teihaal DE KLEP V.V.V.-tentoonstelling 1950 zal twee ton kosten Honderdduizend reizigers betreden dagelijks Centraal Station Amsterdam ewogen week-eind Geschikt expositieterrein in Alkmaar Voorjaarsvergadering in Langedijk? Regionale vergadering van de Niwin Luchiverdediging mei raketten r~ VJ Hef Radioproaramma MAANDAG 24 OCTOBER 1949 De Federatie van V.V.V.'s in Noord-Holland boven het Noordzeekanaal hield Zaterdag in „Musis Sacrum" in Den Helder haar dertigste algemene vergadering. Er stonden twaalf punten op de agenda die, op het voorstel tot wijziging van de contributieregeling en de bespreking over een volgend jaar te houden tentoon stelling na, in een vlot tempo werden behandeld. De Federatie-voorzitter, mr. D. Breebaart, heette in z(jn openingswoord in het bijzonder welkom de burge meester van Den Helder, de heer G. Ritmeester, en de burgemeester van Alk maar, mr. dr. H. J. Wytema. niet willen onthouden. Het bleek name lijk, dat er een grote behoefte bestaat aan nieuwe folders in de Engelse taal. Hij achtte het wenselijk hiervoor (en eventueel voor gidsen in het Duits en Spaans) een bedrag uit te trekken. Het verheugde de spreker dat Limmen en St. Maartenszee (gemeente Petten) ook een afdeling hebben gesticht. Ook Ju- lianadorp voelt zich tot de VW aan getrokken. De heer Dinkelberg be treurde het, dat de afdelingen Beem- ster en Medemblik de geest hebben ge geven. De federatie zal al het moge lijke doen om de afdelingen te laten voortbestaan.. Het voorstel, de contributieheffing te bepalen op 14 pet. van de normale in komsten van een bij de Federatie aan gesloten V.V.V. met een miminum van f 40 overheidssubsidies uitgezonderd aangevuld met het voorstel 14% te heffen van de eerste f 3000, 5% van de volgende f 3000 en 2% daarboven, stuit te bij enkele afgevaardigden op bezwa ren. Zo zou de heer J. van Gemeren van de afdeling Heiloo gaarne zien, dat voor kleine verenigingen de minimum bijdrage niet van kracht was. Ook mr. Zeyler (Bergen) was van mening dat kleine VVV's naar draagkracht beho ren bij te dragen. Hij en de heren Beemsterboer en Lap (Texel) pleitten voor een minimum heffing per lid. Een amendement, de minimum bij drage van f 40 te laten vervallen, werd met 232 tegen 21 stemmen aangenomen. De afgevaardigden gingen met 39 tegen 5 stemmen (Texel en Callantsoog) met het in die zin gewijzigde bestuursvoor stel accoord. Nadat de begroting voor 1950 onver anderd was goedgekeurd, en de afde lingen Alkmaar en Heiloo hadden toe gezegd zitting te nemen in de commis sie tot het nazien van de rekening van 1949 kwam de bespreking over de in Alki/aar te organiseren tentoonstelling aan de orde. Hoewel het aanvankelijk in de be doeling lag de tentoonstelling niet te groots van opzet te doen zijn, deelde de heer Breebaart nu mede dat getracht zal worden voor deze expositie alle grote bedrijven in te schakelen, er een „levendige" tentoonstelling van te ma ken. Men zal de Spoorwegen verzoe ken er een tentoonstellingstreintje te laten rijden, en fabrieken en bedrijven kunnen een stand huren. Men heeft voor deze expositie, die twee ton zal kosten en in zeven paviljoens zal wor den ondergebracht, het oog laten vallen op het terrein in de splitsing van de weg BergenEgmond. De burgemees ter van Alkmaar betuigde zijn sympa thie met het plan, en zegde de federa tie zijn steun toe. De directeur, de heer J. J. Dinkel berg, deed vervolgens enkele medede lingen, waarvan wij de lezers er twee De bestuursverkiezing stelde de ver gadering niet voor moeilijkheden. De aftredende leden, de heren mr. D. Bree baart (voorzitter), D. G. Margadant (vice-voorzitter) en M. T. Niele (secre taris) werden met algemene stemmen herkozen. Onder applaus aanvaardden zij hun herbenoeming. Om de onkosten voor het inrichten van de tentoonstelling efligermate te kunnen dekken, werd besloten een loterij te houden. De toestemming hier voor is reeds verkregen. Alvorens tot de rondvraag werd overgegaan, verklaarde de afdeling Langendijk zich bereid bij de voor jaarsvergadering van 1950 als gast- vrouwe op te treden. De rondvraag bracht geen stof tot breedvoerige dis cussies. Hierna maakte het gezelschap een boottocht op het Marsdiep, aangeboden door de VVV „Texel" en de NV „Teso" Nadat in de marinecantine enkele films voor de VW-ers waren vertoond, en Hr. Ms. „Vulkaan" was bezichtigd, werd in Formosa een maaltijd gebruikt. Een geheim genootschap? De afgevaardigden van vele NIW1N- comlté's in onze provincie waren Za terdagmiddag naar Alkmaar gekomen om in Paviljoen „Klnheim" in een re gionale vergadering de belangen van onze jongens overzee te bespreken. Waar de belangen van onze militairen in Indonesië en het sympathieke werk van de NIWIN onze lezers evenzeer ter harte gaan als de geachte afge vaardigden, meenden wij goed te doen voor deze vergadering een ruime plaats in ons blad af te staan. Wie schetst evenwel onze verbazing, om niet te spreken van verontwaardiging toen ons aan de ingang van de zaal vriendelijk werd verzocht ons te verwijderen en met onderstaand communiqué genoe gen te nemen. Temeer daar de NIWIN ons adres uitstekend kent om deze ver gadering aan te kondigen en om pro paganda te maken, hetgeen wij overi gens van harte deden en ook in de toe komst zullen blijven doen, treft een dergelijke onhartelijke bejeging des e onaangenamer. Wij verkeerden in de stellige overtuiging, dat de NIWIN geen geheim genootschap was. Uiteraard moeten wij het onder staande communiqué geheel voor reke ning en verantwoording van de sa mensteller laten. Jhr. mr. P. Th. Six, de directeur van het Centraal Bureau NIWIN bracht ver slag uit van het rendement van de NIWIN geschenken in Indonesië. Spr. legde er sterk de nadruk op dat de NIWIN-gedachte in Indonesië bij onze militairen goed is doorgedrongen. On danks het feit. dat de uitreiking van de Kerstpakketten plaats vond tijdens de tweede politionele actie kwamen zij allen bij de rechthebbenden terecht. Ook de Rimbukistenactie was een groot succes, niet alleen in Neder land, waar 100 kisten méér moesten worden besteld dan waarop men in zijn stoutste verwachtingen durfde rekenen, doch vooral in Indonesië, waar deze kisten met groot enthousiasme door de miltairen werden ontvangen. Een aan tal zeer welsprekende dankbetuigingen van miltairen in Indorn ie werd voor gelezen. De heer Six vestigde er de aandacht op dat de distributie van de NIWIN-goederen in Indonesië thans uitstekend is geregeld. Men heeft een compleet kaartsysteem, waaruit men ka zien waar de goederen terecht zijn gekomen. Van de bijdragen aan de NI WIN gaat geen cent af voor onkosten van de organisatie: bureaukosten wor den bestreden uit de rijkssubsidie, ter wijl de gehele boekhouding wordt ge controleerd door de Rekenkamer. Met een enthousiaste opwekking om alle zeilen bij te zetten om ook de lopende Kerstpakketten-actie te doen slagen eindigde de heer Six zijn rede. Van de gelegenheid tot vragen s' 1- len werd druk gebruik gemaakt. (Dat men reeds vóór de aanvang van de vergadering kan schrijven, dat van de discussies (welke discussies en waar over handelden zij?) een druk gebruik gemaakt werd, getuigt misschien van een voorspellende geest, maar doet journalistiek ietwat vreemd aan. Red.) Qe trein naar Amsterdam stopte in Hilversum en het perron stond e^n ogenblik later in het teken van een druk reizigersverkeer. Een brede stroom reizigers begaf zich naar de uitgang en de passagies voor Amster dam liepen, met tassen en koffers be laden, langs de geopende coupé-deu ren op zoek naar een plaatsje. Een A.K.O.-jongetje reed met zijn wagens langs de trein en prees met luide stem zijn kranten en tijdschrif ten aan. Daar boven uit klonk de roep van een wltgejaste buffetbediende „Amandelbroodjeskoffie om mee te nemen Motaris Huismans had voor zijn vrouw een bijna lege coupé ontdekt en hielp haar bij het instappen. Toen de deur achter haar gesloten was, boog de jonge vrouw zich uit het portier raampje. „Moet ik voor jou ook nog wat meebrengen, Jan?" De notaris glimlachte. Hij was lang genoeg getrouwd om te weten, dat een vrouw, die in Amsterdam naar de uitverkoop gaat meer dan het gela, dat zij bij zich heeft, voor zich zelf nodig heeft. „Och, je hebt honderd gulden en die zul je hard nodig heb ben". „O nee, je zult eens zien, ik breng een blauwe das voor je mee, die past bij je nieuwe pak. Is dat goed?" De notaris knikte. Hij wilde nog wat zeggen, maar de trein zette zich reeds in beweging De dame, die tegenover mevrouw Huismans in de coupé zat, keek haar reisgezellin glimlachend aan, „Gaat U ook winkelen?" „Ja, het schijnt in Amsterdam bui tengewoon goedkoop te zijn. Is het 0ok Uw plan om De dame knikte. „Och ja, je kunt natuurlijk in Amersfoort ook wel het een en ander krijgen, maar de keuze in Amsterdam is toch veel groter." Mevrouw Huismans beaamde dat en was een ogenblik later in een geani meerd gesprek gewikkeld. De dame tegenover haar was een doktersvrouw uit Amersfoort. Ze was een paar da gen geleden ook al op koopjes uit ge weest en gaf een levendige beschrij ving van alles wat daar in de hoofd stad voor een prikje was te krijgen Mantels, jurken, bontmutsjes en kou sen passeerden de revue en al spoedig vormden de meer intieme textielpro ducten een onderwerp van een geani meerde bespreking. Er was een over grote keuze van alles wat begerens waardig was, maar ja, de punten Dat was een probleem. In Bussum stapten geen nieuwe rei zigers in. De dames bleven alleen en konden haar gesprek rustig voortzet ten. Toen mevrouw Huismans, die zich even verwijderd had, bij haar terug komst een zakdoek uit haar tasje wil de halen, deed zij een vreselijke ont dekking. Het bankbiljet van honderd gulden was verdwenen Zenuwachtig rommelde zij de inhoud van het tasje door elkaar en keek in haar beursje, in de hoop, dat zij het geld daarin geborgen kon hebben. Het beursje was leeg en zij bezat zelfs geen dubbeltje meer om in Amsterdam de tram te kunnen betalen. Haar koude blikken gingen naar de andere vrouw, de enige, die het geld gestolen kon hebben, maar de doktersvrouw keek haar glimlachend aan. Zij mocht dan een dievegge zijn, zij gaf blijk zich uit stekend te kunnen beheersen. Mevrouw Huismans overwoog de mogelijkheid de conducteur te waar schuwen, maar liet het denkbeeld te gelijkertijd varen. Wat gaf het of men bij fouillering van die vrouw 'n bank biljet zou vinden? Zij zou immers toch nooit kunnen bewijzen, dat dit van haar was gestolen? Hoe kon een dok tersvrouw, die zó goed gekleed was en een zó beschaafde indruk maakte Plotseling drong de oplossing van het raadsel tot haar door. Kleptomanie daar hoorde je meer van. Zij zou bijna medelijden met die vrouw kunnen krijgen, als zij zelf niet de dupe was geworden. Het gesprek stokte, de doktersvrouw begaf zich naar het toilet en was zo dom haar bagage in de coupé te laten. Zij was nauwelijks uit de zijgang van de trein verdwenen of mevrouw Huis mans opende het tegenover haar lig gende tasje. Het biljet van honderd was daar blijkbaar vlug bovenin ge stopt. Mevrouw Huismans haalde het er met bevende vingers uit, borg het vlug in haar eigen tasje en keek quasi onverschillig het raam uit toen haar reisgezellin weer in de coupé kwam. Hoewel zij tot 't Centraal Station had willen meerijden, stapte zij in Muider- poort haastig uit, blij, dat zü van dat gezelschap verlost was. Toen zij die avond thuis kwam liet zij een regen van pakjes waaronder één met een nieuwe, blauwe das op de tafel van de huiskamer vallen. „Maar lieve, waar heb je dat alle maal van betaald?", vroeg de notaris. Mevrouw Hulsmans, die juist van nlan was een felgekleurd verhaal over de ontmoeting met de kleptomane te vertellen, keek verwonderd op. „Nou. je hebt me toch dat briefje van honderd meegegeven?" „Inderdaad", zei de notaris, terwiil hij een bankbiljet van het dressoir nam, „maar toen je weg was zag ik, dat ie h°t had laten liegen." Liet is verrassend, dat de bekendma- king van het feit, dat de Sowjetunie de atoombom bezit, slechts gedurende luttele dagen opwinding heeft veroor zaakt. Men had immers mogen aanne men, dat de onrust, welke deze mede deling moest opwekken, veel langer zou nawerken. Is deze houding, die welhaast op zelfverzekerdheid wijst, misschien te ver - klaren, door de onthullingen, die dezer dagen door een hoge Amer. marine-officier zijn gedaan? Volgens deze autoriteit be vindt de luchtverdediging zich op het ogenblik in een „revolutionnaire ont wikkeling" en is de kans zeer groot, dat de landen, welke over de nieuwe uitvindingen beschikken, in de „nabije toekomst" zich geheel of bijna geheel tegen een invasie zullen kunnen bevei ligen. Klaarblijkelijk heeft men thans grote vorderingen gemaakt bij de con structie van ongekend snelle raketten, die in staat zijn zelf hun doel in de lucht te vinden. Natuurlijk mag men niet verwachten, dat over dergelijke nieuwe wapens, indien zij bestaan, bij zonderheden zullen worden bekend ge maakt. Maar indien er werkelijk een verdedigingsmogelijkheid tegen lucht aanvallen met inbegrip van die met atoomwapens is gevonden, zou het geen kwaad kunnen, daarvan in alge mene termen mededeling te doen. Onze zenuwen kunnen daarbij slechts wel varen. Via Nederlands meest Noordelijke haven, Delfzijl, worden aardappelen geëxporteerd naar diverse landen met een groot aardappeltekort, zoals Portugal en Spaans-Marokko. Enige schepen liggen in de haven gereed om volgeladen te worden. Station sloot open havenfront af (Van onze reizende redacteur) £R IS GEEN DAK IN NEDERLAND De productie van de oliebedrijven van Indonesië, in het bijzonder die van Zuid-Oost Sumatra, is thans zo ver ontwikkeld, dat Indonesië over vol doende vliegbenzine beschikt voor de plaatselijke behoeften. Een K.L.M. Constellation van de Intercontinentale lijnen tankt op het Bataviase vlieg veld Kemajoran Indonesische vliegbenzine. te vinden, dat zoveel mensen tegen wind, regen, koude en sneeuw heeft ge schut dan de 600 meter lange overkap ping van het Centraal Station in Am sterdam. Dit monumentale gebouw met zijn prachtige voorgevel staat er nu zestig jaar en sinds vele jaren reeds gaan daar per dag gemiddeld honderd duizend mensen in en uit, dat is elke drie maanden een aantal, gelijk aan de gehele bevolking van ons land. Dit jubileum is als aanleiding geno men om een tentoonstelling in te rich ten in het Amsterdams Historisch Mu seum in het Waaggebouw. Materiaal daarvoor is in hoofdzaak verschaft door het Nederlands Spoorwegmuseum. De expositie trekt in hoofdzaak Am sterdammers, die dit nu eens een ge valletje van en voor hoofdstedelingen onder elkaar vinden, al is het in feite zo, dat de stations er in hoofdzaak voor zorgen, dat zij nooit onder el kaar zijn. Enfin, dat mag ook niet. Een stad zonder verkeer is een dode stad, dat heeft de hongerwinter, die precies vijf jaar geleden begon, wel geleerd. In dit verband is het nuttig een his torisch misverstand recht te zetten, n.l. de opvatting, dat Utrecht van de be ginne af de Nederlandse spoorwegstad hij uitnemendheid is gewest. Dat is het nu, maar dat was jarenlang Amster dam. HET BEGON IN 1839. Daér begon op 20 September 1839 de eerste trein in ons land een geregelde dienst te rijden, n.l. op Haarlem; de lijn werd weldra doorgetrokken naar Leiden, Den Haag, Rotterdam: de Hol landse IJzeren Spoorwegmaatschappij, Daar werd ook de Rhijnspoorwegmaat- schappij opgericht, die Amsterdam via Utrecht en Arnhem met Keulen moest verbinden. Daar ontstond de Ooster- snoorweg naar Amersfoort en verder. Daar begon de Noordhollandse spoor weg op Zaandam een dienst. En daar werden vele, zéér vele plannen uitge broed voor steeds weer spoorlijnen kriskras door Nederland. Ettelijke tien tallen concessies werden aangevraagd; de meeste werden geweigerd en van het aantal dat werd verleend, bleven de meeste dan nog in de bureauladen liggen. Van samenwerking was geen sprake, van concurrentie des te meer. Op een bepaald tijdstip waren er meer PATRICIA WENTWORTH 16 „Ja, ik wilde eigenlijk met mrs. Oak ley zelf spreken om haar te vragen, u mee te willen brengen U is immers miss Brown? Ja, dat zei Martin Oakley mij: miss Dorinda Brown. Wilt u nu even overtuigend als ik het zelf zou gedaan hebben, mrs. Oakley medede len, dat ik een dame te weinig heb en erg benieuwd ben, met u kennis te maken?" Dorinda keek ernstig fronsend naar het instrument. Ze vond mr. Porlock's manieren nogal familiair en herhaalde zijn invitatie dus zo kort mogelijk „Hij zegt, dat hij Zaterdag een dame te kort heeft en of u mij dus wilt mee brengen. Dat schijnt hij met mr. Oak ley te hebben afgesproken". Een mompelend uitgesproken toe stemming volgde. Dorinda bracht ze onder woorden, hoorde Gregory Por- tock opnieuw „prachtig!" zeggen en Hing de telefoon op. Terugkerend naar haar stoel was zij dadelijk het onderwerp van welwillen de attentie. „Hebt u een avondjapon, miss Brown? Hebt u er een, die u kunt aantrekken?" Er moet toch iets verkeerds zijn met die ongelukkige blauwe jurk, want mrs. Oakly nam ze geen ogen blik in aanmerking. „O, neen, daar was ik al bang voor. Martin telefoneerde mij terwijl u zich aankleedde en zei, dat ik voor iets be hoorlijks moest zorgen." Dorinda was, dit spreekt wel van zelf, niet bijzonder geestdriftig over dit plan. Heel terughoudend zei ze dan ook: ,,'t Is niet nodig, dat ik ga!" Het gezicht van mrs. Oakly trok samen, alsof ze zou gaan schreien! „O, beste kind nu ben je beledigd en Martin zal zeggen, dat ik geen tact heb. En dat heb ik ook niet, maar tactvol zijn is m.i. heel vermoeiend en mijn zenuwen zouden 't niet doorstaan. Als je je eens niet beledigd wilt voe len, zal alles zoveel gemakkelijker zijn. We konden immers niet verwach ten, dat je kleren zoudt bezitten, die je dacht niet nodig te hebben. En na tuurlijk mogen we je toch niet op kos ten jagen; dat begrijp je wel". Dorinda begreep het opperbest. Zü was Dorinda Brown, zij was een uit hangbord, een uiterlijk zichtbaar te ken van de rijkdom der Oakly's. Zij konden net zo min uit dineren gaan met een schamel geklede secretaresse als met bedienden in schunnige livrei of een aftandse auto. Haar Schotse trots verhief zich. Toen bemerkte zü eensklaps, dat mrs Oakley bang was. Ze leunde voor over, terwijl de hand op de arm van haar stoel beefde. „Toe, miss Brown, wees nu niet be ledigd. U is nog een heel jong meis jeWaarom zou 't u hinderen als wij u een japon gaven?" Achter de franje kwam de ware per soon te voorschü'n. Geen volwassen persoon, totaal niet gewend op eigen benen te staan en erg wankel zonder die steun. Dorinda's zacht karakter kreeg de overhand. En dus zei ze: „Maar natuurlük, mrs. Oakley het is heel vriendelük van u". Toen mrs. Oakley naar bed was ge gaan, belde haar secretaresse Justin Leigh op. „Hoor eens, ik kom morgen naar stadJa, ik weet wel, je dacht dat je van mij af was ik dacht het ook. Maar het is niet zoEr is een uitstel nodigof misschien zou' je het een terugval noemen". Justins stem klonk koel-geamuseerd. „Ik weet niet, of ik zo ver zou gaan Maar betekent dit, dat je morgen met mü zou willen lunchen als ik er erg op aandring?" „Goed, om èèn uur. Ik moet n.l. een japon kopen om Zaterdag naar een diner te kunen gaan en als we samen lunchen, kun je zien wat ik gekocht heb. Als je vindt, dat het niet goed is kan ik 't nog ruilen". „Geen sprake van. Ik weet niet, waar je gewoonlijk met Tip en Buz zer luncht, maar in mijn voorname kringen kun Je geen kleren proberen tussen twee boodschappen in". Dorinda stiet een soort van Jam merklacht uit: „Justin, soms denk ik, dat je een beest bent". „Integendeel, ik ben een nobele held. Ik zal mijn lunch-uur tussen twaalf en één uur stellen om jou te ontmoeten.... ja, waar ga je naar toe?" Mrs. Oakley zei: naar één van deze Ze las een lijst met namen op. „Mooi zo, we zullen die grote win kel eerst nemen. Het zal gemakkelij ker voor je zijn, daar op mij te wach ten, bijv. in het rayon van de hand schoenen. Het oog van een kenner kan dan je keus leiden. Hoe laat kom je?" Dorinda was ontroerd. (Wordt vervolgd) Wie van elke kennis als van zijn „vriend" spreekt, heeft er vast geen. dan twintig exploiterende spoorweg maatschappijen in ons land, waarvan het merendeel te Amsterdam gevestigd was. Andere hadden er een agentschap. Er was handel in spoorwegaandelen en zo meer. Pas toen de concentratie be gon werd Utrecht de zetel van de in Den Haag tot stand gekomen Maat schappij tot Exploitatie van Staats spoorwegen (S.S.), het centrum. Het C.S. te Amsterdam was een symptoom van die concentratie. De behoefte aan een enkel groot sta tion werd in 1864 geopperd. Vijf jaar later bepaalden de Staten-Generaal op instigatie van het Ministerie van Bin nenlandse Zaken waar het moest wor den gebouwd, n.l. in het IJ. En daar staat het dan nu. Misschien hebt u het nooit beseft, maar het C.S. staat op een kunstmatig eiland in het IJ. Het water ervóór heet nog altijd het Open Havenfront. Die naam is nu een aanfluiting. Het was de Amsterdammer helemaal niet naar meende men, de stad afsnoeren van de zin, dat het daar kwam; het zou, haar natuurlijke welvaartsbron, de haven. Dat is zeker niet gebeurd; in tegendeel. Maar rechtgeaarde Amster dammers zouden in hun hart het C.S. nog altijd weg willen hebben, omdat zij het gebouw een sta-in-de-weg vin den. Amsterdam en het IJ zijn geschei den op bevel van Den Haag en dat zit de trotse hoofdstad nog altijd dwars. Zij vindt het maar een schrale troost, dat het althans geen lelijk gebouw is geworden. Van de meeste spoorweg stations uit die tqd kan dat helaas niet worden gezegd. Ondertussen heeft het zestig jaar zijn plicht gedaan; er is veel aan ver bouwd en gemoderniseerd, er zou nog veel aan veranderd moeten worden, maar daar komt voorlopig niets van. Wie belang mocht stellen in alles wat met de stations van Amsterdam sa menhangt kan tot 20 November in het Waaggebouw terecht VOOR HEDENAVOND HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten om 6, 8 en 11 uur. 6.30 Strijdkrachten. 7.05 Radio-filmkrant. 8.05 Piano-duo. 8,35 Radioscoop. 11.15 Avro's Swing-corner. HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten om 7, 8 en 11 uur. 6.30 Piano-muziek. 7.15 Engelse les. 7.40 Radiokrant. 8.05 Actu aliteiten, 8.15 Omroep-orkest. 9.00 De gestolen minnebrieven, luisterspel. 9.40 NCRV-kwortet. 10 10 Met band en plaat voor u paraat. 10.45 Avondoverdenking. 11.15 Concert-orkest van Louis Levy. 11.50 Gracie Fields zingt. VOOR DINSDAG HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. 8.40 Gramo- foonplatenprogramma. 9.00 Werken van Alexan der Borodin. 9.30 Aubade. 10.00 Morgenwij ding. 10,15 Arbeidsvitaminen. 11.00 Het boek voor het kind, 11.30 De Wekker, 12.00 joop Walvis bespeelt het orgel. 12.30 Voor Land en Tuinbouw. 12.40 Piano-duo. 1.15 Maria Zamora en haar orkest. 2.00 Met naald en schaar. 2.30 Radio-matinée. 4.30 Brandaris. 5.35 Ronde Tafel-Conferentie. 6.30 Strijdkrach ten. 7,05 Viool en piano. 7.25 Toneelbeschou- wing, 8.05 In het Radio-Zoeklicht. 8.15 Bonte Dinsdagavondhein. 9.30 Surinaamse muziek. 10.00 Harmonetto. 10.30 Alma Musica. 11.15 Fragmenten uit opera's van Giuseppe Verdi. HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten on) 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. 8.15 Pluk de dag. 9.00 Programma voor de huisvrouw. 9.35 Lichtbaken. 10.15 Piano-recital. 10.40 School radio. 11.00 Muziek houdt fit. 11.40 Kareol- septet, 12-03 Orkest zonder naam. 12.30 Voor Land- en Tuinbouw. 12.33 Orkest zonder naam (vervolg), 1.20 Metropole-orkest. 2.00 Omroep a Capella-koor. 2.30 Onder ons. 3.00 School radio. 3.80 Amusements-klanken. 4.00 De Zon nebloem. 4.30 Ziekenlof. 5.15 De Wigwam. 5.45 Amusements-orkest. 6.20 Sportpraatje. 6.30 Ra dio Volksuniversiteit. 8.05 De gewone man. 8 12 Concert. 9.50 Chopin-herdenking. 10.45 Avondgebed. 11.15 Maastrichts Stedelijk Or kest. RADIODISTRIBUTIE-DIENST LIJN III: 7.05 Gram. 7.30 Kron. 7.40 Gymn. 7.50 Gram. 8.05 Gram. 8.15 Eng. H.S.: Majestio Orchestra. 9,10 Verz- progr. 10.00 Joseph Seal (orgel). 10.30 Eng. H.S.: Jan Hurst en orkest. 11.00 Eng. L.P.t Lichte muziek uit Italië. 11,45 Voordracht. 12,00 VI, Br.; Liedjes bij de guitaar. 12,32 Orkest Peter Welffens. 1.15 Gram. 2.00 Fr, Br.: Koorzang. 2.40 Gram. 3.00 Eng. L.P.t David Java en orkest. 3.30 lack Nathan en orkest. 4.00 NWDR: Kinder- gymnastiek. 4 30 Eng. H.S.; Gram. 5.00 Koot- wi»k: Batavia. 6.00 Voor de soldaten. 6.30 VI. B»Voor de soldaten. 7.30 Eng. L.P.: „Round the Halls". 8.00 „Take it from here" 8.30 ,,The Green Pastures", hoorspel. Muziek V. b. hal. Jonhson koor, 10.15 „Topic for to-night" \0.20 Old Time Dance Orchestra. 11.00 Voordracht. 11,15 „When day is done".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 3