Monsieur Eloy: artist en zakenman MODE in ZWART en WIT De Nederlandse kledingindustrie weet behoorlijk van wanten Verhoging Omzetbelasting ST lidariieit h zi/ LVEHSUM De groeten van Moeder Van edelsmidtot pottenbakker Modellen volgen Parijs op de voet FISCALE NOTITIES Het wonder ZATERDAG 25 NOVEMBER 1950 cpoeders van Mijnhardi \R VASTE ~GRQNn SN vertelde een nog jong mij iets over zichzelf igekomen uit een recht- Dat bracht als vanzelf dat hij al vroeg naar een ging en later verschil, lijke scholen bezocht niet allereerst de school lagsschool die hem be- vloedde. Hier immers onderwijzeres zendings- iet was met de gelovige ling die alles voor Chris' dat de Zondagsschool- lentificeerde. Jaren lang kindergebedje dan ook om zendeling te mogen igen na het doorlopen school predikant wens- is vanuit het boven- nen begrijpelijk. Met de les vlot. Op z'n vier-en- zat hij getrouwd en een veel te grote pasto- j dus met het geloof en een zendeling moeten Ihristus. Want dit ideale n bijgebleven, ook toen wetenschappelijke rede- onele rechtzinnige dog. leid had voor meer vrij. iten. is het predikantschap betrokkene was ijverig, en vlot, zette allerlei i stapel. Er kwamen be- letere" gemeenten. Eén, igen volgden. Er groei- Een predikant in op- it heet. kwam hij bij mij om Wat er dan aan haper- alles. Niets: want alles ds 't kon. Maar ander- ant hij bad nu wel de kerkmensen in de iet een zieke in de zie- r het was alsof van z'n s terug kwam. Hij sprak pas over zonde, genade, verlossing. Maar deze i geen vorm in het da- in laten van z'n paro- ek hem en dat was ilsof alle arbeid ver- sof alle overbekende iet evangelie krachte- ;°f zijn gemeenteleden hang bezaten als rul voelde hij de warmte nergens bespeurde hij 'aire dynamiek van in, die hij verder door- 'as iets merkbaar van s-toch-triomferen van de wereld. af, en vertel u van een noeting in de loop van Ik was de gast van ■anbantse club, gedeel- s Katholieken, gedeel- stanten bestaande. Deze i wekelijks zeer intens istudering van geestes- :e vragen. Nu mocht bij het eerste lustrum, irabantse wijze werd bestrede sprak de voor- :waardige woorden: In a het bestaan onzer leden physiek. moreel onder gegaan. nd schijnen verband te n de vertrouwelijke in bovengenoemde ano- en de feestrede van •rabander. Vreemd is is er verband. Want villende predikant aan dat is hetzelfde als itse club in stand ge- bedcfel hier de soli- Brabantse kring was i meelijden, kortweg trbondenheid dermate lublid physiek, moreel ijn medeleden hielp on. Ik ken deze kring te weten, dat de le- een zeer hechte band spottend zeggen, dat veel meer gaat dan mannensociëteit Ac- solidariteit is er dan ken? In de kerk van ckende dominee? U i, dat juist waar het tus centraal staat, de hristus wil het meest Een innerlijk ver- zich dag in dag uit ven op elk gebied. het feest dienen te 'sgemeenschap, de ex- :n God loven om zijn ugde om de ontvan- kerk van Christus zijn, waar de gelo- s wil alle physieke, ële steun aan elkaar denkbaar is. Daar rden geworsteld om de meest urgente r onze tijd gebukt u-beid, het eigendom tr wie raakt onze kerkeraadsleden en ïeenteleden aan met de Heilige Geest? jk gebrek aan de dy- oddelijke extase. O ijtelijke Cursus) i prospectus: ninistratie - Praktijk ekh. M.O. - S.P.D. n M.O. Ki en K5. 7ii stond onverwacht voor mijn deur, L 00 een allerongelegenst uur, in een «orregend gummi-jasje en vroeg ver wen" Bent u mevrouw....? Ik be- amde dat ik tot nog toe bevoegd was ,:7. titel te voeren, en vroeg op mijn beurt met wie ik het genoegen had? Bij mijn weten had ik dit kleine nuchtere ding nooit ontmoet, maai aangezien ik brieven en telefoontjes en -elft bezoeken van wildvreemden als ae gewoonste zaak van de wereld heb i'cren beschouwen, verwachtte ik deze leeer ook niet anders dan een volslagen onbekende naam en een brandende vraag om ingelicht te worden over iets, dat ik misschien jaren geleden geschreven had. Maar de tintelende ogen lachten, en de verregende bakvis zei: Ik moest u de groeten van moeder overbrengen. Zij heeft vroeger met u in dezelfde yas gezeten weet u nu wie ik ben? je bent de dochter van Greta, zei ik tonder aarzelen. Als je je haar glad achterover had geborsteld en met een dikke vlecht in je nek vastgespeld, had ik gedacht dat ze daar zelf stond Maar kom even binnen en vertel me eens hoe zij het maakt. Het was werkelijk een wonderlijke sensatie. Toen ik na een half uurtje de deur weer achter haar sloot kostte het mij enige moeite om tot het leven van vandaag terug te keren, zo sterk hadden de stem en de trekken van Greta's dochter mij in die dierbare schooljaren teruggezet. Want de tijd is een wonderlijk ding. Die gaat maar zo zoetjes aan verder op sluipende voeten, wij bemerken het ternauwernood en gaan spilziek met zijn kostbare uren en dagen en jaren om De hardleerse ik die binnen in ons leeft, die door onze ogen ziet en met onze stem praat wil het maar niet geloven, dat wij ongemerkt ouder worden. Nuja, wij krijgen er van bui ten een rimpeltje en een grijze haar bij, wij stuiven iets minder vlot de trappen op en hebben iets meer moei te de donkere draad in het donkere stopwerk te onderscheiden. Maar van binnen blijven wij jong en onver moeid en levenslustig. Wij zijn giste ren pas van school gekomen, Jan Zus blijft in onze verbeelding die slungelige jongen met platvoeten, die stiekum de uiteinden van onze vlech ten aan elkaar knoopte onder de Duitse les, en Greta Zo is een kwik zilverig bijdehand ding met een on uitsprekelijke hekel aan wiskunde, maar een zeldzame bedrevenheid in het chocolade maken tijdens de mid dagpauze. Totdat wij Jan tegenkomen met een embonpoint en een maantje, en Gre ta's sprekend evenbeeld op onze stoep staat te lachen. Dat is iets om zich tel kans maar weer te verwonderen: hoe die oude uitgeslapen vader Tijd al lerwonderlijkst met ons, levende we zens. omspringt, ons stilletjesaan ver, andert en vervormt zonder dat wij er erg in hebben. Ergens in ons leven is een tijdstip waarop wij altijd blijven staan. Dan worden wij, inwendig, niet meer ou der, Dan weigeren wij te groeien om dat groeien altijd pijn doet, en wij la ten de tijd dan maar stilletjes aan de buitenkant zijn gang gaan, de binnen kant is ons eigen leven, waaruit wij alle rimpels en alle grijze haren kun nen verbannen. Een tijd lang is er in de mode-col- lecties een streven geweest, om zwart tot een tweede rangs kleur te ver lagen. Die tijd is nu voorbij. In bij na iedere Parijse of Londense collectie zijn op zijn minst drie zwarte japon nen opgenomen, en veelvuldig zijn daarbij de combi naties in zwart en wit. Toch moeten wij onze lezeressen waarschuwen te gen het klakkeloos overnemen van de ze mode. Meer dan ooit is het hierbij zaak, rekening te houden met dat gene wat bij het uiterlijk van de draagster past. Kraagje en man chetten bijv. moe ten uiterst zorg vuldig worden ge kozen, omdat an ders al heel mak kelijk de indruk van een uniform wordt gewekt. Er zijn veel vrou wen, die zwart kunnen dragen zonder enige gar nering, mits haar overige uiterlijk maar goed verzorgd is. Anderen doen echter beter, door als shawl of corsage een extra kleur te kiezen in de stijl van het seizoen (ganarie- geel, hardrood, hardgroen), of anders een snoer kralen. Een goede garnering kan echter eveneens gevonden worden door het opnaaien van glanzend materiaal als pailletten of strass, wat vooral op matte stof een voorname indruk maakt. Wanneer een mantel in combinatie met een japon gedragen wordt, is zwart op zwart natuurlijk zeer gekleed. Wie dat te somber vindt en toch op de een of andere wijze de voorkeur voor zwart wil volgen, kan een andere oplossing zoeken. De voering van de mantel mag in overeenstemming zijn met de stof van de japon, zoals dat op de hierbij afgedrukte foto met een ontwerp van de Fransman Jacques Fath wordt aangegeven. Wie een mantel heeft met een gar nering van bont, kan de combinatie sluitend maken, door iets van dit bont ook als garnering van de japon te gebruiken. Het is een oplossing, die tegenwoordig veel wordt gezocht! ELSE DANAH. In dit geklede ensemble van Jacques Fath is de zwart fluwelen mantel geheel bestikt met kleine glazen kraaltjes. Japon en mantelvoering zijn beide van witte zijde. SPELEN MET LICHT Voor du een is dat tijdstip de eerste dag, dat zij naar school ging. Toen werd alias vreemd en vijandig en be angstigend druk. Er waren altijd gro te mensen die iets commandeerden en kinderen, die stompten en kibbel den en luidruchtig de baas speelden. Maar daarvóór toen was er alleen de poppenwagen in het zonnetje, de pop die zo lief en zacht aanvoelde en zo gedwee de oogjes sloot en zich aan- en uit liet kleden. De pop die zo troostend dichtbij was in het donker, die altijd, ook bij het moeizaam op groeien, ergens opgeborgen bleef een donkere doos boven op een kast, en ondanks rimpels en grijze haren nog wel eens zo behoedzaam tevoor schijn werd gehaald. Voor een ander is dat tijdstip- de laatste da,g van haar schooltijd. Die on bezorgde jaren tussen leeftijdgenoten, vol pret en plannen en onbedaarlijk plezier aim de kinderachtigste onzin De rapporten, de proefwerken, de ver foeide ldiesen en de gehate vakken zijn bij het jjlijden der jaren vergeten. Er is alleei maar een wazige herinnering van enkjl kameraadschap en vrolijk heid overgebleven, er heeft nooit één vervelend of hatelijk of jaloers exem plaar gescholen onder al die dertig klasgenoten. Daarna is het eigenlijke leven begonnen, een moeilijke opgave waarmee je zelf moest zien klaar te komen, waarbij je het lachen spoedig verleerde en voor de onbezorgdheid geen plaats meer was. Maar de herinnering, de mooi ge kleurde prentbriefkaart met enkel fleurige gezichten, die kon niemand je afnemen, die borg je stilletjes op bui len het bereik van iedereen, die haal de je af en toe nog eens te voorschijn als je toevallig een bekende naam boorde of onverwacht tegenkwam in da kolommen van de burgerlijke aland. Ik moest u de groeten van moeder overbrengen, zegt Greta's dochter. Ik bogrijp er alles van, Greta. Die groe ien waren eigenlijk niet voor mij. Die waren voor het stukje zonnige herin nering dat ik altijd voor je geweest ben. Dat steeds zonniger wordt naar mate je haren grijzer worden en je kinderen groter. O, ik weet er alles van: over een jaar of tien zijn wij, je oude klasgeno ten, ware wonderen van hulpvaardig heid en toegenegenheid geworden. Dan zul je ons aan diezelfde dochter ten voorbeeld stellen: Die klas van mij. dat was nog eens wat anders. Daar had je péramique de l'art Eloy". Dat staat op de aankondiging van een tentoonstelling, die in het gebouw van de Rotterdamse Kunstkring wordt gehouden en het staat ook op de deur van een oud Jordaanhuisje in de Pas- seerderstraat te Amsterdam. Het is een smalle deur met daar acnter een nog smallere, stijle trap, die toegang geeft tot de werkplaats en woning van een merkwaar dige jongeman. Hij is een wonderlijk conglomeraat van kunstenaar en zakenman, van Fransman en Nederlan der een bizar type met veel talent, een grote levens honger en tal van mogelijkheden. Geen wonder dus, dat zijn werk in binnen- en buitenland de aandacht trekt en zijn naam een bekende klank kreeg. En het opmerkelijke is in deze, dat hij die naam nog niet zo heel lang draagt, want jaren achtereen is hij gebleven wat hij was, toen de ambtenaar van de burgerlijke stand hem in het geboorte register schreef: Johannes van Dam. TEN mager jongetje met pientere oog jes, dat toen reeds anders was dan andere kindertjes. En dat is gebleven, toen hij opgroeide, school ging en de Amsterdamse Kunstnijverheidsschool bezocht, omdat hij edelsmid wilde worden. „Een mooi vak, maar een duur vak vanwege het kostbare materiaal, waar zo vertelt ons de jonge kun stenaar tijdens en vlak na de oor log vrijwel niet aan was te komen". Dit maakte het dus moeilijk om re gelmatig te werken en dan was er bo vendien de zwerflust, die elke artist kenmerkt. Dat deed de deur dicht, of, beter gezegd, het deed de deur open, want Joop van Dam vertrok naar Pa rijs. Min of meer met de Noorderzon. Zijn koffer was niet groot en niet zwaar, maar zijn hart zat boordevol idealen en zijn rusteloze geest broed de op grote plannen. Die verwezen lijkt werden, al was het dan ook in een andere vorm dan Van Dam zich toen voorstelde. Omschakeling JN PARIJS was het figuurlijk en let terlijk ook niet alles goud, wat er blonk en de jonge edelsmid kon er in zijn eigen vak dan ook weinig uitrich ten, En vanzelfsprekend praatte hij daar vaak over, 's avonds op de bont- bevolkte terrasjes van het Quartier Latin, waar artisten en studenten ple gen samen te komen. En op één der van ouds befaamde trefpunten in dit métier, het café de Döme, maakte Van Dam kennis met de tot Fransman ge naturaliseerde Poolse beeldhouwer Krétsch. Gevolg: een gesprek, dat nog niet was beëindigd, toen de kellner Toenemende export en veel werkgelegenheid De mooie ogen en de parelende lach van de mannequin Bettina zijn door ver scheidene dagbladen op uiterst lyrische wijze bezongen, toen zij afgelopen Zon dag met haar baas, „de grootste modekoning der wereld", de heer Fath, in Am sterdam een show hield. Bij alle verrukte woorden over dit illustere gezelschap moeten wij echter niet denken, dat wij op kledinggebied zo n heel pover figuur slaan. Natuurlijk, wij hebben geen „haute couture". Maar en dat is economisch veel belangrijker wij hebben een kledingindustrie, die van wanten weet, die in ca. veertienhonderd bedrijven ongeveer vier en vijftigduizend mensen werk verschaft en die daarenboven voor vele millioenen guldens exporteert. zend gulden) en kijkt vervolgens naar de getoonde modellen. Men krijgt daar ideeën welke de Nederlandse mantel en japon aantrek kelijk maar toch ook practisch maken en die haar doen verkopen in Amster dam en Coevorden, maar ook in Bel- gie, Finland, Duitsland, Zweden, Dene marken, Engeland enFrankrijk. In het kader van deze exportstimu lans moeten wij ook de Fashion Para de zien (deze uitheemse namen zijn niet van ons) welke kortelings als hoogtepunt van de Fashion Week in het Concertgebouw te Amsterdam ->p luisterrijke wijze werd gehouden. Ca- rel Briels had hier zijn schouders on der gezet en een parade georganiseerd die klonk als een klok en een enorm; zuigkracht uitoefende op de buiten landse inkopers. Dit grapje kostte voor die-ene avond wel pl.m. f 35.000. maar het is een vorm van keiharde commerciële pro paganda, die dringend nodig is om in het buitenland voor het Nederlandse product aandacht te blijven trekken Niet minder belangrijk voor ons eco nomische leven als de damesconfectie is de jongens- en herenconfectie. Nog neemt deze confectie bij ons niet zo'n grote plaats in als in de Verenigde Staten waar ca. 90 pet. van de manlij ke bevolking een confectiepak de na tuurlijkste zaak van de wereld vindt, maar het is toch ook hier voor de con fectionnairs zeer gunstig. Uiteraard is de stijging van de prijzen niet geheel vreemd aan deze grotere voorkeur voor een confectiepak. Dat overigens ook dit laatste de na delige gevolgen van de stijging van de wolprijzen zal ondervinden, zal het a.s. voorjaar wel blijken, want dan zullen wij tot onze schrik bemerk m dat jongens- en herenbovenkleding 10 a 15 pet. duurder is geworden (dit is ook het geval met damesmantels en -japonnen). De Nederlandse kledingindustrie niet kris kras over Nederland ver spreid, doch zij is voor ca. 75 pet. ge concentreerd in Amsterdam. Twenthe Rotterdam en (de stad) Groningen zodat zij in deze plaatsen een waarde volle werkgeefster is. En dat zij ook met dit grote personeel weet te produ ceren moge blijken uit het feit, dat in het eerste halfjaar van 1950 1.2 millioen herencostuums. 2 5 millioen overhemden en 1.7 millioen damesja ponnen van de band kwamen. Als meneer Fath dat eens allemaal geweten had, zou hij minder zelfver zekerd in Amsterdam zijn gekomen. En om met dit laatste maar te öe- ginnen: in 1939 was de export nog slechts f 3 millioen, in 1947 was hij f 23 millioen, doch naar schatting zal hij dit jaar drie maal zo groot en dus ca. f 70 millioen zijn ofte wel pl.m. 15 pet. van de omzet ad f 40 a f 500 mil- loen. Hoogstwaarschijnlijk hebben de pe riodieke Fashion Weeks, die van No vember 1947 af twee keer per jaar, in Mei en November, te Amsterdam plaats hebben, invloed op deze fikse stijging gehad. Zo'n Fashion Week heeft het enorme voordeel voor de buitenlandse inkoper, dat hij in een week tijds de modellen van alle op ex porteren van dameskleding ingestelde Nederlandse confectionnairs kan oe- wonderen. En weten wij dan bovendien, dat ruim 80 pet. van alle damesbovenkle- ding in Amsterdam wordt gefabri ceerd en dat vele fabrikanten als het ware huis aan huis op de Heren- Keizers- en Prinsengracht wonen, dan springt het voordeel aan tijdwinst voor die inkopers duidelijk in het oog. Export verloopt gunstig. De Nederlandse export vooral van damesjaponnen en -mantels is gun- tig. Dit komt enerzijds door de rede lijke prijzen en anderzijds door de vlot te modellen, welke de nieuwste crea ties van de Parijse „haute couture" op de voet volgen. Dit gaat dan zo, dat de Nederlandse fabrikant aanwezig is bij de beroemde shows te Parijs van zul ke heren als Fath, Dior, enz. Men be taalt daarvoor als entree f 1000 (dui- tafeltjes en stoelen op elkander ging stapelen, hetgeen in Parijs niet zo erg vroeg gebeurt. Dus werd de kennismaking voortge zet op het atelier van Krétsch, waai de jonge Nederlander spoedig les kreeg. Later werkte de bekende Fran se beeldhouwer Felis Masse aan zijn vorming en Van Dam, die zich liet omscholen van edelsmid tot modelleur viel de eer te beurt in het Portugese Atelier d'Associa te mogen werken, waar alleen de zeer talentvollen een kans krijgen. 2° het bijna drie jaar gegaan: over dag studeren en practijk-arbeid 't avonds discussies op de kleurige terrasjes, waar men dat Nederlandse Van Dam maar moeilijk vond en daar om liever sprak van „monsieur Eloy", gebruik makend van de naam, die de schutspatroon der edelsmeden draagt. Zo is het gebleven tot vandaag-de-dag: Monsieur Eloy, die zijn ceramische producten onder dezelfde naam toont op vele exposities en ze op de markt brengt, waar naast de speciale artis tieke zaken veel belangstelling bestaat voor gebruiksvoorwerpen. En daarbij komt dan de zakenman in Eloy te voorschijn. „Het liefst zou ik altijd maar doorgaan met experimenteren, maar ik ben nu eenmaal met een maag geborenAan de tafels, die in het Jordaanhuisje overdekt zijn met fraaie en nuttige artikelen, is het te zien, dat het tegen St. Nicolaas loopt. Het regent orders bij Eloy, wiens goede smaak en aparte ontwerpen niet on opgemerkt zijn gebleven. „Kijk", zegt hij, als hij ons een cac tusbakje toont, „ook dit werk kan iete bijzonders zijn. Het geheim van de kunst in het algemeen, de schoonheid in de dingen, kan óók in eenvoudige, practisch te gebruiken voorwerpen worden gelegd". Terwijl de draaischijf snort, kneden Eloys slanke, gevoelige handen een prop klei tot een voorwerp, dat niet alleen dagelijks nut, maar ook artis tieke vreugde in ztph draagt Voorlopig nog niet naar de maan... De voorzitter Van de Britse in terplanetaire vereniging, Cleaver heeft verklaard, dat de eerste raketvlucht naar de maan en naar Mars waarschijnlijk binnen dertig of vijftig^ jaar zal worden gemaakt. Het afschieten van een raket naar de maan zou betrek kelijk gemakkelijk zijn en mis schien binnen vijf jaar al moge lijk zijn, maar het regelen van de terugreis zou meer tijd ver gen. Als men de maan eenmaal had bereikt, zou het niet veel moeilijker zijn om naar Mars te komen. De eerste raket zou ver moedelijk verscheidene honder den tonnen wegen. RONDER hoofdelijke stemming heeft niet terecht aan de weeldebelasting de Tweede Kamer der Staten-Gene- wordt onderworpen. De lijst van weel- raai zich accoord verklaard met de uit- degoederen wordt wederom uitgebreid, eindelijke redactie van het wetsont- Vermelding verdienen in dit verband: werp, strekkende tot verlaging van de luidsprekers, versterkers, prentbrief- inkomstenbelasting en de loonbelasting, kaarten, spiegels, gerookte paling, si- In dezelfde zitting moest tevens wor- garettenpapier, felicitatie-drukwerk, den beslist over een wetsontwerp van bijzondere aankondigingen (behalve geheel andere strekking, namelijk het *van overlijden). Ik kan mij zo voorstel- ontwerp van wet, beogende een verho- len, dat menige lezer de schouders op een verstandige vrouw koopt uitsluitend gemitlniseerde wol en wolgoedj geen onderonsje, geen brutale kraaien die de baaS speelden en zielepoten die altijd in een hoekje werden gedrukt. Daar konden jullie een voorbeeld aan nemen. Heus waar, Greta? SASKIA. ging van de omzetbelasting. Hiermede heeft de Kamer zich niet zonder meer kunnen verenigen; de stemming viel echter ruimschoots ten gunste van het wetsontwerp uit (59 tegen 26stemmen», zodat de regeringspartijen die dag een stap deden van de directe naar de indirecte belastingen. Anders gezegd: aan het beginsel „belastingheffing naar draagkracht" werd zij het op een bescheiden schaal afbreuk gedaan. Het herhaaldelijk reeds gewijzigde Besluit op de Omzetbelasting 1940 zal straks een nog grotere verscheidenheid van heffingspercentages kennen, te we ten: 14, 3, 4, 6, 8 en 15. Ongewijzigd blijven de beide uiter sten, namelijk het percentage van een half ten honderd voor de leveringen door groothandelaren als zodanig, als mede het percentage van 15, verschul digd door de fabrikant bij levering van de speciaal daarvoor aangewezen zgn weeldegoederen. Uiteraard is het be de zucht haalt en vol verwondering slaakt: is dat ook al luxe? Bewijzen van diensten. voor de fabrikant, die aan een detail list levert. Onveranderd 3 blijft de fabrikant verschuldigd ter zake van de leverin gen van boter, dode en levende dieren met uitzondering van oesters, kreef ten en zalm spijsolie, zout en an dere door de Kroon aan te wijzen goe deren. Tussentarief. ~\E SFEER van ,,'t heerlijk avondje" hangt deze dagen in de lucht. Voor al in de winkels, die prijken in een overvloed van licht over schitterende uitstallingen. De vitrines in de banket bakkerszaken zijn vol van de kleuren van fondant en chocolade, duizend maal weerkaatst in gladde spiegels en grote ruiten. Buiten drukken kinderen de neusjes plat en dromen van een parade van niets dan chocolade-soldaten en sul. kerbeesten. In die winkels gaan bedienden in het wit geruisloos rond en iedereen heet „Mevrouw", of „meneer", want dat hoort bij de service. Alle goederen pijn .zonder aanraking der handen ver pakt" en u krijgt bij aankoop een cassabon, waarop indrukwekkend de firmanaam prijkt. Een ander soort winkels vindt men in de arbeiders buurten. Soms is het niet eens een winkel, alleen maar een als zodanig ingericht woonhuis. De feest-tafel staat daar voor een huiskamerraam. U kunt zomaar naar binnen kijken en portretten van familieleden aan de wanden zien hangen. In 't middaguur zit de familie aan tafel en dan sluiten ze even het gordijn. De étalage-ver lichting heeft geen T.L.-buizen, maar het is de schemerlamp, die 's avonds de uitstalling beschijnt. Het zijn fletse kleurtjes, die u op de tafel ziet. Geen namen van grote fa brieken, waar analysten aan de samen stelling van de fijnste suikerwerken bezig waren. Het zijn winkeltjes, die u, komend uit de stad met zijn voornaam glan zende spiegelruiten, achteloos passeert. Niemand merkt ze op, ze zijn te ge ring. Maar alleen in zo'n winkeltje kan het wonder gebeuren, waarvan ik u vert.ellen mag. JN HET kamertje springt plots een meisje van even vier jaar, Een fon teintje van kleur en van leven. Hel rood rokje, een truitje waarop spe lende hertjes geborduurd zijn. Het kind kijkt bewonderend naar de uitgestalde artikelen en slaakt kleine- vrouwtjes-achtige zuchtjes. Een vin gertje betast voorzichtig de suikerbees ten en dan zegt ze wijs tegen de juf frouw: „Dit is het paard van Sinter klaas". Ze streelt een groot, rose paard over de rug. Maar de juffrouw begrijpt dit en legt uit, dat de leidsels met echt goud beslagen zijn en dat het paard in de nacht altijd de tafel verlaat en naar zijn grote vriend, het paard van Sint Nicolaas gaat. Het draaft dan lustig over het dak, hinnekend van blijd schap als het in de verte zijn makker ontwaart. En dan praten die twee heel lang over die wonderlijke figuur op dat levende paard. Die man met de sneeuwwitte baard, die weet van alles wat er in de wereld gebeurt. De juffrouw en het meisje drijven samen op een stroom van blijde ge dachten en wonderlijke dromen. De juffrouw gelóóft in een Sint Nicolaas die altoos zal komen, als de mensen nood lijden, of als kinderen hem nodig hebben. En kinderen zijn wij allen, diep in ons hart. Samen bespreken zij met glinsteren de ogen het geheim, dat ze ontdekten. Het meisje streelt het paard en de juffrouw vertelt maar. Hoe het paard 's nachts eens vreselijk hinnikte, om dat de Sint toen niet gekomen was: daar er te veel slechte mensen waren. Het is een sprookje, maar het is waar in deze omgeving, waar opeens een wonderlicht alles kleur en gloed begon te geven. Hinnikte het paardje niet 'Werkelijk? En speelden de fon danten dwergen niet op hun kleine muziek-instrumenten J7R KOMEN mensen in het droom land. De twee merken niets en de bezoekers luisteren vertederd naar het gesprek over het zo belangrijke onder werp: het sprookje, dat in dit win keltje werkelijkheid werd. Dan wil het meisje weten of de Sint zelf zijn inkopen hier komt doen. En natuurlijk is dat zo. Nergens anders zou hij willen komen, dan in dit klei ne hokje, waar sprookjes gebeuren. Als het meisje weggaat en het paard meekrijgt, draait de zon, die over alles zijn betoverend licht had gegoten, weg van het raam. De suikerbeesten staren dood naar de grijze gevels aan de overkant en de chocolade Wordt weer grijs. Maar het is niet erg, want éven raak te een toverstaf dit alles aan en Sn enkele minuten speelde er zich een wonder af. Engebeuren er niet dagelijks wonderen? THOMAS Volkomen- nieuw is het zgn tussen tarief, waaraan bepaalde leveringen üoor de fabrikant onderworpen zijn. Doktoren, advocaten, accountants en Zojuist zagen wij, dat de fabrikant in in het algemeen zij, die diensten bewij zen, zijn tot nu toe over de door hen ontvangen vergoedingen 3 verschul digd. Straks zullen zij 4 aan de fis cus moeten afdragen, hetgeen een niet geringe verzwaring van lasten met 1/3 of 33 1/3 betekent. Uitgezonderd is het vervoer van personen en goederen principe 6 moet betalen en bij leve ringen aan andere ondernemers 4 In het „tussentarief" is het percentage van 6 vervangen door 8 en dat van 4 door 6. Dit nieuwe tarief is o.a. ver schuldigd ter zake van de levering van: chocolade en suikerwerk, behang, di verse dranken, tropisch fruit (behalve De spoorwegen, de autobusondernemers bananen), gedroogde subtropische en de vrachtrijders ontspringen dus de dans. Fabrikanten. In principe waren de fabrikanten voor de levering van hun producten- 6 verschuldigd. Dit blijft zo. Maar tot nu toe betaalden zij ter zake van de leveringen van goederen aan onderne mers ten behoeve van hun onderne ming 3 'la en dat zal straks 4 wor grip „weelde" zeer relatief en daarom den. Voor de fabrikant, die rechtstreeks kan men eindeloos discussiëren over de vraag of een bepaald artikel al dan vruchten, huishoudelijke artikelen van porcelein, verduurzaamde paddestoelen, alsmede consumptie-ijs, dat tot nu toe onder het weeldetarief viel. De leveringen door kleinhandelaren als zodanig zullen onveranderd onder worpen blijven aan een heffing van 3 Hetzelfde geldt voor de oplevering van een werk in onroerende staat (aan nemers) Vrijstellingen van Omzetbelasting in niet geringe mate worden verzwaard. Het uiteinde lijk door fabrikanten, groot- en klein handelaren, beoefenaars van vrije be roepen en niet te vergeten de consu ment, te brengen offer wordt groter. Daarom schenkt het des te n/eer vreugde, dat ook het aantal vrijstellin gen een uitbreiding onderging. Geheel vrij van Omzetbelasting zul len zijn: granen, meel en bloem, brood, fruit en groenten (vers, gezouten, ge droogd en gekoeld), aardappelen en peulvruchten, melk, kaas en eieren, vers, gekoeld, bevroren en gezouten spek en vlees, rund- en varkensvet, bak- en braadvet, margarine; verse vis en gerookte haring, verduurzaamde vis- en vleeswaren, water, jam en stro pen, beschuit en beschuitbollen, haver mout, gortmout en graanvlokken, ont bijt- en peperkoek, koffie, koffiesurro- aan de consument levert, dus geen ver zwaring y-an lasten. Wel daarentegen gaat en thee, kunstledematen, dag- en Het zal de lezer duidelijk zijn, dat de nieuwsbladen, schoenreparaties, aanspraken van de overheid uit hoofde j, o. FLINK.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1950 | | pagina 7