teihaal DE KLEP
V.V.V.-tentoonstelling 1950 zal twee ton kosten
Honderdduizend reizigers betreden
dagelijks Centraal Station Amsterdam
ewogen
week-eind
Geschikt expositieterrein in Alkmaar
Voorjaarsvergadering
in Langedijk?
Regionale vergadering
van de Niwin
Luchiverdediging
mei raketten
r~
VJ
Hef Radioproaramma
MAANDAG 24 OCTOBER 1949
De Federatie van V.V.V.'s in Noord-Holland boven het Noordzeekanaal hield
Zaterdag in „Musis Sacrum" in Den Helder haar dertigste algemene vergadering.
Er stonden twaalf punten op de agenda die, op het voorstel tot wijziging van de
contributieregeling en de bespreking over een volgend jaar te houden tentoon
stelling na, in een vlot tempo werden behandeld. De Federatie-voorzitter, mr.
D. Breebaart, heette in z(jn openingswoord in het bijzonder welkom de burge
meester van Den Helder, de heer G. Ritmeester, en de burgemeester van Alk
maar, mr. dr. H. J. Wytema.
niet willen onthouden. Het bleek name
lijk, dat er een grote behoefte bestaat
aan nieuwe folders in de Engelse taal.
Hij achtte het wenselijk hiervoor (en
eventueel voor gidsen in het Duits en
Spaans) een bedrag uit te trekken. Het
verheugde de spreker dat Limmen en
St. Maartenszee (gemeente Petten) ook
een afdeling hebben gesticht. Ook Ju-
lianadorp voelt zich tot de VW aan
getrokken. De heer Dinkelberg be
treurde het, dat de afdelingen Beem-
ster en Medemblik de geest hebben ge
geven. De federatie zal al het moge
lijke doen om de afdelingen te laten
voortbestaan..
Het voorstel, de contributieheffing te
bepalen op 14 pet. van de normale in
komsten van een bij de Federatie aan
gesloten V.V.V. met een miminum van
f 40 overheidssubsidies uitgezonderd
aangevuld met het voorstel 14% te
heffen van de eerste f 3000, 5% van de
volgende f 3000 en 2% daarboven, stuit
te bij enkele afgevaardigden op bezwa
ren. Zo zou de heer J. van Gemeren
van de afdeling Heiloo gaarne zien, dat
voor kleine verenigingen de minimum
bijdrage niet van kracht was. Ook mr.
Zeyler (Bergen) was van mening dat
kleine VVV's naar draagkracht beho
ren bij te dragen. Hij en de heren
Beemsterboer en Lap (Texel) pleitten
voor een minimum heffing per lid.
Een amendement, de minimum bij
drage van f 40 te laten vervallen, werd
met 232 tegen 21 stemmen aangenomen.
De afgevaardigden gingen met 39 tegen
5 stemmen (Texel en Callantsoog) met
het in die zin gewijzigde bestuursvoor
stel accoord.
Nadat de begroting voor 1950 onver
anderd was goedgekeurd, en de afde
lingen Alkmaar en Heiloo hadden toe
gezegd zitting te nemen in de commis
sie tot het nazien van de rekening van
1949 kwam de bespreking over de in
Alki/aar te organiseren tentoonstelling
aan de orde.
Hoewel het aanvankelijk in de be
doeling lag de tentoonstelling niet te
groots van opzet te doen zijn, deelde de
heer Breebaart nu mede dat getracht
zal worden voor deze expositie alle
grote bedrijven in te schakelen, er een
„levendige" tentoonstelling van te ma
ken. Men zal de Spoorwegen verzoe
ken er een tentoonstellingstreintje te
laten rijden, en fabrieken en bedrijven
kunnen een stand huren. Men heeft
voor deze expositie, die twee ton zal
kosten en in zeven paviljoens zal wor
den ondergebracht, het oog laten vallen
op het terrein in de splitsing van de
weg BergenEgmond. De burgemees
ter van Alkmaar betuigde zijn sympa
thie met het plan, en zegde de federa
tie zijn steun toe.
De directeur, de heer J. J. Dinkel
berg, deed vervolgens enkele medede
lingen, waarvan wij de lezers er twee
De bestuursverkiezing stelde de ver
gadering niet voor moeilijkheden. De
aftredende leden, de heren mr. D. Bree
baart (voorzitter), D. G. Margadant
(vice-voorzitter) en M. T. Niele (secre
taris) werden met algemene stemmen
herkozen. Onder applaus aanvaardden
zij hun herbenoeming.
Om de onkosten voor het inrichten
van de tentoonstelling efligermate te
kunnen dekken, werd besloten een
loterij te houden. De toestemming hier
voor is reeds verkregen.
Alvorens tot de rondvraag werd
overgegaan, verklaarde de afdeling
Langendijk zich bereid bij de voor
jaarsvergadering van 1950 als gast-
vrouwe op te treden. De rondvraag
bracht geen stof tot breedvoerige dis
cussies.
Hierna maakte het gezelschap een
boottocht op het Marsdiep, aangeboden
door de VVV „Texel" en de NV „Teso"
Nadat in de marinecantine enkele
films voor de VW-ers waren vertoond,
en Hr. Ms. „Vulkaan" was bezichtigd,
werd in Formosa een maaltijd gebruikt.
Een geheim genootschap?
De afgevaardigden van vele NIW1N-
comlté's in onze provincie waren Za
terdagmiddag naar Alkmaar gekomen
om in Paviljoen „Klnheim" in een re
gionale vergadering de belangen van
onze jongens overzee te bespreken.
Waar de belangen van onze militairen
in Indonesië en het sympathieke werk
van de NIWIN onze lezers evenzeer
ter harte gaan als de geachte afge
vaardigden, meenden wij goed te doen
voor deze vergadering een ruime plaats
in ons blad af te staan. Wie schetst
evenwel onze verbazing, om niet te
spreken van verontwaardiging toen ons
aan de ingang van de zaal vriendelijk
werd verzocht ons te verwijderen en
met onderstaand communiqué genoe
gen te nemen. Temeer daar de NIWIN
ons adres uitstekend kent om deze ver
gadering aan te kondigen en om pro
paganda te maken, hetgeen wij overi
gens van harte deden en ook in de toe
komst zullen blijven doen, treft een
dergelijke onhartelijke bejeging des e
onaangenamer. Wij verkeerden in de
stellige overtuiging, dat de NIWIN
geen geheim genootschap was.
Uiteraard moeten wij het onder
staande communiqué geheel voor reke
ning en verantwoording van de sa
mensteller laten.
Jhr. mr. P. Th. Six, de directeur van
het Centraal Bureau NIWIN bracht ver
slag uit van het rendement van de
NIWIN geschenken in Indonesië. Spr.
legde er sterk de nadruk op dat de
NIWIN-gedachte in Indonesië bij onze
militairen goed is doorgedrongen. On
danks het feit. dat de uitreiking van
de Kerstpakketten plaats vond tijdens
de tweede politionele actie kwamen zij
allen bij de rechthebbenden terecht.
Ook de Rimbukistenactie was een
groot succes, niet alleen in Neder
land, waar 100 kisten méér moesten
worden besteld dan waarop men in zijn
stoutste verwachtingen durfde rekenen,
doch vooral in Indonesië, waar deze
kisten met groot enthousiasme door de
miltairen werden ontvangen. Een aan
tal zeer welsprekende dankbetuigingen
van miltairen in Indorn ie werd voor
gelezen. De heer Six vestigde er de
aandacht op dat de distributie van de
NIWIN-goederen in Indonesië thans
uitstekend is geregeld. Men heeft een
compleet kaartsysteem, waaruit men
ka zien waar de goederen terecht zijn
gekomen. Van de bijdragen aan de NI
WIN gaat geen cent af voor onkosten
van de organisatie: bureaukosten wor
den bestreden uit de rijkssubsidie, ter
wijl de gehele boekhouding wordt ge
controleerd door de Rekenkamer. Met
een enthousiaste opwekking om alle
zeilen bij te zetten om ook de lopende
Kerstpakketten-actie te doen slagen
eindigde de heer Six zijn rede.
Van de gelegenheid tot vragen s' 1-
len werd druk gebruik gemaakt.
(Dat men reeds vóór de aanvang van
de vergadering kan schrijven, dat van
de discussies (welke discussies en waar
over handelden zij?) een druk gebruik
gemaakt werd, getuigt misschien van
een voorspellende geest, maar doet
journalistiek ietwat vreemd aan. Red.)
Qe trein naar Amsterdam stopte in
Hilversum en het perron stond e^n
ogenblik later in het teken van een
druk reizigersverkeer. Een brede
stroom reizigers begaf zich naar de
uitgang en de passagies voor Amster
dam liepen, met tassen en koffers be
laden, langs de geopende coupé-deu
ren op zoek naar een plaatsje.
Een A.K.O.-jongetje reed met zijn
wagens langs de trein en prees met
luide stem zijn kranten en tijdschrif
ten aan. Daar boven uit klonk de roep
van een wltgejaste buffetbediende
„Amandelbroodjeskoffie om mee
te nemen
Motaris Huismans had voor zijn
vrouw een bijna lege coupé ontdekt
en hielp haar bij het instappen. Toen
de deur achter haar gesloten was, boog
de jonge vrouw zich uit het portier
raampje. „Moet ik voor jou ook nog
wat meebrengen, Jan?"
De notaris glimlachte. Hij was lang
genoeg getrouwd om te weten, dat
een vrouw, die in Amsterdam naar de
uitverkoop gaat meer dan het gela,
dat zij bij zich heeft, voor zich zelf
nodig heeft. „Och, je hebt honderd
gulden en die zul je hard nodig heb
ben".
„O nee, je zult eens zien, ik breng
een blauwe das voor je mee, die past
bij je nieuwe pak. Is dat goed?"
De notaris knikte. Hij wilde nog
wat zeggen, maar de trein zette zich
reeds in beweging
De dame, die tegenover mevrouw
Huismans in de coupé zat, keek haar
reisgezellin glimlachend aan, „Gaat U
ook winkelen?"
„Ja, het schijnt in Amsterdam bui
tengewoon goedkoop te zijn. Is het 0ok
Uw plan om
De dame knikte. „Och ja, je kunt
natuurlijk in Amersfoort ook wel het
een en ander krijgen, maar de keuze
in Amsterdam is toch veel groter."
Mevrouw Huismans beaamde dat en
was een ogenblik later in een geani
meerd gesprek gewikkeld. De dame
tegenover haar was een doktersvrouw
uit Amersfoort. Ze was een paar da
gen geleden ook al op koopjes uit ge
weest en gaf een levendige beschrij
ving van alles wat daar in de hoofd
stad voor een prikje was te krijgen
Mantels, jurken, bontmutsjes en kou
sen passeerden de revue en al spoedig
vormden de meer intieme textielpro
ducten een onderwerp van een geani
meerde bespreking. Er was een over
grote keuze van alles wat begerens
waardig was, maar ja, de punten
Dat was een probleem.
In Bussum stapten geen nieuwe rei
zigers in. De dames bleven alleen en
konden haar gesprek rustig voortzet
ten.
Toen mevrouw Huismans, die zich
even verwijderd had, bij haar terug
komst een zakdoek uit haar tasje wil
de halen, deed zij een vreselijke ont
dekking. Het bankbiljet van honderd
gulden was verdwenen
Zenuwachtig rommelde zij de inhoud
van het tasje door elkaar en keek in
haar beursje, in de hoop, dat zij het
geld daarin geborgen kon hebben. Het
beursje was leeg en zij bezat zelfs geen
dubbeltje meer om in Amsterdam de
tram te kunnen betalen. Haar koude
blikken gingen naar de andere vrouw,
de enige, die het geld gestolen kon
hebben, maar de doktersvrouw keek
haar glimlachend aan. Zij mocht dan
een dievegge zijn, zij gaf blijk zich uit
stekend te kunnen beheersen.
Mevrouw Huismans overwoog de
mogelijkheid de conducteur te waar
schuwen, maar liet het denkbeeld te
gelijkertijd varen. Wat gaf het of men
bij fouillering van die vrouw 'n bank
biljet zou vinden? Zij zou immers toch
nooit kunnen bewijzen, dat dit van
haar was gestolen? Hoe kon een dok
tersvrouw, die zó goed gekleed was en
een zó beschaafde indruk maakte
Plotseling drong de oplossing van het
raadsel tot haar door. Kleptomanie
daar hoorde je meer van.
Zij zou bijna medelijden met die
vrouw kunnen krijgen, als zij zelf niet
de dupe was geworden.
Het gesprek stokte, de doktersvrouw
begaf zich naar het toilet en was zo
dom haar bagage in de coupé te laten.
Zij was nauwelijks uit de zijgang van
de trein verdwenen of mevrouw Huis
mans opende het tegenover haar lig
gende tasje. Het biljet van honderd
was daar blijkbaar vlug bovenin ge
stopt. Mevrouw Huismans haalde het
er met bevende vingers uit, borg het
vlug in haar eigen tasje en keek quasi
onverschillig het raam uit toen haar
reisgezellin weer in de coupé kwam.
Hoewel zij tot 't Centraal Station had
willen meerijden, stapte zij in Muider-
poort haastig uit, blij, dat zü van dat
gezelschap verlost was.
Toen zij die avond thuis kwam liet
zij een regen van pakjes waaronder
één met een nieuwe, blauwe das op
de tafel van de huiskamer vallen.
„Maar lieve, waar heb je dat alle
maal van betaald?", vroeg de notaris.
Mevrouw Hulsmans, die juist van
nlan was een felgekleurd verhaal over
de ontmoeting met de kleptomane te
vertellen, keek verwonderd op.
„Nou. je hebt me toch dat briefje
van honderd meegegeven?"
„Inderdaad", zei de notaris, terwiil
hij een bankbiljet van het dressoir
nam, „maar toen je weg was zag ik,
dat ie h°t had laten liegen."
Liet is verrassend, dat de bekendma-
king van het feit, dat de Sowjetunie
de atoombom bezit, slechts gedurende
luttele dagen opwinding heeft veroor
zaakt. Men had immers mogen aanne
men, dat de onrust, welke deze mede
deling moest opwekken, veel langer
zou nawerken. Is deze houding, die
welhaast op zelfverzekerdheid wijst,
misschien te ver -
klaren, door de
onthullingen, die
dezer dagen door
een hoge Amer.
marine-officier zijn
gedaan? Volgens
deze autoriteit be
vindt de luchtverdediging zich op het
ogenblik in een „revolutionnaire ont
wikkeling" en is de kans zeer groot,
dat de landen, welke over de nieuwe
uitvindingen beschikken, in de „nabije
toekomst" zich geheel of bijna geheel
tegen een invasie zullen kunnen bevei
ligen. Klaarblijkelijk heeft men thans
grote vorderingen gemaakt bij de con
structie van ongekend snelle raketten,
die in staat zijn zelf hun doel in de
lucht te vinden. Natuurlijk mag men
niet verwachten, dat over dergelijke
nieuwe wapens, indien zij bestaan, bij
zonderheden zullen worden bekend ge
maakt. Maar indien er werkelijk een
verdedigingsmogelijkheid tegen lucht
aanvallen met inbegrip van die met
atoomwapens is gevonden, zou het
geen kwaad kunnen, daarvan in alge
mene termen mededeling te doen. Onze
zenuwen kunnen daarbij slechts wel
varen.
Via Nederlands meest Noordelijke haven, Delfzijl, worden aardappelen
geëxporteerd naar diverse landen met een groot aardappeltekort, zoals
Portugal en Spaans-Marokko. Enige schepen liggen in de haven gereed
om volgeladen te worden.
Station sloot open
havenfront af
(Van onze reizende redacteur)
£R IS GEEN DAK IN NEDERLAND
De productie van de oliebedrijven van Indonesië, in het bijzonder die van
Zuid-Oost Sumatra, is thans zo ver ontwikkeld, dat Indonesië over vol
doende vliegbenzine beschikt voor de plaatselijke behoeften. Een K.L.M.
Constellation van de Intercontinentale lijnen tankt op het Bataviase vlieg
veld Kemajoran Indonesische vliegbenzine.
te vinden, dat zoveel mensen tegen
wind, regen, koude en sneeuw heeft ge
schut dan de 600 meter lange overkap
ping van het Centraal Station in Am
sterdam. Dit monumentale gebouw met
zijn prachtige voorgevel staat er nu
zestig jaar en sinds vele jaren reeds
gaan daar per dag gemiddeld honderd
duizend mensen in en uit, dat is elke
drie maanden een aantal, gelijk aan
de gehele bevolking van ons land.
Dit jubileum is als aanleiding geno
men om een tentoonstelling in te rich
ten in het Amsterdams Historisch Mu
seum in het Waaggebouw. Materiaal
daarvoor is in hoofdzaak verschaft
door het Nederlands Spoorwegmuseum.
De expositie trekt in hoofdzaak Am
sterdammers, die dit nu eens een ge
valletje van en voor hoofdstedelingen
onder elkaar vinden, al is het in feite
zo, dat de stations er in hoofdzaak
voor zorgen, dat zij nooit onder el
kaar zijn. Enfin, dat mag ook niet. Een
stad zonder verkeer is een dode stad,
dat heeft de hongerwinter, die precies
vijf jaar geleden begon, wel geleerd.
In dit verband is het nuttig een his
torisch misverstand recht te zetten, n.l.
de opvatting, dat Utrecht van de be
ginne af de Nederlandse spoorwegstad
hij uitnemendheid is gewest. Dat is het
nu, maar dat was jarenlang Amster
dam.
HET BEGON IN 1839.
Daér begon op 20 September 1839 de
eerste trein in ons land een geregelde
dienst te rijden, n.l. op Haarlem; de
lijn werd weldra doorgetrokken naar
Leiden, Den Haag, Rotterdam: de Hol
landse IJzeren Spoorwegmaatschappij,
Daar werd ook de Rhijnspoorwegmaat-
schappij opgericht, die Amsterdam via
Utrecht en Arnhem met Keulen moest
verbinden. Daar ontstond de Ooster-
snoorweg naar Amersfoort en verder.
Daar begon de Noordhollandse spoor
weg op Zaandam een dienst. En daar
werden vele, zéér vele plannen uitge
broed voor steeds weer spoorlijnen
kriskras door Nederland. Ettelijke tien
tallen concessies werden aangevraagd;
de meeste werden geweigerd en van
het aantal dat werd verleend, bleven
de meeste dan nog in de bureauladen
liggen. Van samenwerking was geen
sprake, van concurrentie des te meer.
Op een bepaald tijdstip waren er meer
PATRICIA
WENTWORTH
16
„Ja, ik wilde eigenlijk met mrs. Oak
ley zelf spreken om haar te vragen,
u mee te willen brengen U is immers
miss Brown? Ja, dat zei Martin Oakley
mij: miss Dorinda Brown. Wilt u nu
even overtuigend als ik het zelf zou
gedaan hebben, mrs. Oakley medede
len, dat ik een dame te weinig heb en
erg benieuwd ben, met u kennis te
maken?"
Dorinda keek ernstig fronsend naar
het instrument. Ze vond mr. Porlock's
manieren nogal familiair en herhaalde
zijn invitatie dus zo kort mogelijk
„Hij zegt, dat hij Zaterdag een dame
te kort heeft en of u mij dus wilt mee
brengen. Dat schijnt hij met mr. Oak
ley te hebben afgesproken".
Een mompelend uitgesproken toe
stemming volgde. Dorinda bracht ze
onder woorden, hoorde Gregory Por-
tock opnieuw „prachtig!" zeggen en
Hing de telefoon op.
Terugkerend naar haar stoel was zij
dadelijk het onderwerp van welwillen
de attentie.
„Hebt u een avondjapon, miss
Brown? Hebt u er een, die u kunt
aantrekken?"
Er moet toch iets verkeerds zijn
met die ongelukkige blauwe jurk,
want mrs. Oakly nam ze geen ogen
blik in aanmerking.
„O, neen, daar was ik al bang voor.
Martin telefoneerde mij terwijl u zich
aankleedde en zei, dat ik voor iets be
hoorlijks moest zorgen."
Dorinda was, dit spreekt wel van
zelf, niet bijzonder geestdriftig over
dit plan. Heel terughoudend zei ze dan
ook: ,,'t Is niet nodig, dat ik ga!"
Het gezicht van mrs. Oakly trok
samen, alsof ze zou gaan schreien!
„O, beste kind nu ben je beledigd
en Martin zal zeggen, dat ik geen
tact heb. En dat heb ik ook niet, maar
tactvol zijn is m.i. heel vermoeiend en
mijn zenuwen zouden 't niet doorstaan.
Als je je eens niet beledigd wilt voe
len, zal alles zoveel gemakkelijker
zijn. We konden immers niet verwach
ten, dat je kleren zoudt bezitten, die
je dacht niet nodig te hebben. En na
tuurlijk mogen we je toch niet op kos
ten jagen; dat begrijp je wel".
Dorinda begreep het opperbest. Zü
was Dorinda Brown, zij was een uit
hangbord, een uiterlijk zichtbaar te
ken van de rijkdom der Oakly's. Zij
konden net zo min uit dineren gaan
met een schamel geklede secretaresse
als met bedienden in schunnige livrei
of een aftandse auto. Haar Schotse
trots verhief zich.
Toen bemerkte zü eensklaps, dat
mrs Oakley bang was. Ze leunde voor
over, terwijl de hand op de arm van
haar stoel beefde.
„Toe, miss Brown, wees nu niet be
ledigd. U is nog een heel jong meis
jeWaarom zou 't u hinderen als
wij u een japon gaven?"
Achter de franje kwam de ware per
soon te voorschü'n. Geen volwassen
persoon, totaal niet gewend op eigen
benen te staan en erg wankel zonder
die steun. Dorinda's zacht karakter
kreeg de overhand. En dus zei ze:
„Maar natuurlük, mrs. Oakley het
is heel vriendelük van u".
Toen mrs. Oakley naar bed was ge
gaan, belde haar secretaresse Justin
Leigh op.
„Hoor eens, ik kom morgen naar
stadJa, ik weet wel, je dacht dat
je van mij af was ik dacht het ook.
Maar het is niet zoEr is een
uitstel nodigof misschien zou' je
het een terugval noemen".
Justins stem klonk koel-geamuseerd.
„Ik weet niet, of ik zo ver zou gaan
Maar betekent dit, dat je morgen met
mü zou willen lunchen als ik er erg
op aandring?"
„Goed, om èèn uur. Ik moet n.l. een
japon kopen om Zaterdag naar een
diner te kunen gaan en als we samen
lunchen, kun je zien wat ik gekocht
heb. Als je vindt, dat het niet goed
is kan ik 't nog ruilen".
„Geen sprake van. Ik weet niet,
waar je gewoonlijk met Tip en Buz
zer luncht, maar in mijn voorname
kringen kun Je geen kleren proberen
tussen twee boodschappen in".
Dorinda stiet een soort van Jam
merklacht uit: „Justin, soms denk ik,
dat je een beest bent".
„Integendeel, ik ben een nobele held.
Ik zal mijn lunch-uur tussen twaalf en
één uur stellen om jou te ontmoeten....
ja, waar ga je naar toe?"
Mrs. Oakley zei: naar één van
deze Ze las een lijst met namen op.
„Mooi zo, we zullen die grote win
kel eerst nemen. Het zal gemakkelij
ker voor je zijn, daar op mij te wach
ten, bijv. in het rayon van de hand
schoenen. Het oog van een kenner kan
dan je keus leiden. Hoe laat kom je?"
Dorinda was ontroerd.
(Wordt vervolgd)
Wie van elke kennis als van zijn
„vriend" spreekt, heeft er vast
geen.
dan twintig exploiterende spoorweg
maatschappijen in ons land, waarvan
het merendeel te Amsterdam gevestigd
was. Andere hadden er een agentschap.
Er was handel in spoorwegaandelen en
zo meer. Pas toen de concentratie be
gon werd Utrecht de zetel van de in
Den Haag tot stand gekomen Maat
schappij tot Exploitatie van Staats
spoorwegen (S.S.), het centrum.
Het C.S. te Amsterdam was een
symptoom van die concentratie.
De behoefte aan een enkel groot sta
tion werd in 1864 geopperd. Vijf jaar
later bepaalden de Staten-Generaal op
instigatie van het Ministerie van Bin
nenlandse Zaken waar het moest wor
den gebouwd, n.l. in het IJ. En daar
staat het dan nu.
Misschien hebt u het nooit beseft,
maar het C.S. staat op een kunstmatig
eiland in het IJ. Het water ervóór heet
nog altijd het Open Havenfront. Die
naam is nu een aanfluiting. Het was
de Amsterdammer helemaal niet naar
meende men, de stad afsnoeren van
de zin, dat het daar kwam; het zou,
haar natuurlijke welvaartsbron, de
haven. Dat is zeker niet gebeurd; in
tegendeel. Maar rechtgeaarde Amster
dammers zouden in hun hart het C.S.
nog altijd weg willen hebben, omdat
zij het gebouw een sta-in-de-weg vin
den. Amsterdam en het IJ zijn geschei
den op bevel van Den Haag en dat zit
de trotse hoofdstad nog altijd dwars.
Zij vindt het maar een schrale troost,
dat het althans geen lelijk gebouw is
geworden. Van de meeste spoorweg
stations uit die tqd kan dat helaas niet
worden gezegd.
Ondertussen heeft het zestig jaar
zijn plicht gedaan; er is veel aan ver
bouwd en gemoderniseerd, er zou nog
veel aan veranderd moeten worden,
maar daar komt voorlopig niets van.
Wie belang mocht stellen in alles wat
met de stations van Amsterdam sa
menhangt kan tot 20 November in het
Waaggebouw terecht
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur. 6.30 Strijdkrachten.
7.05 Radio-filmkrant. 8.05 Piano-duo. 8,35
Radioscoop. 11.15 Avro's Swing-corner.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur. 6.30 Piano-muziek.
7.15 Engelse les. 7.40 Radiokrant. 8.05 Actu
aliteiten, 8.15 Omroep-orkest. 9.00 De gestolen
minnebrieven, luisterspel. 9.40 NCRV-kwortet.
10 10 Met band en plaat voor u paraat. 10.45
Avondoverdenking. 11.15 Concert-orkest van
Louis Levy. 11.50 Gracie Fields zingt.
VOOR DINSDAG
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. 8.40 Gramo-
foonplatenprogramma. 9.00 Werken van Alexan
der Borodin. 9.30 Aubade. 10.00 Morgenwij
ding. 10,15 Arbeidsvitaminen. 11.00 Het boek
voor het kind, 11.30 De Wekker, 12.00 joop
Walvis bespeelt het orgel. 12.30 Voor Land
en Tuinbouw. 12.40 Piano-duo. 1.15 Maria
Zamora en haar orkest. 2.00 Met naald en
schaar. 2.30 Radio-matinée. 4.30 Brandaris.
5.35 Ronde Tafel-Conferentie. 6.30 Strijdkrach
ten. 7,05 Viool en piano. 7.25 Toneelbeschou-
wing, 8.05 In het Radio-Zoeklicht. 8.15 Bonte
Dinsdagavondhein. 9.30 Surinaamse muziek.
10.00 Harmonetto. 10.30 Alma Musica. 11.15
Fragmenten uit opera's van Giuseppe Verdi.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
on) 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. 8.15 Pluk de
dag. 9.00 Programma voor de huisvrouw. 9.35
Lichtbaken. 10.15 Piano-recital. 10.40 School
radio. 11.00 Muziek houdt fit. 11.40 Kareol-
septet, 12-03 Orkest zonder naam. 12.30 Voor
Land- en Tuinbouw. 12.33 Orkest zonder naam
(vervolg), 1.20 Metropole-orkest. 2.00 Omroep
a Capella-koor. 2.30 Onder ons. 3.00 School
radio. 3.80 Amusements-klanken. 4.00 De Zon
nebloem. 4.30 Ziekenlof. 5.15 De Wigwam. 5.45
Amusements-orkest. 6.20 Sportpraatje. 6.30 Ra
dio Volksuniversiteit. 8.05 De gewone man.
8 12 Concert. 9.50 Chopin-herdenking. 10.45
Avondgebed. 11.15 Maastrichts Stedelijk Or
kest. RADIODISTRIBUTIE-DIENST
LIJN III: 7.05 Gram. 7.30 Kron. 7.40
Gymn. 7.50 Gram. 8.05 Gram. 8.15 Eng. H.S.:
Majestio Orchestra. 9,10 Verz- progr. 10.00
Joseph Seal (orgel). 10.30 Eng. H.S.: Jan Hurst
en orkest. 11.00 Eng. L.P.t Lichte muziek uit
Italië. 11,45 Voordracht. 12,00 VI, Br.; Liedjes
bij de guitaar. 12,32 Orkest Peter Welffens.
1.15 Gram. 2.00 Fr, Br.: Koorzang. 2.40 Gram.
3.00 Eng. L.P.t David Java en orkest. 3.30
lack Nathan en orkest. 4.00 NWDR: Kinder-
gymnastiek. 4 30 Eng. H.S.; Gram. 5.00 Koot-
wi»k: Batavia. 6.00 Voor de soldaten. 6.30 VI.
B»Voor de soldaten. 7.30 Eng. L.P.: „Round
the Halls". 8.00 „Take it from here" 8.30
,,The Green Pastures", hoorspel. Muziek V. b.
hal. Jonhson koor, 10.15 „Topic for to-night"
\0.20 Old Time Dance Orchestra. 11.00
Voordracht. 11,15 „When day is done".