Op bezoek in „De Werkschuit"
Mac A
E.H.B.O. voor dieren bleek een
uitstekend initiatief
WAT IS „VERPAKTE" IMMIGRATIE?
de Noc
Interessani experimenitot aesiheiische
vorming van de jeugd
De drukpers op school
Scheveningen in
zomerkledij
De bange evacuatiedagen van 1940
Hei vertrek van de Prins
uii Zeeland
Liefderijke hulp
-Van de tien mannen slechts
één niet-rolcer
Zal de sigaar verdwijnen
Uitstekend Nederlands
voorbeeld in Australië
Verzwaard
Sovjet-Unie ver
Hulp aan Zuii
4
MAANDAG 10 JULI 1950
(Van onze speciale verslaggever.)
Wie langs de altijd iveer boeiende
boorden van de Amstel in onze goede
hoofdstad wandelt over de hoge en la
gere bruggen en geniet van het
steeds wisselende, maar toch oude en
vertrouwde riviergezicht met de nij-
veren aan de kade, die lossen en Ia
den en slepen en zwoegen, die zal sinds
enige maanden by de geestige houten
Magere Brug, vlak bij Carré een
prachtige huisboot zien liggen, „De
Werkschuit" geheten.
O, ook Amsterdam telt velen, die
al of niet gedwongen door de ellende
van de woningnood tot woonschuiten
hun toevlucht genomen hebben, maar
de stedelijke overheid heeft daarvoor
bepaalde ligplaatsen aangewezen,
meestentijds buiten het stadscentrum.
„De Werkschuit", hoewel bewoond
door het gezin van de heer Ad. Pie-
ters, schilder van beroep en thans
„schuitleider", is geen woonschip in de
eigenlijke zin van het woord.
Zeker op het dak bevindt zich
een modern, aardig ingericht woon
gedeelte met glazen wanden en daar
onder een keukenruimte, doch het
grootste deel van de schuit wordt in
genomen door een werk-, tevens ten
toonstellingszaal met podium, een
kantoortje en daarboven een dekter-
ras. Want hier wordt volgens een
nieuwe methode gewerkt (de naam
van het schip zegt het reeds) aan de
aesthetische vorming der opgroeiende
jeugd.
Hier is een studiecentrum, een
soort experimenteel paedagogisch la
boratorium, van de Werkgemeenschap
voor Vernieuwing van Opvoeding en
Onderwijs (kortweg W.V.O. geheten),
wrelk studiecentrum zich ten doel stelt
elk kind de gelegenheid te bieden tot
ontwikkeling van zijn creatief vermo
gen en van zijn gevoel voor schoon
heid.
Onder deskundige leiding leren de
kinderen er tekenen, schilderen en
boetseren, poppen en maskers ma
ken, toneel spelen evenals poppen
kast en pantomime en muziek be
oefenen.
Uiteraard kunnen niet alle kinde
ren hier komen werken, veeleer moet
deze „Werkschuit" gezien worden a's
een stimulans in het leven op school
en daarbuiten. Verder is er gelegen
heid en daarvan wordt zeer druk
gebruik gemaakt voor cursussen
voor jeugdleiders en onderwijzers, voor
lezingen en tentoonstellingen, tot
voorlichting over de aanschaffing van
materialen.
Door van plaats tot plaats te trek
ken, wil „De Werkschuit" pogen te
bevorderen, dat overal aan de wal
werkcentra zullen worden gevormd.
Op 15 April is het schip, gift van
een onbekende, geopend door oud
minister dr. G. Bolkestein, die ook
voorzitter der stichting is.
Dertig kinderen van 4 tot 14 jaar,
jongens en meisjes uit alle milieu's
komen naar deze „Werkschuit", niet
om „kunstenaartjes in de dop" te wor
den, maar om al spelende te leren. De
Amstel te Amsterdam.
lesgelden zijn laag (ƒ2.50 per maand)
maar voor minvermogenden nog lager.
Expansie-neigingen,
Tot de Septemberplannen behoort de
toelating ook van groepen oudere
kinderen. Tevens zullen er in Septem
ber een drietal dépendances aan de
wal ingericht worden, één in het
centrum en twee in AmsterdamZ.
Tot medio 1951 blijft „De Werk
schuit" in Amsterdam liggen. Dan
gaat men varen. Waarheen? Dat is
nog niet beslist. Uit Apeldoorn, Dord
recht en Rotterdam zijn o.m. aanvra
gen van belangstellende groepen bin
nengekomen. Het maximum aantal
kinderen, dat per week in „De Werk
schuit" kan werken, is 200 en het
aantal aanmeldingen is bijzonder
groot.
Met groot enthousiasme vertelt ons
de heer Pieters van het werken der
kinderen, die hier nooit lastig of ver
velend zijn en zonder het te merken,
veel leren. Merkwaardig en hoopge
vend noemt hij het, hoe de kinderen
bijv. op velerlei kunstuitingen spon
taan reageren.
Dit ligt volkomen in de lijn van de
New Education Fellowship, waarvan
de W.V.O. een afdeling vormt en die
van oordeel is, dat opvoeding gericht
moet zijn op het geleidelijk verwer
ven van de innerlijke discipline der
vrijheid in plaats van de uiterlijk op
gelegde tucht.
En dan bezichtigen wij (en bewon
deren tevens) de werkstukken der
jeugdige discipelen: het leuke teken
en boetseerwerk langs de wanden der
werk- en tentoonstellingszaal opgehan
gen; de poppen en de maskers, alles
vaak door kleuters vervaardigd.
De heer Pieters wijst ons op de pia
no, die eveneens een welkome gift tn
natura blijkt te wezen en het werk
materiaal, waarmede de kinderen in
deze lichte, blijde omgeving op zo nut
tige wijze worden beziggehouden en
middcllerwijl leren.
De drukpers op school.
Tot dit werkmateriaal behoort de
eigen drukpers, welke eveneens tot
vernieuwing van het onderwijs kan
bijdragen.
In Frankrijk is door de heer C. Frei-
net het initiatief genomen en daar
na is in Belgie, Luxemburg, Amerika
en Zwitserland de drukpers op vele
scholen ingevoerd. Op gezette tijden
wordt het apparaat uit de kast ge
haald en de kinderen onder waak-
zaam-toeziend oog van de onderwijzer
in handen gegeven. Geweldig is de ac
tiviteit, die de leerlingen dan tentoon
spreiden.
Maar het gaat bij dit onderricht-
middel niet uitsluitend om de moge
lijkheid tot activiteitsontplooiïng, nog
minder om a.s. typografen te kweken,
maar wel om het kind op volkomen
natuurlijke wijze te leren lezen niet
met behulp van door volwassenen in
kinderlijke stijl geschreven leesboek
jes, maar aan de hand van zijn eigen
teksten en die van zijn makkers, ge
schreven in zijn eigen levende stijl.
Freinet zag in, dat zijn drukpers
techniek geweldige expansie zou krij
gen, als het mogelijk was die teksten
rond te sturen naar andere scholen
en van deze scholen de daar gemaakte
teksten terug te krijgen. Het spreekt
vanzelf, dat een kind uit een vissers
dorp andere teksten produceert dan
één uit een fabrieksplaatsje of grote
stad. Daaruit heeft zich ook in ons
land een correspondentiesysteem
ontwikkeld. Een leuke gedachte is ook
een exemplaar op extra mooi papier
af te drukken, dit fraai te laten illus
treren en van datum voorzien, bij wijze
van blad in een klasse-dagboek.
De drukpers is een machtig middel
om de kinderen te leren samen iets te
doen, samen netjes en ordelijk tot een
goed einde te komen. Welk een vreug
de straalt er uit die kinderogen, wan
neer een bladzijde af is en er mooi
uitziet!
Ook op „De Werkschuit" heeft men
met de drukpers verblijdende resul
taten bereikt, waarvan dr. Maria Mon-
tessori, de grijze onderwijsvernieuw-
ster, bij een recent bezoek met grote
belangstelling en voldoening kennis
nam.
En wij, ouderen, deze vernieuwings-
tendenzen in ons onderwijs waarne
mend, kunnen somwijlen niet enige
spijt onderdrukken, dat ons eigen
onderwijs indertijd vaak zo duf en on
belangwekkend was
(Van onze Haagse redacteur)
De mooiste der Nederlandse bad
plaatsen, Scheveningen, heeft zich
thans geheel ontplooid en pronkt en
praalt aan alle kanten om de ontel
bare vreemdelingen, de badgasten,
die de imposante, luxueuze hotels be
volken, maar ook de zogenaamde dag
jesmensen de vreugde van een prettig
verblijf aan zee en strand en in de
duinen te bieden. Langs de boulevard
en op en bij de houten koffie-, limo
nade-lekkernijen- en snuisterijen
tenten op het strand wapperen de
veelkleurige vlaggen in de straffe
wind; des avonds geven de felle licht
reclames op de etablissementen op het
Gevers Deynootplein het grote
plein voor het Kurhaus een bonte
weerspiegeling van het vermaak, dat
velen hier zoeken.
Men komt naar Scheveningen om
de zee; het is thans reeds druk op
het strand, overstelpend druk zelfs
op mooie Zondagen en de levendig
heid zal nog toenemen, als de vacan-
ties aangebroken zijn. Maar velen
komen ook naar de oude badplaats,
die zich telkens vernieuwd en in een
mondainer kleed gestoken heeft, om
er te dansen, om er zijn kopje koffie,
of thee of zijn borrel te genieten, om
er lekker te eten, om in een van de
cabarets of in de bioscoop verstrooi
ing te zoeken of om een van de vele
kunstmanifestaties bij te wonen, waar
aan Scheveningen vooral tijdens het
„Holland Festival" zo rijk is.
In de afgelopen week traden er de
Spaanse sopraan Victoria de Los An
geles, het Residentie-Orkest onder
leiding van Carl Schuricht met Beet-
hovens „Messia Solemnis", het Con
certgebouw Orkest onder directie van
Pierre Montepx met Berlioz' „Romeo
en Juliette" en het Grand Ballet de
Monte Carlo op. Een der hoogtepun
ten vormde wel het optreden van het
Monte Carlo-ballet, dat Zondagmid
dag door de prinsesjes Beatrix en
Irene met enige vriendinnetjes werd
bijgewoond.
wMË
zon schijntleren de kinderen
(Van onze Haagse redacteur).
QP WELKE WIJZE Koningin Wilhelmina en Prinses Juliana met haar
dochtertjes in de spannende Meidagen van 1940 ons land verlaten heb
ben, is uitvoerig bekend geworden door de publicaties van de Parlementaire
Enquêtecommissie. Minder weten we af van de avonturen van Prins Bern-
hard, nadat hij de Prinses en zijn kinderen naar Londen had gebracht en
naar Zeeland was teruggekeerd.
Dank zy het dezer dagen bij de Staatsdrukkerij verschenen omvangrijke
en fraai uitgevoerde boek „Evacuaties in Nederland 19391940" van de
hand van J. Koolhaas Kevers zijn daarover enkele interessante bijzonderheden
bekend geworden.
17e Mei om half zeven 's ochtends ont
ving de burgemeester van Sluis het
verzoek zich met deze officier in ver
binding te stellen. Hij gaf daaraan ge
volg en te bestemder plaatse aangeko
men ervoer hij tot zijn verrassing, dat
de officier niemand anders was dan
Z.K.H. Prins Bernhard.
De Prins, die ondanks de op dat tijd
stip weinig hoopvolle situatie volkomen
rustig de feiten onder de ogen zag, no
digde de burgemeester uit met hem het
ontbijt te gebruiken en deelde hem
mede, dat het in zijn voornemen lag
zich door Belgie naar Noord-Frankrijk
te begeven. Hij had daardoor een vrij
geleide nodig voor doortocht naar
Frankrijk.
De burgemeester wendde zich tot de
Franse majoor, die in Sluis het bevel
voerde en vroeg een bewijs van vrije
doortocht voor een Nederlands officier,
dat echter door de Fransman prompt
geweigerd werd. Toen echter de bur
gemeester mededeelde; wie deze Ne
derlander was, glimlachte de comman
dant en veranderde zijn afwerend:
„Impossible" in een „Alors c'est fout
autre chose" en spoedig was het be
nodigde „Sauf conduit" in het bezit
van de Prins.
Kort daarna verliet Prins Bernhard,
als laatste van de leden van het Ko
ninklijk Huis, het Nederlandse grond
gebied.
TN de loop van de 16e Mei zo ont
lenen wij aan dit werk kwam te
Sluis het bericht bihnen, dat voor een
Nederlands stafofficier, die dezelfde dag
zou arriveren, een kamer gereserveerd
moest worden in het hotel Sanders.
De officier verscheen inderdaad laat in
de avond, doch moest de nacht in de
marechaussee-kazerne doorbrengen,
daar om de een of andere reden de
kamer niet beschikbaar was. Op de
JWEE JAAR geleden kwam een Am
sterdamse dierenarts op het denk
beeld een EHBO voor dieren in het le
ven te roepen. Hij vond enkele dieren
vrienden bereid een cursus te volgen,
zodat een half jaar na het rijpen van
zyn idee op verschillende punten van
de stad bij particulieren borden aan de
huizen konden worden geslagen, waar
op te lezen stond ADDA, Ambulance-
Dienst-Dierenvrienden-Amsterdam,
Weldra bleek, in welk een nijpende
behoefte deze nieuwe tak van dieren
bescherming voorzag. Want zonder
dat men op grote schaal ruchtbaarheid
had gegeven aan het bestaan van de
ADDA, kwamen spoedig de eerste te
lefoontjes binnen met het verzoek om
in bepaalde gevallen hulp te verlenen.
Het idee van de Amsterdamse die
renarts vond in alle afdelingen van de
Nederlandse vereniging tot bescher
ming van dieren een warme belang
stelling. Er is welhaast geen stad meer
in ons land, waar niet een EHBO voor
dieren gevestigd is.
Voor dorpen is zulk een afdeling van
minder belang, omdat het verkeer daar
niet zo intens is als in de stad. Bij
voorkomende gevallen is trouwens op
een dorp gauw genoeg een dierenarts
bij de hand. Niettemin kunnen de
dorpsbewoners, indien zij dit wensen,
zich richten tot een EHBO-afdeling
van een nabijgelegen stad.
Met groot vetrouwen kan men zich
tot de EHBO'ers wenden, want hun op
leiding heeft hun door de maanden
lange studie een grote dosis kermis
over het dier en zijn bouw meegege
ven. Overigens pretendeert de EHBO'er
voor dieren niet meer te zijn dan de
EHBO'er voor de mens. In zijn woning
is een zeer uitgebreide verbandtrom-
mel aanwezig, die op gezette tijden ge
controleerd en aangevuld wordt. Bo
vendien beschikt hij over de adressen
en telefoonnummers van alle plaatse
lijke dierenartsen, zodat hij hun hulp
zo nodig onmiddellijk kan inroepen.
Naast de oorspronkelijke taak van de
EHBO'er, namelijk het direct hulp
verlenen bij ongevallen, zijn hem al
lerlei karweitjes opgedragen. Iedereen
verleent zijn medewerking belangeloos.
Hij gaat op huisbezoek, wanneer
iemand heeft aangevraagd om ergens
een hond of een kat onder te brengen.
Eveneens onderhoudt hij na plaatsing
op het nieuwe adres nog een enkele
maal contact met dit adres om te on
derzoeken. of het dier goed verzorgd
wordt en de beide partijen tevreden
gesteld zijn. Overal in het land is ove
rigens de organisatie van het werk
van de EHBO voor dieren naar plaat
selijk inzicht geregeld en overgelaten
aan eigen initiatief. Zo zal men in de
ene stad wel gebruik maken van het
dierenasyl, terwijl men ergens anders
de hulpverlening volkomen onder eigen
beheer heeft.
Vyf poliklinieken
J^E AFDELING Den Haag bijvoor
beeld heeft een vaste dierenarts, met
name dr. Veldhuizen, ter beschikking,
die dagelijks zitting houdt en wel op
vijf plaatsen in de stad, met dien ver
stande, dat hij iedere dag ergens an
ders zijn practijk uitoefent. De poli
klinieken zijn uitsluitend bestemd
voor on- en minvermogende dierenlief
hebbers, voor hen dus, die zich niet de
weelde kunnen permitteren een dieren
arts te consulteren.
Het is vaak indrukwekkend, hoeveel
liefde men voor het dier aan de dag
legt. Een van de vijf „klinieken" die
dr. Veldhuizen ter beschikking heeft, is
ondergebracht in de particuliere ga
rage van een dame, die de ruimte
gaarne voor dit doel afstond.
Het prachtige werk van de EHBO
voor dieren zou nog efficiënter ter
hand kunnen worden genomen, als een
nog groter aantal dierenvrienden zien
voor een cursus zou opgeven. Wij twij
felen er echter niet aan, dat velen zich
zullen aanmelden, wanneer het EHBO
werk voor dieren een ruimere bekend
heid zal hebben gekregen.
caa,wr
Volledig, objectief overzicht.
UET BOEK van de heer J. Koolhaas
Revers, in 1940 lid van de Commis
sie Burgerbevolking en als officier in
gedeeld bij de Directie van de Etap
pen- en Verkeersdienst, is een belang
wekkend boek. Het is uitgegeven door
het Ministerie van Binnenlandse Zaken,
van een voorwoord voorzien door mr.
H. W. J. Mulder, oud-voorzitter van
de Commissie Burgerbevolking en op
gedragen aan deze Commissie en allen,
die met haar hebben medegewerkt aan
het voorbereiden en ten uitvoer leggen
van de evacuaties in 1939 en 1940 en
geeft in ruim 600 bladzijden een vol
ledig, populair geschreven overzicht
'van de vele moeilijkheden, die onder
dreigend oorlogsgeweld overwonnen
moesten worden om de burgerbevol
king door massale verplaatsingen voor
dood en verderf te behoeden. Naast het
werk, dat indertijd verschenen is over
het Militair Gezag, naast het rapport
van de Parlementair*. Enquête-commis
sie en naast de vele andere grotere en
kleinere boeken over de belevenissen
van het Nederlandse volk onmiddellijk
voor, tijdens en na de Duitse overwel
diging draagt het bij om de geschie
denis van ons land in een van de som
berste perioden, die het ooit beleefd
heeft, grondig te leren kennen.
De Prins in Engeland
Prins Bernhard heeft Zaterdag in
gezelschap van de Britse premier Att-
lee, een demonstratie van de RAF te
Farnborough bijgewoond. Ook werd
een bezoek gebracht aan een tentoon
stelling van vliegtuigen uit de eerste
wereldoorlog.
"ROOKT U?" En wat rookt u het meest?" Met die vraag heeft het NIPO
nagegaan welke Nederlandse mannen sigarenrokers zyn, met een nauw
keurige steekproef waarbij de volgende antwoorden werden verkregen:
16 Ik rook het meest sigaren;
3 Cigarillos, kleine sigaartjes
20 Pijp
34 Sigaretten
33 Shag, zelfgerolde sigaretten
11 Rookt nooit.
(Sommigen noemden meer dan één artikel, b.v. pijp en sigaretten, vandaar
dat het totaal der antwoordpercentages meer dan 100 bedraagt).
Zestien procent van alle mannen boven de 23 jaar (en dit enquête-per
centage kan in werkelijkheid enige procenten hoger of lager liggen) wil
zeggen ongeveer 500.000 echte sigarenrokers. Sigarenrokers vinden wij
vooral bij de ouderen (vijftigers) en dan nog opvallend meer in de klassen
der hogere inkomens.
Wij treffen immers sigarenrokers aan:
bij de laagste inkomens 11 en bij: mannen van 2335 jaar 4
lage inkomens 15 3550 jaar 13
middenklasse 19 5065 jaar 34
welgestelden 38 ouder dan 65 jaar 26
Zou men hieruit moeten concluderen, dat sigarenroken een verdwijnende
gewoonte is? In elk geval zou de sigaren-industrie zich kunnen inlaten met
de vraag of de jonge mannen het sigarenroken „geleerd" kan worden.
„Onder de vijftig" rookt sigaretten!
Het onderzoek naar het roken van sigaretten toonde aan, dat vier en
dertig procent van de mannen fabrieks-sigaretten rookt en drie en dertig
procent de sigaret zelf rolt. Uiteraard zijn hierbij ook, die zowel shag als
fabrieks-sigaretten roken. Een verdere analyse der enquête-uitkomsten
leert, dat de sigarettenrokers vooral jongeren zijn.
Rookt het meest:
gewone sigaretten zelfgerolde shag
2335 jaar
47
54
(samen
101)
3550 jaar
40
32
(samen
72)
5065 jaar
20
16
(samen
36)
65 jaar en ouder
4
11
(samen
15)
Laagste inkomens
23
46
(samen
69)
Lage inkomens
33
28
(samen
61)
Middenklasse
45
28
(samen
73)
Welgestelden
52
19
(samen
71)
Uit deze cijfers blijkt bijzonder duidelijk dat de jongere mensen in hoofd
zaak sigaretten roken. Ook dat de welstand der rokers niet veel invloed op
de sigarettengewoonte heeft, behalve dan dat de armere rokers zélf rollen
en de beter gesitueerden hun sigaretten veel meer „kant en klaar" kopen.
Het Engelse type sigaret favoriet. De Egyptische heeft afgedaan.
„Aan welke soort sigaretten geeft u persoonlijk de voorkeur: Engelse,
Egyptische of Amerikaanse?" Dit vroeg het NIPO aan alle rokers. En dit
waren de antwoorden:
45 de Engelse sigaret; 17 de Amerikaanse; 5 Egyptische;
5 andere soorten; (30 geen voorkeur, rookt nooit sigaretten).
(Sommigen hodden veel van b.v. Engelse èn Amerikaanse. Daardoor totaal
boven 100
Deze enquête leert ons derhalve, dat van de tien Nederlandse mannen
slechts één niet rookt en twee in hoofdzaak sigarenrokers zijn. De sigaret is
favoriet en „onder de vijftig" treft men maar weinig liefhebbers van
sigaren aan. Het inkomen van de rokei schijnt bovendien een factor te zijn
voor het kopen van de sigaar. De pijproker ten slotte blijkt een al iets
oudere man te zijn en „ongevoelig" voor de indeling naar inkomens.
(Van onze correspondent te Sydney)
UET WOORD „verpakte immigratie"
heeft voor Nederland wellicht nog
een onbekende klank. Doch wie in
Engelse kranten over „packed immi
gration" leest, weet onmiddellijk wat
daarmee bedoeld wordt, namelijk het
„met pak en zak" overbrengen van
een geheel bedrijf van de oude naar
de nieuwe wereld dus van landen
als Engeland en Nederland met een
aanzienlijk bevolkingsoverschot naar
nieuwe en onderbevolkte landen als
Australië en Nieuw-Zeeland.
Nu is er over deze „verpakte immi
gratie" heel wat gepraat en heel wat
geschreven, ook in de Australische
bladen, doch er is nog maar heel wei
nig aan gedaan, want eenvoudig is
zoiets nu direct niet, ook al klinkt het
erg leuk op papier.
Zo heeft zich kort geleden een jonge
Engelse Lord in Sydney laten inter
viewen over zijn ideeën over het uit
Engeland overbrengen van hele steen
fabrieken (er is hier een zeer groot
tekort aan bouwmaterialen) en andere
industrieën. Hij kreeg hele kolommen
in de krant en verder wachtten wij
maar af.
Doch gisteren is mij op het winter
se, winderige vliegveld van Mascot bij
Sydney plotseling duidelijk geworden,
wat nu eigenlijk „verpakte immigra
tie" is. En het is mij daar, tot mijn
grote vreugde, ook gebleken, dat het
goede, oude gezegde van „niet praten
maar doen" in Nederland toch altijd
nog leeft. Want ik heb daar zo'n pak
ketje zien aankomen met een goede
K.L.M.-Skymaster, de „Groningen" en
ik heb me door de jonge mededirec
teur van het even jonge bedrijf „Aus
tralian Dredging General Works Pt.
Ltd." (N.V. Australisch Bagger- en Al
gemeen Bedrijf) precies laten uitleg
gen, hoe deze immigratie nu wel „ver
pakt" is geworden.
Deze directeur was natuurlijk een
Nederlander, ir. Ferwerda, want het
bedrijf met zijn on-Nederlandse naam
is ook een Nederlands bedrijf een
combinatie van de bekende aanne
mers-maatschappijen Volkers en Van
Hattum en Blankenvoort, de laatste uit
Beverwijk.
Wat uit die „Groningen" kwam, was
natuurlijk alleen maar een deel van
het pakket: een zeventigtal Nederland
se baggeraars en sleepbootmensen,
sommigen met vrouw en kinderen, want
het merendeel zal voorgoed in de
nieuwe wereld blijven. In de haven
van Melbourne zullen zij een nieuw
bassin gaan uitbaggeren alleen
maar met Nederlanders en met Neder
landse werktuigen.
INE REST van het „pakket" komt na
melijk overzee: de modernste
sleepboten van de firma L. Smit
Co met de nodige baggermolens en
andere materialen chter zich aan.
Maar hiermede is dit grootse immi
gratie-schema nog niet, wat men
noemt, geheel en al „verpakt". Er
moet niet alleen gewerkt worden met
eigen mensen en eigen materialen,
maar de mensen moeten ook wonen.
Ook hiervoor is gezorgd, zo vertelde
mij ir. Ferwerda. In de buurt van het
werk is een groot huis gekocht en in
de tuin is een aantal kleine huisjes
gebouwd, zodat alles zo aan de gang
kan worden gebracht.
Binnen een uur na aankomst van de
„Groningen" in Sydney was dit deel
van het „pakket" al op weg naar Mel
bourne om over een paar uur de moe
de ledematen in het eigen huis ter
ruste te leggen. Dit deel van de vlotte
behandeling van het pakket was in
niet onbelangrijke mate te danken aan
de zeer actieve nieuwe Nederlandse
consul-generaal, jonkheer Van Swin-
deren en zijn getrouwe schare van
vrijwillige helpers. Dit „doordraaien"
van vliegtuigladingen Nederlandse im
migranten moet hier namelijk bijna
uitsluitend met vrijwilligers gebeuren,
want een dienst heeft de Nederlandse
immigratie-attaché in Melbourne nog
niet. Zo heeft ook uw correspondent
zich daar op het winterse vliegveld
van Syd'/ey in drieën gedeeld om als
uw correspondent, immigranten-hulp
en contact-man met de plaatselijke
pers te kunnen fungeren, omdat ook
de man van de Nederlandse voorlich
tingsdienst in Australië zich in drieën
deelde.
Doch dit is een ander hoofdstuk,
want het gaat hier om dit prachtige
Nederlandse voorbeeld van „verpakte"
immigratie. Drie jaar zal dit bedrijf
zeker in de haven van Melbourne be
zig zijn. En dan? Oh, er is in Australië
zoveel te baggeren, er zijn zoveel dij
ken te bouwen en zoveel andere wa
terwerken te verrichten, waarin de Ne
derlanders expert zijn, dat dit „pak
ket" best door andere kan worden ge
volgd.
De burgemeester van de badplaats
Manly, die zijn kademuur gedurende
de ongekend hevige stormen in zee had
zien verdwijnen, hing al direct aan de
telefoon om te vragen, of ze ook niet
eens bij hem wilden komen kijken
Dus nu u weet wat verpakte immi
gratie is, en u gehoord heeft, hoe het
kanwaar is het volgende „pakket"?
POST VOOR TROEPENSCHEPEN
Post bestemd voor militairen aan
bpord van de „Grote Beer", op weg
naar Indonesië, welke in de haven van
aankomst zal worden uitgereikt, moet
uiterlijk op 13 Juli in Nederland ter
post worden bezorgd. De brieven moe
ten alle worden gezonden aan het veld
postkantoor te Djakarta, met vermel
ding „aan boord van het m.s. „Grote
Beer".
Post bestemd voor militairen aan
boord van het troepenschip „Nelly",
welke in een der tussenhavens zal wor
den uitgereikt, moet uiterlijk op'10 Juli
in Nederland ter post worden bezorgd.
Behalve de gebruikelijke gegevens
dient het adres de vermelding te be
vatten: „Aan boord van het troepen
schip ..Nelly" op thuisreis naar Ne
derland".
BUREAU
ADMINISTRAI
Voordam 9, Tel.
Postgiro 18729
REDACTIE
Acht*.rcLm 20, Tf
Directie:
J. BIJLSMA en C.
Hoofdredacteu:
A KAPTEIN
Luitenant-generaal S
strijdkrachten in Korea
gen het gehele etmaal d
Korea moeten aanvallen
en hun opmars gestuit,
bommen laten vallen i
voortrukken tussen Tsjc
divisies, wier opmars a
gebracht. Twee andere
richting van Taedjon ui
Militaire toestar
bijzonder roe
Overigens blijft de
fronten in Korea niet
sant. Er is sprake van
strijd, waarin de nadrul
tactische manoeuvrerei
voert n.l. een vertrag
woekert met de besc
om tijd te winnen. Sle<
hij op het ogenblik 1
aanzienlijke hoeveelhed
materiaal mogelijk make
In de Amerikaanse
front is thans een ernst:
de. De situatie hier te
geer wisselend genoemi
lijn er niet. De prestatii
WILLIAM F. L
de nieuwe chef van de
se strijdkrachten in
staat rechtstreeks oncii
Generaal Mac Arthw
Dean was de laatste n
verneur van de Ver
Zuid-Korea, alvorens
een zelfstandige repu
delijke leger worden vooi
hoewel dit noch alleen n
werking met de Ameri
is, de toestand te verbeti
De Noordkoreanen p:
door te dringen tot Ta«
lijke Zuidelijke hoofdsta
op dertien kilometer zijn
hebben een bres geslager.
kaanse frontlinies en voe
sterkingen aan ter benr
voordeel. In de Oostel
het front zouden de Z
aanzienlijke terreinwinsl
boekt.
In de door de Amer
frontlinie heeft men de 1
Amerikaanse militairen
kennelijk waren vermoo
den waren op de rug s;
en zij hadden schotwonde
Hiervan zijn officiële fot(
De Sowjetunie heeft de
7 Juli van de Verenigde
worpen, waarin op alle J
een beroep werd gedaar
Korea te steunen in zijn
tegen de aanval der Noi
strijd zou moeten word
onder bevel van generaal
Arthur en ondei de vlag
enigde Naties. De Sowjet
resolutie van de Veiligb
wettig, omdat bij de beh;
permanente leden afwezi
vormt voorts een direct
ning van gewapende agg
rea, omdat de vlag van
dienen, om de krijgsverri
Amerika in Korea te de
Weerbern
Verwachting, geldig t
avond: Wisselende bev
plaatselijk enkele bui
af en toe vrij krach
hoofdzakelijk tussen W
Weinig verandering ii
tuur.
WOENSDAG: Zon op
20.57. Maan op 1.23, o
