De Vreugde van de Haai De Pluimveehouder Sartre overdenkt het Joodse vraagstuk DE HALFBROER VAN HITLER: Eerste Kamer heeft weinig critiek Liefdadigheidsvereniging werkte te eigen bate over wijlen Adolf Sportprogramma Het nieuwe boek DONDERDAG I MAART EAN PAUL SARTRE is een van de existentialistische Franse filosofen, die zich door zijn wijsgerig en litterair werk na de oorlog een snelle beroemdheid heeft verworven. Men moge over het gehalte van dit werk oordelen zo men wil; vast staat echter dat zijn gedachen ingeslagen zijn bij duizenden. Het eigen lijke van het mens-zijn ziet hij in de vrije daad. De mens wordt niet gemaakt door aanleg en omstandigheden. Neen, de mens die werkelijk mens is, maakt zich zelf. Iedere maal opnieuw kiest hij vanuit de toestand, vanuit de staat waarin hij zich op dat moment bevindt. Wie aait deze keus wil ontlopen, is geen mens meer. Hij heeft zijn humaniteit verloren. Nu berust de aantrekkingskracht van deze abstracte gedachten daarin, dat Sartre erin geslaagd is in zijn romans en toneelstukken aan de vrijheid van de mens, en aan zijn vlucht voor de vrijheid een zeer concrete inhoud te geven. Daardoor wordt zijn vrijheidsfilosofie benauwend realistisch. Sartre spreekt de mensen direct aan. Het is alsof hij naar zijn lezers wijst: Juist u bedoel ik! Deze bewogen, realistische vrijheidsfilosofie vinden we nu ook terug in zijn „Overdenkingen over het Joodse vraagstuk", een werkje dat in het Nederlands vertaald is onder de wat onjuiste titel „Portret van een antisemiet (uitg. A. A. M. Stols, Den Haag). Dit artikel bedoelt over dit werkje iets naders te zeggen. £EN ANTISEMIET is iemand, die het ongeluk van zijn land of zijn eigen ongeluk geheel of gedeeltelijk toe schrijft aan de tegenwoordigheid van Joodse elementen in de gemeenschap. Hij wil in deze toestand verbetering brengen, door de Joden enkele van hun rechten te ontnemen, door be paalde functies voor hen te sluiten, door ze uit het land te verwijderen, of door ze kortweg uit te'roeien. Mag men nu zeggen, zo vraagt Sartre zich af, dat dit een opinie is, een mening waarin men kan verschil len met een ander? Kan iemand zich van de moeilijkheden, die hier liggen, almaken, omdat over opinies, evenmin als over smaken, te twisten valt? Neen, dit is onmogelijk. Wie anti semiet is, heeft met zijn hele persoon een definitieve keuze gemaakt. Een keuze, die hem, naar wij zullen zien, stempelt tot misdadiger, tot een on mens, een niet-mens. Hoe komt de antisemiet tot zijn keus? Zijn het historische gegevens, die zijn keus bepalen? Neen! Want geen enkel historisch gegeven, dat de antisemiet aanvoert, houdt stand voor de critiek. Het is onmogelijk licha melijke kenmerken op te sommen, die voor alle Joden gelden. Het is onmo gelijk karakterkenmerken te noemen, die met zekerheid bij iedere Jood zou den zijn aan te treffen. De antisemiet gaat niet af op feiten, maar op ge voelsargumenten. Hij wil haten. In de haat heeft hij een vreugde. Het is de idee Jood. die hem tot antisemitisme brengt. Als de Jood niet bestond, zou het antisemitisme hem uitvinden. Het antisemitisme is de haat van de burgerman, die op de vlucht is voor zijn eigen zelfbewustwording. Hij ziet in de Jood altijd en onder alle om standigheden de geest van het kwaad. Daarom wil hij met de Jood, die hij zelf schept, nooit samenwerken. Hij wii hem slechts vernietigen. Op deze wijze strijdt de antisemiet -niet voor het goede; hij wil slechts het kwade uitroeien. De antisemiet is voor ieder een bang, behalve voor de Jood. Hij vlucht voor ieder; maar hij durft sa men met anderen wel een Jood af te ranselen in een stille straat. Eigenlijk is de antisemiet bang om mens te zijn. Hij vlucht in de haat. Het is nog erger. De antisemiet wordt bekoord door al het gemene en lage, dat hij aan de door hem ge maakte Joden toeschrijft. Hij is een sadist. Een misdadiger. Maar omdat hij in de maatschappij getolereerd wordt, en zelfs een beetje ontzien, is hij een witte misdadiger. Om al deze redenen is het antisemitisme geen opinie, maar een levenshouding. Het is de levens houding van een lafaard, die aan een door hem zelf geschapen mensengroep al het gemene verwijt, dat in zijn eigen hart leeft. Wat is een joocP We zinspeelden er al op: een Jood is niet iemand van een bepaald ras. Stellig, er zijn bepaalde erfelijke li chamelijke ëigenaardigheden, die we bij Joden vaker, maar niet altijd aantreffen. Maar bovendien is het on mogelijk aan een vaag biologisch be grip een reeks negatieve karakter trekken met stelligheid te verbinden. Zo min als een Jood Jood is door zijn lichamelijke kenmerken zo hij ze heeft zo min is hij dat door de godsdienstige of sociale gemeenschap, waarin hij zou leven. Deze beide vor men van gemeenschap zijn in zijn 25 eeuwen van martelaarschap reeds lang verloren geraakt. De Jood heeft geen geschiedenis, hoewel het Joodse volk een van de oudste volken is. Noch lichamelijke kenmerken, noch de een of andere vorm van gemeen schap maakt de Jood tot Jood. Neen: Jood is ieder, die door een ander voor Jood wordt gehouden. Zo leeft een Jood in de toestand van het Jood-zijn. Het in de toestand van het Jood-zijn verkeren is het enige, wat de Joden samenbindt. Men vindt bij de Jood een bepaalde wijze van zijn terug: hij eet ais Jood, slaapt als Jood, spreekt als Jood. Als Jood wordt hem een be paalde reputatie toegekend. Alle Joden worden aangepast aan het portret Jood, dat men al heeft, aan de idee Jood. Men ontzegt de Jood de typisch nationale waarden- zo heeft hij b.v geen deel van de geestescultuur van „onze gouden eeuw. Hij is een vreem deling, die niet geassimileerd kan worden. Zo is een Jood ieder, die in de toe stand van het Jood-zijn gedrongen wordt. Waarachtigheid of onwaarachtigheid? Hiermee is de absurde toestand van de Jood getekend. Hoe zal de Jood zelf nu vanuit deze hem opgedrongen toe- stahd handelen? Daarbij staan hem twee wegen open. de onwaarachtig heid en de waarachtigheid. JEAN PAUL SARTRE De onwaarachtige Joden proberen te ontsnappen aan hun toestand van Jood-zijn. Sartre tekent nu drie wegen ter ontsnapping, die vaak gebruikt worden. De eerste ontsnappingspoging is de weg der intellectuele analyse. De Jood is bang om Jood te schijnen, zo dra hij met niet-Joden samen is. Hij bekijkt daartoe zichzelf als het ware van buiten. Hij objectiveert zichzelf. Hij wil niet meer Jood zijn, maar mens, mens onder de anderen. Uit angst voor zijn Jood-zijn wordt hij tot antisemiet. Hij speurt naar de Jood in zich zelf. Maar juist door dit voortdurend naar zichzelf op zoek zijn, door dit steeds weer zoeken van het Joodse in hem dat hij ontvluchten wil, maakt hij zichzelf tot Jood. De onwaarachtige Jood maakt in zijn in tellectuele zelfanalyse zichzelf. Zo bindt deze weg ter ontsnapping hem nog vaster aan Zijn Jood-zijn. Vele Joden zien de absurditeit van hun toestand. Daarom kiezen sommi gen een andere weg, die van het maso chisme, het zichzelf als ding zien en als ding laten behandelen. Zij zijn het vechten mee. Zij willen vrijgesteld zijn van de strijd en de verantwoor delijkheid. Zij worden het willoos object van de progroms Zo vlucht de een voor zijn Jood-zijn door mens te willen worden, de ander door ding te willen worden. Er is nog een derde weg, die van het rationalisme, van de redelijkheid De rede is het best verdeelde ding ter wereld. De rede is universeel. De rede kent alleen maar het abstracte en het algemene. De rede kent geen Nederlandse en Joodse~waarheden, maar slechts alge meen geldende waarheden. Dit alge mene, abstracte, zuiver menseiiike zoekt de Jood. De rede wordt hem het instrument, om het algemeen mense lijke te vinden, om daarin zijn Jood zijn te verliezen. En de weg der waarachtigheid? Deze weg betekent het bewust leven in en vanuit de toestand van het Jood zijn. Dit is de koninklijke, maar uiterst moeilijke weg van de vrijheid. Juist omdat dit de weg van de vrijheid is, kan hij niet beschreven worden. Maar kiest een Jood om Jood te zijn. dan is dat in onze, van antisemitisme door trokken maatschappij, de weg van het martelaarschap. Maar desondanks, zegt Sartre, zijn er meer waarachtige Jo den, dan waarachtige Christenen. Een oplossing? Zo hebben de „Christenen" de Jood gedwongen tot zijn absurde dilemma tussen waarachtigheid en onwaar achtigheid. Want de „Christenen" heb ben de Jood gemaakt, en nem deze keus opgedrongen. Is er een oplossing van dit complex van absurditeiten? Sartre ziet de oplossing in een con creet liberalisme Dit houdt in dat de Joden als Jood worden opgenomen in de natie. Dus niet als mens, maar als Jood! Hun eventuele lichamelijke of geestelijke kenmerken moeten oprecht worden aanvaard. Nog scherper geformuleerd: het Joodse vraagstuk is niet een vraag stuk van de Joden, maar van de Christenen". Wij hebben de Jood ge maakt. Zodra wij deze misdadige hou ding laten varen, zal het Joodse pro bleem zijn opgelost. De heer B. S. te V. - Neen, huisvesten van kippen in een met stro gedekt tochtvrij verblijf waarin ook koeien en varkens zijn ondergebracht, is 's win ters niet goed. De ruimte, waar de kippen zich bevinden moet zó zijn, dat de stallucht geen invloed op ze kan uit oefenen. U schrijft dat uw kippen 15 tot 20 ons wegen, maar niet welk ras u houdt, zodat wij niet kunnen zeggen of ze het juiste gewicht hebben. Als u wilt weten of uw dieren te vet zijn, kunt u ze het beste van achter betas ten. Als het daar hard en stijf aanvoelt, zijn ze inderdaad te vet. Het moet daar soepel wezen. De heer W. D. H. te W. Aan een electrische broedmachine zijn vele voordelen verbonden: 1. Men kan de machine zelfs in een vertrek plaatsen, waar levensmiddelen bewaard worden. 2. De temperatuur blijft gelijkmatiger, omdat men geen gepruts heeft met korsten op katoentjes. 3. de electrische lamp walmt niet, dus een veel meer propere gang van zaken. Mevr. H. v. d. W.-B. te Z. Reeds enkele keren schreef ik over kalk- poten bij pluimvee. Soms krijgen de kippen ze ook, doordat ze een kloek met kalkpoten tot moeder hebben ge had. Als de gele poten van uw leg horns er gaan uitzien alsof er grijze slik aanzit, kunt u die poten eens in smeren met pure vruchtboom-carboli- neum. Dit steeds herhalen tot de po ten volkomen geel en zuiver zijn. Herts hoornolie is wel goed, maar minder aan te bevelen door de vieze boel, die het veroorzaakt. Langzamerhand is het verse groen voer, dat onze hoenders zo nodig heb ben, zeer schaars geworden en moe ten zij zich behelpen met suikerbieten, wortelen, knolrapen e.a. Wel niet te versmaden doch zeker niet zo goed als geschoten haver of gerst. Karnemelk is een uitstekende drank voor volwas sen hoenders en ook voor kuikens. Ernstige kuikenziekten kunnen juist met karnemelk worden bestreden. Kar nemelk verzuurt ook niet. En de die ren nemen er in tegenstelling met volle melk niet te veel van. Kellner die van tuinieren houdt Niet best te spreken (Van een medewerker in Duitsland) In Hamburg: staat een kleine villa met een tuintje voor de groene deur. Voor het raam hangen witte gordij nen, staan bloempotten vol geraniums. In de tuin staat een hondenhok. Kin deren spelen in een zandbak. De bel gaat over. De deur wordt geopend en een vrouw van middelbare leeftijd vraagt: Wie bent U, wat wenst U? Ik zou graag Alois Hitler spreken. Even later zit ik tegenover hem, de halfbroer van de „Führer". Hij doet wat verontrust en -toont zijn papieren: zijn certificaat van zuiverheid, zijn .pas" voor Hamburg, zijn toestemming om de naam te veranderen Zelfs Prof. rema gematigd (Van onze parlementaire redacteur) Dc regering, die met tien ministers in de Eerste Kamer was aangetreden om de politieke beschouwingen over de Rijksbegroting voor 1949 aan te horen, kan dubbel en dwars tevreden zijn. Met uitzondering van de CPN is gèen van de sprekers, die tot nu toe aan het woord kwamen haar afgeval len, zelfs de AR prof. mr. A. Anema niet. Doch ook prof. mr. A. N. Molenaar, buitengewoon hoogleraar in de sociale wetgeving, lid van de VVD; mr. G. J. D. Kropman (KVP) oud-wethouder van Amsterdam, en mr. dr. G. Kolff (CH) hebben het dr. Drees en zijn mannen niet lastig gemaakt. Er waren natuurlijk gradaties; voor al bij de bespreking van het Indonesisch beleid kwam dat tot uiting. Prof. Ane ma stemde het tot voldoening, dat we thans een nationaal kabinet hebben, iets dat de A.R. partij altijd gewenst heeft. Hij hield echter nog een slag om de arm, toen hij zeide. dat hij nog geen definitief oordeel wilde uitspre ken. Als voorzichtig Nederlander wacht hij at wat de ministers nog presteren zullen Gemeenschappelijk vergaderen Hoe de P. v. d. A. zal 'reageggn op het kleine stekeligheidje van mr. Krop man. dat deze partij zich ontwikkeld heeft tot een progressieve groep, waar mede het prettig is samen te werken, moeten we nog afwachten. Trouwens ook zijn bewering, dat de P.v.d.A. thans wel heel andere geluiden laat horen dan toen zij door dik en dun ijverde voor een kabinet „op smalle bhsis" zal de socialistische afgevaardig den niet prettig in de oren geklonken hebben. Veel waars school in zijn op merking, dat de regering haar belang rijke verklaringen alleen aflegt in de Tweede Kamer en dus de Eerste Ka mer negeert. Zijn suggestie om in der gelijke geval/en de Kamers bijeen te roepen, is zeker de overweging waard. Het minst was uiteraard prof Anema tevreden. Op 20 December van het vo rige jaar hebben de Anti-Revolution- nairen de hoop uitgesproken, dat in de naaste toekomst geen oppositie meer gevoerd behoefde te worden, maar de ze hoop is de bodem ingeslagen. Men wist, dat men de Veiligheidsraad te gen zich zou krijgen en dat men de Republiek blijvend op zijn weg zou vinden. Daarom had de regering een vaste lijn dienen uit te stippelen, vond hij. waarmede alle leden zich vereni gen konden. Prof. Molenaar (VVD) die de rege ring toewenste, dat zij de goede weg zal kunnen vinden, voer in het kielzog van zijn partijgenoot minister Stikker, want ook hij was van oordeel, dat we weinig opschieten met de flinkheid van hen die de resoluties van de Vei ligheidsraad willen afwijzen. Zich rekenschap gevend van de ver antwoordelijkheid, waarmede het ka binet is belast, was mr. Kropman ma tig in zijn critiek. Hij was van mening dat de felle bestrijders van het beleid van het kabinet de billijkheid wel eens uit het oog verliezen. De heer Schalk er (CPN) betoog de dat deze regering de democratie en de rechten van het werkende volk ondermijnt» en in de afgrond voert, liet kabinet is een groot gevaar door zijn oorlogsophitsing jegens de Sowjet- unie. Zijn fractie zal zich met alle kracht verzetten tegen aansluiting van Nederland bij het Atlantisch Pact. Dr. Drees antwoordt Met groter openhartigheid dan in de Tweede Kamer heeft de minister-pre sident dr. W. Drees, Woensdagmiddag uiteengezet, waarom de minister van Overzeese Gebiedsdelen, mr. E-. M. J. A. Sassen, is afgetreden. Ook onthulde minister Drees, dat de Hoge Vertegenwoordiger van de Kroon in Indonesië, dr. L. J. M. Beel, nadat deze de federalisten over zijn plan om op korte termijn de souvereiniteit over te dragen en daarna overeenkomsten af te sluiten over de rechten en ver plichtingen, die uit deze souvereini teit voortvloeien, geraadpleegd had zijn plan werd niet ongunstig door de heren ontvangen aan de regering gevraagd had, hem zo spoedig moge lijk telefonisch te berichten of zij met zijn plan accoord kon gaan. Dr. Beel wilde het ijzer smeden, toen het heet was. Het kabinet begreep dat en hoe wel men enige bedenkingen had, werd aan de H.V.K. medegedeeld, dat hij maar moest zien, wat hij bereiken kon. Over wat gaat gebeuren, nu de U.N.C.I. aan de Veiligheidsraad heeft gerapporteerd, dat Nederland de reso lutie niet heeft uitgevoerd, liet dr. Drees zich niet uit. Dr. Drees moest volstaan met de algemene opmerking, dat Nederland blijft streven naar de vorming van een vrij en onafhanke lijk Indonesië, dat op voet van gelijk heid met Nederland zal samenwerken. .Hitler" klinkt niet meer in Duits land. In vloeiend Engels staat hij mij te woord. Dan komt zijn vraag: Wat wilt U eigenlijk. Ik ben journalist en ik ben alleen maar nieuwsgierig, zoals wij allen nieuwsgierig zijn. Ik zou willen weten wat u doet dagelijks misschien pra ten we dan later eens over het verle den. Hij glimlacht begrijpend. Nou, ik teel op het ogenblik sla en augurken. Maar eigenlijk ben ik kellner. Ik had destijds een restaurant in Berlijn en de zaak liep goed. Natuurlijk zeg ik, het bord „Hit ler's koffiehuis" zal toen wel de aan dacht getrokken hebben. Het is, ten slotte, een eer om bij de broer van Hitier op de koffie te komen. Hij interrumpeert heftig: Bitte, half broer. Adolf en ik hadden dezelfde va der. Maar u vergist zich als u denkt, dat de naam .Hitier" de trekpleister was. Mijn restaurant was „überhaupt" het beste in de stad en ook als ik Mül- ler of Schneider geheten had, zou ik steeds een volle tent hebben gehad. Niet de naam maar de kwaliteit, doet bet hem. Dat zie je ook bij groente en fruit. Ik heb de beste appels van de omgeving en ik ga er prat op. ook als tuinder een goed figuur te slaan. Ik zal u straks mijn kwekerij eens laten zien. Ik bied hem een sigaret aan. Hoewel hij niet rookt, accepteerde hij er een om er wat voor te kunnen ruilen. Wel, meneer Hitler, u was dus kellner. Maar hoe hebt u Engels geleerd? Ik was 15 jaren in het buitenland: Engeland en Frankrijk. Ik wou wat zien van de wereld en veel leren op een andere manier dan Adolf na tuurlijk! Daarmee bijt hij het spit af van mijn vraaggesprek: Apropos, hoe was uw verhouding tot uw broer, vraag ik. Al vroeg heerser. Ik zag hem nooit en had ook niet het verlangen hem te zien. Sinds zijn 15e jaar heb ik hem een enkele keer maar ontmoet. Hoe kwam dat? Heel eenvoudig, omdat ik van kindsbeen af al het land aan hem had. Hij was eigenwijs en heerszuchtig en zijn stiefmoeder liet hem begaan. Kreeg hij zijn zin niet, dan werd hij ontzet tend kwaad en terroriseerde het huis! Hij had geen vrienden en kon om het geringste uitbarsten. Als kleine jongen heeft Adolf me eens gekrabd en gebe tenIk kwam tegen de avond thuis en snuffelde in zijn spaarpot! Het ding viel uit mijn handen en hij ontplofte. Was u lid van de „Partei"? Hemeltje nee Politiek interesseer de me weinig en zeker niet die poli tiek van mijn broer. Daarom ben ik ook betrekkelijk gauw door de Engel sen gezuiverd. Zag u hem gedurende zijn führer- tijd? Ja, minstens tweemaal per week. In de bioscoop! Maar nooit van aange zicht tot aangezicht. Heeft hij u ooit financieel ge steund? Nooit. Alois antwoordt beslist. Hij heeft mij nooit iets aangeboden en ik heb nooit zijn gunsten gevraagd. Ook mijn koffie-huis heb ik met eigen mid delen ingericht. Van mijn half-broer had ik alleen maar ellende en verdriet. Daarom heet ik nu Hitier. Daarom stierf mijn oudste zoon aan het Ooste lijk front. Ik kreeg er zelfs thuis, met mijn vrouw, herrie om. Haar steeg de Hitler-roem wel naar het hoofd. Ze bezocht met mijn oudste zoon zijn „paleis" en daar zag zij din- De Regionale Automobielsport Club „R.A.C.-West" organiseert van 2630 April a.s. een Internationale Tulpen Rallye naar ons land. Het kaartje laat zien, welke routes de voor het merendeel buitenlandse deelnemers, die uit een tiental plaatsen in West-Europa een non stop-rit van circa 2800 km. ma ken, naar Noordwijk en onze bollenvelden zullen volgen. Vijf-en-twintigjarige Chief-President" in arrest Robert begon reeds als elfjarige knaap Nadat enige tijd geleden de grote fantast en oplichter „professor" Ros- sum werd gearresteerd, heeft de poli tie thans weer de hand gelegd op een wellicht nog groter fantast, die velen door zekere voorspiegelingen ook fi nancieel dupeerde. Het betreft hier de 25-jarige Robert Lombert, chef-presi dent van de Vereniging Particulier Ini tiatief tot het doen van liefdadig werk. De man is opgesloten in het Huis van Bewaring te Rotterdam. „Vivat Robert!" Reeds in zijn prille kinderjaren bleek de chief-president te beschikken over een grote fantasie. Het clubje vriend jes, waarmede hij 11 jaar oud solclaatje speelde, wilde hij, gesteund door zijn vader, van wie hij zijn nei ging tot sociaal werk schijnt te hebben, maken tot een grote vereniging. Dat lukte toen niet. Eerst in 1943 kwam in 's-Gravenhage een dergelijke jeugdver eniging tot stand. De leden heetten naar hun leider „Robertisten", „Vivat Robert!" was hun strijdkreet. De fa milie van R. speelde de eerste viool. Zij organiseerde, gesteund door de St. Vincentiusvereniging, engie St. Ni- colaas- en Kerstvoorstellingen voor kinderen. Ook werden kinderen uitge zonden naar een jeugdkamp in Helden- Panningen. Na allerhande strubbelin gen werd de vereniging in 1944 ont bonden. In die tijd liep Robert in priester kleding rond. Hij had daarvoor toe stemming verkregen, om aan de ar beidsinzet te ontkomen. Deze kleding beviel hem echter zo goed, dat hij er Eerste klasse, district 1, Blauw Wit Haarlem, StormvogelsVolewijckers. SVV—Xerxe." ADO—'t Gooi. District II. DFC—Hermes DVC, KFC Feyenoord. District III: HeraclesHengelo, Be QuickEnschedese Boys, NECQuick, EnschedeWageningen. Go Ahead Zwolse Boys District IV: Willem II—BW, TSC— Limburgia, MVVJuliana, De Spéch- ten—VVV. District V: EmmenHeereuveen, HSCSneek, LeeuwardenGVAV. VelocitasAchilles. Friesland—Be Quick. District VI: PSV—NOAD, Kerkrade Maurits, Sportclub EmmaHelmon- dia, Sittardse BoysBleyerheide, Ba ronie DNLLonga. .Distriet I Tweede klasse A: Vrien denschaarElinckwijk, De Spartaan- Zaandijk, VeloxHilversum, HVC DWV, Volendam—AFC. Tweede klasse B: Alcmaria Victrix Watergraafsmeer, West FrisiaZFC, De KennemersRapiditas, Hercules OSV, TOG—UW. Derde klasse A: ADO '20Succes (terrein HRC). Vierde klasse A: SchoorlVrone, WatervogelsWieringerwaard, Ran- dersZeevogels, N. NiedorpBerdos. Vierde klasse B: BergenWW, Zouaven—Westfriezen, St. George— Oudesluis, de RijpSporters, Andijk Grashoppers. Vierde klasse C: DRCY-boys, Mon nikendam—USVU, .ODIZ—HSV. Vierde klasse E: OntwaaktDSS, Madjoe—DVAV, IEV—SDZ, BDK DCO, Wilskracht—ASV. na de bevrijding niet van kon schei den. Hij besloot priester te worden, niet een „doodgewone" doch een als Henri de Greeve. Toen een zodanige opleiding niet bleek te bestaan, besloot hij een privé-opleiding te volgen. Hij verhuisde naar Helden-Panningen, waar een geestelijke hem eenmaal per week les gaf. De burgemeester van dit Lim burgse dorp beloofde hij en passant een kindertehuis, dat nooit tot stand is gekomen. Ondertussen hadden zijn familie leden hun sociaal werk niet gestaakt. Verschillende acties werden georgani seerd en men verzamelde o.m. aarde werk en dekens om onder oorlogs slachtoffers te verdelen. De politie on derzoekt thans, waar de toen ingeza melde voorwerpen zijn gebleven. De studie van Robert ging niet naar wens. Van kerkelijke zijde kreeg hij bevel de priesterkleding af te leggen. Hij kwam in contact met notaris G. te Maastricht, die hij door zijn fantasti sche verhalen warm wist te maken voor zijn sociaal werk. Mede door deze notaris kwam in korte tijd de Konink lijke goedkeuring af voor een vereni ging ten behoeve van dat werk, welke Particulier Initiatief werd genaamd. Robert werd als chef-president voor het leven benoemd en kreeg dictatoriale bevoegdheden. Dertig April 1948 ging in de Konink lijke Schouwburg te 's-Gravenhage de revue „Drie Eeuwen". De familie L. en enkele kennissen waren de uitvoe renden. De revue werd geen succes, al stuurden de opvoerenden zichzelf een felicitatie-telegram. Een nieuw plan. In Roberts brein was ondertussen weer een ander fantastisch plan gerijpt. Curagao moest door P.I. bewerkt wor den. Verschillende personen en instan ties werden bewerkt. Hij kreeg o.m. medewerking van het ministerie van Overzeese Gebiedsdelen en van dr. Da Costa Gomez, en de heer Eman, ver tegenwoordigers van de Nederlandse Antillen bij de Nederlandse regering. Alles scheen goed te gaan. Notaris B. uit Overschie, die als secretaris optrad van P. I., was er nog in geslaagd dokter Hoffmann uit Nijmegen voor de plan nen te winnen. Deze dokter verkocht zijn practijk, de familie L. de kleerma kerij en enige andere personen, die als chauffeur of administratieve krachten mede zouden gaan, hun persoonlijke bezittingen. Ieder stortte een deel van zijn geld in een gemeenschappelijke pot als een renteloze lening. Dit geld zou later worden terugbetaald. «Het is nooit gebeurd. Men vertrok per KLM naar Curagao. Notaris G. was op het laatste moment verhinderd daar er we gens een belastingschuld van 295.000 conservatoir beslag op zijn vermogen was gelegd. Curagao werd gewaarschuwd met het gevolg dat men begin Juni weer thuis was. Op het vliegveld Schiphol werd notaris B. wegens malversaties in zijn eigen practijk gearresteerd. Dokter Hoffmann diende een aanklacht wegens oplichting in. Na een zeer langdurig onderzoek is men thans tot de arrestatie van de chief-presiident overgegaan. gen, die ik niet bezat. Enfin, ze is nu genezen. Ik sta op het punt weg te gaan. Wacht, zegt Alois met een glimlach, ik zal u eerst „mijn Reich" nog laten zien, mijn kwekerij.. Hij gaat me voor en praat over zijn koolraap, zijn bomen en bloemen. Hij bluft een beetje, maar blijft in alles binnen de grenzen van zijn tuin. In tegenstelling tot de man, voor wie hij zijn naam moest veranderen. „Balkonplanten" door A. Fiet. Tweede druk. Uitgave „De Torenlaan", Assen. Van bovengenoemd boekje ver scheen een door G. Kromdijk herzie ne druk. Het boekje, dat met aardi ge foto's is geillustreerd, geeft naast een hoofdstuk met talrijke practische aanwijzingen over plaatsing en behan deling van planten in het algemeen een ruime bespreking van éénjarige zaadplanten voor balkonbeplanting, eenjarige zomerbloemen en klimplan ten als gevelversiering. Een voor liefhebbers interessant hoofdstuk is dat over gemetselde bloembakken, die thans op vele plaat sen houten balkonbakken vervangen. Achterin vinden we een index met Latijnse en Nederlandse plantenna men. Liefhebbers van het kweken en hou den van dit soort planten worden in dit boekje op prettige wijze voorge licht.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 5