JIMMY BROWN ALS BOKSER m si,Kim o Prinses Marijke viel uit haar rol Was Den Helder de bakermat van een sprookjesprinses? burgemeester BOMAANSLAG OP VROUWEN Dieven besprongen goederentreinen Het Radioprogramma Maastricht zoekt naar „kerkschat'' ZWiTSALITTENs Queuiile heeft zijn team samengesteld Twee lifters verdronken MAANDAG 12 MAART 1951 Bij het huwelijk van haar verzorgster De hoge hoed van de Terwijl het bruidspaar het ge meentehuis verlaat, strooien prin ses Margriet en prinses Marijke bloemen. H. M. de Koningin en haar twee jongste dochtertjes waren naar het 2400 „inwoners tellende dorp Zoelen gekomen om het huwelijk bij te wonen van twee van haar meest intieme me dewerkers: haar particulier secretaris W. J .baron van Heeckeren van Mole- caten en mevrouw M. A. Pennink, de Verzorgster van de Prinsesjes. prinses Marijke en prinses Margriet gingen het bruidspaar bij het binnen treden van het gemeentehuis voor en strooiden daartoe aangemoedigd door de Koningin rijkelijk bloemen voor haar verzorgster, die gekleed was in een blauw zijden middagjapon met zwarte hoed en zwarte handschoenen. Het was of prinses Marijke voelde, dat op het ogenblik waarop burge meester Van Beekhoff het huwelijk voor gesloten verklaarde, dat zij haar trouwe verzorgster verloor. Zij begon luid te huilen en de Koningin, die naast haar zat, kan haar nauwelijks tot be daren brengen. Het kinderleed was spoedig voorbij en terwijl de burge meester het bruidspaar toesprak, strooide prinses Marijke al haar nog in het mandje overgebleven bloemen, die zij straks nodig zou hebben bij het verlaten van het gemeentehuis, op de vloer van de trouwzaal uit, zodat met vereende krachten de bloemen op het laatste ogenblik weer bij elkander moesten worden geraapt. Door een erehaag van vrienden, ver lieten de heer en mevrouw van Hee ckeren van Molecaten het gemeente huis, terwijl prinses Margriet haar goed bewaarde en prinses Marijke haar bij elkaar geraapte bloemen uitstrooi den. De gehele officiële stoet, die even later in de richting van het burge meesterhuis vertrok bestond uit drie auto's. In een hiervan zaten de ko ningin, de twee prinsesjes en de burge meester. Het was in deze auto, dat prinses Marijke haar grootste plezier aan het huwelijk van haar verzorgster beleefde: met een snelle greep had zij de hoge hoed van de burgemeester van zijn hoofd gegrist en zette die zelf op met het gevolg, dat haar hoofdje ver dween in een zwarte cylinder. Toen verdween ook het gezelschap. Practisch geen inwoner van Zoelen heeft geweten welk huwelijk Zaterdag in zijn gemeente werd gesloten en nog nimmer welke gasten daarbij tegen woordig waren. In de z.g. „glaskamer" van de „Sta dionclub" te Brussel zijn Zondag zes handgranaten geworpen. Twee ervan ontploften en richtten aanzienlijke schade aan het dak aan. Belgische communistische vrouwen zouden gis teravond in het lokaal bijeenkomen om te protesteren tegen een Westduitse herbewapening. Bontmantels voor honderd gulden verhandeld Inval in de Jordaan DINSDAG 13 MAART HILVERSUM I, 402 m.: 7.00 AVRO, 7.50 VPRO, 8.00-24.00 AVRO. - 7.00 Nieuws. 7.15 Gram.muziek. 7.50 Dagopening'. 8.00 Nieuws. 8.15 Gram.muziek. 9.00 Morgen wijding. 9.15 Gram.muziek. 9.30 Waterstan den. 9.35 Gram.muziek. 10.30 Voor de vrouw. 10.35 Gram.muziek. 10.50 Voor de kinderen. 11.00 Viool en piano. 11.30 Voor de zieken. 12.00 Promenade-orkest. 12.30 Land- en Tuin- bouwmededelingen. 12.33 Voor het platteland. 12 40 Gram.muziek. 13.00 Nieuws. 13.15 Avro-allerlei. 13.20 Financieel weekoverzicht. 13.30 Musette-orkest. 14.00 Voor de huisvrouw 11.30 Gram.muziek. 15.30 „Onze Amerikaanse buren". 16.00 Gram.muziek. 16.30 Voor de jeugd. 16.50 Kinderkoor. 17.20 Lichte muziek. 18.00 Nieuws. 18.15 Pianospel. 18.30 Orkest concert. 19.00 „Paris vous parle". 19.05 Fan fare-orkest. 19.30 Piano-recital. 19.50 Voor burger en militair. 20.00 Nieuws. 20.05 Actu aliteiten. 20.15 Gevarieerd programma. 21.15 „De Antwoordman". 21.30 Avro-allerlei. 21.35 Operamuziek. 22.00 „Goede moed", causerie. 22.15 Piano-duo. 22.45 Buitenlands overzicht. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00 Gram.muziek. HILVERSUM II. 298 m.: 7.00-24.00 KRO. 7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Orgelspel. 7.45 Morgengebed en liturgische ka lender. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15 Lichte muziek. 9.00 Voor de huisvrouw. 9.35 „Lichtbaken". 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram.muziek. 10.40 Schoolradio. 11.00 Voor de vrouw. 11.30 Schoolradio. 12.00 Angelus. 12 03 Gram.muziek. (12.30—12.33 Land- en Tuinbouwmededelingen.) 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en katholiek nieuws. 13.20 Reportage. 13.25 Gram.muziek. 14.00 Piano recital. 14.35 Gram.muziek. 15.35 Jongens koor. 16.00 Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.45 Regeringsuitzen ding: R. M. Pakun: „Onderwijs en de beoefe ning van de Javaanse dans". 18.00 Gram. muziek. 18.15 Amusementsmuziek. 18.48 Sport. „Dit is leven". Voor de jeugd. 19.00 Nieuws. 19.15 Actualiteiten. 19.23 Koperkwartet. 19.40 Pianoduo. 19.52 Politiek overzicht. 20 00 Nieuws. 20.05 De gewone man zegt er 't zijne van. 20.12 Vrouwenkoor. 20.30 Lijdensmedi tatie. 21.30 Vioolrecital. 21.55 Gram.muziek. 22.05 Orgelconcert. 22.30 Kamerkoor. 22.45 Avondgebed en liturgische kalender. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00 Maastrichts Stedelijk Or kest en soliste. De spoorwegrecherche in nauwe sa menwerking met de centrale recherche van de Amsterdamse politie hebben na een maand speuren licht gebracht in een serie ernstige diefstallen uit goe derentreinen. Waarschijnlijk zou het spel niet zo gauw aan het licht zijn gekomen als de zoals later bleek jeugdige dieven meer begrip hadden gehad van de waarde -^.n de goederen die zij stalen. Op een avond slaagden zij er in uit een trein op weg naar Amster dam voor tien tot twaalfduizend gul den bontjassen enz. te verduisteren. Hierbij warexi jassen van duizenden guldens waarde per stuk. In de Am sterdamse Jordaan wekten deze jassen de hebzucht van velen op en onder een partijtje klaverjassen werden ze verhandeld. „Geef ons honderd gul den voor de korte en honderdvijftig gulden voor de lange jassen", was ten slotte de simpele conditie van de transactie. De koopjes werden gauw bekend, ook aan de politie en toen kwam de vraag: „waar komen die jas sen vandan?" Er volgden enkele in vallen in de Jordaan en Vrijdagmid dag waren zes helers en twee dieven, jongens van 20 en 21 jaar, op het hoofdbureau verzameld. De bekente nissen kwamen vlot. De jongens wachtten op de Spoordijk tot een goederentrein passeerde en kregen zij de kans, doordat de trein voor een Acht van de tien mannen en vrouwen boven de veertig xijn vatbaar voor Rheumatische pijnen Dat komt omdat, als die eerste Jeugd ach ter de rug ls, de bloedzuiverende organen allengs trager gaan werken. En zo is het dan de hoogste tijd om regelmatig Kruschen te nemen. De zes minerale zou ten van Kruschen hebben een natuurlijke aansporende werking op die bloedzuive rende organen Naarmate die nu weer op gang komen, krijgen de onzuiverheden In het bloed geen kans meer zich vast te zetten en hun slopend werk te doen Rheumatische pijnen maken chagrijnig, want ze verstoren Uw goede numeur; op den duur zit ge UzeL en anderen in de weg. Wordt lievei weer de oude Neemt Kruschen als een vaste dagelijkse ge woonte. (Advertentie, Ing. Med.) onveilig sein moest stoppen, of wat langzaam reed, dan sprongen zij er op,, openden een wagon en goeiden naar buiten wat van hun gading was. Dit werd later verzameld en naar de Jor daan getransporteerd. Voor prijzen, die slechts een fractie van de waarde waren, verkochten de jongemannen hun buit. In totaal hebben zij voor tienduizen den guldens goederen op deze wijze gestolen. Medewerking van ielepaihen had nog geen resultaat Sedert enige weken is men in Maas tricht aan de Boschstraat, bezig met een merkwaardige schatgraverij, die echter tot op heden nog geen positief resultaat heeft opgeleverd. Wel werd er in de kelder van de voormalige pastorie der St. Mathiaskerk, een put ontdekt, van waaruit volgens betrouw bare aanwijzingen, een of meer onder aardse gangen zouden moeten voeren naar een oude „kerkschat", vermoede lijk een kist met kerkelijke kostbaar heden, afkomstig van een schatbe waarder van het St. Servaaskapittel uit het jaar 1795. Rond een 17e eeuws huis aan de Boschstraat no. 91 houdt sedert men senheugenis de legende dat in de kei der een „schat" verborgen zou zijn. In het verleden werden reeds verschil lende malen pogingen aangewend om deze „schat" te vinden, echter steeds zonder resultaat. Nadat de Maas trichtse telepaath Schaesberg de on deraardse gewelven van het huis nad bezocht, beweerde hij dat onder het huis inderdaad kerkelijke kostbaarm- den verborgen moeten liggen. Op aan wijzingen van de telepaath en van een wichelroedeloper werden de eerste graafwerkzaamheden verricht, doen men belandde op kiezel van de oude Maasbedding, en behalve enkele scher ven en wat beenderen werd niets ge vonden Vervolgens heeft men de telepaath Fernando in de gelegenheid gesteld 't geheim van de „schat" te ontsluieren. Hij vond, zonder daarover te zijn in gelicht, geblinddoekt de bewuste kelder, doch wederom liep 't spoor hier dood. Aan de hand van 'ri schets verklaarde Ferando, dat de kist via de gevonden put in een sleuf of gang verborgen werd. Men zal thans trachten voldoen de gelden bij elkaar te krijgen, ten einde het graafwerk op meer uitge breide schaal te kunnen voortzetten. Agenten als kachelsmeden Een familie wonende aan de Breit- nerlaan te Den Haag, riep gisteravond telefonisch de hulp in van de politie. „De kachel rookt zo en we weten niet, waar de rook vandaan komt". De Haag se politie liet de familie niet in de rook zitten. Er kwam een jeep langs met enkele potige agenten, die op vak kundige wijze het probleem oplosten. Het bleek, dat de werkster 's morgens de kachel had verplaatst en niet goed had aangesloten. Pim, Pam en Pom aan zee^l 67. Als de smokkelaars met hun bootje in de branding komen, zijn zij zich nog geen onraad bewust. De kis ten worden zonder veel woorden aan land gezet, want de smokkelaars wil len hier op het strand zo weinig mo gelijk gerucht maken. Het kleine katje is echter de eerste die Zacharias mist. „Hé, ouwe slangenbezweerder", waar zit je?" roept het. Zijn stem galmt door de stille ruimte van het hol, maar de oude zeeman is niet te zien. Ver baasd komt het katje weer naar bui ten. „Zacharias is er niet!" „Bestaat niet", antwoordt Tom Teertouw kort en bondig. „Je hebt natuurlijk met j# neus gekeken". Zacharias, kom te voorschijn!" buldert zijn stem en ook het katje begint te roepen: „Zachariajl Waar zit je?" Plotseling horen zij in de verte drie stemmen roepen: „Za charias, die oude heer, is hier niet meer. Hij is naar het dorp gelopen, om klapkauwgum te kopen!" Ontzet kij ken de smokkelaars achterom en zien drie schimmen bovenop een duintop staan. Tientallen telefoontjes (Vervolg van pag. 1) Wij vernamen nog, dat het meisje kort na haar vacantieverblijf in Den Helder naar Engeland is gereisd, waar zij tot voor enige weken bij een be vriende familie logeerde. Zij vertoeft thans weer ten huize van haar ouders, van wie ons adres en telefoonnummer werden verstekt. £JE VADER van het meisje, tot wie wij ons vervolgens om inlichtingen hebben gewend, kon zich niet voor stellen hoe het in Engeland lopende ge rucht in de Wereld was gekomen. De gehele dag had zijn telefoon niet stil gestaan, daar tal van Britse dagblad redacties kostbare ponden besteedden om nadere bijzonderheden omtrent le ze interessante romance aan de wept te komen. „Hier is een vergissing in het spel", zo heeft ai die keren zijn antwoord geluid, een antwoord dat ook wij op ons telefoontje ontvingen. Het spreekt vanzelf, dat wij hebben getracht gewaar te worden, hoe men in Engeland de naam van Gerald Las- celles in verband heeft kunnen bren gen met die van het eenvoudige Nieu- wediepse meisje. Ja, geruchten zijn DE ANTI-PIJN TABLETTEN 2 95. Jimmy Brown wandelde vrij ver drietig door de straten. „Die beroeps- bokserij, waarin ik door dat uilskuiken van een Goochem terecht ben geko men", dacht hij. „daar deugt niets van. Dat is allemaal truc en bedrog. Ik ge loof dat ik maar eens naar een andere betrekking moet gaan uitkijken. Die Gerrit Goochum is geen haar beter dan de rest en met hem wil ik ook niets meer te maken hebben". Jimmy ging een beetje mistroostig op een bank zitten in het park, waarin hij doelloos rondwandelde en zuchtte eens d;ep. Op dat ogenblik drentelde iemand voorbij, die eensklaps met een verheugd gezicht op hem toekwam. „Ha, die Jimmy! Wat zit jij sip voor je uit te kijken", zei hij. „Zo, meneer Potlood", bromde Jimmy, is u ook aan de wandel?" „Ja", zei Piet Potlood, de sportredacteur yan het Het Nieuws van Gisteren, „ik 'kuier hier wat rond, maar ik ben in een heel wat vrolijker bui dan jij. Vooruit vertel eens op. wat scheelt er aan?" Jimmy keek Piet Potlood eens aan. Hij had hem altijd een fidele kerel gevonden en toen vertelde hij Piet Potlood in één adem, van die afspraak met Henkie Geldmaker en van de daarop volgen de revanche en hij voegde er aan toe dat hij er niet aan dacht om zich voor dat soort lelijke practijken te lenen. Patricia Wenthworth Ti V 49) Garth en Janice waren opgestaan, maar geen van beiden was in staat, een gesprek te beginnen. Integendeel nam juffrouw Brown het woord. ,Wat is er gebeurd?" vroeg ze. „Ver tel het me alsjeblieft". „Meneer Madoc is gearresteerd". „Oh!" zei juffrouw Brown nauwe lijks hoorbaar, zich aan de bureau stoel vastgrijpend: „Dat kunnen ze niet! „Toch hebben ze 't gedaan", verze kerde Garth. Nu wendde ze zich met ietwat ver rassende heftigheid tot hem, terwijl ze uitriep: „Ze kunnen het niet bewij zenze kunnen het niet bewijzen! Ik heb hun alleen verteld, dat ik net kerkpad opging. Ze krijgen 't nooit te- daan, dat ik hun meer zal vertellen! Hij was daar nietik zeg u, dat hij er niet was!" „Men heeft hem gezien", verklaarde Garth. Bijna woedend hernam ze: „Wie heeft hem gezien? Dat wilden ze me niet vertellen. Maar wie het gezegd heeft, is een leugenaar! Ik zeg u, dat hij er niet was. Ik liet mijn sleutel vallen. Het was Evan niet. Ze zullen me nooit horen verklaren, dat hij net wél was". Ontdaan en bedroefd, sprak Janice zachtjes: ,,'t Helpt allemaal niets.o:j heeft hun zelf verteld, dat hij er was" Nu schudde de bureaustoel onder een paar sidderende handen, terwijl Janice voortging: „Hij zei, dat hij uw sleutel had genomen en dus dient het nergens toe, dit te ontkennen. Ik weet, dat hij meneer Harsch niet heeft doodgescho ten, maar de politie gelooft, dat hij 't wel heeft gedaan. Omdat hij de sleutel in zijn bezit had". Juffrouw Brown liet de stoel los en liep, als een blinde de rand vasthou dend, om de tafel heen. Toen ze dicht bij Janice was gekomen, vroeg ze mat zwakke stem: „Hoe weet u, dat, hij 't niet gedaan heeft?" HOOFDSTUK XX Tante Sophy vond het allemaal „erg buitengewoon". Ontroerd zat zij in de salon op de sofa, met aan één kant Garth en aan de andere Janice. Beider handen had ze vastgehouden tot ze die van Garth los liet en haar ogen afdroogde met een fijne linnen zakdoek, waarop in een volmaakte boog van vergeet-me-niet- jes, tulpen, klaverblaadjes, allemaal even groot, een flinke S prijkte. Toen vouwde ze beide handen in de schgot en hield haar zakdoek voor een vol gende afdroogbeurt gereed. „Die arme lieve Medora! En ze wilde me niets, helemaal niets, vertellen. Ze schreit zelfs niet. En het doet je toch zo goed als je bij narigheid Kunt schreien". Zo sprekend keerde zij z'ch van de een tot de ander, terwijl haar dikke witte krullen nauwelijks ra staat waren, het niet onbelêngrijke ge wicht van haar beste hoed te torsen. Welk hoofddeksel was opgemaakt met vier el zwart fluwelen lint van voor oorlogse kwaliteit, drie massieve struis veren en een toef viooltjes. Haar blauwe ogen hadden een verbijsteren de uitdrukking. „Ik zei haar: „Medora, als je me kunt vertellen wat er gaande is, doe het dan om vredeswil, schrei eens flink uit", en ik bracht haar meteen .een schone zakdoek. Maar ze deed niets dan me aankijken. Dus zei ik: „Ja Me dora, ik kan me niet in je vertrouwen dringen en ik zal het ook niet doen, maar als je je thee laat staan, zal ik dr. Edwards laten komen. Toen ging ik weg". „Ze zal de thee wel hebben opge dronken", veronderstelde Janice. Opnieuw bette juffrouw Sophy haar ogen. „En wat zal ons dat allemaal bren gen?" sprak ze met zachte, klagende stem. „We hadden net zo best en alles was zo prettigde oorlog natuur lijk uitgezonderd. Die arme meneer Harsch zo'n goed musicusen dan meneer Everton en de Hadocs; het was zo'n uitstekend muzikaal ensemble" Zich tot Gart wendend, ging ze voort: „Juffrouw Madoc is een goede accom- pagnatrice en als meneer Madoc niet uit zijn humeur is, heeft hij een heel aangename tenorstem, maar hij wilde alleen zingen als hij er trek in had en zelf de muziek mocht kiezen, die soms wel een beetje vreemd was. Nooit zou ik hebben gedacht, da er iets bestond tussen hem en Madora. Ik meende al tijd dat ze elkaar niet mocht lijden „Daar zat 'm juist de kneep, geloof ik, tante SophyZe mochten elkaar niet lijden, maar werden op elkaar verliefd. Zoiets is precies geschikt om de boel spaak te doen lopen niet waar?" Tante Sophy keek meer onthutst dan ooit. „Ik weet het niet, beste jongen. Toen ik een meisje was, ben ik nooit in de gelegenheid geweest, verliefd te raken ofschoon een zekere meneer Hoatn- ley wel bij Papa om mijn hand heeft gevraagd, dat zou geen geschikte par tij zijn geweest, dus Papa heeft dade lijk „neen" gezegd. „En kreeg u niet de kans om óók iets te zeggen?" Tante Sophy wierp het hoofd in de nek. (Wordt vervolgd) hardnekkig, en onze Britse relaties vonden het toch maar typerend, dat inderdaad een meisje van een in Ne derland enigszins ongewone naam te Den Helder was geboren, en relatie* onderhield met een Engelse jongeman uit en zeer vooraanstaande familie. Het was ook merkwaardig, dat onze Brits» zegsman de naam zonder enige aarze ling volkomen juist kon spellen, er- ons pertinent verzekerde dat het meis je in Den Helder woonde, of er gebo ren was. En het was evenzeer opmer kelijk, dat het gerucht zijn oorsprong kennelijk niet in Nederland had ge vonden, en dat zelfs de Nederlands» pers er nog onkundig van was geble ven. Van Engelse zijde deelde men on* mede, dat het voor een huwelijk tus sen beide jonge mensen wellicht eert beletsel zou zijn, dat zij een verschil lende religie zijn toegedaan. In ieder geval zou Koning George VI zijn toe stemming tot een huwelijk moeten ver lenen, omdat Gerald tot de Koninklijk» familie behoort. Gerald Lascelles, die 27 jaar oud is, heeft tijdens de Tweede Weredoorlog als luitenant in het Britse leger ge diend. Hij zou toen tijdens een actie een vrij ernstige verwonding hebben opgelopen. Ofschoon Gerald Lascelles lid is van een zeer gefortuneerde fa milie, heeft hij een normale werkkring bij de Ford Motorworks in Dagenham (Essex). Het is bekend, dat een rechtgeaard Engelsman een levendige belangstel ling heeft voor alle mogelijke bijzon derheden uit adellijke kringen, en e- ker wanneer het leden van de Ko ninklijke familie betreft. Het „hof- nieuws" is het eerste, waarvoor men in Engeland een dagblad opslaat. Is het dan niet begrijpelijk, dat lil Engeland het laatste nieuws óver de - al of niet vermeende romance tus> sen Gerald Lascelles en een Neder lands meisje het gesprek van de dag vormt? Zelfs de nuchtere Engelsman komt graag onder de bekoring van het sprookje, dat hem de zorgen van net prozaïsche leven een ogenblik kan doen vergeten. En met welbehagen blijft hij zich koesteren in die roman tische sfeer, ook al strooit men van al le kanten met categorische ontken ningen Ook Bidault in regering De Franse premier, dr. Henri Queuii le heeft Zaterdagavond laat zijn nieu we regering aan de president voorge steld Dr. Queuiile zelf (radicaal) is pre mier en minister van binnenlandse za ken, Rene Pleven (radicaal-gezind) ie vice-premier, evenals Georges Bidault (volksrepublikein) en Guy Mollet so cialist) welke laatste belast is met zaken, die de Raad van Europa be treffen. Tot de andere leden van het kabinet behoren o.a.: Robert Schuman (volks republikein): buitenlandse zaken, Jule* Moch (socialist): defensie en Maurlco Petsche (onafhankelijk)financiën. Behalve dat de M. R. P.-leider, Bi dault, die een der plaatsvervangend» eerste-ministers wordt, zijn de leden van de regering-Queuille dezelfde al* die van de regering-Pleven. Slechts een minister heeft zijn portefeuille verlo ren, nl. Paul Giacobbi (rad.), die ba last was met de kwestie van de kies- hervorming, die de val van de vorig» regering veroorzaakte. Vrachlaulo Ie wafer Zaterdagnacht omstreeks half een ia te Eindhoven een vrachtauto door een veiligheidshek gereden, dat langs hat Eindhovens kanaal stond. De 35-jarig# J .W„ vader van zes kinderen, woon achtig in het woonwagenkamp van Eindoven, kwam met zijn zwager, do 19-jarige A. de S„ eveneens uit het kamp, om het leven. Een broer van A. de S., de 17-jarige L. de S., die achter in de laadbak zat kon van de wagen springen. Hij geraakte wel te water, maar kon zelf aan de kant komen. Beide broers waren naar de bioscoop geweest. De vrachtwagen had hen op enkele meters van de plaats, waar hot ongeluk gebeurde, opgenomen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 5