Vrije mannen - maar uitgehongerd
en aan de rand der wanhoop
Mr. H. P. Marchant, tachtig
jaar maar strijdbaar en fris
Noorweg*
De laatste dagen vóór de komst
der Amerikanen waren moeilijk
Tegenwoordige politiek? Dat is maar
een dooieyissiesvreterij
avontuur
Res
Ik was geheim ageni in oorlogstijd (XXXVI)
Gesprekken met bekencje landgenoten
Nieuwe avonturen van Pim, Pam en Pom
m. w
Nederlands vliegtuig
beschoten?
Hei Radioprogramma
IDENTIE
Luchtlijn naa
wordt uitg
Meer post en mei
Weerbe
Wu HEBBEN NQGAL HONGER, die eerste dag in de schuilkeider van
Hannover. Sommige Duitsers hebben medelijden met ons en helpen.
Reeds de eerste nacht, zodra \ve liggen, komt een vrouw informeren, waar
wa vandaan komen. Wim, die nqpit' erg spraakzqam is, weet, dat ip >yel
zal antwoorden en gaat slapen. Ik sta op eu vertel haar urenlang in voor
zichtige bewoordingen was ons overkomen is. Ik vergeet niet er vooral na
drukkelijk op te wijzen, dat we totaal geen eten hebbep en weet haar daar
mee zo te roeren, dat er de volgende morgen voor ieder van oqs een snee
brood met boter klaar ligt.
AANVANKELIJK ziet het er naar
uit, dat dit alles is voor de hele
dag, maar Hoeben, die een zesde zin
tuig heeft voor het opsporen van eten,
vertelt me, dat de N.S.V. (een Nazi-
weldadigheidsorganisatie) de vorige
dagen brood en soep heeft uitgedeeld
en dat er een kleine kans bestaat, dat
ze dat vandaag weer zullen doen.
Ik vind die mededeling belangrijk
genoeg om de N.S.V.-kwartieren in
bunker nummer drie met meer be
langstelling te bekijken dan tot dus
ver. De organisatie is gevestigd in een
paar kamers, waarvan de eerste een
soort bureau, de tweede een zitkamer
voor het personeel en de derde een
kamer voor moeders met babies is.
Ik besluit de leeuw in zün hol aan te
vallen. Het is hoog tijd, dat er iets
gedaan wordt. Er moet dan maar weer
een hartbrekend sentimenteel verhaal
over ons lijden worden verteld
Daar ik in de waarde van aanschou
welijk onderwijs geloof, neem ik Wim
mee, die zonder moeite in tranen kan
uitbarsten. En dat is bij zijn algehele
physieke uitputting niet eens zo
vreemd. Zo gaan we samen de kamer
in, terwijl de anderen ons met hun
gebeden begeleiden.
,,Wa» wilnschen Sie?"
Ik sta tegenover een jong meisje
met een rond gezicht. Zjj is naar
schatting vijf en twintig jaar, zit ach
ter een bureautje, bedekt met formu
lieren en papieren en heeft in haar
ogen die onaangename, harde blik van
vastberadenheid, die goede Partei
leden eigen is.
„FrSulein, ik zou u willen vragen of
we hier wat te eten kunnen krijgen.
Mijn vriend en ik zjjn uitgeput en we
hebben in lange tijd geen behoorlijk
eten gehad. We staan aan de grens
van verhongering."
„Heeft u geen Marken, geen geld?"
„Geen van heide, Fraulein!"
„Dat moet uw eigen schuld zijn. Ik
denk, dat we niets voor u kunnen
doen!"
Ik werp een blik op Wim. HÜ ziet
er bleek en wanhopig uit. „Kijkt u mijn
vriend eens aan, Fraulein. Doet u ten
minste iets voor hem. Hij kan nau
welijks op zijn benen staan. Hij is nog
zo jong. Alstublieft, Fraulein, of
eh moet ik zeggen Gnadige Frau?"
„Neen, Fraulein!"
Het is opmerkelijk hoe een enkele
vraag sommige mensen totaal van hun
stuk kan brengen. Vrouwen zijn, ge
loof ik, over de gehele wereld precies
éénder.
„Kijkt u hem eens aan, Fraulein!"
Ze doet het en ziet Wims bleke ge
zicht, zjjn grote zwarte ogen diep in
hun kassen, zijn holle wangen, kortom
ze ziet het meest volmaakte beeld
van misère en honger. Tot overmaat
van ellende barst Wim nog in geween
uit. Eigenlijk is het op dit ogenblik
weinig of geen komedie. De jonge
vrouw kijkt mij aan en bloost.
„Bent u gevangenen?"
„Dat waren we, Fraulein!"
„Waar heeft u Duits geleerd? Wat
bent u van beroep?"
„Ik ben leraar, Fraulein. Bij ver
gissing in de gevangenis gekomen,
Beseft u wel hoe vernederend dat voor
mi) is? Ik heb mijn trots. Wanneer
het niet voor mvjn zes vrienden
was
„Hoor eens," zegt ze en wordt plot?
seling minder Partei-beambte en veel
meer jonge vrouw, zeer vrouwelijk,
zeer kwetsbaar, waar bent u?"
„Gewoonlijk net buiten deze deur,"
„Gaat u naar bunker zes, dan kom
ik naar u toe. Hoe heet U?"
„Van Leyden! En hoe is uw naam
als ik vragen mag?"
„Heinrichs." Ze gluurt naar twee
van haar collega's aan het andere
eind van het vertrek en vervolgt snel:
,,U kunt op me rekenen!" We sluiten
de deur achter ons en zjjn juist op weg
naar de anderen, wanneer Fraulein
Heinrichs naar buiten komt en me
roept: „Heyr van Leyden!" zegt ze en
bloost diep. „Moment hitte."
We lopen een eindje op. „Kijk eens,"
begint ze en probeert haar opwinding
te verbergen door een gezaghebbende
toon aan te slaan. „Wat ik voor u doe
heb ik nog voor niemand gedaan.
Maar met u heb ik medelijden. Op het
ogenblik hebben we werkelijk maar
heel weinig eten. Alles is ontwricht.
Wanneer er iets is, zijp de Ausiander
het laatst aan de heurt en als zij bij
de tafel komen is er gewoonlijk niets
meer over. Wanneer u nu naar bun
ker zes gaat, kom ik over een paar
minuten bij u, dan kunnen we verder
praten. Ik zal u wat eten van mezelf
prangen."
„Ik stel uw vriendelijkheid zeer op
prijs, Fraulein Heinrichs, zeg ik haar.
maar ik kan het niet aannemen. U
moet weten, dat mijn vrienden en ik
één zijn. We hebben samen geleefd en
geleden en nu eten we ook samen. Of
niet. U kunt me geen groter genoegen
doen dan mijn vrienden te helpen."
Die middag brengt ze brood en kof
fie voor ons allemaal. Ze geeft het
me onopvallend in een boodschappen
tas, die ik persoonlijk terug TOftpt
brengen. Ze belooft ons te zullen
waarschuwen, zodra er eten voor dc
algemene verdeling aankomt. En ze
houdt woord. Zelfs meer dan dat: ze
geeft ons voorrang. Voor de officiële
uitgifte begint, roept ze me by zich
en geeft me zeven pakjes Wurst-
brot, zodat we daarvoor niet in de
ry behoeven te staan.
En zo gaat het voortdurend. Deze
Nazj-juffrouw is voor ons oen engel
van liefde en goedheid.
jy[AAR ZIJ KAN ONS ALLE ZEVEN
ook niét 1?) liet leven houden ge
durende de week, waarin heel Hanno
ver in spanning op de komst der Ame
rikanen wacht. Daarom trekken we
er zelf op uit als zwervende bedelaars,
't Levert niet veel op, mqar alles is
meegenomen. Iedere calorie telt mee!
Als hl myn vrienden uitgeput in de
bunkers liggen heb ik nog juist kracht
genoeg om naqr het andere eind van
de stad te sloffen. Want vandaar komt
het wonderlijke gerucht, dat er
's nachts een voedselopslagplaats door
een voltreffer is yerwoest en dat 4e
bevolking uit de puinhopen mag red
den wat er te redden is. Het gerucht
biykt volkomen waar te zyn.
Wanneer ik op dp plaats kopt. waar
eens het gebouw gestaan heeft, zie. ik
iets, dat alleen maar vergeleken kan
worden met een reusachtige mieren
hoop. Het gebouw is volkomen met de
grond geiyk gemaakt, alles wat er
over is, is een zwarte opening in de
grpnd, waar eens de kelders waren.
Honderden mensen zijn koortsachtig
met spaden en houwelen agn het gra
ven tussen de duizenden blikken, die
meters hoog liggep. De meeste zijn
echter door de verzengende hitte van
het vuur gesprongen of gesmolten en
de inhoud is onherkenbaar. Maar er
schijnen ook nog goede blikken te zijn.
Blikken met vlees en groente!
Als ik aankom, zinkt mijn hart me
in de schoenen bij het ziep van die
kolkende mensenmassa, die meedogen
loos vecht om de blikken, die onder
het puin liggen. De mensen verkeren
in eén plunderwoede. Ze schijnen hun
verstand verloren te hebben en ik kan
niet genoeg moed opbrengen om met
mijn blote handen m deze kolkende
zee te duiken, ik ga zitten en kijk toe,
vlak by een man, die een zak met
blikken vult. Hy heeft succes gehad,
want hy kan zy'n buit nauwelijks dra
gen. Telkens, wanneer hy een blik op
raapt schudt hij het en luistert er aan
of hij de vloeistof kgn horen klotsen
en bergt het dan weg in zijn zak. Hij
bergt juist een zwaar gedeukt blik
op, wanneer ik hem toeroep: „Dat is
niet goed. Het is gesprongen."
Py vist het weer uit de zak op,
schudt bet en zegt: „Het is best! Kijk
maar!" en hy maakt het met zyn zak-
pies open. Het bevat groene peren,
klparbiykelyk in uitstekende toe
stand.
„Maar eten kan je het toch niet,"
zeg ik lieiy. .,t>p vefifc ia er by geko
men!"
Hij antwoqrdt niet, zet het geopen
de bljk op een zwartgeblakerde balk
en gaat door met graven. Hy gooit
nog twee blikken weg; hy gpoit ze in
mijn richting. Ik pak ze onnozel op en
zet ze op do balk naast de peren.
Pan houdt de man op met werken,
neemt zijn zak op zijn schouders, zegt
verbitterd „smerige buitenlander'
tegen me.
Het deert me niet. Ik hen moe en
wanhopig. Ik vecjit tegen mijn trots.
„Waarom ga ik piet paar iemand toe
en vraag om een enkel blik?" denk ik.
Maar ik kan er niet toe 'komen. In
onbarmhartige gedachten over dit
super-ras verdieRt neemt ik het open
blik peren in de hand en proef. Gelyk
ben ik weer wgkker! Het smaakt pri
ma. Ik proef weer en nogmaals tot
het blik leeg is. Ik schud de andere
blikken en hoewel ze niet klotsen, zo
als ze moeten doen, voelen ze veel
belovend zwaar aan. Op hopp van ze
gen steek ik ze in mijn zak en ga
terug naar dg bunker.
£)AAR HEERST een opgewonden
stemming. De Amerikanen zyn nog
maar vijftien kilometer weg en de
Partei-functionarissen hebben beslo
ten de stad niet te verdedigen. Het is
practisch zeker, dat we de volgende
tnorgen bevrijd zullen worden- Dat is
natuurlijk belangrijk, maar die blik
ken zyn belangrijker. We kunnen de
verleiding niet weerstaan ze te ope
nen, alleen maar om te zien of de in-
houd .nog goed is. Wel, het is 't heer
lijkste varkensvlees, dat we ooit ge-
zjjen hebben. Het zit jn een dikke laag
wit vet. We eten het maar ineens op.
Morgen komen de Amerikanen
en die brengen wel nieuwe blikken
mep!
TACHTIG JAAR WORDT MR. H. F. MARpHANT op twaalf Hy
woont in Ren Haag, waar hy tientallen jaren een politieke rol van be
lang speelde. Eerst als Kamerlid voor de Vrijzinnig-Democraten, toen als
minister valt onderwys, als hoedanig hij aftrad, toen hy, op hoge leeftijd,
toetrad tot de Booms-Katholieke kerk. „Nee," heeft hy my gezegd, „ik voel
niets YW stuk in dé krant, fk ben er npw «M» en vvat vporby is, is
voorbij-"
„Maar tacytig jaar is toch geen kleinigheid?"
„Och, kleinigheid
Enfin, ik belandde ten slotte toch op zjjn kamer, die kamér Vftj boeken
temidden waarvan hy het grootste deel van de dag doorbrengt.
„Lee§t n°g veel?"
„Bedankt voor 4e yelangsfeliittg, ik
doe niet anders."
„En schrijven?"
„Ik schrijf zolang ik leef. Ik heb de
gewoonte gehad op papier te zetten
wgt ik dgcht in m'n leven en (met
een gebaar naar een vó(ir hem lie
gende lijyige map) dat is uitgegroeid
tot een %ig boekwerk."
„En vroeger \yys u een groot lief
hebber van fietqen?"
„Nou en of, maar sin4® ik gemerkt
heb, dat ik daarmee m'n benen breek,
fjets ik piet meer. Ik zit maar het
liefst tussen m'n boekpn. Haar wordt
een mens heter van. Dqgr waait je
iets van aan ai® ie an dagplyks om 3e
jieen kijkt en ziet wat er gebeurt."
„Pat zint u niet erg?"
„Och, wat zal ik zeggen. Ik hen
gezegend met een grote voorraad hu
mor. En er gebeuren een massa grap
pige dingen in de wereld. Zoals nu
weer die geschiedenis met die zoge
naamde Commissie van Goede Dien
sten. Ais die mettsen zich daar op
houden met mejsjps yan plei?ier, dan
is het hehoorlijic, dat ze In de krant
komen. Als ze 't goed gedaan hadden,
zouden ze ook op de voorpagina's zijn
verschenen. Al met al is de situatie
in dp na-ooripgse wereld zp, dat als
ik yoprgaed myy ogen sluit, ik mét
voile gemoedsrust kan eeggen „Adieu
geachte landgenoten"."
„Pw Kamertyd is Wel de mPPiste
tijd nit nw leven geweest?"
„De aller mooiste. Och, hoe ging dat.
Er gebeurde npg es wat, Wy hadden
de gewoonte alles onderste boven
halen en op z'n kpp te SP'tpn, als ons,
in het regeringsbelei4, iets niet aan
stond. Daarhij vergeleken is het tegen
woordig maar een dooievissiesvreterii,
zoals ze wel eens zeggen. ?e staan
zo'n beetje in de houding met Je hand
aan de pet en ze zeggen: Wat is er
van uw orders meneer? Daar heb je
al die ellendige toestanden tegenwoor
dig van. Deze regering is een stuk
beter dan de vorjge, maar het nare
is, dat je altijd de beroerd gebleken
elementen houdt. En wat zich vroeger
'Mi ,'nlAo
zo rood als een kreeft noemde, draagt
tegenwoordig het koffertje voor da
kapitalisten."
Militant hlyft de heer Marchant,
ondanks z'n jaren.
De Hoge VelywP,
Er is één punt, dat hom niet alleen
handen vpj werk, maar ook dagen vol
strijd geeft: De Hoge Veluwe.
Hij vertelt: „U weet hoe dat gegaan
is. Indertijd bapd mevrouw Krqler de
kunstverzameling op de Hoge Veluwe
aan de staat aan en kreeg ik, als
minister van Onderwijs van de n.v.
Wilhelm Muller Co., waarin het be
zit van de Kröllers was ondergebracht,
het aanbod, om het landgoed met 4e
erop staande gehouwen voor de Staat
te kopen. Er was acht ton voor nodig.
Dat geld hebben we gekregen uit een
potje, dat op het ministerie van Fi
nanciën was achtergebleven als res
tant van de Ned. Uitvoer My (N.U.M.)
uit de eerste wereldoorlog.
Met dat geld is de Hoge Veluwe
voor de Staat gekocht. En er werd
een onafhankelijke Stichting van ge
maakt. Er kwam een dagelijks be-
145. Yóbr Pipi goed weet, wat er
gebeurt, schiet hij met een daverende
klap tegen een boom op. Door de
schot tuimelen alle 4ieren door elkaar.
Gelukkig gebeuren er geen verdere on
gelukken. Alleenis het hele club
huis vernield en in stukken uit elkaar
gevallen.
146. Zonder iets te zeggen stargp
Pim, Pam en Pom elkaar aan. „Zijn
jullie allemaal nog heel?" vraagt Pim
ein4elijk aan zyn vriendjes. „Ja, wy
wel", zegt Kpbus, „maarops club
buis niet!" „Ach, dat is bet minste",
roept Pim alweer opgewekt. „Hap
Stuur, wgarvan ik op dringend ver
zoek vgn mevrouw Kröller het voor
zitterschap op mij nam. Ik had er he
lemaal geen hehoefte aan, omdat ik,
als minister, de handen vol had. De
Statyten bevatten de bepaling, dat ik
voor het leven benoemd was.
Naast dit dageiyks bestuur stond
een algemeen bestuur vgn 5Q leden,
dat als een soort parlement fundeer
de. Het moest begrotingen goedkeu
ren, zich uitspreken over vervreem
dingen en dergelijke zaken en hield
o.m. contact met het maatschappelijk
leven, doordat Vertegenwoordigers van
tal van organisaties er zitting in had
den, Toen de oorlog kwam, waren we
bang, dat de Hoge Veluwe door de
Duitsers vernield zou worden. We
hadden in 1942 de beer Van Deven
ter als secretaris-penningmeester. Hij
was „goed met de Duitsers". Door
middeling van de vroegere Duitse
gezant in Den Haag, graaf Von Zech,
wist hy gedaan te krijgen, dat „de
Hoge Veluwe" in de goede zorgen van
de Pmtse Webrmacht vyerd aanbevo
len. Maan de bezettihgsautoriteiten
vonden het Stichtingsbestuur veel te
log en zij gingen zich toen met de in
terne zaken hemoeien, ook al, omdat
Ik in bun ogen piet de minste genade
kon Vinden. Ze besloten eenvoudig de
Statuten te veranderen, schaften het
algemeen bestuur af en benoemden
Van Deventer als nieuwe voorzitter,
omdat ik me terugtrok, daar ik
meeyde, dat zolang de Duitsers de
baas waren, de hele boel by hem bet
veiligst zou zijn. Ik geloof wel, dat hy
goed werk voor de Hoge Veluwe heeft
gedaan. Na de bevrijding werd hij
prompt opgesloten, maar wie toen
dacht, dat de regelingen, die in 1942
getroffen waren, golden voor de tijd,
dat de Duitsers de baas waren, kwam
bedrogen uit. De heer Schermerhorn
deed of er geen Stichting bestond en
het gebied Ryks eigendom was. Hg
woonde er, gaf er grote maaltijden,
o.m. aan de bruine kerels, die in fndie
zoveel spektakel maakten en hy be
handelde de Hoge Veluwe als een soort
dictator. In 1946 werden de statuten,
op de manier van 1942, npg eens ge
wijzigd. Toen werd de C. d. K. van
Gelderland, jkr. l^uarles van Ufford
voorzitter.
„Allentaal onzin".
Doordat ijf ijverde vopr een herstel
van de toestand van vóór de oorlog
zijn er ajlgrlei S®Hke dingen over mij
verteld. Ze hebben gezegd, dat ik niet
langer in de Oornelis Joistraat 68,
maar op de Hoge Veluwe wilde wonen
en dat ik zulke machtige profijten uit
het landgoed trok. Allemaal onzin. De
tyd, waarin de mensen loeren op de
best betaalde baantjes, als ze politiek
bedrijven, beleven we nu. Vroeger werd
daar niet aan gedacht. Maar goed. U
begrijpt, ik ben er de man niet naar
om dat op me te laten zitten. Er tae-
staat een Raad voor Rechtsherstel in
Nederland. Die moet rechtzetten, wat
de Duitsers kromtrokken. Daarvoor
hebben we nu de zaak van de Hoge
Veluwe aanhangig gemaakt. Binnen
kort zal ik er zelf in pleiten by de
behandeling. Wij vorderen: vernieti
ging van de onrechtmatige Statuten
wijziging van 1942. Gaat dat door, dan
vervalt vanzelf (je wijziging vgn 1946
en kan de Stichting „Het Nationale
Park de Hoge Veluwe" voorshands
weer onder het eigen Stichtingsbestuur
gebracht worden."
Dat. is voor bet Ogenblik mr. Mer
chant's oude passie. Zij heeft tevens
gemaakt, dat by over de tegenwoor
dige regeerders niet erg te spreken is.
Een gebeim maakt bü daar niet van.
„Ik ben nog uit de tijd yan Troelstra
Hij woonde hier vlak achter, 't Was
een groot vriend van me, al waren
we het niet aityd eens-"
Naar verluidt zou een Npdarlaggf
vliegtuig hoven Albanië beschoten Hin.
De H8M deelt naar aanleiding daw-
van het volgende mede:
Indien het bericht juist is, zou dit
het vliegtuig moeten zün, dat gechar
terd was ten behoeve van het Inter
nationale Hof van Justitie.
Bedoeld toestel is op 23 Januari ngar
Albanië vertrokken met deskundigen
van enkele neutrale landen aan boord,
die een onderzoek ter plaatse zouden
instellen naar aanleiding van de „zaqk
Straat Korfoe".
Het toestel, een Dakota, de PH-TCL,
onder gezagvoerder Van der Krouwei,
is gisteravond op weg naar Arasier-
dam normaal op het vliegveld te Ronte
£ei®nd en zou heden vandaar naar
Amsterdam vertrekken- Om kwart
over twee wordt het op Schiphol ver
wacht.
VERHUIZING OP SCRIFHOL.
De afdeling Passage op Schiphol 1»
gisteren van de houten barak, waarin
het nieuwe stationsgebouw. De barak
zal over enkele weken worden afge
broken, waarmee dan weer een deel
van de „Vrijheidsstraat" zal zyn ver
dwenen.
HET WERELDVAKVEBRQND.
De bestuurscommissie vtro de We
reldbond van Vakverenigingen heelt
jn een resolutie het voorstel van het
Britse Vakverbond (TUC) dat het we
reldvakverbond zijn activiteit een jaar
lang zal opschorten, verworpen.
De afgevaardigden van Scandinavië
en Australië onthielden zich van stem
ming over de resolutie. Er werden
geen tegenstemmen uitgebracht.
HILVERSUM T, 301 m Nieuwsberichten
om 7. 8 en il uur KRO: 6,00 Ópers-
aria's en volksliederen 6,29 Sportprsat.le
8,30 Voor de strijdkrachten 7,lS Een
kwertiertjq guitaar 7,30 „Dit is leven"
7,45 Niwin-klanken 7,5e Rubriek van
de Wederopbouw 8,05 De gewone tpén
8,12 „Mannen in de achterhoede" (Hoor
spel) 10,37 Actpaiiteiten 10,<5 Avond-
gebed 11,15 Mgria-gezangen (1,13 Gfa-
mofoonplaten
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 6 8 en li uur AVRO: 6,15 Tom
l.nch (piano) 6,3o CJramofoonpiaten
7,0c „Met de eendracht op avontuur"
7.10 Gramofoonplaten 7,IS Vlotter Frans
leren spreken 7,30 In stijgende lijn
8 05 In het Radio-Zoekiicht 815 Bonte
Dlnsdaggvondtrein 9,30 Avro-allerlel
a.35 Brieven over hersengymnastiek —8,45
Buitenlands overzicht 10,00 Pierre Pel-
la's parade lp,3p Duetten-avond 11,15
Avondconcert
VOOR WOENSDAG
HH-VkUevM l, 301 m Nieuwsberichten
or.t 7, 8, 1, 7, 8 en lt uur NCRV: 8,13
Te deum laudamus 1,15 Mandoline)»
6.30 Opze Nederlandse koren en corpsen
6,30 Voor de Strijdkrachten 7,15 Prik-
kebeen 7,30 Het actueel geluid 7,45
Engelse les 8,05 Programma-proloog
P.15 NCRV-koor 8,45 Ferdinand Huyk
(Hoorspel) 9,30 Trio-Fantasia 10,00
Hepri Tpmast dirigeert het Concert
gebouw-orkest 10.25 Gramofoonplaten
10.45 Avondoverdenking 11,15 Gramo
foonplaten 11,20 Dr A J v d Graaft
11 35 Slot-accoord
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
oir. 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur VABA: »,1»
Filmselecties 13,38 The Kilima Hawaiians
1,20 Metropole-orkest 3,30 pe Regen-
Loog 6,20 Cowboy—Rhapsodie 5,30
Vraaggesprek 7,00 Lezing 7,15 Nieuws
uit Indonesië VPRO: 7,30 Voor de jeui
7,45 Lezen in de BÜbE VARA: ?i„
Dingen van de dag 8,15 Socialistiscl
nieuws 8,20 Qpera-concert 9,20 Treur
spel 10,15 InCs Carrillo piano 10,45
Vgn boek tot boek 11,15 De hit-kit
1145 Rustige avondklanken
Hij wendt zich met 'n gliml&el) at
„Gegroet" zegt z'n felle stem. „Het
was me hoogst aangenaam. Er is geen
feest op 12 Fehruari, daar hou ifc Biet
van. En m'n vrouw ook niet. We zyn
beide zo gezond als vissen. Da's eén
groot geluk."
lb
IN DE
DOOR
TJEERD AOEMA
Heb je wel eens gehoord van de be
duchte vendetta?"
„Ik wou, dat ik jou fantasie bad",
zei Steensma bewonderend. „Ik vefï
zeker je plechtig, beste kerel, dat er
geen enkele vrouw in het spel is".
„Dan geef ik het op", zei Storm moe
deloos, „Zeg maar wat je wenst en be-
sclulc maar over mü, Zal ik dan mijp
spullen morgen maar l)ier taten bi en
ger,?"
„Je zult er me een groot genoegen
mee doen", zei Steensma.
„Huisbewaarder van meneer de ba-
ion", spotte Storm.
„En gratis mooie kamers met vol
ledige bediening", vulde gteensma
ernstig aan. Het enige dat ik van je
vragg, Storm, is, dat je een klein
plaatsje voor mij openhoudt ais ik on
verhoopt eens even in mijn eigen vei
lige huis wil vertoeven".
„De gast in eigen huis", zei Storm
„Een prachtige titel voor een toneel
stuk."
„Lach er maar niet om", zei Steens-
ma ernstig. „Ilc verzeker je, dat er
wat mij betreft, niets te spotten of te
lachen valt. Ik wilde, dat ik evenveel
kans had- op de honderdduizend uit de
eerstvolgende trekking van de staats
loterij als jij binnen drie maanden op
mijn meubels en mijn boeken".
„Ik wou, dat je maar niet. zo ellen
dig mysterieus was", antwoordde de
journalist, „Waarom speel je geen open
kaart? Ik zou je misschien op ver
scheidene manieren kunnen helpen".
„Ik heb je reetjs verteld", zei Steeps-
tpa. „dat ik myn wpprd gaf, dat ik er
niet over zou spreken".
„Goed", zei Storm berustend, „dan
zal ik je er niet meer naar vragen".
„Ja kunt ma aap pieizier doen" zei
Steensma. „door mij morgen zoge
naamd naar de tyein te brengen. „Ik
zal in het station wel een kaartje
naar Delft of naar Leiden kopen, 't Is
maar, dat juffrouw Van Lunteren, die
misschien ook op het perron zal ver
schijnen, aan iedereen kan vertellen,
ciat ik werkelijk vertrokken hen".
„Zoals je verkiest", zei Storm luste
loos. „Heb je nog andere laatste wil-
ien?"
„Doe niet zp somber", zei Steensma
glimlachend. Denk er maar aan, dat
ik je over drie maanden, a}s aPes ach
ter de rug is, misschien huivering-
Lekkende copie voor je courant zal
kunnen leveren. En ga nou mee de
stad in, want ik moet jullie admi-,
nistratie even opbellen".
„Waarvoor moet je de courant heb
ben?" vroeg Storm. „Wou je misschien
toch de benoeming....? Dan moet je
ie moeilijk een kaartje naar Voor
schoten of naar Rijswijk nemen. Ik
moet vanmiddag helaas naar een ver-
grdering v;\p het rundveestamboek,
maar om vier uur zal ik wei present
kunnen zijn. Strookt dat met je mys
terieuze plannen?"
Uitstekend", zei Steensma glim
lachend. ..Tot ziens, ouwe jongen".
Na da lunch rekende hij met «jn
hespita af en betaalde haar de kamer
huur voqr het eerstvolgende kwartaal
met de mededeling, dat zij de heer
Storm in die tijd als zijri gast moest
beschouwen.
Tegen vier uur kwam deze enigszins
nerveus opdagen.
Hij gruwde nog van de rundveever-
gnaering waar een vervelende spreker
eindeloze statistieken over de invloed
der tuberculose op de melkgift en het
vetgehalte had voorgelezen.
„Ais jo misschien nog eens opnieuw
vprdt geboren moet je nooit reporter
worden, beste kerel, Negen-en-negen
tig procent van aPe vergaderingen,
die je moet bijwonen zijn gruwelijk
vervelend. Ik heb deze hele week nog
niagr één bijeenkomst verslagen, waar
ijc me op mijn gemak heb gevoeld"
..Die van de hondenfokkers?" infor
meerde Steensma.
„Nee", zei Storm, „de banketbak
kersbedienden. Ze hadden een twee
jarige cursus achter de rug en een ex
positie van J werkstukken gehouden.
Op de avond, dat ik er was hebben
we gezamenlijk alle pronkstukken op
gegeten",
„Al'me juffrouw Van Lunteren",
zuchtte Steensma,
„Waarom?" informeerde Storm ver
baasd.
„Omdat ze in plaats van een matig
jongmens, drie maanden lang een roof
dier in pension krijgt", verklaarde
Steensma lachend. „Heb je mijn kaart
je al gekocht?"
„Alles prima in orde", verzekerde
Storm. „Hier heh je een biljet naar
Leiden. Ik heb maar eerste klas ge
nomen, want dat past beter bij je
hoge pqgitie. Ik heb eerst gepypbeerd
er een naar Voorschoten te kopen,
omdat de inboorlingen je daar waar
schijnlijk niet zullen herkennen, maar
c'e machinist schijnt er iets tegen te
hebben om daar te stoppen, wat ik
me trouwens wel kan hegrijpen.
Leidep is je eerste halte. Als jk jpu
was ging ik er maar wat in de buiten,-
wijken wandelen of anders zoek je je
Loost maar in een of ander landelijk
catétje. Wie weet of de dochter van
de herhergier daar je hart niet ver
overt en nog verandering in je myste
rieuze plannen kan brengen".
„Reken daar maar niat op", waars
schuwde Steensma glimlachend. „Heh
je ook al peronkaartjes ingeslagen?"
„Een hele massa", zei Storm, een
handvol kaartjes uit zijn broekzak ha-,
lend. „Ik weet niet hoeveel van onze
robele vrienden er vanmiddag komen
ppzetten, maar ze kunnen allemaal
gratis een perronkaartje van me krij
gen. De Ri4der en Van Veerep zullen
hun dagelijkse borrel in de soos wel
in de steek moeten laten, maar dat
moeten ze maar eens voor je over heb
ben. Je vertrekt niet elke dag naar
Parijs. Ben je misschien nog gesteld
op treurmuziek of bloemen of zo iets?
Zeg 't aan Storm en 't komt in orde".
„De bloemen en de muziek moet je
piaar 4rie maanden uitstellen", zei
Steepsma, „als er tenminste dan nog
iets yan me te vinden zal zijn, waar
ia een krans naast zult kunnen leggen".
„Eeb pessimist ben je altijd ge
weest", constateerde Storm, op zijn
horloge kijkend. „Ben je gereed voor
de grote reis, waarde vriend? Het
wordt tijd, dat we vertrekken".
„Dan ga ik afscheid van mijn hos
pita nemen", ?ei Steensma ernstig
Wordt vervolgd.
BUREAU
ADMINISTRAT
Voordam 9, Tel
Postgiro 18729
REDACTIE
Achterdam 20, Tc
Directie:
J. BIJLSMA en C.
Geen aggressic
ol militaire
Noorwegen heeft ee
Konden op de Rusetsc
om verduidelijking v
standpunt ten aanzien
atlanUHch pact werd
Hierjn wordt gezej
„natuurlijke zaak is
als zeevarende mogeni
Atlantische Ooeaan
waarden te onderzoel
gelijke deelneming at
tisch pact. De nota d
ln verzoenende termei
klaart de gelegenheid
dat Noorwegen zyn c
de veiligheidsproblem
jet-regering kan med<
gen had gehoopt, da
genoeg zouden zijn
held te verzekeren,
echter niet vervuld. I
daarom naar regional
zien ln het kader der
de jongste Scandinavi
gen mislukt waren w
wegen nodig geworde
te onderzoeken tot hi
een regionaal vi
waaraan aan de Atl
gelegen landen deelni
Naar w(J vernemen
van de luchtverblndii
Batavia Glans het volg
meld: De machin,
avond 19 uur van
Kahrtoum en Mauri
vla vertrekt is de Con
onder gezagvoerder R
stel zal vier ton post
de ervaringen van de
zagvoerder De Haas mi
is het mogelijk om ééi
mee te nemen dan op
De machines, die Vri
s-s. naar Batavia zulle
elk twintig passagiers 1
uit volgt, dat boeking
ding AmsterdamBata
mate weer mogelijk i,
niet vast, welke route
de twee toestellen zuil
Correcties W
grens nog v<
Naar vernomen woi
steld begin komende
een slotbijeenkomst te
werkeommissie der ze
inzake wijzigingen vai
grens. Op deze bijeen
oificieel communiqué
opgesteld over een ac(
zes mogendheden ten
scheidene kleinere te
gingen en een offic
moeten worden ingest,
voeren van deze wijzii
Ten aanzien van de
waarover in de Prov
ting van Limburg gis
informaties vroegen,
Jos. Maenen medege
grenswijzigingen, waa
gaat, inderdaad besch
dat die slechts beschot
den als voorlopers va
nitieve wensen.
Prins Bernhar
Engelse r<
Met zijn partieul
Z.K.H. Prins Bernha
van Soesterberg naar
gen De prins zal de
Hertog De Beaufort,
van de Engelse Konii
hoge gasten was bij
plechtigheden van K
Hertog De Beaufort is
Engelsen, die nog ei
houdt. Het doel van 1
zoek is kennis te nen
ciale voorbereidingen,
worden voor en de t
Engelse Olympische
Hippische sport. Var
speciale jachtrit ter
op het programma.
De Prins, die het
stuurt, is vergezeld
J. J. L. Baron, van
Nederlands Olympisch
dag keert Prins Bernl
land terug.
MOHAMMEDAANS C
ABD EL
Abd El Krim, de li
rokkaanse verzet te:
Spanje van 1921 tot 1£
om als voorzitter het
congres te leiden, dat
Karatsji zal worden g
Verwachting, geldig
dagavond: Weinif
Droog weer, zwakk
nacht en vroege c
en vooral in het Z
het land op vele p
vorst, in de namidd;
iets boven het vrie
