Petroleumlampen, honderd meter
afstand van Philips
De 0
I Pil, Pai, Por als fotografen
Koken op de plattebuis en water
uit de put
Radio?Geen echt muziek
JIMMY BROWN ALS KANAALZWEMMER
Nederl. Bond van Veehandelaren
(afd. N.-Holland) vergaderde
nbekende
Voogd
Het nieuwe boek
flli> mac
Waar de tijd bleef stille staan
DE afstand van dit boerenhuisje tot
het Philips Laboratorium bedraagt
hemelsbreed gemeten nauwelijks hon
derd meter, maar het verschil in le
venswijze, gewoonten en tradities van
de doctoren, ingenieurs en witgejaste
assistenten, die daar hun hoogweten-
echappelijk werk verrichten en deze
Ouderwetse Brabantse boerenmensen
is slechts met vele decennia aan te
geven.
Het Radioprogramma
"Dè„ weet ik ok wel", onderbreekt
Peer ons. „Mèr kunde met die te
levisie nou al overal hinne kijken? Kan
ik de leeuwen in Afrika zien, as ik zun
kast in mijn huis heb? En as ik nou wil
kijken hoe mijn familie in Oirschot op
het land aan het werk is, dan kan ik
dat niet! As ze d'r voor komen, dan na
tuurlijk wel, maar dè is gin kunst. Ge
moet ut zó kunnen zien!"
Veehandel werkt mee
aan vijfjarenplan
DONDERDAG 28 JUNI 1951
HET
ls bijna ongelofelijk. Wij hebben onze ogen langdurig uitgewreven, toen
wtj het zagen. In de schaduw van de Philips Televisietoren te Eindhoven,
bUna rakelings langs het Natuurkundig Laboratorium, ligt een loude Strijpse
boerderij, waar de tijd is stil blijven staan. Daar koken boer en boerin Peer en
Hanneke Verhulst hun potje nog zoals hun ouders en voorouders dat deden
op een plattebuiskachel, daar scheppen zij water uit de vijf meter diepe put
achter het huis en als het donker wordt, steken zij de grote koperen petroleum
lampen aan, die onze generatie alleen nog van horen zeggen kent.
heeft hij een sigaret gerookt, na de vo
rige wereldoorlog. Maar dat nooit
meer! „Er goa niks boven een goeie
pruim en 'n goeie pijp tabak", is zijn
standpunt.
Van radio moet hij niet veel hebben.
„Dè is gin echte meziek, want het
komt uit un kasje!" is zijn afdoend
antwoord, als we hem verbaasd om uit
leg vragen. Maar denk niet, dat Peer
dom is. Hij weet bijvoorbeeld drommels
goed wat televisie is.
„Dè is draadloze beeldoverbrenging",
antwoord hij letterlijk en zonder aar
zelen, als wij hem de strikvraag stel
len. „Moar ut is nog nie echt! Zo gauw
as er echt televisie is, schaf ik me zun
toestel aan!" voegt hij er schamper aan
toe. Wij wijzen naar de televisie-zender
die daar pal voor het huis staat en in
ons beste Brabants verklaren we hem
het wonder van de televisie.
Het oude boerderijtje (adres: 't
Schoot 3) ligt hier in de schaduw van
één van 's werelds meest dynamische
en moderne industrieën nog precies
eender als een veertigtal jaren gele
den. De bewoners zijn ouder geworden,
maar verder is er niets veranderd.
Boer Peer Verhulst is in Mei 71 jaar
geworden. Hij draagt een zwart petje,
een blauwe kiel met een bont dasje
rond de hals geknoopt, een manchester
broek en hoge klompen. Een rijzige,
lichtelijk gebogen man, die breeduit
lachen kan en lang nadenkt voor hij
Iets zegt.
Het vertrek, waarin wij hem en zijn
76-jarige zuster Hanneke aantroffen, is
hooggezolderd. Op de bonte plavuizen
ligt wit zand gestrooid. Onder het
raam staat een blankgeschuurde tafel,
waarboven een mooie koperen „brom-
olielamp" hangt. Op het kleine erf
buigt een oude pereboom zich over de
diepe put heen en bromt een zwarte
waakhond. In de boomgaard daarach
ter grazen schapen.
Eén keer is Peer Verhulst naar de
Gemeente geweest om te vragen, of
hij electrisch licht kon krijgen en voor
al ook waterleiding. Maar omdat het
huis wat binnenin ligt, is het er nooit
van gekomen. Zo erg veel kan het de
Verhulsten ook eigenlijk niet schelen.
Zij hebben hun hele leven nooit iets
anders gekend. Alleen met het water
is het soms wel vervelend, zegt Peer,
want Philips pompt op Strijp bijna alle
water omhoog en dan schiet er voor
zijn put niet veel meer over. 's Zomers
ligt ze meestal droog. Dan moeten de
Verhulsten water bij de buren gaan
halen, aan de Schootsestraat. Hanneke
heeft eerlijk gezegd schrik van „dè
elektries", want ze heeft gehoord hoe
iemand uit de buurt zich bij het strij
ken geprikt heeft. „Och, wij hebben
ons eigen alzeleve zo kunnen redden"
redeneren ze.
Nooit in bioscoop geweest
VERHULST vertelt, dat hij nog
nooit naar een bioscoop is geweest.
Waarom ook? „Als ik plaatjes wil zien,
kijk ik in de krant of in de illustratie.
En ik zie liever een foto van een mooi
„pèrd" in het krantje van de Boeren
bond, dan zo'n juffrouw in de film",
zegt hij met een slim lachje. Eén keer
JJOER
VRIJDAG 29 JUNI
HILVERSUM 1 402 m. - 7.00 NCRV. 20.00
—24.00 Nationaal progïamma.
7.00 Nieuws. 7.18 Gewijde muziek. 7.45 Een
woord voor de dag. 8.00 Nieuws en weerberich
ten. 8.15 Salonorkest. 8.55 Gramofoonmuziek.
9.15 Voor de zieken. 9.30 Waterstanden. 9.35
Gramofoonmuziek. 10.30 Morgendienst. 11.00
Gramofoonmuziek. 11.30 Idem. 12.15 Metro-
pole orkest en soliste. 12.30 Land- en tuinbouw-
mededelingen. 12.33 Metropole orkest en soliste.
13.00 Nieuws. 13.15 Harp-ensemble. 13.45 Gra
mofoonmuziek. 14.00 „Ridedrsporen in de tuin",
causerie. 14.15 Gramofoonmuziek. 14.30 Strijk
kwartet. 15.00 Voordracht. 15.20 Concertgebouw
Orkest. 16.40 Voordracht. 17.00 Verzoekpro
gramma voor de jeugd. 17.30 „Enkele typische
verschillen tussen het Fries en het Nederlands",
causerie. 17.45 Orgelconcert. 18.00 „In dienst
van het vaderland", causerie. 18.10 Orgelconcert.
18.30 Gramofoonmuziek. 18.40 „In de voet
sporen van Paulus", reportage. 19.00 Nieuws-
cn weerberichten. 19.15 Regeringsuitzending:
„Verklaring en toelichting". 19.35 „Een goed
woord voor een goede zaak". 19.40 Ri.diokrant.
Nationaal programma ter gelegenheid van de
verjaardag van Z. K. H. Prins Bernhard: 20.00
Nieuws. 20.05 „Geeft acht", sportieve strijd tus
sen Zee- Land- en Luchtmacht. 21.05 Fanfare
van Godron. 21.10 Nederlandse volksliederen.
21.20 „Onze Prins in het publiek en binnens
kamers", voordracht. 21.30 Nederlandse folklo
ristische muziek. 21.50 „De economische activi
teit der Oranjes", causerie. 22.00 Nederlandse
amusementsmuziek. 22.25 Amusementsmuziek.
23.00 Nieuws. 23.15 Theaterkoor. 23.30-24.00
Gramofoonmuziek.
HILVERSUM II 298 m. - 7.00 VARA, 10.00
VIRO, 10.20 VARA. 12.00 AVRO. 16.00
VARA. 20.00—24.00 Nationaal Programma.
7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 7.30
Gramofoonmuziek. 8.00 Nieuws- en weerberich
ten. 8.18 Gramofoonmuziek. 8.50 Voor de huis
vrouw. 9.00 Gramofoonmuziek. 10.00 „Kinde
ren en mensen", causerie. 10.05 Morgenwijding.
10.20 Gramofoonmuziek. 10.30 Voor de vrouw.
1C.45 Orgelspel en zang. 11.15 Voordracht.
11.35 Viool en piano. 12.00 Dansmuziek. 12.30
Land- en tuinbouwmededelingen. 12.33 Gramo
foonmuziek. 12.45 Sport en prognose. 13.00
Nieuws. 13.15 Mededelingen of gramofoonmuz.
13.20 Orgel, alt en viool. 14.00 Kookpraatje.
14.20 Kamerorkest. 15.00 Voordracht. 15.20
Theaterorkest. 16.00 Gramofoonmuziek. 16.30
Voor de jeugd. 17.00 Filmprogramma. 17.20
Muzikale causerie. 18.00 Nieuws. 18.15 Felici
taties. 18.45 „Denk om de bocht". 19.00 Kin
derkoor 19.15 Prijzenpraatje. 19.30 „Een sterk
volk", causerie. 19.50 Berichten. 20.00-24.00
Nationaal Programma. (Zie boven).
Toverbol
Wij hebben plechtig beloofd zijn ge
leerde huurlieden van het Laboratorium
deze tip te zullen door geven, maar wij
betwijfelen of hun technisch kunnen al
zover reikt, dat zij aan de wens van
boer Verhulst kunnen voldoen. Hij wü
een soort toverbol, waarin hij de hele
wereld, naar wens en willekeur, kan
zien. TjaNee, al is Peer Verhulst
ouderwets, al gaat hij nooit naar de bio
scoop, al vindt hij de radio en televisie
„nie veul soeps" hij heeft toch al heel
wat van de wereld gezien. Een jaar of
vijfentwintig geleden is hij zelfs in
Oostenrijk geweest. Aan Wenen vond
hij niet veel aan, maar dat komt, zegt
hij, omdat hij veel meer van het bui
tenleven houdt dan van grote steden.
Maar over de Oostenrijkse bergen is hij
nog steeds enthousiast. „Ik zou er nog
best us noar toe willen", zegt de 71-
jarige, terwijl hij een nieuwe pruim
achter de (gave) kiezen steekt. Hij
fietst nog wel eens een keer rond,
werkt op het land en knapt verder
kleine karweitjes voor de buren op.
Lezen? Och, er staat niet veel in de
krant, dat de moeite waard is, zegt
hij. En daarom vindt hij het niet erg,
dat wij een stukje over hem en zijn
huisje schrijven. „Er stao zoveul in, dè
nie belangrijk is, dat ik er ok nog wel
bij kan", zegt hij berustend. Van een
borrel moet hij niet veel hebben, maar
een kaartje gaat hij nog wel eens leg
gen bij kennissen. Verder bekijkt hij
het drukke gewoel in de wereld om
hem heen met zeer filosofische ogen.
„Ut is ammol wa te zeggen", besluit
hij het onderhoud.
Merkwaardige stad
Als we de grove, forse boerenhand
hebben geschud en ietwat beduusd
buiten staan, kost het moeite te besef
fen, dat men midden in Eindhoven zit.
Vlak voor ons rijzen de Philipsfabrie-
ken op en flitsen op vele afdelingen
de lampen aan. Daar staan hoogspan
ningsgeneratoren, electronenmicrosco-
pen en televisiecamera's. En twee me
ter achter onze rug draait boer Ver
hulst het katoentje van de petroleum
lamp omhoog. Nergens ter wereld zijn
heden en verleden zo dicht bijeen als
in dit merkwaardige Eindhoven.
82. In het beroemde Astoria Hotel
te Parijs, vlak bij de Are de Triomphe
hield Jimmy Brown twee dagen later,
een grote persconferentie, waarbij de
gehele wereldpers zich liet vertegen
woordigen. Er zaten niet alleen redac
teuren van de machtige New York Ti
mes en van de invloedrijke Manches
ter Guardian, van de Figaro en de Ba-
zeler Nachrichten, maar ook de Neder
lands pers liet zich niet onbetuigd. Ons
blad bijvoorbeeld stuurde drie verslag
gevers en het Broeker Nieuws en Ad
vertentieblad vaardigde zijn gehele
staf af met inbegrip van de jongste be
diende en de nachtwaker. Jimmy Brown
zorgde voor sherry en koffie met slag
room, voor sigaretten en sigaren en
toen hij eindelijk het woord nam, kon
hij zeggen dat de Koningin der Aard»
heel tevreden aan zijn voeten lag. „Ik
zal maar met de deur in huis vallen,"
zei hij bescheiden, „door de heren mede
te delen dat ik van plan ben de tocht in
tien etmalen te volbrengen." In de zaal
ging een gemompel op.
Woensdag vergaderde de afd. Noord-
Holland van de Nederlandse Bond van
Veehandelaren te Alkmaar. In zijn ope
ningswoord sprak de voorzitter, de heer
W. Noom uit Assendelft, zijn vreugde
uit over de goede gang van zaken in
deze provincie. De praatavonden in de
afgelopen winter waren nergens zo
goed bezocht als hier, nergens had de
actie voor de „Haak-in" onder de vee
handelaren zoveel opgebracht als in
deze provincie.
De jaarrekening, die een batig saldo
te zien gaf van f 5.210,78, werd goedge
keurd.
In verband met een de vorige ver
gadering genomen besluit, deelde de
secretaris mede, dat besprekingen wa
ren gevoerd met de gemeenten Alkmaar
en Purmerend om de zogenaamde pin-
kenmarkten, de voormarkten van de
grote najaarsmarkten, af te schaffen.
Afschaffen bleek niet zo gemakkelijk
te gaan; ze zullen nu wel worden op
geschort totdat opnieuw de behoefte
blijkt om ze te houden.
Met verschillende gemeentebesturen
waren voorts besprekingen gevoerd tot
het aanbrengen van marktverbeterin-
gen.
Het spel van deze tijd
De voorzitter van de Nederlandse
Bond van Veehandelaren, de heer Van
der Stoel, hield vervolgens een rede,
waarin hij begon met de aandacht te
vestigen op de grote veranderingen, die
in onze maatschappij hadden plaats ge
vonden. De overheid treedt overal
regelend op en wanneer men als indi
vidu daarbij zijn belangen zo goed mo
gelijk wil zien waargenomen, dan be
staat daarbij maar één middel: toetre
den tot een organisatie.
Ook de Bond van Veehandelaren
moet bereid zijn dit spel mede te spe
len. Dit betekent, dat de minister ener
zijds rekening wil houden met de be
langen van de handel, anderzijds ver
wacht de overheid iets van de handel.
Als voorbeeld haalde spreker het
vijf-jarenplan ter bestrijding van de
t.b.c. onder het rundvee aan. De handel
C.C.A.-radar op Schiphol in
September in gebruik
Het gebouwtje vervaardigd voor de
binnenkort op Schiphol te plaatsen zo
genaamde G.C.A. radar (een beveili
gingssysteem voor het „binnenpraten"
van vliegtuigen, die met slecht zicht
willen landen) zal hedenmiddag naar
Schiphol vervoerd worden. Volgende
maand zal met de installatie van de
apparatuur een aanvang worden ge
maakt, waarna begin September de
eerste proeflandingen zullen kunnen
aanvangen.
DOOR
MARY BURCHELL
36)
„Je ziet er lief uit, meisje", fluisterde
hij met een ongewoon tedere klank in
zijn stem en Norma wist dat de geïrri
teerdheid volkomen was verdwenen.
Dus lachte ze hem nog eens toe; toen
gingen ze naar buiten, naar de wach
tende auto.
Het was de eerste keer dat Norma -
en Richard ook in het opera-gebouw
waren en haar voogd toonde haar ae
verschillende bijzonderheden en vertel
de over de beroemde voorstellingen die
hij had bijgewoond.
Norma was geboeid door de rode en
gouden pracht van de zaak en leunde
over de rand van hun loge, terwijl ze
aandachtig de uitleg van haar voogd
volgde.
En toen, juist toen de rose lichten
uitgingen, zag ze een bekende gestalte
op de vierde rij van de stalles zitten
Xenia Cantlin was in een geanimeerd
gesprek gewikkeld met een man, die op
dit ogenblik met zijn rug naar Norma
zat gekeerd.
Met een plotselinge, bons van haar
hart die haar verschrikte daort
Norma dat ze Paul herkende, maar
toen de ouverture begon en hij zijn
hoofd omdraaide, zag ze in het flauwe
licht van de orkest-bak dat hij een
vreemdeling was.
Maar in ieder geval was Xenia er en
ze moest er toch, met een klein beetje
geluk, in kunnen slagen een woordje
met haar te wisselen, naar Paul te in
formeren en het verloren contact weer
op te nemen. Gedurende het grootste
gedeelte van de ouverture was Norma
met haar gedachten bij Paul, maar toen
het gordijn eenmaal was opgegaan, ver
gat ze hem en geraakte geheel verdient
in de fraaie opvoering. Zoals haar
voogd had gezegd, stond of viel net
werk met de „Norma" en ze bofte dat
deze „Norma" een heel groot zangeres
was. Pas toen het gordijn viel en de
stem van haar voogd zei: „Geniet ie
ervan?" keerde ze terug tot de werke
lijkheid.
„Het is prachtig!" zei ze. En zelfs Ri
chard sprak vrolijk: „Ik geloof, dat ;k
dat tum-te-tum-wijsje ken, waarop al
die Kerels aan het slot verdwijnen".
„Dat kan", sprak Justin Yorke droog.
„Door de ironie van het lot verschijnt
het in een nog meer vereenvoudigde
vorm in de meeste pianoboeken voor
heel jeugdige beginners".
„Wel bedankt", grinnikte Richard.
„Niet te danken. Ik twijfel er niet
aan of we hebben er allemaal over ge
zwoegd in onze verkeerd doorgebrach
te jeugd. Heb je zin even naar het buf
fet te gaan, Norma?"
Maar Norma had al ontdekt dat Xe
nia Cantlin op haar stoel was blijven
zitten.
„Liever bij de volgende pauze, ge
loof ik", zei ze en vroeg zich hoopvol
af of hetzelfde buffet toegankelijk zou
zijn voor stalles zowel als voor loges.
Zo niet, dan werd het moeilijker om
een toevallige ontmoeting te arrange
ren, vooral wanneer ze dat moest doen,
zonder uitleg te geven aan haar voogd
wat ze veel prettiger zou vinden.
Maar in de tweede pauze verrees
mevrouw Cantin tenminste van haar
stoel en begon langzaam naar de uit
gang te lopen, terwijl ze tot haar met
gezel sprak, die Norma nu als een be
roemde pianist meende te herkennen.
„Zullen we gaan?" Norma richtte
zich glimlachend tot Richard en hoopte,
dat haar voogd hen samen zou laten
gaan, Richard was zoveel gemakkelij
ker te hanteren!
Maar hij verkoos hen te begeleiden en
Norma moest een vlotte conversatie
voeren, terwijl ze angstige blikken in
het rond wierp in de hoop dat ze mevr.
Cantlin ergens in de menigte zou ont
dekken. Tenslotte werd ze opgevrolijkt
door het zien van een helder rode ja
pon, die ze in de stalles had opgemerkt
en op hetzelfde ogenblik begroette
iemand haar voogd en begon een ge
sprek met hem.
Norma liep vastbesloten door met Ri
chard als stelde ze er hevig belang in
iets te drinken te krijgen. En toen week
de menigte een ogenblik uiteen en zag
ze mevrouw Cantlin niet ver van haar
vandaan staan wachten tot haar metge
zel iets van het buffet had bemachtigd.
„Richard, ik zag net iemand, die ik
even wil spreken. Ik ben zo terug".
„Goed, wat zal ik voor je halen?"
„O, wat je maar wilt, ijs of limona
de of zoiets. Het doet er niet toe",
sprak Norma en verdween in de menig
te.
„Dag mevrouw Cantlin!" Ze was ein
delijk bij Xenia aangeland, met een
kleur van opwinding en opluchting,
dat ze erin was geslaagd de ontmoeting
tot stand te brengen.
„Mijn lieve kind!" Xenia Cantlin
keek haar goedkeurend maar verbaasd
aan. „Wat zie je er beeldig uit!"
(Wordt vervolgd)
kan hier in aanzienlijke mate meewer
ken, omdat de handelaren vaak de ad
viseurs zijn van de veehouders. Hier
ligt een taak voor alle leden van de
Bond, ook voor die in Noord-Holland.
Overigens heeft de handel in deze
provincie een bevoorrechte plaats, om
dat de Gezondheidsdienst voor Dieren
in Noord-Holland in hoge mate bereid
is tot samenwerking met de veehandel.
De veehandel is wel eens met minder
rspect bejegend, aldus spreker. Laten
we echter tonen, dat we weten van or
ganiseren, laten we bereid zijn de be
hoeften en de noden van de markt te
bespreken en laten we vertrouwen heb
ben in de leiding.
Veehandel en vijf-jaren-plan
Dr. Rempt, directeur van de Gezond
heidsdienst voor Dieren in Noord-Hol
land, hield vervolgens een rede, waarin
hij het vijf-jaren-plan bekeek in het
licht van de veehandel.
Hij wees er op, hoe iedere veever
plaatsing uit een oogpunt van t.b.c.-be-
strijding uit de boze is, hoe deze ver
plaatsing echter moet worden aan
vaard, omdat ze onvermijdelijk is.
De gevaren, die er aan zijn verbon
den moeten evenwel zoveel mogelijk
worden beperkt. Dit kan door t.b.c.-
vrije markten in het leven te roepen.
Waar deze nog niet bestaan, kan de
veehandelaar wel als bemiddelaar op
treden, maar het vervoer dient zoveel
mogelijk te geschieden van boer op
boer.
De t.b.c.-bestrijding wordt bevorderd,
doordat het instituut van erkende „wit-
weiders" en „withandelaren" in het le
ven is geroepen. De „withandelaar"
moet een bonafide koopman zijn. Heeft
hij een kernbedrijf, dan moet dit wit
zijn. Andere dan witte runderen mogen
niet op zijn bedrijf worden aangevoerd.
De Gezondheidsdienst is van oordeel,
dat de handel vrij moet zijn. Reageer-
ders mogen daarom ook buiten de pro
vincie worden geslacht. Hiermee hoopt
men tevens prijsdrukking te voorko
men.
In verband met het ontvangen van de
slachtpremie is het voor de veehouders
van belang te weten, dat de reageer-
ders ook inderdaad worden geslacht.
De dieren dienen daarom aan te goeder
naam en faam bekend staande hande
laren te worden verkocht.
Een geweldige propaganda voor de
bonafide veehandelaren zag spreker in
het plan, dat was voortgekomen uit
het bestuur van de Bond om een zeker
heid te verschaffen aan de boer, waar
bij er voor wordt ingestaan, dat le
boer zijn slachtpremie ontvangt. Bij de
uitvoering van deze gedachte zullen
nog wel moeilijkheden rijzen, maar die
kunnen worden opgeruimd.
Er volgde een uitvoerige gedachten-
wisseling, waaraan door zeer veien werd
deelgenomen en waaruit voornamelijk
bleek, dat het vijf-jaren-plan op zich
zelf een vanzelfsprekendheid was ge
worden. Hier en daar werden nog wel
eens „leemten gezien, maar de gehele
sfeer was er een van een prettige geest
tot meewerking.
De conclusie van de gehele vergade
ring kan geen andere zijn. dan dat de
Noordhollandse veehandel van harte
bereid is om mee te werken tot het
slagen van het grote plan.
(Advertentie, Ing. Med.)
Georges Duhamel: Twee man
nen. ARBO-reeks. XJitg. De
Arbeiderspers, Amsterdam.
Twee mannen leven in de grote
stad Parijs en beiden voelen zich er
eigenlijk min of meer verloren. De
een is een eenvoudig, evenwichtig
mens, die voorbestemd is voor het suc
ces. De andere is een labiele, ner
veuze, overgevoelige persoonlijkheid,
die behoefte heeft aan steun en hulp.
Duhamel plaatst deze figuren tegen
over elkaar en ontleedt met veel ge
voel en een grote scherpte de vriend
schap, die er tussen deze twee ontstaat
en de oorzaken, die tot hun vervreem
ding leiden. Hij maakte er een verhaal
van, zijn grootheid waardig.
De Arbeiderspers zorgde voor een
in deze prijsklasse waarlijk voortref
felijke uitvoering
'.Mi l.
(Advertentie, Ing. Med.)
OPLOSSING KRUISWOORDPUZZLE
Horizontaal: 1 votum, 5 sjako, 9 ido, 10
ons, 12 arm, 13 zeep, 14 Sloe, 15 ion, 16
pal, 18 tel, 19 en, 20 vader, 22 ge, 23 kop,
24 Ier, 26 nar, 27 gat, 29 rel, 31 hem, 33
r.r., 35 nagel, 37 re, 38 eis, 40 kat, 41 sen,
42 mais, 43 Rigi, 44 Inn, 45 Iep, 47 Rio, 48
Etten, 49 smeer.
Verticaal: 1 vizier, 2 Odeon, 3 toen, 4
M.O., 5 S.S., 6 aalt, 7 kroeg, 8 omelet, 11
naad, 16 pap, 17 lei, 20 voren, 21 regel, 23
kar, 25 ram, 28 premie, 30 lak, 31 het, 32
senior, 34 riant, 37 gade, 37 regie, 39 Sint,
41 sire, 45 in, 46 P.S.
i MUI jm i' ii i iimun—i
41. Pim weet niet, wat hij het eerste
moet doen. Een hele berg brieven ligt
er voor hem op de tafel. Zou de bur
gemeester elke dag zo'n stapel post
krijgen? En moet hij al die brieven
lezen en beantwoorden? Pim weet
zich eerlijk gezegd geen raad. Maar ge
lukkig, hij heeft nog twee broertjes. En
heeft hij deze niet tot zijn assistenten
benoemd? „Pom!" commandeert de
nieuwbakken burgemeester, „open de
enveloppen en.. Pam! Haal jij de brie
ven eruit!" Zo vlug mogelijk gaan de
drie broertjes aan het werk. De brie
ven zijn bijna allemaal van dieren, die
aan de nieuwe burgemeester hulp ko
men vragen voor het een of ander. De
één wil, dat de kuilen in het wegdek
nu eindelijk eens dicht worden ge
maakt, de ander vraagt de burgemees
ter of de politie voortaan wat beter op
de kwajongens kan letten enzovoortl
En dan is er nog een heel stel verba
len, blaadjes uit het opschrijfboekje
van de veldwachter.
