«iker plekje,
Wordt de voorraad goed bewaard.
Ingezonden door Nellie Klooster,
Uitenboschstraat 100, Alkmaar.
(11 jaar)
KLIKSPAAN
„En hij zei dit, en zij deed dat
En dat heeft hij gedaan".
O, wacht eens zeg. daar heb je hèm,
Daar komt de klikspaan aan!
Van ieder ander weet hij wat,
Maar weetje, 't is zo raar,
Hij klikt nu nooit iets van zichzelf.
Zeg, vind je dat niet naar?
Ingezonden door Nellie Nijveid,
Baanstraat 4, Beverwijk.
O, Jeugd-Koerier, o, Jeugd-Koerier,
Wat zijt ge weer paraat!
Gij vraagt van ons nu een gedicht,
Maar ik weet niet of dat gaat.
Ik lees zo graag de Schagerkrant,
Maar of dit mij af zal gaan?
Komaan, de pen maar in de hand.
Misschien kom ik dan toch nog in de
[courant.
Ingezonden door Rensje Raven,
Oüdkarspel 138, Gem. Langedijk.
De boeken zullen worden toegezon
den.
Er werd mij door kinderen gevraagd
of ik de gedichtjes weer terug wil
zenden. Dat gaat onmogelijk, want als
ik zeshonderd gedichtjes terug moet
zenden heb ik geen tijd meer om te
slapen en word ik arm van alle post
zegels, die ik nodig zal hebben.
„De klant is weer koning", meent Ir
ving Stone, vice-president van de Ame
rikaanse maatschappij voor uitgevers
van briefpapier. Op een onlangs ge
houden vergadering van het dagelijks
bestuur verklaarde hij:
„Mijne heren, de wittebroodsweken
zijn afgelopen, de klant moet weer
méér hebben dan waarvoor hij be
taalt" en als eerste nieuwe snufje stel
de hij voor de gum langs de enveloppe,
die dagelijks door millioenen geproefd
wordt, van betere smaken te voorzien.
Onderzoekingen hadden uitgewezen,
dat de Amerikanen jaarlijks 46 duizend
mijl enveloppegum belikken, vooropge
zet, dat iedere envelop een lik krijgt.
Verder kwam vast te staan, dat nage
noeg 95 percent van de mensen wer
kelijk langs de enveloppe likt, ter
wijl slechts 5 percent van een sponsje
of enig ander middel gebruik maakt.
Maar nu de vraag welke smaak aan
de gum te geven. Rhum werd afge
keurd, omdat er kerkgenootschappen
i.ijn die tegen het gebruik van alcoholi
ca zijn. Verder werd chocolade voor
gesteld, cherry, limonade, doch geen
hiervan kon de goedkeuring van de
heren wegdragen. Tenslotte werd met
bet eens over pepermunt.
In het onderstaande briefje, dat
Elli Risman aan haar vriendinnetje
Rica schrijft, zitten negen bloemen
namen verborgen.
In iedere zin schuilt één bloemen
naam, dus ook in het op- en onder
schrift.
Hier volgt het briefje:
Beste Rica,
Zondag ben ik met mijn Vader
naar Oostwoud gewandeld. Onder
weg zongen wij alle liedjes, die we
maar kenden.
Toen wij moe werden rustten wij
uit in het gras en waren spoedig
met een oude visser in gezellig ge
sprek. Hij woonde dichtbij in een
kleine stulp.
Ik haalde toen uit de zak van Va
ders jas mijn heerlijke koek, die
moeder ons had meegegeven.
Om vflf Wr gingen wij pas terug
naar huis.
Hoor ik spoedig weer eens wat
van je, Riek?
Hartelijke groenten van
ELLI RISMAN.
De oplossingen verwacht Ik vóór
Zondag 7 Maart' op het bureau van
dit blad. Zorg er voor, dat je niet te
laat bent.
Jullie hebben de\ vorige week zeker echt van het ijs genoten. Ik kon het
merken aan de brieven. Er waren er deze week ook niet zoveel als de vorige
keer. Vandaag begin ik de beantwoordingen met Ria v. d. Borden, jij hebt ons
verwend met die postzegels, sigarenbandjes en lucifersmerken, Ria! De beloofde
tekening wil ik graag van je hebben. Grietje Kansen,, tot mijn spijt heb ik
geen tijd om buiten de Jeugd Koerier om nog naar de kinderen te schrijven.
Maar zo gaat het toch ook wel, vind je niet? Greetje Schermerhorn, je
gedichtje en het*tekeningetje zijn aardig. Er komt ook nog eens een opstellen
wedstrijd, Greetje. Bewaar je verhaaltje dus nog maar eventjes. Helm
jansen, 't spijt mij voor je, maar ik heb je opstellenschrift niet van Oom
Wim gekregen. Bij gelegenheid zal ik er eens naar vragen. Dineke Dreeuws,
hartelijk dank voor de sigarenbandjes en de mooie tekening. Ik ben flink aan
het dwalen geweest in jouw doolhof. Je mag gerust dezelfde postzegels sturen
Tiny Pel, nee. ik lach je helemaal niet uit, want ik weet hoe moeilijk het
is om een gedichtje te maken, en jij hebt je er flink doorheen, geslagen
Adelbert Josephus Jitta, je stuurde mij twee kaartjes met hetzelfde gedichtje.
Dat was zeker een vergissing. Dichten is heel moeilijk. Je moet niet denken,
dat ik het zo goed kan, hoor Adelbert. Anton Mol, jij hebt natuurlijk goed
van het ijs genoten. Deze week mis ik weer een brief van Addie. Hoe is het
met je vriend? Hennie Borsboom, hartelijk dank voor de aardige tekening
bij je gedichtje. Heb je 't zelf bedacht? Ella en Ria de Raat, was het ijs
van de Hoevervaart goed berijdbaar? Het zal jullie wel spijten dat het feest
weer afgelopen is. Nellie NUveld, jij was niet erg over. je gedichtje tevreden,
maar ik wèl. Heb je al onder de mededelingen gekeken? Christina Beumer,
goed zo! Geef de moed maar niet op, hoor! Anneke Kalter, je gedichtje is
aardig Best gedaan, Anneke! Rensje Raven, heb je nog bij de wedstrijd
gekeken? Het was zeker en fleurig gezicht. Jan Schipper, ja, nu komt je
inzending mooi op ttfd. Daar ben ik blij om Jettie Scheuer, wat een mooie
bloemen zijn er al weer, vind je niet? Carla Kalwy, jij boft maar, met een
sloot voor je huis. Nu hoef je niet ver te lopen om bij het ijs te komen
Han Gertenbach, bedankt voor de tekening. In kan zien, dat jé er een heel
werk aan hebt gehad. Dat is een echte Hollandse sloot —Geesje en Tinie Boon,
kijk maar eens onder de mededelingen. Ik hoop. dat er en correspondentie
vriendinnetje komt. Tiny Goedhart, hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag
en bedankt voor de mooie tekening. Ik ben er mee in mijn schik Bets Half,
je hebt een leuk gedichtje gemaakt, maar was het ook bestemd .voor de prijs
vraag? Daarvoor was het te lang, Bets. Hartelijk dank voor de postzegels.
Nida Groeneveld, ik denk dat je het bedte een donkere kleur kunt kiezen, 'dan
zie je het niet, zo gauw als het vuil wordt Het is nog ^niet veilig om in de
duinen te wandelen, want er kunnen nog landmijnen liggen Herman Jans
sen, nee, ik vind het heus niet vervelend, dat je vragen stelt. Als ik ze maar
kort kan beantwoorden, dan vind ik het prettig om je te kunnen helpen. Het
is jammer, dat ér zo weinig t-uimte voor is Gerarda v. d. Woude, zie je nu
wel, dat het veel prettiger is om een bril te dragen! Vind je het nu nog zo erg?
Cobi Visser, de inzending was deze keer best op tijd. Wat leuk, dat de
wilgenkatjes al blaadjes krijgen in de vaas. Dat is erg vroeg.
En nu maar weer tot de volgende week. Dag allemaal!
TANTE IET.
