T Met dum-dum-kogels achter wilde zwijnen 5 Binda, de grote Tour-strateeg Lages' terreur in de Schermer Zouden ze naar de radio hebben geluisterd? Geen nationalisatie van 't wegvervoer Hei boek nieuwe VRIJDAG 22 JULI 1949 Huishoud- andel Fa. K. Piet Lunchroom- Hotel „Modern" Meijers Vishandel Albert Heijn N.V. Parfumerie „Roos" Parfumerie „Mimosa" A. van Dijk Maison Bosch Lunchroom Koopman Masr de varkens keien verstek den ■H (Van aan onzer Redacteuren 1. ^ain had het wereldkundig ge- D' „Vt dat Waalwijk en omgeving 1 uitgebreide familie van wilde Einen en zwijntjes werd geteisterd en „nze beroepsnieuwsgierigheid ge- terwijl het jagersinstinct ook WEZn woordje meesprak r- waren een paar uur later op weg naar het kwamen 's avonds om half IfC-en donker en verlaten stadje dat door de zwijnen plotseling een vermaardheid had verkregen Kaaien telex hadden verteld, dat de die eertijds waarschijnlijk IEhet Reichswald hebben gehuisd - SU in de Brabantse bossen vertoe- een zo grote schade aan de aard- Rpelvelden toebrachten, dat de boe ren uit de streek een dringend beroep oo de jagers hadden gedaan om hen van die plaag te verlossen. Hteen wandeling naar het bureau van Etie bracht geen oplossing van de Eg wat er eigenlijk Woensdag zou Keuren We werden doorgestuurd faa de jachtopzichter, de heer Van Ion die zich juist in Morpheus armen Ksteld had, maar in een ogenblik overeind was toen hij hoorde, dat er n '^verslaggever voor zijn deur stond. Wei nige ogenblikken, later genoten we de Keekwoordelijke Brabantse gastvrij heid en zaten bij een tas warme koffie de kansen van de volgende dag te be spreken, waarna de jachtopziener zich al spoedig in oude herinneringen ver diepte en vertelde van de oorlogsjaren toen hij in dienst van de geallieer den - herhaaldelijk de rivier moest rersteken, waarvoor hij verschillende ■Ltekenen had ontvangen. Het was heel laat toen wij eindelijk m een hotel belandden waar nog slechts enige bridgers in heftig dispuut bijeen waren omdat iemand aan het einde van het spel alleen maar een „madam" had overgehouden. Van alle windrichtingen De volgende ochtend was het bij het café ondei aan de Roestelberg een drukte van belang. Van alle windrich tingen waren zij gekomen, de mannen met een fazantenveertje op de hoed. Over hun schouders hingen dreigende jachtgeweren en allen waren ervan overtuigd, dat nu het ogenblik was ge komen waarop de wilde zwijnen ver bannen zonden worden uit de streken rond Waalwijk. De boeren hadden het belang van deze tocht ingezien. Zij wa ren blij dat zij een handje werden ge holpen in de strijd tegen de verniel zuchtige veelvraten waartegen zij zelf niet veel konden uitrichten. Wel had een gedienstige geest op een goed ver- liorgen plek een valkuil gegraven maar het ding werd weer dichtgegooid toen één van de boeren er zelf inviel en een Verstuikte enkel, en enige gekneusde ribben opliep. Het was duidelijk dat de iwerer de jagers niets dan goeds toe- Bensten en zoveel mogelijk knechts alt drijvers beschikbaar stelden. Het Kpment drijvers werd nog versterkt door kampeerders, een tiental jodrna- listen -n twee filmoperateurs van Po lygoon, die onbeducht voor de dubbele nullen en dum-dum-kogels tussen de gelederen van de jagers doorliepen. ®Om kwart over negen liet de leider van de expeditie jachtopziener J. Aarts, de 32 jagers en 54 drijvers aantreden op de Roestelberg. Daar de meesten van deze jagers nog nooit een zwijnenjacht hadden meegemaakt, werden de plan nen eerst uitvoerig besproken. De heer Aarts legde zijn discipelen uit hoe zij iii een lang front de zoom van een stuk bos moesten afzetten, terwijl de drij vers van achteren de zwijnen zouden (fcjagen. Om ongelukken te voorko men mocht niet achterwaarts of recht opzij worden geschoten. Eerst moest het varken de jager gepasseerd zijn en dan pas mocht het vuur worden ge opend. Nadat nog enkele technische bij zonderheden waren besproken ging Aarts niet zijn jagers op stap. Het doel van de tocht was een zandweggetje langs de zoom van een stuk bos, waar op een afstand van ongeveer zestig me ter telkens twee schutters werden phtergelaten. Het startsein. BToen ieder zijn plaats had ingeno- pen klonk uit de verte een schot ten feken dat de jacht was begonnen en dat Loon op Zand van zijn lastige gas ten verlost zou worden. Helaas zou blijken dat dit schot het enige was dat ei die dag gelost werd. De varkens wa ren heel slim, de drijvers niet gerouti neerd en het gevolg was dat de rest van de dag geen kogel meer afgevuurd werd. Op het moment dat het signaal werd gegeven was ieder echter nog vol goe de moed. Langs het zandweggetje wer den 32 geweren met scherpe patronen geladen en de veiligheidspallen weg geschoven: de jacht was begonnen. Voor de meeste jagers kwam de ont goocheling echter al spoedig. Men had de amateurdrijvers gezegd dat zij in gesloten formatie voorwaarts moesten gaan en dat zij alleen maar met stok ken tegen de boomstammen mochten slaan. Er mocht niet gesproken wor den, maar het eerste dat de jagers na het schot hoorden was een luid gejoel en geschreeuw van de drijvers. Enke len luchtten zelfs hun opgekropt ge moed door luid zingend voorwaarts te trekken. Na enige tijd klonk in het struik gewas achter de jagers een luid ge kraak. Zou het landverbeide ogenblik zijn gekomen? Nee, het was een vijftal amateurdrijvers dat er flink de pas in gezet had en voor de gezelligheid vlak naast elkaar liep. „Waar is de rest?" vroeg een der jagers enigszins verbluft. „Oh, die komt direct", was het antwoord, en inderdaad kwam na tien minuten een heel stuk verder nog een aantal drijvers uit de bosjes. Van een aaneengesloten front was geen sprake. Verse sporen! De jagers noch de drijvers lieten zich echter ontmoedigen door dit slechte be gin. Voor er een uur verstreken was lag men een kilometer verder opnieuw in stelling. De verse sporen die men in dit gebied had aangetroffen waren voor de jagers het duidelijkste bewijs dat nu het grote ogenblik was geko men. Van de toppen van de heuvels af werd aandachtig ieder bosje gade ge slagen! Een enkeling zag zich in ge dachten al in de bios op het witte doek verschijnen. Hij en het door hem ge schoten reusachtige zwijn zouden de hoofdfilm in het niet doen verzinken. Voor de tweede keer kreeg het mo reel van de jagers een geduchte klap toen vier drijvers, in plaats van op een behoorlijke afstand naast elkaar te lo pen, zich achter elkaar een weg door het bos baanden. Een haasje liep voor hen uit en mocht ditmaal ongestoord door het cordon van jagers heen. Voor de derde maal Jagers, en speciaal de Brabantse zwijntjesjagers, laten zich niet direct ontmoedigen en daarom begaf de troep zich 's middags voor de derde maal op pad. Nu zou de landstreek rond de Achterste Hoeve, in welke omgeving de heer Van Son jachtopziener is, van varkens worden gezuiverd. Het verhaal kan kort zijn: een journalist-drijver verklaarde na afloop, een schim van een zwart varken gezien te hebben en hoewel later inderdaad verse sporen werden gevonden was en bleef het zwijn zelf volkomen onzichtbaar. Er werden vijf driften uitgevoerd waarbij enkele tientallen kilometers werden afgejaagd, maar hoewel er in deze bos sen verscheidene zwijnen moeten zit ten, namen de jagers des avonds even veel kogels mee naar huis als waarmee ze 's morgens waren gekomen. Niet één ever was door het cordon van de nim rods gebroken. Toen wij in de schemeravond de streek rond Waalwijk weer achter ons lieten kwamen wij tot de enig moge lijke conclusie: de jagers waren in uitstekende conditie, de drijvers heb ben hun best gedaan, maar de zwijnen zijn hun allemaal te slim af geweest. Wij wensen de Waalwijkse boeren veel sterkte in de strijd die ze nu weer alleen moeten voeren. In de Infanteriekazerne aan de Leusderweg te Amersfoort wordt de laatste dagen met koortsachtige haast gewerkt. Daar moeten n.l. in zo kort mogelijke tijd alle gedemobiliseerden, die met de „Kota Inten" in Holland zijn aangekomen, in verband met het gevaar voor pokken, wor den ontsmet. In twee dagen tijd werd een quarantaine-kamp opgericht, waarvoor al enkele kilometers prikkeldraad omheining moest worden aangebracht. De ontsmetting, die in hoofdzaak de kleding betreft, gebeurt in zeer snel tempo. Het oude goed wordt bij de tenten op hopen gelegd voor de reis naar de ontsmettingsoven (boven). Nadat de manschappen in het badhuis onder de douche zijn geweest, begeven zij zich naar één der in het kamp geplaatste tenten, waar ze van schone kleding worden voorzien. interim-regeling voor Suriname vandaag in de Kamer J (Van onze parlementaire redacteur) Tegen het voorstel van de voorzitter om Vrijdagmiddag het wetsontwerp «treffende de interim-regeling voor puriname te behandelen, rees Donder- agmiddag in de Tweede Kamer verzet bij de anti-revolutionnairen en de com- éjinunisten. De heren J. Schouten (AR) en G. Wagenaar (CPN) maakten be zwaar tegen een zo overhaaste bespre king van het ontwerp, dat de leden Biet eens voldoende tijd hebben om de stukken grondig te bestuderen. De voorzitter, dr. L. G. Kortenhorst, «roerde o.a. aan, dat reeds lang geleden een voorontwerp is ingediend en de Eerste Kamer erop rekent volgende week Maandag de „handelingen" van de Tweede Kamer in haar bezit te hebben. De beide opposanten waren hierdoor Biet overtuigd. Zij handhaafden hun (Bedenkingen, doch de Kamer ging met tegen 20 stemmen met het voorstel Van de president accoord. Vanmiddag komt de interim-regeling voor Suri- Bame As aan de orde. Kuebler viel bewusteloos van zijn fiets Bij schitterend weer werd Donder dagmorgen gestart voor de 18e etappe van St. Vincent d'Aosta naar Lausan ne. De 59 overgebleven renners maak ten er overigens in het begin een wan delritje van met het oog op het zware werk dat hun later op de dag nog wachtte. Desondanks verloor het pelo ton enkele eenheden onder wie Kuebler, Halverwege de klim naar de col van de grote St. Bernhard staakte Ferdi Kueb ler de strijd, nadat hij bewusteloos van zijn fiets gevallen was. De bergspecialisten namen de kop, met Bartali als leider, maar de verschil len werden niet groot en om kwart voor twee reed een groot peloton, waar toe alle cracks behoorden, met een kalm gangetje door Martigny, 105 km van de start. Het voornaamste obsta kel, dat nog overwonnen moest wor den was de col des Mosses (1448 me ter). Robic was als eerste boven, on middellijk gevolgd door Coppi, terwijl cte grote groep op 200 meter lag. Pas tijdens de afdaling kwam er tekening in de strijd toen de Zwitser Weilen- mann een ontsnappingspoging waagde, welke tenslotte van beslissende beteke nis is gebleken. Rossello en Pasquini sprongen dadelijk aan zijn wiel maar weigerden de kop te nemen. Zo leidde Weilenmann het driemanschap gedu rende 60 km, maar toen gingen de ver moeienissen van de ochtend een woord je meespreken en -langzaam maar ze ker verslapte zijn tempo. Dit was het moment waarop de Italiaanse ploeglei der Binda had gewacht. Onmiddellijk stuurde hij zijn twee pupillen naar vo ren en zonder veel moeite werd de Zwitser gelost. Rossello ging het eerst over de fi nishlijn, Pasquini noteerde dezelfde tijd. Weilenmann volgde op 5 minuten. De sprint van het peloton, dat, 12 minu ten achterstand had, werd gewonnen üoor de Belg Ockers. Het klassement. Het klassement van de 18e etappe, Saint Vincent d' Aosta—Lausanne (265 km) was: 1. Rosello (Italië) 9 uur, 5 min., 26 sec.; 2. Pasquini (Italië) z.t.; 3 Weilenmann (Zwitserland) 9.11.03; 4 Ockers (Belgie) 9.17.17; 5. Geminianl (Frankrijk); 6. Van Steenbergen 'Belgie); 7 Schotte (Belgie) en het grote peloton (allen zelfde tijd als Ockers) Het algemeen klassement na de 18e etappe luidt: 1. Coppi (Italië) 126 uur, 6 min. 35 sec.; Bartali (Italië) 126.09.38; 3 Marinelii (lie de France) 126.19.13; 4. Ockers (Belgie) 126.25.18; 5. Robic (West-Noord) 126.26.35. Premier Dr. Arnold „mif der grosze Schnautxe" De ministerpresident van Rijnland- Westfalen, dr. Karl Arnold, heeft in verhand met de jongste correcties aan de Nederlands-Duitse grens verklaard: „Het is dringend geboden een einde te maken aan onze internationaal-rechte- lijke onmondigheid, waardoor ons een zijdige maatregelen worden opge drongen, en eindelijk te begrijpen, dat dergelijke maatregelen op economisch gebied onverkwikkelijke gevolgen kun nen hebben". Hij voegde er aan toe: „Wij willen eens te meer verklaren, dat het hier gaat om het stellen van Duitse gebie den onder een buitenlandse administra tie en wetgeving, een maatregel, die bij het vredesverdrag moet worden bekrachtigd, d.w.z. nadat de Duitse central» regering zal zijn gehoord". Moedertje spelen met gestolen babies Woensdag was een gehele Lon- dense wijk in rep en roer door het optreden van een achtjarige „kinderdievegge". Het meisje had van de afwezig heid of de onoplettendheid van drie moeders geprofiteerd om zich van haar babies van 6 tot 8 maanden oud meester te maken. Toen zij twee uur later door de politie werd aangehouden, ver klaarde het meisje, dat zij het veel plezieriger vond „moedertje te spelen" met echte kinderen dan naar school te gaan. De politie heeft het meisje naar haar ouders gebracht met het verzoek hun kind duidelijk te maken, dat het voorlopig maar met de pon moet spelen. Schulfe en Hijzelendoorn wonnen Gerrit Schulte werd Donderdag avond in het Stadion te Amsterdam winnaar in de strijd voor beroepsrij ders achter handelsmotoren over 20 km in de tijd van 19 min. 48.4 sec. Hijzelendoorn won de 15 matches deux. Hij legde in 5 overwinningen be slag op de eerste plaats. In de achtervolging voor amateurs over max. 4 kilometer werd Kunst re glementair winnaar. Rijwiel met hulpmotor niet op het fietspad Het hoofd der school uit Sterksel, de heer A. Schilleman, bereed onlangs met een normaal herenrijwiel waarop een hulpmotor was gemonteerd het rijwiel pad. Hij kreeg een proces-verbaal, waarop een zgn. proefproces volgde. De ambtenaar van het openbaar mi nisterie te Eindhoven hield zich aan de woordelijke tekst van de motor- en rijwielwet. De kantonrechter sloot zich bij deze opvatting aan, zonder in te gaan op de mogelijke geest dier wet. Zijn uitspraak luidde: Schuldig, zonder toepassing van straf. VERBOUWING VAN HET GEBOUW DER TWEEDE KAMER? Naar wij vernemen bestaan er plan nen om te komen tot een verbouwing van het gebouw der Tweede Kamer ten einde te voorzien in het gebrek aan ruimte. Omtrent deze plannen is over leg gaande met de regering. „Gij zijt een flinke Hollandse vrouw" In een modieuze citroen-gele mantel met een zwart hoedje betrad op de derde dag van het proces tegen Lages een jonge donkere vrouw met bruine ogen de rechtszaal van het Amsterdamse Bijz. Gerechtshof. Zij was de 31-jarige Trijntje Stam, weduwe van de landbouwer D. de Boer, die op 11 October 1944 in zijn boerderij in de Schermer met twee andere illegale werkers werd gefusilleerd. De boerderij was een opslagplaats van „gedropte" wapenen, die echter vlak vóór de huiszoeking alle waren weggebracht. De vrouw verloor op die avond met haar man haar hele bezit. Slechts haar baby van een half jaar en een kind van twee jaar mocht zij behouden, want nadat Lages en consorten op het erf waren neergestreken, de man gefusilleerd hadden, de boerderij in vlammen hadden doen opgaan, stond zij ais machteloze vrouw op de rokende puinhopen van wat een uur tevoren nog haar welvarend boerenerf was geweest. „De moffen onderwierpen ons aan een kruisverhoor", vertelde de vrouw, „ze wilden weten waar de munitie was. Mijn man bleef ontkennen dat te we ten, maar het hielp niet. Ze stuurden mij naar buiten. Lages sprak me daar aan en vroeg hoe oud mijn kinderen waren. Toen weifelde hij even en stuurde me bits weg. Ondertussen wa ren ze de boel naar buiten aan het sle pen. Alles wat ze gebruiken konden namen ze mee: 't vee, de inmaak, de auto's, het fornuis, de sieraden, enkele meubelen, kleren en daarna staken ze het huis in brand". „Hebt U er nooit iets van terugge zien?" „Niets". „Hebben ze U een be wijs van inbeslagneming verstrekt?" „Neen, ik hèb niets gekregen". „Waar om denkt U, dat Lages U liet gaan?"' „Ik geloof voor de kinderen. Als ik die niet had gehad, dan hadden ze mij mis schien ook gefusilleerd". „Wat is er toen verder gebeurd? Hebt U toen niet nog ruzie gemaakt met, een van die Duitsers?" „Ja, ik durfde op dat mo ment alles. Ik rammelde er één door elkaar en heb hem uitgescholden". „Wat hebt U dan gezegd?' „Ik vroeg of dat nou hun doel was, of ze met moorden, plunderen, stelen en brand stichting de oorlog wilden winnen". „Hebt U Uw man toen nog gezien?" „Ja, ik vond hem met de 2 anderen dood op de grond". „Was hij doodge schoten?" ,Ja ik zag een grote wond in zijn hals". „Trad Lages behoorlijk te gen U op?" „Hij behandelde me met minachting". „Hoe sprak hij tot U?" „U weet wel, president, precies zoals alleen een mof dat doen kan". Achter de getuige zat Lages in het verdachtenbankje. Hij knipperde bij die opmerkig met z'n ogen, terwijl een lichte glimlach om zijn lippen speelde. President Van Hamel pauseerde een moment, keek de vrouw voor het ge- tuigenhek door zijn brilleglazen aan en besloot toen het verhoor met de vol gende zin, die hij niet zonder zichtbare Vrijdag stemt Kamer over de wet '.(Van onze parlemerv'aire redacteur) Het verwijt, dat sommige Tweede Kamerleden in de Woensdagmiddag ge houden vergadering, waarin de wijzi ging van de Wet Autovervoer Perso nen werd behandeld, hadden gericht tot de minister van Verkeer en Waters- staat, mr. D. G. W. Spitzen, namelijk, dat hij gaat in de richting van de na tionalisatie van het wegvervoer, wees de bewindsman Donderdagmiddag, toen hij de sprekers beantwoordde, van de hand. Hoe men ook over de nationalisatie van het vervoer denkt, zo zeide hij, het zou nooit juist zijn een tendentie daar toe zich in stilte te laten ontwikkelen door middel van een wet, die op dit punt geen duidelijke aanwijzingen geeft. Nationalisatie is dus zeker niet de vooropgezette bedoeling. Wel heeft inmiddels een sterke con centratie plaats gehad in het autobus bedrijf. De minister gaf hierover enke le interessante cijfers. Wat de kilome terlengte betreft van de op het ogen' blik geëxploiteerde autobuslijnen, is 44 procent in handen van de dochtermaat schappijen van de Ned. Spoorwegen en 56 procent in die van ondernemingen, die niet met de Spoorwegen geallieerd zijn. De dochterondernemingen van de Ned. Spoorwegen" exploiteren 1239 bus sen, de andere ondernemingen in totaal 2218, waarvan er 1389 in handen zijn van particuliere ondernemingen. Er zijn 14 dochtermaatschappijen van de Spoorwegen, 10 overheids- en semi- overheidsondernemingen en 23 particu liere busondenemingen. De Kamer had veel belangstelling getoond voor de richtlijnen van de Commissie Vergunningen Personenver voer voor het verlenen en weigeren van concessies aan busondernemers. De be windsman gaf hieromtrent een vage opening van zaken. Er zit geen geheim zinnigheid in, dat wel richtlijnen zullen worden gegeven, doch dat zij niet wor den gepubliceerd. Hij wilde de richtlijnen graag in pet to houden voor eventuële déraillemen ten van de C.V.P. Voorts deelde mr. Spitzen nog mee, dat de CVP zal worden uitgebreid, waardoor de nieuwe ideeën in de com missie vertegenwoordigd zullen zijn en dat hij zal overwegen of het mogelijk is het touringcarbedrijf bij het groeps- vervoer in te schakelen. Tegen de goedkeuring door Gedeputeerde Staten van door de gemeentebesturen aan taxi-ondernemingen verleende vergun ningen had hij geen overwegend be zwaar. Bij de replieken gaf de bewindsman nog te kennen, dat de CVP zich met de kwestie van de schadeloosstellingen aan particuliere autobusondernemingen be zig houdt. Amendementen. Geruime tijd nam de behandeling van een groot aantal amendementen in be slag. Die met een administratieve be tekenis nam hij over. Het amendement van de richtlijnen voor de CVP be treffende het verlenen en weigeren van concessies in een algemene maatregel van besluit vast te leggen, ontraadde hij, waarbij de heer J. Schilthuis (P. Vd A.) hem bijviel. De Kamer accep teerde het amendement echter met 50 tegen 17 (die van de P. vd A.) stem men. Zonder hoofdelijke stemming verenig de de Kamer zich met een amende- ment-Maenen, waarin wordt uitge sproken. dat gestreefd moet worden naar streekvervoer door vrijwillige sa menwerking van de ondernemers. Bij zitten en opstaan nam de Kamer een amendement-Beernink aan om in de wet vast te leggen, dat bij vergun ningen voor de uitoefeinng van groeps- vervoer van meer duurzame betekenis de gemeentebesturen moeten worden geraadpleegd omtrent begin- en eind punt van het vervoer. De minister had er wel geen behoefte aan, maar hij ver zette zich er toch niet tegen. Wel deed dit de fractie van de P. vd A. bij monde van de heer J. Schilthuis. Aangezien langzamerhand heel wat wijzigingen waren aangebracht ook nog enkele door de minister deelde de voorzitter mede. dat Vrijdagmiddag over het wetsontwerp zal worden ge stemd. Men kan dus nog even nagaan, of geen vergissingen zijn gemaakt. Er zal nu ongetwijfeld een meerderheid voor te vinden zijn. Oorlogsschepen van vandaag Bij de C.V. uitgeverij v/h C. de Boer Jr. te Amsterdam verscheen een keu rig uitgevoerd boekje van de hand van een der beste specialisten op scheep vaartgebied, die ons land kent, de ltz. S. D. II L. L. von Münching, onder de titel „Oorlogsschepen van vandaag". In zekere zin vormt dit werkje een ver volg op het reeds eerder van dezelfde schrijver verschenen boek: „Nederland se koopvaarders" dat eveneens bij De Boer het licht zag. Geïllustreerd door ruim zestig foto's en een aantal silhouetten heeft Von Münching een overzicht gegeven van de historie van alle bekende typen oor logsschepen, die thans gebruikt wor den, van de zwaarste slagschepen en vliegkampschepen af tot de kleinste korvetten, fregatten en dergelijke toe. Dat de schrijver bij het samenstellen van zijn werk geput heeft uit de meest vooraanstaande buitenlandse werken op dit gebied, zoals Janes's „Fighting Ships", heeft er slechts toe kunnen bij dragen, van „Oorlogsschepen van van daag" een boekje te maken, dat enig in zijn soort is in ons land, en dat daarom al ieders belangstelling tenvol- le waard is. Zulke boeken zijn in Ner derland helaas maar al te dun gezaaid. Vliegende Vleugels, deel II Het eerste deel van het Luchtvaart- Album „Vliegende Vleugels", een uit gave der fa. Niemeyer te Groningen, beleefde reeds vier herdrukken. Thans zag een tweede deel het licht. Dit ver volg is wederom geschreven door be kende luchtvaart-journalist C. van Steenderen en geïllustreerd met ruim 70 tekeningen van de tekenaar R. van Looy. Het album behandelt naast de moderne vliegtuigtypen zoals: Lock heed, Glenn L. Martin, Bristol, Boeing. Convair, Sikorsky, enz. eveneens de motoren en de luchthavens. Een all round luchtvaart-album ln de ware zin de» woord*. ontroering wist te beëindigen: „U zult bij het Hof de indruk nalaten van een verduiveld flinke, Hollandse vrouw". Vóór de president begon met de on dervraging van de 66-jarige prof. dr. David Cohen, ex-voorzitter van de Joodse Raad, als inleiding tot de be handeling der jodendeportaties, zeide hij: „Er zal nu in deze zaal wel eens over joden worden gesproken. Dat geschiedt uitsluitend, omdat het da kortste wijze van uitdrukken is en ik stel er prijs op daaraan toe te voegen, dat wij daarmede onze Joodse Neder landse landgenoten bedoelen." Prof. Cohen vertelde hoe jonge jo den, die in het voor-oorlogse Joodse kamp in Wieringen verblijf hielden ora zo spoedig mogelijk naar Palestina te gaan; op bevel van Lages naar Amster dam moesten komen. De Joodse Raad zorgde ervoor, dat zij werden onderge bracht. In Juli 1941 verzocht Lages via getuige hem de lijsten met namen en adressen te geven, omdat hij „het voor nemen koesterde de jongens terug te brengen naar hun eigen kamp in Wie- ringen." Met geloofde Lages en verstrekte de lijsten. Enge tijd later werden alle jon gens, maar ook de zonen van hun Am sterdamse gastheren, 300 in totaal, ge arresteerd, overgebracht naar een kamp in Schoorl en daarna doorgezonden naar Mauthausen. Zij zijn daar zonder uitzondering omgekomen. Lages zeide dat deze zaak een uit vloeisel was van een „springstofaan slag" in de Sehubertstraat. Uit Den Haag kreeg hij de opdracht als repre saille een aantal Joodse jongens te la ten arresteren. Hij moest ze naar een kamp brengen. Dat zij van daaruit naar Mauthausen waren gezonden, was zijn werk niet geweest. Lages maakte tenslotte de opmerking dat prof. Cohen in de war was, want dat hij van het begin af aan over de portatie naar kamp Schoorl had ge sproken en niet over kamp Wieringen. Prof. Cohen bleef er bij, dat Lages ,de Joodse Raad hier opzettelijk en op sluwe wijze een rad voor de ogen had gedraaid." Hij beschreef tenslotte Lages als een onbarmhartig mens, die met de te deporteren Joden geen enkel mede dogen had. De Joodse Raad. Tenslotte gaf prof. Cohen naar aan leiding van een vraag van de verdedi ger het volgende antwoord op de in bedekte termen gestelde beschuldiging, dat de Joodse Raad „zij het noodge dwongen" met de Duitsers zou heb ben samengewerkt: „Wij, als Joodse Raad, waren naar onze mening ver plicht om te doen wat wij konden tot het onttrekken van zoveel mogelijk mensen aan de deportaties. Daarom zijn wij, juist zoals dat in alle andere landen is gebeurd (want overal waren Joodse Raden) tot het bittere einde op onze post gebleven. Slechts' aan een toeval is het te danken, dat Asscher en ik zelf niet het lot van de meeste ande ren hebben ondergaan. Maar de gehele Joodse Raad is in 1943 net zo hevig vervolgd als tevoren de overige Joden". In het verdere verloop van de zitting van Donderdag ontkende Lages gewe ten te hebben, welk afschuwelijk lot onze Joodse landgenoten in de Duitse kampen wachtte. De Silbertanne-moord te Beverwijk. In de avondzitting werden achtereen volgens de Nederlandse SS-ers Polak en Slot voorgeleid, die op bevel van Lages de Silbertannemoord In Bever wijk hebben uitgevoerd. Beiden werden tjjdens hun verhoor voortdurend ge boeid vastgehouden door een parket wacht. Polak is reeds ter dood veroor deeld en Slot heeft levenslang gekre gen. Het Hof trachtte vast te stellen in hoeverre Lages schuldig was aan het beramen van plannen voor deze moord, maar noch Polak, noch Slot kon zich met zekerheid herinneren wie in het huis van Lages aan de Apollolaan te Amsterdam precies de instructies had gegeven. Wei waren hun beiden daar de wapens uitgereikt. Bovendien had den zij hun identiteitspapieren aan Lages persoonlijk moeten overhandi gen, zodat niemand ooit zou merken, dat de SS de moord begaan had, voor het uitzonderlijke geval, dat ondanks de Duitse 'dekking de twee mannen op de plaats van de moord door Neder landse politie of andere ordebewaar ders zouden worden gearresteerd. Aan beide SS ers was de plicht tot volko men geheimhouding opgedragen. Naar bekend overleefde de directeur van het Arbeidsbureau in Beverwijk als door een wonder de aanslag, hoewel hij door kogels werd doorzeefd. De andere ambtenaar overleed aan zijn verwon dingen. Deze Silbertanne-actie ge schiedde als represaille voor het neer schieten doo- de illegaliteit van de NSB-er Van de Berg. De zitting werd daarna geschorst tot Dinsdagmorgen a s. half tien.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 5