Duitsers interneerden tweehonderd luchtvaartmensen De Berger tram is teruggekeerd AGENDA Schipper zag hoe brug vlak voor zijn neus werd dichtgedraaid Na tien jaar reünie in het barakken kamp te Schoorl Het verpleegstertje van Van Veenendaal Bloemwijk vierde voor de zevende maal de bevrijding Buurtvereniging had een prettige feestavond Alles is vergeven en vergeten .MAANDAG 31 MEI 1951 Een G 1 vloog naar Engeland j^ET WAS een grote ontgoocheling voor de Duitse bezetters, toen de twee Nederlandse vliegers Vos en Leegstra, die ook na de capitulatie in 1940 met de G-l, onze roemruchte nieuwe jager, waren blijven experimenteren, tijdens een proefvlucht boven Schiphol plotseling in de richting van Engeland ver dwenen. En een evengrote vreugde was het vernemen van deze gewaagde onderneming voor alle Nederlanders, die met de luchtvaart te maken hadden en, nu vleugellam geslagen, de twee vliegers voor collaborateurs en verraders hadden aangezien. Hel en hemel hebben de beetgenomen overwinnaars na dat grapje bjj elkaar gevloekt. En hun wraak was op 19 Mei 1941 de internering van zo'n tweehonderd man, die hetzij rechtstreeks dan wel zijdelings wel eens iets met burgerlijke of militaire luchtvaart te maken hadden. Gcysendorffer was er bij. En Dellaert van Schiphol. W. van Veennendaal, Van Ulsen, Sillevis, en al die andere Iuchtridders, wier namen in de historie van de Nederlandse vliegerij zo'n mag nifieke klank hebben gekregen. Ook de bejaarde heer Ede van der Pais, direc teur van de Rijksluchtvaartdienst en de heer P. A. Gallas, directeur van het KNMl-filiaal Rotterdam. De laatste, omdat hij toevallig lid was van de examen commissie voor de luchtvaart. Op 19 Mei werd een groep KLM-vIiegers ge- cxamineerd. Om half tien was men begonnen. Kwart voor twaalf stapte een groepje Gestapo-lieden het lokaal binnen. Examinatoren en examinandi, allen werden meegenomen.Neen, erg nauwkeurig waren de heren niet. In Rotter dam werd de heer Huddleton Slater, bekend arts en schrijver van „Ja, ik wil" uit huis gehaald. Men bedoelde zijn zoon, die tweede luitenant-jachtvlieger ge weest was. Vader Huddleton Slater liet de vergissing maar de vergissing, omdat bij het beter vond, dat zijn zoon niet uit zijn studie gehaald werd. bracht boodschappen over en brieven en wist van de spijzen strelingen voor tong en maag te maken. Niet alle arrestanten van 1941 waren Zaterdag in Schoorl bij de reünie. Of men woonde te veraf, of men verbleef buitenslands. Wat kan men anders ver wachten van een vliegercorps? Maar toch was er nog zo'n dertigtal. De oude dokter Huddleton Slater, de heer Del laert, de inmiddels gepensionneerde heer Ede van de Pals, W. van Veehen- daal, Sillevis, Van Ulsen, om maar een paar namen te noemen. En gezamenlijk is men naar de oude kampplaats ge wandeld tegenover het kampeerterrein Koekoeksbos. Voor het eerst nu ont dekte men nabij dit thans verdwenen barakkenkamp een meertje. Voor het eerst ook aanschouwde men in welk een wonderschone natuur men toon die dagen gesleten heeft. Wat had mén er oog voor in 1941? Voor het eerst heeft men intens ge noten van het prachtige vergezient, c'at men daar heeft van boven van de duin kam over het vlakke polderland, waar uit Warmenhuizen en Schoorldam als speelgoedhoekjes omhoog steken. En aan de horizon zag men het begin van de Hondsbosse zeewering, die zich als een kaarsrechte streep verliest in een wazige verte. Herinneringen. ("IP deze reünie middag wapperde het heldere rood-wit-en-blauw aan witte stok fier in de voorjaarswind. De vlag CNFIN, die hele groep is terecht geko- men in Schoorl. Daar was een ba rakkenkamp, waarover een zekere Herr Hans Berg de scepter zwaaide. Deze meneer Berg heeft de „Haftlinge" minzaam ontvangen. Orders waren nu eenmaal orders en deze order tot minzaamheid was recht streeks afkomstig van Christiansen, General der Flieger. En zo kon het ge beuren, dat de „Haftlinge" van toen, die Zaterdag j.l. in Schoorl in-klein- verband reünie hielden, zich op dit ogenblik kunnen herinneren, dat dat gedwongen kampverblijf de nasmaak gehouden heeft van een vacantiekolo nie. Sillevis was veertien pond aange komen, toen hij zes weken na zijn ar restatie weer losgelaten werd. En ook alle anderen waren lichamelijk wat zwaarder op de hand geworden. Nadat men van de eerste consternatie wat be komen was, schikte men zich vrij ge makkelijk in zijn lot, al bleef het spook van deportatie naar Polen rond waren. Alleen de vraag wanneer men weer vrij zou komen, wierp een scha duw over het verblijf. En voorts de bestialiteit, die men in de laatste week van zijn verblijf in Schoorl te aan schouwen kreeg, toen daar in een an der gedeelte een groep Joodse landge noten werd ondergebracht, tegenover wie Berg zijn ware aard kon uitleven. Weelde tegen wil en dank. lyiEN voelde zich langzamerhand een beetje als Hans uit het sprookje van Hans en Grietje. Opgesloten achter prikkeldraad, dat langs de voet van een prachtige duinkam gespannen was, en al het goede genietend.... waaraan men thuis nauwelijks meer toe kon komen: bruine bonen met spek, enz., enz. De tijd werd gedood met korvee- werk, waaronder om beurten dienst bij de latrines, sport, zang en praten. De moeder van de bekende Anthonic Fokker stuurde kgffers met boeken, zorgvolle Bergenaren en Schoorlse naaikransjes verwenden de geïnter neerden op andere wijze. En „kokkie" van de Garde was een beste kerel. Hij In het „Wapen van Heemskerk" heeft Zaterdagavond een groot aantal enthousiaste leden van de actieve buurtvereniging „Bloemwijk" op bui tengewoon succesvolle wijze haar ze vende bevrijdingsfeestavond gevierd. Daarbij was het optreden gearrangeerd van het populaire amusementsgezel schap o.l.v. Duo „Wi-Jo". dat een oui- tengewoon succes oogstte met de revue „Met een vrolijke lach". In zijn openingswoord heette de heer J. Jonker de talrijke aanwezigen har telijk welkom. Hij memoreerde, dat de buurtvereniging bloeit. Na het zingen van het clublied trad het amusements gezelschap op met de revue „Met een vrolijke lach". De enig opmerking, die wij ons veroorloven is, dat enkele medewerkers het sappige Westfriese dialect niet voldoende meester waren, wat vooral uitkwam in het nummer „Avond in West-Ffriesland". Dit num mer was overigens zeer geslaagd en de uitvoering van de volksdansen was perfect. Een daverend succes oogstte „Jaap" met zijn liedjes en Westfriese moppen en hij had geen gering aandeel in de uitstekende stemming. Ook de andere nummers waren stuk voor stuk een succes, o.a. het optreden van de goochelaar-telepaat „Remidol", die een stormachtig applaus oogstte met zijn witte muis. Voor zijn staaltjes van tele pathie vond hij allerwege belangstel ling. Verder dienen vermeld de sket ches „Ik kom je vragen" en Het Mys terie". alsmede de serenade aan Biarra en last but not least het grote succes nummer „Opoe danst de samba". De avond werd bpsloten met e--n zeer geanimeerd hal o.l v. The Mood makers". Het was een origineel bal want nauwelijks was het begonnen ol er ontstond een HoM waardom- er tot half drie hö erende licht van kaarsen werd gedanst. was midden op het kampterrein ge plaatst op de plek, waar eenmaal de keuken stond. En een vriendelijke geest uit de buurt had boven de ope ning in het prikkeldraad, die eens de bewaakte toegangspoort tot het kamp was, een bloeiende Prunustak gehan gen. „Ik wil wel komen", had W. van Veenendaal geschreven, „maar dan moet dat verpleegstertje er ook zijn, dat we toen bijna dagelijks vanuit de hoogte op ons zagen neerkijken. Of het dezelfde verpleegster geweest isoch het doet er eigenlijk niet toeMaar Van Veenendaal heeft zelfs in die wens zijn zin gehad. Onder de diepgroene dennen boven op de duinrug kon deze vierbanden-gezag- voerder het heldére schortewit van de verpleegsters-uniform ontwaren. Een eenzame figuur, schielijk verdwij nend, toen enkelen van het vrolijke ge zelschap derwaarts stegen om de waar heid te ontdekken in de twinkelende ogen van deze complottiste Toen de groep naar de fundamenten van de barakken speurde, mijmerde een uit het gezelschap: „Daar heeft de oude klare gestaan. Weet je het nog, het werd alleen verstrekt als genees middel..." En op de plek der latri nes: „Wat wonderlijk, dat er niet meer Is gaan groeien Wat al herinneringen werden er op gehaald. Uiteraard uitsluitend vrolijke herinneringen. En zo was het gezel schap, terugkerend in „De Rode Leeuw" in een milde stemming ge raakt. Een milde stemming, die een hoogtepunt bereikte aan de intieme maaltijd in de stijlvol aangeklede,zaal. Ook kokkie Van de de nam aan dit etentje deel. Hij moest toegeven, dat het gebodene zijn beste prestaties van 1941 een weinig overtrof. Al was het menu dan in kampstijl gehouden. Potdge de navigateurs pas examines Viande dé Hitier bi en conservée ou Viande deGöring trés grasse Légumes de Hess A l'anglais Balles dé Berchtesgaden ('a la Eva iSraun) Nazis farces a la crème Café Stöve. Laat ons de reünisten verder alleen in de beslotenheid van hun kampinti— miteit„De Roode Leeuw" was et- de juiste plaats voor om deze intimi teit volledig tot haar recht te doen ko- Burgerlijke Stand Geboren: Renske, d. van A. Kok en R. Akkermans. Loesje, d. van J. Siedsma en T. Koeman. Getróuwd: Frank de Vries en Cornelia Th. Kwast. Het huwelijk van Caspar J. M. Th. Bottemanne en Sophia M. Mans is niet vol trokken. MAANDAG Victoria Thater, 8 uur: Abbott en Cos- ello in het vreemdelingenlegioen (14 jaar); Cinema Americain, 8 uur: Het complot van het houten paard (14 jaar) Harmonie Theater, 8 uur: De gouden kooi (18 jaar); Rex Theater, 2.30 en 8 uur: Vrouwen zonder naam (18 jaar). Wapen van Heemskerk, 8 uur: Jeugd club Ontwaakt voert op „Sneeuwwitje". DINSDAG Bioscopen als Maandag. De buurtvereniging D.V.V. hield Zaterdagavond een feestelijke bijeen komst in Het Gulden Vlies waar de voorzitter, de heer S. Meinders, bij de opening de prettige tocht in herinne ring bracht welke men op Hemel vaartsdag met de jeugd naar „de bol len" had gehouden. De talrijke leden van deze buurtver eniging zaten gezellig in groepjes om de tafeltjes en hebben zich de gehele avond kostelijk vermaakt met het op treden van de bekende conferencier André Carrell met zijn wakker troepje van medewerkende artisten. Zang, voordracht en sketches wisselden elkaar in bonte verscheidenheid af en de conferencier zorgde door zijn aar dige vertellingen en zyn humoristische verhaaltjes, dat de stemming er de gehele avond in bleef. Wij vermelden hizrbij voornamelijk zijn creatie als „huurkoetsier" en het alleraardige goetsje waarvan hij tijdens zijn liedje op de bok kon zitten. De sketches wa ren bijzonder goed o.a. die van de bei de boertjes bij de tandarts en van de rechtszaak tegen Betje die een gou den broche had gestolen. Men brengt hier wat nieuws en doet het op uit stekende wijze. Alkmaar mag er trots op zijn een zo goed cabaretgezelschap uit eigen krachten to kunnen samen stellen. TWEE UUR ZONDER LICHT Door een ernstige kortsluiting in een hoogspanningskabel, die 'het Stations plein kruist, viel in de nacht van Za terdag op Zondag omstreeks één uur het licht uit. Nadat de oorzaak van de storing was gevonden, gelukte het de technische dienst van de gem. lichtbe- drijven omstreeks drie uur een nieuwe aansluiting te maken. BROMFIETSEN AFGENOMEN Er wordt van de zijde van de politie nogmaals op gewezen, dat dikwijls jon gens beneden de zestien jaar rijden wielen met hulpmotoren berijden, het geen verboden is. Ook hetafgelopen weekend moest verschillende jongens, die de vereiste leeftijd nog niet hadden bereikt, hun al of niet gehuurde brom fiets worden afgenomen. Kempenaar voer iegen Friese brug Een Kempenaar, tot aan het gangboord geladen met grind, is Zaterdagmiddag tegen de Friese brug gevaren, ondanks de wanhopige pogingen, die de schipper aanwendde om zijn 509 ton zware schip tijdig te doen stoppen, toen hij zag, dat de brug voor zijn neus werd dichtgedraaid. Het diepgeladen schip de Soli Deo Gloria uit Kampen, dat op weg was naar Texel, was achter een Engels jacht door de vlotbrug gegaan. Wie schetst echter de verbazing en de schrik van de schipper toen hij be merkte, dat de geopende Friese brug de Engelsman doorliet, maar zich direct achter het jacht slot. Weriswaar gaven de brugwachters hem een teken zijn vaart te stoppen, maar aangezien de zijschroef in schipperskringen lam me arm genoemd niet achteruit kan slaan stond de schipper vrijwel mach teloos. Het had geen zin het anker uit Hei- Rode Kruis vraagt medewerkers Nogmaals moge op ieder een beroep worden gedaan het Nederlandse Roue Kruis te steunen bij de inzamelingsac tie die dezer dagen wordt gehouden Behalve financiële steun is ook de assistentie van een groot aantal mede werkers noodzakelijk. Zij die enkele uren beschikbaar willen stellen, kun nen zich opgeven bij de heer W. A. J Spruyt, Kofamagazijn (tel. 3744) Of 'g avonds aan diens prlve-adres, Lange- straat 32 (tel. 4415). Eén cent per week Uw nationale Rode Kruis telt rond een half millioen leden. Uw Rode Kruis doet veel en belangrijk menslievend werk en biedt hulp in tijden van nood en tegenspoed. In 1951 is nog een mil lioen gulden nodig. Dat is één cent pet- week van ieder gezien in Nederland. Wilt u één cent per week geven? In één keer, voor het gehele jaar? Burgemeesters beraadslagen over maatregelen tegen op heffing van tramlijnen Naar uit een redevoering van dr. W. Huygens burgemeester van Bergen, bij de heropening van de tram lijn AlkmaarBergen gistermiddag :s gebleken, zullen op Dinsdag 5 Juni ruim 100 burgemeesters van gemeen ten, die gelegen zijn aan tram- en lo cale spoorlijnen van de N. S., in be sloten vergadering te Utrecht bijeen 1' O men om zich te beraden over maatre gelen, die alsnog genomen kunnen wor den teneinde te voorkomen, dat de dreigende opheffing van deze spoorlij nen wordt doorgevoerd. Na afloop van deze vergadering zul len zo ligt althans in de bedoeling verzoekschriften aan de minister, aan de Nederlandse Spoorwegen en wellicht aan nog enkele andere offi ciële instanties, worden gezonden. te werpen, omdat de afstapd tot d« brug te kort was, zodat als enig mid del overbleef met behulp van een staal draad te trachten aan een dekschuit vast te maken, die tegen de damwand bij de in aanbouw zijnde nieuwe brug lag. De zware lading drukte de Kem penaar echter verder en deze kracht bleek zo groot, dat twee palen afknap ten en een paal uit de grond weid ge rukt. Met een klap kwam het schip te gen de brug tot stilstand, het anker knapte af, de ankerlier werd in elkaar gedrukt en ook de davits overleefden de aanvaring niet. Het verkeer over de brug ondervond geen stagnatie. De Soli deo Gloria ligt thans aan de Handels kade, waar het wacht op de reparatie van anker en ankerlicr, zonder welke een tocht over het Wad onverant- wordt moet worden geacht. Hiermee zal ongeveer veertien dagen gemoeid zijn. De politie te water heeft de zaak in onderzoek. Zal de tramlijn geëxploiteerd worden door particuliere maatschappij Weliswaar is de stoomtram van de Nederlandsche Spoorwegen bij het ingaan van de nieuwe Zomerdienst regeling teruggekeerd op de ljjn Alk maar-Bergen aan Zee, maar voor zo ver thans bekend is dit slechts defi nitief voor de duur van het voor deze badplaats zo drukke zomerseizoen. Of de tram ook daarna zal blijven rij den, zal afhangen van het officiële onderzoek, dat thans nog gaande is. Intussen heeft het gemeentebe stuur van Bergen gemeend niet het risico te moeten lopen te eniger tijd geheel van railverkeer verstoken te zijn, voor het geval de N.S. vergun ning zouden krijgen van de minister om de dienst te staken. Dit word; vooral voor Bergen aan Zee funest geacht, daar tussen Bergen en Ber gen aan Zee zelfs geen busverbin ding bestaat. Derhalve heeft het on derhandelingen geopend met een par ticuliere tramwegmaatschappij elders in den lande over de exploitatie van de lijn. Er bestaat een toezegging van de N.S. de spoorrails en al het ande re thans nog in gebruik zijnde mate riaal voor dit doel af tc staan. Dezs oplossing van het vervoersvraagstuk zou de gemeente Bergen de enorme kosten, die voor het aanleggen van een moderne snelweg vereist zouden zijn, besparen, nog afgezien van de schade, die zo'n snelweg aan het lan delijk natuurschoon van het dorp zor toebrengen. Het sist en het belt en het fluit weer Reeds enkele dagen ging het gerucht, dat „Bello" weer wat van zich zou laten horen, of, beter gezegd, dat men binnenkort „Bello" weer zou horen en de verrassing kwam in het nieuwe spoorboekje waarin de Berger tram weer een plaatsje had gekregen, net of zij nooit weg was geweest en of men niet hemel en aarde had bewogen om dit museumstuk der Nederlandse Spoorwegen weer over de rails te laten lopen. „Bergen en het trammetje horen bij elkaar", is er op zo menige rumoerige protestvergadering van de VVV en van de raad gezegd en inderdaad, zij zijn allebei niet zo jong meer en voor een groot deel met elkaar vergroeid. Als men ergens in ons land over Ber gen spreekt dan heeft men het ook over het trammetje. Dan lacht men er een beetje om en spot er een beetje mee, maar men concludeert toch ook, dat juist dit antieke vervoermiddel iets eigens aan het recreatieoord en de bad plaats heeft gegeven. En de Bergenaren zelf zouden de tram vooral in de zo mer niet gaarne willen missen om dat ze inderdaad een respectabel aantal passagiers kan vervoeren. Zóveel als de bussen in hetzelfde tijdsverloop niet zouden kunnen verwerken, nog afge zien van de schade die aan een plaatsje als het pittoreske Bergen zou worden toegebracht als de prachtige Eeuwige Laan en andere mooie gedeelten door een druk verkeer van elkaar passerende bussen onveilig gemaakt zouden wor den. Het regendf protesten Er waren verleden jaar en in de loop van dit jaar zovele handt-keningen op petitionnementen gezet, er waren zoveel protesten geuit, dat men werkelijk mocht verwachten, dat de Spoorwegen en in hoogste instantie de regering voor de „stem des volks" niet doof zouden blijven, maar de Spoorwegen zijn nu eenmaal geen filantropische instelling. Vóór wat hoort wat" en men zou. dan ook in brede kring moeten bewijzen, dat men wat voor het trammetje over had. Het verdween en dat was een veeg teken, maar de hoop leefde weer op toen „eBllo" tijdens de achter ons lig gende fchristelijke feestdagen weer van stal gehaald werd. Men hoopte op een gunstige beslissing voor de zomermaan den en daar stond de tram plotseling weer in het spoorboekje al was het dan ook met de vermelding, dat de dienst regeling geldig is tot een nader aan te geven datum. De dag van gister was voor alle Ber genaren een dag van vreugde en vol doening, want „Bello" was terugge keerd. Alles was vergeten en vergeven en men heeft de vrij grote zekerheid, dat zij tijdens de zomermaanden niet weer zal verdwijnen. Het is een beetje antiek Wij hebben het trammetje gistermid dag nog eens goed bekeken en moeten helaas constateren, dat het er in ver loop van jaren niet mooier op gewor den is. Het locomotiefje doet ons aan het spoorwegmuseum denken en de gro te wagons zijn een beetje uitgewoond. Het is net of ze in verloop van jaren door het massa-vervoer van Berger bad gasten en vooral door dat van duizen den kinderen, die met schopjes en em mertjes naar zee trokken een beetje „uitgewoond" zijn. Misschien lijkt het maar zo omdat wij langzamerhand weer met nieuw spoorwegmateriaal verwend zijn en daarom een beetje neerkijken op de vóóroorlogse wagens. Het gaat er ten soltte niet om of het mooi en nieuws is, maar alleen of het practisch is en wie zo'n ouderwets locomotiefje een staart van negen lange wagens ziet trekken begrijpt volkomen, dat geen enkele busdienst de mensenmassa zo vlug, zo veilig en misschien ook zo voordelig zou kunnen vervoeren. Steen op de rails Wij zaten in het trammetje en het was tegen de tijd, dat de mensen op het strand er aan denken, dat de kinderen tijdig naar bed moeten, zodat de wagens vrij leeg naar Bergen aan Zee gingen en goed gevuld met zongebruinde men sen terugkeerden. In onze coupé zaten vier mensen uit Indie, die van de angsten die wij om Bellos' behoud hebben uitgestaan, blijk baar niets afwisten en toevallig op hun tocht naar Bergen in dit vervoermiddel terecht waren gekomen. Zij keken een beetje schamper in het rond en hadden blijkbaar geen hoge dunk van d# ser vice van onze Spoorwegen en zij scho ten telkens verschrikt van de banken omhoog als de tram de indruk wekte, dat de locomotief hier of daar even naast de rails was gaan rijden. Ten slot te moet zo'n machinist natuurlijk na zijn rustperiode ook even aan zo'n trammetje wennen. Als het stopte of weer op gang kwam was het net of er hier of daar wat aan de remmen of aan de veren mankeerde. „Steen op de rails" zei de conducteur dan laconiek, maar het was een jong conducteurtje, die het blijkbaar ook- niet beter scheen te weten. We reden In elk geval reden we en we gingen met een goede snelheid in de richting van Bergen. Het locomotiefje blies zwa re rookwolken uit, het siste, het floot en het belde. De rook zweefde over de weilanden die wij passeerden en d kalveren sloegen links en rechts met opgeheven staarten op de vlucht Een oude koe en een groot bruin paard ble ven rustig grazen. Die wisten blijkbaar wel, dat dit voorwereldlijke monster een goedaardig karakter heeft en nog nooit een beest heeft overreden als dat tenminste niet toevallig op de rails heeft gestaan. De wegen in en om Bergen waren vol zomergasten, mensen, die de herboren „Bello" waarschijnlijk nog niet in actie gezien hadden. Overal bleven ze verrast staan kijken, overal zag je lachende gezichten en het was niet duidelijk of al die mensen uit medelijden, 'lachten daji wel of ze blij waren hun ouwe makker terug te zien. Bello's komst is een beetje onverwacht geweest. Er was maar één enkele vlag op de weg en aan enige feestelijke actie was niet tijdig bekendheid gegeven. Hier en daar werd door vrolijke groepjes toeristen harte lijk geapplaudisseerd en overal stak men glimlachend en groetend de handen op, blijkbaar naar de glunderende ma chinist, die het weggetje heen en terug wel zo goed kent dat hij of de stoker ook nog tijd heeft zijn zwarte knuist als dank voor de bewezen hulde even naar boven te steken. „Bello" reed weer en dat was voor Bergen het voornaamste. Bergen aan Zee als badplaats Onze Bergense correspondent heeft de feestelijke ontvangst op het stations pleintje en in Bergen aan Zee mee gemaakt en vertelt hieronder uitvoerig over wat hij gezien en gehoord heeft. Bergen was gister vol vrolijke en blijk baar dankbare bezoekers, het strand in Bergen aan Zee was goed bezet en op 't terras van „Trianon", dat er helemaal verjongd en vernieuwd uitziet, zaten vele bezoekers in zomerstemming even als op de stoelen die voor dit etablisse ment op de duintop geplaatst zijn en vanwaar men een prachtig gezicht over de zee heeft. Natuurlijk mist men hier een groot hotel als Nassau Bergen, dat door onze onvrijwillige gasten in de oorlogsjaren eenvoudig gesloopt is. Maar het kerkje en tal van huizen staan er nog onge schonden en als er ergens een kerkje met een torentje staat is er in elk ge val een kern waaromheen weer ge bouwd kan worden. Er zullen nieuwe hotels komen, het tegelpaadje over de duintoppen zal wel een brede boulevard worden- èn het zo prachtig gelegen pdaatsje zal zich tot een badplaats van grote betekenis ontwikkelen, als we tenminste binnen arzienbare tijd niet weer door oorlogsrampen worden ge troffen wat niemand voorspellen kan en waaraan we dan oog maar niet te veel moeten denken. Zij is er weer Hoofdzaak is voor dit ogenblik, dat „Bell-o" weer terug is. Als het een van stal gehaald oud paardje was zouden we het eens door zijn manen strelen en goedkeurend op zijn hals kloppen. „Bel lo" heeft alleen manen van stoom en ran rook en wie de roetzwarte schoor steen ziet zal zich wel tweemaal be denken eer hij er zijn handen naar uit steekt, maar dat men in Bergen alle maal blij is, dat de verloren dochter weer veilig huiswaarts is gekeerd kun nen de grote krans en het fraaie ge dicht bewijzen waarover onze Bergense correspondent hieronder het een en an der zal vertellen. Er was Zondagmiddag te Bergen grote vreugde bjj het weerzien var het oude trammetje. „Laat nu de stoom weer sissen, Laat nu de bel weer slaan", riepen enthousiaste rijmelaars Bello toe, „wij kunnen je niet missen, wij laten je niet gaan". Bergen's Harmonie blies een feest- mars en van alle zijden werd een rhe- torisch vuurwerkje ontstoken. Bur gemeester Dr. Huygens sprak vanaf de met een reusachtige krans en met een bord met het bovenstaande ge dicht behangen locomotief tot de gro te schare belangstellenden. Hij gaf uitdrukking aan zijn erkentelijkheid jegens de regering en de N.S. die de toezegging hadden gestand gedaan, de tram hangende het onderzoek niet te zullen opheffen. Dreigde de kolen- schaarste een ogenblik roet in het eten te zullen gooien, Bergen kan voorlopig gerust zijn. Spreker voegde hieraan nog de geruststellende medede ling toe, dat thans een serieus onder zoek gaande is. Uit het Oosten van ons land was een gelukstelegram binnengekomen met de woorden: „Lang zal Bello le ven, honderd jaar na dezen". De heer Roggeveen, voorzitter van de V.V.V. meende, dat waar het ook gerechtvaardigd mocht heten om over te gaan tot opheffing, Bello in ieder geval moest bljjven, het was een landsbelang. Prof. Selleger, voor zitter van het actie-comité tot behoud van de tram, wenste Bergen geluk met dit resultaat. Een jaar geleden had men met angst en beven het toe komstige lot van Bello afgewacht. De stationschef wees er op dat de N.S. geen philanthropische instelling is, en wekte Bergen op nu ook gebruik te maken van de tram. Na dit intermezzo pufte Bello ver der naar Bergen aan Zee, waar hem een enthousiaste ontvangst werd be reid door de met vlaggetjes wuivende kinderen van Vacantie Koloniehuizen De burgevader wenste Bergen en Zee geluk met de terugkeer van Bello die in elk geval dit seizoen zal blijven rijden. Spreker getuigde van zijn dank baarheid, dat de regering en de Ned. Spoorwegen blijk gaven een open oog te hebben voor de belangen van Ber gen, dat zijn karakter geheel zou ver liezen als er autosnelverkeer moest komen Namens Paal 33 sprak tenslotte nog de heer A. Maasen, die de hoop uitsprak, dat Bello tot in lengte van dagen zou blvjven rijden. Met Ber gen's Harmonie voorop ging de jeugd door Bergen aan Zee. TOEGELATEN TOT DE EVANGELIE BEDIENING De heer J. M. Marwitz alhier toegelaten tot de evangelie bediening bij de Ned. Herv. Kerk.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 2