The Perils of Pauline" J n Een vredesverdrag voor Japan binnen enkele maanden Militaire bases voor Amerikaanse troepen Cultureel Nieuws AMSTERDAMS PODIUM Deining rond de Vijfde Symphonie" van Matthijs Vermeulen Een kou, een griep KATVTRTlAft M rWTTORTTR IQiQ Westen overweegt: i morgen zal het arakter houden, met chtige wind, a Ierland is een n aantocht. Het K.N. regengebied hiervan Zondagavond over peratuur voor Octo- oge kant is, wordt mmerkelijk koeler, echter nog niet ver Jie in het begin van Noord-Scandinavie al weer geheel door We Zuid-Westelijke Iwenen. ay werd In 1913 te l. Haar moeder was lisabeth Blaauw van ïuwelijkssluiting zal door de eerwaarde laley van de Presby- Islip op Long Island. wi) voor Alkmaar ÜNWOORDIGING fOMEN. woorden f 1.— rd meer 5 cent huisboedels, w.o. keu* ledikant met toebe- rinish dressoir, 4 clubs» oud-Hol- stoelen, lampen» radio, stof» :k riddertafeltje, poor» kachel, antieke schil» ildemeester enz., enz* Koningsweg 11» 6 uur. bureau en lege Ids- a, Langestraat 21. 'agen met zak, wieg en braad- goede staat. Gerard na 4 uur. istoestel 50/80, dit< md-boormachine, slijp» drijfwerk, lagers schoenmakers» met compl. traps tel. ïotorrijwiel 98 cc '39. )rp 5. mgkast (linnen), eiken me slaapkamer, bed, commode en nacht- Harzing, Rembrandt- orauis AEG 220 V, Te zien en te bevr.t 5, Alkmaar; Tel. 4821 f 45,—, Electro en Globlin f 10,- tet 1 jaar garantie, v. 22. ramofoon met 80 pla- 2. mantel mt 48 en jurk rnebroek 17. met pet Bleekerskade 85 box met beun, 115 x Palmers, Stompe- oon gaslamp, 1 stroo- 1 kookkachel bij A. Groot-Schermer, mt 42, ratiné lft 11 jr en ratiné capuchon lft 17 Jaar 20. eling kinderwagen. 35. Ik aannemelijk bod: 2 haardfauteuils met radiokast, da- 2 watten dekens, Oudegracht 138A. ntel mt 44 met bont inmaakpot (30 liter). 32. f 27,50, autoped f 5,— en im. Br. onder nr A an dit blad. w. velours mantel met )Oi oudere dame, prijs de Jonge, Ruïnelaan ze winterjas mt 50, zo ieuw, prima kwal. Br. 88, Bur. v. d. blad. plusfours jongens- en overjas f25,— lft ennemerstraatweg 332, i rijwielen met of zon- Nierop, Heerenstraat 27. Zo mogelijk met, meer zo nodig zonder de Sowjetunie (Van onze diplomatieke medewerker). 'piJDENS DE PARTICULIERE BESPREKINGEN, die de ministers van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten en Groot-Brittannie, Dean Acheson en Ernest Bevin, onlangs In Washington gehad hebben, zijn heel wat meer besluiten genomen dan algemeen bekend ls. Zo verneem lk uit een betrouwbare Amerikaanse bron, dat de belde staatslieden onder andere tot de slotsom zfln gekomen, dat een vredesverdrag voor Japan thans dringend nodig is. In verband hiermede houdt men in diplomatieke kringen in Wash ington en Londen ernstig rekening met de mogelijkheid, dat in de eerste maanden van het komende jaar een vredesconferentie bijeengeroepen zal wor den zo mogelijk met medewerking van de Sowjetnnie, maar, als het niet anders gaat, ook zonder deze. waardoor een einde zou komen aan de misschien begrijpelijke, maar gevaarlij ke Amerikaanse neiging om alles in Japan te leiden, van het aanleggen van een stadspark tot het inrichten van een wasgelegenheid in een fabriek. Verder zou aan de Japanners binnen ruime grenzen de behartiging hunner buiten landse betrekkingen en de uitoefening van alle overige functies der souverei- niteit worden toegestaan. Inderdaad kan een vredesverdrag voor Japan niet langer zonder grote risico's uitgesteld worden. Naar alles, wat men uit Japan hoort, begint de Amerikaan se bezetting, die haar vijfde jaar in gaat, zichzelf te overleven. Deze bezet ting, op een hoog idealistisch plan aan gevangen, is zo langzamerhand gede genereerd tot een stroeve bureaucratie, die zich, volgens objectieve waarne mers, tevergeefs tracht te bemoeien met elk aspect van het Japanse leven, gevaarlijke spanningen tussen de ras sen verwekt en de Japanse communis ten voorziet van hun beste propaganda materiaal. Men mag dit de Amerikanen niet al te euvel duiden. Het is nu eenmaal on mogelijk een militaire bezetting tot in het oneindige te doen voortduren, zon der dat daardoor op de duur meer kwaad dan goed verricht wordt. Maar het is niet de schuld van de Amerika nen, dat er nog steeds geen vredes verdrag is. De reden ervan het wordt bijna vervelend, het te herhalen Is gelegen ln Russische obstructie. En er is nog een tweede oorzaak. De militaire leiders van de Verenigde Sta ten en Groot-Brittannie hebben zich tot nu toe met hand en tand verzet tegen een terugtrekking der Ameri kaanse strijdkrachten uit Japan, zulks met het oog op hetgeen in China ge schiedt. Nu echter schijnt het, dat Acheson en Bevin het er over eens geworden zijn, dat deze beide hindernissen uit de weg geruimd moeten worden. De Sow- jets hebben er steeds op gestaan, dat 't vredesverdrag slechts dgor vier mo gendheden zal worden opgesteld de Verenigde Staten, Groot-Brittannie en 4e Sowjetunie en dat elk van deze mogendheden het recht van veto zal worden toegekend. De Westelijke mo gendheden, wfls geworden door onaan gename ervaringen, hebben dit gewei gerd. In de plaats daarvan hebben zij voorgesteld, dat alle elf landen, die aan de oorlog tegen Japan hebben deelge nomen (dus ook Nederland), als gelijk gerechtigden op de vredesconferentie vertegenwoordigd zullen zijn en dat een recht van veto niet erkend zal worden. Onder deze omstandigheden moet de eerste stap op de weg naar een vredes verdrag voor Japan bestaan uit een nieuw onderzoek naar de houding van Moskou. Blijkt daaruit, dat de Sowjets weigerachtig blijven, hun standpunt te herzien, dan zal, volgens onze Ameri kaanse bron, „een radicale nieuwe koers in ernstige overweging genomen worden". Deze „radicale nieuwe koers" zou uit niets meer of minder bestaan dan uit een links laten liggen van de Russen en uit het bijeenroepen van een vredes conferentie van de door het Westen gewenste soort, door de Verenigde Sta ten en Groot-Brittannie gezamenlijk. Bij het op te stellen vredesverdrag zou aan Japan de volledige binnenlandse souvereiniteit gegarandeerd worden, Lied van de week Blijde tijding Slaat de trommels, kameraden, Vette lappen, karbonaden, Komen in November vrij. Gooi de duimstok maar op zij. 't Moest nog wel vier jaren duren, Nadat onze Oosterburen Met hun Sieg en Heil verdwenen, En wij kloven aan wat benen En met jusbro-surrogaten Dagelijks te knudde zaten Maar enfin, dat is gewéést, 't Vlees komt vrij, dus wordt het féést. Nee, niet voor de zwartepieten, De gehaaide parasieten, Die in schuren en in boetjes Heel wat varkentjes en koetjes Non-stop hielpen naar de maan. Want htin rijk heeft afgedaan. Ook zullen geen duizendtallen Clandestien verkochte ballen, Voortaan meer de togaheren, Stof geven tot disputeren. Dat is óók verleden tijd. De gehaktbal is bevrijd. Ja, 't is vreugde in den lande, 'k Sta gewoon te watertanden, Nu weer ongelimiteerd, Alles kan geconsumeerd- Biefstuk, rolpens, karbonade, Coteletjes, ham, rollade, Zwezerik en fricandeau. Heus, ik vind het reuze zo. Ja, we raken uit het kielzog, Nu de koffie en textiel nog En de kolen van de bon, Ddn schijnt helemaal de zon. JABSON Militaire bases Met dit alles is echter niet de twee de moeilijkheid die van het onder de huidige omstandigheden hoognodige verdere verblijf van Amerikaanse strijdkrachten in Japan overwonnen. Daarvoor schijnt men de volgende op lossing in overweging genomen te heb ben: Tegelijk met het vredesverdrag zou tussen de Verenigde Staten en Ja pan een overeenkomst gesloten worden, waarbij het aan de Amerikanen zou worden toegestaan enkele militaire ba ses in Japan, ongeveer gelijk aan die op de Philippijnen, te vestigen. De Amerikaanse troepen zouden dan volledig teruggetrokken kunnen wor den uit Tokio en de andere grote ste den, waar om met een toonaange vend Amerikaans blad te spreken „het dagelijks contrast tussen de wel doorvoedheid van de overwinnaars en de schrijnende misère van de over wonnenen tot een uiterst ongezonde si tuatie heeft geleid". Het is duidelijk, dat de Russen het Westen luid zullen beschuldigen van brenk van gemaakte afspraken en wat al niet meer, Indien de bovenbeschre ven koers zal worden gevolgd. Maar de Westelijke mogendheden kunnen Mos kou, in Japan nog minder dan in Duitsland, niet tot in het oneindige toe staan, door een berekende obstructie hun belangen te ondermijnen. Wanneer het Westen eindelijk eens een halt wil toeroepen aan de verdere verslechte ring van zün positie in het Verre Oos ten, is de beste plaats om daarmede te beginnen Japan, waar de politiek reeds lang om een radicale herziening vraagt. Dat dit begin nu naar alle waarschijn lijkheid binnen enkele maanden zal worden gemaakt, is ongetwijfeld goed nieuws. Tussen het geboomte verheft zich het torentje van Heiloo KRACHTIG huidgenezend en huidverbeterend middel is Purol. Hoort in huis! INE VOLKEN in economisch onont- wikkelde gebieden moeten nog steeds de opvoedkundige en cultureel waardevolle bijdragen van de radio missen. Moeten deze landen geïsoleerd blijven en wachten op het ogenblik, dat de voortgaande beschaving ook hier radiostations doet verrijzen? Voor West-Afrika geldt hier het antwoord: neen! In Lagos en Nigeria heeft men een tijdelijke oplossing gevonden door het stichten van krachtige stations voor heruitzending. Men wordt in de gelegenheid gesteld om luidsprekers te huren. Zij worden ook geplaatst in leeszalen, ziekenhuizen, scholen en in bepaalde hutten in de dorpen. Er zijn gemiddeld zes luisteraars per luidspre ker. Het totale aantil mensen, dat nu de uitzendingen kan beluisteren en daardoor in de gelegenheid wordt ge steld op snelle wijze op de hoogte te geraken van het wereldgebeuren is on geveer 50.000. Deze radiodienst bete kent ook een belangrijke steun voor het werk van zendelingen en missiona rissen. Het eerste deel van de nieuwe He breeuwse Encyclopeadie is verschenen. Het complete werk zal bestaan uit zestien delen en over vijf jaar gereed zijn. Er wordt aan gewerkt door een stc. van vijfhonderd personen, waar onder verschillende Nobelprijs-win naars. Het werk staat onder leiding van prof. Klausner, die eens college gaf aan de Universiteit van Berlijn. In Engeland is voor de eerste maal een onverkorte vertaling van de Talmud, in 34 delen, verschenen. De stad Ge- nève, geboorteplaats van Jean Jacques Rousseau, heeft een millioen Franse francs beschikbaar gesteld voor het herstel van het huis van deze belang rijke schrijver en filosoof bij Parijs. Het pand, waar Rousseau zijn „La nou velle Heloise" en „Le contrat social" schreef, verkeert n.l. een een verre gaande staat van verval. BEKENDE bas-bariton Willem JTR Ig DE VORIGE WEEK DEINING GEWEEST onder alle Amsterdam mers, die op de een of andere manier iets met muziek uitstaande hebben. Dat zjjn er heel wat; ln Ieder geval aanzienlijk méér dan men zo gewoon is «an te nemen. Ai deze lieden, waaronder we dus rekenen: componisten, dirigenten, muziekpaedagogen, muzlekverslaggevers, muzlek-uitgevers, mu zikanten die aan beroeps- en/of amateurorkesten verbonden zjjn, impresa rio's en voorts dat altijd nog grote leger van belangstellenden in de muziek. Al deze Amsterdammers, aangevuld met de rjjen der overige Nederlanders, die direct of indirect iets met de muziek van doen hebben, er hun boterham aan verdienen of de muziek alleen maar nodig hebben als cultureel tonicum in een gewapend beton-harde wereld, hebben zich min of meer druk gemaakt over een muzikale gebeurtenis. En als lk hierboven 't woord „deining" ge bruik, dan is dat, en zéker wat Amsterdam betreft, veel en veel te zacht, te mat 'en te mild gezegd. Deining1 Nee, storm! En soms wakkerde die storm aan tot een. daverende cycloon. En dat alles om die Vijfde Sympho nie van Matthijs Vermeulen. Matthijs Vermeulen, die sinds enkele jaren wekelijks een muziekkroniek verzorgt in de Groene Amsterdammer, het ra dicale, onafhankelijke hoofdstedelijke weekblad, en daarin nu niet direct met de mantel der liefde rondgaat. Deze Matthijs Vermeulen is behalve com ponist ook nog essayist en criticus, en 's mans stijl is ronduit brillant en vir tuoos. Zo brillant en zo virtuoos, dat lezers, die het volkomen aan belang stelling voor muziek ontbreekt, toch deze opstellen lezen, en er van ge nieten. Er wordt zelden zo indringend, zo beeldend, zo ontroerend over mu ziek geschreven als in deze artikelen, die stuk voor stuk litteraire meester stukjes zijn en waaruit men altjjd wel één gedachte kan puren, waardoor men zelf actief aan het denken wordt ge zet. Vermeulen is een scherp man. Het gaat bij hem om de muziek, de muziek en nog eens de muziek. Hij duldt geer? enkel compromis en ieder musicus, die niet volledig artistiek is ingesteld, wordt door hem onbarmhar tig aan 't schandbord gekluisterd. En wel zo scherp, zo afdoende, zo „uni verseel", dat ik me kan voorstellen, dat een dirigent, een solist, een com ponist, die in zijn handen valt iets lan ger dan een uur nodig heeft om weer op verhaal te komen. Ook figuren met een wereldreputatie ontkomen niet aan Vermeulens vlijmscherp stylet. Om een enkel voorbeeld te noemen: Richard Strauss voor wie hij geen koorts en pijnen, drijft U uit door de kracht der genezing van SANAPIRIN Buisje 25 tabl. 40 ct; 50 tabl. 75 ct. DE, Ravelli heeft Donderdag in Den Haag, ter gelegenheid van zijn 35-jarig zangersjubileum, een concert gegeven. In een daarna volgende huldiging ge waagde zijn collega en vriend speciaal over Ravelli als vertolker van de Christuspartij in de Mattheus Passion. Verscheidene geschenken werden de jubilaris overhandigd. Op 25 Novem ber zal de Rotterdamse afdeling van de Maatschappij tot bevordering der Toon kunst onder leiding van Otto Glastra van Loon de wereldpremière brengen van het oratorium „Apocalyps" van Henk Badings, de Openbaring van Jo hannes, zoals bekend een visioen over het einde van de wereld, opgetekend toen Johannes zich in het Romeinse verbanningsoord op het eiland Patmos bevond. Herinnering aan de kinderjaren der film JP OMSTREEKS DE EERSTE WERELDOORLOG kreeg Hollywood zjjii seur George Marshall heeft het geheel geëvenaarde komische begaafdheden, goeie tjjd. Het celluloid met zijn „bewegende beelden" had zich langzamer- over 't algemeen goed in de hand ge- bekoorlijk-naïef, ongebreideld-onstui- hand een populariteit verworven over de hele wereld. De film toen nog had\ Reeksen kostelijke en originele mig, origineel en scherpzinnig en ner- „stom" ging een bloeiperiode in en de Hollywoodse filmindustrie werkte détails voegde hij hier samen tot een gens ook maar even banaal. Iets anders zich hoofdpijn om aan de steeds groeiende vraag naar haar producten der allerbekoorlijkst geval. Het heeft geen dan een komische rol spelen (en on- illusie te kunnen voldoen. Nu onze wensen en onze smaak zoveel geraffi- hoge pretenties, maar beoogt slechts overtroffen goed dan!) kan ze echter neerder geworden zijn, meegegroeid vooral ook met de technische ontwikke- anderhalf uur goed amusement te be ling, blijkt de illusie, die Hollywood, omstreelis 1917 letterlijk „aan de lopen- f°rgen' M.aar te'st door dit heel kenne- Intro QTTlgvn won olla vuroomiTi r>Viri rro de band" leverde, wel erg goedkoop. Maar goed dertig jaar geleden dachten il;'keafzie" van alle zwaarwichtige we er toch wel heel anders over. Toen vergaapten we ons In uiterste ver- strevingen komen de verdiensten van bazing aan dat wonder van de bewegende prenten. Toen huiverden we om dez? *lmdes te duldelljker le' or vert in alle eenvoud en onschuld een niet. De film brengt in het doldrieste leven van Pearl White ook nog een tra gische romance in het geding en dat is hier een zwakke plek. Niet alleen door de schuld van Betty Hutton overigens, die nu eenmaal van een liefdesscène niets terecht brengt en van het vertol- °Z tem vinden. Toen hadden we moeite kosteUjk stukje geschiedschrijving van „lcl0 uicllgl C11 vall licl vcllui. om ons „groot te houden om niet met de hele zaal mee te zuchten en te de fil laatst de personen inde juiste ken van wat tragiek nog minder (ge- at de 20 "e en 20 onschuUUge heldln onzer verhouding tot hun tijd en heeft ook heel overeenkomstig haar voorgangster film bedreigde. uit filmisch oogpunt enkele goede eigen- Pearl White trouwens!) Het liefdesge- Die tijd was Hollywood niet alleen gevaar") en zij roept de herinnering schappen: een goede en beweeglijke schiedenisje is zo conventioneel van goed, maar ook wild. Oude loodsen en wakker aan die roemruchte tijd van spel-regie, een soms werkelijk voor- opzet, dat het hierdoor alleen al vol- pakh'uizen dienden tot filmstudio's, vóór 1920, toen Pearl White in al haar treffelijke toepassing van geluid en komen een dissonant wordt in het ge waar onder het meest heidense lawaai fabelachtige stunts triomfen vierde. kfeur.\ een uitstekende fotografie, die heel van overrompelende oorspronke- vijf of zes films tegelijk opgenomen dikwijls een opvallende beeldverzor- lijkheden. „The perils of Pauline" is werden. Scénario's en draaiboeken ging vormt en een frisse, dyna- misschien géén grootse film en zeker kende men amper; men improviseerde st^tie1'^^ P^rwhlte's' merkwaar" misc,he., T-ntafï die Z-ich ™Ikomen geen meesterwerk, maar in ieder geval - - structle van pearl wmte s merKwaar aansimt bij het onstuimige karakter een film met „pit", niet alleen met ver stand knap vakmanschap gemaakt, maar vooral ook met gevoel. aan de hand van een ont- nana van een oni- di carrière. Ze begon als naaistertje van het gegeven verhaal, dat steeds op Costuum-atelier. waar ze bii gegeven. er op los, werpje voor een vernaai, uai sieeus op een costuum-atelier, waar ze bij nieuwe en grillige toevoegingen kreeg, haar collega's getapt was om haar Rollen behoefden de acteurs met te le- clowneske imitaties van de nurkse pa- hoofdrol ren, repeteren al evenmin. Ze kregen troon. Dit deed haar op het toneel be- ReRv Hutton, een de opdracht zich zus en zo door costu- janden bij een dertiende-rangs gezel- mier en kapper te laten uitdossen, een Echap met meer schulden dan artistieke streep zwart langs de oogranden en n kwaliteiten. Bij een bezoek aan een veeg rood over de lippen te schimken fjhnstuciio, waar een oud-collega van en zich vervolgens te melden bij decor baar optrad, liep ze een verkeerd dé- nummer zoveel. Daar stond dan een cor binnen, waar 't een of andere beest, man bij een driepoot, waarop een klein dat juist gefUmd werdi haar voor de kastje met een zwengel de camera voeten uep 2e gaf het een trap en liep en verder een electriciën met een door en had daarmede haar carrière paar schijnwerpers en tenslotte de gemaakt. Want het beest, dat ze voor „baas", de regisseur met een grote toe- een hond versleten had, was een leeuw ter, waardoor hij de acteurs tijdens de En ZQ werd pearl deonverschrok- opnamen toeschreeuwde welke geba- ken heldin in reeksen films: ren ze moesten maken. Wie in het dé- Pearj stort z;ch van hoge brandladders cor de deur opende om het vertrek te pearl ontkomt te paard aan woeste veriaten had de kans midden in een an- achtervolgingen, Pearl is de ongedeer- der decor te belanden, waar een an- de heidin in de meest barre rampen, dere zwengelende cameraman en een pearl WQrdt belaagd door kwaadaardi- andere schreeuwende regisseur aan n ge bandieten en overleeft ze allemaal. andere film bezig warenPearl wint een wedren met een razen- Zo was Hollywood een goede dertig de trein, Pearl zweeft met een onbe- jaar geleden. Men maakte er korte mande ballon door noodweer en blik- films, die als de delen van een vervolg- sem, Pearl levert gevechten op de bum- verhaal bij elkaar hoorden. Een der per van een voortdenderende locomo- populairste filmsëries uit die tijd heet- tief te „The perils of Pauline", waarin een vrouw, Pearl White, de hoofdrol speel- Deze Pearl White leeft weer in „The de in de meest huiveringwekkende ta- perils of Pauline", een even waanzin frelen, die als voorloper te beschou- nige als charmante film, cfie weergaloos wen zijn van onze sensatiefilm. Thans knap en vol humor, een belangwek- is er een nieuwe film onder de titel kende terugblik geeft op de emotionele „The perils of Pauline" („Pauline in kinderjaren van het filmbedrijf. Regis- wordt gespeeld door actrice met on- LONG—SHOT Pearl White aan het begin van haar toneelcarrière: een waanzinnig proef nummertje, dat een even waanzinnig succes kreeg (de vrouwelijke clown Betty Hutton in „The perils of Pauline"). goéd woord over heeft en wiens „sabel- gekletter" (excusez du peu) hij ru briceert onder de ordinaire muzikale charletannerie. Deze man nu heeft twee nieuwe symphonieën geschreven. De Vierde (Les Victoires) en de Vijfde (Les Lendemains chantants)de komende, zingende morgens. De Vierde ging twee weken geleden in Rotterdam, uitgevoerd door Eduard Flipse en diens Philharmonisch Orkest. De Vijfde: vorige week Woensdag en Donderdag in Amsterdam, door het Concertge bouworkest onder Eduard van Bei- num. Beide avonden waren er heel wat bezoekers, die zich demonstratief van hun zetels verhieven (daarbij niet weerhouden door de peperige toe gangsprijs) en in de gang een kopje koffie gingen drinken, Weer anderen hebben De Komende Zingende Mor gens met koortsig enthousiasme ont vangen en toegejuicht. De één vond het een modern meesterwerk een re- volutionnaire muzikale daad, de an der had er geen goed woord voor over en verwees de, een uur durende, sym phonie naar het archief der zo spoedig mogelijk op te bergen en te vergeten composities. Vermeulen, de zestig gepasseerd, was beide avonden in het Concertge bouw aanwezig. Nóch Woensdags nóch Donderdags werd hij op het to neel geroepen. De pers valt in twee fronten uiteen. Er zijn recensenten, die juichen en Vermeulens werk ge niaal noemen, en er zijn anderen, die woorden en. kwalificaties gebruiken, waarvan men koude rillingen krijgt. Na de uitvoering was ik in staat het oordeel van enkele der uitvoerende orkestleden te vernemen. Men vond het een „heidens zwaar" stuk, en een enkele beweerde „dat zoiets stapel gek maakte". Het is daarbij de moei te waard te weten hoe deze leden Ver meulens Vijfde noemen: „De Matthjjs- Passion". Van bittere, galbittere iro- ni gesproken Het was opvallend, dat men in het algemeen niet onwelwillend stond tegenover de vloedgolf onvriendelijk heden, die over de „zingende mor gens" is uitgestort. Daar was hier en daar een grimmige voldoening over het feit, dat de felle, bliksemende, don derende criticus, die zélf zo dodelijk het vivisectiemes der critiek hanteert, thans ook eens een „beurt" heeft ge had. Dit is dan wel niet groots ge dacht, maar welerg menselijk. Een oud bezoeker van het Concert gebouw vertelde me ln dit verband, dat Vermeulen het, jaren geleden, bestaan heeft om temidden van een door Willem Mengelberg geleide sym phonie, die haar première in de Van Baerlestraat beleefde, om te gaan staan en te schreeuwen: „Leve Sou- sa Wie zó doet, wie aldus handelt, die bewoont een glazen huis, en moet er op voorbereid zijn, dat er de één of andere dag wel eens een verdwaalde steen tegen z'n ruiten kan komen. Over deze Vijfde Symphonie sprak muzikaal Amsterdam. Men debat teerde er over. Men vuurde hatelijk heden en sarcasmen op elkaar af. De symphonie was waardeloos of geniaal; stom-vervelend of een paradijs van welluidendheid; onbenullig of mee- slepend-schoonniet-om-aan-te-horen, of lieflijk. Enzovoorts. De bezoekers waren het niet met elkaar eens en de uitvoerende muzikanten al evenmin. De journalisten niet en de lezers der kranten niet. In één woord: er is een muzikale bom gebarsten. Wie er gelijk heeft? Waar de waar heid ligt? Het spijt mij, lezers, u te moeten bekennen, dat ik niet in de gelegenheid was dit muzikaal gebeu ren mee te maken. De zaal was na melijk al besproken uitverkocht. Dat is eensdeels jammer, maar anderdeels schrijven de supporters van de-zingen de-morgens, dat men natuurlijk vele malen naar zo'n werk moet luisteren, eer men er z'n oordeel over kan geven en er de muzikale waarde van kan be palen. Dat het mij, dèsondanks, spijt niet gewacht te hebben om een verlaten stoel van één der weglopers te annexe ren, spreekt vanzelf, want ik miste hier de kans een historisch muzikaal gebeuren mee te maken. Ten slotte heeft natuurlijk de man gelijk die opmerkte, dat er met dat stuk van Vermeulen toch wel iets aan de hand moet zijn. Voor niets, over iets onbenulligs, maakt zich ge.en sterveling druk. En hier zijn zelfs wilde hartstochten uitgevlamd! Of die overigens Vermeulen, bestormer van muzikale heilige huisjes, zullen schroeien is een vraag, die men met reden mag betwijfelenHij is vol doende philosoof om te weten, dat 't niet Moeder Critiek is die de waarde van zijn werk bepaalt, maar Vader Tijd. ANTHONY VAN KAMPEN. i

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 7