Duitsers interneerden tweehonderd
luchtvaartmensen
De Berger tram is teruggekeerd
AGENDA
Schipper zag hoe brug vlak voor zijn
neus werd dichtgedraaid
Na tien jaar reünie in het barakken
kamp te Schoorl
Het verpleegstertje van
Van Veenendaal
Bloemwijk vierde voor
de zevende maal de
bevrijding
Buurtvereniging had een
prettige feestavond
Alles is vergeven
en vergeten
.MAANDAG 31 MEI 1951
Een G 1 vloog naar Engeland
j^ET WAS een grote ontgoocheling voor de Duitse bezetters, toen de twee
Nederlandse vliegers Vos en Leegstra, die ook na de capitulatie in 1940 met
de G-l, onze roemruchte nieuwe jager, waren blijven experimenteren, tijdens
een proefvlucht boven Schiphol plotseling in de richting van Engeland ver
dwenen. En een evengrote vreugde was het vernemen van deze gewaagde
onderneming voor alle Nederlanders, die met de luchtvaart te maken hadden en,
nu vleugellam geslagen, de twee vliegers voor collaborateurs en verraders hadden
aangezien. Hel en hemel hebben de beetgenomen overwinnaars na dat grapje
bjj elkaar gevloekt. En hun wraak was op 19 Mei 1941 de internering van zo'n
tweehonderd man, die hetzij rechtstreeks dan wel zijdelings wel eens iets met
burgerlijke of militaire luchtvaart te maken hadden. Gcysendorffer was er bij. En
Dellaert van Schiphol. W. van Veennendaal, Van Ulsen, Sillevis, en al die andere
Iuchtridders, wier namen in de historie van de Nederlandse vliegerij zo'n mag
nifieke klank hebben gekregen. Ook de bejaarde heer Ede van der Pais, direc
teur van de Rijksluchtvaartdienst en de heer P. A. Gallas, directeur van het
KNMl-filiaal Rotterdam. De laatste, omdat hij toevallig lid was van de examen
commissie voor de luchtvaart. Op 19 Mei werd een groep KLM-vIiegers ge-
cxamineerd. Om half tien was men begonnen. Kwart voor twaalf stapte een
groepje Gestapo-lieden het lokaal binnen. Examinatoren en examinandi, allen
werden meegenomen.Neen, erg nauwkeurig waren de heren niet. In Rotter
dam werd de heer Huddleton Slater, bekend arts en schrijver van „Ja, ik wil"
uit huis gehaald. Men bedoelde zijn zoon, die tweede luitenant-jachtvlieger ge
weest was. Vader Huddleton Slater liet de vergissing maar de vergissing, omdat
bij het beter vond, dat zijn zoon niet uit zijn studie gehaald werd.
bracht boodschappen over en brieven
en wist van de spijzen strelingen voor
tong en maag te maken.
Niet alle arrestanten van 1941 waren
Zaterdag in Schoorl bij de reünie. Of
men woonde te veraf, of men verbleef
buitenslands. Wat kan men anders ver
wachten van een vliegercorps? Maar
toch was er nog zo'n dertigtal. De oude
dokter Huddleton Slater, de heer Del
laert, de inmiddels gepensionneerde
heer Ede van de Pals, W. van Veehen-
daal, Sillevis, Van Ulsen, om maar een
paar namen te noemen. En gezamenlijk
is men naar de oude kampplaats ge
wandeld tegenover het kampeerterrein
Koekoeksbos. Voor het eerst nu ont
dekte men nabij dit thans verdwenen
barakkenkamp een meertje. Voor het
eerst ook aanschouwde men in welk
een wonderschone natuur men toon die
dagen gesleten heeft. Wat had mén er
oog voor in 1941?
Voor het eerst heeft men intens ge
noten van het prachtige vergezient, c'at
men daar heeft van boven van de duin
kam over het vlakke polderland, waar
uit Warmenhuizen en Schoorldam als
speelgoedhoekjes omhoog steken. En
aan de horizon zag men het begin van
de Hondsbosse zeewering, die zich als
een kaarsrechte streep verliest in een
wazige verte.
Herinneringen.
("IP deze reünie middag wapperde het
heldere rood-wit-en-blauw aan witte
stok fier in de voorjaarswind. De vlag
CNFIN, die hele groep is terecht geko-
men in Schoorl. Daar was een ba
rakkenkamp, waarover een zekere
Herr Hans Berg de scepter zwaaide.
Deze meneer Berg heeft de „Haftlinge"
minzaam ontvangen.
Orders waren nu eenmaal orders en
deze order tot minzaamheid was recht
streeks afkomstig van Christiansen,
General der Flieger. En zo kon het ge
beuren, dat de „Haftlinge" van toen,
die Zaterdag j.l. in Schoorl in-klein-
verband reünie hielden, zich op dit
ogenblik kunnen herinneren, dat dat
gedwongen kampverblijf de nasmaak
gehouden heeft van een vacantiekolo
nie. Sillevis was veertien pond aange
komen, toen hij zes weken na zijn ar
restatie weer losgelaten werd. En ook
alle anderen waren lichamelijk wat
zwaarder op de hand geworden. Nadat
men van de eerste consternatie wat be
komen was, schikte men zich vrij ge
makkelijk in zijn lot, al bleef het
spook van deportatie naar Polen rond
waren. Alleen de vraag wanneer men
weer vrij zou komen, wierp een scha
duw over het verblijf. En voorts de
bestialiteit, die men in de laatste week
van zijn verblijf in Schoorl te aan
schouwen kreeg, toen daar in een an
der gedeelte een groep Joodse landge
noten werd ondergebracht, tegenover
wie Berg zijn ware aard kon uitleven.
Weelde tegen wil en dank.
lyiEN voelde zich langzamerhand een
beetje als Hans uit het sprookje
van Hans en Grietje. Opgesloten achter
prikkeldraad, dat langs de voet van een
prachtige duinkam gespannen was, en
al het goede genietend.... waaraan
men thuis nauwelijks meer toe kon
komen: bruine bonen met spek, enz.,
enz. De tijd werd gedood met korvee-
werk, waaronder om beurten dienst bij
de latrines, sport, zang en praten.
De moeder van de bekende Anthonic
Fokker stuurde kgffers met boeken,
zorgvolle Bergenaren en Schoorlse
naaikransjes verwenden de geïnter
neerden op andere wijze. En „kokkie"
van de Garde was een beste kerel. Hij
In het „Wapen van Heemskerk"
heeft Zaterdagavond een groot aantal
enthousiaste leden van de actieve
buurtvereniging „Bloemwijk" op bui
tengewoon succesvolle wijze haar ze
vende bevrijdingsfeestavond gevierd.
Daarbij was het optreden gearrangeerd
van het populaire amusementsgezel
schap o.l.v. Duo „Wi-Jo". dat een oui-
tengewoon succes oogstte met de
revue „Met een vrolijke lach".
In zijn openingswoord heette de heer
J. Jonker de talrijke aanwezigen har
telijk welkom. Hij memoreerde, dat de
buurtvereniging bloeit. Na het zingen
van het clublied trad het amusements
gezelschap op met de revue „Met een
vrolijke lach". De enig opmerking, die
wij ons veroorloven is, dat enkele
medewerkers het sappige Westfriese
dialect niet voldoende meester waren,
wat vooral uitkwam in het nummer
„Avond in West-Ffriesland". Dit num
mer was overigens zeer geslaagd en de
uitvoering van de volksdansen was
perfect. Een daverend succes oogstte
„Jaap" met zijn liedjes en Westfriese
moppen en hij had geen gering aandeel
in de uitstekende stemming. Ook de
andere nummers waren stuk voor stuk
een succes, o.a. het optreden van de
goochelaar-telepaat „Remidol", die een
stormachtig applaus oogstte met zijn
witte muis. Voor zijn staaltjes van tele
pathie vond hij allerwege belangstel
ling. Verder dienen vermeld de sket
ches „Ik kom je vragen" en Het Mys
terie". alsmede de serenade aan Biarra
en last but not least het grote succes
nummer „Opoe danst de samba".
De avond werd bpsloten met e--n
zeer geanimeerd hal o.l v. The Mood
makers". Het was een origineel bal
want nauwelijks was het begonnen ol
er ontstond een HoM waardom-
er tot half drie hö erende licht
van kaarsen werd gedanst.
was midden op het kampterrein ge
plaatst op de plek, waar eenmaal de
keuken stond. En een vriendelijke
geest uit de buurt had boven de ope
ning in het prikkeldraad, die eens de
bewaakte toegangspoort tot het kamp
was, een bloeiende Prunustak gehan
gen.
„Ik wil wel komen", had W. van
Veenendaal geschreven, „maar dan
moet dat verpleegstertje er ook zijn,
dat we toen bijna dagelijks vanuit de
hoogte op ons zagen neerkijken.
Of het dezelfde verpleegster geweest
isoch het doet er eigenlijk niet
toeMaar Van Veenendaal heeft
zelfs in die wens zijn zin gehad. Onder
de diepgroene dennen boven op de
duinrug kon deze vierbanden-gezag-
voerder het heldére schortewit van de
verpleegsters-uniform ontwaren. Een
eenzame figuur, schielijk verdwij
nend, toen enkelen van het vrolijke ge
zelschap derwaarts stegen om de waar
heid te ontdekken in de twinkelende
ogen van deze complottiste
Toen de groep naar de fundamenten
van de barakken speurde, mijmerde een
uit het gezelschap: „Daar heeft de
oude klare gestaan. Weet je het nog,
het werd alleen verstrekt als genees
middel..." En op de plek der latri
nes: „Wat wonderlijk, dat er niet meer
Is gaan groeien
Wat al herinneringen werden er op
gehaald. Uiteraard uitsluitend vrolijke
herinneringen. En zo was het gezel
schap, terugkerend in „De Rode
Leeuw" in een milde stemming ge
raakt. Een milde stemming, die een
hoogtepunt bereikte aan de intieme
maaltijd in de stijlvol aangeklede,zaal.
Ook kokkie Van de de nam aan dit
etentje deel. Hij moest toegeven, dat
het gebodene zijn beste prestaties van
1941 een weinig overtrof. Al was het
menu dan in kampstijl gehouden.
Potdge de navigateurs pas examines
Viande dé Hitier bi en conservée
ou
Viande deGöring trés grasse
Légumes de Hess A l'anglais
Balles dé Berchtesgaden
('a la Eva iSraun)
Nazis farces a la crème
Café Stöve.
Laat ons de reünisten verder alleen
in de beslotenheid van hun kampinti—
miteit„De Roode Leeuw" was et-
de juiste plaats voor om deze intimi
teit volledig tot haar recht te doen ko-
Burgerlijke Stand
Geboren: Renske, d. van A. Kok en R.
Akkermans. Loesje, d. van J. Siedsma en T.
Koeman.
Getróuwd: Frank de Vries en Cornelia
Th. Kwast. Het huwelijk van Caspar J. M.
Th. Bottemanne en Sophia M. Mans is niet vol
trokken.
MAANDAG
Victoria Thater, 8 uur: Abbott en Cos-
ello in het vreemdelingenlegioen (14
jaar); Cinema Americain, 8 uur: Het
complot van het houten paard (14 jaar)
Harmonie Theater, 8 uur: De gouden
kooi (18 jaar); Rex Theater, 2.30 en 8
uur: Vrouwen zonder naam (18
jaar).
Wapen van Heemskerk, 8 uur: Jeugd
club Ontwaakt voert op „Sneeuwwitje".
DINSDAG
Bioscopen als Maandag.
De buurtvereniging D.V.V. hield
Zaterdagavond een feestelijke bijeen
komst in Het Gulden Vlies waar de
voorzitter, de heer S. Meinders, bij de
opening de prettige tocht in herinne
ring bracht welke men op Hemel
vaartsdag met de jeugd naar „de bol
len" had gehouden.
De talrijke leden van deze buurtver
eniging zaten gezellig in groepjes om
de tafeltjes en hebben zich de gehele
avond kostelijk vermaakt met het op
treden van de bekende conferencier
André Carrell met zijn wakker troepje
van medewerkende artisten. Zang,
voordracht en sketches wisselden
elkaar in bonte verscheidenheid af en
de conferencier zorgde door zijn aar
dige vertellingen en zyn humoristische
verhaaltjes, dat de stemming er de
gehele avond in bleef. Wij vermelden
hizrbij voornamelijk zijn creatie als
„huurkoetsier" en het alleraardige
goetsje waarvan hij tijdens zijn liedje
op de bok kon zitten. De sketches wa
ren bijzonder goed o.a. die van de bei
de boertjes bij de tandarts en van de
rechtszaak tegen Betje die een gou
den broche had gestolen. Men brengt
hier wat nieuws en doet het op uit
stekende wijze. Alkmaar mag er trots
op zijn een zo goed cabaretgezelschap
uit eigen krachten to kunnen samen
stellen.
TWEE UUR ZONDER LICHT
Door een ernstige kortsluiting in een
hoogspanningskabel, die 'het Stations
plein kruist, viel in de nacht van Za
terdag op Zondag omstreeks één uur
het licht uit. Nadat de oorzaak van de
storing was gevonden, gelukte het de
technische dienst van de gem. lichtbe-
drijven omstreeks drie uur een nieuwe
aansluiting te maken.
BROMFIETSEN AFGENOMEN
Er wordt van de zijde van de politie
nogmaals op gewezen, dat dikwijls jon
gens beneden de zestien jaar rijden
wielen met hulpmotoren berijden, het
geen verboden is. Ook hetafgelopen
weekend moest verschillende jongens,
die de vereiste leeftijd nog niet hadden
bereikt, hun al of niet gehuurde brom
fiets worden afgenomen.
Kempenaar voer iegen Friese brug
Een Kempenaar, tot aan het gangboord geladen met grind, is Zaterdagmiddag
tegen de Friese brug gevaren, ondanks de wanhopige pogingen, die de schipper
aanwendde om zijn 509 ton zware schip tijdig te doen stoppen, toen hij zag, dat
de brug voor zijn neus werd dichtgedraaid.
Het diepgeladen schip de Soli Deo
Gloria uit Kampen, dat op weg was
naar Texel, was achter een Engels
jacht door de vlotbrug gegaan. Wie
schetst echter de verbazing en de
schrik van de schipper toen hij be
merkte, dat de geopende Friese brug de
Engelsman doorliet, maar zich direct
achter het jacht slot. Weriswaar gaven
de brugwachters hem een teken zijn
vaart te stoppen, maar aangezien de
zijschroef in schipperskringen lam
me arm genoemd niet achteruit kan
slaan stond de schipper vrijwel mach
teloos. Het had geen zin het anker uit
Hei- Rode Kruis vraagt
medewerkers
Nogmaals moge op ieder een beroep
worden gedaan het Nederlandse Roue
Kruis te steunen bij de inzamelingsac
tie die dezer dagen wordt gehouden
Behalve financiële steun is ook de
assistentie van een groot aantal mede
werkers noodzakelijk. Zij die enkele
uren beschikbaar willen stellen, kun
nen zich opgeven bij de heer W. A. J
Spruyt, Kofamagazijn (tel. 3744) Of
'g avonds aan diens prlve-adres, Lange-
straat 32 (tel. 4415).
Eén cent per week
Uw nationale Rode Kruis telt rond
een half millioen leden. Uw Rode Kruis
doet veel en belangrijk menslievend
werk en biedt hulp in tijden van nood
en tegenspoed. In 1951 is nog een mil
lioen gulden nodig. Dat is één cent pet-
week van ieder gezien in Nederland.
Wilt u één cent per week geven? In
één keer, voor het gehele jaar?
Burgemeesters beraadslagen
over maatregelen tegen op
heffing van tramlijnen
Naar uit een redevoering van dr. W.
Huygens burgemeester van Bergen,
bij de heropening van de tram
lijn AlkmaarBergen gistermiddag :s
gebleken, zullen op Dinsdag 5 Juni
ruim 100 burgemeesters van gemeen
ten, die gelegen zijn aan tram- en lo
cale spoorlijnen van de N. S., in be
sloten vergadering te Utrecht bijeen 1' O
men om zich te beraden over maatre
gelen, die alsnog genomen kunnen wor
den teneinde te voorkomen, dat de
dreigende opheffing van deze spoorlij
nen wordt doorgevoerd.
Na afloop van deze vergadering zul
len zo ligt althans in de bedoeling
verzoekschriften aan de minister,
aan de Nederlandse Spoorwegen en
wellicht aan nog enkele andere offi
ciële instanties, worden gezonden.
te werpen, omdat de afstapd tot d«
brug te kort was, zodat als enig mid
del overbleef met behulp van een staal
draad te trachten aan een dekschuit
vast te maken, die tegen de damwand
bij de in aanbouw zijnde nieuwe brug
lag. De zware lading drukte de Kem
penaar echter verder en deze kracht
bleek zo groot, dat twee palen afknap
ten en een paal uit de grond weid ge
rukt. Met een klap kwam het schip te
gen de brug tot stilstand, het anker
knapte af, de ankerlier werd in elkaar
gedrukt en ook de davits overleefden
de aanvaring niet. Het verkeer over de
brug ondervond geen stagnatie. De Soli
deo Gloria ligt thans aan de Handels
kade, waar het wacht op de reparatie
van anker en ankerlicr, zonder welke
een tocht over het Wad onverant-
wordt moet worden geacht. Hiermee
zal ongeveer veertien dagen gemoeid
zijn. De politie te water heeft de zaak
in onderzoek.
Zal de tramlijn geëxploiteerd
worden door particuliere
maatschappij
Weliswaar is de stoomtram van de
Nederlandsche Spoorwegen bij het
ingaan van de nieuwe Zomerdienst
regeling teruggekeerd op de ljjn Alk
maar-Bergen aan Zee, maar voor zo
ver thans bekend is dit slechts defi
nitief voor de duur van het voor deze
badplaats zo drukke zomerseizoen.
Of de tram ook daarna zal blijven rij
den, zal afhangen van het officiële
onderzoek, dat thans nog gaande is.
Intussen heeft het gemeentebe
stuur van Bergen gemeend niet het
risico te moeten lopen te eniger tijd
geheel van railverkeer verstoken te
zijn, voor het geval de N.S. vergun
ning zouden krijgen van de minister
om de dienst te staken. Dit word;
vooral voor Bergen aan Zee funest
geacht, daar tussen Bergen en Ber
gen aan Zee zelfs geen busverbin
ding bestaat. Derhalve heeft het on
derhandelingen geopend met een par
ticuliere tramwegmaatschappij elders
in den lande over de exploitatie van
de lijn. Er bestaat een toezegging van
de N.S. de spoorrails en al het ande
re thans nog in gebruik zijnde mate
riaal voor dit doel af tc staan. Dezs
oplossing van het vervoersvraagstuk
zou de gemeente Bergen de enorme
kosten, die voor het aanleggen van
een moderne snelweg vereist zouden
zijn, besparen, nog afgezien van de
schade, die zo'n snelweg aan het lan
delijk natuurschoon van het dorp zor
toebrengen.
Het sist en het belt en het fluit weer
Reeds enkele dagen ging het gerucht, dat „Bello" weer wat van zich zou laten
horen, of, beter gezegd, dat men binnenkort „Bello" weer zou horen en de
verrassing kwam in het nieuwe spoorboekje waarin de Berger tram weer een
plaatsje had gekregen, net of zij nooit weg was geweest en of men niet hemel
en aarde had bewogen om dit museumstuk der Nederlandse Spoorwegen weer
over de rails te laten lopen.
„Bergen en het trammetje horen bij
elkaar", is er op zo menige rumoerige
protestvergadering van de VVV en van
de raad gezegd en inderdaad, zij zijn
allebei niet zo jong meer en voor een
groot deel met elkaar vergroeid.
Als men ergens in ons land over Ber
gen spreekt dan heeft men het ook over
het trammetje. Dan lacht men er een
beetje om en spot er een beetje mee,
maar men concludeert toch ook, dat
juist dit antieke vervoermiddel iets
eigens aan het recreatieoord en de bad
plaats heeft gegeven. En de Bergenaren
zelf zouden de tram vooral in de zo
mer niet gaarne willen missen om
dat ze inderdaad een respectabel aantal
passagiers kan vervoeren. Zóveel als
de bussen in hetzelfde tijdsverloop niet
zouden kunnen verwerken, nog afge
zien van de schade die aan een plaatsje
als het pittoreske Bergen zou worden
toegebracht als de prachtige Eeuwige
Laan en andere mooie gedeelten door
een druk verkeer van elkaar passerende
bussen onveilig gemaakt zouden wor
den.
Het regendf protesten
Er waren verleden jaar en in de loop
van dit jaar zovele handt-keningen op
petitionnementen gezet, er waren zoveel
protesten geuit, dat men werkelijk
mocht verwachten, dat de Spoorwegen
en in hoogste instantie de regering voor
de „stem des volks" niet doof zouden
blijven, maar de Spoorwegen zijn nu
eenmaal geen filantropische instelling.
Vóór wat hoort wat" en men zou. dan
ook in brede kring moeten bewijzen,
dat men wat voor het trammetje over
had.
Het verdween en dat was een veeg
teken, maar de hoop leefde weer op
toen „eBllo" tijdens de achter ons lig
gende fchristelijke feestdagen weer van
stal gehaald werd. Men hoopte op een
gunstige beslissing voor de zomermaan
den en daar stond de tram plotseling
weer in het spoorboekje al was het dan
ook met de vermelding, dat de dienst
regeling geldig is tot een nader aan te
geven datum.
De dag van gister was voor alle Ber
genaren een dag van vreugde en vol
doening, want „Bello" was terugge
keerd. Alles was vergeten en vergeven
en men heeft de vrij grote zekerheid,
dat zij tijdens de zomermaanden niet
weer zal verdwijnen.
Het is een beetje antiek
Wij hebben het trammetje gistermid
dag nog eens goed bekeken en moeten
helaas constateren, dat het er in ver
loop van jaren niet mooier op gewor
den is. Het locomotiefje doet ons aan
het spoorwegmuseum denken en de gro
te wagons zijn een beetje uitgewoond.
Het is net of ze in verloop van jaren
door het massa-vervoer van Berger bad
gasten en vooral door dat van duizen
den kinderen, die met schopjes en em
mertjes naar zee trokken een beetje
„uitgewoond" zijn. Misschien lijkt het
maar zo omdat wij langzamerhand weer
met nieuw spoorwegmateriaal verwend
zijn en daarom een beetje neerkijken
op de vóóroorlogse wagens. Het gaat
er ten soltte niet om of het mooi en
nieuws is, maar alleen of het practisch is
en wie zo'n ouderwets locomotiefje een
staart van negen lange wagens ziet
trekken begrijpt volkomen, dat geen
enkele busdienst de mensenmassa zo
vlug, zo veilig en misschien ook zo
voordelig zou kunnen vervoeren.
Steen op de rails
Wij zaten in het trammetje en het
was tegen de tijd, dat de mensen op het
strand er aan denken, dat de kinderen
tijdig naar bed moeten, zodat de wagens
vrij leeg naar Bergen aan Zee gingen
en goed gevuld met zongebruinde men
sen terugkeerden.
In onze coupé zaten vier mensen uit
Indie, die van de angsten die wij om
Bellos' behoud hebben uitgestaan, blijk
baar niets afwisten en toevallig op hun
tocht naar Bergen in dit vervoermiddel
terecht waren gekomen. Zij keken een
beetje schamper in het rond en hadden
blijkbaar geen hoge dunk van d# ser
vice van onze Spoorwegen en zij scho
ten telkens verschrikt van de banken
omhoog als de tram de indruk wekte,
dat de locomotief hier of daar even
naast de rails was gaan rijden. Ten slot
te moet zo'n machinist natuurlijk na
zijn rustperiode ook even aan zo'n
trammetje wennen. Als het stopte of
weer op gang kwam was het net of er
hier of daar wat aan de remmen of aan
de veren mankeerde. „Steen op de rails"
zei de conducteur dan laconiek, maar
het was een jong conducteurtje, die het
blijkbaar ook- niet beter scheen te
weten.
We reden
In elk geval reden we en we gingen
met een goede snelheid in de richting
van Bergen. Het locomotiefje blies zwa
re rookwolken uit, het siste, het floot
en het belde. De rook zweefde over de
weilanden die wij passeerden en d
kalveren sloegen links en rechts met
opgeheven staarten op de vlucht Een
oude koe en een groot bruin paard ble
ven rustig grazen. Die wisten blijkbaar
wel, dat dit voorwereldlijke monster
een goedaardig karakter heeft en nog
nooit een beest heeft overreden als dat
tenminste niet toevallig op de rails
heeft gestaan.
De wegen in en om Bergen waren vol
zomergasten, mensen, die de herboren
„Bello" waarschijnlijk nog niet in actie
gezien hadden. Overal bleven ze verrast
staan kijken, overal zag je lachende
gezichten en het was niet duidelijk of
al die mensen uit medelijden, 'lachten
daji wel of ze blij waren hun ouwe
makker terug te zien. Bello's komst is
een beetje onverwacht geweest. Er was
maar één enkele vlag op de weg en aan
enige feestelijke actie was niet tijdig
bekendheid gegeven. Hier en daar werd
door vrolijke groepjes toeristen harte
lijk geapplaudisseerd en overal stak
men glimlachend en groetend de handen
op, blijkbaar naar de glunderende ma
chinist, die het weggetje heen en terug
wel zo goed kent dat hij of de stoker
ook nog tijd heeft zijn zwarte knuist
als dank voor de bewezen hulde even
naar boven te steken.
„Bello" reed weer en dat was voor
Bergen het voornaamste.
Bergen aan Zee als badplaats
Onze Bergense correspondent heeft de
feestelijke ontvangst op het stations
pleintje en in Bergen aan Zee mee
gemaakt en vertelt hieronder uitvoerig
over wat hij gezien en gehoord heeft.
Bergen was gister vol vrolijke en blijk
baar dankbare bezoekers, het strand in
Bergen aan Zee was goed bezet en op
't terras van „Trianon", dat er helemaal
verjongd en vernieuwd uitziet, zaten
vele bezoekers in zomerstemming even
als op de stoelen die voor dit etablisse
ment op de duintop geplaatst zijn en
vanwaar men een prachtig gezicht over
de zee heeft.
Natuurlijk mist men hier een groot
hotel als Nassau Bergen, dat door onze
onvrijwillige gasten in de oorlogsjaren
eenvoudig gesloopt is. Maar het kerkje
en tal van huizen staan er nog onge
schonden en als er ergens een kerkje
met een torentje staat is er in elk ge
val een kern waaromheen weer ge
bouwd kan worden. Er zullen nieuwe
hotels komen, het tegelpaadje over de
duintoppen zal wel een brede boulevard
worden- èn het zo prachtig gelegen
pdaatsje zal zich tot een badplaats van
grote betekenis ontwikkelen, als we
tenminste binnen arzienbare tijd niet
weer door oorlogsrampen worden ge
troffen wat niemand voorspellen kan
en waaraan we dan oog maar niet te
veel moeten denken.
Zij is er weer
Hoofdzaak is voor dit ogenblik, dat
„Bell-o" weer terug is. Als het een van
stal gehaald oud paardje was zouden we
het eens door zijn manen strelen en
goedkeurend op zijn hals kloppen. „Bel
lo" heeft alleen manen van stoom en
ran rook en wie de roetzwarte schoor
steen ziet zal zich wel tweemaal be
denken eer hij er zijn handen naar uit
steekt, maar dat men in Bergen alle
maal blij is, dat de verloren dochter
weer veilig huiswaarts is gekeerd kun
nen de grote krans en het fraaie ge
dicht bewijzen waarover onze Bergense
correspondent hieronder het een en an
der zal vertellen.
Er was Zondagmiddag te Bergen
grote vreugde bjj het weerzien var
het oude trammetje.
„Laat nu de stoom weer sissen,
Laat nu de bel weer slaan",
riepen enthousiaste rijmelaars Bello
toe, „wij kunnen je niet missen, wij
laten je niet gaan".
Bergen's Harmonie blies een feest-
mars en van alle zijden werd een rhe-
torisch vuurwerkje ontstoken. Bur
gemeester Dr. Huygens sprak vanaf
de met een reusachtige krans en met
een bord met het bovenstaande ge
dicht behangen locomotief tot de gro
te schare belangstellenden. Hij gaf
uitdrukking aan zijn erkentelijkheid
jegens de regering en de N.S. die de
toezegging hadden gestand gedaan,
de tram hangende het onderzoek niet
te zullen opheffen. Dreigde de kolen-
schaarste een ogenblik roet in het
eten te zullen gooien, Bergen kan
voorlopig gerust zijn. Spreker voegde
hieraan nog de geruststellende medede
ling toe, dat thans een serieus onder
zoek gaande is.
Uit het Oosten van ons land was
een gelukstelegram binnengekomen
met de woorden: „Lang zal Bello le
ven, honderd jaar na dezen".
De heer Roggeveen, voorzitter van
de V.V.V. meende, dat waar het ook
gerechtvaardigd mocht heten om
over te gaan tot opheffing, Bello in
ieder geval moest bljjven, het was
een landsbelang. Prof. Selleger, voor
zitter van het actie-comité tot behoud
van de tram, wenste Bergen geluk
met dit resultaat. Een jaar geleden
had men met angst en beven het toe
komstige lot van Bello afgewacht. De
stationschef wees er op dat de N.S.
geen philanthropische instelling is, en
wekte Bergen op nu ook gebruik te
maken van de tram.
Na dit intermezzo pufte Bello ver
der naar Bergen aan Zee, waar hem
een enthousiaste ontvangst werd be
reid door de met vlaggetjes wuivende
kinderen van Vacantie Koloniehuizen
De burgevader wenste Bergen en
Zee geluk met de terugkeer van Bello
die in elk geval dit seizoen zal blijven
rijden. Spreker getuigde van zijn dank
baarheid, dat de regering en de Ned.
Spoorwegen blijk gaven een open oog
te hebben voor de belangen van Ber
gen, dat zijn karakter geheel zou ver
liezen als er autosnelverkeer moest
komen
Namens Paal 33 sprak tenslotte
nog de heer A. Maasen, die de hoop
uitsprak, dat Bello tot in lengte van
dagen zou blvjven rijden. Met Ber
gen's Harmonie voorop ging de jeugd
door Bergen aan Zee.
TOEGELATEN TOT DE
EVANGELIE BEDIENING
De heer J. M. Marwitz alhier
toegelaten tot de evangelie bediening
bij de Ned. Herv. Kerk.