VAN HOUTEN
De Zwarte
ircbidee
WEEKBLAD VOOR J0H6ENS EN MEISJES
HAAS AZIJN
Het Indone
Tal
De Republiek h
wensen v
WONDEREN DER NATUUR:
Verspilling mei een doel.
Hei Radioprogramma
Dineke gaai geld verdienen (2)
Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
BOOMRAADSEL
Onze mededelingen
m* HIËRm ZAK VOL BRIEVEN;
Het Nederlandse merk
met Wereldreputatie
iimmiiaminmssmmaacmimmimmimmuMmsim
Hfof <lèopJ0$$fo9;
Exc
Hamids visie op d<
Ronde Tafel-conferer
van incident
in Indonesië
\yAAR HET OM het behoud van het
leven gaat is de natuur overvloedig.
Zelfs verspillend overvloedig. Toch
heeft deze verspilling een diepere zin.
Zy komt alleen daar voor waar een
vorm van leven, plantaardig of dier
lijk door verschillende omstandigheden
een kleinere kans tot voortbestaan
heeft. Het vrouwtje van de zeekreeft
legt 30 40000 eieren die onder haar
achterlijf geborgen blijven. Door voort
durend waaieren met de achterpoten
zorgt de moederkreeft dat de eieren
voortdurend van verse zuurstof voor
zien worden. Pas, na een jaar onder
de bescherming van de moeder te heb
ben vertoeft komen uit deze eieren do
vele larven die dan aan hun lot wor
den overgelaten. Men heeft nu geschat
dat uit ongeveer een half millioen eie
ren gemiddel. twee kreeften tot volle
wasdom komen.
Een tegengesteld voorbeeld is te vin
den in de eenzaam levende metselbij.
Deze maakt een nest van ongeveer
twintig cellen en legt het gelijke aan
tal eieren. Dit lemen bouwsel is echter
als een vesting bepantserd tegen elke
vijandelijke insluiping. Bijzonder over
vloedig is de zaadvorming van planten
en bomen. Planten en bomen immers
zijn bun gehele leven gebonden aan de
plaats waar zij ontkiemden en de ver
spreiding van hun nieuwe levenskie
men is geheel afhankelijk van de wind
en de vogels. Maar hier heeft de na
tuur vormen geschapen die, en door
hun grote overvloed en door een doel
matige vorm, het leven toch niet te
gronde laten gaan.
De meeste zaden laten zich door de
wind over veld en bos voeren. Reeds
in de lente waaien de zaden van iep en
peppel door de lucht. Gewicht en vorm
zijn op verre reizen berekend evenals
de zaden van de paardebloem, die als
kleine parachutjes, zelfs midden in een
stad. ver van elk groen komen neer
dalen. Andere bomen hebben hun zaad
uitgerust met kleine propellers, die
urenlang op de wind draaiende, voort
drijven. Dat de wollige zaden ook door
de mens gebruikt worden, zien we in
het katoen en kapokverbruik.
De zaden van waterplanten hebben
zich aangepast aan het element waarin
zij zich bevinden. De zaden zien er uit
als kleine bootjes en zijn soms nog van
een windzeiltje voorzien. Weer anderen
bevatten met lucht gevulde ruimten.
De cocosnoot is gebolsterd in een harde
schaal, die het binnendringen van zout
water voorkomt en bovendien voorzien
van een harig omhulsel dat het stuk-
vallen belet. Andere zaden blijven als
klitten aan de bekleding van mens en
dier hangen. Kleine weerhaakjes zor-
op deze manier voor een" wijde dis
tributie. Het zaad van de reigersbek is
voorzien van een schroef, die zich in
de bodem boort, zodra deze bereikt
wordt.
De Mangroveboom die in de moeras
sen van de Soendg-archipel groeit laat
haar zaden niet onmiddellijk vallen,
daar die anders door de stromende
modder meegevoerd en begraven zouden
worden. Het zaad kiemt bij deze boom
reeds in de vrucht en wordt maandon-
lang door de moederplant gevoed. Pas
hierna worden do kiemplanten losge
laten, De plantjes hebben dan een pun
tige wortel van meer dan een meter
lang, die zich in de modder boort. Bin
nen enige uren ontwikkelen zich uit
deze penwortel zijtakken, die de plant
verankeren. De Zuid-Europese spuit-
komkommer heeft een andere methode
om haar kiemen te verspreiden. De
zaden dryven in de vrucht in een dikke
brei. Als de komkommer rijp is barst
hü open en spuit zijn inhoud in het
rond.
De bomen en planten die vruchten
en bessen voortbrengen bedienen zich
van een omweg om hun doel te berei
ken. De vogels lusten deze bessen
graag en zorgen aldus voor de ver
spreiding. Zoals de bloemen hun stuif-
meelverspreiders aanlokken door geur
en honing, zo lokken de vruchtbomen
hun helpers door kleur en smaak.
In .beide gevallen worden de insec
ten en vogels beloond voor hun goede
diensten. Het zal ons nu duideiyk zijn,
dat als we met lawaai verwekkende
instrumenten de boomgaard in trekken,
we niets anders doen dan de natuur
lijke regel verstoren. Maar we zijn ver
antwoord als we bedenken, dat de
veredeling van de vrucht, die we tegen
de vogels beschermen, toch aan de vak
man en het inzicht van de mens te
danken is.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 ro. Nieuwsberichten
om T, 8 en 11 uur. 6.30 Strijdkrachten.
7.30 Actueel geluid. 8.05 Programma-proloog.
8.15 Zingende schooljeugd. 9.10 Plaatsnamen
en hun geschiedenis. 9.30 Tuinconcert. 10.15
Lezing. 11.15 Beroemde concerten.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur. 6.30 Musette-orkest.
7.00 Lezing. 7,20 Strijkkwartet. 8,05 In het
Radio-Zoeklicht, 8,15 Omroep-orkest, 9.00 Sam
en zijn schat, hoorspel. 10.10 Midsummer
cocktail. 11.15 Engels concert.
VOOR VRIJDAG
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. 8.15 Pluk de
dag. 9.00 Rosidentie-orkest. 9.30 Symphonette-
orkest. 10.10 Muziek houdt fit. 11,00 De Zon
nebloem. 11.45 Cantate. 12.03 Engelse en
Amerikaanse orkesten. 12.30 Voor Land- en
Tuinbouw. 12.33 De Bietenbouwers. 1,20 Het
Kareol-Septet. 2.00 Mannenkoor. 2.20 Tuttu
Frutti, 2.50 Vaudeville-orkest. 8.15 Piano
kwartet. 4.00 De Zonnebloem. 5.15 De Kare-
kiqten. 6.30 Strijdkrachten. 7.30 Uit het land
van Hertog Jan, 8.05 De gewone man. 8,12
Promenade-concert. 9,15 Opbouw in liefda 9.30
Muziekfeest in Luzern. 10.25 Promenade-orkest
11.15 A la Danse.
HILVERSUM II, 415 m- Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. 8.18 Orgel
spel. 9.00 Boston Symphonie-orkest. 10.05 Mor
genwijding. 10.30 Voor de vrouw. 11,00 Ma-
reth. 11.25 Accordeon-orkest. 12.00 Zwarte
Aarde. 12.30 Vpor Land- en Tuinbouw, 12.45
Peter Kellenbach, piano. 1.15 John Renova en
zijn muziek. 2.00 Kookpraatje. 2,20 Kamer
orkest. 3.00 Ons volk in zijn muziek. 3.20
Kaero-orkest. 4.00 Piano. 4.30 Van twaalf tot
zestien. 5.20 Kamer-muziek. 6.15 Vara felici
teert. 7-00 Denk om de bocht. 7.50 Tien voor
acht. 8.05 Gramofoonniuziek. 9.00 Men
vraagt.... en wij draaien. 9.30 R.E.T.-man
nenkoor, 10.15 Swing and sweet. 10,45 Avond
wijding. 11.15 Indianapolis Symphonie-orkest.
RADIODISTRIBUTIE-DIENST
LIJN HL 7.05 Gram. 7.30 Kron. 7,40
Gymn. 7.50 Gram» 8,05 Concert, 9,05 Gram.
10.00 Eng. L.P.: Bioscooporgel. 10.30 Ens.
Denis. 10.45 Voordracht. 11.00 Zigeuner
orkest, 11.45 Voordracht. 12.00 VI, Br.; So-
listenconcert, 12.33 Piano, 1,15 Lunohmuziek.
2.00 Gram. 3.00 Eng. L. P.; Ens. Davey. 3.30
Kursaal Oroh. 4.00 NWDR: Recital: alt en
Piano. 4.30 Eng, H.S.: Gram. 5,00 Kootwijk;
Batavia. 6.00 Fr. Br.: Voor de soldaten. 6.30
VI. Br,; Voor da soldaten. 7,00 Fr, Br.; Gra-
mofoonmuziek. 7.80 Eng. H.S.i Promenade-
concert BBC Symph, orkest met piano solist,
8,12 Fr, Br,? Gram. 10,15 Dansmuziek. 10.55
Gram. 11.00 Diversen.
door TANTE IIST
Korte inhoud van het eerste deel:
De 14-jarige Dineke, die pas van
school gekomen is, moet als meisje
voor dag en nacht in betrekking. Zij
moet haar moeder steunen, die na de
dood van haar man met drie jonge
kinderen achterbleef en een klein ma-
nufacturenwinkeltje heeft.
Dineke schikt zich dapper, hoewel
zij dolgraag naar de huishoudschool
was gegaan om naaien te leren.
VERVOLG.
Dineke was al aardig gewend aan
alle dagelijkse bezigheden, toen zij zes
weken bij mevrouw de Vries in be
trekking was.
Er waren geen kinderen in huis en
soms was het wel eens wat te stil voor
het meisje wanneer zy 's avonds alleen
in de keuken zat. Dan dwaalden haar
gedachten naar huis; naar moeder, die
wel achter de naaimachine zou zitten
om te naaien of te verstellen voor een
klant en naar Rietje en kleine Dikkie
Het was vaak een afleiding als
mevrouw haar belde om de thee bin
nen te brengen.
Mevrouw had 's avonds vaak visite.
Er hing dan een typische, gezellige
geur van sigarenrook en een zachte
parfumlucht in de zitkamer. Heerlijk
vond Dineke dat. Het was jammer dat
zij niets in de kamer kon doen en zo
gauw weer terug moest naar de keu
ken.
Op een avond kreeg mevrouw de
Vries bezoek van de heer en mevrouw
Brandt met hun 17-jarige dochter José.
José Brandt was een knap, blond
meisje, dat door haar ouders op een
Franse kostschool was gedaan. In de
vacanties kwam zij steeds naar huis.
Toen Dineke de mantel van José had
aangenomen en opgehangen, keek ze
bewonderend naar het prachtige japon'
netje dat het meisje droeg. Het grap
pige en opvallende aan dat japonnetje
was, dat het een garnering had van
vele kleine, kleurige zakdoekjes rondom
het lijfje.
Met het beeld van dat aardige jurkje
steeds voor ogen, liep Dineke even la
ter terug naar de keuken. Op de ach
terkant van een enveloppe maakte zij
er gauw een tekeningetje van. Het lijf
je lang en strak, met een ceintuurtje
en aan de onderkant van het lijfje de
rand met kleurige afstekende doekjes,
Zij bekeek het resultaat van haar
werk op een afstand. Ja, zo was het
wel ongeveer. Tekenen en handwerken
waren op school steeds haar lievelings
vakken geweest.
Als vader nog leefde was ik naar de
huishoudschool gegaan om naaien te
leren, dacht Dineke, Wat zou ik dat
graag willen.
Moeder had in de kast nog mooie,
effen bruine stof liggen om een japon
netje voor haar te maken. Nu wist ze
hoe het worden moest, Als ze morgen
naar huis ging, zou ze het direct aan
moeder laten zien. Er moest nog wat
zacht-groene, lichtgele en zachtoranje
stof bij gekocht worden voor de doek
jes.
Toen Dineke 's avonds de thee bin
nen bracht, hoorde zij mevrouw de
Vries juist een bewonderende opmer
king maken over het japonnetje van
José.
„O, dat heb ik eens in Parijs ge
kocht", antwoordde het meisje. „Ja 't
is wel een origineel ding".
In gedachten liep Dineke terug naar
baar domein. Stel je voor dat je zo
luchtigjes kunt zeggen: ,0. dat heb ik
in Parijs gekochtZij probeerde
het te zeggen voor de keukenspiegel,
gooide haar hoofd losjes achterover en
zag zich in gedachten gekleed in José's
japonnetje. Toen schoot zij in de lach
om haar eigen, dwaas gedoe. Kom, ze
moest opschieten! Er wapen nog drie
paar kousen te stoppen en morgen
avond zou zy naar moeder gaan.
Toen Dineke de volgende avond thuis
kwam, vond zij moeder achter de naai
machine, net zoals zij verwacht had.
Maar het was of er iets van het ver
moeide, zorgelijke uit moeders gezicht
was verdwenen. Zij stond verrast op
en sloot haar oudste dochtertje in de
armen.
„Kind wat gezellig dat je er bent! Ik
had je niet verwacht vanavond. Je hebt
toch vrij hè?"
Dineke knikte en schoof een stoel bij
de tafel.
.Wacht, die naairommel ruim ik op
en ik ga thee zetten", zei moeder, be
drijvig heen en weer lopend.
Dineke genoot van de oude, ver
trouwde omgeving. Heerlijk om weer
thuis te zijn. Wat verlangde ze hier
vaak naar.
„Hoe gaat het met allemaal?" vroeg
ze, toen moeder de thee op het lichtje
had gezet en bij haar kwam zitten.
„Best! Heel best zelfs. En ik heb ook
een verrassing", antwoordde moeder
op geheimzinnige toon.
„Echt? Vertel gauw, moek; Ik kan
het toch niet raden".
„Dat hoeft ook niet", zei haar moe
der lachend en zij vertelde dat mevr.
Dantuma bij haar was geweest om te
vragen of er een japonnetje voor haar
dochter genaaid kon worden.
„Mevrouw Dantuma, die zo rijk is
en in dat prachtige huis in de Ber
kenlaan woont?" vroeg Dineke ver
baasd.
Moeder knikte. „Juist, die is het. Zij
laat haar japonnen altijd naaien bij
een heel goede en dure costumière,
maar die costumière is nu met vacan-
tie en haar atelier is gesloten."
Dineke wipte met haar stoel van
plezier.
„Wat enig Moek! Je doet het toch
zeker?"
Maar moeders gezicht kreeg weer
heel even de oude, zorgelijke uitdruk
king, toen zij opmerkte dat zij geen
142. Maar daar heeft Pim helemaal
niet aan gedacht. Krokodillen! Zo vlug
mogelijk zwemt hij naar de kant en
staart Pepi met een onthutst gezicht
aan. „Krokodillen? Hebben ze hier
krokodillen?" „Ja, die wonen hier zo
gezegd", antwoordt Pepi lachend, „En
kom er nu maar vlug uit voordat ji)
in de maag van één hunner verdwijnt".
Even later zitten de drie broertjes sa
men met Pepi aan de rand van de ri
vier. „Het Hikt me het beste dat we
hier overnachten", zegt Pepi, „En dan
ttekken we morgenochtend de rivier
over". „Juist, ik snap het", antwoordt
Pim met een gezicht of hu er alles
van begrijpt. „Morgen gaan we na
tuurlijk de brug zoeken", „Brug, wel
ke brug?' vraagt Pepi verbaasd. „Nou
een brug natuurlijk om over te ste
ken!" „Oh, oh, jij begrijpt er nog niets
van", zegt Pepi zuchtend. „Midden in
een oerwoud zijn immers geen brug
gen. Nee vriendje, morgenochtend gaan
we een vlotje maken om daarmee de
rivier over te steken".
goede modeplaten meer had en ook
geen geld om zich nieuwe, dure platen
aan te schaffen.
Een ogenblik aarzelde Dineke, maar
toen liep ze vlug naar de gang en haal
de uit haar mantelzak de enveloppe
met het tekeningetje.
,Kük eens moeder, zou dit iets voor
haar zün?" Ze schoof moeder het pa
piertje toe en vertelde over het prach
tige japonnetje van José Brandt.
Moeder luisterde met steeds meer
belangstelling en dacht tenslotte dat
het een alleraardigst japonnetje zou
kunnen worden. „Ik zal er over spre
ken", zei ze, de verkreukelde envelop
pe gladstrijkend, „en ik hoop dat ik het
meisje Dantuma er voor kan winnen".
Dineke sprak die avond niet meer
over haar eigen japonnetje dat zij zo
graag wilde hebben. Zij kon moeder
misschien hiermee helpen en dat gaf
haar een gelukkig, voldaan gevoel.
(Wordt vervolgd)
Voor jongens en meisjes van
12 t.e.m. 16 jaar
BUREAU
administratie
Voordam 9, Tel. 3320
Postgiro .87294
REDACTIE
Achterdain 20, Tel 2274
Directie:
j. BIJLSMA en C. KRAK
Hoofdredacteur:
A KAPTEIN
Mej. H. W. Mulder, wij danken u har
telijk voor de sigarenbandjes en de
krantenknipsels. De kinderen zijn er
blij mee.
Voor 't correspondentie-hoekje kwam
een brief binnen van „De Moeder van
Martha". Zij schreef ons dat Martha
ziek is en zelf niet kan schrijven. Er
doen echter verscheidene kinderen mee
die Martha heten. Zou Martha's Moe
der misschien nog even willen schrij
ven hoe de achternaam is? Wij wen
sen Martha van harte beterschap toe
en bedanken haar voor de postzegels.
Mej. M. E. Suzenaar, wij danken u
voor die grote zakken met zilverpa
pier. Het is een flinke bijdrage, waar
mee wij erg blij zijn.
Welk meisje van Texel wil corres
ponderen met Betsie Kuiper, Fazanten
straat 64, Den Helder? Betsie is 13 jr.
oud en zij houdt veel van zwemmen,
athletiek en lezen.
Thea Smit, Sluisdijkstraat 62, Den
Helder, zoekt een correspondentie-
vriendin. Zij is 12 jaar oud en houdt
veel van zwemmen en handwerken.
Welke verzamelaar van sigarenband
jes wil ruilen met Berta de Vries, Zeg-
lis 86, Alkmaar? Berta is 14 jaar oud,
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
y
Voor jongens en meisjes van 12—16 jaar.
J i°n,8elu'» Wij beginnen vandaag met de brief van Wim Bas. Wat fijn dat Martin
Woensdag thuis komt, Wim. Is hij weer helemaal beter? Geef hem maar een stevige hand van
w®\Si z.e^er een i°Bge bond. Voor jonge honden is huisraad en speelgoed niet
veilig! Ze knabbelen alles kapot. Thea Smit, je hebt een schitterend rapport, hoor! Ik denk
wel dat jij later een goede onderwijzeres zult worden, Thea. Ik kan je alleen een correspon
dentie-vriendin in Noord-Holland bezorgen. Is dat ook goed? Voor sigarenbandjes zal ik je
roteren. Hartelijk dank voor de bandjes die jij rnijn zond. Op liet ogenblik Iieb ik niets
bijzonders voor je. Betsie Kuiper, jij \vilt dus ook at graag onderwijzeres worden, Als je
er van lioudt, is liet mooi werk, Betsie. Heb je liet zwemdiploma nog behaald? Kijk onder de
mededelingen maar eens naar ja verzoekje. - Weintje Stokliof, wat leuk dat jij met zoveel
nichtjes bij elkaar bent, in Katwijk. Ik geloot wel dat jo daar geniet vau je vacantie, Is het
boek ook doorgezonden naar Katwijk? Veel plezier, iWeintje! Jan Lejdeckers, hartelijk dank
voor al die sigarenbandjes en je goede wensen. Gelukkig dat ie het zo naar je zin had jn Hil
versum. Als liet weer de volgende week maar goed blijft, hoop ik nog wat te zeilen in Fries
land, Jan. Bietje Heyblok, je bent al 12 jaar en mag dus met de andere prijsraadsels meedoen,
meisje. Kijk maar eens naar het boomraadsel dat vandaag in de Jeugd-Koerier staat. - „Lolly,
pop", ik zal je noteren voor sigarenbandjes. Veel bijzondere bandjes heb ik op het ogenblik
met voorradig, maar misschien is je verzameling nog niet zo groot. - „Sneeuwklokje", ik wist
niet dat Jan en Henk neven van je zijn. Dat vind ik leuk, zegl Jan vond het zeker wel
piettig bij jullie in Amsterdam. Jantje Korbec, wat gelukkig dat je broerjte en je zusje gered
zijïl. Waren ze te ver in zee gegaan? Jullie mogen wel heel voorzichtig zijn met zwemmen!
Ik ben er heel blij om, dat het zo goed afgelopen is. Wat zul je geschrokken zijn. Jantje!
Marietje Teller, gelukkig dat het boek naar je zin is. Ik wist niet dat je op de Mode-vakschool
bent. Je gaat dus voor coupeuse leren. Dat is een mooi vak lioor, vooral als je zoveel van
naaien houdt, - Hilly Jeurink, wat fijn dat je gaat kamperen in Ommen. Ik hoop, dat je
prachtig weer hebt, want dat is wel nodig als je onder een linnen dakje moet slapen, Waarom
de post cr deze week zo vroeg moet zijn? Wel, ik hoop, deze week ook nog een klein
beetje vacantie te houden en onze Jeugd-Koerior kan dan toch verschijnen. Hartelijk dank
wel blij mee, denk ik. Ga je nog logeren, Gerdina, of ben je al weg geweest? Veel plezier
voor de postzegels, hoor! - Gerdina Glay, je rapport was prachtig, zegl Daar waren ze thuis
toegewenst in de vacantie! Jan H. Bergsma, de Indianen namen meestal namen van dieren
aan. Bijvoorbeeld Witte Bison, Grote Arend of Zwarte Beer. Eerlijk gezegd weet ik niet veel
van iudianennanien af. Jan. Doe jo de groeten aan Grietje? - Willie Godijn, hartelijk donk
vcw het mooie kiekje. Jo staat er zo aardig op en ziet cr leuk uit, Ik zal er goed op passen
en het de volgende week terugzenden uiet een brief er bij. Afgesproken? Hanna Vogelpoel,
gezellig dat je weer eens schreef. Ik ben er blij om dat je vader goed vooruit gaat, Weet je
al ot vader naar huis moe? Jij gaat dus na de vacantie naar de huishoudschool. Vind je het
prettig? - Berta de Vries, hartelijk dank voor de sigarenbandjes, Onder do mededelingen heb
ik je verzoekje geplaatst. Op het ogenblik lieb ik niet zoveel bijzondere sigarenbandjes voor je,
Berta. - Marry van Dijk, wat heb jij al gereisd in je vacantie! Ja, het is prachtig in Limburg.
Hebt jo de blauwe grasklokjes nog zien bloeien op de heuvels? Nog een prettige tijd toe
gewenst, meisje! Jannie Ploeger, H. Dekker, Jannie Hiller, Ria Koolwijk, Henk Helder, Peter
Amersbeek, Hoimie Luchleg, W, van Hoek en Hennie Leendersche, jullie zijn welkom bij ons.
Jongens en meisjes, de brieven voor ons volgende correspondenHe-hoekje verwacht ik
graag vóór Zondag 28 Augustus.
Tot de volgende keer, jongelui!
Hartelijko groeten van
TANTE IET.
In de bovenstaande boom worden d«
woordjes horizontaal ingevuld.
1. Een medeklinker.
2. Een hoofddeksel.
3. Eén woord voor 60 minuten.
4. Gewapende macht om hek vader
land te verdedigen.
5. Een familielid.
6. Zo worden jonge kippetjes ge>|
noemd.
7. Een ander woord voor bestelen, i
8. Tegenovergestelde van zwak.
9. De achttiende letter van het all
phabet. w
10. Een klinker.
11. Een klinker.
12. Een ander woord voor behoeftij
(niets of weinig bezitten).
Wanneer de woorden goed zon inge
vuld, is in de stam van de boom, van
boven naar beneden de naam te lezen
van iets dat jullie elke week in de
krant vinden.
De oplossingen kunnen vóór Zondag
28 Augustus worden gezonden naar het j
bureau van dit blad.
Er worden mooie boeken verloot on-1
der de inzend (st) ers van goede oplos
singen.
NATUURAZIJN OP Z'N BEST
EEN VERGISSING IS MENSELIJK
Op een groot kantoor kwam kort na
openingstijd de chef binnen en schreed
gewichtig door de lokalen, zijn onder-1
zoekende blik op het personeel gericht.
Daar zag hij in een hoek iemand dood
bedaard zijn krantje zitten lezen. Drei
gend stapte de chef er op af. „Jonge
man, hoeveel salaris heb jy?" klonk
zijn vraag. „Twee honderd gulden in
de maand" antwoordde de aangespro
kene. De chef haalde zyn portefeuilli
voor de dag en nam er twee bankbil
jetten uit. „Hier heb je twee honderd
gulden; verdwijn en laat. je hier nooit
meer zien". De man nam 'het geld,
groette en verdween. „Waarom neem je
zulke nietsnutters in dienst?" vroeg
de chef verontwaardigd aan het hoofd
van de afdeling. Deze antwoordde be
scheiden: „Die man behoort helemaal
niet tot het personeel. Hij kwam hier
een boodschap afgeven en zat even op
antwoord te wachten".
OPLOSSING PRIJSRAADSEL
De verborgen beroepen waren:
1. Notaris.
2. Slager.
3. Smid.
4. Tuinman.
5. Kleermaker.
De prijzen werden deze week gewon
nen door:
Peter Amersbeek, Heerenweg 22T,
Heiloo.
Hennie Luchies, Oosteinde A J,
Spanbroek N.-H,
Hennie Leendersche, Herzogstraat
861, Den Helder,
Willie Aggenbach, Noorderwykweg
71, Beverwijk.
Gefeliciteerd jongelui! De pryzen
worden toegezonden.
(Van een onzer red:
UET STAATSHOOFD VAN V
H jjamid II van Pontianak, die al
eenkomst Federaal Overleg in N
ons in het Palacehotel te Schev
enige nadere bijzonderheden te i
taten van het zogenaamde inter-In
ge conferenties die pas in Djok;
eej,ouden, worden genoemd. Deze
telde Zijne Hoogheid, hadden een
vlot verloop. Zü betroffen de e
gelegenheden en bewogen zich i
rechtelijk, financieel-economisch e
«endien betroffen zij de toekomsi
j,ciil van de Verenigde Staten t
besprekingen bleek duidelijk, dat
de scheiding van de laatste jaren I
af.
I Men heeft in verschillende 1
'gen in Nederland de indruk gekr
dat de BFO practisch aan alle ve
■pens van de Republiek heeft toei
ven." Zoudt U ons kunnen zegge
deze indruk juist is?"
5 „Dit is zeker niet het geval. Op
fehillende punten werd zeer spc
Jjgehele overeenstemming bereikt,
'was mogelijk, juist omdat er tij
die conferenties zo'n grote eenheid
lidealen en verlangens bleek te besi
Zo stond al wel van tevoren vast,
de nationale symbolen als de roodv
vlag en het Indonesia Raja als vt
Jied algemeen voor geheel Indor
F gouden worden aanvaard en dat
de Bahasa Indonesia als de offii
taal voor de VSI zou worden vas
pteld. Voor wat betreft de tab
vraagstukken van staatsrechtelijke
jnancieel-economische en culturele
kan gezegd worden, dat beide
tijen rekening hebben gehouden
.eikaars standpunt en dat een we
[gevonden, die aan beide delen van
Indonesische volk bevrediging scht
Van Republikeinse zijde werd n
malen de juistheid der wensen va
BFO voor de organisatie van .de
komstige Indonesische staat erk
De BFO is dan ook zeer tevreden
de bereikte resultaten. Zij he1
trouwens aan beide zijden voldoe
gegeven. Onder die resultaten zoi
pijvoorbeeld genoemd kunnen wo
de vorming van een kernkabinet
«van een Senaat met mede-wetgev
bevoegdheid en met een gelijke
tegenwoordiging van alle deelg
den. Nee, met de wensen van de
is zeker rekening gehouden en
:geen sprake van dat de Republeik
zijdig zijn wil heeft willen dooi
ven.
Tijdens die besprekingen is hei
staansrecht van de BFO als organi
|van de samenwerkende deelstaten
ook duidelijk gebleken. Zij heefl
toond de kracht te bezitten om vo<
verwezenlijking van haar ideale
strijden".
Het Unie-vraaj
„Heeft men in de inter-lndonei
'conferentie ook het vraagstuk vc
Unie aangesneden?"
„Ja, op de besprekingen in Ba
is in de Staatsrechtelijke Comr
de Unie als laatste punt behandelt
verschillende punten van dit vraa
werd overeenstemming bereikt. D
Jsprekingen hierover zijn echter
.niet geëindigd. In wezen is echtt
Unie een onderwerp voor de I
25
ALLAN SWINTON
Deze woorden, die zo in contrast
waren met haar angst, werkten als een
eieotrisohe sehok, die haar geest ont
spande. Een warm gevoel van bevrij
ding doorstroomde haar, toen zij ant
woordde: „Wat eon lieve gedachte".
Haar emotie klonk in haar stem
door, HU hoorde het duidelijk en kwam
dichter bij haar staan, zodat hun licha
men elkaar bijna aanraakten. In het
vale licht keek hij neer op het ge
zichtje, dat zij naar hem ophief en zag,
hoe haar mond trilde.
Zachtjes en half binnensmonds zei
hij: „Dat hen jij ook lief!"
Zii wankelde even en haar lichaam
raakte een ogenblik het zijne aan. Het
was de eerste keer, dat zij elkaar ook
maar even aanraakten.
Zij was wel eens meer gekust en had
ook wel eens iemand gekust, maar dit
was heel anders. Haar lichaam scheen
in het zijne te versmelten en haar ge
hele ziel scheen zich te concentreren
in haar mond die zij hongerig op da
zijne drukte.
Toen zij elkaar eindelijk loslieten,
zei hij: „Aaah! Lafenis in een dorstig
land". Toen sloot hij haar opnieuw in
de armen.
Na enige tijd stond zij met haar
hoofd op zijn schouder geleund. Hij
zei: „Je weet niet. hoe ik hiernaar al
die maanden, dat ik je gadesloeg, ver
langd heb",
ZU klemde zich aan hem vast. En
toen zag zij, over zijn schouder naar
de andere kant van het water kijkend,
Sam staan.
Geïrriteerd door het oponthoud,
stond hij over het water te turen, om
te zien, wat er van haar geworden was.
Hij was een eind naar de brug toege
lopen en waa toon plotseling blijven
staan. Zij kfeerde zich snel van Hugh
af, maar vroesde, dat het te laat was
geweest en dat Sam hen gezien had.
Vrezend, dat dit slechts te meer aan
leiding zou geven tot moeilijkheden
tussen hem en Semple, zei zij snel;
„Daar staat Sam naar ons uit te kij
ken. Ik kwam jou halen. Ga mee",
Zij voegde zich bij Sam bij hetrook-
vuurtje, dat hij ter bescherming tegen
de insecten aangestoken had. Hij leek
een beetje gespannen en Mary's ver
moeden, dat hij hen gezien had, werd
zekerheid.
Semple hurkte bij het vuurtje neer,
zijn gedeukte sombrero ver achter op
zijn hoofd geschoven. Mary zat op haar
kampsteel. Haar mond was droog en
haar hart klopte hevig. Semple legde
zorgvuldig kleine takjes boven het
midden van het vuurtje. Toen hij hier
mee klaar was, zei Mary: „Ik heb van
middag met grootvader gesproken".
Zij beschreef, wat er tussen hen ge
passeerd was en besloot: „Hij gelooft,
dat als jullie hier vandaan gaan, jullie
een menigte mensen hierheen zullen
brengen en dientengevolge moet men
jullie niet toestaan te vertrekken",
Sam, op wie deze mededelingen niet
veel indruk hadden gemaakt, zei: „Wie
zal ons dat beletten?"
„De Jivantés met hun blaaspijpen".
Semple ging recht overeind zitten.
Het was de eerstt keer, dat ze hem on
gerust hadden gezien en zün ontstel
tenis was voor een ieder duideiyk. „En
dat zouden zij kunnen doen ook", ver
klaarde hij nadrukkeiyk.
Sam protesteerde: ,Kom, kom. Zo ver
zal het toch wel niet komen. Ons bin
nendringen hier heeft hem een beetje
in de war gebracht. Het was waar
schijnlijk maar een eerste opwelling.
Hü zal er wel overheen komen",
„Ik wilde, dat ik dat ook kon gelo
ven", zei Mary. „Hij maakt mij bang.
Hij is zo ver weg, Hij is net als een
wild dier. Ik kan hem niet bereiken".
Semple verklaarde: „Hij is tot op ze
kere hoogte ook een wild dier en je
kunt hem niet bereiken. Hij leeft in
een andere wereld, die hij voor zich
zelf alleen geschapen heeft en met die
gifpijlen achter zich om hem te onder
steunen is hij even gevaarlijk als vijf
tig giftige slangen".
Waarop Sam antwoordde: „Ik twij
fel er niet aan, of dat is waar, maar
'moeten we nu wel noodzakelijk ruzie
met hem maken? We moeten hem na
tuurlijk in slaap zien te sussen en hier
een tijd Wijven werken, tot we zijn
vertrouwen gewonnen hebben. Dan
zullen we hem ons erewoord geven,
dat we geen van de dingen zullen doen,
waar hij bang voor is. Dan zal hij wel
bijdraaien."
„Misschien" gaf Semple toe, „of
schoon ik het betwijfel. Maar je hebt
gelijk, als je zegt, dat het geen zin
heeft, hem de kast op te jagen. We zul
len hem met een zoet lijntje moeten
behandelen en trachten hem er tussen
te nemen. We moeten hem laten den
ken, dat we zijn gezag aanvaarden en
inmiddels trachten een uitweg te vin
den, Maar vergis jullie je in één ding
niet: als die lui hier ons beletten wil
len om te vertrekken, dan kunnen ze
dat doen en kunnen wij er niets tegen
doen, Wat wij ook zouden proberen
ons spoor zou voor hen zo duideiyk
zijn als een straat en zij kunnen die
pijltjes van hen op een afstand van
veertig ,voet nog met een pijnlijke
nauwkeurigheid afschieten, Je weet
wat curaré is. Een enkel prikje daarvan
betekent onherroepelijk de dood. Ze
zouden voortdurend op ons spoor zit
ten en rustig hun tijd afwachten. Ze
kunnen je besluipen als katten en in
het donker zouden zij ons uit een
schuilplaats weg pikken; eerst een en
de volgende avond de ander. In dit
dichte bos zouden we geen schijn vsn
kans hebben".
Toen hij zweeg bleef er een onbeha
gelijke stilte hangen, terwijl een vis in
het water opsprong en boven hen het
klagelijk geluid van een uil weerklonk.
Toen vroeg Sam: „Wat voor plan
nen kunnen we maken?"
„Dat kunnen we nog niet zéggen.
Het zal er in de eerste plaats om gssn,
of hij zijn Indianen soms order heeft
gegeven, dat het ons niet geoorloofd
is te vertrekken. Denk je, dat hij dst
gedaan heeft?" vroeg hij Mary.
„Ik denk het niet,"
„Ik ook niet. Als hij dat wel gedaan
had, zou hun mènler van optreden te
gen ons anders zijn. Wel, zo lang hü
dat niet gedaan heeft, hebben we een
kans. We moeten het zo zien te draaien
dat hij het niet nodig vindt, het hun te
vertellen en ons op die manier eai»
poets te bakken. Zoals ik het zie, zul
len we moeten trachten de zaken van
uit zijn gezichtshoek te bekijken; 48
denken met zijn soort hersens en daar
op trachten vooruit te lopen.
"(Wordt vervolgd',
Aneta ontving uit vele plaatse
Java berichten betreffende tien
grotere en kleinere incidenten,
bij wapens gebruikt worden.
In de nacht van 14 op 15 Aug
werd Sukoredjo in midden-Java
gevallen door groepen, die in de
binnendrongen en enige huizen e
station in brand staken.
Op 13 Augustus werd een Nedei
se militair 12 km buiten Tjan
gedood, toen een Nederlandse pat
le werd beschoten. In Kediri w
den geüniformeerde groepen ter
trekken; na een korte actie van IS
lendse troepen trokken de gr
zich met verlies van twee doden
Uit Semarang wordt gemeld, c
Ponorogo TNI-troepen de stad
binnengedrongen. De stadsverdei
loste geen schot. De TNI voerdi
ambtenaren mee met uitzonderin
twee ambtenaren van het bost
die konden vluchten.
Weerbericht
Weersverwachting, geldig tot
terdagavond: Over het algem
veel bewolking met hier en d
enige regen of motregen, m
plaatselijk ook enkele opklaring
Zwakke tot matige wind tus
Zuidwest en Noordwest. Iets ir
der koel, vooral in het binnenl;
