Sta alsjeblieft
niet te dromen!
VXlI GROTE
yooRDFlBN
;vis'
d/iyy/s'
gauw
er op af!
wil d@ échte M
UW OMZET
VERGROTEN
WORKS
J8
Sla schenkt u pas haar hele
rijkdom aan smaak in gezelschap
van DUYVIS' SALATA.
d"S oZ°Z-
4
vueteü» ynt g££S2i
TïSïV -
De verstandige huisvrouw
e versianaige nuisvrouw JS ÉS M JÊ
- in de gele bus!
DONDERDAG 24 MEI 1951
'fl „Heb ik jullie het verhaal
wel eens gedaan van mijn
ontmoeting met kapitein
v.d.Decken?"was stuur
j man Stevens'vraag,terwijl
hij handig een sigaretje
draaide uit zijn pakje
Sterling Shag. „Dat
zat zo! We voeren met
de „Allegonda", een oud
Qf/ Liberty schip in Januari
'48 rond de Kaap en
's nachts, zo omstreeks
12 uur, bij een vrij*rustige zee en
heldere volle maan dook plotse-
ling het spookschip de „Vliegende
Hollander" voor onze boeg uit zee
op. 'k Stond juist op het voorschip
bij de winches en zag het zo duide-
lijktzoals ik jullie nu zie. Nou je be
grijpt grote schrik en ontsteltenis
bij onze bemanning, want het
plotseling verschijnen van dit
spookschip betekent altijd storm
en ongeluk voor diegene die dit
aanschouwt. En ook ik, die anders
voor geen kleintje o( grootje ver
vaard ben, voelde de schrik in mijn
botten schietenen of het daarvan
kwam weet ik niet, maar mijn ge
liefd pakje Sterling schoot mij uit
de handen en kwam terecht op het
dek van die vermaledijde spook-
vaarder. We konden goed waar
nemen dat dit enige deining (figuur
lijk gesproken) veroorzaakte, maar
even later zagen wij tot onze grote
verbazing van uit het nachtelijk
duister vijftig lichtpuntjes oplich
ten (zoveel sigaretten draai je
gemakkelijk uit een pakje Sterling)
en statig voer het spookschip van
ons weg na een vriendelijke
vlaggengroet van „Thank you Sir,
goede reis en Sta op Sterling."
En we hadden een goede reis
want ons devies was als altijd:
„Sta op Sterling."
HOOFDK. V. NEDERL HAARLEM ZtflWEG 111 IEL 17877
ROBINSON NfJMEGEN
BosUn-"11" Verse
Sala« «tin-
eieren ®n roaken n®
kruiden vol en welig
gmaaK
Stonde,.
H?'at
"•izonder
O, "Ooroeij0
heefl Jj6'
'«Pel!' meer !°p
Beer do- v„
Eet eens sla met gebakken vis
De schoongemaakte en gezouten vis
door wat melk halen en daarna bak
ken m een ruime hoeveelheid echte
MJYVIS' SLAOLIE
«en product van de Salata-fabrieken.
natuurlijk
Chocomel**t
Na het zwemmen en in bet zonnebad
is er niets heerlijkers dan Chocomel
te drinken. Maar let vooral op het
Chocomel-etiket en het merk
maakt alléén Nutricia. NUTRICIA op de kroonkurk.
Dit bereikt U door
geregeld Uw adver
tentie te plaatsen
in dit dagblad
Met Snoepje van de Week
is weer zo lekker en zo leuk.
Iedere week bij I. 4.— aan De Gruyter-
artikelen een zakje lekkers met een
kinderverrassing voor slechts 10 cent.
il;
l s- --'X'*' S^s."si 10"^
I
39. De heer Blinkgat klappert met zijn oren,
wrijft zich nadrukkelijk in de handen en zegt
dan: „We zijn ze dicht op het spoor, Barendse."
Barendse zakt wat onderuit in zijn bureaustoel,
vouwt de handen deemoedig over de buik en
denkt: „Daar komt 'ie weer met zijn verhalen
over opgevangen geheime telegrammen, onont
warbare codes en zijn beroemde peilwagens,
die alsmaar aan het zoeken zijn naar geheime
zenders en nooit wat vinden. Allemaal rommel
zooi en larie van de kouwe grond, maar enfin,
laat Blinkgat maar uitratelen, zoveel te eerder
zijn hij en zijn flaporen de deur weer uit." „Zo
zo," zegt Barendse, „jullie hebben dus weer een
spoor." „En of," zegt Blinkgat trots. „Wij jagen
mi zes weken achter die geheime zender aan.
die ons direct al opviel door zijn ongewon-
jjtrate. De eerste weken stond het ding hier
en daar en altera!, 's Maandags in het Zuiden.
Dinsdags in het Nfiui'deri ga aQ maar door Er
was geen peil op ta trekken. Bn je weet, dat
onze beste code-specialisten geen woord kon
den ontcijferen. Dat kunnen we trouwens nog
niet„Nou dan?!" zegt Barendse bars. De
heer Blinkgat maakt een verschrikt wipje op
zijn stoel en zegt dan haastig: „Maar diat is ook
niet belangrijk! U hebt toch liever de kerels
dan de codes, is het niet?" Barendse gromt
kwaadaardig, maar de ander vat het op als een
bevestigend antwoord. „Welaan," zegt hij op
gewekt, „luister thans. Sinds veertien dagen
hebben de heren van die zender blijkbaar een
vaste verblijfplaats. „Tja, tja, tja, beste Barend
se, wie nooit gepakt wordt, wordt brutaal.
Sinds ze een vaste verblijfplaats hebben kwa
men onze peilwagens ze steeds dichter op het
spoor en ik kan je nu met zekerheid zeggen
dat ze zich bevinden althans dat ze zich
vanochtend om kwart voor vijf bevonden heb
ben op een gebied met een straal van tien
kilometer „In de buurt van Nova Zem-
bla," zegt Barendse sarcastisoh. „Nee,'' giechelt
de heer Blinkgat, „daar zat indertijd wel een
zekere Barendse, die heeft daar overwinterd.
Was dat nog familie?" De getergde inspecteur
geeft geen antwoord. Hij bijt op zijn sigaar.
„Geen Nova Zembla dus. Waar dan wèl, als ik
u smeken mag?" „Vermoedelijk ergens langs de
weg tussen Nijendal en Wermersdam," zegt de
radioman. En hij zegt het op zulk een besliste
toon, dat Barendse met een ruk overeind komt.
„Meent u dat?" vraagt hij gespannen. „Gewis,"
zegt de heer Blinkgat, „en als u mij nog drie of
vier etmalen de tijd geeft zal ik u tot op vrij
wel de kilometer nauwkeurig kunnen aanwij
zen, waar u met uw mensen een inval kunt
doen." „Aceoord," zegt Barendse opstaande, „en
houdt u mij op de hoogte, wilt u?" „Volgaarne,
welzeker, met genoegen ..Nou," zegt Barendse
tot zichzelf als de heer Blinkgat is weggehup-
peld, „het zal mij benieuwen." Op dat moment
ratelt de telefoon
i'i*-
zat ia ernst, dat je
no®®1* jcboon
zo'n merk
MS' ."^J^elfkukt niet!
jeioigrogs yjj4 voor bebben.
Ttaat moet o t*"
dromen, maar zorg, dat
prl^teVlMkri^
VIM SCHUIMT EN KAN NIET KRASSEN!
