Geheime agent F. W. Rouwerd zijn afscheidsbrief chrijft SEDAN A. v. d. Waals wordt dood verklaard per krantenbericht Hr. Ms. Kortenaer tussen twee woestijnen n pk se! vag en zebon voor Dealer itrieschool Ik kom binnenkort naar Holland om jullie een handje te helpen" Achter de schermen van de Oorlog Bij het IJzeren Gordijn Arbeidsvoorwaarden Baksteenindustrie en en Wederopbouw Scheepvaart SUEZ KANAAL En uit Haaren ontvluchten de agenten Ubbink en D&trflein Einde van England-Spie! ingeluid Ontmoeting met de „Dordrecht" Indisch Journaal J AGRARISCH NIEUWS Fondsvorming in de Tuinbouw ABONNEERT U OP DIT BLAD l Rijwielgroothandel bied van magazijn- illng. itter A 383, bureaH ALKMAAR. 1948—1949. die 6 klassen van en (geen leeftijds- 2 jaar. Schoolgeld ding voor meisjes, >ol gevolgd hebben ling voor meisjes, ituigschrift van de Dpi. 1 jaar), stuumnaaien voor i het getuigschrift r 2 jaar), ie in het bezit zjjn lee gelijk te stellen v. d. opl. 1 jaar), sn (duur v. d. opl. Voor meisjes, die ma TJ.L.O. of die wijs gevolgd heb- rs (schooldiploma voor leerlingen, iploma Hulp in de Huish. opl. (vor- >ken fijne keuken, ellen, knippen en p de spreekuren 1 uur. ïgezonden. Inlich- lor de directrice, rKEDERIK WILLEM ROUWERD, die op 21 Maart 1943 in Londen een af- op scheidsbrief schrijft aan zijn moeder in Den Haag, heeft op dat ogenblik in feite afgerekend met het leven. Binnen weinige dagen zal hij boven het bezet te vaderland worden geparachuteerd, binnén weinige dagen zal hij geen uur van de dag of de nacht meer veilig zijn voor het speurend oog der Duitse contra-spionnage. De gemiddelde le vensduur van een geheim agent te re genen van het tijdstip der dropping af, is drie maanden zo vertelt men el kaar in Londen. En Rouwerd realiseert zich dat scherp. Vóór hem ligt een stapeltje briefpa pier, waarop in oranjekleur een V staat. De V van Victorie! Daarnaast is de ontplooide Nederlandse vlag afge drukt en daaronder staan de trotse woorden: „Nederland zal herrijzen". Die woorden zijn een troost. Maar is iedere troost niet schamel in het aan gezicht van de dood? En is die troost niet bijster schamel als men nog -zo jong en levenskrachtig, zo sterk en zo XXIX vol idealen is als Frederik Willem Rouwerd? Op 30 Mei 1912 is hij in Den Haag geboren. Een paar jaar later bleef zijn moeder als weduwe achter, als weduwe met opgroeiende kinderen. Freek Rouwerd is niet in weelde groot gebracht; maar zijn denken wordt een stille hulde aan Moeder in Holland, die met nimmer-aflatende zorg de strijd te gen 't harde leven heeft opgenomen en die haar kinderen met God en met ere heeft opgevoed. Freek is 'timmerman geworden, maar de toestanden waren slecht in de bouwvakken. In 1937 is hij naar Zuid-Afrika gegaan, heeft er werk en welvaart gevonden, is er getrouwd met het meisje, dat hij in Den Haag had leren kennen en heeft er op de hoogste toppen van het geluk ge staan, toen hun zoontje geboren werd. Hij heeft in Pretoria vrienden gekre gen in de neven Willem en Pieter van der Wilden, twee Haarlemse jongens, die ook in de bouwvakken zijn en wie het in Zuid-Arika al evenzeer voor de wind is gegaan. Tot de oorlog kwamTot Hitiers horden de grenzen van het oude va derland overspoelden; tot de Neder landse regering-in Londen alle man van Nederlandse stam, waar ook ter wereld, opriep naar Engeland om mee te strijden in de grote worsteling om de Vrijheid, Op, 21 Maart 1943 schrijft Frederik Willem Rouwerd zijn afscheidsbrief, die eerst na de oorlog aan zijn moeder mag worden overhandigd, als hij niet terugkeert uit het vreemde avontuur, dat hem straks in Nederland wacht. „Liefste Moeder en broers en zusters. Hierbij zend ik jullie mijn laatste groet op deze wereld. Het heeft helaas niet anders mogen zijn. Moeder, Ik hoop dat jullie niet te lang zullen treuren, want het ligt niet aan ons, maar aan Hem, die over het wel en wee van de.'wereld beslist. Moederlief, allereerst wil ik u bedanken voor alles wat u voor mij hebt gedaan.'Nooit was u iets teveel, nooit was u iets te zwaar. De vijf jaar die ik in Afrika heb doorgebracht waren voor mij een goede leertijd. Samen, Miesje en ik, hebben we er ons doorheen geslagen zoals het een Hollander betaamt. En toen na drie jaar Freekje geboren werd, was er niets meer om naar te ver langen. Helaas heeft de oorlog een eind aan ons geluk gemaakt. Be gin 1942 zijn we met de eerste groep naar Engeland vertrokken om voor het oude vaderland te vechten Freek Rouwerd vertelt dan uitvoerig over de opleiding in Engeland. Hij en de twee neven Van der Wilden kwa men in de speciale scholen voor ge heimen agenten; hij heeft geleerd te werken als radio-telegrafist; hij heeft inbreken geleerd, hij heeft geleerd hoe men iemand doodt met ongewapende handen. Hij heeft Engeland en Schot land leren kennen, heeft in kastelen en villa's gewoond en is, als hij deze brief schrijft, aan het einde van zijn training gekomen. Hij vertoeft reeds te Londen om gereed te zijn als het bevel komt, dat-hij naar Nederland zal gaan. Het Wordt nu bittere ernst. „Als ik straks naar Holland ga, krijg ik voor mijn onderhoud voor lopig 2500.mee om de eerste tijd door te komen. Ik weet niet of dat nu veel is in Holland, maar als ik meer nodig heb, sein ik dat wel en dan wordt dat mij weer zo gauw mogelijk verstrekt. Zoals die NSB-schoften tekeer gaan en jullie terroriseren, dat mag toch niet on gestraft blijven. Maar één ding is zeker, Moeder en broers: zij hebben hun langste tijd geleefd. Ónze or ganisatie is zo groot in Holland, dat ze niet zullen ontkomen aan hun verdiende loon. Ook daarom heb ik dit werk op me genomen parachutespringen is een van de grootste sensaties, die men kan be leven. Als ik er nu aan denk, ril ik er nog van. In het toestel is een rond gat in de bodem van ongeveer ïy, meter. Je zorgt dat als je springt je benen en voeten stijf te gen elkaar zijn .geklemd, anders ga je duikelen. Eerst gaat er een rood licht branden als waarschu- wingssein. Daarna komt er een groen licht en schreeuwt de in structor: Go! En rrrtdaar ga je. De eerste oefensprong is van 250 meter. Je valt eerst ongeveer 50 meter met een reuzevaart; dan voel je een klein rukje, je paraplu is open en je hangt vrij boven de wereld!'. „En nu kom ik binnenkort naar Holland, om jullie een handje te helpen. Ik zal jullie daar, niet ont moeten, want dat is te gevaarlijk voor jullie en voor mij ook. Maar al die tijd zal ik bij jullie in de buurt zijn. En Jantje, jouw ver jaardag kan ik misschien op een klein afstandje meevieren. Ik kom per vliegtuig en spring boven een zeker punt uit, waar een aantal mensen (geen NSB-ers). mij op wachten en naar een veilige plek vervoeren „Ik had jullie nog zo graag eens gezien, want ik zou jullie alles zo graag zelf verteld hebben, maar d,at heeft helaas niet mogen zijn. Hou den jullie Freekje voor, alles te doen, wat goed is, zodat ik gerust kan zijn. Liefste broers en zusters, beloof het mij als ik Boven ben. Wees goed voor Freekje en z'n Mammie, ze hebben het verdiend. Dat is alles wat ik jullie wilde vra gen, jongens. Moeder, mijn laatste gedachten zullen aan u zijn. Vaar wel allemaal, die mij lief zijn en kijk alstublieft naar mijn kleine jongen, die ik maar zo kort gezien heb. Vaarwel tot in een betere we reld, waar we elkander weer zullen ontmoeten. Voor het laatst, vaarwel van jullie liefhebbende zoon en broer, die al leen, zonder vrienden zal sterven. Vaarwel!" pREDERIK WILLEM ROUWERD kwam onder de naam F. W. Roeleveld in de nacht van 21 op 22 April 1943 per parachute op Nederlands grondgebied. Hij wist niets van een England-Spiel, hij wist niets van besmette zenders, hij wist niets van ontvangst-comité's en dé namen Schreieder en Van der Waals waren hem onbekend. Hij kwam om zijn plicht te doen gelijk het een goed Nederlander betaamt. Hij werd gevangen, werd naar Haren gebracht, verbleef nog in Vught en is het laatst gezien in het Silezische kamp Rawicz. Dat was in Januari 1944. Sinds dien heeft men ni s meer van hem gehoord. Zijn vriend Wim van der Wilden werd in Februari 1943 geparachuteerd. Hij werd gevangen, ging naar Haren, later naar Mauthausen en werd gefusil leerd. Piet van der Wilden werd in Maart 1943 geparachuteerd. Hij werd gevan gen, ging naar Haaren, later naar een Duits concentratiekamp en is aldaar ge fusilleerd. Drie jonge kerels, die uit Zuid-Afrika kwamen om 't vaderland te helpen in zijn nood. Zij hebben de dageraad der bevrijding zien gloren in de honger kampen -der barbaren. Maar eer de vrede kwam heeft het executiepeloton een einde gemaakt aan hun bestaan. Zij hadden hun bewogen afscheidsbrie ven niet voor niets geschreven. De grens van de zóne wordt ten strengste bewaakt, maar desondanks pas seren nog altijd mensen in beide richtingen. Velen van hen zijn politieke vluchtelingen, maar het gebeurt ook dikwijls, dat men eenvoudig op bezoek gaat om later terug te keren. Vluchtelingen verlaten de Russische zóne. Op een te Groningen gehouden bij eenkomst van afgevaardigden van de Vakgroep Baksteenindustrie van de Fabrieksarbeidersbond werd medege deeld, dat de onderhandelingen met 't bestuur van het Federatief Verbond van Werkgevers in de Steenindustrie over de gevraagde verbeteringen in zake lonen en verdere arbeidsvoor waarden, waaronder invoering be drijfspensioenfonds en bijslag op ziek te- en ongevallenuitkeringen, prac- tisch tot geen enkel resultaat hebben geleid. De fabrikanten achten het met het oog op de huidige steenprijzen uitgesloten meerdere lasten op het be drijf te leggen. De vakgroep nam een uitvoerige resolutie aan, waarin ook met het oog op de wederopbouw van cns land (woning- en wegenbouw) ge vraagde verbeteringen in de positie der steenfabriekarbeiders dringend noodzakelijk worden geacht. De reso lutie is aan verschillende instanties, waaronder betrokken minister, Colle ge van Rijksbemiddelaars en Directo raat-Generaal van de prijzen, toege zonden. Abbekerk, 29-4 van Fremantle te Adelaide. Alderamin, Perzische Golf R'dam, 30-4 te Suez. Bredero, Sin gaporeR'dam, pass. 29-4 Ouessant. Colytto, 28-4 van Huelva n' A'dam. Congostroom, 29-4 van Lobito te Pointe Amboin. Dordrecht, 30-4 van Haifa te Fanara. Helbergen, 29-4 nm. van Melilla naar IJmuiden. Klipfontein, 29-4 van Teneriffe naar Kaapstad. Lissekerk, A'damPerzische Golf, 29-4 van Londen. Lombok, Honolulu Cebu, 29-4 te Manilla. Oranje, Am sterdamBatavia, 29-4 van Suez. Salland, AmsterdamBuenos Aires, 30-4 te Bahia. Samaria, 30 4 van Ko- nakri te Bordeaux. Samarinda 28-4 van San Francisco naar Manilla. Van 't Hoff, 29-4 van Durban te Lorenzo Marquez. Waterman, R'damBata via, 29-4 van Aden. Zwijndrecht 29-4 van Lagos naar Rome. XXX. IN DE ZOMER VAN 1943 vindt de S.D. bij huiszoekingen van tijd tot tijd foto's van Van der Waals met een vrij nauwkeurig signalement. Daaruit kan maar één conclusie worden getrokken: de illegaliteit is Anton op het spoor, weet wat hij doet en staat hem naar het leven. Gans ondergronds Nederland is gealarmeerd: door geheel Nederland is de geheime boodschap gegaan: Kijk uit naar Anton'us van der Waals en schiet hem neer zodra ge hem op de korrel krijgt! Dat gaat er beroerd uitzien, zegt Giskes tot Schreieder. Vandaag of mor gen is Van der Waals tot zijn vaderen verzameld. Jaagt men op een dode?, vraagt Schreieder. Wat bedoel je?, vraagt de chef van de Abwehr. Is hij dan al Nee, maar binnen een paar dagen is hij officieel dood. 'n Kleine comedie in de kranten. Proberen of we de ille galiteit voor de gek kunnen houden. Enkele dagen later brengen de Ne derlandse dagbladen het bericht. POLITIEKE MOORD TE ROTTERDAM 10.000 gulden beloning. 's-GRAVENHAGE, 21 Juli: In de avonduren van 19 Juli 1943 tegen 23 uur werd in de Zestienhoven- straat in het Noordelijk deel van Rotterdam de Nederlandse staats burger Antonius van der Waals, ge boren op 11 October 1912 in Rotter dam, door verscheidene schoten ern stig gewond. De gewonde is tijdens het vervoer naar het ziekenhuis aan zijn verwondingen bezweken. De da ders wisten zonder herkend te zijn te ontkomen. Op de dode werd een persoonsbewijs gevonden, uitgeschre ven ten name van Antoon de Wilde. Het vermoeden bestaat, dat het slachtoffer zich soms van de naam Antoon de Wilde bediend heeft. De bevolking wordt' aangespoord om mede te werken aan het opspo ringswerk. Voor ter zake dienende aanwijzingen, die leiden tot het vin den van de daders, wordt een beloning van 10.000 gulden uitgeloofd. De leider van de Sicherheitspolizei en van de S.D. te Rotterdam (w.g.) -WULK, SS-Sturmbannführer. - Van der Waals is dood! zeggen op dje avond tal van Nederlanders tegen elkaar. En de kerkgangers van de Ge reformeerde Gemeente aan de Boezem singel te Rotterdam zien 's Zondags de oude vader van de verrader in diepe rouw gekleed. Ze weten niet, dat de- man in dezelfde klereri reeds een be zoek heeft gebracht aan Schreieder, om te vragen of de camouflage zó vol doende is. Want Anton van der Waals is na tuurlijk niet dood en zijn familie speelt het gruwelijk spel mee in de rol van treurende nabestaanden. Fraaie grap, zegt Giskes diezelfde week tot Schreieder. Zou het helpen? We zullen het hopen, zegt de Kri- minal-Direktor. Ik kan Anton voorlopig niet gebruiken. Een poosje afwachten. Later zal ik hem wel wat oppoetsen met cosmetische middelen; een bril, een snor, een andere slag in zijn haar.... Ja, we hebben vele zorgen, meinlieber Giskes Inderdaad vele zorgen. En die zorgen beperken zich niet tot de vraagstukken van de dienst alleen. Veeleer liggen z(j op internationaal gebied. Want op 10 Juli zijn de geallieerden op Sicilië ge land; de eerste troepen van de Vrij heid staan op Europees grondgebied! Vijftien dagen later nemen koning Vic tor Emanuel en Pietro Badoglio het be wind in handen. Mussolini heeft afge daan. Het Nederlandse volk, dat steeds zwaarder de Duitse laars op de nek voelt, krijgt nieuwe hoop. De oorlog heeft zijn keerpunt bereikt: de as kraakt. Het begin van het einde is er. IN DE NACHT van 19 of 20 Augustus 1943 gebeurt er in het tot gevangenis ingerichte seminarie te Haaren iets, dat de zorgen van Schreieder nog vergroot; iets dat het einde van 't England-Spiel inluidt: de agenten Jan Ubbink en Dgürlein ontvluchten! Z(j zijn 's avonds tijdens het uitreiken van voedsel in een toilet gekropen en voor het raampje van dat toilet zitten géén tra lies. Ubbink en Deurlein hebben reeds da gen tevoren het plan tot in de kleinste onderdelen besproken; zij hebben van beddegoed een lang, sterk zeel vervaar digd. Als alles stil is in het seminarie openen zij voorzichtig het raampje en glijden achter elkander naar beneden. Niemand bemerkt hun vlucht en als de volgende morgen de alarmkreet over hun ontsnapping doordringt tot Schreie der en Giskes en Rauter zijn de beide agenten reeds ver het Brabantse land ingetrokken-. In Tilburg komen zij on der de hoede van pater Gevasius, die hen naar België speelt. Vaffdaar bereiken zij Zwitserland, waar dr. Visser 't Hooft (de tegenwoor dige secretaris van de Wereldraad der Kerken) hen verder helpt naar Lerida in Spanje. De Nederlandse regering laat hen per vliegtuig naar Engeland halen, waar ze bij aankomst als boeven behandeld en in een gevangenis opge sloten worden. Wij hebben ernstige redenen, om op deze kwestie thans niet uitvoerig in te gaan. Daarvoor zal gelegenheid te over zijn, als wij in enige slotarti kelen tot bepaalde conclusies komen. Wat wij thans reeds wél willen zeg gen is: dat de schandelijke behande ling dezer dappere kerels volkomen past in het kader van de faits et gestes van zekere Londense kringen. En dal de parlementaire enquêtecom missie de lotgevallen van Ubbink en Deurlein niet onbesproken zal kun nen laten, zo zij zich een duidelijk beeld wil vormen van de achtergron den dezer dramatische dingen. VERKLARING De directeur van het Rijksbureau voor Oorlogsdocumentatie, drs. L. de Jong, die van 1940 tot 1945 redacteur was van Radio-Oranje te Londen, zendt ons onderstaande verklaring: „Uit Uw artikelenserie over het Nordpol-Spiel en de acti viteit van de verrader de Wil de is herhaaldelijk gebleken, welke voorname rol code-be richten, uitgezonden via Radio- Oranje, in hét geraffineerde Duitse spel gespeeld hebben. Ik stel er prijs op U hierbij mede te delen, dat den redacteuren en medewerkers van Radio- Oranje nimmer iets omtrent de werkelijke betekenis van der gelijke code-berichten bekend geweest is. Zij kregen opdracht, die berichten uit te zenden dat was alles. „Aangezien door Uw artikelen serie de indruk gewekt is, dat in Londen in de eerste jaren van de bezetting ernstige fou ten gemaakt zijn op het gebied van de verbinding met Neder land, lijkt het mij billijk het bo venstaande mede te delen, waaruit moge blijken, dat re dactie en medewerkers van Radio-Oranje welke andere gebreken overigens aan hun uitzendingen mogen hebben ge kleefd voor de gesignaleerde fouten in geen enkel opzicht verantwoordelijk zijn geweest." Er ontstaat een grote twist tussen Rauter en Schreieder, als de vlucht der beide agenten ontdekt wordt. Wat Schreieder nog groter zorgen baart: sinds vele weken zendt Engeland geen agenten meer. Zeven-en-vijftig zijn er geparachuteerd sinds de S.D. zijn radio-verbinding met Londen kreeg. Maar het is reeds lange tijd geleden, dat de enerverende boodschap over de telefoonlijnen flitste: „Es geht los heute Abend; mit Herrenbesuch". De radioverbinding functioneert nog uitstekend. Code-geheimen of geheimen van bijzondere beveiliging bestaan er voor de S.D. niet. De Londense kaarten liggen open op tafel. Maar wat, heeft men aan kaarten als de tegenpartij weg blijft? In die tijd rijst bij Schreieder het plan, Anton van der Waals naar Zwe den te zenden om via de daar werkende Nederlanders een nieuw contact met Engeland op te bouwen. Een plan, dat Van der Waals benauwde ogenblikken en Schreieder een echec zal bezorgen. In ons nummer van Dinsdag: De avonturen van „Baron van Lynden" in Stockholm. RODE ZEE, 19 April. JWEE DAGEN GELEDEN passeer den we Port Said. De mannen van de Kortenaer hebben er niet veel van gezien: alleen schepen van talrijke nationaliteiten, de eerste groezelige en smerige parlevinkers, die in de Nederlandse jager een felbegeerde prooi zagen voor hun super-t ommer- ciële aspiraties, (zonder succes even wel!) schreeuwende en brabbelende knapen, die op de verleidelijkste ma nieren sausjes, noga, damestassen, hemden en duizend andere artikelen probeerden te versjaggeren aan de vrijwel deviezen-loze Jannen. De loods kwam aan boord en was bepaald on vriendelijk. Er bleek iets niet hele maal te kloppen met de mededelingen, die hij van of via de Nederlandse con sul in Port Sa'd had ontvangen. H(j had tenminste een scheepje van zo te gen de 900 ton verwacht, dat direct had kunnen dóórvaren. Nu zou de boel wel spaak lopen en we moesten er ons maar op voorbereiden, dat we het Suez-kanaal nog niet door waren. We lagen een paar uur in de haven, brachten de tijd door met het lezen van de post uit Holland (het aller belangrijkste van zo'n dagbeke ken het beeld van Ferdinant de Les- seps, die het geweldige plan van het 90-mijl lange kanaal uitdacht en liet volbrengen (met ontzaglijke hoeveel heden bloed, zweet en tranen) en merkten tot ons genoegen, dat de K.L.M. in Port Said duidelijk zichtbaar vertegenwoordigd is en Simon Arzt nog steeds zijn wereldvermaarde ser vice biedt aan de doortrekkende rij- zigers. De loods bleef kankeren over bloody bastards en dergelijke fraaiig heden meer en deed sterke verhalen over de steeds toenemende onpopula riteit van het blanke ras in Egypte in het algemeen en in Port Said in 't bijzonder. „Nog vier jaar, heren en we varen weer om de Kaap, let op!" aldus was zijn weinig optimistische verwachting. gij DE INGANG van het Suez- kanaal werd een Nederlands schip gepasseerd, de „Dordrecht" van Van Ommeren. Alles aan dek van het vrachtschip rende als bezeten naar de reling en daar werd een geroep-en- gezwaai-voorstelling gegeven, van en naar Hr. Ms. Kortenaer, die lichtelijk aandoenlijk was. Er was er één op de „Dordrecht", die boven alle anderen uitbrulde, tel kens weer: „heiiii jongensis Franke bij jullie aan boordWel de adjudant was aan boord en de bevestiging van dit feit ontlokte zicht bare vreugde bij de Dordrechtenaren. En lang nagezwaaid schoven we langs elkaar heen. O— £N DAN ZIJN WE in het Suez- kanaal. Het begin ziet er aan de beide walkanten nog dragelijk uit, maar na een uur schuift de Kortenaer door twee woestijnen. WoestijnenY met geel, bruin zand, met hier en daar wat armzalige palmen en heesters, met moerassen en modderplateaux, met armzalige Egyptenaren btj arm zalige tenten of huisjes. En over dat alles schijn,t de zon en die zon is heet. Zo heet, dat de horizon nergens te zien is en ae lucht trillend boven de beide walkanten van het kanaal hangt. Gammele treinen passeren ons en vrij veel Engelse vrachtauto's. De eerste kamelen liggen triest en me lancholiek in het korstige zand en wekken bij mij in geen enkel opzicht herinnering aan het fiere schip-der woestijn, hetwelk ons door de pen van Karl May, Aimard en Paul d'Ivoi zo enthousiast beschreven werd. '•We liggen een uur of drfe aan de kant,, omdat er een 10-tal schepen, tegenliggers, moeten passeren. Er wordt gemeerd en dat gaat dan ge paard met het nodige gekrakeel van de Egyptenaren, die met de loods de reis meemaken en in dienst staan van de Kanaalmaatschappij. Eigenwijze, onhebbelijke kerels, alleen niet onheb belijk als ze later aan dek zitten te bidden, met de hoofden naar het Oos ten gebogen en proberen wat meege nomen negotie te slijten. En zeer on hebbelijk jegens Sinbad, die in op perste vreugde geraakte, toen hij de blote tenen van deze zonen der woes tijn ontdekte en meende, dat deze voorwerpen er alleen waren te zijnen pleziere We lagen aan de walen schip na schip voer voorbij. Ieder schip, van welke nationaliteit ook, groette voor de Kortenaer en dat is ten slotte niets meer en niets minder dan een normale internationale beleefdheid. Ze groetten alle, op de Yankees na, die blijkbaar geen tijd hadden om te groeten. „Ach, meneer, wat zal ik U zeggen," zei de sergeant naast me, die zich groen en geel ergerde over dat onhoffelijke ge doe, „waarom zou je anderen nog groeten als je barst van de dollars..." Aan de kant ligt een klein bivak met Engelse soldaten. Er was in de kortst mogelijke tijd verbroedering tussen de Tommies in het hete zand en de Jannen op de Kortenaer. De Jannen vroegen of dit een strafkolo nie was. Dit bleek niet het geval te zijn, al kwam het op hetzelfde neer. De nederzetting scheen iets uitstaan de te hebben met het terugvoeren van de Britse goederen uit Palestina. Een der Tommies was enthousiast, "N door Anthony van Kampen VII want hij had een half jaar in Schie dam gezeten en had daar aangename herinneringen aan. Veel aangenamer dan aan de woestijn, waar ze hem nu „geplant" hadden. Er ging' een kist bier over boord en zelfs de lege flesjes mochten behouden blijven. y\VONDS PASSEREN we Ismailia: een oase in de woestijn. Eindelijk wat normaal levenwat fris groeneen zwembadEuropees geklede mensenMaar Ismailia is snel voorbij en dan verlichten de beide schijnwerpers, vóór op de torpedo jager, alleen nog maar de troosteloze zandwallen van dit troosteloze land. Er komt een nieuwe loods aan boord en dat is een loods, die blijkbaar haast heeft, want we lopen wel met 16 mijl door de Bittermeren en Suez komt in zicht alp het nog maar nau welijks 9 uur in de avond is. Het is wel een romantische vaart... met kleine Egyptische éénpersoons bootjes wiegelend op het donkere wa ter en een slapende man er in. Met soms een paar vogels, die roerloos blijven hangen in de schelle lichtbun dels der schijnwerpers, om er daarna, verschrikt, onthutst, uit te tuimelen. Op enkele plaatsen schemert iets van een nederzetting aan de wal: flarden gezang worden hoorbaar, een rossig lichtschijnsel gloort voorbij. En In de verte slaan brede lichtbundels over de woestijn. Dat is Suez. We zullen er spoedig zijn. Overeenkomstig een op de laatste algemene vergadering genomen be sluit heeft het. Bestuur van het Cen traal Bureau voor dö Tuinbouwvei lingen reédsvoor twee groepen pro ducten commissies ingesteld ter vor ming van fondsen, waaruit bij door draaien van groenten wegens te lage prijzen de tuinders gesteund kunnen worden. De eerste groep omvat sla, spinazie en radijs, de tweede alleen komkommers. De heffingen zijn vast gesteld na gepleegd overleg met d« organisatie-commissie „groenten" uit de Stichting voor de Landbouw en het bedrijfssehap voor groenten en fruit.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1948 | | pagina 5