Sin-Kiang, rode uitvalspoort naar Zuid-Oost-Azië Watkomtervrij-enwatniet? Transformatorengëbouw in brand Leiding in handen van jonge mensen, die ie Moskou studeerden Geheimzinnige insluiper bleek een politieman te zijn Vlaardingen en Hoek van Holland tijdelijk zonder stroom Monteur kwam in de vlammen om rn-mt 1 SP - IsP Élf Berlijn is een Russische afleidingsmanoeuvre Problemen rond de distributie Met Kerstmis 180 gram spijsolie (Van onze correspondent te Parijs). I\E OORLOG HEEFT de Rossen in Sin-Klang gebracht en ze zijn er ock na de oorlog gebleven, want dit uiterst Zuid-Westelftke deel van China is thans de voornaamste pion op het bolsjewistische schaakbord in het Verre Oosten. Van hieruit moeten India, Malakka en Indonesië veroverd worden. Van hieruit stromen de wapens naar de rode oproerlingen in China. In alle stilte wordt er hier met man en macht gewerkt. Men legt er enorme vlieg velden aan, oa. by Toerfanh, Kasjghar, Kerla en Khotahn. In koortsachtig tempo zjjn de Russen doende de oliebronnen by Wushu te exploiteren, opmer- keiyk druk is het lucht vaart ver keer en by het ijzeren gordyn, dat de Russen hier hebben laten neerdalen, is dat in Beriyn slechts kinderspel. MISSCHIEN LIJKT het te vergaand om reeds nu te constateren, dat In donesië en Australië het eigenlijke doel van Moskou zijn, doch laat ons dan in dit verband wijzen op de rode staatsgreep in Indonesië, waar sterke communistische eenheden, die kenne- iyk door het buitenland worden ge steund, een zeer gevaarlijke situatie hebben veroorzaakt, zo gevaarlijk, dat Marshall onmiddellijk na aankomst in Parijs verklaarde: „De situatie in 't Oosten is gevaarlijker dan die in het Westen." Ook de jongste uitlatingen van Bevin en ten slotte het feit, dat Evatt, de Australische minister van Buitenlandse Zaken tot voorzitter van de Assemblee werd gekozen, accen tueren het gevaar. In het Westen heeft men één lijn getrokken. Aan gene zijde staan de bolsjewisten met hun rode politiek en hun militair ap paraat, aan deze zijde staan de Wes telijke machten met hun democratie en hun legers. Doch wat kunnen de Westelijke mo gendheden tegenover de rode mil- lioenenmacht stellen, die thans is samengetrokken in het Zuiden van Si berië, .Mongolië, Mansjoerije en Sin- Kiang? De krachtsverhoudingen lig gen nog belangrijk ongunstiger dan in 1939 en men vraagt zich in de kringen der U.N.O. te Parijs dan ook terecht af of het handjevol Engelsen, Fransen en Nederlanders in staat ge acht moeten worden een eventuele Russische opmars te vertragen, tot dat meerdere troepen zijn aangevoerd. Het feit bovendien, dat het nationaal bewustzijn van Aziatische volkeren de laatste acht jaar zo sterk is toegeno men, waarvan vooral de Russen pro fiteren, doet het ergste vrezen. Verwaarloosd. Het Westen heeft de politieke, eco nomische en militaire situatie in Azië verwaarloosd en tot op heden het^ Aziatisch ontwaken nog niet in juis te banen kunnen leiden. Er dingen twee aanbidders naar de hand van de Aziatische bruid en zij heeft nog niet QNZE PARIJSE correspondent heeft op het ogenblik nauwe contacten met tal van Uno-delega- ties; ieder géfprek, zo schrijft hij ons, over de internationale situa tie begint met Berlijn en eindigt met het Verre OostenVoor het eerst *sedert de wapenstilstand schijnen de Westelijke diplomaten het accent op de juiste plaats te leggen. Wat voor doel heeft het om met Moskou tot overeenstem ming te komen over Berlijn, de atoomenergie, de internationale politiemacht of Palestina, indien Stalin zijn gevaarlijk spel in het Verre Oosten handhaaft? worden voortgezet. Vandaar dat men allereerst poogde om de bevolking te winnen. De Russen trokken hun flu welen handschoenen aan. In ruil voor de wol, de olie, de steenkool en het goud arriveren er wagens vol met textielproducten, wodka en machine rieën. Alle Russische soldaten en bur gers, die hier vertoeven, hebben nauwkeurige instructie gekregen, waarin men o.m. kan lezen, dat de burgers „uiterst minzaam" behandeld moeten worden, „hun zeden en ge woonten volledig geëerbiedigd moeten worden" en „men moet pogen de bur gers op alle mogelijke wijzen van dienst te zijn." De elite-troepen. De erême van het rode leger is hier samengetrokken. De elite van Stalin grad en de Kaukasus, merendeels jon gere manschappen en officieren, die onder een uiterst strenge contróle staan, moeten hier het nieuwe Russi sche bolwerk en de rode uitvalspoort vestigen en consolideren. Met man en macht wordt er gewerkt aan de aanleg van nieuwe wegen, die kennelijk voor militaire transporten zijn bedoeld. Om de bevolking gunstig te stemmen verdienen de arbeiders in vergelijking met vroeger hoge lonen, zodat ze zich in een mate van welstand beslist wie zg zal kiezen. Maar de kunnen verheugen, die voor deze stre- flirtation van Stalin, was de laatste tien jaren heel wat handiger dan die van het Westen en wil daarom de de mocratie haar kans niet verspelen, dan zal zij een andere gedragslijn moeten gaan volgen. Kijk naar Sin-Kiang. Sedert 100 jaren voor Chr. was het reeds een deel van China, doch nimmer hebben China, Amerika of Engeland ook maar de minste aandacht aan dit land be steed. Toch is het even groot als Frankrijk, Spanje, Duitsland en Ita lië tezamen. De Chinezen waren al tevreden als er wat goud uit de bo dem kwam, doch niemand dacht er ean om hier, waar goud, ijzer en olie voor het scheppen zijn, een bolwerk te maken tegen het opdringen van Moskou. Er werd nimmer aan gëdacht om de spoorlijn van Nanking door te trekken, terwijl niettemin de rijkdom aan delfstoffen voldoende is om het deviezenprobleem van» geheel West- Europa op te lossen. Het volkje leef de er zelfs in bittere armoede. Tot de Russen kwamen was Sin Kiang ge bleven wat Alaska en Californië wa ren vóór de goud-rush. Zodra de Russen kwamen begonnen de grondslag te leggen voor wat Sin-Klang thans is: de rode uitvals poort naar India, Malakka, Burma, In donesië, Australië en Nieuw-Zeeland. Neen, Moskou maakte niet dezelfde fout. Geiyk met de rode troepen kwamen er duizenden ingenieurs en vaklieden, die in snel tempo begonnen met de „ontginning" van het land. Dat was ook alleszins de moeite waard. De rykdom wordt geschat op 38 millioen ton steenkool van de beste kwaliteit, 288 millioen ton yzer, 200 millioen ton lood en 1500 vierkante kilometer olie velden. De experimenten hebben on- omstoteiyk vastgelegd, dat dit de bes te olie is ter wereld. Goud is er nog ln grote hoeveelheden;* terw ijl 15 mil lioen schapen de wol- en vleesvoorzie ning garanderen. Basis voor de plannen. UET IS DUS GEEN wonder, dat Stalin juist dit stuk van Azië uit zocht om de basis te leggen voor zijn verdere plannen. In het Westen raakt Sin-Kiang juist Afghanistan, verder wordt de West-grens gevormd door Zuid-Slavië, de Noordgrens door Mongolië. In het Oosten grenst het land aan China, Tibet en in het Zui den aan Kashmir en India. Ook stra tegisch heeft het derhalve grote be tekenis. De afstand van Sin-Kiang tot Sumatra is niet groter dan die van Gibraltar naar Stockholm. Ma lakka, Indo-China, Birma, India en Tibet liggen nog dichter bij. Van hieruit moet de opmars straks ken hoog te noemen is. Geiijktijdi wordt een grote activiteit ontwikkeld in de uiterste Zuidhoek van Siberië, dat juist tegen Sin-Kiang grenst. Hier is men o.a. doende niet minder dan 57 krachtstations aan te leggen. Bovendien verrijzen er geheel nieuwe chemische fabrieken uit de grond, ter wijl een groot gebied tussen Bokha"a en Samarltandh hermetisch van de buitenwereld is afgesloten. Wat daar gebeurt laat zich slechts gissen doen hardnekkige geruchten doen de ronde over experimenten met geheime wa penen. Alle werkzaamheden geschie den in een nerveus ijltempo en worden hier voornamelijk verricht door gede porteerden. Het nieuwe, meer dan vijf-en-veertig kilometer lange ka naal van Ferghannah werd voltooid in minder dan vijf weken. Hier in het uiterste Zuiden van Siberië, juist ten Noorden van Iran, India èn Afghanistan ontstaat een nieuw wereldcentrum, een nieuwe macht, een nieuw bolwerk waarvan de bedoeling maar al te dui delijk is. Sin-Kiang, Tibet, Afghanis tan en Iran worden overstroomd met communistische propagandalectuur. Ook in Tibet zijn sterke Russische in vloeden niet te ontkennen. Een Brits officier juist terugkerende uit Tibet, vertelde ons, dat er een opmerkelijk ^ELOVERWOGEN, VOLGENS een nauwkeurig uitgestippeld plan, dat kennelijk is ontworpen door Oosterse experts, gaat men te werk. Moskou zoekt hier zijn vrienden. De Mongoolse prips gaat met zijn vrouw vrijwel ieder kwartaal naar Moskou, waar hij door Stalin zelf wordt ontvangen. Telkens krijgt hij een groot banket te verwer ken, doch intussen wordt zijn land ge regeerd door de secretaris van de com munistische partij. Voor de zoons der groten van Sin- Kiang smijt zelfs Stalin zijn communis tische principes schijnbaar overboord. Moskou geeft namelijk privilieges aan de zoons der ambtenaren en leiders in Sin-Kiang, indien deze in Moskou ko men studeren. Zo zijn o.m. de reiskos ten gratis, terwijl in bepaalde geval len ook hun verblijf aldaar, alsmede hun studiegeld door de communistische par tij wordt betaald. Ze leven in Moskou als prinsen en ze komen terug als en thousiaste marxisten, voor wie Stalins gecamoufleerd imperialisme slechts com munistische menslievendheid is, Ze krijgen in hun eigen land onmiddellijk de hoogste posten, want Sin-Kiang moet sterk staan. Van hieruit moet de opmars naar het Zuiden beginnen. Bij Sin-Kiang heeft de Westerse de mocratie de boot gemist en de historie zal daarover een hard oordeel vellen. Terwijl de Westerse bladen hun voor pagina spenderen aan Berlijn, Tsjecho- Slowakije, Italië en de Balkan, leggen één millioen Japanse krijgsgevangenen bijna 20.000 km wegen aan in Zuid- Siberië. Het overbrengen van de Rus sische sleutel-industriën naar Siberië werd ook na de wapenstilstand in koortsachtig tempo voortgezet. Nie mand weet, wat er hier precies ge beurt, doch uit verklaringen van spo radisch ontsnapte krijgsgevangenen en gedeporteerden blijkt onomstotelijk, dat het zwaartepunt van de Russische industrie thans al verlegd is achter de Oeral. Fabrieken van vliegtuigen, pant sers. automobielen, kanonnen en zelfs scheepswerven zijn hier gebouwd in een tempo dat tot nog toe voor onmogelijk werd gehouden. Bij Nowosibrisk is een autofabriek gereed gekomen (een van de velen), die een jaarproductie heeft van 400.000 vijftonners. Indien deze fa briek haar voorlopige productie van twee millioen vrachtwagens bereikt beeft, zal ze worden overgeschakeld voor de vervaardiging van 400 tot 450 personenauto's per dag. En zo zou men tientallen voorbeelden kunnen noemen. In de grootste Russische locomotieven- Vier maanden geleden reisde een jonge Engelse vrouw naar de Rus sische zóne in Duitsland, waar haar man reeds twee maanden woonde. Verdacht van spionnage werd zij door de Russische geheime politie gearresteerd, doch het gelukte haar uithet concentratiekamp te ontsnappen. Terwijl zij in Berlijn woonde, bracht een schoonzuster haar twee kinderen over de Rus sische zdnegrens, waarna de fami lie, gelukkig vereend, naar Enge land kon terugkeren. fabriek te Ulan-Ede bij Mongolië wer ken niet minder dan 500.000 man. Het is allemaal zo duidelijk wat de bedoeling is; waarom bluft het Westen pertinent weigeren om hieruit lering te trekken? Sin-Kiang als uitvalspoort met het industrialisatiecentrum van Siberië als basis en het ontwakend'nationaal be wustzijn, dat in Rusland maar al te Sraag de enige, niet-imperialistische vriend ziet, als bondgenoot, geven Mos kou in dit deel van de wereld een uit stekende kans. De Noordelijke grens van India ligt bloot. Handig profiteren de Russen van de slechte verstandhou ding tussen Mohammedanen en Hin does om hun macht uit-te breiden. Birma, Indo-China en Siam zyn even gemakkelijke prooien. In Indonesië hadden de communisten al een deel van Java bezet Is het dan niet volkomen begrijpelijk, dat Australië bang begint te worden? -> In het Oranjekwartier te Bloemen- daal was het de laatste maanden des nachts niet pluis. Herhaaldelijk kwa men bij de politie aangiften binnen van diefstallen, die gepleegd werden met de regelmaat van de klok met een tussenruimte van ongeveer tien dagen. De insluiper kwam steeds in de huizen binnen door niet-afgesloten deuren of ramen of regelrecht door de voor- of achterdeur met een vqlse sleutel. Zijn buit bestond meestal uit geld en distributiebescheiden. doch soms nam hij ook goederen mee zoals een radiotoestel of huishoudelijke ar tikelen. De Bloemendaalse politie stond voor een raadsel en welke voorzorgsmaat regelen zij ook nam, altijd was de ge heimzinnige „Lord Lister" haar te slim af. Meermalen zette de politie een val op in de nachtelijke uren, soms zelfs werd het gehele Oranjekwartier met agenten afgezet, doch steeds weer bleek alles tevergeefs. Zelfs het voort durend aanhouden en ondervragen van nachtelijke voorbijgangers had geen resultaat, want in diezelfde nachten werd er gestolen. De Bloemendalers werden er wan hopig onder en de politie zat met de handen in het haar. Totdat één der in specteurs een lumineus idee had. Hij ging de lijst van diefstallen, nauwkeu rig volgens- data en uur opgesteld, eens vergelijken met de dienstrooster van Gistermorgen om even na elf uur is het transformatorgebouw van het G.E.B. van Rotterdam, dat in de nabyheid van de werf Wilton-Feyenoord staat, door de explosie van een transformator van 25.000 Volt in brand geraakt. Een zwarte rookmassa was tot in De \transformator was juist in ver band met het toenemende verbruik van eleotrische stroom in de winter als re serve geplaatst en werd gistermorgen voor het eerst in gebruik gesteld. Zij explodeerde vrijwel onmiddellijk, waardoor zestig ton olie, die voor de koeling van de transformators wordt gebruikt en in het grote transformator- huis lag opgeslagen, in brand geraakte. De brand, die door de brandweer corpsen uit Vlaardingen en Schiedam en de bedrijfsbrandweer van Wilton- Feyenoord werd bestreden, verspreid de e„en enorme hitte. Door deze catastrophe was de stroom toevoer voor Schiedam-West, jeheel Vlaardingen, Hoek Van. jjojlaail *n de spoorlijn tot Hoek sneden. verre omtrek te zien. Een moeilijkheid vormde de blussing van de brandende olie. Dit kan alleen met schuimblus- apparaten, die dan ook van alle kanten naar de plaats des onheils werden aan gevoerd. In het gebouw bevonden zich trans formatoren van 25000 tot 5000 volt. Het personeel wist zich bij het uitbreken van de brand tijdig te bergen, behalve de 25-jarige monteur J. C. uit Rotter dam, die helaas in de vlammen om kwam. De brandweren, die spoedig ter plaatse waren, bonden de strijd tegen de vuurmassa aan met schuimblusappa- raten en acht stralen, waardoor men de brand spoedig onder de knie had. Het is nog niet met zekerheid bekend welke ramp deze brand voor genoemde ge meenten tot gevolg zal fcebben. Vrijwel zeker is te zeggen. 4M Hoek van Holland zijn manschappen en kwam toen tot de conclusie, dat alle gevallen samen vielen met de nacht, waarin een bepaal de agent dienst had gehad. De eerste reactie was twijfel, maar het spoor mocht niet worden verwaarloosd en zo gingen de corpssuperieuren zelf in de nacht van 13 op 14 October op pa trouille. Toen bleek dat de verdachte agent, de 24-jarige A. S.. op vreemde wijze dienst deed. Hij kwam op geen enkele controlepost en in zijn laatste dienstuur zag men hem met een voor agenten ongebruikelijke snelheid door hel kwartier fietsen. De agent ontken de ten stelligste, doch de ondervragers betrapten hem op een reeks pertinen te leugens. Diezelfde middag kwam weer een aangifte van diefstal - binnen uit de buurt waar men S. had zien racen. Een huiszoeking bij de verloof de van de agent, die vlak bij het Oran jekwartier woont, bracht de oplossing. Daar werden namelijk tal van artike len aangetroffen die in de afgelopen maanden gestolen werden. Toen hielp ontkennen niet meer en de agent gaf zijn schuld volledig toe. Hij bekende sinds maanden 's nachts in de huizen te zijn binnengedrongen met valse sleutels en ongeveer f 1500 aan baar geld. beneven» 24 textielkaarten «en imdere distributiebescheiden, een ra diotoestel. en tal van huishoudelijke artikelen te hebben gestolen-; de buit bracht hij meteen naar zijn meisje. Het motief was: hij wilde gaan trou wen en probeerde zo zijn inboedel en uitzet bij elkaar te krijgen. Hij heeft bekend in totaal ongeveer .twintig maal hetzelfde feit te hebben gepleegd. Hij was sinds de bevrijding in dienst der Bloemendaalse politie en had zijn dienst ogenschijnlijk steeds met nauw gezetheid vervuld. De man is thans onmiddellijk van zijn functie onthe ven en in verzekerde bewaring gesteld. In- en uitvoer in Indonsië In Augustus werd in Indonesië 154.000 ton goederen ingevoerd ter waarde van f 61.500.000.De voor naamste importgoederen waren rijst, meel, textielproducten, machines, ijzer en staal. De belangrijkste import-lan den waren: de Verenigde Staten met 22.000 ton ter waarde van f 20.500.000, Nederland met 7.500 ton ter' waarde van f 12.000.000. Groot-Brittannië met 5.000 ton ter waarde van f 7.000.000 (aljes in ronde getallen). De totale export van Indonesië bedroeg in Aug. 483.000 ton ter waarde van f97.000.000 (in Juli 559.000 ton ter waarde van f95.000.000). De belangrijkste uitvoer in guldens betrof: aardolieproducten (25.000.000), rubber (22.000.000), copra (16.000.000), tinerts (12.500.000) palmolie (9.000.000), suiker en thee (1.500.000). De grootste land met WOENSDAG 20 OCTOBER 1948. groot aantal Russische toeristen ver toeft, dat er zich als heer en meester gedraagt. Moskou zoekt vrienden. £R BESTAAT, WAT DE distributie-artikelen in de agrarische "ctor betreft, een goede kans, dat er enige^binnen niet te lange tyd van de bon zullen gaan. Doch van andere is daar nog geen kijk op. In de loop van 1948 is onmiskenbaar een verbetering in onze vetpositie ingetreden. Zg is in de rantsoenering zicht baar geworden. Wy danken dat aan een vergroting van de vetvoorraad in de wereld en ook aan Indonesië, dat copra naar Nederland kon exporteren. Enkele malen is een extra rantsoen verstrekt, er is spijsolie beschikbaar gesteld en er is een rantsoenverbetering voor de jeugd ingevoerd. Het is voorts de bedoeling om met Kerstmis weer een bon voor spüsolie aan te wgzen en dan niet voor 120 gram, maar voor 180 gram. De regering streeft ernaar ook het normale rant soen biyvend met 50 gram te verhogen. Dat is bemoedigend, doch aan de andere kant kan afschaffing van de vetdistributie op korte termijn zeker niet worden verwacht. Het is zelfs de vraag, of dit vóór 1 Januari 1950, de datum van inwerkingtreding van de Economische Unie met België, kan geschieden. DE VLEESPOSITIE is hier te lande niet best. Nederland is niet in staat zijn eigen behoefte te dekken en moet om elke week een rantsoen van 200 gram te kunnen waarborgen, vlees im porteren. Dat kost heel wat deviezen. De moeilijkheden met de vleesdistri butie zijn mede te wijten aan het te kort aan varkensvlees, doch gelukkig zijn de vooruitzichten wat dit betreft, gunstiger geworden. Er is namelijk meer varkensvoer, vooral aardappelen, zodat de varkensstapel uitgebreid kan worden. Dit sorteert echter pas effect in het najaar van 1949. Vóór die tijd behoeft men niet op een blijvende ver hoging van het rantsoen, laat staan op het vrijgeven van vlees, te rekenen. Misschiep kan een enkele keer eens 50 gram' per week extra beschikbaar gesteld worden. Suiker van de bon? Een van de eerste artikelen, die van de bon zullen gaan, zal wel suiker zijn. De suikerbietenoogst is uitstekend. Van 1934 tot 1938 was de jaarlijkse opbrengst gemiddeld 211.500 ton geraf fineerde suiker. Men raamt voor 1948 een opbrengst van 230.000 ton. zodat wij het vooroorlogse peil overschreden hebben. Ook de import is verzekerd. Internationaal zijn wij vrij om te ko pen. Zelfs zijn hier en daar in de we reld overschotten, al is dat meer het gevolg van gebrek aan koopkracht ook andere landen kennen deviezen- problemen! dan van een overvloe dige oogst. I Nederland is van invoer van suiker afhankelijk. Het gaat er nu maar om. hoeveel het voor import beschikbaar kan stellen, want er moet op gerekend worden, dat het verbruik stijgt, als de rantsoenering verdwijnt. De mate van de verhoging van het verbruik is af hankelijk van de afschaffing van het subsidie en dus van een eventuele prijsverhoging. De factoren, die op 't vrijgeven van de suiker van invloed zijn, zijn dus nogal onzeker. Ten departemente formuleerde men de kansen aldus: op een opheffing van de suikerdistributie kan niet gerekend worden, al blijft de mogelijkheid be staan. Het spreekt vanzelf dat dit zelf de ook geldt voor jam, stroop, choco lade, chocoladestrooiscl en versnape ringen, die op de suikerbon gekocht kunnen worden. Cacao zal men slechts mondjesmaat kunnen blijven verstrekken. Op de'in ternationale markt is zij zeer moeilijk verkrijgbaar. Er is grote behoefte aan. doch een ziekte in de cacaobonen heeft de productie gedrukt. Bovendien is ons land gebonden aan een interna tionale toewijzing en speelt ook de de- viezenkwestie een rol. Koffie en thee. voor de landen waar rijst wel hoofd- voedsel is. We zullen voorlopig dus wel weer voor de eerste en voor de laatste maal rijst gegeten hebben. Kaas is een belangrijk exportartikel. De afzet naar het buitenland loopt be vredigend; dat brengt deviezen in. De binnenlandse consumptie moet daar door noodzakelijk beperkt blijven en dat betekent, dat wij het met het schaarse plakje kaas op ons brood moeten blijven doen. De eieren komen vrij maar niet vóór het volgend voorjaar. Dat ïs een kwes tie van aanvoer. De productie nadert thans namelijk haar dieptepunt en zal pas in het voorjaar van 1949 haar hoogtepunt bereiken. Met sinaasappelen zullen we dit jaar stellig niet overladen worden. Op aan voer uit Palestina behoeven we niet te rekenen. Met Spanje wordt op het ogenblik nog onderhandeld. De oogst is ver beneden normaal gebleven, zo dat het met de aankopen, waarvoor al weer deviezen nodig zijn, niet erg vlot ten zal, vooral omdat hoge prijzen be dongen worden. Het is de grote vraag, of kinderen en zieken weer eens met bananen ver blijd kunnen worden. Ons land voert ze niet in. Wel komen ze voor door voer in onze havens aan. Alleen als ze op dat ogenblik niet meer voor verder vervoer geschikt zijn, is nog wel eens een partijtje op de kop te tikken, maar dit mag uiteraard geen naam hebben. Brood komt vry. Evenals suiker zal pok brood tot de eerste artikelen, die vrij komen, beho ren. Het is niet te zeggen wanneer dit zal zijn. De broodvoorziening is behoor lijk, zodat de opheffing van de rantsoe nering hier niet zo erg dringt. De opheffing van de brood rantsoenering is gecompliceerd door het subsidievraagstuk. De regering be taalt op elk broodje van 400 gram, dat een huismoeder koopt, vier cent bij. Hoeveel zal zij moeten bijpassen als het broodverbruik tengevolge van het vrijkomen van dit volksvoedsel toe neemt? En hoe moet het gaan, als de subsidies" worden ingekrompen? Als de brooddistributie vervalt, heeft de regering bovendien geen rechtstreeks middel meer om het subsidie uit te keren. Hier zal dus eerst nog wel ge wikt en gewogen worden. Als brood in de vrije verkoop komt, zal dat uiter aard ook gebeuren met de verschillen de bloemsoorten. AI staan we er met de opheffing van de distributie in het algemeen dus nog niet zo bijster hoopvol voor, in elk gé val gaan we de goede kant op. Artike len, die vroeger wanneer er een hoe veelheid beschikbaar kwam in de dis tributie gebracht werden, zullen nu niet meer op bonnen verkrijgbaar wor den gesteld als er weer eens een voor raadje aanwezig is. Er verdwijnen dus langzamerhand wel goederen uit de distributie, er komen er in geen geval meer bij. PINACOTHEEK BLIJFT TOT 17 NOVEMBER. De 'directie van het Rijksmuseum i£ Amsterdam heeft uit München het be richt ontvangen, dat men er mede ac- coord gaat, dat de verzameling schil derijen der pinacotheek langer in Am sterdam blijft. Oorspronkelijk zou ,d\ tentoonstelling op 24 October worden gesloten. Nu zal zij geopend blijven t/m 17 November a.s. Gemiddeld be zoeken nog steeds 1500 perionen per expositie. Het totaal aantal is reeds gepasseerd. In de koffiedistributie komt geen verandering, o.a. doordat ons land de aankopen vrijwel geheel met kostbare dollars moet betalen. Ook in de theedistributie behoeft men geen wijziging te verwachten. Aanvankelijk had de regering gedacht met het vrijgeven van thee haar ex perimenten te beginnen, doch de thee positie heeft zich zo ongunstig ontwik keld, dat men van dit denkbeeld moest afstappen. Enige tijd geleden is de regering met de distributie van rijst gestart. Het zag er naar uit. dat zij op bescheiden wijze voortgezet zou kunnen worden, doch daar is de klad ingekomen. Rijst is een allocatie-artikel, dat wil zeggen, 1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1948 | | pagina 5