Pim, Pain, Pom als fotografen
De Onbekende Voogd
JIMMY BROWN ALS KANAALZWEMMER
P.T.T. besteller stal
postpakketten
Radioprogramma voor dit week-end
Ambtenaar havendiens
pleegde verduistering
Talloze gelukwensen
voor Prins Bernhard
li
Frans en de dief
Verkleed-partij
ZATERDAG 80 JUNI 1951
43. „Zo, ik ben dus óók hoofd van
de politie", zegt Pim nadenkend. „Nu
onthoudt dan maar goed, dat jullie
hierbij meteen tot inspecteur bent be
noemd. Als ik die hele stapel bekeurin
gen hiér zie, dan lijkt het me wel no
dig, dat het politiecorps van Dieren-
dorp uitgebreid moet worden. Ga eens
gauw kijken of er voor jullie ook zo'n
paar ijzeren petten te vinden zijn. Mijn
politiemannen moeten een helm dra
gen". Nu dat laten Pam en Pom zich
geen twee keer zeggen. Ze gaan dade
lijk op zoek. Maar terwijl Pom in een
andere kamer gaat zoekenhoort hij
plotseling stemmen klinken uit een zij
vertrek. Pom moet het gesprek horen
of hij wil of niet. „Ik zeg je nogmaals,
er is een brief onderweg naar de ko
ning en overmorgen krijgt Pim zijn ont
slag. Dus voor die ene dag moet je
maar geduld hebben. Maar we zullen
hem zoveel plagen, als we kunnen!"
„Ja." klinkt er een andere stem. Heb je
gezien hoe die bode de brieven over de
tafel gooide? Je zag de hele burge
meester niet meer terug. Haha! We
hadden alle bekeuringen erbij gedaan!
Tot twee jaar veroordeeld
Wegens verduistering van een aan
tal postpakketten heeft de Amsterdam
se Arrondissementsrechtbank gisteren
de 35-jarige voormalige PTT-besteller
K. B. uit Amsterdam veroordeeld tot
een gevangenisstraf van twee jaar met
aftrek van voorarrest. Veertien dagen
geleden was drie jaar met aftrek ge-
eist. De heler van de artikelen uit de
verduisterde postpakketten, de 30-
jarige emballeur bij de KLM op Schip
hol H. V. uit Amsterdam, tegen wie
anderhalf jaar geëist was, hoorde zich
vanmorgen een gevangenisstraf van
een jaar met aftrek opleggen.
Plezierjacht strandde bij
Terschelling
Op Terschelling werden gisternacht
op de Jacobsruggen ten Westen van
het eiland noodseinen waargenomen.
De strandreddingboot „Adriaan de
Bruine" van de KNZRM voer onmid
dellijk ter assistentie uit. Het bleek,
dat het jacht „Annie" uit Hilversum,
aan boord waarvan zich vier opvaren
den bevonden, was gestrand. Het ge
lukte het jacht vlot te slepen en be
houden de haven van Terschelling
binnen te brengen.
DOOR
MARY BURCHELL
38)
En hoewel nog een paar dagen haar
hart sneller klopte als de post werd
binnengebracht want ten slotte
vergde een brief meer tijd om te wor
den geschreven en gepost dan een tele
foontje sprak ze ten slotte tot zien-
zelf dat, öf mevrouw Cantlin had ver
geten om -de boodschap door te geven
wat onwaarschijnlijk leek öf, dat
dit Pauls methode was om haar te
tonen dat zijn belangstelling voor haar
was verflauwd.
Ten slotte kon er best een ander
meisje zijn waarin hij speciaal belang
stelde en voor wie hij zijn andere
oppervlakkige kennissen liet schieten
Norma deed haar best er zich niet
te veel van aan te trekken, ging veel
uit met Richard Inworth en genoot
over het algemeen zeer van haar ver
blijf in Londen.
Ze was verbaasd te merken hoe snel
de weken omvlogen en dat het weldra
tijd zou zijn om Kerst-inkopen te gaan
doen.
De royale toelage, die ze van Justin
Yorke kreeg, maakte dit meer tot een
prettige plicht dan tot een zware last
en Norma bracht een paar gelukkige
dagen door met in haar eentje bood
schappen te doen.
Ze was er zich nog steeds niet van
bewust hoeveel mensen zich omdraai
den om haar na te kijken wanneer ze
levendig en vitaal en zeer elegant in
de fraaie kleren, die haar voogd voor
haar had uitgekozen, haar prettige
bezigheden verrichtte. Ze verschilde al
belangrijk van het verlegen schoolkind
dat voor het eerst naar Bishepstone
was gekomen, want het was onmogelijk
om in hetzelfde huis als haar voogd te
leven en niet iets van zijn houding en
zelfbewustheid over te nemen.
Ze zou altijd warm van hart. eenvou
dig en haast naïef blijven, maar Justin
Yorke was bezig van het mooie, een
voudige kind een fascinerende jonge
vrouw te maken.
Kort vóór Kerstmis stond Norma ge
kleed in een kort bruin bontjasje met
een rode jurk en een klein rood hoedje
achterop haar donkere krullen, bij de
volle toonbank van een van de grote
winkels en bestudeerde de voordelen
van twee geschenken.
Ze zou niet hebben kunnen zeggen
waarom ze plotseling opkeek. Maar ze
deed het. En daar stond Paul een paar
meter van haar verwijderd en bekeek
haar aandachtig.
„Paul!" Ze legde neer wat ze in haar
hand had gehad en kwam recht op hem
af. Het was te laat om iets anders te
veinzen dan het oprechte plezier dat ze
voelde bij dit weerzien en ze ging heel
eerlijk verder:
„Wat gezellig je weer te zien na al
die tijd".
„Ook gezellig om jou te zien, Norma.
Ik twijfelde een ogenblik of jij het wel
was".
„Waarom? Ben ik zo veranderd?"
„Ja en neen", zei hij en glimlachte
met de oude, hartstochtelijke be
wondering in zijn ogen.
„Je bent geweldig elegant geworden,
maar nu je je ogen wijd open doet en
er verbaasd uitziet, zie ik toch wel,
dat je de oude Norma bent".
Ze was getroffen door de enigszins
verdrietige klank in zijn stem, en zon
der te wachten of dat idee ook bij hem
zou opkomen, zei ze: „Kunnen we niet
ergens gaan theedrinken en een beetje
praten?"
Even aarzelde hij voor hij antwoord
de: „Ja, aten we dat doen. Ben je
klaar met je boodschappen?"
Ze wierp een blik op de toonbank.
„O, 't was niets belangrijks. Ik laat
het maar. Het kan beter wachten dan
ons gesprek".
Hij lachte alsof hem dat werkelijk
genoegen deed. Ze gingen naar buiten
en niettegenstaande de mensenmenigte
vond Paul zonder veel moeite een taxi
en nam haar mee naar het restaurant
Gunter. In de taxi spraken ze weinig
daar de rit kort was. Maar zodra ze in
het volle licht tegenover elkaar zaten,
keek Norma hem aan:
„Heeft je moeder je verteld, dat we
elkaar een paar weken geleden in de
opera ontmoetten?"
„Ja. Ze zei dat je er uitzag als een
Florentijnse edelvrouw in een schitte
rende brocaat japon en met prachtige
oorbellen".
„O, ik.ik.Ja, het is wel een mooie
jurk", mompelde Norma, op onver
klaarbare wijze van haar stuk gebracht.
„Geniet je in Londen, Norma?" vroeg
hij en lachte haar toe als realiseerde
hij zich, dat ze in de war was en wen-
te hij haar weer op haar gemak te
stellen.
„Ja. Ik heb een heerlijke tijd", ver
zekerde Norma hem. En ze voegde er
bij, omdat het net had geklonken alsof
ze alleen voor de pret leefde: „Soms
denk ik wel eens, dat ik iets nuttigs
moest gaan doen gedurende een ge
deelte van de dag. Ik wil niet alleen
maar voor de pret leven. Hoewel ik
een paar cursussen in muziek en scho
ne kunsten volg, geniet ik hier zo van,
dat die eigenlijk ook tot de pretjes
behoren".
Paul lachte.
„Wel, op 't ogenblik heb je een lange
vacantie, zou ik zeggen", zei hij.
„Maar Paul, het is lang genoeg ge
weest".
Ze was zich dit feit plotseling scherp
bewust.
„Ik vind het tijd worden dat ik ook
de ernstige kant van het leven eens
leer kennen. Je., je hebt eens tegen
me gezegd, dat ik je club eens mocht
bezoeken en iets van het werk zien dat
je doet".
(Wordt vervolgd)
ZONDAG 1 JULI 1951
HILVERSUM I, 402 meter. 8.00 VARA;
10.00 VPRO; 10.30 IKOR; 12.00 AVRO;
17.00 VPRO; 17.30 VARA; 20.00—24.00
AVRO. 8.00 Nieuws en weerberichten;
daarna: postduivenberichten. 8.15 koor
zang. 8.30 „Wij houden open hof", cau
serie. 8.40 Orgelspel. 9.00 Vacantie-
tips. 9.12 Postduivenberichten. 9.15
Verzoekprogramma. 9.45 „Geestelijk
leven", causerie. 10.00 „Geef het door",
causerie. 10.05 Voor de jeugd. 10.30
Ned. Herv. Kerkdienst. 12.00 Orkestmu
ziek. 12.30 „Hulp aan gerepatrieerden",
vraaggesprek. 12.40 Acordeonmuziek.
13.00 Nieuws en weerberichten. 13.15
Mededelingen of gramofoonmuziek.
13.20 Lichte muziek. 13.50 „Even afre
kenen, heren". 14.00 Gr.muz. 14.05
Boekbespreking. 14.30 Orkestcincert.
15.05 Filmpraatje. 15.20 Strijkorkest.
16.05 Dansmuziek. 16.35 Sportrevue.
17.00 „eGsprekken met luisteraars", cau
serie. 17.20 Inleiding tot het spel
„Dsjengis Khan". 17.30 „Martin's ge
heime raketvlucht naar de Maan", hoor^
spel. 17.50 Pianospel. 18.00 Sport-
commentaar. 18.15 Nieuws en sportuit
slagen. 18.30 Gevarieerd programma.
19.00 Radiolmpus. 19.30 Semi-klassieke
muziek. 20.00 Nieuws. 20.05 Actualitei
ten. 20.15 „Holland Festival": Concertge-
biuw en solist. 21.00 Cabaret. 21.35
Operamuziek. 22.15 Walsmuziek.
22.45 Orgel en piano. 23.00 Nieuws.
23.15—24.00 Gr.muz.
HILVERSUM II, 298 meter. 8.00 NCRV;
9.30 KRO; 17.00 IKOR; 19.00 NCRV; 19.45
24.00 KRO. 8.00 Nieuws en weerbe
richten. 8.15 Orgelconcert. 8.30 Mor
genwijding. 9.15 Gr.muz. 9.30 Nieuws
en waterstanden. 9.45 Gr.muz. 9.55
Hoogmis. 11.30 Gr.muz. 11.40 „Lief Va_
derland vaarwel", reportage over emi
gratie. 12.00 Gr.muz. 12.15 Apologie.
12.35 Gr.muz. 12.40 Lunchconcert.
12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws, weer
berichten en katholiek nieuws. 13.20
Lichte muziek 13.45 „Uit het Boek der
Boeken". 14.00 Kamerorkest en solist.
14.50 Gr.muz. 15.15 Strijkkwartet en
altviool. 16.10 „Katholiek thuisfront
overal". 16.15 Sport. 16.30 Vespers.
17.00 Oud-Katholieke Vesperdienst.
18.15 Korte dienst voor zieken en ouden
van dagen. 19.00 Kamerkoor. 19.15
„Van alle tijden en alle volken", causerie.
19.30 Nieuws, sportuitslagen en weer
berichten. 19.45 Actualiteiten. 19.52
Boekbespreking. 20.05 De gewone man
zegt er het zijne van. 20.12 Gevarieerd
programma. 22.45 Avondgebed en Li
turgische kalender. 23.00 Nieuws.
23.15 Gr.muz.
MAANDAG 2 JULI 1951.
HILVERSUM I, 402 meter. 7.00—24.00
AVRO. 7.00 Nieuws. 7.15 Gr.muz.
8.00 Nieuws. 8.15 Gr.muz. 8.45 Idem.
9.00 Morgenwijding. 9.15 Gr.muz.
9.30 Waterstanden. 9.35 Gr.muz. 11.00
Voordracht. 11.15 Orgel, piano en viool.
12.00 Theaterorkest. 12.30 Land- en
tuinbouwmededelingen. 12.33 „In 't
spionnetje". 12.38 Amusementsmuziek,
gr.muz. 13.30 Dansmuziek. 14.00 „Wat
13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen of
gaat er om in de wereld", causerie.
14.20 Gr.muz. 14.30 Voordracht met
harpspel. 14.45Solisten, kamerkoor en
Haarlemse Orkestvereniging. 15.15 Voor
dev rouw. 16.15 Musette-orkest. 16.45
„Musicalender". 17.30 Voor de padvin_
ders. 17.50 Gr.muz. 18.00 Nieuws.
18.15 Militair commentaar. 18.30 Or
kestconcert. 19.00 Sport. 19.05 Disco
gram. 19.45 Regeringsuitzending: Land-
bouwrubriek. 20.00 Nieuws. 20.05 Ac
tualiteiten. 20.15 Operettemuziek.
21.15 Pianospel. 21.30 „Pension Zonne-
weelde", hoorspel. 22.30 „Holland Fes
tival": Pianorecitel. 23.00 Nieuws.
23.15—24.00 Gr.muz.
HILVERSUM II, 298 meter. 7.00—24.00
NCRV. 7.00 Nieuws. 7.15 Ochtend'
gymnastiek. 7.30 Gr.muz. 7.45 Een
woord voor de dag. 8.00 Nieuws en
weerberichten. 8.10 Sportuitslagen.
8.23 Gewijde muziek. 8.45 Gr.muz.
9.15 Voor de zieken. 9.30 Gr.muz.
10.00 Predikanten Forum. 10.15 Gr.muz.
10.30 Morgendienst. 11.00 Pianoreci
tal. 11.30 Gr.muz. 11.45 Lichte mu
ziek. 12.30 Land- en tuinbouwmedede
lingen. 12.33 Orgelconcert. 13.00
Nieuws. 13.15 Amusementsmuziek.
13.45 Gr.muz. 14.00 Schoolradio. 14.35
Gr.muz. 14.45 Voor de vrouw. 15.15
Gr.muz. 15.20 Pianotrio. 16.00 Bij
bellezing. 16.45 Vocaal ensemble.
17.00 Voor de kleuters. 17.15 Or^eisoel.
17.45Reg eringsuitzending: Karei Hoe-
kendiik: „Schilderkunst in Indonesië".
18.00 Voor de jeugd. 18.15 Soortberich-
ten. 18.25 Clavecimbelrecital. 18.45
Boekbespreking. 19.00 Nieuws en \veer_
berichten. 19.15 „Volk en staat", cause
rie. 19.30 Gr.muz. 19.40 Radiokrant.
20.00 Nieuws. 20.05 Gr.muz. 20.15
Pianorecital. 20.45 „Onverwachte moei
lijkheden", hoorspel. 21.10 Gr.muz.
21.45 Improvisatie-concert. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Nieuws.
23.15—24.00 Gr.muz.
Geld m café s opgemaakt
Wegens het zich herhaaldelijk weder
rechtelijk toeëigenen van geldbedragen
die toebehoorden aan, de gemeente, ii
de 55-jarige ambtenaar van de ge
meentelijke havendienst te Amsterdam,
I' B„ conform de eis, vanmorgen door
de Amsterdamse Arrondissement»^
rechtbank veroordeeld tot een gevan»
genisstraf van twee jaar met aftrek va»
voorarrest.
De veroordeelde erkende veertien da-
gen geleden dat hij in de afgelopen
drie jaar voor totaal f 27.655 had ver-1'
duisterd. Hij had dit geld in hoofdzaak
uitgegeven voor cafébezoek.
De verduisterde gelden waren af
komstig van bedragen, die hem door!
zijn controleurs, nadat deze ze bij dal
schippers hadden geïnd, werden afge
dragen.
De veroordeelde, die intussen uit de
gemeentedienst is ontslagen, maakta
geen valse boekingen, doch stelde deza
eenvoudig uit en stak het geld in eigen
zak.
Talloze gelukwensen stroomden in de
loop van de ochtend binnen op paleis
Soestdijk, waar prins Bernhard zijn
veertigste verjaardag vierde. Er waren
zeer veel brieven bij van kinderen, van
wie enigen tekeningen hadden inge
sloten. Ook waren telegrammen gen
stuurd door de Nederlandse vrijwilli
gers in Korea en door de militairen op
Surinam' Vijf Ambonezen boden bloe
men aan in de Ambonese kleuren. In
het begeleidend schrijven staat ver
meld, dat deze bloemengroet afkom
stig is van „alle Ambonezen, die tijde
lijk in Nederland verblijven".
Gistermiddag was in de tuin achter
het paleis een partijtje voor genodigden
en gisteravond werd de verjaardag van
de prins in intieme kring binnenshuis
gevierd.
84. Twee dagen later, in de prille
ochtend startte Jimmy Brown voor
zijn grote Oceaan-tocht. De drukte in
Cherbourg was zo overstelpend ge
weest, dat de chef van de verkeerspo
litie in twee dagen tijd tien jaar ouder
was geworden. „Nog één,zo'n dag er
bij," zuchtte hij en ik had met vervroegd
pensioen kunnen gaan. Ik ben blij, lat
dat zwemwonder het ruime sop heeft
gekozen". Jimmy werd uitgeleide ge
daan door wel honderd grotere en klei
nere scheepjes, van allerlei pluimage.
De meeste waren gepavoiseerd. De
„Oranje 3", de machtige zeesleper, die
Jimmy zou begeleiden, voerde aan de
achtersteven echter alleen maar de Ne
derlandse vlag. Aan boord heerste de
grootste spanning. Kapitein Gerrit
Geuzebroek trok 'n nog al grimmig ge
zicht, want hij moest goed uitkijken
om niet één van de om hem heen zwer
mende schuitjes aan te varen. Af en
toe boog hij zich over boord en
schreeuwde door een scheepstoeter ge
peperde waarschuwingen tegen over
moedige stuurlieden, die hem al te
dicht in de buurt kwamen. Jimmy in
tussen zwom en dat in een tempo als
of hij nog vóór de schemering New
York wilde bereiken.
tV
Frans was vast niet de
slechtste leerling van de 6e
klas. Meester van Dalen was
tevreden over hem. Frans
kon leren als de beste. Mis
schien kwam het daardoor,
dat hij om vijf uur al weer
met zijn voetbal op het
schoolplein aan het spelen
was. Zijn huiswerk was af
en hij wachtte op zijn vrien
den, die niet zo vlug waren.
Frans schopte de bal steeds
tegen de tuinmuur van de
school en hij ging geheel in
zijn spel op, totdat ineens de
bal in een grote boog over
de muur de tuin in vloog.
„Oei", dacht de jongen spij
tig. „Wat nu? Ik moet zien,
dat ik mijn bal terug krijg."
Hij trok zich aan de muur
omhoog, gooide zijn ben"n
er overheen en liet zich in
de tuin zakken. Voorzichtig
sloop Frans achter de strui
ken om. Hij speurde linksen
rechts, maar zijn bal wa?
nergens te vinden. „Kom
eens hier Frans!" klonk een
zware stem plotseling. Met
kloppend hart keek Frans
op. In de deuropening stond
het hoofd der school, me
neer van Dijk. Hij keek de
jongen streng aan. „M
mijn bal isstotterde
Frans. „Kom binnen", sprak
meneer van Dijk. Frans liep
met gebogen hoofd de ka
mer in. Meneer v. Dijk ging
vlak voor hem staan en zet
te zijn handen in zijn zij.
„Zo!" bromde hij. „Zo!, dus
jij komt hier altijd mijn si-
garen stelen. Ja; er is geen
ontkomen aan, jongetje! Je
doet verstandig om maar te
bekennen. Het valt me van
je tegen. Ik had nooit ge
dacht, dat jli het zou zijn!"
Frans wist niet, hoe hij kij
ken moest. „Ikik weet
van niets, meneer", huilde
hij half, „ik heb geen siga
ren gestolen!" Meneer pak
te een grote kist uit de kast,
merk „Torpedo". „Hier",
sprak hij, „iedere dag ver
dwenen er twee sigaren uit
deze kist. Ik ben opzettelijk
lang op school gebleven om
de dief te betrappen. „Waar
om klom jij over de muur
Frans?" „Mijnmijn bal.
meneer", stamelde Frans,
„ikik...". „Stop maar!"
bromde het hoofd. „Nog
jokken ook, hè? Je zult er
wel meer van horen! Mor
genmiddag om vier uur ver
wacht lk je hier. Ik zal wei
eens met je vader gaan
praten!" Enige ogenblikken
later liep Frans weer op
straat. Hij voelde zich diep
ongelukkig. „Meneer v. Dijk
zal me alleen maar geloven,
als ik kan uitvinden, wie die
sigaren wegneemt. Maar
wiewiePlotse
ling bleef hij staan. Hij
kreeg een idee en rende
naar huis. In een kast lag
zijn album met verzamelde
sigarenbandjes. Hij nam het
dikke boek onder zijn arm
en liep weer naar buiten.
Het was maar vijf minuten
lopen naar Gerrit Kruit.
Gerrit was veel ouder dan
Frans, maar hij ruilde vee!
sigarenbandjes met hem
Gerrit deed zelf open. Hi
keek Frans onderzoeken?
aan. „Wat is er joch?" vroer.
h(j. „Ik heb twee mooie Wil
lem Teil-bandjes!" begon
Frans. „Wil je die ruilen
tegen Torpedo's?" „Da's
best", grijnsde Gerrit.
„Wacht maar! I'k zal mijn
verzameling wel even ha
len." Enkele ogenblikken
later was Gerrit terug met
een doos vol sigarenbandjes.
Ijverig begon hij naar Tor
pedo-bandjes te zoeken. „Ik
heb er genoeg!" lachte hij.
„Je kan er ook wel meer
dan twee krijgen." „Hoe
kom je aan al die Torpedo
sigarenbandjes?" vroeg
Frans. „Och, mijn oom rookt
die sigaren altijd. Een beste
sigaar anders. Een enkele
keer rook ik ze ook wel
eens, als mijn werk af is.
„Zo", zei Frans, „wat doe je
eigenlijk voor de kost, Ger
rit?" „Ik", was het ant
woord, „ik houd de hele
school schoon. Ja, 's mor
gens vroeg ben ik al aan de
gang en als je naar school
gaat, heb ik er al een lange
werktijd opzitten. Ik heb je
bankie vaak afgestoft joch!
Maar nou vlug, ik heb nog
wel wat anders te doen!"
Voor Frans stond het vast,
dat alleen Gerrit de dader
kon zijn. De volgende dag
was hij om vier uur bij me
neer van Dijk en vertelde
alles, wat hij wist. „Zo!",
sprak deze. „Ik zal morgen
vroeg hier zijn en die Ger
rit in de gaten houden. Ik
begin te geloven, jongen, dat
ik je verkeerd heb beoor
deeld." Gerrit werd op he
terdaad betrapt en Frans
mocht zijn bal gaan zoeken,
want die lag nog steeds in
de tuin.
Met een grote kist vol kleren,
gaan Ger en Mia wat acteren.
„Ik ben," sprak Ger, „een oude heer,
met lange baard en snorren.
Ik heb mijn hele stem verdraaid
want oude heertjes knorren.
Ik heb een lange pandjesjas,
een ouderwetse boord
en ook een vlinderdasje om,
omdat dat bij me hoort.
Ik heb een stok, ik loop wat krom,
mijn bolhoed heeft een kier.
„Ik ben," sprak Ger, „een oude heer,
maar slechts voor een kwartier."
„Ik ben," sprak Mia, „een juffrouw,
van acht en tachtig jaren.
Er staat een zwart fluwelen hoed
al op mijn grijze haren.
Een ijzeren bril klemt op mijn neus,
om goed te kunnen zien.
Er zitten knoopjes op mijn schoen,
het zijn er zeker tien.
Ik draag een lange zwarte jas,
en om mijn nek een bontje
En in mijn tasje zit altijd
voor Fik een suikerklontje.
Miesje kwam eens,
op de wandel,
Langs een koffer-
gramofoon.
„Hé!", riep ze, „dit soort
speelgoed
Is voor muisjes ongewoon."
Mies bekeek het eerst
van buite
Toen klom ze er bovenop.
„Jongens, da's een
prachtig ding, zeg!
Maar hij draait niet,
d#s een strop."
Miesje trok aan alle
knopjes,
Maar de plaat gaf geen
geluid.
Toen ging ze maar aan
het steppen,
Langzaam kwam de
schijf vooruit.
Sneller ging het,
steeds maar sneller,
Toen sloeg plots de
motor aan.
Roetss, daar ging Mies
in de rondte
Bleef niet op haar
benen staan.
Steeds maar harder ging
de schijf rond,
Mies zag alles groen
en rood.
Ja, ze tolde als een priktol,
Maar kreeg plots een
reuze stoot
Floep.daar vloog ze
van de plaataf,
Rolde languit over de
grond.
„Oh!", riep ze, „ik ben zo
misselijk,
Alles draait om me
in het rond."