I-I
Heer boerderijen en in sneller tempo
NOODLOT
Wat zegt U van dit jurkje?
Ghestem voor de titel uitgeschakeld
Onderhandelingen over buitenlandse lening
Financieringsregeling
wordt verbeterd
Er gaat nie>t$
GALVE's
Hei nieuwe boek
Het Radioprogramma
Nieuwe avonturen van Pirn, Pam en Pom
Om het wereldkampioenschap dammen
BENZINE SPAREN
DEVIEZEN GAREN
Het is vlot en jeugdig
AAR.
f)E REGEBING is doende maatregelen
te treffen teneinde de herbouw van
boerderijen aanzienlijk te versnellen en
tevens om de financieringsregeling zo
danig te herzien, dat de minst kapitaal
krachtigen er gemakkelijker toe zullen
knnnen besluiten hun in de oorlog
verwoeste hoeve weer te doen opbou
wen. Minister mr. J. in 't Veld zin
speelde daar reeds op, toen hjj enige
tijd geleden over dit vraagstuk mede
delingen deed tijdens een maaltijd met
de pers te Renkum en daarbij melding
maakte van onderhandelingen met de
Interlandbank over een dollarcrediet
buiten de Marshall-hulp om voor bjj-
sondere doeleinden.
Een van die bijzondere doeleindenis,
ZO vernemen wij nu, de bouw van nieu
we boerderijen in de Schokkerwaard
(Noord-Oost-Polder). Er moeten, als
wij goed zijn ingelicht, in deze grootste
droogmakerij ter wereld in acht jaar
tijds tweeduizend boerderijen worden
gebouwd, d.i. 250 per jaar. Gemiddeld
zullen die 80.000 gld. kosten, zodat daar
een jaarlijks bedrag van 20 millioen
gld. mee gemoeid is. Nu is van over
heidswege vastgesteld, dat aan de bouw
van boerderijen jaarlijks 40 millioen
gld. mag worden besteed; daaronder
vallen dan te herbouwen door oorlogs
handelingen verwoeste bedrijven, te
herbouwen door brand verwoeste hoe
ver. en geheel nieuwe boerderijen. Sla
gen de onderhandelingen met genoem
de bank, dan betekent dit, dat de 20
millioen kunnen worden gelicht, zodat
er voor de beide andere categoriën
tweemaal zoveel kapitaal ter beschik
king komt. Bij voldoende materiaal en
arbeid kan het tempo derhalve verdub
beld worden.
Dat wordt hard nodig, want van de
8352 verwoeste boerenbedrijven zijn
er tot dusver slechts 679 herbouwd,
terwijl van 1336 de bouw is hervat.
Hierbij zijn buiten beschouwing gelaten
de 488 herstelde panden, die slechts ge
deeltelijk verwoest waren en de 668 ge
vallen van gedeeltelijke verwoesting,
Waarvan de herbouw is begonnen. Bij
dit tempo zou het twaalf jaar duren eer
alle oorlogsschade aan boerderijen her
steld zou zijn, maar de ervaring leert,
dat er in twaalf jaar tijds bovendien
tenminste 4000 hoeven door bliksemin
slag of anderszins verbranden.En die
moeten tenslotte ook herbouwd worden.
Waarde van het bedrijf
Wat nu de financiëringsregeling be
treft gold tot dusver het principe, dat
de boer, die wenst te herbouwen, 16
tot 25 pet. van de kosten voor eigen re
kening moet nemen, welke regeling bij
vele getroffenen kwaad bloed zette.
Hierover is nu maandenlang overleg
gepleegd tussen het Bureau Wederop
bouw Boerderijen, de Rijksdienst voor
Landbouwherstel, de Stichting voor de
Landbouw en het Landbouw Econo
misch Instituut met het gevolg, dat een
meer gedifferentieerd schema is ge
maakt, waarbij de vermogenspositie
van de boer buiten beschouwing is ge
laten; de waarde van het te stichten
bedrijf ligt er nu aan ten grondslag.
De nieuwe regeling, die nog niet of
ficiéél in werking is getreden al zei-
de minister in 't Veld, dat „er al naar
wordt gewerkt" bepaalt de bijdrage
van de boer voor de zaderijen en
graanbedrijven op de klei van 13 tot 27
pCt., voor de akkerbouw en gemeng
de bedrijven op de klei en het veen
van 11 tot 25 pCt., voor de veebedrijven
op de klei en het veen van 9 tot 22 pCt.
boven
PUDDING
CUSTARD-MAÏZENA
en voor de gemenge bedrijven op
het zand van 8 tot 22 pCt.
Dit nieuwe schema is inmiddels in
alle provincies in besloten kring be
sproken. Uit de resultaten van dit over
leg met de betrokkenen bleek, dat de
boeren met een bedrijf van niet meer
dan 15 ha deze regeling als een grote
verbetering beschouwen. Onder deze
categorie vallen 5746 van de 8352 ver-
woste bedrijven; het merendeel derhal
ve De boeren met bedrijven van 15 tot
25 ha dat zijn er 1434 zijn van
oordeel, dat zij er nog even moeilijk
aan toe zijn, terwijl de 1171 boeren met
mem: dan 25 ha de indruk hebben, dat
zij het gelag moeten betalen. Onver
deeld gunstig is het oordeel derhalve
niet over hetgeen van overheidswege
„een verbeterde financieringsregeling"
is genoemd.
Normalisatie.
Overigens is voor de zwaarst-belaste
categorie deze maatregel getroffen, dat
de boer een geringer percentage be
hoeft bij te dragen naarmate hij zijn
bedrijf eenvoudiger opzet, waartegen
over dan staat, dat hijzelf moet bij
passen als hij een grotere hoeve wil
bouwen dan hij gehad heeft. Door nor
malisatie en stadaardisatie is in het al
gemeen reeds een sterke bezuiniging
verkregen. Ook hebben de architecten,
die niet gewend waren boerderijen te
ontwerpen en in het begin met plannen
kwamen, waarop vaak voor 10.000 tot
20.000 gulden bezuinigd kon worden,
reeds veel geleerd. Dan is de z.g. luxe-
lijst ingevoerd, waarop al die onder
delen staan vermeld, waarvoor de re
gering geen bijdrage in de kosten wenst
te leveren. Ook dit heeft tot versobe
ring geleid.
De definitieve datum van invoering
der hier in het kort beschreven nieuwe
financieringsregeling op de honder
den details konden wij in dit korte be
stek niet ingaan kon men ons te be-
voegder plaatse nog niet noemen.
Anna Blaman: Eenzaam avon
tuur. TJitg. J. M. Meulenhoff,
Amsterdam.
„Eenzaam Avontuur" is een volko
men onconventioneel geconcipieerde
roman over mensen, wier levenslot,
wier liefdeleven en wier lijden de
schrijfster met ongewone openheid
(die hier en daar afglijdt tot rauw en
fel realisme) tekent. Haar boek Is een
roman in een roman. De hoofdpersoon,
Kosia, die dichterlijk mens is en dus
voorbestemd om het eenzaam avon
tuur te beleven, projecteert het echec
van zijn huwelijksleven in de levens
van zijn boekenfiguren. De stijl van
spel vereenzelvigd worden. De stijl van
dit werk (dat de mens ook tekent in
zijn ergste déraillementen) is zeer ver
zorgd.
Evert Zandstra: Het klotsende
meer. TJitg. H. P. Leopold, Den
Haag.
Van het prachtige werk van Zand
stra, dat reeds grote bekendheid kreeg
om de boeiende pracht van zijn inhoud
en de frisse zuiverheid van zijn taal,
is thans de zesde druk verschenen.
Het zal de laatste niet zijn. De boe
ken van deze schrijver behoren tot die,
waarnaar men steeds weer grijpt.
Dr. 3. H. Post: De wieg der
mensheid. TJitg. A. 3. G. Streng-
holt, Amsterdam.
Met buitengewone interesse hebben
wij dit werk gelezen. De schrijver is
een man van groot wetenschappelijk
gezag, die de ongemeen-moeilijke kunst
verstaat over een zo bij uitstek weten
schappelijk vraagstuk als dat van de
herkomst der mensheid dermate
boeiend en eenvoudig te schrijven, dat
iedere leek hem volgen en begrijpen
kan. Waar en wanneer heeft de eerste
mens geleefd? Dat is de vraag, die dr.
Post zichzelf stelt. Het spreekt vanzelf,
dat een man van zijn wetenschappe
lijke standing die vraag niet met een
simpele conclusie afdoet, maar wel, aan
de hand van alle beschikbare gegevens,
zo indringend mogelijk benadert. Dit
boek, dat onder meer vertelt van het
avontuurlijke zoeken naar versteende
overblijfselen van mensen en dieren,
is voor het overgrote deel spannender
dan de beste roman. De uitgever gaf
het werk een voorname typografische
verzorging.
„Gekortwiekt", door Grë de Reus.
TJitg. Mij. West-Friesland, Hoorn.
Deze meisjes-roman verdient een
eervolle vermelding en zal ook door
ouderen met zeer veel genoegen ge
lezen worden. Grè de Reus beschrijft
een gezin met twee kinderen, een
dienstmeisje en een jongere zuster
van de vrouw des huizes. Guus zorgt
voor de kinderen, zij helpt in de keu
ken, stoft en poetst en haar getrouwde
zuster, die mijlen ver boven haar
staat, maakt alleen maar aanmerkin
gen soms wel verdiend, maar zelden
lief bedoeld. Guus is meestelijk ge
tekend in haar omgang met naar
zwager, het dienstmeisje en vooral in
haar omgang met Egbert, een zestien
jarige leerlingvan de H.B.S., die zij
bijwerkt. Het einde is goed, want
Guus geeft de jonge huisarts haar
liefde. Een goed boek, dat beslist kan
worden aanbevolen.
Bob Wallagh; De echte Van
Meegeren. TJitg. A. J. G. Streng-
holt, Amsterdam.
Onze Amsterdamse collega Wallagh
heeft met grote piëteit het leven gete
kend van een onzer meest triomfante
en tegelijk meest tragische figuren: de
op het toppunt van zijn kunstenaars
schap, tegelijk het dieptepunt van zijn
maatschappelijke-zijn, ontslapen schil
der Han van Meegeren. Dit boek (dat
prachtig verlucht is) dankt zijn belang
rijkheid vooral aan de „biecht" van de
schilder, die het hoe en het waarom
van zijn geniaal vervalserswerk uiteen
zet in zeer openhartige gesprekken.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur VARA: 8,15 De Vara
feliciteert 8,30 Voor de Strijdkrachten
7,00 Denk om de bocht 7,15 Jan Vo
gel en zijn Accordeon-orkest VPRO:
7,30 Nederland en zijn gewesten 7,50
Tien voor acht 8,05 Concertgebouw
trio 8,30 „Midden in de wereld
VARA: 9,00 Men vraagt.... en wij draaien
9,30 Kermis der IJdelheid 10,00 Bui
tenlands weekoverzicht 10,15 Swing and
sweet VPRO: 10,40 „Vandaag" 10,45
Avondwijding VARA: 11,15 Sympho-
nJsch concert
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur KRO: 6,00 Prome
nade-orkest 6,30 Van Troubadours tot
moderen liederen 7,15 Appél voor de
ex-politieke gevangenen 7,30 Piano en
orgel 7,45 „De drie landen" 8,05 De
gewone man 8,12 Kareol-septet 8,30
Uit de schatkamer van het oude testa
ment 9,30 West-Europees concert
10.37 Actualiteiten 10 45 Avondgebed
11,15 Guus Jansen en zijn solisten 11,40
Lichte avondklanken
VOOR ZATERDAG
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 6, 8 en 11 uur VARA: 8,18
Lichte morgenklanken 1,00 Voor de
strijdkrachten 1,30 „Vincentino" 4,15
U S A-Cabaret 6,15 Musette-klanken
6.30 Voor de Strijdkrachten 7,oo Ar
tistieke staalkaart VPRO: 7,30 „Wat
doet de kerk*- VARA: 8,05 Dingen van
de dag 8,15 Promenade-orkest 9,00
Socialistisch commentaar 9,15 De win
kel van Sinkel 10,00 Vindobona schram-
mel'n 10,25 De mens en zijn liefheb
berijen 10,40 Metropole-orkest 11,15
Dansmuziek
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7. 8, 1# 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15
Pluk de dag 10,15 Muziek houdt fit
12,33 KRO-Amusements-örkest 1,25 KRO-
Amusements-orkest (vervolg) 2,20 En
gelse les 3,40 Gramofoonplaten 6,00
Populaire weekend-klanken 6,30 Jour
nalistiek weekoverzicht 6,45 „Wie weet
hoe deze plaat heet?" 7,15 Harmonie
„Concordia" 7,50 Verhalen van een
Chinees 8,05 De gewone man 8,12
Gramofoonplaten 8,20 Lichtbaken
8,5ü Een plaat uit vele duizenden 9,00
Negen heit de klok 9,45 Wie neemt de
hondschoen op? 10,00 Weekend-serenade
10,30 Actualiteiten 10,45 Avondgebed
11,15 Avondconcert
35. Ja, wat nu? Wat moeten Pim en
Pam doen? De verfpot loopt nog steeds
dansend over de grond. „Laat me er
uit. Laat me eruit!" klinkt het ge
smoord. „Ik wil eruit!!!" Plotseling
kijkt Pim Pam aan. „Wat een beken
de stem heeft dat spook Pam", zegt
hij. „Die stem. Die stem, waar heb ik
die meer gehoord?"
36. „Het lijkt de stem van Pom
wel", antwoordt Pam. Hij heeft de
woorden goed en wel uitgesproken of
de twee broertjes kijken elkaar ang
stig aan. Pom? Waar is Pom? Waar is
hun broertje? Pom is er niet. Maar
dan wijst Pim op de wandelende pot
verf. „Kijk eens naar zijn voeten!"
roept hij tot Pam. ,,'t Is ons brortje,
die daar onder de verfpot zit. Het is
Pom!"
Bent U wel eens héél stil geworden?
Tienduizenden werden het, toen zij vroeger luisterden naar
de grootste zanger aller tijdenCaruso
En thans kunt U even stil genieten van het wonderlijk mooie
boek over zijn leven, „Caruso, de roman van een stem",
dat Uw boekverkoper reeds voor U reserveerde,
'n Cultuurserieboek!
nlT IS NU JUIST zo'n japonnetje, de sluiting aangebracht. Bij het ver
dat we graag voor alledag hebben: binden van de rok met het lijfje wordt
eenvoudig maar modieus van lijn en het laatste op de aangegeven plaatsen
prettig in het dragen. Het jurkje in even gerimpeld. De halsopening wordt
één stof, waarvoor 3,50 meter Van tussen de dubbele kraag gezet. Neemt
130 cm. breed nodig is, werd gegarneerd U een wit kraagje, dan werkt de
met bandfluweel en fluwelen knoopjes, halsrand af met een schuin biesje, zet
Voor het andere, dat op de rug sluit, het kraagje eveneens op een smal,
is tweeërlei stof gebruikt. Langs het schuinreepje, waarna we het inhech-
armsgat en de dwarsband in de rok is ten. In de mouw wordt het splitje
aangebracht aan de onderkant en in de
kop stikken we de bijschuiner. De
mouwnaad sluiten en de onderrand In-
gerimpeld tussen de dubbele manchet
naaien. De mouw wordt naad op naad
vallend in het armsgat gezet, waarbij
ze op de aangegeven plaats even in
gehouden wordt.
Neemt U geen garnering langs het
armsgat, dan stikt U de naad ruim
De twaalfde ronde heeft de titel'
houder een volkomen echec gebracht.
In zijn partij tegen Post ontketende
hij een heftige aanval door een voor
post te plaatsen op veld 22, voortgezet
in moderne stijl door een stuk van 36
naar 27 te brengen. Hij behandelde
deze aanval uitmuntend en kreeg
voordeel. Andermaal bleek echter,
zijn gemis aan routine in het niet-
klassieke genre. Hij kreeg zijn gebrui
kelijke tijdnood en zette bij de 35ste
zet een dam open waarvan Post pro
fiteerde en de partij in zijn voordeel
besliste.
Verpoest kreeg de derde plaats op
een presenteerblaadje aangeboden. Hij
speelde tegen zijn landgenoot Demes-
maecker een onregelmatige partij en
accepteerde een korte vleugelstelling.
Enige zetten later verbrak hij deze
met een zeer gunstige stelling. Hij
drong sterk op het centrum door de
bezetting van veld 23 en veld 24. De-
mesmaecker maakte het hem al heel
gemakkelijk door een eenvoudige
damdoorbraak toe te laten waardoor
Verpoest een gemakkelijke zege be
haalde.
De partij van der Staay-Roozenburg
werd voor de zoveelste maal in dit
tournooi met de neuxvariant geopend
met een bevredigende spelontwikkeling
\an beiden. Roozenburg liet een
variant toe, die hem moeilijkheden in
zijn ontwikkeling bracht. Hij loste
deze echter kundig op en zodoende
gingen beiden een rustig klassiek mid
denspel in, waarbij Roozenburg enig
tempovoordeel had.
Op een gegeven ogenblik brachten
beide spelers complicaties in de stel
ling en kreeg de partij een boeiend
aanzien. Van der Staay bood in een
voor hem iets nadeliger stelling een
damzet aan. die Roozenburg echter op
een andere manier dan verwacht was
nam en meteen gewonnen stond.
Rostan slaegde er niet in een punt
rijker te worden. De strijd tegen Chil-
l cm breed af (stippellijn). De cein
tuur maakt U 6 cm breed. Naden en
zomen moeten aangeknipt worden. U
past toch even het papieren patroon
alvorens de schaar in de stof te zetten?
een geborduurd randje of passemen
terie aangebracht, dat desgewenst ook
kan vervallen. Het staat heel aardig,
alleen het lijfje en de band in de rok
van andere stof te nemen.
De rok bestaat uit 4 banen. Het pa
troon van de achterbanen wordt aan
weerskanten 1 centimeter smaller ge
knipt dan dat van de voorbanen. (Zie
stippellijn). Neemt U de sluiting op de
rug, dan knipt men vanzelfsprekend
daar het overslagje met belegje aan en
vervalt dit aan het voorpand. Het be
leg wordt naar binnen gevouwen en
land ging lange tijd gelijk op. Het
werd een klassiek middenspel waarin
de Zwitser zijn tegenstander met een
aardige damzet verraste. Hij liet ech
ter zijn dam met gelijk aantal stukken
afnemen en ging zelfs een nadelig
eindspel in Chilland zag daarin zo
waar nog kans winst te forceren.
Keiler zocht in zijn partij tegen mij
een gunstige ontwikkeling voor mijn
overbelaste lange vleugel door het
plaatsen van een voorpost op veld 22.
Hij moest echter zelf wegens tempoge
brek mijn lange vleugel loslaten,
waardoor ik een gunstig middenspel
inging en Keiler dwong naar veld 17
door te stoten. Mogelijk heb ik daarna
de stelling verkeerd getaxeerd, want
ik probeerde de doorgedrongen schijf
te isoleren en mijn aanvalskracht te
concentreren op de korte vleugel. Ik
trachte nog een aardigheidje in de
stand te vlechten, hetgeen echter fou
tief bleek te zijn en moest beide pun
ten aan onze hoofdstedeling laten, die
het eindspel op grandioze wijze be
handelde.
De uitslagen waren: Ghestem—Post
0-2; VerpoestDemesmaecker 2-0; Van
der Staay—Roozenburg 0-2; Keiler—
Laros 2-0; RostanChilland 0-2.
De stand is: Roozenburg 20 p.; Kel
ler 16 p.; Verpoest 14 p.; Ghestem 13 p.
Post 12 p.; Chilland 12 p.; Van der
Staay 11 p.; Perot 10 p.; Laros 9 p.;
Demesmaecker 2 p.; Rostan 1 p.
De uitslagen van de 13e ronde van
het tournooi om het wereldkampioen
schap zijn: RoozenburgDemesmaecker
2—0, Verpoest—Rostan 2—0, Ghestem—
Chiland 2—0, Post—Perot 2—0, Van der
StaayKeller 02.
De stand luidt na de 13e ronde:
1. Roozenburg 22 punten; 2. Keiler
18 punten; 3. Verpoest 16 punten; 4.
Ghestem 15 punten, 5. Post 14 punten;
6 Chiland 12 punten; 7. Van der Staay
11 punten; 8. Perot 10 punten; 9. Laros
9 punten; 10. Demesmaecker 2 punten;
11 Rostan 1 punt. H. LAROS
Kerst- en Nieuwjaars
telegrammen
Van 14 December 1948 tot en met 6
Januari 1949 zullen in het verkeer met
Suriname en de Nederlandse. Antillen
Kerst- en Nieuwjaarstelegrammen met
een vaste inhoud verzonden kunnen
worden. In het verkeer met Suriname
kunnen bovendien Kerst- en Nieuw-
jaarstelegrammen met vrije inhoud
worden gewisseld.
Ook de Nederlandse, Indonesische,
Nederlands-West-Indische en Ned. oor
logsschepen kunnen via Scheveningen-
radio van deze mogelijkheden profite
ren, waartoe een keuze gemaakt kan
worden uit verschillende vaste teksten.
„K" WORDT „NUL" IN INTERLOCAAL
TELEFOONVERKEER
De PTT heeft in beginsel besloten op
de kiesschijven van de telefoontoestel
len de „K" en de eventueel daarop
voorkomende andere letters, te laten
vervallen. Geleidelijk aan zal in de te
lefoongidsen de aanduiding ,.K" wor
den vervangen door het cijfer „0".
ZEEPOST
Op 5 Dec. a.s. vertrekt het m.s. „Wil
lem Ruys" van Rotterdam naar Indo
nesië, op 7 Dec. het s.s. „Breda" naar
de Nederlandse Antillen. Met beide
schepen kan zeepost worden meegege
ven. Uiterlijk posten voor de „Willem
Ruys" op 1 December, voor de „Breda"
op 4 December.
18
door F. Coppersmith
Claire scheen over iets na te denken.
„Wanneer die bank de 160 pond ster
ling uitbetaalt, is dat dan voldoende om
de schuld aan de rederij in te lossen
van mijn vrienden?"
„Neen, dat Is het zeker niet", luidde
het antwoord, „het gaat om zes vol
wassenen en vier kinderen. U zou ver
moedelijk net de schuld van de helft
kunnen betalen.."
De heer Pepperill, de enige deelge
noot van de Gebroeders Pepperill, ont
ving Claire en Collin hartelijker dan zij
wellicht hadden gedacht. Hij toonde
duidelijk zijn verbazing, toen hij hoor
de dat het meisje van plan was mee te
reizen naar Pennsylvania. „We hadden
hier in Boston ook het nodige kunnen
doen", aldus merkte hij op.
„Dat kan altijd nog", antwoordde
Claire, „kunt U mijn vrienden vrijla
ten?"
„Neen, dat is onmogelijk", zei Pep
perill en er klonk spijt in zijn stem,
„wij moeten met de rederij afrekenen.
Als Ik het voor het zeggen had
Maar dat U met Egilson mee wilt gaan
Daarmede bereikt u niets!"
Collin informeerde nu naar Biancni
en Pepperill sloeg de handen ineen,
alsof hij ten diepste geschokt was-
„Ik begrijp niet dat U juist naar hem
informeert, want Juist bij is eên der
weinigen, die op geen enkele wijze zijn
overtocht met werken kan verdienen,
eer. acteur.... zelfs een kind zou
meer kans maken op een betrekking!"
„Maar is hjj dan geen schoenma
ker?" informeerde Claire.
„Schoenmaker?" vroeg Pepperill vol
verbazing. Doch Claire had haar vol
gende vraag al gereed. „Waar is hij op
dit ogenblik?"
Pepperill blikte verlegen naar de
grond. „Hij is opgesloten in de gevan
genis", antwoordde hij toen.
„Wat?" bracht Claire verschrikt uit.
„Tja, hij staat bij ons in de schuld
en we zagen geen andere oplossing!"
verontschuldigde Pepperill zich.
„Ik ga hem opzoeken", zei Claire
„dat is toeh wel goed?"
Pepperill maakte geen bezwaar en
wees hun de weg naar een somber
gebouw. Een cipier ging hun voor
door een donkere gang, waar het muf
look. Hij opende eindelijk een der
deuren. Claire en Collin zagen een
kleine vierkante ruimte, waarin man
nen, vrouwen en kinderen zich op
hielden. De meeste lagen op vuile bos
sen stro, vier mannen waren in een
hoek aan het kaarten. Hier bevond
zich Bianchi dus!
Toen na een half uur de gevange
nispoort achter Claire en Collin dicht
viel, vergezelde Bianchi hen niet.
Evenmin wist hij of hij weer in vrij
heid gesteld zou worden. Hij had al
leen hoop. dat dit in de loop van de
dag zou gebeuren ook al zou het nog
jaren duren voor hij zich weer een
vrij mens zou kunnen voelen.
Collin onttrok zware rookwolken
aan zijn pijp toen hij met Clalre weer
op straat stond.
„U zult nu wel eerst naar „De Ge
kruiste Sleutels" willen", zei hij. „Ik
zal u daarheen brengen en ga dan
nog even met Egilson en Pepperill
over uw beschermeling praten, 't Zal
niet meevallen om de farmer ervan
te overtuigen dat Bianchi ook mee
moet".
„Ik kan hem hier toch niet aan zijn
lot overlaten?" riep Claire uit. „Opge
sloten om niets, alleen omdat andere
mensen door hem geld willen verdie
nen. 't Is verschrikkelijk!"
Dat was dus Bedfort
Het raampje, waardoor Claire naar
huiten tuurde, was misschien vijf
handpalmen breed. Bovendien was het
zodanig aangebracht in dr schuine
wand van de enige kleine kamer on
der het dak van het blokhuis, dat
iemand, die iets wilde zien, hoofd en
schouders naar buiten moest wurmen
Groen waren de maïsvelden, die
zich zover het oog reikte in de stralen
van de opkomende zon koesterden
Heel in de verte vormde een donker
blauwe streep de grens. Daarachter
scheen zich opnieuw een eindeloze
ruimte uit te strekken.
Claire keek naar de heuvels, even
eens met maïs- en korenvelden be
groeid. Waar het bos begon ontdekte
2ij een stuk of zes lange blokhutten.
Meer was er niet te zien.
Dus dit was Bedfort.... een hand
vol gebouwtjes, waarvan het grootste,
waarin zij zich bevond, aan Egilson
toebehoorde.
Veertien dagen waren zij onderweg
geweest, tot zij de avond te voren in
het donker, aangekomen waren. Het
eeuwigdurend gepiep van de assen en
bet onophoudelijk schokken en stoten
van de wagen zonder veren waren ge
durende de reis een kwelling geweest
De aankomst was dan ook een ware
opluchting geweest. De reizigers wa
ren blij. dat het einde der reis geko
men was, al voelden zij zich nog steeds
niet gerust. Wat zou er nu gebeuren?
Bovendien hadden enkele lantaarns
een schamel licht verspreid, zodat
men zich haast op de tast moest'be
wegen.
Juist toen Claire zich van haar uit
kijkpost wilde terugtrekken hoorde
zij kinderstemmen. Uit een der blok
hutten kwamen de vier kinderen van
het echtpaar dat Egilson in dienst had
genomen, naar buiten, lachend en joe
lend. Meteen ook hoorde Claire vlak
bij huis hoefgetrappel en zag zij Egil
son, blootshoofds op een zwart paard
wegrijden: zijn lang geel haar wap
perde in de wind. Dan voelde zij dat
er iemand aan haar japon trok. Het
was het halfbloed-meisje Nancy, met
wie zij de kamer deelde. Nancy was
achttien jaar oud en men zag haar
goed aan dat zij een Indiaanse moeder
had gehad: glad, zwart haar, en een
bronskleurige huid, zwarte ogen, die
geen moment in rust waren, stonden
in een regelmatig, knap gezicht.
„Het is tijd om naar beneden te
gaan. Missy", zei Nancy, de aanspreek
titel gebruikend van de negerslaven
voor de blanke vrouwen.
Het vertrek, dat de belde meisjes
moesten delen was zo klein, dat zij
zich achter elkaar langs het bed moes
ten wringen. En de trap naar benede*
leek meer op een ladder....
(Wordt vervolgd)
