VE E. W. Egmondse jongens slijpen 58 facetten aan steentjes waarvan er 60 in een gram gaan Nederland schonk met gulle hand aan Indonesische bevolking Res identie L Een moeilijk maar dankbaar werk Het nieuwe boek Sportprogramma voor Zondaq AVONTUUR Vervolg Sl 25 jaar kaa Van vissersjongen tot diamantbewerker DIAMANTEN, DE KOSTBAARSTE VERRASSINGEN, die de aarde ons kan leveren, hebben door hun zeldzaamheid, zuiverheid en hardheid altjjd de begeerte van de mens opgewekt. Men geloofde In de oudheid, dat men door de hulp van edelstenen in contact njet de sterren kon komen, men maakte er amuletten van, die de drager tegen ongeluk en tegenspoed moes ten beschermen, men had ze in de 18e eeuw zelfs In alle apotheken voor radig en ze werden voor inwendig gebruik afgeleverd omdat het zeldzaam ste en het duurste gaarne gekocht werd als men er een mensenleven mee zou kunnen redden. Dat bijgeloof ls grotendeels verdwenen, maar de diamant is altijd een begerenswaardig bezit gebleven en ln benarde tijden, als men voor waarde vermindering van het geld vreest, worden kapitalen in diamanten belegd, omdat men zeker weet, dat eze te allen tijde hun waarde zullen behouden. Men kent de verhalen over de magische kracht van deze edelstenen en het sprookje, dat een blauwe diamant zijn eigenaar ongeluk zal brengen, wordt nog door zeer velen voor mogelijk, zelfs voor waarschijnlijk gehouden. UOE ZUIVER DER de dia- jÉl mant ls en hoe beter ze is gesle- pen, des te meer zal zij schlt- teren en een sie raad van beteke nis zijn. De dia manthandelaren en slijpers komen tegenwoordig niet meer onder de in druk van magi sche krachten. Zij bekijken de ste nen als handels objecten, als ruwe grondstof, die een zeer zorgvuldige en kostbare bewer king moet onder gaan om tegen hoge prijs verkocht te kunnen worden. Amsterdam is vóór de oorlog een belangrijk centrum voor de diamant bewerking ge weest, maar van de circa 8000 vak lieden, die daar mede hun brood verdienden zijn er na de deportatie slecHts een dui zendtal overgeble ven. Diamantslij- pen is een vak, dat langdurige routine en grote vaardigheid eist en zo stond men thans voor de moeilijke taak een nieuw geslacht tot vaklieden op te leiden en jeugdige krachten te zoeken, die zich geheel aan deze arbeid willen Wijden. Jeugdige slijpers aan de arbeid Amsterdam en Egmond aan Zee hebben elkaar gevonden. pLAATSJES als Egmond aan Zee, waar van oudsher de zonen de va ders in het vissersbedrijf volgen, be ginnen langzaam maar zeker hun ka rakter te verliezen. Zij zijn geen vis sersplaatsjes meer, zij hebben het ca chet van vaeantie-oorden gekregen. De jeugd ziet heel andere facetten van het leven dan vroeger en de zware con currentie in het vissersbedrijf ge paard met de moeilijkheid om schepen te krjjgen is oorzaak, dat steeds meer van de oude regel wordt afgewe ken en dat de jongens, die voorbeschikt waren om als hun vaders en groot vaders op de wijde zee te zwalken, een dere kant uitgaan, ranende vissersbedrijf bracht *n overschot aan jonge krachten, de dia mantnijverheid zocht naar zulke jon gens en het resultaat van dat alles is een diamantslijperij in Egmond aan Zee, die nu reeds zeven maanden aan het werk is en voor het plaatsje een industrie van betekenis belooft te wor den. Een ambachtsschool waar men geld toegeeft. \\'IE op een ambachtsschool het smeden of timmeren leert, zal na het behalen van zijn diploma als krul- lejongen moeten beginnen. De oplei ding, welke de jongens thans te Eg mond aan Zee krijgen kost hun niets Integendeel, zij verdienen nog een kleine toelage en hebben bovendien de zekerheid, dat zij daarna niet meer als leerjongen in betrekking moeten gaan. omdat hun vaardigheid dan reeds zó groot is, dat zij een behoorlijk week loon kunnen verdienen. Een twintigtal jongens waar onder zes uit andere gemeenten dan Egmond aan Zfee werkt thans 40 uren per week in het filiaal van de Diamantslijperij van de heer H. E. Slijper die inderdaad een zeer toe passelijke naam heeft. In Amsterdam heeft deze maatschappij een bedrjjf, waaraan een honderdtal vaklieden is verbonden, waaronder zagers, die de ruwe steen doorzagen, snijders, die hem rond maken, en slijpers, die hem in de juiste vorm slijpen. De verkoop van ruwe diamant kwam over het syndicaat in Londen tot stand, dan komen de stenen, die bewerkt moeten worden en een deel daarvan gaat sinds zeven maanden naar Eg mond aan Zee, waar men over 't werk van de jongens tot dusver zeer te vreden is. Hun leertijd is op anderhalf jaar ge steld, verdeeld in drie halfjaarlijkse perioden. De eerste zes maanden ver dienen zij 3.50 per week in die periode moet het bedrijf er nog heel wat bijleggen de volgende drie maanden 5.— en het daarop volgende kwartaal 7.per week. Blijken ze dan reeds goede vaklie den, dan kunnen hun verdiensten tot 25.per week stijgep en na ander half jaar volgt het examen waarna een behoorlijk diamantslijper van 30.tot 70.per week kan ver dienen. In de tijd toen het geld voor velen geen waarde had of te gemakkelijk verdiend werd, heeft men de toelage van 3.50 per week wel eens smalenci beoordeeld, maar een verstandig mens kijkt in de toekomst en kiest het vak, dat hem zijn gehele leven zal kunnen onderhouden. Slijpen is geen gemakkelijk werk. £)E HEER P. STEENBERGEN, die als bedrijfsleider optreedt en de heren L. Goedel en J. Kalkhoven, die de moeilijke taak hebben de jongens te onderrichten, hebben ons in het kort verteld wat de betekenis van het werk is. Het diamantbedrijf eist zoveel vak kundigheid, dat men zelden het kunnen zagen, snijden en slijpen in één persoon verenigd ziet. Al deze vakmensen zijn specialisten en als de ruwe diamant in Egmond komt is de steen gezaagd en rond gesneden. Het behoeft geen be toog, dat men geen diamanten als de Koh-i-nor, de Groot-mogol of de Re gent naar Egmond zal sturen. Wat hier komt ls klein goed of van een middelbare sortering, zoals dat trou wens overal ln Europa bewerkt wordt omdat de grotere stenen meestal ln het land van herkomst worden gesle pen. Wat hier komt, zjjn steentjes waarvan er ongeveer 10 of 12 in een karaat gaan en als men bedenkt, dat één gram 5 karaat ls bcgrjjpt men wel hoe klein de steentjes zjjn, al is het soortelijk gewicht van diamant dan ook bijzonder laag. Men kan ze met een vergrootglas bekijken maar als een jongen ze tus sen vinger en duim neemt is er niets meer van te ontdekken. Negentig pro cent van de diamanten worden in bril- jantvorm geslepen, dat wil zeggen, dat men er 58 vlakjes aan moet slij pen en wel zó, dat het verlies zo klein en de bewerking zo zuiver mogelijk is. Men begint met het kruisslrjpen, dat is het slijpen van de steen in be paalde verhoudingen, waarbij som mige vlakjes twee maal zo groot als andere moeten zijn en hoekjes van 41 graden moeten worden geslepen, om dat het licht op deze wijze het best in de facetten weerkaatst wordt. Na het kruisslijpen volgt dan het briljan teren waardoor er nog 49 vlakjes bij ko men, zodat er ten slotte 33 aan de bovenkant en 25 aan de benedenkant van de steen zijn, waarvan de puntjes precies in elkaar moeten vallen om een zo schitterend mogelijke steen te ver krijgen. 3000 toeren per minuut. £LKE JONGEN ZIT bij een draaien de schijf, die, juist omdat ze met een zo grote snelheid beweegt, de in druk maakt, dat ze stilstaat. Het zo genaamde boort "dat is van onzuive re stenen gestampt zeer fijn poeder is met olie op de gietijzeren schijven aangebracht en daar in de voor het oog onzichtbare poriën gedrongen. Zo kan de diamant met haar eigen poeder worden geslepen omdat geen andere stof ter werêld hard genoeg is om voor dat werk gebruikt te kunnen worden. Oudere slijpers zetten hun steen nog in een dop waar ze met gesmolten lood wordt vastgezet, maar er komt dan slechts een vierde van de steen bloot en het verstellen eist veel tijd en moeite. Nu zetten de slijpers hun steen die voor driekwart zichtbaar blijft in practische stalen houders, die ze zelf kunnen verstellen. Het lijkt allemaal heel gemakkelijk, maar het is een zeer lastig werk, voor al omdat geen twee stenen aan elkaar gelijk zijn en de wijze waarop men moet slijpen ook afhankelijk is van het al dan niet voorkomen van naat, dat zoiets is als een knoest als men over het hout spreekt. Arbeidsvoorwaarden. £)E JONGENS, die zich hier melden, worden goed bekeken, omdat men met minderwaardige krachten op den duur natuurlijk vastloopt. Zij moeten da lagers school doorlopen hebben en op kosten van het bedrjjf naar de oogarts zijn gegaan, omdat zjj vóór alles scherp van gezicht moeten zijn. Zij zjjn des Zaterdags en Zondags vr(j en krjjgen twee weken per jaar va- cantie. Overdag zjjn de werktijden van 812 en van 15 uur. Geschikte jon gens kunnen zich te allen tjjde in de Marinestraat melden, omdat het ln het voornemen ligt het Egmondse fi liaal zo mogelijk uit te breiden. Dat deze jongens pleizier in hun werk heb ben kan blijken uit het feit, dat er in de zeven maanden die ze in deze ruime en luchtige werkplaats arbeiden nog niet één weggebleven is. Onder het scherpe licht van buls lampen zetten zij hun steentjes in de haak en op de schijf en halen telkens weer een loupje tevoorschijn om het resultaat van hun werk nauwkeurig te inspecteren. Vissersjongens, wier vaders wjj op ruwe trawlertochten met grote door het zeewater gekloven handen de net ten aan boord zagen trekken, arbeiden hier aan het kleinste materiaal dat men zich denken kan, zó klein, dat ze het verloop van hun arbeid slechts met het vergrootglas kunnen volgen. „Tempora mutantur et nos mutamur in illls," zegt een Latjjns spreekwoord, de tjjden veranderen en w\j veranderen met hen. Wie de grote diamant-tentoonstel ling bezoekt, welke dit jaar van 16 Juni tot 8 Juli ln de Diamantbeurs te Amsterdam wordt gehouden en waar men alles wat met de diamantbewer king in verband staat kan aanschou wen, zal er diverse collecties van ln ons land geslepen stenen vinden. Daaronder zullen ook werkstukken van Egmqndse jongens zjjn, dlo hun brood niet meer met de zilveren schat ten der zee, maar met de diamanten der aarde verdienen. TJ. A PRICE ONDERHOOFD VLOOTOPERATIES DER V. S. MARINE. President Truman heeft vice-admi- raal John D. Price tot onderhoofd van de afdeling vlootoperaties der Ameri kaanse marine benoemd. Dit is op een na de belangrijkste functie van de marine. N Voor meer dan 8 millioen textiel en voedsel JJE „SIBAJAK", een dier fraaie passa giersschepen van de Kon. Rotter- damsche Lloyd, is voor de 111e maal van de vertrouwde kade aan de Schie- haven te Rotterdam naar Batavia ver trokken met aan boordoch, net als altijd: een heleboel mensen en de rui men vol met goederen van allerlei aard. Dat zich tussen die goederen duizenden moltondekens, luiers, handdoeken en vele meters katoen bevinden zal u noch verbazen noch doen ontstellen. Wat is er nu voor bijzonders aan dekens, luiers c handdoeken? Gelukkig zijn wij in Nederland weer zover, dat die dingen voor ons weer doodgewoon zijn geworden. Maar aan het andere einde van die lange scheep vaartlijn en nóg verder weg zijn er, die zitten te snakken naar zulke en andere doodgewone dingen. Toen onlangs een schip van de K.P.M. meerde in de baai van een dier eenzame Mentawei eilan den ten Westen van Sumatra en de prauwen de kisten met een heleboel doodgewone dingen aan de wal brach ten, bracht de bevolking een spandoek aan met de woorden „Holland Toeloeng Indonesia" en er was een orkest om de vreugde en de dankbaarheid der eilan ders te vertolken. Daar kwamen de serongs en kabaja's, de hemden en de broeken, waarom men zo dringend ver legen zat; daar kwam melk en speel goed en nog heel veel meer, dat men er al zo lang niet had gezien. Zo ging het op Ambon en te Singaradja, te Menado en op Flores, te Haliloelik en op Soemba, zo ging het op tientallen andere verafgelegen plaatsen. Overal werden de zendingen van de stichting ..Nederland helpt Indie" een niet politiek lichaam, niet te verwarren niet het communistische comité „Hulp aan Indonesië met vreugde begroet. Pirn, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur 49. Ja, nu is er iets gebeurd, waar- oPim, Pam en Pom helemaal niet gerekend hebben. Het stoomschip „Salmiak" stoomt -langzaam de ha ven uit en zij zitten opgesloten in het ruim. „Ik moet eruit! Eruit!!-!" gilt Pim. Maar Pepi wijst hem terecht. „Stel je niet zo aan Pim. Je ziet heel goed, dat wij er op het ogenblik niet uit kunnen! We zullen moeten wach ten, tot een van de matrozen hier naar beneden komt en danJa, wat dan?" roepen de anderen. „Ja.... wat er dan gebeuren moet, 'weet ik eigen lijk ook niet", zucht Pepi. ,,Nu, ik vind, dat Pim dat zaakje maar moet opknappen", zegtPam. „Hij heett ons per slot van rekening in deze be narde situatie gebracht, dus laat hij maar zorgen, dat we hier weer uit komen ook!" Pim kijkt zijn broertje minder vriendelijk' aan, ook al voelt hij wel dat Pam gelijk heeft. „Goed, goed", bromt hij „Ik zal wel weer de kastanjes uit het vuur halen, dat heb ik altijd al moeten doen". „Kom, laten we nu geen ruzie -maken", valt Pepi hem in de rede. „Ja, jij hebt makke lijk praten want jij gaat naar je va derland terug", roept Pim. „Maar wij?" Ja, daar weet Pepi ook geen antwoord op te geven. Dat deze hulp en nog veel meer mo gelijk was is te danken geweest aan de 8.250.000 gulden, die het Nederlandse volk sedert de bevrijding op verzoek van de stichting heeft bijeengebracht. Op velerlei wijze is daarmee gewerkt en daarvan mag nu wel eens een over zicht gegeven worden, vond de heer J. D. Daubanton, voorzitter van het. lan delijk bureau te Rotterdam, die ons kort voor het vertrek a.b. van de „Sibajak" ontving. Sedert de oprichting in 1945 heeft de stichting aan alle repAriërenden die per schip of vliegtuig hier te lande aan kwamen en nóg aankomen want dat gaat nog steeds door! een „welkomst pakket" uitgereikt, waarvan misschien de materiële waarde niet groot placht te zijn, maar het psychologische effect van niet te onderschatten betekenis. Waar nodig echter kregen de berooide slachtoffers voorts kleren: 750 heren- costuums, 400 winterjassen, 800 kinder winterjassen, 4500 pullovers, 10.000 St. ondergoed, 400 jurken, 400 mantels en, 900 pyama's zijn er uitgereikt. Voorts werden de mensen bijgestaan in het zoeken naar onderdak. Verder heeft de stichting voor de duur van 3 jaar 24 bedden in een sanatorium te Davos ge huurd. Dan werd er een millioen meter ka toen naar Batavia gezonden ter ver spreiding over de archipel, benevens vier millioen blikken melk, anderhalf millioen kg havermoutpap en bij elkaar enige millioenen blikken biscuits, vlees, vis, jam, salvarsan (tegen framboesia) en andere geneesmiddelen. Al deze goederen, ter waarde van 5.5 millioen gulden, werden kosteloos aan dev bevol king verstrekt. Ook werden er 1100 kisten met boe ken, speelgoed en andere artikelen ge zonden, o.m. uitrustingen voor scholen Ja, de bouw van een complete •am bachtsschool te Ambon en van een meisjesnijverheidsschool te Tobelowerd ter hand genomen! Er werd nog een ton besteed aan ondersteuning van rampokslachtoffers en nog een ton aan disnlaced persons. En nog zo het een en ander. „Nederland helnt Indie" heeft In donesië niet van de ondergang gered; daarvoor was de reikwijdte van de stichting te gering, maar zij heeft we) onnoemelijk veel bijgedragen tot het horstel èn de verstandhouding tussen de volkeren hier en ginds. „Mijn naam is Juliana", woor den van H.M. Koningin Juliana - TJitg. Zomer en Keuning Wageningen. Deze bundel toespraken van de Ko ningin, gehouden voornamelijk in de oorlogsjaren, wordt ingeleid door Prinses Wilhelmina, die herinnert aan do moeilijke omstandigheden, waarin de Koninklijke familie zich toen be vond. Prinses Juliana droeg in Canada de volle verantwoordelijkheid om parallel met Kroon en Kabinet in Londen mede te werken aan de bevrij ding. „Haar uit Londen volgend zo schrijft Prinses Wilhelmina kreeg ik de overtuiging, dat zij die parallel juist heeft getrokken". Het is uitermate interessant, de woorden van Prinses Juliana thans te herlezen. En de vele prachtige illustra ties maken dit boek nog temeer tot een zeer waardevol bezit. Dr. A. Melchior: inkomst". - Uitg. Haarlem. „De blijde ,De Sleutel", De bekende scheepsarts van de Wil lem Barendsz heeft opnieuw de pen gegrepen voor het schrijvli van een boek. Het onderwerp is aantrekkelijker dan dat van zijn eersteling. Hij vertelt van de inhuldiging van Koningin Ju liana en hij doet dat op pakkende wijze. Maarten Nieuwland, een knaap uit St. Pancras, wordt als schilders maatje in de Nieuwe.Kerk te werk ge steld en maakt behalve de voorberei dingen ook de grootse plechtigheid mee. De schrijver illustreerde het pret- tig-leesbare boek op uitnemende wijze. OM HET KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND HeerenveenSVV (Zaterdag 30-4) NOAD—AGOVV; VSV—BW. PROMOTIE-DEGRADATIE WEDSTRIJDEN Promotie Tweede Klasse District I: StormvogelsZFC (30-4): Sparta—DWV (30-4). District II: HVV DFC; RCHDHC. District III: Be QuickNEC; NEOLabor. District IV: TOPHelmond; RBCSpechten; Dis trict V: AchillesEmmen; Zwartemeer LSC. District. VI: ChevremontDe Valk; De BaronieLonga. Promotie Derde Klasse. De KennemersBaarn; WA—Schoten. Promotie Vierde Klasse: SchinkelhavenUSVU. BEKERWEDSTRIJDEN Eerste Ronde: HRCDEM; HillinenHercules; Aals meerde Germaan; DWSVRapidi- tas; Vitesse '22HFC; The Victory— HVC; VriendenschaarKFC; Madjoe— Alcm., Victrix; QSCZandv.meeuwer HaarlemWSV '30; AjaxUW; We:- FrisiaVolendam; ElinkwijkCDN; ZeeburgiaBloemendaal; Watergraafs meerDOS; WFCVolewijckers; OSV —EDO; Velox—DWS. Montgomery komt wederom naar Nederland Naar wij vernemen zal veldmaar schalk Montgomery Vrijdag 6 Mei we derom naar Nederland komen. Hij komt die dag te 1?00 uur op het vliegveld Welschap bij Eindhoven aan, waar hij ontvangen zal worden door de burge meester van Eindhoven, mr. H. A. M. Th. Kolfschoten. Zoals bekend is -was het hoofd kwartier van lord Montgomery na de bevrijding van het Zuiden van Neder land en gedurende de strijd in West- Duitsland in Eindhoven gevestigd. De volgende dagen zal de veldmaarschalk gebruiken om de bloembollenvelden. de Afsluitdijk en de boomgaarden te be zoeken. Op 11 Mei zal hij te 10.00 uur van het vliegveld Valkenburg vertrek ken. Het Radioprogramma VOOR HEDENAVOND HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten cm 6, 8 en 11 uur VARA: 6,15 De 'Vara feliciteert 6,30 Strijdkrachten 7,00 Denk om de bocht 7,15 Westeuropees commentaar VPRO: 7,30 Nederland en zijn gewesten 7,50 Tien voor acht 8,05 Gooise trio 8,30 Prof dr Boeke 8,55 Zo juist verschenen VARA: 9,00 Men vraagten wij draaien 9,30 Hoorspel 10,00 Buitenlands weekover zicht 10,15 Swing and sweet VPRO: 10,45 Avondwijding VARA: 11,15 Dr W F Storm 11,30 Gramofoonplaten HILVERSUM J«i 415 m Nieuwsberichten om 7, 8 en II uur —KRO: 6,20 Tulpen- Rallye 6,30 Engelse militaire band 6,45 Klankbeeld 7,15 Mr P J de Kanter 7,45 De drie landen 8,05 De gewone man 8,12 „Don Pasquale", opera 10,05 Eenheid der kerk 10,15 Fluit-sonates 10,45 Avondgebed 11,15 Dansorkesten VOOR ZATERDAG (Nationaal Programma) HILVERSUM I en II, 301 en 415 m - Nieuwsberichten om 7,07, 8,07 12,45. 6, 8 en 11 uur 7,20 Programma door Neder landse artisten 12,00 Promenade-orkest 1,00 Toespraak Zijne Exc. dr W Drtes 1,40 Metropole-orkest 2,30 Ganzen bordspel 4,30 Van grens tot strand door Nederland 6,15 Radio-fantasie 7,05 Reportage voetballen 7,15 Toespraken 7,45 Wognums Zangkoor 8,05 „Mijn naam is Juliana" 8,20 Vrolijk programma 9,20 Verzen en melodieën 9,45 Zang spel 10,15 Radio Philh:- rmonisch-orkest 11,15 Radio-fantasie 11,30 Taptoe NEW YORK—AMSTERDAM IN 14 UUR. In 14 uur is de vlucht New York- Amsterdam volbracht door het lijn- vliegtuig flagship Scotland van de American Overseas Airways, dat Don derdag via Gander en Prestwick met 34 passagiers op Schiphol landde. 86 IN DE DOOR TJEERD A D E M A Uit de naastgelegen vertrekken klon ken stemmen. „Goede morgen dames", zei een man in de open deur naast zijn kamer. „Goede morgen, dokter". „En hoe gaat 't vanmorgen, me vrouwtje?" De deur werd gesloten. Een gemom pel van stemmen drong tot Steensma door. „Zuster Blanca!" riep een leerlinge in de gang. „Waar is zuster Blanca? Zuster Martha, heeft u zuster Blanca nergens gezien?" „Ze was zo juist hier", zei zuster Martha. Een donker gelokt meisjeshoofd kwam nieuwsgierig om de hoek van de kamerdeur. „Pardon, mijnheer, ik dacht, dat zuster Blanca misschien hier was". „Neen", zei Steensma ongedurig, „zuster Blanca is hier niet". Hij keek nerveus naar de deur. Wat duurde die conferentie lang. Zou zus ter Blanca geen toestemming krijgen? Hij gluurde op zijn horloge. Kwart over negen. Nu kon zij toch Plotseling stond ze in zijn kamer. „Zuster!" riep hij, „wat Ze zag hoe nerveus hij was en knik te hem bemoedigend toe. „Uw naam, uw positie", zei ze, „uw pertinente verklaring, dat dit een staatsbelang is. Wij zullen u hierin behulpzaam zijn". Hij slaakte een zucht van verlich ting. „Waar zijn de stukken, zuster?" „Ze zijn veilig opgeborgen, mijnheer Van Waardenburg. Niemand zal ze hier zoeken. Ik zal ze alleen afstaan aan u of iemand, die namens u Steensma dacht na. „Zuster", zei hij, „geef ze nooit iemand, die namens mij alleen om de documenten vraagt". „Ik begrijp u niet, meneer Van Waardtnbugrg". „Wanneer iemand namens mij komt", zei Steensma, „vraagt hij niet alleen om de stukken, maar ook om de ring. Niemand dan u en ik weet, dat er de enveloppe een ring zit. Het zal u een waarborg zijn, dat hij, die de stukken vraagt, werkelijk door mij is gezonden". Zuster Blanca knikte. „U kunt er op vertrouwen, mijnheer Van Waardenburg". Ir. Steensma baalde verlicht adem. Die moeilijke kwestie was geregeld. Als Bastiaan nu gauw met zijn kleren kwam. zou hij zich kunnen kleden. Dan kon hij meegaan, het ziekenhuis uit. In de gang ratelde de bel van een huistelefoon. Zuster Blanca verliet haastig de ka mer. Hij hoorde haar heldere stem. „Ja, mijnheer is nog niet opgestaan". Het bleef een ogenblik stil. Toen kwam haar antwoord. „Goed dokter". De haak werd aan het toestel ge hangen en zuster Blanca liep naar de „Er is bezoek voor u, mijnheer Van Waardenburg. Twee heren. Dokter van Loon, die u behandelt, zal ook dadelijk hier zijn". Steensma bracht de hand aan het voorhoofd. Hij was te laat. Een gevoel van dodelijk vermoeid heid maakte zich van hem meester. „Laat de heren maar boven komen, zuster". Zuster Blanca' keek hem verwon derd aan. „Ze komen al, mijnheer Van Waar denburg". Steensma knikte. Hij had begrepen Er was iets veranderd in zijn maat schappelijke positie. Men wachtte niet meer op zijn toestemming. Hij was het, die had af te wachten. De dokter Reed de deur van de zie kenkamer open. „Gaat u binnen, heren!" Ir. Steensma ging rechtop in bed ziiten en keek de bezoekers aan De oudste was "een man van om streeks vijf en vijftig jaar, correct maar eenvoudig gekleed, Wiens haar aan de «Japan zilvergrijs wu. Hij had iets, dat aan het Mongoolse tvpe deed denken. Misschien was. lang geleden, een man of een vrouw uit het land der onafzienbare steppen in de rij zijner voorouders geslopen. Zijn metgezel was ongeveer Steensma's leeftijd. Hij droeg een grijze das, waarop een gouden Zeeuwse knoop als speld was bevestigd. Een klein zwart snorretje bedekte zijn bovenlip. Zijn haar deed aan een schoenborstel denken, het was zwart en stijf en stond recht over eind. Hij liet bij de deur de oudste be zoeker voorop gaan en deze liet bij het betreden van de ziekenkamer een geluid horen, dat enigszins op „goe demorgen" leek, maar dat ook „Hail- le Selasi" of iets anders had kunnen zijn. Hij wierp een vluchtige blik door de kamer en keek Steensma onderzoe kend aan. „Is uw naam Van Waardenburg?" vroeg hjj. „Die ben ik", anfwoordde Steensma. „Met wie heb ik het genoegen?" Hij lagdt schamper de nadruk op het laatste woord en de bezoeker keek hem enigszins verstoord aan. Was die man misschien van plan, hem voor 't lapje te houden? „Ik Den commissaris Van Mierlo van de Centrale Recherche" zei hij droog jes. „Ik moet u mede delen, dat ik opdracht heb u te arresteren in ver band met een gisteravond gepleegde moord op een tot dusver onbekend gebleven vrouw". Hij keek zijn slachtoffer een ogen blik scherp aan, als trachtte hij de uit werking van zijn woorden van dien: gezicht at te lezen. „Verlangt u, dat ik mij zal legiti meren?" „Niet nodig, commissaris", Steensma, „ik wil u graag geloven." Commissaris van Mierlo knikte. HÜ wees met een wat onverschillig Se' baar op zijn metgezel. „Inspecteur Cornelissen van de Cen trale Recherche", zei hij achteloos. Steensma nam de mededeling v0°r kennisgeving aan. Hij gevoelde "e omstandigheden in aanmerking men geen behoefte in zijn bed 'e zitten bulgen. Hedenochtend we aan 't Waagplein, c vijf en twintig jaa geweest gehuldigd, van bloemen en ve voerden het woord. De heer G. Gron kaashandelaren ee: Spreker bracht de twintig jaar in heri hopen dat de heer jaren Vrijdagsmorgt da kaasmarkt aanw na bood de heer Gi bloemen en een kist mens de gemeente directeur van het M Voorthuysen. Sprei naam „Brederode" «en zekere beteken: Ook de naam Bret velfabriek die tusse mond ligt heeft een woord „trouw" is ge heer Snijders, direcl ter van deze zuivel! directeur. Namens maar bood de het jubilaris een bloems Verscheidene ande den hierna nog het De Alkmaa jubilt op 1 Mei 1899, dr gen 50 jaar geleden Visser in Alkmaar e Hoorn, die drie mai "Wie thans het wa a.s. jubilaris ziet ka er in die tijd. wat h heel wat veranderd Moderne vrachtaui tweemaal per dag t Hoorn en onderhout besteldienst tusen Al Zaanstreek en Zaa Amsterdam. Het halve eeuwfet dankbaar gevierd v middag zal er In he! een receptie worden heeft geruite jongens manchester Jon broekjes herenshorts, kh m. elastiek polo shirts, 8 p1 herenondergoed singlet en brt samen 6 pt. kindercamlsoles rose-wit Klnderdlrectolrei rose-wit inter!, damesgai camisole en dire onderjurken 4 pt. 8.S serveerschortjes witte damesjasst 18 pt. verpleegstersscht Weer ontvangen Khakl overhemdi m. 2 sportzakl kleurecht, krimp ook in grote m fantasieschorten herenpyama's wollen sportkous 2.31, 1.4' dameskousen, 1 1.74, 1.30, 1.12 dameskousen, 4 p 4.04, 3.43, 2.5' natuurzijde wol Wie rekent koe LANGESTRAA OVERHEMDEN ZELFBINDEB HOEI

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 6