Ridgwa
demarc
Wenken voor de Kerstdagen
Op
Dronken
twee slac
Rhythmische gymnastie
Het verhaal van een Kersttraditie
De hand op de portemonnaie
Vliegvelc
wapens
zoek naar
de Kerstsier
De Australische
mistletoe
Slaapt U slecht
Ook in Frankrijk
Het Kind en
het Beest
Krijgsgevangen
wordt uitgewi
Ook dodelijk on
te Breezanc
Duizend Nederla
kunnen naar Bra
Uiee^&eMcHt
MAANDAG 34 DECEMBER 1951
F erstKest- We willen dit feest 't
liefst in huiselijke kring vieren waar
we dan met allen, die ons lief zijn ons
één voelen bij de Kerstboom en Kerst
kribbe. Ook vooral nu rust de heerlij
ke plicht weer op de vrouw des hui
zes om een passende sfeer in haar wo
ning te scheppen. Een ieder doet dat
zo op haar eigen manier al naar gelang
de middelen. Maar hoe dan ook, 'n be
scheiden wandversiering van takjes
hulst en dennegroen, hier en daar op
een schilderij, foto of wandlampje aan
gebracht, een feestelijk gedekte tafel
met daarop wat kaarsen, zal bijdragen
tot een intiem geheel en het met zorg
gekozen menu luister bijzetten.
Ja, zult U zeggen, het menu, dat is
altijd een zorg op zich zelf. Op de
meeste Hollandse Kersttafels zullen de
in Engeland zo traditionele kalkoen
of kerstgans wel ontbreken, doch ik
ben er zeker van, dat het welslagen
van ons Kerstdiner niet afhangt van
de al of niet aanwezigheid van deze
twee gevederde wildsoorten.
We gebruiken natuurlijk ons mooiste
tafellinnen, liefst van wit damast en
gaan het oppervlak in vierkanten ver
delen, door hier en in de lengte en
breedte, niet al te smal rood zijden
int over te spannen, dat we onzicht
baar tegen de tafelrand vastspelden.
Als we een of meer zilveren kande-
'aars bezitten, dan is er niets wat een
beter effect geeft, doch ook een kaars,
n een aardig versierd standaardje, ge-
olaatst bij elk couvert maakt het zeer
gezellig. Nu leggen we hier en daar
een klein takje hulst of wat denne
groen. Aanbeveling verdient het on-
zichtbaar vasthechten van deze takjes,
b.v. met spelden aan het linnen, daar
ze anders tijdens het diner steeds ver
schoven worden en zodoende hinderlijk
kunnen worden. Een bloemstukje, ar
tistiek opgemaakt met Kerstroosjes,
dennegroen en wat rood lint, geeft de
ze tafelversiering iets aparts.
Of we het Kerstfeest in huiselijke
kring of daarbuiten vieren, in ieder gi-
val zal de vrouw, al of niet gastvrouw,
het als een plicht beschouwen er zo
feestelijk mogelijk uit te zien. Heeft ze
nog een voor deze gelegenheid passen
de japon? Of kan ze zich een nieuw
toiletje veroorloven?
Als U voor een avondtoilet niets
voelt, dan kan een gedistingeerd ja
ponnetje van zwart velours chiffon,
met een flatterende halsuitsnijding en
goed gekozen straszversiering, goede
diensten bewijzen. Staat zwart u min*
der goed, dan zal een mooie witte ge
orgette blouse, rijkelijk gegarneerd met
valenciennekant, gedragen op een wijd-
lokkende taftavondrok een ware uit
komst zijn. Een grote corsage in de
taille van hardgroen of rood kan de
finishing touch vormen.
Toen ik ongeveer 10 jaar was vertelde
mijn vader ons op de middag vóór-
Kerstmis het verhaal van Stijn Streu-
vels, waarin de kinderen van de boe
renhoeve, bij het vallen van de avond
uitgingen om de Kerstster te zoeken.
Zij zagen niets totdat zij koud en moe
weer naar huis keerden en daar plot
seling boven hun eigen kleine boerde
rij een heldere ster ontdekten. Toen
zij naar binnen gingen, hoorden zij het
grote nieuws, dat er een kindje gebo
ren was. Kon hek mooier, juist op
Kerstavond?
Ik vond het verhaal mooi en zoals
het kinderen meestal gaat, ik was biij
dat de geschiedenis goed afliep. Het
leek alsof het Bijbelse Kerstverhaal er
vertrouwder door werd. Bethlehem was
steeds zo onbereikbaar ver geweest! En
ziet, nu was daar bij de kinderen van
de boerenhoeve bijna .hetzelfde ge
beurd; wie weet, werd er in ons dorp
ook nog wel eens een Kerstkindje ge
boren. Zo gingen mijn kindergedach
ten.
Hoe goed stemden de beide verhalen
met elkaar overeen! Ook hier had een
ster het huis aangewezen, waar het
kindje in een eenvoudige omgeving was
geboren. De ouders en allen die het za
gen, waren dankbaar en blij met de
kleine en zij hadden, als eenmaal de
herders, verrast rond het kindje ge
staan.
Toen vader een poosje later zei:
„Kom jongens, jassen aan! Wij gaan de
Kerstster zoeken!", voelde ik dat als
een ontwijding. Dat was toch niet mo
gelijk! Je kon zoiets toch niet in ;e
eigen leven betrekken? Trouwens het
kón bij ons niet echt zijn.
Vader en moeder gingen zelf mee om
te zoeken.
Mokkend slenterde ik achter de an-
Half uit ongeneeslijke nieuwsgierig
heid, half uit moederlijk plichtsgevoel,
ging ik eens kijken bij een les in
rhythmische gymnastiek. Het bezit van
een dochter brengt nu eenmaal de
meest uiteenlopende verplichtingen
mee, beginnende bij de studie van ba
by-uitzetten en eindigende bij ia.
wanneer eindigen de verplichtingen
van een moeder eigenlijk?
Maar goed: na de episode van; mooi
je bordje leeghappen; ken ie de tafel
van zeven al? niet zo dicht met de
ogen bij je boek! heb je een zakdoek
in je zak? komt het moment dat ma
ma constateert; Rechtop zitten, meiske
en de gedachte door het hoofd flitst:
Hoe ging dat vroeger, in eigen jeugd,
ook weer? Ach natuurlijk: dezelfde
vermaningen en dezelfde dreigementen:
Je groeit nog zo krom als een hoepel
die van zijn leven niet in vervulling
gingen.
Maar al met al: die ouderwetse op
voeders hadden gelijk. Die wisten, dat
een snel groeiend lichaam discipline
nodig heeft. Een discipline, die de
jonge geest zelf nog niet kan op
brengen.
In die strenge tijd van onze groot
moeders ging dat op strenge wijze, al
les over één kam, zonder pardon. Recht
op, mijn dochter, en rechtop was nog
iets anders dan de rug strekken, de
schouders achteruit. Rechtop was uren
lang stil zitten, met een rug strak als
een plank, tegen een onverbiddelijk
harde stoelleuning.
Of, nog rigoureuzer, op een tabou-
retje achter de piano, zonder enige
steun in de rug: een goede oefening in
zelfbedwang en maintien. Maintien,
juist, dat was het woord: de jonge
dame werd, als de financiën het toe
lieten, naar een dansles gestuurd, en
de professeur de danse et de maintien
drilde haar charmant maar onverbid
delijk. Als een gedwee soldaatje bad
zij maar te gehoorzamen, of zij net
prettig vond of niet.
Toen kwam de herinnering sche
mert nog flauw in onze allerjongste
jaren de gymnastiek, streng en dis
ciplinair met straffe oefeningen en mi
litaire houding, alles in degelijke
hooggesloten pakjes en ellenlange
zwarte kousen. En nu? Rechtop
lopen, meiske, niet met een kromme
rug zitten. Dat kind moet maar eens
naar gymnastiek
Het was dezelfde zaal. met dezelfde
ringen aan de zoldering, dezelfde brug
en hetzelfde wandrek. Maar de stijve
pakjes waren allang door de mot ge
geten. de lange kousen onderin de vod
denmand gestopt. Er stond een piano
in de hoek. en daarachter zat een jong
mens die hups en zwierig een mopje
speelde zo van: een-twee-drie-vier hup-
faldera. En opgewekt en gretig, met
stralende ogen en zwierende haren,
trippelde daar een lange rij kleine
meisjes het lokaal rond. In truitjes en
hoog opgesjorde turnbroekjes, de blote
benen vrij en parmantig stappend,
huppend, springend als het wijsje on
verwacht in het hoge register schrot
ernstig en wijd schrijdend als de ac
coorden ergens in de bas bromden
Het was een genot om aan te zien
dat kan ik u verzekeren. Net als in
het beroemde lied van de beren die
broodjes smeren, stond ik erbij en ik
keek ernaar, en lachte ondertussen, in
wendig maar van harte, om het ken
nelijk pleizier van al die geestdriftige
blote pootjes.
En het waren heus allemaal geen
welgevormde aanstaande balletteuses
De een was broodmager en de ander
een dik propje; deze had kennelijk
moeite met de voetspieren en die moest
stellig een flinke klap van de kinder
verlamming hebben opgelopen. Maar
de piano zong jolig: Kinders, gooi alle
stijfheid van je af, je loopt en je
springt en je buigt en je zwiert maar
voor je pure genoegen, fouten maken
is niet zo erg als je maar goed oplet
en je beweegt, om de vreugde van h"t
bewegen.
De leidster, ook in zo'n zwierig zwart
danspakje had al schertsend en anime
rend met een verkwikkelijk zachte
stem (geen spoor van een tikkende
stok en gescandeerd tellen) al die oe-
weegli.ike kleine fladderaars benijdens
waardig onder beslag. Maar wat op het
oog een genoeglijk snelletje leek was
voor de scherpere beschouwer een
vakkundig en zorgvuldig geleid stelsel
van systematische oefeningen, waarbij
alle spieren een beurt kregen, de hou
ding met zachte dwang werd gecorri
geerd en het lichaam gevoel kreeg
voor maat en rhythme.
U moet eens gaan kijken, en er niet
alleen uw dochter heensturen, maar
zelf een avond alle stijfheid en hoekig
heid vergeten bij een opgewekte
piano.
O
(Van onze correspondent in Sydney)
QP SCHOOL leerden wij, dat de mis
tletoe in Nederland een zeldzame
parasiet is, die alleen in het zuiden van
het land hier en daar op oude eiken en
op enkele vruchtbomen voorkomt.
Later leerden wij in de practijk, dat
in Nederland toe te geven aan de wens
van de familie om een bosje mistletoe
met Kerstmis in de kamer te hangen,
zodat de jongelui kans hadden op een
extra kusje, een nogal dure liefhebbe
rij is. De prijs van een enkel takje is
me ontschoten, maar ik weet wel dat
het vrjj duur was.
In Australië is dat een beetje anders.
Daar hakken mannen het ganse jaar
door met grote bijlen op de bossen
mistletoe in. Zonder ook maar een noe
menswaardige vermindering te bren
gen in deze plaag, die alleen reetts
in de staat Nieuw Zuid Wales in de
laatste jaren millioenen kostbare bo
men gedood heeft.
Het kussen onder de mistletoe gaat
hier niet door, want dan zou men het
hele jaar door wel overal allerlei
vreemde dames kunnen gaan staan zoe
nen. Neen, de romantische kant is er
hier niet bij, maar wel nieuwe norm»-
nen preparaat 240, waarmee men nu
eindelijk afdoende tegen deze pestilen
tie hoopt te kunnen optreden
Dus jongelui in Nederland, die met
kloppend hart heel onschuldig onder
het takje mistletoe in de huiskamer
blijft dralen, bedenkt dat in Austra
lië dichlo-phenoxyl-acetaatzuur, ofte
wel hormonenpreparaat 240. de doods
klok heeft geluid voor deze bomen ver
moordende plant.
deren aan, ofschoon ik in mijn hart
zo'n wandeling in de vriesmiddag iets
heerlijks vond. Ik kon niet aan het idee
wennen. Iedereen liep stevig door en
eenmaal buiten ging het eerst over be
sneeuwde paden, later recht-toe, recht
aan over weilanden in oostelijke rich
ting. Knerpend schoven de schoenen
over de bevroren grond en dat was on
geveer het enige geluid wat men hoor
de. Ofschoon de aarde zich diepweg
klaar maakte voor de lente, leek het
alsof zij uitrustte. Men kon denken, dat
de mensen een winterslaap deden: wij
zagen niemand op ons pad.
Het was een stille zuivere wereld,
waarin roerloos de bomen hun takken
de lucht instaken. Door het vale licht
leken de palen, die verderop in het
veld stonden, op vreemde gedrochten
De dag ging langzaam over in de
avond en het leek alsof de figuren van
vader, moeder, Kees en Hetty in on
bekende gestalten veranderd waren,
d e, zoals zij daar zwijgend in hun don
kere kleren voortliepen, veel weg had
den van de herders op weg naar Beth
lehem. Mijn opstandige bui van daar
straks was verdwenen. De zuivere
evenwichtige stemming van de Kerst
wereld had zijn werk gedaan en maak
te dat ik mij met plezier bij de anderen
voegde. Daar, waar de hoofdweg ge
kruist werd, bleef mijn vader stilstaan,
Hij wees naar het Oosten, waar wij,
nog eenzaam aan de hemel, een ster
zagen schitteren. Mijn moeder zei diep
verrast: „Dat is de Kerstster, nü kun
nen wij Kerstmis vieren."
Toen wij thuis kwamen staken wij
de kaarsjes aan. Als hoofdverlichting
was er een zelfgemaakt lantaarntje
waarin een waxine lichtje brandde.
Terwijl wij ons rond de kachel warm
den, keken wij naar het flakkeren van
de vlammetje^ en zongen zacht de be
kende Kerstliedjes.
De Moeder had er geen wiegje
Dat speet haar o zo zeer
Nu lei zij haar kleine kindje
Tussen os en ezel neer.
De dag gleed over in de nacht. De
heilige nacht, waarin de bijen gonzend
Kerstliederen zingen.
I/erstvrede rond een kachel en een
moeder die zegt: „Nu kunnen wij
Kerstmis vieren", is een beeld dat je
je hele leven meedraagt.
Nadien werd het in ons gezin een ge
woonte op de 24ste December de Kerst
ster te zoeken. Die winterse wandeling
met daarna de gezelligheid in huis
werd voor ons steeds meer het begin
van het Kerstfeest. Het werd een tra
ditie waardoor het feest aan waarde
voor ons won. Pas veel later, toen ik
zelf met mijn kinderen de Kerstster
ging zoeken heb ik pas goed begrepen
wat het voor een moeder en voor alle
moeders betekent te zeggen: „Kijk, de
Kerstster, nü kunnen wij Kerstmis
vieren."
Het blijde gevoel zich klaar te weten
met al de voorbereidingen voor de
feestdagen. Een gevoel dat, gesteund
door een innerlijke rust, het aan een
moeder mogelijk maakt de komende
dagen voor allen tot blijde dagen te
maken.
PETRA.
door rheumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen, neemt dan Togai.
Verdrijft in al die gevallen snel en
afdoende die pijnen en U slaapt
heerlijk. Togal baat! Zuivert de nieren
en is onschadelijk voor hart en maag.
Bij apoth. en drog. f 0.83, f 2.08, f 7.94
(Adv. I.M.)
IN DEZE DAGEN is er bij menige vrouw het verlangen weer eens iets nieuws
aan te trekken. Het uitgeven van geld voor een nieuwe japon zal, mede door
de tijdsomstandigheden, met meer moeilijkheden gepaard gaan dan in de jaren
vóór de oorlog. Maar stelt u gerust, niet alleen -in ons land heeft men daar
mede te kampen, ook in Frankrijk zijn
dezelfde symptomen waar te nemen. De
meeste Franse modehuizen schijnen ge.-
brek te hebben aan voldoende rijke
cliëntele. Er zijn nog maar zeer weinig
Parijse vrouwen, die de hoge prijzen
kunnen betalen, welke voor de extra
vagante modellen worden gevraagd.
Vandaar, dat in de lopende shows,
zonder veel ophef, verscheidene nieuwe
modellen met goedkopere prijskaartjes
circuleren. Men toont op deze wijze re
kening te houden met de draagkracht
van het huishoudelijk budget van de
gemiddelde vrouw. Over het algemeen
zijn de Parijse modellen zeer wel draag
baar; opvallend is, dat meer aandacht
wordt besteed aan de kwaliteit dan aan
de kwantiteit van het product. Stoffen
bijv., welke men enkele jaren geleden
zag, worden nu weer in de voorste ge
lederen geplaatst: laken en wollen ve
lours. Toch ware Parijs Parijs niet,
als zij niet met een typische creatie de
wereld zou doen verrassen. Tot de
genen, die van het aparte genre hou
den behoort Jeanne Lanvin. Zij ont
wierp het toilet, van goudbrocaat, dat
de eerste mannequin laat zien.
Een stof, welke op hgt ogenblik in Parijs en vogue is en het meest geschikt
voor geklede modellen. Jeanne hield de rok glad en nauw. Het jakje met de
sterk opvallende taille heeft een klein opstaand kraagje. Met lette ook op het
kapsel van de mannequin: Frankrijk is „weg" van een smal fluwelen bandje met
strik in het haar.
Bont is bij uitstek een winterartikel, dat met plezier wordt gedragen, omdat
het afdoende beschutting biedt tegen ijzige wind. Hier brengt de New-Yórkse
ontwerper Maximiliaan een witte bolero, welke op een avondjapon een snoezig
effect geeft. Het flatteert bijzonder, wanneer het wordt gedragen op een ruime,
wijde avondjurk.
rrie Kerstdagen ik wou dat zij
alvast maar voorbij waren. Schrik
niet: het waren mijn woorden niet.
Iemand anders zei het zo terloops tegen
mij, zuchtend, een beetje kregel, tijdens
een oppervlakkig gesprek. En ik vroeg
niet verder naar de grond van deze
afkeer. De uitlating op zichzelf is teke
nend genoeg.
De mens van vandaag weet waar
om beseft hij zelf niet geen weg
meer met Kerstmis. Misschien dat hij
in zijn jonge jaren er nog een zekere
vertedering, gemengd met verwachting,
voor gevoeld heeft. Een kind houdt
van tastbare dingen, en Kerstmis is vol
van deugdelijke tastbaarheden. Een
Kerstboom met kaarsen, ballen, pieken
en sterren. Witte pakjes met rood lint
omstrikt. Winkelruiten waarachter zil
veren sneeuw neerzijgt de dunne
draadjes ziet niemand die per se niet
zien wil en papieren Kerstklokken
bengelen.
Maar voor de volwassen mens is die
aardigheid er allang af. Nog verzadigd
van de zoetigheden van 5 December,
kan hij nauwelijks drie weken later
geen eetlust opbrengen voor Kerst
kransen. die verdacht veel op boterlet
ters gelijken. De electrische kaarsje»
cn het engelenhaar irriteren hem door
de goedkope imitatie. Het wonder is
vervluchtigd, er schuilt niets achter de
ze lege klinkklank van rood en zilver,
en hij zou graag zijn hak zetten op alle
gramofoonplaten met Stille Nacht en
buisklokken.
Trek de eterij en drinkerij, de licht
jes en het sparregroen eraf wat blijft
er over? Niets. Alleen maar een Kind.
Ik moet denken aan die prachtige pas
sage in Graham Greene's boek: A gun
for hire. (U kunt slechter lectuur uit
zoeken voor de Kerstdagen). Daar
staat de opgejaagde moordenaar, die
niets in de wereld bezit dan zijn auto
matisch pistool, hongerig en verbitterd
voor een Kerstetalage, met een stal van
Bethlehem, de heilige familie en het
kind, een gipsen beeldje in een karton
nen krib, „starend naar het Kind in
doeken met een van afschuw vervulde
tederheid, omdat hij wist wat het te
wachten stond: de vervloekte priesters
en de verrader Judas, met niemand
om ook maar een mes voor hem te
trekken als de soldatten hem kwamen
zoeken in de hof".
Van afschuw vervulde tederheid: dat
is het hoogste wat een modern mens
kan opbrengen, wanneer hij in de stal
de lantaarn opheft om naar het sla
pend Kind te zien. Geen bewondering
geen aanbidding; zelfs geen zangerig
Middeleeuws medelijden dat de engel-
kens oproept om een lied te zingen. Al
leen maar een hoofdschuddende cyni
sche verbijstering.
gen Kind? Is dat alles? En daarmee
moet een wereld gered worden?
Weet de kleine stakker wel wat het
begonnen is? Voor de mens van het
jaar onzes Heren 1951 is dit Kind zelfs
geen poëtische verbeelding meer, maar
enkel een trieste grap, waarbij de lan
taren wordt uitgeblazen en buiten de
stal een sigaret opgestoken.
En deze cynische eerlijkheid is mis
schien beter dan al het melodieus aan
bidden van het primitieve Kyrie-elei-
son. Want wat zal het Kind uitrichten
tegen het Beest? Het Beest, dat is op
gerezen uit de zee, in al zijn bloedrode
lugubere majesteit; en wie de ogen
dichtknijpt om het niet te zien is dom
mer dan de legendarische struisvogel
met de kop in het woestijnzand.
Geslachten lang heeft men zich het
hoofd gebroken over de identiteit van
dit Beest, waarvan de Openbaring van
Johannes zulk een woest en wreed
beeld oproept, met zijn tien horens en
zeven koppen en koninklijke kronen.
Alle veroveraars en onderdrukkers zijn
er een tijdlang mee vereenzelvigd, en
er zijn ingewikkelde rekensommen ge
maakt, die zowel op Napoleon als At-
tila uitkwamen.
Maar wie zich een tijdlang verdiept
in alles wat de literatuur van deze da
gen oplevert, of het op psychologisch,
sexuologisch, politiek of literair gebied
is, die wrijft zich de vermoeide ogen
en vraagt verbijsterd, of het Beest mis
schien helemaal geen persoon, zelfs
geen volk of macht ter wereld is, maar
letterlijk het ten troon geheven dier,
dat eindelijk uit de kooi van het men
selijk onderbewustzijn is ontsnapt.
Het Beest begint op aarde te heersen,
steeds openlijker, steeds driester. Het
heeft alle tralies verbogen die het tot
dusver tegenhielden: geloof, moraal, be
sef van menselijke waardigheid, trouw,
eerbied voor de ander, liefde en ver
ering. De psycholoog hoopt niets meer,
de literator gelooft niets meer, de sexu-
oloog heeft niet meer lief.
Wij zijn. onafwendbaar, op weg naar
een wereld van robots, alleen gedreven
door het instinct, overheerst door de
techniek. Het Beest klimt op uit de
zee, machtig, ontzaglijk, wreed. Het
zendt zijn vuile adem uit over alles wat
alle eeuwen door schoon en liefelijk
en verheven is geweest, en het ver
schroeit en verdort.
Wij hebben zoveel eeuwen blijmoedig
in de vooruitgang geloofd, maar wij
glijden, met ontstellende snelheid, te
rug naar het duistere oerbegin van het
beest dat grommend van angst uit zijn
hol loert
Wat moeten wij dan nog in een ver
laten stal bij een slapend Kind? Is het
kind ook al niet ontluisterd, door de we
tenschap ontmaskerd als een primitief
wezen waarin alle driften en lusten van
de volwassene woelen?
Laten wij de deur sluiten en de lan
taren hoog heffen. Het Kind slaapt zo
rustig en zelfbewust. Er is tenslotte
geen andere schuilplaats in de wereld
dan deze stal, en geen sterker wapen
dan deze weerloze argeloosheid Want
God heeft met sublieme humor het
dwaze uitverkoren, opdat Hij de wij
zen beschamen zou. SASKIA.
BUREAU:
ADMINISTRATIE
Voordam 11, Tel. 3
Postgiro 187294
Redactie;
Achterdam 20, Tel. 5
Directie;
J. BIJLSMA en C. KR
Hoofdredacteur:
A. KAPTEIN
rjEXERAAL RIDGWAY,
Korea, is gemachtigd d
vastgelegen contactlinie v
Vandaag te 24 uur zou di
was toegewezen voor het
huidige afbakeningslijn vei
herstel van de vliegvelden
een wapenstilstand geblekt
gegeven en zou elke milita
linie. Noch de noordelijker
lopen van de periode van
MADAT de onderhandelaal
eens geworden over ui tv
post voor de verwanten
vangenen, hebben de noor
teren in de zitting van de s
voor de krijgsgevangenen
nacht Libby een pak brievi
lieerde krijgsgevangenen as
lie overhandigd, .benevens
duizenden namen en een
Koreaans. In deze brief
klaard, dat 726 van de d
lieerde krijgsgevangenen, i
niet op de lijsten van 18 Dei
komen en naar wie de I
hebben gevraagd, dood,
vrijgelaten zijn. Van de 110
genen, die de noordelijken
port aan Genève hadden ge
66 ontsnapt, aldus deze brie
De noordelijken wezen d<
gingen, als zouden zij duize
koreaanse gevangenen in Cl
opgeleid en hen vervolgens
hebben tot dienstneming in
lijke legers, van de hand.
De Zuidkoreaanse regerin
heldering gevraagd over
81.000 Zuidkoreaanse krijgs
wier namen niet op de lij
communisten voorkomen.
Het voórstel van de V.l
tionarissen van het Roode K
gevangenkampen te laten b
om onverwijld over te gaan
w-isseling van zieke en gewc
gevangenen werd door de c<
verworpen.
Toch
J^OEWEL er geen kei
heerste bij de wapens
sprekingen te Panmoendjon,
elders in Korea toch he
kunnen vieren.
Kardinaal Spellman, de a;
van New York, bezocht, in
van de opperbevelhebber va
0°* gedurende de Kerstd:
ben zich verscheidene v
gevallen voorgedaan, waarva
een dodelijke afloop badde
werd Maandagavond onveilij
door een nog onbekende wai
beschonken automobilist, dit
tijd twee slachtoffers maakt
Omstreeks 10 uur reed de
in greda een 30-jarige man
met een zware hersenschudi
ziekenhuis werd opgenomen
daarop werd in het gehuch'
berg, tien km van Breda, eei
jongen door de auto van de
dodelijk getroffen. In beide
reed de besturder met grot<
De Braziliaanse minister vi
landse zaken, Neves, heeft t<
Janeiro verklaard, dat Brazi
is het volgende jaar behal'
emigranten duizend Duitse
en Nederlandse geschoolde arl
te nemen.
Verwachting tot hede:
Krachtige tot stormachtig
westelijke wind. Wisseler
wolking met enkele buiei
nacht iets zachter. Morgt
dag ongeveer dezelfde ten
ren als vandaag.