Initiatief en ondernemingsgeest der Hollanders opallerhand terrein Hemeltergende woningtoestanden in Indonesië Baroncelli, eens de vriend van zigeuners en Indianen Liever boter dan kanonnen, zeggen Franse neutralisten Nederlanders in Australië Voor een rol beschuit in de rij De kachel en de kamerplanten Groeiende populariteit voor onze producten PURMERENDER MARKT Een merkwaardige figuur: IJveraar voor eigen karakter der Provence Zijn stieren waren beroemd Allerwege hokt alles bij elkaar Bemiddelaarsrol beter dan de ondergang DE SPANNINGEN In het Midden Oosten hebben de ideeën van de zogenaamde neutralisten in Frankrijk versterkt. Zjj wijzen er nog eens met klem op, dat het niet waar is, dat de wereld strikt verdeeld is in twee blokken, die men de vrjje en de gesovjetiseerde landen noemt Tussen die blokken is nog een andere groep landen, zo zeggen deze neutralisten, die misschien wel meer sympathie voor het ene dan voor het andere blok hebben, maar die er toch niet voor voelen om of in het Amerikaanse, of in het Russische schuitje te worden meegesleurd naar een avontuur dat in de eerste plaats de ondergang van die groep volkeren zal betekenen. De onlusten in Egypte, de petroleumkwestie in Iran en de moei lijkheden in Marokko halen zij als bewijs aan, dat die eensgezindheid van de vrije wereld maar een wassen neus is en dat een gemeenschappelijke verdediging die opgebouwd is op een dergelijke solidariteit weinig zin heeft. Neutralisme tot in de officiële politiek Er wordt vrijwel niet gebouwd Verkiezingen in Zwitserland DINSDAG SO OCTOBER 1951 ÉiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiniii Nu er zo langzamerhand in de huis- üsmer op temperatuur gestookt wordt, komt de moeilijkste tijd voor uw ka merplanten aan. Zij hebben een hart grondige hekel aan de droge warmte, die uiteraard bij het stoken van een kachel niet te vermijden is. Bovendien verdragen lang niet alle kamerplanten een temperatuur van zo ongeveer vijf- en-zestig graden F. Daar waar men -nog over enkele kamers beschikt kan men het allicht zo regelen dat niet alle plan- in normale kamertemperatuur behoe ven te vertoeven. Indien alle planten bij elkaar in één vensterbank ondergebracht moeten worden dient men de droge lucht zo veel mogelijk te neutraliseren. Men moet zo veel mogelijk met water zien te werker., hetgeen echter niet wil zeggen dat de planten telkens begoten moeten worden. Dat zeker niet. Het is echter verstandig een ketel water op de kachel te plaatsen, zodat men dit kan laten verdampen. Dat is niet alleen best voor uw ka merplanten, doch ook voor uw eigen gezondheid. In een normaal woonver trek moet per dag minstens één liter water verdampen en dit gebeurt lang niet overal. Voor de planten is deze verdamping alleen meestal niet vol doende. Wanneer men een duimspuit- je koopt die zijn in de handel wel verkrijgbaar kan men de planten een paar maal per dag met lauw water overnevelen, zonder dat daav- bij de meubelen zullen lyden. Ook kan men de planten in een bord met water plaatsen, doch dan alleen die soorten die door bladval te kennen geven dat de lucht hun te droog is. Men neemt dan een diep bord of een diepe schotel, waarin een omgekeerd theeschoteltje wordt gelegd, doch zó, dat het met de bodem steeds boven water uitsteekt. Het bord vult men met water en op dat geïmproviseer de eilandje plaatst men de bloempot, die dus zó staat dat de plant wel,vlak boven, doch niet in het water komt. Plaatselijk wordt daardoor een veel vochtiger atmosfeer verkregen. En omdat de meeste tropische kamer planten van vochtige lucht houden, zal men op deze manier de oplossing moeten vinden. Voor electrische straalkachels moet men cppassen. Als er een plant vlak naast staat, zul len de bladeren er last van krijgen. Aanvankelijk is er nog niet veel van te zien, doch later merkt men al die dode bladpunten wel op en dan is het kwaad helaas niet meer te verhelpen. (Van onze correspondent te Sydney). ^^ANNEER men in een stad als Sydney de ogen de kost geeft en nog meer wanneer men door de advertentiepagina's bladert van het tot nu toe verschenen officiële „Nederlands Nieuws", dat dezer dagen vervangen zal worden door het particuliere weekblad „The Dutch Australian Weekly", staat men versteld over het aantal Nederlandse producten en Nederlandse' firma's, die hier in zo'n korte tjjd vaste voet gekregen hebben. Wanneer men daarbj) bedenkt, dat de werkelijke Immigratie vanuit Nederland naar Austra lië eerst in December 1948 met de eerste emigratiereis van de „Volendam" begon en dat eerst het afgelopen jaar van werkelijk grootscheepse immigra tie sprake is geweest, moet men nog meer bewondering hebben voor de on dernemingsgeest en het vakmanschap, waarover een belangrijk deel van de nieuwelingen uit Nederland blijkt te beschikken. Tot voor kort kon men in de „Tulp" en „Zwarte Tulp" restaurants Neder landse maaltijden of iets wat althans dicht bij een Nederlands maal stond krijgen. Helaas is „De Tulp" uitgekocht door 'n firma die het hele gebouw nodig had, doch de „Zwarte Tulp" zal zeker niet lang het enige Nederlandse restau rant in Sydney blijven. Voor verhuizingen en ander transport- werk kan men eveneens bij verschillen de Nederlandse firma's terecht. Wil men bouwen, dan zijn er verscheidene Nederlandse bouwfirma's, grotere zowel als kleinere, ook al hebben zij in dit werelddeel van woningtekort de han den meer dan vol. Gaat men het zelf aanpakken, dan kan men bij Neder landse firma's terecht voor zijn hout. Heeft men een tuin, dan kan men Nederlandse kwekers opbellen voor bo men en planten, en is men zover dat men een auto kan kopen, dan zijn er Nederlandse autorij-scholen die u de kunst bijbrengen of u de kneepjes van het Australische verkeer leren. Een Nederlandse boekhandel impor teert Nederlandse boeken en tijdschrif ten, de zojuist opgerichte Nederland- Australische uitgeversfirma, die het eerste particuliere Nederlandse week blad in Australië zal verzorgen, hoopt EEN VAN DE EERSTE typisch Ne derlandse producten, welke hier plaat selijk gemaakt werd en op de markt gebracht, was de hier totaal onbekende Nederlandse beschuit. Onder de namen „Holland Rusk" en „Dutch Rusk" ge nieten thans talloze Nederlanders van dit vertrouwde en Australiërs van dit voor hen nieuwe gerecht. Dat het vaak nog moeilijk is bij de Zaterdagse inkopen een rolletje echte Nederlandse beschuit te krijgen (Ne derlandse ontbijtkoek van dezelfde Ne derlandse bakkers is nog moeilijker) is alleen te wijten aan de enorme vraag, welke de plaatselijke producenten op geen stukken na kunnen bijbenen. Ook typisch Nederlandse baksels als roggebrood, boterjanhagel, zoute bolle tjes voor bij de borrel (voor bij de bor rel maakt een andere Nederlandse fir ma Indische garnalenkroepoek) en „al lerhande", beginnen hun weg naar de Australische thee- en borreltafels te vinden. Talrijke Nederlandse import- en ex portzaken welke hier sinds de oorlog zijn opgericht, hebben het hunne ertoe bijgedragen, dat de Nederlandse siga retten en de Nederlandse jenever steeds populairder worden, dat meer en meer mensen echte Nederlandse sigaren gaan roken en de Nederlandse textiel gaan waarderen. Rolmops en zure haring ge nieten eveneens een groeiende bekend heid. Verscheidene Nederlandse woning- en werkverschaffingsbureaux spannen zich in de volksgenoten te helpen bij het vinden van woningen en geschikte be trekkingen. Het bloed kruipt.... Twee der leidende banken hebben Nederlanders in dienst op al hun grote kantoren om met de nieuwelingen uit Nederland te onderhandelen, terwijl ook welhaast alle leidende verzeke- rings- en assurantiebedrijven Nederlan ders in dienst hebben genomen. zich later ook op veel ruimer schaal op de Nederlandse uitgeverij in Australië toe te leggen. Zelfs een Nederlandse dames-confec tiezaak maakt het de vrouwen der nieuwelingen erg gemakkelijk bij het doen van hun keuze op damesmodege bied. Grote bedrijven Grote bedrijven als Philips, de KLM en de Nederlandse scheepvaartlijnen hebben natuurlijk al lang de Neder landse driekleur in het vijfde wereld deel gevoerd. Daarnaast zijn echter ook nieuwe gro te Nederlandse bedrijven druk bezig zich een uitstekende naam te verschaf fen. Een half dozijn grote bouwbedrij ven helpt in verschillende staten bij het lenigen van de woningnood. Een groot en geheel door Nederlanders uitgevoerd baggerwerk is al sinds enige tijd in Williamstown bij Melbourne aan de gang. Nu zijn daarbij echter ook grote havenwerken in de industriestad New castle en in de havenplaats Albany in West Australië aan Nederlandse bedrij ven gegund. In West-Australië is reeds een Neder landse scheesbouwfirma, in Tasmanië is een Nederlander afgevaardigde voor de liberale partij in zijn plaats, Neder landse vakmensen hebben reeds leiden de posities in hun vakvereniging ver worven, Nederlandse glazenwassers handhaven de Nederlandse traditie van schoonheid en zindelijkheid.... Het algemene beeld, dat de Purmeren- der markt vandaag te zien geeft, is dat van een stugge en weinig actie. Er was een groot aanbod van runderen: 1500 stuks, waaronder veel vette koeien. De prijzen waren hier lager. Vermoedelijk zal de afloop heel stug zijn. Op de geldemarkt was het stil, terwijl de handel er flauw was. Op de vette koeienmarkt was een groter aanbod. Toch was het ook hier stil, evenals op de nuch tere kalverenmarkt, waar de handel veel stroever was. Aanvankelijk had men hier wel goede verwachtingen. De prijzen ble ven ongeveer hetzelfde. De varkensmarkt bood al evenmin een opwekkende aanblik. De beste spekvar- kens noteerden in de vroegte f 2,24, maar deze prijs liet later terug tot f 2,12 f 2,14. De prijs voor de lichtere lag iets boven de f 2, Ook de prijzen op de biggenmarkt waren aanzienlijk gedaald, terwijl de han del stug was. (Van een correspondent te Parijs) J^AANDENLAKG hebben de Zigeuners van heel Europa geld bijeengebracht, om voor hun weldoener een gedenkteken op te richten en de terugkeer van zijn stoffelijk omhulsel naar zijn geboorteplaats te kunnen vieren. Deie man, Folco de Baroncelli, Markies van Javon, die ook wel de „Koning van Camargue" genoemd werd, is thans, acht jaar na zijn dood, naar zijn geboorte, land, de Provence, teruggekeerd. DARONCELLI was ruim dertig jaar de beste vriend der Zigeuners. In 1920 ontstond onder de Nomaden van Europa een geweldige onrust en op winding, toen de tijding verbreid werd dat een rijk man uit Lyon, Laurent Wybert genaamd, het plan opgevat had, de ruïne van het kasteel Lourmarin weer op te bouwen. Want in de kelder gewelven van dit slot plachten de Zi geuners uit alle delen van de wereld bijeen te komen om hun koning te kie zen. Voor hen was er maar één man in de Provence, die zoveel invloed had, dat hij deze euveldaad zou kunnen ver hinderen: Baroncelli, die in de Camar gue woonde, het landschap aan de monding van de Rhöne, en die met Wybert bevriend was. Baroncelli steeg op zijn schimmel en reed naar Lyon, om de wederopbouw van Lourmain te ver hinderen. Tevergeefs bezwoer h zijn vriend van zijn plan af te zien. Toen Wybert volhield, dat hij van Lourmarin de „Villa Medici" van de Provence wil de maken, verzocht Baroncelli hem de Zigeuners tenminste de met geheim zinnige emblemen versierde kelders als plaats van samenkomst te laten hou den, om daar hun feesten te vieren. Toen al zijn overredingskracht faalde, waarschuwde Baroncelli voor de magi sche krachten en de toverkunst der Zi geuners. Doch Wybert lachte hem slechts uit. Enige maanden later stierf hij aan een hartverlamming. Baroncelli is een bijna legendarische figuur. Hij werd in 1869 in Aix gebo- (Van onze correspondent te Parijs) I ATEN wij voorop mogen zetten dat het geheel verkeerd is de Franse neutralisten, die men in alle kringen aantreft, met de communisten te ver eenzelvigen. Het is wel waar, dat, de communisten zich zo nu en dan eens van de ideeën van de neutralisten be dienen om hun vredesoffensief te on dersteunen. Maar om daaruit te con cluderen, dat de neutralisten vrienden van Stalin en vijanden van Truman zijn, is volkomen foutief. In welke kringen van de Franse be volking vindt men die neutralisten? Ik geloof, dat men kan zeggen, dat men zo het meest in de kringen der ge zeten burgerij aantreft. Een krant ais Le Monde is een neutralistische krant. Le Monde is echter tevens het beste en betrouwbaarste dagblad van Frank rijk, dat als genre te vergelijken is met de Times in Engeland. Wat willen de neutralisten? neutralisten gaan van de veronder stelling uit, dat Frankrijk en mis schien geheel West-Europa een be langrijke rol zou kunnen spelen als verzoenende factor tussen Oost en West. De militaire kracht van de West- europese landen, menen zij, zal on danks de geweldige bedragen, die er uitgegeven ioorden voorlopig nog wei nig gewicht in de schaal kunnen leggen. Maar bij bemiddeling tussen Rusland en Amerika kan misschien een onheil voorkomen worden. Een bemiddelaar moet echter een zekere onafhankelijkheid kunnen be waren <en opzichte van de twee tegen over elkaar staande partijen. Een on partijdige scheidsrechter heeft meer recht van spreken dan een verzoener, die duidelijk voor een van de twee kan'en partij heeft gekozen. Deze ro.' lijkt de neutralisten veel belangrijker dan de tien divisies, die Frankrijk nog niet aan het Atlantische leger heeft kunnen geven. N vinden zij, dat die onafhankelijkheid van Frankrijk iedere dag meer verdwijnt. De Amerikaanse bases die op steeds groter schaal op Frans grondgebied worden gebouwd kunnen in geval van nood voor de verdediging van het land van eminent belang zijn, maar als zij niet in staat zijn Frankrijk voor een nieuwe bezet ting te beschermen, dan beschouwer, de neutralisten de bases meer als prik ken in de huid van de toch al boze eo zich opgejaagd voelende Russische beer. Dat het hoofdkwartier van gene raal Eisenhower vlak bij Parijs wordt opgebouwd, is zeker een eer voor Frankrijk, maar in geval van nood is het de plek, waarop de tegenpartij in de eerste plaats zijn bommen gooit. (Van onze correspondent te Djakarta). £EN van de vele ellendige problemen, waar men ln Indonesië op het ogenblik in steeds ernstiger mate mee te maken heeft, Is het vraagstuk van de huisvesting. Weliswaar is dit een moeilijkheid, waarvan dit land zeker niet't monopolie bezit, doch terwijl overal elders gedurende de laatste jaren op dit punt naar een oplossing werd gestreefd en enige verlichting ig verkregen, wordt de woningnood in Indonesië voortdurend nijpender. Men overdrijft niet, wanneer men de situaties op dit gebied wanhopig en hemeltergend noemt. DE oorzaken van dit verschijnsel zijn van velerlei aard. In de eerste plaats is gedurende de laatste jaren een grote stroom plattelandsbevolking naar de steden komen afzakken, om zich daar blijvend te nestelen. Vervolgens heeft de instelling van het eigen republikeins bestuur in de verschillende centra een springvloed van ambtenaren doen ont staan, talloze malen groter dan het ambtenarencorps onder het Nederland se bewind. Al deze nieuwe ambtenaren wensen uiteraard een dak boven hun hoofd. Ook het Indonesische leger heeft beslag gelegd op vele huizen en gebou wen, die vóór de oorlog door particu- lierer werden bewoond en die zij van de Nederlandse bezettingstroepen over namen. Het vertrek van de K.L. uit In donesië heeft zodoende op woningge- bied niet de gedachte verruiming ge bracht. En dan is er sinds de oorlog vrijwel niets meer gebouwd niets door gouvernement of gemeente en vrij wel niets door particulier initiatief. De particuliere bouw, die vóór de oorlog vrij groot was, omdat vele hier werkende maatschappijen zelf voor de huisvesting van hun uit Nederland ko mende employé's zorgden, bezit onder de huidige omstandigheden heel weinig aantrekkingskracht. De prijzen der bouwmaterialen zijn hier te lande tot een fantastische hoogte gestegen en stij gen nog steeds, evenals de lonen der arbeiders. Een normaal, niet al te groot stenen huis, geschikt voor een gezin met bijvoorbeeld twee kinderen, komt mo menteel op een bedrag van ruim drie ton. Dit is, zoals reeds opgemerkt, niet alleen het gevolg van de kostbaarheid van het bouwmateriaal, hoewel dit uiteraard wel een zeer grote rol speelt, maar mede het resultaat van de ab normaal hoge lonen, welke voor een deel voortspruiten uit het grote.gebrek aan vakbekwame arbeiders. Een goede Chinese timmerman moet op het ogen blikR. 90 per dag verdienen, en sommigen zijn ook daar zelfs niet te vreden mee. Onzekerheid NIET alleen echter de zeer hoge bouwprijs schrikt het particuliere ini tiatief af maar tevens het feit, dat men, als bet huis eenmaal gereed is, slechts weinig zekerheid bezit er ook over te kunnen beschikken. Het is al enige ke ren voorgekomen, dat een dergelijk nieuw huis onmiddellijk door officiële instanties gevorderd werd. Bovendien echter is de liquiditeit van de meeste in Indonesië werkende maatschappijen QP HET eerste gezicht is er in de of ficiële buitenlandse Franse politiek van deze neutralistische stromingen niet zo veel te merken. Men verwijt de neutralisten officieel, dat hun ide alen alleen maar tot resultaat hebben, dat een eventuele vijand uit het Oos ten Frankrijk zonder moeite zal kun nen binnenwandelen, wanneer hij daar zin in heeft. Men zegt, dat zij de ver dediging van de republiek ondermij nen en de communisten in de kaart spelen. De neutralisten antwoorden daarop, dat. de reusachtige uitgaven voor de bewapening het communisme in de hand werken. Die gro'e uitgaven ver armen het land, verlagen het levens niveau van de mensen, vergroten dus de ontevredenheid van de slechtst be taalde klasse, hetgeen koren is op de communistische molen. Toch geloven wfl, dat de officiële Franse politiek niet geheel van neutra lisme vrij is- Het bewapeningsbudget in Frankrijk is altijd nog aanmerkelijk lager dan bijv. in Engeland. Frankrijk is tegen de Duitse herbewapening en wat dit probleem betreft, staat de heer Schuman dichter bij Moskou dan bij Washington. Het Plan-Schuman tracht een economisch blok in Europa op te bouwen, dat met wat meer autoriteit met de machtige Amerikaanse bondge noot zal kunnen spreken. De tegen woordige minister van de landsverde diging, Bidault, ig een bijzonder slim me man, die bij de besprekingen in Ottawa duidelijk gezegd heeft, dat het welstandsniveau van de Fransen niet onder de bewapening mag lijden. Alles bij elkaar kan men zeggen.dat Frankrijk zich de ernst van de inter nationale toestand zeker bewust is, maar dat het op de vraag: „boter of kanonnen" voorlopig nog zeker niet volmondig „kanonnen" zal antwoorden. In Zwitserland zijn verkiezingen ge houden voor 196 zetels van de Natio nale Raad (Tweede Kamer). Op het kanton Bern na zijn de uitslagen be kend. Het door de partijen behaalde aantal zetels luidt: radicalen 51 zetels (ver lies 1), socialisten 51 zetels (winst 3). katholieke conservatieven 48 zetels (winst 4), boerenpartij 23 zetels (winst 2) onafhankelijken 9 zetels (winst 1) communisten 5 zetels (verlies 2), libe raal conservatieven 5 zetels (verlies 2) Verwacht wordt, dat in het kanton Bern de radicalen tenminste één zetel zullen behalen en dat de socialisten daar één zetel zullen verliezen. op het ogenblik zeer slecht, doordat als resultaat van de regeling der deviezen- certificaten enorme kapitalen voor de goederen-import of aanschaffing van eigen materialen en grondstoffen nodig zijn. Indonesië is nog steeds een warm land. En het zal ieder duidelijk zijn dat men, om aan warmte op den duur weerstand te blijven bieden, ruimte en luchtigheid nodig heeft. Kamerruimten, die in een kouder kli maat prettig en comfortabel zijn, en „gemakkelijk warm te krijgen", zijn naar hun afmeting in de tropen veel te benauwd en te klein. Toch beleven wij het thans, dat in Indonesië toevende werkers zich met geringer „levensruim te" tevreden moeten stellen dan vele klein-behuisden in het vaderland. De huizen in Indonesië zijn over het algemeen groot van afmeting, doch de ze woningen die vóór de oorlog door één enkel gezin werden gebruikt, gelij ken thans ware mensenpakhuizen. Daarbij komt dan uiteraard het be zwaar, dat de zeer „open" en „luchtig" gebouwde „Indische" huizen op een dergelijke indeling in het geheel niet zijn ingericht en er ook niet geschikt voor gemaakt kunnen worden. Een nog onaangenamer resultaat van het nijpen de woning-tekort is dat de Huisves- tings-Organisatie er toe moest over gaan verschillende belangrijke centra, waaronder thans ook Medan, tot „ge sloten" stad te verklaren, hetwelk be tekent dat uit Nederland uitkomende werkers hun gezinnen voorlopig moeten achterlaten. Er is geen ruimte voor. Ook de hotels zitten „tot de nok toe" vol en de vele werkers, die hier dus noodgedwongen gescheiden van hun gezin vertoeven moeten zich er mede tevreden stellen hun hotelkamers met drie of vier anderen te delen, waarop die kamers oorspronke'ijk niet bere kend zijn. Bescheiden begin REEDS gedurende lange tijd is er sprake van plannen van de zijde dei- Indonesische regering om in deze er barmelijke situatie verbetering te bren gen, ook al omdat zij de regering han den vol geld kost. Talloze van haar amb tenaren zijn immers, daar men geen woningruimte meer oeschikbaar heeft, in hotels ondergebracht. De hotelpiij- zen zijn van dien aard, dat niemand dit uit zijn inkomen kan betalen. De rege ring komt de betrokkenen daarin dus financieel tegemoet, en dat kost maan delijks vele en vele tonnen, zonder dat het woningprobleem ook maar een stap nader tot zijn oplossing komt. Thans, na lang wikken en wegen, heeft de rege ring te Djakarta een bedrag van dertig millioen Rupiahs ter beschikking ge steld voor het bouwen van huizen in geheel Indonesië. Gezien het geweldige tekort zal het resultaat nog niet meer dan „een druppel op een gloeiende plaat" blijken te zijn. Maar het is in elk geval de enige weg, waarlangs dit vraagstuk kan worden opgelost. Men moet hopen, dat de uitvoering van dit plan met bekwame spoed ter hand wordt genomen, want het betreft hier een sociaal euvel waarvan de nadelen ten aanzien van de arbeidslust, de volksgezondheid en de mogelijkheid tot het aantrekken van nieuwe nuttige ar beidskrachten zó duidelijk aan het dag licht treden, dat de gehele samenwer king er de lasten van ondervindt. ren en was door familiebanden met de aanzienlijkste geslachten van Toscana en Rome verbonden. Hij hield echts; hartstochtelijk veel van de Provence en deed veel voor de herleving van hei Provencaalse dialect en de oude ge bruiken van deze streek. Zijn levens, onderhoud verdiende hij met verhuren van zijn stieren voor de stierengevech ten. Aan zijn tafel noodde hij broeder, lijk boerenknechts en edellieden. Zo was hij in de loop van zijn lange leven bijna een nationale instelling, een be- zienswaardigheid voor het vreemdelin genverkeer geworden. De autobussen stopten voor zijn bescheiden kasteel en de reisleiders vestigden de aandacht op hem, ais hij op zijn schimmel gez». ten was. Hoewel hij zijn afstamming tot aan het vijftiende-eeuwse Florence kon terugleiden, was hij toch van me ning, dat zijn voorouders uit veel ver- der verwijderde streken kwamen: Evenals de „Barbaren, de Roodhuiden en de Zigeuners" stamden de Proven- calen van Atlantis af. In 1920 ontving hij op zijn landgoed Roodhuiden, om met hen de zeden en gebruiken van het verre Westen met die van de Ca- margue te vergelijken. Baroncelli maakte op de Indianen zo'n onvergete lijke indruk, dat ze hem na hun terug, keer naar Amerika plechtig tot „Trou we Vriend" benoemden. Oprechte verering J^JAAR het aanzien, dat hij daar ge noot, was nog niet te vergelijken met de verering, die de Zigeuners voor hem koesterden. Baroncelli was in 1943 in Avignon gestorven en bijgezet. Doch de Zigeuners gingen naar zijn familie en verzochten zijn lijk naar de plaats terug te mogen brengen, waar het in de oorlog verwoeste kasteel van Baroncelli gestaan had. Daar staat ook het gedenkteken, waarvoor in heel Europa geld opgehaald was: een eenvoudige plaat op een voetstuk van drie cirkelvormige treden met de emblemen der „felibristen", zoals de voorvechters voor het behoud van het eigen karakter der Provence zich noemden. Baroncelli was zozeer bezeten van het idee, de traditie van bet land te doen herleven, dat hij ook de Mithras- culte weer wilde invoeren. Dit is de eredienst van de Heilige Stier, die vóór het ontstaan van het Christendom uit Klein-Azië naar de Provence gekomen was. De kerk, waar tegenover het ge denkteken van de Zigeuners is opge richt, staat op een plaats, waar vroeger een tempel van de Mithras gestaan had. Daar wilde Baroncelli in een plechtige ceremonie de oude eredienst doen herleven. De jonge stier voor het offer was reeds uitgekozen. Slechts een boodschap van de Aartsbisschop van Aix, die hem met ex-communicatie dreigde, deed de Markies van zijn plan afzien. Baroncelli's stieren van het zuiverste Comargue-ras, genoten beroemdheid tot ver buiten de Provence. Men zegt, dat hun roem ook tot Goering doorge drongen was, die het plan opgevat had om op zijn jachtgronden de wilde os van de oude Germanen te doen herle ven. Te d|,en einde had hij zijn oog la ten vallen op de stieren van Boroncel- li; hij liet de Markies een hoog bod doen, doch Baroncelli weigerde. RU de aanleg van de Duitse vesting werken aan de Middellandse Zee werden ook Baroncelli's bezittingen gesloopt, wat de oude man niet meer overleefde. Hij stierf moe, ziek en ge ruïneerd er-'-"e maanden later in Avig non. Twee gen lang was de wagen met het sti elijk overschot van de Markies onderweg naar zijn laatste rustplaats. Het was een schitterende apotheose, deze stoet, voorafgegaan door Zigeuners en stieren. John Carter ontwierp dit eenvou dige „Sneeuw-vlok"-hoedje, dat uit Hollywood afkomstig is. I

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 6