Stad en Omgeving.
Cabaretier misbruikte zijn handen
Wrak van
nabij Oui
Buurtvereniging
„Bloem wijk"
AGENDA
Wereldspaardag
Speedway-team onder
vond grensmoeiiijkheden
Oude straatnamen
Er is geen mysterie van de dood
Lezing voor Alkmaarse
Blavatsky-loge
Wiener Sangerknaben
Geer» hoop n
Vervolg Sfradsns
Instituut ging naar
Schiphol
DINSDAG 25 OCTOBER 1949
„Is u Hendrik B. en woont u in Alk
maar?", wilde de politierechter, mr. J.
N. Alblas, van de verdachte, die zich
later als cabaretier ontpopte, weten.
„Inderdaad edelachtbare".
„En u ontkent dat u op 23 Juli G. T.
heeft mishandeld?"
Nee edelachtbare".
„Mooi, dan kunnen wij zaken doen",
zei de politierechter en gaf het woord
tan de officier van justitie mr. A. H.
Bolsteijn, die verdachte mishandeling
ten laste legde.
Tegen de politie had Hendrik ont
kend klappen te hebben uitgedeeld. Hij
gaf het nu volmondig toe en vertelde
ook wat de oorzaak was. De man die
de klappen had ontvangen, had hem
meerdere malen voor viezerik en een
nog viezer iets uitgescholden. Iedere
man zou daardoor op zijn tenen zijn
getrapt en ook Hendrik had het niet
kunnen verkroppen. Eigen rechter spe
len kan een opgekropt gemoed wel eens
lucht geven maar vaak wordt het dan
een dure geschiedenis. Dat kwam Hen
drik aan de weet die nu dertig gulden
in 's Rijksschatkist moet storten of vijf
tien dagen in een minder geriefelijk
pension mag verblijven.
Een onaangename geur.
Hermina J. vond dat een van haar
kamergenoten, waarmee zij te Bergen
in pension was, een onaangename geur
verspreidde. Uit betrouwbare bron had
ZÜ vernomen dat die geur verband
hield met een ziekte, die na de oorlog
ontstellend is toegenomen en veroor
zaakt wordt door de spirochaeta pal
lida bacterie. Zoals gebruikelijk in een
pension ging dit verhaal vermoedelijk
enigszins anders geformuleerd, van
mond tot mond. Ook de directeur van
het pension kwam het ter ore.- Deze
verzocht het betreffende meisje zich te
laten onderzoeken. Zij kwam van de
dokter met een briefje waaruit men
kon lezen dat zij zo gezond was als een
vis. Het gezonde (bak)visje voelde zich
echter in haar eer aangetast en diende
een aanklacht in tegen Hermina, wier
bron blijkbaar niet zo erg betrouwbaar
was.
Hermina verweerde zich door te
Huisvredebreuk
De Alkmaarder S. J. T., die tien jaar
gescheiden van tafel en bed van zijn
vrouw geleefd heeft, nam onverwachts
het besluit naar de woning van zijn
vrouw te Haarlem te gaan. Hij wilde
over een echtscheiding spreken. In-
plaats dat hij zijn verlaten vrouw schrif
telijk van zijn aanstaand bezoek op de
hoogte stelde, stapte hij plots tot grote
ontsteltenis van de vrouw haar woon
kamer binnen en ging ongevraagd zit
ten alsof hij thuis was. Noch het ver
zoek van de overrompelde vrouw om
de woning te verlaten, noch het ver
maan van een inmiddels ingeroepen
politieagent kon de halsstarrige er toe
brengen heen te gaan. Het handelend
ingrijpen van de sterke arm heeft een
eind aan de vreemde situatie gemaakt.
De zaak werd bij verstek voor de
Haarlemse politierechter behandeld.
Verdachte, die huisvredebreuk ten
laste werd gelegd, was niet versche
nen. Conform de eis werd hij tot f 25
subs, vijftien dagen veroordeeld.
Kinderen uit Oostenrijk
In de wachtkamer derde klasse van
het Alkmaarse station waren gister
middag een twaalftal pleegmoeders
samengekomen. Ze waren een beetje
druk en een beetje zenuwachtig, want
op hetzelfde moment zou het ge
zin van elk dier moeders met een
nieuw lid zij het dan een tijdelijk
worden uitgebreid. Zij hadden zich
n.l. opgegeven aan de vereniging „Hu-
manAtas" ten einde gedurende drie
maanden een Oostenrijks kind tot
zich te nemen. Een daad, die zeker
grote waardering verdient. Ze hadden
een papier in de hand en daarop stond
de naam van het nieuwe kind: Erika
Otto, Franz, Karl.... Verder wisten
ze nog nietsTot de trein van 14.22
uur was binnengerold en „ze" even
later gepakt en gezakt met hun bege
leidsters de wachtkamer binnen kwa
men. Twaalf meisjes en jongens, kin
deren iets ouder dan tien jaar, die de
grote reis uit Llnz, Klagenfurt, Pölzen
of Wenen naar het nu kille, winderige
Noord-Holland maakten, waar zij
warmkloppende harten zullen vinden.
Harten van mensen, die een klein
steentje willen bijdragen ter verzach
ting van de ellende ook door mensen
aangericht. Wat onwennig stonden ze
daar bij elkaar in die wachtkamer,
waar de geuren van koffie en warme
croquetten zich vermengden tot een
vreemd aroma. Een jongen met don
kere glanzende ogen, een zwart petje
op, een lange loden jas aan en een
paar wat te grote schoenen: Otto. Een
meisje, ook met het wat donkere mid-
den-Europese uiterlijk, maar met hoog
blond haar, sjorrend aan haar rugzak
die steeds naar één kant weggleed
Erika. Eén voor één werd hun naam
afgeroepen en stuk voor stuk stonden
ze dan tegenover hun nieuwe moeder
die ze wat aanhaalde en voor het eerst
de vreemde naam noemde. Wat dach
ten die kinderen op dat ogenblik? Wa
ren hun gedachten bij hun eigen moe
der, die rondscharrelt in een kamer
waar nooit het daglicht doordringt,
omdat ze Se éne kamer voor liet
moest nemen, nu het eigen huis nog
steeds in puin ligt? Dachten ze op dat
moment aan het broertje, dat thuis
moest blijven? Och, die ogenblikkeu
duren niet zo lang. Een andere wereld
zal al hun aandacht opeisen. Zij zullen
vriendschap vinden en in het jonge
gemoed zal iets gezaaid worden van
jdie hartelijkheid en die liefde, die
aangewakkerd in millioenen harten
alleen in staat zal zijn het boze in
deze wereld te overwinnen.
zeggen dat zij alleen maar had willen
waarschuwen en nooit de bedoeling had
gehad om haar kamergenote te kren
ken. De politierechter trok dat in twij
fel waarop Hermina verzuchtte dat
het een kwestie van geloven was.
„Ja juffrouw, en u kunt mij het ge
loof niet geven" zei de politierechter.
Ook de officier bleek hier niet gevoelig
voor want hij eiste tegen Hermina
f 40 subsidair 25 dagen. Officier en
rechter waren het t.a.v. de strafmaat
volkomen eens.
Tot een op de laatste plaats bezette
zaal van het „Wapen van Heemskerk"
richtte de voorzitter van de Buurt
vereniging „Bloemwijk", de heer J.
Jonker, Zaterdagavond zijn openings
woord, ter gelegenheid van haar jaar
lijkse toneelavond. De heer Jonker
wees er op, dat het bestuur geen ge
makkelijke taak heeft door steeds te
moeten zoeken naar wat de leden kan
boeien. Vooral omdat het ledental
steeds groter wordt en daartoe nu ook
al de bewoners van de Van der Wou
destraat en Rozenstraat behoren.
De gezellige, we zouden haast spre
ken van feestelijke stemming, welke
de Bloemwijkbewoners mee van huis
hadden genomen, liet niet na, indruk
te maken op de leden van de Toneel
groep ,,'t Voetlicht", die onder haar
bekwame regisseur Jan Huygen de
aanwezigen met het blijspel „Het
Hoedje van Marius" een prettige
avond wilde bezorgen.
En met succes. Reeds bij de indivi
duele voorstelling van de medespelen
den aan het publiek, hetgeen geschied
de onder het uitspreken van een
clausje uit de tekst, kwam het contact
met de zaal tot stand, wat voor de spe
lers een reden te meer was, om hun
beste beentje voor te zetten.
De verwikkelingen in huize Kwint,
met alle ups en downs daaraan ver
bonden, brachten de aanwezigen van
de ene lachbui in de andere, waarbij
vooral de hoedjes- en borrelscène in
II veel succes oogstten. De gedegen
rolkennis, het vlotte en zo aantrexke-
lijke, ongedwongen spel van de acteurs
en de mimiek, welk zij, stuk voor
stuk, over het voetlicht brachten, ont
vingen dan ook ruimschoots beloning
in een spontaan applaus na elk be
drijf, hetwelk na ni uitgroeide tot een
ware ovatie. De welverzorgde grime
zowel als de decoratie en meubilering,
waarvoor de firma's Bijleveld (Laat en
Eecen (Schoutenstraat) hun meubilair
ter beschikking hadden gesteld, deel
den in dit succes.
Het echtpaar Kwint wera vertolkt
door de heer Pieters en mevrouw Mo
lenaar. Op hun spel viel niets aan te
merken. Als grootmoeder gaf me
vrouw NarolBas een charmante ver
schijning en de twee zoons, vertolkt
door Bob Verhagen en A. B. Narold
Jr. waren in een woord prima. De
heer Molenaar gaf een uitstekende
vertolking van de hoofdpersoon van
het stuk, Marius, mevrouw Pieters
Schut bracht Marius' vrouw en haar
spel werd tot een creatie op zichzelf.
Ook de kleinere rollen, vertolkt door
K. Schot, mevr. E. HuygenSchrijver
en mevr. G. BalderVennik, werden
tot een groot succes. Jan Huygen heeft
met de regie van dit blijspel een
grote hoogte weten te bereiken en de
talloze aanwezigen hebben dan ook
onverbloemd blijk gegeven van hun
enthousiasme. De heer Jonker maakte
zich in een dankwoord tot tolk van
alle aanwezigen.
Een gezellig bal hield de Bloemwij-
kers nog tot zeer laat in de avond bij
een.
Na enige hartelijke woorden van
dank en hulde voor het gebodene gaf
de voorzitter, de heer Jonker de lei
ding van het programma over aan
„The Instrumental Kings" o-l-V. Theo
Sombroek, die het geanimeerde bal
voor hun rekening namen.
Het was diep in de nacht, toen de
Bioemwijkers huiswaarts togen, hier
bij niet nalatend, het bestuur hun
dank over te brengen voor deze zeer
gezellige, geslaagde toneelavond.
Burgerlijke Stand
Geboren: Elisabeth M., dochter van A.
J. A. Hoogeveen en W. C. van Heugten.
Marga G., dochter van A. Sijperda en T. M.
Groet. Emilie, dochter van P. Jacobi en
C. de Rijk. Gerda C., dochter van P. Gootjes
L. Kamp. Petrus Th. J., zoon van J. A.
loornent en W. J. Kaandorp. Gerardus J.
M., zoon van G. J. Vreeker en J. A. M. Jans
sen. Gerrit, zoon van J. van 't Veen en J.
Paarlberg. Hendrikus, zoon van J. Compas
er A. Blokker.
Getrouwd: Herman J. B. Hoek en Hen-
drika P. Visser.
Overleden: Dieuwertje Plomper, 65
jaar, gehuwd met J. Metz. Joannes C. Koe
kenbier, 71 jaar, weduwnaar van A. C. van
Weerdenburg. Maartje Noordeman, 80 jaar,
weduwe van A. Winkelman. IJtje Buma,
63 jaar, gehuwd met Ph. J. Gijzelaar. Mar-
garetha M. Zentveld, 69 jaar, gehuwd met J.
Hoekmeijer.
Volksuniversiteit
Voor de V.U. zal prof. dr. M. G. Rut
ten uit Amsterdam op de Woensdag
avonden 2, 9 en 16 November in het
Murmellius Gymnasium een belang
rijke geologische cursus geven met als
titel „Verdwenen Werelden".
Prof. Rutten zal achtereenvolgens
spreken over Noordwest Europa tijdens
de ijstijd, de dierenwereld van de Bo
ven Jura uit de lithografische steen
van Solnhofen en de laatste avond
over de planten- en dierenwereld van
de Zuidlimburgse steenkoolformatie.
(Ontleend Aan onze Advertentie-Rubriek)
DINSDAG
Harmonie Theater, 8 uur: De rat (18
jaar); Victoria Theater, 8 uur: Nattig
heid (tot 14 jaar onder geleide); Cine
ma Americain, 8 uur: 't Zal je niet ge
beuren (tot 14 jaar onder geleide).
Gulden Vlies, 8 uur: Het Rotter
dams Toneel met „Westenwind".
WOENSDAG
Bioscopen als Dinsdag. Aanvang der
voorstellingen 2.30 en 8 uur.
De Nutsspaarbank alhier verzoekt
ons opname van het volgende:
31 October a.s. is het 25 jaar gele
den, dat het eerste internationale
spaarbank-congres te Milaan zijn
werkzaamheden beëindigde. Tot die
werkzaamheden behoorde o.a. de op
richting van een Internationaal Insti
tuut voor het Spaarwezen, dat zijn
zetel na de oorlog naar Amsterdam
verplaatste.
Aan het einde van het congres werd
op voorstel van een der deelnemers
bij acclamatie besloten, die laatste
congresdag, de 31 October, tot We
reldspaardag uit te roepen. Waarom?
Om de hele mensheid een aanleiding
te geven, zich ten minste eenmaal in
het jaar te bezinnen op de waarde
van het sparen. Sparen! Kunnen wij
er niet beter over zwijgen? Het „kli
maat" is immers niet gunstig voor
sparen? Het zij zo, maar de atmosfeer
is ook wel eens niet gunstig om te
ademen en toch ademen wij. We moe
ten immers wel. Zo is sparen voor
verreweg de meeste mehsen de enige
manier om kleding, schoeisel, brand
stoffen enz. te kopen. De enige ma
nier? Nu ja, er is ook nog de afbeta
ling. Maar is afbetaling dan geen spa
ren? Het is sparen achteraf en in een
heel wat ongunstiger „klimaat".
In de bijna anderhalve eeuw van
spaarbank-werkzaamheid in West-
Europa en in Nederland is er natuur
lijk nogal eens wisseling in het „kli
maat" geweest, maar de spaarbanken
hebben zich daardoor nimmer laten
afbrengen van hun doelstelling: het
aankweken van de spaarzin ter bevor
dering van de volkswelvaart. Wat is
welvaart? Welvaart is volgens een
bekend Engels econoom „a state of
mind", een gemoedstoestand. In ver
band met de spaargedachte gezien,
heeft deze uitspraak zeker een diepe zin.
Het gezin, dat zich na 'n lange tijd van
moeizaam sparen een radiotoestel ver
werft, geniet van de programma's,
maar ook op een heel bijzondere wijze
van het bezit op zichzelf, waarvan het
een diepe voldoening, een welvaarts-
gevoel ondervindt. Ja, zelfs het bezit
alleen al van een bescheiden spaar
duitje op het spaarbankboekje is voor
velen op zichzelf reeds een bron van
voldoening.
Daarom is het goed, dat de spaar
banken voortgaan, bij jong en oud
deze spaarzin in stand te houden ép
hun beproefde manier, d.w.z. los van
commerciële of politieke oogmerken.
Daarom mogen bij alle polemiek over
het sociaal en economisch beleid, de
grote psychologische waarden van het
sparen niet lichtvaardig worden ge
schaad. En daarom is het goed, ook de
25e verjaardag van de Wereldspaardag
niet stilzwijgend voorbij te laten gaan.
Ex-gevangenbewaarder
veroordeeld
De ex-gevangenbewaker, A. K., die
terecht gestaan heeft omdat hij tabak
in de gevangenis ten bate van de ge
vangenen gesmokkeld zou hebben, is
heden door de arrondissementsrecht
bank tot 3 maanden gevangenisstraf
veroordeeld.
Nationaal kampioenschap
hoofdklasse klein libre
Uit de voorwedstrijden hebben zich
voor het nationaal kampioenschap
hoofdklasse klein biljart libre, dat van
24 tot en met 27 November a-S. te
Apeldoorn zal worden gespeeld, o.a. ge
klasseerd: C. Boendermaker te Bergen,
J. Smit te Alkmaar en S. Sprenkeling
te Schagen.
De laatste dagen gingen door Alk
maar en omgeving de wildste geruchten
over de twee Speedway-cracks Tinus
Metzelaar en Dick de Geus, die na hun
wedstrijden te Warschau aan de Duits-
Poolse grens door de Russen zouden
worden verhinderd naar Nederland te
rug te keren.
Zoals dat bij geruchten te doen ge
bruikelijk is, werd de zaak weer sterk
overdreven. Omtrent de ware toedracht
vernamen wij gisteren uit de mond van
de Nederlandse Speedway-kampioen
1949, Tinus Metzelaar het volgende. Na
dat het Nederlandse team een hartelijke
ontvangst in Polen was bereid en de
coureurs in Warschau successen hadden
geoogst, vertrok men naar Breslau. Ook
daar hebben duizenden de Nederlanders
zien rijden. Een wedstrijd werd verlo
ren, de andere gewonnen. De Polen
wensten daarop de Nederlanders te en
gageren voor een beslissende rit. Er
werd veel geld geboden, doch in ver
band met het reisschema moesten onze
landgenoten dit verleidelijke aanbod
afwijzen. Daarop vertrokken vier man
onder leiding van Dick de Geus naar
Krodenz en het andere kwartet onder
captain Metzelaar naar Kattowice. In
Krodenz werd De Geus tweede en ook
in Kattowic viel Metzelaar een tweede
prijs achter de Poolse ster Smoczyk
ten deel. Hiermede was de Poolse tour-
née van het speedway-team ten einde
en kwamen de moeilijkheden. In Poznan
op de nieuwe grens tussen Polen en
Duitsland ondervond men moeilijkheden
met de passen Zelfs werd het reisgezel
schap medegedeeld, dat men niet de
Russische zone mocht passeren en via
Tsjechoslowakije zou moeten terugke.
ren. Toen hiertegen geen bezwaar be
stond, bleek een andere Russische in
stantie alsnog bereid de Nederlanders
doorgang te verlenen. Ondertussen wa
ren met dit geharrewar enige dagen ver
streken. Het ontbrak onze landgenoten
evenwel aan niets. Poolse motor-officials
bleken in hun nabijheid en in het uit
stekende hotel, waarin de motorrijders
Werden ondergebracht, had men on
danks de moeilijkheden met de passen
toch prettige dagen. Vrijdag ontving
de reisleider de nodige papieren en
keerde het team in een non-stoprit naar
Nederland terug.
Een lezer vraagt ons naar de beteke
nis van een drietal oude straatnamen
in onze gemeente, n.l. Fnidsen, Payglop
en Ritsevoort.
Laten wij beginnen met te zeggen, dat
de oorsprong van deze namen niet ge
heel vaststaat en dat de verklaring van
deze namen hoofdzakelijk op gissingen
berust. Vrij zeker is de naam Fnidsen
afgeleid van „Veneetse". Men heeft
hier trouwens lange tijd het Veneetse
eiland gekend. Een en ander was. waar
schijnlijk veroorzaakt doordat het hier
een zeer waterrijk stadsgedeelte was,
dat herinneringen aan Venetie opriep.
In onze omgeving Is de naam Fnidsen
trouwens niet onbekend. In Heiloo
sprak men van het Achter-Fnidsen, dat
later de naam Dominé's-laantje heeft
gekregen.
Wat het Payglop betreft, wordt de
verklaring moeilijker. Glop is steeg,
maar het Pay is niet gemakkelijk te
verklaren. Men heeft dit straatje wel
eens het oude Papenglop genoemd, maar
er zijn geen aanwijzingen ook niet
wat de ligging der kerken betreft dat
dit een speciaal straatje voor de Papen
destijds R.K. geestelijken geweest
is. Men veronderstelt dat het eerder
verband kan houden met Paadjeglop.
Paadje was in de 16e eeuw het middel-
Nederlandse woord voor page. De aan
wezigheid in onze stad van een Ridder
straat maakt dat er hier ook een Page
straat geweest is.
Wat het Ritsevoort betreft is het laat
ste deel van het woord het best te ver
klaren. De naam Voort komt ook in
andere plaatsen voor, vaak veranderd
in Voert. Een voert is een weg, die over
hoge grond door laag gelegen land
loopt. Ritse kan een eigen naam zijn
geweest. Deze naam is althans in Alk
maar voorgekomen.
Tenslotte berust deze naamsverkla
ring hoofdzakelijk op vermoedens, want
zoals gezegd met zekerheid is
daarover weinig te vertellen.
Und es ist das ewig Eine,
Das sich vielfach offenbart;
Klein das Grosze, grosz das Kleine,
Alles nach der eig'nen Art.
Deze strofe, genomen uit de inleiding
die Goethe schreef bij zijn gedicht over
de metamorphose der planten zou men
gevoeglijk het thema kunnen noemen
waarop de lezing, die gisteravond in
Valks Lunchroom over het mysterie van
de dood werd gehouden, was gebaseerd.
De heer de Jong uit Amsterdam, die
deze voordracht voor de leden van de
Alkmaarse Blavatsky-loge van de Ned.
Theosofische Vereniging en andere be
langstellenden hield, sprak namelijk
vooral over het leven. Omdat volgens
hem voor een goed begrip van het ver
schijnsel, dat we „dood" plegen te noe
men een bewust beleven van het eeuwig
in alle stof werkende leven onmisbaar
is. Heeft de mens eenmaal deze grote
kosmische levenswerkelijkheid ervaren,
dan zal hem blijken, dat de dood
slechts een overgaan is; een overgaan
van het leven in andere vorm.
„Deze ervaring kan ieder mens, die
daartoe een vaste wil bezit en die be
reid is ook die organen in zichzelf tot
ontwikkeling te brengen, die hem tot
bovenzintuigelijke waarneming in staat
stellen deelachtig worden", aldus spr.
De ervaringen, die de heer de Jong
opdeed en zijn persoonlijke interpretatie
daarvan, gaf hij gisteravond weer, ten
einde zijn toehoorders „wakker te
schudden". Deze ervaringen kwamen
in hoofdzaak hierop neer:
Leven is eeuwig, zonder einde en dus
zonder begin, want een eeuwigheid
naar één kant is absurd. Het kan zich
slechts in de stof openbaren, zodat ook
de stof, in de ruimste zin genomen,
eeuwig is. Wat nu de mens met zijn
zintuigen en ook bovenzinnelijk waar
neemt, zijn slechts de steeds wisselen
de vormen waarin het leven, het eeuwi
ge „worden", zich kenbaar maakt. Het
universum waarin dit proces zich af
speelt is al-omvattend, er gaat niets,
geen sprankje leven en geen stukje
stof uit verloren. Er is in dit universum
geen middelpunt of ander vast punt.
Er is geen hemel en geen hel, die zijn
op het Concilie van Nicea door de mens
ontworpen. Hemel en hel bestaan slechts
in onszelf als „state of mind", als tij
delijke innerlijke toestand. Dit le
ven en dit heelal behoeven geen recht
vaardiging; er is slechts de grote wet
van oorzaak en gevolg die in zichzelve
rechtvaardiging en oorzaak is.
Wat de mens, die zelf ook „leven in
de stof" is en daardoor aan de gehele
kosmos deel heeft in dit altijd voort
durende nimmer rustende proces kan
bereiken is een evenwicht waarin hij
in harmonie is met het oneindige. De
mens kan dit bereiken door zijn bewust
zijn inplaats van op de steeds wisselen
de vorm op het leven zelf te richten
Een mens die aldus handelt, zal erva
ren, dat er geen mysteriën zijn. Ook
de dood is geen mysterie het is slechts
een overgangsphase, zoals ijs smelt tot
water en water overgaat tot damp.
Een levendige dicussie naar aanlei
ding van deze ervaringen toonde aan,
dat de heer de Jong zijn doel: „het wak
ker schudden" met dit betoog bij velen
van zijn toehoorders had bereikt.
Voor dit wereldvermaarde jongens
koor onder leiding van Peter Laco-
vich was in het Gulden Vlies een zéér
goede belangstelling. Men weet reeds
te voren wat men bij het optreden van
dit ensemble in muzikaal opzicht zal
ervaren. Twee factoren n.l. klank
schoonheid en techniek. Innerlijke be
wogenheid mag men van de jeugd nog
niet verwachten, zodat alleen overblijft
de bewondering voor wat bekwame
leiding in technisch opzicht weet te
bereiken.
Zo hoorden we de geestelijke liede
ren van Vittoria, Ingegnei en het
„Ave Verum" van Mozart perfect vol
gens de structuur van de partituur. Dat
de inhoud van deze werken boven het
bevattingsvermogen van de jeugdige
executanten ging, behoeft geen betoog.
Na een terzet uit de opera „Zauber-
flöte" van Mozart en 'n duet van Men
delssohn volgde „De bruiloft bij lamp
licht", komische opera van Jacques
Offenbach. We hadden zo het vermoe
den dat de beroemde verloving onder
de lantaarn, werd gereduceerd tot een
simpel zangspel. Maar hoe dan ook, het
werd door de jeugdige executanten
zeer aardig geserveerd. De regie was
zwak maar de koorzang domineerde.
Het succes bij de luisteraars was groot.
Na de pauze trad het koor weer op het
podium met enkele wereldlijke liede
ren van Fuchs en volksliederen. Juist
in dit programmadeel bleken de San
gerknaben op hun best te zijn. Ze be
grepen hier de tekst en daarom was
hier iets dat de waarlijke kunst nabij
kwam.
De Weense wals en de Sangerknaben
zijn nu eenmaal onafscheidelijk, zodat
dit een begrijpelijk besluit van het
programma was. Geweldig applaus en
toegiften bleven niet achterwege. Zo
blijft de grote massa geboeid in de
ban van artistieke dressuur, maar de
muzikale fijnproevers zullen toch voor
hun ideale behoeften wel iets hebben
gemist. Ms.
Denemarken, het land waar
veel en goed gegeten wordt
„Men zegt wel dat de Nederlanders
gastvrij zijn, maar de Denen zijn gast
vrij in overtreffende trap. Het zijn
beste, gezellige mensen", zo zeide de
heer Kees Hana gisteravond tijdens
zijn, in het Westerlicht gehouden, le
zing voor de Volksuniversiteit. Spre
ker zeide van mening te zijn dat de
Deense taal zeer lastig te leren is, daar
de woorden maar half worden uitge
sproken. Degenen, die plat Gronings
spreken, kunnen zich echter wel ver
staanbaar maken. De heer Hana, die
reeds vele trektochten gemaakt heeft,
vertelde hoe men in Nederland toe
stemming van alle mogelijke instan
ties nodig heeft eer men een tent mag
neerzetten. In het kleine Skandinavh
sche land daarentegen behoeft men
niemand toestemming te vragen om te
kamperen.
Buiten hun gastvrijheid hebben de
Denen nog een kenmerkende eigen
schap: ze houden van veel en lekker
eten en dat is ze wel aan te zien.
De heer Hana maakte in 1939 een
tocht door het Deense land. Daar hij
overhaast weer naar Nederland moest
terugkeren, kon hij slechts de helft
van zijn tocht volbrengen. De filmop
namen die hij maakte en die hij gis
teravond ter illustratie van zijn lezing
vertoonde, gaven dan ook slechts een
beeld van de eilanden Laaland-Fal
ster. Möen, Seeland en op het vaste
land van het oude plaatsje Aarhus. De
vele belangstellenden die de rede van
de heer Hana volgden, kregen een
goed beeld van de structuur van de
Deense stranden. Daar geven krijt
rotsen in plaats van een glooiend, zan
dig strand met daarachter de duinen,
de toon aan. Waar wel een strand is,
is het smal en bezaaid met steentjes
en zwerfblokken. Ook op het type
van de boerderii. welke bouw zoveel
verschilt van de boerderij in ons land,
wees de heer Hana zijn toehoorders.
Nadat nog een blik was geworpen
op de beroemde twaalfde eeuwse
kathedraal te Roskilde, vertoefden de
leden van de Volksuniversiteit in ge
dachten enige tijd met Kees Hana in
Kopenhagen. Veel bewondering wek
ten de lichtbeelden van de in orgel
stijl gebouwde Grundtvigskirken, het
standbeeld van den lille Havfrue (de
kleine zeemeermin uit de sprookjes
van Andersen) en het tot museum in
gerichte Frederiksborg Slot. De heer
Hana besloot zijn interessante lezing
met enige beelden uit het aloude stad
je Aarhus.
Namens het bestuur van de Volks
universiteit dankte de heer R. Veen-
dorp voor het gebodene.
De Alkmaarse politie-
elftallen
Het elftal van de Alkmaarse Ge
meentepolitie weert zich goed in de
nieuwe omgeving. Met drie punten uit
drie wedstrijden wordt op het ogen
blik de derde plaats ingenomen, met
evenveel verliespunten als de leider;
zoals uit onderstaand standje blijkt:
Zaandam 413058 7
Haarlem 4 12 14 6—8
Alkmaar 3 1113 54
Amsterdam 3 1113 65
Velsen 10 10 1 2—2
SVKMA 1 0 0 1 0 4—5
Ook het elftal van de Rijkspolitie
doet het goed en het is niet onwaar
schijnlijk dat het wederom een goede
kans op een van de eerste plaatsen
maakt. Met slechts één verliesnunt
meer dan Den Helder heeft de R. P
nog serieuze kansen voor de titel. De
stand is hier:
Den Helder 5 4 1 0 9 142
Purmerend 5 13 15 1914
Alkmaar R. P. 3 2 0 1 4 133
Beverwijk 4 12 14 911
Haarlem 2 3 0 1 2 1 88
RTWA 4 0 13 1 5—25
LERAAR BENOEMD
Bij Kon. Besluit is benoemd tot
leraar in vaste dienst in een volledige
betrekking aan de R.H.B.S. te Alk
maar de heer .J T. Distelbrink te
Heemstede.
Spaarbank-kalender
We naderen bijna ongemerkt
weer de laatste dag van het jaar
diverse actieve organisaties hebben
met vooruitziende blik reeds een ka.
lender voor 1950 doen verschijnen
Daartoe behoort de Spaarbank,
kalender, welke ons door de Nuts!
spaarbank is toegezonden, een betref
kelijk kleine maar met grote zorg uit!
gevoerde kalender, welke reproductie!
brengt van een 4-tal meesterwerken
van beroemde 17 eeuwse schilders. Al.
lereerst een reproductie van het schil,
derij van Jan Steen „Soo gewonnen
soo verteert"; uit de collectie van de
heer D. G. van Beuningen uit Rotter,
dam, verder De Spinster van Nicolau I
Maes, Binnenhuis van Pieter de Hc
en het Sint Nicolaasfeest van Jji
Steen, de laatste drie werken uit ht|
Rijksmuseum in Amsterdam.
De bekende schrijfster Marie Schrait-1
geeft op de achterzijde van elk blad
bijzonderheden van deze meesterwet.
ken.
Federatie Alkmaar van de
Bond v. Staatspensionnerin;
Zondag had in Kinheim de najaars-1
vergadering plaats van bovengenoet». I
de federatie. De voorzitter, de heel
A. Greeuw uit Heiloo, opende de vet-1
gadering en wierp een terugblik op 't I
afgelopen seizoen. Hij besprak de ge-1
slaagde vergadering in Haarlem en Ir,
Amsterdam en memoreerde die met
de afd. Noord-Holland van de platte,
landsvrouwen, Woensdag in Alkmaat I
gehouden, waaruit bleek, dat allerwege I
de belangstelling voor de bond en 't I
doel, dat zij beoogt: „een premievri'
staatspensioen", groeiende is.
De secretaris, de heer IJ. Beintema, I
bracht verslag uit over de gevoerd»
propaganda. Bij de bespreking van de I
winterpropaganda werd besloten, dat I
de afdelingen in hun eigen gemeent» I
contact zullen opnemen met verenigin-1
gen, die met het doel sympathiseren, I
Deze verenigingen kunnen begunstig.)
ster van de afdeling worden voor een)
bedrag van 2.50 tot 25.per jaar.
Verder besloot de vergadering, dat I
iedere afdeling deze winter één of meer
propagandavergaderingen zal houden
met spreker, zang of muziek, toneel-
of filmvoorstellingen. Tevens werd
besloten om in de gemeenten te in
formeren naar diegene, die voor de
Noodwet Drees in aanmerking komen
en dezen te verzoeken lid van de bond
te worden, temeer daar in 1950 deze
regeling afloopt en een krachtige ac
tie gevoerd moet worden om de reeds
bevoordeelden het geld te laten be
houden. Het bleek, dat verschillends
afdeling al bezig waren met de wer
ving van nieuwe leden. Met een op
wekking deze winter met kracht pro
paganda te voeren, sloot de voorzitter
deze goed geslaagde vergadering.
Alkmaarder vond patent
mannequin uit
Nederland heeft zijn uitvinders,
doch lang niet iedere stad kan zich er
op beroepen iemand in haar veste te
hebben die door een geheel nieuwe
vondst de aandacht op zich gevestigd
heeft. Het doet ons daarom genoegen
te kunnen melden, dat het een Alk-
maarder is, die nu met een zogenaam
de patent-mannequin voor de dag is
gekomen. Dit eenvoudige instrument
voldoet zo goed, dat de maker er van,
de heer W. L. Verburg, die chef-eta
leur is bij de firma Snoek-De Gier,
reeds octrooi heeft aangevraagd. De
heer Verburg is niet alleen etaleur,
doch tevens chef van het personeel.
Het gevolg hiervan is, dat hij van tijd
tot tijd ook in de winkel helpt. Het
viel hem steeds op, dat, als de adspi-
rant-verkoopster, gelokt door het mo
del in de etalage de winkel binnen
trad, de verkoopster de confectie-
jurken niet kon tonen zoals zij dat
zou willen. Men kan niet ieder ogen
blik een etalagepop aankleden om het
effect van de jurk te tonen en als men
de japon op de toonbank legt of ze in
de hoogte houdt, krijgt men geen goe
de voorstelling van het model.
De heer Verburg, die in zijn twee
ledige functie dit gemis goed voelde,
ging aan het experimenteren en na
veel zoeken slaagde hij er in een zeer
eenvoudig model te maken, dat aan
alle gestelde eisen voldeed. Het is een
zogenaamd torso model geworden, dat
de naam van patent-mannequin kreeg.
Het bestaat uit een standaard waarop
een buis is gedemonteerd die de vorm
van een romp heeft. De verkoopster
hoeft de jurk nu maar tegen het mo
del te houden en het effect is volko
men. „Het is zo simpel, meneer, en het
resultaat is zo denderend goed" zei de
heer Verburg tegen ons en wij kun
nen die woorden volkomen beamen.
Modernisering
Juwelierswinkel
De Juwelierszaak van de Firma
Stadegaard op de Laat, die binnen
kort zestig jaar bestaat, heeft een al
gehele modernisering en uitbreiding
ondergaan. Vroeger werden alleen
goud- en zilverwerken verkocht; op
het ogenblik ziet men allerlei soorten
klokken en horloges in de winkel
uitgestald. Aan de achterkant van de
winkel is trapsgewijs een etalage ge
maakt. waarachter de werkplaats ge
legen is. De fraaie neon-verlichting
geeft het geheel een aardig aanzien.
DIERENBESCHERMING
In de omgeving van het Centraal
Ziekenhuis zwerft een grote rode ka
ter. Ter beschikking is een middelma
tig grote hond, langharig, reu, lief ka
rakter.
Ontvangen voor het te stichten asy!
van mevr. D. uit Schoorl 1.
Adres inspecteur: C. Verwer, Baan-
straat, Alkmaar.
Bemanning doi
(Van or
r\E BEMANNING VAN E
twaalf haar urenlang nai
Staverse jol op wel zeer tri
oosten van Oudeschild, nabi
een wrakgeslagen zeiljacht
stond, dat deze mast aan he
boot aaar Den Helder terug
boord de wnd. voorzitter dei
en de hoofdinspecteur van
scheepje kenden en tot hun
Van de beide opvarenden, d
geen spoor meer te bekenr
helaas worden aangenomen,
Toen gistermiddag tegen 1
„Dorus Rijkers" voor de ti
arriveerde op de plaats, waó
etmaal tevoren zich een dr
getuigen moet hebben afge
Stet voor iemand die niet g
een warreling van water
liout te speuren, haast on
dat schipper Piet Bot en z
die half onder water drijvei
het golvengewoel hadden c
enkele tientallen meters v<5
van het douanevaartuig
dat nu voor de reddingboc
gevaren en reeds voor ank
gaan, bevond zich een licht
nauwelijks zichtbaar tusser
loze witte schuimkoppen v
ven en het blauwig groen i
ter.
De motorreddingvlet „C
die tegelijk met de „Dorus I
vertrokken, en onderweg
ken wrakhout had opgep
langszij liggen van de redd
met de kop in de golven
bleef. Schipper Bot stapte
vlet en onderzocht de driji
terwijl de commissaris van
wezen, de heer A. van L
zich met de voorzitter der
van plaatselijk bestuur de
de heer J. Middendorp, aan
de reddingboot bevond, met
een sextant peilingen nam
plaats van het wrak bepaal
Het zeil nie
Het bleek, dat het grootz
streken was geweest en nu
der water lag. Met een tor
lopend want en een staaldr
staand want was de mast
den met het wrak, dat blijk
lingen met een scheepsha
kiel op de zandbodem rus
moment, het was juist laag»
ér ongéveer twee meter
hét wrak. Hieruit meende
nen opmaken, dat de jol
strand, maar door eeta g_
overvallen, terwijl de beman
te door het z.g. „vaarwater
len" de haven van Oudesc
telken.
Zeer waarschijnlijk hebbe
Kos en Beth, na aanvankel
oog op de harde eb zoveel
Oostelijke richting te hebbf
en daarbij in het Malzwin
Enkele door het Institu
beidersontwikkeling get
operaconcerten de laatste
ven, inspireerden leden en
eens „echt" een opera
keus was gevallen op „M
terfly" van Puccini, welkt
de Amsterdamse Stad
werd gegeven. Voor de
nemers werd dit een open
velen was dit de eerste ke
met de opera. De Nederl
heeft, voor zover wij dat
oordelen, een uitstekende
gegeven van dit Japanse
listen, koor en orkest wist
te maken van dit werk
optreden van de bekeni
Greet Koeman als Mada
fly was uitstekend. Verdei
ten van de prachtige zang
Holtham. Chris Scheffer
rikaanse zee-officier Pil
treffend, o.m. aan het e:
1ste tafreel. Prachtig u
met Greet Koeman. Jo
beschikt over een prachti
was het Japanse dienstme
ki. Indrukwekkend waren
vooral in het 1ste tafere
neelverlichting was keuri
Alles liet een onvergetc
achter, 's Morgens was
sie over het vliegveld S
Het grote gezelschap
veel genoten te hebben
waarts. Eén der deelnem
tolk van het gezelschap
heer N. Majolée hartelijk
voor de perfecte organisa
mee kwam voor 1949 he
deze serie buitengewoor
slaagde trips, die de
contact brachten met
in de natuur, met de ki
vergeten met het technisc
elk gebied.
Klaverjasclub -D<
troef"
Door de klaverjasclub
troef", welke haar samenk
bij de heer P. Oud op
werden de volgende resul
1 P. OudG. Landzaat
dermanJ. Mors 5754. 3
C. Tesselaar 5036, 4 Stam
'498 punten.
F