Tante Sabine
De Brandaris heerst weer op Terschelling
Plaag van het eiland"
goed verdwenen
Trotyl verwoest de radar-toren
voor
Het Radioprogramma
I_aatste N
ieuws
Dr. Beel terug naar
Nederland
Onze Bridgerubriek
igrijpt in
(Van onze speciale verslaggever).
§chipper Kooiman vindt het maar bar en boos weer, als hij de stompe neus
van zijn Jan van Gent, het motorbetonningsvaartuig van het Loodswezen
in Harlingen de haven uitwringt, in de richting van Terschelling, dat daarginds
onder de Noordwestelijke kim moet liggen. Terschelling zal van een plaag ver=
lost worden. De kolossale radartoren, die de bezetters daar in 1943 bouwden,
zal worden opgeblazen en de Brandaris zal weer heerser worden over het eiland,
niet langer meer overvleugeld door het lelijke, stalen monster. Schipper Willem
Kooiman kijkt eens naar de lucht, hij kijkt eens naar de grijsskruivende golven,
die van alle kanten op zijn botter aanrennen en hij kijkt eens naar zijn passa*
giers. Want die passagiers baren hem een beetje zorgen. Daar is de heer F. H.
Ringers, Regeringsgevolmachtigde voor het kustgebied mei zijn plaatsvervanger,
de heer P. Kroon, daar is de Alkmaarse notaris M. C. Roos, notaris van profes*
sie, doch zeeman in zijn ziel, die deze kans niet wilde laten gaan, daar is ook de
kapitein van de genie S. A. W. Mies, als waarnemer bij de bijeenkomst van de*
ze „grote drie".
straatjes en aan de voet van het duin,
waar heel in de hoogte, het monster ten
hemel wijst.
Op het duin
[£LEINE FIGUURTJES bewegen daar
als silhouetten tegen de grijze lucht,
die af en toe scheurt en een lap blauw
vertoont. Daar lopen mensen van de
aannemersfirma Wildenberg uit Den
Haag, die het hele werk heeft aangeno
men, daar loopt ook de heer Bruin, de
leider van de springploeg, zoals dat
technisch heet. En twee stoere politie
agenten blijven in de buurt, om straks
het publiek op een veilige afstand te
houden.
Een gebogen gestalte hanteert een
snijbrander, die knetterend vonken spat
en dwars door ijzeren binten en platen
vreet. De voet van de toren wordt los
gebrand. Als dan straks de springlading
eronder komt en de explosie volgt, zal
de toren vallen precies in de richting,
waarin men hem hebben wil. En dat is
maar naar één kant. Want aan de an
dere zijde staat de radiopeiler van het
Loodswezen en links ligt het dorp, stijf
tegen de voet van het duin gedrukt. En
een zuil van 38 meter hoog, die 64000
kilo weegt, kan heel wat schade veroor
zaken.
De brander vreet verder. Flenzen van
6 centimeter dik, platen met een diame
ter van twintig streep krullen als pa
pier om. Sissend kruipt de vuurstraal
door het ijzer. Dan is het grote moment
aangebroken. De springers leggen de
ladingen trotyl, bij elke stut één, zorg
vuldig met zandzakken afgedekt. Hon
derdvier ons springstof ligt daar, on
schuldig eruit ziend, met dunne, gele
draadjes eraan, die naar het contact lo
pen.
De explosie.
De omstanders hollen naar bene
den, de ramen van de nabijgelegen
huizen zijn al lang open gezet, de
huizen ontruimd. Iedereen zoekt dek
king en wacht op de klap. Ergens in
het duin drukt iemand op een knop.
Als een paddenstoel staat plotseling
Schipper Kooiman heeft het niet erg
op zijn passagiers. Het mogen dan heel
deftige heren zijn, hij ziet liever zeelui
op zijn dek. Want je kunt nooit weten,
of ze niet raar zullen doen. Ze doen
niet raar. Behoudens een klein inci
dent, toen een der heren zich toch door
de woedende Neptunus liet bedotten en
tol betaalde, houdt het gezelschap zich
precies zo, als bevaren lieden past; de
heren knippen zelfs niet met de ogen
tegen de laag zout op hun gezicht.
De Waddenzee spookt en tiert, rukt
aan de Jan van Gent, stompt tegen de
stalen bodem, maar de stevige knuisten
van Willem Kooiman liggen vast op de
spaken van het roer en zijn scherpe
ogen houden z'n zeilen in de gaten, die
de 40-paards motor een handje helpen
op weg naar het eiland.
Na een paar uur staat de Brandaris
op de kim, grijs tussen het grauw van
de buien en een beetje mistroostig
naast de radartoren, die hem nog me
ters boven de kop steekt. Maar het duurt
nog twee uur, voor de Jan van Gent,
draaiend en laverend en steigerend zijn
weg verder heeft gezocht rond de trek
kende rode en zwarte tonnetjes en voor
Terschellings haven tot rust komt. Vier
uur ruim heeft Schipper Kooiman no
dig gehad om van Harlingen naar Ter
schilling te varen; vier uren van bok
sen en laveren, van ophalen en weer
hoogte verliezen, maar schipper Kooi
man zou schipper Kooiman niet zijn en
zijn mannen niet zijn mannen, als hij
het niet toch klaarde, met een denk
beeldig tong-uitsteken tegen de ele
menten, die wraak nemen door een
extra-zware bui, juist als het gezelschap
koud en hongerig aan wal stapt op de
kade van West-Terschelling.
Terschelling.
Maar daar weet het personeel van ho
tel Nap raad op. In de lage gelagkamer,
waar zovele voetstappen liggen van
zeelui, van jutters, van toeristen ook, is
de borrel goed en verwarmend, het dra
opgediende eten van eerste kwaliteit.
Zou men van Nap iets anders verwach
ten? Heeft het hotel niet een reputatie
op te houden? En het is verwonderlijk,
hoe gauw weer het gevoel van onbeha
gen verdwijnt, hoe snel de eetlust te
rugkeert en hoe spoedig men alle ellen
de van een lange reis dwars door een
harde wind vergeet. En na het maal is
het bij de ijl-opstijgende sigarenrook
goed toeven.
Een rust, die niet lang duurt, want
de herfst-stilte in de oude straatjes
wordt verscheurd door het geluid van
de bel, die de omroeper hanteert. Luid
galmt zijn stem door het dorp: „De be
woners wordt aangeraden tussen half
vier en half vijf ramen open te zetten,
omreden aldat de radartoren zal wor
den gesprongen". Nieuws vertelt de
man niet, want heel Terschelling leeft
al dagen lang in het vooruitzicht, einde
lijk eens verlost te worden van de
plaag, die daar vijf jaar lang op het
duin heeft gestaan en de eilanders het
leven heeft vergald.
De plaag van het eiland.
Zij ergerden zich aan de stalen kolos,
als het maar een beetje harder woei
dan normaal. Want dan begon het ding
te fluiten en te gieren en te huilen, om
er akelig van te worden en op de la
gers, die door de tand des tijds waren
geroest, kon het allerakeligst piepen.
En op Terschelling waait het nu een
maal altijd harder dan normaal.
En dan, welk rechtgeaard Terschel-
linger kan het verdragen, dat zo'n lelijk
brok ijzer met 240 vierkante meter an
tennegaas, het eiland domineert en de
al-oude Brandaris overvleugelt? Nee,
nieuws vertelt die omroeper niet die
nu al heel in deverte belt en wiens
stem verwaait tussen de huisjes en over
de haven. De Terschellingers drommen
al uren van te voren samen in de
een enorme stofwolk om de voet van
de toren en dreunend golft de knal
over het eiland. Na één, twee secon
den regent het stukjA steen en ijzer
op de daken in de omtrek, een grote
ruit van een woning gaat aan digge
len. Een brok verwrongen staal van
acht pond ligt vier straten verder,
maar de toren staat er nog, onbe
weeglijk en vervaarlijk.
Een inspectie toont aan, dat het ge
vaarte nog op een flens is blijven han
gen. Een nieuwe lading gaat eronder
bijna vijf kilo ditmaal. Weer staat er
de rookwolk, de reus siddert, weifelt
even, het lijkt of het gevaarte in zijn
geheel wordt opgetild, dan neigt het
naar één kant, komt over het zwaarte
punt heen en stort met een doffe slag in
het duin neer.
De radartoren is niet meer. Op de
plaats waar hij stond hangt een grijze
wolk van stof en fijn duinzand. Maai
de Terschellingers stormen met hon
derden het duin op, van alle zijden be
klimmen zij hun gevelde kwelgeest; zij
nemen bezit van het gehate ijzeren
lichaam en juichen van uitgelaten
vreugde over het feit dat zij nu einde
lijk verlost zijn van hun plaag.
De toren is weg.
Nu kan de Brandaris onbelemmerd
schijnen, niet meer gehinderd door het
obstakel, dat 'n donkere sector toverde,
waar die niet moest zijn. Nu kunnen
Rijkswaterstaat en Staatsbosbeheer- aan
de slag om de duinen weer te beplan
ten, om ze voor verder verval te be
hoeden. Met grote voortvarendheid zul
len ook de andere obestakels worden
geruimd, opdat Oerschelling weer het
lustoord van vroeger wordt, niet langer
ontsierd door bouwsels uit de gehate
bezettingstijd.
Het bruikbare ijzer wordt er afge
haald, de rest gaat als chargeerbaar
schroot naar de Hoogovens.
Later zoekt de Jan van Gent zijn weg
terug langs het Stortemelk en Lange-
zand. De zon zinkt naar de Westerkim
achter zware wolkenbanken. De wind
is nog Noordelijker geworden en de
zeilen trekken aan de Jan van Gent, dat
het een aard heeft. Aan de purperen
onderrand van de wolk hangen schuine
zonnestralen, die zich in zee boren.
„Zon op schoren, Noordenwind gebo
ren" zeggen de zeelui op het eiland.
Hen kan die Noordenwind nu niet zo
veel meer schelen. De plaag van Ter
schelling ligt in het duin, weggeblazen
door een paar blokken trotyl. Hij kan
hen niet meer uit de slaap houden met
zijn gejank en de Brandaris is weer
onbeperkt heer en meester op 't eiland,
zoals reeds eeuwen lang. De plek, waai
de radartoren stond is kaal geworden,
maar de toren laat geen leegte na.
DE REP INDONESIA OMSINGELT MADiOEN
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM IIf 415 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur VARA: 6,15 De Vara
feliciteert 6,40 Omroep A Capella-koor
7,00 Denk om de bocht 7,15 Appèl
voor de ex-politieke gevangenen VP
RO: 7,30 Gesprekken over de Bergrede
7,50 Tien voor acht 8,05 Nelly Wagenaar
(piano) 8,30 „De kansen op een nieuw
Duitsland" VARA: 9,00 Men vraagt....
en wij draaien 9,30 De kermis der ij del
heid 10,00 Buitenlands weekoverzicht
10,15 Swing and sweet VPRO: 10,40
Vandaag 10,45 Avondwijding VARA:
IJ ,15 Gramofoonplaten
HILVERSUM 1^ 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,15 Neder
lands Bijbelgenootschap 6,30 Voor de
Strijdkrachten 7,15 Geestelijke liederen
7,30 Het actueel geluid 7,45 CMB-
kwartier 8,05 Programma-pfroloog
6,15 „Wij ook" 9,30 Radio Philharmo-
nisch-orkest 10,30 Negro spirituals
10,45 Avondoverdenking 11,15 Avond
klanken
VOOR ZATERDAG
HILVERSUM IIt 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 4n 11 uur VARA: 8,18
Lichte morgenklanken 11,00 Uitzen
ding voor de arbeiders in de continu-be-
drijven 1,20 Gevarieerd programma
4,15 Louis Davids, Pills en Tabet zingen
5,00 Nieuws van de platenmarkt 6,15
Filmselecties 7,00 Artistieke staalkaart
VPRO: „Nieuwe kerkorde" 7,45 Vrij
zinnig protestantisme onder de tropenzon
VARA: 8,05 Dingen van de dag 8,15
Omroep-orkest 9,00 Socialistisch com
mentaar 9,15 De bonte bal 10,00 Vin-
dübona Schrammel'n 10,30 The Ram
blers 11,15 Gezellige plaatjes tot besluit
HILVERSUM I 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15 Pluk
de dag 10,15 Muziek houdt fit 12,53
Metropole-orkest 1,00 Voor de Strijd
krachten 1,30 Metropole-orkest (ver
volg) 2,20 Engelse les —5,00 De wigwam
6,00 Piano-duo 6,15 Journalistiek
weekoverzicht 6,30 Voor de Strijdkrach
ten 7,15 Rondom de Katholieke middel
bare landbouwschool 7,30 Gramofoon
platen 7,45 Uitzending voor de Neder
landers in Duitsland 8,05 De gewone
man 8,12 Gramofoonplaten 8,20 Licht
baken 8,50 Victor Silvester en zijn or
kest 9,00 Negen heit de klok 10,00
Weekend-serenade 10,30 Sandy Mac-
pherson (orgel) 10,37 Actualiteiten
10,45 Avondgebed 11,20 Gramofoonplaten
Het Engeke kab net kwam in speciale zitting btfeen om de ontwikkeling
van het conflict om Berlijn te bespreken. De minister van Buitenlandse
Zaken, Mr. Bevin, keerde uit Frankrijk terug om rapport uit te brengen
over de besprekingen van de Grote Drie in Parijs. In spanning wacht een
dichte menigte voor Downingstreet 10 op de komst der ministers.
Thans ook emigratie naar
Australië
Mede als gevolg van het ontbreken
van voldoende scheepsruimte was emi
gratie naar Australië tot nu toe op
grote schaal niet mogelijk. Thans is
hierin een wijziging ten goede geko
men. Medio December zal n.l. een
emigrantenschip, het s.s. „Volendam",
met een plaatsruimte voor 1450 man,
een reis naar Australië maken. Er is
in dit land grote behoefte aan arbei
ders, vooral op het platteland. Met
name ook voor niet vakarbeiders zijn
er goede kansen.
Bij voorkeur worden ongehuwden
gevraagd, of echtparen zonder kinde
ren in de leeftijd van 2035 jaar.
Ook kan een beperkt aantal gezin
nen met 1 of 2 kinderen worden ge
plaatst.
Degenen die voor emigratie naar
Australië belangstelling hebben, kun
nen zich daartoe aanmelden bij de Ge
westelijke Arbeidsbureaux en bijkan
toren.
Voorzitter van voetbalclub
vrijgesproken
De 36-jarige ambtenaar H. V. te Rid
derkerk had als voorzitter van een voet
balclub een proces-verbaal gekregen,
omdat er op Zondag een wedstrijd ge
speeld werd, hetgeen in strijd werd ge
acht met de plaatselijke politieverorde
ning. De zaak was al voor de kanton
rechter geweest, die V. tot zes gulden
boete veroordeelde. Maar de voorzitter
liet het er niet bij zitten en ging in
appèl. Bij de behandeling van deze
principiële zaak trad als raadsman voor
verdachte op Mr. A. van der Wilde, ad
viseur van de K.N.V.B.
Nadat de officier van" justitie, Mr.
Heijnsbergen, ontslag van rechtsvervol
ging gerequireerd had, heeft de recht
bank gisteren vonnis gewezen en V.
van het hem ten laste gelegde vrijge
sproken.
Kon. Maatschappij jubileert
In het Stedelijk Museum ontving het
gemeentebestuur van Amsterdam in de
persoon van burgemeester Mr. A. J.
d' Ailly gistermorgen het hoofdbestuur
van de Kon. Ned. Maatschappij voor
Tuinbouw en Plantkunde, welke maat
schappij 75 jaar bestaat.
De burgemeester herinnerde in zijn
welkomstwoord aan de talrijke tentoon
stellingen, die door de Maatschappij in
Amsterdam zijn georganiseerd en die
altijd grote belangstelling trokken.
De voorzitter van de maatschappij,
de heer D. M. M. Baron d' Hangest
d'Yvoy van Mijdrecht, en dé voorzitter
van de afdeling Amsterdam, de heer
J, H. Kaufman, dankten de burgemees
ter voor de ontvangst.
De jubileumviering geschiedde in
Kra-,napolsky. Een noenmaal, waarbij
de loco-burgemeester van Amsterdam,
de wethouder B. C. Franke, aanzat,
werd 's middags gevolgd door een re
ceptie. Een diner waaraan Mr. d'Ailly
deelnam, besloot gisteravond de feeste
lijkheden.
ISRAEL BESTUDEERT
BERNADOTTE s VOORSTELLEN
Een woordvoerder van de Israëlische
missie der V.N. heeft verklaard, dat de
legering van Israel het laatste rapport
van Bernadotte over Palestina „met
de meeste zorg" bestudeert. De woord
voerder noemde het verheugend, dat
het rapport de onafhankelijkheid van
de Joodse staat beschreef, maar hij
achtte het nog te vroeg om uit te ma
ken, of de conclusies geheel aanvaard
kunnen worden.
Nieuw stopteken van de C.C.D.
Tot dusver bestond er ten aanzien
van het door C.C.D.-ambtenaren ge
bruikte stopteken bij duisternis (het op
en neerbewegen van een rood licht) een
min of meer onbevredigende situatie,
cmdat het gebruikte stoplicht ook door
onbevoegden kon worden gehanteerd.
Teneinde aan deze toestand een einde
te maken is thans een nieuwe regeling
voor het te gebruiken stopteken afge
kondigd. Als stopteken wordt vast
gesteld: het opsteken van een ronde
witte schijf met rode rand, waarin met
zwarte letters de woorden „halt" en
„C.C.D." zijn geplaatst en het verticaal
op en neer bewegen van een rood
licht, dat bij nadering van de wegge
bruiker wordt vervangen door hét op
steken van een lichtgevende ronde witte
schijf met rode rand, waarin met zwarte
letters het woord „C.C.D." is geplaatst.
Ziekte teistert cacaoplantages
Men verwacht, dat in de naaste toe
komst de chocolade zeer duur zal wor
den. Tot deze conclusie kwam de in
ternationale cacao-conferentie, die de
vorige week in Grosvenor House te Lon
den werd gehouden en waarop belang
hebbenden uit vier werelddelen aan
wezig waren.
De conferentie had ten doel plannen
te beramen om het tekort aan cacao
bonen op te heffen. Het gebruik van
chocolade en cacao is over de gehele
wereld sterk toegenomen, terwijl een
virusziekte, veroorzaakt door de mea
lybug, een insect, dat de bomen infec
teert, de grootste cacaoplantages ter
wereld in West-Afrika teistert. De
ziekte neemt onrustbarend toe, is over
de gehele Goudkust verspreid en na
dert de. Ivoorkust. Het enige middel
om. de Westkust van Afrika als cacao-
pro'ducent te redden, is alle bomen
om te hakken en nieuwe plantingen te
beginnen. De Engelsen overwegen voorts
nieuwe plantingen in Noord-Borneo,
Brits Honduras, Brits Guyana en Ma-
lakka. Er zijn echter jaren mee ge
moeid eer de nieuwe bomen vrucht
dragen.
DRIE EN DERTIG „AGENTEN"
IN TSJECHOSLOWAKIJE
GEARRESTEERD
Radio Praag heeft meegedeeld, dat in
Tsjecho-Slowakije drie en dertig per
sonen gearresteerd zijn onder de be
schuldiging, deel uit te maken van de
Amerikaanse geheime dienst.
OPLICHTER GEPAKT TE
AMSTERDAM
De hoofdstedelijke politie heeft ge
arresteerd de 27-jarige B. van der M„
die enige tijd geleden kans zag te
ontsnappen uit de „Rekkense inrich
ting voor strafrechterlijke psychopa
ten". De man was destijds gevangen
genomen in verband met verschillen
de gevallen van oplichting die hij had
gepleegd en maakte zich nu ook weer
aan oplichting schuldig. Tijdens de
feestweek in Amsterdam bemachtigde
hij sieraden ter waarde van f 1300 van
een familie aan de Ceintuurbaan. Ook
in Den Haag, Haarlem, Nijmegen en
Gouda sloeg hij zijn slag.
Ongecorrigeerd
Te Batavia is officieel medegedeeld,
dat Dr. L. J. M. Beel, gedelegeerde
van het opperbestuur in Indonesië, de
zer dagen voor korte tijd naar Neder
land zal vertrekken om besprekingen
te voeren met de Nederlandse regering.
Dr. v. Mook in Batavia.
„Ik ben blij weer terug te zijn", zei-
de dr .van Mook bij zijn aankomst op
Kemajoran, waar hij door de autori
teiten met applaus werd begroet.
In antwoord op vragen van aanwe
zige verslaggevers, of in Den Haag 'n
beslissing is genomen ten aanzien van
de situatie in Indonesië, zeide de heer
Van Mook, dat er in Den Haag „geen
beslissingen zijn genomen, behalve dat
ik zou terugkeren".
De heer Van Mook zeide, dat hij de
situatie nog niet kon overzien, aange
zien hij de laatste dagen in het vlieg
tuig vertoefde. „De situatie zou ern
stig kunnen blijken te zijn".
Nadat de heer Van Mook op het ter
ras met applaus was ontvangen, werd
er een driewerf hoera op hem uitge
bracht. Aan de uitgang van het vlieg
veld stonden enige honderden Indone
siërs opgesteld met vlaggen en span
doeken met de woorden „Slamat da-
tang welkom".
Demobilisatie in Indonesië
vertraagd
Te Batavia is officieel medegedeeld,
dat in verband met de gespannen
toestand in de Republiek d« leger
commandant zich genoodzaakt heeft
gezien, een tijdelijke maatregel te
treffen ten aanzien van de repatrië
ring der in Indonesië aanwezige
troepen. Tengevolge hiervan is de
uitvoering van het demobilisatie- en
recuporatiesehema tydelijk vertraagd,
treffen ten aanzien van de repatrië-
JOEGO-SLAVIE ERKENT BALKAN-
COMMISSIE NIET
Joego-Slavië heeft de V.N. doen weten,
dat het de speciale Balkancommissie,
die October 1947 is gevormd, niet
erkent en haar voorstellen niet in over
weging zal nemen.
XLIX
Een mooi spel. De uitkomst besliste
ook nu weer!
Men bekijke eens aandachtig het
volgende spel. De kaartverdeling was:
S. 5
H. a843
R. a—9—7—3
K. 7—6—4—3
S. h—b—9—4 S. 7—6—2
H. b—10—9—5 H. v—7—2
R. 6—5—2 R. h—4
KI. 5—2 KI. h—v—b—10-3
S. av1083
H. h—6
R. vb108
KI. a—8
Zuid opende met 1 sch. Noord ant
woordde 1 sans, Oost 2 kl. Zuid 2 rui
ten, Noord 3 ruiten, Zuid 3 sans, Noord
4 ruiten en Zuid 5 ruiten, waarop
werd rondgepast. West moet nu uit
komen. Hij begreep wel, dat Noord
geen steun in sch. had. Zuid zou dus
zeker trachten de troeven in Noord te
gebruiken om af te troeven. Maar zijn
maat had klaver geboden en hij had
zelf maar 2 klavers. Voor klaver als
uitkomst was dus ook wel iets te zeg
gen. Maar toch bleef West bij zijn eer
ste plan en kwam met ruiten 6 uit,
dus troef. Hoe goed Zuid daarna ook
speelde, hij kon het 5-ruiten contract
niet maken.... En als West met kla
ver was uitgekomen, dan had Zuid
zijn contract gemaakt. Wij laten nu
eerst West uitkomen met ruiten 6.
Ie slag. West r. 6-N. aas!! gedw. (om
dat Oost anders heer speelde en ruiten
na) -4-8.
2e slag. N. sch. 5-2-aas-4. 3e slag.
Zuid sch. 3-9-troef 2-sch. 6.
4e slag. N. harten 3-2-heer-5. 5e slag.
Zuid sch. 8-boer-r. 7-sch. 7
6e slag. N. kl. 3-9-aas-2. 7e slag.
Zuid sch. 10-heer-r. 9-Oost kl. 10 (.hij
troeft niet over, omdat Zuid dan het
spel maakt en alleen nog een kl. ver
liest.)
8e slag. N. harten aas-7-6-9. 9e slag.
N. harten 4-vr.-ruiten 10-harten 10.
10e slag. Zuid r. vr. Oost neemt met
r heer, speelt kl. heer en kl. na, die
Zuid moet troeven, waarna West nog
zijn troef maakt. Eén down.
En zoekt gij nu eens, hoe Zuid zijn
5-ruiten-contract maakt, als West bij de
eerste slag met klaver 5 uitkomt. Vol
gende week komen wij hierop terug!
ROMAN
I VAN MARIA SAWF-RSKY
54)
„Ik maak me nog altijd ongerust over
Beate Mengelberg. Geeft u mij er uw
hand op, dat u voor haar zult zorgen en
dat u me onmiddellijk zult schrijven,
wanneer het haar slechter mocht gaan".
„Dat beloof ik plechtig, juffrouw
Sabine."
„En als het arme kind geld nodig
mocht hebben, dan beschikt u maar over
mij. Ik kom voor alles op."
„Maakt u zich daar maar geen zorgen
over", lachte de dokter. „Juffrouw Men
gelberg is nu gefortuneerd. De kapitein
heeft haar kort voor zijn dood alleen-
erfgename gemaakt."
Dit nieuwtje bereidde Sabine een
oprecht genoegen „Dat is een pak van
rr.'n hart", zei ze. „Daarmee heeft Men
gelberg weer veel goed gemaakt aan zijn
nichtje. Ik hoop, dat ze weer spoedig
geheel hersteld zal zijn. In ieder geval
zal ik haar voor m'n vertrek nog eens
gaan opzoeken".
Ditmaal werd juffrouw Reuder toege
laten. Beate lag echter nog te bed.
Laura Kruger hield haar gezelschap.
Het meisje zag er bleek en vermoeid
uit en de vele adviezen, welke juffrouw
Reuder ten beste meende te moeten
geven, schenen niet eens tot haar door
te dringen.
„Doet u dr. Reuder de groeten van
me", verzocht ze bij het afscheid.
De volgende dag vertrok Sabine. Hoe
verder zij zich van Hasselfleurde en het
vele, dat zich daar de laatste dagen had
afgespeeld, verwijderde, des te opge
wekter begon ze zich te gevoelen en
toen Felix haar op het station in de
plaats van bestemming in zijn armen
sloot, straalde ze zowaar van voldoe
ning.
„Hoe gaat het met juffrouw Mengel
berg?" was zijn eerste vraag.
„Ze heeft me verzocht haar groeten
over te brengen, maar ze is nog lang
niet in orde
,En nu helemaal alleen?" veronder
stelde Reuder. „Wie zorgt er nu voor
dat arme kind? Wie verpleegt haar?"
„Dokter Kruger en zijn zuster".
„Kon u niets voor Beate doen, tante?"
„Helaas niet. Ze heeft het danig met
haar -onuwen te kwaad. Daar is ge
woonlijk heel wat tijd mee gemoeid.
Maar ze is bij de Kruger's in goede
handen, zodat ze er wel weer gauw
bovenop zal zijn. En stel je voor,
Mengelberg heeft Beate zijn hele ver
mogen nagelaten. Ze is alleen-erfge
name!"
Dat laatste interesseerde Felix Reuder
niet bijzondei Beate's ziekte ging hem
meer ter harte. Hij moest telkens aan
haar denken. En wanneer hij 's avonds
het entho' -iasme van de bewonderaars
van zijn 'm hoorde, dan schoof zich
tussen hem en het publiek het bleke ge
laat van een eisje, dat de trekken van
Beate had.
„Wees toch niet zo verstrooid", ver
weet Kareltje Schuch zijn vriend op zo'n
avond. „Je ebt me vandaag al twee
maal op m'n lakschoenen getrapt. En
laatst heb je achter de coulissen een
brandweerman de hand geschud in
plaats van de directeur, die vergeefs
met zijn arm stond te zwaaien. Wat is
er toch eigenlijk met je aan de hand?"
„Niets",, bromde Reuder.
„Nou, in ieder geval heb je een hoofd
als een zeef en bovendien een stemming
om op te schieten!" constateerde
Kareltje, meer oprecht dan beleefd.
.Wanneer ik je niet als een„man van
ijzer kende, zou ik je zeggen, dat je ver
liefd bent".
„Over mij behoef je je dienaangaande
niet ongerust te maken", spotte Reu
der goedmoedig, „maar hoe staat het
in dat opzicht met jou? Draag je die
prentbriefkaart uit de hoofdstad nog
altijd op je hart?"
Inderdaad was er enige dagen gele
den een prentbriefkaart gekomen, die
Kareltje zorgvuldig in zijn portefeuille
had geborgen, hoewel zij eigenlijk aan
Felix geadresseerd was geweest. Ze
was afkomstig van Irene Larsen en
bevatte de gebruikelijke goede wensen
voor een succesvolle tournée.
Schuch gaf geen antwoord en Reu
der, die meende, dat hij gepikeerd
was, gaf hem een vriendschappelijke
klap op de schouder.
„Trek het je maar niet aan, ouwe
jongen. Ik wou je alleen maar een
beetje plagen. En ga nu maar mee
«ten. Tante Sabine wacht al op ons in,
het hotel. Morgen trekken we verder
en voorlopig zullen we wel een echt
nomadenleven moeten leiden. Maar dat
zal jou waarschijnlijk best bevallen; je
bent altijd nogal voor afwisseling ge
weest".
Ditmaal echter beviel Karei Schuch
de afwisseling in 't geheel niet. Hij
zou veel liever in de hoofdstad en
daarmee in de nabijheid van Irene zijn
gebleven.
Daarentegen wa- tante Sabine opge
wekter dan ooit. Ze voelde zich in 't
geheel niet meer ziek en schreef vlij
tig brieven en kaarten naar Hassel-
feurde en aan het adres van Beate.
Tot dusver had zij echter nog in het
geheel geen antwoord gekrègen. Slechts
op een condoleancebrief van Reuder
ontving deze een korte dankbetuiging.
Dr. Kruger liep met een zorgelijke
rimpel in zijn voorhoofd de kamer op
en neer, tot hij eindelijk vlak voor zijn
zuster bleef staan.
„Ze heeft je dus voor goed naar huis
gestuurd?" vroeg hij.
„Ja, ze zei, dat ze zich nu weer heel
goed voelde en mij niet meer nodig
had. Ze was me zeer dankbaar voor
alles, wat ik gedaan had, maar zt wens
te nu verder alleen te zijn. Het spijt
me voor het meisje, maar ik wilde
toch ook weer niet al te opdringerig
lijken. Wat denk jij daarvan?"
„Ziek in de eigenlijke betekenis is
Beate niet meer", meende de medicus.
„Maar ze is verschrikkelijk apathisch,
op het zwaarmoedige af en ze heeft
geen levenswil. Tegenover een derge
lijke toestand staat de medische weten
schap machteloos. We moeten geduld
hebben."
Daarmee was het gesprek geëindigd,
want het spreekuur begon en er wacht
ten reeds verschillende patiënten.
Beate had eindelijk het ber verlaten.
Ze liep nu weer door het huis en
sprak ook weer wat met Peter, wan
neer deze het woord tot haar richtte.
De oude man deed zijn best om de juf
frouw zoveel mogelijk van dienst te
zijn. Hij had zelfs zijn vroegere bezig
heden in de keuken weer opgenomen
en gaf zich alle moeite om wat lek
kers op tafel te brengen. Daarmee
oogstte hij echter bij Beate niet veel
waardering, want deze had in het ge
heel geen eetlust en roerde de spijzen
nauwelijks aan.
(Wordt vervolgd.J j
