Stad en Omgeving. Cabaretier misbruikte zijn handen Wrak van nabij Oui Buurtvereniging „Bloem wijk" AGENDA Wereldspaardag Speedway-team onder vond grensmoeiiijkheden Oude straatnamen Er is geen mysterie van de dood Lezing voor Alkmaarse Blavatsky-loge Wiener Sangerknaben Geer» hoop n Vervolg Sfradsns Instituut ging naar Schiphol DINSDAG 25 OCTOBER 1949 „Is u Hendrik B. en woont u in Alk maar?", wilde de politierechter, mr. J. N. Alblas, van de verdachte, die zich later als cabaretier ontpopte, weten. „Inderdaad edelachtbare". „En u ontkent dat u op 23 Juli G. T. heeft mishandeld?" Nee edelachtbare". „Mooi, dan kunnen wij zaken doen", zei de politierechter en gaf het woord tan de officier van justitie mr. A. H. Bolsteijn, die verdachte mishandeling ten laste legde. Tegen de politie had Hendrik ont kend klappen te hebben uitgedeeld. Hij gaf het nu volmondig toe en vertelde ook wat de oorzaak was. De man die de klappen had ontvangen, had hem meerdere malen voor viezerik en een nog viezer iets uitgescholden. Iedere man zou daardoor op zijn tenen zijn getrapt en ook Hendrik had het niet kunnen verkroppen. Eigen rechter spe len kan een opgekropt gemoed wel eens lucht geven maar vaak wordt het dan een dure geschiedenis. Dat kwam Hen drik aan de weet die nu dertig gulden in 's Rijksschatkist moet storten of vijf tien dagen in een minder geriefelijk pension mag verblijven. Een onaangename geur. Hermina J. vond dat een van haar kamergenoten, waarmee zij te Bergen in pension was, een onaangename geur verspreidde. Uit betrouwbare bron had ZÜ vernomen dat die geur verband hield met een ziekte, die na de oorlog ontstellend is toegenomen en veroor zaakt wordt door de spirochaeta pal lida bacterie. Zoals gebruikelijk in een pension ging dit verhaal vermoedelijk enigszins anders geformuleerd, van mond tot mond. Ook de directeur van het pension kwam het ter ore.- Deze verzocht het betreffende meisje zich te laten onderzoeken. Zij kwam van de dokter met een briefje waaruit men kon lezen dat zij zo gezond was als een vis. Het gezonde (bak)visje voelde zich echter in haar eer aangetast en diende een aanklacht in tegen Hermina, wier bron blijkbaar niet zo erg betrouwbaar was. Hermina verweerde zich door te Huisvredebreuk De Alkmaarder S. J. T., die tien jaar gescheiden van tafel en bed van zijn vrouw geleefd heeft, nam onverwachts het besluit naar de woning van zijn vrouw te Haarlem te gaan. Hij wilde over een echtscheiding spreken. In- plaats dat hij zijn verlaten vrouw schrif telijk van zijn aanstaand bezoek op de hoogte stelde, stapte hij plots tot grote ontsteltenis van de vrouw haar woon kamer binnen en ging ongevraagd zit ten alsof hij thuis was. Noch het ver zoek van de overrompelde vrouw om de woning te verlaten, noch het ver maan van een inmiddels ingeroepen politieagent kon de halsstarrige er toe brengen heen te gaan. Het handelend ingrijpen van de sterke arm heeft een eind aan de vreemde situatie gemaakt. De zaak werd bij verstek voor de Haarlemse politierechter behandeld. Verdachte, die huisvredebreuk ten laste werd gelegd, was niet versche nen. Conform de eis werd hij tot f 25 subs, vijftien dagen veroordeeld. Kinderen uit Oostenrijk In de wachtkamer derde klasse van het Alkmaarse station waren gister middag een twaalftal pleegmoeders samengekomen. Ze waren een beetje druk en een beetje zenuwachtig, want op hetzelfde moment zou het ge zin van elk dier moeders met een nieuw lid zij het dan een tijdelijk worden uitgebreid. Zij hadden zich n.l. opgegeven aan de vereniging „Hu- manAtas" ten einde gedurende drie maanden een Oostenrijks kind tot zich te nemen. Een daad, die zeker grote waardering verdient. Ze hadden een papier in de hand en daarop stond de naam van het nieuwe kind: Erika Otto, Franz, Karl.... Verder wisten ze nog nietsTot de trein van 14.22 uur was binnengerold en „ze" even later gepakt en gezakt met hun bege leidsters de wachtkamer binnen kwa men. Twaalf meisjes en jongens, kin deren iets ouder dan tien jaar, die de grote reis uit Llnz, Klagenfurt, Pölzen of Wenen naar het nu kille, winderige Noord-Holland maakten, waar zij warmkloppende harten zullen vinden. Harten van mensen, die een klein steentje willen bijdragen ter verzach ting van de ellende ook door mensen aangericht. Wat onwennig stonden ze daar bij elkaar in die wachtkamer, waar de geuren van koffie en warme croquetten zich vermengden tot een vreemd aroma. Een jongen met don kere glanzende ogen, een zwart petje op, een lange loden jas aan en een paar wat te grote schoenen: Otto. Een meisje, ook met het wat donkere mid- den-Europese uiterlijk, maar met hoog blond haar, sjorrend aan haar rugzak die steeds naar één kant weggleed Erika. Eén voor één werd hun naam afgeroepen en stuk voor stuk stonden ze dan tegenover hun nieuwe moeder die ze wat aanhaalde en voor het eerst de vreemde naam noemde. Wat dach ten die kinderen op dat ogenblik? Wa ren hun gedachten bij hun eigen moe der, die rondscharrelt in een kamer waar nooit het daglicht doordringt, omdat ze Se éne kamer voor liet moest nemen, nu het eigen huis nog steeds in puin ligt? Dachten ze op dat moment aan het broertje, dat thuis moest blijven? Och, die ogenblikkeu duren niet zo lang. Een andere wereld zal al hun aandacht opeisen. Zij zullen vriendschap vinden en in het jonge gemoed zal iets gezaaid worden van jdie hartelijkheid en die liefde, die aangewakkerd in millioenen harten alleen in staat zal zijn het boze in deze wereld te overwinnen. zeggen dat zij alleen maar had willen waarschuwen en nooit de bedoeling had gehad om haar kamergenote te kren ken. De politierechter trok dat in twij fel waarop Hermina verzuchtte dat het een kwestie van geloven was. „Ja juffrouw, en u kunt mij het ge loof niet geven" zei de politierechter. Ook de officier bleek hier niet gevoelig voor want hij eiste tegen Hermina f 40 subsidair 25 dagen. Officier en rechter waren het t.a.v. de strafmaat volkomen eens. Tot een op de laatste plaats bezette zaal van het „Wapen van Heemskerk" richtte de voorzitter van de Buurt vereniging „Bloemwijk", de heer J. Jonker, Zaterdagavond zijn openings woord, ter gelegenheid van haar jaar lijkse toneelavond. De heer Jonker wees er op, dat het bestuur geen ge makkelijke taak heeft door steeds te moeten zoeken naar wat de leden kan boeien. Vooral omdat het ledental steeds groter wordt en daartoe nu ook al de bewoners van de Van der Wou destraat en Rozenstraat behoren. De gezellige, we zouden haast spre ken van feestelijke stemming, welke de Bloemwijkbewoners mee van huis hadden genomen, liet niet na, indruk te maken op de leden van de Toneel groep ,,'t Voetlicht", die onder haar bekwame regisseur Jan Huygen de aanwezigen met het blijspel „Het Hoedje van Marius" een prettige avond wilde bezorgen. En met succes. Reeds bij de indivi duele voorstelling van de medespelen den aan het publiek, hetgeen geschied de onder het uitspreken van een clausje uit de tekst, kwam het contact met de zaal tot stand, wat voor de spe lers een reden te meer was, om hun beste beentje voor te zetten. De verwikkelingen in huize Kwint, met alle ups en downs daaraan ver bonden, brachten de aanwezigen van de ene lachbui in de andere, waarbij vooral de hoedjes- en borrelscène in II veel succes oogstten. De gedegen rolkennis, het vlotte en zo aantrexke- lijke, ongedwongen spel van de acteurs en de mimiek, welk zij, stuk voor stuk, over het voetlicht brachten, ont vingen dan ook ruimschoots beloning in een spontaan applaus na elk be drijf, hetwelk na ni uitgroeide tot een ware ovatie. De welverzorgde grime zowel als de decoratie en meubilering, waarvoor de firma's Bijleveld (Laat en Eecen (Schoutenstraat) hun meubilair ter beschikking hadden gesteld, deel den in dit succes. Het echtpaar Kwint wera vertolkt door de heer Pieters en mevrouw Mo lenaar. Op hun spel viel niets aan te merken. Als grootmoeder gaf me vrouw NarolBas een charmante ver schijning en de twee zoons, vertolkt door Bob Verhagen en A. B. Narold Jr. waren in een woord prima. De heer Molenaar gaf een uitstekende vertolking van de hoofdpersoon van het stuk, Marius, mevrouw Pieters Schut bracht Marius' vrouw en haar spel werd tot een creatie op zichzelf. Ook de kleinere rollen, vertolkt door K. Schot, mevr. E. HuygenSchrijver en mevr. G. BalderVennik, werden tot een groot succes. Jan Huygen heeft met de regie van dit blijspel een grote hoogte weten te bereiken en de talloze aanwezigen hebben dan ook onverbloemd blijk gegeven van hun enthousiasme. De heer Jonker maakte zich in een dankwoord tot tolk van alle aanwezigen. Een gezellig bal hield de Bloemwij- kers nog tot zeer laat in de avond bij een. Na enige hartelijke woorden van dank en hulde voor het gebodene gaf de voorzitter, de heer Jonker de lei ding van het programma over aan „The Instrumental Kings" o-l-V. Theo Sombroek, die het geanimeerde bal voor hun rekening namen. Het was diep in de nacht, toen de Bioemwijkers huiswaarts togen, hier bij niet nalatend, het bestuur hun dank over te brengen voor deze zeer gezellige, geslaagde toneelavond. Burgerlijke Stand Geboren: Elisabeth M., dochter van A. J. A. Hoogeveen en W. C. van Heugten. Marga G., dochter van A. Sijperda en T. M. Groet. Emilie, dochter van P. Jacobi en C. de Rijk. Gerda C., dochter van P. Gootjes L. Kamp. Petrus Th. J., zoon van J. A. loornent en W. J. Kaandorp. Gerardus J. M., zoon van G. J. Vreeker en J. A. M. Jans sen. Gerrit, zoon van J. van 't Veen en J. Paarlberg. Hendrikus, zoon van J. Compas er A. Blokker. Getrouwd: Herman J. B. Hoek en Hen- drika P. Visser. Overleden: Dieuwertje Plomper, 65 jaar, gehuwd met J. Metz. Joannes C. Koe kenbier, 71 jaar, weduwnaar van A. C. van Weerdenburg. Maartje Noordeman, 80 jaar, weduwe van A. Winkelman. IJtje Buma, 63 jaar, gehuwd met Ph. J. Gijzelaar. Mar- garetha M. Zentveld, 69 jaar, gehuwd met J. Hoekmeijer. Volksuniversiteit Voor de V.U. zal prof. dr. M. G. Rut ten uit Amsterdam op de Woensdag avonden 2, 9 en 16 November in het Murmellius Gymnasium een belang rijke geologische cursus geven met als titel „Verdwenen Werelden". Prof. Rutten zal achtereenvolgens spreken over Noordwest Europa tijdens de ijstijd, de dierenwereld van de Bo ven Jura uit de lithografische steen van Solnhofen en de laatste avond over de planten- en dierenwereld van de Zuidlimburgse steenkoolformatie. (Ontleend Aan onze Advertentie-Rubriek) DINSDAG Harmonie Theater, 8 uur: De rat (18 jaar); Victoria Theater, 8 uur: Nattig heid (tot 14 jaar onder geleide); Cine ma Americain, 8 uur: 't Zal je niet ge beuren (tot 14 jaar onder geleide). Gulden Vlies, 8 uur: Het Rotter dams Toneel met „Westenwind". WOENSDAG Bioscopen als Dinsdag. Aanvang der voorstellingen 2.30 en 8 uur. De Nutsspaarbank alhier verzoekt ons opname van het volgende: 31 October a.s. is het 25 jaar gele den, dat het eerste internationale spaarbank-congres te Milaan zijn werkzaamheden beëindigde. Tot die werkzaamheden behoorde o.a. de op richting van een Internationaal Insti tuut voor het Spaarwezen, dat zijn zetel na de oorlog naar Amsterdam verplaatste. Aan het einde van het congres werd op voorstel van een der deelnemers bij acclamatie besloten, die laatste congresdag, de 31 October, tot We reldspaardag uit te roepen. Waarom? Om de hele mensheid een aanleiding te geven, zich ten minste eenmaal in het jaar te bezinnen op de waarde van het sparen. Sparen! Kunnen wij er niet beter over zwijgen? Het „kli maat" is immers niet gunstig voor sparen? Het zij zo, maar de atmosfeer is ook wel eens niet gunstig om te ademen en toch ademen wij. We moe ten immers wel. Zo is sparen voor verreweg de meeste mehsen de enige manier om kleding, schoeisel, brand stoffen enz. te kopen. De enige ma nier? Nu ja, er is ook nog de afbeta ling. Maar is afbetaling dan geen spa ren? Het is sparen achteraf en in een heel wat ongunstiger „klimaat". In de bijna anderhalve eeuw van spaarbank-werkzaamheid in West- Europa en in Nederland is er natuur lijk nogal eens wisseling in het „kli maat" geweest, maar de spaarbanken hebben zich daardoor nimmer laten afbrengen van hun doelstelling: het aankweken van de spaarzin ter bevor dering van de volkswelvaart. Wat is welvaart? Welvaart is volgens een bekend Engels econoom „a state of mind", een gemoedstoestand. In ver band met de spaargedachte gezien, heeft deze uitspraak zeker een diepe zin. Het gezin, dat zich na 'n lange tijd van moeizaam sparen een radiotoestel ver werft, geniet van de programma's, maar ook op een heel bijzondere wijze van het bezit op zichzelf, waarvan het een diepe voldoening, een welvaarts- gevoel ondervindt. Ja, zelfs het bezit alleen al van een bescheiden spaar duitje op het spaarbankboekje is voor velen op zichzelf reeds een bron van voldoening. Daarom is het goed, dat de spaar banken voortgaan, bij jong en oud deze spaarzin in stand te houden ép hun beproefde manier, d.w.z. los van commerciële of politieke oogmerken. Daarom mogen bij alle polemiek over het sociaal en economisch beleid, de grote psychologische waarden van het sparen niet lichtvaardig worden ge schaad. En daarom is het goed, ook de 25e verjaardag van de Wereldspaardag niet stilzwijgend voorbij te laten gaan. Ex-gevangenbewaarder veroordeeld De ex-gevangenbewaker, A. K., die terecht gestaan heeft omdat hij tabak in de gevangenis ten bate van de ge vangenen gesmokkeld zou hebben, is heden door de arrondissementsrecht bank tot 3 maanden gevangenisstraf veroordeeld. Nationaal kampioenschap hoofdklasse klein libre Uit de voorwedstrijden hebben zich voor het nationaal kampioenschap hoofdklasse klein biljart libre, dat van 24 tot en met 27 November a-S. te Apeldoorn zal worden gespeeld, o.a. ge klasseerd: C. Boendermaker te Bergen, J. Smit te Alkmaar en S. Sprenkeling te Schagen. De laatste dagen gingen door Alk maar en omgeving de wildste geruchten over de twee Speedway-cracks Tinus Metzelaar en Dick de Geus, die na hun wedstrijden te Warschau aan de Duits- Poolse grens door de Russen zouden worden verhinderd naar Nederland te rug te keren. Zoals dat bij geruchten te doen ge bruikelijk is, werd de zaak weer sterk overdreven. Omtrent de ware toedracht vernamen wij gisteren uit de mond van de Nederlandse Speedway-kampioen 1949, Tinus Metzelaar het volgende. Na dat het Nederlandse team een hartelijke ontvangst in Polen was bereid en de coureurs in Warschau successen hadden geoogst, vertrok men naar Breslau. Ook daar hebben duizenden de Nederlanders zien rijden. Een wedstrijd werd verlo ren, de andere gewonnen. De Polen wensten daarop de Nederlanders te en gageren voor een beslissende rit. Er werd veel geld geboden, doch in ver band met het reisschema moesten onze landgenoten dit verleidelijke aanbod afwijzen. Daarop vertrokken vier man onder leiding van Dick de Geus naar Krodenz en het andere kwartet onder captain Metzelaar naar Kattowice. In Krodenz werd De Geus tweede en ook in Kattowic viel Metzelaar een tweede prijs achter de Poolse ster Smoczyk ten deel. Hiermede was de Poolse tour- née van het speedway-team ten einde en kwamen de moeilijkheden. In Poznan op de nieuwe grens tussen Polen en Duitsland ondervond men moeilijkheden met de passen Zelfs werd het reisgezel schap medegedeeld, dat men niet de Russische zone mocht passeren en via Tsjechoslowakije zou moeten terugke. ren. Toen hiertegen geen bezwaar be stond, bleek een andere Russische in stantie alsnog bereid de Nederlanders doorgang te verlenen. Ondertussen wa ren met dit geharrewar enige dagen ver streken. Het ontbrak onze landgenoten evenwel aan niets. Poolse motor-officials bleken in hun nabijheid en in het uit stekende hotel, waarin de motorrijders Werden ondergebracht, had men on danks de moeilijkheden met de passen toch prettige dagen. Vrijdag ontving de reisleider de nodige papieren en keerde het team in een non-stoprit naar Nederland terug. Een lezer vraagt ons naar de beteke nis van een drietal oude straatnamen in onze gemeente, n.l. Fnidsen, Payglop en Ritsevoort. Laten wij beginnen met te zeggen, dat de oorsprong van deze namen niet ge heel vaststaat en dat de verklaring van deze namen hoofdzakelijk op gissingen berust. Vrij zeker is de naam Fnidsen afgeleid van „Veneetse". Men heeft hier trouwens lange tijd het Veneetse eiland gekend. Een en ander was. waar schijnlijk veroorzaakt doordat het hier een zeer waterrijk stadsgedeelte was, dat herinneringen aan Venetie opriep. In onze omgeving Is de naam Fnidsen trouwens niet onbekend. In Heiloo sprak men van het Achter-Fnidsen, dat later de naam Dominé's-laantje heeft gekregen. Wat het Payglop betreft, wordt de verklaring moeilijker. Glop is steeg, maar het Pay is niet gemakkelijk te verklaren. Men heeft dit straatje wel eens het oude Papenglop genoemd, maar er zijn geen aanwijzingen ook niet wat de ligging der kerken betreft dat dit een speciaal straatje voor de Papen destijds R.K. geestelijken geweest is. Men veronderstelt dat het eerder verband kan houden met Paadjeglop. Paadje was in de 16e eeuw het middel- Nederlandse woord voor page. De aan wezigheid in onze stad van een Ridder straat maakt dat er hier ook een Page straat geweest is. Wat het Ritsevoort betreft is het laat ste deel van het woord het best te ver klaren. De naam Voort komt ook in andere plaatsen voor, vaak veranderd in Voert. Een voert is een weg, die over hoge grond door laag gelegen land loopt. Ritse kan een eigen naam zijn geweest. Deze naam is althans in Alk maar voorgekomen. Tenslotte berust deze naamsverkla ring hoofdzakelijk op vermoedens, want zoals gezegd met zekerheid is daarover weinig te vertellen. Und es ist das ewig Eine, Das sich vielfach offenbart; Klein das Grosze, grosz das Kleine, Alles nach der eig'nen Art. Deze strofe, genomen uit de inleiding die Goethe schreef bij zijn gedicht over de metamorphose der planten zou men gevoeglijk het thema kunnen noemen waarop de lezing, die gisteravond in Valks Lunchroom over het mysterie van de dood werd gehouden, was gebaseerd. De heer de Jong uit Amsterdam, die deze voordracht voor de leden van de Alkmaarse Blavatsky-loge van de Ned. Theosofische Vereniging en andere be langstellenden hield, sprak namelijk vooral over het leven. Omdat volgens hem voor een goed begrip van het ver schijnsel, dat we „dood" plegen te noe men een bewust beleven van het eeuwig in alle stof werkende leven onmisbaar is. Heeft de mens eenmaal deze grote kosmische levenswerkelijkheid ervaren, dan zal hem blijken, dat de dood slechts een overgaan is; een overgaan van het leven in andere vorm. „Deze ervaring kan ieder mens, die daartoe een vaste wil bezit en die be reid is ook die organen in zichzelf tot ontwikkeling te brengen, die hem tot bovenzintuigelijke waarneming in staat stellen deelachtig worden", aldus spr. De ervaringen, die de heer de Jong opdeed en zijn persoonlijke interpretatie daarvan, gaf hij gisteravond weer, ten einde zijn toehoorders „wakker te schudden". Deze ervaringen kwamen in hoofdzaak hierop neer: Leven is eeuwig, zonder einde en dus zonder begin, want een eeuwigheid naar één kant is absurd. Het kan zich slechts in de stof openbaren, zodat ook de stof, in de ruimste zin genomen, eeuwig is. Wat nu de mens met zijn zintuigen en ook bovenzinnelijk waar neemt, zijn slechts de steeds wisselen de vormen waarin het leven, het eeuwi ge „worden", zich kenbaar maakt. Het universum waarin dit proces zich af speelt is al-omvattend, er gaat niets, geen sprankje leven en geen stukje stof uit verloren. Er is in dit universum geen middelpunt of ander vast punt. Er is geen hemel en geen hel, die zijn op het Concilie van Nicea door de mens ontworpen. Hemel en hel bestaan slechts in onszelf als „state of mind", als tij delijke innerlijke toestand. Dit le ven en dit heelal behoeven geen recht vaardiging; er is slechts de grote wet van oorzaak en gevolg die in zichzelve rechtvaardiging en oorzaak is. Wat de mens, die zelf ook „leven in de stof" is en daardoor aan de gehele kosmos deel heeft in dit altijd voort durende nimmer rustende proces kan bereiken is een evenwicht waarin hij in harmonie is met het oneindige. De mens kan dit bereiken door zijn bewust zijn inplaats van op de steeds wisselen de vorm op het leven zelf te richten Een mens die aldus handelt, zal erva ren, dat er geen mysteriën zijn. Ook de dood is geen mysterie het is slechts een overgangsphase, zoals ijs smelt tot water en water overgaat tot damp. Een levendige dicussie naar aanlei ding van deze ervaringen toonde aan, dat de heer de Jong zijn doel: „het wak ker schudden" met dit betoog bij velen van zijn toehoorders had bereikt. Voor dit wereldvermaarde jongens koor onder leiding van Peter Laco- vich was in het Gulden Vlies een zéér goede belangstelling. Men weet reeds te voren wat men bij het optreden van dit ensemble in muzikaal opzicht zal ervaren. Twee factoren n.l. klank schoonheid en techniek. Innerlijke be wogenheid mag men van de jeugd nog niet verwachten, zodat alleen overblijft de bewondering voor wat bekwame leiding in technisch opzicht weet te bereiken. Zo hoorden we de geestelijke liede ren van Vittoria, Ingegnei en het „Ave Verum" van Mozart perfect vol gens de structuur van de partituur. Dat de inhoud van deze werken boven het bevattingsvermogen van de jeugdige executanten ging, behoeft geen betoog. Na een terzet uit de opera „Zauber- flöte" van Mozart en 'n duet van Men delssohn volgde „De bruiloft bij lamp licht", komische opera van Jacques Offenbach. We hadden zo het vermoe den dat de beroemde verloving onder de lantaarn, werd gereduceerd tot een simpel zangspel. Maar hoe dan ook, het werd door de jeugdige executanten zeer aardig geserveerd. De regie was zwak maar de koorzang domineerde. Het succes bij de luisteraars was groot. Na de pauze trad het koor weer op het podium met enkele wereldlijke liede ren van Fuchs en volksliederen. Juist in dit programmadeel bleken de San gerknaben op hun best te zijn. Ze be grepen hier de tekst en daarom was hier iets dat de waarlijke kunst nabij kwam. De Weense wals en de Sangerknaben zijn nu eenmaal onafscheidelijk, zodat dit een begrijpelijk besluit van het programma was. Geweldig applaus en toegiften bleven niet achterwege. Zo blijft de grote massa geboeid in de ban van artistieke dressuur, maar de muzikale fijnproevers zullen toch voor hun ideale behoeften wel iets hebben gemist. Ms. Denemarken, het land waar veel en goed gegeten wordt „Men zegt wel dat de Nederlanders gastvrij zijn, maar de Denen zijn gast vrij in overtreffende trap. Het zijn beste, gezellige mensen", zo zeide de heer Kees Hana gisteravond tijdens zijn, in het Westerlicht gehouden, le zing voor de Volksuniversiteit. Spre ker zeide van mening te zijn dat de Deense taal zeer lastig te leren is, daar de woorden maar half worden uitge sproken. Degenen, die plat Gronings spreken, kunnen zich echter wel ver staanbaar maken. De heer Hana, die reeds vele trektochten gemaakt heeft, vertelde hoe men in Nederland toe stemming van alle mogelijke instan ties nodig heeft eer men een tent mag neerzetten. In het kleine Skandinavh sche land daarentegen behoeft men niemand toestemming te vragen om te kamperen. Buiten hun gastvrijheid hebben de Denen nog een kenmerkende eigen schap: ze houden van veel en lekker eten en dat is ze wel aan te zien. De heer Hana maakte in 1939 een tocht door het Deense land. Daar hij overhaast weer naar Nederland moest terugkeren, kon hij slechts de helft van zijn tocht volbrengen. De filmop namen die hij maakte en die hij gis teravond ter illustratie van zijn lezing vertoonde, gaven dan ook slechts een beeld van de eilanden Laaland-Fal ster. Möen, Seeland en op het vaste land van het oude plaatsje Aarhus. De vele belangstellenden die de rede van de heer Hana volgden, kregen een goed beeld van de structuur van de Deense stranden. Daar geven krijt rotsen in plaats van een glooiend, zan dig strand met daarachter de duinen, de toon aan. Waar wel een strand is, is het smal en bezaaid met steentjes en zwerfblokken. Ook op het type van de boerderii. welke bouw zoveel verschilt van de boerderij in ons land, wees de heer Hana zijn toehoorders. Nadat nog een blik was geworpen op de beroemde twaalfde eeuwse kathedraal te Roskilde, vertoefden de leden van de Volksuniversiteit in ge dachten enige tijd met Kees Hana in Kopenhagen. Veel bewondering wek ten de lichtbeelden van de in orgel stijl gebouwde Grundtvigskirken, het standbeeld van den lille Havfrue (de kleine zeemeermin uit de sprookjes van Andersen) en het tot museum in gerichte Frederiksborg Slot. De heer Hana besloot zijn interessante lezing met enige beelden uit het aloude stad je Aarhus. Namens het bestuur van de Volks universiteit dankte de heer R. Veen- dorp voor het gebodene. De Alkmaarse politie- elftallen Het elftal van de Alkmaarse Ge meentepolitie weert zich goed in de nieuwe omgeving. Met drie punten uit drie wedstrijden wordt op het ogen blik de derde plaats ingenomen, met evenveel verliespunten als de leider; zoals uit onderstaand standje blijkt: Zaandam 413058 7 Haarlem 4 12 14 6—8 Alkmaar 3 1113 54 Amsterdam 3 1113 65 Velsen 10 10 1 2—2 SVKMA 1 0 0 1 0 4—5 Ook het elftal van de Rijkspolitie doet het goed en het is niet onwaar schijnlijk dat het wederom een goede kans op een van de eerste plaatsen maakt. Met slechts één verliesnunt meer dan Den Helder heeft de R. P nog serieuze kansen voor de titel. De stand is hier: Den Helder 5 4 1 0 9 142 Purmerend 5 13 15 1914 Alkmaar R. P. 3 2 0 1 4 133 Beverwijk 4 12 14 911 Haarlem 2 3 0 1 2 1 88 RTWA 4 0 13 1 5—25 LERAAR BENOEMD Bij Kon. Besluit is benoemd tot leraar in vaste dienst in een volledige betrekking aan de R.H.B.S. te Alk maar de heer .J T. Distelbrink te Heemstede. Spaarbank-kalender We naderen bijna ongemerkt weer de laatste dag van het jaar diverse actieve organisaties hebben met vooruitziende blik reeds een ka. lender voor 1950 doen verschijnen Daartoe behoort de Spaarbank, kalender, welke ons door de Nuts! spaarbank is toegezonden, een betref kelijk kleine maar met grote zorg uit! gevoerde kalender, welke reproductie! brengt van een 4-tal meesterwerken van beroemde 17 eeuwse schilders. Al. lereerst een reproductie van het schil, derij van Jan Steen „Soo gewonnen soo verteert"; uit de collectie van de heer D. G. van Beuningen uit Rotter, dam, verder De Spinster van Nicolau I Maes, Binnenhuis van Pieter de Hc en het Sint Nicolaasfeest van Jji Steen, de laatste drie werken uit ht| Rijksmuseum in Amsterdam. De bekende schrijfster Marie Schrait-1 geeft op de achterzijde van elk blad bijzonderheden van deze meesterwet. ken. Federatie Alkmaar van de Bond v. Staatspensionnerin; Zondag had in Kinheim de najaars-1 vergadering plaats van bovengenoet». I de federatie. De voorzitter, de heel A. Greeuw uit Heiloo, opende de vet-1 gadering en wierp een terugblik op 't I afgelopen seizoen. Hij besprak de ge-1 slaagde vergadering in Haarlem en Ir, Amsterdam en memoreerde die met de afd. Noord-Holland van de platte, landsvrouwen, Woensdag in Alkmaat I gehouden, waaruit bleek, dat allerwege I de belangstelling voor de bond en 't I doel, dat zij beoogt: „een premievri' staatspensioen", groeiende is. De secretaris, de heer IJ. Beintema, I bracht verslag uit over de gevoerd» propaganda. Bij de bespreking van de I winterpropaganda werd besloten, dat I de afdelingen in hun eigen gemeent» I contact zullen opnemen met verenigin-1 gen, die met het doel sympathiseren, I Deze verenigingen kunnen begunstig.) ster van de afdeling worden voor een) bedrag van 2.50 tot 25.per jaar. Verder besloot de vergadering, dat I iedere afdeling deze winter één of meer propagandavergaderingen zal houden met spreker, zang of muziek, toneel- of filmvoorstellingen. Tevens werd besloten om in de gemeenten te in formeren naar diegene, die voor de Noodwet Drees in aanmerking komen en dezen te verzoeken lid van de bond te worden, temeer daar in 1950 deze regeling afloopt en een krachtige ac tie gevoerd moet worden om de reeds bevoordeelden het geld te laten be houden. Het bleek, dat verschillends afdeling al bezig waren met de wer ving van nieuwe leden. Met een op wekking deze winter met kracht pro paganda te voeren, sloot de voorzitter deze goed geslaagde vergadering. Alkmaarder vond patent mannequin uit Nederland heeft zijn uitvinders, doch lang niet iedere stad kan zich er op beroepen iemand in haar veste te hebben die door een geheel nieuwe vondst de aandacht op zich gevestigd heeft. Het doet ons daarom genoegen te kunnen melden, dat het een Alk- maarder is, die nu met een zogenaam de patent-mannequin voor de dag is gekomen. Dit eenvoudige instrument voldoet zo goed, dat de maker er van, de heer W. L. Verburg, die chef-eta leur is bij de firma Snoek-De Gier, reeds octrooi heeft aangevraagd. De heer Verburg is niet alleen etaleur, doch tevens chef van het personeel. Het gevolg hiervan is, dat hij van tijd tot tijd ook in de winkel helpt. Het viel hem steeds op, dat, als de adspi- rant-verkoopster, gelokt door het mo del in de etalage de winkel binnen trad, de verkoopster de confectie- jurken niet kon tonen zoals zij dat zou willen. Men kan niet ieder ogen blik een etalagepop aankleden om het effect van de jurk te tonen en als men de japon op de toonbank legt of ze in de hoogte houdt, krijgt men geen goe de voorstelling van het model. De heer Verburg, die in zijn twee ledige functie dit gemis goed voelde, ging aan het experimenteren en na veel zoeken slaagde hij er in een zeer eenvoudig model te maken, dat aan alle gestelde eisen voldeed. Het is een zogenaamd torso model geworden, dat de naam van patent-mannequin kreeg. Het bestaat uit een standaard waarop een buis is gedemonteerd die de vorm van een romp heeft. De verkoopster hoeft de jurk nu maar tegen het mo del te houden en het effect is volko men. „Het is zo simpel, meneer, en het resultaat is zo denderend goed" zei de heer Verburg tegen ons en wij kun nen die woorden volkomen beamen. Modernisering Juwelierswinkel De Juwelierszaak van de Firma Stadegaard op de Laat, die binnen kort zestig jaar bestaat, heeft een al gehele modernisering en uitbreiding ondergaan. Vroeger werden alleen goud- en zilverwerken verkocht; op het ogenblik ziet men allerlei soorten klokken en horloges in de winkel uitgestald. Aan de achterkant van de winkel is trapsgewijs een etalage ge maakt. waarachter de werkplaats ge legen is. De fraaie neon-verlichting geeft het geheel een aardig aanzien. DIERENBESCHERMING In de omgeving van het Centraal Ziekenhuis zwerft een grote rode ka ter. Ter beschikking is een middelma tig grote hond, langharig, reu, lief ka rakter. Ontvangen voor het te stichten asy! van mevr. D. uit Schoorl 1. Adres inspecteur: C. Verwer, Baan- straat, Alkmaar. Bemanning doi (Van or r\E BEMANNING VAN E twaalf haar urenlang nai Staverse jol op wel zeer tri oosten van Oudeschild, nabi een wrakgeslagen zeiljacht stond, dat deze mast aan he boot aaar Den Helder terug boord de wnd. voorzitter dei en de hoofdinspecteur van scheepje kenden en tot hun Van de beide opvarenden, d geen spoor meer te bekenr helaas worden aangenomen, Toen gistermiddag tegen 1 „Dorus Rijkers" voor de ti arriveerde op de plaats, waó etmaal tevoren zich een dr getuigen moet hebben afge Stet voor iemand die niet g een warreling van water liout te speuren, haast on dat schipper Piet Bot en z die half onder water drijvei het golvengewoel hadden c enkele tientallen meters v<5 van het douanevaartuig dat nu voor de reddingboc gevaren en reeds voor ank gaan, bevond zich een licht nauwelijks zichtbaar tusser loze witte schuimkoppen v ven en het blauwig groen i ter. De motorreddingvlet „C die tegelijk met de „Dorus I vertrokken, en onderweg ken wrakhout had opgep langszij liggen van de redd met de kop in de golven bleef. Schipper Bot stapte vlet en onderzocht de driji terwijl de commissaris van wezen, de heer A. van L zich met de voorzitter der van plaatselijk bestuur de de heer J. Middendorp, aan de reddingboot bevond, met een sextant peilingen nam plaats van het wrak bepaal Het zeil nie Het bleek, dat het grootz streken was geweest en nu der water lag. Met een tor lopend want en een staaldr staand want was de mast den met het wrak, dat blijk lingen met een scheepsha kiel op de zandbodem rus moment, het was juist laag» ér ongéveer twee meter hét wrak. Hieruit meende nen opmaken, dat de jol strand, maar door eeta g_ overvallen, terwijl de beman te door het z.g. „vaarwater len" de haven van Oudesc telken. Zeer waarschijnlijk hebbe Kos en Beth, na aanvankel oog op de harde eb zoveel Oostelijke richting te hebbf en daarbij in het Malzwin Enkele door het Institu beidersontwikkeling get operaconcerten de laatste ven, inspireerden leden en eens „echt" een opera keus was gevallen op „M terfly" van Puccini, welkt de Amsterdamse Stad werd gegeven. Voor de nemers werd dit een open velen was dit de eerste ke met de opera. De Nederl heeft, voor zover wij dat oordelen, een uitstekende gegeven van dit Japanse listen, koor en orkest wist te maken van dit werk optreden van de bekeni Greet Koeman als Mada fly was uitstekend. Verdei ten van de prachtige zang Holtham. Chris Scheffer rikaanse zee-officier Pil treffend, o.m. aan het e: 1ste tafreel. Prachtig u met Greet Koeman. Jo beschikt over een prachti was het Japanse dienstme ki. Indrukwekkend waren vooral in het 1ste tafere neelverlichting was keuri Alles liet een onvergetc achter, 's Morgens was sie over het vliegveld S Het grote gezelschap veel genoten te hebben waarts. Eén der deelnem tolk van het gezelschap heer N. Majolée hartelijk voor de perfecte organisa mee kwam voor 1949 he deze serie buitengewoor slaagde trips, die de contact brachten met in de natuur, met de ki vergeten met het technisc elk gebied. Klaverjasclub -D< troef" Door de klaverjasclub troef", welke haar samenk bij de heer P. Oud op werden de volgende resul 1 P. OudG. Landzaat dermanJ. Mors 5754. 3 C. Tesselaar 5036, 4 Stam '498 punten. F

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 2