De Wereld der Vrouwen ER Bloembollen kweken vereist vakmanschap Ambonezen wilden niet weg Interview met Stali in Honderd zorgen en zorgjes voor het wereldberoemde product Een jack voor onze jongens dan erwani De lente zal weer komen! Durf „Nee" te zeggen biedt Gevangenisarts zijn ontslag aan Eisenhower 21 Februari in Parijs verwacht 's-Graveland voert actie tegen zijn burgemeester Churchill dient weer een motie van afkeuring in ZATERDAG 17 FEBRUARI 1951 i oren niet te gel®» jij het bent. Vertal hum dat zijn aller- ly in leven is en dat :t„Ik maak het 3rown die van al dia eel begreep. „Waar- nelsnaam zo te gil- VASTEG ROND lillende kerken steed» ikse gewoonte wordt ek" te vieren, mogen iel eens bedenken dat loor bloedverwanten i het Nieuwe Testa- lstrekt niet zo'n bij plaats inneemt. Zelfs inkt dat dit misschien i schrijvers van dia wereldeinde verwacht- g opvallend, vooral ;rs Joden waren, dat rekkelijk weinig aan- eed. Voor zover het het bijna uitsluitend de verhouding van da ijn naasten, l zijn weer ingegaan. I van het christelijk Eeld die oproep van loedverwantschap niet Wie vader of moeder t, is Mijner niet waar- nijn moeder? wie zijn ie de wil Gods doet, r, zuster, moeder!" En ilvorens Hem te vol- ider wil gaan begra» len hun doden begra- ie band van Christus lingen was ook blijk- dan die met Zijn fa it enige ogenblik dat ioofd van het gezin" de timmermanswerk- maar aan het laatste uzalem met Zijn leer- it ook om deze reden r Hem zeiden: Deze tan haar aanhoren? eeft niet zo licht zijn n prijs, vooral niet anden tevens verant- etekenen. Maar Chris- allen tijde wat het larst moet wegen: bo- het bloed stelt hij de het aardse vlak heet een man zijn vader n en zijn vrouw aan- slijksliefde is al meer schap. En in het he- j zult God den Heer alles en uw naaste - vooral voor hen die i hebben, of heel veel en broers en zusters allen dienen de ge- r er zijn er ook, die kinderen hebben, en gezins-Zondag min of en voelen. Voor hen de vloek die over hun en in een zegen doen :ind noch kraai bezit talloze wijze boeken zin en opvoeding dus le zijn, hij heeft wei voor op zijn meer be- iensen dat hij tenmin- om voor het bijna on- ns-egoïsme te worden nauwelijks één gezin Hij staat allicht meer en. buiten zijn eigen reduwen en kinderlo- klinkt de harde eis d bijna als een liefe hen komt het Gezin alsgemeenschap mak- „Ik zal u niet als we- k kom tot u!" En re woorden van de >ok onvervalst Joodse ie dan misschien als =ld mogen zijn, maar een zeer opvallende de mond van iemand iet gezinsleven en het tó hoog heeft gesteld: ïtbare. die niet ge- los in gejubel en n weeën hebt gehad! n der eenzamen zul- talrijker dan die der i Heer". itraal van het Opstan- p een der zwaarste n die uit zijn even- Hij was ook zo niet., lang met hem in het- ond en ik weet het. lijk. bedachtzaam en lijd dacht hij aan an- weet. dat hij die af- otseling brak ze haar (Van onze speciale verslaggever) WE BEGINNEN LANGZAMERHAND weer uit onze winterslaap te ontwaken. Er zjjn maar enkele koesterende zonnestralen voor nodig geweest. Scherp zinnige lieden zouden dus kunnen zeggen, dat dat winterslaapje van ons maar een hazeslaapje geweest moet zijn. We willen er niet over discussiëren. We willen alleen maar vaststellen, dat het voorjaar dan toch weer onweerstaanbaar nadert. Zelfs Korea, een kabinetscrisis, of een Russisch veto kunnen die wente ling der tijden niet tegenhouden. Het voorjaar komt! Daar zjjn verschillende aanwijzingen voor. AI naar onze geaardheid merken we ze op. Onze huiselijke geaardheid maakt, dat wij een duidelijk symptoom zien in de aansluipende onrust, die zich van onze wederhelft meester maakt. Een rommelige kast wordt opgeruimd, een dressoir moet nodig eens eventjes van zijn plaats. Het zijn de voortekenen van het grote moment, waarop het huis met bezemen gekeerd zal worden. Het moment, dat men pleegt aan te duiden met het simpele woord „Voorjaarsschoonmaak". We moeten er niet aan denken. 7ACHTMOEDIGER lieden dan wij gemeenlijk zijn, zien do eerste voor jaarssymptomen in het bottende leven aan boom en plant. Geen gelegenheid zullen ze laten voorbijgaan om u en mij te wijzen op het zwellen der knop pen. En denk niet, dat hun dat kleu rige crocusje, of ijle sneeuwklokje ont gaat. dat zich in de luwte van uw huis ai boven de grond van het ontredderd voortuintje durft te vertonen. Van ons ontredderd voortuintje naar de uitgestrekte of welverzorgde bol lenvelden tussen Uitgeest en Alk maar, in West-Friesland of de Anna Paulownapolder.... het is in deze tijd van de straaljager maar een stap. Hoe staat het met de bollen? Hebben ze het ellendig natte najaar en die griep-nare kwakkelwinter kunnen overleven? Valt Pasen dit jaar te vroeg om ons dan al te laten genieten van de be toverende kleurenrijkdom van hun bloei? Nieuwsgierigheid en dat begrijpe lijke verlangen naar het voorjaar dre ven ons in de riehting Limmen. In een klein bollenschuurtje naast een vrien delijk witgeschilderd huisje-met- rood-pannendak en een welverzorgde tuin treffen we de heer Vennik, zich zelf noemende „een klein bollenkwe- kertje". Met deze vakman zijn we langs de nog met riet en stro gedekte velden gewandeld, waarover reeds een groen waas komt te liggen van de naar het licht strevende jonge bolplantjes. En intussen vernemen we hoe grandioos verkeerd we de bollen behandelden die we in een donkere kast legden om er dit voorjaar kleurige bloemen aan te forceren. Er klinkt warmte in de stem, wanneer deze landman ons de geheimen vertelt, die ieder vak, dus ook het zijne, bekoring geven. uiterst gevoelig voor .water. Als de grond niet prachtig mooi gelijk ge maakt is, blijft het water in kleine kuiltjes staan. Dan slaat de grond dicht en krijg je een mis-gewas. Vooral op de zwaardere grond, zoals de klei gronden onder Obdam en Hensbroek, zullen de bollenkwekers aanstonds wel de naweeën ondervinden van de natte winter, die we gehad hebben. N°g gUITENSTAANDERS die we zijn ver bazen we ons over de zorg, die er aan dit goed-vaderlandse product ge geven wordt. Het is deze zorg, die de grondslag is van de goede naam, die de Hollandse bollenkweker over de gehele wereld sinds eeuwen bezit. „Als het stormt over de velden, of de slag regens het tere gewas rammeien, lig gen we niet rustig in bed", zegt de heer Vennik. „Dan dwalen onze ge dachten van de ene hoek van het veld naar de andere om na te gaan, of we niets vergeten hebben, om de schade zo gering mogelijk te doen zijn. En we zullen er desnoods in het holst van de nacht voor uit bed gaan". Het werken van een heel jaar in het bollenbedrijf is gericht op de zes zeven weken rooi- en sorteertijd vóór 15 Augustus. Dag en nacht wordt er in die dagen gewerkt. De export-leve ring moet geschieden vóór 15 Augus tus. Daar komt heel wat voor kijken Tussen 20 en 25 Juni gewoonlijk zijn de bollen rijp om gerooid te worden Dan ziet men de landarbeiders op de akkers verschijnen om het kostbare gewas uit zijn schuilhoek te voorschijn te peuteren. Mand na mand verdwijnt naar de schuren, waar de sortering in klein en groot, handelswaar en plant goed, geschiedt. Sinds een paar jaar bestaat voor dat sorteren een handig apparaat, dat d< bollenkwekers veel werk uit handen genomen heeft. Waar tot voor een paa' jaar drie man een week werk aan hadden, dat doet de machine nu in éér. dag. Een welkome assistent dus in de bollenbedrijven in die hoogtijdagen vóór 15 Augustus. Zal het een rijke oogst worden dit jaar? willen we weten. Het komt er dit jaar erg op aan of de gronden goed bewerkt zijn. Het is een ontzettend natte winter ge weest. En bollen zjjn een zeer gevoelig artikel. Er zullen heel wat bollen ver zopen zijn. Voornamelijk tulpen zijn De zachte winter. LIGGEN de velden onder hun winterdek van stro of riet. Het zal niet lang meer duren. Van de in de herfst geplante hyacinthen wordt het dek aanstonds „verlicht", van de nar cissen luchtig opgeschud. De tulpen hebben alleen maar een stuifdek. een heel dunne laag stro of riet, die het stuiven van het zand moet tegen gaan. Het belemmert de groei niet, en kan dus rustig blijven liggen. Voordat de tulpen echter „hun kruid gaan spreiden", hetgeen zoveel wil zeggen, dat ze hun kop boven de grond uit steken, wordt de laatste kunstmest toegediend. Het zal dezer dagen weer geschieden. We hebben nog met geen woord gerept van de natuurlijke vijanden, die het bolgewas bij voortduring belagen. Wist u, dat kraaien en eksters er ver zot op zijn? Ze graven de grond zeker zo'n tien of vijftien centimeter weg om bij de bol te kunnen komen. Over een week of twee drie het hangt er een beetje van af, hoe het weer zich houdt gaat de bollenkwe ker zoeken naar de vliegbollen. Dat zijn de narcisbollen, die niet boven de grond kwamen, omdat een insect er vorig jaar een eitje in legde, waaruit zich inmiddels een pop gevormd heeft. Die poppen móeten vernietigd worden, voordat er zich een bijtje uit ontwik keld heeft, dat weer de kans krijgt in nieuwe bollen zijn eieren te leggen. Om de paar jaar worden de bollen van de narcissen zelfs gekookt. Het doet het gewas geen kwaad, de insecten des te meer. Men ziet het: bollen kweken is een levendig bedrijf, dat zelfs in de lange .stille tijd" veel zorg eist. Liefde tot het vak maakt die zorgen licht. En dat is krek wat we nodig hebben. -ge Rendal" vulde it je ook?" (Wordt vervolgd) W/AT IS DAT toch aardig met zo'n vrouwenrubriek in de krant. Een zekere Saskia schrijft een kolom over „De eer die haar toekomt" en prompt grijpt ergens ver van haar vandaan bij het lezen een dorpsmeisje naar de pen. Ongetwijfeld een lief en fris kind, dat precies schrijft zoals zij denkt. Zo ongeveer van: Hoor eens me vrouw, ik ben het wel met u eens dat de samenleving vandaag de dag staat of valt met het gedrag van de vrouw. Maar „Ik wou u ook eens iets over jon gens laten horen. Mijn vriendinnen en ik gaan ook wel eens met vrienden naar de stad en nu vind ik het altijd zo jammer dat al die jongens misbruik maken van je vriendschap. Brengt een jongen je na afloop van film, concert of iets dergelijks thuis, beginnen ze onderweg al over zoenen te praten Kom je bij je huis, willen ze per se een zoen, omdat je „het liefste meisje bent dat ze ooit gezien hebben". Mor gen zeggen ze dat weer tegen een an der, denk ik. Ik kan niet als mijn vriendinnen eraan meedoen. Stel dat je later eens een jongen ontmoet van wie je veel gaat houden en je hebt dan zo met jongens gedaan, nou, ik zou er veel spijt van hebben. En zegt u nu eens of ik daar ver keerd aan doe. Waarom doen al die jongens zo misselijk? Als zij nu als vrienden met ons omgingen, zouden we later veel meer van het mooie en goe de kunnen genieten. Ik weet wel, dat er meisjes zijn, die het leuk vinden om gezoend te worden door een jongen, hoewel ze toch niets voor die jongen voelen. Maar er zijn er ook wel die geen nee durven zeggen, omdat ze bang zijn uitgelachen te worden. Ik ben ook wel eens uitgelachen als ik nee zei, maar verschillende jongens hebben een poosje later gezegd dat ik „een verduvelde goede kameraad" ben, en dat is ook wat waard." Beste Greetje ja, hoe kom ik aan dat Greetje? Misschien omdat ik dacht aan dat beroemde Greetje, dat ook zo resoluut en een beetje kattig haar be geleider Faust afpoeierde. Was zij al tijd maar zo kattig gebleven Maar wat ik zeggen wilde, Greetje: zie je v/el dat wp het samen aan het slot van je brief toch weer eens zijn? Want ik zette een dikke streep onder de bewering, dat de vrouw altijd ver antwoordelijk is. En jij komt tot de ontdekking, dat het meisje dat Nee! durft zeggen, eigenlijk veel meer in aanzien is bij de jonge heren, die eens proberen hoe ver zij wel gaan kun nen. Want dat doen de meesten, beste kind. Er zijn mannen, jonge en oudere, die werkelijk een vrouw zoeken: dat wil zeggen een wezen dat tegelijk ka meraad en minnares weet te zijn. Die manspersonen, die vaak óók het nodige te horen krijgen over hun dege lijkheid, maken kennis met een aardig meiske, nemen haar eens terdege op (degelijkheid veronderstelt nog geen vissenbloed!) maar beginnen toch eerst eens met haar te praten. En al praten de verkennen zij hetterrein van de kameraadschap. Heeft zij nog voor iets anders belangstelling dan voor kleren, een goede positie en uitgaan? Wat leest zij, wat vindt zij mooi, waarover denkt zij? Is zij zuinig (haar fiets ziet er altijd keurig uit), ordelijk (er mist geen knoop aan haar mantel) en be trouwbaar (als je om acht afspreekt is zij er om acht uur). En zo vaak nog een hele huurceel meer. Is dat alles naar genoegen bevon den, dan is het woord pas aan de vrijage 'net klinkt misschien weinig romantisch, njaar uit dit hout snijdt men deugdr/ijke echtgenoten, zo van het slag die bij de zilveren bruiloft tegen de zoons zeggen: Als je naar een vrouw uitkijkt, zoek er dan een als je moeder. Trouwens, dat doen de heren, zoons uit zo'n huwelijk in de regel al uit zichzelf. jyjAAR nu zijn er andere jonge man nen en ik vrees dat hun aantal die van de degelijke vrijers bovenge noemd meer en meer gaat overtref fen die de vrouw, elke vrouw, zo ongeveer als publiek eigendom be schouwen, over wie zij alles maar mo gen aeggen wat zij willen en met wie zij na vijf minuten al op de meest in tieme voet mogen verkeren. Deze jonge mannen zoeken niet een vrouw, nog minder hun vrouw, maar zoveel mogelijk loszinnige avontuur tjes met elk meisje dat hun in handen valt. Krijgen zij eens een keertje de pin op de neus, omdat zij zich in een of ander „grietje" vergist hebben, dan wreken zij zich onder hun kornuiten door te smalen over dat stijve schepsel, dat de moderne eis van vlotheid en „sportiviteit" niet verstaat. En nu ligt het alwéér aan de meisjes of die veelgeroemde vlotheid voort zal woekeren totdat elke verloving en elk huwelijk op drift is geraakt of dat de ouderwetse, degelijke vrijage nog kans op slagen zal behouden. Na tuurlijk is het geen pretje om als uit- bijtster te boek te staan en uitge lachen worden is een pijnlijke ervaring voor een levenslustig jong ding dat graag onder haar leeftijdgenoten popu lair is. Maar karakter is nu eenmaal een moeilijk bezit in deze tijd en de kudde staat op alle gebied klaar om de eenling die er een eigen afwijkende mening op na houdt, uit te jouwen. Dat is geen prettig risico, Greetje maar als het je werkelijk te doen is om gelukkig getrouwd te zijn met die ene die je toch nader aan het hart ligt dan al die vrijpostige ééndagsvliegen: blijf dan vooral dapper en met eer. lachend gezicht, resoluut „Nee" zeg gen. Ten eerste heeft onze samen leving schreeuwend behoefte aan karakters. En ten tweede aan jonge vrouwen, die een „verduveld goede kameraad" weten te zijn. Want het is met alle vlotheid en sportiviteit nog zo, dat de jongen vraagt, maar dat 't meisje „Ja" zegt. Met dat „Ja" draagt zij dus uiteindelijk de verantwoordelijkheid voor elk huwelijk. En zo zie je, Greetje, dat wij het kringetje weer rond zijn. saskia LIOE kan je nu bij het spelen behoor- lijk je mannetje staan en zo nodig een robbertje knokken, als er een jas om je benen sliert? Nee, bij sport en spel heb je een stevig, gemakkelijk zit tend sportjack nodig, dat moeder zon der veel moeite zelf kan maken. U ziet er hier twee afgebeeld naar hetzelfde knippatroon. Misschien heeft u nog een oude jas liggen, die het materiaal le vert. Anders vraagt het 1,25 m stof van 130 breed of 1,80 m van 80 breed. U kunt onder de voorkanten een door lopende uithaakbare treksluiting stik ken of aan de halfs een split van 15 cm lengte maken met een rits. In het laatste geval knipt u maar één voering- zak, die net als een mof van de ene tot de andere zakopening reikt. U werkt deze af met een 4 cm brede pat van dubbele stof, die u evenals de kraag en manchetten ca. 1 cm breed afstikt. Zij- en schoudernaden sluiten, waarbij u de rugschouders iets inhoudt. De on derkant wordt ingerimpeld tussen de dubbele stof van de tailleband genaaid, waarna de rits onder de voorkanten gestikt wordt. De halsrand zet u tussen de dubbele kraag. Mouwnaden sluiten, de onderkant van een 7 cm lang splitje voorzien en ingerimpeld tussen de manchet naaien. De mouw wordt naad op naad vallend in het armsgat gezet en nog eens overgestikt. U kunt de tailleband en de manchet ten ook 2 rechts 2 av recht breien: oe tailleband 68 x 6, de manchetten 18 x 6 cm. Het splitje in de mouw kan dan vervallen. Bfj het aannaaien moet u het breiwerk even rekken. „Kota Inten" met slechts 160 passagiers huiswaarts Kort geding thans voor de Hoge Raad (Van onze Haagse redacteur) De „Kota Inten", het schip van de Kon. Rotterdamse Lloyd, dat door de Nederlandse regering naar Indonesië gestuurd Is om de 2000 Ambonese K.N. I.L. militairen en hun familieleden, die de wens te kennen hebben gegeven om zich in Nederland te vestigen, is slechts met 160 Ambonezen aan boord op 14 Februari, dat is twee dagen vroeger dan vastgesteld was, van Soerabaja naar Nederland vertrokken. Het was de bedoeling, dat de „Kota Inten" 2000 Ambonezen aan boord zou nemen, doch op het laatste ogenblik zijn deze van gedachten veranderd. De Am bonezen weten blijkbaar nog steeds niet wat zij willen. De leider van de Ambo nese delegatie in Nederland, sergeant majoor Aponno had een telegram naar Soerabaja gezonden, waarin hij mede deelde, dat hij de afvoer naar Neder land niet goedkeurde, zolang de Neder landse regering geen waarborgen om trent de toekomst der Ambonese mili tairen kon geven. Geding voor Hoge Raad. De Hoge Raad behandelde gistermor gen het hoger beroep in de zaak van de Ambonese militairen contra de Neder landse Staat. De landsadvocaat ontkende tijdens het kort geding de plicht van de rege ring, de Ambonezen naar veiliger oor den dan Indonesië over te brengen. Mr. van Rijckevorsel, die voor de Ambonezen pleitte, zei, dat de uitspraak van het gerechtshof niet steunde op de wetten, die de status van de KNIL- militair bepalen, maar op de zuiver menselijke overweging, dat men zijn oud-militairen nu eenmaal niet aan hun vijanden overlevert. „In de cassatie- procedure", aldus mr. van Rijckevorsel, „bleef deze overweging onaangetast en daarom reeds moet het cassatieberoep verworpen worden". De weigering van de Ambonezen naar Nederland scheep te gaan, motiveerde hij aldus: „De Ambonezen hebben geen bevel of dienstorder tot inscheping ont vangen. Bovendien is het hun uitdruk kelijke wens naar Nieuw-Guinea te gaan. Het is de plicht van de regering dit mogelijk te maken". Op 23 Februari zal de procureur- generaal concluderen. Militair overleed zonder geneeskundige bijstand De geneesheer van de strafgestich- ten te Norg (Dr.) lieeft naar aanlei ding van het sterfgeval van de militair F. Byrman, waarover in de Tweede Kamer door Jonkvrouwe Wittewaall van Stoetwegen b|j de behandeling van de begroting van justitie ter vergade ring van 13 December 1950 vragen werden gesteld, zijn ontslag ingediend. Het ontslag is inmiddels aanvaard. Op 29 November is in de strafgevan genis Norgerhaven de militair Byrman zonder doktershulp en geestelijke bij stand overleden. De verplegers ver keerden in de veronderstelling, dat Byrman die over zijn maag klaagde, zijn ziekte aggraveerde. Zij verzuim den de gestichtsarts te waarschuwen. Op zijn beurt heeft de arts zich niet persoonlijk van de toestand van de patiënt op de hoogte gesteld, 's Mor gens bleek de militair overleden te zijn. De justitie heeft een gerechte lijk vooronderzoek ingesteld. Aange zien hij inziet, dat na het voorgevalle ne de noodzakelijke basis van vertrou wen tussen medicus en patiënt zowel bij het personeel als bij de gedetineer den ontbreekt, heeft de geneesheer zijn ontslag ingediend. Varkensnier van 15 kilo De heer G. Sluis te Benschop slacht te dezer dagen een varken van 270 pond en deed daarbij de merkwaardige ontdekking, dat een der nieren van deze viervoeter 30 pond woog, terwijl de andere nier het gewicht van 5 pond haalde- Een varkensnier weegt nor maal 250 gram. Beide nieren waren echter ontstoken en werden daarom voor de consumptie afgekeurd, doch overigens werd het dier goedgekeurd. De slager heeft de enorme nier afge staan aan de Veeartsenijkundige Hoge school te Utrecht. Geen der aanwezige hoogleraren had een dergelijke afwij king eerder gezien. Generaal Eisenhower, de opperbevel hebber der Atlantische strijdkrachten in Europa, wordt 21 Februari in het Trianon hotel te Versailles verwacht. De gehele eerste étage is voor de generaal en zijn onmiddellijke medewerkers in gereedheid gebracht. Generaal Eisenhower is gister morgen vroeg aan boord gegaan van de „Queen Elizabeth" Hij gaf tegen over journalisten geen bijzonderheden van zijn nieuwe reis naar Europa. Dame na aanrijding door t-ram overreden Gistermiddag is de 58 jarige mevr. C. W. N. bij het oversteken van de Gou denregenstraat te 's-Gravenhage aan gereden door een wielrijder. Tenge volge van deze aanrijding kwam mevr C. W. N. te vallen. Zij kwam terecht voor een naderende tram van lijn 12, werd overreden en overleed ter plaatse. Gisteravond is in deze houding wij ziging gekomen en gaf de delegatie in Den Haag telegrafisch advies aan de Ambonese militairen op Java om aan de order tot inscheping naar Nederland voor tijdelijk verblijf aldaar gevolg te geven. In Soerabaja bevindt zich thans nog het schip „Atlantis". Controverse. Intussen is een controverse ontstaan tussen de stichting „Helpt Ambon in Nood" en de stichting „Door de eeuwen trouw", welke ertoe heeft geleid, dat het bureau der Zuid Molukken zich genoodzaakt ziet hulp van „Helpt Am- bon in nool" in welke vorm ook van de hand te wijzen. Het bureau schaart zich tenvolle achter „Door de eeuwen trouw". Grieven van de wethouders In de gemeente 's Graveland is een reeds lang bestaande controverse tus sen de burgemeester, G. graaf Schim- melpenninck enerzijds, en de beide wethouders, met enkele raadsleden anderzijds tot uitbarsting gekomen. Door laatstgenoemden is thans een comité van actie opgericht, dat zich ten doel stelt, tegen de wensen van de burgemeester in, het uitbreidingsplan tot stand te brengen, dat de mogelijk heid zal scheppen woningen en een christelijke school te bouwen op pun ten waar dit thans niet mogelijk is. In een uitvoerig schrijven aan de raad zet het comité zijn grieven tegen de burgemeester, die buiten de wet houders en de raad om vele zaken zou bedisselen, uiteen. Op het gebied der volkshuisvesting acht het comité hier door een noodtoestand ontstaan, die dringend oplossing behoeft. „Alleen een krachtige houding van het gemeente bestuur kan 's Graveland nog redden", zo besluit het comité in een oproep tot de inwoners, die worden opgewekt ad- haesie te betuigen. De oude vechter Winston Churchill en vijf anderele den der Conservatieve partij hebben een nieuwe motie van afkeuring over het beleid der Britse socialistische re gering ingediend. In de motie, die Dinsdag a.s. in behandeling komt, wordt afkeuring uitgesproken over net beleid van de socialistische regering t.a.v. haar plan om in midden-Afrika op uitgebreide schaal grondnoten te doen verbouwen. (Vervolg van pagina 1). Stalin was van mening, dat dit einde niet te wijten zou zjjn aan inferioriteit van de Britse en Amerikaanse gene raals en officieren. Zij hadden zich in de oorlog tegen het Duitsland van Hitier en tegen Japan in een uitste kend licht doen zien. In de vorige oor log echter zagen de soldaten de oorlog als volkomen rechtvaardig. De oor log tegen Korea en China beschouwen zjj echter als onrechtvaardig". Schandelijke beslissing J-JET besluit der Verenigde Naties om China tot aggressor te brandmer ken noemde Stalin een schandelijke beslissing. v„Men moet wel de laatste rudimenten van geweten verloren hebben om vol te houden, dat de Ver enigde Staten, die zich Chinees ge bied, het eiland Taiwan Formosa )r toeëigenden en Korea binnen trokken, de partij zijn, die zich zelf verde digt, terwijl China, dat zijn eigen grenzen verdedigt en poogt Taiwan terug te krijgen, de aanvaller is". „De aggressieve groep" van de Ver enigde Staten was vertegenwoordigd door tien leden van het Atlantisch Pact en twintig Zuid- en Midden- Amerikaanse landen, waarvan de landeigenaren en zakenlieden uiterst gaarne een oorlog ergens in Europa of Azie wensen teneinde aan bloedige transacties en de verkoop van goede ren aan oorlogvoerende landen millioe- nen te verdienen. „Zij zijn de meest gehoorzame volgelingen van Amerika in de Ver. Naties, die hiermede de roemloze weg op ging van de Volken bond. Zij groef zelf haar graf voor haar morele prestige en doemde zich zelf tot ontbinding", aldus Stalin. „Deze krachten beheersen de reac- tionnaire regeringen en leiden deze. Zij waren echter tezelfder tijd bevreesd voor hun eigen volken en gebruiken daarom de reactionnaire regeringen om het volk te bedriegen en een nieuwe oorlog voor te stellen als een defensieve oorlog. De volken wensen namelijk geen nieuwe oorlog. De vrede zou geconsolideerd worden indien de volken de zaak van het beschermen van de vrede in eigen handen zouden nemen". Stalin was ten slotte van mening, dat een oorlog op het ogenblik niet alg onvermijdelijk beschouwd kan worden. „Oorlog kan onvermijdelijk worden, indien de oorlogshitsers er in slagen de maosa van het volk In leu gens te verstrikken, het te misleiden en het In een sieuvre wereldoorlog te slepen. Wat de gtowjetunle betreft, zjj zal als steeds haar politiek tot behoud van de vrede en voorkoming van oor log blfyven voeren".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 7