Faroek verdreef ex-koning Zogoe
uit diens Egyptisch toevluchtsoord
J
CULTUREEL NIEUWS
„Alles draaii om Eva"
OMZET
.ROTEN
SZEN
AMSTERDAMS PODIUM
Liefdeshistories vertroebelden de
eens uitstekende verhouding
Twee gebroeders
IN PARKEN EN WOESTIJNEN
5.-
4200
Oudes
'TEUR
rzieht in de
ogramma's
ijft toch in
n de Rijn
Iministratief
gbladbedrijf
Koninklijke hereboer in Amerika
OP HET MATJE
vT-
de
'indlaarxen j
27-29
38 39-42
50 g50
ALKMAAR
tornen.
Je
is gen
omen
IJSCHOOL
3 CES"
Instructeur van
de Vries
E PRIJS
goud, zilver,
len, bloedko-
14, Alkmaar
ïikt U door
I Uw adver-
te plaatsen
agblad
ie. Moet
zijn. Bjj-
Iporteurs,
i'den e.d.
ijverdien-
dlt blad.
R-
IALEN
(LKMAAR
el. 3463
fl
itzendingen in Ne-
atsje worden inge-
ieroverzicht. Twee
t K.N.M.I. zullen in
weerkaartje teke-
odat de kijkers een
rullen krijgen over
omingen. die het
'nvloeden.
.vifauna" zal defl-
n de Rijn blijven,
r elders te verhui-
tan. nu de burge-
i gistermiddag aan
ansvergunning op
nd.
rige besprekingen
irdigers van de
se Dagblad-Pers
tordigers van de
ies, is thans over
men over de in-
e arbeidsovereen-
ninistratief perso
de dagbladonder-
O zal zo spoedig
/orm aan het col-
iddelaars worden
(Van onze correspondent in Cairo)
JTNVER HODSCHA, dictator van Albanië de kleinste satellietstaat van de
Sowjetunie, kan in het vervolg met één zorg minder gaan slapen: van ex-
koning Achmed Zogoe, die tot dusver van Cairo uit een groep emigranten
leidde en de dictator daardoor nog al eens In ongelegenheid bracht, zal hij
voortaan niet meer te vrezen hebben. Koning Zogoe werd op Goede Vrijdag in
het jaar 1939 door Mussolini afgezet; hij vond asyl in de Egyptische hoofdstad.
Daaruit Is hij nu verdreven. Koning Faroek heeft hem aangeraden zijn koffers
te pakken. Deze raad kwam neer op een bevel en de zestigjarige koning heeft
er dan ook zonder tegenpruttelen gevolg aan gegeven. Met zijn 38-jarige, nog
altijd knappe vrouw Geraidine, een Hongaarse gravin, zijn elfjarige zoon Leka,
die ais twee druppels water op de jeugdige Bulgaarse ex-koning Simeon lijkt
en zijn bedienden heeft Zogoe het vliegtuig naar Amerika genomen. Daar heeft
hij een landgoed gekooht om er in de toekomst verder als hereboer zijn spruitjes,
zijn kool en zijn boontjes te kweken.
Goudschat ging mee
AAN de nodige middelen ontbreekt
het hem in elk geval niet. Toen Zogoe
indertijd inzag, dat de zaak tegen Italië
verloren was, verliet hij met zijn vrouw
en zijn pas drie dagen oude zoon zijn
land, doch niet dan nadat hij de goud
reserve van de Albanese Nationale
Bank bij zich had gestoken. Hij bereis
de eerst Zweden, Turkije en Engeland
en liet zich tenslotte als Mohammedaan
door zijn geloofsgenoot koning Faroek
met open armen in Alexandrië ontvan
gen.
In Egypte vertoefden nog andere
onttroonde vorsten en Zogoe, die geen
haatdragend karakter schijnt te bezit
ten, vond er het gezelschap van de ko
ning van Italië, Victor Emanuël, wiens
troepen hem eens uit zijn land verdre
ven hadden. De Egyptische regering
was buitengewoon tegemoetkomend te
genover Zogoe. Hij mocht zijn landge
noten om zich verzamelen; zij stroom
den tenslotte in zo groten getale toe,
dat hij een neven-regering kon samen
stellen. Egypte erkende deze regering-
in-de-verbanning, behandelde Zogoe
volledig als koning en verleende het
ministerie speciale voorrechten. De
schaduwregering gaf zelfs geldige pas
poorten af. Overigens boerde Zogoe za
kelijk zo gelukkig, dat zijn goudreserve
niet in het minst werd aangetast.
Vaderlijke vriend
DE Albanese emigrantenkolonie en
haar regering zouden zich nog lang
ongestoord hebben kunnen handhaven,
indien niet enige onprettige gebeurte
nissen de tot dan toe uitstekende ver
houding tussen Zogoe en Faroek snel
hadden vertroebeld. Vooreerst schijnt
de Albanees gaarne als vaderlijke
vriend van de jonge koning Faroek op
getreden te zijn en het voor nuttig ge
houden te hebben de „jonge nog oner
varen monarch" voor zekere, zoge
naamd onbetrouwbare lieden uit zijn
VR STONDEN twee gebroeders voor
de rechter, de een als verdachte, de
andere dis aanklager. De oudste broer
had de jongste uit zijn kantoor gesla
gen. Het was een bloedneus en een
blauw oog geworden en dat was het
kleurig slot van een lange, lange his
torie. Die ik u, tot lering en zelfonder
zoek, hier even vertellen moet
Toen de oude Buttelaer het moede
hoofd voorgoed had neergelegd heb
ben de mensen gezegd, dat 'ie zijn
leven lang een ijverig mannetje was
geweest. En dat moet wel want hij
was met zeven stuiver begonnen en
toen, na zijn afscheid van deze aarde,
de notaris de papieren begon voor te
lezen, bleek er twee ton aanwezig,
degelijk en soiied gestoken in de zaak,
waarvoor 'ie zes-en-veertig jaar tang
gesjouwd en gezwoegd had.
Deze man had twee zonen. De oudste
had 's vaders voetsporen gedrukt; een
man van respect en aanzien. Maar de
jongste ioas van de natte gemeente en
aan de zwierige kant; die hield van
Wijntje en Trijntje en speelde de ver
loren zoon zonder berouw. Zulks komt
vaker voor; het is een onderwerp voor
Noorse schrijvers, die dergelijke con
flictstof uitzaaien over twaalfhon
derd pagina's in drie delen met kleur-
prenten van Anton Pieck. Alhoewel:
de verhouding tussen de beide broers
was nou niet bepaald schilderachtig.
Want die oudste wilde de zaak bij
mekaar houden, zonder zilveren dak
van vreemde makelij, maar de jongste
kon door een mankement aan het
testament met recht en reden om
kapitaal gaan roepen.
Dat is de oudste zoon gaan zien als
grafschennis. Zijn vader was amper 'n
half jaar dood, toen er al een halve
ton uit het bedrijf werd gesleept „voor
zuiperijen en braspartijen, edelacht
bare"De jongere broer hield maar
niet op; het ging er met handen vol
uit. „En vader had het met dubbeltjes
bijmekaar verdiend".
Ik kan uw standpunt begrijpen,
zei de rechter met iets Warms in zijn
stem. Maar daarom kan, wat u gedaan
hebt, toch nog niet door de beugel.
De jongste van de twee zei: Kan u
het met een waarschuwing afdoen? Ik
heb het niet zo erg bedoeld met die
klacht, maar ik wil niet gedwars
boomd in me rechten, dat voelt u wel
Ik voel precies, hoe de verhoudin
gen liggen, zei de rechter. En dat klonk
nogal dubbelzinnig, maar het was dui
delijk.
De officier sprak van „eigen rechter
spelen" en van „ruw geweld". Waar
zou het heengaan, als iedereen maar
sloep? Dat kan toch niet en dat mag
toch niet. En meer van zulk geschut,
laar de eis was licht als harpenspel
en de rechter deed er nog de helft af.
Het werd drie tientjes boete.
De beide broeders gingen tegelijk de
ral uit. Maar ze keken elkaar niet aan.
oee werelden, vreemd en vijandig,
t r van elkaar verwijderd. Eens heeft
'dezelfde moeder hun te drinken ge
geven en hen toegestopt onder één en
dezelfde deken. KARET,
De druppel, die de emmer deed
overlopen, kwam echter van een ande
re kant. Zogoe had een secretaris, een
zeer goed uitziende jongeman, die de
dochter van een voorname familie in
Alexandrië in vervoering had gebracht.
Haar verwanten dienden bij de koning
hun beklag in en op een morgen werd
de secretaris uit Zogoe's villa gehaald
op een schip gezet en naar Beiroet ge
bracht.
Niettegenstaande Zogoe's hardnekki
ge tussenkomst bleef Faroek bij zijn
uitwijzingsbevel.
Het ergste was, dat dit geval zich
herhaalde met de secretaris van konin
gin Geraidine. Iskander Vila, die als
„schoon als Apollo, gecultiveerd, veel
talig en uitstekend bridgespeler" afge
schilderd werd. Hij verloor zijn hart
aan zijn vrouwelijke bridgepartner, die
ongelukkig voor Iskander de
vrouw van een neef van Faroek was.
Het schandaal werd algemeen bekend,
toen Iskander Vila naar Frankrijk reis
de en de prinses hem op de voet volgde.
Geduld uitgeput
Daarmede was Faroeks toegevend
heid uitgeput; hij wees zijn koninklijke
gast, die bij de keuze van zijn onmid
dellijke medewerkers zo ongelukkig
had gefaald, kort en bondig de deur.
EX-KONINGIN GERALDINE
koffers pakken
omgeving te waarschuwen. Deze be
moeiingen zou koning Faroek misschien
nog vergeven hebben, wanneer daarbij
maar niet gezinspeeld was op de be
kende voorliefde des konings voor
nachtlokalen en speelhuizen
De juiste koers
vaart U met een geïdealiseerde kapi
taalverzekering, gesloten bij onze
Bank, waardoor tevens een
jaarlijkse rente voor Uw nabestaanden
verzekerd is. Lage premieI
Inlichtingen vrijblijvend bij de:
ÏATIOlüLB LmifmmmiIIG-BAlIK Ï.T.
Schiekade 130, ROTTERDAM, Tel. 82700 en Raar vertegenwoordigers
EX-KONING ZOGOE
hereboer
Welke politieke achtergronden deze
gebeurtenissen hebben, onttrekt zich
tot dusverre aan de waarneming. In ze
kere kringen fluistert men, dat een
boodschap van de Sowjet-Unie aan
Cairo niet geheel vreemd is aan het
onvrijwillige vertrek van koning Zogoe.
VIVIAN LEIGH
„beste ster van het jaar"
r RIJS, ERNSTIG EN ONONTKOOMBAAR stond de herfst tussen de miezerige
muren van de Bakkersstraat. Op het Rembrandtplein, vlakbij, sprongen de
eerste neon-vuren, groen en zwoel-rood, onverhoeds uit de gevels te voorschijn.
Aarzelend, talmend vulden zich het Plein en de steeg met schaduw. De tram
wagen voerde ons door de Bakkersstraat, een steeg die nors en triest en morsig
was. Haast een bovengronds riool in het hart der stad. Ergens tegen de wand
van dat riool stonden drie kinderen, twee jongens cn een meisje. Het was in
de tram te donker om de krant te lezen en we keken dus maar in het gat van
het riool. We zagen iets meer dan drie seconden die kinderen.
70 MORSIG en zo vuil die steeg was,
zo morsig en zo vuil waren die kin-
altijd
deren. Men zegt dat kinderen
aardig zijn, maar dat is niet waar. In
eik geval waren die kinderen niet
aardig.
Het meisje, misschien een jaar of zes,
droeg een verschoten, smakeloos jurk
je, dat veel te lang was voor haar leef
tijd. Ze zag er dwaas en onaantrekke-
DE SCHRIJVER Jan Fabricius viert
Zondag zijn tachtigste verjaardag. Hij
werd geboren in Assen. De school waar
hij er het lager onderwijs volgde, heet
nu „Jan Fabricius-school". Fabricius
was achtereenvolgens letterzetter bij
verschillende dagbladen, chef van een
drukkerij in Batavia en werd in 1897
redacteur aan de Preangerbode te Ban
doeng. In 1907 werd hij hoofdredacteur
van de „Wereldtourist" te Haarlem,
werkte nog aan „De Nieuwe Courant"
te Den Haag en het Batavia's Handels
blad. Sinds 1938 woont Fabricius in het
Engelse plaatsje Breadstone. Zijn voor
naamste werken zijn: „Met de hand
schoen getrouwd", „Dolle Hans", „Son-
na", „Een ridder kwam voorbij",
„Loods aan boord" en „De verdwenen
ring".
De 76-jarige schrijver Thomas Mann
heeft In Salzburg een voordracht ge
houden uit zijn werk „Aufzeichnungen
des Hochstaplers Felix Krull". Veertig
jaar geleden begon de schrijver met
dit werk, dat hij onderbrak in 1911 ter
wille van „Der Tod in Venedig".
Nu we het toch over boeken hebben.
In het Zuid-Oosten van Turkije hebben
opgravingen een 2600 jaar oude Assy-
rische bibliotheek aan 't licht gebracht.
Deze wordt gevormd door niet minder
dan 150 z.g. kleitafeltjes. De verzame
ling is naar de Turkse hoofdstad An
kara overgebracht voor een nadere be
studering. De beschrijvingen op de klei
tafeltjes behandelen, voor zover thans
reeds kon worden nagegaan, gods
dienstige en mythologische onderwer
pen. De nieuw ontdekte bibliotheek
toont veel overeenkomst met de be
roemde koninklijke bibliotheek van
Nineveh, die ongeveer honderd jaar ge
leden werd gevonden. De opgravingen
hadden plaats bij de stad Harran. Daar
deze plaats de residentie was van de
laatste koning der Assyriërs, is het niet
uitgesloten dat de ontdekking nieuw
licht zal werpen op de dramatische on
dergang van de stad Nineveh, waar
over men kan lezen in het Bijbelboek
Jona, en over de val van het Assyriscbe
rijk.
DE BEKENDE Poolse pianist Stefan
Askenase, die vooral naam maakt met z'n
vertolking van Chopinmuziek is in ons
land aangekomen en zal hier een uitge
breide tournée maken. Daarna gaat hij
naar Zwitserland, Scandinavië, België
en Spanje.
De Haagse componist Alexander
Voormolen heeft 'n pianowerk geschre
ven, dat de titel draagt „Elne"
Henk Badings heeft met zijn inzen
ding „Vivos Voce" de eerste prijs ge
wonnen van een door het stadsbestuur
en de beiaardschool van Mechelen uit
geschreven wedstrijd voor beiaard-com
posities. Het werk is dezer dagen door
Staf Nees op de beiaard van de St.
Romboutstoren te Mechelen voor de
eerste maal uitgevoerd.
De violist Yehudi Menuhin heeft
aangeboden een concerttournée te ma
ken door India ten bate van het Natio
nale Steunfonds van dit land. Menuhin
wordt 22 Februari uit Londen in Bom
bay verwacht.
HET befaamde Salzburger Marionet
ten Theater gaat een tournée door de
Ver. Staten maken en zal daar ook voor
de televisie optreden. Sinds de oprich
ting heeft dit theater reeds 33.750 voor
stellingen gegeven.
De artistieke prestaties van de Salz
burger Festspiele en de „sfeer" van dit
wereldberoemde Oostenrijkse muziek'
centrum zullen worden weergegeven in
een kleurenfilm van 3000 meter lengte,
Voor haar spel in de film „Tramlijn
Begeerte" kreeg de ster Vivian Leigh
tijdens het jongste filmfestival te Ve
netië de onderscheiding „Beste actrice
van het jaar".
Film die zes maal
bekroond werd
J|OLLYWOODS Academy of Motion
Pictures riep de film „All about Eve"
uit tot de beste Amerikaanse film van
1950. Behalve deze hoge onderscheiding
werden nog vijf andere „Academy
Awards" aan deze film toegekend:
schrijver-regisseur Joseph L. Mankie-
wicz verwierf een „Oscar" (zoals de po
pulaire benaming luidt voor het gouden
beeldje dat als Academy Award wordt
uitgereikt) voor zijn scenario en een
Margq Channing de nederlaag te laten talent gebouwd was, maar door schijn
lijden; de carrière van Eve Harrington
ligt open.
Van de centrale figuur Eve, om wie
het verhaal draait, geeft Anne Baxter
een voortreffelijke vertolking.
Zij toont een geleidelijke ontwikke
ling van betrouwbaarheid naar peri/er-
siteit in de tekening van haar figuur en
geregeerd wordt en dan nog onderhe
vig is aan corruptie en geintrigeer.
Talrijke opmerkelijke bijrollen telt
deze bijzonder bloeiende maar cyniscne
film: Thelma Ritter als de huishoudster
Birdie, de filmregisseur Gregory Ratoff
in de rol van een toneelproducer, Geor
ge Sanders als een van sarcasmen en
daardoor maakt ze die figuur wel inte- corruptie levende criticus en ten slotte
ressant maar mist ze de kans om van
voor zijn regie, Charles Le Maire kreeg de aanvang af een indrukwekkende
creatie te leveren door de tekening van
een zeer gecompliceerd karakter.
er een voor zijn costuumontwerpen,
W. D. Flick en Roger Henan samen
eveneens een voor hun geluidsregie en
de zesde „Oscar" ging naar George
Sanders voor de beste vertolking van
een bijrol. Niet zonder reden oogstte
„All about Eve" (hier uitgebracht onder
de titel „Alles draait om Eva") al deze
onderscheidingen: het is een opvallend
goed verzorgde, weloverwogen ge
maakte speelfilm, uitermate boeiend en
vol verrassende kwaliteiten. Maar haar
grootste en meest verrassende verdien
ste werd echter niet met een Academy
Award onderscheiden: het indrukwek
kende spel van Bette Davis.
DETTE DAVIS speelt In „All about
Eve" de rol van een oudere actrice,
Margo Channing. wier grote talenten
haar hysterie doen verontschuldigen.
Zij neemt een bedeesd en wat zielig
meisje dat haar bewondert. Eve Har
rington, bii zich in huis, maar dit
meisje blijkt achter een masker
van bescheidenheid èn deerniswekken
de tragiek slechts een koel berekenen
de vrouw. Met een uiterste aan cynisme
heeft ze zich ten doel gesteld zich een
carrière bii het toneel te veroveren en
déartoe wil ze Margo Channing vail
nabij bestuderen, opdat ze behalve
van de bescherming vooral ook van de
zwakheden dezer actrice kan profite
ren. Margo Channing heeft hiertegen
geen verweer: ze ervaart als actrice
over haar hoogtepunt heen te zijn en
ervaart tevens, dat ze niet alleen haar
schrijver maar ook haar regisseur, die
bovendien haar echtgenoot is, aan haar
beschermelingetje dreigt te verliezen.
De vrouw Margo Channing kan het dan
nog slechts winnen door de actrice
Gay Merrill, die niet alleen in het da
gelijks leven maar ook in deze film op
treedt als Bette Davls' echtgenoot.
Evenals in zijn vorige (ook al onder.
Werkelijk indrukwekkend is Bette scheiden) film „A letter to three wives"
Davis in de rol van die verouderende
actrice, die weet haar hoogtepunt ach
ter zich te hebben maar zich verschuilt
achter een masker van cynische levens
wijsheid en onverschilligheid. En aan
grijpend is Bette Davis vooral daar,
waar ze de tragiek toont van deze
vrouw in haar machteloosheid: het
trieste verval van een wereld die op
toonde Mankiewicz zich ook hier niet
een regisseur die een film bepaald do
mineert: hij laat bijzonder veel ruimte
aan de creativiteit van zijn acteurs.
Maar door 'n zeer zorgvuldige camera
behandeling en een intelligente mon
tage, hoedt hij zich ervoor slechts ver
filmd toneel te presenteren.
LONG-SHOT
Anne Baxter (midden) speelt de rol van een berekenend parasiterend
meisje, dat om carrière te maken zich indringt in het leven van een gevierd
actrice (Bette Davis) en haar echtgenoot (Gay Merrill)
lijk door uit. Haar gezicht was mager,
hoekig en haast wreed. Er was iets
dierlijks aan dat gezicht. Het haar hing
als nat en verkleurd touw over het
voorhoofd. Het was een kind zonder
kans ooit eens op het omslag van Li-
belle of Margriet te komen.
De jongens zagen er ongewassen en
ongekamd, groezelig en onaantrekke
lijk uit. De één zoog op 't laatste stukje
van een loUy. Het spuug droop langs
z'n mond en kin. Het was hoogst on
smakelijk. De ander zag er een beetje
Mongools uit, met z'n rare, troebele
ogen en laag-ingeplant haar.
Zo stonden ze daar naast elkaar te
gen de rand van het riool, dat Bakkers
straat wordt genoemd, gedurende die
drie, misschien vier seconden dat de
wagen van Lijn 5 zich moeizaam naar
de Amstel wrong. Drie kinderen tus
sen de vij- en de zes jaar, nog niet zo
lang geleden begonnen met het leven.
Voor elk van hen begon, zes jaar ge
leden, het wonder dat men leven
noemt. Om de één of andere reden zijn
de omstandigheden, waaronder dat
v/onder plaatsvindt, niet voor elk kind
gelijk. Het is voor het kind, geboren
in de bocht der Herengracht, of er
gens op de Rooseveldtlaan, in ieder
opzicht anders dan voor kinderen uit
de Bakkersstraat, de Oudezijds Achter
burgwal of de slums van Kattenburg.
Men kan dit onrechtvaardig vinden en
ongerijmd, maar in elk geval stonden
de drie wiegen van deze drie kinderen
niet in een slaapkamertje met mooie
plaatjes van Rie Kramer aan de wand.
En boven hun wiegen waren géén blau
we hemels. En in hun boxen lag niet
al dat verrukkelijke speelgoed, dat de
grote mensen tegenwoordig maken
voor de kleine mensen. Waarschijnlijk
alleen maar een oude hutkoffer of iets
dergelijks. En daarin begon het won
der van het leven voor elk van deze
drie.
De rest van het wonder speelde zich
af in de Bakkersstraat. Wij stellen ons
een kinderparadijs énders voor. Die
drie kinderen zagen er niet lijdend of
treurend uit. Natuurlijk niet. Men kan
niet treuren om dat, wat men niet al
leen niet bezit, maar waarvan men
geen weet heeft, dat het bestaat. Ik
zei u al: ze zagen er alleen maar hard,
dierlijk en onaantrekkelijk uit. En om
dat ze dat harde, dierlijke en onaan
trekkelijke met tien, misschien wel
honderd andere kinderen deelden, le
den ze er niet onder.
JJJET verschrikkelijke is, dat niet drie,
niet tien, niet honderd, maar dui
zend wonderen aan deze drie kinderen
onthouden zullen worden. Tussen de
Bakkersstraat en de Herengracht i s nu
eenmaal geen brug. Daartussen ligt
een onoverkoombare kloof. De wonde
ren zijn voor de Herengracht; de mod
der, de lolly en de stank voor de Bak
kersstraat.
Wanneer zullen deze kinderen zich
buigen over de witte kelken van wilde
duinrozen? Wanneer zullen vader en
moeder hen meenemen naar de zee en
hen vertellen hoe schoon, hoe ver en
hoe geheimzinnig die zee is? Rozen zul
len ze zien op de karretjes van het
Plein, al half verlept. En de zee op het
verschietend beeld in een buurt-bios-
coop. Voor hén geen gymnasium of ho
gere burgerschool. Voor hén alleen de
buurtschool en daarna 't leven in.
Geen klassieke dichters, geen schrijvers
die met hét wonder van hun woord
een mens tienduizend levens laten le
ven. En wie zal zulke kinderen voor
de betoverde doeken der musea lei
den, waarop het beste, edelste, schoon
ste en nobelste van mensenharten od
linnen ligt bewaard? Voor hén de lied
jes uit de tingeltangels en de deunen
van de dag. Maar nooit de dichters van
hun volk. En nooit muziek.
Toen ze geboren werden, en knippe-
<end het eerste licht zagen, was het te
gelijk al schemering. En schemering
zal het altijd blijven, voor hen die 1<j-
ven in de stegen. Ook in deze rijd. die
gonst van Gelijke Rechten voor Allen.
Die dreunt van acties voor niet-ont-
wikkelde gebieden. Die davert van de
plannen voor de mens in nood. Die brult
en tiert van moties en congressen. Voor 1
't heil van hen, die zo ver af zijn van
het paradijs.
J)IE drie kinderen, leunend tegen de
muren van die steeg, zijn al voor
goed verloren. Ze begonnen in de scha
duw en zullen eindigen in de schaduw.
En wij, die het weten, gaan door met
onze plannen. Maar liefst altijd in
groot verband. En altijd weer met mo
ties. meetings en congressen.
Als we eens direct begonnen, vrien
den? Met die drie schooiers uit die
grijze steeg tussen de Amstel en het
Plein? En dan daarna verder gingen
oraten. En daarna verder gingen schrij
ven?
ANTHONY VAN KAMPEN.
