Australië biedt vele mogelijkheden
Bloemengevechten in Menton
uazen
Clandestiene inval in een speelclub
Lichte stijging der werkloosheid
Ambonezen willen nog militair blijven
Duizenden toeristen in het stadje waar
de citroenen groeien
AKKERTJE
.GO WEST YOUNG MAN-
del P. DE JONG
L.O.L.
Maar in steden is spoeling dun
Initiatief werd volop
beloond
Drie gevangenen te
Amsterdam ontsnapt
Een menselijke barometer
DIT WOELIGE LEVEN
An m'n pet
Lusteloos
VRIJWILLIGE ZIEKEN.
FONDSVERZEKERING
VRIJDAG 28 FEBRUARI 1951
iterdam.
Tel. 53015 na vjjf nur.
ïsterdam. Telcf. 49590.
aarde voor:
EN OUD PAPIER.
■S'nS van uw archieven,
tar, Ged. Baansloot 8.
—13 en van 1.306 uur.
RDER GEEST 20
is Behangtijd!
dl U in de speciaalzaak
-KWASTEN,
CARTON - enz.
Tl TELEF. 4298
NGWEHK
(Van onze correspondent in Australië).
JN Amerika zong men voorheen het oude liedje van „Go West, Young Man, go
West" als een moderne versie van het Nederlandse „Wie wat worden wil, wel
die zit niet stil...." Dit lied was blijkbaar nodig om de jongemannen, die in de
grote Oostelijke steden waren blijven hangen, aan te sporen hun kleine baantjes
•r aan te geven en in het nog nauwelijks ontgonnen Westen het fortuin te gaan
toeken.
de verenigingen en is dus zoals men dat
in Nederland noemt tot de notabelen
gaan behoren. In Sydney zou hij tot zijn
dood een van de duizenden winkelbe
dienden, kellners, of harmonicaspelers
gebleven zijn.
Waarom deze immigrant kon, wat
zijn Australische voorgangers niet kon
den? Een nieuwe inslag, een frisse
wind, andere ideeën. Het nieuwe frisse
bloed, dat in een nog onvoleindigd land
wonderen kan verrichten.
NIET ZONDER GELUK
£en soortgelijk verhaal kan verteld
worden van de ..ontheemde" immi
grant, die bezig was aan de twee jaar
arbeid op de hem door de regering
aangewezen plaats die twee jaar,
waaraan straks ook gesteunde immi
granten uit Nederland zullen moeten
geloven. Deze Oost-Europeaan hoorde
Precies hetzelfde zou men hier nu
feitelijk het liefste bij de aankomst van
ieder Nederlands immigrantenschip wil
len zingen: „Go West, young man, go
West". Want van dat Sydney, met zijn
ïuim anderhalf millioen inwoners, of
van dat Melbourne moet je het op den
duur niet hebben.
Niemand zal dat beter kunnen ver
tellen dan de jonge Nederlander, uit
Indonesië naar Australië geëmigreerd
die hier in Mudgee aan de Cundeging-
Rivier in het Westen van Nieuw Zuid-
Wales voor een grote firma met filialen
over het gehele vijfde werelddeel fiet
sen, motorfietsen, ijskasten en derge-
li ke waardevolle zaken verkoopt.
Deze jonge man kwam ook aan in
Sydney en bleef hangen in de aantrek
kelijke metroplis met zijn vertier en
andere stadse genoegens. Hij ging de
weg, welke helaas zovele zovele jonge
immigranten gaan. die doof zijn voor de
klanken van het „Go West, young man".
Een beetje knoeien op een klein im
portkantoortje, een beetje in een win
kel lummelen en een beetje harmonica
spelen in een restaurant.
Geen nummer in de rij
noch na een poosje zag deze jonge man
het licht schijnen. Neen, dacht hij, wij
zijn niet naar Australië gekomen om de
Ssveelduizendste kruidenier, kellner of
harmonicaspeler in de steeds zwellende
metropolis te wörden. En zo ging hij
eens aankloppen bij grote firma's met
filialen in het Westen.
Bij een van die grote firma's keek de
baas hem eens doordringend aan. Zo
vriendje, zei hij, jjj wilt pionieren in
het binnenland. Dat's prachtig. Laat dan
maar eens zien, wat je waard bent. Al
onze filialen maken winst, behalve
Mudgee (waarvan de jonge Nederlan
der natuurlijk nog nooit had gehoord).
Als jij het eens wilt proberen, ga je
gang dan maar.
Zo trok de jonge Nederlandse immi
grant naar het Westen, naar het provin
cieplaatsje aan de Cundeging Rivier met
zijn 5.570 inwoners en 21.300 mensen
schapenfokkers, tarweboeren en mijn-
Werkers in de omgeving. Daar ging
die Nederlandse jongen, van wien men
in de grote stad bad gezegd, dat hij geen
ruggegraat had, aan de slag.
Een half jaar later kwam de eerste
vergadering van filiaalhouders. Het
deed de directie genoegen te kunnen
mededelen, dat voor het eerst sinds
lange tijd Mudgee winst gemaakt had.
En dat de nieuwe filiaal-houder num
mer één van alle vertegenwoordigers
in de staat Nieuw Zuid-Wales stond. De
directeur had dus het genoegen hem als
tweede prijs een aardige cheque aan te
bieden. De eerste prijs was hem net ont
gaan, omdat iemand uit een andere
staat nog iets beter geweest was.
Doch dat is niet alles. Hier in Mud
gee is deze immigrant een persoonlijk
heid geworden. Hij is lid van de Rota
ry, zit in het bestuur van verschillen-
Door een tralievenster
de vrijheid tegemoet
Woensdagmiddag zijn drie arrestan
ten, die in het Huis van Bewaring IU
aan de Levantkade te Amsterdam in
de kleermakerij aan het werk waren,
erin geslaagd aan de aandacht van
hun bewaarder te ontsnappen en de
Vlucht te nemen. Een van hen, de 22-
jarige kleermaker M. meldde zich de
Volgende morgen voor het krieken van
de dag weer bij de hoofdportier. Naar
de andere twee, de 38-jarige monteur
H. en de 61-jarige bankwerker D. (Sjef-
ke, de bekende „brandkastenkraker")
is tot nu toe tevergeeft gezocht.
Deze laatste moet in het bezit zijn
geweest van een ijzerzaagje, waarmee
hjj razend snel een tralie heeft door
gezaagd toen de bewaarder tweemaal
vijf minuten bij een groep arrestanten
in de badkamer was. De drie mannen
wrongen zich door de nauwe opening
en kwamen via de tuin en het dak
van een der belendende gebouwen op 't
spoorweg-emplacement, waar zij tus
sen de vele wagons verdwenen.
Een bewaarder, die voor het raam
stond op de eerste verdieping had de
drie mannen, die in de tuin liepen en
zich uit de kleermakerij voorzien had
den van burgerkleding, voor bootwer
kers aangezien, doch aangezien hij de
zaak niet vertrouwde, onmiddellijk
alarm geslagen.
zijt Gij, als vocht en tocht Uw vijanden
zijn. Uw gevoelige spieren en gewrichten
waarschuwen U bij elke wisseling in tem
peratuur en weersgesteldheid. Tijdelijk
lichte pijnen laaien vaak in alie hevigheid,
op, bederven Uw levensvreugde en ver
woesten Uw gestel. Wrijf Uw rheumatiek
en Uw lendenpijn weg, maak Uw stijve
spieren weer soepel met de beroemde
Akker's Kloosterbalsem, het middel waar
van men al 3 geslachten lang zegt: „geen
goud zo goed."
(Advertentie, Inï. Med.)
in het Noord-Westen verhalen over een
plaats, waar je goud zou kunnen vin
den. Hoewel hij net zoveel van mijn
bouw wist als een kabeljauw van boom-
klimmen, gebruikte hij zijn jaarlijkse
vacantie om een 125 kilometer het bin
nenland in te trekken. Hij groef wat
grond uit, dat hij er nogal aantrekke
lijk vond uitzien en bracht het mee
terug voor onderzoek. Die „rare" grond
bleek voor 90 uit tin te bestaan en
tin kost op de Londense markt mo
menteel een dikke 11.000 gulden per tón.
De regering ontsloeg de goede immi
grant van de rest van zijn twee jaar ar
beid op een hem aangewezen plaats om
zich aan het belangrijke werk van tin
graven te gaan wijden. En hij zit nu
wel prettig, want hij verwacht 12
maanden lang een ton tin per maand
van dat; plekje te kunnen halen.
En dan tot slot de geschiedenis van
de berooide Australische jongen uit de
Zuid-Australische hoofdstad Adelaide,
die in 1933 zonder een cent op zak naar
het Westen trok. Dit jaar bedroeg de
cheque, die deze Eric Smart ontving
voor zijn wol en tarwe een kleine 4
millioen gulden.
INITIATIEF VEREIST
J^u kan niet iedere boerenjongen ver
wachten, dat hij wanneer hij naar
het Westen trekt na vijftien jaar voor
millioenen van zijn akkers oogst. Niet
iedere ongeschoolde arbeider kan ver
wachten, dat hij op zijn vacantietochtje
tegen een tin-mijntje van 11.000 gulden
opbrengst per maand opwandelt en niet
iedere handelsreiziger zal het lukken
van zijn filiaal in het Westen in een
Iialf jaar tijds het beste van de gehele
staat te maken.
Maar wel tonen deze voorbeelden,
dat het „Go West, young man ook
op Australië van toepassing is. En hier
in Mudgee kunnen ze nog wel ineer
Nederlanders van dat slag van onze
succesvolle landgenoot gebruiken. Go
West, young man, go West
Het meubilair ging eraan...
Twee jonge inwoners van Hilversum
hebben Donderdagavond een inval ge
daan in een speelclub aan de Amstel-
straat te Amsterdam.
De aanstaande schoonvader van een
van de beide jongemannen had enkele
malen deze speelclub bezocht en was
daar ruim drie duizend gulden kwijt
geraakt. De man had hier veel spijt
van en had niet nagelaten er met zijn
familie over te spreken. Zijn toekom
stige schoonzoon meende dit geld wel
te kunnen gaan terughalen en teza
men met een vriend is hij Donderdag
avond de club binnengestapt, De rou
lette stond op tafel en er waren reeds
twee bezoekers. Beide invallers zeiden,
dat zij Van de politie kwamen en „dat
het nu maar eens uit moest zijn met
dat spelen".
De vriend nam beide bezoekers mee
naar de keuken en de aanstaande
schoonzoon deed een greep naar de
portefeuille van de eigenaar. Deze was
leeg. De vrouw van de eigenaar, die
ook in de kamer was. riep hem toe:
„Jij bent niet van de politie, want zo
iets doet de politie niet".
En zij deed een greep naar de tele
foon. De jongeman belette haar dit en
binnen enkele ogenblikken ontstond
een wilde vechtpartij, die de kamer in
een ruïne herschiep. Er vlogen meube
len door de ramen en spoedig schoten
buren en agenten te hulp.
Het hele gezelschap werd naar hst
politiebureau overgebracht. Hier zijn
de beide jongemannen, die voor eigen
rechter wilden spelen, met bloedende
neuzen opgesloten.
Prinses Margaret niet meer in nachtclubs
In de Londense pers wordt op
gemerkt, dat prinses Margaret,
thans twintig jaar oud, sedert
enkele maanden niet meer in
nachtclubs oj restaurants gezien
is, ofschoon zij tevoren dergelijke
gelegenheden veelvuldig placht
te bezoeken. Koning George zou
zijn jongste dochter alleen nog
maar op besloten partijen willen
laten verschijnen, aldus de pers.
Personeel van Buckingham Pa
lace gaf geen rechtstreekse com
mentaar doch wel een opsom
ming van een hele serie officiële
plichten, die de prinses thans zou
moeten waarnemen.
In hofkringen heeft men vorig
jaar ergernis doen blijken over
de soort van publiciteitwelke
prinses Margaret ten deel viel en
in het bijzonder over een bericht,
volgens hetwelk zij op een partij
in de Amerikaanse ambassade de
can-can gedanst zou hebben.
In Januari 110900
werklozen
(Van onze Haagse redacteur)
Het aantal werklozen was gedurende
de maand Januari 8000 meer dan in De
cember 1950 en bedroeg in totaal 110900
voor het gehele bureau, aldus het Cen
traal Bureau voor Statistiek. Hierbij
zijn inbegrepen 31800 arbeiders die bij
de Dienst Uitvoering Werken te werk
gesteld zijn. Men mag bij bet beoorde
len van deze cijfers niet uit het oog
verliezen, dat de arbeid in bepaalde
takken van bedrijf gedurende de winter
geheel of gedeeltelijk door het klimaat
wordt stilgelegd. Dat dus het aantal
werklozen onder de landarbeiders bet
grootst is, 22600, mag niet als veront
rustend worden beschouwd, daar de
landarbeid 's winters voor een groot
deel stil ligt en dit cijfer weinig hoger
is dan in Januari 1950. Er bestaat ech
ter wel een algemeen arbeidersover
schot in de landbouw, voornamelijk in
de Zuidelijke provincies.
Ook de bouwnijverheid is afhankelijk
van het seizoen en naarmate het voor
jaar nadert, zal het aantal van ruim
20.000 werklozen bouwvak-arbeiders
wel aanzienlijk dalen. Veel hangt hier
bij af van de materiaalvoorziening. Het
staat helaas niet vast, dat de aanvoer
van grondstoffen een zelfde verloop
zal hebben als in 1950, want het is mo
gelijk, dat de nieuwe regering, wellicht
voortwerkende op de plannen, die de
huidige demissionnaire regering reeds
omlijnd heeft, zal moeten gaan bezui-
Werkloosheid in Nederland en Belgie
nigen op de woningbouw. Dit zal mee
brengen, dat er dus minder werkgele
genheid in de bouwnijverheid zal zijn.
Nu is in 1950 in de zomermaanden, het
bouwseizoen, nog een tekort aan ar
beidskrachten opgetreden. Het is dus
mogelijk, dat er ondanks bezuiniging
in de woningbouw alle bouwvak-arbei
ders in het voorjaar weer aan de slag
kunnen gaan.
In een prognose over de ontwikke
ling van de arbeidsvoorziening spreekt
het Ministerie van Sociale Zaken de
verwachting uit, dat in Februari en
Maart het aantal werklozen weer zal
afnemen.
Er moet echter geconstateerd worden
dat er, over een groot tijdvak bezien,
een lichte tendens tot toenemende
werkloosheid in ons land bestaat. Dit
is niet direct een gevolg van algemene
vermindering van de werkgelegenheid,
maar van een toeneming van het aan
tal beschikbare arbeidskrachten.
Van de zijde van het Ministerie van
Sociale Zaken verzekerde men ons ech
ter, dat men hoopt, ondanks de moei
lijke omstandigheden de werkloosheid
tot normale proporties te kunnen blij
ven beperkén.
£)E GEDULDIGE LEZER en de zorg-
zame lezeres kunnen zich vandaag
vermeien in de goede raadgevingen,
die de Sociaal-Economische Raad
verschaft aan onze regering, teneinde
de gerafelde touwtjes om de beurs van
ons aller Piet aan elkaar geknoopt te
krijgen. Elfhonderd millioen zuUen u
en ik en wij met elkaar in het laatje
moeten brengen om het huishoud
boekje van de Nederlandse maagd
(dat zeer verarmde en uitgemergelde
kind) weer een beetje kloppend te
krijgen voor zolang het duurt. We
moeten minder gaan eten en langer
gaan werken en als we dat niet doen,
kunnen we straks helemaal niet meer
eten en helemaal niet meer werken.
Van het steinreiche Holland, waar de
Duitsers naar likkebaardden, zijn we
verworden tot de failliete Dutchies,
waar de Amerikanen over bazen.
Idealisten en idioten noemen dat ver
nieuwing.
En omdat we zo hevig aan het ver
nieuwen zijn, krijgen de officieren van
ons landleger nieuwe petten. Met gou
den lauwerkransen en zilveren leeu
wen, machtige kronen en ronde kokar
des met weelderige biezen. Al dat ge
schitter kost per (omgebouwde) pet
tien gulden en het zal wel een mili
tair geheim zijn, op hoeveel deze
Zuidamerikaanse bevlieging ons offi
cierencorps in totaal komt te staan.
Bovendien: hoezeer wordt hierdoor
het oorlogsgevaar vergroot'. Is er iets,
dat een vijand meer aantrekt dan een
massa goud? Hoemeer gesneuvelde en
gevangen officieren, hoe meer gouden
leeuwen, kransen en kronen de inval
ler buit maakt. En wat dacht u: zou
de vechtlust van een generaal, die do
boodschap van z'n vrouw meekreeg
dat zijn pet niet vuil mag worden,
door zulk een zilveren vloot op z'n
grimmig hoofd vergroot of verkleind
worden? An m'n pet
Het enige logische lm de ministriële
beschikking is, dat het Van Heutz-
regiment zwarte dassen gaat dragen.
Het is alleen maar de vraag, of zulks
rouwbetoon betekent om Indonesië
dan wel om de komende dood van
een land, dat waarachtig niet beter
verdient.
JEREMIA BLOM
(Van onze Haagse redacteur).
Naar wij vernemen overweegt de re
gering de mogelijkheid de Ambonezen
na aankomst in Nederland de militaire
status te doen behouden. Een definitief
besluit is echter nog niet gevallen. Er
zijn vele factoren, die pleiten voor een
in militaire dienst blijven van de Am
bonezen, zolang zij in Nederland ver
toeven.
In de eerste plaats wordt hun ver
zorging bij aankomst er aanmerkelijk
door vergemakkelijkt. Bovendien be
houden zij dan hun militaire inkomen,
waardoor de anders noodzakelijke
rompslomp van uitkering van pensi
oenen en wachtgelden vermeden
wordt. Een andere wellicht doorslag
gevende factor is de omstandigheid,
dat de Ambonezen en hun gezinnen,
waarvan bijna niemand eerder in Ne-
(Van onze Parijse correspondent).
gTELT u zich voor een stadje tegen een berg op gebouwd en liggend aan een
baai, waarvan het water zo blauw is, als een korenbloem. Op de bergen
blinkt de sneeuw, maar m dat stadje is het zo zacht, dat de mensen buiten!
in het zonnetje hun glaasje wijn drinken te midden van de overdadig bloeien
de mimosa. De citroenen hangen aan de bomen en iedereen schijnt het nor
maal te vinden, dat hij aan geen winterjas behoeft te denken. Dat stadje
heet Menton; we waren er heen getrokken om het beroemde feest van de
citroenen, „Ia fêt-e des citrons", bij te wonen,
de vermaar
de steden aan
de Franse Cóte d'
Azur organiseren
in de maand Fe
bruari een feest,
dat zoveel moge
lijk toeristen moet
trekken. Des zo
mers komen er in
Nice, in Cannes, in
Monte Carlo en in
Menton genoeg
gasten. Tussen 1
Juli en 15 Septem
ber heeft men
moeite in Nice een
vrije kamer te
vinden, maar
daarvoor en daar
na is het rustig.
Te rustig, oorde
len de hotelhou
ders, die het aan
de Middellandse-
zeekust voor het
zeggen hebben. Zij
beklagen zich er
over, dat vóór de
oorlog de rijke
toeristen in de
wintermaanden
kwamen, de kou
van hun noordelij
ke landen ont
vluchtend. Maar
na de oorlog de
mocratiseerde de
Rivièra. Er kwa
men meer toeris
ten, maar met Citroenenpinkster uit Menton aan de zonnige Franse
mi mier geld. Ebt at kt hater nmwnmt eostmim.
de zomer, wat men nog nooit had be
leefd. Zij waren op de fiets, liftend,
of met kleine autotjes en zij gingen in
de middelmatige hotels wonen. De gro
te, dure paleizen bleven leeg. Zo leeg,
dat er tussen Cannes en Menton dozij
nen van deze hotels te koop staan. Ze
worden niet als hotel verkocht, maar
als appartementen. Voor een millioen
francs koopt men een luxueuse woning
met uitzicht op zee.
Om nu die rijke winterklanten weer
terug te lokken, organiseert men aan
trekkelijke feesten. Het carnaval van
Nice is wereldberoemd. Het regende
dit jaar veel, maar in heel die grote
toeristenstad was geen hotelkamer te
krijgen. Cannes organiseert het feest
van de mimosa, dat dit jaar voor net
eerst die verschrikkelijke dure hotels
toch weer bevolkt heeft. En Menton
kwam weer met het Feest van de Ci
troenen uit de bus. Dat stadje daarop
de Italiaanse grens is namelijk de eni
ge plek in Frankrijk, waar citroenen
en mandarijnen willen groeien. Het
vriest er nooit en ofschoon men in Fe
bruari de sneeuw op de bergen kan
zien liggen, kan men op de boulevard
van Menton toch heerlijk een zonne
bad nemen.
Eeuwige lente.
£EN van de aardigste onderdelen
van de feesten in Menton was wel het
bloemengevecht. Dat speelt zich af op
de boulevard, die langs de zee loont.
Men heeft duizenden stoeltjes - aan
weerszijden van de weg gezet en voor
één gulden kan men daar, zo maar in
zijn overhemd, heerlijk in het zonne
tje gaan zitten kijken. Er zit ook een
groot orkest op straat en lieve meisjes
in Mentonnees costuum verkopen
mandjes met bloemen.
En dan gaat het feest beginnen.
Vooraan de stoet loopt een Frans
militair muziekcorps, geheel bestaande
uit Franse negers. Zij blazen dat oet
een lieve lust is en vooral hun ..Made-
Ion" heeft een groot succes. Daarach
ter loopt een stel van die typische
Zuid Franse ezeltjes. Klein, bijna zwart
en met nerveus bewegende oren. Zij
worden gebruikt voor het transport in
de bergen, om water te brengen naar
die hooggelegen stadjes of om de wijn
in leren zakken naar de markt in Nice
te dragen. Maar nu hebben ze een he
te ltaMe wacht: «en klein meisje, Iet
tussen twee reusachtige manden met
mimosa zit. Die kleine meisjes, openen
het gevecht. Zij gooien de goudgele
pracht met handenvol naar het uu-
bliek, dat zich er voorlopig toe be
perkt een zo groot mogelijke voorraad
bloemen te verzamelen. Na de elegan
te ezeltjes komen de dwazen van
Menton. Een stel jonge knapen in wit
te broeken en met vreemde bolhoeden,
die op toeters blazen, de wonderlijk
ste sprongen maken, de meisjes voor
de gek houden en op reusachtige trom
mels slaan. Zij worden gevolgd door
de met bloemen versierde wagens.
Daarin zitten de mooiste meisjes van
Menton ook al weer gewapend met
manden vol bloemen, die zij met grote
vaardigheid op het hoofd van de toe
schouwers mikken. De eerste ronde
kunnen zij dat straffeloos doen, maar
wanneer zij voor de tweede keer langs
komen worden zij op haar beurt beko
geld. Zij antwoorden natuurlijk met
nieuwe bloemprojectielen en zo ont
wikkelt zich een alleramusantst ge
vecht langs heel de zonnige boulevard.
Het negerorkest krijgt het zwaar te
verduren. Vooral de man, die op de
grote tuba blaast, aangezien iedereen
tracht daar zoveel mogelijk bloemen
in te gooien. Hij lacht er om met veel
glimmende tanden maar ieder ogen
blik moet hij zijn koperen instrument
omdraaien, waarna dan de bloemen et
als uit de hoorn des overvloeds uit
stromen.
J^ET gevecht gaat voort, totdat heel
de boulevard bedekt is met een
dikke laag bloemen. Dan gaan de ne
gers naar hun kazerne, de ezeltjes
trekken weer de bergen in, de dwazen
schuiven de kroeg in en de lieve meis
jes van de bloemenwagens gaan zich
verkleden voor het grote gemaskerde
bal van die avond.
Wanneer men als Nederlander zo'n
„bataille des fleurs" meemaakt, dan
vraagt men zich af, waarom we in ons
land zoiets ook niet eens organiseren
In de tulpentijd gaan er honderddui
zenden tuloen naar de mestvaalt. Wat
zou men daar een prachtige bloemen
gevechten mee kunnen houden, iie
stellig heel wat buitenlanders naar on
ze bollenstreek zouden lokken.
derland is geweest, zich beter op hun
gemak zullen voelen binnen het ver
trouwde militaire verband, waarin zij
zijn opgegroeid, dan wanneer zij als
burgers in dit voor hen zo vreemde
land op eigen houtje hun gang moeten
gaan.
De Ambonezen zelf, zo deelde het
bureau voor de Zuid-Molukken in
Den Haag mee geven er de voorkeur
aan, om, zolang zij in Nederland zijn,
deel te blijven uitmaken van de Ko
ninklijke Landmacht.
Neem
'n
De Ziekenfondsraad heeft een besluit
genomen met betrekking tot de hoogt#
van de premie voor de vrijwillige zieken
fondsverzekering in het jaar 1951 met in
gang van 4 Maart.
Bepaald is, dat het bedrag, dat
Rijkssubsidie zal worden uitgekeerd, aan
de algemene ziekenfondsen zal worden
toegekend in de vorm van een uniform
bedrag voor iedere bij een fonds inge
schreven vrijwillig-verzekerde en dat de
fondsen een premiereductie van 0.30 per
week zullen verlenen aan bepaalde groe
pen vrijwillig verzekerden van 65 jaar en
ouder.
Met ingang van 4 Maart zullen de pre
mies der vrijwillige verzekering, die tot
dusverre in het gehele land gelijk waren,
in vele gevallen worden verhoogd, zodat
in de onderscheidene gedeelten des landi
verschillende premies zullen worden ge
heven al naar gelang van de kosten der
genoemde verzekering.