\[)e winter laat nog op zich wachten
Wat betekent China voor ons?
1 Ons kort verhaal I
id motvrij
>1.4795 - Alkmaar
ist ontvangen
>te sortering!!!
RENIGING
TREKEN", Zwaag.
1134, Alkmaar, tel, 2827
IRGROTEN1
VIJF MENSEN GINGEN NAAR CANADA (15)
kijken mèt Indiaanse vrouwen
naar een ruige Wild-Westfilm
|Geen St. Nicolaas, wèl
een Kerstman
Ih;
Een paar - goede Kerstrecepten
DE DRAAK ONTWAAKT!
Enorme kansen en
mogelijkheden
JEE LAST
Europese Cultuurmanifestatie in
de zomer van 1950
Internationaal overleg
werd noodzakelijk
Hoede „V van Victory "terugkwam
VRIJDAG 23 DECEMBER 1049
aar geleden
i weer gegarandeerd
K SINDS 1935.
s 125 en 220 Volt.
IV en REPARATIES.
1. 5374 Alkmaar.
fraai 72 - Alkmaar
chtingen Bureau
RTT
htingen aangaande de
5 BEWEGING.
straat, Alkmaar.
B. O. te Zwaag brengt
an haar leden en kopers:
den geveild op Woensdag
30 December 1949. Aan-
ir. Eerst groenten, daarna
1949 2 uur Blokvelllng
i
t weer nrymaal 8 keer per
M) uur.
IET BESTUUR.
3.29 3.69
iiig kunt winkelen I
:t U door regelmatig
tentiè te plaatsen in
id
I or AT HEBBEN WE TOCH EEN LATE WINTER!" Dit is zó ongeveer
het „goeie morgen" de laatste weken. Er was ons al tegen eind Octo-
ter en zeker begin November sneeuw voorspeld, maar tot nu toe is de herfst
I helder, fris en nog zonder sneeuw. Wel ligt op de bergen weer geruime tqd
I jes groot wit kleed, dat °P het midden van de hellingen vrijwel in een rechte
I lijn ophoudt, waardoor de glinsterende sneeuw met de donkere bossen des
te scherper contrasteert. Zolang het op dié hoogte blijft, is het niet zo erg.
I Hoewel wij klaar zijn om de vuurdoop" of beter de „winterdoop" te onder-
Laan; voordeel zal de winter ons zeker niet geven.
maar dat is dan ook alles. Als een reus
achtige muur rijzen de bergen op Een
donkere lijn, die hoog boven de stad
ET winterloon voor Vader is tenmin
ste al ingegaan. Zijn werkterrein is
L het bos. Er wordt een heuvel afge
graven ter verkrijging van een soort
rivierzand". Nu is de weg naar die af
graving niet erg best en Vader is deze
,an het vrij hakken. De gevelde bomen
worden voorlopig alleen maar van de
takken ontdaan en aan de kant van de
weg gelegd. De vrij hevige nachtvor-
rten van de laatste dagen hebben het
bos in een ijzige en dodelijke beklem
ming gevat. Zelfs de eekhoorn op zijn
tak schettert niet meer, hij zit gespan
nen naar ons té kijken, tot een wollig
dotje in elkaar gedoken als bevreesd
v00r de harde' bijlslagen, die met een
metaalachtig geluid door het woud
galmen. De grond is steenhard, in de
lucht hangt de zoete prikkelende geur
van hars en dennen. De stilte hier op
deze afgelegen plek is bijna hoorbaar
en alles draagt er hier toe bij om ineens
aan Kerstfeest te denken. Ja, net Kerst
mis met al die duizenden en duizenden
kerstbomen, waar je nu zo helemaal al-
fcen tussen staat. Alleen, met je bijl en
Je tabaksdoos-
Tegen drie uur zakt de zon al achter
de voorste bergen weg en begint het
ook tijd te worden om het voer voor
óe volgende morgen klaar te maken en
oe melkgerij voor 's avonds in orde te
brengen. Er worden op de boerderij nog
twaalf koeien gemolken, waarvan er
vijf nog maar kortgeleden gekalfd heb
ben. Vader is al aan z'n laatste koe he
iig als de baas de stal inkomt, sttil ep
zonder iets te zeggen. Hij voelt of de
melkmachine goed zit, kijkt in de voer
bak en gaat dan weer weg.
Het huis voor enkele nieuwelingen,
waar Dirk en ik mee bezig waren, is
nu vrijwel klaar, 't Is niet groot: één
grote kamer-keuken en twee slaapka
mertjes, maar het is warm. De dubbele
wanden zijn niet zaagsel opgevuld. Om
ce muizen te weren hebben we dit
zaagsel met kalk vermengd. Teneinde
buiten wat ruimte te geven, hebben we
er een flinke veranda omgebouwd, en
't wachten 'Is' 'sïeébtsóp de bewoners.
Maar verdienste bracht deze „job" niet
Hg en daarom namen we er tussendoor
ille klusjes aan, die er waren. Meestal
ii dit houtzagen of ander werk in bos
tl ontginning, 't Enige wat we naast
de yijf en zeventig dollarcent per uur
hier opdoen is een grondig onderricht
in het bomen tillen, waarvan ik nooit
geweten heb, dat ze zó zwaar waren. De
tractor, een hoeveelheid kettingen en de
cirkelzaag nemen natuurlijk wel veel
handwerk over maar het restje is toch
nog net genoeg om het „luie zweet'
eruit te halen.
Naar de bioscoop.
Het bioscoopje hier is maar betrekkelijk
klein en al is het uitwendig wat „flink"
van aanzien, de hele zaak is maar pro
visorisch gebouwd. De zaal is lang en
smal en doet wat „kelderachtig" aan.
Maar de stijfheid, die in de Nederlandse
bioscoop gewoonlijk heerst (de luid
ruchtige kindervoorstellingen natuurlijk
uitgesloten), ontbreekt hier geheel. Een
ieder komt binnen wanneer hij wil,
soms gekleed in een colbertje, meestal
in gekleurd shirt, windjack met op de
rug in grote letters de naam van de
stad van afkomst of de favoriet „base
ball team". De Indiaanse vrouwen en
meisjes hebben gewoonlijk een hoofd
doek om het hoofd en zitten rustig en
ongeïnteresseerd voor zich uit te kij
ken. Als tijdens deze. gezellige inloop de
spanning op het witte doek wat opge
voerd wordt, behoeft men zich niet te
verbazen als plotseling in de zaal een
zuigeling begint te huilen. Er klinkt dan
bier en daar wat geroezemoes en som
migen geven raadgevingen, die meestal té
ïadlcaal zijn. Maar even plotseling als
de baby begon te huilen, is alles weer
stil en-richt zich aller aandacht weer op
„de" sensatie van de avond Door een fel
beschenen woestijn jakkert een paard
op wiens rug een cowboy alle moeite
doet zich in het zadel te houden. Z'n ge
zicht is door bloed en zweet tot een
viese en onsmakelijke varkenskop ver
snderd. Achter deze vluchteling aan
galoppeert een complete cavalarie, uit
gedost in de meest kleurige en indruk
wekkende cowboy-uniformen. Door de
2aal klinkt het geluid exploderende
emmunitie en roffelende hoefslagen, .die
langzaam naderbij komen, steeds maar
dichter totdat het doek verduisterd
wordt en het is alsof het hele geval de
bioscoop inrent. Een meisje breekt door
al die spanning haar ketting, waarvan
de kralen met een roffelend geluid op
de grond rollen. Op hetzelfde moment
begint een hondje, ook al van de ze
nuwen, onbedaarlijk te blaffen totdat
hij van de een of ander een schop
krijgt waarna hij nóg meer jankend
de drommel het hazenpad kiest. Allen
bulderen van het lachen. Nog even
vóór de film eindigt, gaat de achtervolg
de cowboy stuiptrekkend en schuimbek
kend dood Heel langzaam en tot in alle
details wordt dit proces de toeschouwers
opgediend.
De bioscoop loopt langzaam leeg. De
meesten gaan naar de in een lange rij
geparkeerde auto's en rijden weg. Som
mige mannen gaan nog even een eethuis
binnen. Uit het hotel klinkt gelach.
tegen de lichtere hemel afsteekt, er on
der is het zwart als de nacht zelf. Een
iUto stopt voor ons. Men vraagt ons of
we willen meerijden. We stappen in en
schuiven weg de stad uit, de duisternis
in van een ijzig koude vriesnacht.
Kerstfeest in 't zicht.
De laatste dagen zijn moeder en Artje
steeds een beetje aan het „geheimzin
nig" doen. De oplossing daarvan ligt
in het schoolfeest, dat ter gelegenheid
van 't Kerstfeest gegeven wordt.Natuur-
lijk mocht het „Hollandse meisje" (hier
bekend met kanten mutsje, zwarte rok,
tot klompen incluis) op dit programma
niet ontbreken. Deze rol is Artje toe
gekend. Ze moet dan het „Stille nacht,
heilige nacht" in het Nederlands zin
gen. Het is niet alleen daarom, dat
Artje graag naar school gaat. De taal
lijkt nu minder vijandig en het school-
ieventje is veel gezelliger en afwisselen
der dan het leven thuis, waar alle dagen
weer dezefde dingen gedaan moeten
worden. Een leventje zonder vriendin
nen, die nu eenmaal voor meisjes on
misbaar lijken. Gelukkig maar, dat de
wensen van Vader en Moeder niet zo
hoog zijn. 't Leven van alledag neemt
alle nieuwigheid gauw weg. Zo'n enkele
keer krijgen ze eens visite. Vooral als
dat dan Nederlands-sprekende visite is,
is dat een prettige afleiding. Onze beste
huisvriend is Joh. Dop, de Tesselse buur.
Hij heeft evenals wij een jachtacte en
wij zijn daar blij mee. Met Dop
z n ervaring in de duinen op Tessel kun
nen we hier best spannende uurtjes
hebben. Dirk heeft trouwens al z'n eer
ste wild geschoten: een patrijs. Maar
jonge, er is nog niet veel tijd om aan iets
anders te denken dan aan dat wat nood
zakelijk is. Wat hebben we ons sommige
dingen, nü weggezakt in de noodzaak
van regelmatig werken, anders voorge
steld Maar gelukkig, we zijn allen nog
gezond en er is voor Vader en Moeder
bovendien een prettige gebeurtenis in
het verschiet.
KERSTPUDDING
125 gram zelfrijzend meel;
125 g broodkruimels van oud
brood; 150 g hard vet (klein
gesneden); 125 g bruine suiker;
750 g gedroogde vruchten, be
staande uit krenten, rozijnen,
gedroogde pruimen (klein ge
sneden, pitten eruit) en dadels
zonder pitten, eveneens klein
gesneden; 50 g sucade; 50 g fijn
gesneden amandelen zonder
schil; 1 theelepel geraspte noot-
museaat; 1 theelepel gemengde
zoete specerijen; y2 theelepel
zout; sap van een halve sinaas
appel en een halve citroen, en
de schillen ervan fijngeraspt;
y theelepel rum essence, een
paar druppels amandelessence;
drie eieren; wijnglas sherry en
een deciliter donker bier.
Meng de gezeefde bloem met
het zout en de specerijen,
broodkruimels, suiker en fijn
gesneden vet (of half vet, half
margarine).
Meng de gedroogde vruch
ten, sucade, amandelen en
schillen van citroen en sinaas
appel en voeg dit bij het eerste
mengsel.
Kluts de eieren en roer de
sherry, rum-essence en vruch
tensappen erdoor en voeg het
bij het mengsel.
Maak met het bier een dik
mengsel en roer zolang tot het
dik van de lepel glijdt.
Laat alles een nacht over
staan. Doe het mengsel ver
volgens in ronde gladde stenen
of geëmailleerde vorm (één of
twee vormen) die van te vo
ren ingevet is (zijn). Bind de
vorm (en) dicht met perka
ment papier of vetvrij papier,
daarover een linnen of katoe
nen lap vastbinden.
Plaats ht. vervolgens in een
pan kokend water en stoom
acht uur. Het water moet hal
verwege de vorm (en) komen
en aanvullen - bij verdamping.
Verwijder de katoenbedek
king, laat afkoelen, bedek met
schoon katoen, bewaar op dro
ge plaats. Vóór het gebruik
nog eens drie uur stomen.
Vlak vóór het opdienen met
brandewijn overgieten en bran
dend binnenbrengen met een
hulsttakje er bovenop. Doe er
custard-saus bij.
KERSTCAKE
175 gram margarine; 175 g
lichtbruine suiker; 300 g bloem;
1 theelepeltje gemengde zoete
specerijen; theelepeltje ka
neel; half theelepeltje zout;
half theelepeltje dubbelkoolzure
soda; 750 g gedroogde vruchten
(krenten, rozijnen en wat da
dels); 50 g sucade; 50 g fijnge
hakte amandelen; 50 g gedroog
de kersen; half theelepeltje va-
riillé-essence; half theelepeltje
amandel-essence; drie eieren;
wijnglas sherry; een weinig
melk.
Zeef de bloem en meng met
de specerijen, zout en dubbel
koolzure soda. Roer de boter
met de suiker totdat het wit
en romig wordt, voeg dan de
goedgeklopte eieren er lang
zaam bij. Roer de bloem er
luchtig door, dan de sherry, es
sences en genoeg melk voor een
dik deeg dat dik van de lepel
glijdt. Roer vervolgens al het
fruit, de amandelen en kersen
erdoor. Doe vetvrij papier in
een cakevorm van ongeveer 20
cm middellijn en vul met het
deeg. Bak de cake 3 y2 uur in
een niet te warme oven.
't Is nu Sinterklaas-avond. Moeder
heeft haar koek-kookkunsten aange
wend om toch nog even de verjaardag
van die oude baas te vieren. Hij, die
Sinterklaas, wordt hier helemaal niet
serieus genomen, en erger nog, hij wordt
officieel uitgescholden als het product
van dwaze bijgelovige mensen, die me
nen dat „die oude gentleman langs
schoorstenen kruipt". Er is er zelfs niet
één, die aan hem gelooft. Ik word er
wel eens kwaad om, maar dan weer heb
ik medelijden met al die mensen, die de
prachtige herinneringen van Sinter
klaasavond nooit gekend hebben en
nooit zullen leren kennen. Maar enfin
zij hebben weer de Kerstman, al wordt
het Kerstfeest maar één dag gevierd.
Hoé dat gaat is voor ons nog een ge
heim, dat we nu gauw zullen ontdek
ken. Ik moet voor ditmaal eindigen,
want de lamp gaat minder goed bran
den en we hebben thuis geen olie meer
GOVERT J. DE JONG.
Republitek een provincie van
de R.I.S.?
Op Java zijn stromingen aanwezig
die het plan hebben opgevat om de Re
publiek Indonesia als deelstaat te li
quideren. Deze stromingen zouden
volgens de inlichtingen, niet bepaald
klein genoemd kunnen worden. Men
acht het beter; de Republiek om te
vormen in een provincie met een een
voudig autonoom bestuur en recht
streeks onder de leiding staand van de
centrale regering der RIS.
Het denkbeeld zou door de Republi
keinse regering in studie zijn genomen.
Demonstratie voor
Paleis Soestdijk
Donderdagmiddag verzamelden zich
voor 't paleis Soestdijk vertegenwoor
digsters van verscheidene vrouwen
organisaties. Deze organisaties beijver
den zich voor het zelfbeschikkingsrecht
van de minderheden in de Grote Oost.
Een delegatie onder leiding van gravin
Van Limburg Stirum-Hoefft van Vel-
r.en, mevrouw Matthes Cornelius en
mevrouw Berg, boden baron Baud,
particulier secretaris van H. M. de Ko
ningin, een petitie aan, waarin zij Hare
Majesteit de Koningin verzochten „de
grootst mogelijke steun te verlenen
aan de rechtvaardige en zware strijd
der minderheden de band met Neder
land en Oranje te bewaren". Onge
veer 150 personen, onder wie verschei-
denen geborer. in de betrokken gebie
den, namen aan de demonstratie deel.
Gistermiddag is het 7500 ton me
tende motorschip „Karimare", in op
dracht van de „Compagnie General
Transatlantique" te Parijs door deN.V.
Koninklijke Mij. „De Schelde" ge
bouwd, te water gelaten.
9
■TSJOENG KWO, „het land van het midden", noemen de Chinezen hun eigen
land, en dat vinden wij, die immers weten, dat de gehele wereld om
Néderland draait, eigenlijk een beetje aanmatigend. Wij vergeten daarbij
maar al te licht, dat China inderdaad duizenden jaren het centrum der des
tijds bestaande cultuur geweest is, dat zijn cultur itieke en economische
macht uitstraalde over de gehele Polynesische a. 1, langs de karavaan-*
wegen naar Rusland, langs de zeeweg naar Indie, rzie en Afrika, en dat
het niet zender bedoeling is wanneer Soen Yat Sen er in zijn „Drie Volks
beginselen" op wijst, dat ook Indonesië eeuwen lang onder Chinese souvereini-
teit gestaan heeft. Wij vergeten ook, dat Marco Pole, uit de rijkste stad der
middeleeuwen gekomen, niet minder hoog tegen dit China opzag, dan nog op
het einde der negentiende eeuw de schrijvers en denkers der Verlichting, en
dat omstreeks 1800 dit China van Tsjien Lung op het hoogtepunt van zijn
territoriale en politieke macht stond en in vrijwel alle opzichten Europa vóór
was.
W/IJ ZIJN NOG maar al te geneigd,
wanneer wij over China spreken,
te denken aan de pindamannetjes, hoe
wel deze inmiddels vrijwel van onze
straten verdwenen zijn en velen het
tot leiders van grote restaurants en
ander zaken gebracht hebben. Wij her
inneren ons niet meer, dat China het
iand was, dat aan de wereld de uitvin
dingen van de zijde, de the het porce-
lein, het papier, de boekdrukkunst, het
kompas, het buskruit, de raket en zo
veel anders schonk, wij denken slechts
aan een land waar generaals met on
uitsprekelijke namen elkander voort
durend bestrijden. Wij kennen mis
schien de namen van Tsjiang Kai Sjek
Door
en Mao Te Toeng, maar hoevelen ken
nen die van onze tijdgenoten, de bac
terioloog dr Tsjen, de plantkundige
Lu Cong, de schrijver Lin Yu Tang, en
weten welk een grote invloed zij op de
wetenschap en literatuur van onze tijd
gehad hebben? En daarom begrijpt en
beseft bijna niemand hier ten volle,
wat het betekent dat China een der
„grote vijf" is geworden, een der lan
den met veto-recht in de bond der
volkeren.
Geweldige rol.
TOCH IS DIT veto-recht slechts de
consequentie van de geweldige rol
die China gedurende de laatste wereld
oorlog gespeeld heeft. Want ondanks
het Amerikaanse witboek van Jessup,
dat zich trouwens grotendeels be
perkt tot de gebeurtenissen na 1942,
staat dunkt ons vrijwel vast dat deze
HOLLAND-FESTIVAL BREDER OPGEZET
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiHiiiiiiiiiiiHiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiinHiiiiiil
rtE VELE DUIZENDEN buitenlandse
bezoekers, die gevoel hebben voor
schoonheid en romantiek zullen in de
zomer van het volgend jaar met ogen
en oren te kust en te keur kunnen
gaan. Voor hen in de eerste plaats en
tevens voor de kunstminnende landge
noten is een cultureel feest in de maak
onder de (helaas lelijke) naam Holland
Festival 1950, dat de vorige manifesta
tie van soortgelijke aard owel in breed
te als in diepte schijnt te zullen over
treffen. Er komt niet alleen een grote
re verscheidenl -<d, men tracht ook de
J|ET IS TIJDENS de oorlog vaak voor
gekomen dat vliegtuigen, die men
reeds verloren waande, door de cou
rage der bemanning, of door zuiver
toeval, op zulk een wonderbaarlijke
wijze op hun basis terug keerden, dat
de werkelijkheid ongeloofwaardiger
was dan de stoutste fantasie.
Ik behoorde tot het grondpersoneel
van een vliegveld in Engeland en had
de gelegenheid dergelijke voorvallen
van nabij mee te maken. Het was dik
wijls onbegrijpelijk en tegen alle wet
ten der zwaartekracht in, hoe een
vliegtuig, zwaar gehavend door Iucht-
afweervuur en soms gedeeltelijk uitge
brand, nog 'behouden terugkeerde.
Wat ons allen met stomme verbazing
sloeg, was het terugkomen van het
Wellington bombardementsvliegtuig „V.
for Victory".
Al de vliegtuigen van het esquadron
waren reeds terug van hun operatie
boven Duitsland, behalve V. for Vic,
die al vèr over tijd was. Seiners en te
legrafisten luisterden naar het oproep-
sein, operatiestaf en inlichtingendienst
waren op hun qui vive, tot plotseling...
ja, daar hoorden zij iets.
Inderdaad klonk door het donker van
de nacht het zware geronk van een
tweemotorig vliegtuig. Snel werden de
landingslichten weer ontstoken en na
enige minuten werd 't kolossale vlieg
tuig voorzichtig aan de grond gezet
Ambulancewagen en dokter waren pre
sent, daar men wel verwachtte, dat er
iets bijzonders aan de hand zou zijn
Wij, die het vliegtuig in ontvangst
moesten nemen, keken vol spanning
toe, hoe het personeel uit zou stappen
Stel u echter ons aller verwondering
voor, daar de enige die uitstapte de
piloot was, sen esquadronleader met de
D.S.O. en D.F.C. De plaatsen van zijn
bemanning waren allen onbezet
Op de een of andere onbegrijpelijke
manier had de man kans gezien hel
vliegtuig geheel alleen thuis te bren
gen. Maar waar was zijn bemanning
gebleven?
In de messroom vertelde hij, terwijl
wij stil er stil om heen
verhaal.
stonden, zijn
„DIRECT NADAT IK het doel be
reikt had, werd ik opgemerkt door de
Duitse zoeklichten en al spoedig barst
ten de granaten rondom ons; sommige
onrustbarend dichtbij. Zelfs toen m'n
boordtelegrafist me waarschuwde dat
er vonken door de bodem van het
vliegtuig kwamen, maakte ik me nog
niet bijzonder ongerust. Ik wist wat
een ervaren bemanning kan doen met
een blusapparaat en ik zette m'n aan
val door. Wat ik niet wist, was, dat
één van de „flares" onder het vlieg
tuig in brand was geraakt. De vonken
werden spoedig vlammen, zó groot, dat
ik er door verblind werd.
De rook en gassen dwongen me op
m'n plaats te blijven en in het vlieg-
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
X X
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
tuig zag ik niets dan de gele gloed
der vlammen. Dit is het. einde! dacht
ik. Het brandende vliegtuig was een
prachtig doel voor het afweergeschut,
en al werden we niet geraakt, het zou
met m'n kist toch gauw afgelopen zijn
In de veronderstelling dat we nog
maar enige seconden tijd hadden voor
het vliegtuig uit elkaar barsten, gaf ik
de bemanning bevel, zich per para
chute te redden. Terwijl ik telde, zag
ik ze er één voor één uitspringen De
staartschutter, de bomrichter, de na
vigator, de telegrafist. Toen was het
mijn beurt. Ik greep onder mijn zit
plaats en verstijfde van schrik. Er was
geen parachute.... Vlug doorzocht ik
de cockpit, maar de parachute was
nergens te vinden. Vlugger dan ik het
nu vertel ging het door mijn brein,
dan maar trachtten de brandende ma
chine met een noodlanding aan de
grond zetten.
De Duitse artillerie schoot niet meer
op me. Vermoedelijk omdat die lui in
de veronderstelling waren, dat het met
mijn machine toch afgelopen was. Ze
ging als een vlammende toorts door de
luchtIk maakte een duikvlucht en
probeerde intussen de vlammen in m'n
onmiddellijke nabijheid wat te doven
om te kunnen zien, waar ik kon lan
den.
Het leek wel of m'n ogen intussen
aan de vlammen gewend ra'akten,
maar toen ik omzag, bemerkte ik, dat
de vlammen grotendeels gedoofd wa
ren. Na enige ogenblikken was het to
taal donker achter me en de motoren
bleven draaien. Ik ging trachten En
geland te bereiken! Ik herinnerde me
de koers die de navigator uitgezet had
voor de terugreis naar Engeland en ik
besloot de kist alleen terug te vliegen
Prettig was het niet, want ik zat nog
steeds boven vijandelijk gebied en er
was nog steeds afweervuur. En als ik
eens vijandelijke gevechtstoestellen
ontmoette? Er was geen mens om mijn
geschut te bedienen. Ik was alléén.
Maar het geluk verliet me weer. Bo
ven de zee stopten de beide motoren.
Gebrek aan benzine!
Op zulke momenten is het of je
brein op hoogspanning werkt! Was de
V. for Victory niet van een automati
sche piloot voorzien geweest, dan was
ik toch nog verloren geweest. Ik scha
kelde „George" in zodat ik tijd had
m'n noodreservetank bij te zetten,
maar omdat ik gehinderd werd door
de verbrande resten in het vliegtuig,
duurde het nogal lang, voordat ik bii
fn'n contrölehandels terug was.
..Net iets te vroeg sloeg een van de
motoren met donderend geraas weer
aan. En daar is de automatische piloot
niet op berekend Het toestel dook met
een stijve spiraal naar beneden. Lager
en lager ging ik. Van vierduizend
voet tot bijna het zeeoppervlak, maar
toen zat ik weer op m'n plaats en het
gelukte me nog net de kist weer op
te vangen
Ik startte de tweede motor en kon
m'n weg ve volden naar hier Nou. de
rest weten jullie en geef me nu een
kop thee en een paar sandwiches.
JORO.
hoedanigheid zo mogelijk nog op le
voeren. Zo vertelde ons Mr. H. J.
Reinink, secretaris-generaal van het
Ministerie van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen, dir voorzitter is van
het uitvoerend comité.
Het „festival" is een cultuurverschijn
sel geworden, dat vooral na de oorlog
grote opgang heeft gemaakt. Zó groot,
dat de organisatoren elkaar in de weg
gaan lopen. Vandaar dan ook, dat de
Oostenrijkers van de Salzburger Fest-
spiele, de Britten van het Edinburgh
Festival en de Nederlanders van het
Holland Festival binnenkort te Amster
dam of Den Haag bijeen zullen komen
om te overleggen hoe te handelen zon
der elkaar spaken in het wiel te ste
ken. Zij houden zich allen in hetzelfde
seizoen met dezelfde dingen bezig,
trachten voor een deel dezelfde kunste
naars aan de haak te slaan, proberen
ten dele dezelfde bezoekers te trekken
en dreigen ook al gedeeltelijk hetzelfde
de programma te verwerkelijken. Dat
is niet wenselijk. Vandaar nu dat eerste
Europese Festival-congres, dat orde in
het cultureel verkeer zal moeten bren
gen.
De dingen staan niet (meer) los van
elkaar, want elk dezer manifestaties
heeft de neiging niet slechts de Vader
landse, maar de Europese cultuur te
dienen ten behoeve van niet alleen het
binnenlandse, maar van het gehele
Westeuropese en zo mogelijk van een
plukje van het Noord- en Zuidameri-
kaanse tourisme. Voor het Holland Fes
tival bijvoorbeeld zijn verbintenissen
aangegaan met Nederlandse orkesten
en koren, maar ook met een Frans
ballet en een Engels toneelgezelschap;
er zullen niet alleen Nederlandse, maar
ook Franse, Oostenrijkse en Ameri
kaanse dirigenten optreden. Er zal niet
alleen Nederlandse, maar ook Duitse,
Russische en Amerikaanse muziek ten
gehore gebracht worden. Er komen
Nederlandse, maar ook Franse, Ameri
kaanse en Haïtiaanse schilderijen.
De „breedte" zal zeker Europees zijn,
meer dan dat zelfs. En de „diepte"?
Men blijft niet aan de oppervlakte van
het geijkte repertoire, maar waagt het
erop een nieuwe opera, een pas vol
tooid orkestwerk, onbekende histori
sche stukken naar voren te brengen.
En de verscheidenheid zal niets te
wensen laten: het Griekse drama staat
naast de hedendaagse film op het pro
gramma, orgelmuziek naast modern
ballet, het carrillon naast de opera, ka
mermuziek van deze tijd naast het
Middeleeuwse wagenspel. Rembrandt
naast de Haïtiaanse schilders van nu.
En zo meer. Het is ondoenlijk van al
les melding te maken.
Het Holland Festival zal zich weer
in hoofdzaak te Amsterdam en Sche-
veningen afspelen, maar nu wordt ook
de Grote Kerk te Delft erin betrokken;
en de musea van Rotterdam en Utrecht
zijn vermeld. De „provincie" in engere
zin komt er evenwel niet aan te pas.
oorlog door de geallieerden verloren
zou zijn, wanneer China de weg van
de Chinese Mussert, Wang Tsjing Weej
gevolgd had inplaats zijn, zoals het ge
daan heeft, zich reeds van 1937 af hard
nekkig tegen de Japanse aggressie te
blijven verweren.
Hoewel Chamberlain nog in 1940. om
Japan te paaien, het transport va»
wapens door Hongkong naar het vrije
China verbood hoewel China tot einde
1942 per maand minder voorraden uit
de Ver. Staten ontving dan een Ameri
kaanse legerdivisie in één dag opge
bruikte en minder dan 2% van het mi-
r.imumprogramma dat door de auto
riteiten voor de leen- en pachtwet te
Washington voorgesteld was, hielden
de Chinezen vol, ook nadat geheel het
njke Noorden, alle havensteden, de
Birmaweg, en daarmee iedere verbin
ding met het Westen anders dan door
de lucht, afgesneden waren, terwijl Rus
land angstvallig aan zijn neutraliteit
tegenover Japan vasthield. Niet slechts
slaagden zij er in bij Ping Shing Kwan
en Tai Erh Shi Kwan tot tweemaal toe
het Japanse leger in een open veld
slag te verslaan, maar vooral ook de
guerrillaoorlog kostte Japan, dat ge
meend had de veldtocht in drie maan
den ten einde te kunnen brengen, ont
zaglijke oflers aan geld en mensen.
Vrijwel 85% der Japanse landmacht
en het grootste deel der vloot werden
door China gebonden, en na 6918 veld
slagen telde het Japanse leger reeds in
Juni 1943 2 700000 doden! Men stelle
zich voor, wat er gebeurd zou zijn
wanneer, in plaats hiervan. China vrede
met Japan gesloten had, zo dat dit uit
een mensenmateriaal van 50.000.000 zie
len had kunnen putten! De Japanse
vloot ware dan vrij gekomen voor de
verovering van Australië en de Stille
Zuidzee, de Japans-Chinese legers had
den India binnen kunnen trekken dat
als een kruitvat ontploft zou zijn, om
verder te rukken naar Perzie en de
Arabische oliebronnen en dan b Egypte
de hand te reiken aan Rommel. Én
niets had hun dan kunnen beletten om,
terwijl de Duitsers voor Moskou ston
den, van Mandsjoerije uit Siberie bin
nen te rukken en daar de Russische
oorlogsindustrie de dolkstoot in de rug
te geven.
Terecht schreef dan ook Wendell
Wilkie: „We zijn ons niet voldoende
bewust, dat het misschien te laat ge
weest zou zijn om het Japanse rijk
militair of politiek te overwinnen, wan
neer niet gedurende lange, hartbreken
de jaren, de vertwijfelde tegenstand
van het Chinese volk bestaan had.
Slechts weinigen hebben de betekenis
van dit Chinese verzet voor onze ge
hele beschaving begrepen".
Nationaal bewustzijn.
SLECHTS WEINIGEN hebben ook be
grepen, dat deze weerstand slechts
mogelijk was op de grondslag van een
enorme nationalistischs volkswil en een
zeer groot technisch en organisatorisch
kunnen. De Birmaweg, 1160 km lang,
over een onbegaanbaar hooggebergte
heen, met meer dan 300 bruggen, werd
zonder machines gebouwd binnen het
jaar, zodat een Amerikaans ingenieur
verbaasd uitriep: „Ze hebben hem met
hun vingernagels uit de rotsen moe
ten krabben!" Millioenen vluchtelingen
trokken van het bezette gebied naar het
binnenland en werden te werk gesteid
in meer dan 1700 coöperaties; 120.000
ton machines van 450 fabrieken werden
op de ruggen van Chinese koelies naar
het binnenland gesleept waar een nieu
we industrie opgebouwd werd. Midden
in de oorlog werden 400 mijl spoor
weg voltooid, kanalen gegraven, stuw
dammen gebouwd en 15 hoogovens in
bedrijf gesteld. De kolenproductie steeg
met 50%, de productie der oliebron
nen in Kansoe werd opgevoerd, in Sze
Tsjwan werden nieuwe olievelden ont
sloten. .Dit alles bewijst dat China
teeds tijdens deze oorlog het dieptepunt
van zijn nationale geschiedenis had
overschreden en thans op weg is Japan
als de grote mogendheid van het verre
Oosten te verdringen.
Slechts wanneer wij ons deze feiten
duidelijk voor ogen stellen kunnen wij
de betekenis voor de gehele wereld
van wat thans in China plaats vindt
begrijpen.
H. V. K. neemt afscheid
van President Sukarno
De heer Lovink, de Hoge Vertegei
w 'urdiger van de Kroon en zijn echt
genote, dr. Koets en mr. Van Boetze-
laer, lid van het kabinet van de
H.V.K., beiden eveneens met hun
echtgenoten, zullen hedenochtend
naar Djcrkja vliegen voor een bezoek
aan president Sukarno om hem geluk
te wensen met zijn verkiezing tot pre
sident. Voor de heer Lovink zal dit
tevens een afscheidsbezoek zijn
NIEUW BOEK VAN DR. VAN MOOK.
In Februari verschijnt bij de New
Vorkse uitgeverij Norton een nieuw
boek van dr. H. J van Mook, voorma
lig luitenant-gouverneur-generaal van
Nederlands-Oost-Indie. getiteld „The
stakes of democracy in South East Asia
(„De kansen der democratie in Zuid-
Oost-Azie").
