Canada, land van vrijheid, ruimte itplooiing en on EDEST Gevluchte onthult hun Russische geheimen stafofficier Hersengymnastiek Den Haag gaat de bloemetjes buiten zetten T. Cnossen schreef voortreffelijk boek Enthousiasme, dat zeer aanstekelijk werkt Uitstekende gids voor a.s. emigranten Samariianen door Bob Wallagh Er wordt gewerkt aan de agenda EEN NAAM IN RUBBER WAT ZIJN DE RUSSEN VAN PLAN? Moskou streeft wereldheerschappij na Stauns regime berust op leugen en bedrog en Zoek de Zon op ZATERDAG SI APRIL 1981 TENSLOTTE en dat legt banden des bloeds tussen beide volkeren is na de oorlog de mogelijkheid van immi gratie in Canada sterk verruimd. Zeer vele landgenoten hebben de hier gebo den kansen gebruikt. Zij zijn - vaak met zeer weinig middelen, want aanvanke lijk werd de uitvoer van kapitaal en ka pitaalsgoederen sterk geremd naar gene zijde van de Oceaan getrokken en vonden daar een nieuwe levensruimte. Ze hebben het leven daar stellig niet op een presenteerblaadje gekregen, al wer den ze over het algemeen zeer goed ont vangen en met vele waarborgen om ringd. Ze hebben hard moeten aanpak ken, maar kregen in ruil voor hun ijver en hun energie kansen op een welvaart, die het oude vaderland hun onvoldoende bieden. Het zijn de besten van ons volk geweest, die deze weg hebben gekozen, al zijn er ook, die op dol avontuur der- pANADA staat de laatste jaren in het middelpunt van de belangstelling. Al vóór de oorlog was het een land, waar velen, wie het oude Europa te klein en te eng was geworden, een nieuwe toekomst trachtten te vinden. De oorlog heeft nauwere banden gelegd. Met grote dankbaarheid hebben wi) steeds ge weten, dat de Koningin, toen nog Prinses Juliana, en haar kinderen daarginds veilig vertoefden temidden van een volk, dat in een strijd op leven en dood naast ons stond. Nog getuigt ieder jaar een weelde van bloeiende tulpen voor het parlementsgebouw te Ottawa van onze erkentelijkheid en van die van onze koninklijke familie. Dan hebben duizenden Canadese jongemannen hun leven gegeven voor de bevrijding van ons land. Zij beten op Walcheren het spit af, trokken door het Oosten en Noorden van ons land en dwongen ten slotte Blas- kowitz de capitulatie af. Wij beseffen, dat wij daardoor een grote ereschuld op ons hebben geladen, waarvoor een kostbaar schilderij allerminst een af betaling, op zijn hoogst een schuldbekentenis kan zijn. _waarts zijn gegaan en veel meer moei lijkheden te overwinnen hebben gekre gen dan bij een goede voorbereiding no dig was geweest. Liefde voor het waagstuk. QOEDE voorbereiding wat omvat deze zoal? Zij omvat niet: dat men zich van te voren tracht te dekken tegen alle kwade kansen, die men met mogelijkheid zou kunnen lopen. Wie naar Canada gaat, loopt altijd risico's, al zijn die zo groot niet meer als in het verleden. De immi granten worden doorgaans in de best ontwikkelde landbouwprovincies onder gebracht. De wijze, waarop daar land bouw en veeteelt worden gedreven, biedt zeer goede kansen op een behoorlijk bestaan. Maar men moet toch beschik ken over wat men in zakenkringen „l'amour du risque" de liefde voor het waagstuk op zichzelf pleegt te noe men. Wie dit waagstuk aandurft en zich niet door het minste of geringste verlies uit het veld laat slaan, zal het er na verloop van enige tijd goed kunnen ma ken. Tot de voorbereidingen behoort wel: goed overwegen, wat men gaat doen. Nauwkeurig inzien, dat men zich be geeft naar een land met volkomen an dere levensopvattingen en gewoonten, waar men zich zal dienen aan te pas sen. Men dient ook te beseffen, dat men een stap doet, waarvan practisch geen terug mogelijk is. Dat betekent in de eerste plaats, dat men de taal moet leren spreken, zodat men zich behoorlijk ver staanbaar zal kunnen maken. Dat houdt ook in, dat men dit land moet zien als zijn nieuwe vaderland, waarheen men vrijwillig is gekomen. Men dient dus althans iets te weten van de levensom standigheden in de verschillende delen van het land, van zijn klimaat, van zijn ecenomisch leven, van zijn historische ontwikkeling, van zijn schoonheid ook. Een uitstekende leidsman. WELNU: wat dit aangaat is er een goe de gids de oudjournalist T. Cnossen, thans directeur van de Centrale Stich ting Landbouw-Emigratie. De heer Cnossen heeft enige malen het land in alle richtingen bereisd, en in gesprekken met tal van personen uit alle geledingen der samenleving en door een uitge breide documentatie een schat van ken nis omtrent Canada en zijn mogelijk heden verworven. Met deze wetenschap heeft hij reeds heel wat jonge landbou wers, die het elders wilden gaan pro beren, ter zijde gestaan. Hij heeft nu al die kennis samengevat in een voortreffelijk boek, dat onder de titel „Canada, land van vrijheid, ruimte en ontplooiing" is verschenen bij de N.V. Gebr. Zomer en Keunings Uitgevers maatschappij te Wageningen. Dit ook technisch uitstekend verzorgde werk is zeer belangrijk voor hen, die overwegen, naar gene zijde van de Grote Haring- vijver te gaan. Want het geeft, heel een voudig opgediend, een overvloed van ge gevens. Cijfers bevat het gelukkig niet al te veel. Ze zijn slechts gebruikt, wan neer zij konden bijdragen tot verduide lijking van het beeld. Maar het boek geeft wel een goed overzicht van de historie van het land, en van de om standigheden, die de nieuwkomer in de verschillende provincies zal aantreffen. Bovenal echter is dit boek aantrekkelijk geworden door. het aanstekelijke enthou siasme van de schrijer voor dit land, dat reeds zovelen uit ons volk nieuwe mo gelijkheden bood. De teneur. „J^AND van vrijheid, ruimte en ont plooiing" noemt de heer Cnossen het. Hij karakteriseert het reeds op een van de eerste bladzijden als volgt: „Het is een fascinerend land, dit Canada. Een onmetelijke uitgestrektheid met afwisselend hoog- en laagvlakten, mach tige bergketens, grote rivieren, en dui zenden meren, een klimaat waarin de utiersten zich aftekenen, vruchtbare ge bieden en woeste streken van onder scheiden schoonheid en karakter, kale prairies en onafzienbare wouden, ar moedige toendra's en rijke ertslagen, land van romantiek en pioniersgeest, van verbluffende ontwikkeling en harde levensomstandigheden. Een werelddeel, meer dan een land. Eeh natie van nog geen eeuw oud. en toch reeds in het eerste gelid marche rend: een kort verleden, doch vol be loften voor de toekomst". Vrijheid is in het beeld van de heer Cnossen niet alleen het ontbreken van politieke en andere dwang, maar ook en zelfs meer nog het bestaan van een levendig besef van persoonlijke ver antwoordelijkheid, dat het mogelijk maakt, met betrekkelijk weinig maat regelen van boven af toch alles op rolletjes te laten lopen. Er is dus ook geen staatsvoogdij op allerlei gebied, al wordt hier en daar de helpende hand geboden an zjjn er wel degelijk belang- Jl/IET VRIENDELIJKE BLIKKEN aan schouwen de bewoners van de kleine winkelstraat dagelijks hoe de schooljeugd (niet zo ingetogen als de heer Van Alphen ons dat wil doen geloven) naar zijn onderwijs-instituut trekt. Het is een kleurig en vrolijk ge- 1 zicht; die huppelende kinderschaar, nog onbewust van de laaghartigheid en gemaaktheid van de grote-mensen- wereld. Eerlijk zijn ze, die kleuters en daarom is het goed hun luchtig spel te observeren en te overwegen, dat het kind ons betere-zelf is. Hoe begrijpelijk is in dit licht de kreet van ontzetting, die klonk achter tal van vensterruiten, toen de kleine Pietertje Zwalksma juist voor het snoepwinkeltje van de dames David son kwam te vallen! Och arme, de dreu mes moest zich hevig bezeerd hebben. Zijn jammergehuil drong 'door tot in de meest bedompte achterkamers, waar brave lieden geschrokken uit riepen: „Een ongeluk!" Het was direct een hele oploop voor de snoepwinkel Davidson. In het centrum van de men- senberg was de bloemetjesjapon van To Davidson te zien, die met koeste rende hand de gekwetste Pietertje over het hoofdje streelde. Haar zuster Klasien voerde gelijktijdig negerzoe- nen, ware Jacobs en schuimpjes (vier voor een cent) aan, die in één zoete stroom het geopende mondje van Pie tertje binnenliepen. Toen de hand van de Samaritaanse Klasien ledig was kwam de gekwetste overeind en begaf zich onzeker naar zijn school. De volgende dag bracht nieuwe schrik. Wederom stortte er iemand voor het winkeltje ter aarde. Nu was het Pimmetje Beukenkamp, die krij send op het trottoir lag. Onmiddellijk snelden de dames Davidson weer naar buiten en troostten het slachtoffer met strelende handen, Cliever-toffeefs en de zogenaamde Garibaldi's (tien voor een cent). Pim had een kwetsuur aan de knie en werd daarom door ont stelde schoolmakkertjes weggedragen Om de hoek echter plaatste men hem in verticale stand, waarna uit Pi mme- tjes mond keurig de snoepartikelen werden verdeeld. Er ontstond enig ge krakeel over de distributie van de Garibaldi's, want hiervan had Pim er één bij ongeluk ingeslikt Achter de vensterruiten begreep men nu reeds de ongevallen voor de winkel van de dames Davidson, doch de goedhartige vrouwen zelf bleven doorgaan met het verlenen van koste loze eerste hulp. Elke dag kwam er iemand te vallen en elke dag was het verdeling van de buit om de hoek. Vanmorgen, de twaalfde maal, dat er iemand voor de winkel zou veron gelukken, ontdekten de dames David son de opzet. Voor hun deur werd hevig gevochten door een achttal kin deren, waarvan elk schreeuwde, dat h ij de beurt van vallen had. Verbijs terd moeten de dames alles aange hoord hebben. Toen er ten slotte een slachtoffer was (de roodharige Flipje Kruispet) ging de winkeldeur open en verscheen To met een doos. Maar haar stramme hand voerde geen snoep goed de kindermond binnen. Neen, ze nam de doos en smeet deze woedend naar de kinderschaar! „Huichelaars!", rien ze. De doos bevatte niets, hoe gretia de kinderhanden ook zochten. Ze werd het bezit van Flipje. We zagen het kind gaan met het stuk em ballage. „Ware Jacobstond erop TOM. rijke sociale maatregelen getroffen, zoals een progressieve kinderbijslag progressie naar leeftijd en verzorging bij ziekte. Men kent er nog levensopti- misme. Men durft er wat aan, omdat men de kans ziet, zijn doel te berei ken, en de nodige armslag heeft. Er is dus geloof in de waarde van het par ticuliere initiatief en dit wordt dan ook zoveel mogelijk gestimuleerd, o.m. door een belastingpolitiek, die uitgebreide investering mogelijk maakt Investeringen van overheidswege in het bedrijfsleven zijn slechts zeer be scheiden van omvang. Aandacht voor allerlei belangrijke plannen is er vol doende, doch de overheid huldigt het standpunt: eerst het volk en dan de staat. Grote welvaart J-JET LAND vaart er wel bij, al laten de omstandigheden daar zich niet ver gelijken met de onze. Zo is er ruimte, niet alleen in het landschap, maar ook in het economische leven men eert de grote figuren uit handel en industrie meer dan die uit de politiek, omdat zij het per slot van rekening zijn, die de middelen verschaffen voor een mate riele verrijking van het leven. Mogelijkheden zijn er nog meer dan voldoende. Grote gebieden moeten nog worden ontsloten, voor landbouw en industrie is er nog ruimte genoeg om zich verder te ontwikkelen. Ook op cultureel en algemeen geestelijk terrein valt er nog zeer veel te doen. De bewo ners en hun regering zien de kansen en zijn vastbesloten, die te gebruiken. Daarom worden er op het ogenblik dui zenden mensen van buiten aangetrok ken. Zij kunnen, door ontplooiing van eigen energie en activiteit, in belang rijke mate bijdragen tot de verdere ontplooiing van dit land. Dit is dunkt ons de teneur van Cnossens boek. Hij heeft echter niet volstaan met de uitwerking ervan. Hij heeft ook een enthousiaste beschrijving gegeven van de schoonheden van het land en van het leven der bevolking. Zijn boek is ook een waarschuwing. Wie deze ter harte neemt, komt goed besla gen ten ijs, wanneer hij naar Canada gaat. En tenslotte: het boek bevat een grote collectie prachtige foto's. Deze vormen op zichzelf een enthousiast en overtuigend pleidooi voor de grote stap. Het gevoel voor humor bij onze lezers wordt kennelijk nog niet ge dood door de tijdsomstandigheden. Dat blijkt uit een briefje: „Weet U wat een Ja-knikker" is? Een fractie-leider van een onzer politieke partijen? Een ambtenaar ten departemente? (Die zal eerder nee-knikken, dachten wij zo! W.) Niks hoor: het is zo'n oliepomp in de Drentse velden, in de buurt van Coevorden en Schoonebeek. Het bovenstuk gaat gestadig op en neer. Vandaar die naam. Apropos, zij boren In totaal zowat 2 millloen liter aardolie per dag op" Dat weten we dus alweer. Over weten gesproken: 1 Het Romeinse rijk heeft veel beroemde en evenveel beruchte keizers gekend. Hoe heette nu de eerste en hoe de laatste van deze reeks van keizers? Uit welke bestanddelen bestaat beton? S Waar wordt In ons werelddeel Europa nog steeds Arabisch ge sproken? 4 Hoe luidt de naam van het be roemde en grootste opera-ge bouw in New-York? 5 Een belangrijk onderdeel van de amusements-muziek is de even zo zeer verguisde als verheer lijkte: „Jazz". Waar komt deze naam eigenlijk vandaan? t Een heerser in Turkije werd sul tan genoemd. Wat wordt er nu bedoeld, wanneer men over een Sultanaspreekt? T Naar wie of wat is het genees- en verdovingsmiddel: morphine genoemd? S Het kortschrift dat wij: steno grafie noemen, is in onze snelle tijd al lang onontbeerlijk ge worden. Maar wat is eigenlijk: „steganogra phie"? 9 Is het mogelijk om 6p water te lopen? 10 Dat wij met het woord: boeka nier, een vrijbuiter aanduiden, is ongetwijfeld iedereen bekend. Maar wat is de oorspronkelijke betekenis van dit 'coord' (Voor de antwoorden zie men ons blad van Dinsdag.) Gromyko op weg naar de duizendste zitting van plaatsvervangers te Parijs de vergadering der Bloemenweek met attracties (Van onze Haagse redacteur) JJEN HAAG GAAT van 30 Juli tot en met 4 Augustus de bloemetjes bui ten zetten. In het nette natuurlijk. Want alles wat Den Haag doet, ls over wogen en beschaafd! Een week lang zal alles samenwerkqp gemeente bestuur, bloemenkwekers, veilingen, verenigingen, het bedrijfsleven en par. ticulieren om de residentie in een bloemenstad te herschapen. Het is voor de eerste keer, dat Den Haag op deze wijze zijn attractiviteit verhoogt en poogt landgenoten en vreemdelin gen naar zich toe te trekken en de stadgenoten op te vrolijken. Het zal zeer vermoedelijk niet de laatste maal (Van onze correspondent te Londen) J^OLONEL G. A. TOKAJEV, tot 1948 in dienst bij de heer J. Stalin in Moskou, maar thans woonachtig in Londen, heeft zich sinds kort niet meer af te vra gen welke plaats zijn naam inneemt op de zwarte lijst van bet Kremlin. Boven aan! Met zes prioriteitssterren voor liquidatie. Van de hand van deze voormalige Russische stafofficier, een van Staiins beste luchtvaartexperts, die in 1948 naar Engeland wist te ontsnappen, is in Londen zojuist een boek verschenen over de oorlogsplannen van het Kremlin. De titel van het boek is „Stalin beraamt oor Ie De inhoud is dynamiet. {-JET EERSTE wat men zich afvraagt, is uiteraard, waarom deze man, die zijn heie leven communist is geweest, die op het hoogtepunt van een bril- lante militaire loopbaan stond en een persoonlijke gunsteling van Stalin was, uit Rusland is weggelopen. Het antwoord hierop geeft de kolonel in zijn eigen woorden. „Staiins régime", zo vertelt hij in zijn boek, „werd voor mij onhoudbaar om slechts één reden. Hoe hoger ik opklom, des te duidelij ker het mij werd, dat het gehele régi me gebaseerd is op leugens en bedrog en op de totale onderdrukking der persoonlijke vrijheid. Op een gegeven ogenblik werd het mij te machtig. Met mijn vrouw en kind reed ik in 1948 uit Berlijn de Westduitse zone binnen. Zonder hindernissen, met mijn officiële pas in mijn dienstauto. Het was geen sensationele vlucht; de eenvoudigste wgg is dikwijls de beste". Er schijnt weinig reden te zijn, om aan de oprechtheid van Tokasjev's ont hullingen te twijfelen. Hij heeft de uit gebreidste, waardevolste inlichtingen verstrekt aan de Westerse militaire autoriteiten. In zijn zojuist verschenen boek loopt door elk hoofdstuk een dringende waarschuwing aan de vrije wereld, dat de Sowjet-„vredes"cam- pagne slechts een kolossale camou flagestunt is en dat Stalin in werke lijkheid in koortsachtige haast de laat- s*.e kand legt aan zijn oorlogsplannen, die hij in 1952 ten uitvoer wil bren gentenzij het Westen de bewape ningsrace wint. In hoeverre de gedetailleerde be schrijving van deze plannen door de kolonel juist is, zal nog moeten blijken. Zij kunnen immers wel weer veran derd zijn sinds zijn vertrek uit het Kremlin in 1948. Wat doet het Kremltn? De waarde van het boek ligt echter in de grimmige, maar fascinerende onthullingen over hetgeen zich afspeelt binnen de muren van het Kremlin. Kolonel Tokajev verhaalt, hoe hij op een dag door Stalin in het Kremlin ontboden werd voor een bespreking over een nieuw type raketvliegtuig. Dit was oorspronkelijk door de Duitse geleerde Sanger voor Hitier ontwor pen, maar de constructie er van was nooit uitgevoerd. Het betrof een ont werp voor een automatisch bestuur baar raketvliegtuig, dat lange afstan den zou kunnen afleggen op een nog nooit bereikte hoogte, met enorme snelheid. Op dat tijdstip was Rusland zelf nog wat ten achter met de ont wikkeling van raketten. Nadat Stalin het ontwerp van San ger aan Tokajev en enige andere hoge officieren had voorgelegd, had de kolo nel er op gewezen, dat er eerst nog veel voorbereidend onderzoekingswerk verricht moest worden, alvorens men tot het bouwen zou kunnen overgaan. Stalin stopte zwijgend een nieuwe pijp, stak hem langzaam aan en ant woordde: „Natuurlijk is het nodig om het studiewerk voort te zetten. Dat kan in elk geval gebeuren. Maar we heb ben die Sanger-vlieguigen dringend nodig en daarom moet op staande voet met de constructie begonnen worden". Malenkow, die eveneens aanwezig was, had er in enthousiaste woorden op gewezen, dat dit type vliegtuigen non-stop heen en weer over de Atlan tische Oceaan zou kunnen vliegen. „Juist", had Stalin hierop geant woord, dat is de bedoeling en zodra wij deze vliegtuigen geconstrueerd hebben zullen we 'n heel ander mondje kunnen openaoen tegen die meneer- de-winkelier Harry Truman. Dan zul len we hem eens goed op zijn plaats zetten. Tokajev, ik gelast je om onmid dellijk met de constructie van het San- ger-vliegtuig te beginnen". Binnen vijf minuten werd ter plaatse een wetsontwerp in elkaar gezet, dat de benoeming Inhield van kolonel To kajev als vice-voorzitter van een spe ciale raad van ministers, om het San- ger-plan ten uitvoer te brengen. Aan het hoofd van deze speciale raad stond generaal Serov, de gehate ondercom mandant dm politie. Wat wil het Kremlin? „Na mijn eerste twee bezoeken aan het Kremlin", aldus schrijft kolonel Tokajev in zijn boek, „was ik er van overtuigd, dat Stalin's doel de beheer sing der gehele wereld was, de totale onderwerping der ganse mensheid aan een handjevol dictators in het Krem lin". Maar de kolonel had geen keus. Hij moest zijn werk voortzetten aan de constructie van de Sanger-vliegtuigen. Weigering zou slechts de kogel bete kend hebben. Zijn besluit was echter genomen: hij wilde naar het Westen vluchten, zodra hij er kans toe zou zien. Zijn werk aan het Sanger-plan bracht mee, dat hij dikwijls naar Ber lijn moest. Daar kwam hij in veelvul dig contact met Vasili, de zoon van Stalin, die hij beschrijft als een „her senloos stuk pedanterie". Tokajev vertelt, dat hij dikwijls zag, hoe Duitse geleerden ontvoerd en ge marteld werden, indien zij weigerden te werken voor de Russische oorlogs industrie. „Op zekere dag in Berlijn", zo schrijft hij, „waarschuwde ik Vasili, Serov en enige andere hooggeplaatste collega's, dat de door hen beraamde ontvoering van de Duitse geleerde Prandtle uit de Britse zone, waarschijnlijk een offi cieel Brits protest tengevolge zou heb ben. „Onder een stortvloed van scheld woorden aan het adres van de Britten, ging Vasili voor mij staan en zei: „To kajev, wat kunnen mij die Britse pro testen schelen. Je lijkt zelf wel een verdliberaal, zo'n drukte als je maakt over dergelijke kleinigheden. De Britten zullen nog gelegenheid ge noeg krijgen om anders te piepen, na dat we hen op hun eerbare kaken zul len hebben geslagen. En onthoud goed, het zeewater reikt slechts tot de knie van het Rode Leger". Tokajev geeft vervolgens een indruk van de tactische plannen van het Kremlin. Hij zegt, dat Stalin vastbeslo ten is, eerst heel Duitsland te verove ren. Deze manoeuvre zal vermoedelijk voorafgegaan worden door een Rus sisch voorstel aan de Westerse gealli eerden om alle bezettingstroepen uit geheel Duitsland terug te trekken. „Laat het Westen op zijn hoede zijn. Het aannemen van een dergelijk Rus sisch voorstel zon zelfmoord zijn voor de vrije wereld. Dit betekent echter ook niet, dat Stalin géén aanval zou lanceren zolang de Westerse landen hun bezettingslegers In Duitsland hou den. Stalin Is van plan om in 1952 het startschot te lossen voor de grote Rus sische aanval. Slechts een tot de tanden gewapend West-Europa zon het Krem lin van een dergelijke aanval kunnen doen afzien". zijn, want zo mogelijk wil het bestuur van de Stichting „Den Haag-Bloemen Zee" dit bloemenfeest tot een jaarlijks terugkerende gebeurtenis maken. GEMEENTE zal op ruime schaal bloembakken op straten en pleinen plaatsen, de plantsoenen extra verzor gen, versieringen aanbrengen aan lan taarnpalen en trammasten, de toegangs wegen tot de stad met bloemen ver fraaien en bijzondere aandacht beste den aan de wegen, waarlangs op 4 Augustus een bloemencorso zal trek ken. Aan de stations en op de toegangs wegen, alsmede op enige pleinen zal dank zij de voortreffelijke medewer king van de bloemenveilingen in het Westland aan de burgerij een eenvou dige corsage worden uitgereikt, waar voor Jeugdorganisaties worden inge schakeld. Een bijzondere aankleding krijgen de school- en kindertuinen. Uit dl» tuinen zullen de jongens en meisjes op 3 Augustus naar een bepaald punt in de stad bloemen dragen om daarvan een mozaiek te leggen. Aan het grote bloemencorso, waar van een de gehele week regerend» bloemenkoningin het middelpunt is, staat de deelneming voor het gehele land open. Waarschijnlijk zal de stoet ongeveer vijf kilometer lang worden. Het beginpunt ligt in het centrum van de stad en het eindpunt op de bou levard in Scheveningen, waar een bloemenregen op de toeschouwers zal neerdalen. De organisatoren hebben ook gedacht aan internationale deelne ming en zullen daarom de verschillen de ambassades verzoeken een versier de wagen of auto in de stoet te doen mederijden. Aan het bloemenfeest zijn enkel» wedstrijden verbonden. Het program ma vermeldt voorts een bloemen volksconcert in het Kurhaus, een bloë- men-sterrit van versierde bromfietsen, een ruiterfeest in het Westbroekpark, een demonstratie van bereden- en mo torpolitie in dat park, een bloemen- sterrit van de Kon. Ned. Motorrijder» Vereniging, een bloemen-vuurwerk op Scheveningen, wedstrijden van ver sierde kinderfietsen en tot slot grot» bloemenbals op een aantal plaatsen In de stad. Lied van de week DEZE WEEK heb ik het blij de Nieuws eens uit de krant gepikt, Want waarom de narigheden Altijd extra aangedikt? Holland won, wat niets te veel is, Met 54, dank zij Van Melis, Kraak en Abe enzovoort. Het was primaop m'n woord Een niet minder blijde tijding Was de komst in *t vaderland Van de walvisvaarder Barendsz, Vol met traan, tot aan de rand. De belastingambtenaren Kunnen zoveel niet vergaren Met hun danslagen, al wordt Daarbij óók veel traan gestort En wat zegt ge van het woordje „Vrede", dat ik óók al las? *k Kon mijn ogen niet geloven, Dacht dat t een Aprilmop was. Ja, men wil er over prdten, Doch dat zal alleen maar baten Wanneer eind'lijk dat gepraat Omgezet wordt in de daad! Onze Prins houdt Hollands kleuren In het buitenland weer hoog. Overal een blijde inkomst, Wddr Hij zich ook maar bewoog. Heus, Hij wordt bijkans verlegen Onder donderscheidingsregen. Holland houdt zich maar weer goed *t Is de Prins die het 'm doet En ten slotte zag ons landje (Niemand dacht meer dat het kon) Na een reeks van regenweken, Eindelijk weer eens de zon. En zo is maar weer bewezen, Dat men óók de krant kan lezen Met een glimlachtwaar of niet? 't Is maar hoe men het beziet! JABSON

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 9