Sin-Kiang, rode uitvalspoort naar
Zuid-Oost-Azië
Watkomtervrij-enwatniet?
Transformatorengëbouw in brand
Leiding in handen van jonge mensen, die ie
Moskou studeerden
Geheimzinnige insluiper bleek
een politieman te zijn
Vlaardingen en Hoek van Holland
tijdelijk zonder stroom
Monteur kwam in de
vlammen om
rn-mt
1 SP - IsP Élf
Berlijn is een Russische afleidingsmanoeuvre
Problemen rond de distributie
Met Kerstmis 180 gram spijsolie
(Van onze correspondent te Parijs).
I\E OORLOG HEEFT de Rossen in Sin-Klang gebracht en ze zijn er ock na
de oorlog gebleven, want dit uiterst Zuid-Westelftke deel van China is
thans de voornaamste pion op het bolsjewistische schaakbord in het Verre
Oosten. Van hieruit moeten India, Malakka en Indonesië veroverd worden.
Van hieruit stromen de wapens naar de rode oproerlingen in China. In alle
stilte wordt er hier met man en macht gewerkt. Men legt er enorme vlieg
velden aan, oa. by Toerfanh, Kasjghar, Kerla en Khotahn. In koortsachtig
tempo zjjn de Russen doende de oliebronnen by Wushu te exploiteren, opmer-
keiyk druk is het lucht vaart ver keer en by het ijzeren gordyn, dat de Russen
hier hebben laten neerdalen, is dat in Beriyn slechts kinderspel.
MISSCHIEN LIJKT het te vergaand
om reeds nu te constateren, dat In
donesië en Australië het eigenlijke
doel van Moskou zijn, doch laat ons
dan in dit verband wijzen op de rode
staatsgreep in Indonesië, waar sterke
communistische eenheden, die kenne-
iyk door het buitenland worden ge
steund, een zeer gevaarlijke situatie
hebben veroorzaakt, zo gevaarlijk, dat
Marshall onmiddellijk na aankomst in
Parijs verklaarde: „De situatie in 't
Oosten is gevaarlijker dan die in het
Westen." Ook de jongste uitlatingen
van Bevin en ten slotte het feit, dat
Evatt, de Australische minister van
Buitenlandse Zaken tot voorzitter van
de Assemblee werd gekozen, accen
tueren het gevaar. In het Westen
heeft men één lijn getrokken. Aan
gene zijde staan de bolsjewisten met
hun rode politiek en hun militair ap
paraat, aan deze zijde staan de Wes
telijke machten met hun democratie
en hun legers.
Doch wat kunnen de Westelijke mo
gendheden tegenover de rode mil-
lioenenmacht stellen, die thans is
samengetrokken in het Zuiden van Si
berië, .Mongolië, Mansjoerije en Sin-
Kiang? De krachtsverhoudingen lig
gen nog belangrijk ongunstiger dan
in 1939 en men vraagt zich in de
kringen der U.N.O. te Parijs dan ook
terecht af of het handjevol Engelsen,
Fransen en Nederlanders in staat ge
acht moeten worden een eventuele
Russische opmars te vertragen, tot
dat meerdere troepen zijn aangevoerd.
Het feit bovendien, dat het nationaal
bewustzijn van Aziatische volkeren de
laatste acht jaar zo sterk is toegeno
men, waarvan vooral de Russen pro
fiteren, doet het ergste vrezen.
Verwaarloosd.
Het Westen heeft de politieke, eco
nomische en militaire situatie in Azië
verwaarloosd en tot op heden het^
Aziatisch ontwaken nog niet in juis
te banen kunnen leiden. Er dingen
twee aanbidders naar de hand van de
Aziatische bruid en zij heeft nog niet
QNZE PARIJSE correspondent
heeft op het ogenblik nauwe
contacten met tal van Uno-delega-
ties; ieder géfprek, zo schrijft hij
ons, over de internationale situa
tie begint met Berlijn en eindigt
met het Verre OostenVoor het
eerst *sedert de wapenstilstand
schijnen de Westelijke diplomaten
het accent op de juiste plaats te
leggen. Wat voor doel heeft het
om met Moskou tot overeenstem
ming te komen over Berlijn, de
atoomenergie, de internationale
politiemacht of Palestina, indien
Stalin zijn gevaarlijk spel in het
Verre Oosten handhaaft?
worden voortgezet. Vandaar dat men
allereerst poogde om de bevolking te
winnen. De Russen trokken hun flu
welen handschoenen aan. In ruil voor
de wol, de olie, de steenkool en het
goud arriveren er wagens vol met
textielproducten, wodka en machine
rieën. Alle Russische soldaten en bur
gers, die hier vertoeven, hebben
nauwkeurige instructie gekregen,
waarin men o.m. kan lezen, dat de
burgers „uiterst minzaam" behandeld
moeten worden, „hun zeden en ge
woonten volledig geëerbiedigd moeten
worden" en „men moet pogen de bur
gers op alle mogelijke wijzen van
dienst te zijn."
De elite-troepen.
De erême van het rode leger is hier
samengetrokken. De elite van Stalin
grad en de Kaukasus, merendeels jon
gere manschappen en officieren, die
onder een uiterst strenge contróle
staan, moeten hier het nieuwe Russi
sche bolwerk en de rode uitvalspoort
vestigen en consolideren.
Met man en macht wordt er gewerkt
aan de aanleg van nieuwe wegen, die
kennelijk voor militaire transporten
zijn bedoeld. Om de bevolking gunstig
te stemmen verdienen de arbeiders in
vergelijking met vroeger hoge lonen,
zodat ze zich in een mate van welstand
beslist wie zg zal kiezen. Maar de kunnen verheugen, die voor deze stre-
flirtation van Stalin, was de laatste
tien jaren heel wat handiger dan die
van het Westen en wil daarom de de
mocratie haar kans niet verspelen,
dan zal zij een andere gedragslijn
moeten gaan volgen.
Kijk naar Sin-Kiang. Sedert 100
jaren voor Chr. was het reeds een
deel van China, doch nimmer hebben
China, Amerika of Engeland ook maar
de minste aandacht aan dit land be
steed. Toch is het even groot als
Frankrijk, Spanje, Duitsland en Ita
lië tezamen. De Chinezen waren al
tevreden als er wat goud uit de bo
dem kwam, doch niemand dacht er
ean om hier, waar goud, ijzer en olie
voor het scheppen zijn, een bolwerk
te maken tegen het opdringen van
Moskou. Er werd nimmer aan gëdacht
om de spoorlijn van Nanking door te
trekken, terwijl niettemin de rijkdom
aan delfstoffen voldoende is om het
deviezenprobleem van» geheel West-
Europa op te lossen. Het volkje leef
de er zelfs in bittere armoede. Tot de
Russen kwamen was Sin Kiang ge
bleven wat Alaska en Californië wa
ren vóór de goud-rush.
Zodra de Russen kwamen begonnen
de grondslag te leggen voor wat
Sin-Klang thans is: de rode uitvals
poort naar India, Malakka, Burma, In
donesië, Australië en Nieuw-Zeeland.
Neen, Moskou maakte niet dezelfde
fout. Geiyk met de rode troepen
kwamen er duizenden ingenieurs en
vaklieden, die in snel tempo begonnen
met de „ontginning" van het land. Dat
was ook alleszins de moeite waard. De
rykdom wordt geschat op 38 millioen
ton steenkool van de beste kwaliteit,
288 millioen ton yzer, 200 millioen ton
lood en 1500 vierkante kilometer olie
velden. De experimenten hebben on-
omstoteiyk vastgelegd, dat dit de bes
te olie is ter wereld. Goud is er nog
ln grote hoeveelheden;* terw ijl 15 mil
lioen schapen de wol- en vleesvoorzie
ning garanderen.
Basis voor de plannen.
UET IS DUS GEEN wonder, dat
Stalin juist dit stuk van Azië uit
zocht om de basis te leggen voor zijn
verdere plannen. In het Westen
raakt Sin-Kiang juist Afghanistan,
verder wordt de West-grens gevormd
door Zuid-Slavië, de Noordgrens door
Mongolië. In het Oosten grenst het
land aan China, Tibet en in het Zui
den aan Kashmir en India. Ook stra
tegisch heeft het derhalve grote be
tekenis. De afstand van Sin-Kiang
tot Sumatra is niet groter dan die
van Gibraltar naar Stockholm. Ma
lakka, Indo-China, Birma, India en
Tibet liggen nog dichter bij.
Van hieruit moet de opmars straks
ken hoog te noemen is. Geiijktijdi
wordt een grote activiteit ontwikkeld
in de uiterste Zuidhoek van Siberië,
dat juist tegen Sin-Kiang grenst.
Hier is men o.a. doende niet minder
dan 57 krachtstations aan te leggen.
Bovendien verrijzen er geheel nieuwe
chemische fabrieken uit de grond, ter
wijl een groot gebied tussen Bokha"a
en Samarltandh hermetisch van de
buitenwereld is afgesloten. Wat daar
gebeurt laat zich slechts gissen doen
hardnekkige geruchten doen de ronde
over experimenten met geheime wa
penen. Alle werkzaamheden geschie
den in een nerveus ijltempo en worden
hier voornamelijk verricht door gede
porteerden. Het nieuwe, meer dan
vijf-en-veertig kilometer lange ka
naal van Ferghannah werd voltooid in
minder dan vijf weken. Hier in het
uiterste Zuiden van Siberië, juist ten
Noorden van Iran, India èn Afghanistan
ontstaat een nieuw wereldcentrum, een
nieuwe macht, een nieuw bolwerk
waarvan de bedoeling maar al te dui
delijk is. Sin-Kiang, Tibet, Afghanis
tan en Iran worden overstroomd met
communistische propagandalectuur.
Ook in Tibet zijn sterke Russische in
vloeden niet te ontkennen. Een Brits
officier juist terugkerende uit Tibet,
vertelde ons, dat er een opmerkelijk
^ELOVERWOGEN, VOLGENS een
nauwkeurig uitgestippeld plan, dat
kennelijk is ontworpen door Oosterse
experts, gaat men te werk. Moskou
zoekt hier zijn vrienden. De Mongoolse
prips gaat met zijn vrouw vrijwel ieder
kwartaal naar Moskou, waar hij door
Stalin zelf wordt ontvangen. Telkens
krijgt hij een groot banket te verwer
ken, doch intussen wordt zijn land ge
regeerd door de secretaris van de com
munistische partij.
Voor de zoons der groten van Sin-
Kiang smijt zelfs Stalin zijn communis
tische principes schijnbaar overboord.
Moskou geeft namelijk privilieges aan
de zoons der ambtenaren en leiders in
Sin-Kiang, indien deze in Moskou ko
men studeren. Zo zijn o.m. de reiskos
ten gratis, terwijl in bepaalde geval
len ook hun verblijf aldaar, alsmede hun
studiegeld door de communistische par
tij wordt betaald. Ze leven in Moskou
als prinsen en ze komen terug als en
thousiaste marxisten, voor wie Stalins
gecamoufleerd imperialisme slechts com
munistische menslievendheid is, Ze
krijgen in hun eigen land onmiddellijk
de hoogste posten, want Sin-Kiang
moet sterk staan. Van hieruit moet de
opmars naar het Zuiden beginnen.
Bij Sin-Kiang heeft de Westerse de
mocratie de boot gemist en de historie
zal daarover een hard oordeel vellen.
Terwijl de Westerse bladen hun voor
pagina spenderen aan Berlijn, Tsjecho-
Slowakije, Italië en de Balkan, leggen
één millioen Japanse krijgsgevangenen
bijna 20.000 km wegen aan in Zuid-
Siberië. Het overbrengen van de Rus
sische sleutel-industriën naar Siberië
werd ook na de wapenstilstand in
koortsachtig tempo voortgezet. Nie
mand weet, wat er hier precies ge
beurt, doch uit verklaringen van spo
radisch ontsnapte krijgsgevangenen en
gedeporteerden blijkt onomstotelijk,
dat het zwaartepunt van de Russische
industrie thans al verlegd is achter de
Oeral. Fabrieken van vliegtuigen, pant
sers. automobielen, kanonnen en zelfs
scheepswerven zijn hier gebouwd in een
tempo dat tot nog toe voor onmogelijk
werd gehouden. Bij Nowosibrisk is een
autofabriek gereed gekomen (een van
de velen), die een jaarproductie heeft
van 400.000 vijftonners. Indien deze fa
briek haar voorlopige productie van
twee millioen vrachtwagens bereikt
beeft, zal ze worden overgeschakeld
voor de vervaardiging van 400 tot 450
personenauto's per dag. En zo zou men
tientallen voorbeelden kunnen noemen.
In de grootste Russische locomotieven-
Vier maanden geleden reisde een
jonge Engelse vrouw naar de Rus
sische zóne in Duitsland, waar haar
man reeds twee maanden woonde.
Verdacht van spionnage werd zij
door de Russische geheime politie
gearresteerd, doch het gelukte
haar uithet concentratiekamp te
ontsnappen. Terwijl zij in Berlijn
woonde, bracht een schoonzuster
haar twee kinderen over de Rus
sische zdnegrens, waarna de fami
lie, gelukkig vereend, naar Enge
land kon terugkeren.
fabriek te Ulan-Ede bij Mongolië wer
ken niet minder dan 500.000 man.
Het is allemaal zo duidelijk wat de
bedoeling is; waarom bluft het Westen
pertinent weigeren om hieruit lering te
trekken? Sin-Kiang als uitvalspoort met
het industrialisatiecentrum van Siberië
als basis en het ontwakend'nationaal be
wustzijn, dat in Rusland maar al te
Sraag de enige, niet-imperialistische
vriend ziet, als bondgenoot, geven Mos
kou in dit deel van de wereld een uit
stekende kans. De Noordelijke grens
van India ligt bloot. Handig profiteren
de Russen van de slechte verstandhou
ding tussen Mohammedanen en Hin
does om hun macht uit-te breiden.
Birma, Indo-China en Siam zyn even
gemakkelijke prooien. In Indonesië
hadden de communisten al een deel van
Java bezet Is het dan niet volkomen
begrijpelijk, dat Australië bang begint
te worden? ->
In het Oranjekwartier te Bloemen-
daal was het de laatste maanden des
nachts niet pluis. Herhaaldelijk kwa
men bij de politie aangiften binnen
van diefstallen, die gepleegd werden
met de regelmaat van de klok met
een tussenruimte van ongeveer tien
dagen. De insluiper kwam steeds in
de huizen binnen door niet-afgesloten
deuren of ramen of regelrecht door de
voor- of achterdeur met een vqlse
sleutel. Zijn buit bestond meestal uit
geld en distributiebescheiden. doch
soms nam hij ook goederen mee zoals
een radiotoestel of huishoudelijke ar
tikelen.
De Bloemendaalse politie stond voor
een raadsel en welke voorzorgsmaat
regelen zij ook nam, altijd was de ge
heimzinnige „Lord Lister" haar te slim
af. Meermalen zette de politie een val
op in de nachtelijke uren, soms zelfs
werd het gehele Oranjekwartier met
agenten afgezet, doch steeds weer
bleek alles tevergeefs. Zelfs het voort
durend aanhouden en ondervragen van
nachtelijke voorbijgangers had geen
resultaat, want in diezelfde nachten
werd er gestolen.
De Bloemendalers werden er wan
hopig onder en de politie zat met de
handen in het haar. Totdat één der in
specteurs een lumineus idee had. Hij
ging de lijst van diefstallen, nauwkeu
rig volgens- data en uur opgesteld, eens
vergelijken met de dienstrooster van
Gistermorgen om even na elf uur is het transformatorgebouw van het G.E.B.
van Rotterdam, dat in de nabyheid van de werf Wilton-Feyenoord staat, door
de explosie van een transformator van 25.000 Volt in brand geraakt.
Een zwarte rookmassa was tot in
De \transformator was juist in ver
band met het toenemende verbruik van
eleotrische stroom in de winter als re
serve geplaatst en werd gistermorgen
voor het eerst in gebruik gesteld.
Zij explodeerde vrijwel onmiddellijk,
waardoor zestig ton olie, die voor de
koeling van de transformators wordt
gebruikt en in het grote transformator-
huis lag opgeslagen, in brand geraakte.
De brand, die door de brandweer
corpsen uit Vlaardingen en Schiedam
en de bedrijfsbrandweer van Wilton-
Feyenoord werd bestreden, verspreid
de e„en enorme hitte.
Door deze catastrophe was de stroom
toevoer voor Schiedam-West, jeheel
Vlaardingen, Hoek Van. jjojlaail *n de
spoorlijn tot Hoek
sneden.
verre omtrek te zien. Een moeilijkheid
vormde de blussing van de brandende
olie. Dit kan alleen met schuimblus-
apparaten, die dan ook van alle kanten
naar de plaats des onheils werden aan
gevoerd.
In het gebouw bevonden zich trans
formatoren van 25000 tot 5000 volt. Het
personeel wist zich bij het uitbreken
van de brand tijdig te bergen, behalve
de 25-jarige monteur J. C. uit Rotter
dam, die helaas in de vlammen om
kwam.
De brandweren, die spoedig ter
plaatse waren, bonden de strijd tegen
de vuurmassa aan met schuimblusappa-
raten en acht stralen, waardoor men de
brand spoedig onder de knie had. Het
is nog niet met zekerheid bekend welke
ramp deze brand voor genoemde ge
meenten tot gevolg zal fcebben. Vrijwel
zeker is te zeggen. 4M
Hoek van Holland
zijn manschappen en kwam toen tot
de conclusie, dat alle gevallen samen
vielen met de nacht, waarin een bepaal
de agent dienst had gehad. De eerste
reactie was twijfel, maar het spoor
mocht niet worden verwaarloosd en zo
gingen de corpssuperieuren zelf in de
nacht van 13 op 14 October op pa
trouille. Toen bleek dat de verdachte
agent, de 24-jarige A. S.. op vreemde
wijze dienst deed. Hij kwam op geen
enkele controlepost en in zijn laatste
dienstuur zag men hem met een voor
agenten ongebruikelijke snelheid door
hel kwartier fietsen. De agent ontken
de ten stelligste, doch de ondervragers
betrapten hem op een reeks pertinen
te leugens. Diezelfde middag kwam
weer een aangifte van diefstal - binnen
uit de buurt waar men S. had zien
racen. Een huiszoeking bij de verloof
de van de agent, die vlak bij het Oran
jekwartier woont, bracht de oplossing.
Daar werden namelijk tal van artike
len aangetroffen die in de afgelopen
maanden gestolen werden. Toen hielp
ontkennen niet meer en de agent gaf
zijn schuld volledig toe. Hij bekende
sinds maanden 's nachts in de huizen
te zijn binnengedrongen met valse
sleutels en ongeveer f 1500 aan baar
geld. beneven» 24 textielkaarten «en
imdere distributiebescheiden, een ra
diotoestel. en tal van huishoudelijke
artikelen te hebben gestolen-; de buit
bracht hij meteen naar zijn meisje.
Het motief was: hij wilde gaan trou
wen en probeerde zo zijn inboedel en
uitzet bij elkaar te krijgen. Hij heeft
bekend in totaal ongeveer .twintig maal
hetzelfde feit te hebben gepleegd. Hij
was sinds de bevrijding in dienst der
Bloemendaalse politie en had zijn
dienst ogenschijnlijk steeds met nauw
gezetheid vervuld. De man is thans
onmiddellijk van zijn functie onthe
ven en in verzekerde bewaring gesteld.
In- en uitvoer in Indonsië
In Augustus werd in Indonesië
154.000 ton goederen ingevoerd ter
waarde van f 61.500.000.De voor
naamste importgoederen waren rijst,
meel, textielproducten, machines, ijzer
en staal. De belangrijkste import-lan
den waren: de Verenigde Staten met
22.000 ton ter waarde van f 20.500.000,
Nederland met 7.500 ton ter' waarde
van f 12.000.000. Groot-Brittannië met
5.000 ton ter waarde van f 7.000.000
(aljes in ronde getallen). De totale
export van Indonesië bedroeg in Aug.
483.000 ton ter waarde van f97.000.000
(in Juli 559.000 ton ter waarde van
f95.000.000).
De belangrijkste uitvoer in guldens
betrof: aardolieproducten (25.000.000),
rubber (22.000.000), copra (16.000.000),
tinerts (12.500.000) palmolie (9.000.000),
suiker en thee (1.500.000).
De grootste
land met
WOENSDAG 20 OCTOBER 1948.
groot aantal Russische toeristen ver
toeft, dat er zich als heer en meester
gedraagt.
Moskou zoekt vrienden.
£R BESTAAT, WAT DE distributie-artikelen in de agrarische "ctor betreft,
een goede kans, dat er enige^binnen niet te lange tyd van de bon zullen gaan.
Doch van andere is daar nog geen kijk op. In de loop van 1948 is onmiskenbaar
een verbetering in onze vetpositie ingetreden. Zg is in de rantsoenering zicht
baar geworden. Wy danken dat aan een vergroting van de vetvoorraad in de
wereld en ook aan Indonesië, dat copra naar Nederland kon exporteren. Enkele
malen is een extra rantsoen verstrekt, er is spijsolie beschikbaar gesteld en er
is een rantsoenverbetering voor de jeugd ingevoerd. Het is voorts de bedoeling
om met Kerstmis weer een bon voor spüsolie aan te wgzen en dan niet voor
120 gram, maar voor 180 gram. De regering streeft ernaar ook het normale rant
soen biyvend met 50 gram te verhogen. Dat is bemoedigend, doch aan de
andere kant kan afschaffing van de vetdistributie op korte termijn zeker niet
worden verwacht. Het is zelfs de vraag, of dit vóór 1 Januari 1950, de datum
van inwerkingtreding van de Economische Unie met België, kan geschieden.
DE VLEESPOSITIE is hier te lande
niet best. Nederland is niet in staat
zijn eigen behoefte te dekken en moet
om elke week een rantsoen van 200
gram te kunnen waarborgen, vlees im
porteren. Dat kost heel wat deviezen.
De moeilijkheden met de vleesdistri
butie zijn mede te wijten aan het te
kort aan varkensvlees, doch gelukkig
zijn de vooruitzichten wat dit betreft,
gunstiger geworden. Er is namelijk
meer varkensvoer, vooral aardappelen,
zodat de varkensstapel uitgebreid kan
worden. Dit sorteert echter pas effect
in het najaar van 1949. Vóór die tijd
behoeft men niet op een blijvende ver
hoging van het rantsoen, laat staan op
het vrijgeven van vlees, te rekenen.
Misschiep kan een enkele keer eens
50 gram' per week extra beschikbaar
gesteld worden.
Suiker van de bon?
Een van de eerste artikelen, die van
de bon zullen gaan, zal wel suiker zijn.
De suikerbietenoogst is uitstekend.
Van 1934 tot 1938 was de jaarlijkse
opbrengst gemiddeld 211.500 ton geraf
fineerde suiker. Men raamt voor 1948
een opbrengst van 230.000 ton. zodat
wij het vooroorlogse peil overschreden
hebben. Ook de import is verzekerd.
Internationaal zijn wij vrij om te ko
pen. Zelfs zijn hier en daar in de we
reld overschotten, al is dat meer het
gevolg van gebrek aan koopkracht
ook andere landen kennen deviezen-
problemen! dan van een overvloe
dige oogst. I
Nederland is van invoer van suiker
afhankelijk. Het gaat er nu maar om.
hoeveel het voor import beschikbaar
kan stellen, want er moet op gerekend
worden, dat het verbruik stijgt, als de
rantsoenering verdwijnt. De mate van
de verhoging van het verbruik is af
hankelijk van de afschaffing van het
subsidie en dus van een eventuele
prijsverhoging. De factoren, die op 't
vrijgeven van de suiker van invloed
zijn, zijn dus nogal onzeker.
Ten departemente formuleerde men
de kansen aldus: op een opheffing van
de suikerdistributie kan niet gerekend
worden, al blijft de mogelijkheid be
staan. Het spreekt vanzelf dat dit zelf
de ook geldt voor jam, stroop, choco
lade, chocoladestrooiscl en versnape
ringen, die op de suikerbon gekocht
kunnen worden.
Cacao zal men slechts mondjesmaat
kunnen blijven verstrekken. Op de'in
ternationale markt is zij zeer moeilijk
verkrijgbaar. Er is grote behoefte aan.
doch een ziekte in de cacaobonen heeft
de productie gedrukt. Bovendien is
ons land gebonden aan een interna
tionale toewijzing en speelt ook de de-
viezenkwestie een rol.
Koffie en thee.
voor de landen waar rijst wel hoofd-
voedsel is. We zullen voorlopig dus
wel weer voor de eerste en voor de
laatste maal rijst gegeten hebben.
Kaas is een belangrijk exportartikel.
De afzet naar het buitenland loopt be
vredigend; dat brengt deviezen in. De
binnenlandse consumptie moet daar
door noodzakelijk beperkt blijven en
dat betekent, dat wij het met het
schaarse plakje kaas op ons brood
moeten blijven doen.
De eieren komen vrij maar niet vóór
het volgend voorjaar. Dat ïs een kwes
tie van aanvoer. De productie nadert
thans namelijk haar dieptepunt en zal
pas in het voorjaar van 1949 haar
hoogtepunt bereiken.
Met sinaasappelen zullen we dit jaar
stellig niet overladen worden. Op aan
voer uit Palestina behoeven we niet te
rekenen. Met Spanje wordt op het
ogenblik nog onderhandeld. De oogst
is ver beneden normaal gebleven, zo
dat het met de aankopen, waarvoor al
weer deviezen nodig zijn, niet erg vlot
ten zal, vooral omdat hoge prijzen be
dongen worden.
Het is de grote vraag, of kinderen
en zieken weer eens met bananen ver
blijd kunnen worden. Ons land voert
ze niet in. Wel komen ze voor door
voer in onze havens aan. Alleen als ze
op dat ogenblik niet meer voor verder
vervoer geschikt zijn, is nog wel eens
een partijtje op de kop te tikken,
maar dit mag uiteraard geen naam
hebben.
Brood komt vry.
Evenals suiker zal pok brood tot de
eerste artikelen, die vrij komen, beho
ren. Het is niet te zeggen wanneer dit
zal zijn. De broodvoorziening is behoor
lijk, zodat de opheffing van de rantsoe
nering hier niet zo erg dringt.
De opheffing van de brood
rantsoenering is gecompliceerd door
het subsidievraagstuk. De regering be
taalt op elk broodje van 400 gram, dat
een huismoeder koopt, vier cent bij.
Hoeveel zal zij moeten bijpassen als
het broodverbruik tengevolge van het
vrijkomen van dit volksvoedsel toe
neemt? En hoe moet het gaan, als de
subsidies" worden ingekrompen? Als
de brooddistributie vervalt, heeft de
regering bovendien geen rechtstreeks
middel meer om het subsidie uit te
keren. Hier zal dus eerst nog wel ge
wikt en gewogen worden. Als brood in
de vrije verkoop komt, zal dat uiter
aard ook gebeuren met de verschillen
de bloemsoorten.
AI staan we er met de opheffing van
de distributie in het algemeen dus nog
niet zo bijster hoopvol voor, in elk gé
val gaan we de goede kant op. Artike
len, die vroeger wanneer er een hoe
veelheid beschikbaar kwam in de dis
tributie gebracht werden, zullen nu
niet meer op bonnen verkrijgbaar wor
den gesteld als er weer eens een voor
raadje aanwezig is. Er verdwijnen dus
langzamerhand wel goederen uit de
distributie, er komen er in geen geval
meer bij.
PINACOTHEEK BLIJFT TOT
17 NOVEMBER.
De 'directie van het Rijksmuseum i£
Amsterdam heeft uit München het be
richt ontvangen, dat men er mede ac-
coord gaat, dat de verzameling schil
derijen der pinacotheek langer in Am
sterdam blijft. Oorspronkelijk zou ,d\
tentoonstelling op 24 October worden
gesloten. Nu zal zij geopend blijven
t/m 17 November a.s. Gemiddeld be
zoeken nog steeds 1500 perionen per
expositie. Het totaal aantal is
reeds gepasseerd.
In de koffiedistributie komt geen
verandering, o.a. doordat ons land de
aankopen vrijwel geheel met kostbare
dollars moet betalen.
Ook in de theedistributie behoeft
men geen wijziging te verwachten.
Aanvankelijk had de regering gedacht
met het vrijgeven van thee haar ex
perimenten te beginnen, doch de thee
positie heeft zich zo ongunstig ontwik
keld, dat men van dit denkbeeld moest
afstappen.
Enige tijd geleden is de regering met
de distributie van rijst gestart. Het
zag er naar uit. dat zij op bescheiden
wijze voortgezet zou kunnen worden,
doch daar is de klad ingekomen. Rijst
is een allocatie-artikel, dat wil zeggen,
1