I Een boek van medelijden Felle critiel de r Vier hazen, drie blauwen, een eend en een taling - ongelogen... Middel en Doel Bijeenkomst- van cominform? 1 U vraagt? Coaster Claes Compaen nog in Great Yarmouth Vermiste sloep van de „Ivar" terecht jar n Keete tan grave gedragen Tweede Kamer VIER MAN VAN E „IVAR" NOC STEE! VERMIST DINSDAG ZS OCTOBER 1919 De jacht is weer open! (Van een bijzondere n edewerker.) J^p eerste October is de grote dag voor alle aanhangers van Diana. Augustus en September mogen reeds aan de leden van het groene gilde jachtvermaaK bieden, doordat het waterwild te verschalken is, de opening van de hazen jacht is toch de grote dag. Vol spanning werd die dag verbeid. De eenden en talingen waren niet schaars geweest. De vroege oogst had hen naar de polder gelokt. Menig telefoontje was er van de boeren gekomen: Kom nu toch, zij vreten al mijn erwten op. Veel hazen hadden we toen niet gezien. De tijd zou 't leren. Mijn partner kon eerst laat in de morgen op stap. Zaken gaan voor, zodat we tegen elf uur van wal staken, 't Was zonnig en warm. Dat betekende moeizaam zoeken Het vele vee in het land verbood om een hond mee te nemen. Dan eerst maar door de bieten. Daar was een dubbele kans, wol en veer, hazen en patrijzen. Langzaam ging het kris-kra^ door het moeilijke veld. Mijn partner kreeg de kans en benutte die goed, een drie kwart langoor hing spoedig aan de »tok. Toen stoof uit het uiterste randje van de bieten-zoom een kleine klucht putrozen op. De Supa - P D.'s maakten veel lawaai, doch de schoten lagen slecht. Beide poedels. Een paar vielen terug in de bieten. Nog eens proberen, doch nu sprongen ze eerder en weer was het mis. Toen sloop een zware moer listig onder het bietenloof door. Slechts even zichtbaar. Mijn jacht vriend is secuur op eenden, doch min der vast op hazen. Hij schoot, maar blijkbaar zonder effect. Althans, hoe we ook zochten, we vonden het dier niet terug. Dan maar naar de weide. Zo langzamerhand kent men de goe de streken in zijn jachtgebied. Ook ha zen en eenden schijnen voorkeur te hebben. Een mooi ruige en stille kavel (kabel zeggen ze in Noord-Holland) begonnen we af te zoeken. Nauwelijks waren we Gewoonlijk stelt men het doel voor op; de middelen zijn bijzaak. Als ze maar doeltreffend zijn, want men wil er iets mee bereiken. Maar bereikt men het verlangde ermee? Men mag al blij zijn, als men een eind op streek komt. Als men in de goede richting gaat. Maar het doel zèli? Het doel is zo onbereik baar veraf gelegen. Het is als het land der illusie, dat iedereen zoekt, maar niemand vindt. Naar welke doeleinden streven wij alzo? Maatschappelijk naar een vol maakte samenleving, waar rechtvaar digheid en welgezindheid regeren. Op school naar het cijfer 10 voor alle vak ken. In huis naar volkomen huwelijks geluk en een stelletje behoorlijke kin deren. In het openbare leven naar zui vere zeden. In de politiek naar de ver wezenlijking van onze beginselen. In de kerk naar het Koninkrijk Gods. Onze doeleinden zijn hoog en ver heven, en omdat ze zo hoog en verheven zijn, be zitten ze souverein gezag. Alles moet er aan onderwor pen wezen. Geen middel, dat bruik baar is om het doel te bereiken, mag worden verwaarloosd. Het middel ont leent zijn waarde alleen aan het doel. Het is niet uitsluitend in de beperkte betekenis, waarin men dit gezegde pleegt te gebruiken, maar op alle le vensterreinen toepasselijk: dat het doel de middelen heiligt. Die middelen mo gen onaangenaam smaken als medicijn, maar dit bittere medicijn is nodig voor het edele resulaat van de genezing. In een groots gedicht heeft iemand eens verklaard, dat men moet streven naar het hoogste mensengeluk, ook al breken er duizenden harten voor stuk Dat hoogste mensengeluk is nog steeds uitgebleven, maar de duizenden harten zijn er voor stuk gebroken. In de oor log, die een betere wereld zou brengen; in revoluties, die tegenstanders om hals brachten zonder inmiddels de ge hoopte ommekeer te veroorzaken; on der dictatoriale en inquisitoriale régi mes, op welker puinhopen en galgen velden teleurstelling en ontgoocheling wenen; maar eveneens bij katastrofen op kleiner schaal: gebroken harten van kinderen, aan te strenge opvoedings methoden lichamelijk en geestelijk te gronde gegaan; gebroken harten van echtgenoten, wier levensgezel uit best wil de andere het bestaan heeft ver gald; gebroken harten van dwepers, die voor hun stokpaardje; van schrapers, die voor hun toekomst: van werkers die voor hun bedrijf hun gezondheid offer den of hun ziel verkochten. Alles voor het doel; voor dat doel, dat als een luchtspiegling aan de horizon wegtrok, hoe dichter men het meende te nade ren. Komt men er na dit alles niet toe, te beweren, dat het middel van meer be lang is dan het doel? Het klinkt als een ketterij, maar bij nader inzien moet men er de waarheid van erkennen. Deze waarheid heeft de érvaring ons geleerd wanneer aanhangers van totalitaire stelsels, ons ideaal aan het natio- naal-socialisme of van het communis me voorhielden. Misschien konden som migen onzer toegeven, dat er in zulk een ideaal iets goeds steekt. Maar de middelen waarmee men dit ideaal na jaagt?! Wij hebben deze idealen naar de methoden beoordeeld en deze me thoden zijn verwerpelijk gebleken. Het doel hangt in de lucht: het middel is praktische werkelr'. beid Daarom heeft de vraag naar het middel voor ons rechtstreeks belang. Wij zouden de wereld, de maatschappij, staat en kerk, maar eveneens ons gezin, ons bedrijf, onze cultuur beter dienen, wannéér wij ons voorshands bleven beperken tot een zuivere, zedelijke en gezonde keuZ' van onze middelen Het is niet waar, dat het doel de middelen heiligt; omge keerd heiligen slechts de middelen het doel AHeen dót doel rechtvaardigt zich als edel. dat met edele middelen wordt nagestreefd. H. G. CANNEGIETER daar, of we bemerkten talingen in een sloot. Voorzichtig, sluipend, met het ge weer in de aanslag, naar de kant. Het weer was te mooi. Een zat er op de kant en ver buiten schot gingen ze op de wieken. Tegen de blauwe lucht ble ven hun fijne vliegmanoeuvres zicht baar. Het hield de aandacht gespan nen. De oude rammelaar, die van een hoge akker aan de haal ging, had dan ook al een respectabele voorsprong alvorens we hem in het vizier had den. Mijn schot uit de linkerloop lag iets achter, maar zijn beweging gaf me de zekerheid, dat het raak was. „Raak in de achterbout", riep ik. „Hij loopt anders nog best", zei mijn maat zo bij zijn neus langs. Het haas dwarste een paar stukken land. doch liep niet dood. „Die vinden we aanstonds terug", zei ik. „Misschien', zei de ander. We gingen verder. Op de rand van een stuk land zag ik iets grijs-geels. Was het een plak koemest of't Was een haas. J'y suis, j'y reste, dacht bet dier. Ik wenkte mijn collega. „Dekken" fluisterde ik. Lampe hoorde het ook. Hij maakte een prachtige zig-zag- sprong. Te vroeg schoot ik en daar door mis. Het tweede schot deed het beter. Over de bol, een slag in het rond, daarna een salto en finis, precies volgens de regelen der kunst. „Waarom schoot je niet?", vroeg ik. „Mijn geweer stond op safe", luidde het antwoord. 't Was tijd voor de koffie. „Nog even terug naar die andere haas", sloeg ik voor. „Welke?" vroeg hij. „Wel, die ik aangeschoten heb, na tuurlijk". 't Was warm en dorst dat we hadden! We moesten om dit betekende een extra kilometer. We gingen en nauwe lijks keken we uit naar de plaats waar we het laatste hem hadden zien ver dwijnen, of daar lag ie. Drie mooie hazen in anderhalf uur tijd. 't ging niet slecht! Bij een der boeren gingen we ,koppie doen". De koffie smaakte ons als ih „Ame- ricain". De namiddag leverde nog een haas, drie blauwen, een eend en een taling op. Wat niet wil zeggen, dat elk schot raak was. Jagers, bij wie dit wèl het geval is, bestaan ook. Maar uitsluitend aan de bittertafel. VAN MARSDIEP TOT IJ De bliksem is te Schagen in twee woningen geslagen en te Barsingerhorn in een transformatorhuisje van het PEN. In geen der gevallen ontstond brand. De materiële schade is ech+ r aanzienlijk. De polikliniek van de ziekenverple ging „De Villa" te Hoorn is officieel in gebruik genomen. Q Medemblik be schikt thans over een afdeling van het Nederlandse Rode Kruis. Zaandams groot en klein nieuws: In de haven is een Zweedse matroos verdronken, doordat hij de loopladder van het schip losliet bij het afwaaien van zijn pet. B. en W. stellen de ge meenteraad voor, de verordening op de vermakelijkheidsbelasting in die zin te wijzigen, dat vrijstelling wordt ver leend voor ouderavonden, jeugdfilm bijeenkomsten en uitvoeringen door niet-plaatselijke culturele verenigingen. Op de Zuiddijk is een 55-jarige mo torrijder tegen een vrachtauto gebotst, waardoor hij een beenbreuk en ern stige verwondingen aan het hoofd be kwam; zijn echtgenote, die op de duo zat, liep een hersenschudding op. Een belangrijke verkeersverbetering is in uitzicht door het voornemen om de Zuidervaldeursbrug en sluis te dem pen. Van de werf der Zaanlandse Scheepsbouwer^ is een voor Finse re kening gebouwde coaster te water ge laten. Dirk Buter, de 19-jarige doel man van WFC, is gekozen in het voor lopig Nederlands jeugdelftal. In gewoonlijk betrouwbare Duitse kringen, die beweren in nauw contact "e staan met de controlecommissie in de Sowj et-zone, wordt gezegd, dat de Cominform in het begin van de vol gende maand bijeen komt, hetzij in Tsiechoslowakije, het in Roemenie. Waarnemers van de Oostduitse Socia listische Eenheidspartij zullen de bij eenkomst .bijwonen, aldus deze krin gen. DE SOBSI NAAR PEKING De SOBSI, het algemeen Indone sisch Verbond van Vakverenigingen, heeft aan het Wereldverbond van Vak verenigingen medegedeeld, dat het be sloten heeft een gedelegeerde te zen den naar het pan-Aziatische vakver enigingscongres, dat over enkele we ken in Peking zal worden gehouden. De E.V.C. heeft zich tot drs M. Hat- ta gewend met het verzoek een snelle reisgelegenheid voor de gedelegeerde van de SOBSI te willen bevorderen. OVEJRLEDEN TENGEVOLGE VAN MISHANDELING DOOR ZIJN ZOON De 59-jarige Haagse huisschilder H. J. B., die Vrijdagavond bij een twist over door zijn zoon te betalen kostgeld door deze werd mishandeld, is gisternacht in het ziekenhuis over leden. 's WERELDS GROOTSTE DIAMANT MIJN WORDT HEROPEND 's Werelds grootste diamantmijn, de Premier Mine bij Pretoria, zal begin Januari worden heropend Hoe krijg ik een stijgende omzet Hoe bereik ik op een snelle en af doende wijze mijn afnemers Welk dagblad zal ik daarvoor nemen? Bovenstaande vragen worden opgelost door het plaatsen van Uw reclame In dit blad In Zaandam vraagt men zich nog steeds af, waar de coaster „Claes Com paen" blijft, die van de Zweedse haven Sundsvall onderweg was naar Zaapdam met een lading hout. Zoals bekend liep deze kustvaarder daartoe door het stormweer genoodzaakt de haven van Great Yarmouth aan de Engelse Oost kust binnen. Vanmorgen deelde de directie van de firma Strang te Rotter dam, de eigenaresse van de coaster, ons mede, dat het bericht als zou de „Claes Compaen" naar Londen vertrokken zijn, niet juist is. De coaster ligt nog steeds in Great Yarmouth. Kapitein Zeylemaker heeft gemeld, dat hij ge noodzaakt is geweest een deel van de deklading te kappen, waardoor enkele standaards hout verloren gingen. Men verwacht nu elk ogenblik bericht, dat het schip de reis naar Zaandam zal voortzetten, teneinde zijn lading bij Bruynzeel te lossen. STICHTING VOOR DE LANDBOUW EN DE BOOMKWEKERIJ (Van onze Haagse redacteur) Aan de Stichting voor de Landbouw is thans ook verbonden een afdeling Boomkwekerij. Dezer dagen heeft ir G. P. F. Royackers, secretaris van de stichting, de afdeling namens het hoofdbestuur geïnstalleerd. De afdeling koos tot haar voorzitter de heer J. Kooy te Boskoop. POSTWISSELS NAAR ZWITSERLAND Van 14 October af is de koers voor postwissels naar Zwitserland vastge steld op Zw. frs. 100 87.96. De administrateur van de E.C.A., Paul Hoffman, zal Vrijdag a.s. naar Europa vertrekken, waar hij gedurende een week besprekingen zal voeren met vooraanstaande functionarissen van de E.C.A. Letterkundige Verschijningen: Anthony van Kampen: Zee zon der Genade. Een treurspel der zee. C. V. Uitgeverij v.h. C. de Boer Jr., Amsterdam. £)e zee heeft haar eigen pathos. Kloos zag er zijn ziel in weerspiegeld maar hij liet het bij dat éne sonnet. Hij zou overigens niet Neerlands grootste sonnetten-dichter geweest zijn, indien hij er de zee dan niet tenminste een enkele maal bij te pas had gebracht Maar ondanks Kloos, ondanks Conrad en natuurlijk Shakespeare, die in The Tempest wel de kernachtigste defini tie van een woedende zee gaf: „Leeg is de hel en alle duivels hier!" on danks dan enkele zeer groten in de literatuur, zijn het toch voornamelijk de primitiever zielen die zich tot het pathos van de zee aangetrokken voe len, of, beter gezegd misschien, die bun eigen verlangens en gevoelens op -te zee projecteren. Wanneer men behoef te aan heldenverering heeft, beschikt men in de zee over een onuitputtelijk en onvermoeibaar subject. Tenslotte, daar immers twee derde van de opper vlakte der aarde met zeewater over dekt is, kan het moeilijk anders zijn. cian dat voor het minst in de kustlan den de zee belangrijker wordt gevon den dan het land. Anthony van Kampen is de bewo ner van een kustland en hij heeft dan Ook zijn zee-boek geschreven. Wan neer men aan een bespreking van zijn werk een motto had willen meegeven dan zou de uitspraak van de zee schrijver Marryat kunnen dienen: „Zeevaarders gaan om de wereld heen zonder er in te gaan" Met dien ver stande dat zij, hetgeen ook voor een zeevaarder begrijpelijk is, maar liefst aan de oppervlakte bïrven. Nu is Anthony van Kampen van huis uit journalist en voorts heeft hij een zee reis gemaakt. Daar het voor een jour nalist op straffe des doods immers he* afzeggen van de meeste abonne menten op zijn blad verboden is om zich in diepzinnigheden te vermeien, ne-eft hij zich heei wel naar de defini te van kapitein Marryat kunnen schikken. Hij heeft een niet zeer diep gaand. maar wèl „viot" boek geschre ven en dat met de hierboven ge noemde behoefte aan enig pathos .Z,ee zonder Genade" gedoopt. Liet gegeven van het boek is aan de werkelijkheid ontleend Het is n.l. in deze oorlog vom gekomen, dat schip bieukelingen van een getorpedeerd schip tachtig dagen op een vlot heb ben doorgebracht voor zij, ternauwer nood nog levend, gered werden. Van Kampens boek gaat over de lotgevallen van vijf schipbreukelingen van het in de Stille Zuidzee getorpe- oeerde schip Odyssehs, die op een vlot terecht zijn gekomen en daar in leven trachten te blijven van de enkele vis sen, die zij vangen en het water van de schaarse regenbuien, dat zij in een zeil opvangen en in een vaatje bewa rend Drie Amerikanen en twee Neder landers, die gedoemd zijn, zich in leven te houden onder de zengende zon van de Pacific en elkander daarbij te ver aragen. Twee man, Amerikanen, be zwijken, de overlevenden worden, na 82 dagen en nadat ze reeds bewuste loos zijn geworden, ontdekt door een Amerikaans eskadertje. De uitgemer gelde mannen worden weer tot het teven teruggebracht en in New York op typisch Amerikaanse wijze luid keels bejubeld. De hoofdpersoon van het verhaal. Hessel Havinga, die al door op het vlot gezworen heeft, uat de zee hém nooit cerug zal zien. wordt dit. gedoe te machtig en wanneer hij in een kroegje* een paar Hollandse zeelui ontmoet, monstert hij maar zo gauw mogelijk weer aan. Dat is in heel korte trekken het ver naai. Men zou zich kunnen afvragen hoe daar 257 bladzijden mee te vullen waren. Maar Van Kampen heeft zijn stof zorgvuldig verdeeld en natuurlijk gebeurt er van allerlei op het vlot. En a's er niets gebeurt is er de .-r.ee zon der genade", de grote, lege Pacific met de brandende zon erboven, waarover gemediteerd kan worden. Zo heiendal genadeloos is die zee intussen niet. Ze draagt het vlot; ze levert vis en ze verzet er zich niet tegen, dat drie man gered worden. Genadeloos is slechts haar macht over Hessel Havinga. die hem niet loslaat, maar die macht is indirect: het is tenslotte slechts het gevoel dat hij alleen bij zeelui thuis hoort, dat hem beweegt om maar weer t„ monsteren. Er gebeuren, zouden we bijna zeg gen, de .obligatoire" dingen: een luchtspiegeling, welke een kust toont aio er niet is, schepen die voorbij va ren zonder het vlot te bemerken, v'iegtuigen die over komen zonder ets te zien. Maar in zijn tekening van de ver houding tussen de mannen op het vlot is de schrijver het zwakst. Hun ge •K TRIBUNE sprekken hebben weinig betekenis Men zal van eenvoudige zeelui geen diepzinnigheden verwachten, maar over de betrekkingen tussen mensen, vooral wanneer die gedoemd zijn, el kaar bijna een kwart jaar op een paar meter vlot te verdragen over hun ge dachten, voorstellingen en herinne ringen is aanzienlijk meer te zeggen dan de schrijver doet. Van Kampen toont zich zeker geen groot psycho loog: hij laat hele reeksen menselijke reacties buiten beschouwing en hij blijft, om het dan-nog eens te zeggen aan de oppervlakte. Hetgeen vermoe delijk ook maar gelukkig is geweest, want zodra de schrijver zich de per ken van zijn talent niet bewust is en daar buiten tracht te gaan, wordt hij rbetorisch en wordt zijn pathos hol. Maar één voortreffelijke eigenschap heeft het boek, welke het sympa thiek maakt en welke de lezer over allerlei bezwaren heenhelpt. Het is n boek van medelijden, van zuiver medelijden. Niet het „ongeduld van 't hart", waarover Stefan Zweig zulk een voortreffelijk boek schreef, het medelijden dat zijn oorsprong vindt ir. een zich gehinderd voelen door het leed van anderen, maar het oprechte delen in dat leed. Als een diepe, zacht murmelende stroom vloeit dat medelijden onder het relaas van de lotgevallen en be proevingen der schipbreukelingen door. Dat zachte geluid verlaat de lo zer geen ogenblik en het houdt hem gevangen. Er moge dan journalistieke routine en allerlei maakwerk zijn in de beschrijvingen; men moge er aan twijfelen, of de dingen zich zó en niet anders kunnen hebben voltrokken maar men kan er niet aan twijfelen dat de schrijver althans ernstig ge poogd heeft, zich het lot van zijn mensen in te denken en dat hij bij die poging door niets meer bezield is dan door zijn leed over dat lot. Deze eigenschap is het, welke ten laatste de critiek het zwijgen oplegt Deze tijd is hard voor de mensen >mdat zij het elkaar hard maken. Ook de moderne lectuur is meestal hard e.enals de muziek en de beeldende kunst. Maar op de wonden die daar door dadelijks geslagen worden valt ren druppel balsem, wanneer men het medelijden ervaart, dat volgens De Musset een der schoonste van alle zusteren der liefde is. WITSEN ELIAö ATTLEE'S BESLUIT om de verkie zingen niet vóór 1950 te houden, heeft een eind gemaakt aan de onhoud bare, door de oppositie opgezweepte spanning, die zijn invloed reeds deed gelden op de industriële productie. Be halve in Conservatieve kringen, die zich zo zeker voelden van een najaars verkiezing dat zij een groot deel van hun propagandakruit reeds verschoten hebben, wordt deze beslissing algemeen verwelkomd, daar een intensieve pro ductie in de komende zes maanden de enige hoop is voor Engelands bestaans- strjjd op de dollarmarkten. Sinds de devaluatie had het gehele land zich suf gespeculeerd op de ver kiezingsdatum. Het was bekend, dat Cripps en gezondheidsminister Bevan voorstanders waren van een onmiddel lijke verkiezing, terwijl Attlee en de meerderheid var het kabinet, gesteund door het Labour partijbestuur, niet al leen van mening waren dat het volle dige nationalisatie-programma met inbegrip van de staalindustrie moest worden afgewerkt, maar dat vervroeg de verkiezingen zouden worden uitge legd als een bekentenis van het falen der Labour-economie. De daags te vo ren uit Amerika teruggekeerde Bevin deelde dit standpunt en zijn oordeel was voor Attlee doorslaggevend. Bij de oppositie gaan de zaken niet van een leien dakje. Vlak vóór het grootscheepse jaarcongres van Chur- chills Conservatieve Partij, gooide de krantenmillionnair Lord Beaverbrook een baldadige knuppel in dit luid ka kelende hoenderhok. In zijn machtige Daily Express (dagoplage ruim 4 rr.il- lioen) publiceerde hij een eigenhandig gefabriceerd ver'-iezingshandvest, be doeld als richtlijn voor de Conservatie ven, een zekere sectie der Liberalen en de rechts-linkse weifelaars. Als enige redding van Engeland adviseert deze „empire-kruisvaarder" niet min der dan de algehele isolering van En geland en het Empire, terugtrekking uit de Verenigd Europa Beweging en ook een breuk met de Westerse unie. Als lokaas aan de kiezer omvat het handvest voorts een minimum week loon van zestig gulden voor iedereen, verlaagde belastingen en onbeperkte huizenbouw. Prompt de volgende dag werd His Lordships hersenschim on barmhartig gegeseld en verworpen door Churchill, die het in strijd ver klaarde met het programma der Con servatieve Partij. Deze laatste ratifi ceerde tijdens het massacongres het lijnrecht tegenover Beaverbrooks hand vest staande verkiezingsprogramma van partijleider Churchill, n.l. om één voet in Europa houden en de andere in het Empire, en evenals de TUC zelf het voorstel van een minimum weekloon te verwerpen. Het stof, dat Beaverbrook heeft doen opwaaien zou op zichzelf niet zo be langrijk zijn, ware het niet, dat hij zijn krantenrijk inmiddels instructies gegeven heeft tot politieke koersver andering. Zijn Daily Express, Sunday Express en Evening Standard, vanouds de luidsprekers der Conservatieve Par tij, varen nu onder de „isolerings"-vlag van hun eigenaar. Zij onthouden hun steun aan Churchills verkiezingspro gramma en becritiseren dit nu wel haast even vinnig als het Labourbeleid. De thans onoverbrugbare kloof tussen Churchill en Beaverbrook heeft echter geen einde gemaakt aan hun veertig jaar oude persoonlijke vriendschap. Buiten de politiek zijn zij nog even goede kameraden! De uitwerking der Beaverbrook- bom is intussen niet tot de Gonserva- tieven beperkt gebleven, maar heeft een definitieve splitsing veroorzaakt in de gelederen der Liberale Partij Tijdens een diner, dat His Lordship llier aan de vooravond van zijn ver trek naar Canada aan de pers aan bood, liet hij doorschemeren, dat zijn kranten alle liberale condidaten zou den steunen, die zijn isolerings-hand- vest als richtlijn zouden aannemen voor hun verkiezingscampagnes. Frank Byers, de 34-jarige „Chief Whip" der Liberalen (secr. der parlementaire Li berale fractie) heeft zich nu bereid verklaard het Beaverbrook-handvest te aanvaarden. Hij wordt hierin ge steund door een groot aantal jonge liberalen, die de belofte van steun van het Beaverbrook-krantenrijk als een plotselinge zonnestraal zien voor hun verkiezingskansen. De oudere liberalen echter, wier politiek van ovds gebaseerd is op het principe van vrijhandel tussen alle landen en ge keerd is tegen de Empire-isolering en het systeem der preferentiële handels rechten, zijn niet van plan hun 70 jaar oude principes over boord te gooien - "s niet voor de steun van Braver brook's krantenimperium. En het zijn intst deze verstokte liberalen, van wier goed gevulde zakken de grootte van het partijfonds afhangt. Naar wij van bevoegde zijde verne men zal het Nederlandse consulaat te Londen binnenkort worden opgeheven ter wille van de bezuiniging. Het con sulaatsgebouw in Langham Street zal ontruimd worden en het personeel zal verhuizen naar Hereford House, het massale gebouw der Nederlandse am bassade nabij Marble Arch, waar een consulaire afdeling zal worden opge richt ter vervanging van het Consulaat Sarcastisch commentaar op de Lon- dense beurs: „Bij d. eerstvolgende uit gifte van nieuwe pondsbiljetten moest Cripps de woorden „ik beloof te be talen aan toonder" maar laten vervan gen door „ik zal proberen te betalen"... (Ongecorrigeerd) De sloep van het Deense s.s. „Iv»r" die bij het te water laten is afgedreven, is hedenmorgen op het strand van Ameland aangekomen. Aan boord be vonden zich zeven personen, dus niet acht, zoals oorspronkelijk werd ge- meld. Na de explosie zijn in de sloep steeds zeven personen geweest. De mannen bevinden zich lichamelijk in redelijke toestand. Zij hebben zeemijlen afgelegd en zijn vijf schepen gepasseerd. De lichtkogels, die de zee- lui afschoten werden door de schepen niet opgemerkt. De „Holland" en de „Oceaan" slepen de „Ivar" naar het Stortemelk waar men het schip in een keul aan de grond wil zetten. Inspecteur Ronkes ter dood veroordeeld De inspecteur van politie Ronkes in Kendal bij Semarang, die terecht heeft gestaan wegens het in koelen bloede neerschieten van 1 Chinese en 27 Inde- nesische gevangenen, is Maandagmor. gen door de landrechter in Kendal ter dood veroordeeld. De els was 15 Ja« gevangenisstraf. Schoorl Onder grote belangstelling werd Vrijdagmiddag op de Alg. begraaf plaats het stoffelijk overschot van Jan Keete aan de schoot der aarde toever trouwd. Vele vrienden en bekenden waren naar de dodenakker gekomen om daar bij het met bloemen overdekte graf nog een laatste groet te brengen aan de ontslapene, en een afscheids woord te spreken. Burgemeester mr. C. A. J. Jochems memoreerde hoe de overledene een lange reeks van jaren in dienst van d« gemeente was werkzaam geweest en veel nuttige arbeid had verricht. Ook in het verenigingsleven speelde hij een rol. „Hulp in nood" zal de populaire, steeds opgeruimde penningmeester in dankbare herinnering houden. Tot de diepbedroefde weduwe en kinderen sprak hij woorden van troost en wens te hun kracht toe om het smartelijk verlies te dragen. Baron van Fridagh sprak als oud burgemeester en oud-voorzitter van „Hulp in Nood" woorden van dank en waardering voor hetgeen de heer Keete in dienst der gemeente en voor Hulp in Nood had verricht, vaak onder moeilijke omstandigheden. De heer IJ. Minkema getuigde als oud-voorloper van „De Laatste Eer", hoe de thans overledene tal van jaren de dodenakker op voorbeeldige wijze had verzorgd en bij elke teraardebe stelling een sfeer van grote eerbied had weten te scheppen. De heer A. Geerts sprak als oud-huisgenoot woor den van dank voor de vriendschap die hij had mogen ondervinden. Ds. A. J. P. Boeke, oud-predikant te Schoorl kon ten slotte'met grote dank baarheid zijn indertijd gedane belofte inlossen om te zullen spreken aan het graf als de thans ontslapene hem mocht voorgaan. Naar aanleiding van Psalm 103 wees hij er op hoe zelfs op zo'n droeve dag als deze er nog reden is voor de woorden „Loof, loof de Heer". Een der schoonzoons dankte tenslotte allen voor de laatste eer aan de overledene bewezen. Schermerhorn „De verkochte Bruid" Zondagavond speelde de r.k. toneel vereniging ,,'t Kruis uit Heerhugo- waard in de zaal van hotel Bontje". Opgevoerd werd „De verkochte bruid", een spel van liefde, list én nonsens in 3 bedrijven. Een onmogelijke verzame ling dwaasheid. Papa Dinges, een koek- 'abrikantje en zijn vrouw die het door de O.W. van haar man zeer hoog in het hoofd hebben, bezitten een dochter Fientje, die uitgehuwelijkt wordt aan een z.g. schatrijke Desiré van Severen. Het is niet de keus van vader en ook niet van Fien zelf. Hun keus is de mon teur van Dalen. Allerlei verwikkelin gen doen zich voor maar tenslotte komt het uit dat van Severen een oplichter is en Fientje trouwt met van Dalen. Het spel van Papa Dinges en z'n zwager Ome Toon, gespeeld door resp. P. Kok en S. Buis was niet onverdien stelijk. Zij gaven aardige momenten. Charlotte, de vrouw van Dinges (Rie Kuilboer) speelde haar rol aardig. Fientje, de dochter waar alles om draaide, was niet vlot genoeg. Er zit veel meer in die rol. Haar tegenspeler Willem van Dalen, gespeeld door J. Beers, leed aan hetzelfde euvel,, te stijf. Bijna alle spelers en speelsters gingen niet op in hun rollen. Een der gelijk stuk eist een vlotte vertolking en die mankeerde. Soms was de souf fleur te veel nodig. De zeer matig be zette zaal was echter gul met applaus. Voor de uitvoering heette de heer van Tooren de aanwezigen welkom. Besommingen imuiden Besommingen van Maandag: 2 toomtrawlev» 46.530; IJM 57 f25.420; IJM 41 f30.000; IJM 43 f 24.400; KW 108 (motorlogger) f 2650. De aanvoer was 7500 kist;en, waarvan 3410 kisten met haring en 3190 met makreel. Prijzen per kg: heilbot 2,90; gr. tong 4,05; gr. middel tong 4; kl. middel tong 3,70* tong 1 2,55; tong II 1,65; tarbot 2,90-2,40. Prijzen per 50 kg: gr. schelvis 63—55; middel schelvis 54—44; kl. schelvis 40—18; wijting 32-24; gr. schol 60 middel schol 67—56; kl. schol 48-40; schar 38—34; verse haring 21-13,50; makreel 22—10; tongschar 64—59; schartoflg 51—48; zwarte poon 18-14; kl. haai 23-18- Prijzen per 125 kg: gr. kabeljauw 200-173 kool vis 63—59; gr. leng 98. BJREAU ADMINISTRATIE Voordam 9, Tel. 3320 Postgiro 187294 REDACTIE Achterdam 20, Tel. 2274 Directie: J. BIJLSMA en C. KRAK Hoofdredacteur: A KAPTEIN (Van onze parlementaire reda Terecht had de minister van ciën, prof. mr. P. Lieftinck, Di middag in de Tweede Kamer twi kundige ambtenaren medegebrai zij hadden achter hem plaats ge: Want niet alleen is het wetsontv de materiële oorlogsschade, dat eindelijk in ons parlement in op behandeling is gekomen, zeer in keld, zodat prof. Lieftinck wel wal assistentie gebruiken kan, maar ooi men hem al dadelijk met een nie critiek te lijf. Ook wat de weerl daarvan betreft, zullen de herer tenaren hem de helpende hand i bieden. Het wetsontwerp op de ma oorlogsschade is inderdaad zee ward. Het is zo duister, onleesb moeilijk te begrijpen, dat de hee W. IJsselmuiden (KVP) uitrie heb mij drie maanden met hel ontwerp bezig gehouden, doch a mij thans zou examineren over palingen ervan, dan zou ik zak! ee.i baksteen. Als het nu nog maar bevr Doch de eerste spreker, de heei d. Heuvel (AR) kwalificeerde h< de regering ontworpen systeem vergoeding der oorlogsschade, al lijk als een stuntelige, bureaucr: totaal onvoldoende regeling en d IJsselmuiden gewaagde van wrt wantrouwen bij de gedupeerden, genoemde was van oordeel, dat kans van een nationale oplossini gemist, dat een doorlopend ge gehoord zal worden en dat de chelde oorlogsslachtoffers tot feller verzet zullen komen. Hij betreurde dat de regerin; uitgegaan is van het eenvoudi steem: geef terug, wat verloren hij waarschuwde tegen de mogel van afkoop van de zogenaamde dabele top bij de exploitatie ve ningen, die van ontvangen uitkt gebouwd zijn, omdat de regerir als zakenman moet optreden en de, dat bij de vergoeding van hu schade onvoldoende rekening is den met sociale factoren. Gespannen hoorde de Kamer klaring aan, die de heer IJsseli aan het slot van zijn redevoer: legde. De opzet van het wetso heeft niet de instemming van de fractie, zeide hij. Zeer ontevreden was de hee: d. Heuvel, die constateerde, d£ bij de vergoeding van de oorloj de twee standpunten kan in n.l.: vergoeding is een onversc de welwillendheid en zij is een De regering hinkt echter on v dachten en vermengt sociale t nomische opvattingen met de schuldigde welwillendheid en he Het Deense stoomschip „Iva Maandagmiddag ten Noordwest Terschelling op een mijn is g is gistermorgen door de slei „Holland" en „Oceaan" van de Doeksen op Terschelling in he water Stortemelk aan de gre zet. De sleepboot „Texel" is schip gearriveerd met aan boor pen, draden en ander berging riaal. Het ligt in de bedoel „Ivar" voorlopig ter plaatse t reren en lens te pompen, waai schip weer over zee kan word sleept, om het in een droogdo nitief te herstellen. Vermoedelijk heeft de ran vier opvarenden het leven gek zijn, zoals wij reeds in een g van onze oplage vermeldden, strijken van een sloep, overbo vallen en afgedreven. Omtre lot verkeert men nog altijd ii kerheid. De sloep, die met zev aan boord naar het Noordoost afgedreven, is op de platen va: land behouden aan wal gekon opvarenden verkeerden in t goede welstand. Zij zullen na: schelling worden overgebrachi de overige leden der bemann: in getal, thans ook zijn aange aan boord van de sleepboot land". De kapitein is aan boe zijn schip gebleven en nadat d< breukelingen wat op hun verh; len zijn gekomen, worden naar de „Ivar" teruggebracht, helpen bjj de reparaties. Weerbericht Verwachting tot Donde avond: Vannacht aan de ku delijk nog zware storm, in '1 nenland stormachtige wind sen West en Noord. Morgen dag langzaam afnemen va storm Wisselend bewolkt enkele buien. Belangrijk k dan vandaag.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 6