Duitse methodes in Hoornse Krententuin
Kan veilplicht worden afgeschaft?
Veiligheidsdienst,,noodzake!ijkkwaad"
Bewaarders pleegden
zware mishandelingen
Moskou vraagt Finland
weer om uitlevering
Devaluatiewinst op de
bloembollen wordt
afgeschaft
De man die Karp nog
levend zag
Geanimeerd debat
Dwangarbeid belangrijk
deel der Russische
economie
WOENSDAG X MAART 1950
In 1947 werden gevangenen met gummiknuppels
geslagen en krom in de boeien gesloten
DIJNA TIEN UUR lang is de Meervoudige Kamer te Alkmaar gisteren bezig ge
weest met een vrij ongewone zaak. Ongewoon omdat een twintigtal „zware
jongens" het „zo waarlijk helpe mij God Almachtig" moesten uitspreken en zes
gevangenbewaarders van de Hoornse Krententuin om beurten in de beklaagden
bank moesten plaats nemen. De officier van justitie, mr. A. W. Holsteyn, bad
deze gevangenbewaarders mishandeling ten laste gelegd en tegen verschillende
van hen eiste hij een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Tijdens de verhoren
kwam vast te staan dat verschillende bewakers zich in 1947 aan het hen ten
laste gelegde hadden schuldig gemaakt, maar tevens werd het ook duidelijk dat
het in dat jaar in de Hoornse Krententuin een chaotische toestand was. De ver
dediger van een der verdachten, mr. A. Schenkeveld, ging zelfs zover dat hij het
departement van Justitie in Den Haag als de hoofdschuldige van die misstanden
aanwees.
waker Hendrik P., die toegaf enkele
malen uit noodzaak te hebben gesla
gen. „Achteraf beschouwd ben ik wel
een beetje te ver gegaan", zei P. Der
tien getuigen kwamen hierna vertellen
wat „dat beetje te ver gegaan" be
duidde.
Gevangenbewaarder De Weger had
gezien dat een gedetineerde de trappen
was afgeslagen en op blote voeten door
de sneeuw was gejaagd. Andere ge
vangenen had hjj ruggelings geboeid in
de cel gezien. Een gevangene die ont
vluchtingspogingen had voorbereid,
was bont en blauw geslagen. Deze ver
telde dat hij in de oorlog enige tijd in
een Duits kamp had moeten door
brengen en dat de manier van optre
den in dat kamp ongeveer parallel liep
aan de behandeling in de Hoornse
Krententuin. Er zijn mensen geweest
die twee weken en soms nog langer
aan handen en voeten geboeid in de
slecht verwarmde cellen moesten door
brengen en zelfs gebruikte men de
middeleeuwse strafmaatregel iemand
krom in de boeien te slaan.
De voormalige waarnemend directeur
van de Hoornse Strafgevangenis IJko
S., opende de rij van verdachten. In
Februari 1947 had S. getuige Timmer
geslagen. Verschillende getuigen be
weerden dat zij hadden gezien dat S.
een gummiknuppel had gebruikt het
geen door Timmeren enkele anderen
werd tegengesproken. Op de vraag van
de president waarom getuige deze
kastijding in ontvangst had moeten ne
men, vertelde verdachte dat hij van
mening was dat T. op zijn bed had
liggen roken. „Ik heb hem slechts één
klap gegeven", zei verdachte, „en dat
was als straf bedoeld. Daar de straf-
celien in gebruik waren, had ik geen
andere gelegenheid om hem discipli
nair te straffen". Volgens hulpbewaar
der Wuijsters had de waarnemend di
recteur niet één, maar vele klappen
uitgedeeld, zo erg dat er bijna een
oproer onder de andere gevangenen
was ontstaan. Volgens deze getuige
zou verdachte bovendien een gummi
knuppel hebben gebruikt.
President: „Wat zegt u hierop ver
dachte".
Verdachte. „Dat hele verhaal is van
A tot Z gelogen".
Verdediger: „Getuige wilt u de
rechtbank vertellen waarom u als
hulpbewaarder bij de Hoornse straf
gevangenis is ontslagen?"
Getuige: „Dat heeft er niets mee te
maken"
President: „Dat zal ik wel beoorde
len. Vertelt u maar eens wat er aan de
hand was".
Getuige. „Ik ben ontslagen omdat ik
tabak de gevangenis binnen smokkelde
en aan gedetineerden verkocht. Voor
dat ik echter was ontslagen heb ik
verschillende voorvallen, waarvan ik
dacht dat die in een Nederlandse straf
gevangenis niet konden gebeuren, op
geschreven en wat ik straks vertelde
van die mishandeling van T. is inder
daad gebeurd".
Getuige Oord vertelde dat hij als ge
detineerde timmerwerk moest verrich
ten, maar dat hij na twee dagen tegen
de waarnemend directeur had gezegd
dat de voeding onvoldoende was om
dat werk te kunnen doen en ik kreeg
een grote mond. een schop en werd in
een cel opgesloten"
Verdachte gaf een andere lezing.
Volgens hem was getuige wel met
klachten gekomen, maar zonder dat er
iets was voorgevallen was hij weer aan
zijn werk gegaan. Hierna volgden ver
schillende getuigen die ieder op hun
manier verslag van de mishandeling
van T. gaven.
Hoofdbewaarder Pverdachte in de
volgende zaak, verscheen als getuige
a décharge. Hij verklaarde, dat zijn
chef slechts eenmaal had geslagen. Op
alle andere vragen, gaf hij het stereo
type antwoord: „Ik durf het niet met
zekerheid te zeggen". Positief was hij
echter toen hij vertelde dat het eèn
wanordelijke boel was in de Krenten
tuin en dat vrijwel alle hulpbewaar
ders corrupt waren. Er is zelfs een tijd
geweest dat de kapotte ramen niet
hersteld konden worden en dat mén
toen ten einde raad ruiten heeft moe
ten maken van glazen röntgen foto's.
Geen excuus.
De officier meende dat niet was ko
men vast te staan dat verdachte ge
tuige T. met een gummiknuppel had
mishandeld. Maar zelfs het geven van
een klap, zelfs als strafmaatregel, is
totaal verkeerd. Het gaat niet aan om
personen die van hun vrijheid zijn be
roofd op een of andere manier te mis
handelen. Het excuus dat wel streng
moest worden opgetreden omdat het
zo'n wanordelijke toestnd was, wilde
de officier niet aanvaarden. Juist door
dit optreden werd het tegendeel be
reikt zei mr. Holsteyn. Wel meende hij,
dat de directur niet juist had gehan
deld door te veel verantwoordelijkheid
op de schouders van zijn waarnemer
te leggen, maar nietemin achtte spre
ker dat een zware straf op zijn plaats
zou zijn. De eis was een maand voor
waardelijk en een boete van f 100. sub-
sidiar 30 dagen.
Hoofdschuldige in Den Haag.
De verdediger mr. A. Schenkeveldt
te Alkmaar ving zijn pleidooi aan met
op te merken dat deze Hoornse affaire
een zaak van groot belang was, daar
Justitia hierbij ten nauwste was be
trokken. In Den Haag heeft mèn ver
zuimd. ondanks dat van de zijde van
de directie van de Hoornse strafge
vangenis rapporten waren gestuurd,
verbeteringen in de Krententuin te la
ten aanbrengen. De hulpbewakers wa
ren niet voor hun taak berekend en de
cellen verkeerde in een dergelijke staat
dat gevangenen gemakkelijk konden
ontvluchten hetgeen meerdere malen
was voorgevallen. Toen men dan ook
ging vermoeden dat cr plannen voor
nieuwe ontvluchtingspoglngeu beston
den, waren de zenuwen tot het uiter
ste gespannen en kon het gebeuren dat
verdachte zich op een kwaad moment
vergat. De hoofdschuldige moet echter
niet in Hoorn maar in Den Haag wor
den gezocht zei pleiter.
„Een beetje te ver gegaan"
De volgende verdachte was hoofdbe-
Verdachte P. had eens tegen een ge
vangene, die zijn ontvluchtingspoging
niet wilde bkennen, gezegd: „Nu kan
je eens met de Hollandse Moffen ken
nis maken". Al die getuigen verhaalden
van onmenselijke mishandelingen.
Verdachte zei echter dat die beschul
digingen schromelijk waren overdre
ven. Hij had wel een enkele maal ge
slagen, doch hiertoe was hij door de
omstndigheden gedwongen. „Wij leef
den in een zenuwachtige tijd en die
bereikte zijn climax toen een van mijn
collega's door een gevangene bewuste
loos werd geslagen", zei verdachte.
De directeur verklaarde, dat hij nim
mer had gezien dat zijn ondergeschik
ten hadden geslagen en geen enkele
maal was een gedetineerde met klach
ten bij hem gekomen. „Wel leefden wij
in een beroerde tijd. Verschillende
hulpbewakers waren „plat" en het is
zelfs gebeurd dat zij gevangenen hiel
pen ontvluchten".
„Wat denkt u van de methodes om
gevangenen aan handen en voeten te
boeien", en enkel weken in een koude
cel op te sluiten?", vroeg de president.
„Wie zijn billen brand, moet maar op
de blaren zitten", meende de directeur.
De officier verweet,de directeur dat van
die onmogelijke toestanden nooit iets
naar buiten was gebleken". Als er be
wakers zjjn geweest die hun plicht ver
zaakten, had u maar eens een aanklacht
moeten indienen en niet zo maar een
stuk of twintig van hen moeten ont
slaan. U had zeker wel klachten ge
kregen als u eens de moeite had ge
nomen een strafcel binnen te gaan
waar een gevangene veertien dagen in
een koude cel in de boeien lag.
opgesloten". In zijn requisitoir zei de
officier dat hij het verweer van ver
dachte zeer onsympathiek vond. De
moeilijke omstandigheden waren geen
excuus voor een optreden, dat men in
een Nederlandse gevangenis niet had
verwacht. „Deze mishandelingen gaan
alle perken te buiten en een vrijheids
straf lijkt mij hier de enige straf".
Tegen de hoofdbewaker P. eiste mr.
Holsteyn drie weken gevangenisstraf.
Het zou te ver voeren alles wat giste
ren in die tien uur werd gesproken op
papier te zetten. Uit bovenstande blijkt
duidelijk op welke manier in de Hoorn
se Krententuin werd opgetreden. „Niet
tegenstaande de wanordelijke toestand
waarin deze strafgevangenis zich be
vond is dit niet te tolereren", zoals
de officier in een van zijn strafvorde
ringen zei.
Tegen de bewaker eerste klasse Jan
P., eiste de officier eveneens drie we
ken gevangenisstraf.
De hierna volgende verdachten wa
ren minder hardhandig opgetreden het
geen in .de straf, welke de officier te
gen hen eiste, tot uiting kwam. Tegen
Hikes W. werd een voorwaardelijke
gevangenisstraf van drie weken ge-
eist en een boete van f 50 of 25 dagen;
Jacob M. kwam er met een eis van
f 50 of 25 dagen af, evenals Gerardus
Antonius B.
De verschillende verdedigers legden
allen de nadruk op de onmogelijke
toestand waaronder hun cliënten had
den moeten werken en verklaarden dat
er geen mishandelingen meer waren
voorgevallen, nadat in de toestand ver
betering was gekomen.
Aan de Finse gezant te Moskou is een
Sowjetrussische nota overhandigd, waar
in de Sowjetunie Finland opnieuw <fe
eis stelt tot uitlevering van Sowjetrus
sische oorlogsmisdadigers. Het Finse
ministerie van Buitenlandse Zaken wil
de geen enkel commentaar op de Sow
jetrussische nota geven.
In Londense kringen is men van me
ning dat de Sowjetrussische regering in
haar nieuwe nota het Finse antwoord
op een vroegere Russische nota ver
werpt, waarin de namen van driehon
derd door hét Kremlin als „oorlogsmis
dadigers" beschouwde personen werden
opgenoemd en waarin de Finse regering
werd verzocht deze personen te doen
uitleveren.
De Finse regering heeft indertijd op
deze nota geantwoord, dat zij slechts
op vier van de driehonderd genoemde
personen de hand had kunnen leggen.
BOMAANSLAG TE NICE
Dinsdagmorgen vroeg is bij 't hoofd
bureau van de communistische partij
te Nice een bom ontploft. Er werd in
de omgeving enige materiële schade
aangericht. Er is geen melding ge
maakt van persoonlijke ongelukken.
Klaar voor de tocht
De skileraar van de prinsesjes
Beatrix en Irene helpt de meisjes
bij het bevestigen van de ski's. En
dan kan de tocht in de sneeuw en
zon beginnen!
Een dode bij verkeersongeval
Op de Rijksweg bij De Klomp is een
automobiêl, bestuurd door een in Den
Haag wonende Oostenrijker, die een
voor hem rijdende wagen wilde inha
len, in botsing gekomen met een vracht
auto uit Middelburg. De Haagse wa
gen werd door de zware tegenligger
verpletterd en de bestuurder, de 38-
jarige heer A. Pieker, op slag gedood.
fi - slip I «if v
'4. 3
Het beroep van jager mag men
zeker rekenen tot de niet veel
vuldig voorkomende beroepen.
Slechts zelden ziet men een
tafreeltje_ zoals op deze foto. Een
jager, vergezeld door zijn hond,
in de velden jacht makend op
het wild.
Minister Mansholt antwoordt rapporteurs
Regering zal steun verlenen bij bouw
van vissersschepen
Van de opmerkingen door minister
Mansholt in zpn Memorie van Antwoord
gemaakt aangaande het verslag der
rapporteurs over zijn begroting, geven
wij enkele der belangrijkste punten
door. Het prijsverloop van de aardappe
len gedurende de laatste weken is voor
de minister aanleiding geweest om de
uitvoer te beperken. De exportverplich
tingen, die reeds zijn aangegaan, zullen
wel worden nagekomen. De minister
kan niet toegeven, dat de prijzen van
melk en varkensvlees zeer scherp zou
den zijn gesteld. Bij de vaststelling er
van is met alle kostprijsfactoren reke
ning gehouden.
L i 'r
t'.'.:' v. -
Inkrimping der gemeente-politie begint 1 April
Eerste Kamer aanvaardt
begroting Binnenl.Zaken
Gisteravond heeft de Eerste Kamer
het hoofdstuk Binnenlandse Zaken van
de Rijksbegroting zonder hoofdelijke
stemming aangenomen, met de aante
kening, dat de communisten tegen wa
ren.
Allereerst kreeg de minister van Bin
nenlandse Zaken, mr. F. G. C. J. M.
Teulings het woord voor het vervolg
van zijn repliek. Wat betreft de samen
voeging van kleinere gemeenten in gro-
tre, zeide de bewindsman, dat dit voor
zichtig zal dienen te geschieden. Verzet
tegen het plan moet echter scherp be
oordeeld worden, alvorens het au se
rieus te nemen.'De voorstellen, gedaan
door Gedeputeerden, inzake de salaris
sen der burgemeesters van gemeenten
kleiner dan 2000 inwoners, liepen zozeer
uiteen, dat het nodig is, één lijn te trek
ken. Samenspraak tussen de verschil
lende colleges is in dezen geboden.
Voorts besprak de minister de wen
selijkheid, tuberculose als beroepsziek
te te beschouwen, waardoor deze ziek
te zou gaan vallen onder het invalidi
teitspensioen. Bespoediging- van een
oplossing achtte de minister wel nood
zakelijk.
Van de zijde van de minister bestaat
geen bezwaar tegen benoeming van
hoofden van burgerlijke bescherming
der gemeenten, hoewel over de finan
ciële consequenties hiervan nog geen
beslissing kan worden genomen. De
wet op de luchtbescherming van 1936
bestaat nog steeds. Een nieuw ontwerp
is echter in voorbereiding. Aan „Steun
wettig gezag" wil de minister nog wat
tijd laten -om de interne organisatie te
verstevigen, waaruit een gunstige in
vloed op de aanmelding kan voortko
men.
Over de geleidelijke inkrimping der
gemeentepolitie met een veertiende deel,
ingaande 1 April 1950 zeide de minister,
dat dit geschiedt in nauw overleg met
de commissarissen en de burgemees
ters, rekening' hou '-ndr met de behoef
ten der gemeenten. De afvloeiing zal
regelmatig tot Juli 1951 kunnen plaats
hebben.
De B.V.D.
Minister Teulings besprak ook het
werk van particuliere inlichtingen
diensten, zulks naar aanleiding van
enkele vragen en in verband met ge
ruchten rond enkele dag- en weekbla
den. De minister kantte zich scherp
tegen dergelijke „horribele verhalen",
die wellicht door particuliere inlichtin
gendiensten veroorzaakt zijn.
Uitvoerig ging de minister in op het
werk van de Binnenlandse Veilig
heidsdienst (B.V.D.) en beloofde de Ka
mer zoveel mogelijk te zullen inlichten,
inderdaad, zo zeide hij, bestaat in deze
sfeer gevaar, omdat de rechtszekerheid
kan worden aangetast wegens aanleg
van dossiers, waartegen geen verweer
bestaat. Dit gevaar moet zoveel moge
lijk worden vermeden. Bij re- en du
pliek werd de minister herhaaldelijk en
fel aangevallen en geïnterrumpeerd
door het communistische lid Van San
ten om een uitlating over subversieve
elementen, die steun uit het buitenland
ontvangen. Voor een ieder die de zaak
rustig bekijkt, aldus minister Teulings.
is het duidelijk, dat de B.V.D. een
hoogst „noodzakelijk kwaad" is Nadat
enkele andere hoofdstukken van de
begroting zonder discussie en zonder
hoofdelijke stemming waren aangeno
men, werd de vergadering gesehorst tot
hedenmorgen.
Devaluatiewinsten tengevolge van ex
port naar bepaalde landen worden niet
anders dan andere winsten beoordeeld.
Wel kunnen er bijzondere omstandig
heden zijn, die een afroming rechtvaar-
di|en, zoals thans bij de export van
bloembollen naar de Ver. Staten het ge
val is. Door bepaalde maatregelen ma
ken de exporteurs extra winsten en
worden de telers de voordelen van een
grotere afzet onthouden. Daarom heeft
het bedrijfschap voor sierteeltproducten
besloten tot gedeeltelijke afroming van
die extra winsten. Overwogen wordt
deze gelden, te bestemmen voor doelein
den, welke aan het gehele bloembollen
vak ten goede komen.
Veevoeder.
Mocht er plotselinge stagnatie komen
in de veevoedervoorziening tengevolge
van het ontbreken van importmogelijk
heden, hetgeen niet uitgesloten kan
worden geacht, dan zou dit een cata-
strophale ontwikkeling in de Neder
landse veehouderij, met zich brengen.
Daarom kan de minister de wenselijk
heid onderschrijven om bij voorbaat be
paalde voorzieningen te treffen. Hij is
dan ook binnen het kader der mogelijk
heden bedacht op het vormen van een
zekere voorraad aan voedergranen, wel
ke onder normale omstandigheden niet
zal worden aangesproken.
De veilplicht.
Over de wenselijkheid van het hand
haven of het afschaffen van de wette
lijke veilplicht laat de minister zich op
het ogenblik van advies dienen door de
commissie van advies inzake de afzet
en de productie van warmoezerijgewas-
sen. Zodra dit advies is uitgebracht, zal
een beslissing worden genomen.
Visseqj.
Ook de minister is van mening, dat
de toestand in het vissersbedrijf aanlei
ding geeft tot bezorgdheid. Een deel der
moeilijkheden is niet alleen gevolg van
de verminderde vangstmogelijkheden en
de sterk gestegen kosten, doch ook van
bet gebruik van scheepstypen, die ren
dabele exploitatie onmogelijk maken.
Het in bedrijf zijnde deel van de vloot
is wel in staat voldoende aan te voeren.
Het ligt in het voornemen door een in
het leven te roepen financieringsmaat-
regeling de daarvoor in aanmerking ko
mende rederijen steun te verlenen bij
het bouwen van nieuwe ijissersvaar-
tuigen. Aan nieuwe mogelijkheden voor
de export van zeevis en zoetwatervis
wordt veel aandacht geschonken, om
dat in de meeste daarvoor in aanmer
king komende landen de eigen produc
tie is uitgebreid. Moeilijkheden op vis-
serijgebied treft men ook elders aan.
Mysterie van de Oriëni-express
De 22-jarige Amerikaanse student
Russel McMichan. misschien de laatste
die kapitein ter zee Eugene Karp in
leven gezien heeft voordat diens lijk in
een tunnel langs de baan van de
Orient-Express bij Salzburg gevonden
werd, bevindt zich op de „Queen
Mary" McMichan heeft zich in zjjn hut
opgeslotèn en de volgende radiotelefo-
nische boodschap gezonden:
„Ik lunchte met kapitein Karp in de
trein. Ik geloof, dat ik de laatste ben,
die hem levend gezien heb, maar ik wil
niet te veel zeggen. Ik zal wachten
totdat ik te New Vork ben". De Ame
rikaanse legerautoriteiten te Wenen
hebben de politie, te New York ver
zocht McMichan bij de aankomst van
het schip op te wachten.
Prins Bemhard zal president
Truman ontmoeten
Prins Bernhard wordt deze week uit
Mexico in Washington verwacht. Hij
zal een niet-offciële reis door Califor-
nie maken. Op 7 Maart zal hij te Was
hington aankomen voor een bezoek aan
president Truman. Op 9 Maart gaat hij
voor tien dagen naar Canada. Daarna
gaat de Prins naar New York om zich
per vliegtuig naar Nederland te be
geven.
OP HET MATJE
QMDAT JE als buurvrouw, als het
er op aan komt, niet alles over
z'n kant kunt laten gaan, had mevn,
Krabbenbil tot haar wederpartij ge
zegd dat ze een vieze sloerie en eeit
dweil was. En zulks is bij de wet
verboden. Niet in die zin, dat het
Wetboek van Strafreeht zich zou
bezig houden met sloeries en dwei
len, maar in de algejnene en zeer
wijde zin, die dat handzame boekskp
aan het begrip belediging wenst té
geven.
Mevrouw Krabbenbil, fraai aange
kleed voor de hoofdrol, die ze in dit
juridische éénactertje ging spelen*
zat zich te stoven in haar eigen vetj
toen mevrouw Brokkelier een situa
tieschets gaf van het slagveld, waar*
op de vijandelijke machten elkaar
hadden ontmoet. Het was zeer stil
op de publieke tribune
Me man had nog gezech: laat
die dikke fenijnzuigster dribbele; be
moei je d.'r niet mee. En as van nette
femilie zijnde, draaide ik me hoofcl
om as dat dikke mens d'r tong uit
stak. Ik dach: je mot gekke altijd
maar gelijk geve
De rechter verzocht haar tot dé
zaak te komen. Zakelijk. En kort.
Maar hij had met hetzelfde resultaat
kunnen proberen walvissen te vangen
in 'n teiltje. Deze magere mevrouw
Brokkelier was namelijk geen vrouw
meer; het was een klaterende water
val, een ruisende stroom van verbit
terde woorden, een explosie van
kwaadaardigheid.
en as me vuillisemmertje
buiten stong, schopte dat mens 'm
met d'r dikke benen om. Toen zei ik
een keer: buurvrouw, zeg ik, hebbiö
wat tege mijn? Laat me emmertje
staan, dat heb je niks gedaan, zeg
ik zo, altijd nog kalm en as van nette
femilie zijnde, zeg ik dat zo. Mijn
heer of ze in d'r dikke nek gehete
wier, zo vloog dat mens op. As een
as een stier, za'k maar zegge.
Dit biologisch misverstand ging de
rechter te ver. Hij verklaarde zich
voldoende ingelicht en riep de ver
dachte tot zich. Zij plooide een kan
ten kraagje, schikte een lok over de
volgroeide oren en gaf een imitatie
van Mae West, die gezien mocHt
worden.
Och, weledelen, dat zijn praat
jes uit die vrouw d'r nek, die is heel
d'r armoeiige leven mager geweest
van saggerijn. Dat wijf
Bom! zei de hamer en de rechter
zei de rest. Mevrouw Krabbenbil in
formeerde, waarom dat mens precies
zeggen mocht wat ze wilde, waarom
haar de waarheid werd verboden én
of er dan geen recht meer was voor
een arme vrouw.
bat recht krijgt u, maar we wil
len geen onbehoorlijke woorden h(T-
ren. Schaamt u zich, een moeder van
negen kinderen!
Enfin: ze stemde haar viool een
beetje zuiverder en schoof al het leed
harer ontsporing op de zenuwaanval
len, waaraan zij bij dage en bij nacht®
was bloot gesteld. Door die mevrouw
daar, kijk ze 's grijnzen! Weledelen,
datdie mevrouw daar zit me uit
te grijnzen!'
Hierheen kijken!, commandeerde
de rechter, die in jeugdiger dagén
iets bij de cavalerie moet zrjh ge
weest. Wie goed luistert kan de
commando's nog horen, vooral in dat
soort gedingen Brokkelier contra
Krabbenbil en aanverwante naar
geestigheden.
Het werd vijftien gulden boete. En
denk er allebei om, zei de rechter,
wie nu weer begint gaat de gevan
genis in. Krabbenbil of Brokkelier,
dat is ons hier om het even. Maar
er wordt niet meer gescholden, be
grepen?
Ze stonden er gen beetje beteuterd
bij, want het was meer cavalerie dan
reclassering, wat de klok dreunde.
Tegen zulk soort vrouwen zijn alleeji
de zwaardere soorten tanks opge
wassen. Heurlieder mannen verdienen
ons altoosdurend en diepgaand meder
lijden; zij zijn de martelaren, voor
wie geen beeld wordt opgericht. Ver
moedelijk omdat het dan te vol zou
worden.
KAREL.
Een Engelse beschuldiging
De Britse afgevaardigde in de Econo
mische en Sociale Raad van de Ver.
Naties heeft de Sowjetunie er Ding
dag van beschuldigd, dat zij dwangaD-
beid tot een integraal deel van haar
economie heeft gemaakt.
De Britse gedelegeerde verklaarde:
„Het is heel duidelijk, dat wij hier niet
te maken hebben met een gewoon straf -
systeem, doch met een reusachtige eco-
noipische onderneming ,die door dê
politie wordt geleid en die meer ar*
beiders en nog wel dwangarbeiders
in dienst heeft dan elke andere or
ganisatie ter wereld". De Amerikaanse
afgevaardigde verklaarde, dat dit sy
steem niet alleen in de Sowjetunie
wordt gebezigd, doch ook in de andere
landen van Oost-Europa.
