.Greetje's Avontuur
II
im
i li
am el om door J. D. v. Extcr"^
Uit de jeugd van Handel
SCHUDT UW
LEVER WAKKER
r-DE JEUGD-KOERIER
Oplossing. Prijsraadsel
De verstrooide zanger
Prijsraadsel
Vacantie voor jongere arbeiders
M
,/vMf
Hallo, Jongens en Meisjes!
Wu
LUISTEREN
NAAR....
sS&jai,
ooö
TJEERD adema
r
Sinds er naast het grote voetbalveld
een bord was geplaatst met „Verboden
speelplaats" kwam geen enkel veld de
kinderen aanlokkelijker voor dan juist
dit. Als er gestaan had „Komt allen
kijken, want hier ligt een schat begra
ven" hadden er niet meer uit school
naar toe kunnen hollen dan nu. Maar
niet alleen dat hatelijke bord was er,
dat zo de nieuwsgierigheid prikkelde,
de kleine woonwagen, wat achteraf op
't terrein staande, deed dat nog meer.
Hoe graag waren velen na schooltijd
er eens binnengegaan, want niets ver
ried dat er mensen woonden. Geen oude
verroeste ketels, gestreepte beddezak-
ken, half of heel versleten schoenen
die toch bij alle echte woonwagens be
horen, zou ja zo denken waren hier
te zien, evenmin als een paard of spe
lende zigeunerkinderen. Maar hoe min
der ze wisten, hoe meer de tongen op
school er over los kwamen. De won
derlijkste verhalen deden de ronde.
„Hoe jammer", dacht Greetje dikwijls,
als ze verrukt en bewonderend naar de
„groten" keek, „dat ik nu nooit eens
zoiets zie." Verdrietig en spijtig ging zij
dan naar huis, in bed er over piekerend
of zij ook eens zo gelukkig zou zijn
iets van de woonwagen te weten te
komen
Juist toen zij op een ochtend, wel een
uur vóór schooltijd nieuwsgierig naar
de woonwagen stond te kijken, stopte
een grote ziekenauto aan de rand van
het veld, vlak bij het bord: „Verboden
speelplaats". Twee mannen dropgen een
bleek, mager meisje met gitzwart haar
op een brancard uit de auto voorzichtig
naar de wagen. Plotseling was deze vol
leven, De vader kwam vlug toelopen.
De moeder, met lange gouden hangers
Vele kinderen hebben de prijsvraag
goed opgelost en er zijn er zelfs bij
die het helemaal niet moeilijk vonden.
Dat is erg prettig want ik was werke
lijk bang dat ik het de vorige keer te
moeilijk had gemaakt.
De oplossing was voor de kinderen
die 'de bedoeling goed begrepen vrij
eenvoudig. Als Jan een A moest
schrijven zette hij een B. Voor de D
nam hij een E en zo schreef hij telt
kens een letter verder van het alpha
bet dan de letter die hij nodig had.
Het briefje van Jan zag er dus als
volgt uit:
Beste Kees,
Kom vanmiddag om twee uur in
het bos dan gaan we rovertje spelen.
Jan.
Onder de goede oplossers zijn weer
boeken verloot. De prijzen waren deze
week voor:
Jan Kuijper, C 26, Moerbeek (gem.
N. Niedorp).
Tini Tenkink, Oudegracht 37, Alk
maar.
Corrie Verburgt, Violenstraat 58.
Den Helder (10 jaar).
Rink van der Mel, Zuiderweg 1,
Twisk.
Nettie Huisman, Zeestraat 99, Bever
wijk (12 jaar).
De boeken zullen binnenkort aan
deze kinderen worden toegezonden.
in de oren keek bezorgd en sprak in
onverstaanbare taal de manfien toe.
Greetje kwam dichterbij. In een op
welling van medelijden'met het bleke
meisje legde ze haar knikkerzak met
mooie glazen stuiters - in het magere
handje van het zieke meisje. Een dank
bare blik van de moeder gaf haar moed
te vragen: „Mag ik nog eens naar haar
komen kijken?" De vrouw, die haar
blijkbaar niet verstond, knikte vriende
lijk.
De volgende dag, weer heel vroeg,
kwam ze met een van haar poppen aan
lopen. Ilonka, het Hongaarse meisje,
vond dat wat gezellig. Al kon Greetje
haar grappig .taaltje niet 'verstaan en
kende de ander geen woord Hollands,
ze begrepen elkaar opperbest. Wie het
niet goed konden hebben, waren de
anderen op school die met jaloerse blik
ken Greetje zo maar 'de woonwagen
hadden zien binnenstappen. Allerlei
praatjes deden de ronde en Grietje
werd al gauw „het woonwagenkind"
genoemd. Dat liet zij. er echter "niet bij
zitten. „Wat woonwagenkind? Jje zou
willen dat jullie er een was! Kunnen
jullie zo mooi vioolspelen als Ilonka?
Neen hè? En zijn jullie al eens echt in
Hongarije geweest en in Italië?" Met
open mond stonden de vriendinnetjes,
te luisteren naar Greetje. Eindelijk wis
ten ze dan meer.
„En het zijn helemaal geen ketellap
pers zoals jullie zeggen. Zij horen bij
een groot circus, een heel groot; met
zeeleeuwen en olifanten en nog veel
meer. Maar Ilonka was ziek en moest
hier geholpen worden. En ik mag op de
eerste rang zitten, als het circus nu hier
kcmt. Dan gaan zij later weer met het
circus mee. Ilonka heeft 't zelf gezegd!"
Van dat ogenblik af noemde niemand
Greetje meer „het woonwagenkind" en
op de openingsdag van het circus was
Greetje, en waren welhaast alle kinde
ren van de school aanwezig, genietend
van.het vele dat .vertoond werd en met
grote bewondering kijkend naar de
prachtige staaltjes van rijkunst, die
Ilonka ten beste gaf!
De beroemde Italiaanse zanger La-
blache bevond zich eens in de Tuile-
riën, waarheen koning Louis Philippe
hem had ontboden. Daar Zijne Majes
teit juist met een minister in conferen
tie was, werd de artist verzocht een
ogenblik te wachten. Deze, begon te
neuriën om de verveling van het wach
ten te verdrijven en zette, toen hij het
houden van de hoed in de hand moe
werd, zijn hoofddeksel op.
Na een kwartier kwam men hem
zeggen, dat de koning hem wilde ont
vangen. Lablache zocht verstrooid over
al naar zijn lfoed, eindelijk vond hij er
eer op een stoel, nam deze op en stapte
zo het koninklijk vertrek binnen.
Lbuis Philippe, ten hoogste ver
baasd over die overdaad van hoeden,
ontving htm met een gulle lachbui.
Lablache werd verlegen, wilde de re
den vragen van die uitgelaten vrolijk
heid err stamelde een paar onverstaan
bare woorden, maar hoe meer hij sprak,
des te harder begon de koning te la
chen.
Eindelijk sloeg de zanger de ogen op
en zag zich in de spiegel met de twee
hoeden, een in de hand en de andere
op het hoofd.
Hij kreeg terstond zijn tegenwoordig
heid van geest en riep: „Het is naar,
dat men geen hoofd heeft, als men er
zoveel hoede» 'op nahoudt".
Kort geleden heb ik jullie iets ver
teld over Jan Vermeer, de zettersjon-
gen, die de krantenregels door elkaar
liet vallen en ik heb er toen een prijs
raadsel van gemaakt, waarbij zovelen
van jullie die regels weer netjes on
der elkaar geplaatst hebben.
De vorige week had Jan iets met
de hand gezet, dat wil zeggen, dat elk
lettertje uij de letterkast was genomen
en dat de lettertjes acher elkaar ge-
ze waren zodat zij zinnen en regels
voor de krant vormden. Toen de krant
klaar was moesten al die lettertjes
weer in hun eigen vakjes gelegd wor
den en Jan had er plezier in om alle
klinkers weer in hun vakje te leggen
zodat hij de medeklinkers overhield.
Toen zag het Bericht er als volgt uit:
G.st.r.n .s v..r d. j..gd v.n d. b..rt-
v.r.n.g,ng Bl..mw.k ..n mr.f.lm
,v.r h.t l.v..n v.n D.kTr.m v.rt. .nd .n
d. k.nd.r.n h.bb.n .rg g.n.t:n(.) D. z..l
w.s g.h. .1 g.v.ld .n n. .fl..p w.rd.n d.
j..gd.g. b.z..k.rs .p l.m.n.d. .n g.b.kj.s
g.tr.ct. .rd(.)
.11. k.nd.r.n g'.ng.n z..r v.ld. ,n h..s-
w. ,rts(.)
De punten die tussen haakjes zijn
geplaatst betekenen het einde van de
zin Er moet dus geen klinker tussen
die haakjes worden gezet.
Wie van jullie weet nu wat er eerst
gestaan had?
De oplossingen' worden vóór Zondag
11 April verwacht op het bureau van
deze krant. Ónder de goeije oplossers
worden weer boeken verloot.
21. Pin* Pam en Pom horen een
heel gesprek aan, dat de directeur met
één van zijn assistenten heeft.
„Tijgers moet ik hebben. Oh, ik zbu
ze behandelen als koningen! Elke mor
gen kregen ,ze een verse malse bief
stuk voor ontbijt ,'s middags gebraden
gehakt-balletjes met vette jus
„Ja, maar ik weet niet whdb ik ze
vandaan moet halen!" valt de assistent
hem wanhopig in Se reden.
„Dat interesseert mij niet. Dat is
jouw zaak! Jij zorgt dat we tijgers
krijgen. Onze bezoekers verlangen
sensatie!"
Plotseling draait de directeur zich
cm en ziet Pim, Pam en Pom staan.
ONZE MEDEDELINGEN
Voor Ali Ott, Bree|traat 1, Hoorn,
wordt een correspondentievriendin
netje gezocht. Liefst buiten Noord-
Holland.
Ali is elf jaar oud en zit in de vijf
de klas van de lagere -school.
Mevrouw H. Gertenbach, ik heb
naar de naam van het meisje geïnfor
meerd en hoop u spoedig te schrijven.
Van harte beterschap gewenst!
Welk meisje in Alkmaar wil cor
responderen met een meisje in Den
Helder? Haar ntam is Joke Kraak en
zij woont in de" Spechtstraat 1. Joke
is op de MULO en dertien jaar oud.
hun
be-
hun
Het Algemeen Nederlands Jeugd-
verbond heeft zich schriftelijk ge
wend tot de minister van Sociale Za
ken met het verzoek „stappen te on
dernemen te komen tot een wettelij
ke vastgestelde vacantieregeling voor
jonge arbeiders en arbeidsters, tot 'n
nader vast te stellen leeftijd, van ten
minste drie weken, waarvan twee we
ken achtereen. Dit met behoud van 't
volle loon plus vacantiepremie".
Evenzo heeft de ANJV zich gewend
tot de minister van Verkeer en tot de
Nederlandse Spoorwegen met het ver
zoek „stappen te ondernemen ten ein
de te komen'tot goedkope reisbiljetten
voor jonge arbeiders en scholieren ge-
durende de komende zomerperiode".
Het stelt voor „gedurende deze tijd de
prijs van de reisbiljetten te halveren".
Jullie hebben allemaal wel eens de
namen Handel, Bach of Beethoven ge
hoord denk ik, Hoe vaak worden zij
door de radio genoemd en is er prach
tige muziek van hen te horen. Mis
schien heb je ook al eens in een of an
dere boek afbeeldingen van hen beke
ken: waardige heren met pruiken op
het hoofd. Maar zo lagen ze niet «in de
wieg, dat begrijp je wel.
Als baby begonnen ze net als wij en
iedereen: ze huilden, leerden lopen.'
spelen en moesten naar school. Toch
was er wel iets bijzonder met hen. Dat
is zo met alle kunstenaars, want hun
sluimerende talenten groeien en ont
wikkelen zich en blijven voor
omgeving niet verborgen.
Hoe nu hun gaven ontdekt en
merkt worden, -meestal reeds in
jeugd, is bij allen verschillend en 't is
leuk hiervan iets meer te weten. Zo
b.v, bij de kleine George Handel.
De familie Handel woonde aan het
einde van de 17e eeuw in Halle in
Duitsland, waar de vader van de klei
ne George barbier was. Lang gep.n ge
makkelijk vak, want in die dagen was
een goede barbier tevens chirurgijn;
trok dus tanden en kiezen en niet pijn
loos hoor! Zette gebroken armen en
benen, kortom was tevens een goed
kwakzalver en .dokter.
Vader Handel had het dan ook druk
en was best tevreden met zijn bestaan.
Het ging goed, behalve met zijn zoon
George vond hij. Dat zou wel nooit iets
worden met die jongen. De liele dag
droomde hij van muziek en hij speel
de het Hefst piano, of liever klavier
spinet, een instrument dat toen veel in
gebruik was en dat jullie hier ook zien
afgebeeld.
Dat beviel vader Handel maar half.
Wat moest dat ooit worden? Een arme
berooide muzikant, die de kermissen
af kon lopen om voor boeren deunt
jes te spelefe! „Een mooi vak", zei hij
spottend, „laat hij me liever in de wln-
kei helpen. Maar ik weet goed ge
maakt: het spinet wordt gesloten ^en
geen noot meer gespeeld.
En ook moeder, die zelf dikwijls
zong en speelde, mocht om een goed
voorbeeld te geVen zich niet meer
laten horen.
Nu zou het wel uit zijn dacht vader,
maar de kleine George had een heer
lijke ontdekking gedaan op zolder.
Daar stond nog een oud 'klavierspinet,
waarnaar niemand meer omkeek.
En 's. nachts,wanneer alles in rust
was, sloop hij naar de zolder om bijna
onhoorbaar hierop te spelen.
Eens gebeurde het dat zijn geestdrift
voor de heilige muziek door de schone
melodieën, die hij hoorde, hem alle
voorzichtigheid deed vergeten en in
krachtige tonen liet hij weerklinken
wat er omging in zijn gemoed.
Allen in huis ontwaakten en luister
den naar het betoverde spel Zij slo
pen- naar de zolder, en toen vader
Handel tot 't einde toe geluisterd had
waren zijn bezwaren verdwenen!
George Handel was ontdekt en hij
kreeg toestemming om zich voorgoed
aan de muziek te wijden....
Voor mij, óp mijn schrijftafel, ligt een grote stapel brieven en wanneer ik
even van mijn werk opkijk zie ik fijne regendorppeltjes tegen het vensterglas, ter
wijl de lucht triest en betrokken is Dan verdiep ik mij maar weer vlüg in de
gezellige brieven die jilllie mij schreven Vooral nu het Paasvacantie is valt er
weer heel wat te schrijven Met het briefje van Dineke Dreeuws wil ik deze
week beginnen Ik heb gezellig door jouw doolhof gedwaald, Dineke Gelukkig
lcwam ik er weer spoedig uit Je had het deze keer niet zo erg lastig gemaakt
Sroeten aan Ina N Heüstek, bedankt voor de postzegels en de mooie sigaren
bandjes' Schrijf je de volgende keer je voornaam ook in' het briefje"? Ik denk
dat Je Nellie heet Goed geraden? Henk Rem, de fout was niet van Jan, maar
van de zetter Jan en Kees Kuiper, fijn dat moeder voor jullie heeft geschre
vén Hoe gaat het nu met je arm, Jan? Wat ben jij ongelukkig geweest Beier
schap gewenst! Jan Eriks, mag ik van jou nog eens wat meer horen? Thea
Berger, jouw vacantie is dus al weer om Nu moet je nog maar eventjes flinlc
aanpakken en dan komt de he'erlijke grote vacantie Ik was blij met
sigarenbandjes Arthur van Orden, wat heb je mij een aardige* Paastekening
gestuurd! Je moet nog eens beweren dat je niet goed kunt tekenen,'zeg! Bedankt
hoor, ook voor de sigarenbandjes Anki Keizer, toen ik jouw briefje opende
regende het sigarenbandjes om mij heen Direct ben ik onder de1 tafelgedoken
om ze weer te verzamelen Want mijn kleine hond schoot er ook al op af
,Het zijn mooie bandjes, Anki Hartelijk dank! Nellie Kuiper, ja,- ik heb jou
al een heel poosje gemist, maar huiswerk gaat natuurlijk altijd vóór de
Jeugd-Koerier Helm Jansen, ik zou het leuk vinden om je beschrijving van
Elburg te lezen Natuurlijk krijg je het van mij onmiddellijk terug en dan
zal ik" je ook het adres van Oom Wim geven WiUic Beers, Gerrie probeert
zeker om een auto na te doen Moet jij ook tracteren als je bed schoongemaakt
is? Dat lsseen Noord-Hollandse gewoonte Bedankt voor de sigarenbandjes
Trjjnie Kaas, een enkele keer kom ik wel eens in Den Helder Het is' een
prettige stad en vooral de haven is zo mooi Ben je daar ook geweest? Duut
Bak, .ia hoor, dat spreken wij af Ik zal aan Alie vragen of zij met jou wil
corresponderen Het lijkt mij voor jou erg leuk om een correspondentie-vrien
dinnetje op Texel te hebben Tini Tenkink, deze keer heb je werkelijk geluk
Ben je nog naar de bollenvelden geweest? Wat een prachtig gezicht, vind je
niet? Henny Helder, hartelijk dank voor de postzegels en het aardige teke
ningetje Zeg Henny, ik heb al een abonnement, hoor! Anton Mol, jammer
dat het boekje nog niet verstuurd is Nu zal ik het deze week zelf voor je
kopen en verzenden, dan behoef je niet zo lang meer te wachten Waarom
hoor ik niets meer van je vriend? Hans Kaper, jij hebt echt genoegelijko'
Paasdagen gehad Zo zie jef Hans, je behoeft niet ver van ,huis te gaan om
te genieten Jammer dat ik de film v^yi Dik Trom niet heb gezien, want ik
houd van zijn boeken Heb jij die ook gelezen' Jan Schipper, dat postpapier
ziet er gezellig uit Jij spaart misschien buitenlandse postzegels en die krijg
ik maar heel zelden Wel krijg ik, veel Hollandse zegels, die wij voor zieken
sparen Wil je nog eens' schrijven welke je spaart? Bedankt voor de sigaren.,
bandjes, Jan! Henny Kalter, het rapport is keurig Heb je al meetkunde op
school? Je hebt erg je best gedaan, Henny Jenny de Meester, nee, he't was
gsren één Aprilmop Toch heeft het zetfoutenduiveltje ons nog beetgenomen
in de prijsvraag van de vorige week Thea Rijken, wat een. aardig oud versje
heb je voor mij -over geschreven Vroeger heb ik het wel eens gehoord, maar
nu was lk er al een groot deel van vergeten Bedankt, Thea! Rietje Tromp,
het is vlug voor elkaar gekomen met dat correspondentie-vriendinnetje' Nu-
maar goede vriendiimen worden" Zeg, die tekening was erg aardig. Bedankt.
meisje! Elsje van Aalst, ik ben blij, dat je het boek mooi vind Komt er ook
een beest in voor dat „Kira"heet? Nee, ik heb geen Paasvacantie gehad, maar
dat is ook niet jjodig, want mijn werk is erg prettig, Elsje Jettie Scheuer,
vind jö dan Zuid-Afrikaans ook zo'n aardige taal? Toch"'is het veel gemak
kelijker te verstaan dan bijvoorbeeld de Friese taal Schrijf maar gerust aan
Jopie de Haan Wanneer zij «1 een meisje heeft gevonden, zul je het wel horen
Ik zal het haar vertellen Paulientje van der Klei, van die fout weet ik alles
af, want honderden kinderen hebben er mij al op attent gemaakt Het was een
Aprilmop van het zetfoutenduiveltje Nellie Nijveld, van een dame, die al
vier jaar ziek ligt ontving ik een brief met foto's van de prinsesjes'voor jc
zieke vriendinnetje Ik zal ze zo spoedig mogelijk aan je doorzenden Nu blijft
die dame In het vervolg foto's sparen en zij zou zo graag de naam van dat
meisje weten Je schreef mij al, dat het meisje niet geschreven mag worden
en dat is ook niet de bedoeling Zou je mij de volgende keer even de naam
willen opgeven? Mientje Doets, je raadseltjes zijn lang niet gemakkelijk,
meisje Ik geef het" op, hoor! Ze zijn mij te moeilijk, maar ik wil graag de ant
woorden weten Schrijf je die eens? Anneke Kalter, je rapport was helemaal
niet slecht Het vajt best mee, Anneke Je tekende aardig bij je briefje
Tonny en Bert Duyn, bedankt voor de postzegels Ja, die kunnen wij best
gebruiken Nettie Huisman, het valt niet meë om steeds weer een ander raad
sel te bedenken en ik ben er natuurlijk altijd nieuwsgierig naar hoe de kin-
Varen het zullen vinden Jammer dat- je zo weinig tijd hebt om geregeld mee te
doen Tiny Goedhart, het is erg moeilijk om een meisje te 'virfden die foto's
van de prinsesjes spaart, maar wanneer ik weer eens iemand weet, dan zai
ik om je denken Nu sturen de meeste kinderen de foto's uit de krant naar
een ziek meisje, dat in een san.Vorium ligt Dat meisje komt natuurlijk eerst
aan do beurt, vind jij ook niet?
Jongens en meisjes we zijn wegr aan het eind, gekomen
Tot de volgende week! Dag allemaal!
TANTE IET
22. Zijn mond valt open van verba
zing.
„Wat moet dat betekenen?" Wie
heeft jullie gezegd hier binnen te ko
men?" brult hij.
„Niemand", antwoordt Pim met een
bedeesd .stemmetje. We klopten en
toen.
„Wel alle circustenten, wat doen
jullie hier dan?" schreeuwt de direc
teur. „Ik in conferentie. *Ik kan
niet gestoord worden.'Eruit
„Ja, maar kunt U niet drie dappere
honden gebruiken?" vraagt Pim weer.
,.Hè, wat?" roept de directeur, ter
wijl hijgde drie hondjes ongelovig aan
kijkt
Hilversum I, 301 m.
Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en
11 uur; VARA
7.30 Michel Emer
en zijn orkest;
8.18 Filmselecties.
8,50 Voor de huisvrouw; 9 Gr. pi,; VP
RO 10 Morgenwijding; VARA 10.20
Otze keuken; 10.30 Als de stofzuiger
zwijgt; 11 Populair non-stop-program
ma; 12 Meestertio; 12.30 ffVeerpraatje;
12.33 Voor het platteland; 12.38 Johan
Jong (orgel)1.20 The Ramblers; 1.50
Renè Lubas; 2 Gesproken portretten;
2.J5 Jeügdconcert; 3 De scheepsjongen
van Bontekoe; 3.20 Gr. pl.; 3.35 De
Roodborstjes; 3.45 De regenboog; 4.15
Vragen staat vrij; 4.15 Het stond in de
krant; 5.15 Carlos Gardel (gr. pl.; 5.30
Maatschappelijk werk; 5.35 Ens. Jean
Presto 6.20 Gr. pl.; 6,30Ned. Strijd
krachten; 7 Geleide economie; 7.15 Gr.
pl.; VPRO 7,30 „Hoe het groeide" 7.40
Jeugdnieuws; 7.45 „Lezen in den bij
bel"; VARA 8.15 Dolf vd Linden-or
kest; 9.18 Schüldig of onschuldig; 9.25
In een spiegel een raadselachtig beeld
(hoorspel); 10.15 Tango-Rumba-orkest;
10.45 Van boek tot boek-; 11.15 Gr. pl.
Hilversum II, 4t5 m.
Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 7, 8 en
11 uur;' NCRV 7.J5 Reveille; 7.45 Een
woord van den dag; 8.15 Gewijde mu
ziek; 8.30 Gr. pl.; 9 Ochtendbezoek bij
jonge Zieken; 9.30 Waterstanden; 9.35
Symph. morgenconcert; 10.30 morgen
dienst; 11 Pianorecital; ll-ijfi Het Al-
bert Sandler-Trio gr. pl.; 12.05 Lon-
dens palladium-orkest; 12.15 „Sangh
en Spel"; 12.30 Weeroverzieht; 12.55
Prot. Interk. thuisfront; 1.15 Van Ra-
meau tot Ravel; 1,55 Stafmuziekcorps
Amst. politie; 2.30 Calceolaria en Cine
raria; 3 Kamerorkest; 3.45 „Giaconda
ensemble"; 4.15 Knapenkoor; 5.30 Ra
dio koperkwartet; 5.45 „Ouder de tro
penzon"; 6 Ned. koren en korpsen; 6.30
Vital en piano; 7.15 Het nieuws uit ïn-
dië; 7.30 Het actueel geluid; 7.45 Eng',
les; 8.15 Opwekkingssamenkomst; 9.30
Radio Philh. orkest; 10.45 Avondover-
denking; 11.15 Gr. pl.; 11.45 Slot-acc.
en u zult 's mprgeus weer
kiplekker uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een .liter gal in
uw ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet, het bederft U raakt
verstopt Wordt humeurig en loom. Neem de
plantaardige CARTER'S LEVERPILLETJES
om die liter gal op te wekken en uw spijs
vertering en stoelgang op natuurlijke wijze
te regelen.
„Misschien zullerf we U binnenkort wel eens verzoeken op het politie
bureau te komen," blafte commissaris Vonkenberg.
„Dat meent U niet!" riep mevrouw Jaarsma verschrikt. „Wat zou ik op
een politiebureau moeten doen?"
comm!ssa°riseuitbiJVOOrbeel<ï "W vingerafdrukken kunnen nemen,1" legde de
Mevrouw Jaarsma schrok. „Ik houd niet van die lugubere grapjes," zei ze.
„Wat moet U met mijn vingerafdrukken?"
„We kunnen ze vergelijken met die op' het heft van de dolk," zei de
gXan ShenbbeSn™mig' dUiVe'' meVr0UW' één van U allen moet het toch
Mevrouw Jaarsma wierp hem een 'vernietigende blik toe.
wéndend?nS "U "aar hUiS te gaa"'" Z6i Ze' Zich tot de recl1 ter-commissaris
Wy hebben U niets meer te vragen, mevrouw
Mevrouw Jaarsma gaf hem een koel knikje en liep statig naar de deur
welke inspecteur Maas zich haastte voor haar open te maken.
„Was U niet een beetje onbeleefd, commissaris?" vroeg de heer Feenstra,
toen de oude dame de kamer had verlaten,
„Laat ze dan van de politie afblijven," gromde de commissaris. „Als ik ze
op het bureau kryg zal lk ze wel anders aanpakken."
De rechter-commissaris zuchtte.
„Meneer Beekman, zei hij, „wilt U meneer Dupois verzoeken hier te
komen?"
Inspecteur Beekman stond op om aan het verzoek te voldoen en binnen
enkele minuten zat de heer Dupois in de zo juist door mevrouw Jaarsma
verlaten fauteuil.
„Uw naam, meneer?" zei de rechter-commissaris vragend.
„Jean Louis Dupois, .mijnheer."
„Is U genaturaliseerd?"
„Mijn grootvader, mijnheer. Ik was toen nog een kleine jongen."
„Wat is uw beroep?"
„Adjunct-commies, bij de gemeentesecretarie.
„Is U een vriend des huizes?"
„Pardon, ik ben hier voor 't eerst I-k maakte kort geleden kennis met
meneer De Wit en hij inviteerde mij voor deze avond."
„Hoe kwam U op de gedachte, dat ongelukkige spel te beginnen?"
De heer Dupois haalde zijn schouders op, „Ik speel het werkelijk niet voor
't eerst," zei hij. „Tijdens mijn vacantie was ik in Londen en
„U heeft natuurlijk niet voorzien, welke gevolgen een dergelflk spel kan
hebben?"
„Ik kan U verzekeren, dat ik het nooit meer zal spelen."
„Een verstandig besluit, mijnheer," zei de rechter-commissaris. „Men mag
de misdaad niet tarten. Zelfs niet onbewust. Er zijn mensen, die neiging tot
brandstichten krijgen als ze vuur zien. Er zijn zoveel onschuldiger spelletjes,
al geef lk toe, dat ze misschien niet zo spannend zijn. Waarom heeft U Uw
oom meegebracht?"
„Hij is de laatste tijd erg nerveus als ik eens weg ben. Ik had geen andere
keus dan hem mee te brengen."
„Juist," zei de heer Feenstra tevreden. „Heeft iemand van de heren mijn
heer Dupois nog iets te vragen?"
„Waar was U, mijnheer, toen de moord gebeurde?" vroeg commissaris
Vonkenberg.
„Ik was in de salon bij mijn oom."
„Heeft U de salon niet verlaten?"
„Ja, ik heb meneer Visser even om een vlammetje gevraagd."
„En is U toen dadelijk weer terug gegaan?"
„Ja, mijnheer."
'„Uitstekend," zei de commissaris voldaan.
„Dan danken wij U, mijnheer," zei'de heer Feenstra.
De heer Dupois stond op, maakte een kip ine buiging en verliet de salon.
Dadelijk daarop werd de deur door de kellner geopend.
„Pardon, heren, is misschien hoofdinspecteur Cornelissen hier?"
„Ja, wat' is er aan de hand?" informeerde de hoofdinspecteur.
„Er is telefoon voor U, mijnheer."
De heer Cornelissen haastte zich flaar de gang en betrad een ogenblik
later weer de kamer.
„Bericht van het hoofdbureau," zei hij. „Mijn mannen hebben het wapen
nauwkeurig onderzocht en geen enkele vingerafdruk gevonden. De dader
moet handschoenen hebben gedragen."
„Dat is sterk!" riep de rechter-commissaris.
„Nog sterker dan U denkt, mijnheer," zei de hoofdinspecteur. „De dolk
is van Zweeds staal. Het heft ié vijftien centimeter lang en het staal niet
minder dan dertig. Samen vijf-en-veertig centimeteK Het ding is vlijm
scherp. Dokter Zadelhoff is bezig met het visum repertum. Hij acht het
waarschijnlijk, dat de dader bekend is met anatomie."
„Maar wievroeg de rechter-commissaris, opgewonden de kleine
kring rondziendp.
„Alleen inspecteur Maas sprak uit wat zij op dat moment allen dachten
„dokter Van Bremen."
„Maar,dat is toch waanzin,? weerlegde de rechter-commissaris. „Waarom
zoueen man als hij
De officier haalde zijn schouders op. „fer kan een motief zijn," zei hfl
langzaam. „U heeft toch gehoord, wat die Franse juffrouw gezegd heeft.
Maar er'is iets anders, dat mij verbaast."
„En dat is?" vroeg de rechter-commissaris.
„Dat iemand hier op bezoek komt met een wapen van vijf-en-veertig cen
timeter. Bedenk dat eens, heren. Dat is bijna een halve meter. Zoiets steek
je maar niet in je broekzak. Daar komt niemand onopgemerkt mee binnen.
Bovendien waar stop je zo'n ding in
do tijd, dat je 't niet nodig hebt?"
„Meneer Beekman", zei de rechter
commissaris, „wilt U ^meneer De Wit
vragen of zoiets hier m huis was? Heeft
hij misschien een wapenverzamelin^?"
(Wordt vervolgd)
