ENING
Ernst May (codespecialist) brengt me van
Scheveningen naar Haren
ITEZEGELS
De behandeling wordt véél beter
DUPLICATORS
f 112.-
De geldzuivering in de Kamer
NOODLOT
I
A-PLAS
Ik was geheim agent in oorlogstijd (XXIV)
TECHN. BUR. „SUCCES"
Sportprogramma voor
Zondag
Regering acht rentever
hoging onaannemelijk
Het Radioprogramma
Schoonheidssalon
heidsspecialiste
L. 4453
wordt nog als eens beschaamd.
is men er huiverig voor, het
Is te proberen. Niettemin drong
khouwer op clementie aan.
aak over 14 dagen.
Hendrik G. uit Rotterdam had
i een dergelijk feit schuldig ge-
Tegen hem eiste mr. Meischke
len gevangenisstraf.
.esterhuis meende, dat de ge-
s geen goede invloed heeft op
art mensen. Daar G. reeds 2
a in voorarrest is, vroeg de ver
geen verdere gevangenisstraf
eggen.
n deze zaak zal over 14 dagen
k worden gedaan.
hel van Buchenwald
lkmaarse politie moest te hulp
geroepen, om het publiek in
te houden, dat zich in groten
voor het Victoria-Theater ver
oen daar gisteravond na afloop
gewone avond-programma de
)e hel van Buchenwald" werd
1. Een totaal tot de laatste
itverkochte zaal heeft de verto.
gewoond en wij vragen ons af,
ganisatoren van deze late voor
hun doel niet hebben voorbij-
n. Immers, zoals de heer Van
iropagandist van de Stichting
ke Propaganda-Commissie van
irmalig verzet in Nederland, in
eidend woord mededeelde, lag
e bedoeling, de opbrengst te
ïen voor de slachtoffers van het
tïen gaat dus naar een film als
et het vooropgezette doel zijn
ie te betuigen en zich te he
lp de vreselijke tijd, die achter
i ontkomen niet aan de indruk,
hier niet het geval was. Het
;e deel van het publiek is geko-
een botte sensatielust, met het
i eens echt te griezelen. Een
die een voorstelling als deze bij-
behoort zich ingetogen te ge
en een stemming op zich te
werken, die passend is bij zo 'n
leid, een stemming, die werd
■eept, door het bij de aanvang
aangehoorde Wilhelmus. Maar
ire behoort zich zeker niet als
eesten te gedragen en té drin-
te Vechten om een plaats. Want
ligt van een zeer bedenkelijke
■eit. Als er in plaats van deze
istelling een lezing op het pro
had gestaan, was er niemand
.1. Daarvan zijn wij overtuigd,
de organisatie bleek veel te
m, hoe goed ook de bedoeling
idien men aankondigt, dat de
rkoop om half acht begint, mag
voorkoméh, dat na het verko-
i een twintigtal kaarten de zaal
rkocht. Indien men plaatsbewij-
mdere wijze aan de man brengt,
e en aan wie dan ook, dient het
daarvan op de hoogte te zijn.
toestanden als zich gisteravond
en, voorkomen. Ook van de
in de directie van het Victoria
die de bioscoop geheel belan-
ter beschikking stelde, hebben
chten vernomen over onhebbe-
rag van het publiek. Zo sterk
it de heer De Lange ons zeide,
aan te denken, zijn bioscopen
er voor liefdadige doeleinden
oieden»
het geheel was het vóór de aan-
en jammerlijke vertoning, die
lende bezoekers zeer onaange-
an deed.
ilm „De hel van Buchenwald"
product van Belgische bodem,
elfilm, die de verschrikkingen
:t beruchte concentratiekamp
veer te geven. Maar men ver-
het zien van deze film toch
at décors kunstmatig gijn, dat de
de schoten uit geweer en sten-
iriegelijk zijn nagebootst, dat
;r met acteurs en actrices te
;eft en niet met de ware slacht-
itreven van de stichting is een
oging, verzachting te brengen in
i van vele nabestaanden. Het
door de bioscoopdirectie ge-
met het beschikbaarstellen van
ater past geheel in dit kader,
liet publiek heeft blijk gegeven
n ongedisciplineerde houding,
i uit sensatiezucht, die een
genoemd mag worden.
tACTIE VOOR DE LEZERS.
ertoon van de in dit nummer
ste advertentie kunnen de le-
n dit blad hoogstens 4 reductie-
i krijgen voor de voorstelling
le Rozenkrans" door Het Nieu-
louwtoneel op Zondag 12 Dec.
inds 8 uur in 't Gulden Vlies,
oemde stuk in 4 bedrijven naar
?nde en veel gelezen roman var
:e Barclay blijft nog altijd in
ddelpunt der belangstelling
Kaartverkoop en plaatsbespre-
inaf Donderdag 11 uur aan de
■an 't Gulden Vlies.
;rband met de te verwachten
nimo verdient het aanbeveling
jdig plaats te bespreken.
HDER-MARKTBOND, 8 December
:g Aardappelen: ijselster 4,80 en
ders 4,40: 14,000 kg rode kool 7
000 kg groene kool 6—7.30: 4000 kg
01 66,50; 110,000 kg Deense witte
•6 en succes 5; 9000 kg uien 6,70—
10 kg andijvie 16,80—25,50
LIKT
n
VERBLIJF IN DE CELLENBARAKKEN OP SCHEVENINGEN
duurt niet lang. Op een koude Januaridag (het Is intussen 1944 gewor
den) komt er een goedgeklede, beleefde Duitser in mijn cel. Later zal ik
weten, dat het Ernst May is, de bekwame codespecialist van het Eng-
land-Spiel, een der kundigste politiemensen, die Joseph Schreieder in zijli
dienst heeft. May is een forse, knappe man van omstreeks 35 jaar. „Wilt
uw jas aantrekken, uw hoed opzetten, uw eigendommen Inpakken en met
me meegaan7" vraagt hij me op correcte toon. „Gaan we weg?" zeg i'j
mjjn jas aanschietend. „Ja", zegt May, „ik breng u naar een betere plaats.
HU sluit met een enkel woord van verontschuldiging („het is voorschrift")
de handboeien om mijn polsen, doet me het grUze masker weer voor en brengt
me de binnenplaats, waar een auto wachtNaar een betere plaats
hoeft hU gezegd. Wat krijgen we nu weer?
jK WORD OP DE achterbank van de
auto geduwd, May en een andere
Duitser persen zich aan weerskanten
van me en 'n derde man zit naast de
chauffeur. We vertrekken. Ik ontdek
weldra, dat het grijze masker en de
handboeien niet hun enige voorzorgs
maatregelen, zijn. Op een afstand volgt
een particuliere auto, die, zoals ik
later ontdek, een soort lijfwacht ver
voert. De heren zijn wèl voorzichtig!
Mjjn geleiders bewaren een volkomen
stilzwijgen en de uitdrukking op hun
gezichten weerhoudt me ervan vra
gen te stellen. We rijden in de rich
ting Utrecht. Waarom Utrecht? Er
is daar een gerechtshof, maar word
ik al zo gauw berecht? Ik pijnig mijn
hersens af, doch vind niets, dat een
oplossing kan zijn. Dan, even voor
Utrecht, rijden we de cirkelvormige
wqg op, die om de stad heen loopt
en ik merk, dat we de richting 's Her
togenbosch op gaan. Waarom 's Her
togenbosch? vraag ik me af. Ook daar
is een gerechtshof, maarIk
schiet er niets mee op en mijn angst
groeit snel. Ik heb een somber voor
gevoel. We rijden nu door de buiten-
wflken en zo onopvallend mogelijk rek
ik mijn nek uit om de verkeersborden
te lezen. Ik slaag er in een glimp van
één er van op te vangen en mijn hart
zinkt me in de schoenen. Ik kryg een
akelig gevoel van leegte in mjjn maag.
We gaan naar Vught. En dat bete
kent: concentratiekamp, gruwel-
kamp. De meeste mensen schijnen één
schrikbeeld te hebben, één ding, waar
voor zij onzinnig, onverklaarbaar bang
zijn en voor mij is dat: Vught. Al mijn
vrees voor de Gestapo, gruwelkgmpen,
marteling, gaskamers enzovoorts is
gecomprimeerd in dat éne woord:
Vught. Ik kan wel gillen op dit ogen
blik, maar dan voel ik een soort ver
lamming, mijn zinnen zijn als ver
doofd, ik ben een stuk vee, dat ter
slachtbank wordt gevoerd.
We komen langs een bord met de
woorden: „Naar het kamp". Maar de
chauffeur rijdt doorToch niet
naar Vught? De wagen stopt voor een
groot, nieuw gebouwencomplex, een
kilometer of wat van de hoofdweg af.
Het is het kamp Haren, een verbouwd
Katholiek seminarie, thans een grote
Duitse „Ersatz-Gef&ngnifg. SS-Iul
staan op wacht bij de slagboom, twee
prachtige, maar gevaarlijk uitziende
honden lopen achter de prikkeldraad
omheining heen en weer en bij de
hoofdingang staat nog meer SS.
Van onze aankomst wordt weinig
of geen ophef gemaakt en mjjn ge
leider brengt me rustig naar een ruim
vertrek op de benedenverdieping,
waar ik moet wachten, bescheiden in
een hoekje gedrukt, terwijl de admi
nistratieve rompslomp wordt afge
daan.
„Verzeihung, ik vergeet u de boeien
af te nemen," zegt May. De wijze,
waarop hij zich voor zijn onachtzaam
heid verontschuldigt, de manier, waar
op hij zijn spijt betuigt door me op
heel natuurlijke wijze een stoel en een
sigaret aan te bieden, stellen me zeer
op mijn gemak. „Ik kan hier uw mas
ker nog niet afnemen. Er lopen te veel
mensen rond. Maar het ergste heeft u
nu achter de rug en ik zal u direct
naar uw cel brengen."
De verschrikkelijke spanning, een
gevolg van mijn vrees voor het con
centratiekamp Vught, begint wat af
te nemen. Mijn hart klopt rustiger en
het verstikkende gevoel verdwijnt.
Het schijnt er hier nogal beschaafd
toe te gaan. Heel anders dan in Sche
veningen.
J ANG KAN IK niet peinzen. De ad
ministratieve zaken zijn afgehan
deld. Ik ben onder een andere naam
ingeschreven, die me al eerder door
Schreieder in Den Haag gegeven is
„voor mijn eigen veiligheid" en word
door mijn geleider de kamer uit ge
voerd. Twee lange, brede trappen, een
stalen deur en ik ben in de vleugel
aangekomen, waar ik zal wonen. Een
deur wordt geopend en ik betreed een
tamelijk grote, heldere kamer. Er
staat een bed in de hoek, netjes op
gemaakt met legerdekens, een laken
en een sloop, een gewone tafel met
een gebloemd kleedje er over, een
stoel en een vaste wastafel tegen de
andere muur. Het enige onpleizierige
is het venster, dat bijna geheel dicht
gemetseld is op een smal gat van on
geveer zestig bij dertig centimeter na,
met ijzeren tralies in het metselwerk.
Daar ik geen risico wens te lopen,
durf ik niet te gaan zitten en wacht
geduldig op wat er komen gaat.
Wat er komt is een zeer onaange
naam uitziende SS-Scharführer, die
plotseling binnentreedt, me met één
goed en één kunstoog aankijkt en me
dan met een ruwe stem beveelt me
geheel uit te kleden. Wanneer hij bij
zonder nauwkeurig ieder kledingstuk
inspecteert, moet ik onwillekeurig
glimlachen bij de gedachte, dat dit
de eerste keer is, dat het behoorlijk
plaats vindt en dat nog wel na een
verblijf van bijna veertien dagen op
het S.D.-hoofdkwartier en in Scheve
ningen.
Dan wordt de deur gesloten. Ik
vraag me af, wanneer ze me naar een
cel zullen brengen. Ik loop de netjes
geboende linoleum-vloer op en neer.
Naarmate de minuten verstrijken,
neemt ook mijn moed toe. Ik was mijn
handen met een stukje Ersatz-zeep,
drink wat water, droog mijn handen
af aan de schone witte handdoek en
ga op de stoel zitten.
Ik herinner me niet, dat ik ooit een
levendiger en realistischer droom ge
had heb dan op die middag:. Ik ben
langzamerhand ingedut. De benauw
de radiator-warmte en de opwinding
van mijn reis hebben me overweldigd.
Ik droom tot in alle details hoe ik
door een hoog militair gerechtshof ter
dood veroordeeld ben, hoe ik door de
SS-man met het glazen oog uit mijn
cel gehaald en tegen de muur gezet
word. Hoe het executiepeleton de ge
weren richt en hoe een Duits officier
zijn sabel opheft, mij aanziet en luid
schreeuwt:
„Feuer!"
De knal wordt veroorzaakt door
mijn hoofd, dat op de tafel bonst. Ik
word met een schok wakker, zeer op
gewonden. Mijn hart klopt in razend
tempo in mjjn keel. Het duurt een
paar seconden voor ik mijn nieuwe
omgeving herken.
„Feuer!"
Ik spring op bij het horen van die
duidelijk Duitse stem aan de andere
kant van de deur. Ik begrijp er niets
van.
„Bitte?" zeg ik en loop naar de deur.
Er klinkt geschuifel en het geluid van
een sleutel. Een oudere man, iemand
van de groene politie verschijnt.
„Wollen Sie nicht rauchen?" vraagt
hij, eerst verrast, dan geërgerd.
„Hoe bedoelt u?" De man geeft geen
antwoord, en gooit de deur dicht.
ONGEVEER EEN UUR LATER gaat
de deur weer open. Ditmaal is het
een jonge bewaker, ook groene poli
tie, die me vier sneedjes brood met
jam geeft en een kop surrogaat-thee.
Ik heb een razende honger en schie
lijk verslind ik het brood. Na één slok
van het vocht, gooi ik het in de was
bak en probeer de walgelijke smaak
diet water weg te spoelen. Een poosje
later komt de bewaker terug met een
rolwagentje om de lege kroes op te
halen. Hjj heeft een vast in elkaar
gedraaid rolletje toiletpapier bij zich,
dat aan het ene eind langzaam smeult.
„Feuer?" vraagt hij.
„Wilt u zeggen, dat ik roken mag?"
vraag ik met een verlegen glimlach.
„Ja natuurlijk," antwoordt hij.
„Heeft U niets?"
„Neen, ik ben juist aangekomen."
„Dan krijgt u wel gauw wat," merkt
de ander terloops op en sluit de deur
weer.
„Heee eh, Herr Wachtmeister,"
zeg ik snel, „wanneer ga ik naar mijn
cel?"
Hij duwt de deur weer open met
een brede grijns op z(jn gezicht. „Is
deze dan niet goed genoeg Dit i s
uw cel. U zult hier niet permanent
blijven, maar toch wel een poosje,
zou ik denken. Dus...... eh, maak het
u gemakkelijk."
Hjj laat me alleen en ik vraag me
af of ik zijn woorden ernstig moet op
vatten of niet. Lakens, sloop, tafel
kleed, handdoek, het kén niet waar
zijn. Maar het is zo. Ik ben zo blij,
dat ik op het springveren bed ga lig
gen. Met mijn handen onder mijn hoofd
staar ik van 't ene ding naar 't an«
dere en geniet diep van de luxe. Een
paar uur lang lig ik me te verkneu
teren over mijn gevangenisparadijs,
maar word tot de werkelijkheid te
ruggeroepen door een luid herhaald
geschreeuw: „Ausziehen". Het weer
kaatst in de gangen. Is het ook voor
mij bestemd? Buiten weerklinkt het
geluid vsui sleutels. Plotseling staan
in de deur twee „groenen". Ze kijken
me kort aan.
„Waarom bent u niet ontkleed?"
schreeuwt de kleinste van de twee.
„Het spijt me," zeg ik. „Ik ben hier
net aangekomen en weet niets af van
de normale gang van zaken."
Er volgt een stortvloed van protes
ten in een dialect, dat ik nog nooit
gehoord heb en alles wat ik er uit kan
opmaken, is dat ik beschuldigd word
van het voorwenden van onwetend
heid. Ik leg het nogmaals uit en ver
zoek hem me te zeggen wat ik wel
en niet moet doen. De man wordt een
beetje kalmer en ik begrijp uit zijn
woorden, dat ik me om acht uur moet
uitkleden en mijn kleren op de stoel
moet leggen. De kleuren worden
's nachts uit de cel gehaald, om ont
vluchten te voorkomen. Ik krijg nog
méér wijze lessen: Zodra een Wacht
meister de cel betreedt, moet ik in de
houding springen en met luide en dui
delijke stem roep: „Zelle 54, mit einem
Mann belegt." Na deze cursus in ge
vangenismanieren vertrekken ze met
het gezegde, dat ik me onmiddellijk
moet uitkleden.
Dat doe ik en na twee uur in mijn
ondergoed gewacht te hebben besluit
ik op de deur te kloppen en te vragen
of ik het wel goed begrepen heb. Ko
men ze nog voor inspectie of kan ik
naar bed gaan?
Op mijn kloppen opent een andere
„groene" de deur, neemt snel mijn
stoel op, zet hem buiten de deur en
zegt: „Gut' Nacht!'', waarna hij de
deur weer sluit. Hij gluurt door het
kijkgaatje en als ik in bed gestapt
ben, draait hjj het licht uit. Ik ver
wonder me nog even over dit merk
waardige Duitse gedrag en val dan
uitgeput in een diepe, droomloze slaap.
Dezer dagen is tegen Ernst May de
doodstraf geëist voor het meedoen aan de
fusillering van Russische krijgsgevangenen
in het kamp Amersfoort
Merk „SUCCES" ^n wonder der techniek,
völ-automatische papiertoevoer, beïinkting
dcor borstel toppunt volmaaktheid, 1 jaar
garantie, in kistverpaking, onder rembours
PI Parklaan 1, Tel 50234, Amsterdam (C)
Valse honderd gulden-biljetten
In Zee nd
In Zeeland zijn valse bankbiljetten
van honderd gulden in omloop. Zowel
ip Walcheren als in Zeeuws-Vlaande-
ren is een aantal biljetten door de po
litie in beslag genomen. Een persoon,
die een veIs biljet ontvangen en weer
uitgegeven had, terwijl hij wist, dat
het vals was, is gearresteerd.
De valse biljetten zijn een vrij goede
imitatie en bij een oppervlakkige be
schouwing moeilijk van echte te onder
scheiden. De handtekening van de pre
sident van de Nederlandse Bank staat
echter iets hoger en het watermerk is
onduidelijk. Voorts zouden de woorden
„de Nederlandsche Bank" die aan de
voorzijde op het middengedeelte van
de echte biljetten voorkomen en die
met het blote oog moeilijk te zien zijn,
op de valse ontbreken.
De rijkspolitie stelt in deze verval
singsaffaire 'n uitgebreid onderzoekin.
Koppelverkoop wordt streng
gestraft
De laatste tijd komt het verschijnsel
meer en meer voor, dat bepaalde
schaarse artikelen slechts verkrijgbaar
zijn indien tegelijk andere artikelen
worden gekocht, waaraan het publiek
minder behoefte heeft.
Zo worden hier en daar zeemleren
lappen gekoppeld aan sponsen, choco
lade aan suikerwerk, advocaat aan
vruchtenwijn enz. In vele gevallen
wordt dit zelfs openlijk aangekondigd.
Het directoraat-generaal van de
prijzen vestigt er de aandacht op dat,
terwijl koppelverkoop in het algemeen
reeds verboden is, gevallen waarin aan
het publiek mipder gewenste goederen
worden opgedrongen, als ernstige
overtreding worden beschouwd.
De prijscontröledienst zal hieraan in
de naaste toekomst bijzondere aan
dacht besteden. Reeds zijn vele proces
sen-verbaal terzake opgemaakt.
SCHOONZOON VAN TILDY
TERECHTGESTELD
Victor Csornoky, de 29-jarige vroe
gere Hongaarse gezant te Cairo en
schoonzoon van ex-president Zoltan
Tildy, is gisteren wegens hoogverraad
te Boedapest terechtgesteld.
Eerste klasse.
District I: Sparta—Xerxes. Ajax—
Stormvogels, SWDOS, 't Gooi
Blauw Wit, De Volewijckers—Haarlem.
District U. EDO—DFC, KFC—Her
mes, VSV—Zeeburgia, Feyenoord—
HBS, DHCNeptunus.
District III: Be QuickHeracles,
NECEnschedese Boys, Enschede
AGOW, Zwolse BoysQuick N., Go
Ahead—Wageningen.
District IV: MW—Limburgia, WV—
Juliana, NAC—Willem II, BW—TSC,
De SpechtenBrabantia.
District V: Be QuickVelocitas,
FrieslandLeeuwarden, pmmen
Frisia, HeerenveenGVAV, HSC—
Achilles.
District VI. KerkradeBleyerheide,
Sportclub EmmaSittardse Boys, Mau-
rits—PSV, NOAD—Longa, Helmondia
Baronie DNL.
Tweede klasse A: AFCDWV, Vo-
lendamHilversum, HVCWFC, Ve-
loxZaandijk, De Spartaan—Elinkwijk.
Tweede klasse B: UW—OSV, TOG
Rapiditas, De KennemersZFC,
SDWAlcmaria Victrix, Westfrisia
Watergraafsmeer.
Derde klasse A: Vitesse '22Helder,
BKC—KW, WE—Beverwijk, Zilver
meeuwenAlways Forward, Succes
ADO '20.
Derde klasse B. DTSKinheim, GVO
Furmersteijn, HRCSchagen, Alkm.
BoysDEM.
Vierde klasse A: BerdosZeevogels,
Nieuwe NiedorpLSW '26, Randers
Wieringerwaard, RK AFCVrone, Wa
tervogelsTexel.
Vierde klasse B: Grasshoppers
Sporters, AndijkOudesluis, St. Geor
geZouaven, SijbekarspelBergen,
WestfriezenWW.
Vierde klasse C: HSV—WSV '30.
ODIZ—CSV, RCZUSVU, Limmen—Y
Bovs, MonnikendamAssendelft.
Vierde klasse E: ASV—DCO, Wils
kracht—SDZ, BDKWB, IEVDVAV
Madjoe—DSS.
De Tweede Kamer heeft gisteren een
begin gemaakt met de behandeling van
het wetsontwerp tot afwikkeling van de
geldzuivering. In de avondvergadering
heeft de minister van Financiën de
sprekers in eerste instantie beantwoord.
Na re- en dupliek werd de vergadering
verdaagd tot Woensdagmiddag, omdat
de minister een nota van wijzigingen
had aangekondigd, welke alsdan in het
bezit der leden kan^ijn.
Bij de algemene beschouwingen zei
de heer Van den Heuvel (a.r.)
dat hij liever had gezien, dat het ge
blokkeerde geld in zijn geheel was om
gezet in een aantrekkelijke staatsle
ning. Spr. bepleitte subsidiair vrijgeven
van geblokkeerde bedragen na vijf jaar
in "/O-certificaten met een looptijd
van vier jaar.
De heer Lucas (k.v.p.) bepleitte de
wenselijkheid van deblokkering van
gelden van ondernemers, die door de
blokkering genoopt waren gelden voor
hun bedrijf op te nemen. Hij vroeg de
rente der certificaten van 3 1/4 op
3% te brengen.
Ook de heer Van de Wetering
(c.h.) bleek van mening te zijn, dat het
gehele Nederlandse volk en niet de toe
vallige bezitter van liquide middelen
moet worden belast. De nadelen voor
houders van geblokkeerde gelden moe
ten worden beperkt tot het hoogst
noodzakelijke minimum.
De heer H o f s t r a (arb.) verklaarde
van oordeel te zijn, dat de sanering ge
lukt is en dat de Nederlandse prestatie
gezien rpag worden, als men nagaat hoe
in andere landen deze zaak is aange
pakt. Al zijn er fouten gemaakt, de sa
nering is een groot werk geweest,
waarvoor de minister hulde verdient.
O.m. vroeg spr. aandacht voor de belan
gen van de honderdduizenden kleine
spaarders bij spaarbanken.
De heer Ritmeester (v.v.d.) stel
de vast, dat zonder de Marshall hulp
Nederland geweldig in het moeras zou
zitten. Hij merkte op, dat de minister
tot nu toe onbillijkheden heeft pogen
glad te strijken, maar daarbij kwam hij
steeds in conflict met het monetaire
element. Spr. deelde mede, dat hij vóór
alle reeds ingediende amendementen
zal stemmen.
De heer Hoogcarspel (c.p.n.) zei
de van oordeel te zijn, dat de politiek
van de minister niet het effect heeft
gehad, dat zij had kunnen hebben.
Aan het slot der middagvergadering
wees de minister van Financiën, de
heer Lieftinck, erop, dat dit wets
ontwerp is een doortrekken van-de éér
der uitgestippelde lijn, de consequente
voortzetting van een eenmaal gekozen
systeem. In de avondvergadering zeide
hij, dat het fataal zou zijn nu de koers
te veranderen, even fataal als wanneer
nu het tempo vertraagd zou worden.
Wij moeten ons baseren, zo zeide hij,
op de realiteit van vandaag en op de
verwachtingen voor de naaste toekomst.
Hij kondigde een nieuwe machtiging
aan welke uitsluitend iq het belang der
betrokkenen zal zijn. Dat de regeling
ingewikkeld is, hangt samen met de
materie en het systeem. Bij een staats
lening zoals de heer Van den Heuvel
ha'd gewild, zouden er tal van vragen
rijzen. Er wordt over geklaagd dat men
enige jaren rente heeft moeten derven,
maar men vergeet, dat men dan ver
zuimd heeft gebruik te maken van mo
gelijkheden, welke spr. al in 1945 had
geopend. Hij verklaarde nog steeds geen
spijt te hebben van de keuze, welke hij
heeft gedaan. Door omzetting over vijf
jaar van de certificaten in vrij geld
zou een zeer sterke inflationistische
kracht op ons stelsel zijn losgelaten.
Dat de rechten en belangen van de toe
vallige houders van geblokkeerd geld
veronachtzaamd zouden zijn bestreed
de minister. Hij zeide de belangen der
betrokkenen alleen te kunnen ontzien,
als het gemeenschapsbelang daardoor
niet wordt geschaad. Voor de eigenlijke
kleine spaarders bestaat de mogelijk
heid in vijf Jaar hun geld vrij te krij
gen. De minister bleek bereid vergro
ting van de beleggingsrekening ernstig
onder het oog te zien. Wat de onderno
mingen aangaat vond spr. het juister
investeringen te laten geschieden uit
capillair actieve tandcream
met FLUORGAAN tegen tandbederf
Norm, tub?
- 37 7, c.
Grote tube'
V65 ct
nieuwe besparingèn. Met credieten,
door bedxijven opgenomen met geblok
keerd geld als onderpand, was aanvan
kelijk f 50 millioen gemoeid. Dat be
drag is reeds teruggelopen tot f 15 mil
lioen. De minister was bereid tegemoet
te komen aan wensen te dezen aanzien
geuit en verklaarde het desbetreffende
amendement-Lucas te zullen overne
men. Algehele vrijstelling van geblok
keerd geld van culturele verenigingen
zeide de minister niet in overweging
te kunnen nemen. Wel verklaarde hij
zich bereid faciliteiten te verbinden aan
de betaling van belastingen met invss-
terings- en beleggingscertificaten. Wat
hc-t rentepercentage aangaat verklaarde
spr. het niet juist te achten thans de
rentepolitiek om te buigen. Er is zi.
geen enkele reden om de rente der be
leggingscertificaten te verhogen. Een
voorstel om deze te brengen van 31/4
op 3 >4 zou hij onaannemelijk moe
ten verklaren.
Na re- en dupliek waarbij de mi
nister nog mededeelde, dat het kabinet
hem gemachtigd heeft het onaanneme
lijk uit te spreken over renteverho
ging werd de vergadering verdaagd.
TIEN JAAR VOOR MAX AMANN
Het gewezen hoofd van de nationaal-
isocialistische pers, Max Amann, die
tevens voorzitter was van de vereni
ging van nazi-uitgevers en wiens ver
mogen op verscheidene millioenen
werd geraamd, is door de zuiverings
rechtbank te München „in hoge mate
schuldig" bevonden. Hij werd tot de
maximumstraf van 10 jaar dwangarbeid
veroordeeld. Zijn vermogen wordt, be
houdens een bedrag ad 5000 dollar, ge-
confisceerd.
Frauderend boekhouder
Door valsheid in geschrifte en het
veranderen van bankgirobiljetten wist
de 32-jarige Haagse boekhouder H. A.
van D. zich in het tijdvak van Sep
tember tot November van dit jaar een
bearag a f 67.250.— toe te eigenen van
de stichting, waar hij werkzaam was.
Ven dit geld kocht hij een Chevrolet
a t 13.000 en een radiotoestel voor een
bedrag van 1500. Na deze transacties
leek het hem beter naar Noorwegen
ut te wijken. Op 1 December keelde
hij terug naar Nederland, verkocht
zijn Chevrolet en kocht er aan andere
wagen voor in de plaats. De politie
kwam hem op het spoor en toen van
D wederom naar Noorwegen de wijk
wilde nemen, werd hij door de Haag
se recherche te Bentheim in Duitsland
aangehouden en door de Britse bezet-
tmgsautoriteiten aan de Nederlandse
politie uitgeleverd, 30.000 kon aan de
stichting worden teruggegeven. De
beide wagens en het radiotoestel kon
den in beslag worden genomen.
AANKOMST „TABINTA"
Het troepenschip „Tabinta" wordt
Donderdag 9 December a.s. in de loop
van de morgen in de haven van Am
sterdam verwacht. Aan boord bevindt
zich repatriërend militair personeel
van het KNIL, de Kon. Marine en de
Kon. Landmacht.
De ontscheping begint Donderdag
middag te 13.00 uur.
ZEVEN INDONESISCHE VROUWEN
VERDRONKEN
Zaterdag is in de kali Tjidadane nabij
Teloeknaga een prauw met zeven Indo
nesische vrouwen omgeslagen, die allen
verdronken. De prauw was reeds los
van de wal, toen drie vrouwen, die nog
meewilden, in de prauw sprongen, die
toen omkantelde.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur —VARA: 6,20 Tonny
Sehifferstein speelt 6,30 Voor de Strijd
krachten 7,Oo Onze hulp aan Oostenrijk
7,15 Silvestri-kwartet VPRO: 7,30
Voor de jeugd 7.45 „Lezen in de Bij
bel" VARA: 8,05 Dingen van de dag
8,15 Socialistisch nieuws 8,20 De on
sterfelijke Verdi 9,00 Malando 9,25
Met geld en kwade woorden, hoorspel
10,15 Paul Godwin-trio 10,45 Van boek
tot boek 11,15 De hit-kit 11,45 Johan
Jong (orgel) t
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,00 Onze
Nederlandse koren en korpsen 6.30
Piano-duo 6,5o Gramofocmplaten 7,15
Het nieuws uit Indonesië 7,30 Het ac
tueel geluid 7,45 Engelse les 8,05 Pro
gramma-proloog 8,15 Radio Philharmo-
nisch-orkest 9.05 Hildebrand-miniaturen
9,30 Radio Philharmonisch-orkest (ver
volg) 10,05 NCRV-koor 10,25 Avond-
melodieën 10,45 Avondoverdenking
11,15 Sweelinck-kwartet 11,50 Gramo-
foonplaten
VOOR DONDERDAQr
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8. 1, 6, 8 en 11 uur AVRO: 8,15
Gramofóonmuziek 10,15 Arbeidsvitami
nen 1,20 Metropole-orkest 5,35 The
Romancers 6,15 Sportpraatje 6,30
Voor de Strijdkrachten 7,00 Uitslag
tekenwedstrijd De ring van Rico 7,10
Avro's avondschool 7,45 De Regerings
voorlichtingsdienst antwoordt 8,05 In
ternationale vraagstukken 8,20 Sir.* Ni-
cotaas-cantate 9,15 Hoorspel 10,05
Gramofoonplaten 10,15 Radio Philhar
monisch-orkest 11,15 Amerikaanse
zangsterren
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
orn 7, 8, 1. 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15
Pluk de dag 12,33 Walsen van Joh
Strauss NCRV: 6,00 Sans Souci 6,15
Land- en Tuinbouw 6,30 Sans Souci
(vervolg) 6,45 Problemen voor pientere
piekeraars 7,15 Leger des Heils-lcwar-
tier 7,30 Het actueel geluid 7,45 Ne
derlandse organisten spelen 8,05 Pro
gramma-proloog 815 Snaren Sympho-
nie 9,30 Familie-competitie 10,00 Gra-
mofoonmuziek 10,05 De vaart der Vol
ken 1,25, Liederen 10,45 Avondover
denking 11,15 Avondconcert
JAAR.
26
door F. Coppersmith
Vlug deed zij nu haar laatste vraag.
„Wat is dat voor poeder dat een mens
zo gelukkig maakt als hij het proeft?"
Met een ruk draaide Egilson zich
naar het meisje toe. „Wie heeft u dat
verteld?" vroeg hij op heftige toon.
Even aarzelde zij en meteen kwam de
volgende vraag: „Deed Nancy dat?"
Claire knikte.
„Denk er goed om, dat u dat nooit
van uw leven aanraakt", zei Egilson
met samengeknepen lippen, „het is een
vergif dat de mensen in een roes
brengt. De Indianen gebruiken het!"
Na die woorden draaide hij zich om
en beende met lange schreden naar de
stal. Enkele ogenblikken later zag
Claire hem op zijn hoog zwart paard,
dat hij in luttele seconden géSadeld
had, voorbijrijden, zonder haar verder
een blik waardig te achten.
De volgende dag reeds werd in
Egilson's farm en ook in de andere
farms begonnen met de herfst- en win-
tervoorbereidseien. Het hout moest
klein gehakt en opgestapeld worden,
gaten in de muren gerepareerd, het
zaad dat in het komende voorjaar de
grond in moest, werd in zakken ge
daan en op de veiligste en droogste
plaats gebracht.
Egilson zelf inspecteerde nauwgezet
het dak om er zich van te overtuigen,
dat er nergens een lek was, of dreigde
te ontstaan. Al het gereedschap was
nagekeken en moest ingevet worden,
tenzij het 's winters nog gebruikt moest
worden.
Inmiddels was Claire binnenshuis vol
ijver aan haar katoenen japon bezig.
Daarna wilde zij de hoe«ierstal nog
inspecteren.
Nadat de farmer het dak had beke
ken zag Claire hem met het geweer cp
de schouder voorbij rijden. Hij had haar
verteld, dat hij het vee ging inspecte
ren. Daarna wilde hij met Hussy nog
even een verkenningstocht maken. Mis
schien viel er wat wild te schieten.
Wellicht zouden zij ook nu de bufffels
kunnen verrassen, daar reeds lang spo
ren van deze dieren gesignaleerd wa
ren.
Tegen de middag was Claire klaar
met haar japon, alleen de knopen ont
braken er nog aan. Snel greep zij de
twee korven met gerst om'de kippen
te gaan voeren, toen ze buiten plotse
ling- hoefgetrappel hoorde. Egilson kon
het niet zijn. E11 de anderen op de farm
waren in de buurt bezig.
Ze opende haastig de voordeur, maar
zij moest steun zoeken tegen de deur
post, toen ze het bekende rode soldaten
uniform ontwaarde. Hilty kwam toe
lopen, om de sergeant bij het afstijgen
behulpzaam te zijn, doch de sergeant
schudde zijn hoofd alsof hij zeggen wil
de „Geen tijd". Hij haalde een gele en
veloppe met rode lakstempels te voor
schijn en zei:
„Een brief voor Juffrouw Murner".
Hilty nam de brief aan, zei dat hij iets
te drinken zou halen, en overhandigde
Claire de brief.
Het juichte in haar. Gerard had haar
dus toch niet vergeten. Of ja, de
brief kon ook van de heer Collin koj
men. Ook van hem had ze nog niets
gehoord sedert haar vertrek uit Bed
fort.
Neen, zij had zich. toch niet vergist.
De brief was uit Amsterdam. Snel
zocht ze een rustig plekje om de brief
ongestoord te kunnen lezen. Ze haalde
enige keren diep adem alsof zij van een
zware last bevrijd werd en verbrak de
rode zegels. Haar handen trilden. Eerst
keek zij naar de ondertekening, want
het was de eerste brief van Gerard.
Toen las zij:
„Liefste Claire".
Zij herhaalde deze woorden fluiste
rend met tranen van geluk in de ogen.
„Een boosaardig noodlot heeft ons
van elkaar gescheiden, slechts enkele
uren na de dag, die voor mij de geluk
kigste van mijn leven was.
Direct nadat ik hoorde van het ver
trek van de „Meermin" schrijf ik je
deze brief, de wens uitsprekend, dat
je in goede gezondheid de nieuwe we
reld hebt bereikt met je vader, die ik
zoveel achting toedraag.'.'
Claire zuchtte diep en liet: de brief
zinken. Weer stroomden de tranen over
haar wangen.
„Ik wil je eerst verzekeren, dat ik
niets wist van het vervroegde tijdstip
van vertrek van de „Meermin", ook
hoorde ik pas later, dat jij en je vader
verplicht waren om te werken. Waarom
heb je me daarvan niets verteld? ik had
je stellig niet laten vertrekken als ik
dat geweten had, of ik zou ervoor ge
zorgd hebben dat jullie een dergelijke
verplichting niet hadden behoeven te
aanvaarden.
Ik ben blij, dat je vóór je vertrek
nog bij mij thuis bent geweest. Niet
lang nadat je deze brief ontvangt zul
je hier wonen als mijn echtgenote, ten
minste, wanneer je vader zijn toestem
ming voor ons huwelijk geeft.
Met mijn oom heb ik al menige woor
denwisseling gehad. Ik heb geprobeerd
hem ervan te overtuigen, dat hij onge
lijk heeft. Zijn antwoord was, dat elke
reder zo zou handelen.
Ik heb onmiddellijk stappen geno
men om het laatste examen, dat mijn
studie besluit, uitgesteld te krijgen, om
dat ik van plan ben eerst jou te komen
halen. Uitsluitsel heb ik nog niet ge
kregen, zodat ik je nog geen definitieve
datum kan opgeven van mijn komst. Ik
zal echter moeite noch kosten sparen
om zo snel mogelijk over te komen.
Deze brief heb ik op 20 April aan de
postmeester in Amsterdam ter hand
gesteld en richt hem aan de gebroeders
Feperill, wier adres ik niet zonder
moeite van mijn oom kreeg. Ik heb hun
tegelijk geschreven, dat zij, indien no
dig jou en je vader voor mijn rekening
geheel terzijde moeten staan.
Ik hoop van harte dat deze brief je
spoedig bereikt. Moge God jou en je
vader behoeden. Met deze zegenbede
beëindig ik deze eerste brief, die ik
aan jou schrijf.
Nogmaals geef ik je de oprechte ver
zekering, <lat ik je innig lief heb".
Clqire liep met deze brief in haar
hand langzaam naar buiten. Ze wilde
niet de kans lopen, dat iemand haar
zou zien. Een blos van geluk kleurde
haar wangen: Gerard had haar dus niet
vergeten, hij had niets geweten van de
vervroegde afvaart van de „Meermin"
(Wordt vervolgd
