U Veldmaarschalk Jan C. Smuts wordt deze maand tachtig jaar AMSTERDAMS PODIUM Parken en Woestijnen" «.ÏSSS5: PUIM Radioprogramma voor dit week-end NAAR VASTE GROND Het kunstwerk „S//m Jannie" van vaders zijde uit Goes afkomstig Ook hoort GEERVLIET Gezonde huid Herinnering aan een ochtenduur DIT WOELIGE LEVEN De ondertoon HUWELIJK ZATERDAG 20 MEI 1950 met WOORD „karakter", dat wij dagelijks gebruiken, hebben wij vrijwel onveranderd overgenomen uit het Grieks, waar het de betekenis draagt van zegel, stempel, indruk. Deze oorspronkelijke woordbetekenis wijst ons zonder moeite de weg naar een zeer bruikbare omschrijving van „karakter". Hoewel wetend, dat an dere definities mogelijk en gangbaar zijn, doen wij goed in het karakter een geheel van aangeboren hoedanigheden te zien, die wij met een geestelijk skelet zouden kunnen vergelijken. Vat ten wij het woord „karakter" op deze wijze op, dan hebben wij daarbij te maken met een vaste, onveranderlijke grootheid, die reeds dadelijk met onze geboorte gegeven is. Misschien dat sommigen wat huive rig worden, wanneer zij de gevolg trekking maken, dat niemand dus aan zijn karakter iets veranderen kan, omdat het krachten» de gegeven om schrijving een onveranderlijk „stem pel" zou zijn. Deze gevolgtrekking is ongetwijfeld juist. Maar de huivering voor deze gevolgtrekking is onjuist. Want het karakter, op deze wijze be zien, is niet de gehele persoon. Deee opmerking brengt mij tot een tweede punt. Naast het karakter moe ten wij de „persoonlijkheid" onder scheiden. De persoonlijkheid omvat het karakter, plus de nadere specificering van het karakter in de loop van de levende totaliteit van de mens. Deze vinden we pas in de persoonlijkheid. We moeten achter verder vragen. Welke kracht is het, die het karakter zijn nadere verbijzondering verleent in de loop van de entwikkeling? Welke kracht is hier richtinggevend? Want een ieder weet, dat een gegeven ka rakter zich niet als vanzelf, onder de dwangmatige invloed van alleriei om standigheden ontwikkelt. Wie deze vraag overdenkt, stuit op het ,.ik", als het vrije, actieve centrum, dat het karakter verbijzondert tot juist deze unieke persoonlijkheid. I AAT IK deze abstracte analyse in een beeld mogen verduidelijken. Het eens en voor al gegeven karakter vergelijken we met pen, inkt en schrijfpapier, die als gegevenheden voor u staan. U neemt de pen, en be gint een brief te schrijven. De schrij ver is het „ik", het centrum van actie. En de brief is de persoonlijkheid, hel concrete, levende geheel. Laten we nog even bij ons beuld blijven. Ieder mens krijgt papier en pen voor zich. Daarenboven krijgt hij tijd om één brief te schrijven. Zijn ene levensbrief. Niet meer. jQEZE ZUIVER psychologische analyse willen we nu plaatsen binnen het kader van het geloof in God. We be ginnen weer met het „karakter'. Teder zal een bepaalde houding tegenover zijn karakter moeten innemen. Een christen nu zal zijn eigen karakter op vatten als een stuk van Gods schep ping. Het door God geschapen zijn be tekent, dat je juist dit onverander lijke karakter van de Schepper hebt meegekregen. Dit geloof in het van God ontvangen karakter is een posi tieve aanvaarding, een aanvaarding met vreugde. Sprekend over de persoonlijkheid, als over het in de levensloop gespeci ficeerde karakter, denk ik aan een woord uit de Bergrede: Weest dan gijlieden volmaakt, gelijk uw Vader die in de hemelen is, volmaakt is. Deze woorden houden in, dat onze persoonlijkheid moet uitgroeien tot Persoonlijkheid. Was het woord „per soonlijkheid" hierboven nog gebruikt in een neutrale zin, die geen enkele waarde-aanduiding in zich sloot, dat wordt thans anders. Van ons wordt ge vraagd een „persoonlijkheid" te wor den, in de zin zoals wij dat woord ge bruiken, wanneer wij over grote per soonlijkheden spreken. Wij zullen ons karakter, dit goddelijk geschenk, moe ten doen uitgroeien tot een volmaakte persoonlijkheid. Maar wie iets weet Van de verschillen in karakters, en van de verschillende uitgroeimoge lijkheden van karakters, begrijpt on middellijk, dat de door het evangelie geëiste volmaaktheid geen statisch beeld is. De van ons gevraagde vol maaktheid is voor ieder weer ander: God vraagt, dat ieder zijn eigen unieke karakter gebruikt op de alleen vooi hem juiste en goede wijze. jyjAAR HOE zal dit kunnen, wanneer het „ik", dat drijvend krachtcen trum, niet in relatie staat tot de leven de God. die de Krachtbron is van het heelal'. Waar alles in de wereld 7'jn diepste achtergrond vindt in God. kan do mens alleen maar tot zijn eigen schade menen buiten de levende God te kunnen. Zo krijgt het leven zin en doel. Want Van ons wordt niet minder gevraagd, dan dat we een kunstwerk van oos even maken, dat ene, volmaakte kunstwerk, dan dat we een kunstwerk van ons leven maken, dat ene vol maakte kunstwerk, dat God juist van u of mij vraagt. VELDMAARSCHALK JAN C. SMUTS, Zuid-Afrika's grote staatsman, hoopt 24 Mei zjjn tachtigste verjaardag te vieren en de gehele Zuidafrikaanse Unie, ook zijn heftige politieke tegenstanders, hebben besloten hem een fraaie woning aan te bieden tegen de schilderachtige hellingen van zijn geliefde Tafelberg bij Kaapstad. Smuts, in Zuid-Afrika populair onder de naam Slim Jannie", is van vaderszijde uit Goes afkomstig en bezocht nog in 1948 dit Zeeuwse stadje. Hij is een groot vriend en bewonderaar van onze Koninklijke familie en hoopt, naar wij vernemen, begin Juni per KLM via ons land naar Engeland te reizen, om daar enkele voordrachten aan universiteiten te houden en eerbewijzen in ont vangst te nemen. JAN C. SMUTS werd geboren op een boerderij in het graandistrict Mal- mesbury, 30 km. ten Noorden van Kaapstad, uit Nederlands-Franse ouders. Zijn moeder was een afstammeling van uit Nederland afkomstige Franse Hu genoten. In zijn prille jeugd was de jonge Jan schaap herder, die 't liefst in het veld toefde met een pakje boe ken op zijn rug of zittend tussen de schapen met 'n boek op zijn schoot. Dicht bij Riebeek- Wes ontving hij ele mentair onderricht op dezelfde dorps school, waar zjjn te genwoordige grote politieke tegenstan der, de huidige mi nister-president dr. D. F. Malan.één der jongere leerlingen was. Smuts is zelfs enige tijd de Zon- dagsschoolonderwij - zer van dr. Malan geweest! Vandaar, dat nog heden ten dage, ondanks de r-'.ierpe politieke verschillen, tussen beide mannen een sterke persoonlijke genegenheid be staat. De aanvankelijk ziekelijke Jan kreeg een strenge opvoeding thuis en toonde een verbazingwekkende studiezin. Geen wonder, dat hij doorzette en in de rech ten en letteren ging studeren aan het oude Victorie-College, thans de Univer siteit van Stellenbosch. Hij veroverde een beurs voor studie in Engeland en werd tot het Christ-College te Cam bridge toegelaten, waar hem, nog voor dat hij zijn studie voltooid had, een hoogleraarspost werd aangeboden! Hij weigerde deze om zich in Kaapstad als advocaat te gaan vestigen. Bewonderaar van Rhodes. En hier begon zijn veelbelovende loop baan. Hij was een groot bewonderaar van Cecil Rhodes, die droomde van een Verenigd Afrika van Cairo tot Kaapstad onder Britse vlag. Maar de strooptocht op Transvaal door luitenant Jameson en Rhodes in 1896 vervreemd de de jonge Smuts helemaal van Rhodes en maakte hem een overtuigd aanhan ger van President Paul Kruger. Hij vertrok naar Pretoria, om daar het wel en wee der kleine Boerenrepubliek te delen. In 1898, dus op 28-jarige leeftijd, werd Smuts aangesteld als staatspro- cureur der Boerenrepubliek Transvaal, Nadat de Engelsen gedurende de Boe renoorlog Pretoria hadden ingenomen, heeft hij zich aangesloten bij Generaal De la Rey. De bittere strijd tussen Boer en Brit, welke ouderen onderons nog goed in het geheugen zal liggen, vond Smuts aan de zijde der sterk in de minderheid zijnde Boeren en als assistent-commandant-generaal heeft hij een zeer gewaagde inval in de Kaapkolonie gedaan, om de Neder landse kolonisten aan te vuren tot de strijd tegen Engeland. Op 31 Mei zal het 48 jaar geleden zijn. dat de vrede gesloten werd, een conferentie, waaraan Smuts naast an dere Boerengeneraals een groot aan deel heeft gehad. Toen wierp hij zich op de politiek, als vriend en collega van commandant-generaal Louis Botha, de nieuwe minister-president van Transvaal. Erkend leider. En nadat op 31 Mei 1910 de vier pro vinciën van Zuid-Afrika tot de stich ting van een Unie besloten hadden, werden de generaals Smuts en Botha de twee erkende leiders, terwijl ook de toen jonge generaal J. B. M. Hert zog uit de Oranje Vrijstaat van het kabinet deel uitmaakte. Nog steeds bestaan er Zuid-Afrika ners, die Smuts evenals Botha als overlopers naar de vijand (Engeland) beschouwen en Hertzog, één hunner leiders, was van mening, dat zij teveel naar de pijpen van Groot-Brittannie dansten. Hij stichtte in 1912 de Natio nale Partij, die een Zuidafrikaanse Republiek los van Engeland nastreeft. er weer bij met een modern hoortoestel ■van Keizersgracht 411 Amsterdam-C Vraagt gratis brochure. In 1918 overleed generaal Botha en werd Smuts minister-president tot 1924, toen een regering-Hertzog aan het bewind kwam. Die tijd, tot 1932, was Smuts de grote oppositieleider, warm verdediger in woord en ge schrift van de zwakke Volkenbond, schrijver o.a. van het bekende filosofi sche werk „Holism and Evolution" en eenvoudige landman op zijn boerderij bij Pretoria. Van 1932 tot 1939 was Smuts leider van een Verenigde Partij tezamen met Hertzog, een samenwerking, die ein digde, toen laatstgenoemde uit pro- Duitse gezindheid voor neutraliteit in de Tweede Wereldoorlog pleitte. Wat Stiiuts in deze laatste oorlog gepresteerd heeft, is nog niet geheel onthuld.'Vast staat, dat hij een enor me steun voor de geallieerde zaak is geweest en dat zeven Zuidafrikaanse divisies actief aan de strijd in Abes- synie, Italië en Duitsland hebben deel genomen en dat in de Unie een reus achtig wapenareaal gevormd werd en duizenden geallieerde luchtstrijdkrach ten uitgerust en geoefend zijn. De hoogste Britse rang, die van Veldmaarschalk, heeft de Britse Ko ning, die een grote verering voor Smuts koestert, hem speciaal voor zijn aandeel in de strijd in Oost-Afrika toegekend. In 1948 onderging Smuts hetzelfde lot als Churchill: zij het met geringe meerderheid versloeg dr. Malan hem bij de verkiezingen. Maar hij blijft als oppositieleider ook in de Volksraad der Unie een man van het grootste for maat. vrij van allerlei onzuiverheden. Purol doet wonderen. Doos 40 ct. JJET WAS OP BALI. Dicht in de buurt van een kleine kampong bij een vrij grote tempel, gewijd aan een of andere Godheid. De nacht lag een klein uur achter ons, maar de dag was nog niet begonnen. Het was dat verrukkelijke, lichte, zilverwitte, transparante uur. dat zo vaak daar op de evenaar aarzelt tussen dag en nacht. Het uur, waarnaar alle oud-Indischgasten hunkeren en verlangen. Het uur, waarin alles jong is en puur, zuiver en stralend. Ik zag een heel jong Balinees meisje naar die tempel lopen. Maar dat lopen was een gesublimeerde vorm van voortbewegen. Dat meisje danste als het ware naar die tempel. Daar was aan dat lopen niets bestudeerde, niets aangeleerds, niets onechts. Zo was dat meisje. Die tempel moest men opgaan langs een stenen trap. Zo deed ze. En toen ze bovenaan was bracht ze haar offer. Aan die Godheid waarschijnlijk, of misschien wel aan de dag, aan het licht of aan nog iets anders. Dat offer was een klein, kinderlijk klein, boeketje witte bloemen. En dat stond rechtop tussen de slanke, bruine vingers van het meisje. Ze legde die kleine offerande neer en ging weer terug. De trap af, de kampong in. Even later laaide de zon over Bali. Het werd heet. Er was nog maar één troost daar: het zoeken naar schaduw. J)IT KLEINE TAFEREEL kwam me, na het twee jaar vergeten te hebben, voor de geest, toen ik een paar dagen geleden Indonesiërs zag dansen in het Amsterdamse theater De la Mar. Het gezelschap van Indra Kamadjojo, dat dans, zang en muziek uitvoerde. Ik dacht aan die morgen op Bali, aan dat meisje, haar bloemen én haar lopen. En ik wist dat het daar, op Bali, duizend maal schoner, echter, lieflijker was dan dit alles in het theater De la Mar. Hoe goed bedoeld ook, hoe verzorgd gebracht voor een blank, Westers pu bliek. De bedoeling van dit dansen en mu siceren bleef ons verre. Het kwam uit een andere wereld, die ondanks drie eeuwen contact goeddeels gesloten bleef voor hen, die er tijdelijk heengingen. Men vond het, die avond van de week, interessant, exotisch, opwindend soms, bizar. Maar men bleef verre van de binnenkant van dat alles. Men kon het van buiten bekijken. Wat daar van binnen was bleef vreemd en onbekend. Dat kon ook niet anders. Wat wil menIndische dansers in Amster dam! In dit land, dat te grijs is en te nauw, te klein en te zwaar, te log en te hard voor deze ragfijne, geciseleerde, broze Balinese kunst. Hoe kan zo'n dans, vergeestelijkt en los van de aarde, bloeien en gedijen in een stad van klinkers en vette polderklei? In een stad ,die raast en bulkt van bebop en boogie woogie? In een stad van huur kazernes en mensenreservoirs? Neen, zo'n dans en zulke muziek bloeien hier niet. Het is al even onmo gelijk als het vasthouden van wat In dische sfeer door middel van wajang poppen, Makassaarse mandjes en eb benhouten olifantjes uit Port Said in onze dichte, als cellen gebouwde, knul lige Hollandse binnenhuisjes. JJAT ALLES overdenkt een mens zo'n avond in het theater De la Mar. En men ziet de moeite aan, die deze Indo- nesiers zich getroosten om een spran kel Indonesië, een glimp van de eve naar, hier over te planten. En men ziet hoe grandioos zoiets mislukt. Om dat het niet kén. Omdat iedere poging bij voorbaat tot mislukking is ge doemd. Eén ding is daarbij soms een moment, een seconde, verbijsterend: hoe ver we daarvan afstaan. Hoe mateloos wijd hun wereld en de onze gescheiden zijn. Door zeeën en bergen en valleien en dan nog eens door zeeën, en bergen en valleien. Hun wereld en de onze die niets van elkaar begrijpen. Die el kaar in wezen vreemd gebleven zijn. Drie eeuwen is lang en kort tegelijk. In ieder geval waren ze aanzienlijk te kort om ook maar een uiterst gering ge deelte van deze wonderlijke muziek en dat vreemde, donkere, zwaarmoedige dansen te leren verstaan. Dat dansen en die muziek zijn ons te stil. Te naar binnengekeerd. Te veel ingehouden. Te weinig materie en te veel geest, droom bezonkenheid, meditatie. Want wij ken nen de stilte niet meer, in de stoomca- roussel die ze de naam „Amsterdam" gaven. En wat de natuur aangaat die werd kunstmatig verankerd in Bosplan Zuid en Vondelpark. Maar wat wil men. in een stad van klei, veen en baksteen! In een woestijn van beton, verbruikte benzinestank en stadsstof! Daar ranken geen bloemen uit de parken van de evenaar, daar staan geen tempels, waar jonge meisjes in betoverd morgenlicht bloemen bren gen aan een ernstige, peinzende God. Daar waar heel de wereld nog is één ontzaglijk wijd Bosplan, drijvend in de diepe, blauwe Indische zee. Zo vreemd hun onze woestijnen ble ven, zo vreemd him parken ons! En hun zang, dans en muziek. ANTHONY VAN KAMPEN. HIT WAS een week van goede tijding. Trygve Lie kwam uit Moskou vlie gen met de boodschap, dat maarschalk Stalin gezond en opgewekt de touwtjes in handen houdt en dat alle gepraat over ziekte en verkalking geworpen kan worden op de hopen onzin, die de wereld in deze dagen produceert Nou, dat doet me genoegen. Hoe opgewekter en hoe florisanter de staatslieden er uitzien, des te beter voor de wereld. Hoe beter de nachtrust van de heren Stalin en Truman is, hoe rustiger da onze kan zijn. En zolang de ministers van Buitenlandse Zaken maar over een goede spijsvertering blijven roemen is er voor ons geen kans op suikerbieten en tulpenbollen als middagmaal. In dit opzicht heeft de wereld het met Trygve Lie uitstekend getroffen. Hij houdt van lekker eten en een goed glas nattigheid, kweekt dientengevolge een gezellig buikje en behoort tot het bolle soort van mensen, die alom een sfeer van gemoedelijkheid om zich heen verspreiden. Vandaar, dat zijn praatje met Stalin anderhalf uur duurde, dat hij urenlang de kopstukken van het Kremlin met vredelievende voorstellen kon bezig houden, dat hij in vier andere hoofd steden alleen maar blanke duiven van goeden wille om zich heen liet fladde ren en dat hij na afloop van de reis verklaren kon: de ondertoon van alle besprekingen was Vrede. Dat geeft de burger moed. Waarmee natuurlijk niet gezegd wil zijn, dat nu alle kou uit de lucht is. Dat zullen we alweer volgens Lie pas over drie maanden kunnen constateren, als de organisatie der Verenigde Naties op volle toeren en met aller cordiale mede werking blijkt te draaien. Er zal in het komende kwartaal nog het een en an der moeten gebeuren. Het is te hopen, dat de oorlogsdrijvers in deze zomer maanden allemaal per zonnesteek wor den uitgeschakeld en dat de vredelie vende lieden zo gezond zijn als Stalin, zo gemoedelijk als Trygve Lie en zo doortastend als Abe Lenstra. Om nou maar eens drie van de groten in één adem te noemen. Dat de twaalf landen van het Noord- atlantische Pact intussen de vliegtuigen en de tanks goed in de olie houden en botje bij botje leggen om samen een zo groot mogelijke weerstandskas te krij gen, vormt met het vorenstaande geen tegenstelling. Ook gezonde staatslieden zijn nog geen engelen. En een dubbel nachtslot op voor- en achterdeur is in een wereld, bezaaid met inbrekers, geen overbodige weelde. Hoe sterker slot, hoe minder kans op inbraak. En hoe moeilijker we het de gangsters maken, hoe méér wij ze helpen orden telijke burgers te worden. Moge aldus de schijnbare dissonant, die de gezamenlijke klanken uit Lon den en Moskou opleveren, de inzet blijken van een aymphonie der samen werking. Het klinkt nog een beetje on wennig, maar we leven in een modern* tijd. En moderne muziek lijkt weinig op Bach. Ten slotte is alles beter dan een atoombom. En men kan zich méér ver heugen over één gezonde Rus in Mos kou dan over een half millioen gezond* Stalinisten in de straten van Noord- Holland. Hetgeen mutatis mutandi* ook voor Truman en zijn gummikau- wers geldt. JEREMIA BLOM. haaf een doos bij Uw Drogist HILVERSUM I, 402 m. Nieuwsberichten om 7, 8 en 11 uur. 6.00 Amusements-Orkest. 6.15 Journalistiek weekoverzicht. 6.25 Amuse ments-Orkest. 6.50 De Indische missieweek. 7.15 Actualitieten. 7.25 Mijnheer de voorzitter. 7.35 Piano-duo. 7.45 Bedevaart. 8.15 Licht baken. 8.40 Fanfare. 8.43 Steek eens op, heren! 9 00 Negen heit de klok. 9.45 Jubileumlied. 10.00 Weekend-serenade. 10.45 Avondgebed. 11.15 Radio Philharmonisch-Orkest. HILVERSUM II, 298 m. Nieuwsberichten om 6, 8 en 11 uur. 6.15 Een vaandeldrager der mensheid. 6.20 Artie Shaw en zijn or kest. 6.30 Strijdkrachten. 7.00 Artistieke staal kaart. 7.30 Lezen in de Bijbel. 7.45 Passe partout. 8.15 In het Tiroler Alpenland. 8.42 Hein Festijn. 8.45 De blijde blijspelspelers. 9.45 Socialistisch commentaar. 10.00 Stradiva- sextet. 10.25 Onder de pannen. 10.40 De jonge Flierefluiters. 11.15 Gevarieerd pro gramma. VOOR ZONDAG HILVERSUM I, 402 m. Nieuwsberichten om 8, 9.30, 1, 7.30 en 11 uur. 8.15 Con cert voor altviol en orkest. 8.30 Vroegdienst. 9 45 Cantate. 10.00 Plechtige Hoogmis. 11.30 Valses Nobles. 11.40 Symphonie. 12.45 Cho- pin-programma. 12.40 Orkest zonder naam. 1.20 Orkest zonder naam. 1.45 Uit het boek der boeken. 2.00 Bel Canto. 2.50 Katholiek overleg. 3.15 Schüla Minor. 3.40 Sonate. 4.10 DOOR MARY BURCHELL (66) „Daar twijfel ik niet aan. Maar, zie je, de manier waarop je over haar spreekt bewijst al, dat ze meer op jou leunt dan* jij op haar. Verder heb je iets over je r iefvader gezegd ik weet het niet meer woordelijk het kwam er op neer, dat hij je huwelijk zijn zaak niet zou achten, en dat je zelf maar voor je vergissingen moest opkomen. Dat klinkt ook niet of je op hèm kunt leunen." »Needat is zo." Teresa lachte weer. „Maar hij is óók heel aardig. Hij schrijft, zie je. Min of meer geslaagde verhalen en soms artikelen over niet al te diepgaande onderwerpen. Het ene ogenblik verdient hij een massa geld en het andere verbazingwekkend wei nig. Daarom is hij altijd öf in de ze vende hemel óf in de zorgen. Van ie mand in zijn positie kun je niet ver wachten, dat hij een ander voortdu rend tot steun zal zijn". „Nee", gaf Elliott droog toe, „dat moet iemands ondersteuningscapacitei ten wel verzwakken, natuurlijk. Het andere wat je gezegd hebt, waardoor ik jou als draagster van de familie- zorgen ben gaan zien, was je opmer king over het geven van wat jij een „kans" noemde aan je twee broers. Ik denk zo, dat als jij het niet klaarspeelt hier iets op te vinden, er helemaal niets zal gebeuren." „Zo is het ongeveer", zei ze. Toen keek ze hem wat angstig aan. „Elliott, je zult er toch niets op tegen hebben als ik hen help?" „Nee, lieverd. Als mijn vrouw zal je een behoorlijk ruim inkomen hebben, dat je naar Mgen goeddunken gebrui ken kunt. Maar ik moet je waarschu wen tege nhet in den blinde weggeven" zei hij met een malicieus lachje. „Dat zal ik niet doen", zei ze ernstig. „Niet met jouw geld." „Het zal jouw geld zijn", zei hij lichtelijk geïrriteerd. „Ik zal toch het gevoel hebben, dat het van jou is", hield Teresa vol en hij begon te lachen. „Je bent een bijzonder eerlijk per soontje, Teresa", zei hij, „dat is één van je grootste charmes, je glasheldere eerlijkheid." Toen herinnerde ze zich Marcia's brief en ze voelde zich miserabel. Tegen lunchtijd kwamen ze aan de buitenwijken van de grote marktplaats waar Teresa haar hele leven had door gebracht. En zich haar eigen gevoelens herinnerende toen ze aan Elliott's fa milie werd voorgesteld, vroeg ze met sympathie: „Ben je een beetje zenuwachtig, El liott?" „Zenuwachtig?" het klonk alsof dit woord nieuw voor hem was. „Nee, waarom zou ik zenuwachtig zijn?" Ze lachte. „Dat zouden de meeste mannen zjjn, onder deze omstandighe den, denk ik. Je toekomstige schoon familie voor het eerst ontmoeten, wordt meestal een beproeving gevonden." „In die zin had ik er nog niet aan gedacht", zei hij, en ze zag dat dit de' waarheid was. „Het is de volgende zijweg links, El liott. Bijna aan het eind van de weg". Toen de auto de welbekende weg in sloeg, vroeg ze zich af, wat hij in ver gelijking met zijn oom Chad's woning, van deze huizen zou denken. En ze zei: „Ik denk dat je ze wel wat klein en gelijkvormig zult vinden". Hij keek licht verbaasd. „Ik heb massa's van dit soort huizen gezien in mijn leven." „Maar niet uit het gezichtspunt er te moeten wonen", zei ze met een glim lach. „O, bedoel je dat. Zie je, Teresa, zo wel Oom Chad als mijn grootvader zijn geboren in een landbouwershuisje. En ik durf te zeggen, dat ze in hun jonge dagen dit soort huis vorstelijk zouden hebben gevonden." Katholiek 'Thuisfront. 4.15 Sport. 4.30 Missie lof. 5.00 Kerkdienst. 6.30 Mannenkoor. 6.45 Orgelspel. 7.00 Geestelijke liederen. 7.15 Kent gij uw Bijbel? 7.45 Actualiteiten. 7.52 In 't Bueckhuys. 8.12 Uit en Thuis. 10.45 Avond- gehed. 11.15 Licht Frans avondconcert. HILVERSUM II, 298 m. Nieuwsberichten om 8, 1, 6.15, 8 en 11 uur. 8.20 Hon gaarse Rhapsodie. 8.30 Voor de tuin. 8.40 Welkom thuis. 9.10 Postduiven-berichten. 9.15 Men vraagt.... en wij draaien. 9.45 Geestelijk leven. 10.00 Zondagshalfuur. 10.30 Kerkdienst 11.45 Wereldkerk. 12.00 Lichte noten, blijde tenen. 12.30 De Zondagclub. 12.40 „In Hol land staat een huis". 1.30 Musicorda. 1.50 Even afrekenen, heren. 2.00 Ouverture. 2.05 Boekenhalfuur. 2.30 Viool en piano. 3.00 Film praatje. 3.15 Bach-cyclus. 3.45 Hotel Con tinental. 4.30 Sportevue. 5.00 Geestelijke volks gezondheid. 5.20 Een gedicht. 5.30 Zang- festival. 5.40 Bertus en het lot. 6.00 Sport. 6.30 Strijdkrachten. .7.00 Radiolympus. 7.30 Paul Godwin en Benedict Silberman. 8.05 Uit het rijk der Melodie. 8.40 „Het houten paard", hoorspel. 9.15 Opera in drie acten. 10.25 Re portage-dienst. 10.40 Freddy Alberti, 11.15 Kamermuziek. VOOR MAANDAG HILVERSUM I, 402 m. Nieuwsberichten cm 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. - 8.10 Sport. 8.20 Muziek bij het werk. 8.45 Serenade. 9.15 Ochtendbezoek. 9.35 Familie-competitie. 10.10 Oigelconcert. 10.30 Morgendienst. 11.00 Kwar tet. 11.20 Van oude en nieuwe schrijvers. 11.40 Solistenconcert. 12.10 Lunchconcert. 12.33 NCRV-koor. 1.15 Mandolinata. 1.45 Morton Gould. 2.00 Schoolradio. 2.35 Solis ten-ensemble. 3.00 Planten. 3.30 Sweelinck- kwartet. 4.00 Bijbellezing. 4.45 Richard HI. 5.00 Het kleuterklokje klingelt. 5.15 Popu laire Orgelbespeling. 5.45 Zigeuner-kwintet. 6.05 In de Soete Suyckerbol. 6.20 Sport. 6.30 Bach-programma. 6.50 Strijkkwartet. 7.15 En gelse les. 7.30 Atlantis. 7.40 Vandaag. 8.05 Met band en plaat voor u paraat. 8.40 Joliann Sebastiaao Bach. 9.45 Harp-ensemble. 10,00 Zendingstentoonsteling. 10.15 Orgelconcert. 10.45 AvondoverdeDking. 11.15 Avondconcert. HILVERSUM II, 298 m. Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. 8.15 Gram.- muziek. 8.55 Korte gespreken. 9.00 Werken van Felix Mendelssobn-Bartlioldy. 9.30 Een dansliedje deinst. 10.00 Morgenwijding. 10.15 Arbeidsvitaminen. 10.50 Johann Strauss. 11.00 Op de uitkijk. 11.15 Kerk- en torenklanken. 12.00 Gevarieerd programma. 12,38 Piano-duo. 1.15 "Op Montparnasse". 1.50 Cole Porter- suite. 2.00 Wat gaat er om in de wereld. 2.20 Drbora en Boukje Land. 2.45 Harp der minne. 3.00 Peter Warlock. 3.30 De geld wolf. 3.45 Voor u, mevrouw! 4.30 Lily Peter sen vertelt. 4.45 Musicalender. 5.30 Hoort, zegt het voort. 5.45 Regeringsuitzending. 6.15 Accordeon-énsemble. 6.30 Strijdkrachten. 7.00 Het klokje van zeven uur. 7.05 Filmkrant. 7.30 hrleiding tot muziekbegrip. 7.45 Regeringsuit zending. 8.10 Radioscoop-journaal8.25 Hans Last. 8.45 Lunapark. 9.05 Hawaiian-Serenade. 9.20 Favorieten-fantasie. 9.40 „Een inspec teur vraagt, belet", hoorspel. 10.50 Chmn.- rnuziek. 11.15 Avro-swing-comer.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1950 | | pagina 5