Nico v. Vliet en Klaas Krom maakten
een prachtige vacantietrip
Bescherming handelsvloot in oorlogstijd
wordt intensief voorbereid
Ruiterfeest te Midden-Beemster
is uitstekend geslaagd
Cursus Koopvaardijbeveiliging draait
aan de Buitenhaven op volle toeren
Scheepvaartautoriteiten
toonden belangstelling
Tour de France-pedaalridders zijn in de bergen
Sneeuwstormen en tropische hitte
Zes landen „aangedaan"
De Amsterdamse politie
waarschuwt speelclubs
Engels stoomschip bij
Texel in moeilijkheden
VRIJDAG 21 JULI 1S5Ï
N
Nauwere samenwerking tussen Marine en Koopvaardij
HEN aloude spreuk zegt, dat „varen" noodzakelijker is dan „leven". Het is inder-
daad een feit, dat de zee een rol van de eerste orde heeft gespeeld en nog
speelt in de geschiedenis van de Nederlandse natie. In de tweede wereldoorlog
is gebleken, dat het sinds eeuwen bestaande onderscheid tussen de koopvaardij
en de oorlogsmarine door de feiten wordt genivelleerd. Er blijft een practisch
verschil, natuurlijk, maar een bepaalde praevalentie kan nauwelijks aan één van
beide worden toegekend. Uit het belangwekkende boek „Varen in oorlogstijd"
van Graaf S. J. van Limburg Stirum kan men leren, hoe prachtig de mannen
der Nederlandse koopvaardij zich zij het ook veelal provisorisch hebben
aangepast aan de eisen der totale oorlogvoering, daartoe aangedreven door de
niets ontziende activiteit der vijandelijke onderzeeboten. Een koopvaarder
geallieerd of van de tegenstander kon ook niet meer als non-belligerent wor
den beschouwd, omdat de voornaamste voor de oorlogvoering van belang zijnde
transporten overzee geschiedden.
QP buitengewoon heldhaftige wijze
hebben de mannen der Nederlandse
koopvaardij hun schepen verdedigd
tegen de ongekende gevaren, die dreig
den van onder de zeespiegel, maar ook
uit de lucht. Meer dan drieduizend
leden van het Nederlandse koopvaar-
dijpersoneel sneuvelden in die strijd.
Vele tienduizenden kostbare tonnen
scheepsruimte gingen daarbij verloren.
Bureau Handelsbescherming
r»E BEWAPENDE koopvaarder werd
een object van studie voor degenen,
die leiding hebben te geven in het
totaal van krachten, dat kan worden
ingespannen wanneer onverhoopt an
dermaal de vrijheid van de Nederland
se natie moet worden verdedigd. In oor
logstijd moeten de oorlogsmarine en de
koopvaardijvloot zelfstandig en naast
elkaar hun specifieke taken blijven
vervullen. De bescherming van de
koopvaardijvloot zal zo weinig moge
lijk mogen onttrekken aan het poten
tieel van de Koninklijke Marine, en de
Koninklijke Marine zal op haar beurt
de koopvaardij niet mogen ontkrach
ten door het in dienst nemen van
koopvaardijpersoneel. Het Bureau
„Handelsbescherming" van de Marine
staf kreeg de gewichtige taak, deze
beide belangen te coördineren.
Het resultaat was de instelling van
de opleiding „Koopvaardijbeveiliging",
waartoe voorlopig de gerestaureerde en
uitgebreide kazerne aan de Helderse
Buitenhaven (bestemd voor de Onder
zeedienst) ter beschikking werd ge
steld.
Op 20 Februari 1950 werd bekend
gemaakt, dat in afwachting van een
nadere regeling aan het dienstplich
tig koopvaardijpersoneel uitstel van
eerste oefening kon worden verleend,
indien het belang van de koopvaardij
daarmee was gediend. Deze mogelijk
heid werd opengesteld voor gediplo
meerd koopvaardijpersoneel, zeevaren
den met een diploma radiotelegrafist
en ongediplomeerd bevaren koopvaar
dijpersoneel. Ook kon dit uitstel gelden
voor leerlingen van zeevaart- en ma-
chinistenscholen en leerlingen in oplei
ding bij „Radio Holland".
Jaarlijks achthonderd man
CEN JAAR LATER op 21 Februari
1951 maakte de Minister van
Marine bekend, dat jaarlijks achthon
derd dienstplichtige leden van het
koopvaardijpersoneel zouden worden
aangewezen voor het volgen van de
opleiding .Koopvaardijbescherming"
welke drie vier maar-tin zou duren.
Zij zouden de volle één-en-twintig
maanden voor eerste oefening als
dienstplichtige alleen moeten uitdienen,
wanneer zij binnen vijf jaar de koop
vaardij zouden verlaten.
De eerste groep, bestaande uit hon
derdtwintig man, kwam in Mei j.l. on
der de wapenen. De opleiding begon
op 9 Mei onder leiding van de luite
nant ter zee der eerste klasse (Konink
lijke Marine Reserve onbepaald ver
band) F. van Dijk. Uit de aard der zaak
vormde de opleiding tot kanonnier de
hoofdschotel van de cursus „Koopvaar
dijbescherming". In twaalf weken tijd
worden 180 uren aan de artillerie
opleiding, zowel theoretisch als prac
tisch, besteed. Daarbij komen dan nog
zo mogelijk 80 uren daadwerkelijk
schieten, een aantal dat door vele ma
rinemensen niet wordt bereikt.
Naast de bediening en het onderhoud
Van het geschut worden de scheepsbe-
veiliging (o.m. het blussen van bran
den en het dichten van lekken), het
lijfsbehoud ter zee en de verkenning
van schepen onderwezen. Ten slotte
wordt uiteraard enige tijd besteed aan
de militaire vorming der cursisten.
Elf weken bezig
'TENEINDE de leidende figuren in
scheepvaartkringen eens op de hoog
te te brengen van de resultaten, die in
de afgelopen elf weken werden bereikt,
en van de werkwijze bij de opleiding,
werd aan de directies van scheepvaart
maatschappijen en aan de inspecteurs
van scheepvaart de gelegenheid ge
boden een dag bij de opleiding „Koop
vaardijbescherming" door te brengen.
Een uitgebreid gezelschap, waaron
der ook verscheidene persvertegen
woordigers, werd gistermorgen om half
elf in de kazerne ontvangen door het
hoofd van het Bureau Handelsbescher
ming, de kapitein ter zee S. Dobbenga.
Daarbij waren ook aanwezig de kapi
teins ter zee J. J. Hoogendoorn en H.
W. Hettema. Laatstgenoemde verwierf
de Militaire Willemsorde voor zijn on
verschrokken optreden als gezagvoerder
van het m.s. „Marnix van Sint Alde-
gonde" tijdens de invasie in Italië.
Kolonel Dobbenga wees in zijn kern
achtige en met groot enthousiasme uit
gesproken openingsrede op de verant
woordelijkheid der reders ten aanzien
van de beveiliging hunner schepen, zo
wel in vredestijd als in oorlogsomstan
digheden. Zij zullen al het mogelijke
willen doen om schip, opvarenden en
lading behouden op de plaats van be
stemming te laten aankomen. Het bu
reau Handelsbescherming is geboren
uit het besef, dat de Koninklijke Ma
rine en de Koopvaardij ten tijde van
oorlog één zijn.
De commandant van de opleiding,
luitenant ter zee F. van Dijk, zette
daarna het cursusprogramma uiteen.
Hij vertelde onder meer, dat de cur
sisten worden opgeleid in de bediening
van de vier typen geschut, die zij op
een koopvaardijschip kunnen aantref
fen. Het onderdeel Militaire Vorming,
de lessen in discipline en tucht, die hun
nut te allen tijde afwerpen, schertsen
derwijs door de cursisten „soldaatje
spelen" genoemd, wordt door hen wel
gemoed aanvaard.
Grondige training.
"JTJDENS de rondleiding, die volgde,
werden verschillende theoretische
en practische lessen bijgewoond. Een
uitstekende indruk maakte de training
van de stuksbemanningen op het voor
plein van de kazerne. Een ieder kende
zijn taak bij het geschut, en allen kon
den optreden als „vluchter", „bakser",
„hulzenvanger" of in welke functie dan
ook. Deze mensen zullen in oorlogstijd
op een koopvaardijschip van onschat
bare waarde zijn, omdat zij rustig en
welgetraind gewichtige routine-han
delingen kunnen verrichten. De belang
stellende toeschouwers hebben gezien,
dat men heel ver kan gaan in de op
leiding van kanonniers zonder dat ook
maar één schot behoeft te worden ger
lost. En op het „dek" van de Artillerie-
school in fort „Oostmatterij", waar het
gezelschap gistermiddag na de voor
treffelijke maaltijd (snert en bami uit
een eerste klas kombuis) een bezoek
bracht, heeft men kunnen zien dat ook
het daadwerkelijk oefenen met een
10,2 cm. kanon geen dure zaak behoeft
te zijn.
„Kapon geladen, rustpal in de rust",
klonk het stereotyp, wanneer de lader
een geweerpatroon in de houder van
zijn „sigarenaansteker" had geduwd. Fel
le scherpe geweerschoten, afgevuurd
in de richting van de schijf op het
Marsdiep, moesten het gedaver ver
beelden van het zware geschut, waar
mee werd geoefend. Het nut van de
training was er niet minder om.
Trouwens, in de „Dome Aiming
Teacher" (de grote grijze ballon bij de
poort) oefenden de stuksbemanningen
helemaal zonder patronen en zonder
echte doelen, met het allermodernste
leermiddel waarbij gebruik wordt ge
maakt van films, een geluidsversterker
en een ingewikkeld controle-apparaat.
In de namiddag defileerde het in op
leiding zijnde personeel voor de Com
mandant Maritieme Middelen, de ka
pitein ter zee K. van Dongen, waarna
het een mars maakte door de stad.
De 650.000 Britse mijnwerkers heb
ben zich met grote meerderheid ver
klaard tegen het besluit om het ver
richten van overwerk te weigeren.
Fraaie voorbeelden van paardensport
Om het kampioenschap van
Noord-Holiand
Zelden ziet een plaats in Nederland
zoveel ruiters en amazonen bijeen als
Midden-Beemster op Woensdag. Waar
heen men de blik richtte, overal zag
men ze gelaarsd en gespoord rondwan
delen. Het marktplein was dicht bezet
met rijpaarden, het een al fraaier dan
het andere, daartussen lagen stapels za
dels, kortom het was alles ruitersport
wat de klok sloeg.
Gedurende de gehele morgen werden
dressuurprceven gehouden, de meer
eclatante nummers waren gereserveerd
voor de namiddag. Van deze vermelden
we vooral de parade, waaraan door
alle ruiters werd deelgenomen en die
Zaanse jongens op de Fiets naar Milaan
JfEï WAS REEDS middernacht en doodstil in de straten, toen twee potige
Zaanse jongens Zaterdagnacht, van een ongeveer vijf en twintighonderd km
lange fietstrip weer door de Zaanse straten fietsten, terug van een lange Euro
pese reis, die zij geheel per fiets aflegden. Het waren de zes en twintig-jarigen
Nico van Vliet uit de Pieter Pauwstraat 25 in Zaandam «n Klaas Krom van het
Zuideinde 47 te Westzaan. Om precies te zjjn 2490 kilometer dwars door Centraal
Europa met als schitterend einddoel: Milaan, de stad van de prachtige Gotische
kathedralen en paleizen. Zeer zeker geen peuleschilletje als men weet, dat zij
geen van heiden ook maar een enkele kilometer met iets anders dan hun eigen
zwaar beladen sportfietsen hebben afgelegd.
in de richting Duitsland vertrokken.
In één ruk naar Koblenz langs het
zwaar gehavende Duitse Rheinland,
een etappe van meer dan tweehonderd
kilometers. In de buurt van Keulen
brak een hevig noodweer los, dat hen
er uiteindelijk toch maar toe deed be
sluiten van hun fietsen te stappen en
te wachten tot dit hevig onweer voor
bij was. In Koblenz werd overnacht,
niet dan nadat zij de hotelier hadden
moeten overtuigen dat zij geen Fran
sen maar Hollanders waren. Dan sloeg
de houding ook van de andere Duitsers
plotseling om en was men zeer vrien
delijk en uiterst voorkomend. Via zeer
slecht onderhouden en door tanks en
vrachtverkeer zeer gehavende wegen
ging het vanuit Koblenz verder naar
Bruchsall, een ritje van 235 kilometer.
Van Württemberg trokken de Zaanse
jongens het werd hier steeds berg-
achtiger door naar de Oostenrijkse
grens, die zij Woensdagavond reeds pas
seerden om zich ergens in een prachtig
gelegen hotelletje in Füssen te nestelen
en uit te rusten van vier dagen ver
moeiend klimmen. Daar genoot men
van wat een prachtig gelegen hoge
bergspits aan vergezichten te zien gaf.
De eerste sneeuwtoppen kwamen in
zicht en ook dit was voor de jongens
uit de Zaanse polders een emotie die
zij zelden zullen vergeten.
VV/EKEN van prettige maar ook van
nauwkurige voorbereidingen zijn
aan deze trip voorafgegaan. In de huis
kamers van beide jongens zaten zij dan
bij elkaar, de grote en uitvoerige Mi-
chelinkaarten op tafel uitgespreid en
een schrift er naast waarop de dag
routes werden aangetekend. Immers
enige regelmaat moest er in de te on
dernemen tocht liggen, omdat een te
grote en onregelmatige verdeling van
de afstanden wel eens nadelige gevol
gen zou kunnen hebben. Drie grote
kaarten, waarop alle hoofdwegen, zij
wegen, passen, hotels en hoogten ston
den aangegeven werden bestudeerd. De
fietsen kregen nog eens een extra beurt
en de fietstassen werden voor het ver
trek met alle benodigdheden gevuld.
Een voordeel was, dat zij niet een ve
lerlei van potjes en pannetjes behoef
den mee te nemen, omdat zij niet van
plan waren te koken, doch in restau
rants en hotels, waar zij ook de nachten
zouden doorbrengen, de maaltijden
zouden gebruiken. Deze hotels hadden
zij echter niet te voren aangeschreven,
zodat dit voor de ondernemende jon
gelui toch wel een klein risico vormde.
Maar zonder geluk vaart niemand
wel, hebben de jonge Zaankanters be
dacht, en met een Hollandse mond en
een beetje bravour zouden zij het in
den vreemde wel redden.
In één ruk naar Helmond
lyiET dit jeugdig optimisme en een
stralende hemel boven zich is het
tweetal, nagewuifd door de thuisblij
vende familieleden, Zaterdagmiddag 7
Juli om twee uur uit de Zaan vertrok
ken. Niet zo maar met een slakke-
gu.getje, want het was heus niet de
eerste keer dat zij een dergelijke,bui
tenlandse reis per fiets maakten, ook
al was deze dan ook de grootste.
Het vorige jaar maakte Klaas Krom
tezamen met nog enige andere jongens
een trip naar Zwitserland en met de
Pinksterdagen heeft hij nog gauw even
een tochtje door België gemaakt. Neen.
het tempo waarin op dergelijke tochten
gereden wordt, verklaart het de ver
baasde buitenstaander wel een weinig,
hoe het mogelijk is, dat in zulk een
korte tijd dergelijke grote afstanden
konden worden afgelegd, 's Avonds om
negen uur zaten zij al weer goed en
wel in Helmond, alwaar zij overnacht
ten en vanwaar zij de volgende morgen
Drielandenpunt
JTMOTIONEEL hoogtepunt van hun
verre reis was ook het bereiken V-11
het beroemde drielandenpunt, op de
Passio Rezia, een pas waar Zwitser
land, Italië en Oostenrijk elkaar raken.
De twee jongens die als zij vanuit hun
huiskamers uitzien, al intens genieten
van het polderlandschap, stonden hier
op 1510 meter hoogte te staren naar de
fantastische vergezichten op de diepe
dalen en de besneeuwde bergtoppen in
de omtrek.
Maar veel tijd gunden zij zich zelf
niet en de moeilijkste etappe moest
toen nog komen. De tocht over de
hoogste autoweg ter wereld, de weg
naar de Passo dello Stelvio, die een
hoogteverschil oplevert van ruim twee
duizend meter. En dit moest per fiets
worden afgelegd. Moeizaam worstelden
zij zich naar boven, via een moeilijke
en steil kronkelende bergweg.
Het werd vinnig koud en soms fiet
sten zij plotseling door gangen van me
ters hoge sneeuw en ijs. Zó koud werd
het er soms dat de beide stoere va-
cantiegangérs, die enkele uren geleden
nog onder een tropische zon van de
Passio Rezia waren weggereden, nu
hun jassen aantrokken en de warme
dassen en petten uit de zijtassen te
voorschijn moesten komen. Door niet
minder dan acht tunnels waarin het
stikdonker was moesten zij en zo wor
stelend met zich zelf en met de lang
zaam wegtrekkende laatste krachten
beklommen zij deze beruchte pas. „Het
was wat je noemt een moordende rit"
zo vertelt een van hen.
's Avonds om tien uur, toen het stik
donker begon te worden en een nijdige
sneeuwwind hen om de oren joeg, be
reikten zij, tot het uiterste vermoeid,
maar trots dat zij deze hoogste pas als
een der weinigen per fiets hadden be
reikt, het hotel dat boven op de Passo
dello Stelvio staat en waar zij aller
hartelijkst werden ontvangen.
De hotelier en de gasten die in het
hotel verbleven stonden versteld toen
de jongens in half Duits, half Engels
vertelden hoe zij de pas beklommen
hadden. Zij aten er en sliepen er eens
lekker uit en met het goede vooruit-
zich dat het nu bergafwaarts zou gaan,
vertrok het tweetal 's morgens weer
uit het hotel.
Vóór zich oneindige diepe valleien en
een weg die met honderden meters te
gelijk daalde. Een vijftig kilometer
voorbij de pas stonden zij echter weer
voor een nieuwe moeilijkheid. De
straat was weggespoeld. Met de fiets
in de hand zijn zij toen aan het klim
men gegaan en zo bereikten deze on
verzettelijke Zaankanters de overkant.
Zij hadden tot nu toe geen pech on
dervonden, totdat even voorbij Tirano
Klaas' achterband volkomen aan flar
den knapte. Onder een gloeiend hete
en bijna tropische zon hebben zij er
gens in die oneindige bergachtige ver
latenheid de band geplakt en gerepa
reerd, zo goed en zo kwaad als het ging.
Zij heeft het uitgehouden tot Milaan,
het einddoel.
Het einddoel
JIANGS het prachtige meer van Como
raceden zij in een vaart, die zij nu
levensgevaarlijk vinden, bergafwaarts
het Italiaanse land binnen, richting
Milaan. In één ruk over een etappe van
240 kilometer. Om negen uur 's avonds
trokken zij met triomfantelijke gezich
ten en de Nederlandse vlaggetjes drif
tig wapperend op de fietsen de oude
stad Milaan in.
Dat was Vrijdagavond van de eerste
week. In het hotel „Bristol" sliepen
en aten zij en de volgende dag gebruik-
tenzij om Milaan te bezichtigen. In de
tram doorkruisten zij de drukke bin
nenstad, bekeken er de prachtige ka
thedralen, paleizen en de oude volks
buurten en verbaasden zich over het
eigenaardige en slecht geregelde ver
keer. „Allemaal scooters die je er ziet"
zo vertelde het tweetal met verbaasde
gezichten.
Beladen met souvenirs
„Het zou eigenlijk een beetje
egoïstisch zijn geweest, ,ïoanneer
wij anderen van deze prachtige
toch niet een weinig hadden laten
meegenieten", vond Klaas Krom,
één van de beide fietsende we
reldreizigers.
De eersten die daarom in alle be
levenissen van het tweetal deel
den, waren de ouders en broers
en zusters, die dagelijks twee van
die prachtige ansichtkaarten ont
vingen.
Maar dat was nog lang niet alles.
Toen zij een beetje van de reis
bekomen waren, zijn zij eens aan
het uitpakken gegaan.
En toen rolden uit de fietstassen
de schitterendste souvenirs.
Zilveren schaaltjes uit Lüzern,
broches uit Milaan en natuurlijk
ook ettelijke veelkleurige hoofd
doeken uit het Italiaanse binnen
land. Kortom teveel om op te
noemen en allemaal gekocht van
het geld van niet minder dan zes
verschillende landen, die zij in
die veertien dagen hebben door
kruist.
Zij kochten er een nieuwe band en
Zondagmorgen vroeg zaten zij al weer
op hun karretjes voor de terugtocht,
die langs de noordgrens van Italië
dwars door Zwitserland, langs Schaff-
haussen naar Luxemburg en via Belgie
naar het vaderland terug ging. Niet
moeizaam, maar verbeten en volop ge
nietend van wat zij ook op de terug
weg zagen.
De waterval in Schaffhaussen en de
nachtelijke tocht dwars door het Zwar
te Woud. Vas Schwijz hebben zij bij
voorbeeld aan één stuk door gereden
één hele dag en één volle nacht om
's morgens vroeg aan de Franse grens
te kunnen zijn.
En nu zitten zij weer bij moeder
thuis. Eigenlijk wel een beetje blii
weer thuis te zijn, want ondanks alle
overweldigende pracht die zij in he
buitenland ervoeren, gaat de Zaan
streek bij hen toch boven alles.
meer dan honderd paarden in het veld
bracht. Het nummer maakte grote in
druk en vond veel bijval.
Indrukwekkend waren ook de spring-
nummers en onder deze in het bijzon
der het nummer groepsspringen voor
groepen van drie. Vooral de Wieringer-
meerruiters reden hier een prachtig
parcours, en tot vóór de laatste hinder
nis stonden ze aan de spits. Helaas le
verde die laatste hindernis toen vier
strafpunten op. Daarmee kwamen ze
juist met 1 punt achter de Venneper-
ruiters, die drie strafpunten hadden
voor eenmaal weigeren. Hoeveel beter
ze echter hadden gereden, blijkt uit het
feit, dat de Wieringermeerruiters voor
de wijze van rijden het cijfer 7,75 kre
gen, het hoogste uit de gehele wed
strijd, de Venneperruiters niet meer
dan 5,75.
Het was een prachtig geslaagde dag,
waarop mooie sport te zien werd ge
geven. De winnaar uit de wedstrijden
om het kampioenschap van Noord-Hol
land zullen straks worden afgevaardigd
naar de nationale kampioenschappen,
waar ze zich met de kampioenen uit
de andere provincies zullen moeten
meten.
De gedetailleerde uitslagen luiden
als volgt:
Individuele dressuur kampioenschap
Noord-Holland:
1. J. van Leeuwen met Hassan, L.R.
„Kapitein v. d. Wal": 2. W. Nugteren
met Bernard, L.R. Venneperruiters; 3.
P. de Wit met Trlx, Venneperruiters,
4. J. Schreuder met Arnold, L.R. „Gijs-
brecht van Aemstel"; 5. H. Dijken met
Kees, L.R. Wieringermeerruiters.
Prov. kampioenschap individuele
dressuur voor dames: 1. Mw. A. Oos
tenrijkVerschuur met Redskin L.R.
Prinses Margriet; 2. Mej. G. de Wildt
met Marijke, L.R. Venneperruiters; 3.
B. Nieboer met Humaan, L.R. Wierin
germeerruiters; 4. Kempmans, Venne
perruiters; 5. A. Broer, Wieringermeer
ruiters; 6. mevr. SchenkRens, Wie
ringermeerruiters.
Dressuurproef voor achttallen: 1. L.
R. Kapitein van der Wal; 2. L.R. Ven
neperruiters; 3. L.R. Wieringermeer
ruiters; 4. L.R. Heiloo; 5. L.R. „Gijs-
brecht van Aemstel"; 6. L.R. „R.A.P.";
7. L.R. „Prinses Margriet"; 8. L.R.
Schermerruiters.
Dressuurproef voor achttallen, vrije
wedstrijd: 1. Venneperruiters; 2. Am-
stelruiters; 3. Wieringermeerruiters; 4.
L.R. Kapitein van der Wal.
Klavertje drie: 1. Venneperruiters;
2. Wieringermeerruiters (Mej. B. Nie
boer, Mw. SchenkRens, mej. T. Wijn-
gaaden); 3. Wieringermeerruiters (K.
Doornbos, P. Wijngaarden, F. Smit); 4.
L.R. Ritmeester de Cruyff.
Groepsspringen met groepen van
drie: 1. Venneperruiters; 2. Wieringer
meerruiters (J. van Schagen, L. De
kens, A. Boer); 3. Venneperruiters; 4.
L.R. Kapitein van der Wal.
Het kampioenschap veelzijdigheids-
proef werd gewonnen door de heer
W. Nugteren van de Venneperruiters.
Ophouden, of anders....
De Amsterdamse politie heeft aan alle
besloten speelclubs in de hoofdstad een
waarschuwing uitgereikt. De clubs
moeten op zeer korte termijn hun acti
viteit staken, daar anders zal worden
ingegrepen. De officier van justitie wil
een eind maken aan deze inrichtingen,
waarvan er naar schatting in de hoofd
stad een twintigtal te vinden zijn.
Sleepboot Holland uitgevaren
De sleepboot „Holland" van de firma
Doeksen is ter assistentie uitgevaren
van het Engelse stoomschip „Kyle
Queen", dat zich ter hoogte van Texel
bevindt en om sleepboothulp heeft ver
zocht.
MEDEMBLIK, 26 Juli grote mui
zen 12.60—13.80, grove muizen 9.70—
10.60, kleine muizen 11—11.90; blauwe
eigenheimers 10.30—11.50; blanke eigen
heimers 12—13.60. Aanvoer 75.000 kg.
Nico van Vliet (links) en Klaas Krom. voor hun hotel op de Passo dello
Ftelvio (Italië), na een vermoeiende klim.