U
Veldmaarschalk Jan C. Smuts
wordt deze maand tachtig jaar
AMSTERDAMS PODIUM
Parken en Woestijnen"
«.ÏSSS5: PUIM
Radioprogramma voor dit week-end
NAAR VASTE GROND
Het kunstwerk
„S//m Jannie" van vaders zijde uit Goes afkomstig
Ook
hoort
GEERVLIET
Gezonde huid
Herinnering aan een
ochtenduur
DIT WOELIGE LEVEN
De ondertoon
HUWELIJK
ZATERDAG 20 MEI 1950
met WOORD „karakter", dat wij
dagelijks gebruiken, hebben wij
vrijwel onveranderd overgenomen uit
het Grieks, waar het de betekenis
draagt van zegel, stempel, indruk.
Deze oorspronkelijke woordbetekenis
wijst ons zonder moeite de weg naar
een zeer bruikbare omschrijving van
„karakter". Hoewel wetend, dat an
dere definities mogelijk en gangbaar
zijn, doen wij goed in het karakter een
geheel van aangeboren hoedanigheden
te zien, die wij met een geestelijk
skelet zouden kunnen vergelijken. Vat
ten wij het woord „karakter" op deze
wijze op, dan hebben wij daarbij te
maken met een vaste, onveranderlijke
grootheid, die reeds dadelijk met onze
geboorte gegeven is.
Misschien dat sommigen wat huive
rig worden, wanneer zij de gevolg
trekking maken, dat niemand dus aan
zijn karakter iets veranderen kan,
omdat het krachten» de gegeven om
schrijving een onveranderlijk „stem
pel" zou zijn. Deze gevolgtrekking is
ongetwijfeld juist. Maar de huivering
voor deze gevolgtrekking is onjuist.
Want het karakter, op deze wijze be
zien, is niet de gehele persoon.
Deee opmerking brengt mij tot een
tweede punt. Naast het karakter moe
ten wij de „persoonlijkheid" onder
scheiden. De persoonlijkheid omvat het
karakter, plus de nadere specificering
van het karakter in de loop van de
levende totaliteit van de mens. Deze
vinden we pas in de persoonlijkheid.
We moeten achter verder vragen.
Welke kracht is het, die het karakter
zijn nadere verbijzondering verleent
in de loop van de entwikkeling? Welke
kracht is hier richtinggevend? Want
een ieder weet, dat een gegeven ka
rakter zich niet als vanzelf, onder de
dwangmatige invloed van alleriei om
standigheden ontwikkelt. Wie deze
vraag overdenkt, stuit op het ,.ik", als
het vrije, actieve centrum, dat het
karakter verbijzondert tot juist deze
unieke persoonlijkheid.
I AAT IK deze abstracte analyse in
een beeld mogen verduidelijken.
Het eens en voor al gegeven karakter
vergelijken we met pen, inkt en
schrijfpapier, die als gegevenheden
voor u staan. U neemt de pen, en be
gint een brief te schrijven. De schrij
ver is het „ik", het centrum van actie.
En de brief is de persoonlijkheid, hel
concrete, levende geheel.
Laten we nog even bij ons beuld
blijven. Ieder mens krijgt papier en
pen voor zich. Daarenboven krijgt hij
tijd om één brief te schrijven. Zijn
ene levensbrief. Niet meer.
jQEZE ZUIVER psychologische analyse
willen we nu plaatsen binnen het
kader van het geloof in God. We be
ginnen weer met het „karakter'. Teder
zal een bepaalde houding tegenover
zijn karakter moeten innemen. Een
christen nu zal zijn eigen karakter op
vatten als een stuk van Gods schep
ping. Het door God geschapen zijn be
tekent, dat je juist dit onverander
lijke karakter van de Schepper hebt
meegekregen. Dit geloof in het van
God ontvangen karakter is een posi
tieve aanvaarding, een aanvaarding
met vreugde.
Sprekend over de persoonlijkheid,
als over het in de levensloop gespeci
ficeerde karakter, denk ik aan een
woord uit de Bergrede: Weest dan
gijlieden volmaakt, gelijk uw Vader
die in de hemelen is, volmaakt is.
Deze woorden houden in, dat onze
persoonlijkheid moet uitgroeien tot
Persoonlijkheid. Was het woord „per
soonlijkheid" hierboven nog gebruikt
in een neutrale zin, die geen enkele
waarde-aanduiding in zich sloot, dat
wordt thans anders. Van ons wordt ge
vraagd een „persoonlijkheid" te wor
den, in de zin zoals wij dat woord ge
bruiken, wanneer wij over grote per
soonlijkheden spreken. Wij zullen ons
karakter, dit goddelijk geschenk, moe
ten doen uitgroeien tot een volmaakte
persoonlijkheid. Maar wie iets weet
Van de verschillen in karakters, en
van de verschillende uitgroeimoge
lijkheden van karakters, begrijpt on
middellijk, dat de door het evangelie
geëiste volmaaktheid geen statisch
beeld is. De van ons gevraagde vol
maaktheid is voor ieder weer ander:
God vraagt, dat ieder zijn eigen unieke
karakter gebruikt op de alleen vooi
hem juiste en goede wijze.
jyjAAR HOE zal dit kunnen, wanneer
het „ik", dat drijvend krachtcen
trum, niet in relatie staat tot de leven
de God. die de Krachtbron is van het
heelal'. Waar alles in de wereld 7'jn
diepste achtergrond vindt in God. kan
do mens alleen maar tot zijn eigen
schade menen buiten de levende God
te kunnen.
Zo krijgt het leven zin en doel. Want
Van ons wordt niet minder gevraagd,
dan dat we een kunstwerk van oos
even maken, dat ene, volmaakte
kunstwerk, dan dat we een kunstwerk
van ons leven maken, dat ene vol
maakte kunstwerk, dat God juist van
u of mij vraagt.
VELDMAARSCHALK JAN C. SMUTS, Zuid-Afrika's grote staatsman, hoopt
24 Mei zjjn tachtigste verjaardag te vieren en de gehele Zuidafrikaanse Unie,
ook zijn heftige politieke tegenstanders, hebben besloten hem een fraaie woning
aan te bieden tegen de schilderachtige hellingen van zijn geliefde Tafelberg bij
Kaapstad. Smuts, in Zuid-Afrika populair onder de naam Slim Jannie", is van
vaderszijde uit Goes afkomstig en bezocht nog in 1948 dit Zeeuwse stadje. Hij
is een groot vriend en bewonderaar van onze Koninklijke familie en hoopt, naar
wij vernemen, begin Juni per KLM via ons land naar Engeland te reizen, om
daar enkele voordrachten aan universiteiten te houden en eerbewijzen in ont
vangst te nemen.
JAN C. SMUTS werd geboren op een
boerderij in het graandistrict Mal-
mesbury, 30 km. ten Noorden van
Kaapstad, uit Nederlands-Franse ouders.
Zijn moeder was een afstammeling van
uit Nederland afkomstige Franse Hu
genoten. In zijn
prille jeugd was de
jonge Jan schaap
herder, die 't liefst
in het veld toefde
met een pakje boe
ken op zijn rug of
zittend tussen de
schapen met 'n boek
op zijn schoot.
Dicht bij Riebeek-
Wes ontving hij ele
mentair onderricht
op dezelfde dorps
school, waar zjjn te
genwoordige grote
politieke tegenstan
der, de huidige mi
nister-president dr.
D. F. Malan.één der
jongere leerlingen
was. Smuts is zelfs
enige tijd de Zon-
dagsschoolonderwij -
zer van dr. Malan
geweest! Vandaar,
dat nog heden ten
dage, ondanks de
r-'.ierpe politieke
verschillen, tussen
beide mannen een
sterke persoonlijke
genegenheid be
staat.
De aanvankelijk ziekelijke Jan kreeg
een strenge opvoeding thuis en toonde
een verbazingwekkende studiezin. Geen
wonder, dat hij doorzette en in de rech
ten en letteren ging studeren aan het
oude Victorie-College, thans de Univer
siteit van Stellenbosch. Hij veroverde
een beurs voor studie in Engeland en
werd tot het Christ-College te Cam
bridge toegelaten, waar hem, nog voor
dat hij zijn studie voltooid had, een
hoogleraarspost werd aangeboden! Hij
weigerde deze om zich in Kaapstad als
advocaat te gaan vestigen.
Bewonderaar van Rhodes.
En hier begon zijn veelbelovende loop
baan. Hij was een groot bewonderaar
van Cecil Rhodes, die droomde van
een Verenigd Afrika van Cairo tot
Kaapstad onder Britse vlag. Maar de
strooptocht op Transvaal door luitenant
Jameson en Rhodes in 1896 vervreemd
de de jonge Smuts helemaal van Rhodes
en maakte hem een overtuigd aanhan
ger van President Paul Kruger. Hij
vertrok naar Pretoria, om daar het wel
en wee der kleine Boerenrepubliek te
delen.
In 1898, dus op 28-jarige leeftijd,
werd Smuts aangesteld als staatspro-
cureur der Boerenrepubliek Transvaal,
Nadat de Engelsen gedurende de Boe
renoorlog Pretoria hadden ingenomen,
heeft hij zich aangesloten bij Generaal
De la Rey. De bittere strijd tussen
Boer en Brit, welke ouderen onderons
nog goed in het geheugen zal liggen,
vond Smuts aan de zijde der sterk in
de minderheid zijnde Boeren en als
assistent-commandant-generaal heeft
hij een zeer gewaagde inval in de
Kaapkolonie gedaan, om de Neder
landse kolonisten aan te vuren tot de
strijd tegen Engeland.
Op 31 Mei zal het 48 jaar geleden
zijn. dat de vrede gesloten werd, een
conferentie, waaraan Smuts naast an
dere Boerengeneraals een groot aan
deel heeft gehad. Toen wierp hij zich
op de politiek, als vriend en collega
van commandant-generaal Louis Botha,
de nieuwe minister-president van
Transvaal.
Erkend leider.
En nadat op 31 Mei 1910 de vier pro
vinciën van Zuid-Afrika tot de stich
ting van een Unie besloten hadden,
werden de generaals Smuts en Botha
de twee erkende leiders, terwijl ook
de toen jonge generaal J. B. M. Hert
zog uit de Oranje Vrijstaat van het
kabinet deel uitmaakte.
Nog steeds bestaan er Zuid-Afrika
ners, die Smuts evenals Botha als
overlopers naar de vijand (Engeland)
beschouwen en Hertzog, één hunner
leiders, was van mening, dat zij teveel
naar de pijpen van Groot-Brittannie
dansten. Hij stichtte in 1912 de Natio
nale Partij, die een Zuidafrikaanse
Republiek los van Engeland nastreeft.
er weer bij met
een modern
hoortoestel
■van
Keizersgracht 411
Amsterdam-C
Vraagt gratis brochure.
In 1918 overleed generaal Botha en
werd Smuts minister-president tot
1924, toen een regering-Hertzog aan
het bewind kwam. Die tijd, tot 1932,
was Smuts de grote oppositieleider,
warm verdediger in woord en ge
schrift van de zwakke Volkenbond,
schrijver o.a. van het bekende filosofi
sche werk „Holism and Evolution" en
eenvoudige landman op zijn boerderij
bij Pretoria.
Van 1932 tot 1939 was Smuts leider
van een Verenigde Partij tezamen met
Hertzog, een samenwerking, die ein
digde, toen laatstgenoemde uit pro-
Duitse gezindheid voor neutraliteit in
de Tweede Wereldoorlog pleitte.
Wat Stiiuts in deze laatste oorlog
gepresteerd heeft, is nog niet geheel
onthuld.'Vast staat, dat hij een enor
me steun voor de geallieerde zaak is
geweest en dat zeven Zuidafrikaanse
divisies actief aan de strijd in Abes-
synie, Italië en Duitsland hebben deel
genomen en dat in de Unie een reus
achtig wapenareaal gevormd werd en
duizenden geallieerde luchtstrijdkrach
ten uitgerust en geoefend zijn.
De hoogste Britse rang, die van
Veldmaarschalk, heeft de Britse Ko
ning, die een grote verering voor
Smuts koestert, hem speciaal voor zijn
aandeel in de strijd in Oost-Afrika
toegekend.
In 1948 onderging Smuts hetzelfde
lot als Churchill: zij het met geringe
meerderheid versloeg dr. Malan hem
bij de verkiezingen. Maar hij blijft als
oppositieleider ook in de Volksraad der
Unie een man van het grootste for
maat.
vrij van allerlei onzuiverheden.
Purol doet wonderen. Doos 40 ct.
JJET WAS OP BALI. Dicht in de buurt van een kleine kampong bij een vrij
grote tempel, gewijd aan een of andere Godheid. De nacht lag een klein uur
achter ons, maar de dag was nog niet begonnen. Het was dat verrukkelijke,
lichte, zilverwitte, transparante uur. dat zo vaak daar op de evenaar aarzelt tussen
dag en nacht. Het uur, waarnaar alle oud-Indischgasten hunkeren en verlangen.
Het uur, waarin alles jong is en puur, zuiver en stralend.
Ik zag een heel jong Balinees meisje naar die tempel lopen. Maar dat lopen
was een gesublimeerde vorm van voortbewegen. Dat meisje danste als het ware
naar die tempel. Daar was aan dat lopen niets bestudeerde, niets aangeleerds,
niets onechts. Zo was dat meisje.
Die tempel moest men opgaan langs een stenen trap. Zo deed ze. En toen ze
bovenaan was bracht ze haar offer. Aan die Godheid waarschijnlijk, of misschien
wel aan de dag, aan het licht of aan nog iets anders. Dat offer was een klein,
kinderlijk klein, boeketje witte bloemen. En dat stond rechtop tussen de slanke,
bruine vingers van het meisje. Ze legde die kleine offerande neer en ging weer
terug. De trap af, de kampong in. Even later laaide de zon over Bali. Het werd
heet. Er was nog maar één troost daar: het zoeken naar schaduw.
J)IT KLEINE TAFEREEL kwam me,
na het twee jaar vergeten te hebben,
voor de geest, toen ik een paar dagen
geleden Indonesiërs zag dansen in het
Amsterdamse theater De la Mar. Het
gezelschap van Indra Kamadjojo, dat
dans, zang en muziek uitvoerde. Ik
dacht aan die morgen op Bali, aan dat
meisje, haar bloemen én haar lopen. En
ik wist dat het daar, op Bali, duizend
maal schoner, echter, lieflijker was
dan dit alles in het theater De la Mar.
Hoe goed bedoeld ook, hoe verzorgd
gebracht voor een blank, Westers pu
bliek.
De bedoeling van dit dansen en mu
siceren bleef ons verre. Het kwam uit
een andere wereld, die ondanks drie
eeuwen contact goeddeels gesloten bleef
voor hen, die er tijdelijk heengingen.
Men vond het, die avond van de week,
interessant, exotisch, opwindend soms,
bizar. Maar men bleef verre van de
binnenkant van dat alles. Men kon het
van buiten bekijken. Wat daar van
binnen was bleef vreemd en onbekend.
Dat kon ook niet anders. Wat wil
menIndische dansers in Amster
dam! In dit land, dat te grijs is en te
nauw, te klein en te zwaar, te log en
te hard voor deze ragfijne, geciseleerde,
broze Balinese kunst. Hoe kan zo'n dans,
vergeestelijkt en los van de aarde,
bloeien en gedijen in een stad van
klinkers en vette polderklei? In een
stad ,die raast en bulkt van bebop en
boogie woogie? In een stad van huur
kazernes en mensenreservoirs?
Neen, zo'n dans en zulke muziek
bloeien hier niet. Het is al even onmo
gelijk als het vasthouden van wat In
dische sfeer door middel van wajang
poppen, Makassaarse mandjes en eb
benhouten olifantjes uit Port Said in
onze dichte, als cellen gebouwde, knul
lige Hollandse binnenhuisjes.
JJAT ALLES overdenkt een mens zo'n
avond in het theater De la Mar. En
men ziet de moeite aan, die deze Indo-
nesiers zich getroosten om een spran
kel Indonesië, een glimp van de eve
naar, hier over te planten. En men
ziet hoe grandioos zoiets mislukt. Om
dat het niet kén. Omdat iedere poging
bij voorbaat tot mislukking is ge
doemd.
Eén ding is daarbij soms een moment,
een seconde, verbijsterend: hoe ver
we daarvan afstaan. Hoe mateloos wijd
hun wereld en de onze gescheiden zijn.
Door zeeën en bergen en valleien en
dan nog eens door zeeën, en bergen
en valleien. Hun wereld en de onze
die niets van elkaar begrijpen. Die el
kaar in wezen vreemd gebleven zijn.
Drie eeuwen is lang en kort tegelijk.
In ieder geval waren ze aanzienlijk te
kort om ook maar een uiterst gering ge
deelte van deze wonderlijke muziek en
dat vreemde, donkere, zwaarmoedige
dansen te leren verstaan. Dat dansen
en die muziek zijn ons te stil. Te naar
binnengekeerd. Te veel ingehouden. Te
weinig materie en te veel geest, droom
bezonkenheid, meditatie. Want wij ken
nen de stilte niet meer, in de stoomca-
roussel die ze de naam „Amsterdam"
gaven. En wat de natuur aangaat
die werd kunstmatig verankerd in
Bosplan Zuid en Vondelpark.
Maar wat wil men. in een stad van
klei, veen en baksteen! In een woestijn
van beton, verbruikte benzinestank en
stadsstof! Daar ranken geen bloemen
uit de parken van de evenaar, daar
staan geen tempels, waar jonge meisjes
in betoverd morgenlicht bloemen bren
gen aan een ernstige, peinzende God.
Daar waar heel de wereld nog is één
ontzaglijk wijd Bosplan, drijvend in de
diepe, blauwe Indische zee.
Zo vreemd hun onze woestijnen ble
ven, zo vreemd him parken ons! En
hun zang, dans en muziek.
ANTHONY VAN KAMPEN.
HIT WAS een week van goede tijding.
Trygve Lie kwam uit Moskou vlie
gen met de boodschap, dat maarschalk
Stalin gezond en opgewekt de touwtjes
in handen houdt en dat alle gepraat
over ziekte en verkalking geworpen
kan worden op de hopen onzin, die de
wereld in deze dagen produceert Nou,
dat doet me genoegen. Hoe opgewekter
en hoe florisanter de staatslieden er
uitzien, des te beter voor de wereld.
Hoe beter de nachtrust van de heren
Stalin en Truman is, hoe rustiger da
onze kan zijn. En zolang de ministers
van Buitenlandse Zaken maar over een
goede spijsvertering blijven roemen is
er voor ons geen kans op suikerbieten
en tulpenbollen als middagmaal.
In dit opzicht heeft de wereld het
met Trygve Lie uitstekend getroffen.
Hij houdt van lekker eten en een goed
glas nattigheid, kweekt dientengevolge
een gezellig buikje en behoort tot het
bolle soort van mensen, die alom een
sfeer van gemoedelijkheid om zich heen
verspreiden.
Vandaar, dat zijn praatje met Stalin
anderhalf uur duurde, dat hij urenlang
de kopstukken van het Kremlin met
vredelievende voorstellen kon bezig
houden, dat hij in vier andere hoofd
steden alleen maar blanke duiven van
goeden wille om zich heen liet fladde
ren en dat hij na afloop van de reis
verklaren kon: de ondertoon van alle
besprekingen was Vrede.
Dat geeft de burger moed. Waarmee
natuurlijk niet gezegd wil zijn, dat nu
alle kou uit de lucht is. Dat zullen we
alweer volgens Lie pas over drie
maanden kunnen constateren, als de
organisatie der Verenigde Naties op
volle toeren en met aller cordiale mede
werking blijkt te draaien. Er zal in het
komende kwartaal nog het een en an
der moeten gebeuren. Het is te hopen,
dat de oorlogsdrijvers in deze zomer
maanden allemaal per zonnesteek wor
den uitgeschakeld en dat de vredelie
vende lieden zo gezond zijn als Stalin,
zo gemoedelijk als Trygve Lie en zo
doortastend als Abe Lenstra. Om nou
maar eens drie van de groten in één
adem te noemen.
Dat de twaalf landen van het Noord-
atlantische Pact intussen de vliegtuigen
en de tanks goed in de olie houden en
botje bij botje leggen om samen een zo
groot mogelijke weerstandskas te krij
gen, vormt met het vorenstaande geen
tegenstelling. Ook gezonde staatslieden
zijn nog geen engelen. En een dubbel
nachtslot op voor- en achterdeur is in
een wereld, bezaaid met inbrekers,
geen overbodige weelde. Hoe sterker
slot, hoe minder kans op inbraak. En
hoe moeilijker we het de gangsters
maken, hoe méér wij ze helpen orden
telijke burgers te worden.
Moge aldus de schijnbare dissonant,
die de gezamenlijke klanken uit Lon
den en Moskou opleveren, de inzet
blijken van een aymphonie der samen
werking. Het klinkt nog een beetje on
wennig, maar we leven in een modern*
tijd. En moderne muziek lijkt weinig
op Bach.
Ten slotte is alles beter dan een
atoombom. En men kan zich méér ver
heugen over één gezonde Rus in Mos
kou dan over een half millioen gezond*
Stalinisten in de straten van Noord-
Holland. Hetgeen mutatis mutandi*
ook voor Truman en zijn gummikau-
wers geldt.
JEREMIA BLOM.
haaf een doos bij Uw Drogist
HILVERSUM I, 402 m. Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur. 6.00 Amusements-Orkest.
6.15 Journalistiek weekoverzicht. 6.25 Amuse
ments-Orkest. 6.50 De Indische missieweek.
7.15 Actualitieten. 7.25 Mijnheer de voorzitter.
7.35 Piano-duo. 7.45 Bedevaart. 8.15 Licht
baken. 8.40 Fanfare. 8.43 Steek eens op, heren!
9 00 Negen heit de klok. 9.45 Jubileumlied.
10.00 Weekend-serenade. 10.45 Avondgebed.
11.15 Radio Philharmonisch-Orkest.
HILVERSUM II, 298 m. Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur. 6.15 Een vaandeldrager
der mensheid. 6.20 Artie Shaw en zijn or
kest. 6.30 Strijdkrachten. 7.00 Artistieke staal
kaart. 7.30 Lezen in de Bijbel. 7.45 Passe
partout. 8.15 In het Tiroler Alpenland. 8.42
Hein Festijn. 8.45 De blijde blijspelspelers.
9.45 Socialistisch commentaar. 10.00 Stradiva-
sextet. 10.25 Onder de pannen. 10.40 De
jonge Flierefluiters. 11.15 Gevarieerd pro
gramma.
VOOR ZONDAG
HILVERSUM I, 402 m. Nieuwsberichten
om 8, 9.30, 1, 7.30 en 11 uur. 8.15 Con
cert voor altviol en orkest. 8.30 Vroegdienst.
9 45 Cantate. 10.00 Plechtige Hoogmis. 11.30
Valses Nobles. 11.40 Symphonie. 12.45 Cho-
pin-programma. 12.40 Orkest zonder naam.
1.20 Orkest zonder naam. 1.45 Uit het boek
der boeken. 2.00 Bel Canto. 2.50 Katholiek
overleg. 3.15 Schüla Minor. 3.40 Sonate. 4.10
DOOR MARY BURCHELL
(66)
„Daar twijfel ik niet aan. Maar, zie
je, de manier waarop je over haar
spreekt bewijst al, dat ze meer op jou
leunt dan* jij op haar. Verder heb je
iets over je r iefvader gezegd ik
weet het niet meer woordelijk het
kwam er op neer, dat hij je huwelijk
zijn zaak niet zou achten, en dat je
zelf maar voor je vergissingen moest
opkomen. Dat klinkt ook niet of je op
hèm kunt leunen."
»Needat is zo." Teresa lachte
weer. „Maar hij is óók heel aardig. Hij
schrijft, zie je. Min of meer geslaagde
verhalen en soms artikelen over niet
al te diepgaande onderwerpen. Het ene
ogenblik verdient hij een massa geld
en het andere verbazingwekkend wei
nig. Daarom is hij altijd öf in de ze
vende hemel óf in de zorgen. Van ie
mand in zijn positie kun je niet ver
wachten, dat hij een ander voortdu
rend tot steun zal zijn".
„Nee", gaf Elliott droog toe, „dat
moet iemands ondersteuningscapacitei
ten wel verzwakken, natuurlijk. Het
andere wat je gezegd hebt, waardoor
ik jou als draagster van de familie-
zorgen ben gaan zien, was je opmer
king over het geven van wat jij een
„kans" noemde aan je twee broers. Ik
denk zo, dat als jij het niet klaarspeelt
hier iets op te vinden, er helemaal niets
zal gebeuren."
„Zo is het ongeveer", zei ze. Toen
keek ze hem wat angstig aan. „Elliott,
je zult er toch niets op tegen hebben
als ik hen help?"
„Nee, lieverd. Als mijn vrouw zal je
een behoorlijk ruim inkomen hebben,
dat je naar Mgen goeddunken gebrui
ken kunt. Maar ik moet je waarschu
wen tege nhet in den blinde weggeven"
zei hij met een malicieus lachje.
„Dat zal ik niet doen", zei ze ernstig.
„Niet met jouw geld."
„Het zal jouw geld zijn", zei hij
lichtelijk geïrriteerd.
„Ik zal toch het gevoel hebben, dat
het van jou is", hield Teresa vol en
hij begon te lachen.
„Je bent een bijzonder eerlijk per
soontje, Teresa", zei hij, „dat is één
van je grootste charmes, je glasheldere
eerlijkheid."
Toen herinnerde ze zich Marcia's
brief en ze voelde zich miserabel.
Tegen lunchtijd kwamen ze aan de
buitenwijken van de grote marktplaats
waar Teresa haar hele leven had door
gebracht. En zich haar eigen gevoelens
herinnerende toen ze aan Elliott's fa
milie werd voorgesteld, vroeg ze met
sympathie:
„Ben je een beetje zenuwachtig, El
liott?"
„Zenuwachtig?" het klonk alsof dit
woord nieuw voor hem was. „Nee,
waarom zou ik zenuwachtig zijn?"
Ze lachte. „Dat zouden de meeste
mannen zjjn, onder deze omstandighe
den, denk ik. Je toekomstige schoon
familie voor het eerst ontmoeten, wordt
meestal een beproeving gevonden."
„In die zin had ik er nog niet aan
gedacht", zei hij, en ze zag dat dit de'
waarheid was.
„Het is de volgende zijweg links, El
liott. Bijna aan het eind van de weg".
Toen de auto de welbekende weg in
sloeg, vroeg ze zich af, wat hij in ver
gelijking met zijn oom Chad's woning,
van deze huizen zou denken.
En ze zei: „Ik denk dat je ze wel wat
klein en gelijkvormig zult vinden".
Hij keek licht verbaasd.
„Ik heb massa's van dit soort huizen
gezien in mijn leven."
„Maar niet uit het gezichtspunt er te
moeten wonen", zei ze met een glim
lach.
„O, bedoel je dat. Zie je, Teresa, zo
wel Oom Chad als mijn grootvader zijn
geboren in een landbouwershuisje. En
ik durf te zeggen, dat ze in hun jonge
dagen dit soort huis vorstelijk zouden
hebben gevonden."
Katholiek 'Thuisfront. 4.15 Sport. 4.30 Missie
lof. 5.00 Kerkdienst. 6.30 Mannenkoor. 6.45
Orgelspel. 7.00 Geestelijke liederen. 7.15 Kent
gij uw Bijbel? 7.45 Actualiteiten. 7.52 In 't
Bueckhuys. 8.12 Uit en Thuis. 10.45 Avond-
gehed. 11.15 Licht Frans avondconcert.
HILVERSUM II, 298 m. Nieuwsberichten
om 8, 1, 6.15, 8 en 11 uur. 8.20 Hon
gaarse Rhapsodie. 8.30 Voor de tuin. 8.40
Welkom thuis. 9.10 Postduiven-berichten. 9.15
Men vraagt.... en wij draaien. 9.45 Geestelijk
leven. 10.00 Zondagshalfuur. 10.30 Kerkdienst
11.45 Wereldkerk. 12.00 Lichte noten, blijde
tenen. 12.30 De Zondagclub. 12.40 „In Hol
land staat een huis". 1.30 Musicorda. 1.50
Even afrekenen, heren. 2.00 Ouverture. 2.05
Boekenhalfuur. 2.30 Viool en piano. 3.00 Film
praatje. 3.15 Bach-cyclus. 3.45 Hotel Con
tinental. 4.30 Sportevue. 5.00 Geestelijke volks
gezondheid. 5.20 Een gedicht. 5.30 Zang-
festival. 5.40 Bertus en het lot. 6.00 Sport.
6.30 Strijdkrachten. .7.00 Radiolympus. 7.30
Paul Godwin en Benedict Silberman. 8.05 Uit
het rijk der Melodie. 8.40 „Het houten paard",
hoorspel. 9.15 Opera in drie acten. 10.25 Re
portage-dienst. 10.40 Freddy Alberti, 11.15
Kamermuziek.
VOOR MAANDAG
HILVERSUM I, 402 m. Nieuwsberichten
cm 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. - 8.10 Sport.
8.20 Muziek bij het werk. 8.45 Serenade. 9.15
Ochtendbezoek. 9.35 Familie-competitie. 10.10
Oigelconcert. 10.30 Morgendienst. 11.00 Kwar
tet. 11.20 Van oude en nieuwe schrijvers.
11.40 Solistenconcert. 12.10 Lunchconcert.
12.33 NCRV-koor. 1.15 Mandolinata. 1.45
Morton Gould. 2.00 Schoolradio. 2.35 Solis
ten-ensemble. 3.00 Planten. 3.30 Sweelinck-
kwartet. 4.00 Bijbellezing. 4.45 Richard HI.
5.00 Het kleuterklokje klingelt. 5.15 Popu
laire Orgelbespeling. 5.45 Zigeuner-kwintet.
6.05 In de Soete Suyckerbol. 6.20 Sport. 6.30
Bach-programma. 6.50 Strijkkwartet. 7.15 En
gelse les. 7.30 Atlantis. 7.40 Vandaag. 8.05
Met band en plaat voor u paraat. 8.40 Joliann
Sebastiaao Bach. 9.45 Harp-ensemble. 10,00
Zendingstentoonsteling. 10.15 Orgelconcert.
10.45 AvondoverdeDking. 11.15 Avondconcert.
HILVERSUM II, 298 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. 8.15 Gram.-
muziek. 8.55 Korte gespreken. 9.00 Werken
van Felix Mendelssobn-Bartlioldy. 9.30 Een
dansliedje deinst. 10.00 Morgenwijding. 10.15
Arbeidsvitaminen. 10.50 Johann Strauss. 11.00
Op de uitkijk. 11.15 Kerk- en torenklanken.
12.00 Gevarieerd programma. 12,38 Piano-duo.
1.15 "Op Montparnasse". 1.50 Cole Porter-
suite. 2.00 Wat gaat er om in de wereld.
2.20 Drbora en Boukje Land. 2.45 Harp der
minne. 3.00 Peter Warlock. 3.30 De geld
wolf. 3.45 Voor u, mevrouw! 4.30 Lily Peter
sen vertelt. 4.45 Musicalender. 5.30 Hoort,
zegt het voort. 5.45 Regeringsuitzending. 6.15
Accordeon-énsemble. 6.30 Strijdkrachten. 7.00
Het klokje van zeven uur. 7.05 Filmkrant. 7.30
hrleiding tot muziekbegrip. 7.45 Regeringsuit
zending. 8.10 Radioscoop-journaal8.25 Hans
Last. 8.45 Lunapark. 9.05 Hawaiian-Serenade.
9.20 Favorieten-fantasie. 9.40 „Een inspec
teur vraagt, belet", hoorspel. 10.50 Chmn.-
rnuziek. 11.15 Avro-swing-comer.