HET KNEKELHUIS der
IN
Razzia'
PIM, PAM en POM
Overzeese gebieden ingeschakeld
Tante Sabine
s o
BEENDEREN
IN DE JAPPENGROTi
Amerikanen brengen dollars mee
DASHBOARDKNOPPEN
ALS OORBELLEN
Pacific-oorlog
Intensieve
A.N.V.V.-Propaganda
DE KRUISTOCHT VAN DE CATALINA P 85
^/)e cfuMuutte i
S I i 1U gelieve mij gralti zonder enige
verplichting nadere inlichtingen
te zenden over het preparaat .JBuitc Tonic"
5782
EUROPA'S HERSTEL
Huismoeders contra
melkboeren
0| Wim van Boenzel en Jonker Flonker
Wij luisteren naar
grijpt in
Russen sche
Sovjets uiten beschuit
Amerika duldl
Lomakin niet lar
Resolutie van
Republikeins parle
HOLLANDIA, 29 Juli.
Ik schreef u reeds over Biak. Maar
ik hen over Biak nog niet uitgeschre
ven. Ik zal er u méér over vertellen,
want Biak is zeer bijzonder. Biak
is een fantastisch eiland.
Niet omdat het zo'n kale kalkrots is,
niet omdat het hier wanhopig lang
regent (nu al dagen achter elkaar) en
niet omdat ik gisteravond, even buiten
de riffen-lijn voor 't strand, een school
vechtend» haaien voorbij zag jagen.
Biak heeft vreemde bezittingen. Daar
ls bijvoorbeeld de Blauwe Grot. Was-
senburg, de filmer en Pfaff, de foto
graaf, daalden samen met me een goe
de honderd meter af in een wildernis
van sagopalmen, lianen en nauwelijks
doordringbaar struikgewas. Miriaden
vliegen en muskieten warrelden op, en
de Ambonnese politieman waarschuw
de op te letten voor slangen en schor
pioenen. En Ineens zagen we de
grot. En het water was blauw. Zo
blauw als het helderste, klaarste in
digo. Een allerwonderlijkste speling
van het licht, dat uit een soort trech
ter in de kalkrotsen, naar beneden valt.
Pfaff zag kans met blitzlicht opnamen
te maken, maar Wassenburg werd wan
hopig dat hij dat intens-blauwe water,
de druipende stalaktieten van half-
kalk, half-koraal, niet met voldoende
daglicht in het camera-oog kon krijgen.
Hij zat er wat triest en teleurgesteld
bij, en berekende dat de moeite van
deze zware tocht naar beneden toch
voor hèm wel heel slecht beloond
werd.
Een uur later waren we in de „Jap
pen-Grot". Opnieuw een klim in het
kalkgebergte, opnieuw een zware aan
val op onze laarzen en ons uithoudings
vermogen. Maar de Ambonnees had
gezegd dat we de gebleekte beenderen
van het laatste Jappen-bataljon zouden
zien. We zouden er over struikelen.
Duizenden beenderen lagen er! En er
waren er nog veel meer geweest, maar
die hadden de Amerikaanse souvenir-
hunters al mee naar huis genomen..
Voor óns was er echter nog plenty..
Nooit zag ik een sinisterder, doodser,
luguberder grot dan deze, waarin de
laatste paar honderd Jappen van Biak,
die weigerden zich over te geven aan
de mannen van MacArthur, de dood
vonden. En wélk een dood! Hier werd
een der hardste hoofdstukken van de
Pacific-oorlog geschreven en het zal
goed zijn dat hoofdstuk maar te verge
ten. Als ratten in een val, zo zaten de
Jappen daar in die grot. Verschanst
achter rotsen en bomen en muren van
koraaL Toen kwam de sommatie:
„Kom er uit... of we halen jullie er
uit". De Yanks waren niet vriendelijk
deze keer en dat had z'n reden. Er wa
ren een goede 1000 Yanks gevallen, bij
het landen op de kust van Biak. Die
1008 mannen zouden gewroken worden.
En ze werden gewroken!
Het is beter de details van dit bloe
dig drama te verzwijgen. Maar die grot
had drie toegangen. Twee gelijkvloers
met de rots. Die waren zwaar door de
Jappen verschanst. De derde uitgang
was een „schoorsteen", een opening
boven in het plafond van de grot, 30
meter boven de grond. Hierdoor moe
ten de Yanks brandende petroleum ge
goten hebben, met het doel de vijand
uit de grot te jagen. Het is gelukt,
maar geen Jap overleefde het.
Aan het einde van de grot vonden
we de beloofde beenderen. Hier was het
hospitaal geweest van de Jappen. Nu
is het stil hier. Een krekel zit te. zagen,
zwarte salamanders grissen weg, dui
zendpoten en schorpioenen krieuwelen
tussen de natte stenen en het muf stin
kende mos en schimmel. Oord des
doods.oord van verschrikking.
Ik loop terug, wee geworden van de
stank van rottend hout, dode vegetatie
en modder. Ik struikel over lege pa
troonhulzen, deksels van benzinedrums,
vergane Jappen-schoenen en een car-
tonnen doos, met een fel rood kruis ér
over. Een kwartier later ben ik buiten.
Wassenburg en Pfaff komen achter me
aan. Zwetend en naar adem happend
kruipen we naar boven, en eindelijk,
eindelijk komt de zon weer tussen het
dikke dak van blaren uit. De Ambon
nees vraagt of we nog beenderen heb
ben meegenomen als gedachtenis.Er
waren er toch plenty?!
Het is stil op Biak, onwezenlijk stil.
Onbegrijpelijk stil, nu het rumoer van
meer dan 200.000 Amerikanen die de
oorlog in de Pacific voerden, verdwe
nen zijn. Die dag, tegen het vallen van
de avond, zie ik weer andere dumps.
Opnieuw kerkhoven van vliegtuigen.
Het is een schouwspel dat een mens
niet andera dan met verbijstering kan
zien. Opnieuw velden vol blinkende,
glanzende, schitterende en flonkerende
vliegtuigen. Zie ze daar naast elkaar
liggen..de Liberators.de B 25 toe
stellen. de Dakota'sde Stirlings
de Lightnings...
Een graf van vliegtuigen. Steeds een
handgranaat in de motoren, doch overi
gens nog in volkomen gave staat. Er
zijn oude vliegtuigen maar evenveel
splinternieuwe. Het metaal, het kost
bare aluminium, maakt de indruk
eerst gisteren daar gekomen te zijn.
DUIZENDEN KINDEREN
van 812 jaar genoten van de lot
gevallen van die vermakelijke
Geen wonder, dat het boekje er ook
nu graag in gaat en dagelijks bij
tientallen gevraagd wordt.
Als Vader en Moeder ooit plezier
van hun geld hadden, dan is het nu.
Daarom, wie tot nu toe verzuimde
een exemplaar voor z'n jeugdige
huisgenoten aan te schaffen, wachte
niet langer.
VOOR SLECHTS 60 CENT schept U een
bron van kindervreugd.
Verkrijgbaar bij de bezorgers of aan de
bureaux van dit blad.
Er behoeft alleen maar een mecano
1 te komen, die even de motor herstelt
en deze vloot van luchtreuzen zal weg
vliegen. De avondzon gaat over een
reuzen-vloot vliegtuigen en het is stil.
Zo stil als op een kerkhof. En ik weet:
ik sta hier in de sterfkamer van de
Pacific-oorlog. In het meest makabere
knekelhuis van de meest gigantische
luchtmacht der Vrije Volken.
We gaan verder. Een armzalige jeep
jakkert ons naar andere dumps: dit
maal auto-dumps. Opnieuw de verbijs
tering. Opnieuw de onbeschrijflijke
verbazing. Meer dan 1000 jeeps, ducks,
carriers, trucks, vechtwagens, complete
brandweerauto's, benzinewagens, trac
toren, bulldozers.
We lopen er door en er langs. Rijen...
rijen... rijen auto's. Er is geen begin en
er is geen eind. Oud roest nu, met het
water er af druipend, met de banden
weggesloopt, de koplampen er af ge
haald. Roest.roest.roest.op de
zitbankjes tiert mos en andere vege
tatie. De laadruimte van menig carrier
is een terrarium geworden. En miria
den rode mieren en muskietenlarven
vinden hier een ideale broedplaats.
Terug naar de barak. Langs Papoea
vrouwen, die knalrode oorbellen dra
gen en knalrode kralen in de neus. Dat
zijn de knopjes van de schakelaars uit
de vliegtuigdumps: de laatste herinne
ring aan Liberators.Lightnings en
Dakota's.
Die avond in de barak, vertelt een
man van Biak me het trieste verhaal
van de jonge Amerikaan, die enkele
maanden geleden hier kwam. Hij zag
de dumpen ineens, door een gro
teske speling van het noodlot, stond
hij tegenover z'n oude kist, z'n oude
Liberator. Hij stond daar lang en hij
is in tranen uitgebarsten.
Toch zijn de Yanks geen sentimen
tele mensen.
En dan komen de verhalen. Eindelo
ze verhalen over de dumps. Van ge
maakte fouten, van enorme roverijen
en diefstallen. Verhalen van felle ver
wijten ten aanzien van de Nederlandse
regering die deze millioenen-grafplaats
van aluminium en onschatbare in
strumenten liet vergaan, en verrotten.
Verhalen van hen die zich rijk stalen
aan deze dumps en verhalen van de
Amerikanen, die enkele weken gele
den gekomen zijn, alles filmden en
waarvan men nu op Biak vertelt dat
ze binnenkort een aluminium smelte-
rij komen oprichten en alles zullen op
kopen. Verhalen van mannen die in
korte tijd kans zagen 17 Lightnings ge
heel startklaar en vliegklaar te maken
doch die opdracht kregen de herstelde
Lightnings weer op de dump te smijten.
Er is geen wijs te worden uit die zond
vloed van verhalen, maar één ding
kunnen alle regeringen van alle vrije
volkeren niet wegredeneren: was het
niet mogelijk geweest deze millioenen
en millioenen aan vliegtuigen, auto's en
technische apparaten te redden?
In Batavia.... in Soerabaja is een
jeep een klein fortuin waard. Onze
luchtvaart, burger- of militair, zit met
een enorm tekort aan materiaal. Dat
alles ligt op Biak. En het ligt, in nog
aanzienlijker voorraden, op Hollandia.
Nu is het bijna verrot en verteerd en
vergaan. De rimboe heeft de auto's en
vliegtuigen allang bereikt en doet hen
ondergaan in de dodelijkste omarming
ter wereld.
Ik hoop deze dumps nooit meer te
zien.
Ik hoop nooit meer een blik te slaan
in dit makaber knekelhuis der Paci
fic-oorlog.
ANTHONY VAN KAMPEN.
Elke vrouw keefl<xo Kaai f Jj
eigen ciake-up fehcii»
pjcs en feeoseq voor eert
mooi figuur. Een goede
makeup alleen I* oiel
voldoend* Een fraai ge»
welfde buste beteken»
jeugd, charmé, se jcappeal 1
Muriel May breng» de .Binte Tonic*/
behandeling. In korte tijd kunt U een
fraaie biule verkrijgen en behouden!
Knipt onderstaande bon aft en stuurt
deze duidelijk ingevuld, me» pot»,
eegel voor antwoord, aan? ..Muriel May
i Aid. B.T." No. 5782
Carpentientr. 163. Oen Haa^\
(Van onze Haagse redacteur).
flérpsm.
-Plaats
Voor l)w antwoord (in gesloten couvert)
gend ik bijgaand postzegel 'afojp
(Van onze correspondent).
Uit diplomatieke bron vernemen wij,
dat op verzoek van Marshall in Sep
tember te Londen een vergadering
wordt gehouden van de Britse com
monwealth, waarop Engeland, Au
stralië, Canada, Zuid-Afrika e.a. zul
len bestuderen in hoeverre de Engelse
dominions kunnen meewerken aan
het herstel van Europa.
Naar eerst heden bekend wordt, heeft
Marshall deze missive verzonden, kort
vóór de conferentie der ministers van
buitenlandse zaken in Den Haag en wel
om tweeërlei redenen: allereerst omdat
Harriman in een uitvoerig rapport als
zijn mening te kennen had gegeven, dat
de hulp van Amerika via het E.R.P. on
voldoende was. Volgens uiterst be
trouwbare inlichtingen constateerde
Harriman in het genoemde rapport, dat
in de Europese landen wel degelijk
arbeidslust aanwezig is, doch dat deze
niet ten volle resultaten kan afwer
pen, daar de arbeidsvreugde sterk
wordt beperkt door het gebrek aan le
vensmiddelen, kleding, tabak, enz. en
omdat de uiteindelijke resultaten van
de arbeid minder goed blijven door het
permanente gebrek aan grondstoffen.
Volgens Harriman moet de injectie
aan Europa zo sterk zijn, dat er in
eerste instantie een ruime, voordelige
grondstoffenmarkt ontstaat, doch via
de injectie moet vrijwel gelijktijdig
een verhoogde welstand voor de ar
beiders van hand en hoofd geschapen
kunnen worden. Geschiedt dit laatste
niet, dan blijft de arbeidsprestatie on
voldoende en verliest de ruime grond
stoffenmarkt haar waarde.
De tweede reden wellicht een bij
komstige waarom bovengenoemde
Marshall-boodschap naar Londen ging
is de ontevredenheid in diverse landen,
oa. in Frankrijk, over de houding van
Londen, dat zich economisch meer op
de commonwealth oriënteert dan op
Europa. Terecht heeft o.a. Bidault daar
op scherpe critiek geoefend.
Londen verkeert in dit opzicht inder
daad in een moeilijke positie. Enerzijds
is het economisch georiënteerd op de
dominions, die steeds sterker „verame-
rikaansen", anderzijds herinnert de
postwar-economie er aan hoezeer Enge
land een deel is van de oude wereld,
indien nu op bedoelde Londense confe
rentie de dominions toezeggen om zich
economisch sterker op Europa in te
stellen, b.v. door het leveren van
grondstoffen op crediet alsmede door
het afnemen der eindproducten, zou
Londen hierdoor uit de impasse komen.
Een dergelijk besluit zou evenwel
voor geheel Europa van de grootste
waarde zijn, temeer daar in Parijs reeds
een interdepartementale commissie on
derzoekt in hoeverre de Franse gebieds
delen in Afrika, Azië en Caribië als
grondstofleverancier kunnen dienen
voor geheel Europa, terwijl nog dezer
dagen ook Den Haag en Brussel via di
plomatieke kanalen vriendelijk werden
aangenaamd hetzelfde te doen wat be
treft Indonesië en de Congo.
Indien dit plan inderdaad mag slagen,
krjjgen de zestien landen een brede
en diepe economische basis, waarop
snelle vorderingen mogelijk zijn. Wel
licht geraken we dan alsnog binnen
niet al te lange tijd uit de armoeds-
sfeer.
L1ELE karavanen Ne
derlanders trokken
eertijds in de vacantie-
maanden naar het bui
tenland. Dat was vóór
de oorlog. We reisden
zelf en hadden voor het
vreemdelingenbezoek aan
ons land slechts een ma
tige belangstelling.
MU zijn de bordjes ver
hangen. We moeten
de toeristen hierheen zien
te krijgen in groten ge
tale. Dat brengt geld in
het Iaadje. Maar daar
voor is propaganda no
dig, voortdurende en
pakkende propaganda,
waarin de schoonheden
en aantrekkelijkheden
van Nederland worden
geëtaleerd op een wijze,
dat de Fransen, de En
gelsen, de Amerikanen
en vele anderen eenvou
dig niet thuis kunnen
blijven zitten. Vooral de
Amerikanen met hun
kostbare dollars mogen
ons land niet overslaan.
DE Algemene Neder
landse Vereniging voor
Vreemdelingenverkeer
heeft dat terdege begre
pen. Zij stelde zich in
verbinding met de Ha
milton Wright Organisa
tion in New York, die in
nauwe samenwerking
met de A.N.V.V. de pro
paganda voor Nederland
als toeristenland in
Amerika in nieuwe ba
nen leidde en uitsteken
de resultaten bereikte.
Een kleine expositie,
speciaal ingericht voor
de pers, in het gebouw
van de A.N.V.V., heeft
ons daarvan dvertuigd.
In Amerika weet of
wist men ontstellend
weinig van ons land af.
Millioenen Amerikanen
hebben zelfs nog nooit
van Nederland gehoord.
MU verschijnen er gere
geld in ontelbare Ame
rikaanse bladen foto's,
artikelen en advertenties
over Nederland. Een fo
to-pagina bijv. van de
Alkmaarse kaasmarkt
werd opgenomen in 200
kranten met 30 millioen
lezers! Foto's van ha-
ringetende Nederlanders,
van vissers en netten-
boeters, van Marken en
Volendam, van de bollen
velden, de Zaanstreek,
van de klompenindustrie
molens, puinruimen en
de badplaatsen doen op
geld. In de tentoonge
stelde knipsels uit aller
lei Amerikaanse bladen
komen deze kieken hon
derdvoudig terug. Ver
scheidene artikelen over
ons land in dag- en
weekbladen, benevens
reclameplaten, folders en
rijk geïllustreerde bro
chures komen de Ameri
kanen thans onder de
ogen. Een kantoor van
de A.N.V.V. in New
York staat klaar om ver
dere inlichtingen te ge
ven; het gunstigste ge
volg van deze activiteit
is, dat de Amerikanen
ons land leren kennen
en... waarderen. En het
bezoeken!
jyjAAR niet alleen on
der de Amerikanen i n
Amerika wordt een in
tensieve propaganda ge
maakt, ook onder hen,
die al in Europa zijn en
die op hun trip naar Eu
ropa gemakkelijk ook
Nederland even kunnen
„doen".
Zo stromen met de
Amerikanen de dollars
binnen!
In Naarden en Bussum is een vin
nige strijd ontbrand tussen hon
derden huisvrouwen en tientallen
melkboeren, die kort geleden een
zogenaamde melksanering hebben
ingevoerd. Door deze regeling
kregen de meeste huisvrouwen
op zekere dag een haar onbekende
melkboer aan de deur, doordat de
melkboeren zelf de plaatsen Naar
den en Bussum in andere wijken
hadden verdeeld en deze wijken
zonder overleg met de huisvrou
wen gingen bedienen.
De protesterende huisvrouwen
hebben zich thans in een organi
satie verenigd met het doel haar
klachten aan minister Mansholt
voor te leggen.
Er zijn melkboeren die verklaar
den onder dwang te hebben moe
ten handelen.
46. Jonker Flonker en Boenzel bleven
staan aan de ingang van de tentoon
stellingszaal. „Het eerste wat U aan de
ze kazen zal opvallen," hoorden ze dr.
Scherf zeggen, „is de edele bolvorm,
welke kenmerkend is voor de proto-
geometrische ampora in het neophiliti-
sche stadium der Sing-Sing dynastie
en waardoor de oorspronkelijke religi-
euse betekenis van het bol- of balspel
bij de oude Grieken (en dus ook van 't
tegenwoordige voetbalspel) ons duide
lijk wordt. Na een critisch onderzoek
is mij gebleken, dat deze kazen dateren
uit de zesde eeuw voor Chr. en waar
schijnlijk gedraaid zijn op last van de
grote Keizer King Kong bij gelegenheid
van het huwelijk van zijn zoon de la
tere keizer Foe Yong Hai met de Indi
sche koningsdochter Ba Mi, wier letters,
een M en een B, U nog duidelijk op de- t was zo vol eerbied en ontzag voor hem.
v vi - -i,1— T!AU WÏrtrtcon «aor» Viotti
ze kazen kunt onderscheiden'
Toen kreeg dr. Scherf Jonker Flon
ker in de gaten. „Excellentie
riep ie onthutst. „Staat U daar maar.
De tentoonstelling is al geopend. We
hebben een telegram van verhindering
van U ontvangen
Jonker Flonker liep glimlachend de
zaal in. De mensen schoven onderdanig
op zij. „De minister", fluisterde ze eer
biedig. „Met z'n hond
„Wat een eer", riep Dr. Scherf ont
roerd. „U komt zeker nog even onze
nieuwe aanwinsten in ogenschouw
nemenen toen wees ie op de
kazen.
Jonker Flonker stond er een beetje
dom bij te lachen, maar het was voor
hem een droom van geluk. Iedereen
Er kwamen zich mensen aan hem voor
stellen. Hij stond als een verheven fi
guur in het midden van een kring bui
gende dames en heren. „Pak die kazen
en loop er mee weg. Ik zorg wel voor de
rest", hoorde hij Boenzel sissen, maar
liet drong niet tot hem door. Niets
drong tot hem door. Totdat ie opeens
iets zag waarnaar hij staren bleef met
groeiende ontzetting. Voor hem ston
den de drie dames Wacker, juffrouw
Betje, juffrouw Letje en juffrouw Zetje
en ze haalden extra brillen uit hun re
ticules om beter te kunnen zien. „Maar
dat is de minister niet", riepen ze ver
baasd. „Dat is Jonker Flonker" „Uit de
Grutjessteeg".
Toen greep Jonker Flonker de drie
kazen en wandelde er rustig mee de zaal
uit.
PROGRAMMA VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur VARA: 6,15 De Vara
feliciteert 6,40 Orgelspel door Johan
Jong 7,00 Denk om de bocht 7,15 „Op
het Postkantoor" VPRO: 7,30 Gesprek
ken over de Bergrede 7,50 Tien voor
acht 8,05 „Credo" 8,30 De komende
assemblee VARA: 9,00 Men vraagt
en we draaien 9,30 Schuldig of onschul
dig 9,50 Op vleug'len van muziek
10,00 Buitenlands weekoverzicht 10,15
Swing and sweet VPRO: 10,40 Avond
wijding VARA: 11,15 Symphonisch Vrij
dagavondconcert
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur KRO: 6,00 Septet
Johnny Ombach 6,30 Voor de Strijd
krachten 7,15 Weense specialiteiten
7,45 De Kilima Hawaiïans 8,05 Gramo-
foonmuziek 8,12 Relais uit het Kurhaus
te Scheveningen 10,00 „Een van de
velen" 10,25 Gramofoonmuziek 10,37
Actualiteiten 11,15 Een dansje tot be
sluit
PROGRAMMA VOOR ZATERDAG
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 6, 8 en 11 uur VARA: 8,18
Lichte morgenklanken 9,35 Koorzang
VPRO: 10,00 Morgenwijding VARA: 10,20
Hartsverhalen" 10,35 Gramofoonpla-
ten 11,00 Uitzending voor de arbeiders
in de continubedrijven 12,00 De Wereld
kampioenschappen wielrennen te Valken
burg 12,15 Gramofoonplaten 12,33
Miller-sextet 1,20 Lichte gramofoonmu
ziek 2,00 Wereldkampioenschappen
wielrennen te Valkenburg 2,15 Geva
rieerd programma 3,00 Het N V V
spreekt een woordje mee 3,15 Amster
dams keuze 4,00 Het communistisch
manifest 4,15 Orgelspel door Johan
Jong 4,45 De Wereldkampioenschappen
wielrennen te Valkenburg 5,00 Schij-
venschouw 5,30 Om en nabij de twintig
6,15 Nieuwe successen van het King
Cole-trio 6,45 De Troubadours 7,00
Artistieke staalkaart VPRO: 7,30 „Wie
komen er in Augustus in Amsterdam en
wie niet?" 7,45 Vijftig jaren godsdien
stig leven VARA: 8,05 Dingen van de
dag 8,15 Omroeporkest 9,15 Socialis
tisch commentaar 9,30 Vindobona
Schrammel'n 1,00 Inter-communaal
10,35 Piano-duo 11,15 Dansmuziek
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15 Pluk
de dag 9,00 Voor de vrouw 9,05 So
listen-programma 10,00 Klein, klein
kleutertje 10,15 Muziek houdt fit 11,00
De Zonnebloem 11,45 Koren zingen lie-
liederen van Fr Schubert 12,03 Muziek
12,33 Orkest van Klaas van Beeck 1,00
Voor de Strijdkrachten 1,30 Orkest van
Klaas van Beeck 1,50 Film en toneel
,10 Omroep-Kamerorkest 3,30 Gramo
foonplaten 3,15 Jonge kunstenaars stel
len zich voor 3,45 Gevarieerd program
ma 4,20 Causerie 4,30 De schoonheid
van het Gregoriaans 5,00 „De Wigwam"
5,50 Wereldkampioenschappen wielren
nen te Valkenburg 6,00 „The Masquera-
ders" 6,15 Journalistiek weekoverzicht
6,30 Voor de Strijdkrachten 7,15 Gra
mofoonmuziek 7,30 Franse chansons
7,45 Uitzending voor de Nederlanders in
Duitsland 8,05 Gramofoonmuziek 8,20
Lichtbaken 8,50 700 jaar bestaan van de
kathedraal te Keulen 9,25 Gramofoon
muziek 10,00 Weekend-serenade 10,37
Actualiteiten 10,45 Avondgebed 11,20
Gramofoonplaten
ROMAN
-VAN MARIA SAWERSKY-
26.
„Dat klopt, ja, Irene is heel wat
knapper dan jij, maar.... enfin, dat
zullen we nu maar laten rusten. Ver
tel me maar liever eens, wat je in al
die jaren hebt uitgevoerd".
Beate voldeed aan het verzoek, dat
als een bevel klonk, eerst schuchter,
daarna wat vlotter. Mengelberg grijns
de.
„Zo, zo, je bent dus in een boekwin
kel bezig geweest", zei hij eindelijk.
„Dan heb ik dat geld voor de huis
houdschool dus voor niets uitgegeven.
Natuurlijk heb je nu al die poespas,
die ze je daar geleerd hebben, weer
vergeten
„Dat geloof ik niet, oom".
Jules Mengelberg hield niet van hal
ve antwoorden. „Geloof ik niet, geloof
ik niet., ik vraag niet naar je geloof.
Druk je alsjeblieft wat duidelijker uit.
Ja, of nee?"
„Neen", stamelde Beate.
„En nu ben je zonder betrekking
niet?"
„Ja, oom".
„Anders zou je zeker niet pens ge
komen zijn, hé?"
Beate aarzelde met haar antwoord.
„Als ik in de zaak was geweest, zou ik
waarschijnlijk wel niet gekund heb
ben, oom".
„Hm, daar heb je gelijk in, maar
Irene heeft toch geen ogenblik geaar
zeld. Enfin, die zit ook thuis bij haar
brave mama, terwijl jij tenminste wat
hebt uitgevoerd".
Er gleed even een warme trek over
Mengelbergs gezicht, toen hij bemerk
te, hoe bleek Beate er uit zag. Doch
deze weekhartigheid was van voorbij
gaande aard, want weldra bromde hij
weer op' zijn gewone, norse toon:
„Overigens geef ik geen duit voor
dat geknoei met boeken. Je kunt ze
ker het zout in de p^ip nog niet ver
dienen, hé?"
„Ik ben altijd behoorlijk rond geko
men, oom".
In plaats van te antwoorden, nam
de kapitein zijn afgebroken wandeling
door het vertrek weer op. Hij bromde
iets onverstaanbaars en Beate begon
zich steeds minder op haar gemak te
voelen. Tenslotte kwam hij opnieuw
met een bevel:
„In de la van dat schrijfbureau daar
achter je, ligt briefpapier. Haal het er
uit en schrijf op, wat ik je zal voor
zeggen".
Beate gehoorzaamde. Tot haar ver
rassing kreeg zij het volgende gedic
teerd:
Hooggeachte mejuffrouw Reuder
Mijn beide nichtjes zijn mij komen
opzoeken. De meisjes zouden het
zeer op prijs stellen met u kennis
te mogen maken en ik verzoek u
daarom vriendelijk hedenavond
mijn gast te willen zijn.
Uw dw. Jules Mengelberg.
Peter moest de brief naar de woning
van Sabine Reuder brengen en Beate
werd ontslagen. Ze ging naar boven,
naar haar kamer, waar zij Irene op een
onder de gegeven omstandigheden be
paald ongewone bezigheid betrapte:
ze was bezig haar koffers te pakken.
„Morgen verdwijn ik", zei ze ter
toelichting. „Ik denk er niet aan nog
langer in dat verwaarloosde, oude krot
te blijven en mij door oom Jules te
laten tyranniseren. De zogenaamde
grap, waarmee hij ons verwelkomde,
was eenvoudig smakeloos. Wat zeg jij
er wel van?"
Beate bleef een rechtstreeks ant
woord schuldig. „Oom zal wel boos
zijn, als je zo onverwacht weer ver
trekt", zei ze.
„Dat laat me steenkoud. Bovendien
zal ik wel een passend excuus weten
te vinden. Ik word plotseling ziek, of
ik kan niet tegen de lucht hier, of zo
iets. Ik ben alleen nog maar benieuwd
hoe we de avond zullen doorkomen".
„Oom Jules heeft zijn buurvrouw
uitgenodigd en wil ons aan die dame
voorstellen".
„Wat is dat nu weer voor dwaas
heid? Natuurlijk is dat net zo'n fossiel
als hijzelf. In ieder geval ben ik be
nieuwd, hoe die geschiedenis hier af
loopt".
Irene was niet de enige nieuwsgie
rige. Te dien aanzien had ze in Sabi
ne Reuder een gelijkwaardige partner.
De invitatie had deze zo verrast, dat
ze daarover eerst eens met Emma van
gedachten moest wisselen.
„Ik zal geen Sabine heten", lachte
ze, „als die oude Mengelberg zijn
nichtjes niet heeft uitgenodigd om
tegen mijn neef en diens vriend te
kunnen concurreren. En ik ben be
nieuwd wat hij ons vqor zal zetten. Er
is in ieder geval moed voor nodig om
bij de kapitein op visite te gaan".
„Vooral, wanneer die ouwe Peter het
een of ander klaar maakt", viel Emma
haar meesteres bij. „Ik zou eerst thuis
maar behoorlijk eten, juffrouw".
Maar dat laatste wees Sabine Reu
der toch van de hand. Ze had van
louter opwinding niet de minste eet
lust.
De avond viel en Peter had op zijn
manier de tafel gedekt. Alles zag er
even troosteloos uit, wat zelfs de kapi
tein- opviel. Bij juffrouw Reuder was
a'tijd alles zo netjes. En toen Peter
daarna de spijzen opdroeg, sloeg Jules
Mengelberg bijna de schrik om het
hart. Op een gebarsten bord lag eea
stuk harde ham naast een onsmakelijk
eir.d worst. Een beschimmelde kaas in
een vettige, glazen stolp noodde ook al
riet tot toetasten. Het enige fatsoen
lijke vormde het tafelzilver, dat echter
voor deze bijzondere gelegenheid wel
iets beter had kunnen zijn gepoetst.
„Hebben we dan verder niets in
huis?" vroeg oom Jules.
„Jawel, er is ook nog een rol be
schuit", bromde Peter.
„Zet die dan tenminste op tafel,
ezel!" schold Mengelberg.
Irene monsterde de tafel met on
miskenbare minachting. Werkelijk, dit
avondeten paste bij het gehele huis
houden! Zelfs Beate fronste haar wenk
brauwen; ze legde de messen en vor
ken wat recht en ging tenslotte naar
do tuin, waar ze een paar bloemen af
sneed om daarmee de eenvoudige tafel
althans een wat vriendelijker aanzien
te geven.
De kapitein grinnikte vergenoegd.
„Nu ziet het er bijna zo uit als bij
ta'n buurvrouw", vond hij, „maai1 ik
weet niet, jvaar 't aan ligt er schijnt
toch nog het een en ander te manke-
tss". (Wordt vervolgd)
BUREAU
ADMINISTRATIE
Voordam 9 - Tel, 332
REDACTIE
Aohterdam 20 - Telef. 221
Postgiro 187294
Directie:
J. BIJLSMA en C. KRAÏ
De politie van de West
toren van Berlijn heeft or
gen „alle gewone voorzo
gelen" te nemen om een
van ongeregeldheden op de
merplatz te voorkomen,
luidt zouden patrouilles vai
Berlijn»' politie hun gedec
plein, waar de Britse, Svji
en Amerikaanse zones aar
grenzen, vrij houden van s
lingen van Duitsers.
De onder Sovjetrussische
verschijnende Berlijnse bladf
ren, dat de incidenten van E
avond zijn uitgelokt door
agenten", die „het verzamelei
nen en het werpen daarmee
seerden, onder bescherming
met Britse en Amerikaanse
politie".
Volgens „Neues Deutschlai
orgaan van de socialistische
partij, zou een menigte het
bureau van de Berlijnse co
vereniging, dat juist binnen i
russische sector is gelegen,
drongen zijn én er vernielingi
aangericht. Door de andere
sische bladen wordt van di
geen melding gemaakt.
Paul Markgraf, de politiec
Oostelijke sector van Berli
Vrijdagmorgen een verklarin;
geven, waarin de ongeregeldh
aanval op de Berlijnse politk
genoemd.
De ANP-correspondent t<
meldt telefonsch nader: In kr
de magistraat is men van pla
te ondernemen, waardoor hel
het bestaan van twee afzonde
litie-aparaten mogelijk zal
razzia's in het grensgebied n
gemeenschappelijk op te tred(
met Markgraf als met dr. Sti
len daartoe niet-officiële om
lingen worden gevoerd.
NIEUWE I
Volgens een officiëel Ar
bericht hebben gisteren (Vriji
jetrussische militairen en Du
tie uit' de Sovjetrussische set
Berlijn de Britse sector bet
een achtervolging van person
Sovjetsector, die van zwarte
verdacht werden.
In een mededeling van de Bi
taire politie wordt gezegd, dó
Russische soldaten en Duits
Vrijdag wederom een razzia u
op zwarthandelaren op de Pot:
platz en dat, naar het scheen,
tal van zwarte handel verda
sonen tot in de Britse sect
achtervolgd. Voorzover kon
vastgesteld, werd er niet
Een Britse politiefunctionaris
er geen incidenten plaats vor
aantal van zwarte handel verd:
sonen, aldus de functionaris,
willen proberen de Britse secti
te komen, doch dit werd hun
derd door speciale patrouille:
West-Berlijnse politie, die bij
waren opgesteld.
RUSSEN DRINGEN
KAANSE SECTOR BI
Tussen de tien en twinti{
soldaten hebben bij een r
De Verenigde Staten hebk
klaard de Sovjet-consul-gei
New York, Lomakin, niet
zullen erkennen en hebben
ring van de Sovjet-Unie
hem naar Moskou terug te
in verband met zijn optrede
zaak van mevrouw Kosen!
Sovjet-onderwijzeres, die
het venster van het consula
geworpen.
Het Amerikaanse ministerie
tenlandse zaken zegt, dat Jaco
kin schuldig is aan „misbrui!
voorrechten van zijn positie e
schending van de internation
vaarde maatstaven, geldende
gedrag van buitenlandse auto
Het ministerie verlangt, dal
kin de Verenigde Staten „binr
lijke tijd" verlaat.
Lomakin zelf weigerde ziek
laten over het nieuws uit Wa
dat de regering der V. S. ziji
roeping door het Kremlin had
langd.
Het Republikeinse parlemer
een resolutie aangenomen, wa
zijn goedkeuring hecht aan de
sing van de Republikeinse rej
het opschorten van alle ond
lingen met de Nederlanders, o
ze niet de onschendbaarheid er
mocratische rechten" van de 1
Republikeinse delegatie zul
schermen. Voorts protesteert
lement tegen de incidenten, di
dagavond zijn voorgevallen in
bouw van de Republiek te Ba
