VE
E. W.
Egmondse jongens slijpen 58 facetten aan steentjes
waarvan er 60 in een gram gaan
Nederland schonk met gulle hand
aan Indonesische bevolking
Res
identie
L
Een moeilijk maar dankbaar werk
Het nieuwe boek
Sportprogramma voor
Zondaq
AVONTUUR
Vervolg Sl
25 jaar kaa
Van vissersjongen tot diamantbewerker
DIAMANTEN, DE KOSTBAARSTE VERRASSINGEN, die de aarde ons
kan leveren, hebben door hun zeldzaamheid, zuiverheid en hardheid altjjd
de begeerte van de mens opgewekt. Men geloofde In de oudheid, dat men
door de hulp van edelstenen in contact njet de sterren kon komen, men
maakte er amuletten van, die de drager tegen ongeluk en tegenspoed moes
ten beschermen, men had ze in de 18e eeuw zelfs In alle apotheken voor
radig en ze werden voor inwendig gebruik afgeleverd omdat het zeldzaam
ste en het duurste gaarne gekocht werd als men er een mensenleven mee
zou kunnen redden.
Dat bijgeloof ls grotendeels verdwenen, maar de diamant is altijd een
begerenswaardig bezit gebleven en ln benarde tijden, als men voor waarde
vermindering van het geld vreest, worden kapitalen in diamanten belegd,
omdat men zeker weet, dat eze te allen tijde hun waarde zullen behouden.
Men kent de verhalen over de magische kracht van deze edelstenen en het
sprookje, dat een blauwe diamant zijn eigenaar ongeluk zal brengen, wordt
nog door zeer velen voor mogelijk, zelfs voor waarschijnlijk gehouden.
UOE ZUIVER
DER de dia- jÉl
mant ls en hoe
beter ze is gesle-
pen, des te meer
zal zij schlt-
teren en een sie
raad van beteke
nis zijn. De dia
manthandelaren
en slijpers komen
tegenwoordig niet
meer onder de in
druk van magi
sche krachten. Zij
bekijken de ste
nen als handels
objecten, als ruwe
grondstof, die een
zeer zorgvuldige en
kostbare bewer
king moet onder
gaan om tegen
hoge prijs verkocht
te kunnen worden.
Amsterdam is
vóór de oorlog een
belangrijk centrum
voor de diamant
bewerking ge
weest, maar van
de circa 8000 vak
lieden, die daar
mede hun brood
verdienden zijn er
na de deportatie
slecHts een dui
zendtal overgeble
ven. Diamantslij-
pen is een vak,
dat langdurige
routine en grote
vaardigheid eist
en zo stond men
thans voor de moeilijke taak een nieuw
geslacht tot vaklieden op te leiden en
jeugdige krachten te zoeken, die zich
geheel aan deze arbeid willen Wijden.
Jeugdige slijpers aan de arbeid
Amsterdam en Egmond aan
Zee hebben elkaar gevonden.
pLAATSJES als Egmond aan Zee,
waar van oudsher de zonen de va
ders in het vissersbedrijf volgen, be
ginnen langzaam maar zeker hun ka
rakter te verliezen. Zij zijn geen vis
sersplaatsjes meer, zij hebben het ca
chet van vaeantie-oorden gekregen. De
jeugd ziet heel andere facetten van
het leven dan vroeger en de zware con
currentie in het vissersbedrijf ge
paard met de moeilijkheid om schepen
te krjjgen is oorzaak, dat steeds
meer van de oude regel wordt afgewe
ken en dat de jongens, die voorbeschikt
waren om als hun vaders en groot
vaders op de wijde zee te zwalken, een
dere kant uitgaan,
ranende vissersbedrijf bracht *n
overschot aan jonge krachten, de dia
mantnijverheid zocht naar zulke jon
gens en het resultaat van dat alles is
een diamantslijperij in Egmond aan
Zee, die nu reeds zeven maanden aan
het werk is en voor het plaatsje een
industrie van betekenis belooft te wor
den.
Een ambachtsschool waar
men geld toegeeft.
\\'IE op een ambachtsschool het
smeden of timmeren leert, zal na
het behalen van zijn diploma als krul-
lejongen moeten beginnen. De oplei
ding, welke de jongens thans te Eg
mond aan Zee krijgen kost hun niets
Integendeel, zij verdienen nog een
kleine toelage en hebben bovendien de
zekerheid, dat zij daarna niet meer als
leerjongen in betrekking moeten gaan.
omdat hun vaardigheid dan reeds zó
groot is, dat zij een behoorlijk week
loon kunnen verdienen.
Een twintigtal jongens waar
onder zes uit andere gemeenten dan
Egmond aan Zfee werkt thans 40
uren per week in het filiaal van de
Diamantslijperij van de heer H. E.
Slijper die inderdaad een zeer toe
passelijke naam heeft. In Amsterdam
heeft deze maatschappij een bedrjjf,
waaraan een honderdtal vaklieden is
verbonden, waaronder zagers, die de
ruwe steen doorzagen, snijders, die hem
rond maken, en slijpers, die hem in de
juiste vorm slijpen.
De verkoop van ruwe diamant kwam
over het syndicaat in Londen tot stand,
dan komen de stenen, die bewerkt
moeten worden en een deel daarvan
gaat sinds zeven maanden naar Eg
mond aan Zee, waar men over 't werk
van de jongens tot dusver zeer te
vreden is.
Hun leertijd is op anderhalf jaar ge
steld, verdeeld in drie halfjaarlijkse
perioden. De eerste zes maanden ver
dienen zij 3.50 per week in die
periode moet het bedrijf er nog heel
wat bijleggen de volgende drie
maanden 5.— en het daarop volgende
kwartaal 7.per week.
Blijken ze dan reeds goede vaklie
den, dan kunnen hun verdiensten tot
25.per week stijgep en na ander
half jaar volgt het examen waarna
een behoorlijk diamantslijper van
30.tot 70.per week kan ver
dienen.
In de tijd toen het geld voor velen
geen waarde had of te gemakkelijk
verdiend werd, heeft men de toelage
van 3.50 per week wel eens smalenci
beoordeeld, maar een verstandig mens
kijkt in de toekomst en kiest het vak,
dat hem zijn gehele leven zal kunnen
onderhouden.
Slijpen is geen gemakkelijk
werk.
£)E HEER P. STEENBERGEN, die
als bedrijfsleider optreedt en de
heren L. Goedel en J. Kalkhoven, die
de moeilijke taak hebben de jongens
te onderrichten, hebben ons in het
kort verteld wat de betekenis van het
werk is.
Het diamantbedrijf eist zoveel vak
kundigheid, dat men zelden het kunnen
zagen, snijden en slijpen in één persoon
verenigd ziet. Al deze vakmensen zijn
specialisten en als de ruwe diamant in
Egmond komt is de steen gezaagd en
rond gesneden. Het behoeft geen be
toog, dat men geen diamanten als de
Koh-i-nor, de Groot-mogol of de Re
gent naar Egmond zal sturen. Wat
hier komt ls klein goed of van een
middelbare sortering, zoals dat trou
wens overal ln Europa bewerkt wordt
omdat de grotere stenen meestal ln
het land van herkomst worden gesle
pen. Wat hier komt, zjjn steentjes
waarvan er ongeveer 10 of 12 in een
karaat gaan en als men bedenkt, dat
één gram 5 karaat ls bcgrjjpt men wel
hoe klein de steentjes zjjn, al is het
soortelijk gewicht van diamant dan
ook bijzonder laag.
Men kan ze met een vergrootglas
bekijken maar als een jongen ze tus
sen vinger en duim neemt is er niets
meer van te ontdekken. Negentig pro
cent van de diamanten worden in bril-
jantvorm geslepen, dat wil zeggen,
dat men er 58 vlakjes aan moet slij
pen en wel zó, dat het verlies zo klein
en de bewerking zo zuiver mogelijk
is. Men begint met het kruisslrjpen,
dat is het slijpen van de steen in be
paalde verhoudingen, waarbij som
mige vlakjes twee maal zo groot als
andere moeten zijn en hoekjes van 41
graden moeten worden geslepen, om
dat het licht op deze wijze het best
in de facetten weerkaatst wordt. Na
het kruisslijpen volgt dan het briljan
teren waardoor er nog 49 vlakjes bij ko
men, zodat er ten slotte 33 aan de
bovenkant en 25 aan de benedenkant
van de steen zijn, waarvan de puntjes
precies in elkaar moeten vallen om een
zo schitterend mogelijke steen te ver
krijgen.
3000 toeren per minuut.
£LKE JONGEN ZIT bij een draaien
de schijf, die, juist omdat ze met
een zo grote snelheid beweegt, de in
druk maakt, dat ze stilstaat. Het zo
genaamde boort "dat is van onzuive
re stenen gestampt zeer fijn poeder
is met olie op de gietijzeren schijven
aangebracht en daar in de voor het oog
onzichtbare poriën gedrongen. Zo kan
de diamant met haar eigen poeder
worden geslepen omdat geen andere
stof ter werêld hard genoeg is om voor
dat werk gebruikt te kunnen worden.
Oudere slijpers zetten hun steen nog
in een dop waar ze met gesmolten
lood wordt vastgezet, maar er komt
dan slechts een vierde van de steen
bloot en het verstellen eist veel tijd
en moeite. Nu zetten de slijpers hun
steen die voor driekwart zichtbaar
blijft in practische stalen houders,
die ze zelf kunnen verstellen.
Het lijkt allemaal heel gemakkelijk,
maar het is een zeer lastig werk, voor
al omdat geen twee stenen aan elkaar
gelijk zijn en de wijze waarop men
moet slijpen ook afhankelijk is van
het al dan niet voorkomen van naat,
dat zoiets is als een knoest als men
over het hout spreekt.
Arbeidsvoorwaarden.
£)E JONGENS, die zich hier melden,
worden goed bekeken, omdat men
met minderwaardige krachten op den
duur natuurlijk vastloopt. Zij moeten
da lagers school doorlopen hebben en
op kosten van het bedrjjf naar
de oogarts zijn gegaan, omdat zjj vóór
alles scherp van gezicht moeten zijn.
Zij zjjn des Zaterdags en Zondags vr(j
en krjjgen twee weken per jaar va-
cantie. Overdag zjjn de werktijden van
812 en van 15 uur. Geschikte jon
gens kunnen zich te allen tjjde in de
Marinestraat melden, omdat het ln
het voornemen ligt het Egmondse fi
liaal zo mogelijk uit te breiden. Dat
deze jongens pleizier in hun werk heb
ben kan blijken uit het feit, dat er in
de zeven maanden die ze in deze ruime
en luchtige werkplaats arbeiden nog
niet één weggebleven is.
Onder het scherpe licht van buls
lampen zetten zij hun steentjes in de
haak en op de schijf en halen telkens
weer een loupje tevoorschijn om het
resultaat van hun werk nauwkeurig
te inspecteren.
Vissersjongens, wier vaders wjj op
ruwe trawlertochten met grote door
het zeewater gekloven handen de net
ten aan boord zagen trekken, arbeiden
hier aan het kleinste materiaal dat
men zich denken kan, zó klein, dat ze
het verloop van hun arbeid slechts
met het vergrootglas kunnen volgen.
„Tempora mutantur et nos mutamur
in illls," zegt een Latjjns spreekwoord,
de tjjden veranderen en w\j veranderen
met hen.
Wie de grote diamant-tentoonstel
ling bezoekt, welke dit jaar van 16
Juni tot 8 Juli ln de Diamantbeurs te
Amsterdam wordt gehouden en waar
men alles wat met de diamantbewer
king in verband staat kan aanschou
wen, zal er diverse collecties van ln
ons land geslepen stenen vinden.
Daaronder zullen ook werkstukken
van Egmqndse jongens zjjn, dlo hun
brood niet meer met de zilveren schat
ten der zee, maar met de diamanten
der aarde verdienen.
TJ. A
PRICE ONDERHOOFD
VLOOTOPERATIES DER
V. S. MARINE.
President Truman heeft vice-admi-
raal John D. Price tot onderhoofd van
de afdeling vlootoperaties der Ameri
kaanse marine benoemd. Dit is op een
na de belangrijkste functie van de
marine. N
Voor meer dan 8 millioen
textiel en voedsel
JJE „SIBAJAK", een dier fraaie passa
giersschepen van de Kon. Rotter-
damsche Lloyd, is voor de 111e maal
van de vertrouwde kade aan de Schie-
haven te Rotterdam naar Batavia ver
trokken met aan boordoch, net als
altijd: een heleboel mensen en de rui
men vol met goederen van allerlei aard.
Dat zich tussen die goederen duizenden
moltondekens, luiers, handdoeken en
vele meters katoen bevinden zal u noch
verbazen noch doen ontstellen. Wat is
er nu voor bijzonders aan dekens, luiers
c handdoeken?
Gelukkig zijn wij in Nederland weer
zover, dat die dingen voor ons weer
doodgewoon zijn geworden. Maar aan
het andere einde van die lange scheep
vaartlijn en nóg verder weg zijn er, die
zitten te snakken naar zulke en andere
doodgewone dingen. Toen onlangs een
schip van de K.P.M. meerde in de baai
van een dier eenzame Mentawei eilan
den ten Westen van Sumatra en de
prauwen de kisten met een heleboel
doodgewone dingen aan de wal brach
ten, bracht de bevolking een spandoek
aan met de woorden „Holland Toeloeng
Indonesia" en er was een orkest om de
vreugde en de dankbaarheid der eilan
ders te vertolken. Daar kwamen de
serongs en kabaja's, de hemden en de
broeken, waarom men zo dringend ver
legen zat; daar kwam melk en speel
goed en nog heel veel meer, dat men
er al zo lang niet had gezien. Zo ging
het op Ambon en te Singaradja, te
Menado en op Flores, te Haliloelik en
op Soemba, zo ging het op tientallen
andere verafgelegen plaatsen. Overal
werden de zendingen van de stichting
..Nederland helpt Indie" een niet
politiek lichaam, niet te verwarren niet
het communistische comité „Hulp aan
Indonesië met vreugde begroet.
Pirn, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
49. Ja, nu is er iets gebeurd, waar-
oPim, Pam en Pom helemaal niet
gerekend hebben. Het stoomschip
„Salmiak" stoomt -langzaam de ha
ven uit en zij zitten opgesloten in het
ruim. „Ik moet eruit! Eruit!!-!" gilt
Pim. Maar Pepi wijst hem terecht.
„Stel je niet zo aan Pim. Je ziet heel
goed, dat wij er op het ogenblik niet
uit kunnen! We zullen moeten wach
ten, tot een van de matrozen hier naar
beneden komt en danJa, wat
dan?" roepen de anderen. „Ja.... wat
er dan gebeuren moet, 'weet ik eigen
lijk ook niet", zucht Pepi. ,,Nu, ik
vind, dat Pim dat zaakje maar moet
opknappen", zegtPam. „Hij heett
ons per slot van rekening in deze be
narde situatie gebracht, dus laat hij
maar zorgen, dat we hier weer uit
komen ook!" Pim kijkt zijn broertje
minder vriendelijk' aan, ook al voelt
hij wel dat Pam gelijk heeft. „Goed,
goed", bromt hij „Ik zal wel weer de
kastanjes uit het vuur halen, dat heb
ik altijd al moeten doen". „Kom, laten
we nu geen ruzie -maken", valt Pepi
hem in de rede. „Ja, jij hebt makke
lijk praten want jij gaat naar je va
derland terug", roept Pim. „Maar
wij?" Ja, daar weet Pepi ook geen
antwoord op te geven.
Dat deze hulp en nog veel meer mo
gelijk was is te danken geweest aan de
8.250.000 gulden, die het Nederlandse
volk sedert de bevrijding op verzoek
van de stichting heeft bijeengebracht.
Op velerlei wijze is daarmee gewerkt
en daarvan mag nu wel eens een over
zicht gegeven worden, vond de heer J.
D. Daubanton, voorzitter van het. lan
delijk bureau te Rotterdam, die ons kort
voor het vertrek a.b. van de „Sibajak"
ontving.
Sedert de oprichting in 1945 heeft de
stichting aan alle repAriërenden die per
schip of vliegtuig hier te lande aan
kwamen en nóg aankomen want dat
gaat nog steeds door! een „welkomst
pakket" uitgereikt, waarvan misschien
de materiële waarde niet groot placht
te zijn, maar het psychologische effect
van niet te onderschatten betekenis.
Waar nodig echter kregen de berooide
slachtoffers voorts kleren: 750 heren-
costuums, 400 winterjassen, 800 kinder
winterjassen, 4500 pullovers, 10.000 St.
ondergoed, 400 jurken, 400 mantels en,
900 pyama's zijn er uitgereikt. Voorts
werden de mensen bijgestaan in het
zoeken naar onderdak. Verder heeft de
stichting voor de duur van 3 jaar 24
bedden in een sanatorium te Davos ge
huurd.
Dan werd er een millioen meter ka
toen naar Batavia gezonden ter ver
spreiding over de archipel, benevens
vier millioen blikken melk, anderhalf
millioen kg havermoutpap en bij elkaar
enige millioenen blikken biscuits, vlees,
vis, jam, salvarsan (tegen framboesia)
en andere geneesmiddelen. Al deze
goederen, ter waarde van 5.5 millioen
gulden, werden kosteloos aan dev bevol
king verstrekt.
Ook werden er 1100 kisten met boe
ken, speelgoed en andere artikelen ge
zonden, o.m. uitrustingen voor scholen
Ja, de bouw van een complete •am
bachtsschool te Ambon en van een
meisjesnijverheidsschool te Tobelowerd
ter hand genomen! Er werd nog een
ton besteed aan ondersteuning van
rampokslachtoffers en nog een ton aan
disnlaced persons. En nog zo het een en
ander.
„Nederland helnt Indie" heeft In
donesië niet van de ondergang gered;
daarvoor was de reikwijdte van de
stichting te gering, maar zij heeft we)
onnoemelijk veel bijgedragen tot het
horstel èn de verstandhouding tussen de
volkeren hier en ginds.
„Mijn naam is Juliana", woor
den van H.M. Koningin Juliana
- TJitg. Zomer en Keuning
Wageningen.
Deze bundel toespraken van de Ko
ningin, gehouden voornamelijk in de
oorlogsjaren, wordt ingeleid door
Prinses Wilhelmina, die herinnert aan
do moeilijke omstandigheden, waarin
de Koninklijke familie zich toen be
vond. Prinses Juliana droeg in Canada
de volle verantwoordelijkheid om
parallel met Kroon en Kabinet in
Londen mede te werken aan de bevrij
ding. „Haar uit Londen volgend zo
schrijft Prinses Wilhelmina kreeg
ik de overtuiging, dat zij die parallel
juist heeft getrokken".
Het is uitermate interessant, de
woorden van Prinses Juliana thans te
herlezen. En de vele prachtige illustra
ties maken dit boek nog temeer tot
een zeer waardevol bezit.
Dr. A. Melchior:
inkomst". - Uitg.
Haarlem.
„De blijde
,De Sleutel",
De bekende scheepsarts van de Wil
lem Barendsz heeft opnieuw de pen
gegrepen voor het schrijvli van een
boek. Het onderwerp is aantrekkelijker
dan dat van zijn eersteling. Hij vertelt
van de inhuldiging van Koningin Ju
liana en hij doet dat op pakkende
wijze. Maarten Nieuwland, een knaap
uit St. Pancras, wordt als schilders
maatje in de Nieuwe.Kerk te werk ge
steld en maakt behalve de voorberei
dingen ook de grootse plechtigheid
mee. De schrijver illustreerde het pret-
tig-leesbare boek op uitnemende wijze.
OM HET KAMPIOENSCHAP VAN
NEDERLAND
HeerenveenSVV (Zaterdag 30-4)
NOAD—AGOVV; VSV—BW.
PROMOTIE-DEGRADATIE
WEDSTRIJDEN
Promotie Tweede Klasse
District I: StormvogelsZFC (30-4):
Sparta—DWV (30-4). District II: HVV
DFC; RCHDHC. District III: Be
QuickNEC; NEOLabor. District IV:
TOPHelmond; RBCSpechten; Dis
trict V: AchillesEmmen; Zwartemeer
LSC. District. VI: ChevremontDe
Valk; De BaronieLonga.
Promotie Derde Klasse.
De KennemersBaarn; WA—Schoten.
Promotie Vierde Klasse:
SchinkelhavenUSVU.
BEKERWEDSTRIJDEN
Eerste Ronde:
HRCDEM; HillinenHercules; Aals
meerde Germaan; DWSVRapidi-
tas; Vitesse '22HFC; The Victory—
HVC; VriendenschaarKFC; Madjoe—
Alcm., Victrix; QSCZandv.meeuwer
HaarlemWSV '30; AjaxUW; We:-
FrisiaVolendam; ElinkwijkCDN;
ZeeburgiaBloemendaal; Watergraafs
meerDOS; WFCVolewijckers; OSV
—EDO; Velox—DWS.
Montgomery komt wederom
naar Nederland
Naar wij vernemen zal veldmaar
schalk Montgomery Vrijdag 6 Mei we
derom naar Nederland komen. Hij komt
die dag te 1?00 uur op het vliegveld
Welschap bij Eindhoven aan, waar hij
ontvangen zal worden door de burge
meester van Eindhoven, mr. H. A. M.
Th. Kolfschoten.
Zoals bekend is -was het hoofd
kwartier van lord Montgomery na de
bevrijding van het Zuiden van Neder
land en gedurende de strijd in West-
Duitsland in Eindhoven gevestigd. De
volgende dagen zal de veldmaarschalk
gebruiken om de bloembollenvelden. de
Afsluitdijk en de boomgaarden te be
zoeken. Op 11 Mei zal hij te 10.00 uur
van het vliegveld Valkenburg vertrek
ken.
Het Radioprogramma
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
cm 6, 8 en 11 uur VARA: 6,15 De 'Vara
feliciteert 6,30 Strijdkrachten 7,00
Denk om de bocht 7,15 Westeuropees
commentaar VPRO: 7,30 Nederland en
zijn gewesten 7,50 Tien voor acht
8,05 Gooise trio 8,30 Prof dr Boeke
8,55 Zo juist verschenen VARA: 9,00
Men vraagten wij draaien 9,30
Hoorspel 10,00 Buitenlands weekover
zicht 10,15 Swing and sweet VPRO:
10,45 Avondwijding VARA: 11,15 Dr W F
Storm 11,30 Gramofoonplaten
HILVERSUM J«i 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en II uur —KRO: 6,20 Tulpen-
Rallye 6,30 Engelse militaire band
6,45 Klankbeeld 7,15 Mr P J de Kanter
7,45 De drie landen 8,05 De gewone
man 8,12 „Don Pasquale", opera 10,05
Eenheid der kerk 10,15 Fluit-sonates
10,45 Avondgebed 11,15 Dansorkesten
VOOR ZATERDAG
(Nationaal Programma)
HILVERSUM I en II, 301 en 415 m -
Nieuwsberichten om 7,07, 8,07 12,45. 6, 8
en 11 uur 7,20 Programma door Neder
landse artisten 12,00 Promenade-orkest
1,00 Toespraak Zijne Exc. dr W Drtes
1,40 Metropole-orkest 2,30 Ganzen
bordspel 4,30 Van grens tot strand door
Nederland 6,15 Radio-fantasie 7,05
Reportage voetballen 7,15 Toespraken
7,45 Wognums Zangkoor 8,05 „Mijn
naam is Juliana" 8,20 Vrolijk programma
9,20 Verzen en melodieën 9,45 Zang
spel 10,15 Radio Philh:- rmonisch-orkest
11,15 Radio-fantasie 11,30 Taptoe
NEW YORK—AMSTERDAM IN
14 UUR.
In 14 uur is de vlucht New York-
Amsterdam volbracht door het lijn-
vliegtuig flagship Scotland van de
American Overseas Airways, dat Don
derdag via Gander en Prestwick met
34 passagiers op Schiphol landde.
86
IN DE
DOOR
TJEERD A D E M A
Uit de naastgelegen vertrekken klon
ken stemmen.
„Goede morgen dames", zei een man
in de open deur naast zijn kamer.
„Goede morgen, dokter".
„En hoe gaat 't vanmorgen, me
vrouwtje?"
De deur werd gesloten. Een gemom
pel van stemmen drong tot Steensma
door.
„Zuster Blanca!" riep een leerlinge
in de gang. „Waar is zuster Blanca?
Zuster Martha, heeft u zuster Blanca
nergens gezien?"
„Ze was zo juist hier", zei zuster
Martha.
Een donker gelokt meisjeshoofd
kwam nieuwsgierig om de hoek van
de kamerdeur.
„Pardon, mijnheer, ik dacht, dat
zuster Blanca misschien hier was".
„Neen", zei Steensma ongedurig,
„zuster Blanca is hier niet".
Hij keek nerveus naar de deur. Wat
duurde die conferentie lang. Zou zus
ter Blanca geen toestemming krijgen?
Hij gluurde op zijn horloge. Kwart
over negen. Nu kon zij toch
Plotseling stond ze in zijn kamer.
„Zuster!" riep hij, „wat
Ze zag hoe nerveus hij was en knik
te hem bemoedigend toe.
„Uw naam, uw positie", zei ze, „uw
pertinente verklaring, dat dit een
staatsbelang is. Wij zullen u hierin
behulpzaam zijn".
Hij slaakte een zucht van verlich
ting.
„Waar zijn de stukken, zuster?"
„Ze zijn veilig opgeborgen, mijnheer
Van Waardenburg. Niemand zal ze
hier zoeken. Ik zal ze alleen afstaan
aan u of iemand, die namens u
Steensma dacht na.
„Zuster", zei hij, „geef ze nooit
iemand, die namens mij alleen om de
documenten vraagt".
„Ik begrijp u niet, meneer Van
Waardtnbugrg".
„Wanneer iemand namens mij
komt", zei Steensma, „vraagt hij niet
alleen om de stukken, maar ook om
de ring. Niemand dan u en ik weet,
dat er de enveloppe een ring zit.
Het zal u een waarborg zijn, dat hij,
die de stukken vraagt, werkelijk door
mij is gezonden".
Zuster Blanca knikte.
„U kunt er op vertrouwen, mijnheer
Van Waardenburg".
Ir. Steensma baalde verlicht adem.
Die moeilijke kwestie was geregeld.
Als Bastiaan nu gauw met zijn kleren
kwam. zou hij zich kunnen kleden.
Dan kon hij meegaan, het ziekenhuis
uit.
In de gang ratelde de bel van een
huistelefoon.
Zuster Blanca verliet haastig de ka
mer.
Hij hoorde haar heldere stem. „Ja,
mijnheer is nog niet opgestaan".
Het bleef een ogenblik stil. Toen
kwam haar antwoord.
„Goed dokter".
De haak werd aan het toestel ge
hangen en zuster Blanca liep naar de
„Er is bezoek voor u, mijnheer Van
Waardenburg. Twee heren. Dokter
van Loon, die u behandelt, zal ook
dadelijk hier zijn".
Steensma bracht de hand aan het
voorhoofd. Hij was te laat.
Een gevoel van dodelijk vermoeid
heid maakte zich van hem meester.
„Laat de heren maar boven komen,
zuster".
Zuster Blanca' keek hem verwon
derd aan.
„Ze komen al, mijnheer Van Waar
denburg".
Steensma knikte. Hij had begrepen
Er was iets veranderd in zijn maat
schappelijke positie. Men wachtte niet
meer op zijn toestemming.
Hij was het, die had af te wachten.
De dokter Reed de deur van de zie
kenkamer open.
„Gaat u binnen, heren!"
Ir. Steensma ging rechtop in bed
ziiten en keek de bezoekers aan
De oudste was "een man van om
streeks vijf en vijftig jaar, correct
maar eenvoudig gekleed, Wiens haar
aan de «Japan zilvergrijs wu.
Hij had iets, dat aan het Mongoolse
tvpe deed denken. Misschien was.
lang geleden, een man of een vrouw
uit het land der onafzienbare steppen
in de rij zijner voorouders geslopen.
Zijn metgezel was ongeveer Steensma's
leeftijd.
Hij droeg een grijze das, waarop een
gouden Zeeuwse knoop als speld was
bevestigd. Een klein zwart snorretje
bedekte zijn bovenlip. Zijn haar deed
aan een schoenborstel denken, het
was zwart en stijf en stond recht over
eind.
Hij liet bij de deur de oudste be
zoeker voorop gaan en deze liet bij
het betreden van de ziekenkamer een
geluid horen, dat enigszins op „goe
demorgen" leek, maar dat ook „Hail-
le Selasi" of iets anders had kunnen
zijn.
Hij wierp een vluchtige blik door
de kamer en keek Steensma onderzoe
kend aan.
„Is uw naam Van Waardenburg?"
vroeg hjj.
„Die ben ik", anfwoordde Steensma.
„Met wie heb ik het genoegen?"
Hij lagdt schamper de nadruk op
het laatste woord en de bezoeker keek
hem enigszins verstoord aan.
Was die man misschien van plan,
hem voor 't lapje te houden?
„Ik Den commissaris Van Mierlo van
de Centrale Recherche" zei hij droog
jes. „Ik moet u mede delen, dat ik
opdracht heb u te arresteren in ver
band met een gisteravond gepleegde
moord op een tot dusver onbekend
gebleven vrouw".
Hij keek zijn slachtoffer een ogen
blik scherp aan, als trachtte hij de uit
werking van zijn woorden van dien:
gezicht at te lezen.
„Verlangt u, dat ik mij zal legiti
meren?"
„Niet nodig, commissaris",
Steensma, „ik wil u graag geloven."
Commissaris van Mierlo knikte. HÜ
wees met een wat onverschillig Se'
baar op zijn metgezel.
„Inspecteur Cornelissen van de Cen
trale Recherche", zei hij achteloos.
Steensma nam de mededeling v0°r
kennisgeving aan. Hij gevoelde "e
omstandigheden in aanmerking
men geen behoefte in zijn bed 'e
zitten bulgen.
Hedenochtend we
aan 't Waagplein, c
vijf en twintig jaa
geweest gehuldigd,
van bloemen en ve
voerden het woord.
De heer G. Gron
kaashandelaren ee:
Spreker bracht de
twintig jaar in heri
hopen dat de heer
jaren Vrijdagsmorgt
da kaasmarkt aanw
na bood de heer Gi
bloemen en een kist
mens de gemeente
directeur van het M
Voorthuysen. Sprei
naam „Brederode"
«en zekere beteken:
Ook de naam Bret
velfabriek die tusse
mond ligt heeft een
woord „trouw" is ge
heer Snijders, direcl
ter van deze zuivel!
directeur. Namens
maar bood de het
jubilaris een bloems
Verscheidene ande
den hierna nog het
De Alkmaa
jubilt
op 1 Mei 1899, dr
gen 50 jaar geleden
Visser in Alkmaar e
Hoorn, die drie mai
"Wie thans het wa
a.s. jubilaris ziet ka
er in die tijd. wat h
heel wat veranderd
Moderne vrachtaui
tweemaal per dag t
Hoorn en onderhout
besteldienst tusen Al
Zaanstreek en Zaa
Amsterdam.
Het halve eeuwfet
dankbaar gevierd v
middag zal er In he!
een receptie worden
heeft
geruite jongens
manchester Jon
broekjes
herenshorts, kh
m. elastiek
polo shirts, 8 p1
herenondergoed
singlet en brt
samen 6 pt.
kindercamlsoles
rose-wit
Klnderdlrectolrei
rose-wit
inter!, damesgai
camisole en dire
onderjurken
4 pt. 8.S
serveerschortjes
witte damesjasst
18 pt.
verpleegstersscht
Weer ontvangen
Khakl overhemdi
m. 2 sportzakl
kleurecht, krimp
ook in grote m
fantasieschorten
herenpyama's
wollen sportkous
2.31, 1.4'
dameskousen, 1
1.74, 1.30, 1.12
dameskousen, 4 p
4.04, 3.43, 2.5'
natuurzijde
wol
Wie rekent koe
LANGESTRAA
OVERHEMDEN
ZELFBINDEB
HOEI