LAATSTE
NIEUWS
Automobielbedrijf WILLEM SCHMIDT
Langedijker Groentecentrale gaat
Fustloods bouwen
WAT DE THEATERS BRENGEN
Vedette de zuinige grote V 8
Vrijhandel een laatste kans voor West-Europa
Vier dagen veiling
Oude Niedorp
Tegen ontrouw penning
meester van Kath.
Thuisfront
West-Graf tdijk
Paard sloeg op hol
Bergen
CINEMA AMERICAIN:
HARMONIE THEATER:
A. B. THEATER:
VICTORIA THEATER:
Kort Verhaal
Brand bij mijnheer Waraven
Koninklijk gezin twee
weken naar Frankrijk
Glimlachje
AllCjlïck 4 persoons
Ï*l"€ïf€;cl 4 deurs 4 persoons
TaunÜS 4 persoons
ZATERDAG 25 MAART 1950
Op de algemene vergadering van de Langedijker Groente-Centrale, die
Donderdag in café Bouwstra te St. Fancras werd gehouden, werd zeer uitvoerig
gediscussieerd over het bestuursvoorstel om een (ustloods te bouwen en een)
nieuw parkeerterrein aan te leggen. Een na de besprekingen gehouden stem
ming wees ten slotte uit, dat het voorstel door de meerderheid der leden werd
gesteund.
In de middagvergadering sprak de heer Kemmers van het Centraal
Bureau van Veilingen over: De tuinbouw in Nederland en zjjn mogelijkheden
op de wereldmarkt.
Huiberts van de tuinbouwvereniging
uit Heerhugowaard achtte deze uitga
ve niet verantwoord met het oog op de
schuldenlast, die rog op de Langedij
ker Groentecentrale drukt. Hij stelde
voor het Noordeinde van de overkap
ping als fustloods te gebruiken.
De heer Stenneberg (Koophandel)
zeide, dat de Langedijker Groentecen
trale bij de kooplieden zeer gewaar
deerd wordt, maar dat de outillage
niet meer aan de eisen voldoet. Een
ander voorstel uit de vergadering be
helsde het -«laatsen van een uitneem-
bare loods aan het begin van het
nieuwe terrein. Ook andere sprekers
toonden zich niet enthousiast over het
plan van het bestuur, onder de over
weging, dat een dergelijke uitgaaf in
deze tijd niet is goed te keuren.
Ten slotte werd met 993 tegen 322
stemmen besloten het bestuur de ge
vraagde machtiging te verlenen.
Aan de wens van de vereniging
Heerhugowaard Zuid om een paarden
stal te bouwen ten gerieve van de aan
voerders, kon tegemoet worden geko
men door op het parkeerterrein tegen
één van de garages een bijgebouwtje
te plaatsen. Aangezien het herhaalde
lijk voorkomt, dat bij de leden, die de
zelfde naam hebben, bij de uitbetaling
abuizen voorkomen, stelde de vereni
ging Heerhugowaard voor de leden
door de veiling te laten nummeren. Te
Broek op Langedijk lost men dit euvel
op door de naam van de vrouw aan
die van de man toe te voegen. Beslo
ten werd de nummering voor Heer
hugowaard toe te passen als dit inder
daad nodig mocht blijken.
Afzetmoeilijkheden.
In de middagvergadering sprak de
heer Kemmers van het Centraal Bu
reau van veilingen over de afzet van
tuinbouwproducten naar Duitsland,
Engeland, Belgic, Frankrijk en de be
langrijkste afnemer: Het Nederlandse
Volk.
Nu de distributie in Nederland is
opgeheven, kunnen we een teruggang
constateren in het binnenlandsver-
bruik van groenten en fruit, aldus
spreker en daarom is het zaak, dat
de Nederlandse tuinbouw zorg draagt
voor een goed product.
Over de export naar Engeland
merkte de heer Kemmers op, dat de
Labtfurregering zich tot taak stelt het
welvaartspeil zoveel mogelijk op te
voeren en o.m. de import van tuin
bouwproducten wil stimuleren. Een
handicap is de ?n de oorlóg aan de
Engelse tuinbouw gedane belofte, dat
de regering alles in het werk zou stel
len om de eigen tuinders te steunen
Engeland is in het voorjaar en de win
ter een goede afnemer. Belgie daaren
tegen had een strenge bescherming
van zijn tuinbouw en de aanvankelijk
voorgestelde vrije uitwisseling van
tuinbouwproducten in het kader van
de Benelux werd door het in 1947 op
gestelde protocol te niet gedaan.
Dit land zal vóór de Nederlandse
tuinbouw óp deze manier nimmer een
exportland van betekenis worden.
Frankrijk is in het afgelopen seizoen
een goede afnemer geweest van win
tergroenten. wat echter hoofdzakelijk
zijn oorzaak vindt in de mislukte oog
sten tengevolge van de droge zomer.
Over Duitsland zeide spreker, dat
De heer S. de Boer Kzn. opende de
de vergadering met de vele genodig
den te verwelkomen, waaronder zich
bevonden de burgemeesters van de ge
meenten St. Pancras en Langedijk, de
vertegenwoordiger van de Rijks-tuin-
bouwconsulent en de heren Nijssen en
Vegter, resp. voorzitter en secretaris
van de Provinciale Commissie. Spre
ker herinnerde aan het overlijden van
de keurmeester de heer Jac. van Die,
voor wie de vergadering staande een
minuut stilte in acht nam.
Redelijk jaar.
De voorzitter gaf vervolgens 'n over
zicht van de tuinbouwresultaten in 't
afgelopen jaar en drong er bij de leden
op aan hun producten vooral aan te
voeren op de eigen veiling. Door het
aanvoeren van een deel der producten
op andere veilingen berokkenen de le
den zichzelf nadeel, aldus spr., daar
de verdeelde en vaak te kleine partijen
een geringere opbrengst meebrengen.
De voorzitter noemde het veilen bij
andere verenigingen een ziekte, die
men met kracht bestrijden moet. Hij
ging vervolgens uitvoerig in op de
verschillende cultures, die zeer uiteen
lopende en wisselvallige resultaten te
zien gaven. Over het algemeen was
1949 een redelijk tuinbouwjaar, wat de
veiling-omzet van bijna zes millioen
aangeeft.
Vier dagen veiling.
Medegedeeld werd, dat met ingang
van de volgende week vier dagen zal
worden geveild en wel op Dinsdag,
Donderdag, Vrijdag en Zaterdag. Deze
regeling is getroffen, voornamelijk
voor het veilen van witlof, aangezien
de aanvoer van kool onbelangrijk is.
De voorraad rode kool per 20 Maart
bedroeg 46 wagons, gele kool
twee wagons, peen vier wagons en
bieten 4 wagons, terwijl zes wagons
uien meer waren verkocht dan geïn
ventariseerd was. Van 12 Februari tot
20 Maart werden 130 wagons rode en
100 wagons gele kool verkocht.
De jaarverslagen van secretaris en
penningmeester werden goedgekeurd.
De exploitatierekening van de
Groenteveiling toonde een batig saldo
van f 37.290.06, terwijl de Bollenveiling
een nadelig saldo had van f 303.84. De
begroting 1950 sloot op een bedrag van
f 73.600 met een post onvoorzien van
f 3100.—.
Besloten werd le algemene verga
dering in 1951 te houden in Zuid-Schar-
woude.
Hetwinstsaldo van de omzet van
gioente en vroege aardappelen zal bij
geschreven worden op het ledenkapi-
taal.
Drie garages en een fustloods.
Het bestuur kreeg een machtiging
voor het bouwen van drie garages
voor verhuur aan kooplieden. De kos
ten hiervan bedroegen f 15.000.ter
wijl de huur werd vastgesteld op 8 pet
van de bouwkosten oer jaar.
Eveneens vroeg het bestuur machti
ging voor het bouwen van een fust
loods op het nog aan te leggen par
keerterrein aan het Westeinde met bij
behorende schoeiing en straataanleg.
De loods, die 54.000 kisten zal kunnen
bergen, zou een uitgaaf vergen van
ruim f 100.000.—.
Strenge straf geëist
Voor het Amsterdams Gerechtshof
stond Vrjjdag P. G. M. M. uit Oude
Niedorp in hoger beroep terecht. Ver
dachte had in zijn functie als secretaris
penningmeester van het Katholiek
Thuisfront .afdeling Oude Niedorp, ge
durende Mei, Juni, Juli en Augustus
van 1948 o.a. 18 pakjes sigaretten en f.4
pakjes tabak, die voor de jongens over
zee bestemd wars® opgerookt. Voorts
had verdachte uit de kas voor privé-
doeleinden een flink bedrag gebruikt.
De procureur-generaal, mr. Hoeffel-
man, eiste na een scherp requisitoir
drie maanden gevangenisstraf tegen
verdachte, conform het vonnis van de
Alkmaarse rechtbank. Uitspraak op 5
April.
Tijdens de zitting liet president mr.
Scheack-Mathon zich in zeer bittere
bewoordingen uit over verdachte. De
brief, die de voorzitter van het Kath.
Thuisfront aan het Hof had geschre
ven, en waarin een goed woord voor
M. wordt gedaan, vond allerminst een
gunstig onthaal. Deze ontlokte de pre
sident de opmerking: „Wat een onzin"
en „Verbeeld je, dat je daaraan je
goede geld had gegeven".
Verdachtes raadsman mr. Leesberg
verzocht Kei Hof alsnog een voorlich
tingsrapport over zijn cliënt te laten
aanbrengen. Voorts verzocht hij bij de
strafbepalingen de moeilijke omstandig
heden van M. in aanmerking te willen
nemen.
Dezer dagen kwam de heer A. Caton
met paard en landrol van de richting
Spijkerboard. Door het lawaai van de
landrol schrok het paard en sloeg op
hol. Het vloog tegen de leuning die
langs het N. Hollands kanaal staat en
hierbij raakte de heer Caton met zijn
been bekneld.
Het ongeluk kwam zó aan, dat hij
in het ziekenhuis moest warden opge
nomen.
DOKTERSDIENST OP ZONDAG
Morgen, Zondag 26 Maart wordt de
medische dienst te Bergen waargeno
men door dokter Poot, tel. K 2208
2423.
het centrale contract van 200.000.000 kg
de deur heeft opengebroken voor ver
dere. nu individuele exporten. Ook in
Duitsland gaat de koopkracht van het
publiek echter achteruit en de uit
voer zal daarvan zeker de terugslag
Ondervinden. Duitse binnenlandse teelt
er. Denemarken zijn hier de voornaam
ste concurrenten.
Laatste kans.
Spreker wijdde tot slot van zijn met
aandacht beluisterde rede uit over de
liberalisatie van de handel, hetgeen
de laatste levenskans is voor het ster
vende West-Europa. De tolmuren en
de contingenten moeten verdwijnen. De
concurrentie van het op hoog sociaaJ
peil staande Nederland met de Zuide
lijke landen zal uiterst moeilijk zijn
en daarom drong spr. erop aan de
kwaliteit van de tuinbouwproducten zo
hoog mogelijk op te voeren. Hier ligt
een taak voor de plaatselijke veiling
organen. Andere landen zitten ook
niet sti!, aldus besloot de heer Kem
mers.
RIDDERS VAN HET WOORD.
De scherpe toestanden en de vele on
lusten tussen de bewoners van Schot
land in de middeleeuwen en zelfs nog
geruime tijd daarna, zijn voor vele
filmproducers aanleiding tot een ral-
prent geweest. Meestal hadden deze
producten een min of meer his
torische achtergrond welke naai be
lieven door de studiokoningen werd
verwrongen. De Columbiafilm „The
Swordsman", Ridders van het zwaard,
speelt zich ook in Schotland af tegen
het einde van de zeventiende eeuw
Het is echter geen film met een histo
rische achtergrond Het is slechts een
verhaal over een vete tussen twee fa
milies, z.g.n. clans, die zoals destijds
blijkbaar gebruikelijk was, met het
zwaard moest worden uitgevochten. Dai
zou ook gebeurd zijn als de jongste
spruiten uit die families niet tot de ant
dekking waren gekomen, dat zij zon
der elkaar onmogciik verder konden
leven. In plaats van een bloedige finale
werd het een trouwpartij met een
algehele verzoening.
Daarvóór krijgen verschillende artis
ten echter de gelegenheid - hun bedre
venheid met het zwaard te demonstr?
ren. zodat verschillende figuren in de
film als lijk eindigen. Het gegeven
is wat afgezaagd De manier waarop
het wordt gebracht is echter uitstekend
Fraaie opnamen, in technicolor, zullen
bij velen het verlangen oproepen dat
bergachtige land zelf eens te bezi eken
Dravende paarden, fascinerende doe
delzakmuziek. de verrassend goede aan
kleding en het spel van de hoofdligu
ren maken ..Ridders van het Zwaard
tot een film die het aanzien ten voli<
waard is en een avond van gezellige
antspaning garandeert.
«DE STRIJD IN DE BIRMA-
JUNGLE.
Dit is een film zonder vróuwen en met
het gevaar ons het misnoegen van hei
schone geslacht op de hals te halen, dur
ven we te zeggen: wij hebben ze niet ge
mist. Zij passen niet in de oerwouden van
Birma, waar keiharde Amerikaanse, Brit
se en Chinese soldaten zich de weg naai
de victorie moesten hakken door strui
ken, geboomte 0n lianen. Zij passen nie»
u* de raids, die dappere parachutisten ach
ter de Japanse linies uitvoerden en waar
van zovelèn niét terugkeerden.
Errol Fly nn, William Prince, James
Brown en vele anderen geven ons een
suggestief beeld van de moeilijkheden, de
heldenmoed en het schier ondragelijke
lijden van dé mpedige soldaten, die ver1
van huis in een tropische hitte de groene
hel betraden. Wellicht is de film wat ge
klemd en kan men haar een propagan
distische strekking niet ontzeggen. Dit
neemt echter niet weg, dat men van oog
tot oog komt te staan met de niets ont
ziende realitteit van de jungle-strijd en
dat zij u en mij datgene tn herinnering
roept, dat wij maar al te snel vergeten,
het leed van een oorlog en de grote of
fers die voor de zege van de macht op het
kwaad gebracht moesten worden.
,De strijd in de Birma-jungle" is een
goede oorlo sfilm met- vele uitstekende
creaties, knappe opnamen en een maxi
mum aan eer en spanning. Een uitge
breid filmjournaal uit binnen- en buiten
land gaat aan het programma vooraf.
INGERUKT... MARS
Als lachen zoais het sperekwooi.
immers zegt gezond maakt dan vind'
men deze week in het Alkmaar? Bios
coop Theater de beste medicijn 'egeo
a'ie mogelijke kwalen Of het nu griep
)t derde graads atoom-waanzin 's Wil
liam Tracy, Joe Sawyer, Noah Beery
Jr. en James Gleason helpen u er met
bekwame spoed van af. Ingerukt.. Mars
is een mallotige rolprent over het le
ven van jonge recruten in het Ame
rikaanse leger; een aaneenschakeling
van doldwaze situaties de een nog gek
ker dan de ander. Een vleugje roman
tiek en een ontmaskering van een spi-
onnenbende aan het slot verhogen het
cachet van deze geslaagde zotternij.
Vooraf draait het binnen- en buiten
lands nieuws en daarenboven een üiet
onverdienstelijke musical.
SCHEP VREUGDE IN 'T LEVEN.
Een jong weesmeisje, dat de bezitster
meer op haar geld dan op haar voorzien
lars in de film is zoiets hel goed
mogelijk wordt overgehaald te
trouwen met een man ,die het blijkbaar
meer op haar geld dan op haar vorzien
heeft. Het gevolg is, dat zij op de eer
ste huwelijksavond van hem wegloopt
er. bescherming zoekt op de kamer van
een piloot, die bereid is haar te ver
stoppen. Als zij de volgende morgen
niet weet waar zij heen moet, neemt hij
haar mee in zijn vliegtuig en dan
volgt er een wonderlijke tocht met
een heel eigenaardige lading een
rokende aap, een dief, een pas ge
trouwd paar en een lijkkist. Na een
verschrikkelijk onweer wordt er een
noodlanding gemaakt, het hele gezel
schap komt terecht bij een wonderlijke
fndianenfamilie en ten slotte vinden de
piloot en het weggelopen vrouwtje el
kaar in een filmkus die langer duur"
dan wij er nog ooit een gezien hebben
Buitengewoon verrassend is deze
hlm niet. maar zij is wel interessant en
geeft aan'eiding tot vele humnHetisch*
toneeltjes, 'n Films waar men 'n avond
'ang met pleizier naar kan kijken en
waarin Joan Fontaine en James Ste
wart de hoofdrollen op uitnemende wij
ze vertolken.
Vooraf o.a. een interessante film over
kippenbroederijen In Amerika.
n, DE BRANDWEER was er gauw genoeg bij, dat moet ik zeggen. Drie minuten
na het alarm vloog de eerste motorspuit de hoek van de straat om. De Ma-
girusladder kwam er onmiddellijk achteraan en toen smeten ze van onder en
van boven tegelijk water in het vuur. In twintig nunnten was het hele zaakje
voorbij. En zodra we de kans kregen, scharrelden we de trap op om eens pools
hoogte te gaan nemen. De buren-van-beneden waren nogal overstuur. Het is
ook niet lollig, als het water bij stromen langs je trappen neerloopt. Er was een
juffrouw in een slonzige peignoir, die behoorlijk tegen me te keer ging. „Hou je
kalm, zus" zei ik, „het had veel erger kunnen zjjn. Nou zijn het maar twee
kamertjes en een badkamer".
Nou goed, we kropen naar binnen en het zaakje leek van het begin af aan al
verdacht. Want je kon duidelijk zien, dat de vuurhaard óf in óf vlak bij de
badkamer lag. En nou moeten jullie me eens vertellen, wat er in een badkamer
voor brandbaars te vinden is, waar of niet? De commissaris vond dat ook. Hij
rook groot wild, dat kon je aan alles merken. Midden in de half-uitgebrande
kamer bleef hij staan en hij snuffelde als een opgejaagde haas in het rond.
,,{K VERTROUW het niks," zei hij'
tegen me, „dit brandje is aange
stoken, Petersen, of mijn naam is geen
commissaris Van Dijk." En ik gaf hem
groot gelijk. Dit brandje was aange
stoken. We wisten al, dat er een vrij
gezel woonde, die buiten de deur at
en we wisten ook, dat die vent die
avond niet thuis was geweest. In de
haard lagen geen kolenresten en het
was trouwens zo'n zacht voorjaar, dat
het wel een wonder zou zijn geweest,
als de kachel had gebrand.
„Ga mee," zei commissaris Van Dijk
ineens, „ik wil wel eens met die ge
plukte kip beneden praten." De juf
frouw van éénhoog deed schichtig,
toen ze ons voor haar deur zag staan.
Maar het was net wat voor Van Dijk,
om zulke klanten te scheren. En het
duurde dan ook geen kwartier, of hij
had het hele verhaal eruit.
Walraven heette de bewoner, ja
meneertje, en hij was ongetrouwd za'k
maar zegge. Wat-ie voor de kost dee?
Kassier op een kantoor, meneer de
commissaris ergens op de Heren
gracht. Je bedoelt zeker een bank,
juffrouw? informeerde Van Dijk vrien
delijk, kantoren hebben geen kassiers,
hoogstens boekhouders. Weet ik veel,
zei het mens, ik heb van zukke der
gelijke dingen geen verstand, hij was
een nette meneer, commissaris, en nie
mand had nooit geen last van 'em. Hij
maakte wel eens een praatje, dat wel,
maar niks opdringerigs hoor, o, nee.
En hij had 'er nog nooit mët één vin
ger aangeraakt
Het gebaar, waarmee het mens wat
verpieterde haartjes om haar vinger
krulde, probeerde geloof ik, uit te
duiden, dat haar dat eigenlijk wel een
beetje speet. En altijd even vrindelijk
en beleefd, meneer, gisteravond zei-
d-ie nog, nou juffrouw, zeï-d-ie, ik ben
vannacht niet thuis, want ik moet
naar Middelburg. Ik maakte nog een
lolletje, meneer. Brengt u een apie voor
me mee, meneer, zei ik en toen was
hij verdwenen. De deur van zijn ka
mer deed hij altijd op slot, want per
slot lopen Jan en alleman over de
gangen. En toen hij de trap afliep,
hoorde ik 'em met z'n sleutelbos ram
melen in zijn broekzak.
Commissaris Van Dijk stond het
hele verhaal in te drinken. Zijn roof-
vogelkop stak naar voren en z'n han
den hield hij op zijn rug gevouwen.
En ineens vuurde hij onverwacht een
vraag af, zo onverwacht, dat het goe
de mens er bijna van achterover viel.
„Waar logeert-ie in Middelhurg?" Ze
aarzelde geen ogenblik: „In de Korn-
mers." „Mooi, in Du Commerce, zie-
je, hè? Dan weten we wel genoeg.
Als dat ge bedankt zijt."
En weg waren we. Terug naar bo
ven, naar de gang en naar de badka
mer. „Kijk," zei commissaris Van Dijk,
„nou moet je me eens goed vertellen,
wat je allemaal ziet. Maar dan ook
alles, hè!"
Wat ik zag, in dat kléine hokje,
met de zwartberoete tegels? De bad
kuip en een hoop verwrongen loden
buizen en een gascomfoortje aan de
muur, zo'n klein dingetje, waar je
een keteltje scheerwater op kunt war
men en een eind gasslang en heel m
de hoogte, vlak tegen 't plafond een
geblakerd eieetrisch schelletje met de
draadjes erbij hangend. Nou, en dat
vertelde ik de baas, hè!
„Goed," zei die vaderlijk, „heel goed,
m'n jongen. En kun je me ook ver
tellen wat de huisbel in de badkamer
doet?"
En daar stond ik, begrijp je wei?
Met m'n mond vol tanden, want laat
ik dat nou niét opgemerkt hebben
„Daar komt het nou net op aan, m'n
zoon," zei hij. Maar hij hielp me niet
uit de brand en vertelde me lekker
niks.
„Kom op," zei hij, „we gaan een
telegrammetje sturen aan die me
neer Walraven. Woning totaal uitge
brand. Ik wil die meneer wel eens
spreken."
Ik stond een beetje verbaasd te
kijken, want van uitbranden was geen
sprake. Hoogstens kon je zeggen, dat
er flinke brand- en waterschade was.
Maar orders zijn orders, dus ik dic
teerde op het bureau een telegram
naar Middelburg: „Woning totaal uit
gebrand. Keer onmiddellijk terug." We
ondertekenden met Van Zanten. Dai
was de naam, die op de huisdeur van
het mens te lezen stond.
'pOEN BEGON het routinewerk. Twee
mannetjes gingen naar het station,
om op de treinen uit het Zuiden te
letten. Een duidelijke foto van meneer
Walraven in hun binnenzak. De vent
scheen nogal jjdel geweest te z\jn.
want we vonden een hele seerie in een
la van z'n dressoir, dat maar weinig
door het vuur geleden had. „Als je
hem te grazen hebt," zei Van Dijk',
„breng je hem fibelde fors hierheen
Hij zal me welkom zijn. En, o, ja, Van
rricht, ga jij met Huisman bij jut
frouw Van Zanten op visite zitten. Als
ze de vogel aan het station missen
vangefa jullie hem wel op. Ook maa»
gewoon hief brengen. Maar hou 'em
in de gaten, dat-ie niks weggooit on
derweg. Daar heb ik zo'n idee van,
snap-je?" We snapten het niet, maar
discipline is discipline, dus we hielden
onze snater.
We wachten, één uur, twee uur,
drie uur. Maar de jongens op het sta
tion belden niet op, en Van Tricht en
Huisman zaten bij juffrouw Van Zan
ten knus op de thee. „Lauw, commis
saris," zei ik. Als antwoord rinkelde
de telefoon.
„Hebben," zei Van Dflk, „op het
station. Ze zijn onderweg."
Tien minuten later stond onze
nieuwe station-wagen voor het bureau
en Walraven maakte zijn entrée. Van
Dijk was de vriendelijkheid zelve.
„Gaat u zitten, meneer," bromde hij,
en wuifde met een sloom handje de
twee secondanten de kamer uit. „Groot
verlies hebt u daar geleden, wit?"
Walraven was overstuur, dat kon je
met je klomp wel voelen. Wat een
wonder, dacht ik, als je in Middelburg
logeert en je flat brandt achter je
rug uit. ,We hebben u hier laten ko
men." Van Dijk steunde twee kolos
sale ellebogen op zijn bureau, .omdat
we het vermoeden hebben, dat net
vuurtje is aangestoken." Xk dacht, dat
er een adder onder Walravens stoei
zat, zó vloog-ie overeind. „Aangesto
ken?" deed-ie in opperste verbazing,
„en door wie dan wel?" Dat is nou
juist wat ik zo graag wou weten," zei
Van Dijk, „hebt u veel schade?"
„Natuurlijk," zei Walraven vlug,
„alles is weg, m'n geld, m'n papieren,
alles. U telegrafeerde toch zelf, dat
de fait is uitgebrand. En ik bewaar
altijd alle stukken en polissen en brie
ven en geld in mijn bureau."
„Ik zal u eens wat vertellen," zei
Van Dijk, .waarom zouden we er lan
ger om heen draaien Ik wéét, wie
dat brandje heeft aangestoken." Hij
wachtte even en keek naar de zweet
droppeltjes op Walravens voorhoofd.
„U, en niemand anders," knalde toen
zijn stem als een pistoolschot. „En ik
zal het u bewijzen ook. U bent onder
arrest. Petersen, kijk jij meneer z'n
zakken even na, wil je?'
Koud kunstje voor een ouwe rot als
ik. In één minuut lag er een stapeltje
papieren op het bureau van de com
missaris. Brieven en twee girobiljet
ten en een portefeuille en nog een en
velop. En naar die envelop graaiden
Van Dijks vingers. „Weet je, wat ik
zo gek vind, meneer Walraven?"
kwam-ie suikerzoet, „dat alle papieren
in uw bureau liggen, en de brandpolis
in uw binnenzak huist. Kunt u dat
verklaren?" Walraven probeerde het,
maar het klonk nogal hakkelend. Toen
hij wegging, was de kachel uit, en
nergens brandde licht en hij had zijn
huisdeur op slot gedraaid, dus hoe kan
dat nou?
„Zal ik je wel even bij lichten,
vriendelijke vriend," zei Van Dijk jjzig.
In de badkamer zit een gascomfoortje,
hè? En als je nou de gasslang langs
de muur naar boven bindt en je prikt
er een gaatje in, vlade bij een eiee
trisch schelletje, dat daar zit en je
gaat weg en iemand belt aan de
voordeur, dan vonkt dat belletje en
dan brandt het gas en het touwtje
van de slang smeult door en de slang
valt naar beneden en de stapel hand-
doeken daaronder begint te branden
en dan zijn de rapen gaar, snapt u?"
Walraven werd brutaal. „Dat klinkt
heel aardig verzonnen, commissaris,
zei hij, „maar het lijkt me net even
te toevallig. Ik heb u al verteld, dat
Ik m'n huisdeur op slot had."
„Klopt als een zere teen," zei Van
Dijk, „maar, en let hier wél op, hei
gaskraantje in de badcel stond open
Walraven werd een tintje bleker
Maar hjj vocht toch door. „Zo," zer
hij, „en is het dan niet heel toevallig,
dat er nadat ik weg was gegaan, ge
beld is?"
Van Djjk wachtte weer even, ais
een kat, die met een muis aan het
sollen is. „Toch niet," zei hij, „toch
niet. Voor Iemand, die geld nodig heeft
(Ongecorrigeerd)
Het ligt in het voornemen van H.M.
de Koningin haar vacantie, onderbro
ken om Z.K.H. de Prins der Nederlan
den bij zjjn terugkeer uit Amerika te
ontvangen, voort te zetten met de Prins,
die daardoor gelegenheid krügt geheel
uit te rusten vail de vermoeienissen
van zijn lange reis, en met de twee
oudste Prinsesjes, wier Paasvacantie in
die tijd valt. De plaats van bestemming
zal waarschijnlijk Val d'Isère in Frank
rijk zijn. De dag van vertrek is ver
moedelijk Woensdag 29 Maart.
CORRECTIEFOUT IN HET
JEUGDPRIJSRAADSEL
Door een correctiefout is in de op
lossing van het jeugdprijsraadsel een le
lijke fout gesjopen.
De eerste regels van het gedichtje
luiden:
Er liep een meisje door het land,
Met boterbloemen in de hand.
Van de boterbloemen had de zetter
boterhammen gemaakt en dat was de
corrector ontgaan
De gedichtjes der kinderen, die „bo
terbloemen" hebben geschreven wor
den dus als „goed" beschouwd.
ALKMAARSE GRAANBEURS. 24
Maart 1950 Bruine bonen 5062;
witte bonen (krombek) 5565; citroen
bonen 3555; grauwe erwten (gruno)
4565; grai-we erwten (witbloei) 90
100; halacapuciiners 5060; kleine
groene erwten 3033; schokkers 30
33; tarwe 2233; gerst (zomer) 2527;
haver 22.5023.50: rogge 2223.50; kar-
wii 8590.a- blauwmaanzaad 115127.
Kalme handel.
MARKTBERICHT LEEUWARDEN
Aangevoerd 76 stieren, eerste kwal.
f 1.35; 2e kwal. f 1.30; 3e kwal. f 1.20.
120 vette koeien f 1.46; 2è kwal. f 1.26;
3e kwal. f 1.21. 1925 melkkoeien f 405
f 995. 176 pinken f 175f 475. 1840 nuch
tere kalveren f25f 39. 313 schapen
f40f110. 317 varkens, oude varkens
f 1.48f 1.54, vette biggen f 1.53f 1.64,
zouters fl.50fl.53. 240 biggen en lo
pers: biggen f30f 50. lopers f51f80.
41 bokken, 126 paarden f 140f 760.
Totaal aanvoer 5174 stuks.
Notering kaas: Gouda volvet f 1.80.
Edammer 40+ f 1.58. Stemming zeer
flauw.
„Eerlijk gezegd, ben ik het moe
om steeds dezelfde hoed te
dragen".
en die zijn meubeltjes zwaar verze
kerd heeft is het wel eens een oplos
sing als er brand komt. En u had geld
nodig. Omdat u gistermiddag op
staande voet was ontslagen wegens
knoeieryen in de boeken. En u wistj
dat er gebeld zou worden, omdat uw
chef u had gezegd, dat u een schriften
Ijjke bevestiging van uw ontslag over
de post zou krijgen. Hebt u nu nog
iets te zeggen?"
Dat had Walraven niet en toen twee
man hem meenamen, leunde Van Dijk
tevreden achterover in zijn stoel. Het
gebaar, dat hy tegen mij maakte was
er één van: „Nou, heb ik het je niet
gezegd?"
FORD
beperkt uit voorraad leverbaar
ALKMAAR
