Initiatief en ondernemingsgeest der
Hollanders opallerhand terrein
Hemeltergende woningtoestanden
in Indonesië
Baroncelli, eens de vriend van
zigeuners en Indianen
Liever boter dan kanonnen, zeggen
Franse neutralisten
Nederlanders in Australië
Voor een rol beschuit in de rij
De kachel en de
kamerplanten
Groeiende populariteit
voor onze producten
PURMERENDER MARKT
Een merkwaardige figuur:
IJveraar voor eigen karakter der Provence
Zijn stieren waren
beroemd
Allerwege hokt alles bij elkaar
Bemiddelaarsrol beter dan de ondergang
DE SPANNINGEN In het Midden Oosten hebben de ideeën van de zogenaamde
neutralisten in Frankrijk versterkt. Zjj wijzen er nog eens met klem op, dat
het niet waar is, dat de wereld strikt verdeeld is in twee blokken, die men de
vrjje en de gesovjetiseerde landen noemt Tussen die blokken is nog een andere
groep landen, zo zeggen deze neutralisten, die misschien wel meer sympathie
voor het ene dan voor het andere blok hebben, maar die er toch niet voor voelen
om of in het Amerikaanse, of in het Russische schuitje te worden meegesleurd
naar een avontuur dat in de eerste plaats de ondergang van die groep volkeren
zal betekenen. De onlusten in Egypte, de petroleumkwestie in Iran en de moei
lijkheden in Marokko halen zij als bewijs aan, dat die eensgezindheid van de
vrije wereld maar een wassen neus is en dat een gemeenschappelijke verdediging
die opgebouwd is op een dergelijke solidariteit weinig zin heeft.
Neutralisme tot in de
officiële politiek
Er wordt vrijwel niet
gebouwd
Verkiezingen in Zwitserland
DINSDAG SO OCTOBER 1951
ÉiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiniii
Nu er zo langzamerhand in de huis-
üsmer op temperatuur gestookt wordt,
komt de moeilijkste tijd voor uw ka
merplanten aan. Zij hebben een hart
grondige hekel aan de droge warmte,
die uiteraard bij het stoken van een
kachel niet te vermijden is. Bovendien
verdragen lang niet alle kamerplanten
een temperatuur van zo ongeveer vijf-
en-zestig graden F. Daar waar men -nog
over enkele kamers beschikt kan men
het allicht zo regelen dat niet alle plan-
in normale kamertemperatuur behoe
ven te vertoeven.
Indien alle planten bij elkaar in één
vensterbank ondergebracht moeten
worden dient men de droge lucht zo
veel mogelijk te neutraliseren. Men
moet zo veel mogelijk met water
zien te werker., hetgeen echter niet
wil zeggen dat de planten telkens
begoten moeten worden. Dat zeker
niet. Het is echter verstandig een
ketel water op de kachel te plaatsen,
zodat men dit kan laten verdampen.
Dat is niet alleen best voor uw ka
merplanten, doch ook voor uw eigen
gezondheid. In een normaal woonver
trek moet per dag minstens één liter
water verdampen en dit gebeurt lang
niet overal. Voor de planten is deze
verdamping alleen meestal niet vol
doende. Wanneer men een duimspuit-
je koopt die zijn in de handel wel
verkrijgbaar kan men de planten
een paar maal per dag met lauw
water overnevelen, zonder dat daav-
bij de meubelen zullen lyden. Ook
kan men de planten in een bord met
water plaatsen, doch dan alleen die
soorten die door bladval te kennen
geven dat de lucht hun te droog is.
Men neemt dan een diep bord of een
diepe schotel, waarin een omgekeerd
theeschoteltje wordt gelegd, doch zó,
dat het met de bodem steeds boven
water uitsteekt. Het bord vult men
met water en op dat geïmproviseer
de eilandje plaatst men de bloempot,
die dus zó staat dat de plant wel,vlak
boven, doch niet in het water komt.
Plaatselijk wordt daardoor een veel
vochtiger atmosfeer verkregen. En
omdat de meeste tropische kamer
planten van vochtige lucht houden,
zal men op deze manier de oplossing
moeten vinden. Voor electrische
straalkachels moet men cppassen.
Als er een plant vlak naast staat, zul
len de bladeren er last van krijgen.
Aanvankelijk is er nog niet veel van
te zien, doch later merkt men al die
dode bladpunten wel op en dan is het
kwaad helaas niet meer te verhelpen.
(Van onze correspondent te Sydney).
^^ANNEER men in een stad als Sydney de ogen de kost geeft en nog meer
wanneer men door de advertentiepagina's bladert van het tot nu toe
verschenen officiële „Nederlands Nieuws", dat dezer dagen vervangen zal
worden door het particuliere weekblad „The Dutch Australian Weekly",
staat men versteld over het aantal Nederlandse producten en Nederlandse'
firma's, die hier in zo'n korte tjjd vaste voet gekregen hebben. Wanneer men
daarbj) bedenkt, dat de werkelijke Immigratie vanuit Nederland naar Austra
lië eerst in December 1948 met de eerste emigratiereis van de „Volendam"
begon en dat eerst het afgelopen jaar van werkelijk grootscheepse immigra
tie sprake is geweest, moet men nog meer bewondering hebben voor de on
dernemingsgeest en het vakmanschap, waarover een belangrijk deel van de
nieuwelingen uit Nederland blijkt te beschikken.
Tot voor kort kon men in de „Tulp"
en „Zwarte Tulp" restaurants Neder
landse maaltijden of iets wat althans
dicht bij een Nederlands maal stond
krijgen. Helaas is „De Tulp" uitgekocht
door 'n firma die het hele gebouw nodig
had, doch de „Zwarte Tulp" zal zeker
niet lang het enige Nederlandse restau
rant in Sydney blijven.
Voor verhuizingen en ander transport-
werk kan men eveneens bij verschillen
de Nederlandse firma's terecht. Wil
men bouwen, dan zijn er verscheidene
Nederlandse bouwfirma's, grotere zowel
als kleinere, ook al hebben zij in dit
werelddeel van woningtekort de han
den meer dan vol. Gaat men het zelf
aanpakken, dan kan men bij Neder
landse firma's terecht voor zijn hout.
Heeft men een tuin, dan kan men
Nederlandse kwekers opbellen voor bo
men en planten, en is men zover dat
men een auto kan kopen, dan zijn er
Nederlandse autorij-scholen die u de
kunst bijbrengen of u de kneepjes van
het Australische verkeer leren.
Een Nederlandse boekhandel impor
teert Nederlandse boeken en tijdschrif
ten, de zojuist opgerichte Nederland-
Australische uitgeversfirma, die het
eerste particuliere Nederlandse week
blad in Australië zal verzorgen, hoopt
EEN VAN DE EERSTE typisch Ne
derlandse producten, welke hier plaat
selijk gemaakt werd en op de markt
gebracht, was de hier totaal onbekende
Nederlandse beschuit. Onder de namen
„Holland Rusk" en „Dutch Rusk" ge
nieten thans talloze Nederlanders van
dit vertrouwde en Australiërs van dit
voor hen nieuwe gerecht.
Dat het vaak nog moeilijk is bij de
Zaterdagse inkopen een rolletje echte
Nederlandse beschuit te krijgen (Ne
derlandse ontbijtkoek van dezelfde Ne
derlandse bakkers is nog moeilijker) is
alleen te wijten aan de enorme vraag,
welke de plaatselijke producenten op
geen stukken na kunnen bijbenen.
Ook typisch Nederlandse baksels als
roggebrood, boterjanhagel, zoute bolle
tjes voor bij de borrel (voor bij de bor
rel maakt een andere Nederlandse fir
ma Indische garnalenkroepoek) en „al
lerhande", beginnen hun weg naar de
Australische thee- en borreltafels te
vinden.
Talrijke Nederlandse import- en ex
portzaken welke hier sinds de oorlog
zijn opgericht, hebben het hunne ertoe
bijgedragen, dat de Nederlandse siga
retten en de Nederlandse jenever steeds
populairder worden, dat meer en meer
mensen echte Nederlandse sigaren gaan
roken en de Nederlandse textiel gaan
waarderen. Rolmops en zure haring ge
nieten eveneens een groeiende bekend
heid.
Verscheidene Nederlandse woning- en
werkverschaffingsbureaux spannen zich
in de volksgenoten te helpen bij het
vinden van woningen en geschikte be
trekkingen.
Het bloed kruipt....
Twee der leidende banken hebben
Nederlanders in dienst op al hun grote
kantoren om met de nieuwelingen uit
Nederland te onderhandelen, terwijl
ook welhaast alle leidende verzeke-
rings- en assurantiebedrijven Nederlan
ders in dienst hebben genomen.
zich later ook op veel ruimer schaal op
de Nederlandse uitgeverij in Australië
toe te leggen.
Zelfs een Nederlandse dames-confec
tiezaak maakt het de vrouwen der
nieuwelingen erg gemakkelijk bij het
doen van hun keuze op damesmodege
bied.
Grote bedrijven
Grote bedrijven als Philips, de KLM
en de Nederlandse scheepvaartlijnen
hebben natuurlijk al lang de Neder
landse driekleur in het vijfde wereld
deel gevoerd.
Daarnaast zijn echter ook nieuwe gro
te Nederlandse bedrijven druk bezig
zich een uitstekende naam te verschaf
fen. Een half dozijn grote bouwbedrij
ven helpt in verschillende staten bij het
lenigen van de woningnood. Een groot en
geheel door Nederlanders uitgevoerd
baggerwerk is al sinds enige tijd in
Williamstown bij Melbourne aan de
gang. Nu zijn daarbij echter ook grote
havenwerken in de industriestad New
castle en in de havenplaats Albany in
West Australië aan Nederlandse bedrij
ven gegund.
In West-Australië is reeds een Neder
landse scheesbouwfirma, in Tasmanië is
een Nederlander afgevaardigde voor de
liberale partij in zijn plaats, Neder
landse vakmensen hebben reeds leiden
de posities in hun vakvereniging ver
worven, Nederlandse glazenwassers
handhaven de Nederlandse traditie van
schoonheid en zindelijkheid....
Het algemene beeld, dat de Purmeren-
der markt vandaag te zien geeft, is dat
van een stugge en weinig actie. Er was
een groot aanbod van runderen: 1500
stuks, waaronder veel vette koeien. De
prijzen waren hier lager. Vermoedelijk
zal de afloop heel stug zijn.
Op de geldemarkt was het stil, terwijl
de handel er flauw was. Op de vette
koeienmarkt was een groter aanbod. Toch
was het ook hier stil, evenals op de nuch
tere kalverenmarkt, waar de handel veel
stroever was. Aanvankelijk had men hier
wel goede verwachtingen. De prijzen ble
ven ongeveer hetzelfde.
De varkensmarkt bood al evenmin een
opwekkende aanblik. De beste spekvar-
kens noteerden in de vroegte f 2,24, maar
deze prijs liet later terug tot f 2,12
f 2,14. De prijs voor de lichtere lag iets
boven de f 2,
Ook de prijzen op de biggenmarkt
waren aanzienlijk gedaald, terwijl de han
del stug was.
(Van een correspondent te Parijs)
J^AANDENLAKG hebben de Zigeuners van heel Europa geld bijeengebracht,
om voor hun weldoener een gedenkteken op te richten en de terugkeer
van zijn stoffelijk omhulsel naar zijn geboorteplaats te kunnen vieren. Deie
man, Folco de Baroncelli, Markies van Javon, die ook wel de „Koning van
Camargue" genoemd werd, is thans, acht jaar na zijn dood, naar zijn geboorte,
land, de Provence, teruggekeerd.
DARONCELLI was ruim dertig jaar
de beste vriend der Zigeuners. In
1920 ontstond onder de Nomaden van
Europa een geweldige onrust en op
winding, toen de tijding verbreid werd
dat een rijk man uit Lyon, Laurent
Wybert genaamd, het plan opgevat had,
de ruïne van het kasteel Lourmarin
weer op te bouwen. Want in de kelder
gewelven van dit slot plachten de Zi
geuners uit alle delen van de wereld
bijeen te komen om hun koning te kie
zen. Voor hen was er maar één man
in de Provence, die zoveel invloed had,
dat hij deze euveldaad zou kunnen ver
hinderen: Baroncelli, die in de Camar
gue woonde, het landschap aan de
monding van de Rhöne, en die met
Wybert bevriend was. Baroncelli steeg
op zijn schimmel en reed naar Lyon, om
de wederopbouw van Lourmain te ver
hinderen. Tevergeefs bezwoer h zijn
vriend van zijn plan af te zien. Toen
Wybert volhield, dat hij van Lourmarin
de „Villa Medici" van de Provence wil
de maken, verzocht Baroncelli hem de
Zigeuners tenminste de met geheim
zinnige emblemen versierde kelders als
plaats van samenkomst te laten hou
den, om daar hun feesten te vieren.
Toen al zijn overredingskracht faalde,
waarschuwde Baroncelli voor de magi
sche krachten en de toverkunst der Zi
geuners. Doch Wybert lachte hem
slechts uit. Enige maanden later stierf
hij aan een hartverlamming.
Baroncelli is een bijna legendarische
figuur. Hij werd in 1869 in Aix gebo-
(Van onze correspondent te Parijs)
I ATEN wij voorop mogen zetten dat
het geheel verkeerd is de Franse
neutralisten, die men in alle kringen
aantreft, met de communisten te ver
eenzelvigen. Het is wel waar, dat, de
communisten zich zo nu en dan eens
van de ideeën van de neutralisten be
dienen om hun vredesoffensief te on
dersteunen. Maar om daaruit te con
cluderen, dat de neutralisten vrienden
van Stalin en vijanden van Truman
zijn, is volkomen foutief.
In welke kringen van de Franse be
volking vindt men die neutralisten?
Ik geloof, dat men kan zeggen, dat men
zo het meest in de kringen der ge
zeten burgerij aantreft. Een krant ais
Le Monde is een neutralistische krant.
Le Monde is echter tevens het beste
en betrouwbaarste dagblad van Frank
rijk, dat als genre te vergelijken is
met de Times in Engeland.
Wat willen de neutralisten?
neutralisten gaan van de veronder
stelling uit, dat Frankrijk en mis
schien geheel West-Europa een be
langrijke rol zou kunnen spelen als
verzoenende factor tussen Oost en
West. De militaire kracht van de West-
europese landen, menen zij, zal on
danks de geweldige bedragen, die er
uitgegeven ioorden voorlopig nog wei
nig gewicht in de schaal kunnen leggen.
Maar bij bemiddeling tussen Rusland
en Amerika kan misschien een onheil
voorkomen worden.
Een bemiddelaar moet echter een
zekere onafhankelijkheid kunnen be
waren <en opzichte van de twee tegen
over elkaar staande partijen. Een on
partijdige scheidsrechter heeft meer
recht van spreken dan een verzoener,
die duidelijk voor een van de twee
kan'en partij heeft gekozen. Deze ro.'
lijkt de neutralisten veel belangrijker
dan de tien divisies, die Frankrijk nog
niet aan het Atlantische leger heeft
kunnen geven. N vinden zij, dat die
onafhankelijkheid van Frankrijk iedere
dag meer verdwijnt. De Amerikaanse
bases die op steeds groter schaal op
Frans grondgebied worden gebouwd
kunnen in geval van nood voor de
verdediging van het land van eminent
belang zijn, maar als zij niet in staat
zijn Frankrijk voor een nieuwe bezet
ting te beschermen, dan beschouwer,
de neutralisten de bases meer als prik
ken in de huid van de toch al boze eo
zich opgejaagd voelende Russische
beer. Dat het hoofdkwartier van gene
raal Eisenhower vlak bij Parijs wordt
opgebouwd, is zeker een eer voor
Frankrijk, maar in geval van nood is
het de plek, waarop de tegenpartij in
de eerste plaats zijn bommen gooit.
(Van onze correspondent te Djakarta).
£EN van de vele ellendige problemen, waar men ln Indonesië op het ogenblik
in steeds ernstiger mate mee te maken heeft, Is het vraagstuk van de
huisvesting. Weliswaar is dit een moeilijkheid, waarvan dit land zeker niet't
monopolie bezit, doch terwijl overal elders gedurende de laatste jaren op dit
punt naar een oplossing werd gestreefd en enige verlichting ig verkregen,
wordt de woningnood in Indonesië voortdurend nijpender. Men overdrijft niet,
wanneer men de situaties op dit gebied wanhopig en hemeltergend noemt.
DE oorzaken van dit verschijnsel zijn
van velerlei aard. In de eerste plaats is
gedurende de laatste jaren een grote
stroom plattelandsbevolking naar de
steden komen afzakken, om zich daar
blijvend te nestelen. Vervolgens heeft
de instelling van het eigen republikeins
bestuur in de verschillende centra een
springvloed van ambtenaren doen ont
staan, talloze malen groter dan het
ambtenarencorps onder het Nederland
se bewind. Al deze nieuwe ambtenaren
wensen uiteraard een dak boven hun
hoofd. Ook het Indonesische leger heeft
beslag gelegd op vele huizen en gebou
wen, die vóór de oorlog door particu-
lierer werden bewoond en die zij van
de Nederlandse bezettingstroepen over
namen. Het vertrek van de K.L. uit In
donesië heeft zodoende op woningge-
bied niet de gedachte verruiming ge
bracht. En dan is er sinds de oorlog
vrijwel niets meer gebouwd niets
door gouvernement of gemeente en vrij
wel niets door particulier initiatief.
De particuliere bouw, die vóór de
oorlog vrij groot was, omdat vele hier
werkende maatschappijen zelf voor de
huisvesting van hun uit Nederland ko
mende employé's zorgden, bezit onder
de huidige omstandigheden heel weinig
aantrekkingskracht. De prijzen der
bouwmaterialen zijn hier te lande tot
een fantastische hoogte gestegen en stij
gen nog steeds, evenals de lonen der
arbeiders. Een normaal, niet al te groot
stenen huis, geschikt voor een gezin met
bijvoorbeeld twee kinderen, komt mo
menteel op een bedrag van ruim drie
ton. Dit is, zoals reeds opgemerkt, niet
alleen het gevolg van de kostbaarheid
van het bouwmateriaal, hoewel dit
uiteraard wel een zeer grote rol speelt,
maar mede het resultaat van de ab
normaal hoge lonen, welke voor een
deel voortspruiten uit het grote.gebrek
aan vakbekwame arbeiders. Een goede
Chinese timmerman moet op het ogen
blikR. 90 per dag verdienen, en
sommigen zijn ook daar zelfs niet te
vreden mee.
Onzekerheid
NIET alleen echter de zeer hoge
bouwprijs schrikt het particuliere ini
tiatief af maar tevens het feit, dat men,
als bet huis eenmaal gereed is, slechts
weinig zekerheid bezit er ook over te
kunnen beschikken. Het is al enige ke
ren voorgekomen, dat een dergelijk
nieuw huis onmiddellijk door officiële
instanties gevorderd werd. Bovendien
echter is de liquiditeit van de meeste
in Indonesië werkende maatschappijen
QP HET eerste gezicht is er in de of
ficiële buitenlandse Franse politiek
van deze neutralistische stromingen
niet zo veel te merken. Men verwijt
de neutralisten officieel, dat hun ide
alen alleen maar tot resultaat hebben,
dat een eventuele vijand uit het Oos
ten Frankrijk zonder moeite zal kun
nen binnenwandelen, wanneer hij daar
zin in heeft. Men zegt, dat zij de ver
dediging van de republiek ondermij
nen en de communisten in de kaart
spelen.
De neutralisten antwoorden daarop,
dat. de reusachtige uitgaven voor de
bewapening het communisme in de
hand werken. Die gro'e uitgaven ver
armen het land, verlagen het levens
niveau van de mensen, vergroten dus
de ontevredenheid van de slechtst be
taalde klasse, hetgeen koren is op de
communistische molen.
Toch geloven wfl, dat de officiële
Franse politiek niet geheel van neutra
lisme vrij is- Het bewapeningsbudget
in Frankrijk is altijd nog aanmerkelijk
lager dan bijv. in Engeland. Frankrijk
is tegen de Duitse herbewapening en
wat dit probleem betreft, staat de heer
Schuman dichter bij Moskou dan bij
Washington. Het Plan-Schuman tracht
een economisch blok in Europa op te
bouwen, dat met wat meer autoriteit
met de machtige Amerikaanse bondge
noot zal kunnen spreken. De tegen
woordige minister van de landsverde
diging, Bidault, ig een bijzonder slim
me man, die bij de besprekingen in
Ottawa duidelijk gezegd heeft, dat het
welstandsniveau van de Fransen niet
onder de bewapening mag lijden.
Alles bij elkaar kan men zeggen.dat
Frankrijk zich de ernst van de inter
nationale toestand zeker bewust is,
maar dat het op de vraag: „boter of
kanonnen" voorlopig nog zeker niet
volmondig „kanonnen" zal antwoorden.
In Zwitserland zijn verkiezingen ge
houden voor 196 zetels van de Natio
nale Raad (Tweede Kamer). Op het
kanton Bern na zijn de uitslagen be
kend.
Het door de partijen behaalde aantal
zetels luidt: radicalen 51 zetels (ver
lies 1), socialisten 51 zetels (winst 3).
katholieke conservatieven 48 zetels
(winst 4), boerenpartij 23 zetels (winst
2) onafhankelijken 9 zetels (winst 1)
communisten 5 zetels (verlies 2), libe
raal conservatieven 5 zetels (verlies 2)
Verwacht wordt, dat in het kanton
Bern de radicalen tenminste één zetel
zullen behalen en dat de socialisten
daar één zetel zullen verliezen.
op het ogenblik zeer slecht, doordat als
resultaat van de regeling der deviezen-
certificaten enorme kapitalen voor de
goederen-import of aanschaffing van
eigen materialen en grondstoffen nodig
zijn.
Indonesië is nog steeds een warm
land. En het zal ieder duidelijk zijn dat
men, om aan warmte op den duur
weerstand te blijven bieden, ruimte en
luchtigheid nodig heeft.
Kamerruimten, die in een kouder kli
maat prettig en comfortabel zijn, en
„gemakkelijk warm te krijgen", zijn
naar hun afmeting in de tropen veel te
benauwd en te klein. Toch beleven wij
het thans, dat in Indonesië toevende
werkers zich met geringer „levensruim
te" tevreden moeten stellen dan vele
klein-behuisden in het vaderland.
De huizen in Indonesië zijn over het
algemeen groot van afmeting, doch de
ze woningen die vóór de oorlog door
één enkel gezin werden gebruikt, gelij
ken thans ware mensenpakhuizen.
Daarbij komt dan uiteraard het be
zwaar, dat de zeer „open" en „luchtig"
gebouwde „Indische" huizen op een
dergelijke indeling in het geheel niet
zijn ingericht en er ook niet geschikt
voor gemaakt kunnen worden. Een nog
onaangenamer resultaat van het nijpen
de woning-tekort is dat de Huisves-
tings-Organisatie er toe moest over
gaan verschillende belangrijke centra,
waaronder thans ook Medan, tot „ge
sloten" stad te verklaren, hetwelk be
tekent dat uit Nederland uitkomende
werkers hun gezinnen voorlopig moeten
achterlaten. Er is geen ruimte voor.
Ook de hotels zitten „tot de nok toe"
vol en de vele werkers, die hier dus
noodgedwongen gescheiden van hun
gezin vertoeven moeten zich er mede
tevreden stellen hun hotelkamers met
drie of vier anderen te delen, waarop
die kamers oorspronke'ijk niet bere
kend zijn.
Bescheiden begin
REEDS gedurende lange tijd is er
sprake van plannen van de zijde dei-
Indonesische regering om in deze er
barmelijke situatie verbetering te bren
gen, ook al omdat zij de regering han
den vol geld kost. Talloze van haar amb
tenaren zijn immers, daar men geen
woningruimte meer oeschikbaar heeft,
in hotels ondergebracht. De hotelpiij-
zen zijn van dien aard, dat niemand dit
uit zijn inkomen kan betalen. De rege
ring komt de betrokkenen daarin dus
financieel tegemoet, en dat kost maan
delijks vele en vele tonnen, zonder dat
het woningprobleem ook maar een stap
nader tot zijn oplossing komt. Thans, na
lang wikken en wegen, heeft de rege
ring te Djakarta een bedrag van dertig
millioen Rupiahs ter beschikking ge
steld voor het bouwen van huizen in
geheel Indonesië. Gezien het geweldige
tekort zal het resultaat nog niet meer
dan „een druppel op een gloeiende
plaat" blijken te zijn. Maar het is in elk
geval de enige weg, waarlangs dit
vraagstuk kan worden opgelost. Men
moet hopen, dat de uitvoering van dit
plan met bekwame spoed ter hand
wordt genomen, want het betreft hier
een sociaal euvel waarvan de nadelen
ten aanzien van de arbeidslust, de
volksgezondheid en de mogelijkheid tot
het aantrekken van nieuwe nuttige ar
beidskrachten zó duidelijk aan het dag
licht treden, dat de gehele samenwer
king er de lasten van ondervindt.
ren en was door familiebanden met de
aanzienlijkste geslachten van Toscana
en Rome verbonden. Hij hield echts;
hartstochtelijk veel van de Provence
en deed veel voor de herleving van hei
Provencaalse dialect en de oude ge
bruiken van deze streek. Zijn levens,
onderhoud verdiende hij met verhuren
van zijn stieren voor de stierengevech
ten. Aan zijn tafel noodde hij broeder,
lijk boerenknechts en edellieden. Zo
was hij in de loop van zijn lange leven
bijna een nationale instelling, een be-
zienswaardigheid voor het vreemdelin
genverkeer geworden. De autobussen
stopten voor zijn bescheiden kasteel en
de reisleiders vestigden de aandacht
op hem, ais hij op zijn schimmel gez».
ten was. Hoewel hij zijn afstamming
tot aan het vijftiende-eeuwse Florence
kon terugleiden, was hij toch van me
ning, dat zijn voorouders uit veel ver-
der verwijderde streken kwamen:
Evenals de „Barbaren, de Roodhuiden
en de Zigeuners" stamden de Proven-
calen van Atlantis af. In 1920 ontving
hij op zijn landgoed Roodhuiden, om
met hen de zeden en gebruiken van
het verre Westen met die van de Ca-
margue te vergelijken. Baroncelli
maakte op de Indianen zo'n onvergete
lijke indruk, dat ze hem na hun terug,
keer naar Amerika plechtig tot „Trou
we Vriend" benoemden.
Oprechte verering
J^JAAR het aanzien, dat hij daar ge
noot, was nog niet te vergelijken
met de verering, die de Zigeuners voor
hem koesterden. Baroncelli was in
1943 in Avignon gestorven en bijgezet.
Doch de Zigeuners gingen naar zijn
familie en verzochten zijn lijk naar de
plaats terug te mogen brengen, waar
het in de oorlog verwoeste kasteel
van Baroncelli gestaan had. Daar
staat ook het gedenkteken, waarvoor
in heel Europa geld opgehaald was:
een eenvoudige plaat op een voetstuk
van drie cirkelvormige treden met de
emblemen der „felibristen", zoals de
voorvechters voor het behoud van het
eigen karakter der Provence zich
noemden.
Baroncelli was zozeer bezeten van
het idee, de traditie van bet land te
doen herleven, dat hij ook de Mithras-
culte weer wilde invoeren. Dit is de
eredienst van de Heilige Stier, die vóór
het ontstaan van het Christendom uit
Klein-Azië naar de Provence gekomen
was. De kerk, waar tegenover het ge
denkteken van de Zigeuners is opge
richt, staat op een plaats, waar vroeger
een tempel van de Mithras gestaan
had. Daar wilde Baroncelli in een
plechtige ceremonie de oude eredienst
doen herleven. De jonge stier voor het
offer was reeds uitgekozen. Slechts een
boodschap van de Aartsbisschop van
Aix, die hem met ex-communicatie
dreigde, deed de Markies van zijn plan
afzien.
Baroncelli's stieren van het zuiverste
Comargue-ras, genoten beroemdheid
tot ver buiten de Provence. Men zegt,
dat hun roem ook tot Goering doorge
drongen was, die het plan opgevat had
om op zijn jachtgronden de wilde os
van de oude Germanen te doen herle
ven. Te d|,en einde had hij zijn oog la
ten vallen op de stieren van Boroncel-
li; hij liet de Markies een hoog bod
doen, doch Baroncelli weigerde.
RU de aanleg van de Duitse vesting
werken aan de Middellandse Zee
werden ook Baroncelli's bezittingen
gesloopt, wat de oude man niet meer
overleefde. Hij stierf moe, ziek en ge
ruïneerd er-'-"e maanden later in Avig
non. Twee gen lang was de wagen
met het sti elijk overschot van de
Markies onderweg naar zijn laatste
rustplaats. Het was een schitterende
apotheose, deze stoet, voorafgegaan
door Zigeuners en stieren.
John Carter ontwierp dit eenvou
dige „Sneeuw-vlok"-hoedje, dat uit
Hollywood afkomstig is.
I