Alkmaars feest in de middag- en avonduren
Alkmaar, het Waagrecht en 'n staartje
Duizenden zagen de optocht voorbijtrekken
Het vuurwerk was een
Een fantasie- en
sprookjesoptocht
knal-
succes
Verkleedpartij
Johannes won
kortebaan-draverij
REDE BIJ HET
VICTORIE-BEELD
Kinderen zingen voor de burgemeester
Alkmaar beluistert prominenten der B.B.C.
Taventy Questions Team in Victory Hotel
Versterking der weder
zijdse goodwill
Stijl en gratie op het Waagplein
MAANDAG 10 OCTOBER 1949.
Wij hebben dezer dagen volop gele
genheid gehad om op de moed en het
uithoudingsvermogen van onze Alk
maarse voorouders te wijzen. Die goe
de eigenschappen zijn blijkbaar in het
nageslacht niet verloren gegaan want
er behoort inderdaad moed en een
grote dosis van uithoudingsvermogen
toe om op 8 October als de goden
van het goede weer ons gewoonlijk al
de rug hebben toegekeerd een paar
uur lang zonder voldoende lichaams
beweging door de straten van een
uitgebreide stad te trekken.
Het hangt er natuurlijk veel van
»f wat men moet voorstellen want
bij een uitbeelding van Heemskerks
tocht naar Nova Zembla, als vrijwel
alle deelnemers in een pool-pakje
zijn gestoken, zal men van een mis
tige najaarsdag weinig slechte gevol
gen ondervinden en ook bij de tradi
tionele historische optochten bieden
maliënkolders en harnassen in de re
gel een behoorlijke bescherming.
Bjj een sprookjesoptocht is dat
heel anders. Daar wemelt het natuur
lijk van prinsesjes en tovergodinnen
en die kan men zich nu eenmaal moei
lijk voorstellen in een eskimo-pakje.
Die moeten, om tenminste „net echt"
te zijn, een minimum aan textiel dra
gen en op een koude dag als die van
Zaterdag 8 October valt het waar
achtig niet mee om een paar uur lang
in een fantasie-pyama'tje langs dik
ke hagen van duizenden toeschou
wers door Alkmaars veste en ook
nog een heel stuk buiten die veste
aan den volke te worden gepresen
teerd.
Enfin, dat moet men voor de goede
zaak over hebben. Het is alleen te
betreuren, dat de Spanjaarden des
tijds niet aan onze Ontzetvereniging
en derzelver optochten gedacht heb
ben. Ware dat wel zo geweest, dan
zouden ze zeker in de zomer al zijn
afgetrokken.
Men kan het rad van de tijd niet
terugdraaien en aan de vaderlandse
geschiedenis is nu eenmaal niets meer
te veranderen. We moeten allemaal
trachten „to make the best of it", of
laten we het liever in onze eigen
mooie taal zeggen er wordt eigen
lijk veel te veel in vreemde talen ge
sproken we moeten allemaal trach
ten er het beste van te maken.
Dat heeft ook de Ontzetvereniging
gedaan en de regisseur van de op
tocht, die natuurlijk uit bescheiden
heid zijn naam niet genoemd wil heb
ben waarom we in strikt vertrou
wen willen vertellen, dat het natuur
lijk de heer P. Cloeck is geweest
die regisseur heeft zich enkele maan
den bezig gehouden met het lezen van
Moeder de Gans, van Perrault, van
Grimm en van Andersen. Hij heeft
Mickey Mous zelfs vergeleken met
Eisenhower en Tom Poes met Mont
gomery althans wat populariteit
betreft maar misschien heeft hij
dat ook niet gedaan en komt dat he
lemaal op rekening van de samenstel
ler van het enthousiaste stukje in het
programma.
In ieder geval heeft deze idealist
gelijk gehad toen hij beweerde, dat
niet alleen kinderen maar ook grote
mensen nog altijd belangstelling voor
sprookjes hebben. Ware het anders
geweest dan zouden niet duizenden
uit stad en omgeving urenlang op het
een of andere trottoir hebben gestaan
om zich enkele ogenblikken in het
Rijk der fantasie te kunnen verplaat
sen. Hun geduld is ten volle beloond
geworden, want er viel ook dit jaar
heel wat te bewonderen.
Daar waren natuurlijk allereerst
weer de rijtuigen met hooggehoede en
zwart-gejaste autoriteiten en be
stuursleden van de Ontzetvereniging.
Als men al die brave stadgenoten zo
officieel ziet voorbijtrekken maakt
dat al direct een sprookjesachtige in
druk en komt men dadelijk in de juis
te fantasiestemming om Roodkapje,
Sneeuwwitje en tal van andere „beel
den uit de kinderjaren" met enthou
siasme te ontvangen.
Ze waren er inderdaad en wel in
groten geta»e. Sneeuwwitje was zelfs
in drie uitvoeringen en formaten te
genwoordig, op bed, aan tafel en
in een kleinere editie in een glazen
kistje. „Grootmoeder vertelde sprook-
jes" en zal tegen het einde van de
rondgang wel zo'n beetje uitverteld
zijn geweest. Hans en Grietje, Klein
Duimpje en Roodkapje lieten natuur
lijk niet op zich wachten en we heb
ben nu eigenlijk pas een goede indruk
gekregen van de gevaren die zo'n
hummeltje als dat kleine Duimpje ge
lopen heeft, toen wij hem aan de voe
ten van de reus zagen, die inderdaad
een laarzenmaat droeg, welke nu
juist niet dagelijks in onze schoen
winkels gevraagd zal worden. De
Rattenvanger van Hameln was met
een groot aantal ratten present, die
ten einde raad hun staarten maar
onder de arm namen omdat ze er ge
regeld op trapten. Assepoester heeft
twee en een half uur lang muiltjes
gepast, „het Tafeltje dek je" zag er
uit of het zó uit één van onze beste
restaurants was weggedragen; het
Vliegende Tapijt hobbelde meer dan
het vloog maar het maakte toch
wel een oosterse indruk vrouw
Holle tracteerde de achter haar lo
pende deelnemers gratis op beddeve-
ren en de rovers van Ali Baba za
gen er zó afschrikwekkend uit, dat
we, toen ze ons met dreigende blik
ken passeerden, onwillekeurig de
hand op de portefeuille hebben gehou
den. Er waren heksen im diverse leef
tijden en uitvoeringen en er waren
nog veel meer enthousiaste deelne
mers, maar tijd en plaats ontbreken
om aan hen allen een aparte be
schouwing te wijden. Een extra
woordje van hulde voor onze muziek
corpsen, die op 8 October een zware
dag hebben. Er gaat vrijwel geen uur
voorbij of er wordt naar hartelust ge
blazen en getrommeld en dat begint
eigenlijk al de avond van tevoren bij
de lampion- en fakkeloptocht. Inder
daad, die Spanjaarden van 1573 heb
ben onze wakkere corpsen heel wat
werk bezorgd, maar deze doen het
met een telkens weer verbluffende vi
taliteit en met»een enthousiasme, dat
In de sprookjesoptocht zorgden
Ollie B. Bommel en zijn vrienden
v oor grote hilariteit
In het kader van de 9 Octoberfeesten
werden te Alkmaar Zaterdagmiddag
kortebaandroverijen georganiseerd. De
publieke belangstelling was zeer matig,
hetgeen wel blijkt uit de omzet van de
totalisator die slechts f 3689 bedroeg.
Johannes, rijder J. van Leeuwen Jr.,
werd uit een veld van twintig paarden
eerste.
De uitslagen zijn: Eerste serie: 1
Dutch Hanover, rijder L. Ensing; 2
Laetare A, rijder J. van Leeuwen Jr.
Toto: winnend f 1.50, gekoppeld f 1.90.
Tweede serie: 1 Abdullah Scott, rij
der J. Wagenaar; 2 Lucky Fanfare, rij
der Ph. Knijnenburg. Toto: winnend
f 4.40, gekoppeld f 16.50. Derde serie:
1 Lyeurgus, rijder J. Vergay; 2 Herold
Mc. G, rijder J. M. v. d. Berg. Toto:
winnend f 1.80, gekoppeld f 7.30.
Vierde serie: 1 Johannes, rijder J van
Leeuwen Jr.; 2 Ju Ju, rijder J. de Vlie
ger. Toto: winnend f 2.60, gekoppeld
Een vrolijk groepje uit de gecostumeerde optocht voor kinderen, welke
Zaterdag door de straten trok,
de spontaniëteit der bevolking in het
versieren van allerlei straten en wij
ken op buitengewoon prettige wijze
evenaart.
Ja, zo'n optocht is altijd weer een
der voornaamste gebeurtenissen van
onze stedelijke feestdag. We mogen
er wel eens een grapje over maken,
maar men zal toch algemeen weer
met voldoening geconstateerd hebben,
dat alles tot in de puntjes verzorgd
was.
Hoeveel werk moet er verzet wor
den om dit alles samen te stellen en
te regisseren, hoeveel voorbereidingen
zijn er niet aan dat alles verbonden
opdat er plotseling niet hier en daar
iets scheef gaat en er costuums te
weinig en deelnemers te veel zijn.
Hulde aan de mannen, die alles tel-
kenjare weer zo prachtig voor elkaar
weten te krijgen.
f 3.70. Vijfde serie: 1 Kalumet Axkit,
rijder Ph. Knijnenburg; 2 Frans, rijder
J. Vergaij. Toto: winnend f 3.50, gekop
peld f 11. Finale: 1 Johannes, rijder
J. van Leeuwen Jr.; 2 Kalumet Axkit,
rijder Ph. Knijnenburg; 3 Abdullah
Scott, rijder J. Wagenaar; 4e en 5e
plaats werd gedeeld door Dutch Hano
ver (L. Ensing) en Lyeurgus (J. Vergay)
Toto: winnend f 5.20, plaats f 2.60 en
f 1.70. Toto definitief: winnend f 21.20,
gekoppeld f 16.40 en f 2.50.
Het vuurwerk
De feestelijkheden bereikten, althans
wat geluidsterkte betreft, hun hoog
tepunt op de Noorderkade, waar, als
van ouds, door de firma A. J. Kat een
groots vuurwerk werd afgestoken. Het
werd weer een knal-succes. Om half
tien werd dit feest van licht en lawaai
geopend met een groot salvo en daarna
knetterde, knalde, floot en siste het
een half uur aan een stuk door. Her
haalde malen voer door de toeschou
wers een zucht van bewondering, als
weer een vuurpijl het loodgrijze hemel
ruim inspoot en daar met een oorver
dovende klap uiteen spatte. Er was
zelfs een musicerende pijl en er waren
bommen van allerlei kaliber, doch er
was ook vuurwerk dat vreedzamer
aandeed. De shower, die hoog in de
lucht dauwdruppels met prachtige
glans uitwierp, de trossen topazen, de
magnesiumkrans en de woordcombina
tie die het vuurwerk besloot, hadden
aller bewondering. Nadat de laatste
lichtglans was weggestorven en de
stilte was weergekeerd, verspreidde
het talrijke publiek zich weer over de
stad, om nog een laatste blik te wer
pen op al het moois dat daar nog te
zien was. Drukte in de stad.
Het is 's middags en 's avonds in de
stad bijzonder druk geweest.
Duizenden en nog eens duizenden
feestgangers vulden zoals dat trou
wens bij elke ontzetviering het geval
is de Alkmaarse straten. De jeugd
vermaakt zich daarbij op bijzondere
wijze. Er werd gedanst en gezongen en
de fraai versierde grachten en straten
gaven het geheel een bijzonder feeste
lijke aanblik.
In diverse hotels en café's werd met
animo gedanst, de kermis had een druk
bezoek en het sluitingsuur is voor
velen nog te vroeg gekomen.
Alkmaar was op de Ontzetavond een
ware sprookjesstad en het is geen won
der dat eerst laat in de nacht talloze
fietsers over de rijwielpaden in alle
richtingen naar de omliggende gemeen
ten terugkeerden.
Alkmaar heeft weer ouderwetse wij
ze het Ontzetfeest gevierd.
De voorzitter van de „8 October-
vereniging" mr. C. J. de Lange
tijdens zijn traditionele rede bij
het Victoriebeeld.
Ongeregeldheden op Acht
October
Van de ventvergunningen, die ter ge
legenheid van 8 October aan verkopers
van feestartikelen, fruit enz. werden
verleend, moesten er Zaterdagmiddag
weer enkele worden ingetrokgen. Drie
verkopers van speldjes gedroegen zich
zo hinderlijk, dat zij moesten worden
meegenomen naar het Bureau van
Politie.
Op de Paardenmarkt vond bij de
standplaats van de benzine-autootjes
wederom een ongeluk plaats. Toen
eet?jongetje zich met zijn handen aan
de rand van de baan vast hield, wer
den twee zijner vingertoppen geraakt
door een passeerend autootje. Het kind
moest naar het Centraal Ziekenhuis
worden overgebracht.
Zaterdagavond, omstreeks acht
uur, bemerkte een motorrijder, die
over de Kanaalkade reed, niet dat daar
in het duister een verkeersbord stond,
dat aangaf dat de weg versperd was.
Het gevolg was, dat de motorrijder
dwars door het afscheidingshek van
het terrein van het vuurwerk reed.
Er deden zich geen persoonlijke onge
lukken voor en de schade werd onder
ling geregeld.
In de Magdalenenstraat had die
zelfde avond een vechtpartij plaats
tussen een burger en twee matrozen.
Hierbij sloeg.de burger de ruit van een
winkel op de hoek van de Achter
straat in, waardoor de spier van zijn
rechterduim werd doorgesneden. De
man moest naar het Centraal Zieken
huis worden overgebracht.
DIERENDAG.
Voor Dierendag 4 October is
nog ontvangen voor het te stichten
Dierenasyl van mevr. F. R. f 5.50, de
heer O f 1, Naaste Buur K f 1, vd St.
Limmen f 2. Samen f 9.50.
Tijdens het bezoek, dat enige Leidse
studenten het vorig jaar aan onze ge
meente brachten, heeft een hunner de
burgemeester beloofd, een prae-advies
te zullen schrijven over Alkmaars ver
loren Waagrechten.
Daaraan is voldaan, doordat de stu
denten die ditmaal het ontzetfeest bij
woonden, het bovenstaande prae-advies
aan mr. dr. Wytema hebben over
handigd. Het is blijkbaar behandeld in
het dispuutcollege, dat Alkmaarse stu
denten in Leiden hebben opgericht.
Onze kennis van de Waag van Alk
maar gaat niet verder terug dan tot
1408, toen het gilde der schutters van
de toenmalige regering het waagrecht,
d.w.z. de inkomsten der waag, kreeg.
Dan volgt in 1491'92 de opstand van
bet kaas- en broodvolk, „wanneer de
verdrukte Onderdanen door honger en
gebrek aangevochten, en bovendien nog
met zware schattingen gedrukt wier
den", zegt Boomcamp (1741), en even
verder: „Wel is waer dat dit Treurspel
slegts van 't gemeenste soort van Volk,
dat niets te verliezen hadt, gespeelt
wierdt, en dat de steden Haerlem en
Alkmaer, en derzelfder Overheden, veel
hebben moeten lyden van die ruwe
gasten, doch Albert van Saxen vroeg
weinig, wie schuldt of geen schuldt had
en straften die van Haerlem, Kenne-
merlandt, West-Frieslandt, Alkmaer,
etc., op 't aller ontzagtste". Inderdaad:
genoemde stadhouder-generaal ontnam
Alkmaar alle domeinen en privilegiën;
zo kwam het waagrecht aan de „Grafe-
NOORDERMARKTBOND, 10 Oct. - 4000
kfc Aardappelen: Bevelanders 6,90 en Meer-
londers 6,70; 3000 kg Uien 11-12,90; 11.000
kg Peen: II 5,50-5,80 en UI 5,50; 13.000 kg
Rode kool 5,50—8,60; 4000 kg Gele kool 5—
5,10; 47.000 kg Witte kool 6-6,10; 4500 kg
Slabonen 39—52 en afw. 24—43.
Onder de vele duizenden bezoekers, die Zaterdag in Alkmaar bijeen waren,
bevond zich een gezelschap Engelsen, dat nog niet eerder in onze stad ver
toefde en dat ook niet zo licht zal terugkeren. Dat gezelschap, twee dames en
drie heren, heeft, ietwat verscholen in de geweldige feestdrukte, een paar hon
derd Alkmaarders een genoeglijke avond bezorgd met zijn optreden in de
stampvolle Marijke-zaal van het Victory-Hotel. Zij, die dit hebben bijgewoond
hadden alle reden, het toeval te prijzen, dat deze Engelsen naar Alkmaar voerde.
Het feit, dat de komst juist op 8 October viel, was oorzaak, dat velen in de
waan verkeerden, dat de voorstelling in het kader van de algemene feestelijk
heden thuisbehoorde.
Honderden schoolkinderen brachten burgemeester mr. dr. H. J. Wytema
een aubade
Twee dames en drie heren, te zamen
vormend het BBC Twinty Questions
Team. In Engeland een beroemde
naam, te onzent bekend door de uit
zendingen van de BBC in het Light
Program. Artisten kan men deze men
sen zeker niet noemen. Zij zijn geen
cabaretiers, geen toneelspelers, geen
komieken, geen, vult u zelf maar in.
Bovendien kwamen zij min of meer
toevallig bij de BBC terecht, en zij
zoeken in het optreden voor de micro
foon niet hun broodwinning.
U kent het systeem. In Holland heeft
men reeds getracht het programma te
copiëren, waarbij men greep naar be
kende namen. In Engeland blijkt dit
niet nodig te zijn. Daar krijgt men zijn
bekendheid juist dóór de microfoon.
En gaat dan een ploeg vormen, die
volkomen op elkaar is ingesteld. Zo
sterk zelfs, dat men zich soms af
vraagt: Ja, is dit nu wel zuivere kof
fie? Wjj kunnen met de hand op ons
hart verzekeren, dat dit wel het ge
val is. Maar de training, de gewoonte
van het wekelijks terugkerend pro
gramma-onderdeel en het op elkaar
ingespeeld raken der deelnemers
scherpen de geest. Zö zeer, dat wij
het team binnen zes vragen hoorden
komen tot de oplossing van een op
gave, die eenvoudig luidde Victory-
Hotel.
Richard Dimbleby trad op als
question-master", de man qlus. die de
opgaven, welke aan het publiek op
een bord worden getoond, wel kent.
doch niet verraadt. Het team zelf kent
de opgaven niet, doch moet door vra
gen tot de oplossing komen. Het team
werd gevormd door de dames Anona
Winn en Daphne Pardell en de heren
Jack Train en Norman Hackforth.
Een aardige attentie is het geweest
om uit eigen beweging het program
ma aan te vullen met enkele zang
nummers, door Anona Winn gebracht
in de stijl, die zo kenmerkend is voor
de Engelse shows. Norman Hackforth
begeleidde haar op de piano. Jack
Train creëerde een ouderwetse Engel
se „colonel" met zijn eigen gewoonten
en spraak. Maar zonder deze toegiften,
ingegeven door de vrees, dat wij, Alk
maarders, het programma eentonig of
nietszeggend zouden vinden, zou men
zich al kostelijk hebben geamuseerd.
Want de gestelde opgaven waren niet
van humor ontbloot en de manier
waarop het team door listige vragen
en spitse kronkelingetjes, de question-
master trachtte uit te horen, om tot
de oplossing te komen, wekten orka
nen van vrolijkheid en het applaus
was dan ook niet van de lucht. De
bloemen in de Alkmaarse kleuren, die
de dames in ontvangst hadden te ne
men, werden zeer terecht aangeboden
namens de Alkmaarse bevolking.
Want .achter dit optreden steekt nog
iets geheel anders. Gisteren heeft het
team behalve onze stad. ook de pro- t
vincie bekeken, waarbij de Afsluitdijk j
niet werd vergeten. De BBC zal de in-
drukken, welke de dames en heren
hier opdeden, uitzenden. Anona Winr
zal in de Daily Express een artike' f
wiiden aan haar belevenissen. Daarom
zullen deze Engelsen, als zii straks i-
hun vaderland zijn teruggekeerd, eer
belangrijke bijdrage leveren in he1
versterken der goodwill tussen Neder,
land en Engeland. Een bijdrage, die
in een tiid van devaluatie, atoombom
men en Laszlo Raiks zeker niet mag
worden verwaarloosd.
lijkheid" (c.q. Philips de Schone), de
inkomsten ervan werden voortaan door
de Graaf verpacht en genoten: „een on
genadige genade „noemt Boomcamp het
met een oxymoron. "Doch", zegt hij,
,,'t blijkt genoeg dat Albert van Saxen
toen meer om zich ontzaggelijk te ma
ken, en de meesten Penning te trekken,
heeft willen tonen, wat hij kon doen,
en wat de Ingezetene verdient hadden,
dan dat hij dit vonnis zoude hebben
willen uitvoeren".
Zelfs is er van een „Abolutie van dit
harde vonnis" sprake „en blijkt gantsch
niet, dat Albert dit vonnis over Alk
maar heeft willen werkstellig maken.
„Hoe dit ook zij, verstoken van het
weegrecht bleef de stad voortaan, en
Philips II reeds had er allerminst na
deel van, hem bracht het f 760.per
jaar op".
Nadat de stad Alkmaar in 1572
pachtster van de waag was geworden,
werd zij in 1581 eindelijk weer eigena
res: de Prins en de Staten schonken
haar toen „de Hage binnen derzelver
steede, en alle de Gerechtigheit van
dien, met de nutschappen en profyten
daar van komende"; dit als dank voor
Alkmaars altijd standvastige houding
gedurende de vele binnenlandse troe
belen, „by uitstek in 't laeste beleg
(1573) bewezen".
De enige „beloning" voor het kloeke
gedrag van Alkmaars burgerij was
dus, dat het verzoek van de stad om
het haar eens ten onrechte ontnomen
waagrecht terug te krijgen, werd inge
willigd (terwijl Leiden voor zijn niet
minder grote wakkerheid met een Ho
geschool geërd werd!) Is er voor de
aloude kaasstad een schameler beloning,
ja een groter affront denkbaar?
EEN UNIEKE GELEGENHEID
Nog luttele jaren en Alkmaar zal zijn
700-jarig bestaan vieren (de eerste
stadsrechten kreeg het in 1254 van
Graaf Willem II).
Welk een schitterende gelegenheid
om eindelijk de oude fout te herstel
len. Of moet onze wereldvermaarde
Kaasstad haar 700-jarig bestaan vieren
met een gevoel van gekortwiekte arend
te zijn, zich aldus de achtste levens
eeuw inslepen?
Is de gedachte ook ook Alkmaar een
Universiteit te schenken, ook dit ge
deelte van ons vaderland van een eigen
wetenschappelijk centrum te voorzien,
belachelijk? Geenszins immers. Wemelt
Noord-Holland boven het IJ niet van
leergierige en schrandere koppen?
Wellicht zal een zekere opponent
hiertegen aanvoeren, dat wij in Ne
derland Universiteiten genoeg hebben
en dat niet slechts te Groningen,
Utrecht etc. maar nog veel meer in
Leiden gelegenheid tot studeren te
over is en dat in laatstgenoemde stad
ook het studentenleven welig tiert.
Nu goed, daar valt wat voor, in elk
geval niets te zeggen.
Toch mogen we Alkmaar niet lan
ger in deze onrechtvaardige toestand
laten. Niet onaanbevelenswaardig zou
bijvoorbeeld de stichting van een we
tenschappelijke bibliotheek zijn Lera
ren, Murmellius-gymnasiasten en tal
loze andere weetgierigen snakken er
naar, niet steeds naar Leiden, Leeu
warden of andere steden te moeten
reizen om hun dorst naar kennis te
kunnen lessen. Iets als de Koninklij
ke Bibliotheek in Den Haag zou ook
in Alkmaar geenszins misplaatst zijn.
Maar wat doet in Alkmaar, zo zegt
weer onze opponent, 'n Universiteits-
of soortgelijke bibliotheek als een Uni
versiteit in de onmiddellijke nabijheid
toch ontbreekt? Zij kunnen immers
node buiten elkaar?
Gratis studeren.
Al snijdt dit argument ook weinig
hout, heer opponent (vgl b.v. de Bu-
ma in Leeuwarden) toch weet, dat ge
een lastig heer zijt. Ge dwarsboomt
slechts, doch oppert niet. Maar één
prae-advies tot het ten lange lest aan
de stad Alkmaar verlenen van een
compensatie voor het eeuwenoude on
recht hebben wij nog in petto: wat te
zeggen van een privilege voor al die
genen, die met goed resultaat de „La
tijnse School" (het Murmellius-Gym-
nasium of een andere onderwijsinstel
ling, waarvan het einddiploma toe
gang tot de universiteit verleent) t*
Alkmaar hebben doorlopen, om gra
tis in Leiden, de door de Spaanse oor
log en het beleg zozeer met de kaas
stad lotsverbonden stede, te mogen
studeren.
Door deze vrijstelling van college-
en inschrijvingsgelden zal Alkmaar
dan beloond zijn voor haar wakker
verzet in 1573, in zekere zin zelfs met
een Rijksuniversiteit en Universi
teitsbibliotheek. Nog afgezien van het
feit, dat het toch al een onnoemelijk
voorrecht genoemd mag worden Leids
student te zijn, zullen de banden tus
sen Alkmaar en Leiden hierdoor nog
verstevigen, zelfs zal Nederland op
wetenschappelijk gebied de leiding ne
men door de toevloed, die uit de kaas
stad en omstreken rijkelijk naar de
aloude universiteitsstad stromen zal.
Niet als een gekortwiekte arend, neen
veeleer als een symbool des Neder
landsen Leeuws, zo fier zal Alkmaar
zijn achtste levensjaar inspringen. Is
dit niet iets, dat terdege de aandacht
van onze regering verdient?
Het zij zo. Opdat het blijve: „Invi-
citis invicta viris Alcmaria Victrix",
door onoverwinnelijke mannen onover
wonnen is Alkmaar winnares.
Namens het Leids gezelschap „Alc
maria", H. Chr. ALBERTZ.
Op het Waagplein brachten de turnsters velen in verrukking
I
