Onze landbouw en veeteelt leveren uitstekende prestatie Zaans meisje zwierf door Israël Het De oude Hanzestad Kampen had eens een vreemde reputatie Maar zijn deze vol ie houden? Enige import van krachtvoer is nodig Hr. Ms. „Van Galen" vaart thuis via de West boek nieuwe .U/en" bewezen grote domheid der bewoners EEN JONGE STAAT IN OUDE LAND Dag en nacht werkt men aan ophouw fHANS JACOBSON VERTELT Rijdende consultatie- bureaux VRIJDAG 1 FEBRUARI 1952 jjE Nederlandse landbouw en veeteelt hebben de laatste tyd een ongekende prestatie geleverd door een aandeel in onze export voor hun rekening te ne men, waarop s'echts grote optimisten hadden durven liopen. Dit was slechts mogelijk, doordat ze werden opgedreven tot een topproductie, waarvan in het verleden nimmer sprake is geweest. Deze gang van zaken kan natuurlijk alleen worden toegejuicht; het is een Nederlands belang, dat de boer ook in de toekomst uit zijn bedrijf blijft halen wat er in zit. behoefte an veevoer moet voorzien, be tekent dit, dat geweldige hoeveelheden moéten wan'en voortgebracht. Afgezien van de vraag of onze bodem alle stoffen bevat, die nodig zijn voor de instandhouding van de gezondheid van het rund, ontmoet men onder des kundigen een zekere scepsis omtrent de vraag of wel altijd voldoende aandacht is besteed aan d- bewaring van het hu- musgehalte en of niet te veel is gewerkt met kunstmest. Deze laatste bevat weliswaar bepaalde nodige stoffen, maar de levenwekkende kracht Van de bodem is gelegen in de humus. De grote behoefte aan veevoer heeft ten gevolge, dat sommige gewassen heel vroeg worden gemaaid, zo bijvoorbeeld het gras on de „kunstweiden". De vraag rijst of de snelgroeiende grassen in die korte tijd voldoende hebben geprofi teerd van de rijkdom van de bodem, vooral wanneer het de bedoeling is om ze na het oocsten in enige vorm te be waren. Het spreekt vanzelf, dat men er al leen met het signaleren van eventuele gevaren niet is. Het is ook nodig om wegen aan te geven, waardoor eventueel dreigend onheil kan worden afgewend. Waarbij uit de aard der zaak de produc tie op een zo hoog mogelijk peil moet worden gehandhaafd. Dit laatste eist 't algemeen Nederlands belang. Na tal loze besprekingen over deze kwestie menen we de twee volgende conclusies te mogen trekken. RET spreekt vanzelf, dat bij de hoge eisen, die aan onze veehouderij wor den gesteld, de uiterste nauwlettendheid moet worden in acht genomen. Wan neer zich ergens complicaties voordoen, vooral wanneer deze van ernstige aard zijn, moeten ze onmiddellijk worden ge signaleerd, opdat terstond de nodige tegenmaatregelen kunnen worden ge nomen. Na het bovenstaande is het wel dui delijk, dat landbouw en Veeteelt meer met elkaar te maken hebben dan som migen denken. Een gebrek in de bodem kan voeren tot ziekte onder het vee. Daarom is het nodig, dat de verschil lende voorlichtingsdiensten nauw con tact met elkaar houden. Wat de ene heeft vastgesteld, kan van belang zijn voor de andere en omgekeerd. We denken hierben aan diensten als de rijkslandbouwconsulentschappen, do Intussen begonnen we meer en meer de indruk te krijgen, dat er deskundi gen waren, die de hele gang van zaken toch niet met volkomen gerustheid gade sloegen. Bij topproducties bestaat nu eenmaal het gevaar, dat de boog wordt overspannen en dat men kan komen te staan voor een plotselinge inzinking. Het spreekt vanzelf, dat topproduc ties alleen te verwachten zijn van ge zonde dieren en voor deze gezondheid is een allereerste vereiste, dat de voe ding aan de hoogste eisen voldoet. Nu is het met deze voeding een won derlijk geval men weet er veel van af, maar niet alles. Een halve eeuw geleden lagen de dingen allemaal veel eenvou diger. Toen vuerd gesproken over eiwit, vet en koolhydraten en daarmee was men er. Intussen is vast komen te staan, dat zowel mens als dier behalve die drie bestanddelen nog een menigte andere stoffen nodig heeft. De vereiste hoeveel heden zijn vaak uiterst gering, maar wanneer ze ontbreken, doen zich onher roepelijk .iekteverschijnselen voor. Het gaat hier om de zogenaamde sporen- elementan, waarvan per dag één of enkele milligrammen nodig zijn en om vitaminen, waarvan de benodigde hoe veelheden nog veel geringer zijn. Het is echter de vraag, of we er met die sporen-elementen en die vitaminen zijn. WelKe geheimzinnige krachten werkep in het krachtvoer weten we niet, zo verzekerde ons een veearts. Maur hijzelf gaf onomwonden uiting aan zijn overtuiging, dat er meer in zat dan alleen die sporen-elementen en die vitaminen. Nu is verder de zekerheid, dat het dier alles krijgt, wat het nodig heeft, ht grootst, wanneer zijn voeding af komstig is uit verschillende gebieden. De Nederlandse regering nu streeft er naar om de voeding voor het rund zoveel mogelijk te gaan betrekken van eigen bodem. De import van kracht voer wordt tot het uiterste beperkt en steeds opnieuw wordt beklemtoond, dat de Nederlandse veehouder er op moet rekenen voor de noodzakelijkheid te zullen worden geplaatst in de eigen be hoefte aan veevoer geheel te moeten voorzien. Hiermee wordt een weg be wandeld, die niet 'gevaarlijk behoeft te zijn, maar die het zeker kan zijn. Nieuwe ziekten. TNTUSSEN schijnt het, dat zich ziekten voordoen, die we vroeger niet kenden. De mogelijkheid blijft hierbij natuurlijk open, dat ze zich vroeger ook wel heb ben geopenbaard, maar dat ze toen niet in het bijzonder opvielen. Of de t.b.c. onder het rundvee vroeger dezelfde grote verspreiding had als thans in som mige gebieden het geval is, valt moei lijk te zeggen. Wel echter hebben we herhaaldelijk horen zeggen, dat de ge vaarlijke „open lijders" dikwijls worden gevonden onder de hoogproductieve die ren. Van het mond- en klauwzeer kennen we thans vier Variaties. Een veearts gaf als zijn vaste mening te kennen, dat sterke .dieren er het minst vatbaar voor zijn. Het zogenaamde „besmettelijk ver werpen", ook genoemd Abortus Bang, heeft in sommige gebieden een grote verbreiding. Dit verwerper, komt er op neer. dat de vrucht te vroeg wordt uit gestoten en dat het kalf vaak al is ge storven. Naast dit besmettelijk verwer pen, wordt thans een soort van verwer pen gesignaleerd, die met Bang niets te maken heeft en die we door enkele des kundigen in verband hoorden brengen met voedingsstoornissen. De bodem in het geding. WANNEER een land als het onze met zijn grote veehouderij in de eigen rijksveeteeltconsulentschappen, de ge zondheidsdiensten voor dieren en ook aan de veeartsen. Beperkte invoer van krachtvoer. ^LLE deskundigen, die we hierover spraken, waren van oordeel, dat een beperkte invoer van krachtvoer ten dienste van het rundvee nodig blijft, Het is mogelijk, dat het zonder deze im port ook goed blijft gaan, zekerheid daaromtrent bestaat niet. Waar nu ver dér dit rundvee is geworden tot de grootste deviezenbron van Nederland, is het ook niet nbillijk, dat een deel daar van wordt aangewend ten bate van dit rundvee. De zekerste weg is hier de beste. Want wanneer zich ergens onge makken mochten gaan voordoen, is het mogelijk, dat de aan de dag gelegde zui nigheid in hoge mate wordt berouwd. Na aflossing door Hr. Ms. torpedo- bootjager „Piet Hein" zal Hr Ms torpe- dobootjager „Van Galen" op 3 Maart uit Hongkong vertrekken voor de terugreis naar Nederland. Op 7 Maart zal het schip Singapore aanlopen, van 11 tot 13 Maart ligt het te Colombo, op 19 Maart te Aden, van 27 tot 31 Maart te Malta, van 4 tot 7 April te Las Palmas (Canarisclie eilanden), op 10 April te Porto Grande (Kaapverdische eilanden) en op 15 April te RecVe (Pernambuco). Daarna volgen officiële bezoeken aan Rio de Janeiro van 18 tot 23 April en aan Buenos Aires van 26 April tot 1 Mei. Dit geschiedt ter beantwoording van de officiële bezoeken, welke het Braziliaanse opleidingsschip „Almi- rante Saldanha" en de Argentijnse oor logsbodem „Pueyrredon" aan Nederland hebben gebracht. Hierna verblijft de „Van Galen" van 7 op 8 Mei wederom te Recife (Pernam buco), van 12 tot 19 Mei te Paramaribo, op 21 Mei te Trinidad, van 22 Mei tot 3 Juni te Willemstad (Curagao), van 7 tot 9 Juni te Hamilton (Bermuda eilanden) en van 14 tot 16 Juni te Ponte Delgada op de Azoren. Op 20 Juni wordt het schip ter rede van Den Helder ver wacht, waarna het in de ochtend van 21 Juni te Nieüwediep zal binnenlopen. Gedurende het verblijf in de Neder landse Antillen zal Hr Ms „Van Galen" oefenen tezamen met Hr Ms mijnenve ger „Ceram", Hr Ms mijhenlegger „Wil lem van der Zwaan" en het 1ste squa dron van de marineluchtvaartdienst. Het aantal ilachtoffers van de or kaan. die de Fidji-eilanden heeft ge teisterd, bedraagt dertig doden en meer dan 200 gewonden. De schade wordt geschat op meer dan tien nriil- Marie van Zeggelen: Een ltelde in Kennemerland. Uitgave: J. M. Meulenhoff, Amsterdam. Er is een tijd geweest, dat voorname geslachten en grote kooplieden uit de patriciërshuizen van de Amsterdamse Herengracht en Keizersgracht hun buitenplaatsen in Kennemerland had den. In Beeckenstein woonde de fami lie van de heer Boreel de advocaat- fiscaal van de admiraliteitscolleges een der meest bekende regenten, die de moeilijkheden van de Republiek met Frankrijk en Engeland mede- maakte en de Republiek menigmaal lh Londen vertegenwoordigde. De familie Boreel had een groot aantal kinderen die op de buitenplaats les kregen van een jonge Zwitser, Claude de Saigas, die in 1749 als gouverneur naar Hol land was gekomen. Uit het familie-archief van jhr. Bo reel van Hogelanden heeft Marie van Zeggelen de roman opgebouwd waar van thans een nieuwe druk is ver schenen, de met veel gevoel vertelde geschiedenis van de kinderen-Boreei en van de liefde van Catherine, het oudste meisje, voor haar gouverneur Zij heeft zich daarbij volkomen in de zeden, gewoonten en gesprekken uit die tijd ingeleefd en het geheel is een aantrekkelijke familieroman gewordeh. die tot een der beste werken van deze schrijfster wordt gerekend. „Mtjti naam is Aram" door William Saroyan; N.V. De Arbeiderspers, Amsterdam. In de goedkope A.B.C.-serie van de N.V. Dc Arbeiderspers is onlangs een werkje verschenen van de bekende Amerikaanse auteur William Saroyan, vertaald door Clara Eggink. Saroyan heeft een aantal schetsjes geschreven over het leven van een Armenische emigrantenfamilie in Noord-Amerika en de levenssfeer van deze volkomen zichzelf gebleven mensen met eeli typisch Amerikaanse humor prachtig getroffen. Don Freeman zorgde voor illustraties, die hierbij uitstekend aan sluiten. Dakota van de KLM had een motorstoring Eén Dakota van de K.L.M.. die gis teren van het vliegveld Ringway bij Manchester met elf personen en vracht aan boord Was opgestegen met bestem ming Amsterdam, moest terugkeren toen de piloot ontdekte, dat één motor haperde. De Dakota was door de wind en de sneeuw gedwongen op de Ame rikaanse basis van Burtonwood neer te strijken. De passagiers zijn naar Man chester vervoerd. BRIGADIER VEROORDEELD. De 48-jarige brigadier van de ge meentepolitie D. van der G. uit Rotter dam, is door dc Rotterdamse rechtbank veroordeeld tot 10 maanden gevange nisstraf met aftrek, wegens diefstal van mais uit een schip, liggende in de Waalhaven. (Van örtze speciale verslaggever) ATEN we ze vergevensgezind stemmen de bewoners van het pittoresque oude stadje aan dc lJsél in de onmiddellijke nabijheid van de vroegere Zui derzee. Zeker, Kampen was in de Middeleeuwen een toonaangevende plaats op hot gebied van de zeevaart en de handel; het bezat een wercldreputatie en veie dingen herinneren thans nog aan de vergane glorie. Maar Kampen hééft een eigenaardige reputatie, mét name, dat zijn inwoners vroeger zo dom waren. Er bestaan verscheidene anecdotes over de bijna spreekwoordelijk geworden on nozelheid van de oude Kampenaren, die men de „Kamper Uien" noemt. Verhalen moeten met veel scout worden genomen MOGEN we u ër enkele voorzetten? Eén van deze anecdotes, waarvan we in het midden laten of ze waar is of niet. wil, dat de Kampenaren op een gegeven ogenblik besloten hun stad iets te geven, dat geen enkele andere stad had: ze zouden een prachtige toren bouwen met een pronkstuk van een carillon. De toren werd opgetrokken, er werd een klokkenspel gekocht en de steigers rond de toren werden met enige feestelijkheid afgebroken. Toen de toren geheel van zijn houten kleed was ontdaan, kwam men tot de ontdek king, dat meh Vergeten had een trap in de toren aan te brengen. Een niet minder bekende Kamper ui is die van de zwaarlijvige schoorsteen- Veger, die zonder concurrentie een goed leven had en met de dag dikker Werd Het duurde niet lang, of de goede man kon niet meer door de schoorstenen heen om ziin werk te verrichten. Goede raad was duur. want wat de man ook probeerde, hii vermagerde niet. Toen nam het gemeentebestuur een „wijs" be sluit en beval, dat alle schoorstenen inmiddellijk verwijd moesten worden Gras op de toren HE Kamper torens zijn verschillende malen onderwerp voor Kamper uien geweest. Een Van deze uien verhaalt, dat de spits van een van de torens op een gegeven ogenblik door de bliksem werd getroffen en afbrandde. Op de een of andere onverklaarbare wijze ging er na verloop van tijd mals gras op de stomp van de toren groeien. Oe Kampenaren besloten toen van de nood een deugd te maken en koeien op de toren te laten grazen. De arme beesten werden naar de toren geleid en met een toüw om de nek omhoog gehesen, maar toen ze boven op de stomp waren aan gekomen waren ze natuurlijk alle dood Ook de ÏJselbrug heeft de Kampena ren tot verschillende uien geïnspireerd Deze brug werd eens door kruiend ijs voor de helft weggeslagen, zodat de verbinding over de IJsel werd ver broken. De verbouwereerdheid in de oude Hanzestad was groot en de Raad kwam in spoedvergadering bijeen om het droeve ongeluk te bespreken onder het genot van een glas wijn. Een vnn de vragen, die bij de Raad rezen was: Zwaardere straf geëist tegen dekknecht van 't IJ-veer Tegen de 60-jarige dekknecht op een IJveerpont van de gemeente Am sterdam, P. D„ die gisteren in hoger beroep voor het Amsterdamse gerechts hof terecht stond, eiste de procureur- generaal drie weken onvoorwaardelijk gevangenisstraf, omdat hij niet alle gelden van automobilisten zou hebben afgedragen. In September was hij doot de rechtbank veroordeeld tot een week voorwaardelijke hechtenis en vijftien gulden boete. Losgeslagen sleep bij Texel Woensdag middernacht heeft de Brit se sleepboot .Enforcer" geseind, dat zij haar sleep, een motortorpedoboot, in positie 153-28 graden Noord en 4.24 gra den West (ten 'Noord-Westen van Texel) heeft verloren. De sleepboot waarschuwde allé sche pen, dat de motortorpedoboot geen lichten voert. De Enforcer" tracht de boot op te sporen en verzocht alle chepen goed uit te zien. AP 14 MEI 1948 werd de staat Israël uitgeroepen. Op deze dag zagen vele zionisten over de gehele wereld hun grootste wensdroom in vervulling gaan. En sedert die dag is er in Israël dag en nacht gewerkt om het land tot zo groot mogeljjke welvaart te brengen. Nieuwe nederzettingen werden gesticht, fabrie ken, scholen en ziekenhuizen schoten als paddestoelen uit de grond. Tegelijker tijd moest het land de stroom emigranten verwerken, die uit de zeven Arabische landen aan de ergste vervolgingen bloot stonden en met vliegtuigen naar het beloofde land moesten worden gebracht. Natuurlijk bestaat er nu de grote moei lijkheid om de Oost- Joden en de Uit de Europese staten naar Israël gekomen z.g. West-Joden tot één volk samen te smel ten. Dit is echter al- p leen maar eeii pro- bleem voor deze ge- neratie. De kinderen H immers gaan samen o school en genieten dezelfde opvoeding. Israël is een land van idealisten. Ieder een heeft 't er moei lijk, maar ik heb bij na niemand horen klagen. Al het voed sel. brood uitgezonderd, is gerantsoe neerd. Het spreekt vanzelf, dat dit gro te moeilijkheden met zich mee brengt, maar eêri staat, die drie jaar oud is, moet nog zoveel opbouwen, dat het voedsel er wel eens bij inschiet Ondanks alle problemen zijn de men sen er opgewekt en enthousiast en iedereen is trots op de staat, die ze sa men hebben opgebouwd. Drie weken, té kort IK HAD het voorrecht in de periode van Kerstmis en Nieuwjaar j.l. drie weken in dit land te kunnen rondrei zen. In de eerste plaats moet ik zeg gen. dat drie Weken veel te kort wa ren, want overal waar ik was. heb ik zoveel dingen oppervlakkig moeten be kijken. dat ik best nog een paar maan den had kunnen gebruiken. Het land schap is er erg afwisselend: Bergen en dalen, het Meer van Tiberias èh zelfs een woestijn kan men er vinden. Ook het klimaat is er verschillend. Als je in Tel-Aviv ih een truitje kunt gaan wandelen, trek je in Jeruzalem een dikke winterjas aan. Een van de belangrijkste instellingen ir dit land zijn de z.g. kiboetsim, Du zijn landbouwnederzettingen, foda' men het Werk gemeenschappelijk ver nchf leder doet bier het Werk waar- Uitdeling van cadedautjes aan kin deren, die uit de Arabische landen moesten vluchten en nu in een overgangskamp wonen. De ge schenken, die ter gelegenheid van het inwijdingsfeest werden aange boden, worden uitgedeeld door vrouwelijke soldaten. In Israel is de dienstplicht voor jongens en meisjes gelijk. hebben de eerste jaren in tenten in het toen nog onontgonnen open vela gewoond. Als de kiboets straks na een tiental jaren groot en bloeiend is ge worden, hebben zij terecht reden om trots te zijn. Overal in het land z^et men de kiboetsim, grote en kleine nieuwe en oudere. Zij zijn samenge groeid met het beeld van het land Nazareth PEN ANDERE aanblik geven de tal- loze ruïnes van de verwoeste Ara bische dorpen. Vaak zijn ze nauwelijks van de kale bergwanden te onderschei den. omdat ze uit een soort grauwe leem zijn opgetrokken. Maar er zijn niet alleen ruïnes van Arabische dor pen. Nazareth b.v. is een Arabisch dorp. dat nog geheel intact is. Het wordt be woond door twee soorten Arabieren: de Mohammedaanse en de Christelijke Het is natuurlijk een belangrijke be devaartplaats, hetgeen het feit wel be wijst, dat er niet minder dan drie en twintig kerken zijn. Ook staan er vele kloosters van verschillende secten Het centrum van het dorp is typisch oriëntalisch. Nauwe donkere straatjes en onuitsprekelijk vies. In het midden van de straat is een smalle goot, waar in kamelen en ezeltjes lopen. Op zij van de straatjes vindt men de winkel tjes, waar man alle mogelijke en on mogelijke dingen kan krijgen. In die winkeltjes zitten de Arabieren met hun wit en zwart gestreepte hoofddoeken om en prijzen hun waren aan. Je hebt hier werkelijk het idee of je even in di middeleeuwen bent en als je na een kwart'ertjë weer een grote Ford ziet Het doet oids veel genoegen in ons blad een verslag te kunnen opnenïen van de indrukken, die Hans Jacobson, leerlinge van de vijfde klasse van het Zaanlands Lyceum te Zaandam opdeed tijdens een reis, die zij kort geleden maakte naar de jonge staat Israël. Zij kreeg deze mooie en boeiende trip als verjaardagsgeschenk aangeboden en maakte de reis naar Israël heen en terug met een vliegtuig van de K.L. I. voor hij ój zij het meest geschikt is. Al liet bezit is gemeenschappelijk en iedereen krijgt alles wat hij nodig heeft van de kiboets. De kinderen wor den in kindertehuizen opgevoed en b*engen de avond by hun ouders thuu door. DP mensen in deze kiboetsim ï(j>: merkelijk erg gelukkig. Vele van hen hebben de liiboets helpen stichten en rijticn realiseer je je pas weer, dat je in de twintigste eeuw leeft. Kameel en tractor p,UITEN het dorp zie je een dikke Ara bier op een mager ezeltje rijden en achter hem aan lopen zijn twee vrou wen met grote kruiken vol water op het hoofd Een kenmerkende tegenstel ling vond ik het, toen ik aan de ene kant van de weg een Arabier zag ploe gen door middel van een kameel. Waar achter een soort „stok" bevestigd was en aan de andere kant een tractor van een Joodse kiboets de grond zag door ploegen. De manier, waarop de Arabie ren hun grond bewerken, is vreselijk primitief. Zij hebben een soort stok met een dwarslat eraan, waar ze het beest, dat ze toevallig hebben voor spannen. Hét is helemaal niets bijzon ders als je een koe en een ezel samen voor de ploeg over het land ziet gaan. Tel Aviv en Haifa DEHALVE de kiboetsim en de Arabi sche dorpen heeft Israël natuurlijk ook grote steden zoals Tel Aviv en Haifa. Haifa is de haven Van het land In de prachtige baai van dc Middel landse Zee liggen schepen van allerlei nationaliteiten. De stad zelf is gebouwd tegen de berg Karmet. Als men des avonds de moeite neemt om deze berg te beklimmen, heeft men een sprook jesachtig uitzicht over deze intens le vende stad. Tel Aviv is meer het luxe centrum van het land. Hier zie je de mooiste parken én flatgebouwen, die je je voor kunt stellen. Je kunt je bijna niet in denken. dat wat nu een heel moderne stad is, dertig jaar geleden slechts een rij Woeste duinen lag. Naar Jeruzalem om te sterven JAE BIJBELSE stad Jeruzalem heeft wel een langer Verleden. Tot mijn spijt kon ik niet in de oude stad ko men, omdat de Arabieren die in hun bezit hebben Men krijgt Slechts Vanaf de Zionsberg. die in het Joodse ge deelte ligt, een indruk hoe de oude stad er uit ziet, In het nieuwe -Jeruzalem vindt men de wijken van de vrome Joden Deze mensen zijn, in tegenstelling met de ioealislen, naar Israël gekomen om daar te stervenOp Zaterdag ziet men dé jongens, die aan beide zjjden van hun hoofd een pijpekruJ hebben en de oudere mannen met hun lange baarden naar de diverse synagoges gaan. Op die dag ligt in Jeruzalem het gehele verkeer stil Iedereen viert op Zaterdag de !3abbath. Ook tn Tel Aviv zul je op deze dag geen enkëlè autobus zien rijden. Wat wel het meest opvalt in Jeruzalem is dê tegenstelling tussen oud en nieuw. Naast de oude heilige plaatsen, waarover men in het Oude Testament leest, vindt men er de hy permoderne regeringsgebouwen en het grote King David Hotel. Israël is in het algemeen een land met veel contrasten dus: Moderne ste den en oude dorpjes, rotsachtige bergen en vruchtbare dalen, primiteve en ont wikkelde mensen. Maar er is één ding, dat alle mensen er gemeen Hebben en dat is het idealisme, waarmee zij hun jonge staat opbouwen! HANS JACOBSON. wat móéten we nu doen met de tol, die bij het passeren van de brug wordt ge lieven? Het antwoord was ai gauw ge reed: het is niet billijk om voor een halve brug het volle tolgeld te heffen: wié de brug passeert behoeft dus maar de helft te betalen. Rechtvaardig oordeel. {_]ET gemeentebestuur van Kampen mocht dan wel eens bokken schie ten. het was rechtvaardig In zijn oor deel en de Zondaar ontging zijn gerechte straf niet. Dat bleek uit de geschiede nis van Hans van Westphalen. Hans had onder de invloed van het Schiedamse vocht een landgenoot Vermoord. Hij werd onmiddellijk gevat en verhoord. Het vonnis luidde doodstraf. Nu wilde het geval, dat Kampen juist een spik splinternieuw fraai versierd schavot had aangeschaft. Eigenlijk vond men het enigszins onplezierig om dit mooie strafwerktuig in te wijden met de be rechting van een buitenlander, nog wel een Duitser. Dit kwam Hans van West phalen ter ore. Hij deed het gemeente bestuur buigend een voorstel. Hij zou het schavot van Kampen niet verontrei nigen met zijn verachtelijk lichaam, maar met zijn schande naar Duitsland, Zijn geboorteland, terugkeren en zich daar laten hangen. Dan échter moest hij wat reisgeld hebben. De Kamper Raad heeft lang over het voorstel nage dacht en kwam tot de conclusie dat dit de oplossing was. Hans van Westphalen keerde met een dikke portemonnaie naar Duitsland terug, waar hij nog lang eii gelukkig leefde. De poorten gesloten, j^ET geluk was overigens ook niet met de Kampenaren. De vroinv van de burgemeester bezat eens eeii prachtige kanarie, schoon van kleur en met een fluwelen stemmetje. Het diertje was het liefste wat zij had. maar op een kwade dag ontvluchtte het zijn kooi en verdween. De burgemeestersvrouw was niet te troosten én rende wanhopig het huis door. Heer burgemeester gaf on middellijk opdracht alle stadspoorten te sluiten en alle bruggen op te halen. Toen zette hij alle burgers aan het zoeken. Het is duidelijk, dat het de rasechte Kampennar verdroot, dat men hem voor onwijs aanzag. Een Kampènaar. die in de trekschuit naar Zwolle door de inge zetenen van deze stad luidkeels, om de spreekwoordelijke Kamper domheid werd bespot, zag on een geneven ogen blik 'n kans om de reputatie van zich en zijn olaatstfenoten te reddert. „Kijk naaf het boerenerf", sprak hij. „daar staat een knecht de was droog te wrin gen. terwijl het régent, dat het giet. Dat kan alleen maar op Zwols gebied. ,Hé, vriend!", riep hij tegen de "ijverige knecht, „voel je niet dat het regent?" De knecht keek hem met open mond aan en antwoordde „Daar heb ik toch niets mee te maken? Ik Werk tot zeven uur en dan ga ik weer naar huis!" .Man", riep de Kampenaaf toert weer, .dat is toch tijd en energie Verspillen, dat is toch liet de bedoeling van je baas" Waar kom jij Wél Vandaan, jij domoor?" Het antwoord Was! .Uit Kampën als je het dan wilt weten!" Gisteren zijn te Utrecht in het Jaar beursgebouw drie „pediatrie units" (autobussen ingericht voor consultatie bureau voor zuigelingenzorg) namens de nationale commissie Vbor vluchte lingenhulp overgedragen aan de rege ring van het land NiedemSaksen. De eenvoudige plechtigheid werd o.a. bijgewoond door de Nieder-Saksische minister van sociale zaken Pastoor H. Albertz. De heer L. Neher. voorzitter van de Nationale Commissie voor Vluchte lingenhulp heeft na een welkomst woord de drie auto's overgedragen, waarbij hij deed uitkomen, dat de Ne derlandse bevolking haar bijdragen heeft willen verlenen zonder aéht te slaan op wat in het verleden is gebeurd. Minister Albertz dankte daarop zeer bewogen. Niet alleen Voor de materiële hulp, maar vooral ook, omdat door de ze actie is gebleken, dat er toch nog weer een brug kan worden geslagen tussen mensen. Als kleine tegenpresta tie deelde hij daarop mede. dat de Nieder-Saksische regering voor dit jaar vijftig kinderen of jongelieden uitnodigt voor een drie-weekse vaeantie door te brengen in de bergen van de Harz. DE PROVINOIEa EN IIET COMMUNISTISCHE GEVAAR Gedtpulet; die Stnteb van Noord- Holland stellen Provinciale Staten voor. het Ambtenarenreglement in overeenstemming te brengen mét de rijksvoorschriften wat betrefl ontslag bevoegdheid aan ambtenaren die lid zijr van de Communistische Partij of van een harer mantelorganisaties. BRANDWEERSTAF IN VELSEN-N. De brandweer in Santpoort heeft van de Oterleker staf weinig plezier be leefd. Nauwelijks een wéék, nadat het corps zich de begeerde stok had toe geëigend verdween hij naar Velsen-N. De fabrieksbrandweér van de papier fabriek heeft nu de „bewaking" over genomen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1952 | | pagina 3