De Wereld der Vrouwen
Koloniehuizen aan Noordhollands kust
CHEFAROX
Hulde, mevrouw
Brittannia
De Nederlandse hoed
In vele landen een gewild artikel
Grote exportorders voor Canada en W.-Duitsland
luist de blijvende
werking is belangrijk
Van de Parijse voorjaarsshows
Waar duizenden kinderen op krachten komen
Heilzaam verblijf in
liefdevolle omgeving
mmtm Ml llil li" *t lilli Ssll
gr zijn misschien mensen, die omtrent
onze overbuurvrouw van de Noord
zee, mevrouw Brittannia, heel wat
kwaads te vertellen hebben. Dat is
gebruikelijk bij buren, en er zal dik
wijls ook wel een klein tikkeltje waar
heid in schuilen. Maar laten wij al-
spreken, dat er nu toch iets heel goeds
van haar te vertellen valt en wel, dat
zij ons in deze sombere en materia
listische tijd prachtige liefdesgeschie
denissen kan voorzetten.
Het begon verleden jaar met die
romance tussen de graaf van Hare-
wood u weet wel, hij moet oom te
gen de koning zeggen en die aar
dige muzikantendochter Marion Stein.
Een heuse schatrijke graaf, die zo
maar gewoon en dat nog openlijk, uit
vrijen ging in een doodgewone straat
in Londen en af en toe gesignaleerd
werd met de boodschappentas van zijn
aanstaande schoonmama. Om dan via
enige heerlijke slordigheden omtrent
de verlovingsring en het uur van de
plechtige ontvangst ten paleize teil
slotte in alle staatsie zijn muzikale
Assepoestertje te trouwen hebt u
ervan genoten of niet? Ik wel, al
was het alleen maar om de originali
teit.
En nu levert Londen ons een twee
de idylle. Als iemand het in zijn hoofd
haalde Om het geval in een roman te
zetten zou iedereen hem een senti
mentele en hyper-romantische mal
loot vinden, die om een verhaaltje
verlegen zat. Maar nu de Engelse
kranten er vol van staan en mevrouw
Brittannia haar oren moet dichtstop
pen voor het lawaai, dat deze liefdes
affaire heeft veroorzaakt, nu de dei
ning zich al tot over de oceaan heeft
voortgeplant en zowaar de grote te
genstelling RuslandAmerika er aan
te pas is gekomen nu moeten wij
toch wel gaan geloven, dat de wer
kelijkheid bijwijlen fantastischer en
romantischer is dan de stoutmoedig
ste verbeelding.
Och, het begon zo heel gemoedelijk
en onopgemerkt. Aan de Londense
universiteit studeerde een Afrikaanse
jongeman, zwart en aardig, dat gaat
dikwijls samen. Hij werd gevraagd op
een jongelui's fuifje en daar danste
hij met een Engels meisje, blank en
blond en ook aardig, zo maar ge
woon typiste bij Lloyd's. En die zwar
te jongen zei tegen het blonde meisje
een heleboel aardige dingen of mis
schien zei hjj wel helemaal niets, om
dat hij daar te verliefd voor was.
Maar het liep uit op een heel gewone
trouwerij voor de burgerlijke stand
van Kensington, en toen werd het me
nens met de buitenwacht.
Maar die buitenwacht wond zich
niet zuinig op, van Londen tot Johan
nesburg en New-York kwam er ook
al aan te pas. Want de aardige zwar
te jongen was niemand minder dan de
aanstaande heerser over honderddui
zend Afrikaanse zielen en al vinden
u en ik dat nu niet zo bijster veel, in
Afrika houdt men van ruimte en die
honderdduizend hebben een aardig
rijksgebied tot hun beschikking.
En toen de jongeluitjes na hun hu
welijksreis in de hoofdstad aankwa
men, stonden daar geen erepoorten en
fanfare-corpsen, maar ploften zij mid
den in een geweldige zwarte deining.
Want als u misschien bij het lezen van
die trouwpartij gedacht hebt: Hè
ik wou toch niet graag dat m ij n
dochterdan bent u even hard be
zig uw rasvooroordeel te laten gelden
als de zwarte onderdanen van de
bruigom zelf. Want dié moesten nu
weer niets hebben van de blonde Ruth,
hoe lief wij haar ook vinden op een
plaatje.
En alsof dat niet genoeg was de
regent, 's bruigoms oom, werd zo boos
dat hij er de brui aan gaf en naar de
Unie van Zuid-Afrika verhuisde
die zelfde Unie van Zuid-Afrika stond
ook op scherp. Niet alleen de rege
ringspartij van dr. Malan, die met
hand en tand vecht voor de supre
matie der blanken, en gemengde hu
welijken verboden heeft. Neen, ook de
oppositie van Generaal Smuts, was
er allesbehalve over te spreken.
Maar de jongeman Seretse scheen
het pleit bij zijn zwarte onderdanen
ten slotte gewonnen te hebben, mis
schien mede dank zij het feit, dat de
jonge vrouw Ruth zo aardig was en
helemaal op haar gemak in haar
zwarte hoofdstad.
Mevrouw Brittannia echter nam de
zaak niet licht op. Herrie met de
Unie van Zuid-Afrika kwam haar al
heel slecht uit en dus wenkte zij met
een moederlijke mddr gebiedende vin
ger van overzee: Seretse, jongen, kom
jij eens hier dan zullen we eens pra
ten. Ik ben zoveel als je voogdes en
ik wil niet, dat je de buren nijdig
maakt.
Seretse, goed van vertrouwen als
de meeste aardige mensen, zei: Ruth,
kind, houd je goed, ik ben zó terug.
Maar toen hij eenmaal in Londen was
zei de Engelse voogdes: We nemen
't zekere voor het onzekere, jongen.
Het spijt me voor jou, maar je gaat
de eerste vijf jaar niet naar Ruth te
rug, hoe sneu wij het ook vinden met
het oog op de baby.
En toen Ach, het heeft mijn hart
deugd gedaan, meer dan enig ding.
Dat Seretse het niet nam en de ne
gers in Londen en vervolgens in Afri
ka zich begonnen te roeren, dat de
Amerikaanse negers steun toezegden
en Haïti het voor de Verenigde NaEeü
zou brengen dat is, goed beschouwd,
mooi van solidariteit, maar nogal wie
des. Maar dat de Engelse publieke
opinie het niet nam dat is iets
waarvoor we de vlag wel mochten
uitsteken.
Want laat het dan ook een beetje
om die blonde Ruth en de te verwach
ten baby zijn goed, goed, maar et-
was toch algemeen een eerlijke ver
ontwaardiging om de streek tegen
over een argeloos en eerlijk vertrou
wend jongmens uitgehaald. Eh toen
minister Attlee van deze alleronge
lukkigste manoeuvre uitleg had gege
ven, met opsomming van al de inge
wikkelde politieke redenen, die deze
weinig elegante handelwijze moesten
rechtvaardigen toen werd zijn toe
spraak niet ontvangen met een
loeiend en hartstochtelijk protest
maar met een ijzig stilzwijgen.
En dit stilzwijgen, ontdaan van alle
goedkope romantiek en sentimentele
Tot voor kort vonden de Nederland
se fabrikanten van dameshoeden hun
koopsters alleen op de binnenlandse
markt. Wat hier gefabriceerd werd,
was geheel bestemd voor de afzet in
Het is heel eenvoudig om
bij overtollig maagzuur het
branderige gevoel tijdelijk
kwijt te raken. Maar het mag
niet in verdubbelde mate
terugkeren! Neem voortaan
Chefarox, want dit beschermt
bovendien de maagwand met
'ngeleiachtiggenezend laagje
Vormt géén nieuw maagzuur
vertedering was groots. Zó groots, dat
de gehele wereld h_t een ogenblik
heeft moeten opmerken en mee stil
geworden is. Kijk eens, zei dat stil
zwijgen: het mag in groot politiële
verband misschien wijs en diplomatiek
en vooruitziend zijn: in doodgewoon
huis-, tuin- en keukenverband is het
onrecht en dat nemen wij niet.
Mevrouw Brittannia onze hulde.
SASKIA.
ons land zelf. Daarin is thans veran
dering gekomen. Dameshoeden zijn tot
een exportartikel geworden en brengen
dus deviezen in het laatje. In de laat
ste maanden voeren verschillende Ne
derlandse dameshoeden-fabrikanten
hun snufjes uit naar W.-Duitsland. In
dit land blijkt n.l. 'n levendige belang
stelling voor de in Nederland gefabri
ceerde hoeden te bestaan.
Bovendien heeft een Amsterdamse
firma weer een order van niet geringe
omvang gekregen van enkele Canadese
inkopers. Deze inkopers hadden Italië
en Frankrijk reeds bezocht en kwa
men na hun verblijf in Parijs in Am
sterdam, waar zij bestellingen plaat
sten. Zij hadden belangstelling voor
het betere genre hoeden, aangezien
de goedkopere in Canada zelf voldoen
de gemaakt worden. De Nederlandse
hoeden schijnen goed te passen bij de
in Canada gangbare mode en de
smaak der Canadese dames.
Ook in Scandinavië en met name in
Noorwegen en Finland blijkt belang
stelling te bestaan voor de import van
Nederlandse hoeden, doch de devie-
zenbepalingen in die landen laten de
invoer nog niet toe.
Uit de buitenlandse interesse voor
Nederlandse dameshoeden valt af te
leiden, dat onze fabrikanten met hun
productie op internationaal peil zijn
gekomen.
De omvang van de Nederlandse da
meshoeden productie bedroeg, naar
het laatst bekende cijfer, in het jaar
1947 circa f 10.000.000. Deze omzet was
ongeveer f 1.500.000 groter dan de
omvang van de Belgische dameshoe
denindustrie.
J)E OGEN VAN DE VROUWEN uit
alle delen der wereld zijn nu
op Parijs gevestigd, want de sluier die
over de nieuwe mode-ontwerpen
hangt, werd opgelicht. Dat de rokken
korter zijn geworden, is reeds lang
geen geheim meer. De reacties op dit
mode-verschijnsel zijn veel gematigder
dan toen de New Look zijn intrede
deed. Het is dan ook eenvoudiger een
zoom in een japon te leggen dan met
alle vindingrijkheid die een vrouw be
zit, een jurk langer te maken. Dat de
fJERRIT HUISMAN EN HERMAN LOUWRIER zullen tot in hun grijze
dagen terugdenken aan die mistige 22ste Maart 1950, toen zij op hun
verjaardag werden toegezongen door een koor van honderdtachtig kinderen.
Hun stoel in de eetzaal van het koloniehuis „Zwartendijk" te Egmond aan
Zee was prachtig versierd en de avondboterham werd een groots feestmaal
voor. hen. Zuster S. Kattemöller, de directrice, zette het huldigingslied in:
„Er is er één jarig!" U had die juichende kinderstemmen moeten horen en
die uitgestrekte akker van wuivende armpjes moeten zien, toen een drie
werf „Hoera!" door de eetzaal schalde. Stil en kleintjes lieten Gerrit en
Herman, staande op him eretribune, die hulde over zich heengaan. En ze
waren wat blij, toen zij maar weer rustig en onopvallend zaten te „bun
keren".
Gerrit Huisman (Hogedijk 164, Zaan
dam), die Woensdag negen jaar werd,
en Herman Louwrier (Bunschotevweg
17, Ede), die zijn achtste levensjaar is
ingegaan, beleven een heerlijke tijd,
daar in „Zwartendijk". En zo is het
met alle honderdtachtig kinderen, die
enige weken in dat prachtige kolonie
huis van het „Centraal Genootschap
voor Kinderherstellingsoorden en Ge
zondheidskolonies" mogen verblijven.
Zo worden ieder jaar achtduizend
zwakke kinderen door het Centraal
Genootschap uitgezonden naar de ko
loniehuizen.
Voor de A-verpleging (bestemd voor
kinderen met een gering physiek weer
standsvermogen) hééft het C. G. tien
koloniehuizen (vier in de bossen en
zes aan de kust), en voor de B-verple-
ging (bestemd voor kinderen die in
het begin- of eindstadium van een
ziekte verkeren) ziin m. Hui-'-
diik" te Egmond aan Zee en „De Heu
vels" te Nunspeet beschikbaar. Het
..Emmahuis" te Wijk aan Zee, dat -tij
dens de oorlog zwaar werd beschadigd,
zal eveneens als B-huis worden inge
richt. Het ligt in de bedoeling, dat na
dien Huize „Kerdijk te Egmond voor
de A-verpleging zal worden bestemd.
Geen ziekenhuis!
TIJDENS ons bezoek aan „Kerdijk"
en „Zwartendijk" troffen wij de ge
neeskundige inspecteur van 't Centraal
Genootschap, dr. L. van der Wilk uit
Alkmaar, die ook kolonie-arts van
„Zwartendijk' is. Hij bevestigde ons,
dat bij de uitzending van kinderen het
advies van de schoolartsen wordt ge
vraagd. Voor bedlegerige patientjes zijn
de koloniehuizen niet ingericht, al be
tracht men in dit opzicht de nodige
soepelheid.
„Wij kunnen deze kinderen opne
men, wanneer zij binnen enkele dagen
„gemobiliseerd" kunnen worden, en
dus -evenals de andere kinderen het
normale dagprogramma gaan volgen.
Het is hier immers geen ziekenhuis,
en ook de personeelssterkte is daarop
niet berekend", vertelde de dokter. En
de directrice voegde daaraan toe, dat in
„Zwartendijk" dertig verpleegsters
werken. Het dienstpersoneel bestaat uit
zes meisjes voor het huishoudelijke
werk. Een belangrijk deel van hun
taak ligt in de ruime keuken, waar
drie hypermoderne kookketels (van
250, 200 en 150 liter inhoud) staan.
Hier wordt de stevige kost voor het
„gezin" (honderdtachtig monden kun
nen op een dag wat verwerken!) klaar
gemaakt. En we hebben gezien, dat 't
kroost er weg mee weet.
ken, „De kinderen moeten leren, dat
zij er ook bij hoort", zei zuster L. Tin-
ga, de directrice van „Kerdijk". Het is
kostelijk om te zien, hoe de kinderen
optrekken met een patientje, dat niet
goed ter been is. Spelenderwijs leren
de kinderen, wat saamhorigheidsgevoel
betekent. Een aansporing hebben zij
zelden nodig.
„KIJK, daar zit de appelmoes", wijst
zuster J. G. Bosman, de adjunct-direc
trice. Aangezien wij nog nooit zittende
appelmoes hadden gezien, keken wij
verwonderd naar het kleine grut, dat
aan de verste tafel zat. „Ja, dat noe
men wij appelmoes, de kleinste jongens
en meisjes zitten bij elkaar aan één ta
fel. De oudere kinderen eten aan af
zonderlijke tafels voor jongens en meis
jes. U ziet, we hebben meer jongens
dan meisjes. Bij ons zijn de meisjes
het sterke geslacht".
Tussen drie en zes uur hebben wij
een rondgang door de beide kolonie
huizen gemaakt. We zagen de observa
tiekamers, waarin de kinderen liggen
die niet onmiddellijk in de „mobiele"
gemeenschap kunnen worden opgeno
men. We bewonderden de speelzaal en
hoorden daar. dat iedere groep steeds
dezelfde geleidster heeft. Zij raken aan
de juffrouw gewend en kunnen haar
hun diepste hartsgeheimen toevertrou
wen. Ook dat kweekt een prettige,
.winter en zomer les in de open lucht....
de gezellige speelzaal van „Kerdijk".
AL ZIJN „Zwartendijk" en „Ker
dijk" niet even groot, en al zijn het
resp. koloniehuizen van het A- en B-
type, men vindt in beide toch veel
punten van overeenkomst. In de grote
slaapzalen rijen zich de heldere bed
jes. Aan elk ervan hangt een klein
wit zakje, voor de kam, de borstel enz.
van de kinderen. Dierbare schatten,
zoals een mooie, aan het strand gevon
den schelp, een prentbriefkaart van
thuis of een paar kostelijke stuiters
mogen ook in dat zakje worden gebor
gen. Het speet ons, dat wij niet kon
den blijven tot al het roerige goedje
onder de wol werd gestopt. Maar we
zagen het vóór ons, zo'n stel moege
speelde peuters, nog even luisterend
naar het verhaal dat de zuster (iedere
avond voor het slapen gaan) uit een
prachtig boek voorleest.
Wel kwamen wij op tijd om mej.
Verboom bezig te zien met de kinde
ren in de alleraardigste openlucht-
school. Fijn beschut ligt dat lokaaltje
met de rieten wanden in een diepe
duinpan, met de hemel als zoldering
De jongens efc meisjes zaten, met hun
benen in plaids, in leuke opvouwbare
bankjes en juffrouw Verboom over
hoorde Noord-Brabant Een slechtlio
rend meiske was in de gemeenschap
opgenomen, maar zat taalwerk te ma-
goede sfeer, wat een zeer belangrijke
factor is voor een spoedige genezing.
Éénmaal per week moeten de kinde
ren naar huis schrijven, en dat is te
vens het opstel voor school. Het wordt
wel nagekeken en de gemaakte fouten
worden besproken, maar rode inkt
komt er niet aan te pas. De brieven
gaan op de post, zoals zij zijn geschre
ven. Zuster Tinga vertelde ook, dat in
de tehuizen van het Centraal Genoot
schap (waarin kinderen uit gezinnen
van alle richtingen worden opgenomen)
rekening wordt gehouden met het
godsdienstig milieu waaruit de kinde
ren komen.
Geneeskundig onderzoek
IN DE A-huizen worden de jeugdige
gasten ééns per veertien dagen onder
zocht. Daarvoor heeft de dokter be
halve een welvoorzien kliniekje ook
een Röntgen-kamer tot zijn beschik
king. En het spreekt welhaast vanzelf,
dat alle aandacht wordt besteed aan de
lichamelijke verzorging van de kinde
ren. „Zuivere lucht, degelijk voedsel,
voldoende slaap, reinheid", het zijn de
ze dingen die zwaar tellen in een ko
loniehuis Wanneer de kinderen na een
heilzaam «-erblijf terugkeren naar huis,
krijgen r- 'n foto w». waarop al hun
jeugdige medegasten (en natuurlijk
ook de zusters) staan afgebeeld. Op
IN DE KUSTSTREEK tussen
Marsdiep en Noordzeekanaal
staan de koloniehuizen van de
verenigingendie zich het lot
aantrekken van het zwakke kind.
In Bergen vinden wij ,,'t Zee
huis" van het Centraal Genoot
schap het Bio-vacantieoord „Rus
senduin" en Jong Nederland"
voor Amsterdamse bleekneusjes.
In Egmond aan Zee staan „Ker
dijk" en „Zwartendijk" van het
C.G., de prot.-chr. koloniehuizen
„Beatrix" en Juliana(tijdelijk
in een ander gebouw onderge
bracht), het R.K. koloniehuis
„Sint Joseph" en „Ziekenzorg"
van het Amsterdamse zieken
fonds. Het „Emma-huis" in Wijk
aan Zee zal door het C.G. weer
worden ingericht en verder vin
den wij daar het R.K. kolonie
huis „Heliomare", waar prae-
tuberculeuze kinderen worden
behandeld. Eén onzer redacteu
ren, die deze week de beide C.G.-
koloniehuizen te Egmond aan
Zee bezocht, geeft in het neven
staande artikel enkele van zijn
indrukken weer.
het getekende passe-partout is een
plaatsje ingeruimd voor vier korte
spreuken, die ook de ouders er aan zul
len herinneren, dat zuivere lucht, de
gelijk voedsel, voldoende slaap en rein
heid vooral voor kinderen met weinig
weerstand van het allerhoogste belang
zijn. Zo kan het verblijf in een kolo
niehuis nog nawerken, wanneer de kin
deren reeds lag weer in de familie
kring zijn teruggekeerd.
Misschien zullen zij eerst na jaren
beseffen, hoe heilzaam die heerlijke
tijd, doorgebracht in één der tehuizen
van het C. G„ is geweest. Daar werden
zij heengeholpen door een dieptepunt
in hun gezondheidstoestand opdat zij
later als flinke en krachtige burgers
en burgeressen hun plaats in de maat
schappij konden innemen. Telkenjare
worden, dank zij het prachtige werk
van het Centraal Genootschap, dui
zenden jongens en meisjes voor ziek
ten behoed De achtduizend kinderen,
die jaarlijks wor'den uitgezonden,
brengen in totaal driehonderdduizend
verpleegdagen in de koloniehuizen door
Een staf van deskundig personeel, be
zield met een innige liefde voor het
kind, en bereid het zwakke te steunen
en bij te staan, vervult dag aan dag
met -bewonderenswaardig enthousias
me een dankbare en schone taak. AI
deze werkers en werksters (onder wie
wij ook rekenen de bestuursleden en
propagandisten in de plaatselijke af
delingen) verdienen onze warme sym
pathie en hebben recht op de grootst
mogeljjke medewerking.
rokken nauw zijn,'was ook al bekend.
Maar welke modellen de Parijse mode
koningen hebben ontworpen voor de
komende zomer, werd vorige week
overal ter wereld bekend. De vrou
wen, die de mode van 1920 nog her
inneren, zullen bij verscheidene der
nieuwe creaties een treffende gelijke
nis vinden. Het hemdmodel doet weer
opgang en vaak vertonen de japonnen
een blousende rug. Soms reiken de
mouwen tot op de elleboog, in andere
gevallen echter ontbreken zij prac-
tisch. Geel, van donkergeel tot bijna
wit, is de mode-kleur. Marine-blauw
heeft voor het voorjaar zwart ver
drongen. Wij laten u hier enige nieuwe
modellen van verschillende Parijse
ontwerpers zien.
De rij begint met een wandeljapon
van Jean Desseès (links boven). In
de grijze stof is een bijna onzichtbaar
ruitje geweven. Het meest opvallende
is de a-symetrische hals, die één schou
der tot de arm bloot laat. Ter com
pensatie staat de kraag op de andere
schouder tot hoog tegen de hals op.
De driekwart mouw is met een ze
vental knopen versierd, en met een
witte piqué manchet afgezet. Op de
ene schouder is ter versiering een
grote piqué strik bevestigd.
De volgende drie modellen komen
van het modehuis Robert Piquet. De
eerste japon kan niet anders worden
betiteld dan met een „mode-gril". De 4
stof is bedrukt met een patroon, af
komstig van de Indianen. Onder de
gesteven klokrok uit komt een panta
lon van dezelfde stof, die tot boven
over de knie valt. De nauwe pijpjes
zijn met lange gekleurde franje afge
zet, evenals de schoudershawl, die deel
uitmaakt van het gedrapeerde lijfje.
Minder excentriek is de schouderloze
satijnen avondjapon. De rijk gebor
duurde rok bestaat uit twaalf delen,
die als bladeren over elkaar vallen.
De zeven-achtste shantung met knop-
sluiting, gedragen over een zwarte crê
pe-zijden rok zal door zijn eenvoud en
distinctie veel succes oogsten. De tu
niek heeft een kimono-mouw en als
garnering twee stiksels in de rok en
een zwart kraagje. Jacques Fath
wist van de klassieke tailleur, door
een paar kleinigheden te veranderen,
een costuum te maken dat aller aan
dacht trekt (links onder). De zwar-
wit 'geruite kraag loopt bijna tot de
taille, zodat de revers heel klein wor
den. De manchetten zijn eveneens van
zwart-wit geruite stof. Onder het
jasje wordt een uit drie delen bestaand
vest gedragen. De twee onderste de
len zijn geruit en het bovenste deel,
met opstaand boordje, is van stevige
witte stof. Een grote zwarte strik
completeert het geheel. Pierre Bal-
main houdt er van bij iedere collectie
Chinese modellen te tonen. De man
nequin op de foto rechts onder draagt
een geel Chinees strandpakje. Het
mouwloze jasje is met zwarte Chinese
tekens versierd. Zwart is ook het vest
wat er onder wordt gedragen. De
broek eindigt even boven de knie. De
zeer lichte zwarte strooien hoed be
schermt het hoofd goed tegen de al
te felle zonnestralen. Een jurkje met
twee mandjes, waarin proviand en
zwemkleding kan worden meegedra
gen, zorgt er voor, dat de draagster
van dit strandtenue volkomen Chinees
is uitgerust.
„Zwartendijk" voor honderdtachtig kinderen....