De les, die Josje leerde
In Bonn wordt getimmerd aan
de toekomst van Duitsland
avontuur
Residentie
Politiek geharrewar om de toekomstige hoofdstad
Het Radioprogramma
Nieuwe Bonnen
(Van onze spediale verslaggever).
]>T BONN, de oude universiteitsstad aan de Rijn, wordt in letterlijke zin ge
timmerd aan de opbouw van de VVestduitse bondsrepubliek. Er worden mil-
lloenenplannen gemaakt en uitgevoerd voor het onderbrengen van de bu
reaux der centrale regering en van haar zesduizend ambtenaren. Toen Bonn
door de parlementaire raad tot hoofdstad van de bond werd gekozen wist
feitelijk nog niemand hoe het mogelijk zou zjjn een regeringsapparaat met
alles wat daarbij behoort onder te brengen in een kleine provinciestad. Poli
tieke en soms wat erg kleinzielige motleven hebben er de doorslag voor gege
ven. In sommige kringen heerst een heilige angst voor Frankfurt, de tweede
eandidaat, dat als oude Duitse rijksstad van ouds hoofdstedelijke adsplra-
tie» heeft. De kleine meerderheid, die voor Bonn stemde, heeft als voor
naamste motief gebruikt, dat het voorlopige karakter der nieuwe regering
met het oog op de al-Duitse sentimenten zeer sterk geaccentueerd zou moe
ten worden. Daarom wilde men Frankfurt met zijn kapitale allures vermij
den, in geen geval mocht de Duitsers in het verre afgesneden Berlijn de in
druk gegeven worden, dat men het als hoofdstad van een herenigd Duitsland
bad afgeschreven.
Inrichting van het regerings
centrum zal millioenen kosten
HET ARGUMENT sneed naar twee
zijden. Een tijdelijke regeringsappara-
tuur kan men volgens de practici beter
vestigen in een stad, waar de accomo-
datie reeds voorhanden is, dan in een
stadje, waar zij nog uit de grond moet
worden gestampt. De bouwkoorts in
Bonn geeft minstens een semi-perma-
nent karakter aan de voorbereidingen.
Werkelijke oorzaak voor de afkeer van
Frankfurt moet dan ook veeleer ge
zocht worden in het feit, dat deze stad
het centrum is van 't zeer socialistische
land Hessen. Het zijn in het bijzonder
da christelijke politici uit het Rijnland,
die de keuze van Bonn hebben doorge
zet. Zij willen het zenuwknooppunt van
het nieuwe Duitsland liever buiten de
rose atmosfeer van de oude koopmans
stad houden en zij verwachten blijk
baar van de ietwat romantische sfeer
van de Lorelei «en gezondere afstraling
op de komende Duitse politiek. Daar
komt bij, dat Frankfuurt als zetel van
de economische controle der bezetting
in een kwade reuk staat. Overigens is
het wel duidelijk, dat de Duitsers be
seffen dat zij deze controle toch niet
ontlopen kunnen door enkele tientallen
kilometers de Rijn af te zakken. De
meest gangbare „carloon" in de Duitse
bladen is namelijk wel die, welke de
drie hoge commissarissen afbeeldt met
een verhuiswagen, rustig wachtend op
het knooppunt van de wegen Bonn en
Frankfurt. Met andere woorden: men
maakt er zich geen illusies over, dat de
commissarissen de Duitse regering op
de voet zullen volgen, waarheen zij ook
gaat. De Fransman Francois Poncet
heeft zo juist al een kasteel laten vor
deren, dat onder de rook van Bonn
zou liggen, wanneer dit een fabrieks
stad inplaats van een wetenschappelijk
centrum ware. De Brit Robertson heeft
reeds zijn slot Rietgen, niet ver van de
Drachenfelds, betrokken. Autoriteiten
van een bezetting zijn nu eenmaal geen
vliegen die men gemakkelijk van zich
afschudden kan.
Wat er gebeuren moet.
HOEWEL MEN in vele Duitse krin
gen begint in te zien, dat al dit gehar
rewar om een zo weinig principiële
kwestie even overbodig als belachelijk
is, is de strijd op het ogenblik weer
zeer hevig opgelaaid. De voorstanders
van Frankfurt de scheidingslijn der
meningen loopt dwars door verschillen
de partijen heen heben hun verlies
niet kunnen verkroppen. Zij hebben
zich tot een nieuw offensief gezet en
laten zich daarbij niet weerhouden door
het feit, dat inmiddels reeds vele mil
lioenen in Bonn zijn ten koste gelegd.
Wat tot nog toe betaald is voor de pro
motie van het provinciestadje is im
mers slechts een fractie van wat er
nog te betalen zal vallen. De post en
telefoon alleen zal 32 millioen moeten
neertellen om de nieuwe hoofdstad bin
nen enkele jaren tot een kabelcentrum
te maken. Binnen enkele jaren - voor
lopig zullen de politici, journalisten en
buitenlanders, die als vliegenzwermen
naar de Rijn komen, er zich blijkbaar
mee moeten verenigen, dat zij dagen
lang op een telefoonaansluiting zullen
moeten wachten. Wanneer de laatste
pogingen om de in Frankfurt bestaan
de accomodaties niet te betrekken, zul
len mislukken, en dit is te verwachten,
dan zal Bonn een zeer uitgestrekte
hoofdstad worden. Het hoofdstedelijk
gebied is geprojecteerd over een leng
te van vijftig km langs de Rijn en
een breedte, die varieert tussen de
twintig en de vijftig kilometer. Ver
keersproblemen zullen daarbij van
doorslaande aard worden.
Ook in figuurlijke zin is in de laat
ste tijd in Bonn en omgeving nogal wat
getimmerd aan de Duitse toekomst en
men kan niet zeggen, dat daarbij ge
bleken is, dat de nieuwe hoofdstedelij
ke aera onder een voorspoedig poli
tiek gesternte staat In de parlemen
taire raad is gedurende een half iaar
zoveel aan politieke vuurvreterij ge
daan, dat het achteraf niet overbodig
gebleken is de Duitse politici samen te
brengen in het paedagogische instituut
der universiteit. Velen dergenen, die
nog altijd niet hebben afgeleerd in zeer
nationalistische termen te denken, heb
ben in de laatste tijd aan de gezellige
oevers van Vader Rijn getracht politie
ke debatteerclubjes op te richten, ten
einde elkaar eens te meer te overtuigen
van de grootheid van het voormalige
Duitse rijk. Men herinnert zich hoe de
heren Nadolny c.s. enige tijd geleden
in deze streken keuvelden over de
kansen, die een verbroedering met de
Russen, let wel alleen maar de Russen
en niet de communisten!, voor de groot
Duitse gedachten zou kunnen beteke
nen. Zojuist heeft in Godesberg weer
eens een van die dromerige politieke
clubjes de lof van „het Rijk" gezongen.
Gelukkig deze keer een minder gevaar
lijk en meer belachelijk groepje, dat in
de internationale pers wellicht een
ietsje meer belangstelling kreeg, dan
he eigenlijk wel verdiende. Herr Joa
chim von Ostau, leider der „Rechtspar
tei", later genoemd „Bond voor Duits-
lands vernieuwing", had wat mensen
bijeengetrommeld. Vooral had hij het
gemunt op generaals.
Iedereen, die in Duitsland aan de
rechterzijde opereert, schijnt tuk op
generaals te zijn. Ook al hebben deze
heren geen uniformen meer aan, zij
kunnen toch door hun naam nog wat
nationalistische glanzen over een poli
tieke beweging leggen. Maar zelfs de
generaals hadden deze keer geen ver
trouwen. De enige die kwam was de
pur sang nazi-generaal Remer, die de
wispelturige dans der denazificatie is
ontsprongen, ofschoon hij rechtstreeks
verantwoordelijk is voor de mislukking
van de Stauffenbergputsch in Berlijn
op 20 Juli 1944. Deze heer Remer, toen
majoor, had van zijn superieuren op
dracht Göbbels te arresteren, doch hij
was zo tactvol „Herr Reichsminister"
eerst te gaan vragen of deze wél met
zijn arrestatie accoord ging. Deze keer
gold eens niet het „Befehl ist Befeh|l".
Deze Remer had de fijne smaak te ko
men zeggen, dat hij gekomen was om
de hand der verzoening te reiken aan
de verzetslieden. Schacht was ook uit
genodigd, doch hij schijnt het te heb
ben afgeleerd zich met politieke dilet
tanten in te laten Ook de industie-
elen, die geld voor het nieuwe rechtse
front zouden moeten leveren, waren
niet komen opdagen. Evenmin de heer
Goebel, de onbetwiste dictator over het
millioenenheer der vluchtelingen, die
zijn waardevolle politieke stem nog
niet verkocht heeft, ook al hebben al
le partijen er om gesmeekt. Het hele
feest is derhalve een fiasco geworden
en van de toeleg om onafhankelijke
candidaten naar voren te brengen zal
wel niet veel terecht komen.
„Deutsche Aktion".
Nog merkwaardiger politiek geluid
heeft enkele weken geleden in de aula
der Bonner universiteit geklonken toen
dt heer Prinz zur Luöwenstein-Amer-
bach zijn program kwam ontvouwen.
Deze oude Centrum- en „Reichsban-
ner"-man is in 1934 uitgeweken naar de
Verenigde Staten en doceerde daar ge
schiedenis aan de universiteiten van
Virginia en Nebraska. Hij is nu een
„Deutsche Aktion" begonnen, ietwat
vaag gefundeerd op de gedachte aan
een herstel van het Duitse rijk. Sym
bool zijner beweging is niet minder
dan de gouden rijksadelaar. De nieuwe
federale regering kan volgens de prin
selijke theorie niet erkend worden, om
dat zij niet souverein is, evenmin de
bondsraad omdat onder een bezetting
geen vrije verkiezing mogelijk zou
zijn. Alle gebiedsafstand sedert 1
Augustus 1914 wij herhalen 1 Aug.
1914! moet worden afgewezen De
prins wil de historische grenzen van
het rijk hersteld zien. Vanzelf
sprekend moet hij ook van het Roer
statuut als „gecamoufleerde gebieds
afstand" niets hebben. De prins schijnt
te dromen van een christelijk avond
land met Duitsland als centrum en hij
was grootmoedig genoeg om volle
rechtsgelijkheid te garanderen aan alle
landen, die zich om Berlijn zouden
willen groeperen. Het schone sprookje,
verteld door de prins zelve, oogstte
luide bijval van de „Demokratische
Hochschulgruppe" van Bonn, die on
getwijfeld een „marchenhafte"-avond
gehad heeft.
Als het niet verandert zal de nieuwe
Duitse regering in dit dromenland
moeten beginnen met te bouwen op zo
harde realiteiten als de bezetting met
haar statuten, de economie met haar be
perkingen, de geeselijke verwarring
van brede massa's en het alom ge
kweekte wantrouwen.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur. - KRO: 6.15 CNV-kwar
tier. 6.30 Strijdkrachten. 7.15 Nederlandse
organisten. 7.30 Actueel geluid. 7.45 De Re-
gerings-Voorlichtingsdienst antwoordt. 8.05
Programma-proloog. 8.15 Plaatvaria. 9.00 Reis
verhaal. 9.30 „Vrij en Blij" 10.15 De Vaart
dei Volken. 10.35 Gramofoonplaten. 10.45
Avondoverdenking. 11.15 Beroemde concerten.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur. - AVRO: 6.15 Reportage
Tour de Francet. 6.45 Succes uit Amerika.
7 15 Lezing. 7.30 Ler Gars de Paris. 8.05 In
het Radio-Zoeklicht. 8.15 Holland-festival. 10.05
Gramofoonmuziek. 10.30 The Skymasters. 11.15
Lys Gauty zingt. 11.45 Gramofoonplaten.
VOOR VRIJDAG
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. - NCRV: 8.15
Te deum laudamus. 12.15 Metropole-orkest.
1.15 „Mandolinata". 6.00 NCRV-koor. 6.15
Lezing. 6.30 Strijdkrachten. 7.15 Geestelijke
liederen. 7.30 Actueel geluid. 7.45 CMB-kwar-
tier. 8.05 Programma-proloog. 8.15 Omroep-
oikest. 9.15 Lezing. 9.35 Ensemble „Selecta"
'0.05 Orgelconcert. 10.45 Avondoverdenking.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6. 8 en 11 uur. - VARA: 8.15
Operette-Selecties. - AVRO: 12.00 Joop Walvis,
orgel. 1.15 Promenade-orkest. - VARA- 6.15
De Vara feliciteert. 6.40 Wayne King en or
kest. 7.00 Reportage. 7.15 Briefwisseling langs
de draad. - VPRO: 7.30 Toespraak. 7.50 Tien
voor acht. 8.05 Hongaarse liederen. 8.30 Gees
telijk leven in Amerika. 8.55 Zo juist versche
nen. VARA: 9.00 Men vraagt. en wij
draaien. 9.30 Tohan Jong, orgel. 10.00 Bui
tenlands weekoverzicht. 10.15 Swing and sweet
- VPRO: 10.45 Avondwijding. VARA: 11.35
Tsjechische Philharm. orkest.
KBHH
lift? I?:; V#:y C;'SS f
Het was de laatste dag voor dePaas-
vacantie. Die dag verliep altijd wat
rommeliger dan de overige schoolda
gen. Kastjes moesten worden uitge
ruimd, schoolboeken ingeleverd en inkt
potten leeggegoten. Gelukkig dan ook,"
dat meester altijd het laatste uurtje
vóór de bel luidde ging voorlezen. Deze
keer had hij he over oude en nieuwe
Paasgebruiken. Jos zat maar met een
half oor te luisteren. Wat hem aanzijn
hart ging, was, dat hij vóór schooltijd
bij het knikkeren vijf van die prachti
ge glazen bammen had verloren. Maar
plots trof een zin van het verhaal zijn
oor. Even luisteren toch! Ging dat
over een vuurtje; een groot nog wel?
Vuurtjes stoken was zijn lust en zijn
leven. Zo ergens de „fik" in steken,
jongens, dat was nog eens iets. Hoor,
daar vertelde meester verder. Vroeger
schenen de mensen het ook al zo mooi
te vinden, om met Pasen grote hout
vuren te ontseken. Toch eens weten,
hoe ze dat deden. En zonder het zelf
te merken, zat Jos al gauw met een
jT~ ~T
'"'Vs 'i t
>'i - ?W-
hoog rood kleurtje gespannen te luis
teren naar het boeiende verhaal. „Hè",
riep hij wat teleurgesteld, toen het
tijd was, op te ruimen, „is het uit?"
„Ja jongens", zei meester, „maar dat
zul je toch zeker niet erg vinden, want
je weet: je hebt nu veertien dagen va-
cantie. Maar mocht je dat niet beval
len, dan wil ik gerust een stapel huis
werk meegeven'!. Niemand voelde ech
ter daarvoor en met veel lawaai, ge
lach en gestommel liep de derde klas
leeg om buiten in dolle uitgelatenheid
de vacantiepret alvast in e zetten. Jos
liep stil met zijn twee broertjes aan de
band naar huis. Steeds moest hij aan
dat Paasvuur denken. Da was prach
tig! Zo iets moest hij thuis kunnen
doen. Dat was nog eens wat anders
dan de „fik" in een paar kranten ste
ken. Moeder zat aan tafel al op de
jongens te wachten. Er werd vlug ge
geten, want ze had 's middags nog
boodschappen te doen. „Wil ik dan op
de broertjes passen en wat met ze
spelen?" vroeg Josje behulpzaam.
„Dat vind ik nog eens aardig", zei
moe opgetogen, „om mij zo lief te wil
len helpen". Je maakt maar pleizier.
Als je maar goed op je broertjes past".
Moeder ruimde vlug op en vertrok
terwijl Josje ging spelen achter het
huis, een buitenhuisje, dat wat opzij
van de weg tussen hoge bomen in lag.
„Jongens", riep Jos tegen zijn broer
tjes, „help eens mee. Jullie moet alle
maal kleine takje bij elkaar zoeken.
We maken daar een berg van en gaan
Paarvuurtje spelen". „Ja", riepen de
kleinen verrukt en ijverig droegen ze
takjes en ook hooi aan, om een fijn
„fikkie" te stoken, zoals zij het noem
den. Maar de wind hadden ze niet
mee. Elke lucifer, die Jos erbij hield,
woei direct uit. Wacht, hij wist wat.
Vlak erbij wapperde de droge schone
was aan de lijn. Vlug een wasknijper
en een stuk papier genomen en dit aan
de bovenste takken vastgeknepen. Nu
sloop hij stil naar de schuur en goot
uit de petroleumbus een flinke scheut
over zijn houtstapel. Toen hij daarna
een lucifer aanstreek, laaide een felle
vlam recht omhoog. Het geknetter van
het droge hout, dat Volop brandde,
deed de jongens gieren van pret. Maar
owee, daar raakte een lekkende vlam
aan een theedoek van de was, die aan
de lijn te drogen hing. In een oog
wenk stonden doeken en kledingstuk
ken in lichterlaaie.
Moeder was bij het uitgaan bij de
buurvrouw aangegaan, die een eind
verderop aan de weg woonde, en had
haar gevraagd, een oogje op de jongens
te houden. Juist was buurvrouw de
kippen aan het, voeren, toen een brand
lucht vanaf de weg tot haar doordrong.
Ongerust liep ze het pad af om te zien,
vanwaar dit kon komen. Het moest wel.
bij Josje zijn. Ze snelde de weg af en
bereikte het achtererf om nog juist de
kraakheldere was in vlammen te zien
opgaan. Een ijlings gevulde emmer met
water mocht niet meer baten. Slechts
zwartverkoolde lappen vormden het
armzalige overschot, dat Josjes moe
der van haar wasgoed terugvond. Ze
kon wel huilen. En Josje zelf niet min
der. Sindsdien heeft hij een heilige
schrik voor alles, wat vuur is. Nooit
zal hij meer iets in de „fik" steken, al
zouden het ook maar oude kranten
zijn.
Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
112. Buiten de tijgerval staan de
negers nog steeds met een ernstig ge
zicht naar de kooi te staren. Maar
dan roept de aanvoerder een paar
mannetjes bij zich en geeft fluiste
rend enige bevelen. De tijger moet
nu eenmaal gevangen en voorgeleid
worden voor Zijne Majesteit. Koning
Boko. Even later wordt er een ladder
tje tegen de kooi gezet en één van de
moedigste negers klimt naar boven.
Een groot net sleept achter hem aan.
Want de koning heeft bevolen, dat de
tijger levend en wel voor hem ge
voerd moet worden. Maar de negers
zijn doodsbenauwd voor de oude tijger
en daarom heeft de dappere aanvoer-
besloten om een net in de kooi te
gooien en daaronder het ondier te
vangen. Hij moest eens weten, dat daar
in de kooi drie kleine hondjes zitten,
in plaats van een oude, boze tijger!
PRIJSRAADSEL.
Voor kinderen beneden 12 jaar.
Deze week krijgen jullie drie vragen
te beantwoorden. Bekijk ze maar eens
goed. Ze zijn heus niet moeilijk.
1. Mijn geheel bestaat uit drie let
tergrepen. Het eerste deel wordt
op straat voortgeduwd. Het twee
de wordt op het hoofd gedragen.
Mijn geheel word in de kamer
neergelegd. Hoe heet ik?
2. Keert men de naam van een
voedzame drank om, dan brengt
hij de dood aan menig dier. Hoe
heet die drank?
3. Wanneer mijn eerste letter een
R is, ben ik een mooie, vaak geu
rige bloem. Verander nu de R in
een D, dan ben ik een ding waar
je veel kleine dingen in op kunt
bergen. Met B ben ik helemaal
niet vriendelijk en met T ben ik
een meisjesnaam.
De oplossingen kunnen vóór Zondag,
24 Juli worden gezonden naar het bu
reau van dit blad. Onder de inzenders
van goede oplossingen worden vijf
mooie boeken verloot.
ONZE MEDEDELINGEN.
Mej. Visser in Den Helder, wij dan
ken U hartelijk voor de grote doos met
zilverpapier die U voor de zieken hebt
gezonden. Het is een flinke bijdrage
voor onze zilverpapierverzameling,
waarmee wij erg blij zijn.
Ellie Karseboom, P. L. Takstraat 4,
Alkmaar, wil graag corresponderen
met een meisje uit een andere plaats.
Haar leeftijd is 10 jaar.
Wie kan Nelly Deurloo, Groote Dost
31, Hoorn, aan foto's of plaatjes van de
Koninklijke Familie helpen?
Wil Gerard Schmidt, in Den Helder,
nog even zijn adres en het verzoekje
voor de mededelingen opgeven?
Trijnie Bosman, Hofdijkstraat 30,
Beverwijk zoekt een correspondentie
vriendinnetje. Zij is 11 jaar oud.
Van wie kreeg ik een doosje met het
opschrift „250 sigarenbandjes?". Har
telijk dank.
OPLOSSING PRIJSRAADSEL.
Het bleek niet moeilijk voor julli»
te zijn om de verborgen bloemennamen
op te sporen. Tot dusverre is er nog
geen enkele verkeerde inzending ge
komen.'
De namen waren:
1. Lelie.
2. Astgr.
3. Jasmijn.
5. Sering.
En hier komen dan de prijswinnaars
van deze week:
Martin Verhagen, Baanstraat 17, Be
verwijk.
Tini Beuling, A. 65, Berkhout.
Alie Bakker, Landbouwstraat 2, Ju-
loanadorp.
Beppy Tenkink, Oudegracht 37, Alk-
maar.
Gefeliciteerd allemaal. De boeken
worden toegezonden.
KORT EN KRACHTIG.
Kleine Frits is op school niet alleen
haantje de voorste bij het spelen en
revotten. Neen, ook in de les zet hij
zijn beste beentjej voor. De onderwij
zer mag hem dan ook wel, vooral om
zijn rake antwoorden. Laatst kreeg
Frits een beurt bij de taalles. Glunde
rend, de armen keurig over elkaar,
wachtte hij de vraag van meester af.
„Maak eens een korte' zin, Frits". Di-,
reet klonk het antwoord: „Het paard
trekt de wagen". „Goed zo. Zet die
zin nu eens in de gebiedende wijs" En
vlug kwam de heldere stem van Frits:
„Hort sik!" De klas gierde en zelfs
meester kon zich niet goed houden.
Die Frits ook.
Voor jongens en meisjes beneden 12 jaar.
Hallo, jongens en meisjes, wij beginnen deze week met het briefje van Metta Borst.
Wat heb jij een gezellig schoolfeest gehad, Metta! Het was jammer, dat het weer nog niet
warm genoeg was om van het strand te kunnen genieten. Ik vond he leuk om een verslag
van de tocht te lezen. - Beppie Tenkink, je hebt dat takje Jasmijn heel mooi getekend. Staat
er ook een Jasmijnstruik bij jullie thuis in de tuin? - Ina Jongen, natuurlijk bedank ik je
voor die postzegels. Ik was er heel blij mee en het was helemaal niet gek. Als ieder kind
één gebruikte postzegel stuurt, heb ik, na het beantwoorden van de brieven een hele berg
postzegels ep mijn schrijftagel liggen. Alle beetjes helpen, hoorl Vaak genoeg stuurt een kind
maar één postzegel en daar ben ik blij mee. Jammer dat ik nu niet verder meer op je gezel
lige, lange brief in kan gaan, maar de volgende keer beter, Ina! - Ellie Karseboom, de vorigs
keer kwam ik tot de ontdekking, dat jouw verzoekje niet onder de mededelingen stond. Nu j
heb ik er beter om gedacht, hoor! Kijk maar eens. - Tom Haasbroek, hartelijk dénk voor
Het pakje met zilverpapier. Wij waren er blij mee, Tom! Dick Winder, jij zucht dus nog 11
onder de repetities, arme ziel. Ik hoop voor je, dat de vacantie spoedig aanbreekt. Nog ever
vossen, Dick! Die vacantieplannen van jou zijn lang niet mis. Waar ga je zeilen? Op het
Alkmaardermeer? „Meikoningin", hoe bevalt het je in Heiloo? Ben je al gewend aan je F
nieuwe woonplaats? Ja, zo'n raadsel waar jij om vroeg, komt binnenkort ook weer in de |j
„Jeugdkoerier". - Noortje v. d. Rest, wat een gezellige dag heb jij gehad met de Zonclag- p
school. Je bent zeker op de Zondagschool van mijnheer Timmer. Is het schoolreisje ook zo
gezellig geweest? Ik was erg blij met de postzegels, Noortje. Wel bedankt, hoor!. „Koning
Voetbal", natuur'ijk ben je welkom bij ons. Je lievelingssport is zeker voetballen. Ben je ook
lid van de voetbalclub? Ja, zilverpapier sparen wij cp voor de t.b.c.-bestrijding. Wil je mee
helpen? - „Margriet'ook jij bent welkom bij ons. Zie maar eens wat ik aan „Koning Voet-
ba!" die hier juist boven jouw naam staat, over zilverpapier schreef. - Erica Scholten, har
telijk dank voor de vele postzegels, die jij mij zond. Ik ben er blij om dat jo Cootj'e aan wat
buitenlandse postzegels kunt helpen. Heeft zij al wat meer postzegels van ander.e kinderen ont
vangen? Wat leuk dat Gootje en jij naast elkaar zitten op school. Jan Vonk, prettig dat je
mee gaat doen. Ben je al naar Utrecht geweest? Ik hoop, dat je er de volgende keer eens
over vertelt, |an! - Robbie Zomerdijk, wel bedankt voor de sigarenbandjes. Hoe is het school
reisje geweest? Hebben jullie veel plezier gehad? - Gerda Lievendag, dat zal een prettig
dagje voor je worden. Je gaat ook in Rotterdam naar de Diergaarde, is 't niet? Ik hoop, dat
je mij er eens iets over wilt vertellen. Truusje en Alphons Schermer, ja, ik had een pret- I
tige vacantieweek Dank je wel voor je aardige briefje, Truusje. Ik hoop, dat jij ook- zult
genieten in je vacantie. - Eric Hakker, wat schrijf je op gewichtig papier, jongen. Je antwoord
is goed. - Willy v. d. Gulik, wel gefeliciteerd! Ik vind, dat je veel gekregen hebt en zoveel
lokkers en vruchten. Heerlijk was dat. - Joost Haak, je schrijft heel mooi en zo duidelijk.
Arend de Geus, ie hebt het goed gedaan. - Louis Eilerman, je ben^t een flinke jongen, maar
je voornaam kan ik niet goed lezen. Wil je nog eens je naam schrijven? - Willy Huyg, wat
Leuk dat jij een schoolreisje naar Arnhem hebt gemaakt. Ik kan mij nog best herinneren, dat
ik daar ook eens naar toe ging met een schoolreisje. Wij zijn toen ook naar het park Sons*
beek geweest0 Ben jij nog over de kettingbrug gewandeld en natgespoten door de bedrieger
tjes? - Hans Brak, ja hoor, het adres was goed. Wat heb jij mooie vacantie-plannen, zeg! -
G. Duyn, schrijf je mij je voornaam ook eens? Ik heb de aardige tekeningetjes bewonderd,
die je bij de oplossing maakte. - Afra Lodewijks, goed zo, meisje, je bent welkom. Ben Pi
het krullekopje, dat je' hebt getekend? - Martha Koster, dank je wel voor het zilverpapier.
Ik ben er erg blij mee. Zo'n groot aquarium als je vadeï heeft heb ik niet, Martha. Het zal
wel heel mooi zijn met zoveel tropische vissen er in.
Jongens en meisjes, de brieven voor ons volgende correspondentie-hoekje verwacht ik
graag vóór Zondag 24 JuH.
Voor allen een hartelijke groet van TANTE IET.
144
IN DE
DOOR
TJEERD ADEM A
„Best", zei zuster Veronica. „Er
wordt hier nog vaak qver u gespro-
ken, meneer Van Waardenburg. Dat
wil zeggen door onze stamgasten na
tuurlijk. Enkelen hebben ons alweer
verlaten. Dat wisselt zo met de dag".
„Dat zie ik", zei Steensma rondkij
kend. „Hoé is 't feest van de zilveren
bruiloft verlopen?"
„Schitterend, meneer", zei de pa
tiënt Biersteker. „Ik moet u nog wel
bedanken, ook namens mijn vrouw
voor de prachtige bloemen. Jansen
had zo'n mooi vers gemaakt".
„Prachtig!" zei Jansen, zichzelf
prijzend.
„We hebben allemaal twee boter
hammen met suiker gekregen!" riep
een man, die zijn hoofd juist onder de
dekens vandaan gehaald had.
„Dat liegt ie!" riep1 de dikke Go-
vers, „eentje met suiker en eentje met
koek. Is 't geen waar, zuster?"
„Govers!" vermaande de zuster.
Ze wendde zich glimlachend tot het
ionge meisje.
„,'t Zijn op den- duur net grote kinde-
"en". zei ze, „maar lastig...."
„Is dat uw vrouw, mor eer?" infor
meerde Jacob Bos, op Astrid wijzend
„Mijn meisje!" legde Steensma uit
Ouwe Bos ging op de rand van zijn
bed zitten en haalde een grote kope
ren hoorn uit zijn nachtkastje.
„Die he'k op m'n verjaardag van
m'n kinderen gekregen" zei hij trots
Hij zette de trompet aan zijn oor
-n richtte de opening op Steensma.
„Wazeidu?"
„Mijn meisje!!!" herhaalde Seensma
fortissimo.
„Een mooie naam", prees Bos, ter
wijl hij zijn instrument liet zakken.
„Een oomzeggertje van mijn heet ook
Betsy".
„Je mag die waldhoorn wel eens
laten nakijken!!" riep Steensma.
Ouwe Bos bracht het instrument
haastig aan zijn rechter oor.
„Wazeidu?"
Steensma glimlachte. „Je oren wor
den er niet beter op, Bos!"
„Daar hebbie gelijk in", zei Bos.
't Is een hele vooruitgang!"
Zuster Veronica ging naar hem toe,
stopte hem onder de dekens en zette
de koperen hoorn weer rechtop in het
nachtkastje.
„Ik weet niet bij welke opkoper
zijn familie die pollepel gekocht
heeft", zei ze, „maar hij verstaat nou
nog veel minder dan vroeger. Hij is
er te vroeg uit geweest en nou moet
ie weer in zijn bed.
Aardig, dat u nog eens even kwam
kijken, mijnheer Van Waardenburg".
Steensma glimlachte en haalde zijn
portefeuille tevoorschijn.
Twintig ogen volgden nieuwsgierig
elk van zijn bewegingen De man met
de slaapmuts had zich weer omge
draaid en staarde hfem stomverwon
derd aan. Precies zo moest hij als
kleine jongen naar een goochelaar
hebben gekeken.
„Zuster" zei Steensma, een biljet
van vijf en twintig gulden tevoor
schijn halend, „ik ben vandaag een
gelukkig mens en ik wil graag, dat
anderen het ook zijn. Zou u hiervoor
hij omvatte het zaaltje met een
handgebaar voor al uw patiënten...?"
„Lang zal ie leven!" zong de patiënt
Van Hamel met zijn Turkse trom-
stem. Hij sloeg er de maat bij met
zijn thermometer en sperde zijn tan
deloze mond wijd open van vreugde.
Toen grijnsde hij goedig naar de gulle
taGzoGkcr.
„Van Hamel zorgt altijd voor een
toepasselijk liedje", zei zuster Vero
nica. ,(Rij denkt dat hij erg muzikaal
is, want hij heeft vroeger met een
draaiorgel door de stad gelopen"
Ze glimlachte en drukte Steensma
hartelijk de hand. „We zullen er een
echt gezellige avond van maken, mijn
heer Van Waardenburg", beloofde ze.
Steensma knikte en stak groetend
zijn hand op.
„Allemaal het beste, mannen!" riep
hij.
Hij keek glimlachend naar de over
al spontaan omhoog gestoken handen,
nam afscheid van de zuster en wan
delde met zijn meisje naar de uitgang
van het ziekenhuis.
Op de hoek van de gang, dicht bij
de voordeur, stonden drie heren, die
in een geanimeerd gesprek waren en
druk gesticuleerden.
De heer in het midden keek op, toen
Steensma en zijn meisje passeerden,
staarde hem een ogenblik verbaasd
aan en liep met uitgestoken hand op
hem toe.
„Ach, meneer Van Waardenburg",
zei hij, „dat is een prettige verrassing".
Steensma keek hem aan of hij een
opgeblazen kikker zag, keerde zich
demonstratief om en leidde Astrid
snel in de richting van de buitendeur.
„Er zijn handen, die men niet zien
moet en stemmen, waarnaar men niet
moet luisteren", zei hij, toen zij vra
gend naar hem opkeek.
„Maar Jelle", zei ze,was je niet
onbeleefd?"
„Dat was dokter Van Loon", zei hij,
„de man, die financieel het meest van
me geprofiteerd heeft en die de eerste
v/as, die mij niet meer wilde kennen
(Wordt vervolgd»
voor het tijdvak van 17 Juli t/m
30 Juli 1949 j
Elk der volgende bonnen geeft recht
op het kopen van:
Voedingsmiddelenkaarten 905
221 Vlees (A, B, D) 100 gram vlees
222 Vlees (A, B) 300 gram vlefi
223 Vlees (D) 100 gram vlees
226 Algemeen (A, B) 200 gram kaas
of 250 gram korstlozf
kaas
227 Algemeen (A, B) 125 gram koffie
232 Algemeen (B) 200 gram kaas ot
250 gram korstloze kaas
234 Algemeen (D) 100 gram kaas of
125 gram korstloze kaas
(De letters achter de bonnummert
geven de kaarten aan, waarop de t>!'
treffende bonnen voorkomen).
Bonkaarten ZA, ZB, ZC, ZD,
MD, MF, MH 908 (bjjz. arbeid, s»
moeders en zieken).
Geldig zijn de bonnen, gemerkt ma'
de letter S.
Bovenstaande bonnen kunnen reeds
op Vrijdag 15 Juli a.s. worden gebruikt-
De bonnen 205. 207, 208. 209, 210, 211.
212, 213, 215, 216, 217, 218 én 219 Alge
meen der bonkaarten voor voedings
middelen kunnen vernietigd worden.
