Ridgwa demarc Wenken voor de Kerstdagen Op Dronken twee slac Rhythmische gymnastie Het verhaal van een Kersttraditie De hand op de portemonnaie Vliegvelc wapens zoek naar de Kerstsier De Australische mistletoe Slaapt U slecht Ook in Frankrijk Het Kind en het Beest Krijgsgevangen wordt uitgewi Ook dodelijk on te Breezanc Duizend Nederla kunnen naar Bra Uiee^&eMcHt MAANDAG 34 DECEMBER 1951 F erstKest- We willen dit feest 't liefst in huiselijke kring vieren waar we dan met allen, die ons lief zijn ons één voelen bij de Kerstboom en Kerst kribbe. Ook vooral nu rust de heerlij ke plicht weer op de vrouw des hui zes om een passende sfeer in haar wo ning te scheppen. Een ieder doet dat zo op haar eigen manier al naar gelang de middelen. Maar hoe dan ook, 'n be scheiden wandversiering van takjes hulst en dennegroen, hier en daar op een schilderij, foto of wandlampje aan gebracht, een feestelijk gedekte tafel met daarop wat kaarsen, zal bijdragen tot een intiem geheel en het met zorg gekozen menu luister bijzetten. Ja, zult U zeggen, het menu, dat is altijd een zorg op zich zelf. Op de meeste Hollandse Kersttafels zullen de in Engeland zo traditionele kalkoen of kerstgans wel ontbreken, doch ik ben er zeker van, dat het welslagen van ons Kerstdiner niet afhangt van de al of niet aanwezigheid van deze twee gevederde wildsoorten. We gebruiken natuurlijk ons mooiste tafellinnen, liefst van wit damast en gaan het oppervlak in vierkanten ver delen, door hier en in de lengte en breedte, niet al te smal rood zijden int over te spannen, dat we onzicht baar tegen de tafelrand vastspelden. Als we een of meer zilveren kande- 'aars bezitten, dan is er niets wat een beter effect geeft, doch ook een kaars, n een aardig versierd standaardje, ge- olaatst bij elk couvert maakt het zeer gezellig. Nu leggen we hier en daar een klein takje hulst of wat denne groen. Aanbeveling verdient het on- zichtbaar vasthechten van deze takjes, b.v. met spelden aan het linnen, daar ze anders tijdens het diner steeds ver schoven worden en zodoende hinderlijk kunnen worden. Een bloemstukje, ar tistiek opgemaakt met Kerstroosjes, dennegroen en wat rood lint, geeft de ze tafelversiering iets aparts. Of we het Kerstfeest in huiselijke kring of daarbuiten vieren, in ieder gi- val zal de vrouw, al of niet gastvrouw, het als een plicht beschouwen er zo feestelijk mogelijk uit te zien. Heeft ze nog een voor deze gelegenheid passen de japon? Of kan ze zich een nieuw toiletje veroorloven? Als U voor een avondtoilet niets voelt, dan kan een gedistingeerd ja ponnetje van zwart velours chiffon, met een flatterende halsuitsnijding en goed gekozen straszversiering, goede diensten bewijzen. Staat zwart u min* der goed, dan zal een mooie witte ge orgette blouse, rijkelijk gegarneerd met valenciennekant, gedragen op een wijd- lokkende taftavondrok een ware uit komst zijn. Een grote corsage in de taille van hardgroen of rood kan de finishing touch vormen. Toen ik ongeveer 10 jaar was vertelde mijn vader ons op de middag vóór- Kerstmis het verhaal van Stijn Streu- vels, waarin de kinderen van de boe renhoeve, bij het vallen van de avond uitgingen om de Kerstster te zoeken. Zij zagen niets totdat zij koud en moe weer naar huis keerden en daar plot seling boven hun eigen kleine boerde rij een heldere ster ontdekten. Toen zij naar binnen gingen, hoorden zij het grote nieuws, dat er een kindje gebo ren was. Kon hek mooier, juist op Kerstavond? Ik vond het verhaal mooi en zoals het kinderen meestal gaat, ik was biij dat de geschiedenis goed afliep. Het leek alsof het Bijbelse Kerstverhaal er vertrouwder door werd. Bethlehem was steeds zo onbereikbaar ver geweest! En ziet, nu was daar bij de kinderen van de boerenhoeve bijna .hetzelfde ge beurd; wie weet, werd er in ons dorp ook nog wel eens een Kerstkindje ge boren. Zo gingen mijn kindergedach ten. Hoe goed stemden de beide verhalen met elkaar overeen! Ook hier had een ster het huis aangewezen, waar het kindje in een eenvoudige omgeving was geboren. De ouders en allen die het za gen, waren dankbaar en blij met de kleine en zij hadden, als eenmaal de herders, verrast rond het kindje ge staan. Toen vader een poosje later zei: „Kom jongens, jassen aan! Wij gaan de Kerstster zoeken!", voelde ik dat als een ontwijding. Dat was toch niet mo gelijk! Je kon zoiets toch niet in ;e eigen leven betrekken? Trouwens het kón bij ons niet echt zijn. Vader en moeder gingen zelf mee om te zoeken. Mokkend slenterde ik achter de an- Half uit ongeneeslijke nieuwsgierig heid, half uit moederlijk plichtsgevoel, ging ik eens kijken bij een les in rhythmische gymnastiek. Het bezit van een dochter brengt nu eenmaal de meest uiteenlopende verplichtingen mee, beginnende bij de studie van ba by-uitzetten en eindigende bij ia. wanneer eindigen de verplichtingen van een moeder eigenlijk? Maar goed: na de episode van; mooi je bordje leeghappen; ken ie de tafel van zeven al? niet zo dicht met de ogen bij je boek! heb je een zakdoek in je zak? komt het moment dat ma ma constateert; Rechtop zitten, meiske en de gedachte door het hoofd flitst: Hoe ging dat vroeger, in eigen jeugd, ook weer? Ach natuurlijk: dezelfde vermaningen en dezelfde dreigementen: Je groeit nog zo krom als een hoepel die van zijn leven niet in vervulling gingen. Maar al met al: die ouderwetse op voeders hadden gelijk. Die wisten, dat een snel groeiend lichaam discipline nodig heeft. Een discipline, die de jonge geest zelf nog niet kan op brengen. In die strenge tijd van onze groot moeders ging dat op strenge wijze, al les over één kam, zonder pardon. Recht op, mijn dochter, en rechtop was nog iets anders dan de rug strekken, de schouders achteruit. Rechtop was uren lang stil zitten, met een rug strak als een plank, tegen een onverbiddelijk harde stoelleuning. Of, nog rigoureuzer, op een tabou- retje achter de piano, zonder enige steun in de rug: een goede oefening in zelfbedwang en maintien. Maintien, juist, dat was het woord: de jonge dame werd, als de financiën het toe lieten, naar een dansles gestuurd, en de professeur de danse et de maintien drilde haar charmant maar onverbid delijk. Als een gedwee soldaatje bad zij maar te gehoorzamen, of zij net prettig vond of niet. Toen kwam de herinnering sche mert nog flauw in onze allerjongste jaren de gymnastiek, streng en dis ciplinair met straffe oefeningen en mi litaire houding, alles in degelijke hooggesloten pakjes en ellenlange zwarte kousen. En nu? Rechtop lopen, meiske, niet met een kromme rug zitten. Dat kind moet maar eens naar gymnastiek Het was dezelfde zaal. met dezelfde ringen aan de zoldering, dezelfde brug en hetzelfde wandrek. Maar de stijve pakjes waren allang door de mot ge geten. de lange kousen onderin de vod denmand gestopt. Er stond een piano in de hoek. en daarachter zat een jong mens die hups en zwierig een mopje speelde zo van: een-twee-drie-vier hup- faldera. En opgewekt en gretig, met stralende ogen en zwierende haren, trippelde daar een lange rij kleine meisjes het lokaal rond. In truitjes en hoog opgesjorde turnbroekjes, de blote benen vrij en parmantig stappend, huppend, springend als het wijsje on verwacht in het hoge register schrot ernstig en wijd schrijdend als de ac coorden ergens in de bas bromden Het was een genot om aan te zien dat kan ik u verzekeren. Net als in het beroemde lied van de beren die broodjes smeren, stond ik erbij en ik keek ernaar, en lachte ondertussen, in wendig maar van harte, om het ken nelijk pleizier van al die geestdriftige blote pootjes. En het waren heus allemaal geen welgevormde aanstaande balletteuses De een was broodmager en de ander een dik propje; deze had kennelijk moeite met de voetspieren en die moest stellig een flinke klap van de kinder verlamming hebben opgelopen. Maar de piano zong jolig: Kinders, gooi alle stijfheid van je af, je loopt en je springt en je buigt en je zwiert maar voor je pure genoegen, fouten maken is niet zo erg als je maar goed oplet en je beweegt, om de vreugde van h"t bewegen. De leidster, ook in zo'n zwierig zwart danspakje had al schertsend en anime rend met een verkwikkelijk zachte stem (geen spoor van een tikkende stok en gescandeerd tellen) al die oe- weegli.ike kleine fladderaars benijdens waardig onder beslag. Maar wat op het oog een genoeglijk snelletje leek was voor de scherpere beschouwer een vakkundig en zorgvuldig geleid stelsel van systematische oefeningen, waarbij alle spieren een beurt kregen, de hou ding met zachte dwang werd gecorri geerd en het lichaam gevoel kreeg voor maat en rhythme. U moet eens gaan kijken, en er niet alleen uw dochter heensturen, maar zelf een avond alle stijfheid en hoekig heid vergeten bij een opgewekte piano. O (Van onze correspondent in Sydney) QP SCHOOL leerden wij, dat de mis tletoe in Nederland een zeldzame parasiet is, die alleen in het zuiden van het land hier en daar op oude eiken en op enkele vruchtbomen voorkomt. Later leerden wij in de practijk, dat in Nederland toe te geven aan de wens van de familie om een bosje mistletoe met Kerstmis in de kamer te hangen, zodat de jongelui kans hadden op een extra kusje, een nogal dure liefhebbe rij is. De prijs van een enkel takje is me ontschoten, maar ik weet wel dat het vrjj duur was. In Australië is dat een beetje anders. Daar hakken mannen het ganse jaar door met grote bijlen op de bossen mistletoe in. Zonder ook maar een noe menswaardige vermindering te bren gen in deze plaag, die alleen reetts in de staat Nieuw Zuid Wales in de laatste jaren millioenen kostbare bo men gedood heeft. Het kussen onder de mistletoe gaat hier niet door, want dan zou men het hele jaar door wel overal allerlei vreemde dames kunnen gaan staan zoe nen. Neen, de romantische kant is er hier niet bij, maar wel nieuwe norm»- nen preparaat 240, waarmee men nu eindelijk afdoende tegen deze pestilen tie hoopt te kunnen optreden Dus jongelui in Nederland, die met kloppend hart heel onschuldig onder het takje mistletoe in de huiskamer blijft dralen, bedenkt dat in Austra lië dichlo-phenoxyl-acetaatzuur, ofte wel hormonenpreparaat 240. de doods klok heeft geluid voor deze bomen ver moordende plant. deren aan, ofschoon ik in mijn hart zo'n wandeling in de vriesmiddag iets heerlijks vond. Ik kon niet aan het idee wennen. Iedereen liep stevig door en eenmaal buiten ging het eerst over be sneeuwde paden, later recht-toe, recht aan over weilanden in oostelijke rich ting. Knerpend schoven de schoenen over de bevroren grond en dat was on geveer het enige geluid wat men hoor de. Ofschoon de aarde zich diepweg klaar maakte voor de lente, leek het alsof zij uitrustte. Men kon denken, dat de mensen een winterslaap deden: wij zagen niemand op ons pad. Het was een stille zuivere wereld, waarin roerloos de bomen hun takken de lucht instaken. Door het vale licht leken de palen, die verderop in het veld stonden, op vreemde gedrochten De dag ging langzaam over in de avond en het leek alsof de figuren van vader, moeder, Kees en Hetty in on bekende gestalten veranderd waren, d e, zoals zij daar zwijgend in hun don kere kleren voortliepen, veel weg had den van de herders op weg naar Beth lehem. Mijn opstandige bui van daar straks was verdwenen. De zuivere evenwichtige stemming van de Kerst wereld had zijn werk gedaan en maak te dat ik mij met plezier bij de anderen voegde. Daar, waar de hoofdweg ge kruist werd, bleef mijn vader stilstaan, Hij wees naar het Oosten, waar wij, nog eenzaam aan de hemel, een ster zagen schitteren. Mijn moeder zei diep verrast: „Dat is de Kerstster, nü kun nen wij Kerstmis vieren." Toen wij thuis kwamen staken wij de kaarsjes aan. Als hoofdverlichting was er een zelfgemaakt lantaarntje waarin een waxine lichtje brandde. Terwijl wij ons rond de kachel warm den, keken wij naar het flakkeren van de vlammetje^ en zongen zacht de be kende Kerstliedjes. De Moeder had er geen wiegje Dat speet haar o zo zeer Nu lei zij haar kleine kindje Tussen os en ezel neer. De dag gleed over in de nacht. De heilige nacht, waarin de bijen gonzend Kerstliederen zingen. I/erstvrede rond een kachel en een moeder die zegt: „Nu kunnen wij Kerstmis vieren", is een beeld dat je je hele leven meedraagt. Nadien werd het in ons gezin een ge woonte op de 24ste December de Kerst ster te zoeken. Die winterse wandeling met daarna de gezelligheid in huis werd voor ons steeds meer het begin van het Kerstfeest. Het werd een tra ditie waardoor het feest aan waarde voor ons won. Pas veel later, toen ik zelf met mijn kinderen de Kerstster ging zoeken heb ik pas goed begrepen wat het voor een moeder en voor alle moeders betekent te zeggen: „Kijk, de Kerstster, nü kunnen wij Kerstmis vieren." Het blijde gevoel zich klaar te weten met al de voorbereidingen voor de feestdagen. Een gevoel dat, gesteund door een innerlijke rust, het aan een moeder mogelijk maakt de komende dagen voor allen tot blijde dagen te maken. PETRA. door rheumatiek, spit, ischias, hoofd en zenuwpijnen, neemt dan Togai. Verdrijft in al die gevallen snel en afdoende die pijnen en U slaapt heerlijk. Togal baat! Zuivert de nieren en is onschadelijk voor hart en maag. Bij apoth. en drog. f 0.83, f 2.08, f 7.94 (Adv. I.M.) IN DEZE DAGEN is er bij menige vrouw het verlangen weer eens iets nieuws aan te trekken. Het uitgeven van geld voor een nieuwe japon zal, mede door de tijdsomstandigheden, met meer moeilijkheden gepaard gaan dan in de jaren vóór de oorlog. Maar stelt u gerust, niet alleen -in ons land heeft men daar mede te kampen, ook in Frankrijk zijn dezelfde symptomen waar te nemen. De meeste Franse modehuizen schijnen ge.- brek te hebben aan voldoende rijke cliëntele. Er zijn nog maar zeer weinig Parijse vrouwen, die de hoge prijzen kunnen betalen, welke voor de extra vagante modellen worden gevraagd. Vandaar, dat in de lopende shows, zonder veel ophef, verscheidene nieuwe modellen met goedkopere prijskaartjes circuleren. Men toont op deze wijze re kening te houden met de draagkracht van het huishoudelijk budget van de gemiddelde vrouw. Over het algemeen zijn de Parijse modellen zeer wel draag baar; opvallend is, dat meer aandacht wordt besteed aan de kwaliteit dan aan de kwantiteit van het product. Stoffen bijv., welke men enkele jaren geleden zag, worden nu weer in de voorste ge lederen geplaatst: laken en wollen ve lours. Toch ware Parijs Parijs niet, als zij niet met een typische creatie de wereld zou doen verrassen. Tot de genen, die van het aparte genre hou den behoort Jeanne Lanvin. Zij ont wierp het toilet, van goudbrocaat, dat de eerste mannequin laat zien. Een stof, welke op hgt ogenblik in Parijs en vogue is en het meest geschikt voor geklede modellen. Jeanne hield de rok glad en nauw. Het jakje met de sterk opvallende taille heeft een klein opstaand kraagje. Met lette ook op het kapsel van de mannequin: Frankrijk is „weg" van een smal fluwelen bandje met strik in het haar. Bont is bij uitstek een winterartikel, dat met plezier wordt gedragen, omdat het afdoende beschutting biedt tegen ijzige wind. Hier brengt de New-Yórkse ontwerper Maximiliaan een witte bolero, welke op een avondjapon een snoezig effect geeft. Het flatteert bijzonder, wanneer het wordt gedragen op een ruime, wijde avondjurk. rrie Kerstdagen ik wou dat zij alvast maar voorbij waren. Schrik niet: het waren mijn woorden niet. Iemand anders zei het zo terloops tegen mij, zuchtend, een beetje kregel, tijdens een oppervlakkig gesprek. En ik vroeg niet verder naar de grond van deze afkeer. De uitlating op zichzelf is teke nend genoeg. De mens van vandaag weet waar om beseft hij zelf niet geen weg meer met Kerstmis. Misschien dat hij in zijn jonge jaren er nog een zekere vertedering, gemengd met verwachting, voor gevoeld heeft. Een kind houdt van tastbare dingen, en Kerstmis is vol van deugdelijke tastbaarheden. Een Kerstboom met kaarsen, ballen, pieken en sterren. Witte pakjes met rood lint omstrikt. Winkelruiten waarachter zil veren sneeuw neerzijgt de dunne draadjes ziet niemand die per se niet zien wil en papieren Kerstklokken bengelen. Maar voor de volwassen mens is die aardigheid er allang af. Nog verzadigd van de zoetigheden van 5 December, kan hij nauwelijks drie weken later geen eetlust opbrengen voor Kerst kransen. die verdacht veel op boterlet ters gelijken. De electrische kaarsje» cn het engelenhaar irriteren hem door de goedkope imitatie. Het wonder is vervluchtigd, er schuilt niets achter de ze lege klinkklank van rood en zilver, en hij zou graag zijn hak zetten op alle gramofoonplaten met Stille Nacht en buisklokken. Trek de eterij en drinkerij, de licht jes en het sparregroen eraf wat blijft er over? Niets. Alleen maar een Kind. Ik moet denken aan die prachtige pas sage in Graham Greene's boek: A gun for hire. (U kunt slechter lectuur uit zoeken voor de Kerstdagen). Daar staat de opgejaagde moordenaar, die niets in de wereld bezit dan zijn auto matisch pistool, hongerig en verbitterd voor een Kerstetalage, met een stal van Bethlehem, de heilige familie en het kind, een gipsen beeldje in een karton nen krib, „starend naar het Kind in doeken met een van afschuw vervulde tederheid, omdat hij wist wat het te wachten stond: de vervloekte priesters en de verrader Judas, met niemand om ook maar een mes voor hem te trekken als de soldatten hem kwamen zoeken in de hof". Van afschuw vervulde tederheid: dat is het hoogste wat een modern mens kan opbrengen, wanneer hij in de stal de lantaarn opheft om naar het sla pend Kind te zien. Geen bewondering geen aanbidding; zelfs geen zangerig Middeleeuws medelijden dat de engel- kens oproept om een lied te zingen. Al leen maar een hoofdschuddende cyni sche verbijstering. gen Kind? Is dat alles? En daarmee moet een wereld gered worden? Weet de kleine stakker wel wat het begonnen is? Voor de mens van het jaar onzes Heren 1951 is dit Kind zelfs geen poëtische verbeelding meer, maar enkel een trieste grap, waarbij de lan taren wordt uitgeblazen en buiten de stal een sigaret opgestoken. En deze cynische eerlijkheid is mis schien beter dan al het melodieus aan bidden van het primitieve Kyrie-elei- son. Want wat zal het Kind uitrichten tegen het Beest? Het Beest, dat is op gerezen uit de zee, in al zijn bloedrode lugubere majesteit; en wie de ogen dichtknijpt om het niet te zien is dom mer dan de legendarische struisvogel met de kop in het woestijnzand. Geslachten lang heeft men zich het hoofd gebroken over de identiteit van dit Beest, waarvan de Openbaring van Johannes zulk een woest en wreed beeld oproept, met zijn tien horens en zeven koppen en koninklijke kronen. Alle veroveraars en onderdrukkers zijn er een tijdlang mee vereenzelvigd, en er zijn ingewikkelde rekensommen ge maakt, die zowel op Napoleon als At- tila uitkwamen. Maar wie zich een tijdlang verdiept in alles wat de literatuur van deze da gen oplevert, of het op psychologisch, sexuologisch, politiek of literair gebied is, die wrijft zich de vermoeide ogen en vraagt verbijsterd, of het Beest mis schien helemaal geen persoon, zelfs geen volk of macht ter wereld is, maar letterlijk het ten troon geheven dier, dat eindelijk uit de kooi van het men selijk onderbewustzijn is ontsnapt. Het Beest begint op aarde te heersen, steeds openlijker, steeds driester. Het heeft alle tralies verbogen die het tot dusver tegenhielden: geloof, moraal, be sef van menselijke waardigheid, trouw, eerbied voor de ander, liefde en ver ering. De psycholoog hoopt niets meer, de literator gelooft niets meer, de sexu- oloog heeft niet meer lief. Wij zijn. onafwendbaar, op weg naar een wereld van robots, alleen gedreven door het instinct, overheerst door de techniek. Het Beest klimt op uit de zee, machtig, ontzaglijk, wreed. Het zendt zijn vuile adem uit over alles wat alle eeuwen door schoon en liefelijk en verheven is geweest, en het ver schroeit en verdort. Wij hebben zoveel eeuwen blijmoedig in de vooruitgang geloofd, maar wij glijden, met ontstellende snelheid, te rug naar het duistere oerbegin van het beest dat grommend van angst uit zijn hol loert Wat moeten wij dan nog in een ver laten stal bij een slapend Kind? Is het kind ook al niet ontluisterd, door de we tenschap ontmaskerd als een primitief wezen waarin alle driften en lusten van de volwassene woelen? Laten wij de deur sluiten en de lan taren hoog heffen. Het Kind slaapt zo rustig en zelfbewust. Er is tenslotte geen andere schuilplaats in de wereld dan deze stal, en geen sterker wapen dan deze weerloze argeloosheid Want God heeft met sublieme humor het dwaze uitverkoren, opdat Hij de wij zen beschamen zou. SASKIA. BUREAU: ADMINISTRATIE Voordam 11, Tel. 3 Postgiro 187294 Redactie; Achterdam 20, Tel. 5 Directie; J. BIJLSMA en C. KR Hoofdredacteur: A. KAPTEIN rjEXERAAL RIDGWAY, Korea, is gemachtigd d vastgelegen contactlinie v Vandaag te 24 uur zou di was toegewezen voor het huidige afbakeningslijn vei herstel van de vliegvelden een wapenstilstand geblekt gegeven en zou elke milita linie. Noch de noordelijker lopen van de periode van MADAT de onderhandelaal eens geworden over ui tv post voor de verwanten vangenen, hebben de noor teren in de zitting van de s voor de krijgsgevangenen nacht Libby een pak brievi lieerde krijgsgevangenen as lie overhandigd, .benevens duizenden namen en een Koreaans. In deze brief klaard, dat 726 van de d lieerde krijgsgevangenen, i niet op de lijsten van 18 Dei komen en naar wie de I hebben gevraagd, dood, vrijgelaten zijn. Van de 110 genen, die de noordelijken port aan Genève hadden ge 66 ontsnapt, aldus deze brie De noordelijken wezen d< gingen, als zouden zij duize koreaanse gevangenen in Cl opgeleid en hen vervolgens hebben tot dienstneming in lijke legers, van de hand. De Zuidkoreaanse regerin heldering gevraagd over 81.000 Zuidkoreaanse krijgs wier namen niet op de lij communisten voorkomen. Het voórstel van de V.l tionarissen van het Roode K gevangenkampen te laten b om onverwijld over te gaan w-isseling van zieke en gewc gevangenen werd door de c< verworpen. Toch J^OEWEL er geen kei heerste bij de wapens sprekingen te Panmoendjon, elders in Korea toch he kunnen vieren. Kardinaal Spellman, de a; van New York, bezocht, in van de opperbevelhebber va 0°* gedurende de Kerstd: ben zich verscheidene v gevallen voorgedaan, waarva een dodelijke afloop badde werd Maandagavond onveilij door een nog onbekende wai beschonken automobilist, dit tijd twee slachtoffers maakt Omstreeks 10 uur reed de in greda een 30-jarige man met een zware hersenschudi ziekenhuis werd opgenomen daarop werd in het gehuch' berg, tien km van Breda, eei jongen door de auto van de dodelijk getroffen. In beide reed de besturder met grot< De Braziliaanse minister vi landse zaken, Neves, heeft t< Janeiro verklaard, dat Brazi is het volgende jaar behal' emigranten duizend Duitse en Nederlandse geschoolde arl te nemen. Verwachting tot hede: Krachtige tot stormachtig westelijke wind. Wisseler wolking met enkele buiei nacht iets zachter. Morgt dag ongeveer dezelfde ten ren als vandaag.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1951 | | pagina 12