Australië biedt vele mogelijkheden Bloemengevechten in Menton uazen Clandestiene inval in een speelclub Lichte stijging der werkloosheid Ambonezen willen nog militair blijven Duizenden toeristen in het stadje waar de citroenen groeien AKKERTJE .GO WEST YOUNG MAN- del P. DE JONG L.O.L. Maar in steden is spoeling dun Initiatief werd volop beloond Drie gevangenen te Amsterdam ontsnapt Een menselijke barometer DIT WOELIGE LEVEN An m'n pet Lusteloos VRIJWILLIGE ZIEKEN. FONDSVERZEKERING VRIJDAG 28 FEBRUARI 1951 iterdam. Tel. 53015 na vjjf nur. ïsterdam. Telcf. 49590. aarde voor: EN OUD PAPIER. ■S'nS van uw archieven, tar, Ged. Baansloot 8. —13 en van 1.306 uur. RDER GEEST 20 is Behangtijd! dl U in de speciaalzaak -KWASTEN, CARTON - enz. Tl TELEF. 4298 NGWEHK (Van onze correspondent in Australië). JN Amerika zong men voorheen het oude liedje van „Go West, Young Man, go West" als een moderne versie van het Nederlandse „Wie wat worden wil, wel die zit niet stil...." Dit lied was blijkbaar nodig om de jongemannen, die in de grote Oostelijke steden waren blijven hangen, aan te sporen hun kleine baantjes •r aan te geven en in het nog nauwelijks ontgonnen Westen het fortuin te gaan toeken. de verenigingen en is dus zoals men dat in Nederland noemt tot de notabelen gaan behoren. In Sydney zou hij tot zijn dood een van de duizenden winkelbe dienden, kellners, of harmonicaspelers gebleven zijn. Waarom deze immigrant kon, wat zijn Australische voorgangers niet kon den? Een nieuwe inslag, een frisse wind, andere ideeën. Het nieuwe frisse bloed, dat in een nog onvoleindigd land wonderen kan verrichten. NIET ZONDER GELUK £en soortgelijk verhaal kan verteld worden van de ..ontheemde" immi grant, die bezig was aan de twee jaar arbeid op de hem door de regering aangewezen plaats die twee jaar, waaraan straks ook gesteunde immi granten uit Nederland zullen moeten geloven. Deze Oost-Europeaan hoorde Precies hetzelfde zou men hier nu feitelijk het liefste bij de aankomst van ieder Nederlands immigrantenschip wil len zingen: „Go West, young man, go West". Want van dat Sydney, met zijn ïuim anderhalf millioen inwoners, of van dat Melbourne moet je het op den duur niet hebben. Niemand zal dat beter kunnen ver tellen dan de jonge Nederlander, uit Indonesië naar Australië geëmigreerd die hier in Mudgee aan de Cundeging- Rivier in het Westen van Nieuw Zuid- Wales voor een grote firma met filialen over het gehele vijfde werelddeel fiet sen, motorfietsen, ijskasten en derge- li ke waardevolle zaken verkoopt. Deze jonge man kwam ook aan in Sydney en bleef hangen in de aantrek kelijke metroplis met zijn vertier en andere stadse genoegens. Hij ging de weg, welke helaas zovele zovele jonge immigranten gaan. die doof zijn voor de klanken van het „Go West, young man". Een beetje knoeien op een klein im portkantoortje, een beetje in een win kel lummelen en een beetje harmonica spelen in een restaurant. Geen nummer in de rij noch na een poosje zag deze jonge man het licht schijnen. Neen, dacht hij, wij zijn niet naar Australië gekomen om de Ssveelduizendste kruidenier, kellner of harmonicaspeler in de steeds zwellende metropolis te wörden. En zo ging hij eens aankloppen bij grote firma's met filialen in het Westen. Bij een van die grote firma's keek de baas hem eens doordringend aan. Zo vriendje, zei hij, jjj wilt pionieren in het binnenland. Dat's prachtig. Laat dan maar eens zien, wat je waard bent. Al onze filialen maken winst, behalve Mudgee (waarvan de jonge Nederlan der natuurlijk nog nooit had gehoord). Als jij het eens wilt proberen, ga je gang dan maar. Zo trok de jonge Nederlandse immi grant naar het Westen, naar het provin cieplaatsje aan de Cundeging Rivier met zijn 5.570 inwoners en 21.300 mensen schapenfokkers, tarweboeren en mijn- Werkers in de omgeving. Daar ging die Nederlandse jongen, van wien men in de grote stad bad gezegd, dat hij geen ruggegraat had, aan de slag. Een half jaar later kwam de eerste vergadering van filiaalhouders. Het deed de directie genoegen te kunnen mededelen, dat voor het eerst sinds lange tijd Mudgee winst gemaakt had. En dat de nieuwe filiaal-houder num mer één van alle vertegenwoordigers in de staat Nieuw Zuid-Wales stond. De directeur had dus het genoegen hem als tweede prijs een aardige cheque aan te bieden. De eerste prijs was hem net ont gaan, omdat iemand uit een andere staat nog iets beter geweest was. Doch dat is niet alles. Hier in Mud gee is deze immigrant een persoonlijk heid geworden. Hij is lid van de Rota ry, zit in het bestuur van verschillen- Door een tralievenster de vrijheid tegemoet Woensdagmiddag zijn drie arrestan ten, die in het Huis van Bewaring IU aan de Levantkade te Amsterdam in de kleermakerij aan het werk waren, erin geslaagd aan de aandacht van hun bewaarder te ontsnappen en de Vlucht te nemen. Een van hen, de 22- jarige kleermaker M. meldde zich de Volgende morgen voor het krieken van de dag weer bij de hoofdportier. Naar de andere twee, de 38-jarige monteur H. en de 61-jarige bankwerker D. (Sjef- ke, de bekende „brandkastenkraker") is tot nu toe tevergeeft gezocht. Deze laatste moet in het bezit zijn geweest van een ijzerzaagje, waarmee hjj razend snel een tralie heeft door gezaagd toen de bewaarder tweemaal vijf minuten bij een groep arrestanten in de badkamer was. De drie mannen wrongen zich door de nauwe opening en kwamen via de tuin en het dak van een der belendende gebouwen op 't spoorweg-emplacement, waar zij tus sen de vele wagons verdwenen. Een bewaarder, die voor het raam stond op de eerste verdieping had de drie mannen, die in de tuin liepen en zich uit de kleermakerij voorzien had den van burgerkleding, voor bootwer kers aangezien, doch aangezien hij de zaak niet vertrouwde, onmiddellijk alarm geslagen. zijt Gij, als vocht en tocht Uw vijanden zijn. Uw gevoelige spieren en gewrichten waarschuwen U bij elke wisseling in tem peratuur en weersgesteldheid. Tijdelijk lichte pijnen laaien vaak in alie hevigheid, op, bederven Uw levensvreugde en ver woesten Uw gestel. Wrijf Uw rheumatiek en Uw lendenpijn weg, maak Uw stijve spieren weer soepel met de beroemde Akker's Kloosterbalsem, het middel waar van men al 3 geslachten lang zegt: „geen goud zo goed." (Advertentie, Inï. Med.) in het Noord-Westen verhalen over een plaats, waar je goud zou kunnen vin den. Hoewel hij net zoveel van mijn bouw wist als een kabeljauw van boom- klimmen, gebruikte hij zijn jaarlijkse vacantie om een 125 kilometer het bin nenland in te trekken. Hij groef wat grond uit, dat hij er nogal aantrekke lijk vond uitzien en bracht het mee terug voor onderzoek. Die „rare" grond bleek voor 90 uit tin te bestaan en tin kost op de Londense markt mo menteel een dikke 11.000 gulden per tón. De regering ontsloeg de goede immi grant van de rest van zijn twee jaar ar beid op een hem aangewezen plaats om zich aan het belangrijke werk van tin graven te gaan wijden. En hij zit nu wel prettig, want hij verwacht 12 maanden lang een ton tin per maand van dat; plekje te kunnen halen. En dan tot slot de geschiedenis van de berooide Australische jongen uit de Zuid-Australische hoofdstad Adelaide, die in 1933 zonder een cent op zak naar het Westen trok. Dit jaar bedroeg de cheque, die deze Eric Smart ontving voor zijn wol en tarwe een kleine 4 millioen gulden. INITIATIEF VEREIST J^u kan niet iedere boerenjongen ver wachten, dat hij wanneer hij naar het Westen trekt na vijftien jaar voor millioenen van zijn akkers oogst. Niet iedere ongeschoolde arbeider kan ver wachten, dat hij op zijn vacantietochtje tegen een tin-mijntje van 11.000 gulden opbrengst per maand opwandelt en niet iedere handelsreiziger zal het lukken van zijn filiaal in het Westen in een Iialf jaar tijds het beste van de gehele staat te maken. Maar wel tonen deze voorbeelden, dat het „Go West, young man ook op Australië van toepassing is. En hier in Mudgee kunnen ze nog wel ineer Nederlanders van dat slag van onze succesvolle landgenoot gebruiken. Go West, young man, go West Het meubilair ging eraan... Twee jonge inwoners van Hilversum hebben Donderdagavond een inval ge daan in een speelclub aan de Amstel- straat te Amsterdam. De aanstaande schoonvader van een van de beide jongemannen had enkele malen deze speelclub bezocht en was daar ruim drie duizend gulden kwijt geraakt. De man had hier veel spijt van en had niet nagelaten er met zijn familie over te spreken. Zijn toekom stige schoonzoon meende dit geld wel te kunnen gaan terughalen en teza men met een vriend is hij Donderdag avond de club binnengestapt, De rou lette stond op tafel en er waren reeds twee bezoekers. Beide invallers zeiden, dat zij Van de politie kwamen en „dat het nu maar eens uit moest zijn met dat spelen". De vriend nam beide bezoekers mee naar de keuken en de aanstaande schoonzoon deed een greep naar de portefeuille van de eigenaar. Deze was leeg. De vrouw van de eigenaar, die ook in de kamer was. riep hem toe: „Jij bent niet van de politie, want zo iets doet de politie niet". En zij deed een greep naar de tele foon. De jongeman belette haar dit en binnen enkele ogenblikken ontstond een wilde vechtpartij, die de kamer in een ruïne herschiep. Er vlogen meube len door de ramen en spoedig schoten buren en agenten te hulp. Het hele gezelschap werd naar hst politiebureau overgebracht. Hier zijn de beide jongemannen, die voor eigen rechter wilden spelen, met bloedende neuzen opgesloten. Prinses Margaret niet meer in nachtclubs In de Londense pers wordt op gemerkt, dat prinses Margaret, thans twintig jaar oud, sedert enkele maanden niet meer in nachtclubs oj restaurants gezien is, ofschoon zij tevoren dergelijke gelegenheden veelvuldig placht te bezoeken. Koning George zou zijn jongste dochter alleen nog maar op besloten partijen willen laten verschijnen, aldus de pers. Personeel van Buckingham Pa lace gaf geen rechtstreekse com mentaar doch wel een opsom ming van een hele serie officiële plichten, die de prinses thans zou moeten waarnemen. In hofkringen heeft men vorig jaar ergernis doen blijken over de soort van publiciteitwelke prinses Margaret ten deel viel en in het bijzonder over een bericht, volgens hetwelk zij op een partij in de Amerikaanse ambassade de can-can gedanst zou hebben. In Januari 110900 werklozen (Van onze Haagse redacteur) Het aantal werklozen was gedurende de maand Januari 8000 meer dan in De cember 1950 en bedroeg in totaal 110900 voor het gehele bureau, aldus het Cen traal Bureau voor Statistiek. Hierbij zijn inbegrepen 31800 arbeiders die bij de Dienst Uitvoering Werken te werk gesteld zijn. Men mag bij bet beoorde len van deze cijfers niet uit het oog verliezen, dat de arbeid in bepaalde takken van bedrijf gedurende de winter geheel of gedeeltelijk door het klimaat wordt stilgelegd. Dat dus het aantal werklozen onder de landarbeiders bet grootst is, 22600, mag niet als veront rustend worden beschouwd, daar de landarbeid 's winters voor een groot deel stil ligt en dit cijfer weinig hoger is dan in Januari 1950. Er bestaat ech ter wel een algemeen arbeidersover schot in de landbouw, voornamelijk in de Zuidelijke provincies. Ook de bouwnijverheid is afhankelijk van het seizoen en naarmate het voor jaar nadert, zal het aantal van ruim 20.000 werklozen bouwvak-arbeiders wel aanzienlijk dalen. Veel hangt hier bij af van de materiaalvoorziening. Het staat helaas niet vast, dat de aanvoer van grondstoffen een zelfde verloop zal hebben als in 1950, want het is mo gelijk, dat de nieuwe regering, wellicht voortwerkende op de plannen, die de huidige demissionnaire regering reeds omlijnd heeft, zal moeten gaan bezui- Werkloosheid in Nederland en Belgie nigen op de woningbouw. Dit zal mee brengen, dat er dus minder werkgele genheid in de bouwnijverheid zal zijn. Nu is in 1950 in de zomermaanden, het bouwseizoen, nog een tekort aan ar beidskrachten opgetreden. Het is dus mogelijk, dat er ondanks bezuiniging in de woningbouw alle bouwvak-arbei ders in het voorjaar weer aan de slag kunnen gaan. In een prognose over de ontwikke ling van de arbeidsvoorziening spreekt het Ministerie van Sociale Zaken de verwachting uit, dat in Februari en Maart het aantal werklozen weer zal afnemen. Er moet echter geconstateerd worden dat er, over een groot tijdvak bezien, een lichte tendens tot toenemende werkloosheid in ons land bestaat. Dit is niet direct een gevolg van algemene vermindering van de werkgelegenheid, maar van een toeneming van het aan tal beschikbare arbeidskrachten. Van de zijde van het Ministerie van Sociale Zaken verzekerde men ons ech ter, dat men hoopt, ondanks de moei lijke omstandigheden de werkloosheid tot normale proporties te kunnen blij ven beperkén. £)E GEDULDIGE LEZER en de zorg- zame lezeres kunnen zich vandaag vermeien in de goede raadgevingen, die de Sociaal-Economische Raad verschaft aan onze regering, teneinde de gerafelde touwtjes om de beurs van ons aller Piet aan elkaar geknoopt te krijgen. Elfhonderd millioen zuUen u en ik en wij met elkaar in het laatje moeten brengen om het huishoud boekje van de Nederlandse maagd (dat zeer verarmde en uitgemergelde kind) weer een beetje kloppend te krijgen voor zolang het duurt. We moeten minder gaan eten en langer gaan werken en als we dat niet doen, kunnen we straks helemaal niet meer eten en helemaal niet meer werken. Van het steinreiche Holland, waar de Duitsers naar likkebaardden, zijn we verworden tot de failliete Dutchies, waar de Amerikanen over bazen. Idealisten en idioten noemen dat ver nieuwing. En omdat we zo hevig aan het ver nieuwen zijn, krijgen de officieren van ons landleger nieuwe petten. Met gou den lauwerkransen en zilveren leeu wen, machtige kronen en ronde kokar des met weelderige biezen. Al dat ge schitter kost per (omgebouwde) pet tien gulden en het zal wel een mili tair geheim zijn, op hoeveel deze Zuidamerikaanse bevlieging ons offi cierencorps in totaal komt te staan. Bovendien: hoezeer wordt hierdoor het oorlogsgevaar vergroot'. Is er iets, dat een vijand meer aantrekt dan een massa goud? Hoemeer gesneuvelde en gevangen officieren, hoe meer gouden leeuwen, kransen en kronen de inval ler buit maakt. En wat dacht u: zou de vechtlust van een generaal, die do boodschap van z'n vrouw meekreeg dat zijn pet niet vuil mag worden, door zulk een zilveren vloot op z'n grimmig hoofd vergroot of verkleind worden? An m'n pet Het enige logische lm de ministriële beschikking is, dat het Van Heutz- regiment zwarte dassen gaat dragen. Het is alleen maar de vraag, of zulks rouwbetoon betekent om Indonesië dan wel om de komende dood van een land, dat waarachtig niet beter verdient. JEREMIA BLOM (Van onze Haagse redacteur). Naar wij vernemen overweegt de re gering de mogelijkheid de Ambonezen na aankomst in Nederland de militaire status te doen behouden. Een definitief besluit is echter nog niet gevallen. Er zijn vele factoren, die pleiten voor een in militaire dienst blijven van de Am bonezen, zolang zij in Nederland ver toeven. In de eerste plaats wordt hun ver zorging bij aankomst er aanmerkelijk door vergemakkelijkt. Bovendien be houden zij dan hun militaire inkomen, waardoor de anders noodzakelijke rompslomp van uitkering van pensi oenen en wachtgelden vermeden wordt. Een andere wellicht doorslag gevende factor is de omstandigheid, dat de Ambonezen en hun gezinnen, waarvan bijna niemand eerder in Ne- (Van onze Parijse correspondent). gTELT u zich voor een stadje tegen een berg op gebouwd en liggend aan een baai, waarvan het water zo blauw is, als een korenbloem. Op de bergen blinkt de sneeuw, maar m dat stadje is het zo zacht, dat de mensen buiten! in het zonnetje hun glaasje wijn drinken te midden van de overdadig bloeien de mimosa. De citroenen hangen aan de bomen en iedereen schijnt het nor maal te vinden, dat hij aan geen winterjas behoeft te denken. Dat stadje heet Menton; we waren er heen getrokken om het beroemde feest van de citroenen, „Ia fêt-e des citrons", bij te wonen, de vermaar de steden aan de Franse Cóte d' Azur organiseren in de maand Fe bruari een feest, dat zoveel moge lijk toeristen moet trekken. Des zo mers komen er in Nice, in Cannes, in Monte Carlo en in Menton genoeg gasten. Tussen 1 Juli en 15 Septem ber heeft men moeite in Nice een vrije kamer te vinden, maar daarvoor en daar na is het rustig. Te rustig, oorde len de hotelhou ders, die het aan de Middellandse- zeekust voor het zeggen hebben. Zij beklagen zich er over, dat vóór de oorlog de rijke toeristen in de wintermaanden kwamen, de kou van hun noordelij ke landen ont vluchtend. Maar na de oorlog de mocratiseerde de Rivièra. Er kwa men meer toeris ten, maar met Citroenenpinkster uit Menton aan de zonnige Franse mi mier geld. Ebt at kt hater nmwnmt eostmim. de zomer, wat men nog nooit had be leefd. Zij waren op de fiets, liftend, of met kleine autotjes en zij gingen in de middelmatige hotels wonen. De gro te, dure paleizen bleven leeg. Zo leeg, dat er tussen Cannes en Menton dozij nen van deze hotels te koop staan. Ze worden niet als hotel verkocht, maar als appartementen. Voor een millioen francs koopt men een luxueuse woning met uitzicht op zee. Om nu die rijke winterklanten weer terug te lokken, organiseert men aan trekkelijke feesten. Het carnaval van Nice is wereldberoemd. Het regende dit jaar veel, maar in heel die grote toeristenstad was geen hotelkamer te krijgen. Cannes organiseert het feest van de mimosa, dat dit jaar voor net eerst die verschrikkelijke dure hotels toch weer bevolkt heeft. En Menton kwam weer met het Feest van de Ci troenen uit de bus. Dat stadje daarop de Italiaanse grens is namelijk de eni ge plek in Frankrijk, waar citroenen en mandarijnen willen groeien. Het vriest er nooit en ofschoon men in Fe bruari de sneeuw op de bergen kan zien liggen, kan men op de boulevard van Menton toch heerlijk een zonne bad nemen. Eeuwige lente. £EN van de aardigste onderdelen van de feesten in Menton was wel het bloemengevecht. Dat speelt zich af op de boulevard, die langs de zee loont. Men heeft duizenden stoeltjes - aan weerszijden van de weg gezet en voor één gulden kan men daar, zo maar in zijn overhemd, heerlijk in het zonne tje gaan zitten kijken. Er zit ook een groot orkest op straat en lieve meisjes in Mentonnees costuum verkopen mandjes met bloemen. En dan gaat het feest beginnen. Vooraan de stoet loopt een Frans militair muziekcorps, geheel bestaande uit Franse negers. Zij blazen dat oet een lieve lust is en vooral hun ..Made- Ion" heeft een groot succes. Daarach ter loopt een stel van die typische Zuid Franse ezeltjes. Klein, bijna zwart en met nerveus bewegende oren. Zij worden gebruikt voor het transport in de bergen, om water te brengen naar die hooggelegen stadjes of om de wijn in leren zakken naar de markt in Nice te dragen. Maar nu hebben ze een he te ltaMe wacht: «en klein meisje, Iet tussen twee reusachtige manden met mimosa zit. Die kleine meisjes, openen het gevecht. Zij gooien de goudgele pracht met handenvol naar het uu- bliek, dat zich er voorlopig toe be perkt een zo groot mogelijke voorraad bloemen te verzamelen. Na de elegan te ezeltjes komen de dwazen van Menton. Een stel jonge knapen in wit te broeken en met vreemde bolhoeden, die op toeters blazen, de wonderlijk ste sprongen maken, de meisjes voor de gek houden en op reusachtige trom mels slaan. Zij worden gevolgd door de met bloemen versierde wagens. Daarin zitten de mooiste meisjes van Menton ook al weer gewapend met manden vol bloemen, die zij met grote vaardigheid op het hoofd van de toe schouwers mikken. De eerste ronde kunnen zij dat straffeloos doen, maar wanneer zij voor de tweede keer langs komen worden zij op haar beurt beko geld. Zij antwoorden natuurlijk met nieuwe bloemprojectielen en zo ont wikkelt zich een alleramusantst ge vecht langs heel de zonnige boulevard. Het negerorkest krijgt het zwaar te verduren. Vooral de man, die op de grote tuba blaast, aangezien iedereen tracht daar zoveel mogelijk bloemen in te gooien. Hij lacht er om met veel glimmende tanden maar ieder ogen blik moet hij zijn koperen instrument omdraaien, waarna dan de bloemen et als uit de hoorn des overvloeds uit stromen. J^ET gevecht gaat voort, totdat heel de boulevard bedekt is met een dikke laag bloemen. Dan gaan de ne gers naar hun kazerne, de ezeltjes trekken weer de bergen in, de dwazen schuiven de kroeg in en de lieve meis jes van de bloemenwagens gaan zich verkleden voor het grote gemaskerde bal van die avond. Wanneer men als Nederlander zo'n „bataille des fleurs" meemaakt, dan vraagt men zich af, waarom we in ons land zoiets ook niet eens organiseren In de tulpentijd gaan er honderddui zenden tuloen naar de mestvaalt. Wat zou men daar een prachtige bloemen gevechten mee kunnen houden, iie stellig heel wat buitenlanders naar on ze bollenstreek zouden lokken. derland is geweest, zich beter op hun gemak zullen voelen binnen het ver trouwde militaire verband, waarin zij zijn opgegroeid, dan wanneer zij als burgers in dit voor hen zo vreemde land op eigen houtje hun gang moeten gaan. De Ambonezen zelf, zo deelde het bureau voor de Zuid-Molukken in Den Haag mee geven er de voorkeur aan, om, zolang zij in Nederland zijn, deel te blijven uitmaken van de Ko ninklijke Landmacht. Neem 'n De Ziekenfondsraad heeft een besluit genomen met betrekking tot de hoogt# van de premie voor de vrijwillige zieken fondsverzekering in het jaar 1951 met in gang van 4 Maart. Bepaald is, dat het bedrag, dat Rijkssubsidie zal worden uitgekeerd, aan de algemene ziekenfondsen zal worden toegekend in de vorm van een uniform bedrag voor iedere bij een fonds inge schreven vrijwillig-verzekerde en dat de fondsen een premiereductie van 0.30 per week zullen verlenen aan bepaalde groe pen vrijwillig verzekerden van 65 jaar en ouder. Met ingang van 4 Maart zullen de pre mies der vrijwillige verzekering, die tot dusverre in het gehele land gelijk waren, in vele gevallen worden verhoogd, zodat in de onderscheidene gedeelten des landi verschillende premies zullen worden ge heven al naar gelang van de kosten der genoemde verzekering.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 5