Nico v. Vliet en Klaas Krom maakten een prachtige vacantietrip Bescherming handelsvloot in oorlogstijd wordt intensief voorbereid Ruiterfeest te Midden-Beemster is uitstekend geslaagd Cursus Koopvaardijbeveiliging draait aan de Buitenhaven op volle toeren Scheepvaartautoriteiten toonden belangstelling Tour de France-pedaalridders zijn in de bergen Sneeuwstormen en tropische hitte Zes landen „aangedaan" De Amsterdamse politie waarschuwt speelclubs Engels stoomschip bij Texel in moeilijkheden VRIJDAG 21 JULI 1S5Ï N Nauwere samenwerking tussen Marine en Koopvaardij HEN aloude spreuk zegt, dat „varen" noodzakelijker is dan „leven". Het is inder- daad een feit, dat de zee een rol van de eerste orde heeft gespeeld en nog speelt in de geschiedenis van de Nederlandse natie. In de tweede wereldoorlog is gebleken, dat het sinds eeuwen bestaande onderscheid tussen de koopvaardij en de oorlogsmarine door de feiten wordt genivelleerd. Er blijft een practisch verschil, natuurlijk, maar een bepaalde praevalentie kan nauwelijks aan één van beide worden toegekend. Uit het belangwekkende boek „Varen in oorlogstijd" van Graaf S. J. van Limburg Stirum kan men leren, hoe prachtig de mannen der Nederlandse koopvaardij zich zij het ook veelal provisorisch hebben aangepast aan de eisen der totale oorlogvoering, daartoe aangedreven door de niets ontziende activiteit der vijandelijke onderzeeboten. Een koopvaarder geallieerd of van de tegenstander kon ook niet meer als non-belligerent wor den beschouwd, omdat de voornaamste voor de oorlogvoering van belang zijnde transporten overzee geschiedden. QP buitengewoon heldhaftige wijze hebben de mannen der Nederlandse koopvaardij hun schepen verdedigd tegen de ongekende gevaren, die dreig den van onder de zeespiegel, maar ook uit de lucht. Meer dan drieduizend leden van het Nederlandse koopvaar- dijpersoneel sneuvelden in die strijd. Vele tienduizenden kostbare tonnen scheepsruimte gingen daarbij verloren. Bureau Handelsbescherming r»E BEWAPENDE koopvaarder werd een object van studie voor degenen, die leiding hebben te geven in het totaal van krachten, dat kan worden ingespannen wanneer onverhoopt an dermaal de vrijheid van de Nederland se natie moet worden verdedigd. In oor logstijd moeten de oorlogsmarine en de koopvaardijvloot zelfstandig en naast elkaar hun specifieke taken blijven vervullen. De bescherming van de koopvaardijvloot zal zo weinig moge lijk mogen onttrekken aan het poten tieel van de Koninklijke Marine, en de Koninklijke Marine zal op haar beurt de koopvaardij niet mogen ontkrach ten door het in dienst nemen van koopvaardijpersoneel. Het Bureau „Handelsbescherming" van de Marine staf kreeg de gewichtige taak, deze beide belangen te coördineren. Het resultaat was de instelling van de opleiding „Koopvaardijbeveiliging", waartoe voorlopig de gerestaureerde en uitgebreide kazerne aan de Helderse Buitenhaven (bestemd voor de Onder zeedienst) ter beschikking werd ge steld. Op 20 Februari 1950 werd bekend gemaakt, dat in afwachting van een nadere regeling aan het dienstplich tig koopvaardijpersoneel uitstel van eerste oefening kon worden verleend, indien het belang van de koopvaardij daarmee was gediend. Deze mogelijk heid werd opengesteld voor gediplo meerd koopvaardijpersoneel, zeevaren den met een diploma radiotelegrafist en ongediplomeerd bevaren koopvaar dijpersoneel. Ook kon dit uitstel gelden voor leerlingen van zeevaart- en ma- chinistenscholen en leerlingen in oplei ding bij „Radio Holland". Jaarlijks achthonderd man CEN JAAR LATER op 21 Februari 1951 maakte de Minister van Marine bekend, dat jaarlijks achthon derd dienstplichtige leden van het koopvaardijpersoneel zouden worden aangewezen voor het volgen van de opleiding .Koopvaardijbescherming" welke drie vier maar-tin zou duren. Zij zouden de volle één-en-twintig maanden voor eerste oefening als dienstplichtige alleen moeten uitdienen, wanneer zij binnen vijf jaar de koop vaardij zouden verlaten. De eerste groep, bestaande uit hon derdtwintig man, kwam in Mei j.l. on der de wapenen. De opleiding begon op 9 Mei onder leiding van de luite nant ter zee der eerste klasse (Konink lijke Marine Reserve onbepaald ver band) F. van Dijk. Uit de aard der zaak vormde de opleiding tot kanonnier de hoofdschotel van de cursus „Koopvaar dijbescherming". In twaalf weken tijd worden 180 uren aan de artillerie opleiding, zowel theoretisch als prac tisch, besteed. Daarbij komen dan nog zo mogelijk 80 uren daadwerkelijk schieten, een aantal dat door vele ma rinemensen niet wordt bereikt. Naast de bediening en het onderhoud Van het geschut worden de scheepsbe- veiliging (o.m. het blussen van bran den en het dichten van lekken), het lijfsbehoud ter zee en de verkenning van schepen onderwezen. Ten slotte wordt uiteraard enige tijd besteed aan de militaire vorming der cursisten. Elf weken bezig 'TENEINDE de leidende figuren in scheepvaartkringen eens op de hoog te te brengen van de resultaten, die in de afgelopen elf weken werden bereikt, en van de werkwijze bij de opleiding, werd aan de directies van scheepvaart maatschappijen en aan de inspecteurs van scheepvaart de gelegenheid ge boden een dag bij de opleiding „Koop vaardijbescherming" door te brengen. Een uitgebreid gezelschap, waaron der ook verscheidene persvertegen woordigers, werd gistermorgen om half elf in de kazerne ontvangen door het hoofd van het Bureau Handelsbescher ming, de kapitein ter zee S. Dobbenga. Daarbij waren ook aanwezig de kapi teins ter zee J. J. Hoogendoorn en H. W. Hettema. Laatstgenoemde verwierf de Militaire Willemsorde voor zijn on verschrokken optreden als gezagvoerder van het m.s. „Marnix van Sint Alde- gonde" tijdens de invasie in Italië. Kolonel Dobbenga wees in zijn kern achtige en met groot enthousiasme uit gesproken openingsrede op de verant woordelijkheid der reders ten aanzien van de beveiliging hunner schepen, zo wel in vredestijd als in oorlogsomstan digheden. Zij zullen al het mogelijke willen doen om schip, opvarenden en lading behouden op de plaats van be stemming te laten aankomen. Het bu reau Handelsbescherming is geboren uit het besef, dat de Koninklijke Ma rine en de Koopvaardij ten tijde van oorlog één zijn. De commandant van de opleiding, luitenant ter zee F. van Dijk, zette daarna het cursusprogramma uiteen. Hij vertelde onder meer, dat de cur sisten worden opgeleid in de bediening van de vier typen geschut, die zij op een koopvaardijschip kunnen aantref fen. Het onderdeel Militaire Vorming, de lessen in discipline en tucht, die hun nut te allen tijde afwerpen, schertsen derwijs door de cursisten „soldaatje spelen" genoemd, wordt door hen wel gemoed aanvaard. Grondige training. "JTJDENS de rondleiding, die volgde, werden verschillende theoretische en practische lessen bijgewoond. Een uitstekende indruk maakte de training van de stuksbemanningen op het voor plein van de kazerne. Een ieder kende zijn taak bij het geschut, en allen kon den optreden als „vluchter", „bakser", „hulzenvanger" of in welke functie dan ook. Deze mensen zullen in oorlogstijd op een koopvaardijschip van onschat bare waarde zijn, omdat zij rustig en welgetraind gewichtige routine-han delingen kunnen verrichten. De belang stellende toeschouwers hebben gezien, dat men heel ver kan gaan in de op leiding van kanonniers zonder dat ook maar één schot behoeft te worden ger lost. En op het „dek" van de Artillerie- school in fort „Oostmatterij", waar het gezelschap gistermiddag na de voor treffelijke maaltijd (snert en bami uit een eerste klas kombuis) een bezoek bracht, heeft men kunnen zien dat ook het daadwerkelijk oefenen met een 10,2 cm. kanon geen dure zaak behoeft te zijn. „Kapon geladen, rustpal in de rust", klonk het stereotyp, wanneer de lader een geweerpatroon in de houder van zijn „sigarenaansteker" had geduwd. Fel le scherpe geweerschoten, afgevuurd in de richting van de schijf op het Marsdiep, moesten het gedaver ver beelden van het zware geschut, waar mee werd geoefend. Het nut van de training was er niet minder om. Trouwens, in de „Dome Aiming Teacher" (de grote grijze ballon bij de poort) oefenden de stuksbemanningen helemaal zonder patronen en zonder echte doelen, met het allermodernste leermiddel waarbij gebruik wordt ge maakt van films, een geluidsversterker en een ingewikkeld controle-apparaat. In de namiddag defileerde het in op leiding zijnde personeel voor de Com mandant Maritieme Middelen, de ka pitein ter zee K. van Dongen, waarna het een mars maakte door de stad. De 650.000 Britse mijnwerkers heb ben zich met grote meerderheid ver klaard tegen het besluit om het ver richten van overwerk te weigeren. Fraaie voorbeelden van paardensport Om het kampioenschap van Noord-Holiand Zelden ziet een plaats in Nederland zoveel ruiters en amazonen bijeen als Midden-Beemster op Woensdag. Waar heen men de blik richtte, overal zag men ze gelaarsd en gespoord rondwan delen. Het marktplein was dicht bezet met rijpaarden, het een al fraaier dan het andere, daartussen lagen stapels za dels, kortom het was alles ruitersport wat de klok sloeg. Gedurende de gehele morgen werden dressuurprceven gehouden, de meer eclatante nummers waren gereserveerd voor de namiddag. Van deze vermelden we vooral de parade, waaraan door alle ruiters werd deelgenomen en die Zaanse jongens op de Fiets naar Milaan JfEï WAS REEDS middernacht en doodstil in de straten, toen twee potige Zaanse jongens Zaterdagnacht, van een ongeveer vijf en twintighonderd km lange fietstrip weer door de Zaanse straten fietsten, terug van een lange Euro pese reis, die zij geheel per fiets aflegden. Het waren de zes en twintig-jarigen Nico van Vliet uit de Pieter Pauwstraat 25 in Zaandam «n Klaas Krom van het Zuideinde 47 te Westzaan. Om precies te zjjn 2490 kilometer dwars door Centraal Europa met als schitterend einddoel: Milaan, de stad van de prachtige Gotische kathedralen en paleizen. Zeer zeker geen peuleschilletje als men weet, dat zij geen van heiden ook maar een enkele kilometer met iets anders dan hun eigen zwaar beladen sportfietsen hebben afgelegd. in de richting Duitsland vertrokken. In één ruk naar Koblenz langs het zwaar gehavende Duitse Rheinland, een etappe van meer dan tweehonderd kilometers. In de buurt van Keulen brak een hevig noodweer los, dat hen er uiteindelijk toch maar toe deed be sluiten van hun fietsen te stappen en te wachten tot dit hevig onweer voor bij was. In Koblenz werd overnacht, niet dan nadat zij de hotelier hadden moeten overtuigen dat zij geen Fran sen maar Hollanders waren. Dan sloeg de houding ook van de andere Duitsers plotseling om en was men zeer vrien delijk en uiterst voorkomend. Via zeer slecht onderhouden en door tanks en vrachtverkeer zeer gehavende wegen ging het vanuit Koblenz verder naar Bruchsall, een ritje van 235 kilometer. Van Württemberg trokken de Zaanse jongens het werd hier steeds berg- achtiger door naar de Oostenrijkse grens, die zij Woensdagavond reeds pas seerden om zich ergens in een prachtig gelegen hotelletje in Füssen te nestelen en uit te rusten van vier dagen ver moeiend klimmen. Daar genoot men van wat een prachtig gelegen hoge bergspits aan vergezichten te zien gaf. De eerste sneeuwtoppen kwamen in zicht en ook dit was voor de jongens uit de Zaanse polders een emotie die zij zelden zullen vergeten. VV/EKEN van prettige maar ook van nauwkurige voorbereidingen zijn aan deze trip voorafgegaan. In de huis kamers van beide jongens zaten zij dan bij elkaar, de grote en uitvoerige Mi- chelinkaarten op tafel uitgespreid en een schrift er naast waarop de dag routes werden aangetekend. Immers enige regelmaat moest er in de te on dernemen tocht liggen, omdat een te grote en onregelmatige verdeling van de afstanden wel eens nadelige gevol gen zou kunnen hebben. Drie grote kaarten, waarop alle hoofdwegen, zij wegen, passen, hotels en hoogten ston den aangegeven werden bestudeerd. De fietsen kregen nog eens een extra beurt en de fietstassen werden voor het ver trek met alle benodigdheden gevuld. Een voordeel was, dat zij niet een ve lerlei van potjes en pannetjes behoef den mee te nemen, omdat zij niet van plan waren te koken, doch in restau rants en hotels, waar zij ook de nachten zouden doorbrengen, de maaltijden zouden gebruiken. Deze hotels hadden zij echter niet te voren aangeschreven, zodat dit voor de ondernemende jon gelui toch wel een klein risico vormde. Maar zonder geluk vaart niemand wel, hebben de jonge Zaankanters be dacht, en met een Hollandse mond en een beetje bravour zouden zij het in den vreemde wel redden. In één ruk naar Helmond lyiET dit jeugdig optimisme en een stralende hemel boven zich is het tweetal, nagewuifd door de thuisblij vende familieleden, Zaterdagmiddag 7 Juli om twee uur uit de Zaan vertrok ken. Niet zo maar met een slakke- gu.getje, want het was heus niet de eerste keer dat zij een dergelijke,bui tenlandse reis per fiets maakten, ook al was deze dan ook de grootste. Het vorige jaar maakte Klaas Krom tezamen met nog enige andere jongens een trip naar Zwitserland en met de Pinksterdagen heeft hij nog gauw even een tochtje door België gemaakt. Neen. het tempo waarin op dergelijke tochten gereden wordt, verklaart het de ver baasde buitenstaander wel een weinig, hoe het mogelijk is, dat in zulk een korte tijd dergelijke grote afstanden konden worden afgelegd, 's Avonds om negen uur zaten zij al weer goed en wel in Helmond, alwaar zij overnacht ten en vanwaar zij de volgende morgen Drielandenpunt JTMOTIONEEL hoogtepunt van hun verre reis was ook het bereiken V-11 het beroemde drielandenpunt, op de Passio Rezia, een pas waar Zwitser land, Italië en Oostenrijk elkaar raken. De twee jongens die als zij vanuit hun huiskamers uitzien, al intens genieten van het polderlandschap, stonden hier op 1510 meter hoogte te staren naar de fantastische vergezichten op de diepe dalen en de besneeuwde bergtoppen in de omtrek. Maar veel tijd gunden zij zich zelf niet en de moeilijkste etappe moest toen nog komen. De tocht over de hoogste autoweg ter wereld, de weg naar de Passo dello Stelvio, die een hoogteverschil oplevert van ruim twee duizend meter. En dit moest per fiets worden afgelegd. Moeizaam worstelden zij zich naar boven, via een moeilijke en steil kronkelende bergweg. Het werd vinnig koud en soms fiet sten zij plotseling door gangen van me ters hoge sneeuw en ijs. Zó koud werd het er soms dat de beide stoere va- cantiegangérs, die enkele uren geleden nog onder een tropische zon van de Passio Rezia waren weggereden, nu hun jassen aantrokken en de warme dassen en petten uit de zijtassen te voorschijn moesten komen. Door niet minder dan acht tunnels waarin het stikdonker was moesten zij en zo wor stelend met zich zelf en met de lang zaam wegtrekkende laatste krachten beklommen zij deze beruchte pas. „Het was wat je noemt een moordende rit" zo vertelt een van hen. 's Avonds om tien uur, toen het stik donker begon te worden en een nijdige sneeuwwind hen om de oren joeg, be reikten zij, tot het uiterste vermoeid, maar trots dat zij deze hoogste pas als een der weinigen per fiets hadden be reikt, het hotel dat boven op de Passo dello Stelvio staat en waar zij aller hartelijkst werden ontvangen. De hotelier en de gasten die in het hotel verbleven stonden versteld toen de jongens in half Duits, half Engels vertelden hoe zij de pas beklommen hadden. Zij aten er en sliepen er eens lekker uit en met het goede vooruit- zich dat het nu bergafwaarts zou gaan, vertrok het tweetal 's morgens weer uit het hotel. Vóór zich oneindige diepe valleien en een weg die met honderden meters te gelijk daalde. Een vijftig kilometer voorbij de pas stonden zij echter weer voor een nieuwe moeilijkheid. De straat was weggespoeld. Met de fiets in de hand zijn zij toen aan het klim men gegaan en zo bereikten deze on verzettelijke Zaankanters de overkant. Zij hadden tot nu toe geen pech on dervonden, totdat even voorbij Tirano Klaas' achterband volkomen aan flar den knapte. Onder een gloeiend hete en bijna tropische zon hebben zij er gens in die oneindige bergachtige ver latenheid de band geplakt en gerepa reerd, zo goed en zo kwaad als het ging. Zij heeft het uitgehouden tot Milaan, het einddoel. Het einddoel JIANGS het prachtige meer van Como raceden zij in een vaart, die zij nu levensgevaarlijk vinden, bergafwaarts het Italiaanse land binnen, richting Milaan. In één ruk over een etappe van 240 kilometer. Om negen uur 's avonds trokken zij met triomfantelijke gezich ten en de Nederlandse vlaggetjes drif tig wapperend op de fietsen de oude stad Milaan in. Dat was Vrijdagavond van de eerste week. In het hotel „Bristol" sliepen en aten zij en de volgende dag gebruik- tenzij om Milaan te bezichtigen. In de tram doorkruisten zij de drukke bin nenstad, bekeken er de prachtige ka thedralen, paleizen en de oude volks buurten en verbaasden zich over het eigenaardige en slecht geregelde ver keer. „Allemaal scooters die je er ziet" zo vertelde het tweetal met verbaasde gezichten. Beladen met souvenirs „Het zou eigenlijk een beetje egoïstisch zijn geweest, ,ïoanneer wij anderen van deze prachtige toch niet een weinig hadden laten meegenieten", vond Klaas Krom, één van de beide fietsende we reldreizigers. De eersten die daarom in alle be levenissen van het tweetal deel den, waren de ouders en broers en zusters, die dagelijks twee van die prachtige ansichtkaarten ont vingen. Maar dat was nog lang niet alles. Toen zij een beetje van de reis bekomen waren, zijn zij eens aan het uitpakken gegaan. En toen rolden uit de fietstassen de schitterendste souvenirs. Zilveren schaaltjes uit Lüzern, broches uit Milaan en natuurlijk ook ettelijke veelkleurige hoofd doeken uit het Italiaanse binnen land. Kortom teveel om op te noemen en allemaal gekocht van het geld van niet minder dan zes verschillende landen, die zij in die veertien dagen hebben door kruist. Zij kochten er een nieuwe band en Zondagmorgen vroeg zaten zij al weer op hun karretjes voor de terugtocht, die langs de noordgrens van Italië dwars door Zwitserland, langs Schaff- haussen naar Luxemburg en via Belgie naar het vaderland terug ging. Niet moeizaam, maar verbeten en volop ge nietend van wat zij ook op de terug weg zagen. De waterval in Schaffhaussen en de nachtelijke tocht dwars door het Zwar te Woud. Vas Schwijz hebben zij bij voorbeeld aan één stuk door gereden één hele dag en één volle nacht om 's morgens vroeg aan de Franse grens te kunnen zijn. En nu zitten zij weer bij moeder thuis. Eigenlijk wel een beetje blii weer thuis te zijn, want ondanks alle overweldigende pracht die zij in he buitenland ervoeren, gaat de Zaan streek bij hen toch boven alles. meer dan honderd paarden in het veld bracht. Het nummer maakte grote in druk en vond veel bijval. Indrukwekkend waren ook de spring- nummers en onder deze in het bijzon der het nummer groepsspringen voor groepen van drie. Vooral de Wieringer- meerruiters reden hier een prachtig parcours, en tot vóór de laatste hinder nis stonden ze aan de spits. Helaas le verde die laatste hindernis toen vier strafpunten op. Daarmee kwamen ze juist met 1 punt achter de Venneper- ruiters, die drie strafpunten hadden voor eenmaal weigeren. Hoeveel beter ze echter hadden gereden, blijkt uit het feit, dat de Wieringermeerruiters voor de wijze van rijden het cijfer 7,75 kre gen, het hoogste uit de gehele wed strijd, de Venneperruiters niet meer dan 5,75. Het was een prachtig geslaagde dag, waarop mooie sport te zien werd ge geven. De winnaar uit de wedstrijden om het kampioenschap van Noord-Hol land zullen straks worden afgevaardigd naar de nationale kampioenschappen, waar ze zich met de kampioenen uit de andere provincies zullen moeten meten. De gedetailleerde uitslagen luiden als volgt: Individuele dressuur kampioenschap Noord-Holland: 1. J. van Leeuwen met Hassan, L.R. „Kapitein v. d. Wal": 2. W. Nugteren met Bernard, L.R. Venneperruiters; 3. P. de Wit met Trlx, Venneperruiters, 4. J. Schreuder met Arnold, L.R. „Gijs- brecht van Aemstel"; 5. H. Dijken met Kees, L.R. Wieringermeerruiters. Prov. kampioenschap individuele dressuur voor dames: 1. Mw. A. Oos tenrijkVerschuur met Redskin L.R. Prinses Margriet; 2. Mej. G. de Wildt met Marijke, L.R. Venneperruiters; 3. B. Nieboer met Humaan, L.R. Wierin germeerruiters; 4. Kempmans, Venne perruiters; 5. A. Broer, Wieringermeer ruiters; 6. mevr. SchenkRens, Wie ringermeerruiters. Dressuurproef voor achttallen: 1. L. R. Kapitein van der Wal; 2. L.R. Ven neperruiters; 3. L.R. Wieringermeer ruiters; 4. L.R. Heiloo; 5. L.R. „Gijs- brecht van Aemstel"; 6. L.R. „R.A.P."; 7. L.R. „Prinses Margriet"; 8. L.R. Schermerruiters. Dressuurproef voor achttallen, vrije wedstrijd: 1. Venneperruiters; 2. Am- stelruiters; 3. Wieringermeerruiters; 4. L.R. Kapitein van der Wal. Klavertje drie: 1. Venneperruiters; 2. Wieringermeerruiters (Mej. B. Nie boer, Mw. SchenkRens, mej. T. Wijn- gaaden); 3. Wieringermeerruiters (K. Doornbos, P. Wijngaarden, F. Smit); 4. L.R. Ritmeester de Cruyff. Groepsspringen met groepen van drie: 1. Venneperruiters; 2. Wieringer meerruiters (J. van Schagen, L. De kens, A. Boer); 3. Venneperruiters; 4. L.R. Kapitein van der Wal. Het kampioenschap veelzijdigheids- proef werd gewonnen door de heer W. Nugteren van de Venneperruiters. Ophouden, of anders.... De Amsterdamse politie heeft aan alle besloten speelclubs in de hoofdstad een waarschuwing uitgereikt. De clubs moeten op zeer korte termijn hun acti viteit staken, daar anders zal worden ingegrepen. De officier van justitie wil een eind maken aan deze inrichtingen, waarvan er naar schatting in de hoofd stad een twintigtal te vinden zijn. Sleepboot Holland uitgevaren De sleepboot „Holland" van de firma Doeksen is ter assistentie uitgevaren van het Engelse stoomschip „Kyle Queen", dat zich ter hoogte van Texel bevindt en om sleepboothulp heeft ver zocht. MEDEMBLIK, 26 Juli grote mui zen 12.60—13.80, grove muizen 9.70— 10.60, kleine muizen 11—11.90; blauwe eigenheimers 10.30—11.50; blanke eigen heimers 12—13.60. Aanvoer 75.000 kg. Nico van Vliet (links) en Klaas Krom. voor hun hotel op de Passo dello Ftelvio (Italië), na een vermoeiende klim.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 7