Stad en Omgeving Joh. Ku iper viert zijn veertig-jarig jubileum als musicus AGENDA WAT DE THEATERS BRENGEN UIT DE ALKMAARSE RAAD Vooral de kinderzang had zijn belangstelling Zeer vruchtbare staat van dienst Beverwijkse zakkenroller gegrepen op kaasmarkt Middenstandsexamens zijn ten einde Betere kaasprijzen bij een trekkende handel Dame bleef na aanrijding bewusteloos liggen HARMONIE THEATER, Hallo New-York CINEA\A AMERICAIN: Het verborgen leven van Walter Mitty. REX-THEATER Bonnie Prince Charlie VICTORIA THEATER: Zwaard in de woestijn DE JOURNAALS OP HET MATJE Vrouwenperkara ZATERDAG 28 JULI 1951 Wanneer iemand veertig jaar lang musicus is geweest, en zich als propagan dist voor de goede muziek heeft onderscheiden, is er alle reden om dit heuge lijke feit te herdenken. De heer Joh. Kuiper, die zowel op paedagogisch als op uitvoerend terrein een lange en vruchtbare staat van dienst heeft, zal Zondag 5 Augustus jubileren. Daar deze dag in de vacantie valt, zal de heer Kuiper het jubllé op een later tijdstip vieren. PilpPPSpw 1 De eerste muzieklessen ontving de Jubilaris van de toenmalige organist van de St. Dominieuskerk, Sjoerd Ypma, en daarna van de muzieklerares mej. Anna Weber. Te Amsterdam studeerde hij bij An ton Averkamp (zang)Jos. A. Verheijen (orgel) en Ary Belifante (piano) en S. van Willigen (theorie). Voor de kerkmuziek werd gestu deerd bij Jos Vranken en Hendrik An- driessen. Verscheidene examens, zowel vocaal als instrumentaal, werden door de heer Kuiper met goed gevolg lil sol-ozang cum laude afgelegd. Ver scheidene leerlingen zijn door hem met succes voor muziek-examens opgeleid en werden als organist of koordirigent aangesteld. Succesvol leidde hij vele Oratoria, waarbij als solisten optraden o.a. Mia Peltenburg, Joh. Vincent, e.d. Kinderzang. Als dirigent van Otjeon werden vele bekende operetten uitgevoerd. Ook voor het geven van liefdadigheids- concerten was de jubilaris steeds be reid. Op het gebied van kinderzang is htf specialist en de uitvoeringen met zijn kinderkoren genieten een uitstekende reputatie om de artistieke afwerking daarvan. De heer Kuiper schreef óok enkele operettes voor kinderkoor „Het Moo renschip", „Klaartje van Volendam", enz. Van zijn hand verschenen ook in druk kerstliederen en voordrachtsstuk jes voor piano. Jaren lang is Joh. Kui per directeur van het St. Dominicus Mannen- en Knapenkoor, welke taak hij als zijn levenswerk beschouwt. Deze veertig-jarige muzikale arbeid heeft de vitaliteit van onze plaatsge noot-musicus geenzins verminderd. Hij is nog zeer actief en vol plannen. Voor het stedelijk muziekleven al hier heeft Joh. Kuiper zeer veel ge daan en wij wensen hem toe, dat hij zich nog jaren aan de toonkunst zal kunnen wijden. Slachtoffer voelde de hand in haar mantelzak De 32-jarige K. uit Beverwijk is door de Alkmaarse politie gearresteerd toen hij gistermorgen op Je kaasmarkt een portemonnaie rolde van een vrouwe lijke bezoeker. De zakkenroller liep tegen de lamp omdat het slachtoffer een hand in haar mantelzak voelde en onmiddellijk alarm sloeg. Zij draaide zich direct om en zag K. achter zich staan met haar portemonnaie in de hand. De man trachtte zijn buit gauw terug te £even, maar de omstanders, die zich in het tumult mengden, waarschuwden de politie, die daarop de dader meenam. Het is niet bekend of K. al eerder met de politie in aanraking is geweest en of hij in gezelschap was van een hel per. Het onderzoek dienaangaande is nog niet afgesloten. Voor het gisteren in het Gulden Vlies afgenomen middenstandsexamen zijn de volgende candidaten geslaagd: S. P. Stokman, Alkmaar; J. Swart, Egmond; C. S. Sijs, Ileerhugowaard; Y. J. Ter- maat, Alkmaar; A. J. Tesselaar, War- menhuizen; E. M. Thomas, Bergen; H. v. Truyen, Alkmaar, T. F. Twisk, Koe dijk; T. J. Ursem, Heerhugowaard; F. J. v. Veen, Alkmaar; J. J. v. Veen, Heiloo; J. B. Verberne, Alkmaar; mevr. G. Vis ser-De Vries, Alkmaar; S. P. Volger, Oudorp; A. Volkers, Heerhugowaard; A. Voorthuis, Bergen; P. A. de Waard, Schoorl; G. Wagenaar, Warmenhuizen; M. K. Weda, Castricum; J. T. Welboren, Castricum; J. Weijers, Limmen; C. J. de Wildt, Beemster; G. Winter, Uit geest; J. D. M. v.d. Woord, Castricum; C. v.d. Woude, Schoorl; F. v.d. Wijk, Bergen; C. de Zeeuw, Heiloo; S. v. Selm, St. Pancras; T. Zentveld, Egmond -Binnen; F. Pt. v. Roseveld, Alkmaar; W. J. Zwart, Alkmaar; J. Zijp, Noord- Scharwoude. Deze geslaagden zijn de laatsten, die dit jaar onder het soms zo scherpe examenme^ zijn gekomen. Van de in totaal 787 candidaten moesten er bij het schriftelijke gedeelte reeds 237 wor den afgewezen. Bij het mondelinge examen vielen nog eens 114 candidaten af. Percentsgewijze betekent dit resul taat. dat 55.9% aan de vastgestelde eisen heeft voldaan. HET BW-ELFTAL TEGEN VOLENDAM De Bosse eerste klasser B.V.V., die op 11 Augustus in het Gem. Sportpark tegen Volendam zal spelen, komt vol ledig in het veld. De opstelling is als volgt: Saris, v. d. Sluys, Schrover; Remmers, Krijgh, Huybrec'hts; v. Beur den, Quaadvlied, Stempher, Storimans, van Overbeek. De kaashandel was in de afgelopen week overal beter. Er werd goed ver kocht, wat wellicht voornamelijk moet worden toegeschreven aan het feit, dat Duitsland en België weer begonnen te kopen. Men mag aannemen, dat daar de gedachte post vatte, dat, nu de prij zen van de Friese volvette Goudse de minimumprijs tot op enkele centen was genaderd, weinig daling meer te ver wachten was, -zodat ongeveer het laag ste punt moest zijn bereikt. De markten in Zuid-Holland liepen op met ongeveer een stuiver per kg. Alkmaar noteerde als hoogste prijs f 1.77 tegen f 1.74 een week geleden. Ook de gang van de markt kan wel op ongeveer f 1.77 worden gesteld. In Leeuwarden werd de notering voor de volvette Goudse verhoogd van f 1.82—f 1.83 per kg op f 1.87—f 1.88, die voor Edammers van f 1.67-f 1.68 op f 1.71f 1.72. Beide soorten werden evénwel boven de notering verhandeld, volvette Goudse voor f 1.88f 1.90, Edammers voor f 1.72f 1.74. Men ziet, dat hiermee de Edammer noteringen in Friesland en Noord-Hol land niet ver meer uiteenliggen. De handel te Leeuwarden werd ech ter stug genoemd, niettegenstaande het feit, dat boven de noteringen werd ver handeld, wat in de re;el het kenmerk is van een vlotte handel. Dit is wellicht het gevolg van het feit, dat menigeen de markt niet geheel vertrouwt. De op vatting, dat de kans groot is op een hernieuwde val, wanneer aan de te genwoordige vraag zal zijn voldaan, kwam herhaaldelijk tot uitdrukking, waart dan tevens werd gewezen bp de jorlopige nog groot blijvende pro ductie en op de ruime voorraden, die in de pakhuizen zijn opgeslagen. ZATERDAG Victoria Theater, 7 en 9.30 uur: Zwaard in de Woestijn (18 jaar) Cinema Americain, 7 en 9.30 uur: Het verbor gen leven van Walter Mitty (14 jaar) Harmonie Theater, 7 en 9.30 uur: Hallo New York (alle leeft.) Rex Thetater, 2.30, 7 en 9.30 uur: Bonnie Prince Charlie (alle leeft.) Sportpark, 2.30 uur: draverijen. ZONDAG Bioscopen als Zaterdag. Aanvang 2. 4.30, 7 en 9.30 uur. Grote Kerk, v.m. 8.30 uur: Jeugddienst Sportpark: 1 uur: draverijen. MAANDAG Bioscopen als Zaterdag. Aanvang 8 uur. Rex 2.30 uur matinee. ZONDAGSSLUITING APOTHEKEN Te beginnen hedenavond 18 uur zal deze week buiten de normale openings tijden voor spoedgevallen geopend zijn de apotheek Wanna op de Mient C 13. ZONDAGSDIENST HUISARTSEN Zondag 29 Juli zullen beschikbaar zijn de huisartsen dr. J. Degenaar, Em- mastraat 95 (tel. 2310) en dr. H. C. A. Koppejan, Oudegracht 200 (tel. 2382). Op het gevaarlijke kruispunt Nieuw- landersingelKennemerstraatweg werd gisteravond een dame aangereden, die, komende van de Nieuwlandersingel, onvoldoende acht sloeg op een van de Straatweg naderende auto. De vrouw werd tegen de grond geslagen en bleef met een gapende wond in het achter hoofd bewusteloos liggen. Een agent van politie verleende de eerste hulp, waarna het slachtoffer werd overge bracht naar de woning van dokter Corthals, die de wond kramde. De chauffeur treft geen schuld. Hij heeft alles in het werk gesteld om de aan rijding te voorkomen. Het slachtoffer bemerkte de auto niet, omdat zij slecht van gezicht is. Verongelukte chauffeur ter aarde besteld Gistermiddag is de bij het autobus ongeluk in Duitsland omgekomen chauffeur J. de Jong op de begraaf plaats te Middelie ter aarde besteld. Het medeleven was groot, want circa twee-honderd-vijftig belangstellenden stonden rond de groeve geschaard, w.o. ongeveer honderdvijftig collega's van de overledene. Namens de NACO, waarvan de vol ledige staf aanwezig was, betuigde de heer Van Maanen zijn deelneming. De heer Rijswijk sprak gevoelvolle woor den namens de personeelsvereniging en de heer Brugman namens het perso neel, dat te Hoorn is gestationneerd. Eén der inzittenden van de betrokken autobus die de plechtigheid bijwoonde, gaf eveneens uiting aan zijn gevoelens van deelneming. Bedrijfsongeval Gistermorgen om half twaalf raakte de heer R. D. in de dorsruimte van de firma Hoogensstraaten en Co aan de Fabriekoweg bekneld tussen een nacht wagen en een expeditiekar. Met een diepe vleeswond aan het linkerbeen een diepe vleeswond aan het linker been werd het slachtoffer naar het zie kenhuis vervoerd, waar hij werd ver bonden. Het hoofdnummer, dat onder geiioem- de titel, deze week op het programma in de Harmonie staat, is een uitstekend geslaagde revue-film in technicolor, die de toeschouwers in een zeldzaam tempo, bijna twee uur boeit en in bonte afwisseling de avonturen brengt van drie matrozen van een fraai oor logsschip, die in New York aangeko men vier en twintig uur verlof krij gen, om New York een weinig te le ren kennen. De drie matrozen Gabey, Chip en Ozzie gebruiken hun verlof op verrassende wijze, vooral door hun kennismaking met Ivy Smith, gekozen als Miss Subway, met Brunhilde. die zo goed kan chaufferen, en met Claire, een studente. Een volledig overzicht te geven van al hun avonturen en artis tieke prestaties is niet mogelijk, maar wel mag geconstateerd, dat de vertol kers zich prima artisten tonen, die alle scènes op bijzondere wijze beheer sen. Uitstekend waren Vera Ellen als Ivy Smith, Betty Garrett als de chauf- feuse en Ann Miller als Claire, de stu dente, die zo bijzonder dansen kan. Wat deze drie meisjes met de drie matrozen beleven is van een bijzonder aanstekelijke vrolijkheid. Gene Kelly, (die men zich nog zal herinneren als d'Artagnan uit De Drie Musketiers) is beter dan ooit te voren. Frank Sinatra als Chip is niets minder en Jules Munskin (tot nu toe minder bekend) weet zich als Ozzie uitstekend naast het beroemde tweetal te handhaven. De vele fraaie scènes volgen elkaar vol afwisseling, in zeer snel tempo op pn zijn meermalen een lust voor het oog en steeds prima afgewerkt. Een film, die men met grote voldoening zal zien, vooral als met het genre weet te waarderen en verrassende scènes op prijs stelt. Het hoofdnummer wordt ingeleid door twee zeer mooie journaals en een tekenfilm. Dat Danny Kay in betrekkelijk korte tijd een van de opvallendste sterren aan 's werelds filmfirmanent is gewor den, heeft hij niet in de eerste plaats te danken aan het gesproken woord. Zijn grote kracht immers schuilt m zijn waarlijk verbluffende mimiek. Hij is een van de weinigen die met een enkel handgebaar en een fronsen der wenkbrauwen de meest verstokte pes simist aan het lachen kan maken. Zo er één film is waarin Danny dit talent ten volle kan ontplooien, dan '3 het wel „Het verborgen leven van Walter Mitty", de film die speciaal voor hem is gemaakt. We zien Danny hier als een onbenullig mannetje dat steeds in het hoekje zit waar de sla gen vallen. Maar in zijn dromen ;s Danny groot. Dan is hij een bekwaam schipper, een kundige chirurg of een onoverwinnelijke cowboy. En Danny droomt vaak. Op de meest ongelegen ogenblikken dommelt hij in en viert hij de ene triomf na de andere. Doch ook de werkelijke avonturen blijven hem niet bespaard. Danny wordt tegen wil en dank betrokken n een internationaal spionnagecOmplot. waarbij gewetenloze boeven, gewapend met lange messen, hem achtervolgen. De wijze waarop hij zich steeds aan dé grootste gevaren weet te onttrekken en de manier waarop hij tenslotte een werkelijke held wordt, zijn kostelijk. Deze film, die een opvallende psycholo gische achtergrond heeft, is vervaar digd in technicolor. Naast Danny Kay neemt Virginia Mayo in deze geestige film een opvallende plaats in. David Niven, de Engelse filmacteur die kort geleden de eer genoot de ge stalte van De Rode Pimpernel nieuw leven te mogen geven, heeft dat zo goed gedaan dat hij werd aangezocht de titelrol in „Bonnie Prince Charlie" te vervullen. Deze historische film, op genomen tegen een achtergrond van woeste maar prachtige Schotse Hoog landen, geeft het verhaal van de tra giek van de Stuarts, een oud Schots geslacht waaruit een reeks van ko ningen voortsproten. De Stuarts, in 1688 uit Engeland verdreven, hebben vele vruchteloze pogingen aangewend de troon te herwinnen. De laatste po ging werdondernomen door de zoon van Jacbus de derde. Karei Eduard, bijgenaamd Bonnie Prince Charlie. In deze spannende film ziet men hoe Ka- rel Eduard er aanvankelijk in slaagt zijn troepen, niettegenstaande de grote overmacht, naar Londen te laten op rukken. De beroemde slag bij Culloden was echter voor Karei Eduard wat la ter voor Napoleon Waterloo zou wor den. Het werd voor de Schotten een smadelijke nederlaag en tenslotte moest hun afgod, Bonnie Prince Charlie, als oude vrouw vermomd naar het conti nent terugkeren. Tal van spannende en uitstekend gefilmde opnamen droegen er zorg voor dat dit product een goede plaats heeft ingenomen tussen de vele historische films. De geboorte van de staat Israel heeft reeds vele acteurs geinspireerd. Het leed der Joden, die de hel van de Duitse concentratiekampen overleef den, doch wier via dolorosa voor da poorten van het Beloofde Land nog niet geëindigd was, schonk ook de stof voor de film „Zwaard in de woestijn". Deze rolprent biedt ons de Ameri kaanse versie op de exodus van de ille gale Joodse immigranten, die ontsnap ten aan de Britse blokkade om in het land hunner vaderen de strijd te voe ren voor de vrijheid en onafhankelijk heid van Israel. Deze strijd is hard en meedogenloos geweest. Met meer dan normale belangstelling heeft de wereld de aanvankelijk ongelijke kamp tussen een handvol Israëliërs en het Britse bezettingsleger gevolgd. Met meer dan gewone interesse zal men daarom ook „Zwaard in de woestijn" aanschouwen. De film is de aandacht waard. Zij kent een sterke bezetting. Dana Andrews als de zeekapitein, die om wille der dukaten Joodse immegranten naar Palestina smokkelt en Stephen Mc- Nally als Kurta, de verzetsleider. Mc- Nally zagen wij reeds eerder als In dianen opperhoofd in de „Gebroken Pijl". Hij bevestigt in deze nieuwe film zijn gave om met sober spel sterke ef fecten te bereiken. Hetzelfde geldt voor Sabra, die als omroepster haar waardevolle bijdrage tot de stichting van de Joodse staat levert. „Zwaard in de woestijn" roept her inneringen in ons wakker aan een groots gebeuren van recente datum. Deze zijn weer bijzonder interessant en te zeerste de volle aandacht waard omdat zij vele actuele gebeurtenissen op fraaie wijze in beeld brengen. Uit het Wereldnieuws noemen wij vooral het bezoek van Z. K. H. Prins Bern- hard aan de Horse-show met de beide prinsessen, de fraaie zwemprestatie van Geertje Wielema, Harryman in Tehe ran, Koning Abdoellah vermoord, de Tour de France en rennen te Ascott. Onze stedelijke voorouders waren heel eenvoudige mensen. Die hadden de een of andere handige timmerman in de stadswerf en als er van ge meentewege eens .wat te bouwen of te repareren viel, dan kwam de baas er met zijn knechies wel eens naar kijken. Maar dat is langzamerhand alle maal anders geworden. We hebben nu een dienst van Openbare Werken met allerlei onderdelen als Bouw- en Wo ningtoezicht, Plantsoendienst, Reini ging enz. En natuurlijk hebben we daarbij een staf, een zogenaamde top, vol ambte naren, waardoor er wel eens gevreesd wordt, dat de dienst min of meer top zwaar dreigt te worden. Een postzegelliefhebber, die zo nu en dan in zijn album bladert, ziet hier of daar wel eens een open plekje, be stemd voor een zegel, die hij nog niet heeft. Soms is het een kostbaar exem plaar en zo nu en dan is er ook een zegel, die nodig eens vervangen moet worden, omdat hij niet fraai gestem peld is of een beetje geschonden. Een echte verzamelaar is altijd op zoek naar wat beters dan hij reeds in zijn bezit heeft. Zo hebben B. en W. al geruimen tijd een echte stedebouwkundige op hun verlanglijstje staan. We hebben in onze O.W.-collectie wel krachten met architectonische ta lenten waarvan menig fraai bouw werk in onze stad kan getuigen maar er is op dat gebied altijd nog baas boven baas en bij een stad, die zich zo snel uitbreidt als de onze zou een rasechte ingenieur met de titel van stedebouwkundige een prachtige aanwinst voor onze reeds gevarieerde verzameling hoofdambtenaren kunnen zijn. B. en W. hebben daarover in een vorige vergadering al eens een visje uitgeworpen en toen van de meerder heid van de raad toestemming ge kregen een stedebouwkundige te be noemen in salarisgroep dertien, die voor technische hoofdambtenaren be stemd was. Er bleek voor een inkomen tussen de vijf en zes duizend gulden niemand te vinden, die de wellicht wat scherpe toets der critiek kon doorstaan en nu kwamen B. en W. daarom met een ander voorstel, namelijk om een bij zonder geschikt lijkende candidaat te benoemen, die niet alleen ingenieur is, maar bovendien geknipt lijkt om op het nog steeds leegstaande stoeltje aan de top van de dienst van Gemeente werken te gaan zitten. B. en W. zouden hem wel direct be noemd hebben als hij omdat hij in genieur is niet een salaris van hon derd gulden per maand meer had willen verdienen. En omdat de raad nog altijd de koorden van de beurs houdt, moest deze daaraan thans zijn toestemming verlenen. Dat ging niet zo gemakkelijk als het College waarschijnlijk verwacht had. De V.V.D.ers, die bij de vroegere be sprekingen al van mening bleken, dat wij op veel te grote ambtenarenvoet leven, en dat wij onze bouwkundige adviezen beter en goedkoper van een gerenommeerde deskundige kunnen betrekken dan van een jonge kracht, die zijn sporen nog verdienen moet, waren er pal tegen. De heer Holsmuller wilde wel eens weten wie die nieuwe sollicitant eigenlijk was, maar de burgemeester deed erg geheimzinnig en liet zich maar een heel klein stukje uit zijn tent lokken. Het was een man, die afgestudeerd was aan de Technische Hogeschool in Bandoeng en die met enkele andere gestrande lotgenoten door een hoofdambtenaar van Binnenlandse Za ken hier of daar aan een passende be trekking moest worden geholpen, maar het was in elk geval een prima kracht, die voorlopig tijdelijk kon worden aangesteld en dan spoedig zou bewijzen, dat hij de maarschalkstaf direct voor het grijpen in zijn rugzak heeft zitten. In een prachtige oude stad als Alk maar zei de burgemeester heb ben we een kracht nodig, die er bij de uitbreidingsplannen voor zorgt, dat de stad ook in de buitenwijken niets van haar karakter zal verliezen. „Is een Indisch geschoold man de meest aangewezene om de sfeer van een oud-Hollandse stad aan te voe len?", werd er uit de raad gevraagd. Wat moet de man hier -doen als we straks uitgebouw zijn? Kunnen we niet veel beter een gerenommeerd ar- chitedtenbureau om advies vragen? De burgemeester voelde daar niets voor, omdat er te weinig renommé's en te weinig bekende bureaux zijn, die trouwens alle in deze tijd overladen zijn met werk en op wier goede dien sten men dus eindeloos zou moeten wachten. De naam van de geheimzinnige can didaat, die in elk geval een architec tonisch schaap met vijf poten moet zijn, prikkelde zozeer de nieuwsgierig heid van de raad, dat er een comité vergadering werd aangevraagd, blijk baar op hoop van zegen, dat men daarin wel iets meer zou kunnen ver nemen. Bijna anderhalf uur mochten de be langstellende toehoorders, de Pers die de agenda gewogen en de verga dering op hoogstens drie kwartier ge schat had benevens de stenografen in de polderkamer zitten en zich af vragen wat zich daar achter die ge heimzinnig gesloten deuren wel zou afspelen tot de zitting opnieuw open baar werd. Er was inderdaad iets veranderd, want de zaal zag blauw van de rook en de ramen stonden open, maar dat was dan ook alles. Want toen het debat voortgezet werd, bleek ieder nog precies op zijn eigen standpunt te staan en de candidaat was nog even onbekend als hij de ge hele middag geweest was. Een V.V.D.-motie om hem niet te benoemen werd met veertien tegt.. zeven stemmen verworpen en het wachten is nu maar op het optillen van de sluier om de nieuwe parel te kunnen bewonderen, die voortaan mede de kroon van onze Openbare Werken zal sieren. Naast de tehuizen voor bejaarden van allerlei kerkelijke schakeringen in den lande zullen wij er hier een krijgen, dat door de gemeente gesticht wordt en voor iedereen zonder onder scheid van godsdienstige, politieke of maatschappelijke opvattingen toegan kelijk zal zijn. Waarom zoals thans in de raad werd voorgesteld de Hervormde Gemeente, de Gereformeerde Kerk en het Rooms Katholiek chariatatief Cen trum in het bestuur vertegenwoordigd moeten zijn, is ons nog niet helemaal duidelijk, evenmin waarom dit weer een instelling van weldadigheid krach tens de Armenwet zal moeten wor den. Moeten dan al dergelijke tehuizen waarvoor toch voldoende gegoede candidaten zullen zijn altijd weer in het teken van de kerken en de maatschappelijke zorg staan? Waarom niet eens een voor ieder toegankelijk stichting met een be stuur uit de burgerij en desnoods een paar raadsleden als dwarskijkers? Maar het woordje „oud" laat zich nog altijd gemakkelijk aan „arm" koppelen. Er zullen nog vele candi daten zijn, die kerkelijke of maat schappelijke steun niet kunnen ont beren en zo is er niets nieuws onder de zon, al zal Alkmaar in elk geval een gebouw rijker worden, waarvan het schetspan door een hierin gespe cialiseerde architect is ontworpen en daarom zeker wel in de smaak van onze V.V.D.-ers zal vallen. (Advertentie, tng. Med.) DE aankomende kantoorbediende Wil lem B. (een opgeschoten jongen, die rijker met puisten dan met inzicht is bedeeld) had enige opstoppers verstrekt aan de banketbakkersleerling Philippus K„ tot wie hij voorts, verpakt in een catalogus van scheldwoorden, een be dreiging tegen het leven had gericht. Hij had namelijk, in de hitte van de slag, als zijn bedoeling aangeduid dat hij de taartenbakker „in repen snijen" en „tot bloedpoeier stampen" zou. Wat dat precies is, kan ik u niet vertellen, maar het is in ieder geval in strijd met de wet. En al deze trammelant was een uit vloeisel van het Indonesische vraag stuk, dat we per ronde tafel en ten koste van veel bloed en guldens uit de wereld dachten te helpen. An je gordel van smaragd! Kom er maar 's om als de loper leit bij Schermerhorn, maar die kon er toch echt en warempel vandaag de schuld niet van krijgen. Nee, Schermerhorn stond er buiten; die meet trouwens allang Weer land. Ook de zelfmoordenaar van Schallen- berg, de tapijtenvreter van Menten en de meest notoire schoft van Velzen, ja zelfs het geheime rapport van Alkmaar hadden hier niets mee te maken. Dit was de zuivere misdaad uit harts tocht, de ouderwetse vrouwenperkara, die eenmaal tierde op Java, toen onze stoere kolonialen de trouw nog niet per eeuw tegelijk verhandelden. Ja, die slagen van de aankomende kan toorbediende Willem B. hadden her inneringen opgeroepen aan de glorie jaren, toen wij („klein volk aan de bruisende zee") Java veroverden met de liefde. Let op het lidwoord, van wege de fijne nuance. Wie de kolossale getallen kent der Indo-Europeanen, die in der eeuwen loop aan deze liefde ontsproten, zal er van overtuigd zijn, dat daar waarlijk wat groots Werd ver richt en dat die ouwe infanteristen geen kinderachtige jongens met heim wee waren. Die rooiden het wel. Ter wijl andere farizeeërs hele wereldrij ken bij elkaar gapten per geweer en kanon, kusten wij Sarinah in de dessa en deden zaken met haar pa en haar sultan. En de peper werd niet duur be taald, ach nee. Er lopen thans vele jeugdige Sari- nah's in Nederland, dochters van ge- repatrieerden, die zich door het arme vaderland beloond zien met een zol derkamer en 'n kippenhok. En, hoe gaat dat, die meiskes lachen wel eens tegen zo'n blonde, grrróóte Hollandse jongen. Gelijk eens de Hollandse fuselier zich aanpaste aan het Indische leven, zo passen onze bruine zuster tjes zich aan bij de kïlligheid van dit klimaat en ze strooien de charme van heur blije hartelijkheid als pittige sambal over de rijst van onze nuchter heid. Als u me volgen kunt.... Om zulk een Sarinah (al heette ze dan Admih) Was het spaak gelopen tussen Willem en Philippus. Eerst had de witte boord van de kantoorbedien de de hoogste notering gehaald in het hart van het Javaans juweel, maar later had ze een schoner perspectief gezien in de roomsoezen van Flip. De zus van Willem (een puntneuzerige costuumnaaister met de blik van een schizophrene muilezel) had weten te vertellen, dat Philippus de verovering met het onoirbare middel van laster lijke praatjes had bespoedigd. En die lasterpraat was me naar het hoofd geslagen, zei de verdachte vanochtend tot de rechter. Nee, zei de Kadi, dat is niet hele maal juist. Die hebt u veeleer naar het hoofd van Philippus geslagen. En hoe zit dat met die bedreigingen Nou, dat moest niet zo zwaar geno men worden, vond Willem. Als je in de kranten leest wat de hoge heren soms tegen mekaar zeggen, nou, die moste eigenlijk allemaal levenslang hebben, daarnaar gerekend, 'n Mens zégt wel wat. Het lieve meisje, waar alles om gaan draaien teas, kwam nog even een gast rolletje vervullen als getuige, maar het Was géén Fie Carelse. Ze had de ogen neergeslagen en ze fluisterde 'lijk een ziek vogeltje, dat zachtkens tjilpt in angst en vrees. Ze had gesien, dat Willem vrrréésselik geslagen had op het hoofd van Philip. Ja, dat had se gesien. En verder was haar naam Ad mih en zou ze het liefst op staande voet door de grond zijn gezakt. Kas sian. Het werd veertig gulden boete, het geen coulant moet worden genoemd jegens een minnaar, die bereid werd gevonden om zijn tegenspeler te de monteren tot bloedpoeier. KABEL

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 2