De wereld binnen vier houten wanden
m ZWABTE iCKlAPPW
3
HAHEA£É1
AN NELLE
Luchtverkeer aan banden
Schiphol „zat dicht"
NABIJ
EN VERRE
LUISTEREN
NAAR....
DAMES,'
Wij spelen Bridge
Zwaar verkouden
(Van onze speciale verslaggever).
Rrhinhol in de prille morgen van een mistige voorjaarsdag. Op het grote
veld daarbuiten is het stil. Duisternis hangt over de wijde uitgestrektheid
en de gele lampen buiten aan de gebouwen werpen helle lichtsluiers tegen
een muur van nevel, die alles, dat verder dan vijftig meter ver ligt, aan 't
oog onttrekt.
Binnen, in de douaneloods en het restaurant is het nog rustig, als wij arri
veren Een ijzeren kachel midden in het vertrek rookt dat het een aard
heeft en is klaarblijkelijk nog niet zo lang aangemaakt. Wij zouden om
zeven uur vertrekken naar Basel, met een speciaal lestoestel, maar het werd
twaalf uur eer er iets van kon komen. Schiphol zat dicht, zoals dat in het
vakjargon 'heet, zó dicht, dat er niet gevlogen werd en niet geland. Alleen
de Constellation naar Batavia vertrekt. Maar dat toestel gaat in één ruk
door naar Rome en heeft dus geen last van mist op in de buurt gelegen
vliegvelden
naast de afstotende kilheid buiten de
vensters. Het zonnige Zuiden lokt in
een weelde van kleuren. Platen van
buitenlandse luchtlijnen met voorstel
lingen van verre landen. Geneve, Lu
gano, Zuid-Amerika, RomeMaar
voor de ramen staat nog de mist. „Het
ijzeren gordijn" spot er één en dan
dwaalt de blik naar de plaat van de
Tsjechische Luchtvaartmaatschappij....
Het geluid van de pruttelende koffie
en de tinkelende kasregisters heeft nu
gezelschap gekregen en is ondergegaan
in een stemmengeroezemoes, in een
cacophonie van talen. Met iedere bus
komen nieuwe reizigers, maar nie
mand gaat er af. De uitgang naar het
platvorm blijft hermetisch gesloten.
In het restaurant wordt het voller en
voller. De Engelse kinderen gaan krij
gertje spelen, tot wanhoop van hun
moeder. Maar zij ziet geen kans, om
hen langer zoet te houden,
in de luidspreker schreewt om mr.
Gregor, die on the phone verlangd
wordt.
Dan inééns: „Passengers for Bankok,
SinSgapore and Batavia are renguested
to board their plane, passagiers voor
Bangkok, Singapore en Batavia wor
den verzocht zich naar het toestel te
begeven
Even lucht het op, vijftien, twintig
mensen vertrekken door de deur aan
het gindse einde. Alsof erop gewacht
werd, barst onmiddellijk het gepraat
weer los.
De stoelen worden hard, overal be
ginnen mensen rond te lopen. De
obers hebben moeite, met hun volle
plateau's tussen de menigte door te
komen. Het wemelt nu van uniformen,
marechaussee met rode petten, de grij
ze douane-ambtenaren, het blauw van
vliegers, een taxi-chauffeur brengt 'n
bouquet bloemen.
Het is nu ook niet vervelend meer,
dit wachten. Het bekijken van de me
nigte die rondhangt, in afwachting
van het tijdstip van vertrek, is een
studie op zich zelf waard
OP WEG NAAR HET ZUIDEN.
De mist, die nog altijd rond de ge
bouwen golft, houdt een. cosmopoli-
tisch gezelschap gevangen binnen vier
houten wanden. Van heinde en verre
zijn ze gekomen deze wereldreizigers,
naar alle delen van de ganse aard-
De douane stempelt onze passen en
gelooft ons op ons woord, als we
vertellen, geen deviezen te bezitten.
Maar probeer maar niet, een grapje
te maken, want dan zijn de heren
niet voor de poes. Eén van de colle
ga's maakt een paar schampere op
merkingen met een van nature
onschuldig gezicht en hij wordt
prompt uitgenodigd mee te gaan. „Ja
meneer, hier achter dit hek
Later vertelt hij ons, dat hq zich
had te ontdoen van al zijn textiel,
alsmede van zijn schoenen en dat
een, overigens hoffelijke douanier,
hem „aan den lijve onderzocht". Zon
der iets te vinden, overigens, want
journalisten zijn zonder uitzondering
nette lieden, die zich niet aan de-
vlezensmokkel schuldig maken. Het
is alleen maar, dat de douane dat
van niemand gelooft, ook van ons
niet
MORGENSTEMMING.
In het restaurant hangt nog die ech
te morgenstemming. De bloemenkiosk
is nog gesloten. Alleen de bordjes han
gen buiten: For flowers can be paid in
foreign and Dutch currency". Hele
maal goed Engels is het niet, een En
gelsman zegt „The flowers can be paid
for", maar wie daar op let, is een
kniesoor! De obers zijn al goed wak
ker en de koffie is heet en zoet en de
broodjes met kaas gaan erin, als brood
jes met kaas
Het wordt zeven uur en de dag
sluipt nader. Een grauwe dag, mistig
en koud. Ons gezelschap hokt rond de
kachel en kort de tijd met een rob
bertje bridge. De stilte wordt verbro
ken door het zachte kletsen van de
kaarten op de tafel en het staccato
getinkel van de kasregisters, telkens
als een ober weer koffie heeft afgele
verd. De ketels op de toonbank prut
telen zachtjes. De mist staat als een
muur rond de ramen
De deur piept open en een aantal
adspirant luchtreizigers komt binnen.
Vcor Londen en Zurich, blijkens de
labels op hun bagage. Een stentor
stem door de luidspreker vraagt uit
nodigend naar meneer Snijder. Me
neer Snijder wordt aan informatie
verwacht
De koffie pruttelt en de kaarten
kletsen. Een heldere lach parelt in 'n
hoek, waar een gezelschap het zich
behaaglijk heeft gemaakt. De tijd be
gint te slepen. Ook bridge gaat verve
len. Het onderwerp moppentappen
wordt aangesneden. Een van ons komt
terug na een afwezigheid van een
paar minuten. Hij trekt een pijnlijk
gezicht. „Ik ben gevallen", verklaart
hij, „ik stond tegen de mist te leunen
en die ging ineens opzijFlauw,
maar als je je verveelt, lach je om
alles
WACHTEN DUURT LANG.
„Mum ,want sweets! Look at that
windmill! When do we go?" Een klein
Engels jongetje wil van alles tegelijk.
Zijn moeder, jong en aantrekkelijk,
heeft haar handen vol met hem en
zijn drie broertjes en zusjes. Wachten
duurt lang en zeker met vier kleine
kinderen.
Negen uur, nieuwe golven mensen,
nieuwe talen. Frans, Duits, Engels,
Spaans, Zweeds en zelfs Maleis. He
ren met diplomatenj assen en gele ac-
tetassen, vrouwen in tailor-made of
bont, modieus en koel, gom-kauwende
Amerikanen met khaki-regenjassen en
breedgerande hoeden. De bloemen
kiosk is nu open. Tulpen, narcissen,
fresia'sDaarnaast een bordje
„Children's welfare" met, o wonder
op de bovenste plank een rij Bols-
kruiken als een uitdaging voor elk
rechtaard vaderlander.
De kleurige reclameplaten aan de
door Jan Dirk van Exter
CODVrtEtït R.D.P.
Gelukkig, de Chef heeft weer iets
gevonden, waarop hij zijn rusteloze
geest kan concentreren. En wat hij
aanpakt, pakt hij goed aan. Bestrij
der der misdaad wil hij zijn. Maar
aangezien hij zich nog niet kan per
mitteren in het volle daglicht te ko
men, moet hij zich tevreden stellen
met een rol achter de schermen. Als
een schaduw zgl hij optreden.
Gelukkig heeft de Chef de beschik
king over. een, aardig wagentje en
daarmee begeeft ons tweetal zich nu
naar de grensstreek.
En evenals altijd, zal de Lange, die
vroeger in de onderwereld lang geen
onbekende was, proberen om wat in
lichtingen te verkrijgen.
De Chef heeft de auto gestald in
een klein dorpje aan de grens en de
Lange stapt een café binnen, zoals de
grenstreek er zovele kent.
De Lange kent de kastelein van dit
kroegje nog wel van vroeger, maar
de klanten zijn allemaal onbekenden
voor hem.
Er heerst ook niet meer diè ge
moedelijke sfeer, die vroeger het ken
merk was yan die kleine stamminee-
kes uit het Zuiden.
Integendeel. En als de Lange arge
loos probeert een praatje aan te
knopen, wordt hij met norse gezichten
weggekeken.
„Wie ben jij?" bromt een onguur
type, terwijl hij de Lange wantrou
wig aanstaart. „Dit is een ongezonde
streek voor vreemdelingen. Die ma
ken hier vaak een ritje, waarvan ze
niet meer terugkeren". En met een
sinister lachje begluurt hij de Lange.
Deze besluit om de kastelein maar
eens op te zoeken. Bij deze gasten
voelt hij zich niet thuis.
kloot zullen ze afreizen. De KLM staat
er borg voor, dat ze snel en veilig op
de plaats van bestemming zullen wor
den afgeleverd .De KLM wijkt voor
niets, afstand en tijd hebben voor haar
De stem geen betekenis, ook voor het weer
gaat zij niet uit de weg. Deze mist
zou zij gemakkelijk de baas kunnen
worden. De vakkennis van piloten en
grondpersoneel staan daar borg voor.
Toch laat de KLM geen toestellen
starten. Omdat het veiliger is, te
wachten, tot het zicht beter wordt.
Niet voor de KLM, maar voor de aan
haar zorgen toevertrouwde luchtreizi-
gers
Maar zodra het enigszins mogelijk
is starten de zilveren vogels naar de
vier windstreken. „Het klaart op"
zegt iemand. De wans is de vader van
de gedachteOm twaalf uur klaart
het werkelijk op en dan komt het ver
trek nog onverwacht.
De ijzeren hekken van het plat
form openen zich en voor ons strekt
wijd en effen het landingsterrein
Schiphol. Tien minuten later hangen
we op een paar honderd meter boven
het polderland, op weg naar het Zui
den
1 2V2 mille sleutelgeld
De candidaat-huurder van een
huis in Batavia deed bij de politie
aangifte, dat een tussenpersoon,
die hem het huis had aangeboden,
een sleutelgeld verlangde van
12.500.
Eendeneieren niet duurder
dan 13 cent
In verband met het feit, dat er te
hoge prijzen voor eendeneieren worden
gevraagd, deelt men van de zijde der
vakgroep „groothandel in eieren" me
de, dat de prijs voor eendeneieren,
welke door de detaillist aan de con
sument mag wórden berekend, ten
hoogste. 13 cent bedraagt.
Eendeneieren zijn voor cle consument
ir. vrije verkóop verkrijgbaar.
165. De dikke biggenheer heeft juist
negen ijsjes gekocht voor zijn kinderen.
Daar komen Pim, Pam en Pom aan.
Met één klap slaat Pom hem alle ijsjes
uil handen. De biggenkindertjes begin
nen te schreeuwen! En daar hollen va
der Big met zijn negen kinderen ook al
achter Pim Pam en Pom aan. Met alle
anderen! Hoe moet dat aflopen?
De kleurige reclameplaten aan de 166. „Kijk eens achter je", roept Pom
houten wanden zijn een verkwikking L onder het lopen tegen zijn broertjes.
„We hebben nu al een hele menigte
achter ons. Het zijn er zeker al dertig".
„Mooi", hijgt Pim. „Dan moeten we
nu naar ons doel, De anderen volgen
ons vanzelf wel". En zo is het ook. Pim
Pam en Pom rennen naar het hol toe,
waar Pam vannacht ingevallen is en
een razende, tierende menigte volgt
hen. In hun woede denken de dieren
er niet aan, dat ze in de richting van
het Spookkasteel op de Dennenheuvel
rennen.
Ouden van da
gen in Friesland
hebben in een bij
eenkomst te Leeu
warden minister
Drees gehuldigd
voor het totstand
komen van de noodvoorziening ouden
van dagen. De minister, die vergezeld
was van zijn echtgenote, ontving een
prachtige Friese stoeltjesklok. xDe
begroting '48 van de Katholieke Volks
partij vertoont een eindcijfer van
227.750. Daaruit blijkt, dat het leden
tal gesteld wordt op 250.000. xIn
de eerste maand van dit jaar zijn, vol
gens voorlopige gegevens, 1914 nieuwe
woningen 0ei -d gekomen, 195 daarvan
zijn ingericht voor tijdelijke bewoning
door meer dan één gezin. Op deze wijze
is thans voor het eerst sinds de bevrij
ding in een maand woonruimte voor
mèer dan 20Ö0 gezinnen door nieuw
bouw verkregen. xTruman heeft
thans officieel medegedeeld, dat hij zich
bij de presidentsverkiezingen candidaat
stelt voor de Democratische Partij.
xTe Mobile (Alabama) is een ne
ger, die een blanke aansprak met „bud
dy" (broeder) en hem uitnodigde naar
zijn huis te komen om over president
Truman's program voor de burgerlijke
rechten te spreken, door de blanke
doodgeslagen. xDe primaat van
Spanje heeft aan de pastoors van zijn
diocees verboden voetbalwedstrijden
bij te wonen, „daar deze hartstochten
opwekken, welke moeilijk te verenigen
zijn met de waardigheid van de pries
terlijke staat". xEen nieuw raket
projectiel van de Amerikaanse marine
heeft een hoogte bereikt van 125 km,
met een snelheid van 4827 km per uur.
Een tijdens de proefneming afgeschoten
V 2 bereikte 'n hoogte van 183 km met
een snelheid van ongeveer 5630 km per
uur. —x— Een scholier te Loftus (York
shire), die van het schoolgaan af wilde
komen, stak de school in brand. De
brand werd echter tijdig geblust en de
dader kreeg 15 shilling boete. x
De pleegbroeder van Adolf Hitler, Jo
sef Mayerhofer, voormalig directeur
van een verzekeringsmaatschappij, is te
Wenen wegens hoogverraad tot achttien
'maanden gevangenisstraf veroordeeld.
xVolgens Tass bedroeg aan het ein-
,de van de oorlog de jaarlijkse produc
tie van de Russische vliegtuigindustrie
40.000 stuks. xAmerika zeldt 202
zeer kostbare schilderijen, die aan het
Duitse rijk toebehoorden, naar Duits
land terug.
Van locomotief gevallen
Dinsdagmorgen omstreeks half zeven
viel de 29-jarige leerling-machinist B.
Ensing te Coevorden van de locomo
tief van de eerste die dag vertrekken
de trein naar Zwolle. Hij raakte on
der de wielen, waardoor zijn beide be
nen geheel werden afgereden. Het
slachtoffer is naar het ziekenhuis te
Coevorden overgebracht.
Moordenaar heeft bekend
Dinsdagmiddag heeft de 21-jarige
M. W. uit Amsterdam, die verdacht
werd van de moord op de 10-jarige
Anneke Hagel en thans wordt ver
pleegd, tegenover de officier van ju
stitie bij de Amsterdamse arrondisse
mentsrechtbank in het Wilhelmina
Gasthuis een volledige bekentenis af
gelegd. Tevens is komen vast te staan,
dat het hier een zedenmisdrijf betrof.
Een werkelijk fijn product ter
verzorging van Uw handen is
Een HamameJis product van Mijnhardt.
XXII.
Onverwachte moeilijkheden.
Soms kómen er bij het afspelen van
een spel moeilijke situaties voor, die
men beter aanvoelt, als er de aandacht
eens op wordt gevestigd. Let U eens op
het volgende spel:
S. 10-6-3
H- a-6-4
R. 8-5
KI. a-h-9-4-2
S. h-v-b-8-7 S. a-9-5
H. 9-5-3-2 H. 8-7
R. h-10-4 R. b-9-6-3-2
KI. 8 KI. 6-5-3
S. 4-2
H. h-v-b-10
R. a-v-7
KI. v-b-10-7
Tegen een vierharteneontract te spe
len door Zuid, kwam West uit met
schoppen heer, in N. de oost nam
over met het aas, en 'e sch. 9 na.
West nam met de vrouw en speelde
sch. boer na. N. de 10, O. de 5 en Z.??
Wat deze nu moet doen isniet af
troeven, maar ruiten 7 bijgooien. Wat
West dan ook naspeelt, Zuid maakt
altijd zijn 4-harten contract West. Gaat
U dat even na. En bekijkt U ook even,
dat Z. down gaat als hij in de derde
slag met de 10 aftroeft.
En ziet U dan ook nog eens voor U
zelf na, hoe Zuid op het volgende spel
4 sch. speelt, bij uitkomst van West
met harten heer en harten aas na.
Noord: S. h-b-9. H. 8-6-5-4. R. a-h-3.
KI. h-b-9.
Oost: S. 7-6-2. H. v-b-7. R. v-10-8. KI.
6-5-4-3.
Zuid: S. a-v-10-5. H. 2. R. 7-6-5-2. KI.
a-v-10-2.
West: S. 8-4-3. H. a-h-10-9-3. R. boer-
9-4. KI. 8-7.
Wil HILVERSUM IL
415 m. Nieuws
berichten om, 7, 8,
1, 6, 8 en 11 uur.
V.A.R.A. 7.15 Gr.-
pl.; 8.15 Operette
selecties; 8.50 Voor de huisvrouw;
9 Bekende orkestwerken (gr.pl.);
.30 Waterstanden; 9.35 Mozart (gr.-
pl.) V.P.R.O. 10.— Morgenwijding;
V.A.R.A. 10.20 Onder de Italiaanse
zon (gr.pl.); 10.30 Voor de vrouw;
10.45 Liederen van Ned. componisten;
11.10 „Het broos geluk" (voor
dracht); 11.30 Gr.pl.; A.V.R.O. 12
Pierre Palla (orgel)12.30 Weer-
praatje; 12.33 Sportagenda; 12.38 The
Ovroleans; 1.15 Het Vaudeville Or
kest; 1.45 Fats Waller (piano); 2
Kookkunst; 2.20 Sopraan en piano;
2.45 Gr.pl.; 3.02 Ons volk in zijn
dichters; 3.22 Gr.pl.; V.A.R.A. 4.Hij,
zij en de piano (gr.pl.); 4.30 Tussen
twaalf en zestien; 5. Johan Jong (or
gel)5.20 Wij en de muziek; 6.15 De
V.A.R.A. feliciteert; 6.40 Silvestri-
kwartet; 7 Denk om de bocht; 7.15
Nederland op zee; 7.22 Appèl ex-pol.
gevangenen; V.P.R.O. 7.30 Cursus;
7.50 Tien voor acht; 8.15 Variatio-
nen; 8.30 Cursus; V.A.R.A. 9 Men
vraagt en wij draaien; 9.30 Schuldig
of onschuldig? 9.50 Op vleuglen van
muziek; 10 Buit. weekoverzicht; 10.15
Swing and Sweet; V.P.R.O. 10.40
Vandaag; 10.45 Avondwijding; V.A.
R.A. 11.15 Gr.pl.
HILVERSUM I, 301 m. Nieuws
berichten om: 7. 8. 1 7. R en 11 u.
N.C.R.V. 7.30 Suite evocatrice; 7.45
Een woord voor de dag; 8.15 Gewijde
muziek; 8.30 Tsjaikofsky; 9.15 Och
tendbezoek bij jonge zieken; 9.30 Mu
ziek bij het werk; 10.15 Gr.pl.; 10.30
Morgendienst; 11 Kwintet; 11.15
Viool; 11.45 „De Varianten"; 12.15
Omroeporkest; 12.30 Weeroverbicht;
1.15 Ensemble Lachman; 1.45 Gr.pl.;
2 30 Van oude en nieuwe schrijvers;
2.40 De „Microstars"; 3 Opgewekte
discoklanken; 3.30 Hollands strijktrio;
4 Voordracht; 4.20 Poème; 4.40 Ka
merorkest; 5.25 De vijf Zapakara's;
5.45 Cyclus Claude Debussy; 6.15 Het
evangelie en esperanto; 6.30 Ned.
strijdkrachten; 7.15 Geestelijke lie
deren; 7.30 Het actueel geluid; 7.45
Christ. Middenstandsbond; 8.15 orgel
concert; 8.45 „De vluchtheuvel";
9.30 „Vrjj en blij"; 10 Vragen aan
voorbijgangers; 10.30 N.C.R.V.-kwar-
tet; 10.45 Avondoverdenking; 11.15
Avondpotpourri.
J) Neem onmiddellijk
I Brengt i.recl verlichting
N.V. SPATULA LOSSES' (O)
OOOl
tjeeod adema
1)
HOOFDSTUK I
„Murderer."
„Merkwaardig zoals de jongen op U lijkt", zei dokter Van Bremen terwijl hij
naar de staalblauwe ogen van de achtjarige Nico de Wit keek. „Wat moet je
worden, mijn jongen?"
De knaap haalde een beetje besluiteloos de schouders op en glimlachfe tegen
de bezoeker.
„Ik denk net als vader", zei hij, „maar ik zou veel liever roverhoofdman willen
worden."
Dokter van Bremen lachte zo hartelijk, dat zijn .dikke buik er van schudde.
„Misschien zou dat wel zo voordelig zijn", zei hij, „ofschoon.
Hij brak de zin af en keek eens rond zich in de ruime salon waar alles van
weelde getuigde.
Makelaar De Wit, een forse man van vijftig jaar, die tevens een der voor
naamste grossiers uit de provincie was, stond in wijde Kring bekend om zijn
gastvrijheid. Na de dood van zijn vrouw had zijn zuster Marianne de plaats van
de vrouw des huizes ingenomen.
Het was algemeen bekend, dat tante Marianne in dit huis nummer één was,
maar men wist ook, dat De Wit en zijn zuster in goede harmonie leefden en dat
zij al haar best deed de liefde an de enige zoon te winnen en in alle opzichten
zijn voortreffelijke verzorgster was.
Vanavond, op de vijftigste verjaardag van de heer des huizes, waren er vele
gasten.
Er was in de eetkamer, welke men door haar afmetingen beter eetzaal kon
noemen, een voortreffelijk diner gegeven en nadat de heren in de studeerkamer
een goede Manilla of een Bulgaarse sigaret hadden gerookt, was men in de grote
salon tezamen gekomen om er, zoals Hildebrand dat zou noemen, het avondje
verder op gezellige wijze te passeren.
Dienstertjes, die een levende symphonie in wit en zwart waren, serveerden
gebak en de huisknecht, die voor deze gelegenheid zijn wit en rood gestreept
jasje voor een rok hadverwisseld, ging met een gehuurde kellner met grote
presenteerbladen rond waarop een keus kon worden gedaan uit de meest exquise
dranken, welke de wijnkelder van dit huis blijkbaar in ruime mate bevatte.
„Nu moet je naar bed, Nico", zei tante Marianne.
De jongen ging gehoorzaam de kring rond én luisterde, wat vermoeid glim
lachend, naar de complimpntjes van de mannelijke en vrouwelijke gasten.
Hij kende ze bijna alle, maar er waren er ook, die hij nog nooit gezien had en
zijn belangstelling ging voornamelijk uit naar een oude heer in een wagentje,
die door een knecht was binnengereden en zo raar praatte, dat er bijna niets van
te verstaan was.
„Josientje!", vroeg hij toen hij de trap naar de eerste etage opliep, „waarom
kan die meneer niet praten? Hoe komt het, dat hij in een wagentje zit? Is hij
bij het diner daar ook in gebleven?"
Josientje, het kamermeisje van tante Marianne, knikte.
„Die meneer heeft toen hij jong was een verlamming gekregen", zei ze, „en
nou moet hij altijd in dat wagentje zitten."
„Ja maar, Josientje, waarom praat die menéer zo raar?"
„Hij is verlamd, hij kan niet lopen en ook niet goed praten", zei het meisje.
„Hij woont bij meneer Dupois. Je vader heeft hem meegevraagd, maar ik geloof,
dat de stakker veel liever thuis zat. Bij het diner Is hij in zijn wagentje gebleven
en zijn knecht heeft hem gevoerd, maar hij heeft bijna niets gegeten."
„Gossie", zei Nico. Hij vond het belachelijk, dat een man, die zeker vijftig of
zestig jaar was als een klein kind gevoerd moest worden. Het was eigenlijk
een beetje griezelig.
Hij dacht aan de ogen waarmee die meneer hem had aangekeken en hij hoopte
maar, dat hij niet van hem zou dromen.
Hij moest maar ergens anders aan denken, aan dokter bijvoorbeeld, die zo
groot en zo sterk was en je zo kneep, dat je mond van pijn open ging als
je hem een hand gaf.
Of aan meneer Van Heerde, die zo vreemd praatte, dat je je stiekum in 't
been moest knijpen om niet te lachen als je hem goeden nacht wenste.
„Welterusten, meneer Van Heerde."
„Ne maer, daer hébben we de zoon des huizes. Gae je slaepen, baste jon
gen? Hoe oud bén je nu al?"
„Acht jaar, meneer."
„Wal, wal, dan ban je ontzattend groot veur je leeftijd!"
De jongen ging zijn kamer in en glimlachte bij de herinnering.
„Hoor eens, Josientje", zei hij toen hij in zijn pyama stond, maar Josientje had
vanavond wel iets anders te doen dan naar zijn verhalen te luisteren.
„Nou kruip j' d'r onder", zei ze streng, „en je past d'r op, dat we je niet
meer horen."
„Hoor eens Jos.
Het meisje keerde zich op de drempel om en keek naar het lachende gezicht
van de candidaat-roverhoofdman.
„Nou, wat is er dan?"
„Wil je asjeblieft tegen Antje zeggen, dat ze wat van die soezen voor me
weghoudt? Anders eten ze vanavond alles op. Je weet wel, met die room."
Het meisje knikte glimlachend en sloot zachtjes de deur. Zij moest op de
garderobe letten want het zijkamertje in de gang hing vol en je kon nooit weten
of sommige gasten niet vroeger vertrokken en tevergeefs naar hun jassen of
mantels zochten.
Maar het was tien uur en aan vertrekken dacht blijkbaar nog niemand.
In de gang hoorde zij, dat de vleugel bespeeld werd en toen zij in de salon
kwam zag zij, dat mademoiselle Dupont, de Franse lerares, juffrouw Schaafsma
begeleidde. Het meisje studeerde zang op het conservatorium en had het ver
erend verzoek niet durven weigeren voor het gezelschap te zingen.
„Da stand das arme Veil.heilchen
Haar stem was even schraal als haar figuur en zij was kennelijk nerveus,
maar de gasten applaudiseerden beleefd en tante Marianne gaf in het voorbij
gaan een knikje aan haar broer als bewijs, dat het avondje haars inziens uit
stekend zou verlopen. (Wordt vervolgd.)
