Wordt U. L. O. door Algemene Middelbare
School met ondergang bedreigd?
Het was dertig graden onder nul
Het Or.
Hei „hondenleven" van een
i
Moeilijk probleem
Het
nieuwe
boek
De excentrieke Alberto Dodero
de „tsaar van de Cote d' Azur
Regering beraamt onderwijsvernieuwing
Ongemotiveerde ongerustheid
Vriend van Peron
VIJF MENSEN GINGEN NAAR CANADA (33)
Enderby doet sterk aan een
Westernfilm" denken
Van der Led
conditie en
Gelijkspel moe
ZATERDAG 34 APRIL 1951
ALS er één vorm van onderwijs in Nederland is, die de wetgever
veel hoofdbrekens kost, omdat het moeilijk is daarvoor de juiste
organisatie te vinden, dan is het het voortgezette onderwijs na de
lagere school voor zover dat niet een afgeronde H.B.S.-, Lyceum-
of Gymnasiumopleiding is, of het nijverheidsonderwijs betreft. Met
name de regeling van het voortgezet gewoon lager onderwijs en
van het uitgebreid lager onderwijs - dit laatste vroeger M.U.L.O.
genoemd - zit vol haken en ogen. Het is ons bekend, dat men op
het departement van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen op het
ogenblik werkt aan een nieuwe organisatie van ons gehele onder
wijs die zich wel aanpast aan de bestaande toestand, doch - mocht
zij worden ingevoerd - verschillende veranderingen zal brengen.
In de kringen van het U.L.O. heeft dat tot enige ongerustheid aan
leiding gegeven, omdat men daarvan een bedreiging vreest van de
school voor uitgebreid lager onderwijs. Naar wij vernemen onge
motiveerd.
UOE staan dc zaken op het ogenblik?
In 1948 werd onder minister Gie-
len de Lager-onderwijswet 1920 gewij
zigd. De nieuwe bepalingen hielden in
de afschaffing tot 1 Januari 1950 van
het achtste leerjaar en een regeling
van het voortgezet gewoon lager on
derwijs kortweg v.g.l.o. geheten
dat is het onderwijs na het zesde leer
jaar van de lagere school. In het be
gin van 1950 nam het parlement een
wetsontwerp van minister Rutten aan,
waarbij bepaald werd, dat er een zes
jarige school voor gewoon lager on
derwijs zou bestaan en daarnaast een
tweejarige school voor v.g.l.o. In stre
ken met weinig kinderen, waar de
stichting van een school voor v.g.l.o.
bij gebrek aan leerlingen niet moge
lijk zou zijn, zouden een zevende en
achtste leerjaar aan de lagere school
„Dit gebeurde in de Wetering
schans".
Einde dezer maand verschijnt bij de
N.V. Internationale Uitgeversmaat
schappij „Het Wereldvenster" - Hee
rengracht 433 te Amsterdam een
boek van D. Wakker, getiteld „Dit ge
beurde in de Weteringschans".
Ongetwijfeld is dit verzetslectuur
en de tijd, dat men zich daarvoor al
gemeen interesseerde ligt reeds voor
een groot deel achter ons. Toch komen
in dit genre nu nog boeken uit, welke
recht hebben op blijvende belangstel
ling, omdat zij geen romantisch karak
ter dragen, maar voor een bepaald
tijdperk werken van min of meer
historische betekenis zijn.
In dit spannende boek, dat geen
enkele litteraire pretentie heeft
geeft de heer Wakker, die in oorlogs
tijd enkele jaren als gevangene in het
gebouw aan de Weteringschans heef*
vertoefd, een zeer interessant over
zicht van alles wat hij als „admi
nistrateur" voor honderden lotgenoten
heeft kunnen doen en van het con
tact, dat hij voor hen met de buiten
wereld en de illegaliteit heeft onder
houden. Ook de misluke aanslagen op
deze beruchte gevangenis worden hier
zeer uitvoerig beschreven. Voor de
honderden die daar binnengebracht
zijn en later naar diverse kampen wer
den doorgezonden en voor de familie
leden van de zeer velen, voor wie deze
gevangenis het voorportaal van de
dood was, is dit laat verschenen ver
zetswerk een boek van ongetwijfeld
grote betekenis.
Jozef Rulof: „Jeus van Moeder
Crisje". Uitg. Geest. Wet.
Genootschap „De Eeuw van
Christus", Den Haag.
De heer Rulof zou een vrij lezens
waardige streekroman hebben kunnen
schrijven over het leven van een klein
landarbeidersgezin in de Achterhoek
van Gelderland, zo'n halve eeuw ge
leden. Hij heeft daartoe de capacitei
ten. Een moeilijkheid echter is, dat
hij zich geroepen voelt tot „hogere
dingen" en er sterk mystiek getinte
opvattingen op na houdt. Dies heeft
hij zich gezet tot het schrijven van
een autobiografie in romanvorm,
waarin hij te pas, maar nog meer te
onpas, laat uitkomen, dat zijn mystieke
roeping al heel vroeg voor de buiten
wereld duidelijk is geweest. Deze me
lange van mystiek gefilosofeer, onge
camoufleerde eigenliefde en roman
kunst resulteert in een onleesbaar ge
schrift. Jammer van de nogal kost
bare uitvoering.
Willem van Iependaal: „Gantel-
hovens Ereprijs". ABC-serie. -
Uitg. N.V. De Arbeiderspers.
Amsterdam.
De ABC-serie bevat uitsluitend
goedkope herdrukken van werken, die
ïeeds vroeger zijn verschenen. We
zouden dus welhaast kunnen volstaan
met een simpele aankondiging. Het
werk van Van Iependaal met zijn
felle bewogenheid over het lot van de
„verworpenen der aarde" en zijn vaak
rauwe schildering van hun levensom
standigheden is voldoende bekend. Dit
boekje is er een uitstekend exempel
van. Het zal stellig zijn weg wel vin
den
de aparte school voor v.g.l.o. kunnen
vervangen.
pEN bezwaar tegen het ontbreken
van een zeven en achtste leerjaar
aan een gewone lagere school vloeit
voort uit de Leerplichtwet. De ouders
kunnen namelijk aanvoeren, dat bin
nen de vier kilometer van hun woon
plaats niet een onderwijsinstelling van
hun richting aanwezig is en op die
grond weigeren hun kinderen naar
een afzonderlijke v. g. 1. o.-school te
sturen. De practijk heeft bewezen, dat
uit een oogpunt van beginsel niet vaak
geweigerd wordt een kind het onder
wijs in een zevende en achtste leerjaar
na de lagere school te laten volgen.
Wanneer een leerling namelijk reeds
zes jaar op dc lagere school geweest
is, kan moeilijk aangenomen worden,
dat bij het zevende leerjaar plotseling
principiële bezwaren bij de ouders rij
zen. Als bezwaren gemaakt werden,
dan vloeiden deze bijna steeds voort
uit de verlenging van de leerplicht.
Verscheidene ouders vinden het na zes
jaar welletjes en zij zouden bezwaar
gemaakt hebben tegen elke voortzet
ting van het onderwijs voor hun kin
deren, onverschillig op welke onder
wijsinstelling en onverschillig het
principiële karakter daarvan. In alle
delen van het land heeft het verschijn
sel, dat ouders hun kinderen na zes
jaar van school halen, zogenaamd om
dat binnen de vier kilometer geen
school van liun richting aanwezig is,
zich voorgedaan, zo vernamen wij uit
beste bron.
Van overheidswege was daar niets
tegen te doen. De enige oplossing was
de kinderen op de gewone lagere
school te laten en daarvan een achtja
rige school te maken. Als ouders dan
bezwaar maken tegen het volgen van
het onderwijs in een zevende en een
achtste leerjaar heeft de inspecteur
van het lager onderwijs toetsingsrecht.
Moch blijken, dat de weigering der
ouders op onvoldoende gronden be
rust, dan kan de kantonrechter hen
dwingen hun kind toch naar de desbe
treffende school te sturen.
Verzei iegen V.G.L.O-
rjE opzet van minister Rutten was
derhalve, overal achtjarige scholen
te maken. Bij de behandeling van het
wetsontwerp rees hiertegen verzet,
vooral van de kant van de heer Van
Sleen van de P. v. d. A„ die de kin
deren. na de zes jaar van de lagere
school zo veel mogelijk onderwijs wil.
de doen volgen op een aparte school
voor v.g.l.o. De minister maakte aan
de heer Van Sleen en aan enkele an
dere Kamerleden, die er precies zo
over dachten als de socialistische
woordvoerder, duidelijk, dat dan nog
meer moeilijkheden zouden rijzen. Na
een korte onderbreking van de mon
delinge behandeling van het wetsont
werp werd een oplossing gevonden, in
deze zin, dat in de wet de zesjarige ge
wone lagere school werd vastgelegd
In de overgangsbepalingen werd op
genomen, dat er tot een nader te be
palen datum achtjarige scholen zou
den zijn, doch dat het onderwijs onder
zekere omstandigheden tot zes jaar
beperkt kon worden. Met de scholen
voor v.g.l.o. bleef het sukkelen. Ook in
1950 vonden zij nog niet hun verwe
zenlijking.
Onbevredigende toestand
PEN bevredigende toestand werd niet
verkregen. De meisjes kunnen na
het zesde leerjaar van de lagere school
wij hebben hier voornamelijk oog
op het platteland naar een huis
houdschool; de jongens na het door
lopen van de zevende klasse naar een
landbouwschool. De ambachtsscholen
bleven echter leeg. Verscheidene jon
gens volgden het onderwijs in het ze
vende en achtste leerjaar. De minister
bedacht daarop iets nieuws. Hij kwam
met het denkbeeld aan de ambachts
school een voorbereidende klas te
stichten waar voortgezet lager onder
wijs gegeven zou worden. Hij vond in
de Tweede Kamer, behalve uit Chris-
telijk-historische kring, evenwel geen
toestemming. Merkwaardig vond de
Eerste Kamer dit denkbeeld ideaal. In
de Tweede Kamer kwam men met het
bezwaar, dat het kind zijn bestemming
op te jeugdige leeftijd moet kiezen en
dat het karakter van de ambachts
school meestal neutraal is, zodat
de kinderen van confessionele ouders
terecht zouden komen op een school,
die door hen niet gewenst wordt.
De Tweede Kamer nam een inge
wikkelde motie van de R.K.-heer Pe
ters aan, waarin aan de minister ge
vraagd werd een plan te maken van
onderwijsvoorzieningen voor het ze
vende en achtste leerjaar. Het was
geen gemakkelijke opdracht, doch op
het departement van Onderwijs, Kun
sten en Wetenschappen is men aan de
arbeid getogen en stelde men een
rapport samen, waarin een globale re
geling werd ontworpen voor het on
derwijs van de kleuterleeftijd tot aan
de universiteit. Dit rapport berust
thans bij de Onderwijs Raad voor ad
vies.
Alg. Middelbare school?
JN dit rapport is ook de levensperiode
in ogenschouw genomen, die op
het ogenblik door de u.l.o.-jaren om
vat wordt. 'JTegen het u.l.o. zijn name
lijk in de latere jaren nog al eens be
zwaren geopperd, vooral omdat bij dit
onderwijs verscheidene leerlingen te
recht blijken te komen, dit niet in
staat zijn het met vrucht te volgen.
Van verscheidene kanten is aange
drongen op de stichting van een
school, zoals Thorbecke vroeger met
de H.B.S. bedoeld heeft, een maat-
schappijschool.
Het onderwijs op de H.B.S. is in be
langrijke mate voorbereidend hoger
onderwijs geworden. Daarom zijn wel
stemmen opgegaan er een zesjarige
school van te maken en daarnaast een
school in het leven te roepen, zoals
Thorbecke zich die heeft gedacht, een
school dus, die meer gericht is op de
maatschappij. Voorstanders van een
dergelijke onderwijsinstelling hebben
zich getoond o.a. dr. Elzinga, inspec
teur van het middelbaar onderwijs, de
vroegere minister van O. K. en W. dr.
Bolkenstein, de Maatschappij voor
Handel en Nijverheid en de Fundatie
„Werkelijk Dienen", waarvan Oud-mi
nister Neher de voorzitter is. Laatst
genoemde fundatie heeft zich duide
lijk uitgesproken voor de stichting vaS
een algemene Middelbare School
(A M.S.)
Nog geen rust
JNTUSSEN mag men niet blind zijn
voor de practische bezwaren, die
aan dc A.M.S. verbonden zijn. Het is
op het ogenblik uiterst moeilijk zo
niet onmogelijk voor de grote mid
dengroep van leerlingen uit te maken,
waar zij het best naar toe kunnen
gaan. En heeft het wel zin nog een
school tussen de lagere school .«et de
H.B.S. te schuiven? Bovendien zou de
n.l.o.-school nodig blijven voor een be
paalde categorie van leerlingen, doch
zij zou blocdarm dreigen te worden.
In de kringen, van het onderwijs en
bij de regeringen kampt men thans
nog met dit probleem. Door een rap
port van de Fundatie „Werkelijk Die
nen" is de kwestie weer acuut gewor
den. De u.l.o.-mensen zijn van dit
rapport geschrokken. Men blijkt daai
bevreesd te zijn, dat er een aanslag' o>
hun onderwijs gepleegd zal worden.
De moeilijkheid is thans, hoe te ko
men tot een A.M.S. zonder de u.l.o
scholen te schaden. De beste toestam
zou zijn, dat de H.B.S. en de gymnasi.'
hun zwakke leerlingen afstoten naa.
de A.M.S. en dat de u.l.o.-scholen hui:
beste leerlingen ervoor bestemmen.
Hoe het zij, het u.l.o. is stellig nici
ten ondergang gedoemd en er zal nog
wel heel wat water naar de zee
vloeien, voordat bij het Nederlandse
onderwijs de rust bereikt is, die het zo
nodig heeft.
Frankrijk sluif twee Tsjechi
sche instellingen
De Franse regering heeft het Tsje-
ehosiowaakse consulaat in Algiers en
het Masaryk-instituut te Parijs geslo
ten, als represaille voor soortgelijke
maatregelen van de Tsjechoslo waakse
regering tegen het Franse consulaat in
Bratislava cn het Franse Instituut te
Praag.
PLAN TOT ELECTRIFICATIE VAN
DE SPAANSE SPOORWEG
De Spaanse regering zal bij de Im-
en Exportbank te Washington een plan
indienen tot electrificatie van de spoor
lijn tussen Hendaye aan de Franse
grens en Algeciras aan de Straat van
Gibraltar. Deze 1.382 kilometer lange
spoorlijn is het hart van de Spaanse
spoorwegnet en kan een belangrijke
verbinding tussen Europa en Afrika
worden.
Mr. Jesse Roope, een muziekleraar,
toonde onlangs zijn vinding aan
een officiële commissie. Door
middel van een koptelefoon hoort
de muzikant alle klanken welke
op zijn instrument geproduceerd
worden. De buitenwereld blijft
echter verschoont van ieder ge
luid. De vinding, welk op ieder
instrument in toepassing kan wor
den gebracht, biedt uitkomst voor
al voor de buren, die in het alge
meen niet gesteld zijn op de voort
brengselen van de muziekleerling.
(Van onze correspondent in Frankrijk).
£TEN bizarre, half belachelijke, half aandoenlijke persoonlijkheid is met de
Argentijnse milliardair Alberto Dodero heengegaan, over wie aan de
azuurblauwe kust van Nice en omgeving met haar stampubliek van niet
meer in deze tijd passende genotzoekers nog lang zal worden gesproken.
Dodero heeft een sprookjesachtige loopbaan achter zich,, waaraan ook Gene
raal Perón geen onbelangrijk aandeel heeft gehad, al heeft de Argentijnse
dictator zijn beschermeling ten slotte weer het meeste afgenomen van wat
hij hem met grootmoedig gebaar en uit dankbaarheid had gegeven, omdat hy
als enige in de society van Buenos Aires de mooie presidentsvrouw Evita
Perón bij het begin van haar carrière in zijn huis als gast ontving.
£jODERO was de zoon van een Ita
liaanse immigrant uit Uruguay,
vanwaar Alberto naar Buenos Aires
verhuisde, om zijn eerste vrachtschip
op crediet te kopen en reder te wor
den. Na de eerste wereldoorlog speel
de hij het klaar om met een crediet
van 10 milliocn dollar uit het overge
bleven oorlogsmateriaal der Verenig
de Staten 148 Amerikaanse schepen te
kopen, die hij reeds enkele- dagen la
ter met geweldige winst doorverkocht.
Van de opbrengst kocht hij aandelen
in de Mihanowitsch-Lïjn, die zich in
moeilijkheden bevond; 15 jaar latei-
was hij enig eigenaar van de lijn en
maakte van haar dp Compagnia Ar
gentina de Navigacion Dodero. In 1948
bezat deze maatschappij 383 schepen
met een totaal van 400.000 ton. Ze
zorgde over andere voor de dienst
tussen Buenos Aires en Montevideo
cn vervoerde maandelijks 150.000 per
sonen tussen deze beide steden. Dodc
ro was met. dit succes niet tevreden;
hij was ook nog op andere gebieden
werkzaam, richtte een luchtvaart
maatschappij op, bouwde hotels, zie
kenhuizen, bioscopen en vacantiekam-
n
ARMSTRONG, Maart
„UET IS VOORJAAR", schreef ik de vorige maal.'s Morgens was het (lat
ook inderdaad, maar 's middags was het winter en 's avonds hadden we het
idee in de Poolstreken te zitten. De wind gierde door de Okanagan. Dc radio
kwam vertellen dat de temperatuur dertig graden beneden het vriespunt was.
De voorjaarsbloemen, die 's morgens hoopvol hun kopje hadden opgericht
hingen 's avonds levenloos ter aarde. Gelukkig is de periode van onverwachte
koude nu weer voorbij. Opnieuw is de Lente ingetreden. De dagen lengen al
aardig en dc zon komt steeds hoger boven de bergen uit. Overal hebben de
vogels hun bivakken gereedgemaakt; in de dennen, de struiken cn de riet-
pollen langs de kreek. De duiven broeden en.ons eerste kalfje is geboren. Het
is een genot elke ochtend de dag te zien groeien in de nog witte vallei. Want
het is nog wit rond Armstrong. De sneeuw smelt heel langzaam. Het water in
de kreek stijgt langzaam cn we zullen wel spoedig aan de dijk moeten beginnen.
nibus" op de weg on Tinus geeft de
wagen een fikse start.
den. Ook de buren zijn druk aan het
werk. Ze rijden mest op een slee, die
door een paard over het besneeuwde
land wordt getrokken. Een koppel
koeien, de bellendrager voorop, gaat
naar de bron om te drinken. Achter
de heuvel puft een tractor en ergens
gilt een cirkelzaag. Allemaal sympto
men van de Lente, die op het land nu
eenmaal bestaat uit weer oplevende
arbeid.
De Zaterdagavond is nu ook echt
weer een verademing. Gisteren waren
Tinus en Willie hier op visite en ter
wijl Willie de Zaterdagavond-koffie
dronk, ging Tinus nog even naar En-
derby. Ik ging mee. De reis ging langs
donkere wegen en slechts ternau
wernood zagen we in de verste <ie
lichten van de stad achter het dichte
gordijn van natte sneeuw.
Zoals in alle plaatsen op Zaterdag
avond stonden ook hier de auto's
r.aast elkaar langs de trottoirs.
Veel indianen, mannen en vrouwen
afkomstig uit het .reservaat buiten de
stad, kuierden gezellig rond. Deze
mensen geven Enderby zo'n speciaal
cachet. De mannen schijnen een voor
keur te hebben voor zware cowboy
hoeden, waarvan de randen omgesla
gen.
Uit een „Beer-parlor" klonk wat
geroezemoes van stemmen, terwijl de
rode neonverlichting van het „Mo
narch-theater" aan en uit flitste.
De schoorsteen vertoonde
vreemde eigenschappen
"JDT de eerste arbeid, die we moeten
gaan verrichten, behoort zeker ook
wel de 'reparatie van onze schoor
steen. Het bouwsel, waaraan we een
half jaar geleden onze beste krachten
hadden gewijd, heb ik kortgeleden
weer moeten afbreken. Tussen de voe
gen, vlak onder het dak ontsnapte er
rook en het heeft niet veel gescheeld
of we waren net zover als verleden-
jaar geweest. Schoorstenen bouwen is
zeker niet ieders werk. We zitten in
een lastig parket. Er moet eerst nog
een fundering onder het huis, maar
we kunnen er niet eerder mee begin
nen dan de volgende maand. We moe
ten wachten tot na de dooi. Ander
werk is er intussen te over. We kun
nen nu eindelijk aan het land begin
nen. Verleden week heeft vader twee
paarden gekocht. Aan één hadden we
eigenlijk genoeg gehad, maar het was
nu eenmaal een span en bovendien
had één der dieren een diepe wond aan
de voet, zodat vader ze kon krijgen
voor 50. We zien nu al op tegen de
tijd, dat we één van beide weg moeten
doen. De dieren zijn zo ontzettend aan
elkaar gehecht.
UET WERK op het land heeft nu veel
aantrekkelijks. Als je opkijkt van
je werk en de blauwe rotsen ziet, kun
je hartstochtelijk van dit land hou-
Als een „Western-film",
2|0'N DORP is eigenlijk maar één
straat, die vooral 's avonds heel
druk kan zijn. In dc „drugstore" staat
een groep jongens rond de toonbank,
de koffiehuizen zijn vrijwel allemaai
vol mensen.
Een café hier is iets heel anders dan
men in Holland gewend is. Sterke
drank wordt er niet geschonken. Daar
om varieert de leeftijd van de bezoe
kers dan ook van zes tot tachtig. Het
publiek zit als in een tram langs de
wanden of aan de toonbank. Boven het
geroezemoes uit zingt een juffrouw een
langvergeten cowboyliedje. Het is al
les net zo als de „Western-films" ons
het vroeger lieten zien. Hoewel deze
gelegenheden me eerst tegenstonden,
vind ik ze nu veel gezelliger. Je ziet
ten slotte de kilheid niet meer van dc
harde banken, onbedekte vloeren-
schreeuwende reclames en de volge
stouwde planken cn kasten langs de
wanden.
De weg terug naar huis levert nog
een avontuurtje op. Halverwege ont
moeten we een Indiaan, die ons in
krom Engels vraagt of we zijn auto
een zetje willen geven. De accu is
leeg. Tinus is natuurlijk direct bereid
om de wagen met behulp van een ket
ting uit het bos te slepen. Het is een
Vreemde lui, die Indianen. Vreselijk
traag en bijna overdreven beschei
den.
JO GAAT de ene dag na de andex-e.
Het is verbazend hoe gemakkelijk
het leven een sleur wordt, als je nooit
anders ziet dan hetzelfde: sneeuw,
sneeuw en nogeens sneeuw. Je begint
het gemis aan comfort te voelen. Ge
lukkig hebben we nu radio. Het toe
stel speelt op een batterij. Een eigen
wateiTeiding bezitten we echter nog
niet. Zo'n systeem kost 200 dollar en je
moet het zelf installeren. Maar Keulen
en Aken is ook niet in één dag ge
bouwd.
En als er één ding op aarde is, dat
het leven de moeite waard maakt,
dan is dat het werken aan iets, dat je
ziet groeien en dat resultaten op
levert.
oude luxe auto, waarin een aanzien
lijk aantal passagiers gezeten is. Als
ik nieuwsgierig door een portierruit
kijk, zie ik zes of zeven paren ogen
op me gericht. Weldra staat deze „om-
MARKTBERICHTEN
WOGNUM, 13 April 1951. Wi'lof A 32
—40, B 28—34, C 20—27, stek 17—25; uien,
middel 6—7,10. grof 5,80—7,40; breekpeen
B 8.10—8,60, C 7,60—9,10; bieten A 10,10—
10,40, B 6,607,50; andijvie 3445; prei 8
19; rode kool 21,80—27,10; sla 11—14; St.
Remy 42—48; jonathan 23—68; Goudreinet
30—52; Bramley Seedling 19—33; Belle
fleur 16—31.
AVENHORN, 12 April 1951. 4.000 kg
rode kool 22,50—34,50 3500 kg gele kool
6,4016,50; 31.000 kg uien, grove 6,407,90.
gewone 5,607,50; 9.000 kg bieten I lang
6,40—6,80, II lang 4,40—5,20; 6100 kg wit
lof I 35—41, II 28—37, III 21—26; 44.500 kg
peen II 8,50—10, III 8,80—10,60, IV 7,30—
8,30.
ZWAAG, 13 April 1951. Aardappelen 8
10,40; spinazie 5775; uien 3,807,30;
bieten 4,50—8,80; prei 12—18; gele kool
11,40—13.70; rode kool 18—32; wi'lof 24—
41; breekpeen 610,40; rabarber 3943;
andijvie 33—49; sla 5—18; goudreinet 31—
61; Present van Engeland 3965; Zoete ap
pel 45—50; Jonathan 34—71; Winterjan 33
52; St. Remy 3845.
HEM, 13 April 1951. Zuiderkogge.
Aardappelen 11.80—12,60. uien, middel 2,60
7,20. grof 2,805,60; witlof 23.40; andijvie
45; Jonathan 25.60; Goudreinet SS—47; St.
Remy 38—44.
OBDAM, 13 April 1951. Deense kool
5,50—5,70; gele kool 12.30—14,50; uien 6—
6,60, grof 6,70—7,10; kroten A 6,20—11,20.
B 5—7.20; peen B 6,30—8.30. C 6,60—8,80;
witlof I 35—38, II 28—36, III 22—31, IV 18
—20.
NEDERLAND I
Blesbi
(R.C.I
SchQvenaar
(E.D.O.)
Kraak
(Stormv.)
Terloc
(Spar
De Jong
(AJ5.0.)
Van I
(S.V.I
Grensrechter»:
Van de Mortel (Belgi
Twisterling (Nederlar
pen. Hoe rijk hij werkelijk was, is
men nooit te weten gekomen; in ieder
geval heeft hij toegegeven, dat hij in
de oorlog alleen met zijn schepen een
winst van 350 millioen gulden had ge
maakt.
Bij het begin van zijn loopbaan was
Perón dankbaar genoeg om Dodero
alle regeringsopdrachten toe te spelen;
hij verleende hem ook credieten, op
dat hij nog meer schepen kon kopen
en nog meer hotels bouwen. Hij be
noemde hem ook tot lid van de Econo
mische Raad. In 1949 was daarom heel
Argentinië verrast, toen men hoorde,
dat het vermogen van Dodero tegen
een schadevergoeding van 26 millioen
pesos genationaliseerd was. Alleen de
hotels mocht hij behouden. Dodero
trok zich zwijgend terug en vestigde
zich aan de Rivièra, waar hij sindsdien
door zijn grillen van zich deed spre
ken.
'JIJN twee zoons waren hem niet
meer genoeg elk jaar nodigde
hij een dozijn knappe jonge meisjes en
evenveel jonge mannen uit, die op zijn
kosten in een luxe hotel hun vacantie
mochten dooi'brengen en hem „Papa"
moesten noemen. „Ik wil wel eens
zien", placht hij te zeggen, „hoe zij
zich door dit hondenleven van een mil
liardair heenslaan". Dodero 'verloste
zijn „kinderen" van alle pecuniaire
zorgen en zorgde voor hun ver
strooiing. Niemand van zijn gasten
vroeg hem ooit om geld, doch wel om
raad in liefdesaangelegenheden. Want
de gastvrijheid van de „Tsaar van de
Cöte d'Azur" bleef niet zonder gevol
gen: sinds zijn eerste reis naar Frank
rijk heeft deze gril van Dodero 50 hu
welijken opgeleverd
„Excentriek" ging het bij de gezelli
ge feesten toe; op de 25ste verjaardag
van zijn nicht consumeerden de gasten
voor reusachtige bedragen aan caviaar
en champagne. Zijn grillen kostten
hem, naar beweerd werd, 20 millioen
francs per week, wat verklaarbaar
lijkt, als men weet, dat hij iedere
avond met een millioen op zak aan de
speeltafels ging zitten. Hij hield ervan
de eenvoudige man te spelen; zo
maakte hij gebruik van taxi's om zijn
chaufeurs niet te noodzaken zijn Roils
Royce te besturen. In Eden Roe, het
beroemde milliardairs-zwembad, or
ganiseerde hij eens een „Romeinse or
gie". Een vei-slaggever en een foto
graaf slaagden er in zich door een list
toegang te verschaffen. Maar Dodero
ontdekte de misleiding en liet de twee
ongenode gasten met al hun kleren in
het zwembassin gooien. Dit kostte
hem een hoop geld en bezorgde hem
een behoorlijk pak slaag, waarover hij
zich overigens nooit beklaagd heeft.
rvNGEVEER VIJF MAAND!
in Antwerpen mistroostig
de Nederlandse Leeuw naar
verdwenen de „Ollaanders
■was alsof die Nederlanders
voetbalwedstrijd. Hoewel er
xltten, was die stemming zee
voor het Nederlands elftal e
meegemaakt. Nederland was
van de internationale voetbs
derdaad lieten de cijfers, 7
te wensen over. En nu staan
strijd van 1951. De Rode I
sullen belust sljn op een rep
1DIAAR in die vijf maande:
met het Nederlandse elft
In twee oefenwedstrijden t<
Engelse eerste divisie club;
brough en Sunderland, hee
derlands elftal weer een
deel van zijn good-will her
dat waarlijk niet alleen on
lesbrough werd verslagen i
land met een geflatteerde
winning naar Engeland t
Deze successen werden nie
door een (voorlopig) Nede
tal dat slechts met enthou
laden in het veld trad. Inte
lichaamsconditie, het spell
balbehandeling was aanzie
dan in die laatste interla
van 1950. Hoewel wij niet
tisch mogen zijn te veronde
trainer Van der Leek in vi
tijd zijn pupillen op het ze
heeft kunnen brengen als
standers van morgen, toch
het mogelijk, dat de wee
morgen met een gelijk spel
Zes spelers g
Slechts zes spelers van 1
team dat in Deurne onde
„Ik weet
mee", sprak
de veldwach
een praatje
„Werkelijk,
wat ik met
moet beginn
zo verschril
kan nog nii
len!" De ve
eens met zij
kin en krabi
ter zijn oor
Krelis!" ze
„Er is een
daan een kl
koop. Waai
jouw zoon r
